family

Τα καρότα σοταρισμένα σε βούτυρο με λίγο μέλι είναι πάντα νόστιμα, αλλά όταν προσθέτουμε βαλσαμικό ξύδι, λίγο κατσικίσιο τυρί και τα τυλίγουμε σφιχτά μέσα σε σφολιάτα, γίνονται κάτι το ιδιαίτερο.

Αυτό το πιάτο ταξινομείται συνήθως ως ορεκτικό και πράγματι, αυτή η ταρτίνα, κομμένη σε λεπτές φέτες, είναι ιδανική για γιορτές.

Χρησιμοποιήστε ένα μάτσο καρότα και ένα ολόκληρο πακέτο φρέσκο ​​κατσικίσιο τυρί. Μην ξεχάσετε το αλάτι ως τελευταία πινελιά: αναδεικνύει τη γεύση των καρότων.

Η τάρτα καρότου σερβίρεται καλύτερα ζεστή. Αν τη φτιάξετε νωρίτερα, αφήστε τη στο ταψί και ζεστάνετέ την ελαφρά στον φούρνο πριν τη μεταφέρετε σε πιατέλα.

Τάρτα καρότου με πράσινη σαλάτα (4-6 μερίδες)

Για την πίτα

– 450 γραμμάρια ψιλοκομμένα καρότα, ξεφλουδισμένα

– 3 κουταλιές της σούπας βούτυρο

– 2 κουταλιές της σούπας μέλι

– 1 ½ κουταλάκι του γλυκού ακατέργαστο αλάτι (κόσερ)

— Πολύ φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

– 1 κουταλάκι του γλυκού φύλλα φρέσκου θυμαριού

– 3 κουταλιές της σούπας βαλσαμικό ξύδι

— 1 φύλλο σφολιάτας

– Περίπου 60 γραμμάρια κατσικίσιο τυρί, κομμένο σε λεπτές φέτες ή κομμένο σε κομμάτια

— Νιφάδες θαλασσινού αλατιού για γαρνίρισμα

Για τη σαλάτα

– 1 μικρή σκελίδα σκόρδο

— Περίπου 30 γραμμάρια τυρί παρμεζάνα ή πεκορίνο, τριμμένο

– ½ φλιτζάνι αλατισμένα φιστίκια Αιγίνης

— Ακατέργαστο αλάτι (κόσερ) και φρεσκοτριμμένο μαύρο πιπέρι

– 2 κουταλιές της σούπας ξύδι από λευκό κρασί (για γεύση)

– ½ κουταλάκι του γλυκού μουστάρδα Dijon ή περισσότερο (για γεύση)

– 6 κουταλιές της σούπας ελαιόλαδο

– 4 χούφτες φύλλα μαρουλιού, πλυμένα και στεγνωμένα

Προετοιμασία

Προθερμάνετε το φούρνο στους 200 βαθμούς Κελσίου. Στρώστε ένα στρογγυλό ταψί για πίτα 23 εκ. με λαδόκολλα.

Το πιάτο σερβίρεται καλύτερα ζεστό. Αφήστε το στη φόρμα και ζεστάνετε ελαφρά στο φούρνο λίγο πριν το μεταφέρετε σε πιατέλα.

Αν τα καρότα είναι πολύ λεπτά, τα κόβουμε στη μέση κατά μήκος. Αν είναι πιο χοντρά από 1,5 εκ. τα κόβουμε κατά μήκος σε τέταρτα.

Εκτέλεση

Σε ένα μεγάλο τηγάνι ζεστάνετε το βούτυρο και το μέλι σε μέτρια προς δυνατή φωτιά μέχρι να λιώσει το βούτυρο και να αναβράσει το μείγμα. Προσθέστε τα καρότα, αλάτι, πιπέρι και το θυμάρι και ανακατέψτε. Καλύψτε, μειώστε τη φωτιά σε μέτρια και μαγειρέψτε για 10-12 λεπτά ή μέχρι να ψηθούν τα καρότα. Ελέγχετε περιοδικά για να βεβαιωθείτε ότι μαγειρεύονται ομοιόμορφα. Εάν χρειαστεί, χαμηλώστε ελαφρά τη φωτιά.

Με κλειστό το καπάκι, δυναμώστε τη φωτιά για να εξατμιστεί το μεγαλύτερο μέρος του υγρού. Προσθέστε το ξύδι και μαγειρέψτε για άλλα 2 λεπτά, γυρίζοντας τα καρότα προσεκτικά στη σάλτσα για να μην σπάσουν. Μεταφέρετε τα καρότα και το χυμό στο έτοιμο τηγάνι. Απλώστε ομοιόμορφα στον πάτο.

Σε μια αλευρωμένη σανίδα ανοίγουμε τη σφολιάτα σε κύκλο 25 εκ. Τοποθετήστε τις φέτες κατσικίσιου τυριού πάνω από τα καρότα σε ένα τηγάνι και τη ζύμη πάνω από τα καρότα, διπλώστε τις άκρες της ζύμης γύρω γύρω και κόψτε μια τρύπα στο κέντρο.

Ψήστε για 25-30 λεπτά ή μέχρι να ροδίσει η ζύμη.

Όσο ψήνεται η τάρτα, ετοιμάστε τη σαλάτα

Σε ένα ξύλο κοπής ψιλοκόψτε το σκόρδο, προσθέστε την παρμεζάνα και τα φιστίκια Αιγίνης και συνεχίστε να ψιλοκόβετε μέχρι το μείγμα να γίνει θρύμματα. Μεταφέρετε σε ένα μικρό μπολ, αλατοπιπερώστε και αφήστε στην άκρη.

Σε ένα μεγάλο μπολ χτυπήστε το ξύδι και τη μουστάρδα και προσθέστε σταδιακά το ελαιόλαδο, ανακατεύοντας συνεχώς. Αλατοπιπερώστε. Δοκιμάστε το ντρέσινγκ και προσθέστε περισσότερο ξύδι ή μουστάρδα αν χρειάζεται. Τοποθετήστε από πάνω φύλλα μαρουλιού, αλλά μην τα ανακατέψετε ακόμα.

Βγάλτε την τάρτα από το φούρνο και αφήστε τη να ξεκουραστεί για 10 λεπτά. Στη συνέχεια, περάστε ένα μαχαίρι γύρω από τις άκρες και αναποδογυρίστε τη σε μια πιατέλα. Αφαιρέστε τη λαδόκολλα και ρίξτε τους χυμούς που έχουν μείνει στο ταψί πάνω στην πίτα. Γαρνίρετε την πίτα με φύλλα θυμαριού, αν θέλετε, και πασπαλίστε με αλάτι.

Όταν είναι ώρα να σερβίρετε τη σαλάτα, πλύντε τα χέρια σας και περιχύστε τη σαλάτα με το dressing, καλύπτοντας ομοιόμορφα κάθε φύλλο.

Σε μια πιατέλα σερβιρίσματος βάλτε μια στρώση φύλλων, πασπαλίστε τα ελαφρά με το μείγμα των φιστικιών και αλατοπιπερώστε.

Κόψτε την τάρτα  καρότου σε φέτες με ένα οδοντωτό μαχαίρι και σερβίρετε μαζί με σαλάτα.

Του Deb Perelman

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ

 

«Γνώση είναι να ξέρεις ότι η ντομάτα είναι φρούτο. Σοφία είναι να μην την βάζεις στη φρουτοσαλάτα.»

O παραπάνω αφορισμός, που αποδίδεται στον Βρετανό δημοσιογράφο και χιουμορίστα Μάιλς Κίνγκτον (1941-2008), συνοψίζει πολύ εύγλωττα τη διάκριση μεταξύ γνώσης και σοφίας.

Σε αντίθεση με τη γνώση, η σοφία είναι μία από τις τέσσερεις βασικές αρετές, οι οποίες αποκτώνται με την πρακτική και τη συνήθεια και όχι απλώς διαβάζοντας ένα εγχειρίδιο ή ακούγοντας τα λόγια ενός δασκάλου.

Οι περισσότεροι σχολιαστές συμφωνούν ότι, σε αντίθεση με τα μαθηματικά ή τη γεωγραφία, η σοφία δεν μπορεί να διδαχθεί σε μια τάξη. Ωστόσο, μπορεί να ενθαρρυνθεί η ανάπτυξή της. Δύο από τους μεγαλύτερους δασκάλους της ιστορίας, για παράδειγμα, ο Σωκράτης και ο Ιησούς, προσπάθησαν να εμπνεύσουν την αναζήτηση της σοφίας, ο μεν πρώτος με τις ερωτήσεις του και ο Ιησούς με τις παραβολές του. Πιο κοντά στην εποχή μας, αρκετοί συγγραφείς του 19ου αιώνα είχαν έναν παρόμοιο στόχο, μεταγγίζοντας παραδόσεις, ηθικές αρχές και αξίες μέσω των έργων τους.

Δεδομένης της συχνά αναφερόμενης σύγχυσης και της ψυχικής δυσφορίας μεταξύ των παιδιών και των νέων μας σήμερα, θα ήταν καλό να ακολουθήσουμε τα παραδείγματα των παλαιών δασκάλων και να βοηθήσουμε τους νέους να καλλιεργήσουν την ικανότητά τους για διάκριση και αντίληψη, που ίσως τους βοηθήσουν στην κατάκτηση της σοφίας.

Εδώ, σας προτείνω έξι «εργαλεία» κατάλληλα για αυτό τον σκοπό.

Λογοτεχνία και Ιστορία

Οι μύθοι του Αισώπου, οι ιστορίες της Λούσι-Μωντ Μοντγκόμερι για την  «Άννα των Αγρών», οι διασκευασμένες για νέους ή παιδιά βιογραφίες προσωπικοτήτων όπως ο Τζορτζ Ουάσινγκτον, η Αμέλια Έρχαρτ και ο Θεόδωρος Ρούσβελτ, τα μυθιστορήματα της Τζέην Ώστεν, του Ντίκενς, του Τολστόη και τα θεατρικά έργα του Σαίξπηρ είναι λίγες μόνο από τις χιλιάδες ιστορίες που προσφέρουν πληθώρα μαθημάτων που βοηθούν στην όξυνση της κρίσης.

Τέτοια βιβλία αποτελούν ένα εργαστήριο ανθρώπινης συμπεριφοράς, ένα μέρος όπου οι νέοι μπορούν να παρατηρήσουν την αρετή και την αχρειότητα, το καλό και το κακό, με σχετική ασφάλεια. Μπορεί να μην το συνειδητοποιούν, αλλά διαβάζοντας αυτά τα κλασικά βιβλία, απορροφούν σημαντικά μαθήματα για τη ζωή και την ηθική, δημιουργώντας ένα “απόθεμα” σοφίας.

Η πείρα των μεγαλυτέρων

Τα τελευταία 60 χρόνια, η κοινωνία μας βίωσε την κατάρρευση του γάμου και της οικογένειας, την άνοδο της νεανικής κουλτούρας και τη ραγδαία τεχνολογική πρόοδο, ιδίως στην επικοινωνία και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Η συνέπεια; Οι μέντορες των νέων μας είναι πιο συχνά οι συνομήλικοί τους, έφηβοι ή εικοσάρηδες, ακριβώς όπως οι ίδιοι.

Για να αντιμετωπιστεί αυτή η καταστροφική τάση, θα πρέπει να ενθαρρύνουμε τους νέους να συνδέονται περισσότερο με τους γονείς τους, τους παππούδες και τις γιαγιάδες και με ενήλικες μέντορες, όπως οι δάσκαλοι, οι προπονητές και οι εργοδότες. Ένας θείος, που έχει ζήσει λίγο παραπάνω, θα είναι πιθανότατα πολύ πιο λογικός για το πώς να αντιμετωπίζει κανείς τα πράγματα από ό,τι ένας  «φίλος» από το λύκειο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Η τέχνη της παύσης

Ένα συνηθισμένο σημάδι σοφίας είναι η ικανότητα, όταν αντιμετωπίζει κανείς ένα πρόβλημα, να σκέπτεται πριν ενεργήσει, εξετάζοντας πρώτα τις πιθανές λύσεις και τις  βραχυπρόθεσμες και μακροπρόθεσμες συνέπειές τους. Ωστόσο, πολλοί ενήλικες, από εξέχοντα πρόσωπα μέχρι απλούς ανθρώπους, δεν έχουν ούτε οι ίδιοι την ικανότητα να διαβλέπουν το μέλλον. Παραμένουν εσαεί στην εφηβεία, μπερδεύουν τη λάμψη με το χρυσάφι και αντιδρούν παρορμητικά χωρίς να λαμβάνουν υπόψη τους τις συνέπειες των πράξεών τους.

Με το παράδειγμα και τα λόγια μας, μπορούμε να διδάξουμε στους νέους να αφιερώνουν χρόνο για να σκεφτούν προτού δράσουν.

Η αξία του λάθους

Κανένας γονιός δεν θέλει να δει το παιδί του να αποτυγχάνει. Κάποιοι γονείς γκρινιάζουν στους γιους και τις κόρες τους, όταν  είναι πια στο Λύκειο, να αφήσουν τα τηλέφωνά τους στην άκρη και να διαβάσουν για το διαγώνισμα της βιολογίας της επόμενης ημέρας. Άλλοι ακούνε με συμπάθεια τις δικαιολογίες ενός εφήβου που παραιτήθηκε από μια καλοκαιρινή δουλειά μετά από δύο μόνο ημέρες. Κάποιοι μπορεί ακόμα και να καλέσουν έναν καθηγητή κολεγίου για να διαμαρτυρηθούν για τον κακό βαθμό που πήρε ο γιος ή η κόρη τους σε ένα διαγώνισμα.

Όταν προσπαθούμε πάντα να εξομαλύνουμε και να διευκολύνουμε τον δρόμο των παιδιών μας, ουσιαστικά τα εμποδίζουμε να προετοιμαστούν για να αντιμετωπίσουν τις δυσκολίες που θα συναντήσουν ως ενήλικες. Προστατεύοντάς τα από την εμπειρία της αποτυχίας ή του λάθους, τα στερούμε από τις ευκαιρίες να αποκομίσουν πολύτιμα μαθήματα που οδηγούν στη σοφία. Όταν τα παιδιά μας πέφτουν κάτω, είτε κυριολεκτικά είτε μεταφορικά, μπορούμε να τα σηκώνουμε, να τα τινάζουμε και να τους προσφέρουμε τη συμπάθεια και τις συμβουλές μας, έχοντας πάντα κατά νου ότι είναι αυτές οι μικρές “ήττες” της παιδικής και της εφηβικής ηλικίας που θα τους δώσουν τη δύναμη, την ανθεκτικότητα και την οξυδέρκεια να ξεπερνούν αργότερα τις πιο σοβαρές προκλήσεις της ενήλικης ζωής.

Τα πρότυπα για μια καλή ζωή

Η πρώιμη εκπαίδευση σε αρετές όπως η ειλικρίνεια, η καλοσύνη, η επιμονή και το θάρρος γεννά σοφία. Διδάσκοντας αυτά τα θετικά γνωρίσματα του χαρακτήρα στα παιδιά μας και αποτελώντας εμείς οι ίδιοι ζωντανό παράδειγμα, τα βοηθάμε στην επίπονη ανάβασή τους προς τη σοφία. Για παράδειγμα, η καλοσύνη μάς καθιστά ικανούς να σκεφτόμαστε και δείχνουμε κατανόηση στους άλλους. Ή η ικανότητα να αντιμετωπίζουμε με γενναιότητα τα προβλήματα αντί να το βάζουμε στα πόδια, δημιουργεί δυνατούς και άξιους ανθρώπους, πολύτιμους σε κάθε περίσταση.

Ένα ταπεινό πνεύμα

Η προσευχή της γαλήνης συμπυκνώνει την ταπεινότητα που συνοδεύει απαραιτήτως τη σοφία:  «Θεέ μου, δώσε μου τη γαλήνη να αποδέχομαι τα πράγματα που δεν μπορώ να αλλάξω, το θάρρος να αλλάζω τα πράγματα που μπορώ και τη σοφία να γνωρίζω τη διαφορά». Η αναγνώριση των ορίων μας, ένα ακόμη εργαλείο στην άσκηση της ορθής κρίσης, είναι γνώρισμα των σοφών και μας επιτρέπει να απολαμβάνουμε την ηρεμία που αναφέρεται στην προσευχή.

Υπάρχουν πολλές ιστορίες, ακόμη και αστεία, για ασκητές που ζουν σε κορυφές βουνών. Το βουνό αντιπροσωπεύει μια επίπονη και ακόμη και επικίνδυνη ανάβαση. Ο ασκητής αντιπροσωπεύει τη σοφία.

Όταν ενθαρρύνουμε τους νέους μας να αναζητήσουν τη σοφία από νωρίς, τους δίνουμε μια ώθηση για να ανέβουν σε αυτό το βουνό.

Του Jeff Minick

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Κάθε αύξηση στην τιμή των οπωροκηπευτικών προϊόντων, εξαιτίας των ζημιών που υπέστη ο πρωτογενής τομέας στη Θεσσαλία από τη θεομηνία, μόνο ως ξεκάθαρη αισχροκέρδεια σε βάρος των καταναλωτών, μπορεί να χαρακτηρισθεί αναφέρει σε ανακοίνωσή του το υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων.

Όπως επισημαίνεται, η παραγωγή στο Θεσσαλικό κάμπο εστιάζεται κυρίως στο βαμβάκι, στον αραβόσιτο, στα καπνά, στα σιτηρά, στα μήλα και στη βιομηχανική ντομάτα και όχι στα οπωροκηπευτικά.

Σύμφωνα με στοιχεία από τον ΕΛΓΑ, στη χώρα μας καλλιεργούνται συνολικά 371.000 στρέμματα οπωροκηπευτikών προϊόντων, εκ των οποίων στη Θεσσαλία βρίσκονται τα 28.000 στρέμματα, ποσοστό που αντιστοιχεί στο 7,5% του συνόλου της παραγωγής της χώρας. Από τα προαναφερόμενα στρέμματα ελάχιστα έχουν πληγεί.

Επίσης, σύμφωνα με την ίδια ανακοίνωση, υπάρχουν προϊόντα, όπως η βιομηχανική ντομάτα, η οποία καλλιεργείται σε 21.310 στρέμματα και είχε συγκομιστεί σε ποσοστό 70% και φυσικά δεν προορίζεται για επιτραπέζια χρήση.

«Συνεπώς, δεν δικαιολογείται καμία ανησυχία για αδυναμία τροφοδοσίας της αγοράς με οπωροκηπευτικά προϊόντα στην Ελλάδα και σε καμία περίπτωση δεν νοούνται οι αυθαίρετες αυξήσεις και η αδιανόητη κερδοσκοπία», αναφέρεται στην ανακοίνωση και σημειώνεται ότι «Κάθε αύξηση σε τιμές οπωροκηπευτικών, μόνο ως ξεκάθαρη αισχροκέρδεια σε βάρος των καταναλωτών, μπορεί να χαρακτηρισθεί. Και ως τέτοια θα αντιμετωπισθεί από την κυβέρνηση».

Για περισσότερα από 31 χρόνια που δουλεύω ως εργοθεραπευτής, είχα το προνόμιο να συνεργαστώ με χιλιάδες ασθενείς και τα μέλη των οικογενειών τους. Έχω εργαστεί με άτομα που γεννήθηκαν σε όλο το διάστημα της πιο πρόσφατης εποχής, συμπεριλαμβανομένου του τέλους του 19ου αιώνα. Τότε, εγώ βρισκόμουν στην αρχή της καριέρας μου, εκείνοι ήταν κοντά στο τέλος της ζωής τους.

Η φυσική αποκατάσταση μπορεί να είναι αρκετά επίπονη για τους ασθενείς. Ορισμένες διαγνώσεις είναι πολύπλοκες και ιδιαίτερα εξουθενωτικές. Άλλες μπορεί να είναι επώδυνες, ιδίως κατά τη διάρκεια της διαδικασίας αποκατάστασης. Ως επαγγελματίας, γνωρίζω εδώ και καιρό ότι η συζήτηση βοηθά τους ασθενείς και αποσπά για λίγο την προσοχή τους από τον πόνο, το άγχος και τους φόβους τους.

Όσον αφορά τα θέματα συζήτησης, είχα πάντα μερικές ερωτήσεις για όσους ήταν παντρεμένοι για μεγάλο χρονικό διάστημα. Είναι ένας εξαιρετικός αντιπερισπασμός και επιπλέον ιδιαίτερα διδακτικός για εμένα.

Η πρώτη μου ερώτηση είναι: «Πόσο καιρό είστε παντρεμένοι;». Κάθε φορά που παίρνω μια απάντηση που είναι σημαντικά μεγαλύτερη από το διάστημα που είμαι εγώ παντρεμένος, συνεχίζω με το: «Τι πρέπει να κάνω για να κρατήσει ο γάμος μου όσο και ο δικός σας;»

Ακολουθούν μερικές από τις απαντήσεις που έχω συλλέξει όλα αυτά τα χρόνια, όλες από ανθρώπους παντρεμένους εδώ και δεκαετίες. Πολλοί, μάλιστα, είναι (ή ήταν) παντρεμένοι για περισσότερο από από μισό αιώνα:

«Μάθετε τον σύζυγό σας. Όταν παρατηρείτε τις λεπτομέρειες, νιώθει ότι τον αγαπάτε. Μάθετε ποιο είναι το αγαπημένο του φλιτζάνι, ποιες είναι οι συνήθειες που αγαπά.»

Μια διορατική σύζυγος μετά από εγκεφαλικό επεισόδιο, που περιέγραψε τον σύζυγό της με χαρούμενους όρους. Έτη γάμου: 42

* * * * *

«Αν έψαχνες την καλύτερη γυναίκα που θα μπορούσες να παντρευτείς, να θυμάσαι ότι παντρεύτηκες την καλύτερη γυναίκα που θα μπορούσες να βρεις. Τα χρόνια μπορεί να περνούν και ο χρόνος κυλά, αλλά αυτή η γυναίκα είναι ακόμα εκεί.»

Πορτορικάνος σύζυγος με κάταγμα ισχίου. Έτη γάμου: 52

* * * * *

«Γιε μου, από εδώ και στο εξής, ανεξάρτητα από το τι μαγειρεύει η γυναίκα σου -όσο καλό ή κακό κι αν είναι- να το τρως. Δούλεψε για να το φτιάξει. Εσύ δουλεύεις για να σου αρέσει.»

Ιταλοαμερικάνος σύζυγος με έντονη προφορά, μετά από έμφραγμα του μυοκαρδίου (καρδιακή προσβολή). Έτη γάμου: 68

* * * * *

«Αν προσευχηθήκατε για αυτό το άτομο και πιστεύετε ότι ο Θεός έφερε αυτό το άτομο σε εσάς, πρέπει να το θυμάστε πάντα αυτό. Αν ο Θεός θεώρησε ότι αυτό ήταν το καλύτερο άτομο για εσάς, αυτό λέει κάτι”.

Μια τρυφερή σύζυγος, που εισήχθη μετά από μια άσχημη πνευμονία. Έτη γάμου: 38

* * * * *

«Μην κοιτάζεις νεαρές γυναίκες. Η γριά σου δεν μπορεί να συγκριθεί με αυτές και δεν χρειάζεται να συγκριθεί. Έχει κερδίσει τη θέση της στο γάμο. Εσύ πρέπει να κρατήσεις τη δική σου.»

Αγρότης που αναρρώνει από κάταγμα ισχίου. Έτη γάμου: 54.

* * * * *

«Ποτέ μην παραμελείτε τον/την σύζυγό σας. Ξέρετε τι εννοώ.»

Η πιο χαριτωμένη, η πιο αρχοντική μικροσκοπική γυναίκα με την οποία έχω δουλέψει ποτέ, μετά από τροχαίο ατύχημα. Έτη γάμου: 66

* * * * *

«Βεβαιωθείτε ότι είστε πραγματικά ερωτευμένοι πριν παντρευτείτε. Περιμένετε μέχρι να είστε σίγουροι. Αυτό τα κάνει όλα πολύ πιο εύκολα”.

Ένας εξαιρετικά εσωστρεφής σύζυγος, με ακραία απορρύθμιση μετά από COVID. Έτη γάμου: 51

* * * * *

«Πολλές γυναίκες έχουν μια ρομαντική ιδέα για τον γάμο. Αλλά αν το κάνετε σωστά, θα αποκτήσετε μια ρομαντική ιδέα για τον έγγαμο βίο.»

Σύζυγος 88 ετών, εισήχθη μετά από πτώση και κάταγμα στο δεξί χέρι. Έτη γάμου: 58

* * * * *

«Ποτέ μην πηγαίνετε για ύπνο θυμωμένοι. Είναι πολύ καλύτερο να μείνετε ξύπνιοι και να το παλέψετε! Σοβαρά, μείνετε ξύπνιοι και λύστε το πρόβλημα αντί να καυγαδίζετε.»

Ένας δύστροπος 78χρονος σύζυγος που έπεσε από τη σκάλα καθαρίζοντας υδρορροές. Έτη γάμου: 54

* * * * *

«Έπρεπε να μεγαλώσουμε μαζί. Αν παντρευτείς σήμερα, πρέπει να είσαι ήδη ενήλικας.»

Ασθενής με πνευμονική νόσο, 82 ετών, που εξακολουθεί να προσπαθεί να περιποιείται τον σύζυγό της. Έτη γάμου: 67

* * * * *

«Ποτέ μην λες ότι κάποιος σε ολοκληρώνει. Πρέπει να είσαι πλήρης άνθρωπος για να είσαι καλός σύζυγος. Εργάζεστε για έναν νέο γάμο και κανείς από τους δύο δεν έχει χρόνο να φτιάξει την προσωπικότητά του. Μην τους το φορτώνετε αυτό.»

Σύζυγος με κατάγματα συμπίεσης στην οσφυϊκή μοίρα, μετά από “φιλικό” χτύπημα από τον μεγάλο της σκύλο. Έτη γάμου: 61

* * * * *

«Απλά μην τον σκοτώσετε στον ύπνο του, ακόμα κι αν το θέλετε.»

Μια αυθάδης σύζυγος (και μανιώδης καπνίστρια), που νοσηλεύτηκε μετά από μια άσχημη αντίδραση σε φάρμακα. Έτη γάμου: 62

* * * * *

«Απλά προσευχήσου σαν [το διάολο] και [δώσε της] λουλούδια όταν είναι θυμωμένη.»

Ένας ηλικιωμένος γόης, που διατηρούσε ακόμη το χάρισμά του. Έτη γάμου: 66

* * * * *

«Οι άνδρες μπορούν να κάνουν πολλά πράγματα, αλλά δεν μπορούν να διαβάσουν το μυαλό. Το λέω σε όλες τις φίλες μου και τα μέλη της οικογένειάς μου: Οφείλετε να επικοινωνείτε μαζί του με ειλικρίνεια. Στους άνδρες δεν αρέσουν οι ίντριγκες από τις συζύγους τους.»

Μια γλυκιά, αξιαγάπητη γυναίκα με ένα υπέροχο σπιτικό. Έτη γάμου: 54

* * * * *

«Μάθετε ποια είναι η γλώσσα αγάπης του συζύγου σας. Αν εσείς φέρνετε δώρα και εκείνος αποζητά ποιοτικό χρόνο, θα απογοητευτείτε και οι δύο. Μόλις μάθετε τη γλώσσα αγάπης του συζύγου σας, θα μπορείτε να μιλήσετε στην καρδιά του.»

Ο πιο γλυκός συνταξιούχος πάστορας, με τον οποίο θα μπορούσα να μιλάω για ώρες αν είχα αρκετό χρόνο. Έτη γάμου: 65

* * * * *

«Δεν βρίζουμε ποτέ ο ένας τον άλλον. Μπορεί να είστε θυμωμένοι, αλλά ποτέ μην βρίζετε ο ένας τον άλλον. Να λύνετε τις διαφορές σας με σεβασμό. Αυτός είναι ο άνθρωπος που παντρεύτηκες.»

Μια γλυκιά γυναίκα, που προσπαθεί να αναρρώσει από το δεύτερο κάταγμα ισχίου της. Έτη γάμου: 43

* * * * *

«Ο γάμος είναι μια δέσμευση, όχι ένα αξεσουάρ του τρόπου ζωής. Μην παντρευτείτε ποτέ αν δεν ξέρετε τι χρειάζεται να κάνετε για να παραμείνετε παντρεμένοι. Σε πάρα πολλούς ανθρώπους αρέσει η ιδέα του γάμου, αλλά όχι η πραγματική δουλειά, έτσι μετά απλά εγκαταλείπουν την προσπάθεια χωρίς σοβαρό λόγο.»

Ένας κάποτε επιτυχημένος άνδρας, που ζούσε σε ακριβό πολυώροφο κτίριο με τη σύζυγό του, ο οποίος αν και αρχικά ήταν απόμακρος, τελικά με συμπάθησε. Έτη γάμου: 57

* * * * *

«Αναρωτηθείτε αν σας αρέσει να είστε παντρεμένοι με έναν ηλικιωμένο άνδρα ή μια ηλικιωμένη γυναίκα. Αυτό το όμορφο πρόσωπο ή αυτοί οι νεανικοί μύες και τα τέλεια μαλλιά δεν θα διαρκέσουν. Είναι αυτός ο άνθρωπος κάποιος που θα θέλατε να έχετε δίπλα σας όταν χαθεί το άνθος της νιότης; Τα σημαντικά πράγματα είναι αυτά που θα υπάρχουν ακόμα όταν το άτομο δίπλα σας γεράσει.»

Ένας πανέξυπνος σύζυγος, με διδακτορικό στη μηχανική και δύο μεταπτυχιακά. Έτη γάμου: 53

* * * * *

«Πρέπει να κάνεις ό,τι καλύτερο μπορείς. Αλλά φτάνει για μένα. Ήμουν παντρεμένη για 70 χρόνια. Έχω κάνει αρκετό ντάντεμα!»

Μια μικροσκοπική 98χρονη, αλλά εκπληκτικά ενεργητική χήρα, που ζύγιζε λιγότερο από 45 κιλά. Έτη γάμου: 70

* * * * *

«Λοιπόν, αν τρέχει προς το μέρος σας με τα χέρια της ανοιχτά, σκεφτείτε ότι αυτό είναι αγκαλιά και τρέξτε προς το μέρος της. Αλλά αν τρέχει προς το μέρος σου και κουβαλάει ένα τηγάνι, αυτό μάλλον δεν είναι αγκαλιά και τρέξτε προς την άλλη κατεύθυνση.»

Ένας γεροδεμένος άντρας, με βαθύ γέλιο και χαρούμενα μάτια. Έτη γάμου: 66

* * * * *

Παρόλο που αυτές ήταν μόνο λίγες από τις χιλιάδες απαντήσεις που έχω λάβει όλα αυτά τα χρόνια, αντανακλούν τις απαντήσεις και των υπόλοιπων ζευγαριών. Οι γάμοι μπορεί να απαιτούν πολλή δουλειά για να διατηρηθούν, αλλά η φόρμουλα για τη μακροβιότητα είναι πλέον γνωστή. Ένας καλός, μακροχρόνιος γάμος μπορεί να είναι ένα από τα πιο όμορφα πράγματα στη Γη.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times. Σε κάθε περίπτωση, τα σχόλιά σας είναι ευπρόσδεκτα.

Του Kevin Shelley

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Συγκέντρωση σχολικών ειδών πραγματοποιούν τα Παιδικά Χωριά SOS για τα παιδιά στη Θεσσαλία και τον Έβρο, όπου τα τελευταία 15 χρόνια λειτουργούν ένα Παιδικό Χωριό SOS και ένα Κέντρο Ημέρας για ΑΜΕΑ.

Όσοι επιθυμούν, με ένα κλικ εδώ γεμίζουν τις σχολικές τσάντες των παιδιών ή προσφέρουν σε είδος: σχολικές τσάντες, κασετίνες, τετράδια, μολύβια, στυλό, μαρκαδόρους, ξυλομπογιές, μπλοκ ζωγραφικής, στα σημεία συγκέντρωσης: όλα τα Κέντρα Στήριξης Παιδιού και Οικογένειας των Παιδικών Χωριών SOS  σε Αθήνα, Πειραιά, Θεσσαλονίκη, Καλαμάτα, Ιωάννινα, Πάτρα, Κομοτηνή, Ηράκλειο (Κρήτη), Μυτιλήνη, Σάπες.

Σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση, με αφορμή τη νέα σχολική χρονιά, τα Παιδικά Χωριά SOS πραγματοποίησαν κάλεσμα συγκέντρωσης σχολικών ειδών για τα παιδιά που υποστηρίζονται από τα Χωριά τους και τα Κέντρα τους, που λειτουργούν σε όλη την Ελλάδα και ευχαρίστησαν τον κόσμο που, με την πολύτιμη ανταπόκρισή του, βοήθησε τα παιδιά να καταφέρουν να ξεκινήσουν τη σχολική χρονιά με τα απαραίτητα σχολικά είδη.

Περισσότερες πληροφορίες στο 210 33 13 661.

Τόπος παρθένος και άνυδρος, πλούσιος σε ιστορία και παραδόσεις, ο Ζάρακας Λακωνίας είναι μια περιοχή ιδιαίτερης φυσιογνωμίας και ομορφιάς. Από το Γεράκι μέχρι το Κυπαρίσσι και από τη Μονεμβασιά μέχρι τον Άγιο Δημήτριο Ζάρακος, το κομμάτι της λακωνικής αυτής γης με τα καθάρια νερά, τα ανέγγιχτα τοπία και τις πανοραμικές θέες, υπόσχεται ξεχωριστές εμπειρίες. Όπως η βιωματική διαδρομή στην παραδοσιακή ζωή και στην ιδιαίτερη γαστρονομία της περιοχής, η οποία παρουσιάζεται στο μοναδικό στο είδος του «Μουσείο Ζαρακίτικης Ζωής και Γαστρονομίας», που βρίσκεται στο χωριό Άγιος Δημήτριος Ζάρακος.

 

«Ο Ζάρακας είναι κάτι σαν τη Μάνη, δηλαδή είναι μια περιοχή άγονη και άνυδρη. Νερό δεν υπήρχε, μόνο στις στέρνες, οπότε κατακτητές όπως οι οθωμανοί δεν είχαν ιδιαίτερο ενδιαφέρον να εγκατασταθούν εδώ. Και επειδή έμεινε απομονωμένη και δυσπρόσιτη από την υπόλοιπη Ελλάδα διατήρησε τις παραδόσεις της, μεταξύ των οποίων και τις διατροφικές, οι οποίες παραμένουν ζωντανές στα σπίτια, στις ταβέρνες και στους φούρνους της περιοχής», ανέφερε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η Δήμητρα Καμαρινού, διδάκτωρ Πανεπιστημίου Πατρών, αρχαιολόγος, συγγραφέας, η οποία μαζί με άλλους κατοίκους του χωριού δημιούργησε το «Μουσείο Ζαρακίτικης Ζωής και Γατρονομίας». Πλούσιο σε αντικείμενα, θεματικές, εκπαιδευτικές και βιωματικές δράσεις, το Μουσείο καταγράφει την ιδιαίτερη αγρογαστρονομία του Ζάρακα, από την αρχαιότητα έως και τις μέρες μας, αλλά και την παραδοσιακή αγροτική κοινωνία μιας άνυδρης περιοχής.

 

«Στον τόπο αυτό έχουμε μια δίαιτα που κατάγεται κατευθείαν από την αρχαία Ελλάδα και το Βυζάντιο, εμπλουτισμένη με διατροφικά στοιχεία από τους κατακτητές που πέρασαν από εδώ. Καταρχάς, το μενού είναι πάρα πολύ απλό – πιάτα όπως ο μουσακάς ή τα ντολμαδάκια δεν περιλαμβάνονται στο παραδοσιακό τραπέζι. Τα λιτά υλικά της ελληνικής γης δημιούργησαν συνταγές που είναι κι αυτές πολύ απλές», συμπλήρωσε η συνομιλήτρια του ΑΠΕ-ΜΠΕ, που μας εισήγαγε στη γαστρονομική ιστορία της περιοχής.

«Θα ξεκινήσω από την αρχαία Ελλάδα. Γνωρίζουμε από τα ομηρικά έπη τα πλούσια γεύματα με κρέας, ψωμί και κρασί, για παράδειγμα, στο παλάτι του Νέστορα στην Πύλο και του Μενελάου στη Σπάρτη, τα οποία επισκέφτηκε ο Τηλέμαχος. Αυτή, όμως, δεν ήταν η καθημερινή δίαιτα των ανθρώπων. Αυτή την γνωρίζουμε από τον Αθήναιο, που έγραψε τους ‘Δειπνοσοφιστές’, κύρια πηγή της αρχαίας ελληνικής γαστρονομίας. Λέει, λοιπόν, ο Αθήναιος, ‘μια φέτα ψωμί είχε ο καθένας δυο φορές την ημέρα και λίγα σύκα. Κανένα μανιτάρι ή σαλιγκάρι όταν έπεφτε βροχούλα, λίγες ελιές και χόρτα και καλούτσικο κρασάκι’. Ψωμί, λοιπόν, χόρτα, λάδι και ελιές ήταν η δίαιτα και των ανθρώπων εδώ, η οποία διατηρήθηκε έως και την παραδοσιακή κοινωνία, την εποχή δηλαδή της γιαγιάς μου. Ήταν, δηλαδή, μια πολύ λιτή ζωή. Αλλά και στο Βυζάντιο η ζωή εξακολουθούσε να είναι λιτή, το να φάει κανείς κρέας ήταν κάτι πολύ σπάνιο. Γενικά δεν είχαν τι να φάνε. Για παράδειγμα, οι εργάτες έπαιρναν ως αμοιβή λίγα σύκα ή λάδι, κάτι που συνέβαινε μέχρι πριν από έναν αιώνα», εξήγησε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ η κα Καμαρινού, η οποία έχει κληρονομήσει από την οικογένειά της ένα παραδοσιακό πέτρινο αρχοντικό του 18ου αι. (τον σημερινό ξενώνα “Sparta Gaia”) στον Άγιο Δημήτριο Ζάρακος.

 

«Είναι ένα αυθεντικό χωριό, στο οποίο οι κάτοικοι έχουν ακόμα την αυτάρκεια που είχαν και τα παλιότερα χρόνια. Δηλαδή, βάζουν κηπευτικά, τυροκομούν, έχουν μια κατσικούλα για το γάλα, ένα-δυο κυψέλες για το μέλι, λίγες κότες για τα αυγά, λάδι από τις ελιές που έχουν φυτέψει. Αυτό το μέρος έχει μείνει ακόμα αυθεντική Ελλάδα. Και η έννοια της κοινότητας είναι εδώ ζωντανή. Όλοι μαζί στα γλέντια και στις κηδείες. Κάτι ιδιαίτερο έχει ο τόπος αυτός», λέει χαρακτηριστικά.

Η βυζαντινή εποχή έχει επίσης συνεισφέρει στη ζαρακίτικη γαστρονομία, με τα παξιμάδια να κατέχουν μια ιδιαίτερη θέση στο τραπέζι. «Η λέξη, εξάλλου, προέρχεται από τον βυζαντινό στρατηγό Πάξιμο. Στην περιοχή έχουμε μεγάλη παράδοση παξιμαδιών, καμιά δεκαριά ποικιλίες, η οποία διατηρείται έως τις μέρες μας: Με κριθάρι, με ζέα, με στάρι, ολικής, λαδοπαξίμαδα, με ζάχαρη, χωρίς, του καφέ… Έχουμε επίσης διατροφικές παραδόσεις που προέρχονται από άλλους λαούς. Για παράδειγμα, από τους Σλάβους, που κατέβηκαν στην Ελλάδα μεταξύ 6ου και 8ου αιώνα, έχουμε τον ‘σανό’. Ο σανός είναι χόρτα που τα μάζευαν τον χειμώνα, τα περνούσαν σε αρμαθιές και τα ξέραιναν. Επειδή είχαν νερό μόνο από τις στέρνες, δεν μπορούσαν να καλλιεργήσουν λαχανικά το καλοκαίρι. Έτσι ξέραιναν τα χόρτα όπως το τσάι και τους θερινούς μήνες τα έβραζαν και τα έκαναν σαλάτα. Με τον ίδιο τρόπο συντηρούνται και σερβίρονται ακόμα και σήμερα», σημειώνει η αρχαιολόγος.

 

Άλλες συνταγές προέρχονται από τους Βενετούς. «Έχουμε το σαΐτι, από τη λατινική λέξη sagitta που σημαίνει βέλος. Βέλος είναι αυτό που εισέρχεται μέσα σε κάτι άλλο. Σαΐτι, λοιπόν, είναι τα χόρτα που εισέρχονται μέσα σε ‘φακελάκια’ ζύμης, σαν ατομικά πιτάκια. Παλιότερα τα έψηναν πάνω σε πλάκες στον ήλιο και αργότερα σε μια σιδερένια μεταλλική πλάκα. Τέτοια πιτάκια ετοιμάζονται ακόμα στα σπίτια και στις ταβέρνες της περιοχής», πληροφορεί το ΑΠΕ-ΜΠΕ.

 

Από τον 15ο αιώνα περίπου και μετά, στην Ελλάδα και στην περιοχή του Ζάρακα έρχονται Αρβανίτες. «Από τους Αρβανίτες έχουμε τη λέξη γκόγκες, φρέσκα ζυμαρικά που φτιάχνονται εκείνη την ώρα και σερβίρονται με μυζήθρα. Ο τρόπος κατασκευής τους είναι ο εξής: Παίρνουμε ένα μικρό μασούρι ζύμης, την κόβουμε σε μικρά κομμάτια, όσο περίπου οι μύτες δυο δαχτύλων μας, και μετά την περνάμε πάνω σε ξύλινο τραπέζι. Με αυτό τον τρόπο γίνονται κουφωτά από μέσα, σαν σαλιγκάρια, ενώ απέξω μένουν τα ‘νερά’ του ξύλου. Όλες αυτές οι συνταγές κρατάνε από πολύ παλιά. Όπως το τουλουμοτύρι που, όπως και ο ‘σανός’, έχει γίνει αίτηση να ενταχθούν στη λίστα της Άυλης Πολιτιστικής Κληρονομιάς της UNESCO. Είναι πολύ απλή η διατροφή εδώ, αλλά είναι προσαρμοσμένη στο περιβάλλον», τονίζει η Δ. Καμαρινού.

Φυσικά δεν θα μπορούσαν να λείπουν και κάποια γλυκά, όπως οι σαμουσάδες, δηλαδή αμύγδαλα και άλλοι ξηροί καρποί τυλιγμένοι μέσα σε χειροποίητο φύλλο που μελώνεται από πάνω. «Έχουμε επίσης τις λαλαγγίδες, τις τηγανίτες που εδώ διατηρούν το βυζαντινό τους όνομα, και το οξύμελο (ξύδι με μέλι), βυζαντινής προέλευσης κι αυτό, που βάζουμε στις σαλάτες. Να σας πω και κάτι πολύ ωραίο. Εδώ έχουμε και την παράδοση της προπύρας, που είναι η αρχαία ‘πίτσα’. Δηλαδή, πριν ρίξουν το ψωμί μέσα στον φούρνο, με τα δάχτυλα έκαναν τρύπες στη ζύμη, όπως στη λαγάνα, και πάνω έβαζαν λάδι, ρίγανη, λίγο τυρί τριμμένο. Είναι η αρχαία ‘πίτσα’», επεσήμανε στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Στοιχεία όπως τα παραπάνω μπορεί να παρακολουθήσει κανείς στις εκπαιδευτικές και βιωματικές δράσεις που διοργανώνονται κατά περιόδους, αλλά και μέσα από τις θεματικές ενότητες (π.χ. δημητριακά) του «Μουσείου Ζαρακίτικης Ζωής και Γαστρονομίας», το οποίο στεγάζεται σε ένα παλιό λιοτρίβι του 1900. Ο επισκέπτης του θα δει την τεχνολογία, τα εργαλεία και τα σκεύη που οδηγούσαν από τον σπόρο στην αρχαία πίτσα, στα βυζαντινά παξιμάδια και στα σύγχρονα ζυμαρικά, από τον αγρό στον φούρνο και στο πιθάρι του λαδιού, από το άρμεγμα στο τουλουμοτύρι. Θα ανακαλύψει αρχαίες τοπικές συνταγές αλλά και δυο στρωμένα τραπέζια, ένα αγροτικό κι ένα αστικό, που δείχνουν τις διαφορές των κοινωνικών τάξεων.

Ο αργαλειός, τα προικιά και τα υφαντά έχουν κι αυτά τη θέση τους, όπως και ο πάγκος του παλιού μπακάλικου, ενώ μία πλήρης συλλογή σχολικών βιβλίων και εκπαιδευτικού υλικού από το 1900 έως το 1960 μαρτυρεί την εξέλιξη της εκπαίδευσης. Φωτογραφίες από τη ζωή στο χωριό στις αρχές του 1900 και από τη ζωή των μεταναστών στην Αμερική μεταφέρουν σε μια άλλη εποχή. Τέλος, μία πλήρης μοναδική συλλογή ιστορικών καρτ ποστάλ και φωτογραφιών από τους απελευθερωτικούς αγώνες των Ελλήνων, του Σωτηρίου Καμαρινού, οπτικοποιεί την πολεμική ιστορία της Ελλάδας (1906-1922).

Οι επισκέψεις προς το παρόν γίνονται κατόπιν συνεννόησης με τη Δ. Καμαρινού στο τηλέφωνο 6978352293.

Της Ελένης Μάρκου