Ετικέτα: SUGGESTED - Σελίδα 10

US Aid: Περικοπή 13 δισ. δολαρίων αλλάζει τα δεδομένα για την Αφρική

Πέμπτη, 03 Απρ, 2025Πέμπτη, 03 Απρ, 2025 Από EPOCH TIMES

Γιοχάνεσμπουργκ — Πολλές χώρες της Αφρικής αντέδρασαν με έκπληξη και άγχος στην πρόσφατη απόφαση της κυβέρνησης των ΗΠΑ να κόψει 13 δισεκατομμύρια δολάρια ανθρωπιστικής και αναπτυξιακής βοήθειας.

Ωστόσο, αναλυτές εκτιμούν ότι αυτή η απόφαση μπορεί να αποτελέσει ευκαιρία για αυτές τις χώρες να ενισχύσουν την χρηστή διακυβέρνηση, ενώ ακόμη και κάποιοι επικριτές τονίζουν ότι η κίνηση αυτή αναδεικνύει την εκτεταμένη και συστηματική διαφθορά που επικρατεί στην περιοχή.

Κατά το οικονομικό έτος 2024, η κυβέρνηση των ΗΠΑ πρόσφερε σχεδόν 13 δισεκατομμύρια δολάρια προς αφρικανικές χώρες, στην περιοχή που σύμφωνα με την Transparency International θεωρείται η πιο διεφθαρμένη στον κόσμο.

Το μεγαλύτερο μέρος αυτών των πόρων διαχειριζόταν η Υπηρεσία των ΗΠΑ για τη Διεθνή Ανάπτυξη (USAID), τα προγράμματα της οποίας έχουν πλέον ανασταλεί ως επί το πλείστον και περνάει στον άμεσο έλεγχο του αμερικανικού υπουργείου Εξωτερικών.

Τα κονδύλια κατευθύνονταν κυρίως στην αντιμετώπιση επισιτιστικών κρίσεων, καθώς και στην πρόληψη και θεραπεία σοβαρών ασθενειών όπως το AIDS, η ελονοσία και η φυματίωση.

Ο ΟΗΕ προειδοποιεί ότι εκατομμύρια ζωές κινδυνεύουν από την απόσυρση της αμερικανικής βοήθειας. Μόνο στην Αιθιοπία, περίπου 16 εκατομμύρια άνθρωποι βασίζονταν το 2024 στα σιτηρά που προμήθευαν οι ΗΠΑ, σε μία περίοδο παρατεταμένης ξηρασίας και εμφύλιων συγκρούσεων.

Στη Νότια Αφρική, η χρηματοδότηση της USAID πλήρωνε το προσωπικό εκατοντάδων μη κυβερνητικών οργανώσεων που υποστήριζαν το μεγαλύτερο πρόγραμμα διάθεσης αντιρετροϊικών φαρμάκων παγκοσμίως, για σχεδόν 6 εκατομμύρια ανθρώπους με HIV. Όπως δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Υγείας της χώρας, Φόστερ Μοχάλε, στο The Epoch Times, σήμερα το πρόγραμμα λειτουργεί με λιγότερο από τη μισή δυναμικότητά του.

Παρόμοιες ιστορίες επαναλαμβάνονται σε όλη την αφρικανική ήπειρο.

Από την άλλη πλευρά, ο Κρις Μαρολένγκ, υψηλόβαθμο στέλεχος του Good Governance Africa, βλέπει στην απόφαση του Ντόναλντ Τραμπ μια ευκαιρία: «Ρίχνει άπλετο φως στη διαφθορά και τον εγωισμό πολλών αφρικανικών καθεστώτων», αναφέρει.

«Είναι η ώρα οι πολίτες να πιέσουμε τις κυβερνήσεις μας να ασκήσουν καθαρή διακυβέρνση και να παρέχουν βασικές υπηρεσίες στον κόσμο, όχι απλά να μοιράζουν ευκαιριακά χρήματα», τονίζει.

Ωστόσο, σημειώνει επίσης ότι πολλοί επιχειρηματικοί, πολιτικοί και κοινωνικοί φορείς είναι δυσαρεστημένοι με την ταχύτητα που έλαβε χώρα αυτή η σημαντική μείωση, καθώς δεν τους δίνεται χρόνος να προσαρμοστούν και να αναζητήσουν εναλλακτική στήριξη αλλού.

Ο Τζάκι Σίλιερς, από το Institute for Security Studies της Νότιας Αφρικής, προειδοποιεί ότι μια τέτοια απότομη διακοπή μπορεί να επιστρέψει σχεδόν 6 εκατομμύρια Αφρικανούς σε ακραία φτώχεια εντός μόλις ενός έτους.

Από την άλλη, ο Νιγηριανός οικονομολόγος Νένγκακ Γκοντί τονίζει ότι «έφτασε η ώρα η Αφρική να τακτοποιήσει μόνη της τα του οίκου της» αναφέροντας μεταξύ άλλων την ανάγκη για καλύτερη είσπραξη φόρων, πάταξη της διαφθοράς και αποτελεσματικότερη διαχείριση δημόσιων πόρων.

Το 2024, η Transparency International χαρακτήρισε σχεδόν το 90% των αφρικανικών κρατών «ιδιαίτερα διεφθαρμένα», με το Νότια Σουδάν και τη Σομαλία να κατέχουν τις δύο πρώτες θέσεις παγκοσμίως.

Ο οικονομικός αναλυτής Ντέιβιντ Ανσάρα εξηγεί: «Δεν έχει νόημα οι ΗΠΑ να δίνουν δισεκατομμύρια σε κυβερνήσεις που διαχειρίζονται τεράστια αποθέματα φυσικών πόρων, αλλά προτιμούν να τα σπαταλούν σε ιδιωτικές τσέπες. Χώρες όπως η Λαϊκή Δημοκρατία του Κονγκό και η Νιγηρία αποκομίζουν τεράστια έσοδα, όμως τα οφέλη δεν φτάνουν ποτέ στις μάζες».

Παράλληλα, περιπτώσεις όπως της Ζιμπάμπουε και της Μοζαμβίκης, δείχνουν την επιτακτική ανάγκη για τον έλεγχο των χρηματοροών που ευνοούν μόνο την άρχουσα τάξη έναντι των πολιτών.

Ο Γκοντί προσθέτει ότι η Αφρική πρέπει πλέον να ενισχύσει την εσωτερική φιλανθρωπία, αποκτώντας ανεξαρτησία, ενώ ο Σίλιερς προτρέπει την ιδιωτική πρωτοβουλία και εναλλακτικούς εταίρους, όπως την Κίνα, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και τη Σαουδική Αραβία, να λάβουν ενεργό ρόλο στην κάλυψη των ελλειμμάτων.

Σε κάθε περίπτωση, συμπεραίνει ο Μαρολένγκ, αυτή η επώδυνη απόφαση μπορεί να αποτελέσει αφύπνιση και κίνητρο για μία ανεξάρτητη και αυτάρκη Αφρική.

Δέος, μία βασική ανθρώπινη ανάγκη

Παρασκευή, 09 Μαΐ, 2025Σάββατο, 29 Μαρ, 2025 Από MAKAI ALLBERT

Το παρόν αποτελεί το πέμπτο μέρος μίας σειράς δέκα άρθρων που δημοσίευσε η Epoch Times με τον τίτλο «Η ιατρική της αρετής». Συνδέσμους για όλα τα άρθρα της σειράς, θα βρείτε στο τέλος του παρόντος.

«Δέος είναι το συναίσθημα που νιώθουμε όταν βρισκόμαστε μπροστά σε κάτι τεράστιο, κάτι που υπερβαίνει την τρέχουσα κατανόηση του κόσμου», γράφει ο Ντάχερ Κέλτνερ στο βιβλίο του «Δέος: Η νέα επιστήμη του καθημερινού θαύματος και πώς μπορεί να μεταμορφώσει τη ζωή σας».

Αυτό το συναίσθημα συνδέεται συνήθως με την παρατήρηση του μεγαλείου της φύσης: μεγάλα βουνά, δέντρα, απέραντοι αμμόλοφοι και ο ευρύς ορίζοντας του ωκεανού.

Ωστόσο, η φύση δεν είναι η μόνη πηγή δέους ούτε η πιο συνηθισμένη. Επιπλέον, το δέος εκτείνεται πολύ πέρα από ένα στιγμιαίο αίσθημα θαυμασμού, επηρεάζοντας την υγεία μας με τουλάχιστον πέντε τρόπους.

Πηγές δέους

Οι άνθρωποι μπορεί να νιώσουν δέος μπροστά σε μία φιλοσοφική ιδέα, μία επιστημονική ανακάλυψη, μία μουσική, ένα εικαστικό έργο, την πνευματικότητα ή τη θρησκεία. Ακόμη και οι πληροφορίες για άλλους ενδιαφέροντες ανθρώπους διεγείρουν το δέος. Έρευνα δείχνει ότι όταν οι συμμετέχοντες παρακολουθούν σε βίντεο ξεχωριστούς ανθρώπους όπως η Μητέρα Τερέζα μπορεί να νιώσουν ένα αίσθημα δέους.

Για να προσδιορίσει την πιο κοινή πηγή δέους, ο Κέλτνερ διεξήγαγε ένα πείραμα ζητώντας από τους συμμετέχοντες από όλο τον κόσμο να γράψουν ιστορίες που τους προκαλούσαν δέος.

Από τις 2.600 ιστορίες που συγκεντρώθηκαν, προέκυψε ότι η πιο κοινή πηγή δέους παγκοσμίως είναι η ηθική ομορφιά: η εξαιρετική αρετή και ένας χαρακτήρας που χαρακτηρίζεται από καθαρότητα και καλοσύνη στην πρόθεση και τη δράση. Αυτό περιλαμβάνει και το να είμαστε μάρτυρες περιπτώσεων επίδειξης θάρρους, καλοσύνης, δύναμης ή υπέρβασης των δυσκολιών – για παράδειγμα, να ακούμε ιστορίες ανθρώπων που διακινδυνεύουν τη ζωή τους για να σώσουν αγνώστους ή πράξεις ανιδιοτέλειας κατά τη διάρκεια καταστροφών.

Η ηθική ομορφιά περιλαμβάνει επίσης το πώς οι άνθρωποι αισθάνονται δέος μπροστά στην αρχή – ή το τέλος – της ζωής. Πολλές μητέρες σημειώνουν ότι η γέννηση είναι η σημαντικότερη πηγή δέους. Ο Kέλτνερ καταγράφει στο βιβλίο του την περίπτωση μίας μητέρα από την Ιαπωνία: «Συγκινήθηκα βαθιά από τη συνειδητοποίηση και την ευθύνη του να γίνεις γονιός, καθώς και από την αξία της ζωής. Από εδώ και στο εξής ένιωθα ότι θα ζούσα απεγνωσμένα μόνο και μόνο για να προστατεύω αυτή τη ζωή.»

Μία μητέρα από τη Ρωσία ήθελε να «αγκαλιάσει όλο τον κόσμο» μετά τον τοκετό. Οι πατέρες αισθάνονται επίσης δέος. Ένας άνδρας από την Ινδονησία έγραψε: «Δεν μπορούσα να πιστέψω τι όμορφο και υπέροχο δώρο χάρισε ο Θεός στη γυναίκα μου και δεν μπορούσα να σταματήσω να χαμογελάω και να νιώθω δέος και ευγνωμοσύνη προς τον Θεό που μας έδωσε έναν γιο.»

Σύμφωνα με τον Κέλτνερ, τα χρήματα και τα υλικά αγαθά δεν προέκυψαν ως παράγοντες που εμπνέουν στο δέος. Στη έρευνα, η οποία επί του παρόντος βρίσκεται υπό αξιολόγηση από ομοτίμους, κανείς δεν ανέφερε έναν φορητό υπολογιστή, το Facebook ή το smartphone του. Επίσης, κανείς δεν ανέφερε τα νέα της Nike, της Tesla ούτε καν μία τσάντα Gucci. Ο Κέλτνερ επισημαίνει: «Το δέος εμφανίζεται σε μια σφαίρα ξεχωριστή από τον κοσμικό κόσμο του υλισμού, του χρήματος, της απόκτησης και της σηματοδότησης της κατάστασης – μια σφαίρα πέρα από το βέβηλο που πολλοί αποκαλούν ιερό».

Μία γλώσσα που μιλούν όλοι

Μελέτη που δημοσιεύτηκε στο Nature διαπίστωσε ότι σε δώδεκα διαφορετικές περιοχές του κόσμου, το δέος διεγείρει μία μοναδική αντίδραση του προσώπου, παρόμοια με άλλες παγκόσμιες εκφράσεις όπως η διασκέδαση, η ικανοποίηση και ο πόνος.

Διαπολιτισμικά, όταν μας κατακλύζει το δέος, το πρόσωπό μας μεταμορφώνεται, παίρνοντας μία συγκεκριμένη έκφραση: τα φρύδια υψώνονται ψηλά και τα μάτια διευρύνονται σαν να προσπαθούν να απορροφήσουν κάθε λεπτομέρεια του υπέροχου θεάματος. Το σαγόνι χαλαρώνει, το στόμα είναι ελαφρώς ανοιχτό, παγωμένο σε μια στιγμή άφωνου θαυμασμού. Ένα μειδίαμα παίζει στις γωνίες των χειλιών και το κεφάλι γέρνει ελαφρώς προς τα πίσω, σαν να τραβιέται από μια αόρατη κλωστή.Μελέτη εξέτασε τις φωνητικές εκφράσεις δεκαέξι συναισθημάτων, όπως δέος, θυμό, φόβο, θλίψη κ.ά., σε δέκα διαφορετικούς πολιτισμούς, φθάνοντας μέχρι και σε ένα απομακρυσμένο χωριό στο Μπουτάν. Επιφωνήματα δέους όπως το «Ωωω» και το «Αααα» αναγνωρίστηκαν με ακρίβεια περίπου 90%, καθιστώντας το δέος ένα από τα πιο αναγνωρίσιμα συναισθήματα παγκοσμίως.

Πώς επηρεάζει το δέος την υγεία

Το δέος προάγει την ευεξία με πέντε τρόπους. Ο πρώτος είναι μέσω μίας μεταβολής του ανοσοποιητικού συστήματος.

Οι κυτταροκίνες είναι χημικοί αγγελιοφόροι που δίνουν σήμα στο ανοσοποιητικό σύστημα να εργαστεί σκληρότερα. Είναι σημαντικές για μια προ-φλεγμονώδη απόκριση που σκοτώνει παθογόνους μικροοργανισμούς και επουλώνει πληγές. Ωστόσο, μια υπερδραστήρια απόκριση κυτταροκινών σχετίζεται με κακή υγεία και διαταραχές όπως η αρθρίτιδα, η νόσος Αλτσχάιμερ και η κλινική κατάθλιψη. Πιο συγκεκριμένα, τα τελευταία χρόνια, η «καταιγίδα κυτταροκινών» που παρατηρείται σε ασθενείς με COVID-19 έχει γίνει συνώνυμο της σοβαρότητας της κατάστασης και της κακής έκβασης.

Οι αναδυόμενες έρευνες αρχίζουν να αναγνωρίζουν τον ρόλο των θετικών συναισθημάτων στη σωματική μας υγεία. Μελέτη του 2015 που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Emotion έδειξε ότι τα θετικά συναισθήματα, όπως η χαρά και η αγάπη, μειώνουν τα επίπεδα της κυτταροκίνης ιντερλευκίνη-6 (IL-6), ενός δείκτη των επιπέδων φλεγμονής.

Ωστόσο, ο μεγαλύτερος προγνωστικός παράγοντας για τη μείωση των επιπέδων των κυτταροκινών, έως και τρεις φορές περισσότερο από τη χαρά, ήταν το αίσθημα του δέους.

Μια διαχρονική μελέτη 22 ημερών, που δημοσιεύθηκε στο Scientific Reports, παρακολούθησε ενήλικες και επαγγελματίες υγείας κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και διαπίστωσε ότι όσο περισσότερο καθημερινό δέος βίωναν οι άνθρωποι τόσο λιγότερο άγχος βίωναν και τόσο λιγότερα προβλήματα υγείας είχαν (π.χ. πονοκέφαλοι και προβλήματα ύπνου).

Οι μελέτες αυτές υποδηλώνουν ότι το δέος μπορεί να ωφελήσει τα άτομα με φλεγμονή σε περιπτώσεις οξέος αλλά και χρόνιου στρες, όπως κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19.

Το δέος ενισχύει την υγεία και μέσω της αυξημένης κοινωνικής ενσωμάτωσης, της φιλοκοινωνικότητας, της αυξημένης αίσθησης του νοήματος και της μειωμένης αίσθησης του εαυτού.

Μικρότερο ‘Εγώ’

Η καθηγήτρια Γιανγκ Μπάι του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια-Μπέρκλεϊ και η ομάδα της διεξήγαγαν μια μελέτη στο Εθνικό Πάρκο Yosemite. Μέσα σε λίγες ημέρες προσέγγισαν περισσότερους από 1.100 ταξιδιώτες από 42 χώρες, ζητώντας τους να ζωγραφίσουν τον εαυτό τους και να γράψουν ‘εγώ’ δίπλα στη ζωγραφιά τους, έχοντας τον ανοικτό ορίζοντα της κοιλάδας Γιόσεμαϊτ μπροστά τους.

Στη συνθήκη ελέγχου, οι συμμετέχοντες κλήθηκαν να κάνουν το ίδιο σε μία προβλήτα στο Σαν Φρανσίσκο, έναν δημοφιλή τουριστικό προορισμό.

Εκείνοι που βρίσκονταν στο Γιόσεμαϊτ ζωγράφισαν τον εαυτό τους κατά 33% μικρότερο, ενώ και η λέξη ‘εγώ’ ήταν επίσης μικρότερη. Σύμφωνα με τους ερευνητές, το μέγεθος του ζωγραφισμένου εαυτού και το πόσο μεγάλη γράφει κανείς τη λέξη ‘εγώ’ είναι αρκετά καλοί δείκτες για το πόσο επικεντρωμένο στον εαυτό του είναι το άτομο.

Αυτή η αλλαγή της αντίληψη του εαυτού οδηγεί σε σημαντικά κοινωνικά αποτελέσματα. Σε ένα πείραμα, οι συμμετέχοντες που πέρασαν ένα λεπτό κοιτάζοντας ψηλά δέντρα ήταν πιο πιθανό να βοηθήσουν κάποιον που του έπεσαν τα πράγματά του από ό,τι η ομάδα ελέγχου που πέρασε ένα λεπτό κοιτάζοντας ένα σύγχρονο επιστημονικό κτίριο.

Εκείνοι που ένιωσαν δέος έλαβαν επίσης λιγότερα χρήματα για τη συμμετοχή τους στη μελέτη και ανέφεραν ότι αισθάνονταν λιγότερο ναρκισσιστικά και λιγότερο εστιασμένοι στα δικαιώματά τους, γεγονός που υποδηλώνει ότι το δέος μπορεί να αυξήσει τη κοινωνικότητα, να μειώσει τον εγωκεντρισμό και να ελαττώσει το ενδιαφέρον για το προσωπικό κέρδος.

Η Ανουσέχ Ανσάρι, μία τουρίστρια του διαστήματος, μίλησε για το δέος που βιώσε στο διάστημα: «Η πραγματική εμπειρία ξεπερνά όλες τις προσδοκίες και είναι δύσκολο να την περιγράψεις με λόγια […] Μειώνει κατά κάποιο τρόπο τα πράγματα σε ένα μέγεθος που νομίζεις ότι όλα είναι διαχειρίσιμα […] Όλα αυτά τα πράγματα που μπορεί να φαίνονται μεγάλα και αδύνατα […] Μπορούμε να το κάνουμε αυτό. Ειρήνη στη Γη – κανένα πρόβλημα. Δίνει στους ανθρώπους αυτού του είδους την ενέργεια […] αυτού του είδους τη δύναμη, και το έχω βιώσει αυτό.»

Ίσως, λοιπόν, δεν αποτελεί έκπληξη το γεγονός ότι το δέος μας βοηθά να γίνουμε πιο πνευματικοί. Σε μελέτη του 2013, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι οι συμμετέχοντες που είχαν βιώσει δέος σημείωσαν υψηλότερη πνευματική βαθμολογία από εκείνους που δεν είχαν βιώσει κάτι παρόμοιο.

Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι οι εμπειρίες που προκαλούν δέος αυξάνουν το κίνητρό μας να κατανοήσουμε τον κόσμο, γεγονός που μπορεί να ενισχύσει την πίστη στο υπερφυσικό.

Αυτή η πνευματική διέγερση αυξάνει περαιτέρω την ψυχική και σωματική υγεία.

«Το σώμα μας ανταποκρίνεται σε υγιείς δόσεις δέους, όπως ανταποκρινόμαστε σε ένα νόστιμο και θρεπτικό γεύμα, σε έναν καλό ύπνο, σε ένα δροσιστικό ποτό νερού ή σε μια ευχάριστη συνάντηση με φίλους ή την οικογένεια: νιώθουμε ενισχυμένοι, ενδυναμωμένοι και ζωντανοί», γράφει ο Κέλτνερ. Μειώνεται επίσης η πιθανότητα εμφάνισης καρδιαγγειακών παθήσεων, αυτοάνοσων νοσημάτων, διαβήτη, κατάθλιψης, διαταραχής μετατραυματικού στρες (PTSD) και το άγχος, καθώς και τους καθημερινούς πόνους.

«Το αίσθημα του δέους είναι μια βασική ανθρώπινη ανάγκη», σημειώνει ο Κέλτνερ. Μπορούμε να ανοιχτούμε σε αυτό προσεγγίζοντας τη ζωή με περιέργεια – παρατηρώντας τα θαύματα της φύσης που βρίσκονται δίπλα μας και τις συγκινητικές εκδηλώσεις ανθρώπινης καλοσύνης που μας περιβάλλουν.

Του Makai Allbert

Σημείωση του συγγραφέα: Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις στην κοινωνία, την ιατρική και το εργασιακό πεδίο. Το παραπάνω άρθρο αποτελεί σύνθεση εμπειριών συναδέλφων μας και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου. Οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές που παρουσιάζονται σε αυτήν είναι πραγματικές. Προστιθέμενα στις αυξανόμενες υποχρεώσεις, τις εξελίξεις της κοινωνίας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό τους, τα ηθικά διλήμματα και τα ζητήματα αυθεντικότητας επιβαρύνουν και δοκιμάζουν περαιτέρω τον σύγχρονο άνθρωπο. Πιστεύουμε ότι η αλήθεια θα σας απελευθερώσει πραγματικά!

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις των συγγραφέων και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Ιατρική της Αρετής

Όλα τα άρθρα

Μέρος 1ο: Ευγνωμοσύνη: Ένα εναλλακτικό φάρμακο για τον θυμό και την κατάθλιψη

Μέρος 2ο: Το τίμημα των ψεμάτων

Μέρος 3ο: Το ‘μαγικό ραβδί’ της συγχώρεσης

Μέρος 4ο: Μνησικακία: Ένας βλαβερός για την καρδιά μας φιλοξενούμενος

Μέρος 5ο: Δέος, μία βασική ανθρώπινη ανάγκη που κάνει θαύματα στο ανοσοποιητικό σύστημα

Μέρος 6ο: Γενναιοδωρία: Δίνοντας λίγα κερδίζουμε πολλά

Μέρος 7ο: Διαμορφώνοντας τον εαυτό μας με θάρρος

Μέρος 8ο: Αντί για αντικαταθλιπτικά, αισιοδοξία

Μέρος 9ο: Αγάπη, βάλσαμο καρδιάς

Μέρος 10ο: Ελπίδα, το τελευταίο καταφύγιο

Τσίχλες και μικροπλαστικά: Μια αόρατη απειλή που εισέρχεται στον οργανισμό μας

Σάββατο, 29 Μαρ, 2025 Από NAVEEN ATHRAPPULLY

Τα τελευταία χρόνια, η συζήτηση για τις αρνητικές επιπτώσεις των μικροπλαστικών στον ανθρώπινο οργανισμό έχει γίνει όλο και πιο έντονη. Μια νέα πιλοτική μελέτη έρχεται πλέον να ρίξει φως σε έναν παράγοντα που περνούσε απαρατήρητος μέχρι σήμερα: η συνήθης πρακτική πολλών ανθρώπων να μασούν τσίχλα.

Σύμφωνα με πρόσφατη ανακοίνωση της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας (American Chemical Society – ACS), οι ερευνητές διαπίστωσαν πως κάθε φορά που κάποιος μασά μία τσίχλα, απελευθερώνονται εκατοντάδες έως και χιλιάδες μικροπλαστικά σωματίδια στο σάλιο, με τον μέσο χρήστη τσίχλας να διακινδυνεύει να καταπιεί έως και 30.000 μικροπλαστικά σωματίδια το έτος.

Η έρευνα και οι διαπιστώσεις

Η πιλοτική αυτή μελέτη σύγκρινε πέντε μάρκες τσιχλών με συνθετική βάση, από πολυμερή που προέρχονται από πετρέλαιο, με πέντε φυσικές τσίχλες που χρησιμοποιούν φυτικά πολυμερή ως βάση. Για την ελαχιστοποίηση άλλων παραμέτρων, στην έρευνα συμμετείχε μόνο ένα άτομο που μάσησε τα δείγματα τσίχλας για περιόδους τεσσάρων και είκοσι λεπτών, συλλέγοντας περιοδικά δείγματα σάλιου για ανάλυση.

Οι ερευνητές εντόπισαν κατά μέσο όρο 100 μικροπλαστικά σωματίδια να απελευθερώνονται στο σάλιο ανά γραμμάριο τσίχλας, με ορισμένα δείγματα να φτάνουν έως και 600 σωματίδια ανά γραμμάριο. Μία τυπική τσίχλα ζυγίζει από 2 έως και 6 γραμμάρια, κάτι που σημαίνει ότι μία μεγαλύτερη τσίχλα μπορεί να απελευθερώσει έως και 3.000 σωματίδια πλαστικού. Με βάση αυτά τα αποτελέσματα, υπολογίστηκε ότι ένα άτομο που μασάει περίπου 160 έως 180 τσίχλες μέσου μεγέθους ετησίως μπορεί να καταναλώνει περίπου 30.000 μικροπλαστικά.

Αξιοσημείωτο είναι ότι η μελέτη δεν βρήκε ιδιαίτερες διαφορές ανάμεσα στις ποσότητες μικροπλαστικών που απελευθερώνουν οι φυσικές και οι συνθετικές τσίχλες, γεγονός που εξέπληξε τους ερευνητές. Επιπλέον, η έρευνα περιορίστηκε στην ανάλυση μικροπλαστικών μεγέθους άνω των 20 μικρομέτρων, κάτι που σημαίνει ότι μικρότερα σωματίδια πλαστικού είναι πιθανόν να παρέμειναν ακατάγραφα.

Κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία

Τα μικροπλαστικά συσσωρεύονται στον οργανισμό και διάφορες πρόσφατες έρευνες δείχνουν ότι μπορούν να επηρεάσουν σοβαρά την υγεία. Πρόσφατη μεγάλη ανασκόπηση 3.000 μελετών κατέδειξε ότι τα μικροπλαστικά ενδέχεται να σχετίζονται με αύξηση των ποσοστών καρκίνου του πνεύμονα και του παχέος εντέρου, καθώς προκαλούν οξειδωτικό στρες, φλεγμονές και αλλοιώνουν το DNA.

Υπόνοιες υπάρχουν επίσης για πιθανά προβλήματα στην αναπαραγωγή, μεταβολικές ανωμαλίες, αποδυνάμωση του ανοσοποιητικού συστήματος, αλλά και αναπνευστικές παθήσεις. Πρόσφατες μελέτες, μάλιστα, ανίχνευσαν μικροπλαστικά σε διάφορα όργανα του ανθρώπινου σώματος, μεταξύ των οποίων ο εγκέφαλος, το ήπαρ, ο πνεύμονας και ακόμα και στη μήτρα, υποδεικνύοντας μια ιδιαίτερα διεισδυτική παρουσία στον οργανισμό.

Πιθανοί τρόποι αντιμετώπισης

Η συγκεκριμένη μελέτη, που παρουσιάστηκε κατά τη διάρκεια του εαρινού συνεδρίου της Αμερικανικής Χημικής Εταιρείας, χρηματοδοτήθηκε κυρίως από το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες (UCLA) και το Εθνικό Ινστιτούτο Υγείας των ΗΠΑ.

Σε προηγούμενες έρευνες, προτάθηκαν απλές πρακτικές για τη μείωση της έκθεσης στα μικροπλαστικά, όπως το βράσιμο του πόσιμου νερού της βρύσης για πέντε λεπτά, μια εύκολη διαδικασία που απομακρύνει έως και το 90% των μικροπλαστικών.

Συμπεράσματα και συστάσεις

Το ζήτημα των μικροπλαστικών είναι πλέον σαφές ότι αποτελεί μία ανερχόμενη απειλή για τη δημόσια υγεία. Παρότι η τσίχλα συνήθως θεωρείται αθώα συνήθεια, οι ερευνητές επισημαίνουν ότι οι καταναλωτές οφείλουν να ενημερωθούν για τη δυνητική έκθεση σε σημαντικό αριθμό μικροπλαστικών. Παράλληλα, προτείνουν εντατικοποίηση των ερευνών πάνω στις επιπτώσεις των μικροπλαστικών στην υγεία, ώστε να μπορέσουν να ληφθούν περαιτέρω μέτρα προστασίας του κοινού στο μέλλον.

Σε κάθε περίπτωση, θα ήταν σοφό να μειώσουμε όσο το δυνατόν περισσότερο την έκθεση μας σε αυτά τα μικροσκοπικά αλλά πανταχού παρόντα σωματίδια, επανεξετάζοντας ακόμη και τις πιο απλές καθημερινές μας συνήθειες, όπως τη μασήση τσίχλας.

Ηνωμένο Βασίλειο: Η κυβέρνηση δεσμεύεται να προστατεύει τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ από την κινεζική διακρατική δίωξη

Παρασκευή, 28 Μαρ, 2025Παρασκευή, 28 Μαρ, 2025 Από FRANK FANG

Η βρετανική κυβέρνηση επικύρωσε και επίσημα τη δέσμευσή της για προστασία της θρησκευτικής ελευθερίας και της ασφάλειας των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ στο έδαφός της απέναντι στις πρακτικές διακρατικής καταστολής του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος. Με δήλωσή του στις 20 Μαρτίου, ο υπουργός Εσωτερικών του Ηνωμένου Βασιλείου, Λόρδος Χάνσον του Φλιντ, επιβεβαίωσε την αποφασιστικότητα της κυβέρνησης να προστατεύσει τις ελευθερίες των ασκουμένων και των καλλιτεχνών της ομάδας Shen Yun, η οποία έχει ιδρυθεί από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ.

Απαντώντας σε κοινοβουλευτικό ερώτημα που κατέθεσε ο Λόρδος Άλτον του Λίβερπουλ για τις πιθανές απειλές που αντιμετωπίζουν οι ασκούμενοι και οι καλλιτέχνες από το κινεζικό καθεστώς, ο Χάνσον τόνισε πως «η κυβέρνηση δεσμεύεται να προασπίζεται και να προστατεύει το δικαίωμα στην ελευθερία της θρησκείας ή πίστης, συμπεριλαμβανομένων των δικαιωμάτων των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ και της καλλιτεχνικής ομάδας τους, Shen Yun». Πρόσθεσε, επίσης, ότι οι βρετανικές αρχές «αξιολογούν συνεχώς πιθανές απειλές στο Ηνωμένο Βασίλειο και λαμβάνουν την προστασία των δικαιωμάτων και της ασφάλειας των πολιτών πολύ σοβαρά».

Το Φάλουν Γκονγκ (ή Φάλουν Ντάφα), μία παραδοσιακή κινεζική μέθοδος αυτοβελτίωσης που δίνει έμφαση στις αρχές της αλήθειας, της συμπόνιας και της ανεκτικότητας, γνώρισε τεράστια δημοτικότητα στην Κίνα τη δεκαετία του ’90, με τον αριθμό των ασκουμένων να ξεπερνά τα 70 εκατομμύρια έως τα τέλη της δεκαετίας. Το καθεστώς της Κίνας, βλέποντας τη ραγδαία ανάπτυξη της πρακτικής ως απειλή για την εξουσία του, ξεκίνησε τον Ιούλιο του 1999 μία εκστρατεία καταστολής που συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Σύμφωνα με πληροφορίες από το Κέντρο Πληροφοριών για το Φάλουν Ντάφα (Falun Dafa Information Center), εκατομμύρια ασκούμενοι έχουν φυλακιστεί, εκατοντάδες χιλιάδες έχουν υποστεί βασανιστήρια και μεγάλος αριθμός έχει δολοφονηθεί στα χέρια των κινεζικών αρχών.

Οι πρακτικές καταστολής του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος δεν περιορίζονται μόνο εντός της Κίνας. Πρόσφατο παράδειγμα αποτελεί η επίθεση στον εορτασμό του κινεζικού Μεσο-Φθινοπωρινού Φεστιβάλ στη Νέα Υόρκη από αγνώστους Κινέζους, γεγονός που προκάλεσε έντονες αντιδράσεις και καταγγελίες από τοπικούς Αμερικανούς πολιτικούς.

Η καλλιτεχνική ομάδα Shen Yun, με έδρα τη Νέα Υόρκη, δημιουργήθηκε το 2006 από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ με σκοπό να αναβιώσει την αυθεντική κινεζική καλλιτεχνική παράδοση προτού αναλάβει την εξουσία το κομμουνιστικό κόμμα. Tο Shen Yun έχει δεχθεί δεκάδες απειλές, ακόμη και τηλεφωνικές προειδοποιήσεις για βομβιστικές και άλλες βίαιες ενέργειες εναντίον θεάτρων στα οποία πραγματοποιεί παραστάσεις, με τις δυτικές κυβερνήσεις να θεωρούν τις απειλές αυτές ως διασυνδεδεμένες με το καθεστώς της Κίνας.

Η βρετανική κυβέρνηση ανέφερε πως διαθέτει «διευρυμένες αρμοδιότητες για να αντιμετωπίσει τις ξένες παρεμβάσεις, συμπεριλαμβανομένων εκείνων που συνιστούν διακρατική καταστολή», όπως δήλωσε ο υπουργός Εσωτερικών Λόρδος Χάνσον. Επιπλέον, ανακοίνωσε την έναρξη ειδικού προγράμματος εκπαίδευσης για αστυνομικούς και προσωπικό υπηρεσιών ασφαλείας στο Ηνωμένο Βασίλειο, με στόχο να είναι σε θέση να αναγνωρίζουν αποτελεσματικότερα τις απειλές που προέρχονται από ξένες χώρες, μεταξύ των οποίων — αν και όχι αποκλειστικά — από την Κίνα.

Αν και η αρχική ανακοίνωση του υφυπουργού Ασφάλειας Νταν Τζάρβις, στις αρχές Μαρτίου, αφορούσε κυρίως τις απειλές από το ιρανικό καθεστώς σε αντιφρονούντες, είναι σαφές ότι υπάρχει μία ευρύτερη δέσμευση για την προστασία όσων απειλούνται από την καταστολή ξένων κρατών στο βρετανικό έδαφος.

Σε διεθνές επίπεδο, ειδική έκθεση της Επιτροπής των ΗΠΑ για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία, που δημοσιεύθηκε στις 25 Μαρτίου, χαρακτηρίζει την Κίνα ως έναν από τους χειρότερους παραβάτες των δικαιωμάτων θρησκευτικής ελευθερίας, και καλεί τις κυβερνήσεις σε παγκόσμιο επίπεδο να συνεργαστούν ώστε να επιβάλουν στοχευμένες κυρώσεις εναντίον Κινέζων αξιωματούχων που εμπλέκονται σε τέτοιες πρακτικές.

Η πρόσφατη τοποθέτηση της βρετανικής κυβέρνησης στέλνει ένα σαφές μήνυμα προς το Πεκίνο ότι οι προσπάθειές του να εκφοβίσει ακτιβιστές ή θρησκευτικές μειονότητες διεθνώς δεν θα γίνουν ανεκτές, ενισχύοντας το μήνυμα της Δύσης για διατήρηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και των δημοκρατικών αξιών.

Αλλαγές στη Δημόσια Υγεία των ΗΠΑ: Μαζικές περικοπές από τον Ρόμπερτ Κέννεντυ Τζούνιορ

Πέμπτη, 27 Μαρ, 2025 Από ZACHARY STIEBER

Σε μια σαρωτική αναδιάρθρωση προχωράει το αμερικανικό υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών (HHS), όπως ανακοίνωσε στις 27 Μαρτίου ο νέος υπουργός Ρόμπερτ Φ. Κέννεντυ Τζούνιορ.

Η πρωτοβουλία προβλέπει συγχώνευση υπηρεσιών και σημαντική μείωση προσωπικού της τάξεως του 25%, με τον αριθμό των εργαζομένων να μειώνεται από 82.000 σε περίπου 62.000. Ο στόχος της αναδιάρθρωσης, σύμφωνα με τον κ. Κέννεντυ, είναι η «αποτελεσματικότερη λειτουργία» του υπουργείου καθώς και η βελτίωση της ποιότητας των προσφερόμενων υπηρεσιών προς τους Αμερικανούς πολίτες.

«Θα εκσυγχρονίσουμε το υπουργείο, ώστε να γίνει πιο παραγωγικό και πιο αποτελεσματικό», τόνισε ο κ. Κέννεντυ στο μήνυμά του. Αναγνωρίζοντας πως «η μετάβαση αυτή θα είναι επώδυνη», πρόσθεσε ότι το HHS καλείται να «πετύχει περισσότερα, με λιγότερους πόρους».

Μείωση προσωπικού στις βασικές υπηρεσίες

Η νέα δομή προβλέπει δραματικές αλλαγές στις κεντρικές διοικητικές υπηρεσίες. Η Διοίκηση Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) θα υποστεί τη μεγαλύτερη μείωση προσωπικού, με περικοπή 3.500 θέσεων. Παράλληλα, τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) θα μειώσουν το δυναμικό τους κατά 2.400 εργαζόμενους, ενώ τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας (NIH) κατά 1.200 και τα Κέντρα Υπηρεσιών Medicare και Medicaid κατά 300.

Σύμφωνα με τη διοίκηση του HHS, πολλές από τις προς κατάργηση θέσεις χαρακτηρίστηκαν «πλεονάζουσες» ή «διπλές αρμοδιότητες». Η αναδιάρθρωση συνεπάγεται επίσης συγχώνευση των 28 υφιστάμενων υπηρεσιών σε 15. Η νέα δομή εκτιμάται ότι θα εξοικονομήσει 1,8 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως.

Αντικρουόμενες αντιδράσεις

Ο εκπρόσωπος των Δημοκρατικών Τζέραλντ Κόνολι εξέφρασε σοβαρές ανησυχίες για τις επιπτώσεις των περικοπών. «Πρόκειται για σοβαρό λάθος. Ανησυχώ βαθύτατα για τις μακροπρόθεσμες συνέπειες στην υγεία και την ευημερία των Αμερικανών», δήλωσε χαρακτηριστικά.

Από την πλευρά της, η Ντορίν Γκρίνγουολντ, πρόεδρος της Ομοσπονδίας Εργαζομένων στον Δημόσιο Τομέα, προειδοποίησε ότι οι περικοπές θα έχουν «καταστροφική επίπτωση» στις διαδικασίες δημόσιας υγείας, χαρακτηρίζοντας «εξωπραγματικό» τον ισχυρισμό ότι τέτοιου βαθμού μειώσεις δεν θα επηρεάσουν κρίσιμες υπηρεσίες προς τους πολίτες.

Ωστόσο, υπήρξαν και θετικότερες αντιδράσεις, όπως του Ρεπουμπλικανού γερουσιαστή Μπιλ Κάσιντι, ο οποίος εκτίμησε ότι η αναδιοργάνωση μπορεί να βελτιώσει σημαντικές διαδικασίες, όπως η ταχύτερη έγκριση φαρμάκων και η καλύτερη παροχή υπηρεσιών Medicare. «Αναμένω πως θα δω πρακτικά πώς αυτή η αναδιάρθρωση θα φέρει αυτά τα αποτελέσματα», πρόσθεσε.

Τα κίνητρα πίσω από την αναδιάρθρωση

Το σχέδιο αναδιάρθρωσης προκύπτει μετά από εντολή του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για ένα ευρύ φάσμα περικοπών σε ομοσπονδιακό επίπεδο, που ζητούσε από διάφορες κυβερνητικές υπηρεσίες να προχωρήσουν σε μαζικές απολύσεις και περιορισμό των εξόδων τους.

Ο Ρόμπερτ Κέννεντυ Τζούνιορ τόνισε επίσης την αναποτελεσματικότητα του συστήματος υγείας, παρά τη σημαντική αύξηση του προϋπολογισμού του HHS κατά 38% μεταξύ 2021 και 2025, αναφέροντας ως παραδείγματα την αύξηση των χρόνιων νοσημάτων, την άνοδο των περιστατικών καρκίνου και το χαμηλό προσδόκιμο ζωής των Αμερικανών σε σχέση με τους Ευρωπαίους. «Το υπουργείο λειτουργεί σε πολλά επίπεδα απομονωμένα, ενώ σε κάποιες περιπτώσεις οι υπηρεσίες ενεργούν εντελώς αντίθετα μεταξύ τους», σημείωσε καταγγελτικά ο υπουργός.

Οι επιπτώσεις της αναδιάρθρωσης

Το εύρος των αλλαγών στο HHS είναι τέτοιο που, σύμφωνα με αναλυτές, εκτιμάται πως θα πυροδοτήσει έντονες πολιτικές αντιπαραθέσεις καθ’ όλη τη διάρκεια του επόμενου έτους. Παράλληλα, παραμένει έντονη η ανησυχία για το εάν οι μαζικές απολύσεις θα επηρεάσουν ουσιαστικά την ποιότητα της δημόσιας υγείας στις ΗΠΑ και την ικανότητα της χώρας να ανταποκριθεί αποτελεσματικά σε μελλοντικές κρίσεις δημόσιας υγείας.

Ανεξαρτήτως από πολιτικές ή συνδικαλιστικές αντιδράσεις, είναι βέβαιο πως η αναδιάρθρωση του γιγαντιαίου υπουργείου Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών θα αποτελέσει ένα μεγάλο «στοίχημα» για τη νέα κυβέρνηση Τραμπ και τον Ρόμπερτ Κέννεντυ Τζούνιορ, η επιτυχία ή αποτυχία του οποίου θα έχει άμεσο αντίκτυπο για τους πολίτες.

Μελέτη: Πώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ενισχύουν τις παραισθήσεις

Παρασκευή, 28 Μαρ, 2025Πέμπτη, 27 Μαρ, 2025 Από GEORGE CITRONER

Η εκτεταμένη χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης συνδέεται με την αύξηση ψυχιατρικών διαταραχών που χαρακτηρίζονται από παραισθήσεις, όπως ο ναρκισσισμός και η σωματοδυσμορφική διαταραχή, καθώς οι διαδικτυακές πλατφόρμες δημιουργούν «κύκλοι ανατροφοδότησης» που εντείνουν τις διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις, σύμφωνα με νέα μελέτη.

Έρευνα του Πανεπιστημίου Simon Fraser (SFU) κατέδειξε ισχυρή σχέση μεταξύ της έντονης χρήσης κοινωνικών δικτύων και της ανάπτυξης ψυχιατρικών διαταραχών που περιλαμβάνουν παραληρητικές ιδέες, όπως η παράνοια, ο ναρκισσισμός, η σωματοδυσμορφική διαταραχή και η νευρική ανορεξία.

Σύμφωνα με τον Μπερνάρ Κρέσπι, καθηγητή βιολογικών επιστημών και κάτοχο της Έδρας Έρευνας του Καναδά στη Γενετική και Ψυχολογία της Εξέλιξης στο SFU, τα ευρήματα της έρευνας έχουν σημαντικές επιπτώσεις στην κατανόηση των αιτιών και των συμπτωμάτων των ψυχικών ασθενειών, καθώς και στον τρόπο με τον οποίο επιδεινώνονται από τις διαδικτυακές πλατφόρμες.

Ενίσχυση διαστρεβλωμένων ιδεών

Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο επιστημονικό περιοδικό BMC Psychiatry, ανέλυσε 155 έρευνες και επιστημονικά άρθρα σχετικά με τη σχέση μεταξύ των μέσων κοινωνικής δικτύωσης και της ψυχικής υγείας.

Η ανάλυση εντόπισε συγκεκριμένες παραληρητικές διαταραχές που ενδέχεται να επιδεινώνονται από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Μεταξύ αυτών είναι:

Η ναρκισσιστική διαταραχή προσωπικότητας, η οποία χαρακτηρίζεται από υπερβολικά αισθήματα ανωτερότητας.
Η ερωτομανία, όπου το άτομο πιστεύει λανθασμένα ότι μια διάσημη προσωπικότητα είναι ερωτευμένη μαζί του.
Η σωματοδυσμορφική διαταραχή, η οποία συνοδεύεται από εμμονική ενασχόληση με φαινομενικές ατέλειες στην εξωτερική εμφάνιση.

Ο Κρέσπι επισήμανε ότι οι συνθήκες που διαμορφώνουν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης επιτρέπουν την ευκολότερη δημιουργία και διατήρηση διαστρεβλωμένων ιδεών, καθώς απουσιάζουν μηχανισμοί ελέγχου της πραγματικότητας, ενώ παράλληλα οι ίδιες οι πλατφόρμες ενισχύουν τις αιτίες των διαταραχών αυτών.

Κίνδυνοι για ευάλωτα άτομα

Αν και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν να δημιουργήσουν υποστηρικτικές κοινότητες και να ενισχύσουν το αίσθημα του ανήκειν, οι Κρέσπι και η συν-συγγραφέας της μελέτης Νάνσι Γιανγκ επισημαίνουν ότι μπορεί επίσης να έχουν αρνητικές συνέπειες για άτομα με προδιάθεση σε ψυχικές διαταραχές.

Όπως αναφέρουν, η διαδικτυακή επικοινωνία συχνά πραγματοποιείται σε ένα απομονωμένο περιβάλλον, όπου οι χρήστες δεν εκτίθενται σε διαπροσωπικές αλληλεπιδράσεις που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν τις διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις τους.

Η έρευνα τονίζει ότι βασικά χαρακτηριστικά πολλών πλατφορμών, όπως η δυνατότητα παρουσίασης μιας εξιδανικευμένης εικόνας του εαυτού, ενισχύουν ακόμα περισσότερο τις ψευδαισθήσεις, καθώς αυτές δεν αμφισβητούνται από την πραγματικότητα, όπως συμβαίνει στις δια ζώσης κοινωνικές αλληλεπιδράσεις.

Σε αυτό το πλαίσιο, η υπερβολική διαδικτυακή δραστηριότητα μπορεί να ενισχύσει την αίσθηση ότι οι χρήστες παρακολουθούνται συνεχώς, εντείνοντας παρανοϊκές πεποιθήσεις. Επιπλέον, ορισμένα άτομα μπορεί να αναπτύξουν ερωτομανία, πιστεύοντας λανθασμένα ότι κάποιος διάσημος ενδιαφέρεται ρομαντικά για αυτούς μετά από διαδικτυακές αλληλεπιδράσεις.

Η έρευνα εξέτασε επίσης τη σχέση μεταξύ του ναρκισσισμού και της χρήσης κοινωνικών δικτύων, με τα αποτελέσματα τριών διαφορετικών μελετών να εμφανίζουν ασυνέπειες.

Για παράδειγμα, μία μελέτη δεν βρήκε διαφορά στα επίπεδα ναρκισσισμού μεταξύ των ατόμων που διατηρούν λογαριασμό στο Facebook και όσων δεν έχουν. Ωστόσο, η ίδια μελέτη διαπίστωσε ότι οι χρήστες με υψηλότερα επίπεδα ναρκισσισμού περνούσαν περισσότερες από τρεις ώρες ημερησίως στο Facebook και είχαν πάνω από 300 φίλους, σε αντίθεση με εκείνους που το χρησιμοποιούσαν λιγότερο από μία ώρα ημερησίως και είχαν μεταξύ 151 και 300 φίλων.

Τα συμπεράσματα της μελέτης υπογραμμίζουν ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν είναι από τη φύση τους επιβλαβή, ωστόσο η διαχείριση της χρήσης τους είναι κρίσιμη, ιδιαίτερα για άτομα που έχουν προδιάθεση σε παραληρητικές διαταραχές, όπως ο ναρκισσισμός, η σωματοδυσμορφική διαταραχή, η ανορεξία, η παράνοια και η ψύχωση. Οι ερευνητές τόνισαν ότι η μείωση της χρήσης των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να συμβάλει στον μετριασμό των αρνητικών επιπτώσεων τους σε αυτές τις ομάδες.

Οι επιστήμονες προτείνουν περαιτέρω έρευνα για να κατανοηθεί ποιες συγκεκριμένες πτυχές των κοινωνικών δικτύων ενισχύουν τις παραληρητικές πεποιθήσεις. Παράλληλα, αναφέρουν ότι τεχνολογικές καινοτομίες, όπως χαρακτηριστικά που βελτιώνουν την οπτική επαφή, οι τρισδιάστατες προοπτικές και τα άβαταρ (εικόνα ή σχέδιο που χρησιμοποιείται από χρήστες διαδικτύου σαν ταυτότητα), θα μπορούσαν να ενισχύσουν τον ρεαλισμό των διαδικτυακών αλληλεπιδράσεων.

Οι «κύκλοι ανατροφοδότησης» εντείνουν τις διαστρεβλωμένες πεποιθήσεις

Άτομα με ψυχικές διαταραχές που επηρεάζουν την αυτοεκτίμησή τους, όπως ο ναρκισσισμός και η παρανοϊα, διατρέχουν τον μεγαλύτερο ψυχικό κίνδυνο από τη χρήση των κοινωνικών μέσων, δήλωσε η Δρ Σαναμ Χαφήζ, νευροψυχολόγος και διευθύντρια της Comprehend the Mind στη Νέα Υόρκη, στην Epoch Times. Όπως ανέφερε, οι αναπαραστάσεις και οι κύκλοι ανατροφοδότησης στα κοινωνικά μέσα εντείνουν τις παραμορφωμένες πεποιθήσεις ατόμων που ήδη εμφανίζουν παραληρηματικές τάσεις σχετικά με την εικόνα του εαυτού τους.

Η Δρ Χαφήζ τόνισε ότι η έρευνα αποκαλύπτει ότι τα κοινωνικά μέσα ενισχύουν μη ρεαλιστικές αυτοεικόνες, γεγονός που επιτείνει αυτές τις ψυχικές διαταραχές διαταράσσοντας την ικανότητα των ατόμων να αντιλαμβάνονται την πραγματικότητα με ακρίβεια. Η έρευνα παρουσίασε ευρήματα για το πώς τα κοινωνικά μέσα έχουν τάση να εντείνουν τις προϋπάρχουσες παραληρηματικές τάσεις, αντί να αποτελούν την αιτία, επισημαίνοντας την ανάγκη αξιολόγησης των περιβαλλοντικών παραμέτρων κατά την κατανόηση της ανάπτυξης των ψυχικών διαταραχών.

Σύμφωνα με τη Δρα Χαφήζ, η έρευνα θα πρέπει να επεκταθεί για να εξετάσει την επίδραση των κοινωνικών μέσων στην ψυχική υγεία, ενώ θα πρέπει να αναπτυχθούν καλύτερα υποστηρικτικά συστήματα για χρήστες που ήδη έχουν ψυχικές διαταραχές.

Οι ερευνητές αναγνώρισαν περιορισμούς στην έρευνα. Όπως ανέφεραν, δεν υπάρχει αρκετή έρευνα σχετικά με τη χρήση των κοινωνικών μέσων σε καταστάσεις όπως ο αυτισμός, η σχιζοφρένεια και οι διατροφικές διαταραχές για να καταλήξουν σε σαφή συμπεράσματα. Η σύνδεση μεταξύ της χρήσης του διαδικτύου και της ψύχωσης απαιτεί περισσότερη διερεύνηση.

Επίσης, σύμφωνα με τους ερευνητές, οι μελλοντικές έρευνες θα πρέπει να εξετάσουν πώς διαφορετικές πλατφόρμες κοινωνικών μέσων επηρεάζουν συγκεκριμένα διαφορετικά ψυχικά ζητήματα.

Άνοιξαν οι αιτήσεις για τον 7ο Διεθνή Διαγωνισμό Πορτρέτου NTD 2025

Σάββατο, 29 Μαρ, 2025Δευτέρα, 24 Μαρ, 2025 Από LORRAINE FERRIER

Ο 7ος Διεθνής Διαγωνισμός Πορτρέτου NTD (NIFPC) ανοίγει τις πόρτες του για καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο που θα ήθελαν να συμμετάσχουν με εντυπωσιακά πορτρέτα ζωγραφισμένα με λάδι και με ρεαλιστική τεχνοτροπία. Στόχος και της φετινής διοργάνωσης είναι να προβληθούν η ανθρωπιά και οι παραδοσιακές αξίες μέσω της παραστατικής τέχνης, προσφέροντας ταυτόχρονα στους συμμετέχοντες την ευκαιρία να προβάλουν τη δουλειά τους και να διαγωνιστούν για σημαντικά χρηματικά βραβεία.

Ανεξαρτήτως αν πρόκειται για επαγγελματίες ή ερασιτέχνες, φοιτητές ή καταξιωμένους καλλιτέχνες, όλοι οι συμμετέχοντες θα έχουν την ευκαιρία να διαγωνιστούν για το χρυσό βραβείο των 10.000 δολαρίων, δύο ασημένια βραβεία των 3.000 δολαρίων, τρία χάλκινα βραβεία των 1.500 δολαρίων, καθώς και πολλές άλλες κατηγορίες βραβείων των 1.000 δολαρίων, όπως για την ανθρωπιά, την εξαιρετική τεχνική και τη νεότητα.

Οι φιναλίστ θα προσκληθούν σε σεμινάρια και θα έχουν την ευκαιρία να επισκεφτούν μουσεία και γκαλερί. Τα έργα τους θα παρουσιαστούν τόσο διαδικτυακά όσο και στην έκθεση που θα πραγματοποιηθεί στο διάσημο Salmagundi Club της Νέας Υόρκης. Η τελετή απονομής θα γίνει εκεί τον Ιανουάριο του 2026, με την ακριβή ημερομηνία να προσδιορίζεται αργότερα. Ο διαγωνισμός, ο οποίος διοργανώνεται από το NTD Television και αποτελεί μέρος των εκδηλώσεων του ομίλου ενημέρωσης The Epoch Times, προάγει την «αγνότητα της αλήθειας, της καλοσύνης και της ομορφιάς στην παραδοσιακή ζωγραφική».

Τέχνη που εμπνέει ελπίδα

Ο NIFPC ενθαρρύνει τους καλλιτέχνες να δημιουργήσουν έργα που αναδεικνύουν την ελπίδα, τις παραδοσιακές αξίες και παγκόσμια ιδανικά όπως η ομορφιά, η αρετή και η συμπόνια. Ο διάσημος γλύπτης και πρόεδρος της κριτικής επιτροπής Τζανγκ Κουνλούν (Zhang Kunlun) εξηγεί την αξία του ρεαλιστικού ζωγραφικού πορτρέτου: «Η απεικόνιση της ανθρώπινης μορφής είναι η πιο δύσκολη. Δοκιμάζει τις ικανότητες ενός καλλιτέχνη και αποτελεί έναν πνευματικό δρόμο. Οι διάφορες θρησκείες αναφέρουν ότι οι θεοί δημιούργησαν τους ανθρώπους κατ’ εικόνα τους. Χρησιμοποιώντας αυθεντικές τεχνικές παραστατικής ζωγραφικής, εκφράζουμε σεβασμό στην ανθρωπότητα.»

Οι νικητές του περσινού διαγωνισμού

Στον 6ο διαγωνισμό, συμμετείχαν εκατοντάδες καλλιτέχνες από όλον τον κόσμο, με τους κριτές να επιλέγουν 50 φιναλίστ από περίπου 20 χώρες. Οι πίνακες κάλυπταν μια ποικιλία θεμάτων, από αυτοπορτρέτα μέχρι σκηνές θρησκευτικών διώξεων και πνευματικές αναζητήσεις. Η Ταϊβανέζα καλλιτέχνης Chen Hung-Yu κέρδισε το ασημένιο βραβείο, μαζί με δύο συναδέλφους της, για το τρίπτυχο «Η ατελείωτη χάρη του Βούδα», το οποίο απεικονίζει την πνευματική σωτηρία της ανθρωπότητας. Σχολιάζοντας τη νίκη της, είπε: «Όταν παρέλαβα το μετάλλιο, ένιωσα ότι κουβαλούσα το βάρος της αποστολής να συνεχίσω την παραδοσιακή ζωγραφική».

Η Ταϊβανέζα καλλιτέχνης Chen Hung-Yu. (Samira Bouaou/The Epoch Times)

Ο Βραζιλιάνος Clodoaldo Geovani Martins κέρδισε το χάλκινο βραβείο για το έργο του «Bath Time», ενώ ο Αμερικανός καλλιτέχνης John Darley, που κέρδισε επίσης ένα χάλκινο βραβείο με το πορτρέτο «Vivian», δήλωσε: «Όταν κάποιος εκτιμά τη δουλειά σου και σου δίνει ένα βραβείο, ειδικά χρηματικό, αυτό πραγματικά ενισχύει τη θέληση σου να συνεχίσεις.»

Clodoaldo Geovani Martins , «Bath Time», Βραζιλία. Λάδι σε καμβά, 92 x 102 εκ. (Ευγενική παραχώρηση του Διεθνούς Διαγωνισμού Πορτρέτου NTD).

Ο Αμερικανός καλλιτέχνης John Darley με το βραβείο που κέρδισε για το πορτρέτο «Vivian» στον 6ο Διεθνή Διαγωνισμό Πορτρέτου NTD. (Samira Bouaou/The Epoch Times)

Οι καλλιτέχνες έχουν προθεσμία έως τις 31 Ιουλίου για να καταθέσουν τη συμμετοχή τους στον 7ο Διεθνή Διαγωνισμό Πορτρέτου NTD.

Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφθείτε το OilPainting.NTDTV.com

Μνησικακία, ένας επιβλαβής φιλοξενούμενος

Παρασκευή, 09 Μαΐ, 2025Πέμπτη, 20 Μαρ, 2025 Από MAKAI ALLBERT

Το παρόν αποτελεί το τέταρτο μέρος μίας σειράς δέκα άρθρων που δημοσίευσε η Epoch Times με τον τίτλο «Η ιατρική της αρετής». Συνδέσμους για όλα τα άρθρα της σειράς, θα βρείτε στο τέλος του παρόντος.

Κάποτε, ζούσε ένα μικρό αγόρι πολύ ευέξαπτο. Ο πατέρας του του έδωσε μια σακούλα με καρφιά και του είπε να καρφώνει ένα καρφί στον φράχτη της αυλής κάθε φορά που αισθανόταν θυμωμένος ή αγανακτισμένος. Το αγόρι ακολούθησε τη συμβουλή του και σύντομα ο φράχτης γέμισε καρφιά. Αργότερα, ο πατέρας του του ζήτησε να αφαιρέσει τα καρφιά ένα προς ένα. Καθώς το αγόρι τα έβγαζε, παρατήρησε τις τρύπες που είχαν αφήσει στο ξύλο.

«Αυτές οι τρύπες είναι σαν τα σημάδια που άφησε η δυσαρέσκειά σου», είπε ο πατέρας. «Ο θυμός και ο πόνος μπορεί να φύγουν, αλλά τα σημάδια παραμένουν.»

Η μνησικακία σημαδεύει τις καρδιές μας – όχι μόνο συναισθηματικά, αλλά και σωματικά. Ευτυχώς, υπάρχει και θεραπεία και πρόληψη.

Το τίμημα της μνησικακίας

Μία μελέτη με επικεφαλής τον Ρόμπερτ Ένραϊτ, πρωτοπόρο ερευνητή της συγχώρεσης και καθηγητή εκπαιδευτικής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Wisconsin-Madison, διερεύνησε την επίδραση της μνησικακίας και της συγχώρεσης στην καρδιά 17 καρκινοπαθών.

Ο Ένραϊτ τους ζήτησε να θυμηθούν αδικίες του παρελθόντος που δεν είχαν συγχωρήσει. Καθώς μοιράζονταν τις ιστορίες τους, οι ιατρικές οθόνες αποκάλυψαν ότι οι αρτηρίες που μετέφεραν αίμα στην καρδιά τους άρχισαν να συστέλλονται, μειώνοντας τη ροή του αίματος. Αυτή η σωματική αντίδραση αντικατοπτρίζει το μεταφορικό ‘κλείσιμο’ που συμβαίνει όταν κρατάμε κακία για περασμένα γεγονότα.

Τα ευρήματα αυτά υποδηλώνουν ότι αν αποβάλλουμε τη μνησικακία, η καρδιά ωφελείται, με πιθανή ακόμα και τη μείωση των πόνων στο στήθος ή την αποφυγή του αιφνίδιου θανάτου λόγω καρδιοπάθειας, δήλωσε ο Ένραϊτ στην Epoch Times.

Ακόμα και τα υγιή άτομα που είναι επιρρεπή στο θυμό και την εχθρότητα – χαρακτηριστικά της μνησικακίας – κινδυνεύουν κατά 19% περισσότερο να εμφανίσουν στεφανιαία νόσο, σύμφωνα με μία μετα-ανάλυση στο Journal of the American College of Cardiology. Για τα άτομα με προϋπάρχουσες καρδιακές παθήσεις, ο κίνδυνος αυτός αυξάνεται στο 24%. Αυτό επιβεβαιώθηκε και από έρευνα του 2024, η οποία έδειξε ότι ο παρατεταμένος θυμός οδηγεί σε δυσλειτουργία των αιμοφόρων αγγείων.

Ο Ένραϊτ θυμήθηκε την ιστορία μίας γυναίκας 80 ετών που συνάντησε στη νοσηλευτική φροντίδα. Κρατούσε κακία σε ένα μέλος της οικογένειάς της για περισσότερα από 40 χρόνια λόγω μιας ανεπίλυτης αδικίας. «Σκεφτείτε το», είπε ο Ένραϊτ. «Αυτό δεν έχει καμία επίδραση σε αυτόν που ξεκίνησε την αδικία». Αντίθετα, η παρατεταμένη πικρία της στέρεψε την ελπίδα και μείωσε τη χαρά της στα τελευταία χρόνια της ζωής της.

Μία επίμονη ενόχληση

Σε αντίθεση με μία φλόγα θυμού που φουντώνει και σβήνει, η μνησικακία δρα σαν αργό δηλητήριο.

Όταν μας φέρονται άδικα, ενστικτωδώς υψώνουμε την ασπίδα της αγανάκτησης, πιστεύοντας ότι αυτό μας προστατεύει από περαιτέρω βλάβη. Βραχυπρόθεσμα, μπορεί να νιώθουμε ότι μας δίνει δύναμη. «Είναι σαν να λέμε στον εαυτό μας: ‘Δεν μπορεί να μου φέρεται έτσι’», εξηγεί ο Ένραϊτ.

Αλλά η μνησικακία παρατείνει την παρουσία της και γίνεται αυτό που ο ίδιος αποκαλεί «ένας ανθυγιεινός επισκέπτης της ανθρώπινης καρδιάς».

Η προέλευση της λέξης – από τα ‘μνήμη’ και ‘κακία’ – δείχνει ένα από τα χαρακτηριστικά που διακρίνουν τη μνησικακία: τη διάρκεια και την επανάληψη.

Οι μνησίκακοι άνθρωποι τείνουν να σκέφτονται επανειλημμένα την αδικία που τους έγινε. Η φιλόσοφος Αμελί Ρορτύ περιγράφει τη μνησικακία ως εξής: «[Τρέφεται] από το παρελθόν, αναμασώντας επώδυνες αναμνήσεις ταπεινώσεων, προσβολών και τραυματισμών, ξανά και ξανά, μέχρι που η πικράδα τους αποκτά ευχάριστη γεύση.»

Το αναμάσημα διαποτίζει το σώμα μας, προκαλώντας μία χρόνια κατάσταση αυξημένου στρες. Με τη σειρά του, το στρες οδηγεί σε αύξηση της κορτιζόλης και της αδρεναλίνης, εξασθενώντας με την πάροδο του χρόνου το ανοσοποιητικό μας σύστημα.

Η μνησικακία μπορεί επίσης να οδηγήσει σε κατάθλιψη, εντονότερο θυμό και επιθετικότητα.

«Επειδή η μνησικακία είναι [ένα] κολλημένο συναίσθημα, τείνει να συγκεντρώνει περισσότερη δυσαρέσκεια, μεγαλώνοντας και φουσκώνοντας», γράφει η Κέρρυ Χάουελς στο βιβλίο της «Untangling You: How Can I Be Grateful When I Feel So Resentful?». «Όταν ξαγρυπνάμε σκεπτόμενοι κάτι άσχημο που έγινε τη μέρα, συνήθως στον νου μας θα έρθουν και παλιότερα δυσάρεστα γεγονότα.»

Η Δρ Αν Κόρσον, ιατρός ολοκληρωτικής ιατρικής που συνδυάζει τη σωματική και τη συναισθηματική θεραπεία, εξηγεί ότι οι άνθρωποι με βαθιά ριζωμένο θυμό συχνά παλεύουν με τη μνησικακία σε διάφορες πτυχές της ζωής τους – τη δουλειά τους, τις σχέσεις τους, ακόμη και το ίδιο τους το σώμα, σχηματίζοντας έναν αρνητικό βρόχο ανατροφοδότησης που επηρεάζει την υγεία τους.

Με την πάροδο του χρόνου, ο θυμός μας μετατρέπεται σε κοσμοθεωρία. Μας πείθει να βλέπουμε τους ανθρώπους ως αντιπάλους και τον κόσμο ως θεμελιωδώς άδικο. Μερικές φορές, η δυσαρέσκειά μας δεν στρέφεται εναντίον ενός προσώπου αλλά εναντίον των περιστάσεων. Αναρωτιόμαστε γιατί αντιμετωπίζουμε δυσκολίες και μπορεί να αρχίσουμε ένα βαθύ αίσθημα αδικίας για τη μοίρα μας.

Γίνεται μέρος του εαυτού μας και είναι δύσκολο να το διακρίνουμε – ακόμη και για τον εαυτό μας, δήλωσε ο Ένραϊτ.

Η μνησικακία μπορεί να διαπεράσει οικογένειες και κοινότητες. «Η πικρία τείνει να κληρονομείται», δήλωσε ο Ένραϊτ. «Μεταβιβάζεται από γενιά σε γενιά, αν οι γονείς την εκφράζουν διαμορφώνοντας ένα πρότυπο για τα παιδιά τους.»

Διώχνοντας τη μνησικακία

Πώς μπορούμε να διώξουμε αυτόν τον ανθυγιεινό επισκέπτη από την καρδιά μας;

Σύμφωνα με τον Ράιαν Μπλάκστοκ, καθηγητή και κλινικό ψυχολόγο που ειδικεύεται στη θεραπεία του εθισμού, για να δουλέψετε πάνω στη δυσαρέσκεια, πρέπει πρώτα να την κατανοήσετε. «Από πού προήλθε; Ποια ήταν η κατάσταση; Και ίσως το πιο σημαντικό, ποιον σκοπό εξυπηρετεί τώρα; Κάθε είδος δυσαρέσκειας εξυπηρετεί έναν σκοπό», εξηγεί στην Epoch Times.

Ο Ένραϊτ προτείνει μία διαδικασία συγχώρεσης τεσσάρων φάσεων για τη διαχείριση της μνησικακίας: τη φάση της αποκάλυψης, τη φάση της απόφασης, τη φάση της εργασίας και τη φάση της ανακάλυψης.

Στη φάση της αποκάλυψης, επιδιώκουμε να κατανοήσουμε τα συναισθήματά μας, να αναγνωρίσουμε τον πόνο και να αναπτύξουμε επίγνωση του τρόπου με τον οποίο η δυσαρέσκεια έχει διαπεράσει τη ζωή μας.

Ο Ένραϊτ μοιράστηκε την ιστορία μιας γυναίκας που υπέστη βαθύ τραύμα από τον πατέρα της. Συνειδητοποίησε ότι η μακροχρόνια μνησικακία της επηρέαζε κάθε πτυχή της ζωής της – περιορίζοντας τις σχέσεις της, διαβρώνοντας την αυτοεκτίμησή της και ρίχνοντας μία σκοτεινή σκιά στο μέλλον της. Αντιμετωπίζοντας αυτά τα συναισθήματα, άρχισε να βλέπει πώς η πικρία της την κρατούσε δέσμια.

Στη φάση της απόφασης, επέλεξε συνειδητά να συγχωρήσει – όχι για να απαλλάξει τον πατέρα της από τις πράξεις του, αλλά για να απελευθερωθεί από τα δεσμά της πικρίας. Αναγνώρισε ότι η προσκόλληση στο θυμό παρέτεινε μόνο τον πόνο της.

Η ‘θεραπεία’ της μνησικακίας είναι η συγχώρεση, επισημαίνει ο Ένραϊτ. Όντας στον αντίποδα, η συγχώρεση σχετίζεται με μειωμένους δείκτες χοληστερόλης, χαμηλότερη αρτηριακή πίεση και καλύτερη καρδιακή απόκριση στο στρες.

Όταν πάρουμε την απόφαση να συγχωρήσουμε, η φάση της εργασίας απαιτεί την αλλαγή της οπτικής γωνίας του ατόμου. Η γυναίκα άρχισε να εξερευνά το παρελθόν του πατέρα της, αποκαλύπτοντας τις δυσκολίες και τα τραύματά του. Η κατανόηση των αγώνων του δεν δικαιολόγησε τις πράξεις του, αλλά μαλάκωσε τον θυμό της. Αυτή η νεοαποκτηθείσα ενσυναίσθηση επέτρεψε στη συμπόνια να αναπτυχθεί στην καρδιά της, γεγονός που της επέτρεψε να «σπάσει τη μνησικακία», δήλωσε ο Ένραϊτ.

Τέλος, στη φάση της ανακάλυψης, άρχισε να βρίσκει νόημα στον πόνο της. Σε μία πράξη χάριτος, επέλεξε να φροντίσει τον ετοιμοθάνατο πατέρα της, ακόμη και να τον ταΐσει τις τελευταίες μέρες του.

«Όταν πέθανε ο πατέρας της, είπε στον εαυτό της: ‘Είμαι πολύ ευγνώμων που το έκανα αυτό γιατί, τελικά, ήταν ο πατέρας μου – αν δεν τον είχα συγχωρήσει, θα είχα πένθος και μίσος στην καρδιά μου. Τώρα έχω απλώς πένθος’», αφηγείται ο Ένραϊτ.

Σε πολλές περιπτώσεις όπως αυτές, «η συγχώρεση μπορεί να σας δώσει πίσω τη ζωή σας», τονίζει.

Σύμφωνα με την Κόρσον, όταν η μνησικακία χαθεί, το μυαλό, το σώμα και το πνεύμα μπορούν να αρχίσουν να θεραπεύονται.

Αξιοποιώντας την ευγνωμοσύνη

Ενώ η συγχώρεση είναι η θεραπεία του θυμού, η ευγνωμοσύνη είναι η μακροπρόθεσμη πρόληψη. Όπως εξηγεί η Χάουελς, ερευνήτρια της ευγνωμοσύνης, «η ευγνωμοσύνη και η δυσαρέσκεια αποτελούν μέρος των σχέσεών μας».

Συχνά κολλάμε στην πεποίθηση ότι πρέπει να είναι ευνοϊκές οι συνθήκες για να είμαστε ευγνώμονες, αλλά η Χάουελς ισχυρίζεται ότι η ευγνωμοσύνη δεν εξαρτάται από εξωτερικούς παράγοντες.

Για τους τομείς της ζωής μας που είναι μολυσμένοι από τη μνησικακία, η Χάουελς προτείνει να κάνουμε ένα βήμα πίσω και να αλλάξουμε οπτική γωνία. «Αν χαλαρώσουμε τη λαβή της πικρίας, είναι πιο πιθανό να μπορέσουμε να βρούμε αιτίες για ευγνωμοσύνη σε περιοχές στις οποίες δεν είχαμε πρόσβαση πριν», δήλωσε στην Epoch Times.

Αναπτύσσοντας ευγνωμοσύνη σε άλλους τομείς της ζωής μας που δεν έχουν επηρεαστεί από τη δυσαρέσκεια, μπορούμε να καλλιεργήσουμε τη δύναμη και το σθένος να αντιμετωπίσουμε τη μνησικακία προληπτικά, προτείνει η Χάουελς.

«Φανταστείτε τη συναισθηματική και ψυχολογική σας ενέργεια σαν μία πίτσα», είπε ο Μπλάκστοκ. «Υπάρχουν μόνο τόσα κομμάτια». Όσο αυξάνεται ο αριθμός των άσχημων κομματιών, μειώνεται ο διαθέσιμος χώρος για οτιδήποτε άλλο», παρατηρεί. Η καλλιέργεια της ευγνωμοσύνης εμποδίζει την επικράτηση της μνησικακίας.

«Η ευγνωμοσύνη βρίσκει τη δύναμή της ως πράξη», υπογραμμίζει η Χάουελς, η οποία θεωρεί ότι η ευγνωμοσύνη πρέπει να είναι καθημερινή συνήθεια. «Βρείτε μόνο ένα ή δύο πράγματα για τα οποία μπορείτε να νιώσετε εύκολα ευγνώμονες και αναπτύξτε τα στην καρδιά σας, φέρνοντάς τα συχνά στο μυαλό σας, γράφοντάς τα, λέγοντας ευχαριστώ [και] νιώθοντάς τα στην καρδιά σας.»

Επιλέξτε μία κληρονομιά αγάπης, όχι μνησικακίας

«Αν κρατάς κακία, δεν μπορείς ποτέ να γίνεις καλά», δηλώνει η Κόρσον.

Ο Ένραϊτ ενθαρρύνει τους ανθρώπους να σκεφτούν τι κληρονομιά θα αφήσουν πίσω τους.

Εξηγεί ότι υπάρχουν δύο επιλογές: Μπορείτε είτε να μεταβιβάσετε τον θυμό σας, δημιουργώντας ενδεχομένως έναν κύκλο αρνητικότητας για τις μελλοντικές γενιές, είτε να αφήσετε πίσω σας το δώρο της αγάπης, ενσταλάζοντας ζεστασιά και καλοσύνη στις καρδιές της οικογένειάς σας.

Του Makai Allbert

Ιατρική της Αρετής

Όλα τα άρθρα

Μέρος 1ο: Ευγνωμοσύνη, ένα εναλλακτικό φάρμακο για τον θυμό και την κατάθλιψη

Μέρος 2ο: Το τίμημα των ψεμάτων

Μέρος 3ο: Το ‘μαγικό ραβδί’ της συγχώρεσης

Μέρος 4ο: Μνησικακία, ένας βλαβερός για την καρδιά μας φιλοξενούμενος

Μέρος 5ο: Δέος, μία βασική ανθρώπινη ανάγκη

Μέρος 6ο: Γενναιοδωρία: Δίνοντας λίγα κερδίζουμε πολλά

Μέρος 7ο: Διαμορφώνοντας τον εαυτό μας με θάρρος

Μέρος 8ο: Αντί για αντικαταθλιπτικά, αισιοδοξία

Μέρος 9ο: Αγάπη, βάλσαμο καρδιάς

Μέρος 10ο: Ελπίδα, το τελευταίο καταφύγιο

Οι ψεύτικες εικόνες είναι παντού — Πώς να τις εντοπίσετε

Παρασκευή, 21 Μαρ, 2025Παρασκευή, 14 Μαρ, 2025 Από EPOCH TIMES

Καθώς η τεχνητή νοημοσύνη (AI) συνεχίζει να αναπτύσσεται, γίνεται όλο και πιο δύσκολο να διακρίνει κανείς τη διαφορά μεταξύ πραγματικών φωτογραφιών και εικόνων που δημιουργούνται από AI.

Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να δημιουργήσει τα πάντα, από εκπληκτικά τοπία έως ζωντανά πορτρέτα σε λίγες στιγμές — και με την πρώτη ματιά, μπορεί να φαίνονται απολύτως πραγματικά.

Σε αυτήν την εποχή της παραπληροφόρησης, πώς μπορείτε να διακρίνετε εάν οι εικόνες που βλέπετε είναι πραγματικές ή κατασκευασμένες;

Ευτυχώς, υπάρχουν λεπτές ενδείξεις που μπορούν να μας βοηθήσουν να ξεχωρίσουμε, συμπεριλαμβανομένων των ασυνεπειών στην υφή, των ανωμαλιών στα ανθρώπινα χαρακτηριστικά και της μπερδεμένης γραφής. Κατανοώντας αυτά τα ενδεικτικά σημεία, μπορείτε να πλοηγηθείτε καλύτερα στις ψηφιακές πληροφορίες και να αξιολογήσετε την αυθεντικότητα των εικόνων που συναντάτε.

Αφύσικα χέρια και άκρα

Τα χέρια και τα άκρα είναι εκπληκτικά πολύπλοκες δομές και η τεχνητή νοημοσύνη συχνά παλεύει να τα σχεδιάσει με ακρίβεια. Ψάξτε για άκυρα, παράξενα σχήματα ή κακώς ευθυγραμμισμένα δάχτυλα. Μπορεί επίσης να τοποθετηθούν με ασυνήθιστο τρόπο ή να έχουν ακατάλληλες διαστάσεις.

Στην παραπάνω εικόνα, τα χέρια και τα πόδια των παιδιών φαίνονται αφύσικα, με κακοσχηματισμένα δάχτυλα των χεριών και ποδιών, καθώς και εσφαλμένα ευθυγραμμισμένα λουριά σανδαλιών.

Ασυμφωνίες στις λεπτομέρειες

Η τεχνητή νοημοσύνη δυσκολεύεται να αποδώσει μικρές λεπτομέρειες, επομένως μπορεί επίσης να δείτε αντικείμενα και στοιχεία να συγχωνεύονται διακριτικά μεταξύ τους με αφύσικους τρόπους. Αυτές οι ατέλειες προκύπτουν επειδή η τεχνητή νοημοσύνη βασίζεται στην αναγνώριση προτύπων, η οποία μπορεί να αποτύχει όταν χειρίζεστε περίπλοκες ή μικρές λεπτομέρειες.

Επομένως, εάν δεν είστε βέβαιοι εάν μια φωτογραφία πλήθους είναι πραγματική, ρίξτε μια ματιά στις λεπτομέρειες. Για παράδειγμα, τα πρόσωπα φόντου είναι συχνά θολά ή έχουν απαλά, κακώς καθορισμένα χαρακτηριστικά.

Σε αυτήν την εικόνα που δημιουργήθηκε από τεχνητή νοημοσύνη, ο άνδρας στο νερό έχει ένα θολό πρόσωπο και χέρια χωρίς δάχτυλα, ενώ ο νεαρός άνδρας στην άμμο έχει ένα διαφανές πόδι που φαίνεται να συγχωνεύεται στο φόντο.

Υπερβολικά τέλειο δέρμα

Το να βλέπετε ένα υπερβολικά λείο πρόσωπο με πολύ λίγη υφή είναι σημάδι μιας φωτογραφίας που δημιουργήθηκε από AI. Η έλλειψη γνήσιας υφής και τα ελαττώματα μπορεί να κάνουν το άτομο να φαίνεται σχεδόν κωμικό.

Στις παραπάνω εικόνες, το κορίτσι έχει εξαιρετικά λείο δέρμα και μαλλιά που δένουν με τον γιακά της. Το αγόρι έχει επίσης δέρμα που είναι πολύ λείο.

Ασυμφωνίες

Η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να δυσκολευτεί με τις ευθυγραμμίσεις, με αποτέλεσμα μια ασύνδετη ή ασυνάρτητη εμφάνιση, επειδή τα στοιχεία δεν ευθυγραμμίζονται σωστά.

Τα αντικείμενα μπορεί να επικαλύπτονται με αφύσικους τρόπους που αψηφούν τη χωρική συνοχή.

Κάντε μεγέθυνση για να εντοπίσετε ασυνέπειες, όπως στην παραπάνω εικόνα, στην οποία οι γραμμές του φυτού κόβουν τα αντικείμενα για πικνίκ. Οι γραμμές υφής στο υφαντό καλάθι για πικνίκ και στον δίσκο δεν είναι ευθυγραμμισμένες.

Ασυνέπειες και ασυμμετρίες σε μικρές λεπτομέρειες

AI που δημιουργήθηκε με το ΤhisPersonDoesNotExist.com

Ασυνέπειες σε δευτερεύοντα πράγματα, όπως γυαλιά με αταίριαστους φακούς ή σκελετό, θα πρέπει να είναι εύκολο να παρατηρηθούν.

Αν και φαίνονται αυθεντικές με την πρώτη ματιά, αυτές οι φωτογραφίες που δημιουργήθηκαν από AI έχουν ελαττώματα που μπορεί να φανούν με μια πιο προσεκτική εξέταση.

Η γυναίκα στην πάνω εικόνα φοράει δύο εντελώς διαφορετικά σκουλαρίκια.

Η κεντρική εικόνα προδίδεται ως τεχνητή νοημοσύνη από την αριστερή γωνία, όπου το πουκάμισο του άνδρα συνδυάζεται με το φόντο.

Στην κάτω εικόνα, τα τελικά τμήματα των γυαλιών δεν ταιριάζουν.

Λανθασμένη γραφή

Οι εικόνες που δημιουργούνται από τεχνητή νοημοσύνη συχνά παράγουν μπερδεμένο ή παράλογο κείμενο, με γράμματα και λέξεις ανακατεμένα.

Ρίξτε μια προσεκτική ματιά σε οποιαδήποτε γραφή ή λογότυπα στην εικόνα για να δείτε εάν είναι δυσανάγνωστα ή εντελώς ασυνάρτητα.

Αυτή η εικόνα, που δημιουργήθηκε από AI, απεικονίζει την κυκλοφορία σε έναν πολυσύχναστο δρόμο. Μετά από πιο προσεκτική εξέταση, μπορείτε να δείτε ότι το κείμενο στην πινακίδα στην άκρη του δρόμου είναι ψεύτικο.

Παράλογες εικόνες

Η εικόνα απεικονίζει ένα πιθανό γεγονός; Εάν το αντικείμενο φαίνεται άκυρο στο περιβάλλον του, παράλογο, ή πολύ απίθανο, τότε μπορεί να είναι τεχνητά κατασκευασμένο.

Η παραπάνω εικόνα ενός ατόμου που κρατά μια γάτα ενώ οδηγεί μια καμήλα είναι ένα καλό παράδειγμα καθώς είναι απίθανο να το βρείτε σε έναν αστικό δρόμο.

Θολό φόντο

Πάνω: AI που δημιουργήθηκε με Freepik. Κάτω: Samira Bouaou/The Epoch Times

Ένα πιο εμφανές σημείο ύπαρξης AI είναι ένα υπόβαθρο που είναι τόσο θολό που στερείται διακριτικών λεπτομερειών.

Αποτελείται εξ ολοκλήρου από φως και υφές και μπορεί να μοιάζει με αυτό που μπορεί να βρείτε σε ένα φωτογραφικό στούντιο ή σε φωτογραφίες που τραβήχτηκαν με εξαιρετικά χαμηλό διάφραγμα.

Ωστόσο, μια πραγματική φωτογραφία που λαμβάνεται με χαμηλό διάφραγμα έχει μια πιο σταδιακή μετάβαση μεταξύ του θολού και του εστιασμένου, ενώ οι εικόνες που δημιουργούνται με τεχνητή νοημοσύνη έχουν μια ευκρινή διάκριση μεταξύ των δύο.

Σε αυτήν την εικόνα AI, δεν υπάρχει μετάβαση από θολό σε ευκρινές, ούτε από το εμπρός έδαφος στο θέμα ούτε από το θέμα στο υπόβαθρο.

Στην πραγματική φωτογραφία, μπορούμε να δούμε στο βάθος πίσω από το κορίτσι μια πιο σταδιακή μετάβαση από τις θολές τουλίπες σε ένα πολύ θολό τοπίο.

Εξετάστε την αρχική ανάρτηση

(Επάνω) Ένα βίντεο δείχνει πώς να κάνετε αντίστροφη αναζήτηση στο Google. (Κάτω) Η αρχική φωτογραφία. (The Epoch Times, Just2_U_/X, Evan Vucci/AP Photo)

Εάν μπορείτε να πραγματοποιήσετε αντίστροφη αναζήτηση στην εικόνα και να βρείτε την πηγή της, αυτός είναι ένας πολύ καλός τρόπος για να προσδιορίσετε την αυθεντικότητά της.

Η αναζήτηση Google και το TinEye είναι χρήσιμα εργαλεία για αυτό. Εάν η αρχική εικόνα εμφανίστηκε σε μια ανάρτηση, τότε τα σχόλια, οι ετικέτες ή οι λεζάντες ενδέχεται να την προσδιορίσουν ως εικόνα που δημιουργήθηκε από AI.

Επισκεφτείτε το Images.google.com για να χρησιμοποιήσετε την αντίστροφη αναζήτηση εικόνων της Google στον υπολογιστή σας. Για να αποκτήσετε πρόσβαση στο Google Lens, απλώς κάντε κλικ στο σύμβολο της κάμερας και μεταφορτώστε μια εικόνα ή έναν σύνδεσμο εικόνας.

Το παραπάνω παράδειγμα δείχνει μια αλλαγμένη εικόνα πρακτόρων της Μυστικής Υπηρεσίας που προστατεύουν τον Αμερικανό πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ μετά από απόπειρα δολοφονίας εναντίον του στην προεκλογική του συγκέντρωση στο Μπάτλερ της Πενσυλβάνια, στις 13 Ιουλίου. Οι πράκτορες γύρω από τον Τραμπ χαμογελούν, κάτι που φαίνεται να είναι μια απίθανη αντίδραση δεδομένης της κατάστασης. Μια αναζήτηση για την εικόνα χρησιμοποιώντας το εργαλείο περιήγησης «Αναζήτηση εικόνων Google» οδηγεί σε πολλούς ιστότοπους που χρησιμοποιούν φωτογραφίες παρόμοιες με αυτήν. Από τους τίτλους και το περιεχόμενο άλλων πηγών ιστού, είναι εύκολο να αναγνωριστεί αυτή η εικόνα ως μια ψεύτικη εικόνα, ενώ η αρχική φωτογραφία δείχνει ότι οι πράκτορες είχαν σοβαρές εκφράσεις προσώπου.

Για να χρησιμοποιήσετε το Google Lens στο τηλέφωνό σας, απλώς ανοίξτε το με το εικονίδιο της κάμερας. Θα σας ζητήσει είτε να δείξετε το αντικείμενο με την κάμερά σας είτε να επιλέξετε μια εικόνα.

Δεν θα μπορείτε να επικολλήσετε τη διεύθυνση URL της εικόνας στο τηλέφωνό σας. Για να το κάνετε αυτό στο Safari στο iOS, μεταβείτε στο Google.com και πατήστε το εικονίδιο aA. Κάνοντας κλικ στο «Ζητήστε σάιτ για υπολογιστή» θα φορτωθεί η έκδοση για υπολογιστή, όπου μπορείτε να εισαγάγετε μια διεύθυνση URL ή να ανεβάσετε αποθηκευμένες εικόνες.

Για να το κάνετε αυτό στο Chrome σε κινητή συσκευή, μεταβείτε στο Google.com και πατήστε το μενού με τις τρεις κουκκίδες και, στη συνέχεια, φορτώστε την έκδοση για επιτραπέζιους υπολογιστές επιλέγοντας «Ζητήστε σάιτ για υπολογιστή».

Χρησιμοποιήστε ανιχνευτές AI

Κερδίστε το AI στο δικό του παιχνίδι χρησιμοποιώντας ανιχνευτές AI. Αυτά τα εργαλεία αναλύουν διάφορες πτυχές μιας εικόνας, όπως μοτίβα εικονοστοιχείων, ασυνέπειες και ψηφιακά τεχνουργήματα που μπορεί να μην είναι άμεσα ορατά στο ανθρώπινο μάτι.

Ορισμένοι ανιχνευτές επικεντρώνονται στον εντοπισμό συγκεκριμένων ψηφιακών υπογραφών ή μεταδεδομένων που αποκαλύπτουν τη χρήση εργαλείων AI. Άλλοι χρησιμοποιούν εγκληματολογικές τεχνικές για να ανιχνεύσουν ασυνέπειες στον φωτισμό, τις υφές ή τα μοτίβα.

Ευτυχώς, αυτά τα εργαλεία ανίχνευσης AI αναπτύσσονται παράλληλα με την τεχνολογία AI, ώστε να μπορούν να συμβαδίζουν καθώς οι εικόνες AI γίνονται πιο εξελιγμένες.

Μερικοί ανιχνευτές AI είναι:

GoWinston.ai
AIOrNot.com
ContentAtScale.ai/ai-image-detector
App.Illuminarty.ai
IsItAI.com/ai-image-detector

Της Άντρια Πρέσσελ

Ένας διεθνής διαγωνισμός φωτογραφίας για τη διατήρηση της παραδοσιακής αισθητικής

Σάββατο, 29 Μαρ, 2025Δευτέρα, 10 Μαρ, 2025 Από LORRAINE FERRIER

Τον 20ο αιώνα, ο Αμερικανός φωτογράφος Ansel Adams (1902–1984) υποστήριζε: «Πιστεύω ότι υπάρχει ομορφιά σε όλα και ότι η φύση έχει την ικανότητα να μας εμπνέει όλους».

Αν και στις μέρες μας, η παρέμβαση σε μία φωτογραφία και η αλλοίωση της φυσικότητας του θέματος είναι κάτι το αρκετά συνηθισμένο, ο Διεθνής Διαγωνισμός Φωτογραφίας του NTD (NIPC) έχει αποστολή τη «διατήρηση της παραδοσιακής αισθητικής».

Οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό καλούνται να υποβάλουν φωτογραφίες τις οποίες δεν έχουν επεξεργαστεί ψηφιακά, αν και μπορούν να προσαρμόσουν τη φωτεινότητα, την ευκρίνεια και την ισορροπία χρωμάτων στις εικόνες τους. Στόχος του διαγωνισμού η ανάδειξη της φύσης και της δεξιοτεχνίας του φωτογράφου, η τεχνική αρτιότητα και το καλλιτεχνικό αισθητήριο.

Στην πέμπτη επανάληψή του, ο NIPC προσκαλεί ερασιτέχνες και επαγγελματίες φωτογράφους από όλο τον κόσμο να υποβάλλουν φωτεινές, νατουραλιστικές εικόνες που απεικονίζουν την ομορφιά και την ευγένεια, και να διαγωνιστούν για το πρώτο βραβείο των $5.000 ή για φωτογραφικά προϊόντα και εξοπλισμό αντίστοιχης αξίας.

Αιχμαλωτίζοντας την καλοσύνη

Ο Άγγλος φιλόσοφος Ρότζερ Σκράτον είχε πει: «Η φωτογραφία είναι διαφανής στο θέμα της, και αν μας ενδιαφέρει, αυτό συμβαίνει επειδή λειτουργεί ως υποκατάστατο του αντιπροσωπευόμενου πράγματος. Έτσι, αν κάποιος βρίσκει μια φωτογραφία όμορφη, είναι επειδή βρίσκει κάτι όμορφο στο θέμα της.»

Οι συμμετέχοντες μπορούν να υποβάλουν εικόνες σε δύο κατηγορίες του διαγωνισμού: α) Κοινωνία & Ανθρωπότητα, β) Φύση & Τοπίο. Τα θέματα μπορεί να αφορούν τον πολιτισμό, τον φυσικό κόσμο ή τις παραδοσιακές αξίες. Οι φωτογραφίες των φιναλίστ του 4ου NIPC περιελάμβαναν πορτραίτα, ανθρώπους στη δουλειά, οικογενειακές στιγμές, ερημιά, και άγρια φύση.

Ο καταξιωμένος Άγγλος φωτογράφος Μάικλ Κέννα δήλωσε: «Η φωτογραφία τοπίου είναι ο πιο υπερβατικός τρόπος για να αποτυπώσεις την ήσυχη ομορφιά και την ενέργεια του κόσμου». Ο Κέννα αποτυπώνει τοπία με ένα «παραδοσιακό, μη ψηφιακό, ασημί φωτογραφικό μέσο» για περισσότερα από 50 χρόνια.

Οι κριτές του διαγωνισμού θα αξιολογήσουν τις τεχνικές δεξιότητες κάθε συμμετέχοντα και το καλλιτεχνικό όραμα των θετικών, ουσιαστικών εικόνων του.

Οι φωτογραφίες των φιναλίστ του 5ου NIPC θα παρουσιαστούν στο διαδίκτυο και σε έκθεση στη Νέα Υόρκη, από τις 25 έως τις 31 Ιανουαρίου 2026 (η ακριβής τοποθεσία πρόκειται να ανακοινωθεί αργότερα).

Οι συμμετέχοντες στον διαγωνισμό μπορούν να εμπνευστούν από τα λόγια του Ελβετοαμερικανού φωτογράφου Ρόμπερτ Φρανκ (1924–2019): «Υπάρχει ένα πράγμα που πρέπει να περιέχει η φωτογραφία: την ανθρωπιά της στιγμής».

Οι φωτογράφοι έχουν προθεσμία έως τις 31 Ιουλίου 2025 για να εγγραφούν στον 5ο NIPC.

Για περισσότερες πληροφορίες, επισκεφτείτε το Photo.NTDTV.com