OPINION

Έχει ήδη περάσει ένας χρόνος και περισσότερο από όταν εισέβαλλε ο κορωνοϊός στη ζωή μας. Η καθημερινότητα των περισσότερων ανθρώπων έχει έντονα επηρεαστεί σε όλους σχεδόν τους τομείς, από την εργασία, τα χόμπι και την κοινωνικότητα μέχρι απλές συνήθειες, που δεν συνηθίζαμε να πολυσκεφτόμαστε παλιά.

Μια από τις ομάδες που πλήττεται ιδιαίτερα έντονα και, επιτρέψτε μου την έκφραση, βάναυσα, είναι οι μαθητές όλων των ηλικιών. Ήδη από την προσχολική ηλικία μέχρι και τους μαθητές της τρίτης λυκείου, που προσπαθούν να προετοιμαστούν για τις Πανελλαδικές εξετάσεις, όλοι οι μαθητές τον τελευταίο χρόνο έχουν καθηλωθεί μπροστά στις οθόνες των υπολογιστών (ή των κινητών), οι οποίες έχουν αντικαταστήσει τις σχολικές αίθουσες.

Παρόλο που αυτό το άρθρο θα μιλήσει συγκεκριμένα για την προαναφερθείσα ομάδα, αυτό δεν σημαίνει με κανένα τρόπο ότι οι συνέπειες που υφίστανται άλλες κοινωνικές ομάδες δεν είναι σημαντικές. Για τους φοιτητές επίσης είναι τραγικό το κλείσιμο των Πανεπιστημίων. Καθώς όμως τα παιδιά και οι έφηβοι είναι ακόμα άτομα υπό διαμόρφωση, κάτι που τα καθιστά ιδιαίτερα ευαίσθητα και ευάλωτα στο περιβάλλον τους και στις καταστάσεις που βιώνουν, και τα πράγματα τους επηρεάζουν πιο βαθιά και πιο καθοριστικά, το παρόν άρθρο θα εστιάσει σε αυτούς.

Φυσικά, αλλιώς εισπράττουν την καραντίνα τα μικρά παιδιά και αλλιώς οι έφηβοι. Άλλες απαιτήσεις έχει η τηλεκπαίδευση από τους μεν και άλλες από τους δε και το περιβάλλον τους. Άλλες οι ανάγκες των μεγαλύτερων και άλλες των μικρότερων.

Υπάρχουν όμως και τα κοινά σημεία. Μιλώντας με γονείς και εκπαιδευτικούς, με παιδοψυχολόγους και επαγγελματίες της φυσικής υγείας, αλλά και με τα ίδια τα παιδιά, ας προσπαθήσουμε να δούμε πώς τους επηρεάζει η παρούσα κατάσταση.

Η ματιά των γονέων

Το κλείσιμο των σχολείων, σε συνδυασμό με τις συνθήκες της τηλε-εργασίας ή της αναστολής που έχουν επιβληθεί σε πολλούς εργαζόμενους, έχουν αυξήσει τις ώρες που περνούν τα μέλη μιας οικογένειας μαζί. Αυτό, ειδικά για όσους έχουν μικρά παιδιά ή δούλευαν και έλειπαν πολλές ώρες από το σπίτι, είχε αρκετά θετική χροιά. Για τους έφηβους όμως, που η ανάγκη της ηλικίας τους τους ωθεί να αποζητούν περισσότερο τη συντροφιά των συνομηλίκων τους παρά των γονιών τους, οι πολλές ώρες στο σπίτι μάλλον τους πιέζουν και τους αναγκάζουν να καταφεύγουν περισσότερες ώρες στον υπολογιστή, το κινητό, την ψηφιακή κοινωνικότητα.

 

Οι αυξημένες ώρες χρήσης του υπολογιστή είναι κάτι το οποίο μαρτυρούν πολλοί γονείς. Ακόμα και παιδιά που είχαν ελάχιστη επαφή παλιότερα, τώρα έχουν μάθει να καταφεύγουν στην οθόνη τους πολύ πιο εύκολα, για περισσότερους λόγους και για περισσότερες ώρες. Αυτό είναι κάτι που ισχύει τόσο για τα μικρότερα όσο και για τα μεγαλύτερα παιδιά. Ειδικά για τα μικρότερα, οι γονείς τους παρατηρούν συμπτώματα εθισμού και στέρησης1 όταν τα αναγκάζουν να σταματήσουν, συμπεριφορές που δεν είχαν πριν. Ο έλεγχος στις ώρες χρήσης και η επιτήρηση έχουν γίνει δυσκολότερα. Θα αναφερθούμε παρακάτω εκτενέστερα στις αρνητικές, έως καταστροφικές, συνέπειες που μπορεί να έχει για τα παιδιά η αυξημένη χρήση των υπολογιστών.

 

Οι περισσότεροι γονείς παραπονούνται επίσης για την ενέργεια των παιδιών τους που δεν εκτονώνεται και για τα προβλήματα που δημιουργεί η έλλειψη των φίλων και γενικότερα των κοινωνικών συναναστροφών. Τα παιδιά έχουν μεγαλύτερη ένταση, εμφανίζουν βίαιες ή/και νευρικές, ακόμα και νευρωτικές-υστερικές αντιδράσεις που δεν είχαν παλιότερα, έχουν γίνει πιο ανυπάκουα, πιο ανήσυχα, νιώθουν μοναξιά.

Κάποια παραμένουν συνεπή και ευσυνείδητα απέναντι στα σχολικά τους καθήκοντα, κάποια άλλα όχι.

«Ως γονιός δεν έχω αντιμετωπίσει κάποιο σοβαρό πρόβλημα με τα παιδιά μου σχετικά με την τηλεκπαίδευση. Καθημερινά είναι πρόθυμα να συμμετέχουν  ενεργά στο τηλεμάθημα και μάλιστα φροντίζουν να είναι συνεπή και να μπαίνουν στην ώρα τους. Πιστεύω βέβαια ότι δεν είναι τόσο συγκεντρωμένα, όσο θα ήταν μέσα στην τάξη. Κάποιες φορές ίσως να χρειαστεί να τους εξηγήσω κάποια σημεία του μαθήματος, τα οποία δεν μπόρεσαν να κατανοήσουν καλά. 

Όταν όμως ολοκληρώνεται το τηλεμάθημα, διακρίνω μία κόπωση και μία ένταση στην συμπεριφορά τους. Σίγουρα, αν για τον εκπαιδευτικό είναι μία φορά δύσκολη και κουραστική αυτή η διαδικασία, για τους μαθητές, ιδίως των μικρών ηλικιών, είναι πολύ δυσκολότερη. Όμως αποτελεί έναν τρόπο να επικοινωνούν καθημερινά με το δάσκαλο και τους συμμαθητές τους και να προχωρήσει έστω και με αργούς ρυθμούς η ύλη της σχολικής χρονιάς.» 

(μητέρα μαθητών 5, 11 και 13 ετών)

Δυστυχώς όμως πολλά παιδιά τείνουν να χάνουν τη σύνδεση με το σχολείο και τις μαθησιακές δραστηριότητες, και καταφεύγουν σε πονηρά τεχνάσματα για να αποφεύγουν τη συμμετοχή τους στο τηλεμάθημα. Οι παράλληλες ψηφιακές δραστηριότητες, όπως το «τσατ» και το «σερφάρισμα», ή το να «μπαίνουν» στο μάθημα αλλά να μην το παρακολουθούν, κάτι που οι καθηγητές/δάσκαλοι δεν μπορούν εύκολα να ελέγξουν, είναι μερικά από τους τρόπους που χρησιμοποιούν κάποιοι μαθητές για μπορέσουν να ανταπεξέλθουν σε ή να ξεφύγουν από την καθήλωσή τους και την αφόρητη βαρεμάρα των τηλεμαθημάτων.

 

«Ένα πολύ μεγάλο ποσοστό (80%) των μαθητών ξυπνάνε 2 λεπτά πριν αρχίσει το μάθημα, δηλώνουν το παρόν και ξανακοιμούνται! Βάζουν ξυπνητήρι για να ξυπνήσουν, να βγουν από την τηλεδιάσκεψη και να μπουν στην επόμενη! Αυτό συμβαίνει τις 3 πρώτες ώρες (περίπου μέχρι τις 10.30).

Από κει και πέρα όλοι οι μαθητές και μιλάμε για το 100% , την ώρα της τηλεδιάσκεψης κάνουν και κάτι άλλο παράλληλα… Οι συνήθεις ασχολίες τους είναι: σερφάρισμα στο ίντερνετ και κυρίως στο ίνστανγκραμ… ακόμα και αν κάνουν τηλεδιάσκεψη από κινητό, μπορούν να ανοίγουν άλλη σελίδα και να περιηγούνται ανενόχλητοι στην αγαπημένη τους σελίδα!

Επίσης πολλοί ταυτόχρονα με την τηλεδιάσκεψη παρακολουθούσαν σειρές στο νέτφλιξ, έβγαιναν βόλτες με φίλους, και βέβαια έτρωγαν , έκαναν δουλειές στο σπίτι και ό,τι άλλο μπορεί κανείς να φανταστεί!»

(καθηγήτρια σε Λύκειο)

Μια άλλη δυσκολία της τηλεκπαίδευσης είναι ότι, κυρίως όσον αφορά τα μικρότερα παιδιά, η επιτυχία της διεξαγωγής και των αποτελεσμάτων της εξαρτώνται σε μεγάλο βαθμό από τους γονείς: από την παρουσία τους ως επιβλέποντες την ώρα του μαθήματος, και από τις ικανότητές τους και τη διαθεσιμότητά τους να παράσχουν τη βοήθεια που χρειάζονται για το διάβασμα και την κατανόηση του μαθήματος τα παιδιά. Καλούνται να συμπληρώσουν το κενό που αφήνει η έλλειψη της φυσικής επαφής με τον δάσκαλο. Πόσο καλά μπορεί να υποκαταστήσουν οι γονείς τους εκπαιδευτικούς; Οι ρόλοι συγχέονται, το ίδιο και η διαδικασία και το θύμα εδώ είναι η μαθητική φύση του κάθε παιδιού, που όσο περνά ο καιρός υποχωρεί όλο και περισσότερο.

Τέλος, ας αναφερθούμε στις πρακτικές δυσκολίες που αντιμετωπίζουν κάποιες οικογένειες, όπως η μη επάρκεια ή η παντελής έλλειψη του απαραίτητου εξοπλισμού, που αποκλείουν τα παιδιά από τη συμμετοχή τους στη σχολική -έστω και ψηφιακή- ζωή.

Η ματιά των εκπαιδευτικών

Ποια είναι τα κενά και τα προβλήματα που βλέπουν οι εκπαιδευτικοί από τη μεριά τους; Ποιες είναι οι ανάγκες των μαθητών όπως τις αναγνωρίζουν οι άνθρωποι που έχουν τον ρόλο και την ευθύνη να τα διδάξουν αλλά και να τα καθοδηγήσουν ορθά προς μια ευρύτερη κοινωνικότητα πέρα από την οικογένεια;

«Ειδικά τα μικρά παιδιά έχουν την ανάγκη μιας κανονικότητας, μιας ρουτίνας. Όσο πιο μικρά είναι, τόσο μεγαλύτερη είναι αυτή η ανάγκη. Όταν η ρουτίνα διαταράσσεται, [τα παιδιά] «βγαίνουν από τα νερά τους». Για να δουλέψουν και να συμμετέχουν, παρακινούνται από τους συμμαθητές τους (την ομάδα) και από τη δασκάλα-πρότυπο.

Όταν αυτά λείπουν, χάνουν και τα παιδιά το ενδιαφέρον τους και τη σύνδεση με το σχολείο και το αντικείμενό του».

(συνταξιούχος νηπιαγωγός)

Η φυσική παρουσία, η βλεμματική επαφή με τον δάσκαλο, η ατμόσφαιρα της τάξης, τα θετικά συναισθήματα που δημιουργούνται μέσα στην τάξη, η κοινωνικοποίηση των παιδιών στα διαλλείματα και η ποικιλία των ερεθισμάτων είναι κάποια από τα σημαντικότερα στοιχεία της σχολικής ζωής, που συνδέουν τα παιδιά με αυτήν και τα οποία λείπουν από την τηλεκπαίδευση. Χωρίς αυτά, τα παιδιά «δεν βιώνουν το πραγματικό σχολείο». Και αυτό έχει αντίκτυπο στη διαμόρφωση της ταυτότητά τους. Ιδιαίτερη ανησυχία εκφράζουν οι δάσκαλοι για τα «πρωτάκια», που έχουν μια διαστρεβλωμένη πρώτη σχολική χρονιά, χωρίς το αντίβαρο μιας προηγούμενης φυσιολογικής και θετικής εμπειρίας.

 

Αλλά και οι μαθητές της Γ΄ Λυκείου βρίσκονται σε κρίσιμη φάση και αντιμετωπίζουν μια πολύ απαιτητική κατάσταση, που αρκετούς τους υπερβαίνει. Το εικονικό σχολείο τους οδηγεί στην αποστασιοποίηση. Επιπλέον, δημιουργεί συναισθήματα εγκατάλειψης και μοναξιάς:

«Ένα πολύ σημαντικό θέμα που έχει προκύψει από την αναστολή λειτουργίας των σχολείων αφορά στους υποψήφιους της Γ’ Λυκείου. Πιο συγκεκριμένα, γνωρίζω τρεις περιπτώσεις υποψήφιων, καλών μαθητών και με στόχους, οι οποίοι έχουν παραιτηθεί εντελώς από το να προσπαθήσουν να περάσουν στη σχολή που επιθυμούσαν αρχικά. Θεωρούν ότι έχουν μείνει αβοήθητοι και ακαθοδήγητοι και όλο αυτό τους έχει στερήσειτο κίνητρο για να προσπαθήσουν, με όποιες συνέπειες ενδέχεται να έχει αυτό στο μέλλον τους.»

(καθηγήτρια σε Λύκειο)

Από τη δική τους πλευρά, οι εκπαιδευτικοί έχουν να αντιμετωπίσουν ζητήματα επάρκειας στη χρήση της ψηφιακής πλατφόρμας και των νέων μέσων και το συνεπακόλουθο άγχος.

 «Ως εκπαιδευτικός αρχικά ένιωσα διπλό άγχος:  πρώτον, για το κατά πόσο θα μπορούσα να ανταποκριθώ η ίδια σε όλη αυτή τη διαδικασία, καθώς δεν έχω και τόσο καλή σχέση με την τεχνολογία, και δεύτερον αν οι μαθητές μου θα μπορούσαν να ανταποκριθούν στα νέα δεδομένα.»

(δασκάλα Δημοτικού)

Η έλλειψη της φυσικής επαφής είναι και για αυτούς μια από τις μεγαλύτερες δυσκολίες:

«Από την μεριά της εκπαιδευτικού (που αγαπάει την δουλειά της και η ενέργεια των παιδιών-μαθητών μου δίνει ζωή) η τηλεκπαίδευση για μένα ήτανε μαρτύριο! 3 μήνες κόντεψα να πάθω κατάθλιψη! Μπροστά σε μια μαύρη οθόνη με 15χρονους μαθητές-φαντάσματα , όλη η εκπαιδευτική διαδικασία έχασε για μένα το νόημα της! Οι μαθητές αρνούνταν να ανοίξουν κάμερες γιατί φόραγαν πιτζάμες, ήταν αχτένιστοι, είχαν σκοτάδι στο δωμάτιο , ήταν ακόμα ξαπλωμένοι κάτω από τις κουβέρτες στο κρεβάτι!!!

Πολλοί δεν άνοιγαν ούτε μικρόφωνα λέγοντας στο τσατ ότι τους χάλασε ή ότι έχει πολύ φασαρία στο σπίτι από μικρά αδέρφια!

Όλα αυτά είχαν σαν αποτέλεσμα να μιλάω σε μία οθόνη με μια λίστα ονομάτων χωρίς σχεδόν καμία ανταπόκριση!»

(καθηγήτρια σε Λύκειο)

«Η κλεισούρα μου δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα και η πολύωρη ενασχόληση με τον υπολογιστή, μου στερεί την ικανοποίηση που λαμβάνει ένας εκπαιδευτικός όταν οι μαθητές χαίρονται που έχουν μαζί σου μάθημα και ανυπομονούν να μιλήσουν μαζί σου! Και εγώ βέβαια μαζί τους!»

(καθηγήτρια σε Λύκειο)

«Η κατάσταση είναι αρρωστημένη και απρόσωπη. Δεν υπάρχει συμμετοχή, ούτε κέφι, ούτε διάθεση. Σε τι θα επιστρέψουμε;»

(καθηγήτρια σε Λύκειο)

Υπάρχουν επίσης οι ανησυχίες για το πόσο καλά μπορούν τα παιδιά να απορροφήσουν όσα προσπαθούν να τους διδάξουν μέσω της ψηφιακής πλατφόρμας, χωρίς τη ζωντανή συμμετοχή και μέσα στα πλαίσια της μειωμένης επαφής και χρόνου:

«Πόσο εύκολο είναι σε ένα παιδί να κατανοήσει όσα διδάσκω με τον τρόπο αυτό; Πόσο χρόνο μπορεί το παιδί να μείνει συγκεντρωμένο; Πόση όρεξη για συμμετοχή να έχει, αν η σύνδεση του δεν είναι καλή ή αν δεν έχει προσωπική επαφή με τον δάσκαλο; 

Θεωρώ πως μαθήματα όπως μαθηματικά, φυσική και γραμματική είναι δυσκολότερα να κατανοηθούν μέσω τηλεμαθήματος. Μαθήματα πάλι όπως ιστορία και γεωγραφία εμπλουτίζονται άμεσα με εικόνες, εκπαιδευτικά βίντεο ή παιχνίδια και ίσως έτσι είναι πιο ευκολονόητα.  Πιστεύω ακόμα ότι η πλειοψηφία των μαθητών αντιμετωπίζουν προβλήματα συγκέντρωσης στη διάρκεια του τηλεμαθήματος, καθώς υπάρχουν γύρω τους πολλά ερεθίσματα και δυστυχώς δεν είμαι σε θέση να ενθαρρύνω όσο θα ήθελα τη συμμετοχή τους και να τους επαναφέρω στη μαθησιακή διαδικασία.» 

(δασκάλα Δημοτικού)

Θεωρούν την προσήλωση του Υπουργείου στη διδασκαλία της ύλης ανούσια, κάτι που όχι μόνο αγνοεί τα πραγματικά προβλήματα των μαθητών και των εκπαιδευτικών, αλλά φέρνει και επιπλέον άγχος. Πάνω σε τι να βάλουν διαγώνισμα, τι να βαθμολογήσουν; Οι καθηγητές του Γυμνασίου και του Λυκείου δεν γνωρίζουν καν τα πρόσωπα των μαθητών τους…

Επίσης, παρατηρείται αύξηση στην κατ’ οίκον εκπαίδευση, η οποία γίνεται από καθηγητές του Δημοσίου σε παιδιά που πάσχουν από κάποιο σοβαρό ψυχικό ή σωματικό νόσημα. Έχουν αυξηθεί τα περιστατικά μελαγχολίας και τα ενδοοικογενειακά θέματα. Τα οικογενειακά προβλήματα αντανακλούν στην εκπαίδευση, λένε οι εκπαιδευτικοί.

Συστήνουν στους γονείς υπομονή, επιμονή, κατανόηση και φιλοτιμία. Τους παροτρύνουν να μην χαλαρώνουν και να μην επαφίενται μόνο στον εκπαιδευτικό.

Και επισημαίνουν ότι πρέπει να επιβλέπουν το παιδί τους σε όλες τις τάξεις του Δημοτικού προκειμένου να σιγουρευτούν ότι έχει κατανοήσει όσα διδάχθηκε.

Από την άποψη της σωματικής υγείας

Ο κύριος Ευάγγελος Σ. Δήμου-Ρουσουλέντσης, χειροπράκτης – ποδίατρος, περιγράφει τα προβλήματα που προκαλεί στα παιδιά η πολύωρη καθήλωση στον υπολογιστή:

Η κακή στάση, σε συνδυασμό με την έλλειψη φυσικής άσκησης, οδηγεί στη δημιουργία διάφορων μυοσκελετικών προβλημάτων, σε ημικρανίες, πονοκεφάλους και στα αρχικά στάδια του αυχενικού συνδρόμου. Οι συνθήκες ελαστικότητας στους μύες σκληραίνουν και εμφανίζονται πόνοι, σπασμοί και δυσκαμψία στη μέση.

Μιλά για την κούραση, τη συσσωρευμένη ένταση, τη νευρικότητα και το στρες που προκαλείται στα παιδιά λόγω διάφορων τεχνικών προβλημάτων που προκύπτουν κατά τη διάρκεια του μαθήματός τους (όπως πχ η διακοπή της σύνδεσης ή προβλήματα με το rooter) και πώς αυτά προκαλούν με τη σειρά τους ποικίλα ψυχοσωματικά συμπτώματα. Σε αυτό συμβάλλει η έλλειψη της άθλησης, που στερεί τον οργανισμό από τις ορμόνες της ευεξίας (όπως η σεροτονίνη, η ντοπαμίνη και οι ενδορφίνες) που εκκρίνονται συνήθως κατά της διάρκεια της φυσικής δραστηριότητας και οι οποίες «μας ηρεμούν, γεννούν αίσθημα ευδαιμονίας, βελτιώνουν τη διάθεση και αντιμάχονται το στρες».

Πόσο καταστροφικές είναι για τους μαθητές αυτές οι συνέπειες; Ο κ. Ρουσουλέντσης ευτυχώς θεωρεί όλα τα προαναφερθέντα προβλήματα αναστρέψιμα, καθώς δεν προέρχονται «από κάτι παθολογικό, αλλά από μια κακή καθημερινότητα». Θεωρεί λοιπόν ότι όταν τα παιδιά επιστρέψουν στην προηγούμενη καθημερινότητά τους και ξαναβρούν τις εξωτερικές τους δραστηριότητες η ευελιξία και η προσαρμοστικότητα της ηλικίας τους θα τα βοηθήσει να ξαναβρούν την υγεία τους και να ξεπεράσουν τις αρνητικές επιπτώσεις που έχει στη φυσική τους υγεία η τηλεκπαίδευση.

Εκτός από τα προβλήματα μυοσκελετικής φύσεως που δημιουργούνται στο σώμα στο σύνολό του, και τα οποία μας παρουσίασε διεξοδικά ο κ. Ρουσουλέντσης, μια συγκεκριμένη περιοχή πλήττεται ιδιαίτερα έντονα: το κεφάλι και τα μάτια.

Παιδοφθαλμίατροι μιλούν για τον αυξημένο κίνδυνο που προκαλεί η αυξημένη ενασχόληση με τον υπολογιστή για την εμφάνιση μυωπίας αλλά και άλλων οφθαλμικών παθήσεων, όπως η θολή όραση και η ξηροφθαλμία, για πονοκεφάλους και για ερεθισμό των ματιών. Επίσης, οι πολλές ώρες μπροστά στην οθόνη δημιουργούν νευρολογικές διαταραχές, όπως τη δυσκολία προσήλωσης των ματιών. Η ανάγνωση των βιβλίων γίνεται μια «δύσκολη» δραστηριότητα.

 

Μια άλλη συνέπεια που υφίστανται τα μάτια είναι το «οπτικό μπλοκ». Ο όρος προέρχεται από τη ραϊχική ψυχοθεραπευτική θεωρία και θα τον εξηγήσουμε στο παρακάτω μέρος.

Από την άποψη της ψυχικής υγείας

Νους και σώμα είναι ένα. Το υποστήριξε ο ψυχολόγος Βίλχελμ Ράιχ στη Δύση και το δίδαξε ο δάσκαλος του Φάλουν Ντάφα, Λι Χονγκτζί, στην Ανατολή. Είναι μόνο ότι η ανθρώπινη αντίληψη δεν μπορεί να συλλάβει πλήρως αυτήν την ενότητα. Για την ευκολία μας λοιπόν, τα αντιμετωπίζουμε χωριστά.

Μια πρώτη παρατήρηση που γίνεται από τον τομέα της παιδοψυχολογίας είναι για την «ιδρυματοποίηση» που αρχίζει να συμβαίνει σε έναν σημαντικό αριθμό παιδιών, όχι ειδικά λόγω της τηλεκπαίδευσης, αλλά λόγω του εγκλεισμού και των γενικών συνθηκών της καραντίνας. Δεν είναι λίγα τα παιδιά που αρνούνται να βγουν από το σπίτι. Έχουν απορροφήσει όλον τον φόβο που διαχέεται από τα ΜΜΕ και ενδεχομένως και από τις αντιδράσεις της οικογένειάς τους και αυτό τους προκαλεί συστολή, τα καθηλώνει. Η ακινησία -μυϊκή, ψυχική, ενεργειακή- είναι ενάντια στη φύση του παιδιού και τις ανάγκες της ανάπτυξής του. Ο παλμός διαταράσσεται, η χημική ισορροπία του σώματος διαταράσσεται και αρχίζουν να εμφανίζονται συμπτώματα αγοραφοβίας και ελαφριά παρανοϊκά στοιχεία, όπως πχ η σκέψη ότι η επαφή με τους άλλους είναι πρόβλημα.

Πιο ευάλωτα παρουσιάζονται τα παιδιά που έχουν ήδη αγοραφοβικές τάσεις ή που αντιμετωπίζουν προβλήματα στην οικογένειά τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις, η στέρηση της διεξόδου που αποτελούσε το σχολείο και οι κοινωνικές συναναστροφές προκαλεί μεγάλη επιδείνωση. Αλλά και γενικότερα, για όλα τα άτομα που βρίσκονται στην εφηβεία, «ανάγκη και φυσική τάση των οποίων είναι το άνοιγμα προς τα έξω, προς τον κόσμο, η φυγή από το σπίτι και η απομάκρυνση από τους γονείς», η περίοδος της καραντίνας έχει λειτουργήσει εξαιρετικά επιβαρυντικά και πιεστικά.

Κάτι άλλο που έχει επιβαρύνει τα παιδιά είναι οι ενοχές. Μην κολλήσουν τους άλλους, τον παππού, τη γιαγιά. Αυτές μπορεί να εντείνονται ή όχι από το περιβάλλον του παιδιού.

Η τηλεκπαίδευση συγκεκριμένα φέρνει και κάποια επιπλέον προβλήματα στα παιδιά. Αφενός, εντείνει τις συνθήκες ακινησίας και καθήλωσης. Αφετέρου, «προκαλεί την αποστασιοποίηση από τη μάθηση, λόγω έλλειψης συναισθηματικής και βλεμματικής επαφής». Η απομόνωση στο σπίτι και η εικονική κοινωνικότητα «τα εμποδίζει να οριοθετηθούν σε σχέση με τους άλλους, να γνωρίσουν τον εαυτό τους και τις ικανότητές τους». Επιπλέον, εθίζει τους μαθητές στην οθόνη, η οποία είναι πλέον το μοναδικό διαθέσιμο μέσον για κάθε πτυχή της ζωής: την εργασία (το σχολείο), τους φίλους, τη διασκέδαση, την ενημέρωση, τις αγορές. Ακόμα και για τη σωματική άσκηση.

Αυτή η υπεραυξημένη εξάρτηση από την οθόνη είναι κάτι ιδιαίτερα καταστροφικό, όχι μόνο για τα παιδιά, αλλά και για τους ενήλικους. Η διαφορά όμως είναι ότι επειδή τα παιδιά είναι υπό διαμόρφωση «τα μηνύματα [οι επιδράσεις του περιβάλλοντός τους] γίνονται δομικά στοιχεία του χαρακτήρα τους», κάτι που αλλάζει πολύ δυσκολότερα.

Μια από τις καταστροφικές πτυχές της είναι η ισοπέδωση της αντίληψης, της μάθησης και της γνώσης: η οθόνη δεν έχει βάθος και αυτή η επίπεδη εμπειρία διαχέεται σε όλη τη ζωή.

Μια άλλη καταστροφική πτυχή είναι το «οπτικό μπλοκ», που έχουμε ήδη αναφέρει. Η κυρία Ανδρονίκη Τρίμμη, ραϊχική ψυχολόγος και ψυχοθεραπεύτρια, μας βοηθά να καταλάβουμε περί τίνος πρόκειται:

«Σύμφωνα με τη ραϊχική θεωρία, το οπτικό μπλοκ είναι το πρώτο σοβαρό τραύμα που ενδέχεται να συμβεί στη ζωή ενός ατόμου, κατά τη διάρκεια του πρώτου εξελικτικού του σταδίου, του επονομαζόμενου οπτικού, που ταυτίζεται χρονικά με την περίοδο της κύησης και των πρώτων 20 ημερών μετά τη γέννησή του. Όταν το άτομο τραυματιστεί σε αυτό το στάδιο μαθαίνει ότι είναι μόνο, νιώθει τρόμο για τη ζωή και αποσύρεται. Ως συνέπεια, δεν εστιάζει, δεν βλέπει, δυσκολεύεται να έχει συναισθηματική επαφή με τους άλλους και βρίσκεται σε απομόνωση. Η οθόνη μπορεί να δημιουργήσει ή να επιδεινώσει το οπτικό μπλοκ, κάτι που είναι πιθανόν να οδηγήσει σε περισσότερες παράνοιες ή/και σε συναισθηματική ισοπέδωση.»

Και συμπληρώνει:

«Λόγω της παρατεταμένης της χρονικής διάρκειας, η τηλεκπαίδευση μπορεί να νοηθεί ως τραύμα, με συνέπειες όχι εύκολα αναστρέψιμες. Το κράτος θα έπρεπε να έχει συμβουλευτεί μια ομάδα παιδοψυχολόγων πριν λάβει το μέτρο της τηλεκπαίδευσης.»

Η πρότασή της είναι να διαιρούνταν οι τάξεις σε μικρά τμήματα, που θα πήγαιναν στο σχολείο εκ περιτροπής, κάτι που δοκιμάστηκε για λίγο την προηγούμενη σχολική περίοδο. Το σημαντικό είναι να διατηρείται η επαφή και να μην υπάρχει εξάρτηση από τις οθόνες.

Και μετά τι;

Βρισκόμαστε χρονικά κοντά στο σημείο της επιστροφής στα θρανία (;). Κάποιοι μαθητές λένε πως προτιμούν την τηλεκπαίδευση γιατί «νιώθουν πιο ελεύθεροι». Αλλά κάποιοι άλλοι – οι περισσότεροι, θέλω να πιστεύω – το περιμένουν με ανυπομονησία. Το κυρίαρχο και πιο έντονο συναίσθημα αυτής της περιόδου, όπως μαρτυρούν οι ίδιοι, είναι η βαρεμάρα.

 

Βέβαια οι προϋποθέσεις για το άνοιγμα των σχολείων δεν ακούγονται ελκυστικές ή λιγότερο κακοποιητικές. Όπως κακοποιητικά είναι τα μέτρα της καραντίνας στο σύνολό τους, η δομή της εκπαίδευσης, το αστικό μας περιβάλλον. Το καθεστώς του φόβου που προάγεται ως μόνιμη συνθήκη της ζωής μας. Ποιος άνθρωπος μπορεί να αντισταθεί στην απειλή της υγείας και της ασφάλειάς του; «Η υγεία είναι πάνω απ’ όλα», συνηθίσαμε όλοι να λέμε και ακούγεται τόσο σωστό. Κι όμως…αν σκεφτούμε προσεκτικά, αν σκεφτούμε βαθιά, η υγεία μας αξίζει πραγματικά κάθε τίμημα; Δεν υπάρχουν κάποια πράγματα που δεν θα κάναμε σε καμία περίπτωση, κάποιες αρχές που δεν θα παραβιάζαμε ακόμα και για χάρη της υγείας μας;

Υπάρχουν άνθρωποι που χάρη σε μια ασθένεια ή αναπηρία σωματική, μπόρεσαν να θεραπευτούν από τον εγωισμό τους, τη ματαιοδοξία τους, την επιθετικότητά τους. Μπόρεσαν να ανακαλύψουν το βαθύτερο νόημα της ζωής και να έρθουν σε αρμονία με τον εαυτό τους και την οικογένειά τους. Υπάρχουν άνθρωποι που είπαν «έπρεπε να τυφλωθώ για να δω».

ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ

1. Η εξάρτηση από το διαδίκτυο «σύντομα πρόκειται να συμπεριληφθεί στη νοσολογική κατηγοριοποίηση της επίσημης Ψυχιατρικής (DSM-V). Συνήθως εμφανίζεται σε παιδιά και εφήβους.» – από το βιβλίο «Εισαγωγή στις Εξαρτήσεις» του Ιωάννη Κορκοτσέλλου, εκδ. του Κέντρου Ψυχοθεραπείας & Συμβουλευτικής «Βίλχελμ Ράιχ» – Ε.Ι.Ν.Α. 2012, σελ. 159.

2. Πηγή: https://www.medonline.gr/themata-ygeias/themata-ygeias-gia-to-paidi/ypologistis-kai-paidi-oi-kindynoi-tis-texnologias-sta-paidia-kai-i-prolipsi-tous.html

 

Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece

 

 

 

Από τον Victor Davis Hanson

Σχολιασμός

Υπάρχουν 10 νέες ιδέες που αλλάζουν την Αμερική, ίσως μόνιμα.

1. Τα χρήματα είναι ένα δημιούργημα. Μπορούν να κατασκευαστούν από το τίποτα. Ετήσια ελλείματα και συσσωρευμένο εθνικό χρέος δεν έχουν πλέον πολύ σημασία.

Παλιότεροι πρόεδροι δημιούργησαν τεράστια ετήσια ελλείματα, αλλά τουλάχιστον υπήρχαν κάποιες παραχωρήσεις ότι τα χρήματα ήταν πραγματικά και θα έπρεπε να ξεπληρωθούν. Όχι πλέον. Καθώς πλησιάζουμε τα $30 τρισεκατομμύρια εθνικού χρέους και 110 τοις εκατό του ετήσιου ΑΕΠ, οι ελίτ μας πιστεύουν ότι είτε τα μόνιμα μηδενικά ποσοστά επιτοκίου καθιστούν την υποχρέωση μείωσης μη απαιτούμενη, ή ότι όσο μεγαλύτερο το χρέος, τόσο πιθανότερο ότι θα αναγκαστούμε να αντιμετωπίσουμε μια απαιτούμενη αναδιανομή εισοδήματος.

2. Οι νόμοι δεν είναι απαραιτήτως δεσμευτικοί πλέον. Ο Τζο Μπάιντεν πήρε τον όρκο να «φροντίσει ότι οι νόμοι εφαρμόζονται πιστά.» Αλλά έχει εσκεμμένα καταστήσει τους ομοσπονδιακούς νόμους μετανάστευσης άκυρους και ανίσχυρους. Κάποιοι βίαιοι διαδηλωτές θεωρούνται ένοχοι για παραβίαση ομοσπονδιακών νόμων, άλλοι όχι τόσο πολύ. Συλλήψεις, κατηγορητήρια, και δίκες είναι όλα ρευστά. Η ιδεολογία προσδιορίζει το πότε ένας νόμος θεωρείται ακόμα νόμος.

Τα ποσοστά εγκληματικότητας δεν έχουν απαραιτήτως σημασία. Αν κάποιος δεχτεί ληστεία στο αυτοκίνητο, επίθεση, ή πυροβολισμό, ίσως κατανοηθεί να είναι σφάλμα του θύματος στον ίδιο βαθμό που θα είναι και σφάλμα του θύτη. Είτε το θύμα ήταν πολύ χαλαρό, δεν έδειχνε φροντίδα, δεν είχε ευαισθησία, ή προκάλεσε τον επιτιθέμενο. Το πόσο χρήσιμο είναι το έγκλημα στις ευρύτερες ατζέντες της αριστεράς προσδιορίζει αν το θύμα είναι πραγματικά θύμα, και αν ο θύτης είναι πραγματικά θύτης.

3. Ο φυλετισμός είναι πλέον αποδεκτός. Οριζόμαστε πρώτα από την εθνικότητα ή θρησκεία, και μόνο δευτερευόντως – αν ισχύει καθόλου – από μια Αμερικανική κοινή ταυτότητα. Η συγκεκριμένη αποβολή λευκών από πανεπιστημιακούς κοιτώνες, ασφαλείς χώρους, και ομοσπονδιακά προγράμματα οικονομικής στήριξης είναι πλέον μη αμφιλεγόμενη. Είναι μια σιωπηλή αποπληρωμή για υποτιθέμενες [από τους επιβάλλοντες] παλιότερες αμαρτίες, ή ένας τύπος «καλού» ρατσισμού. Αν κάποιος αποκληθεί λανθασμένα ρατσιστής είναι περισσότερο ένοχος από το αν αποκαλέσει κάποιον άλλον λανθασμένα ρατσιστή.

4. Ο μετανάστης είναι προτιμότερος από τον πολίτη. Ο νεοαφιχθείς, σε αντίθεση με τον οικοδεσπότη, δεν είναι λερωμένος με τις αμαρτίες της ίδρυσης και ιστορίας της Αμερικής. Οι περισσότεροι πολίτες σήμερα πρέπει να συμμορφώνονται με κανόνες καραντίνας και κοινωνικής απόστασης, να μην πηγαίνουν σχολείο και να υπακούν όλους τους νόμους.

Αλλά όσοι εισέρχονται στις Ηνωμένες Πολιτείες παράνομα δεν χρειάζεται να ακολουθούν τέτοιους όπως φαίνεται περιττούς κανόνες COVID-19. Τα παιδιά τους θα πρέπει αμέσως να πηγαίνουν σε σχολείο χωρίς ανησυχία για καραντίνες. Οι μετανάστες δεν χρειάζεται να ανησυχούν για την παράνομη είσοδό τους ή για την κατοικία τους στην Αμερική. Οι ελίτ μας πιστεύουν ότι οι παράνομοι εισαχθέντες μοιάζουν περισσότερο στους «ιδρυτές»από ό,τι οι νόμιμοι πολίτες, περίπου τους μισούς από τους οποίους θεωρούν χαμένες περιπτώσεις.

5. Οι περισσότεροι Αμερικανοί θα πρέπει να δέχονται συμπεριφορά όπως αυτή που δίνουμε στα μικρά παιδιά. Δεν γίνεται να τους ζητήσεις να δείξουν μια ταυτότητα για να ψηφίσουν. «Ευγενή ψέματα» από τους ελίτ μας για τους κανονισμούς COVID-19 είναι απαραίτητα για την προστασία των «Νεάτερνταλ» από τον εαυτό τους.

Οι Αμερικανοί αξίζουν ανακούφιση από την πίεση των βαθμών, των τυποποιημένων ενιαίων εξετάσεων, και των συνηθισμένων κανόνων σχολικής συμπεριφοράς. Ακόμα δεν έχουν ιδέα γιατί είναι καλό για αυτούς να πληρώνουν πολύ περισσότερο για το πετρέλαιό τους, την θέρμανση, και τον κλιματισμό.

6. Η υποκρισία είναι παλιομοδίτικη. Η μετάδοση υποκριτικών μηνυμάτων [όμως] είναι ζωντανή. Ακτιβιστές κλιματικής αλλαγής πετάνε με ιδιωτικά τζετ. Πολεμιστές «κοινωνικής δικαιοσύνης» ζουν σε περιτειχισμένες κοινότητες. Πολυδισεκατομμυριούχοι ελιτιστές παρουσιάζονται ως θύματα σεξισμού, ρατσισμού, και ομοφυλοφοβίας. Η ελίτ χρειάζεται αυτές τις απαλλαγές για να βοηθήσει τους αβοήθητους. Είναι αυτό που λες σε κατώτερους άλλους για το πως να ζουν, όχι το πως εσύ ο ίδιος ζεις, που μετράει.

7. Η αγνόηση ή η διαιώνιση των αστέγων είναι προτιμότερη από την επίλυση. Είναι πιο καλοσυνάτο να αφήνουν χιλιάδες αστέγους να ζουν, τρώνε, αφοδεύουν, και να παίρνουν ναρκωτικά σε δημόσιους δρόμους και πεζοδρόμια από το να δώσουν άδεια σε φθηνή κατοικία, να χορηγούν νοσοκομειακή περίθαλψη για τους νοητικά άρρωστους, και να δημιουργούν επαρκείς χώρους δημόσιας στέγασης.

8. Ο ΜακΑρθισμός είναι καλός. Η καταστροφή ζωών και καριέρας για λανθασμένες σκέψεις σώζει περισσότερες ζωές και καριέρες. Ο πολιτισμός ακύρωσης και η Εξουσία του Τρόμου του Τουίτερ παρέχουν την απαιτούμενη αποθάρρυνση.

Τώρα που οι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι βρίσκονται σε απόσταση μιας λέξης, πράξης, ή ματιάς από το να χάσουν τον βιοπορισμό τους, είναι πιο προσεκτικοί και θα συμπεριφερθούν με έναν πιο πεφωτισμένο τρόπο. Η γκιλοτίνα των μέσων κοινωνικής δικτύωσης είναι το καλοσυνάτο, επιστημονικό εργαλείο των «αφυπνισμένων».

9. Η άγνοια είναι προτιμότερη από την γνώση. Ούτε η ανατροπή αγαλμάτων, ούτε η αλλαγή ονομάτων, ούτε το Πρότζεκτ 1619 απαιτεί το όποιο στοιχείο ή ιστορική γνώση. Ήρωες του παρελθόντος ήταν απλά κατασκευάσματα. Προπτυχιακά, μεταπτυχιακά, και επαγγελματικά διπλώματα ισοδυναμούν με διαπιστευτήρια, όχι με γνώση. Το εμπορικό όνομα, όχι αυτό που το δημιούργησε, είναι το μόνο που μετράει.

10. Ο «αφυπνισμός» είναι η νέα θρησκεία, αναπτυσσόμενος ταχύτερα και σε μεγαλύτερη έκταση από τον χριστιανισμό. Το ιερατείο του είναι μεγαλύτερο του κλήρου και έχει πολλή περισσότερη δύναμη. Η Σίλικον Βάλεϋ είναι το νέο Βατικανό, και οι Amazon, Apple, Facebook, Google, και Τwitter είναι τα νέα ευαγγέλια.

Οι Αμερικανοί φοβούνται αυτούς τους κανόνες στην ιδιωτική τους ζωή, ενώ στην δημόσια φαίνεται να τους αποδέχονται. Μπορεί ακόμα να είναι μεταβατικοί και να δεχτούν μια αντίδραση. Ή είναι ήδη ημιμόνιμοι και παγιωμένοι.

Η απάντηση προσδιορίζει το αν μια συνταγματική πολιτεία συνεχίζει σύμφωνα με το όραμα που κάποτε υπήρξε για αυτήν, ή διαστρέφεται σε κάτι που αυτοί που την δημιούργησαν ποτέ δεν είχαν φανταστεί.

 

Ο Βίκτωρ Ντέιβις Χάνσον είναι ένας συντηρητικός σχολιαστής, κλασικιστής, και ιστορικός στρατιωτικής ιστορίας. Είναι επίτιμος καθηγητής κλασικής γραμματείας στο Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, ανώτερος συνεργάτης στην κλασική γραμματεία και στρατιωτική ιστορία στο Πανεπιστήμιο Στάνφορντ, συνεργάτης στο Κολλέγιο Χίλσντεϊλ, και διακεκριμένος συνεργάτης στο Center for American Greatness. Ο Χάνσον έχει γράψει 16 βιβλία, όπως τα «The Western Way of War», «Fields Without Dreams», και «The Case for Trump».

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραιτήτως τις απόψεις της Epoch Times.

Από τον Γουάνγκ Γιοουτσούν

Σχολιασμός

Το επόμενο έτος, το ΚΚΚ (Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα) θα έχει το 20ο Εθνικό Συνέδριό του, και ο Σι Τζινπίνγκ προσπαθεί τα μέγιστα να εξασφαλίσει μια τρίτη περίοδο στο αξίωμα. Εν τω μεταξύ, μία από τις μεγαλύτερες ανησυχίες του μπορεί να είναι η ασφάλειά του.

Τα ακόλουθα είναι τέσσερις συγκεκριμένες ρυθμίσεις που πιστεύεται πως σχετίζονται με την προσωπική ασφάλεια του Σι.

Δύο ποτήρια τσαγιού

Στις «Δύο συνεδρίες» του ΚΚΚ τον Μάρτιο του 2021, δύο ποτήρια τσαγιού τοποθετήθηκαν μπροστά στον Σι, ενώ ο πρωθυπουργός Λι Κετσιάνγκ και άλλοι αξιωματούχοι είχαν μόνο ένα ποτήρι μπροστά τους.

Δύο ποτήρια εμφανίστηκαν επίσης σε όλους τους άλλους χώρους συνάντησης όπου ο Σι συμμετείχε σε άλλες συναντήσεις ομάδων.

Εκτός του επιπλέον ποτηριού του Σι, έχει αναφερθεί ότι υπάρχει ένας ειδικά επιλεγμένος άντρας σερβιτόρος για τα ποτήρια του Σι, είτε επειδή το ποτό του Σι μπορεί να διαφέρει από των άλλων, είτε για πρόληψη προσπαθειών δηλητηρίασης.

Τέσσερις άντρες στα μαύρα

Στις 10 Φεβρουαρίου, την μέρα πριν την παραμονή της κινεζικής πρωτοχρονιάς, έγινε μια συγκέντρωση στο Πεκίνο ανώτερων αξιωματούχων του ΚΚΚ για να γιορτάσουν τον ερχομό του νέου κινεζικού έτους.

Ένα στιγμιότυπο οθόνης από ένα δελτίο ειδήσεων του CCTV έδειξε τον Σι Τζινπίνγκ και επτά άλλους ανώτατους αξιωματούχους του ΚΚΚ στο κεντρικό τραπέζι μπροστά να παρακολουθούν την παράσταση. Καθισμένοι πίσω από τον Σι ήταν τουλάχιστον τέσσερις άντρες με μαύρα κουστούμια, που δεν παρακολουθούσαν την παράσταση αλλά κοίταζαν τους προσκεκλημένους παρόντες στην συνάντηση.

Χρήστες του κινεζικού διαδικτύου ανήρτησαν μηνύματα με υποθέσεις ότι αυτοί οι άντρες στα μαύρα θα μπορούσαν να είναι οι προσωπικοί σωματοφύλακες του Σι, παρόντες στην συνάντηση έτοιμοι για όποια πιθανή έκτακτη ανάγκη και για διατήρηση τάξης. Ένας χρήστης διαδικτύου γράφει ότι αυτό είναι ένα είδος «προειδοποίησης προς αυτούς στα τραπέζια της δεύτερης σειράς».

Εκατό άντρες στα μαύρα

Σύμφωνα με άρθρο του RFI, στις 10 Μαρτίου 2020, στην 48η μέρα του κλεισίματος της Γουχάν, ο Σι επέβλεψε την πόλη. Εκείνο το απόγευμα, ο Σι πήγε στην κοινότητα του Κήπου της Ανατολικής Λίμνης. Η ομάδα κοινωνικών μέσων της κοινότητας ανήρτησε μια «έκτακτη ανακοίνωση», η οποία έλεγε πως αστυνομία θα έμπαινε στα σπίτια των κατοίκων «για ελέγχους ασφαλείας πάνω από τον ένατο όροφο», και ότι θα «παραμείνουν στο σπίτι σας για περίπου μία ώρα». Η ανακοίνωση ζήτησε από τους κατοίκους να «συνεργαστούν ενεργά με την αστυνομία όταν κάνουν την δουλειά τους».

Ένα διαδικτυακό βίντεο δείχνει περίπου εκατό άντρες ντυμένους στα μαύρα στην κοινότητα Κήπου Ανατολικής Λίμνης, να περιβάλλουν τον Σι από μπροστά και πίσω.

Το Radio Free Asia ανέφερε στις 10 Μαρτίου ότι κάποιοι τοπικοί κάτοικοι της κοινότητας Κήπου Ανατολικής Λίμνης είπαν ότι υπήρχε αστυνομία «καθισμένοι στο μπαλκόνι μας και δεν μας άφηναν να κοιτάξουμε (έξω).» Ένας τοπικός κάτοικος είπε ότι η αστυνομία ήρθε «και χτυπούσε την πόρτα στις 9 π.μ. εκείνο το πρωί», και ένας άλλος κάτοικος είπε ότι «ελεύθεροι σκοπευτές βρίσκονται σε όλες τις ταράτσες των κτηρίων».

Ο κ. Σουν από την Γουχάν είπε σε συνέντευξη στο Radio Free Asia ότι «υπάρχουν φύλακες και αστυνομία διασκορπισμένοι παντού. Όλα αυτά τα παράθυρα που κοιτάνε στον δρόμο από τον οποίον επρόκειτο να περάσει ο Σι έπρεπε να κλειστούν, και κάθε ένα από αυτά τα παράθυρα φυλασσόταν από ένοπλη αστυνομία. Όπου πήγε ο Σι ήταν έτσι.»

Πάνω από 10.000 προσωπικού ασφαλείας

Όταν ο Σι επισκέφθηκε το Χονγκ Κονγκ για τρεις μέρες το 2017 στην 20η επέτειο της παράδοσης, η κυβέρνηση του Χονγκ Κονγκ χρησιμοποίησε πάνω από 10.000 αστυνομικούς για να εξασφαλίσει στην ασφάλεια του Σι. Όταν ο προκάτοχος του Σι, Χου Τζιντάο, επισκέφθηκε το Χονγκ Κονγκ το 2012, μόνο 3.000 αστυνομικοί ήταν παρόντες.

Από την αρχή ακόμα του Μαρτίου 2017, αστυνομία στην Γκουανγκντόνγκ, Χονγκ Κονγκ, και Μακάο είχε εκκινήσει μια κοινή επιχείρηση με όνομα Κεραυνός 17, μια μαραθώνια επιχείρηση κατά των εγκληματικών συμμοριών για να ετοιμαστεί για την επίσκεψη του Σι στο Χονγκ Κονγκ.

Όταν ο Σι έφτασε στο Χονγκ Κονγκ στις 29 Ιουνίου, ταξίδεψε σε ένα αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο BMW 7 Series που δόθηκε από την αστυνομία του Χονγκ Κονγκ.

Αστυνομικά ελικόπτερα, πλοία, και ελεύθεροι σκοπευτές τοποθετήθηκαν κατά μήκος της πορείας της επίσκεψης του Σι. Διάφορες αστυνομικές δυνάμεις, όπως η ΟΕΑ (Ομάδα Ειδικών Αποστολών), η Αστυνομική Ομάδα Ενόπλων Επιχειρήσεων, και η Αντιτρομοκρατική Ομάδα βρίσκονταν όλες σε ετοιμότητα στην εγγύς περιοχή.

Ένα βίντεο που κυκλοφόρησε στο διαδίκτυο δείχνει τον Σι να ετοιμάζεται να αποχωρήσει από το αεροδρόμιο στο αλεξίσφαιρο αυτοκίνητο, που περιβαλλόταν από σωματοφύλακες, με μερικούς ακόμα και να τρέχουν δίπλα στο αυτοκίνητο.

Όλες αυτές οι προφυλάξεις αντανακλούν ανησυχίες για την προσωπική ασφάλεια του Σι.

Έξι βασικές ανησυχίες για την προσωπική ασφάλεια του Σι

Πολιτικοί εχθροί

Η μεγαλύτερη ανησυχία για την ασφάλεια του Σι προκύπτει από τους μεγαλύτερους πολιτικούς εχθρούς του, μια πολιτική φατρία εντός του ΚΚΚ με επικεφαλής τον Τζιανγκ Τζεμίν και Τζενγκ Τσινγκχόνγκ.

Για περισσότερο από οκτώ χρόνια από τότε που ο πήρε την θέση εξουσίας, σε μια προσπάθεια να πάρει την ανώτατη εξουσία από τους πρώην επικεφαλής Τζιανγκ και Τζενγκ, ο Σι διερεύνησε και τιμώρησε περισσότερους από 510 ανώτερους αξιωματούχους από το επίπεδο υποδιευθυντών επαρχίας (υπουργικό) και άνω, συμπεριλαμβανομένων πάνω από 160 στρατηγών, οι περισσότεροι εκ των οποίων είχαν προαχθεί και επανατοποθετηθεί από τους Τζιανγκ και Τζενγκ.

Στρατιωτικοί αξιωματικοί

Πριν έρθει στην εξουσία ο Σι, οι Σου Τσάιχοου και Γκουό Μποσιόνγκ, οι δύο πρώην πρόεδροι της Κεντρικής Στρατιωτικής Επιτροπής (ΚΣΕ), έκαναν τεράστιες περιουσίες από δωροδοκίες με αντάλλαγμα προαγωγές και άλλα συμφέροντα. Ο Γκουό Τζενγκάνγκ, γιος του Γκουό Μποσιόνγκ, αναφέρθηκε ότι είπε: «Πάνω από τους μισούς αξιωματικούς του στρατού έχουν προαχθεί από την οικογένειά μου.» Αν και ο Σι εκκαθάρισε πάνω από 160 στρατηγούς, πολλοί από τους προαχθέντες και τοποθετημένους από τους Σου και Γκουό βρίσκονται ακόμη στο αξίωμα.

Τα τελευταία οκτώ χρόνια από τότε που πήρε εξουσία ο Σι, σχεδόν όλα τα ανώτατα επίπεδα της Κεντρικής Υπηρεσίας Ασφαλείας του ΚΚΚ έχουν αντικατασταθεί. Επτά από τους ανώτερους στρατιωτικούς και πολιτικούς αξιωματούχους στην Φρουρά Πεκίνου έχουν αλλάξει, τέσσερις εκ των οποίων ήταν διοικητές, και τρεις πολιτικοί κομισάριοι. Αυτό μάλλον επειδή ο Σι δεν τους εμπιστευόταν.

Πολιτικοί και νομικοί αξιωματούχοι

Από τότε που ήρθε στην εξουσία, ο Σι έχει επίσης εκκαθαρίσει το πολιτικό και νομικό σύστημα του ΚΚΚ. Στα 22 χρόνια από το 1999 έως το 2021, οι τέσσερις Γραμματείς της Πολιτικής και Νομικής Επιτροπής, Λούο Γκαν, Τζόου Γιονκάνγκ, Μενγκ Τζιαντζού, και Γκουό Σενγκούν, ήταν όλοι στενές επαφές των Τζιανγκ και Τζενγκ. Πολλοί από τους προαχθέντες και επανατοποθετημένους από αυτούς ακόμα δουλεύουν στο πολιτικό και νομικό σύστημα.

Ο Τζάο Λιπίνγκ, πρώην επικεφαλής του Τμήματος Δημοσίας Ασφαλείας της Εσωτερικής Μογγολίας που είχε καταδικαστεί σε θάνατο από αρχές του Σι, δεν είχε μόνο δύο πιστόλια και μεγάλο αριθμό σφαιρών αλλά επίσης 91 πυροκροτητές κρυμμένους στο χρηματοκιβώτιό του. Υπάρχουν πιθανότατα πολλοί περισσότεροι παρόμοιοί του στο πολιτικό και νομικό σύστημα.

Δεύτερης και τρίτης γενιάς κόκκινοι

Αφότου ο Σι συνέλαβε και επέβαλε βαριά ποινή στον Μπο Σιλάι, έναν δεύτερης γενιάς κόκκινο (παιδιά των επικεφαλής του ΚΚΚ της επαναστατικής περιόδου), όλοι οι απόγονοι της οικογένειας Μπο έγιναν πρόβλημα για τον Σι.

Ο Σι έχει συλλάβει και καταδικάσει τον Γου Σιαοχουί, τον εγγονό εξ αγχιστείας του πατριάρχη του ΚΚΚ Ντενγκ Σιαοπίνγκ, σε 18 χρόνια κάθειρξη.

Οι τέσσερις γιοι και μία κόρη του πρώην επικεφαλής του ΚΚΚ Τζάο Τζιγιάνγκ εξέδωσαν ένα άρθρο για την 100η επέτειο από την γέννηση του Τζάο Τζιγιάνγκ, λέγοντας: «Σήμερα, βλέπουμε μπροστά μας την εξαχρείωση της σκέψης και την φτώχεια της φιλοσοφίας· έχουμε χάσει ενεργητικές και βαθιές εξερευνήσεις, και δεν μπορούμε να δούμε την αχνή τρεμοσβήνουσα σπίθα της σοφίας.» Το ΚΚΚ πλέον έχει «πολύ λίγους έντιμους ανθρώπους αλλά πολλούς ανθρώπους με μικρή εντιμότητα και ντροπή.» Ξεκάθαρα, δεν συμφωνούν με την εξουσία του Σι.

Κάποιοι κόκκινοι δεύτερης γενιάς, όπως ο Ρεν Τζιτσιάνγκ, ένας διάσημος Κινέζος μεγαλομεσίτης, και ο Τσάι Σια, ένας πρώην καθηγητής στο Κεντρικό Κομματικό Σχολείο του ΚΚΚ, είναι ανοιχτά ενάντια στον Σι.

Στην τρίτη γενιά κόκκινων, ο Γι Τσιγουέι (αρχικά ονομαζόταν Γου Ντιτζάο), που τώρα ζει στην Ιαπωνία, έχει επανειλημμένα και δημοσίως καταδικάσει το ΚΚΚ. Πιστεύει ότι μόνο ένα δυνατό εξωτερικό χτύπημα θα κάνει πραγματικά το ΚΚΚ να καταρρεύσει.

Όχλοι μαφίας και συνδικάτα του εγκλήματος

Υπό τα 72 χρόνια καταπιεστικής και παραπλανητικής εξουσίας του ΚΚΚ, όχλοι μαφίας, εγκληματικές αδελφότητες, και συνδικάτα του εγκλήματος έχουν εμφανιστεί στο κομμουνιστικό κράτος.

Όπως ανέφερε το πρακτορείο ειδήσεων Σινχουά, ο Μα Σαογουέι, γνωστός ως ο «αόρατος πλουσιότερος άντρας» της επαρχίας Τσινγκχάι, και ο «Σι Μπα Τιέν», που μεταφράζεται κυριολεκτικά ως «ο τύραννος στην Δύση», και η εταιρεία του Όμιλος Εμπορικής Μηχανικής και Βιομηχανία Σιντσίνγκ, είναι «ύποπτοι για παράνομη αγορά, αποθήκευση και χρήση 32,5 εκατομμυρίων χιλιογράμμων εκρηκτικών και περισσότερων από 65 εκατομμυρίων πυροκροτητών για πάνω από τα τελευταία δέκα χρόνια.»

Αυτοί οι όχλοι έχουν μαχαίρια, όπλα, εκρηκτικά, πυροκροτητές, και άλλα είδη όπλων.

Άνθρωποι κάθε τάξης καταπιέζονται από το ΚΚΚ

Μια όλο και αυξανόμενη λίστα ανθρώπων νιώθουν αδικημένοι από το ΚΚΚ, συμπεριλαμβανομένων: Ουιγούρων της Σιντζιάνγκ, πολιτών Χονγκ Κονγκ, Θιβετιανών, Μογγόλων, Ταϊβανών, ερασιτεχνών δημοσιογράφων, φιλοδημοκρατικών ακτιβιστών της 4ης Ιουνίου [1989], καθηγητών πανεπιστημίων και φοιτητών, δικηγόρων ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ιδιωτικών επιχειρηματιών, Χριστιανών, οικονομικών προσφύγων, βετεράνων, δασκάλων που απαιτούν απλήρωτους μισθούς, ιδιοκτητών σπιτιών που τα σπίτια τους κατεδαφίστηκαν με την βία, ιδιοκτητών καταστημάτων που έχουν γίνει θύματα, αγροτών που έχασαν την γη τους, ανέργων εργατών, ανθρώπων που κάνουν έκκληση επειδή αδικήθηκαν από το κράτος, και θυμάτων ψεύτικων και επικίνδυνης ποιότητας προϊόντων.

Μπορεί ο Σι να προστατεύσει τον εαυτό του μέσω της διατήρησης του ΚΚΚ;

Στις 7 Δεκεμβρίου 2012, την 23η μέρα αφότου ο Σι έγινε επικεφαλής του ΚΚΚ, άφησε το Πεκίνο για επιθεωρήσεις και επέλεξε την Σεντζέν ως πρώτη στάση. Η Καθημερινή Λαϊκή ανέφερε: «Δεν έγινε φασαρία, δεν έκλεισαν δρόμοι, δεν υπήρχαν ενοχλήσεις, δεν υπήρχαν κόκκινα χαλιά, ούτε πανό υποδοχής, ούτε συνοδοί.»

Η Καθημερινή της Νανφάνγκ, ή Καθημερινή του Νότου αν το μεταφράσουμε, ανέφερε ότι ο Σι άρχισε να εφαρμόζει αυστηρά «Έναν κώδικα οκτώ σημείων για να κόψει την γραφειοκρατία και να διατηρήσει στενούς δεσμούς με τους ανθρώπους» του Πολιτικού Γραφείου, και «έφτασε ήσυχα χωρίς συνοδούς».

Αν και ο Σι Τζινπίνγκ είναι τώρα σε μια ισχυρή θέση, είναι τόσο αγχωμένος για την προσωπική του ασφάλεια που δεν νιώθει καθόλου ασφαλής, όπως περιγράφεται από το κινεζικό ρητό: «ο ψίθυρος του ανέμου και οι κραυγές των γερανών είναι αρκετά για να κάνουν κάθε φυτό να μοιάζει με εχθρικά στρατεύματα που παραμονεύουν σε ενέδρα για να επιτεθούν.»

Στην πραγματικότητα, η μεγαλύτερη απειλή για την ζωή και ασφάλεια του Σι έρχεται από το ίδιο το ΚΚΚ.

Από τότε που ο κομμουνιστής δικτάτορας Τζιανγκ Τζεμίν εκκίνησε μια μαζική εκστρατεία δίωξης στις 20 Ιουλίου 1999 κατά των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ που πιστεύουν στις αρχές της αλήθειας, καλοσύνης, ανεκτικότητας, οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ σκέφτονται γιατί το ΚΚΚ να το έχει κάνει αυτό.

Τον Νοέμβριο του 2004, η Epoch Times εξέδωσε μια σειρά άρθρων με τίτλο «Εννέα Σχόλια στο Κομμουνιστικό Κόμμα». Για πρώτη φορά στην ιστορία, τα Εννέα Σχόλια αποκάλυψαν στον κόσμο την κακή φύση του ΚΚΚ, το οποίο δεν πιστεύει στο θεϊκό κα αντιτίθεται στην φύση, στον Ουρανό, στην γη, και στην ανθρωπότητα. Είναι ένα κακό φάντασμα που αντιτίθεται στο σύμπαν.

Ανά την ιστορία, το ΚΚΚ ήταν ένας μηχανισμός ανθρωποκτονίας. Ο πατέρας του Σι, Σι Τζονγκσούν, σχεδόν είχε θαφτεί ζωντανός κατά τις εσωτερικές διαμάχες στο ΚΚΚ την δεκαετία 1930. Χαρακτηρίστηκε ως επικεφαλής μιας «ομάδας ενάντια στο Κόμμα» κατά τις εσωτερικές διαμάχες στο ΚΚΚ την δεκαετία 1960 και τιμωρήθηκε για 16 χρόνια. Αφέθηκε ελεύθερος πριν την λήξη της ποινής του και «εξορίστηκε» στην Σεντζέν κατά την διάρκεια των εσωτερικών διαμαχών του ΚΚΚ την δεκαετία 1990.

Παρ’ όλα αυτά, αφότου ο Σι Τζινπίνγκ έγινε επικεφαλής του ΚΚΚ, έμοιαζε να έχει ξεχάσει την πατρική εμπειρία και πήγε πίσω στον φαύλο κύκλο των εσωτερικών διαμαχών. Αν δεν πολεμήσει άλλους, άλλοι θα τον πολεμήσουν.

Μετά από 100 χρόνια εσωτερικών διαμαχών, το ΚΚΚ έχει φτάσει σε ένα σημείο που είναι γεματό με προβλήματα και ατέλειες. Όταν ο Τζιανγκ Τζεμίν, ο πιο διεφθαρμένος εντός των ανωτάτων κλιμακίων του κόμματος, διοίκησης, και στρατού του ΚΚΚ ήταν στην εξουσία, το ΚΚΚ άρχισε να κινείται προς την απόλυτη και πλήρη διαφθορά. Ο Χου Τζιντάο ήταν στην εξουσία για δέκα χρόνια, αλλά ήταν μόνο ένας επικεφαλής μαριονέτα σε όλα αυτά τα δέκα χρόνια. Ο Σι είναι τώρα στην εξουσία για περισσότερο από οκτώ χρόνια, και το ΚΚΚ βρίσκεται σε πλήρη κρίση και αντιμετωπίζει την τελική αποσύνθεση.

Το ΚΚΚ του σήμερα είναι σαν ένα σάπιο μήλο, ήδη σαπισμένο μέχρι μέσα. Ο Σι σκέφτηκε ότι αν διατηρήσει το κόμμα, θα μπορούσε να διατηρήσει την εξουσία του και να σώσει την ζωή του. Ωστόσο, όταν κοιτά γύρω, το μόνο που βλέπει είναι εχθροί, εντός και εκτός του κόμματος, εντός και εκτός της Κίνας. Πως θα είναι δυνατόν να είναι ασφαλής όταν υπάρχουν παντού εχθροί;

Ο Γουάνγκ Γιοουτσούν αποφοίτησε με διδακτορικό δίπλωμα στην νομική από το πανεπιστήμιο Ρενμίν της Κίνας. Κάποτε δούλευε ως κειμενογράφος για τον Γουέι Τζιενσίνγκ (1931-2015), μέλος της Επιτροπής του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΚ από το 1997 έως το 2002.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραιτήτως την άποψη της Epoch Times.

Σχολιασμός

Το Άνκορατζ, η μεγαλύτερη πόλη της Αλάσκα, κατέγραψε θερμοκρασία -18 βαθμών Κελσίου νωρίς το πρωί. Ένα διήμερο διαλόγων υψηλού επιπέδου μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας έχει μόλις τελειώσει σε αυτό το παγωμένο μέρος. Ο υψηλός τόνος των κραυγών των «πολεμιστών λύκων» του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) και η αδύναμη απάντηση των ΗΠΑ, σε αντίθεση, είναι πραγματικά ανησυχητικά.

Κοντολογίς, οι ΗΠΑ έπεσαν σε τέσσερις παγίδες που έθεσε έξυπνα το ΚΚΚ στην διάρκεια των διαλόγων.

Πρώτον, η πραγματοποίηση υψηλού επιπέδου διαλόγου μεταξύ Ηνωμένων Πολιτειών και Κίνας είναι καθαυτή μια παγίδα του ΚΚΚ.

Μετά την ορκωμοσία του Μπάιντεν στις 20 Ιανουαρίου, ο Άντονυ Μπλίνκεν, υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ, μίλησε με τον Γιανγκ Τζιετσί, μέλος του Πολιτικού Γραφείου του ΚΚΚ, και ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν μίλησε με τον επικεφαλής του ΚΚΚ Σι Τζινπίνγκ. Κρίνοντας από τις δημόσιες δηλώσεις τους, η κάθε πλευρά είχε διαφορετικό τόνο. Στην πραγματικότητα, όσον αφορά την τρέχουσα κατάσταση των σχέσεων ΗΠΑ-Κίνας, είναι το ΚΚΚ που παρακαλούσε τις Ηνωμένες Πολιτείες να σταματήσουν την αποσύνδεση και τους δασμούς και κυρώσεις. Χωρίς ουσιαστικές προτάσεις (ή παραχωρήσεις) από το κομμουνιστικό καθεστώς, δεν υπήρχε ανάγκη για τις Ηνωμένες Πολιτείες να κάνουν την συνάντηση. Χωρίς η διοίκηση των ΗΠΑ να έχει την όποια καθαρή στρατηγική προς το ΚΚΚ, «προσκάλεσε» το ΚΚΚ να έρθει στον διάλογο, πέφτοντας στην «παγίδα διαλόγου» που έστησε το ΚΚΚ.

Σε μια συνέντευξη τύπου μετά, ο ανώτερος Κινέζος διπλωμάτης Γιανγκ Τζιετσί είπε ότι ο διάλογος ΗΠΑ-Κίνας ήταν κεκλεισμένων των θυρών, εποικοδομητικός, και ωφέλιμος. «Αλλά, φυσικά, υπάρχουν ακόμα διαφορές μεταξύ των δύο πλευρών», είπε.

«Ήρθαμε στην συνάντηση με την ελπίδα ότι οι δύο πλευρές θα μπορούσαν να ενδυναμώσουν την επικοινωνία και διάλογο σε διάφορα μέτωπα. Οι δύο πλευρές θα πρέπει να ακολουθήσουν την στρατηγική “μη διαμάχης” για καθοδήγηση του μονοπατιού μας σε μια υγιή και σταθερή τροχιά στο μέλλον», είπε.

Δεύτερον, ο Γιανγκ Τζιετσί έσπασε το διπλωματικό πρωτόκολλο μιλώντας 16 λεπτά, οκτώ φορές πάνω από το σύνηθες, και ο λόγος του ήταν εμφανώς ανάγνωση από έτομο κείμενο. Συγκεκριμένα, ο Γιανγκ είπε στον λόγο του: «Δεν νομίζω ότι η συντριπτική πλειοψηφία των χωρών στον κόσμο θα αναγνώριζε τις οικουμενικές αξίες που προωθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες ή ότι η άποψη των Ηνωμένων Πολιτειών θα μπορούσε να αντιπροσωπεύσει την διεθνή κοινή γνώμη.» Αυτή είναι μια σαφής ένδειξη ότι στο μέλλον το ΚΚΚ δεν θα τηρεί τους κανόνες που έθεσαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτή είναι μια πολύ σοβαρή πρόκληση. Η Αμερικανίδα βουλευτής Μάρσα Μπλάκμπερν (Ρ-Τενν.) είπε στην Epoch Times σε ηλεκτρονικό μήνυμα: «Όπως η κινεζική αντιπροσωπεία αρνήθηκε να συμμορφωθεί με τους κανόνες της συνάντησης που είχαν συμφωνηθεί, το Πεκίνο αρνείται να συμμορφωθεί με την διεθνή τάξη που βασίζεται σε κανόνες.»

Η αμερικανική πλευρά, ωστόσο, κάθισε εκεί υπάκουα και άκουσε μέχρι το τέλος. Ο Αμερικανός συντηρητικός σχολιαστής Τζακ Προσόμπιεκ έγραψε στο Τουίτερ: «Η προφανής κίνηση θα ήταν για τους Μπλίνκεν και Σάλλιβαν να υπερασπιστούν τις ΗΠΑ και να διώξουν την κινεζική αποστολή αφότου τους έδειξαν έλλειψη σεβασμού. Αλλά δεν το έκαναν. Επιστρέφουν αύριο για να ταπεινωθούν ακόμα περισσότερο. Δύσκολο να πεις αν θα μπορούσαν να είναι χειρότερα από αυτό.»

Τρίτον, ο Γιανγκ έθεσε μια «κόκκινη γραμμή» για την αμερικανική πλευρά, αντί να γίνει το αντίστροφο.

Σύμφωνα με άρθρο του Nikkei Asia, ο Γιανγκ είπε, πρώτα απ΄ όλα, ότι «οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν αυτό που απαιτείται για να λένε ότι θέλουν να μιλήσουν στην Κίνα από μια θέση δύναμης.»

Ο Γιανγκ πρόσθεσε ότι η «ηγεσία [του ΚΚΚ] και το πολιτικό σύστημα της Κίνας υποστηρίζονται με πολύ θέληση από τους Κινέζους, και κάθε προσπάθεια αλλαγής του κοινωνικού συστήματος της Κίνας θα είναι άκαρπη», σύμφωνα με ένα δελτίο τύπου της 19ης Μαΐου στον ιστότοπο της κινεζικής πρεσβείας στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Μια άλλη παρατήρηση του Γιανγκ στον μακροσκελή λόγο του ήταν μια σειρά θεμάτων ασφαλείας και ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ανέφεραν οι Ηνωμένες Πολιτείες στην κινεζική πλευρά, όπως την δίωξη που το ΚΚΚ διαπράττει κατά των Ουιγούρων, την καταστολή του στο Χονγκ Κονγκ, τον οικονομιικό εξαναγκασμό του προς συμμάχους, τις διαδικτυακές επιθέσεις του στις Ηνωμένες Πολιτείες, και τις πράξεις επιθετικότητάς του κατά της Ταϊβάν. Ο Γιανγκ ανακήρυξε ότι όλα αυτά είναι εσωτερικά θέματα της Κίνας και ότι το κομμουνιστικό καθεστώς «αντιτίθεται σθεναρά στην αμερικανική παρέμβαση».

Σύμφωνα με τον Γιανγκ: «Αυτό που θα πρέπει να κάνουν οι ΗΠΑ είναι … να κοιτάζουν τις δικές τους δουλειές … αντί να κάνουν ανεύθυνα σχόλια για τα ανθρώπινα δικαιώματα και την δημοκρατία της Κίνας.»

Για να συνοψίσουμε το νόημα του Γιανγκ σε μια πρόταση, είναι αυτό που είπε στα εναρκτήρια σχόλιά του ότι «δεν υπάρχει τρόπος να στραγγαλίσετε την Κίνα.» Αυτό υπονοεί ότι το ΚΚΚ δεν φοβάται να αντιταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες και χρησιμοποιεί την αντίθεση ως μέσον αποθάρρυνσης της αμερικανικής πλευράς ώστε να οπισθοχωρήσει χωρίς αγώνα.

Η τέταρτη παγίδα έγκειται στην πρόθεση των ΗΠΑ να αναζητήσουν συνεργασία με το ΚΚΚ, ακόμα και όταν αντιμετωπίζουν τέτοια δριμεία αντιπαράθεση. Μετά τις ομιλίες, ο Μπλίνκεν μίλησε σε συνέντευξη τύπου για πολύ συγκεκριμένες περιοχές όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Κίνα θα μπορούσαν να συνεργαστούν.

«Μπορέσαμε επίσης να έχουμε μια πολύ προσωπική συζήτηση μέσα σε όλες αυτές τις ώρες σε μια εκτεταμένη ατζέντα. Στο Ιράν, Βόρεια Κορέα, Αφγανιστάν, στο κλίμα, τα συμφέροντά μας έχουν κοινές περιοχές», είπε.

Επιπλέον, αξιωματούχοι της διοίκησης Μπάιντεν είπαν ότι ήταν ανοιχτοί στην ελάφρυνση κάποιων από τους περιορισμούς βίζας που επιβλήθηκαν σε Κινέζους πολίτες υπό την διοίκηση Τραμπ. Κάνοντας αυτό, η αμερικανική πλευρά άλλαξε την επιθετική θέση της με το ΚΚΚ και παραχώρησε ηθελημένα το πλεονέκτημα.

Εν συντομία, το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα είναι πιο πονηρό και καό από ό,τι ο περισσότερος κόσμος μπορεί να φανταστεί. Αυτό το σύνολο ομιλιών ήταν ο τρόπος του ΚΚΚ να δοκιμάσει τα νερά, και τώρα έχει μια καθαρή εικόνα των προθέσεων των Ηνωμένων Πολιτειών. Αναμένεται να εκτελέσει πιο σκληρές και επιθετικές τακτικές, σταδιακά, στοχεύοντας την Ταϊβάν μόλις έχει τελειώσει με το Χονγκ Κονγκ.

Φυσικά, υπάρχουν επίσης άνθρωποι που αντιλαμβάνονται τα πράγματα στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπως ο πρώην υπουργός Εξωτερικών Μάικ Πομπέο. Φάνηκε να ήταν ο πρώτος που αξιολόγησε την συνάντηση ΗΠΑ – Κίνας στην Αλάσκα, γράφοντας στο Τουίτερ: «Η δύναμη αποτρέπει τους κακούς, η αδυναμία μόνο προσκαλεί πόλεμο.»

Η αμερικανική πλευρά έχει δύναμη, αλλά δεν μπορεί να την χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά. Ποιο είναι το πρόβλημα; Οι ρυθμιστές της πολιτικής των ΗΠΑ θα πρέπει πρώτα να αντιληφθούν την κακή φύση του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος και να γνωρίζουν εαυτόν και αντιπάλους για να μπορέσουν να νικήσουν.

Ο συγγραφέας και ειδικός της Κίνας Γκόρντον Τσανγκ έγραψε στο Τουίτερ: «Ο Γιανγκ Τζιετσί, στα εναρκτήρια σχόλιά του στην Αλάσκα, είπε: “δεν υπάρχει τρόπος να στραγγαλίσετε την Κίνα.” Λοιπόν, στην πραγματικότητα υπάρχει, και το Πεκίνο, με την όλο και πιο επικίνδυνη συμπεριφορά του, δεν θα αφήσει άλλη επιλογή στον κόσμο από το να το κάνει.»

Ο Τσανγκ επέκρινε την προσέγγιση των Αμερικανών βουλευτών που συνεχίζουν να υποστηρίζουν την διατήρηση καλών σχέσεων με το Πεκίνο.

«Βουλευτές λένε πως η Κίνα είναι πολύ μεγάλη για να την αποφύγουμε. Όχι. Η Κίνα είναι πολύ εχθρική, πολύ επικίνδυνη, πολύ κακή για να έχουμε σχέσεις μαζί της. Δεν το είδαμε αυτό στην Αλάσκα;» έγραψε ο Τσανγκ στο Τουίτερ στις 21 Μαρτίου.

«Μετά την Συνάντηση της Αλάσκα δεν υπάρχει πλέον νόημα να μιλάμε στο καθεστώς της Κίνας. Το Πεκίνο μας είπε με σαφείς όρους ότι πρέπει να αποδεχθούμε την βαρβαρότητα, επιθετικότητα, και εγκληματικότητά του. Τι περισσότερο χρειάζεται να ακούσουμε;»

Ελπίζω πως η φωνή του Τσανγκ θα ακουστεί στο επίπεδο χάραξης πολιτικής των ΗΠΑ.

Ο Γουάνγκ Χε έχει μεταπτυχιακούς τίτλους στην νομική και ιστορία και έχει μελετήσει το διεθνές κομμουνιστικό κίνημα. Ήταν λέκτορας πανεπιστημίου και ανώτερο στέλεχος μεγάλης ιδιωτικής εταιρείας στην Κίνα. Ο Γουάνγκ ζει πλέον στην Βόρεια Αμερική και δημοσιεύει σχολιασμούς στις τρέχουσες υποθέσεις και πολιτική της Κίνας από το 2017.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι η γνώμη του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραιτήτως την γνώμη της Epoch Times.