Τετάρτη, 22 Οκτ, 2025

Αθήνα: 25ο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας

Το 25ο ετήσιο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας (European Society of Criminology – ESC)  πραγματοποιήθηκε φέτος στην Αθήνα, από τις 3 έως 6 Σεπτεμβρίου, με τίτλο «Logos of Crime and Punishment», εμπνευσμένο από την κλασική ελληνική σκέψη, όπως αναφέρεται και στην αρχική ιστοσελίδα του Eurocrim 2025.

Η λέξη «logos» (λόγος) αναφέρεται σε μια παγκόσμια – θεϊκή – λογική που περιέχεται στη φύση, αλλά ταυτόχρονα υπερβαίνει όλες τις αντιθέσεις και τις ατέλειες του κόσμου και της ανθρωπότητας, και έχει χρησιμοποιηθεί ως αρχή για τον ανθρώπινο νόμο και την ηθική. Η λέξη «λόγος» σημαίνει «αυτό που λέγεται», αλλά μπορεί επίσης να σημαίνει λογική, αρχή, κριτήριο, σκέψη, ομιλία ή λογική με την έννοια της διανόησης.

Ο λόγος του εγκλήματος σχετίζεται με την έρευνα γύρω από την αιτία και τους σκοπούς του εγκλήματος και συνδέεται στενά με τον λόγο της ποινής.

Η ευρύτητα του θέματος του συνεδρίου έδωσε σε πολλούς εγκληματολόγους, ιστορικούς, φιλοσόφους, κοινωνιολόγους, νομικούς και ψυχολόγους, μία ευκαιρία για συζήτηση και παρουσίαση του έργου τους. Η κα Έφη Λαμπροπούλου*, τοπική (εθνική) οργανώτρια του 25ου Συνεδρίου Εγκληματολογίας, μοιράζεται τις απόψεις της για τις σύγχρονες προκλήσεις και προοπτικές του κλάδου σε συνέντευξη που παραχώρησε στην Epoch Times.

Τι θεωρείτε ότι ξεχώρισε περισσότερο στο 25ο Συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας σε σχέση με προηγούμενα συνέδρια;

Κατ’ αρχάς, θα ήθελα να σας ευχαριστήσω για το ενδιαφέρον σας και να σημειώσω πριν απαντήσω στην ερώτησή σας ότι η Ευρωπαϊκή Εταιρεία Εγκληματολογίας είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία εγκληματολογίας στον κόσμο μετά την Αμερικανική, με την οποία είναι αδελφές οργανώσεις.

Απαντώντας τώρα στην ερώτησή σας, θεωρώ ότι ξεχώρισαν τα δύο Στρογγυλά Τραπέζια, τόσο ως οργάνωση της συζήτησης όσο και ως θεματικές. Ήταν πρώτη φορά που στη θέση των παραδοσιακών Plenary που πραγματοποιούνταν στα συνέδρια της ESC μπήκαν στρογγυλά τραπέζια και διεξήχθη συζήτηση μεταξύ των ομιλητών και με το κοινό. Επίσης, τα θέματα συζήτησης των στρογγυλών τραπεζιών δεν είχαν θιγεί ποτέ μέχρι τώρα. Και για τα δύο είμαι ευτυχής επειδή τα εισηγήθηκα στο Εκτελεστικό Συμβούλιο της Εταιρείας, έγιναν δεκτά και πήγαν πολύ καλά.

Η πρώτη θεματική αφορούσε το παράνομο εμπόριο αρχαιοτήτων και η δεύτερη τον ρόλο της τεχνητής νοημοσύνης στην ποινική δικαιοσύνη. Φιλοξενήθηκαν τέσσερις -δύο και δύο αντιστοίχως- εξαιρετικοί επιστήμονες στον τομέα τους.

Για το πρώτο θέμα συζήτησε ο καθηγητής Marc Balcells Magrans από το Universitat Oberta de Catalunya (Βαρκελώνη/Ισπανία), ειδικευμένος στα εγκλήματα κατά της πολιτιστικής κληρονομιάς, με τον Δρα Χρήστο Τσιρογιάννη, αρχαιολόγο και ερευνητή παράνομων αρχαιοτήτων και διεθνών αρχαιοκαπηλικών κυκλωμάτων και εμπειρογνώμονα στο Ελβετικό Ομοσπονδιακό Γραφείο Πολιτισμού (Βέρνη/Ελβετία). Το συγκεκριμένο θέμα είχε μεγάλο ενδιαφέρον για την Ελλάδα, δεδομένου ότι αποτελεί μία από τις βασικές χώρες προέλευσης κλεμμένων αρχαιοτήτων.

Στο δεύτερο τραπέζι συζήτησαν η Emmanuelle Legrand, εισαγγελέας και δικαστής, πρώην διευθύντρια έργου τεχνητής νοημοσύνης για το υπουργείο Οικονομίας, Οικονομικών, Βιομηχανικής και Ψηφιακής Κυριαρχίας της Γαλλίας, με τον καθηγητή στη Νομική Σχολή Georgetown Marc Rotenberg, Διευθυντή και Ιδρυτή του Κέντρου Τεχνητής Νοημοσύνης και Ψηφιακής Πολιτικής, (Ουάσιγκτον/ΗΠΑ). Συνδυάσαμε, όπως βλέπετε, ακαδημαϊκούς και ανθρώπους της πράξης και το αποτέλεσμα ήταν πολύ ενδιαφέρον.

Παράλληλα, οι συντονιστές της συζήτησης, η Δρ Κατερίνα Παπαδοπούλου και ο Δρ Μάνος Μπίλλης είχαν καλή γνώση του αντικειμένου της συζήτησης που διηύθυναν και αποδείχθηκαν ιδανική επιλογή.

Ξεχώρισε ακόμη η μεγάλη συμμετοχή συναδέλφων με τη στενή και την ευρύτερη έννοια, δηλαδή όχι μόνο εγκληματολόγων, καθώς και η μεγάλη συμμετοχή στο στρογγυλό τραπέζι της τελευταίας ημέρας του συνεδρίου.

Στο βήμα, η πρόεδρος της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας Μισέλ Τζέιν Μπέρμαν (Michele Jane Burman). 25ο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας, Αθήνα, 3-6 Σεπτεμβρίου 2025. (Φωτογράφος: Νίκος Ρούσσος/Eurocrim 2025)

 

Ποιος ήταν ο ρόλος σας στην οργάνωση του συνεδρίου; Ποιες οι απαιτήσεις ενός συνεδρίου;

Ήμουν τοπική (εθνική) οργανώτρια του 25ου συνεδρίου που έγινε στην Αθήνα και πραγματοποιήθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα και επικεφαλής της οργανωτικής επιτροπής. Υπέβαλα την πρόταση διεξαγωγής του συνεδρίου με βάση συγκεκριμένες προδιαγραφές (θέμα του συνεδρίου, η εγκληματολογία στην Ελλάδα, οργανωτική επιτροπή, γιατί η Αθήνα, προτεινόμενος χώρος διεξαγωγής του συνεδρίου, οικονομικές πληροφορίες, άφιξη στην Αθήνα – προσβασιμότητα, μετακινήσεις – τοπικές συγκοινωνίες, διαμονή στην Αθήνα – καταλύματα, κ.ά.) στο Εκτελεστικό Γραφείο της ESC, αξιολογήθηκε η πρόταση, εγκρίθηκε, και μέσω εμού ανατέθηκε η συνδιοργάνωση στο Πάντειο. Διοργανωτής του συνεδρίου είναι (πάντοτε) η ESC και συνδιοργανωτής είναι συνήθως ένα Πανεπιστήμιο της χώρας στην οποία θα πραγματοποιηθεί το συνέδριο – εν προκειμένω το Πάντειο, το οποίο συμφώνησε σ’ αυτό.

Το συνέδριο πραγματοποιήθηκε στις εγκαταστάσεις του Αμερικανικού Κολλεγίου Ελλάδος (American College Greece) στην Αγία Παρασκευή, διότι το Πάντειο είναι μικρό πανεπιστήμιο και δεν έχει τόσες αίθουσες και την υποδομή για να υποδεχτεί έναν τόσο μεγάλο αριθμό συνέδρων. Σε δυόμιση ημέρες πραγματοποιήθηκαν 490 συνεδρίες, με 40 αίθουσες να λειτουργούν ταυτόχρονα από τις 8:00 π.μ. έως τις 19:30. Η διεξαγωγή του συνεδρίου σε ξενοδοχείο, όπως συνηθίζει η Αμερικανική Εταιρεία Εγκληματολογίας, κόστιζε πολύ και η ESC αποφεύγει να χρησιμοποιεί τέτοιους χώρους, προτιμά εκπαιδευτικές εγκαταστάσεις.

Ένα συνέδριο έχει απίστευτες απαιτήσεις, τόσο πριν όσο και κατά τη διάρκειά του, επιστημονικές και πρακτικές, τις οποίες δεν μπορεί να φανταστεί κάποιος, όσο καλά κι αν είναι προετοιμασμένος και διαβασμένος. Εγώ είχα την υποστήριξη ενός πολύ καλού γραφείου διοργάνωσης συνεδρίων και τριών ατόμων από την ESC, που ασχολούνταν με τις εγγραφές και τον έλεγχο των περιλήψεων/παρουσιάσεων.

Ξεκινάμε από την εύρεση θεματικών (που δεν έχουν θιγεί στο παρελθόν) για τις κεντρικές ομιλίες, όπως και των επιστημόνων (που δεν έχουν μιλήσει στο παρελθόν) που θα προσκληθούν να συμμετάσχουν ως κεντρικοί ομιλητές, εάν μπορούν, εάν θέλουν, κλπ. Στο δεύτερο στρογγυλό τραπέζι χρειάστηκε να αντικαταστήσουμε τρεις φορές την ομιλήτρια, διότι προέκυπταν έκτακτα ζητήματα.

Συνεχίζουμε με τη δημιουργία του λογότυπου, του ιστότοπου της εκδήλωσης και όλων των στοιχείων οπτικής ταυτότητας του συνεδρίου – φωτογραφίες, τίτλοι ομιλητών, ομογενοποίηση των συνεδριών κλπ – φθάνοντας μέχρι την επιλογή εστιατορίου για το αποχαιρετιστήριο δείπνο, την τοποθέτηση των σημαιών με τα κοντάρια τους εντός του χώρου του συνεδρίου και την εύρεση κατάλληλων βάσεων, την ετοιμασία και τον έλεγχο των πιστοποιητικών συμμετοχής των συνέδρων, τη διάθεση καφέ και νερού στους χώρους του συνεδρίου, την ικανοποιητική σήμανση, την εκπαίδευση των φοιτητών-εθελοντών, την ασφάλεια διεξαγωγής του συνεδρίου και των συνέδρων, τη μέριμνα ύπαρξης ασθενοφόρου, νοσηλευτή/τριας για την περίπτωση ατυχήματος και άλλα πολλά.

Κυρίως, όμως, χρειάζεται υπομονή και επιμονή, ιδίως όταν οι συνεργάτες δεν συγχρονίζονται και δεν ανταποκρίνονται.

Η Έφη Λαμπροπούλου (α) κρατά το πανώ της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας, κατά την τελετή λήξης του 25ου συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας. Αθήνα, 6 Σεπτεμβρίου 2025. (Φωτογράφος: Νίκος Ρούσσος/Eurocrim 2025)

 

Πώς αξιολογείτε τη συμμετοχή και το ενδιαφέρον του κοινού φέτος;

Η συμμετοχή ήταν μεγάλη, η δεύτερη μεγαλύτερη στην ιστορία της ESC, με 2.200-2.300 άτομα, και θα ήταν ακόμη μεγαλύτερη εάν δεν προέκυπταν ορισμένα προβλήματα με μια ομάδα συνέδρων. Επιπλέον, νέοι Έλληνες επιστήμονες, φοιτητές και υποψήφιοι διδάκτορες είχαν για πρώτη φορά τη δυνατότητα να συμμετάσχουν και να παρακολουθήσουν ένα τόσο μεγάλο και πλούσιο σε θεματικές συνέδριο εγκληματολογίας, γιατί μην ξεχνάμε τα συνέδρια είναι κυρίως για τους νέους επιστήμονες.

Τα σχόλια ήταν πολύ θετικά τόσο από συναδέλφους και γνωστούς όσο και από τα μηνύματα που έλαβα από το εξωτερικό και όσα μου μεταφέρθηκαν μέσω τρίτων.

Παραδοσιακοί ελληνικοί χοροί, στην τελετή έναρξης του 25ου συνεδρίου της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας. Αθήνα, 3 Σεπτεμβρίου 2025. (Φωτογράφος: Νίκος Ρούσσος/Eurocrim 2025)

 

Πόσο σημαντική ήταν η συμβολή φοιτητών-εθελοντών στη διεξαγωγή του;

Οι φοιτητές-εθελοντές αποτέλεσαν βασικό στήριγμα για την επιτυχία του συνεδρίου. Ήταν η ψυχή και η δροσιά του συνεδρίου, το πρόσωπο της χώρας και η αποτύπωση της προετοιμασίας που είχαμε κάνει. Οι φοιτητές-εθελοντές υποστήριξαν την οργάνωση και τη ροή του προγράμματος, διευκόλυναν τους ομιλητές και τους συμμετέχοντες, υποστήριξαν τεχνικά και γραμματειακά το συνέδριο, ενίσχυσαν το θετικό κλίμα και την ομαλή διεξαγωγή του συνεδρίου.

Οι φοιτητές-εθελοντές μάς τίμησαν με την εμπιστοσύνη τους και την αυταπάρνηση με την οποία εργάστηκαν, διότι οι ώρες που έπρεπε να είναι στον χώρο του συνεδρίου ήταν πολλές.

Θα μπορούσατε να μας πείτε λίγα λόγια για τα θέματα «‘The logos of reducing reoffending’: A roundtable organised by the Ιnternational Penal and Penitentiary Foundation (IPPF)» και «Criminology in Greece: A Discipline taught more than practiced» που αναπτύξατε συμμετέχοντας ως ομιλήτρια;

To πρώτο θέμα αφορούσε τη μείωση της υποτροπής και συγκεκριμένα, την εξαγωγή γενικών συμπερασμάτων σχετικά με τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν πολλές χώρες όταν αναζητούν τρόπους για τη μείωση των ποσοστών υποτροπής μεταξύ των καταδικασθέντων για ποινικά αδικήματα. Παρουσιάστηκαν αποτελέσματα ερευνών, τα οποία είχαν συζητηθεί μεταξύ Απριλίου και Ιουνίου 2025 σε τρία διαδικτυακά σεμινάρια της Διεθνούς Ένωσης Ποινικού Δικαίου και Έκτισης των Ποινών (IPPF). Και οι τρεις ομιλητές ήμαστε μέλη της IPPF.

Το δεύτερο θέμα, που αποτέλεσε και την κεντρική ομιλία μου στο συνέδριο, αφορούσε την εξέλιξη της εγκληματολογίας στην Ελλάδα και τη σημερινή της κατάσταση. Ειδικότερα, αφορούσε τη διδασκαλία, την εμπειρική έρευνα και το επίπεδο ερευνών, τις ενδο- και δι-επιστημονικές ανταλλαγές, τις επαγγελματικές προκλήσεις και τα ανοικτά ζητήματα που πρέπει να αντιμετωπίσει η εγκληματολογία και οι εγκληματολόγοι στην Ελλάδα. Επίκεντρο ήταν η δυσανάλογη ανάπτυξη της διδασκαλίας της εγκληματολογίας στην Ελλάδα σε σχέση με την εμπειρική έρευνα και το χαμηλό ενδιαφέρον των εγκληματολόγων να ασκήσουν πρακτικό επάγγελμα.

Η κα Έφη Λαμπροπούλου στο βήμα του ομιλητή, στο 25ο συνέδριο της Ευρωπαϊκής Εταιρείας Εγκληματολογίας. Αθήνα, 3-6 Σεπτεμβρίου 2025. (Φωτογράφος: Νίκος Ρούσσος/Eurocrim 2025)

 

Ποια είναι τα πιο επίκαιρα ζητήματα που απασχολούν σήμερα την εγκληματολογία στην Ελλάδα και διεθνώς, κατά την άποψή σας;

Στην Ελλάδα, η εγκληματολογία, κατά τη γνώμη μου, δεν έχει κάποιο σαφές στίγμα για το ποια αντικείμενα την απασχολούν, δηλαδή δεν υπάρχει κάποια συζήτηση και συγκεκριμένη προτεραιότητα έρευνας. Φαίνεται να υπάρχει μια κινητικότητα στο θέμα του κρατικού-εταιρικού εγκλήματος και της νεανικής παραβατικότητας.

Διεθνώς, την εγκληματολογία απασχολεί ο ρόλος της τεχνητής νοημοσύνης στην ποινική δικαιοσύνη, η χρήση της τεχνητής νοημοσύνης στην τέλεση εγκλημάτων και το κυβερνο-έγκλημα με όποια μορφή μπορεί να πάρει, από την πορνογραφία μέχρι την παράνομη διακίνηση ναρκωτικών, φαρμάκων, ανθρώπινων οργάνων, έργων τέχνης, κλπ στο σκοτεινό διαδίκτυο.

Ποια θεωρηθείτε πως είναι η σημασία συνεδρίων σαν και αυτό πάνω στον τομέα της εγκληματολογίας;

Τα επιστημονικά συνέδρια είναι σημαντικά γιατί επιτρέπουν τη διάχυση γνώσης, την ανταλλαγή ιδεών, την κριτική και ανατροφοδότηση, τη δικτύωση μεταξύ ερευνητών και τη διαμόρφωση νέων συνεργασιών και τάσεων στην επιστήμη. Τα συνέδρια είναι αφορμή για εντατικοποίηση της επιστημονικής παραγωγής, ώστε να παρουσιαστεί η εργασία στο συνέδριο, άρα συμβάλλουν στην παραγωγή έργου και στην έκθεση του έργου σε κριτική. Από την άλλη πλευρά, τα συνέδρια χρησιμεύουν στην καλλιέργεια δημοσίων σχέσεων και γνωριμιών, κατά τη γνώμη μου όμως οι δημόσιες σχέσεις έχουν μικρότερη σημασία απ’ ό,τι πολλοί θεωρούν.

Υπάρχει κάτι άλλο σχετικά με το συνέδριο που θα θέλατε να αναφερθεί στο άρθρο;

Ναι, θα ήθελα να αναφέρω την άψογη συνεργασία που είχαμε με το Αμερικανικό Κολλέγιο Ελλάδος, καθώς και τη συνεχή και αμέριστη υποστήριξη των στελεχών του, ενώ οι εγκαταστάσεις του Κολλεγίου αποτέλεσαν έναν ιδιαίτερα φιλόξενο χώρο, ήταν πραγματική όαση για τους συνέδρους.

Επίσης, πρέπει να αναφέρω τη βοήθεια και συνδρομή της εταιρείας οργάνωσης συνεδρίων ERASMUS, της οποίας το προσωπικό και η διευθύντριά του προσέφεραν άμεσα τις υπηρεσίες τους σε μικρά και σε μεγάλα ζητήματα ή ανάγκες που προέκυπταν, οποιαδήποτε ώρα της ημέρας. Χωρίς την υποστήριξη του Κολλεγίου και της ΕRASMUS δεν θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί το συνέδριο.

* * * * *

Η κα Λαμπροπούλου σπούδασε νομικά στη Νομική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Έπειτα συνέχισε τις σπουδές της στη Γερμανία, όπου έκανε μεταπτυχιακό στην κοινωνιολογία του ποινικού δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Bielefeld και διδακτορικό στην εγκληματολογία στο πανεπιστήμιο του Freiburg i.Br. Επίσης στην ίδια πόλη, από το 1983 μέχρι το 1987 υπήρξε επιστημονική συνεργάτις της ερευνητικής ομάδας εγκληματολογίας του Ινστιτούτου Max Planck για αλλοδαπό και διεθνές ποινικό δίκαιο.

Ασχολήθηκε με διάφορα θέματα, όπως με την αντεγκληματική και σωφρονιστική πολιτική, με την Κοινωνιολογία των οργανώσεων, με ιδρυματικές/εγκληματικές υποκουλτούρες, καθώς επίσης και με θέματα κοινωνιολογίας των μέσων μαζικής ενημέρωσης σε σχέση με την προβολή της βίας και της εγκληματικότητας.

Η κα Λαμπροπούλου εξακολουθεί να συνεισφέρει και να στηρίζει το πεδίο της εγκληματολογίας, όχι μόνο μέσω του ρόλου της ως καθηγήτρια, αλλά και μέσα από την συμμετοχή της ως μέλος επιστημονικών εταιρειών (ευρωπαϊκών, διεθνών και ελληνικών), ως μέλος σε ευρωπαϊκές και διεθνείς συνεργασίες και έρευνες και ως μέλος νομοπαρασκευαστικών και άλλων επιτροπών του Υπουργείου Δικαιοσύνης, της Προστασίας του Πολίτη και της Παιδείας.

Επίσης, μέσα από τη συμμετοχή της σε πολλά συνέδρια και τη δημοσίευση βιβλίων και άρθρων, ως Reviewer σε ξενόγλωσσα επιστημονικά περιοδικά και εκδοτικούς οίκους και ως μέλος επιστημονικών ή συντακτικών επιτροπών σε ελληνικά περιοδικά.

Η εξάρτηση από την τεχνητή νοημοσύνη απειλεί τις δεξιότητες εργαζομένων και μαθητών

Η αυξανόμενη εξάρτηση των εργαζομένων από συστήματα γενετικής τεχνητής νοημοσύνης, όπως το ChatGPT, στο όνομα της αποδοτικότητας, φαίνεται να οδηγεί σε φθορά δεξιοτήτων και απώλεια ικανότητας για ανεξάρτητη σκέψη, προειδοποιούν ειδικοί.

Ορισμένοι παιδαγωγοί έχουν ήδη εκφράσει ανησυχίες για τις πιθανές αρνητικές συνέπειες της ενσωμάτωσης της τεχνητής νοημοσύνης στην εκπαιδευτική διαδικασία – ιδίως για το πώς μπορεί να απανθρωποποιήσει τη μάθηση και να συμβάλει στην υπερφόρτωση των παιδιών με ψηφιακά ερεθίσματα.

Παράλληλα, επισημαίνουν ότι η τεχνητή νοημοσύνη (ΤΝ), και ειδικότερα η γενετική τεχνητή νοημοσύνη (GenAI), ενδέχεται να παρεμποδίζει την ανάπτυξη κριτικής σκέψης και δεξιοτήτων επίλυσης προβλημάτων στα παιδιά.

Ωστόσο, η ζημιά που προκαλεί η τεχνητή νοημοσύνη στη μαθησιακή διαδικασία δεν περιορίζεται στους μαθητές. Σύμφωνα με ειδικούς και αυξανόμενο αριθμό ερευνών, τα ίδια φαινόμενα αρχίζουν να εμφανίζονται και στον χώρο εργασίας.

Η εξάρτηση στον χώρο εργασίας

Καθώς οι ενήλικες καταφεύγουν ολοένα και περισσότερο σε εργαλεία όπως το ChatGPT για λόγους ταχύτητας και αποδοτικότητας, διαπιστώνεται ότι η χρήση της γενετικής ΤΝ οδηγεί σταδιακά σε διάβρωση δεξιοτήτων.

Ο ειδικός στην τεχνητή νοημοσύνη και συγγραφέας Τζο Άλλεν (Joe Allen) δήλωσε στην εφημερίδα The Epoch Times ότι «το φαινόμενο της πνευματικής ατροφίας είναι εξίσου επίκαιρο στον χώρο εργασίας όσο και στα σχολεία». Εξήγησε ότι ο σκοπός της τεχνητής νοημοσύνης υποτίθεται πως είναι να επεκτείνει τις δυνατότητες του εργαζομένου ή του μαθητή – να κάνει τις εργασίες πιο αποτελεσματικές και να του επιτρέπει να αξιοποιεί περισσότερους πόρους για να τις ολοκληρώσει. Ωστόσο, όπως είπε, φαίνεται να επιβεβαιώνονται οι προβλέψεις για το πού θα οδηγήσει αυτή η εξάρτηση.

Το βασικό πρόβλημα, σύμφωνα με τους ειδικούς, είναι ότι η χρήση του GenAI μπορεί να προκαλέσει αυτό που ονομάζεται «γνωστική εκφόρτωση» – όταν κάποιος χρησιμοποιεί ένα εργαλείο για να μειώσει τη νοητική προσπάθεια σε τέτοιο βαθμό ώστε να παρακάμπτει κρίσιμες διεργασίες απαραίτητες για τη δημιουργία μακροπρόθεσμης μνήμης, η οποία αποτελεί τη βάση της μάθησης.

Η έρευνα δείχνει «πνευματική ατροφία»

Μελέτη του 2025 από τη Microsoft και το Πανεπιστήμιο Carnegie Mellon για τη χρήση της τεχνητής νοημοσύνης και την επίδρασή της στην κριτική σκέψη διαπίστωσε ότι, ενώ η γενετική ΤΝ μπορεί να βελτιώσει την αποδοτικότητα των εργαζομένων, ταυτόχρονα «μπορεί να εμποδίσει την ουσιαστική ενασχόληση με την εργασία και να οδηγήσει σε υπερβολική εξάρτηση από το εργαλείο, μειώνοντας την ικανότητα ανεξάρτητης επίλυσης προβλημάτων».

Ο Άλλεν, συγγραφέας του βιβλίου Dark Aeon: Transhumanism and the War Against Humanity («Σκοτεινή Εποχή: Ο υπερανθρωπισμός και ο πόλεμος ενάντια στην ανθρωπότητα»), ανέφερε ότι τέτοιες μελέτες απλώς επιβεβαιώνουν ό,τι θα υπέθετε κάθε λογικός άνθρωπος: αν κάποιος δεν σκέφτεται ενεργά πάνω σε κάτι, η νευρολογική του δραστηριότητα ατροφεί.

Παρόμοια συμπεράσματα παρουσίασε και πρόσφατη έκθεση της βρετανικής δεξαμενής σκέψης Social Market Foundation (SMF), την οποία συνέταξε ο ανώτερος ερευνητής και αναλυτής εκπαιδευτικής πολιτικής Τομ Ρίτσμοντ (Tom Richmond). Η έκθεση εξετάζει τις νέες έρευνες σχετικά με το πώς η χρήση του GenAI μπορεί να ενισχύσει τη γνωστική εκφόρτωση.

Ο Ρίτσμοντ επισημαίνει ότι η γνωστική εκφόρτωση δεν είναι εξ ορισμού αρνητική ούτε καν απαραίτητα τεχνολογική· για παράδειγμα, το να γράψει κανείς έναν αριθμό τηλεφώνου αντί να προσπαθήσει να τον απομνημονεύσει είναι μια μορφή εκφόρτωσης που μειώνει το νοητικό φορτίο. Ωστόσο, η υπερβολική χρήση ψηφιακών συσκευών έχει εντείνει αυτές τις ευκαιρίες εκφόρτωσης, προκαλώντας ανησυχία για την επίδρασή τους στην απόκτηση γνώσεων.

Ο ίδιος ανέφερε στην Epoch Times ότι οι ενήλικοι μαθητευόμενοι με περισσότερες γνώσεις και εμπειρία είναι λιγότερο πιθανό να υποστούν τις αρνητικές επιπτώσεις της τεχνητής νοημοσύνης στη μνήμη και τη μάθηση, και ότι οι ενήλικες γενικά είναι πιο προστατευμένοι από τα φαινόμενα αυτά σε σχέση με τα παιδιά. Ωστόσο, δεν είναι εντελώς άτρωτοι απέναντι στα γνωστικά ελλείμματα που προκαλούν τα εργαλεία GenAI.

Η αυτοματοποίηση και η «εξασθένηση δεξιοτήτων»

Ο συγγραφέας Νίκολας Καρ (Nicholas Carr), γνωστός για τα βιβλία «The Shallows» και «Superbloom», έγραψε ότι όταν ένα άτομο αυτοματοποιεί μια εργασία που θα εκτελούσε διαφορετικά μόνο του, μπορούν να συμβούν τρία πράγματα: η δεξιότητά του να ενισχυθεί, να ατροφήσει ή να μην αναπτυχθεί ποτέ.

Το ποιο από τα τρία θα συμβεί εξαρτάται από το αρχικό επίπεδο δεξιοτήτων του ατόμου. Ωστόσο, ο Καρ υπογράμμισε ότι όταν η διατήρηση μιας ικανότητας εξαρτάται από τη συνεχή εξάσκηση, τότε η αυτοματοποίηση μπορεί να απειλήσει ακόμη και το ταλέντο ενός έμπειρου επαγγελματία, οδηγώντας σε αυτό που ονομάζεται «εξασθένηση δεξιοτήτων».

Η γενιά της ΤΝ στον χώρο εργασίας

Καθώς η νέα γενιά, που έχει μεγαλώσει μέσα σε έναν κόσμο ενισχυμένο από την τεχνητή νοημοσύνη, εισέρχεται στην αγορά εργασίας, οι επιφανειακές μαθησιακές συνήθειες που διαμορφώθηκαν από νωρίς λόγω της χρήσης τέτοιων εργαλείων φαίνεται πως μεταφέρονται και στο επαγγελματικό περιβάλλον, με ορατές συνέπειες.

Ο Ρίτσμοντ τόνισε ότι οι νεότεροι μαθητές και όσοι έχουν χαμηλή αυτοπεποίθηση στις ικανότητές τους μπορεί να εξαρτηθούν πολύ γρήγορα από τη γενετική τεχνητή νοημοσύνη, η οποία καταλήγει να λειτουργεί ως «δεκανίκι» χωρίς το οποίο δυσκολεύονται να ολοκληρώσουν εργασίες.

Όπως επεσήμανε, αυτό μπορεί να έχει σοβαρές συνέπειες στην επαγγελματική τους πορεία, καθώς ίσως δυσκολευτούν να βρουν καλή εργασία ή να αποκτήσουν τη βασική πειθαρχία και αντοχή που απαιτείται για την επιτυχία σε νέους ρόλους και περιβάλλοντα.

Ορισμένες έρευνες έχουν ήδη δείξει διαφορές μεταξύ γενεών όσον αφορά την κριτική σκέψη. Ο καθηγητής Μίκαελ Γκέρλιχ (Michael Gerlich) του SBS Swiss Business School ανέφερε σε μελέτη του ότι υπήρχε «σημαντική αρνητική συσχέτιση μεταξύ της συχνής χρήσης εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης και της ικανότητας για κριτική σκέψη», λόγω της αυξημένης γνωστικής εκφόρτωσης.

Σύμφωνα με τη μελέτη του, οι νεότεροι συμμετέχοντες εμφάνισαν μεγαλύτερη εξάρτηση από τα εργαλεία ΤΝ και χαμηλότερες επιδόσεις στην κριτική σκέψη σε σχέση με τους μεγαλύτερους.

Απώλεια κινήτρου και αποσύνδεση από την εργασία

Πέρα από τη φθορά δεξιοτήτων, οι ειδικοί επισημαίνουν ότι η τεχνητή νοημοσύνη στον χώρο εργασίας ενδέχεται να επηρεάσει αρνητικά και τα κίνητρα ή το αίσθημα σύνδεσης του εργαζομένου με την εργασία του.

Ο Άλλεν σημείωσε ότι η υπερβολική χρήση εργαλείων ΤΝ στερεί από τους νέους εργαζομένους – ή γενικά από τα άτομα στα πρώτα στάδια της καριέρας τους – την ευκαιρία να εκτελούν εκείνες τις πιο απλές, «μικρές» εργασίες που λειτουργούν ως κίνητρο για βελτίωση και άνοδο στην επαγγελματική ιεραρχία.

Από την πλευρά του, ο Ρίτσμοντ υπογράμμισε ότι η πρόκληση για τους εργοδότες είναι μεγάλη. Από τη μία, η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να βοηθήσει τους υπαλλήλους να ολοκληρώνουν τα καθήκοντά τους πιο γρήγορα, γεγονός που επιφανειακά φαίνεται να αυξάνει την παραγωγικότητα. Από την άλλη, όμως, όσο περισσότερο βασίζονται οι εργαζόμενοι σε αυτά τα εργαλεία τόσο αυξάνονται οι κίνδυνοι για τη μάθηση, τη μνήμη και τη μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητά τους.

Επιστροφή σε παραδοσιακές μεθόδους

Ο Άλλεν παρατήρησε ότι πολλά σχολεία και κολέγια στις Ηνωμένες Πολιτείες επιστρέφουν σε πιο «παραδοσιακούς τρόπους διδασκαλίας» και παρακολουθούν στενά τους μαθητές, ώστε να διασφαλίζουν πως δεν αφήνουν τις μηχανές να σκέφτονται στη θέση τους.

Παρατήρησε επίσης ότι ορισμένα σχολεία απαγορεύουν πλέον τη χρήση κινητών τηλεφώνων, κάτι που θεωρεί ότι θα βοηθήσει σημαντικά τους μαθητές τους να τα καταφέρουν καλύτερα από εκείνους που φοιτούν σε σχολεία όπου επιτρέπεται ανεξέλεγκτα η χρήση κινητών, φορητών υπολογιστών και εργαλείων τεχνητής νοημοσύνης.

Όπως κατέληξε, «το φαινόμενο της πνευματικής ατροφίας – ιδίως στους νέους, στη νέα ανερχόμενη γενιά – πρόκειται να είναι τεράστιο, αλλά δεν θα είναι καθολικό».

Της Victoria Friedman

Λόνι Μπεζανσόν: Ο ερευνητής-ντετέκτιβ της ακαδημαϊκής ακεραιότητας

Τον έχουν αποκαλέσει «λευκό ιππότη της ακαδημαϊκής κοινότητας», «ταραχοποιό υπέρ της αλήθειας» και «επίμονο κριτή». Ο Λόνι Μπεζανσόν, επίκουρος καθηγητής Οπτικοποίησης Δεδομένων στο Πανεπιστήμιο Λίντσοπινγκ (Linköping University) στη Σουηδία, είναι κυρίως γνωστός για τις ερευνητικές του προσπάθειες να αποκαλύπτει απάτες σε επιστημονικά άρθρα.

Σε μια περίοδο που η επιστημονική κοινότητα συγκλονίζεται από σκάνδαλα, ο Λόνι Μπεζανσόν θεωρείται ένας από τους πιο δραστήριους επιστημονικούς ντετέκτιβ, καθώς αποφάσισε να αξιοποιήσει την εμπειρία του στην ερευνητική μεθοδολογία και τη στατιστική για να εντοπίζει απάτες, υπερασπιζόμενος τη διαφάνεια.

Μόλις τον περασμένο μήνα, σε μελέτη που εκπονήθηκε ύστερα από ανάθεση από τη Διεθνή Μαθηματική Ένωση (IMU) και τη Γερμανική Μαθηματική Ένωση (DMV), μια διεθνής ομάδα συγγραφέων αποκάλυψε συστηματικές απάτες σε ερευνητικές εργασίες στον τομέα των Μαθηματικών. Η μελέτη αναφέρει μερικά κραυγαλέα παραδείγματα, όπως την αποκάλυψη το 2019 ότι ένα πανεπιστήμιο που παρουσιαζόταν να έχει τον μεγαλύτερο αριθμό ερευνητών παγκόσμιας κλάσης στα μαθηματικά δεν είχε καν τα μαθηματικά ως αντικείμενο σπουδών. Το παραπάνω δεν είναι το μόνο παράδειγμα απάτης που έχει σημειωθεί τα τελευταία χρόνια. Επιστημονικά άρθρα δημοσιεύονται με παραποιημένα ή ανύπαρκτα δεδομένα, εταιρείες προσφέρουν υπηρεσίες επηρεασμού των ετεροαναφορών και άλλες, γνωστές ως «εργαστήρια παραγωγής ερευνών», γράφουν επιστημονικές μελέτες κατά παραγγελία.

Ο Λόνι Μπεζανσόν, τον οποίο συναντήσαμε στο 12ο Heidelberg Laureate Forum, συμμετείχε σε πάνελ για την επιστημονική ακεραιότητα. Στις αίθουσες και τους διαδρόμους του φόρουμ το θέμα της απάτης σε επιστημονικές έρευνες ήταν συχνό θέμα συζήτησης και το πάνελ δέχθηκε πλήθος ερωτήσεων από το κοινό.

«Το πρόβλημα της ακεραιότητας της έρευνας είναι τεράστιο και νομίζω ότι έχει πολύ μεγάλο αντίκτυπο στην κοινωνία, με τρόπους που δεν φανταζόμαστε», λέει ο ίδιος σε συνέντευξή του στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Όπως περιγράφει, δεν είναι μόνο η κατασπατάληση εκατομμυρίων από χρηματοδοτήσεις για έρευνες, αλλά και οι κίνδυνοι για τη δημόσια υγεία: από την απώλεια ευκαιριών για αποτελεσματικότερες θεραπείες για τους ασθενείς μέχρι την προώθηση φαρμάκων ως ασφαλή, τα οποία στην πραγματικότητα μπορεί να προκαλέσουν σημαντικές βλάβες στην υγεία.

Επιστημονικές απάτες την περίοδο της πανδημίας

Το τελευταίο συνέβη και κατά την περίοδο της πανδημίας του Covid-19, όταν ο Λόνι Μπεζανσόν μαζί με άλλους ερευνητές και δημοσιογράφους αποκάλυψαν σοβαρά μεθοδολογικά προβλήματα στην πολυσυζητημένη τότε έρευνα του Ινστιτούτου Μεσογειακών Λοιμώξεων της Μασσαλίας (IHU Marseille) και του τότε διευθυντή του, Ντιντιέ Ραούλ, για τη θεραπεία της Covid-19 με το φάρμακο κατά της ελονοσίας υδροξυχλωροκίνη. Το σχετικό επιστημονικό άρθρο που είχε δημοσιευθεί τον Μάρτιο του 2020, υποστηρίζοντας την αποτελεσματικότητα της υδροξυχλωροκίνης, είχε τεράστια απήχηση, με αποτέλεσμα κρατικοί αξιωματούχοι στη Γαλλία, ακόμα και ο τότε πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, να υποστηρίζουν το συγκεκριμένο φάρμακο. Ωστόσο, η μελέτη στηρίχθηκε σε ένα πολύ μικρό δείγμα μόλις 26 ατόμων, από τους οποίους οι έξι αποχώρησαν από τη μελέτη και δεν λήφθηκαν υπ’ όψιν στην ανάλυση. Από αυτούς τους έξι, ένας πέθανε και τρεις μεταφέρθηκαν στην εντατική. Τελικά, το άρθρο αποσύρθηκε τον Δεκέμβριο του 2024, ενώ περαιτέρω διερεύνηση και σε άλλα άρθρα του ίδιου συγγραφέα αποκάλυψε εκτεταμένες παραβιάσεις της ερευνητικής δεοντολογίας.

Η περίπτωση του Ντιντιέ Ραούλ δεν ήταν η μοναδική, καθώς ο Λόνι εντόπισε κατά τη διάρκεια της πανδημίας και άλλες επιστημονικές έρευνες που αξιολογούνταν από κριτές σε μία μόνο ημέρα ή όπου οι συγγραφείς ήταν και εκδότες του περιοδικού στο οποίο δημοσιεύονταν. Αυτά τα συμβάντα ήταν που τον οδήγησαν στην απόφαση να ασχοληθεί ενεργά, στον ελεύθερο χρόνο του, με τη συστηματική διερεύνηση περιπτώσεων επιστημονικής απάτης.

«Απάτες συνέβαιναν και πριν από την Covid-19. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια της πανδημίας δημοσιεύθηκαν ψευδείς αναλύσεις σε μεγάλα περιοδικά, οπότε είχαν μεγαλύτερο αντίκτυπο. Ξαφνικά υπήρχαν λιγότεροι έλεγχοι και όλα ήταν πιο βιαστικά. Και αυτό είναι κατανοητό, γιατί προσπαθούσαμε να απαντήσουμε στην πανδημία και αναζητούσαμε τρόπους για να ξεφύγουμε από αυτήν. Το αποτέλεσμα ήταν να διαρραγούν ορισμένες από τις δικλείδες ασφαλείας που υπήρχαν και να δημοσιευθούν περισσότερα ανακριβή άρθρα, και αυτό είχε τεράστιο αντίκτυπο στη δημόσια υγεία. Εγκρίθηκαν ή προωθήθηκαν φάρμακα που δεν έπρεπε να είχαν προωθηθεί», επισημαίνει ο κος Μπεζανσόν στο ΑΠΕ-ΜΠΕ.

Τα προειδοποιητικά σημάδια της απάτης

Υπάρχουν ορισμένα προειδοποιητικά σημάδια που θέτουν σε εγρήγορση τον Λ. Μπεζανσόν και τους άλλους ντετέκτιβ και τους παροτρύνουν να διερευνήσουν περαιτέρω μια επιστημονική δημοσίευση: παραποιημένες από λογισμικά επιστημονικές ορολογίες (tortured phrases), κείμενα γραμμένα από τεχνητή νοημοσύνη, εικόνες που έχουν αντιγραφεί, εξαιρετικά σύντομος χρόνος αξιολόγησης από ομοτίμους ή άρθρα των οποίων οι μέθοδοι βασίζονται μόνο σε εργασίες που έχουν ανακληθεί.

Σε μια πρόσφατη έρευνα, ο Λόνι Μπεζανσόν και οι Γκιγιόμ Καμπανάκ, Σιρίλ Λαμπέ και Αλεξάντερ Μαγκαζίνοφ, ανακάλυψαν μία ακόμα απάτη σε συγκεκριμένα επιστημονικά περιοδικά: μια μέθοδο παραποίησης του αριθμού των ετεροαναφορών. Ειδικότερα, ετεροαναφορές που δεν υπήρχαν μέσα στο άρθρο, προστέθηκαν στα μεταδεδομένα αργότερα, κατά τη διάρκεια της καταχώρησης του μοναδικού ψηφιακού αναγνωριστικού των άρθρων (DOI). Με τον τρόπο αυτό οι ψεύτικες ετεροαναφορές δεν ήταν ορατές στον αναγνώστη, αλλά υπολογίζονταν κανονικά στις βάσεις δεδομένων, αλλοιώνοντας τις μετρήσεις. Χαρακτηριστικό είναι το παράδειγμα ότι μέσα από αυτή την πρακτική ένας ερευνητής έλαβε επιπλέον 3.100 ετεροαναφορές.

Λίγο πριν από τη δημοσίευση, οι συγγραφείς της μελέτης έλαβαν ένα ηλεκτρονικό μήνυμα με απειλές από τον εκδότη των περιοδικών, δεν πτοήθηκαν όμως. Τον περασμένο Αύγουστο, η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό της Ένωσης για την Επιστήμη της Πληροφορίας και την Τεχνολογία (JASIST) έλαβε το βραβείο Καλύτερης Εργασίας του περιοδικού για το 2025, το οποίο θα απονεμηθεί τον ερχόμενο Νοέμβριο στην ετήσια συνάντηση της Ένωσης στις ΗΠΑ.

«Το βραβείο δείχνει ότι κάναμε τη δουλειά με σωστό τρόπο. Δεν είναι απλώς ότι βρήκαμε κάτι λάθος και το αναφέραμε. Είναι πραγματική έρευνα. Οι άνθρωποι βρίσκουν συνέχεια νέους τρόπους να εξαπατούν, η αποκάλυψη των οποίων ενέχει πολλή δουλειά. Πρέπει να εφαρμόζεις πρωτοποριακές μεθόδους για να μπορέσεις να καταλάβεις τι συμβαίνει», τονίζει ο κος Μπεζανσόν.

Οι επιστημονικοί ντετέκτιβ δεν δέχονται, όμως, μόνο απειλές. Είναι αποδέκτες της κριτικής συναδέλφων τους ότι τέτοιες έρευνες μειώνουν την εμπιστοσύνη των ανθρώπων στην επιστήμη. Ακόμα και αντιεμβολιαστές έχουν χρησιμοποιήσει τη δουλειά του Λόνι για να δείξουν ότι η επιστήμη δεν είναι αξιόπιστη. «Όμως, δεν το έχω πει ποτέ αυτό», ξεκαθαρίζει. «Αυτό που λέω είναι ότι ορισμένοι επιστήμονες κάνουν απάτες. Όμως συνολικά η επιστημονική μέθοδος είναι το εργαλείο που χρειαζόμαστε για να παίρνουμε δεδομένα σωστά και να παρατηρούμε τα πράγματα με τον λιγότερο υποκειμενικό τρόπο», υπογραμμίζει, και προσθέτει: «Το γεγονός ότι την κρίση αναπαραγωγιμότητας της επιστήμης ανέδειξαν επιστήμονες και τα όσα συμβαίνουν με τα ψεύτικα άρθρα αναδεικνύονται πάλι από επιστήμονες, στην πραγματικότητα δείχνει ότι ενδιαφέρονται για τον τομέα και δεν κάθονται άπραγοι. Συνολικά, οι επιστήμονες έχουν το συμφέρον της κοινωνίας και το συμφέρον της προώθησης της γνώσης στην καρδιά τους και γι’ αυτό προτιμούν να μιλούν δημόσια όταν βλέπουν κάτι να συμβαίνει».

«Να αλλάξουμε το πώς δουλεύει ο ακαδημαϊκός χώρος»

Ο Λόνι Μπεζανσόν εκτιμά ότι το σύστημα που έχει δημιουργηθεί στον ακαδημαϊκό χώρο με την υποχρέωση να έχουν οι επιστήμονες πολλές δημοσιευμένες εργασίες και ετεροαναφορές «δεν είναι βιώσιμο». «Οι άνθρωποι πιέζονται να κάνουν απάτες και θα πρέπει πραγματικά να σκεφτούμε γιατί έχουμε ένα σύστημα που το δημιούργησε αυτό εξαρχής».

Ο ίδιος προτείνει ότι «για να υπάρχει περισσότερη ακεραιότητα στην επιστήμη θα πρέπει να σταματήσουμε να μετράμε, αυτή την καθημερινή τρέλα με τον αριθμό των ετεροαναφορών, τον αριθμό των δημοσιευμένων εργασιών, τον δείκτη απήχησης των περιοδικών». Και καταλήγει, λέγοντας: «Όταν ξεκίνησα το διδακτορικό μου, πίστευα ότι επιστήμη ήταν οι συνεργατικές προσπάθειες μεταξύ όλων των ερευνητών στον κόσμο. Τώρα συνειδητοποιώ ότι ανταγωνίζομαι τους φίλους μου για να βρω χρήματα ώστε να κάνω τη δουλειά μου. Ίσως δεν θα έπρεπε να ανταγωνιζόμαστε. Θα πρέπει να αλλάξουμε τον τρόπο με τον οποίο δουλεύει ο ακαδημαϊκός χώρος».

Της Μαρίας Κουζινοπούλου

Η σχέση μεταξύ διεμφυλισμού και βίας 

Σύμφωνα με ειδικούς, ένας συνδυασμός ιδεολογίας, κοινωνικών δικτύων, ψυχικών διαταραχών και φαρμακευτικής αγωγής ενδέχεται να επηρεάζει τις πρόσφατες τάσεις βίας και ριζοσπαστικοποίησης μεταξύ ατόμων που αυτοπροσδιορίζονται ως διεμφυλικά.

Ο νευροψυχολόγος από το Φορτ Γουόρθ, Κ. Άλαν Χόουπγουελ (C. Alan Hopewell), ανέφερε ότι το φαινόμενο φαίνεται να αυξάνεται, όχι εξαιτίας ενός μόνο παράγοντα, αλλά λόγω της σύμπτωσης πολλών παραγόντων που ενισχύονται από την πολιτική ρητορική.

Ο Χόουπγουελ εξήγησε στην εφημερίδα The Epoch Times ότι όταν άνθρωποι που παλεύουν με την ταυτότητα φύλου τους λαμβάνουν ορμόνες για να αλλάξουν το σώμα τους, αυτό επηρεάζει τον τρόπο που σκέφτονται. Υπογράμμισε ότι ο συνδυασμός ορμονών, φαρμάκων και έντονης πίεσης από το διαδίκτυο μπορεί να δημιουργήσει μια επικίνδυνη κατάσταση.

Πλήθος επιθέσεων τα τελευταία χρόνια

Από το 2018, τουλάχιστον έξι περιπτώσεις ένοπλων επιθέσεων σε σχολεία και επιχειρήσεις περιελάμβαναν δράστες που αυτοπροσδιορίζονταν ως διεμφυλικοί ή περιγράφονταν ως άτομα με σύγχυση γύρω από το φύλο τους.

Δύο από αυτές χαρακτηρίστηκαν ως μαζικές επιθέσεις — ο όρος που, σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας για την Πρόληψη του Εγκλήματος (Crime Prevention Research Center), αφορά δολοφονίες τεσσάρων ή περισσότερων ανθρώπων σε ένα μόνο περιστατικό που δεν σχετίζεται με συμμορίες ή άλλο έγκλημα.

Το 2022, ο Άντερσον Λι Όλντριτς, άνδρας που αυτοπροσδιορίζεται ως μη δυαδικός, καταδικάστηκε σε 55 ισόβια για τη δολοφονία πέντε ανθρώπων σε νυχτερινό κέντρο για άτομα ΛΟΑΤ στο Κολοράντο Σπρινγκς.

Το 2023, η 28χρονη Όντρεϊ Χέιλ, γυναίκα που αυτοπροσδιορίζεται ως άνδρας, άνοιξε πυρ στο σχολείο Covenant στο Νάσβιλ, σκοτώνοντας τρία εννιάχρονα παιδιά και τρεις ενήλικες, προτού σκοτωθεί από την αστυνομία.

Τον Αύγουστο του 2025, ο 23χρονος Ρόμπερτ Γουέστμαν, ο οποίος είχε αλλάξει το όνομά του σε Ρόμπιν, σκότωσε δύο παιδιά και τραυμάτισε 21 άτομα πριν αυτοκτονήσει στην Καθολική Εκκλησία του Ευαγγελισμού στη Μινεάπολη. Ο δράστης άφησε πίσω του ένα μανιφέστο όπου ανέφερε ότι είχε κουραστεί να είναι τρανς και είχε γράψει αντιχριστιανικά μηνύματα, καθώς και τις λέξεις «σκοτώστε τον Ντόναλντ Τραμπ», πάνω στα όπλα του.

Εμπλοκή ομάδων και δικτύων

Ανάλογες αναφορές υπήρξαν και για μέλη της ομάδας των «Zizians», η οποία περιγράφεται ως σεχτοειδής λατρευτική ομάδα αποτελούμενη κυρίως από τρανσέξουαλ άτομα. Η ομάδα έχει συνδεθεί με τον θάνατο μιας γυναίκας κατά την επίθεση σε ιδιοκτήτη ακινήτου στην Καλιφόρνια τον Νοέμβριο του 2022, με τη μετέπειτα δολοφονία του ιδιοκτήτη και με τις δολοφονίες ενός ζευγαριού στην Πενσυλβάνια.

Πιο πρόσφατα, οι «Zizians» συνδέθηκαν με ανταλλαγή πυροβολισμών σε αυτοκινητόδρομο στο Βερμόντ, που είχε ως αποτέλεσμα τον θάνατο ενός πράκτορα της Συνοριοφυλακής των Ηνωμένων Πολιτειών.

Στο Τέξας, ο Κάμερον Άρνολντ (γνωστός και ως Ότομ Χιλ) και ο Μπράντφορντ Μόρις (γνωστός και ως Μέγκαν Μόρρις) κατηγορήθηκαν για απόπειρα δολοφονίας ομοσπονδιακών πρακτόρων μετά από ενέδρα εναντίον πράκτορα της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Τελωνείων (ICE) στην εγκατάσταση Prairieland τον Ιούλιο.

Σύμφωνα με το υπουργείο Εσωτερικής Ασφάλειας (Department of Homeland Security), και οι δύο ύποπτοι ήταν μέλη ομάδας που συνδεόταν με την Αντίφα και αυτοπροσδιορίζονταν ως διεμφυλικός.

Παράλληλα, οι δικαστικές διαδικασίες αποκάλυψαν ότι ο άνδρας που συνελήφθη για τον φερόμενο σχεδιασμό δολοφονίας του δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου, Μπρετ Κάβανο, το 2022, αυτοπροσδιορίζονταν ως γυναίκα.

Η υπόθεση Ρόμπινσον και η διαδικτυακή ριζοσπαστικοποίηση

Ο Τάιλερ Ρόμπινσον, ο φερόμενος ως δολοφόνος του συντηρητικού σχολιαστή της Turning Point USA, Τσάρλι Κερκ, στις 10 Σεπτεμβρίου, φέρεται να είχε ερωτική σχέση με διεμφυλικό σύντροφο, η φωτογραφία του οποίου με στολή «furry» έχει διαδοθεί ευρέως στο διαδίκτυο.

Σύμφωνα με δηλώσεις του κυβερνήτη της Γιούτα, Σπένσερ Κοξ, στις 14 Σεπτεμβρίου, φίλοι του Ρόμπινσον είχαν αναφέρει ότι ο τελευταίος είχε βυθιστεί σε μια «σκοτεινή» διαδικτυακή κουλτούρα.

Τα μηνύματα που ήταν γραμμένα πάνω στα φυσίγγια ενός όπλου, το οποίο εντοπίστηκε από την αστυνομία σε δασική περιοχή μετά τη δολοφονία του Κερκ, έδωσαν στοιχεία για τα κίνητρα του δράστη.

Σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα, ένα από τα φυσίγγια περιείχε αναφορά στην διαδικτυακή κουλτούρα των «furry» και των παιχνιδιών ρόλων, ενώ ένα άλλο έγραφε «Έι φασίστα! Πιάσε!» και είχε σύμβολα βελών που πιθανώς αναφέρονταν σε ακολουθία κινήσεων χειριστηρίου για την ενεργοποίηση βόμβας στο βιντεοπαιχνίδι Helldivers 2.

Η μητέρα του Ρόμπινσον είπε στους ερευνητές ότι τον τελευταίο χρόνο οι πολιτικές του απόψεις είχαν μετατοπιστεί προς τα αριστερά, «καθώς προσανατολιζόταν περισσότερο υπέρ των δικαιωμάτων των ομοφυλοφίλων και των διεμφυλικών», όπως αναφέρεται στα έγγραφα.

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε στις 15 Σεπτεμβρίου ότι «φαίνεται πως ριζοσπαστικοποιήθηκε μέσω του διαδικτύου».

Το FBI διερευνά τυχόν άλλους συνεργούς στη δολοφονία του συντηρητικού σχολιαστή.

Ιδεολογία και βία

Όταν ρωτήθηκε στις 21 Σεπτεμβρίου αν το FBI θα πρέπει να διερευνήσει τον διεμφυλικό εξτρεμισμό, ο πρόεδρος Τραμπ απάντησε ότι φαίνεται πως «κάτι συμβαίνει», αλλά δεν μπορεί ακόμη να γίνει οριστική δήλωση, επισημαίνοντας πως το ζήτημα εξετάζεται «πολύ προσεκτικά».

Στο επίκεντρο της δημόσιας προσοχής έχουν βρεθεί ομάδες όπως οι Armed Queers of Salt Lake City και η Trans Army. Η πρώτη, μια μαχητική αντιφασιστική οργάνωση, εξαφάνισε το αποτύπωμά της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετά τη δολοφονία του Τσάρλι Κερκ.

Η οργάνωση Armed Queers είχε μιλήσει για τη λεγόμενη «αντίσταση των ομοφυλόφιλων» στο Πανεπιστήμιο της Γιούτα το 2023. Αυτοαποκαλείται «επαναστατική ΛΟΑΤ οργάνωση» που υπερασπίζεται τα «καταπιεσμένα άτομα» και καθοδηγείται από την Ερμίγια Φαναϊάν (Ermiya Fanaeian), διεμφυλική ακτιβίστρια ιρανικής καταγωγής, η οποία αυτοπροσδιορίζεται ως «διεμφυλική γυναίκα έγχρωμης ταυτότητας».

Αστυνομικοί της Νέας Υόρκης συλλαμβάνουν έναν διαδηλωτή κατά τη διάρκεια διαδήλωσης υπέρ των διεμφυλικών στη Νέα Υόρκη, στις 3 Φεβρουαρίου 2025. (Charly Triballeau/AFP μέσω Getty Images)

 

Η βουλευτής Άννα Πολίνα Λούνα (R-Fla.) ανέφερε σε ανάρτησή της στο X ότι η σοσιαλιστική αυτή οργάνωση βρίσκεται πλέον υπό έρευνα του FBI σε σχέση με τη δολοφονία του Κερκ, προσθέτοντας πως υπάρχουν υποτιθέμενοι χρηματοδοτικοί δεσμοί ανάμεσα στην ομάδα και το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ).

Η ομάδα Trans Army, η οποία παρέχει «οδηγούς, εργαλειοθήκες και στρατηγικές αντεξέγερσης για την επιβίωση και την αντίσταση», αρνήθηκε ότι έχει οποιονδήποτε βίαιο χαρακτήρα. Η διάψευση ήρθε μετά την ανάρτηση του δημοσιογράφου Άντι Νγκό στο X, όπου ανέφερε ότι η οργάνωση εκπαιδεύεται για «παραστρατιωτική εξέγερση κατά της κυβέρνησης των ΗΠΑ».

Σε διαδικτυακή ανακοίνωσή της, η οργάνωση δήλωσε ότι η πρόσφατη απεικόνιση της Trans Army ως βίαιης επαναστατικής δύναμης αποτελεί «θεμελιώδη παρερμηνεία των προθέσεων, του σκοπού και της δράσης της».

Στις 22 Σεπτεμβρίου, ο πρόεδρος Τραμπ ανακήρυξε την Αντίφα ως εγχώρια τρομοκρατική οργάνωση και, στις 25 Σεπτεμβρίου, υπέγραψε προεδρικό υπόμνημα με στόχο την αποδόμηση των αριστερών τρομοκρατικών δικτύων στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπογράφει εκτελεστικό διάταγμα στο Οβάλ Γραφείο στις 25 Σεπτεμβρίου 2025. (Andrew Harnik/Getty Images)

 

Στο υπόμνημα αναφερόταν ότι η πρόσφατη πολιτική βία, περιλαμβανομένων των δολοφονικών επιθέσεων κατά πρακτόρων της Υπηρεσίας Μετανάστευσης και Τελωνείων (ICE), δεν δεν ήταν αυθόρμητη.

Ο πρόεδρος Τραμπ τόνισε ότι τα περιστατικά αυτά αποτελούν «αποτέλεσμα εξελιγμένων, οργανωμένων εκστρατειών στοχευμένης εκφοβιστικής δράσης, ριζοσπαστικοποίησης, απειλών και βίας, που αποσκοπούν στο να φιμώσουν την αντίθετη άποψη, να περιορίσουν την πολιτική δραστηριότητα, να αλλοιώσουν ή να κατευθύνουν πολιτικές αποφάσεις και να παρεμποδίσουν τη λειτουργία μιας δημοκρατικής κοινωνίας».

Το υπόμνημα έδωσε εντολή στην National Joint Terrorism Task Force (Εθνική Επιχειρησιακή Ομάδα κατά της Τρομοκρατίας) να διερευνήσει, να διώξει και να εξαρθρώσει οργανώσεις και άτομα που εμπλέκονται σε πολιτική βία και εκφοβισμό, με στόχο την καταστολή νόμιμης πολιτικής δραστηριότητας ή την παρακώλυση της εφαρμογής του νόμου.

Ορμόνες και ψυχική υγεία

Η ψυχίατρος από την Οκλαχόμα, Δρ Λόρεν Σουόρτς (Dr. Lauren Schwartz), προειδοποίησε ότι δεν θα πρέπει να γίνεται το λάθος να θεωρείται πως τα διεμφυλικά άτομα είναι εκ φύσεως βίαια. Όπως δήλωσε στην Epoch Times, θα έπρεπε να υπάρχει μεγάλη προσοχή πριν συνδεθεί απευθείας η ταυτότητα φύλου με πράξεις βίας, όπως δολοφονίες.

Η Σουόρτς τόνισε ότι τα άτομα που βιώνουν σύγχυση φύλου είναι ήδη ευάλωτα και ότι η επιβεβαίωση των πεποιθήσεών τους δεν φαίνεται να βελτιώνει την κατάστασή τους· αντιθέτως, σε πολλές περιπτώσεις η κατάσταση μπορεί να επιδεινωθεί.

Η ίδια εξήγησε ότι τα στεροειδή, και ειδικότερα η τεστοστερόνη, μπορούν να τοποθετήσουν τα παιδιά και τους νέους σε «τρομερά επισφαλείς ιατρικές συνθήκες», ακόμη κι αν αυτό δεν σχετίζεται με πρόθεση πρόκλησης βλάβης σε άλλους.

Παρότι ο αριθμός των μαζικών δολοφονιών που σχετίζονται με διεμφυλικά άτομα είναι μικρός, ορισμένοι ειδικοί θεωρούν ότι το ποσοστό συμμετοχής τους είναι δυσανάλογα υψηλό.

Αμπούλα τεστοστερόνης εκτίθεται σε νοσοκομείο στο Σαντιάγο της Χιλής, στις 8 Ιανουαρίου 2020. (Claudio Reyes/AFP μέσω Getty Images)

 

Ο πρόεδρος του Crime Prevention Research Center (Κέντρου Έρευνας για την Πρόληψη του Εγκλήματος), Τζον Λοτ (John Lott), ανέφερε ότι από το 2018 περίπου το 5% των δραστών ένοπλων επιθέσεων ήταν διεμφυλικά άτομα, παρότι η αναλογία τους στον πληθυσμό είναι μόλις 0,7% — γεγονός που δείχνει, όπως είπε, σαφή υπεραντιπροσώπευση.

Έκθεση του 2022 από το Ινστιτούτο Γουίλιαμς του Πανεπιστημίου της Νότιας Καλιφόρνιας έδειξε ότι περίπου 1,6 εκατομμύριο άτομα ηλικίας 13 ετών και άνω —ή 0,6% του πληθυσμού— αυτοπροσδιορίζονται ως διεμφυλικά στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Διαδικτυακή επιρροή και φαινόμενα μαζικής υστερίας

Ο Χόουπγουελ επισήμανε ότι τα άτομα με δυσφορία φύλου μπορεί να παρασυρθούν από διαδικτυακή υστερία και να επηρεαστούν εύκολα από τις κοινωνικές πλατφόρμες που επιβεβαιώνουν τις πεποιθήσεις τους.

Σύγκρινε την απότομη αύξηση των περιπτώσεων δυσφορίας φύλου, η οποία συζητείται εντατικά σε διαδικτυακές κοινότητες, με ιστορικά φαινόμενα μαζικής υστερίας όπως οι δίκες μαγισσών του Σάλεμ.

Σε πρόσφατη επιστημονική εργασία του που βρίσκεται υπό αξιολόγηση για δημοσίευση, ο Χόουπγουελ ανέφερε ότι υπάρχουν «λατρευτικού τύπου» επιρροές που ωθούν ορισμένα παιδιά να πιστεύουν πως γεννήθηκαν με λάθος φύλο.

Σύμφωνα με τον ίδιο, τα παιδιά που δηλώνουν ότι ταυτίζονται με το αντίθετο φύλο συχνά δέχονται επευφημίες και «καταιγισμό αγάπης» από φιλοδιεμφυλικές ομάδες, ενώ εκείνα που αποφασίζουν να επανέλθουν στο βιολογικό τους φύλο γίνονται συχνά στόχος κακομεταχείρισης και κοινωνικού αποκλεισμού.

Όπως έγραψε, «σε πολλές περιπτώσεις ολόκληρες ‘παρέες’ μαθητών αποφασίζουν ξαφνικά ότι ‘είναι του αντίθετου φύλου’ και το ανακοινώνουν σχεδόν ταυτόχρονα. Στην πραγματικότητα, αυτό δεν διαφέρει από τα περιστατικά υστερίας που κατά καιρούς πλήττουν οικοτροφεία».

Ο Χόουπγουελ έχει αναφέρει και στο παρελθόν ότι οι διεμφυλικοί ασθενείς συχνά πάσχουν από ψυχικές διαταραχές όπως κατάθλιψη και άγχος.

Το Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders (Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Ψυχικών Διαταραχών) είχε στο παρελθόν ταξινομήσει τη λεγόμενη δυσφορία φύλου ως ψυχική διαταραχή. Ωστόσο, ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας το 2019 την αφαίρεσε από αυτή την κατηγορία και την επαναταξινόμησε ως ζήτημα σεξουαλικής υγείας.

«Συντελείται μια επανάσταση»

Ο συγγραφέας και ερευνητής Τρέβορ Λάουντον, γνωστός από το βιβλίο του The Enemies Within: Communists, Socialists and Progressives in the U.S. Congress («Οι Εχθροί Εντός: Κομμουνιστές, Σοσιαλιστές και Προοδευτικοί στο Κογκρέσο των ΗΠΑ»), δήλωσε στην Epoch Times ότι πολλές ακροαριστερές οργανώσεις στρατολογούν ενεργά διεμφυλικά άτομα.

Ο Λάουντον, που έχει μελετήσει εκτενώς μαρξιστικά και κομμουνιστικά κινήματα, ανέφερε ότι οργανώσεις όπως το Αντίφα, οι Δημοκρατικοί Σοσιαλιστές της Αμερικής και η Freedom Road Socialist Organization αποτελούν παραδείγματα αριστερών ομάδων που έχουν εντάξει στους κόλπους τους διεμφυλικά μέλη — άτομα που σε μεγάλο ποσοστό βλέπουν τον εαυτό τους ως θύματα.

Σύμφωνα με τον ίδιο, η «σκληρή, βίαιη αριστερά» φαίνεται να προσελκύει, να στρατολογεί συνειδητά και να προβάλλει αυτά τα άτομα, στο πλαίσιο μιας ευρύτερης ιδεολογικής στρατηγικής.

Χρήση της ταυτότητας ως εργαλείο διχασμού

Ο Λάουντον υποστήριξε ότι οι οργανώσεις που βασίζονται σε κομμουνιστική ή μαρξιστική ιδεολογία έχουν επικεντρωθεί στη χρήση ομάδων ταυτότητας για να δημιουργήσουν ρήγματα μέσα στην αμερικανική κοινωνία.

Όπως εξήγησε, οι παραδοσιακές μαρξιστικές ιδέες περί ταξικής πάλης, που επικεντρώνονταν στη σύγκρουση μεταξύ εργαζομένων και κεφαλαίου, δεν ρίζωσαν στις Ηνωμένες Πολιτείες. Όμως, τη δεκαετία του 1960, εμφανίστηκαν ομάδες όπως το Κόμμα των Μαύρων Πανθήρων, μια κομμουνιστική οργάνωση που εστίαζε σε φυλετικά ζητήματα.

Ακτιβιστές της Αντίφα συγκεντρώνονται στο Σακραμέντο της Καλιφόρνια, στις 10 Μαρτίου 2023.  (John Fredricks/The Epoch Times)

 

Στις σύγχρονες εποχές, σύμφωνα με τον Λάουντον, οι ίδιες αυτές ιδεολογικές τάσεις προσπαθούν να καλλιεργήσουν διχόνοια μέσα από ζητήματα φυλής, φεμινισμού και σεξουαλικού προσανατολισμού, παρουσιάζοντας διάφορες κοινωνικές ομάδες ως θύματα και την Αμερική ως καταπιεστή.

Ο ερευνητής ανέφερε ότι ο στόχος αυτών των κινημάτων είναι να διχάσουν την κοινωνία σε επίπεδο φυλής, φύλου και σεξουαλικής ταυτότητας — «άνδρας εναντίον γυναίκας» και «ετερόφυλοι εναντίον ομοφυλόφιλων». Όπως είπε, «το ζήτημα του φύλου και του διεμφυλισμού είναι απλώς το επόμενο βήμα» αυτής της στρατηγικής.

Ιδεολογική κατήχηση στα σχολεία

Ο Λάουντον αποκάλυψε ότι πρόσφατα μίλησε με γονείς στο Κολοράντο, οι οποίοι του ανέφεραν πως ορισμένοι εκπαιδευτικοί στρατολογούν σκόπιμα ευάλωτους εφήβους και τους καθοδηγούν στην διεμφυλική ιδεολογία.

Η ένταση μέσα στην οικογένεια, είπε, μπορεί να αφήσει ανοιχτό το πεδίο ώστε σύμβουλοι και δάσκαλοι να χρησιμοποιήσουν την επιρροή τους για να δημιουργήσουν «μια μικρή τάξη εντεταγμένων επαναστατών που απεχθάνονται την κοινωνία τους και θέλουν εκδίκηση».

Κατέληξε ότι αυτό το μοτίβο είναι πλέον ευδιάκριτο και ότι, όπως το έθεσε χαρακτηριστικά, «συντελείται μια επανάσταση».

Της Darlene McCormick Sanchez

Η απομάκρυνση της κυβέρνησης Τραμπ από τις βασικές πρωτοβουλίες του ΟΗΕ

Ανάλυση ειδήσεων

Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ, στην ομιλία του στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, άσκησε σφοδρή κριτική στον διεθνή οργανισμό, ο οποίος μετρά 80 χρόνια ύπαρξης.

Στην τοποθέτησή του υποστήριξε ότι ο ΟΗΕ απέτυχε τα τελευταία χρόνια να συμβάλει σε ειρηνευτικές συμφωνίες, σημειώνοντας χαρακτηριστικά ότι ο ίδιος τερμάτισε επτά πολέμους και συναντήθηκε με τους ηγέτες των εμπλεκόμενων χωρών «χωρίς να λάβει ούτε ένα τηλεφώνημα από τον ΟΗΕ για να βοηθήσει στην ολοκλήρωση των συμφωνιών».

Ο πρόεδρος Τραμπ πρόσθεσε ότι «το μόνο που φαίνεται να κάνουν είναι να συντάσσουν επιστολές με έντονη διατύπωση, τις οποίες ποτέ δεν ακολουθούν με πράξεις. Είναι κούφια λόγια, και τα κούφια λόγια δεν λύνουν πολέμους».

Επιτέθηκε επίσης στον ΟΗΕ κατηγορώντας τον ότι «χρηματοδοτεί επιθέσεις κατά των δυτικών χωρών και των συνόρων τους» μέσω της προώθησης και στήριξης της παράνομης μετανάστευσης στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Όσον αφορά τις δράσεις του ΟΗΕ για την αποκαλούμενη κλιματική αλλαγή, τόνισε: «Ολόκληρη η παγκοσμιοποιητική ιδέα ότι οι επιτυχημένες βιομηχανικές χώρες πρέπει να υποβάλουν τον εαυτό τους σε οδυνηρά μέτρα και να διαλύσουν ριζικά τις κοινωνίες τους πρέπει να απορριφθεί εντελώς και άμεσα».

Οι δηλώσεις του αντικατοπτρίζουν τη γενικότερη πολιτική της κυβέρνησής του, η οποία τους τελευταίους οκτώ μήνες έχει λάβει σειρά μέτρων για να απομακρύνει τις ΗΠΑ από τον ΟΗΕ.

Απομάκρυνση από την Ατζέντα 2030

Η πιο χαρακτηριστική ένδειξη είναι ο περιορισμός της αμερικανικής εμπλοκής στην Ατζέντα 2030 για τη Βιώσιμη Ανάπτυξη, που είχε υιοθετηθεί το 2015 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ.

Οι 17 παγκόσμιοι στόχοι της Ατζέντας περιγράφονταν ως «ένα κοινό σχέδιο για την ειρήνη και την ευημερία των ανθρώπων και του πλανήτη», καλύπτοντας σχεδόν κάθε πτυχή της ζωής: από την παραγωγή και κατανάλωση έως την υγεία, την εκπαίδευση, το κλίμα και το περιβάλλον.

Την πρώτη κιόλας ημέρα της θητείας του, ο Τραμπ υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα με τίτλο «Πρώτα η Αμερική στις Διεθνείς Περιβαλλοντικές Συμφωνίες», τερματίζοντας αμέσως τη συμμετοχή των ΗΠΑ σε όλες τις διεθνείς συμφωνίες για το κλίμα, συμπεριλαμβανομένης της Συμφωνίας των Παρισίων, και διατάσσοντας τη διακοπή της αμερικανικής χρηματοδότησης.

Ο Αμερικανός εκπρόσωπος Έντουαρντ Χάρτνεϋ, μιλώντας τον Μάρτιο στη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, επανέλαβε την αλλαγή στάσης της Ουάσιγκτον.

Σημείωσε ότι, «παρά την ουδέτερη διατύπωσή τους, η Ατζέντα 2030 και οι Στόχοι Βιώσιμης Ανάπτυξης προωθούν μια μορφή ήπιας παγκόσμιας διακυβέρνησης που συγκρούεται με την αμερικανική κυριαρχία και θίγει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των πολιτών μας».

Πρόσθεσε ακόμη ότι «οι παγκοσμιοποιητικές πρωτοβουλίες όπως η Ατζέντα 2030 ηττήθηκαν στις εκλογές. Γι’ αυτό οι Ηνωμένες Πολιτείες απορρίπτουν και καταγγέλλουν την Ατζέντα 2030 και τους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης και δεν πρόκειται πλέον να τους επαναβεβαιώνουν αυτόματα».

Ο ήλιος της ανατολής διαλύει την πρωινή ομίχλη στο Σάνκσβιλ της Πενσυλβάνια, στις 11 Σεπτεμβρίου 2025. (Jeff Swensen/Getty Images)

 

Η Μάντυ Γκουνασεκάρα, πρώην επιτελάρχης της Υπηρεσίας Προστασίας Περιβάλλοντος (Environmental Protection Agency – EPA) και βασική αρχιτέκτονας της αποχώρησης από τη Συμφωνία του Παρισιού, υπογράμμισε ότι η απόφαση αυτή ήταν κρίσιμη για την οικονομική ευημερία της χώρας.

Η Γκουνασεκάρα υπογράμμισε ότι «η αποχώρηση από τη Συμφωνία του Παρισιού για το Κλίμα, η οποία κοστίζει θέσεις εργασίας, αποτέλεσε καθοριστικό βήμα για την απόρριψη παγκοσμιοποιητικών πλαισίων που πλήττουν την αμερικανική ευημερία». Υπενθύμισε ότι οι δικές της προσπάθειες είχαν επαινεθεί από τον πρόεδρο σε ανάρτησή του στο Truth Social τον Ιούλιο.

Πρόσθεσε ακόμη ότι «η περαιτέρω αποδέσμευση από τη Σύμβαση-Πλαίσιο του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή, η οποία αποτελεί τη βάση αυτών των αντιαμερικανικών πρωτοβουλιών, θα ενίσχυε την εθνική κυριαρχία και θα απελευθέρωνε το οικονομικό δυναμικό της χώρας».

Αποχωρήση από διεθνείς οργανισμούς

Τον Ιούλιο η κυβέρνηση των ΗΠΑ ανακοίνωσε ότι, εκτός από την αποχώρηση από τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), απορρίπτει και τις προτεινόμενες τροπολογίες στους Διεθνείς Υγειονομικούς Κανονισμούς, καθώς, όπως δήλωσε ο υπουργός υγείας Ρόμπερτ Φ. Κέννεντυ Τζ. ανοίγουν τον δρόμο για «διαχείριση αφηγήματος και λογοκρισία» αντίστοιχη με την περίοδο της πανδημίας.

Τόνισε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες είναι σε θέση να συνεργάζονται με άλλες χώρες χωρίς να διακινδυνεύουν τις ατομικές ελευθερίες, χωρίς να πλήττουν το Σύνταγμα και χωρίς να παραχωρούν την πολύτιμη εθνική τους κυριαρχία.

Λίγο αργότερα, το Στέιτ Ντιπάρτμεντ ανακοίνωσε την αποχώρηση των ΗΠΑ από την UNESCO.

Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε ανακοίνωσή του ανέφερε ότι «η UNESCO προωθεί διχαστικές κοινωνικές και πολιτιστικές επιδιώξεις και εστιάζει υπέρμετρα στους Στόχους Βιώσιμης Ανάπτυξης του ΟΗΕ —μια παγκοσμιοποιητική, ιδεολογική ατζέντα για τη διεθνή ανάπτυξη, που συγκρούεται με την εξωτερική πολιτική ‘Πρώτα η Αμερική’».

Εκπρόσωπος του υπουργείου τόνισε στην εφημερίδα The Epoch Times ότι η Ατζέντα 2030 δεν είναι συμβατή με την αμερικανική κυριαρχία και παραβιάζει τα δικαιώματα και τα συμφέροντα των πολιτών. Πρόσθεσε ότι, για τον λόγο αυτό, η Ουάσιγκτον δεν θα επαναβεβαιώνει πλέον τους στόχους σε μελλοντικά ψηφίσματα του ΟΗΕ.

Τον Ιούνιο, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσύρθηκαν από την Τέταρτη Διεθνή Διάσκεψη για τη Χρηματοδότηση της Ανάπτυξης, η οποία είχε στόχο να συγκεντρώσει τρισεκατομμύρια δολάρια για τα προγράμματα του ΟΗΕ. «Οι Ηνωμένες Πολιτείες λυπούνται που το κείμενο που κατατέθηκε δεν προσφέρει δρόμο προς συναίνεση», δήλωσε ο υπηρεσιακός εκπρόσωπος Τζόναθαν Σράιερ στο Οικονομικό και Κοινωνικό Συμβούλιο.

Λίγο αργότερα, τον Αύγουστο, η κυβέρνηση Τραμπ καταδίκασε την προσπάθεια του Διεθνούς Ναυτιλιακού Οργανισμού να θεσπίσει παγκόσμιους φόρους στη ναυτιλία, χαρακτηρίζοντας το σχέδιο «παγκόσμιο φόρο άνθρακα στους Αμερικανούς, που επιβάλλεται από έναν οργανισμό του ΟΗΕ χωρίς λογοδοσία».

Εσωτερικά μέτρα και αντιδράσεις

Στο εσωτερικό, η Υπηρεσία Προστασίας Περιβάλλοντος (EPA) ανακοίνωσε στις 29 Ιουλίου σχέδιο για την ανάκληση του «πορίσματος επικινδυνότητας» σχετικά με ορισμένα αέρια, ανάμεσά τους και το διοξείδιο του άνθρακα. Το πόρισμα αυτό, που είχε εκδοθεί στις 7 Δεκεμβρίου 2009, κατέληγε στο συμπέρασμα ότι «οι τρέχουσες και προβλεπόμενες συγκεντρώσεις των έξι βασικών αερίων του θερμοκηπίου […] στην ατμόσφαιρα απειλούν τη δημόσια υγεία και την ευημερία των σημερινών και μελλοντικών γενεών».

Η απόφαση εκείνη, που ελήφθη επί προεδρίας Μπαράκ Ομπάμα, αποτέλεσε τη βάση για σειρά ομοσπονδιακών περιορισμών στις ανθρώπινες δραστηριότητες.

Ο ΟΗΕ, από την πλευρά του, έχει επισημάνει ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη οφείλεται στις εκπομπές διοξειδίου του άνθρακα και άλλων αερίων που προκαλεί ο άνθρωπος.

Ο Τζακ ΜακΦέρριν, ερευνητής του συντηρητικού Ινστιτούτου Heartland, σημείωσε ότι η Ατζέντα 2030 έχει «σιωπηρά επηρεάσει την αμερικανική πολιτική μέσω επιβολής μέτρων βιωσιμότητας», αναφέροντας ως παραδείγματα την εταιρική υιοθέτηση δεικτών περιβαλλοντικής, κοινωνικής και εταιρικής διακυβέρνησης (Environmental, Social, and Governance – ESG) καθώς και «μηχανισμούς κεντρικού οικονομικού σχεδιασμού».

Το λογότυπο του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας σε πινακίδα μπροστά από τα κεντρικά γραφεία του Οργανισμού στη Γενεύη, στις 23 Ιανουαρίου 2025. (Robert Hradil/Getty Images)

 

Ο Τζακ ΜακΦέρριν τόνισε στην Epoch Times ότι η απόρριψη της Ατζέντας του ΟΗΕ από την κυβέρνηση Τραμπ «είναι κάτι περισσότερο από συμβολική πράξη». Όπως εξήγησε, πρόκειται για «μια επαναβεβαίωση της εθνικής κυριαρχίας και μια σαφή αποδοκιμασία του παγκόσμιου τεχνοκρατικού μοντέλου που θέτει τη συμμόρφωση πάνω από τη συναίνεση».

Αν και οι περισσότερες πρωτοβουλίες για την απομάκρυνση των Ηνωμένων Πολιτειών από τον ΟΗΕ και την Ατζέντα 2030 προήλθαν από τον Λευκό Οίκο, το Κογκρέσο άρχισε επίσης να διαδραματίζει ρόλο. Το νομοσχέδιο One Big Beautiful Bill Act, που υπέγραψε ο Τραμπ στις 4 Ιουλίου, περιλάμβανε διατάξεις που κατήργησαν προγράμματα με στήριξη του ΟΗΕ και περιόρισαν τη χρηματοδότηση σε βασικές πρωτοβουλίες.

Ο ίδιος ο πρόεδρος Τραμπ διαμαρτυρήθηκε ότι το νομοσχέδιο δεν προχώρησε αρκετά στην κατάργηση των «πράσινων φορολογικών πιστώσεων», τις οποίες χαρακτήρισε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης «γιγαντιαία απάτη» που ωφελεί την Κίνα. Παρ’ όλα αυτά, ο νόμος ανέτρεψε μεγάλα τμήματα του Inflation Reduction Act του 2022, που οι Δημοκρατικοί προέβαλαν ως το μεγαλύτερο κλιματικό νομοσχέδιο στην ιστορία, μαζί με πολλές άλλες περιβαλλοντικές ρυθμίσεις.

Κατά τον ΜακΦέρριν, «τα μέτρα αυτά δείχνουν ότι στο Κογκρέσο ενισχύεται η πεποίθηση πως το καθεστώς ήπιας παγκόσμιας διακυβέρνησης του ΟΗΕ δεν συμβαδίζει με τον αμερικανικό συνταγματισμό ούτε με την οικονομική ελευθερία». Ο ίδιος κάλεσε σε περισσότερες πρωτοβουλίες από την εκτελεστική και τη νομοθετική εξουσία.

«Για τους Αμερικανούς, η απόρριψη της Ατζέντας 2030 του ΟΗΕ δεν είναι μόνο ζήτημα εξωτερικής πολιτικής», πρόσθεσε. «Είναι θέμα αποκατάστασης της αυτοδιακυβέρνησης, διασφάλισης της ατομικής και οικονομικής ελευθερίας και προστασίας της βιομηχανίας από ιδεολογικές παρεμβάσεις. Σημαίνει επιστροφή σε ένα σύστημα όπου το κεφάλαιο κατανέμεται από τις αγορές, οι πολίτες θέτουν τις προτεραιότητες και η κυβερνητική εξουσία ασκείται με συνταγματικά όρια — και όχι από διεθνείς οργανισμούς ή συστήματα αξιολόγησης ακτιβιστών».

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ, μαζί με Ρεπουμπλικανούς νομοθέτες, υπογράφει τον νόμο One Big Beautiful Bill Act κατά τη διάρκεια πικνίκ για οικογένειες στρατιωτικών την Ημέρα της Ανεξαρτησίας, στον νότιο κήπο του Λευκού Οίκου, στις 4 Ιουλίου 2025. (Samuel Corum/Getty Images)

 

Ο Κρεγκ Ράκερ, πρόεδρος της Committee for a Constructive Tomorrow («Επιτροπή για Ένα Δημιουργικό Αύριο»), δήλωσε ότι αναμένει μια συνεχιζόμενη ανατροπή των πολιτικών που σχετίζονται με το κλίμα και άλλων πολιτικών, συμπεριλαμβανομένης της εγκατάλειψης των πολιτικών ποικιλομορφίας, ισότητας και ένταξης καθώς και των πολιτικών περιβαλλοντικής, κοινωνικής και εταιρικής διακυβέρνησης· λιγότερη χρηματοδότηση για περιβαλλοντικά προγράμματα· και μια ανανεωμένη έμφαση στην ενίσχυση του ενεργειακού τομέα των ΗΠΑ.

«Η Ατζέντα 2030 είναι ένα σοσιαλιστικό όνειρο από πάνω προς τα κάτω, μια διακυβέρνηση εντολών και ελέγχου που συνδέεται με τις προτεραιότητες των Ηνωμένων Εθνών», είπε ο Ράκερ στην Epoch Times. «Έχει τα πλοκάμια της σε πολλά τμήματα της κυβέρνησής μας, σε εθνικό, πολιτειακό και τοπικό επίπεδο».

Ζήτημα εθνικής ασφάλειας

Ο πρέσβης Κέβιν Μόλεϋ, ο οποίος είχε διατελέσει υφυπουργός Εξωτερικών αρμόδιος για διεθνείς οργανισμούς κατά την πρώτη θητεία του Ντόναλντ Τραμπ, υπογράμμισε ότι η αντίσταση της κυβέρνησης στην ατζέντα του ΟΗΕ για τη βιώσιμη ανάπτυξη είναι κρίσιμη και για την εθνική ασφάλεια.

Ανέφερε την αυξανόμενη επιρροή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας (ΚΚΚ) μέσα στον ΟΗΕ και στη διαμόρφωση των παγκόσμιων προγραμμάτων του. Όπως είπε, το ΚΚΚ αξιοποιεί τον ΟΗΕ και την «ψευδο-περιβαλλοντική του ατζέντα» για να αποδυναμώσει την αμερικανική οικονομία, ενώ ταυτόχρονα ενισχύει τη δική του.

Ο Μόλεϋ σημείωσε: «Από τότε που επιτρέψαμε στο ΚΚΚ να εισέλθει στον Παγκόσμιο Οργανισμό Εμπορίου με την ψευδή υπόθεση ότι θα γινόταν πιο όμοιο με εμάς, το αποτέλεσμα ήταν καταστροφικό. Δεν ήταν ποτέ αυτή η πρόθεσή τους».

Τόνισε ότι η πολιτική αυτή πλήττει κυρίως τους πλέον αδύναμους. «Οι φτωχότεροι από τους φτωχούς είναι αυτοί που ζημιώνονται περισσότερο από αυτόν τον ψεύτικο περιβαλλοντισμό, που αποτελεί απλώς μια άλλη ονομασία για τον αντικαπιταλισμό. Στόχος είναι η αναδιανομή του πλούτου μας· αυτό προσπαθεί να επιτύχει ο ΟΗΕ εδώ και δεκαετίες», είπε χαρακτηριστικά.

Ο ΟΗΕ και οι εκπρόσωποί του δεν απάντησαν σε αιτήματα για σχολιασμό.

Η επιρροή της Κίνας στον Καναδά: Πρώην διευθυντής της RCMP ζητά άμεση δράση

Παρά τις πολυετείς προσπάθειες του Πεκίνου να επεκτείνει την επιρροή του στον Καναδά, η χώρα δεν έχει ακόμη αναγνωρίσει πλήρως ούτε έχει αντιμετωπίσει την απειλή που το κομμουνιστικό καθεστώς συνιστά για το μέλλον της, σύμφωνα με έναν πρώην αξιωματικό της Βασιλικής Καναδικής Έφιππης Αστυνομίας (Royal Canadian Mounted Police – RCMP).

Ο Γκάρρυ Κλέμεντ, πρώην εθνικός διευθυντής του προγράμματος Proceeds of Crime («Έσοδα από εγκληματικές δραστηριότητες») της RCMP, ερευνά το διασυνοριακό έγκλημα επί δεκαετίες. Περιγράφει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) ως τη «μεγαλύτερη διασυνοριακή οργανωμένη εγκληματική ομάδα στον κόσμο» και λέει ότι παρά τα αυξανόμενα στοιχεία για τους χειριστές του, πολλοί σε θέσεις εξουσίας στον Καναδά φαίνονται απρόθυμοι να αναγνωρίσουν την απειλή ή να λάβουν μέτρα.

«Επειδή είμαστε μια τόσο καλή και ευγενική χώρα, το απορρίπτουμε και το αφήνουμε να προχωρά, αλλά θα το βρούμε μπροστά μας», είπε ο Κλέμεντ στην εφημερίδα The Epoch Times σε πρόσφατη συνέντευξη, επικαλούμενος ως παράδειγμα τη χρήση φοιτητών από την Κίνα για να κλέψουν πνευματική ιδιοκτησία από άλλες χώρες ή να διεξάγουν ευαίσθητη έρευνα κρυφά χρησιμοποιώντας βορειοαμερικανικές εγκαταστάσεις.

Είπε ότι κατά τη διάρκεια της πρόσφατης έρευνάς του για τη διείσδυση της Κίνας στον Καναδά, ιδιαίτερα σε επαρχίες όπως η Νήσος του Πρίγκιπα Εδουάρδου, ήταν λιγότερο ανήσυχος για την κλίμακα των επιχειρήσεων του καθεστώτος και περισσότερο για την εμφανή αδιαφορία του Καναδά απέναντι στην επικείμενη απειλή.

«Αυτό που με εξέπληξε είναι ότι η κοινωνία στο σύνολό της ήταν πρόθυμη να χώσει το κεφάλι της στην άμμο, και το ήξεραν», είπε.

Ο Κλέμεντ είναι ένας από τους συγγραφείς του βιβλίου με τίτλο Canada Under Siege: How Prince Edward Island Became a Forward Operating Base for the Chinese Communist Party («Ο Καναδάς υπό πολιορκία: Πώς η Νήσος του Πρίγκιπα Εδουάρδου έγινε προκεχωρημένη βάση επιχειρήσεων για το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας»). Το βιβλίο περιγράφει πώς το κινεζικό καθεστώς για χρόνια χρησιμοποίησε κενά στη μεταναστευτική νομοθεσία και την «αιχμαλωσία ελίτ» ώστε να διεισδύσει στη Νήσο του Πρίγκιπα Εδουάρδου και να το μετατρέψει σε πρώτη γραμμή ξένης παρέμβασης.

«Αυτός είναι υβριδικός πόλεμος», είπε ο Κλέμεντ σε δελτίο Τύπου της 5ης Αυγούστου που ανακοίνωνε την κυκλοφορία του βιβλίου. «Ο Καναδάς δεν κατανοεί ακόμη την κλίμακα της απειλής. Αλλά είμαστε σε έναν οικονομικό πόλεμο, και η Νήσος του Πρίγκιπα Εδουάρδου ήταν η αφετηρία».

Ο Γκάρρυ Κλέμεντ, πρώην διευθυντής της RCMP, σε αχρονολόγητη φωτογραφία. (NTD)

 

Λέει ότι το ΚΚΚ επέλεξε τη μικρότερη επαρχία του Καναδά για στρατηγικούς λόγους, συμπεριλαμβανομένης της εγγύτητάς της σε μια μεγάλη καναδική ναυτική βάση στο Χάλιφαξ και της τοποθεσίας της κοντά στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ο Ντην Μπάξεντεϊλ, διευθύνων σύμβουλος του China Democracy Fund και της Optimum Publishing International, που εκδίδει το νέο βιβλίο, λέει ότι ένας λόγος που το Πεκίνο στοχεύει τον Καναδά είναι για να αποκτήσει πρόσβαση στις Ηνωμένες Πολιτείες – τον κύριο αντίπαλό του στον αγώνα για παγκόσμια επιρροή.

«Χρησιμοποιούν τη χώρα μας για να μπουν στις Ηνωμένες Πολιτείες», είπε σε συνέντευξη στην Epoch Times. «Έχουμε δει πολλούς από τους πράκτορες να μετακινούνται από τον Καναδά στις Ηνωμένες Πολιτείες».

Το ΚΚΚ και το διασυνοριακό έγκλημα

Ο Κλέμεντ λέει ότι προκαλεί έντονη ανησυχία και η διείσδυση του Πεκίνου σε μεγαλύτερες επαρχίες όπως το Οντάριο και η Βρετανική Κολούμπια, με το Βανκούβερ να αναδεικνύεται σε σημαντικό κόμβο για εγκλήματα που σχετίζονται με ναρκωτικά λόγω του ρόλου του ως σημείο διαμετακόμισης ναρκωτικών που εισέρχονται στη Βόρεια Αμερική από την Κίνα.

Η κομμουνιστική Κίνα θεωρείται βασικός συντελεστής της κρίσης φαιντανύλης, καθώς είναι γνωστό ότι η πλειονότητα των χημικών που χρησιμοποιούνται για την παρασκευή του ναρκωτικού προέρχονται από κινεζικές εταιρείες.

Ο διευθυντής του FBI Κας Πατέλ και ο Λευκός Οίκος έχουν εκφράσει την ανησυχία τους φέτος για την παραγωγή ναρκωτικών και τις δραστηριότητες καρτέλ στον Καναδά, με τον Πατέλ να δηλώνει ότι το ΚΚΚ και τα καθεστώτα της Ρωσίας και του Ιράν συνεργάζονται με τα καρτέλ για να περάσουν φαιντανύλη στις Ηνωμένες Πολιτείες μέσω Βανκούβερ.

Μια κυβερνητική έκθεση των ΗΠΑ που δημοσιεύθηκε πέρυσι διαπίστωσε ότι το ΚΚΚ εμπλέκεται σημαντικά στην παραγωγή και διακίνηση παράνομων υλικών φαιντανύλης. Ανέφερε ότι η Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας «επιδοτεί άμεσα» την παραγωγή και εξαγωγή αυτών των ουσιών μέσω φορολογικών επιστροφών, παρέχει χρηματικές επιχορηγήσεις και βραβεία σε εταιρείες που τις διακινούν «ανοιχτά» και «στρατηγικά και οικονομικά» ωφελείται από την κρίση φαιντανύλης.

Ο Κλέμεντ λέει ότι οι κινεζικές εγκληματικές ομάδες που εμπλέκονται στη διακίνηση φαιντανύλης και το ξέπλυμα χρήματος είναι οι κινεζικές τριάδες, οι οποίες συνεργάζονται με καρτέλ και με την υποστήριξη του ΚΚΚ. Περιγράφει την κρίση φαιντανύλης ως «πολεμική τακτική αποσταθεροποίησης από την Κίνα».

«Η Κίνα [είναι] 100% πίσω από το εμπόριο φαιντανύλης», είπε ο Κλέμεντ στην Epoch Times. «Αν πραγματικά ήθελαν να το σταματήσουν, θα μπορούσαν. Είναι κομμουνιστική χώρα – μπορούν να το σταματήσουν».

Σημειώνει επίσης ότι οι κινεζικές εγκληματικές ομάδες είναι βασικοί παράγοντες στο ξέπλυμα παράνομου χρήματος στον Καναδά μέσω μεθόδων όπως το λεγόμενο Μοντέλο Βανκούβερ, στο οποίο τα έσοδα από τις πωλήσεις ναρκωτικών παίζονται σε καζίνο και εξαργυρώνονται ως καθαρά χρήματα. Το μοντέλο προσέλκυσε σημαντική προσοχή το 2022, όταν η δημόσια έρευνα της Βρετανικής Κολούμπια για το ξέπλυμα χρήματος, η Επιτροπή Κάλλεν, αποκάλυψε ότι «πρωτοφανής όγκος» παράνομων μετρητών είχε ξεπλυθεί μέσω των καζίνο της επαρχίας.

Ο Σκοτ ΜακΓκρέγκορ, βετεράνος των μυστικών υπηρεσιών της RCMP και των Καναδικών Ενόπλων Δυνάμεων, είχε δηλώσει προηγουμένως στην Epoch Times ότι οι ομάδες ξεπλύματος χρήματος που υποστηρίζονται από το κινεζικό καθεστώς συχνά συγκεντρώνουν τις δραστηριότητές τους στον Καναδά εκμεταλλευόμενες κενά στο νομικό και δικαστικό σύστημα της χώρας.

«Οι Κινέζοι και τα καρτέλ δραστηριοποιούνται από κοινού αλλά και ανεξάρτητα, καθώς και σε συνεργασία με άλλες οντότητες», επεσήμανε.

Αγοράζοντας καναδική αγροτική γη

Ο Μπάξεντεϊλ λέει ότι σε σύγκριση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, ο Καναδάς υστερεί στις προσπάθειες να προστατεύσει τη γεωργική του γη από κινεζική ιδιοκτησία. Νωρίτερα φέτος, η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρουσίασε εθνικό σχέδιο για να αντιμετωπίσει την ξένη ιδιοκτησία αμερικανικής αγροτικής γης από «ξένες εχθρικές δυνάμεις», εν μέσω αυξανόμενων ανησυχιών για αγορές από Κινέζους επενδυτές.

«Οι Ηνωμένες Πολιτείες τώρα τα απαγορεύουν όλα αυτά», είπε ο Μπάξεντεϊλ. «Στον Καναδά, εξακολουθούμε να προσπαθούμε να καταλάβουμε αν πρέπει να ανησυχούμε ή όχι. Πρέπει να ανησυχούμε. Είναι η οικονομική μας κυριαρχία, είναι το έθνος μας».

Στον Καναδά, η απόκτηση γεωργικής γης από ξένους υπήκοους ρυθμίζεται σε επαρχιακό επίπεδο, με τους κανόνες να διαφέρουν σε όλη τη χώρα. Επαρχίες όπως η Σασκάτσουαν και η Μανιτόμπα επιβάλλουν όρια στα εκτάρια που μπορούν να κατέχουν ξένοι υπήκοοι ή ξένες οντότητες, ενώ άλλες, όπως το Οντάριο και η Βρετανική Κολούμπια, δεν έχουν τέτοιους περιορισμούς.

Το 2021, το 4,1% των διαχειριστών αγροκτημάτων στον Καναδά αυτοπροσδιορίστηκαν ως μέλη εθνοτικών μειονοτήτων ή ιθαγενικών κοινοτήτων, με πάνω από το 21% αυτής της ομάδας να ταυτοποιούνται ως Κινέζοι, σύμφωνα με τη Στατιστική Υπηρεσία του Καναδά. Εν τω μεταξύ, παραμένει ασαφές εάν αυτοί οι Κινέζοι μετανάστες υποστηρίζονται από ξένους επενδυτές, καθώς, σε αντίθεση με τις Ηνωμένες Πολιτείες, αυτού του είδους τα δεδομένα δεν είναι άμεσα διαθέσιμα.

Ο Κλέμεντ λέει ότι το ενδιαφέρον της Κίνας για την απόκτηση καναδικής αγροτικής γης συνδέεται με τους άφθονους φυσικούς πόρους της χώρας και τη γενικότερη στρατηγική του Πεκίνου να εξασφαλίσει βασικά αγαθά όπως το νερό, την τροφή και τα ορυκτά.

«Είναι ένας αποτελεσματικός τρόπος ελέγχου της διατροφικής αλυσίδας, οπότε τα κίνητρα είναι πολλαπλά», είπε. «Αυτοί είναι μόνο μερικοί από τους λόγους, αλλά εμείς είμαστε υπερβολικά αφελείς για να το αντιληφθούμε».

Στοχοποιώντας τη διασπορά

Σύμφωνα με τον Μπάξεντεϊλ, ο Καναδάς δεν προστατεύει επαρκώς τα μέλη της διασποράς του, ειδικά τους Κινέζους, επιτρέποντας έτσι στο Πεκίνο να τους στοχοποιεί μέσα στη χώρα.

Η διασυνοριακή καταστολή στον Καναδά έχει γίνει αυξανόμενη ανησυχία, με ομάδες διασποράς όπως οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, οι Ουιγούροι, οι Θιβετιανοί και οι υποστηρικτές της δημοκρατίας στο Χονγκ Κονγκ να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου και να καλούν την Οττάβα να λάβει ισχυρότερα μέτρα.

Η διασυνοριακή καταστολή παίρνει διάφορες μορφές, όπως παρακολούθηση, βανδαλισμό, απόπειρες δολοφονίας, εξαναγκαστική επιστροφή με κατάσχεση διαβατηρίου, απειλές εναντίον συγγενών στην πατρίδα ή ψηφιακές εκστρατείες δυσφήμησης.

Νωρίτερα φέτος, η δημόσια έρευνα του Καναδά για την ξένη παρέμβαση αναγνώρισε την Κίνα ως τον «πιο ενεργό δράστη ξένης παρέμβασης που στοχοποιεί τους δημοκρατικούς θεσμούς του Καναδά», σύμφωνα με την τελική έκθεση της έρευνας. Η επίτροπος Μαρί-Ζοζέ Ογκ (Marie-Josée Hogue), που ηγήθηκε της έρευνας, είπε ότι η πρακτική – την οποία χαρακτήρισε «γνήσια μάστιγα» – απαιτεί άμεση κυβερνητική δράση.

Ο Μπάξεντεϊλ λέει ότι η Οττάβα πρέπει να ενεργήσει γρήγορα για να αντιμετωπίσει τη διασυνοριακή καταστολή.

«Δεν μπορούμε να επιτρέπουμε σε μια ξένη κυβέρνηση να καταπνίγει όλα αυτά τα στοιχεία μέσα στη χώρα μας», παρατήρησε.

«[Οι θεσμοί του Καναδά], που υπήρξαν ανθεκτικοί, χρειάζονται μεταρρύθμιση και πρέπει να προστατεύσουν τα συμφέροντα της κινεζικής διασποράς, της θιβετιανής διασποράς, της διασποράς των Ουιγούρων, κάθε κοινότητας διασποράς σε αυτήν τη χώρα, συμπεριλαμβανομένων των Ινδών, των Σιχ, κλπ», πρόσθεσε.

«Αυτό υποσχέθηκε ο Καναδάς. Τους απογοητεύουμε.»

Ο υπουργός Δημόσιας Ασφάλειας Γκάρυ Ανναντασανγκάρι δήλωσε ότι αυτό το φθινόπωρο θα δημιουργηθεί ένα μητρώο ξένης επιρροής με στόχο την καταπολέμηση της ξένης παρέμβασης στον Καναδά. Το μητρώο αποτελεί μέρος της νομοθεσίας που ψηφίστηκε πέρυσι με τίτλο «An Act respecting countering foreign interference» («Νόμος σχετικά με την αντιμετώπιση της ξένης παρέμβασης»), η οποία προέκυψε από τα πορίσματα της δημόσιας έρευνας.

Το υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας είχε δηλώσει στην Epoch Times ότι, για να αντιμετωπίσει τη διασυνοριακή καταστολή, η κυβέρνηση και οι υπηρεσίες επιβολής του νόμου εργάζονται με τις κοινότητες που κινδυνεύουν και προσφέρουν εργαλεία για την προστασία τους, ενώ σε διεθνές επίπεδο, η Οττάβα συνεργάζεται με εταίρους για να αντιμετωπίσει αυτό το παγκόσμιο ζήτημα.

Ευαισθητοποίηση για την απειλή της Κίνας

Ο Μπάξεντεϊλ, ο οποίος έχει εκδώσει πολλά βιβλία για τις επιχειρήσεις του ΚΚΚ εναντίον του Καναδά, λέει ότι ενώ ο ίδιος και οι συγγραφείς που στηρίζει έχουν στοχοποιηθεί εξαιτίας της δουλειάς τους, είναι αποφασισμένος να συνεχίσει να ευαισθητοποιεί το κοινό σχετικά με το ζήτημα.

«Με έχουν απειλήσει, με έχουν στοχοποιήσει, αλλά τελικά, δεν πρόκειται για μένα. Είναι ο κίνδυνος που έχουν αναλάβει οι συγγραφείς μου, οι άνθρωποι, οι φωνές. Εγώ είμαι απλώς το άτομο που βοηθά να έρθουν αυτές οι φωνές στο προσκήνιο», είπε.

«Το κάνω απλά επειδή πιστεύω ότι είναι σωστό. Πιστεύω στην αλήθεια. Πιστεύω στην ελευθερία. Πιστεύω στην ανεξιθρησκεία, στην ελευθερία του λόγου, στην ελευθερία της συνείδησης».

Ο Κλέμεντ λέει ότι, ενώ θα μπορούσε να έχει συνταξιοδοτηθεί, θεωρεί καθήκον του να βοηθήσει τον Καναδά να αναγνωρίσει την απειλή της Κίνας.

«Θα μπορούσα να έχω συνταξιοδοτηθεί εδώ και καιρό και να κάθομαι σε μια παραλία πίνοντας μαργαρίτες», ανέφερε.

«Συνεχίζω επειδή εξακολουθώ να πιστεύω στον Καναδά. Είμαι περήφανος που είμαι Καναδός, και οφείλω στα παιδιά μου, τα εγγόνια μου και τα δικά τους παιδιά να προσπαθήσω, γιατί αν δεν το κάνουμε, η χώρα που έχουμε σήμερα δεν θα είναι η χώρα που θα έχουν αυτοί αύριο».

Της Carolina Avendano

Μια ματιά στα παρασκήνια των προετοιμασιών της αποστολής της NASA

ΧΙΟΥΣΤΟΝ – Το διαστημόπλοιο Orion που έχει ανατεθεί στην αποστολή Artemis II της Εθνικής Υπηρεσίας Αεροναυπηγικής και Διαστήματος (NASA) απέκτησε επιτέλους όνομα, και οι υπεύθυνοι το αποκαλούν «Integrity» («Ακεραιότητα»).

Το σκάφος θα μεταφέρει τους αστροναύτες της NASA Ρέιντ Γουάιζμαν, Βίκτορ Γκλόβερ και Κριστίνα Κοχ, καθώς και τον Καναδό αστροναύτη Τζέρεμι Χάνσεν, στην πρώτη επανδρωμένη πτήση γύρω από τη Σελήνη εδώ και περισσότερα από 50 χρόνια, με πιθανή ημερομηνία τον Φεβρουάριο του 2026.

Ενώ προετοιμάζεται να τοποθετηθεί στην κορυφή του γιγαντιαίου πυραύλου Space Launch System στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Κέννεντυ στη Φλόριντα, το πλήρωμα του Integrity, μαζί με τους διευθυντές, τους διαχειριστές και το υποστηρικτικό προσωπικό της αποστολής, πέρασαν δύο ημέρες στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Τζόνσον στο Χιούστον, δίνοντας στην εφημερίδα The Epoch Times και σε άλλα μέσα μια εσωτερική ματιά στην αποστολή.

Η αποστολή έχει την ευκαιρία να καταρρίψει ορισμένα ρεκόρ της εποχής του «Απόλλων» και περιλαμβάνει πρωτοποριακά επιστημονικά πειράματα αφιερωμένα στην κατανόηση του τρόπου με τον οποίο το βαθύ διάστημα επηρεάζει τον άνθρωπο. Οι αστροναύτες και το προσωπικό εδάφους τόνισαν ότι η Artemis II είναι πρωτίστως μια δοκιμαστική πτήση, από την επιτυχία της οποίας θα κριθεί το ενδεχόμενο ύπαρξης αποστολής Artemis III.

Δοκιμαστική πτήση

Η Artemis II έχει προγραμματιστεί να εκτοξευθεί από το Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Κέννεντυ στη Φλόριντα την επόμενη άνοιξη. Ο διευθυντής πτήσης της αποστολής, Τζεφ Ράντιγκαν, ανέφερε στις 24 Σεπτεμβρίου ότι το πλήρωμα είναι έτοιμο, ολοκληρώνει την τελική του εκπαίδευση και πως η ομάδα του έχει επίσης ολοκληρώσει την τελική εκπαίδευση στο κέντρο ελέγχου. Συμπλήρωσε ότι όλοι θα είναι έτοιμοι και πως το μόνο που απομένει είναι να διασφαλιστούν όλοι οι τελικοί έλεγχοι, ώστε να φτάσουν στην εξέδρα εκτόξευσης και να απογειωθούν.

Η αναπληρώτρια βοηθός διαχειριστή για τη Διεύθυνση Ανάπτυξης Αποστολών Εξερεύνησης, Λακίσα Χόκινς, επεσήμανε ότι στόχος της NASA ήταν η εκτόξευση το αργότερο μέχρι τον Απρίλιο του 2026, αλλά το παράθυρο εκτόξευσης θα μπορούσε να ανοίξει ήδη από τις 5 Φεβρουαρίου. Διευκρίνισε ότι από τη στιγμή που ανοίξει αυτό το παράθυρο, θα υπάρχουν διαθέσιμες «περίοδοι εκτόξευσης» διάρκειας από τέσσερις έως οκτώ ημέρες κάθε μήνα, και αν επιλεγεί μία από αυτές τις πρώιμες περιόδους, η εκτόξευση θα είναι πιθανότατα βραδινή.

Ο αστροναύτης Βίκτορ Γκλόβερ περιέγραψε αναλυτικά τις πρώτες δύο ημέρες της αποστολής. Εξήγησε ότι η Ημέρα 1 θα ξεκινήσει επτά ώρες πριν την εκτόξευση, με το πλήρωμα και τις ομάδες εδάφους να ολοκληρώνουν τις τελικές προετοιμασίες. Ανέφερε ότι η Artemis II θα εκτοξευθεί στην κορυφή του ισχυρότερου πυραύλου που βρίσκεται σε λειτουργία, με ώση σχεδόν 4.000 τόνων.

Η Artemis II θα είναι η πρώτη επανδρωμένη πτήση του συστήματος εξερεύνησης του διαστήματος της NASA. (NASA)

 

Όπως είπε, μετά τον διαχωρισμό από τους ενισχυτές στερεού καυσίμου και το κύριο στάδιο, το Integrity θα φτάσει σε τροχιά χάρη στον ανώτερο ενισχυτή. Μόλις βρεθεί σε τροχιά και ο κινητήρας σταματήσει, το πλήρωμα θα ξεκινήσει δοκιμές κρίσιμων συστημάτων, μεταξύ των οποίων και η εγκατάσταση της τουαλέτας και του συστήματος νερού.

Ο Γκλόβερ εξήγησε ότι αυτός και το πλήρωμά του θα ολοκληρώσουν μία τροχιά σε 90 λεπτά, ταξιδεύοντας με ταχύτητα αντίστοιχη του Διεθνούς Διαστημικού Σταθμού, και στη συνέχεια θα ενεργοποιήσουν ξανά το ανώτερο στάδιο για να φτάσουν σε υψηλή τροχιά σχεδόν 64.400 χιλιόμετρα πάνω από την επιφάνεια της Γης.

Στο απόγειο της τροχιάς, το Integrity και η μονάδα υπηρεσίας (service module) της Ευρωπαϊκής Διαστημικής Υπηρεσίας θα αποχωριστούν από τον ενισχυτή. Ο Γουάιζμαν και ο Γκλόβερ θα πετάξουν τότε χειροκίνητα το Integrity, χρησιμοποιώντας τον απορριφθέντα ενισχυτή ως στόχο για επίδειξη συνάντησης. Ο Γκλόβερ σημείωσε ότι με αυτόν τον τρόπο θα διαπιστωθεί αν οι ιδιότητες πτήσης του διαστημοπλοίου Orion είναι κατάλληλες για πιο σύνθετες αποστολές, όπως η σύνδεση με σκάφος προσεδάφισης ή με τον τροχιακό σταθμό γύρω από τη Σελήνη. Πρόσθεσε ότι στη συνέχεια θα επαναδιαμορφώσουν την κάψουλα ώστε να είναι έτοιμη για διαβίωση και εργασία επί εννέα ημέρες.

Το πλήρωμα θα ξεκουραστεί, θα ξυπνήσει στη μέση της νύχτας για να ενεργοποιήσει τον κινητήρα της μονάδας υπηρεσίας και θα επιστρέψει στον ύπνο. Ο Ράντιγκαν εξήγησε ότι το Integrity θα κινηθεί γύρω από τη Γη, μειώνοντας το ύψος της από τα σχεδόν 64.400 χιλιόμετρα στα περίπου 185 χιλιόμετρα. Εκεί, αν δοθεί έγκριση, θα γίνει η ενεργοποίηση του κινητήρα για την έγχυση προς τη Σελήνη, που θα τους απομακρύνει από τη Γη.

Ο Γκλόβερ διευκρίνισε ότι μόνο τότε θα έχουν κανονική περίοδο ύπνου και θα κλείσει η πρώτη «ημέρα».

Το ταξίδι στο βαθύ διάστημα ανάμεσα στη Γη και τη Σελήνη θα διαρκέσει τέσσερις ημέρες, με συνεχείς ελέγχους συστημάτων και διορθώσεις πορείας. Ο Ράντιγκαν υπογράμμισε ότι επειδή πρόκειται για δοκιμαστική πτήση, θα βάλουν το σκάφος σε αυστηρή δοκιμή για να διασφαλιστεί η ετοιμότητα όλων των συστημάτων.

Η πορεία θα διακοπεί την έκτη ημέρα με το πέρασμα από τη Σελήνη. Ο Ράντιγκαν ανέφερε ότι, ανάλογα με τη θέση της, το πλήρωμα θα την προσεγγίσει σε απόσταση από 9.300 έως 16.700 χιλιομέτρων και ότι θα φαίνεται από το παράθυρο περίπου στο μέγεθος μιας μπάλας μπάσκετ κρατημένης με τεντωμένο χέρι.

Το πλήρωμα θα έχει τρεις ώρες για παρατήρηση και φωτογράφιση, περνώντας και σε 45 λεπτά ραδιοφωνικής σιγής κατά την περιφορά. Θα ακολουθήσει τροχιά «ελεύθερης επιστροφής», που εκμεταλλεύεται τη βαρύτητα της Σελήνης για να επιστρέψει το σκάφος στη Γη χωρίς καύσιμο.

Ένας γερανός μετακινεί το διαστημόπλοιο Orion της Artemis II της NASA στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Κέννεντυ στη Φλόριντα στις 21 Μαρτίου 2025.  (Glenn Benson/NASA)

 

Το ταξίδι επιστροφής θα περιλαμβάνει νέους ελέγχους και αποσυναρμολόγηση όλων των συστημάτων που είχαν στηθεί την πρώτη ημέρα. Θα εκτελεστούν διορθώσεις πορείας, ενώ μια τελική καύση θα βάλει το Integrity στη σωστή γωνία επανεισόδου. Στη συνέχεια θα αποσυνδεθεί από τη μονάδα υπηρεσίας και θα στραφεί ώστε η θερμική ασπίδα να αντιμετωπίσει την ατμόσφαιρα.

Οι αστροναύτες εκτίμησαν ότι το σκάφος θα εισέλθει στην ατμόσφαιρα με ταχύτητα 46.500 χλμ/ώρα, δηλαδή 39 φορές την ταχύτητα του ήχου. Η πορεία επανεισόδου θα το επιβραδύνει μέχρι τα 24 χλμ/ώρα, οπότε τα κύρια αλεξίπτωτα θα το ρίξουν στον Ειρηνικό Ωκεανό, ανοικτά της Νότιας Καλιφόρνιας.

Δοκιμή συνθηκών διαβίωσης στην κάψουλα

Η Artemis II δεν είναι μόνο δοκιμή πτήσης αλλά και πλήρης δοκιμή του τρόπου ζωής και εργασίας στο Orion. Ο Μάικλ Ντολ, υπεύθυνος για την κονσόλα Ενδοδιαστημικής Δραστηριότητας στο Κέντρο Ελέγχου, εξήγησε ότι η ομάδα του έχει υπό την ευθύνη της «όλα όσα βρίσκονται μέσα στο όχημα» και πως θα κρατούν το πλήρωμα στο πρόγραμμα σε διαδικασίες όπως η εγκατάσταση, αποσυναρμολόγηση και αποθήκευση του εξοπλισμού, από τους ανιχνευτές ακτινοβολίας μέχρι την τουαλέτα.

Ο Ντολ επισήμανε ότι έχει συνεργαστεί τόσο με το κύριο όσο και με το εφεδρικό πλήρωμα σε προσομοιωτές, καθώς και με τους εργολάβους φορτίου της NASA, για να διασφαλίσει ότι όλα είναι οργανωμένα όσο το δυνατόν πιο αποδοτικά. Πρόσθεσε ότι κατά τη διάρκεια της πτήσης οι αστροναύτες θα δοκιμάσουν σενάρια έκτακτης ανάγκης, όπως να φορέσουν τις στολές πίεσης και να προστατευτούν από εκρήξεις ηλιακής ακτινοβολίας.

Το κέντρο ελέγχου της αποστολής Artemis II προετοιμάζεται για την επερχόμενη εκτόξευση στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Τζόνσον στο Χιούστον στις 24 Σεπτεμβρίου 2025. (T.J. Muscaro/The Epoch Times)

 

Η NASA απαιτεί άσκηση σε αποστολές που ξεπερνούν τις εννέα ημέρες. Παρότι η Artemis II μόλις υπερβαίνει αυτό το όριο, το πλήρωμα θα δοκιμάσει ένα νέο όργανο γυμναστικής, τον «τροχό αδράνειας», καθώς και μεθόδους για τη βέλτιστη αξιοποίηση χρόνου των υπόλοιπων μελών.

Η δραστηριότητα που αναμένεται να τραβήξει τη μεγαλύτερη προσοχή θα είναι η παρατήρηση της Σελήνης από το πλήρωμα.

Όσα δεν έχει αντικρίσει ποτέ η ανθρωπότητα

Την έκτη ημέρα της αποστολής, οι Γουάιζμαν, Γκλόβερ, Κοχ και Χάνσεν θα έχουν ένα τρίωρο παράθυρο για την παρατήρηση της Σελήνης.

Η υπεύθυνη επιστήμης της Artemis II για τη Σελήνη, Κέλσι Γιανγκ, μαζί με ολόκληρη την επιστημονική ομάδα εδάφους, εξέφρασαν την ελπίδα ότι το πλήρωμα θα καταφέρει να δει τμήματα του 60 τοις εκατό της σεληνιακής επιφάνειας που κανένα ανθρώπινο μάτι δεν έχει παρατηρήσει ποτέ.

Κατά τη διάρκεια της πτήσης του Integrity δίπλα από τη Σελήνη, η επιστημονική ομάδα της Artemis II θα βρίσκεται σε ειδικά διαμορφωμένο δωμάτιο υποστήριξης με διαδραστικό χάρτη. Εκεί θα παρακολουθεί τις παρατηρήσεις του πληρώματος και θα μεταφέρει ερωτήσεις και οδηγίες μέσω του εκπροσώπου της στο κέντρο ελέγχου προς τον διευθυντή πτήσης και τον ελεγκτή πτήσης που είναι υπεύθυνος για την επικοινωνία με το πλήρωμα, γνωστό ως CAPCOM.

Ήδη έχουν επιλεγεί δεκάδες πιθανοί στόχοι, όπως ο Κρατήρας Τσιολκόφσκι, η Λεκάνη Οριεντάλε και η Λεκάνη Απόλλων.

Η προσοχή των επιστημόνων θα εστιαστεί κυρίως στη μακρινή πλευρά της Σελήνης, την οποία οι αποστολές Απόλλων απέφυγαν προκειμένου να προσεδαφιστούν στη φωτισμένη κοντινή πλευρά. Ωστόσο, ελπίζουν επίσης να παρατηρήσουν όσο το δυνατόν μεγαλύτερο τμήμα του νοτίου πόλου, ενόψει της προσεδάφισης της Artemis III εκεί.

Παρά το γεγονός ότι μη επανδρωμένα σκάφη έχουν χαρτογραφήσει πλήρως τη σεληνιακή επιφάνεια, οι υπεύθυνοι τόνισαν ότι δεν υπάρχει καλύτερο εργαλείο παρατήρησης από το ανθρώπινο μάτι.

Οι σεληνιακοί επιστήμονες δήλωσαν στην Epoch Times ότι όσο πιο φωτισμένη είναι η μακρινή πλευρά, τόσο το καλύτερο. Παραδέχθηκαν ωστόσο ότι εξαρτώνται από όλους τους άλλους παράγοντες της αποστολής και δεν θα γνωρίζουν με βεβαιότητα ποιο τμήμα της Σελήνης θα είναι ορατό μέχρι να πραγματοποιηθεί η έγχυση προς τη Σελήνη.

Μόλις ξεκινήσει αυτή η φάση, η επιστημονική ομάδα θα διαθέτει τέσσερις ημέρες για να καθορίσει συγκεκριμένους στόχους και να ζητήσει από το πλήρωμα προσαρμογές στάσης, ώστε να εξασφαλιστεί η καλύτερη δυνατή θέαση. Παράλληλα, θα υπάρχουν εναλλακτικοί στόχοι, ανάλογα με τη φάση της Σελήνης και τον τρόπο που το φως του Ήλιου πέφτει στην επιφάνεια. Οι προτεραιότητες μπορεί να κυμαίνονται από την καταγραφή διαφορετικών αποχρώσεων χρώματος, μέχρι την αποτύπωση νέων περιγραμμάτων κρατήρων ή ακόμη και την καταγραφή προσκρούσεων μετεωροειδών που ξεχωρίζουν από τις σκοτεινές περιοχές.

Η Τζουλιάνα Γκρος (δεξιά), υπεύθυνη επιμέλειας της Artemis, και η Σίνθια Έβανς (αριστερά), υπεύθυνη εκπαίδευσης σεληνιακής επιστήμης και στρατηγικής ενσωμάτωσης της Artemis, εξηγούν τι είδους πετρώματα ελπίζουν να βρουν σε διαφορετικές τοποθεσίες της σεληνιακής επιφάνειας, στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Τζόνσον στο Χιούστον στις 23 Σεπτεμβρίου 2025. (T.J. Muscaro/The Epoch Times)

 

Οι αστροναύτες έχουν αφιερώσει εβδομάδες σε εκπαίδευση γεωλογίας, και οι επιστήμονες εμφανίστηκαν βέβαιοι ότι οι λεκτικές περιγραφές τους, τα σκίτσα και οι φωτογραφίες από την επιφάνεια της Σελήνης θα μπορούσαν να προσφέρουν σημαντικές γνώσεις. Οι αποχρώσεις, για παράδειγμα, θα μπορούσαν να υποδηλώνουν την παρουσία ορισμένων μετάλλων, ενώ τα καθαρά περιγράμματα γεωμορφολογικών χαρακτηριστικών θα μπορούσαν να δώσουν πληροφορίες που δεν έχουν εντοπιστεί από προηγούμενη φωτογράφιση.

Ωστόσο, αυτή η σεληνιακή γεωλογική παρατήρηση αποτελεί μόνο μία από τις τέσσερις επιστημονικές αποστολές που θα εκτελεστούν με την Artemis II.

Οι αστροναύτες στο μικροσκόπιο της επιστήμης

Οι Γουάιζμαν, Γκλόβερ, Κοχ και Χάνσεν δεν θα είναι μόνο αστροναύτες αλλά και υποκείμενα σε πειράματα ανθρώπινης βιολογίας, τα οποία στοχεύουν στο να κατανοήσουν καλύτερα πώς το βαθύ διάστημα επηρεάζει το ανθρώπινο σώμα.

Ένα από αυτά τα πειράματα ονομάζεται AVATAR, από τα αρχικά της φράσης A Virtual Astronaut Tissue Analog Response («Εικονική Αντίδραση Ιστών Αστροναύτη»). Το πρόγραμμα αυτό θα μεταφέρει βλαστοκύτταρα και προγονικά κύτταρα που σχηματίζουν αίμα και προέρχονται από τον μυελό των οστών, τοποθετημένα σε μικροσυσκευές που μιμούνται ιστούς μεγέθους περίπου όσο μια μονάδα αποθήκευσης USB. Αυτά τα «βιοτσίπ» μιμούνται τον τρόπο με τον οποίο διαφορετικοί ιστοί —όπως στον εγκέφαλο, την καρδιά, το ήπαρ και άλλα όργανα— θα ανταποκρίνονταν στις περιβαλλοντικές πιέσεις του βαθιού διαστήματος, όπως η έκθεση σε ακτινοβολία.

Κάθε ένα από αυτά τα «βιοτσίπ» θα φέρει κύτταρα από το πλήρωμα και θα μπορεί να χρησιμοποιηθεί για την προσαρμογή ιατρικών και φαρμακευτικών θεραπειών ειδικά για κάθε αστροναύτη.

Ο αστροναύτης της NASA Ράντι Μπρέσνικ προετοιμάζεται να συλλέξει ένα ξηρό δείγμα σάλιου στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Η διαδικασία, η οποία βοηθά τους επιστήμονες να ερευνήσουν πώς επηρεάζεται το ανοσοποιητικό σύστημα από τα διαστημικά ταξίδια και θα αποτελέσει μέρος της αποστολής Artemis II, περιλαμβάνει το αποτύπωμα του σάλιου σε ειδικό χαρτί που αποθηκεύεται σε φυλλάδια μεγέθους τσέπης. (NASA)

 

Η Κοχ εξήγησε ότι διεξάγεται μια μελέτη τύπου «βιο-δεικτών ανοσίας», με την ίδια να έχει αποκτήσει εμπειρία με το πρόγραμμα AVATAR από την προηγούμενη αποστολή της στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό. Σημείωσε ότι ένα συναρπαστικό χαρακτηριστικό του διαστημικού περιβάλλοντος είναι πως αλλάζει πραγματικά το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος, κάτι που θεωρεί σημαντικό τόσο για τους ίδιους τους αστροναύτες όσο και για τους συναδέλφους τους. Θύμισε ότι πολλοί είχαν βιώσει τέτοιες αλλαγές κατά την παραμονή τους στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, και υπογράμμισε ότι θα χρειαστεί πλήρης κατανόηση του φαινομένου αυτού για αποστολές μεγάλης διάρκειας.

Ένα άλλο πείραμα ονομάζεται ARCHeR, από τα αρχικά της φράσης Artemis Research for Crew Health & Readiness («Έρευνα για την Υγεία και την Ετοιμότητα του Πληρώματος Artemis »), και εστιάζει στην υγεία, τα μοτίβα ύπνου και τη δραστηριότητα των αστροναυτών κατά τη διάρκεια των αποστολών Artemis. Η Κοχ δήλωσε ότι η ομάδα μαθαίνει πώς οι άνθρωποι μπορούν να αντεπεξέλθουν σε σκληρές αποστολές εξερεύνησης στο βαθύ διάστημα, σημειώνοντας ότι εξετάζουν τη γνωστική λειτουργία, τον ύπνο, την υγιεινή και γενικότερα τον τρόπο με τον οποίο μπορούν να επιτυγχάνουν μέγιστη απόδοση σε τέτοια περιβάλλοντα.

Το τρίτο πείραμα πραγματοποιείται από το Πρόγραμμα Ανθρώπινης Έρευνας της NASA και ονομάζεται Standard Measures. Ήδη συλλέγει δεδομένα από αποστολές στον Διεθνή Διαστημικό Σταθμό, και μέσω της Artemis θα επεκτείνει τη βάση δεδομένων του στο ταξίδι στο βαθύ διάστημα.

Αξιωματούχοι της NASA εξήγησαν ότι τα «τυπικά μέτρα» περιλαμβάνουν ψυχολογικές αξιολογήσεις, μετρήσεις ύψους κεφαλιού και κινήσεων σώματος πριν και μετά την αποστολή, αιμοληψίες για την εξέταση της θρεπτικής κατάστασης, της καρδιαγγειακής υγείας και του ανοσοποιητικού συστήματος.

Η Κοχ ανέφερε ότι το πρόγραμμα ουσιαστικά περιλαμβάνει «τα πάντα όσα μπορεί κανείς να σκεφτεί για το ανθρώπινο σώμα» και τα συγκεντρώνει σε μια αποθήκη δεδομένων. Πρόσθεσε ότι ακόμη και ερωτήματα που δεν έχουν τεθεί ή μέθοδοι που δεν έχουν εφευρεθεί θα μπορούν στο μέλλον να απαντηθούν, καθώς θα υπάρχει αυτό το πολύτιμο αρχείο όλων όσοι έχουν ταξιδέψει στο διάστημα.

Τα μέλη του πληρώματος της Artemis II Ρέιντ Γουάιζμαν, Βίκτορ Γκλόβερ, Κριστίνα Κοχ και Τζέρεμι Χάνσεν συμμετέχουν σε εκπαίδευση στην Εγκατάσταση Ομοιωμάτων Διαστημικών Οχημάτων στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Τζόνσον στο Χιούστον στις 30 Ιανουαρίου 2025. (Mark Sowa/NASA)

 

Με την εκτόξευση της Artemis II, θα αναπτυχθούν επίσης τέσσερις μικροί δορυφόροι τύπου cube satellite σε τροχιά, οι οποίοι θα επικεντρωθούν σε θέματα όπως η ακτινοβολία και τα μελλοντικά συστήματα επικοινωνίας.

Μόλις επιστρέψουν οι αστροναύτες, θα κληθούν να εκτελέσουν σωματικές δοκιμασίες ώστε να κατανοηθούν οι επιπτώσεις της μετάβασης από τη μικροβαρύτητα σε περιβάλλον με βαρύτητα, όπως της Σελήνης ή του Άρη, στο ανθρώπινο σώμα.

Ο επικεφαλής επιστήμονας εξερεύνησης της NASA, Τζέικομπ Μπλίτσερ, εξήγησε ότι αυτό είναι ακόμη πιο σημαντικό όταν πρόκειται για ταξίδια σε μακρινούς προορισμούς όπως ο Άρης, όπου οι αστροναύτες θα βρίσκονται σε μεταφορά για πολλούς μήνες πριν κληθούν να επιχειρήσουν στην επιφάνεια. Τόνισε ότι η αποστολή αυτή είναι από τις πρώτες ευκαιρίες να μελετηθεί η ανθρώπινη απόκριση στη μετάβαση βαρύτητας και πρόσθεσε ότι η NASA σκοπεύει να αξιοποιήσει πλήρως αυτή την ευκαιρία.

Κοιτάζοντας μπροστά: Artemis III και πέρα

Μαζί με την πρωτοποριακή επιστήμη και την πρώτη επανδρωμένη πτήση του Orion, η Artemis II φέρει πολλές πρωτιές και έχει τη δυνατότητα να καταρρίψει το ρεκόρ απόστασης από τη Γη της αποστολής Απόλλων 13 και το ρεκόρ ταχύτητας της αποστολής Απόλλων 10. Το γεγονός και μόνο ότι θα είναι η πρώτη επανδρωμένη πτήση γύρω από τη Σελήνη έπειτα από περισσότερο από 50 χρόνια θεωρείται ιδιαίτερα σημαντικό.

Ο διοικητής της αποστολής δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι ελπίζει η αποστολή του να αποτελέσει το πρώτο ντόμινο που θα πυροδοτήσει μια αλυσιδωτή αντίδραση για την εξάπλωση της ανθρωπότητας στο βαθύ διάστημα. Επισήμανε χαρακτηριστικά ότι εύχεται να ξεχαστούν, διότι αυτό θα σημαίνει πως το πρόγραμμα Artemis θα έχει πετύχει: άνθρωποι θα βρίσκονται στον Άρη, στους δορυφόρους του Κρόνου και θα επεκτείνονται στο ηλιακό σύστημα.

Ο Γκλόβερ συμφώνησε με αυτό το σκεπτικό, αλλά επικεντρώθηκε περισσότερο στο άμεσο μέλλον και στην Artemis III. Υπογράμμισε ότι η επιτυχία της αποστολής τους βασίζεται στο να παραδώσουν στην Artemis III ένα σταθερό σημείο εκκίνησης που θα επιτρέψει στις Ηνωμένες Πολιτείες και στους εταίρους τους να επιστρέψουν στην επιφάνεια της Σελήνης.

(Επάνω) Η ομάδα Exploration Ground Systems της NASA εγκαθιστά τον προσαρμογέα σταδίου εκτόξευσης στο κεντρικό στάδιο του πυραύλου Space Launch System της Artemis II, πάνω στον κινητό εκτοξευτή, μέσα στο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Κέννεντυ στη Φλόριντα, στις 3 Απριλίου 2025. Ο κωνικός προσαρμογέας συνδέει το ανώτερο στάδιο με το ενδιάμεσο κρυογενικό στάδιο πρόωσης και προστατεύει τους υπολογιστές πτήσης, τα ηλεκτρονικά και τα ηλεκτρικά συστήματα κατά την εκτόξευση και την άνοδο.
(Κάτω) Το κεντρικό στάδιο της Artemis II ανυψώνεται στον Χώρο Συναρμολόγησης High Bay 3, μέσα στο Κτίριο Συναρμολόγησης Οχημάτων στο Κέντρο Διαστημικών Πτήσεων Κέννεντυ στη Φλόριντα, στις 23 Μαρτίου 2025. (Isaac Watson/NASA, Frank Michaux/NASA)

 

Μετά την επιτυχή ολοκλήρωση της Artemis II την άνοιξη του 2026, η Artemis III αναμένεται να αποτελέσει την πρώτη επανδρωμένη σεληνιακή προσεδάφιση μετά την αποστολή Απόλλων 17, πριν από περισσότερο από 50 χρόνια. Η εκτόξευσή της προγραμματίζεται για τα μέσα του 2027, με αποστολή 30 ημερών στον νότιο πόλο της Σελήνης. Ωστόσο, το πλήρωμά της δεν έχει ακόμη επιβεβαιωθεί και η πραγματοποίησή της εξαρτάται από την ικανότητα της SpaceX να παραδώσει εγκαίρως το Σύστημα Ανθρώπινης Προσσελήνωσης.

Στη συνέχεια, η αποστολή Artemis IV θα έχει στόχο να συνδέσει και να εγκαταστήσει τα δύο τμήματα του διαστημικού σταθμού Gateway σε σεληνιακή τροχιά.

Όλες αυτές οι αποστολές, καθώς και οι μελλοντικές Artemis, βασίζονται στο διαστημόπλοιο Orion, γεγονός που σημαίνει ότι όλες εξαρτώνται από την επιτυχία του Integrity και της Artemis II.

Του T.J. Muscaro

Έκθεση του Παρατηρητηρίου των ΗΕ αποκαλύπτει τη διείσδυση της Χαμάς στο εκπαιδευτικό σύστημα της UNRWA

Ενδελεχής, πολυσέλιδη έρευνα του Παρατηρητηρίου των Ηνωμένων Εθνών (UN Watch) αποκαλύπτει πώς ηγετικά στελέχη της Χαμάς κατέλαβαν σταδιακά τον έλεγχο του εκπαιδευτικού συστήματος της UNRWA  στη Γάζα και τον Λίβανο, ενώ ο ΟΗΕ γνώριζε το πρόβλημα αλλά δεν ενήργησε αποτελεσματικά.

Η έκθεση, με τίτλο «Schools in the Grip of Terror: How UNRWA Allowed Hamas Chiefs to Control Its Education System» (Σχολεία στα χέρια του τρόμου: Πώς επέτρεψε η UNRWA σε ηγέτες της Χαμάς να πάρουν τον έλεγχο του εκπαιδευτικού της συστήματος), παρουσιάστηκε στη γερμανική Βουλή αυτόν τον Σεπτέμβριο, φέρνοντας στο φως ένα συστηματικό πρόβλημα που επηρεάζει την εκπαίδευση εκατοντάδων χιλιάδων παιδιών.

Η ιστορική διάσταση του προβλήματος

Η UNRWA (Υπηρεσία Αρωγής και Έργων του ΟΗΕ για τους Παλαιστινίους Πρόσφυγες στην Εγγύς Ανατολή) ιδρύθηκε το 1949 από τη Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ, αρχικά με κύριο στόχο την παροχή άμεσης βοήθειας και προγραμμάτων ανάπτυξης για τους Παλαιστίνιους πρόσφυγες που έχασαν τα σπίτια τους, με το εκπαιδευτικό κομμάτι να έχει  δευτερεύοντα ρόλο. Οι πρώτες τάξεις για παιδιά Παλαιστινίων προσφύγων δημιουργήθηκαν το 1948 από τους ίδιους τους πρόσφυγες – εκπαιδευτικούς που είχαν εγκαταλείψει την Παλαιστίνη, αλλά ήταν αποφασισμένοι να συνεχίσουν την εκπαίδευση των παιδιών.

Σταδιακά, η εκπαίδευση εξελίχθηκε στο μεγαλύτερο πρόγραμμα της UNRWA τόσο σε προϋπολογισμό όσο και σε προσωπικό. Σήμερα, η UNRWA διαχειρίζεται 706 σχολεία με 20.000 εκπαιδευτικό προσωπικό, παρέχοντας εκπαίδευση σε περίπου 500.000 μαθητές σε πέντε περιοχές: Γάζα, Δυτική Όχθη, Ιορδανία, Λίβανο και Συρία. Στη Γάζα συγκεκριμένα, λειτουργούν 183 σχολεία της UNRWA που εκπαιδεύουν πάνω από 286.000 μαθητές.

Ένα κρίσιμο στοιχείο για την κατανόηση του προβλήματος είναι η δομή των εργατικών συνδικάτων της UNRWA. Αυτά τα συνδικάτα, που αντιπροσωπεύουν χιλιάδες εκπαιδευτικούς, έχουν σταδιακά πολιτικοποιηθεί και, σύμφωνα με την έκθεση Colonna του 2024, «πολιτικές φατρίες έχουν χρησιμοποιήσει τα εργατικά συνδικάτα της UNRWA για να ασκήσουν πίεση στη διοίκηση της οργάνωσης και να επηρεάσουν αποφάσεις».

Διείσδυση και συνδικαλισμός

Σουχαΐλ αλ Χίντι: Η περίπτωση της Γάζας

Το πρώτο μεγάλο κεφάλαιο της έκθεσης εστιάζει στη φιγούρα του Σουχαΐλ αλ Χίντι, ενός ανθρώπου που κατάφερε να συνδυάσει τρεις ρόλους: του ηγέτη της Χαμάς, του διευθυντή σχολείου της UNRWA και του επικεφαλής του Συνδικάτου Εργαζομένων της UNRWA στη Γάζα από το 2006 έως το 2017. Ο αλ Χίντι επόπτευε 8.000 εκπαιδευτικούς και 220.000 μαθητές, ενώ παράλληλα διατηρούσε ενεργό ρόλο στην πολιτική ηγεσία της Χαμάς.

Ο αλ Χίντι εντάχθηκε στη Μουσουλμανική Αδελφότητα το 1981 και συμμετείχε στην φοιτητική πολιτική στη Ραμάλλα. Το 2011, η UNRWA τον απέπεμψε για τρεις μήνες χωρίς αποδοχές επειδή συμμετείχε σε εκδήλωση του συνδικάτου όπου παρευρέθηκαν ηγετικά στελέχη της Χαμάς, συμπεριλαμβανομένου του Ισμαήλ Χανίγια. Η αντίδραση ήταν άμεση και οργανωμένη: το συνδικάτο των εκπαιδευτικών διοργάνωσε μαζικές διαδηλώσεις και έκλεισε όλες τις εγκαταστάσεις της UNRWA για δύο ώρες σε ένδειξη διαμαρτυρίας.

Το πιο εντυπωσιακό στοιχείο είναι ότι μετά την αποπομπή του, ο αλ-Χίντι επανεξελέγη πρόεδρος του συνδικάτου το 2012, γεγονός που δείχνει την ευρεία υποστήριξη που είχε από τους εκπαιδευτικούς της UNRWA. Μετά την αποχώρησή του από τη UNRWA το 2017, ο αλ Χίντι έγινε μέλος του Πολιτικού Γραφείου της Χαμάς και πρόσφατα εθεάθη να συναντάται με ηγετικά στελέχη της Χαμάς και Ιρανούς υποστηρικτές στο Κατάρ.

Φατέχ Σαρίφ: Η περίπτωση του Λιβάνου

Το δεύτερο κεφάλαιο της έκθεσης εξετάζει την περίπτωση του Φατέχ Σαρίφ στον Λίβανο, ο οποίος υπηρετούσε ταυτόχρονα ως διευθυντής σχολείου της UNRWA, πρόεδρος του Συνδικάτου Εκπαιδευτικών της UNRWA Λιβάνου και ηγέτης της Χαμάς στον Λίβανο. Ο Σαρίφ ήταν υπεύθυνος για 39.000 μαθητές και 2.000 εκπαιδευτικούς σε 64 σχολεία.

Τον Μάρτιο 2024, η UNRWA τον απέπεμπψε προσωρινά για «παραβίαση των πρωτοκόλλων της οργάνωσης» αφού εκφράστηκε δημοσίως θετικά για την επίθεση της 7ης Οκτωβρίου. Η αποπομπή του προκάλεσε μαζικές διαδηλώσεις από εκπαιδευτικούς έξω από τα γραφεία της UNRWA στη Βηρυττό. Για πάνω από μια δεκαετία, ο Σαρίφ δημοσίευε ανοιχτά φωτογραφίες με ηγέτες τρομοκρατών, ωστόσο η UNRWA δεν έλαβε κανένα μέτρο.

Στις 29 Σεπτεμβρίου 2024, ο Σαρίφ σκοτώθηκε μαζί με τη γυναίκα και τα δύο παιδιά του σε ισραηλινό αεροπορικό πλήγμα στον καταυλισμό προσφύγων αλ Μπας στην Τύρο. Η Χαμάς τον χαρακτήρισε ως ηγέτη της οργάνωσης στον Λίβανο.

Η έκθεση του Παρατηρητηρίου των Ηνωμένων Εθνών αποκαλύπτει ότι η Χαμάς κατάφερε να ελέγξει το εκπαιδευτικό σύστημα της UNRWA μέσω της κυριαρχίας της στα τοπικά συνδικάτα των εκπαιδευτικών. Αυτό επέτρεψε στη Χαμάς να ελέγχει τις φυσικές εγκαταστάσεις των σχολείων, τους εκπαιδευτικούς και το αναλυτικό πρόγραμμα, συμπεριλαμβανομένης της αποτροπής εφαρμογής αλλαγών για την απομάκρυνση ριζοσπαστικού περιεχομένου από το αναλυτικό πρόγραμμα.

Χαρακτηριστικά παραδείγματα αυτής της επιρροής περιλαμβάνουν:

2011: Το συνδικάτο της Γάζας, υπό την ηγεσία του αλ Χίντι, απέρριψε κατηγορηματικά το σχέδιο της διοίκησης της UNRWA να εισαγάγει μαθήματα για το Ολοκαύτωμα στα σχολεία.

Μάιος 2021: Ο Αμίρ αλ Μισχάλ, ως επικεφαλής του Συνδικάτου Εργαζομένων της UNRWA στη Γάζα, πέτυχε την επαναφορά 27 εργαζομένων που είχαν απολυθεί.

Μάιος 2021: Όταν ο διευθυντής της UNRWA στη Γάζα, Ματίας Σμάλε, παραδέχτηκε σε τηλεοπτική συνέντευξη ότι τα ισραηλινά πλήγματα εναντίον της Χαμάς ήταν «πολύ ακριβή», ο αλ Μισχάλ διοργάνωσε μαζικές διαδηλώσεις που οδήγησαν στην αποπομπή του Σμάλε από τη Γάζα.

Η περίπτωση του Ματίας Σμάλε είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτική για τη δύναμη που είχαν αποκτήσει οι τοπικοί ηγέτες της UNRWA. Σε λιγότερο από δέκα ημέρες, οι τοπικοί ηγέτες της UNRWA – ο Αμίρ αλ Μισχάλ και ο Σουχαΐλ αλ Χίντι – κατάφεραν να αποπέμψουν τον Σμάλε από τη Γάζα επειδή έκανε ένα σχόλιο που θεωρήθηκε φιλο-ισραηλινό. Αντίθετα, η UNRWA δεν μπόρεσε να απολύσει τον αλ Χίντι που εμφανιζόταν δημόσια με ηγέτες τρομοκρατών της Χαμάς για χρόνια.

Το ζήτημα της ουδετερότητας των σχολείων

Τον Ιανουάριο 2024, το Ισραήλ κατηγόρησε 12 εργαζομένους της UNRWA ότι συμμετείχαν στην επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023. Οι κατηγορίες αυτές προκάλεσαν άμεσες αντιδράσεις στη διεθνή κοινότητα, με συνολικά 16 χώρες-χορηγούς, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, του Ηνωμένου Βασιλείου, της Γερμανίας, της Γαλλίας, του Καναδά, της Αυστραλίας και άλλων, να αναστέλλουν τη χρηματοδότηση της UNRWA, με το συνολικό ποσό να φτάνει τα 450 εκατομμύρια δολάρια.

Η UNRWA απέλυσε αμέσως τους κατηγορούμενους εργαζομένους και ζήτησε διεξοδική, αμερόληπτη έρευνα. Ο γενικός γραμματέας του ΟΗΕ, Αντόνιο Γκουτέρρες, δήλωσε ότι ένιωσε «αποτροπιασμό από αυτή την είδηση» και διαβεβαίωσε ότι «οποιοσδήποτε εργαζόμενος του ΟΗΕ εμπλακεί σε πράξεις τρομοκρατίας θα λογοδοτήσει, συμπεριλαμβανομένης της ποινικής δίωξης».

Τον επόμενο μήνα, ο Γκουτέρρες διόρισε μια Ανεξάρτητη Ομάδα Επανεξέτασης υπό την ηγεσία της πρώην Γαλλίδας υπουργού Εξωτερικών Κατρίν Κολονά για να αξιολογήσει τους μηχανισμούς και τις διαδικασίες που έχει η UNRWA για να εξασφαλίζει την ουδετερότητα. Η έκθεση των 54 σελίδων, που δημοσιεύθηκε τον Απρίλιο 2024, διαπίστωσε ότι η UNRWA «έχει εγκαθιδρύσει έναν σημαντικό αριθμό μηχανισμών και διαδικασιών για να εξασφαλίσει τη συμμόρφωση με την υποχρέωση τήρησης της αρχής της ουδετερότητας» και ότι «διαθέτει μια πιο ανεπτυγμένη προσέγγιση στην ουδετερότητα από άλλες παρόμοιες οντότητες του ΟΗΕ ή ΜΚΟ».

Ωστόσο, η έκθεση  Κολονά αναγνώριζε ρητά ότι τα εργατικά συνδικάτα της UNRWA είναι «πολιτικοποιημένα» και ότι «η πολιτικοποίηση των εργατικών συνδικάτων θεωρείται ένα από τα πιο ευαίσθητα ζητήματα ουδετερότητας και πρέπει να αντιμετωπιστεί». Παρά αυτή τη διαπίστωση, μέχρι τον Αύγουστο 2025, η UNRWA δεν είχε ολοκληρώσει την εφαρμογή καμίας από τις συστάσεις της έκθεσης Κολονά για την ουδετερότητα των εργατικών συνδικάτων.

Η εκπαίδευση ως μέσο ριζοσπαστικοποίησης

Ένα από τα πιο ανησυχητικά στοιχεία που αναδεικνύει η έρευνα του Παρατηρητηρίου είναι η χρήση αντισημιτικού εκπαιδευτικού υλικού και υλικού που προάγει τη βία στα σχολεία της UNRWA. Η UNRWA δεν παράγει δικά της αναλυτικά προγράμματα, αλλά χρησιμοποιεί τα διδακτικά βιβλία της χώρας υποδοχής. Στη Γάζα και τη Δυτική Όχθη, αυτό σημαίνει ότι διδάσκεται το αναλυτικό πρόγραμμα της Παλαιστινιακής Αρχής.

Σύμφωνα με έκθεση του ινστιτούτου IMPACT-se του 2023, τα διδακτικά βιβλία της Παλαιστινιακής Αρχής που χρησιμοποιούνται στα σχολεία της UNRWA «παραμένουν ανοιχτά αντισημιτικά και συνεχίζουν να ενθαρρύνουν τη βία, το τζιχάντ και το μαρτύριο, ενώ η ειρήνη δεν διδάσκεται ως προτιμότερη ή καν δυνατή». Τα βιβλία περιέχουν «εκρηκτικό μίσος για τους Εβραίους και το Ισραήλ, κατηχώντας μαθητές από την ηλικία των έξι ετών να αφιερώσουν τη ζωή τους στο ‘μαρτύριο’ και στον πόλεμο γενεών».

Η έκθεση του IMPACT-se τεκμηριώνει συγκεκριμένα παραδείγματα από σχολεία της UNRWA στη Γάζα, όπως την προβολή της Νταλάλ αλ Μουγκράμπι ως ‘ηγετική μορφή’. του τζιχάντ. Η αλ Μουγκράμπι και οκτώ συνεργάτες της είχαν διαπράξει το Μακελειό του Παράκτιου Δρόμου το 1978, κατά το οποίο δολοφόνησαν 38 Ισραηλινούς, συμπεριλαμβανομένων 13 παιδιών.

Άλλα παραδείγματα περιλαμβάνουν:

• Γραμματικές ασκήσεις με προτάσεις όπως «Θα κάνω τζιχάντ για να απελευθερώσω την πατρίδα»

• Αναγνωστικό κείμενο που περιγράφει επίθεση εναντίον Ισραηλινών επιβατών λεωφορείου ως «μπάρμπεκιου πάρτι»

• Διδακτικό υλικό θερινών μαθητικών κατασκηνώσεων που προωθεί την καταστροφή του Ισραήλ

Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο σε ψηφίσματα που πέρασε τον Ιανουάριο 2024 δήλωσε ότι η αντισημιτική ρητορική και η εξιδανίκευση της τρομοκρατίας στα παλαιστινιακά διδακτικά βιβλία που εκδίδει η UNRWA αποτέλεσε ουσιαστική αιτία για το μακελειό της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου. Η έκθεση του IMPACT-se παραθέτει τα ονόματα περισσότερων από εκατό αποφοίτων σχολείων της UNRWA που διέπραξαν τις επιθέσεις και αναγνωρίζονται από τη Χαμάς ως μάρτυρες. Ένα δίπλωμα της UNRWA βρέθηκε στο αυτοκίνητο ενός από τους τρομοκράτες.

Η αμερικανική στάση και οι μελλοντικές προοπτικές

Τον Φεβρουάριο 2025, η κυβέρνηση Τραμπ ανακοίνωσε ότι «η διοίκηση έχει τεκμηριώσει ότι η UNRWA είναι ανεπανόρθωτα συμβιβασμένη και τώρα επιδιώκει την πλήρη διάλυσή της μαζί με την επιστροφή του υπολοίπου της χρηματοδότησης που δεν έχει ακόμα δαπανηθεί». Εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε ότι «άλλοι οργανισμοί του ΟΗΕ και άλλοι πιο αποτελεσματικοί διεθνείς εταίροι είναι ικανοί να παρέμβουν για να παρέχουν βασικές γραμμές υποστήριξης».

Η κυβέρνηση Τραμπ επικαλείται το προεδρικό διάταγμα της 4ης Φεβρουαρίου που αναφέρει ότι «η UNRWA έχει μέλη ομάδων που έχουν καθοριστεί εδώ και καιρό από τον υπουργό Εξωτερικών ως ξένες τρομοκρατικές οργανώσεις, ενώ εργαζόμενοι της UNRWA εμπλέκονται στην επίθεση της Χαμάς στις 7 Οκτωβρίου 2023 εναντίον του Ισραήλ».

Πολιτικοί αναλυτές και δεξαμενές σκέψεις έχουν αρχίσει να προτείνουν εναλλακτικά συστήματα εκπαίδευσης. Το Alternate Gazan Education System (AGES) Fund (Ίδρυμα Εναλλακτικού Εκπαιδευτικού Συστήματος στη Γάζα – Ίδρυμα ΕΕΣΓ) προτείνει τη δημιουργία νέου εκπαιδευτικού συστήματος με διεθνείς εταίρους από χώρες που αναγνωρίζουν το Ισραήλ, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, της Γερμανίας, της Ευρωπαϊκής Ένωσης, της Σουηδίας, της Νορβηγίας, της Ιαπωνίας, της Γαλλίας και της Ελβετίας.

Το ΕΕΣΓ αναγνωρίζει ότι «τα παιδιά της Γάζας όλων των ηλικιών κατηχούνται να μισούν τους Εβραίους γείτονές τους, με τα χρήματα των Αμερικανών φορολογουμένων έχουν χρηματοδοτήσει αυτή τη ριζοσπαστικοποίηση που λαμβάνει χώρα μέσω της UNRWA». Ο στόχος είναι η μετάβαση από το «διδάσκοντας το μίσος» στο «διδάσκοντας τη συνύπαρξη».

Η απάντηση της UNRWA 

Η UNRWA έχει απορρίψει την έκθεση του Παρατηρητρίου των ΗΕ ως «μέρος μιας εκστρατείας παραπληροφόρησης που αυτή η οργάνωση, η λεγόμενη Παρατηρητήριο του ΟΗΕ, έχει εξαπολύσει εναντίον της UNRWA για χρόνια τώρα». Η εκπρόσωπος της UNRWA, Ζυλιέτ Τουμά, ισχυρίστηκε ότι «η αναφορά τους είναι γεμάτη αβάσιμους ισχυρισμούς και στοχεύει σαφώς στην καταστροφή της οργάνωσης».

Ο γενικός επίτροπος της UNRWA, Φιλίπ Λατσαρίνι, υποστήριξε ότι το Ισραήλ αποκρύπτει πληροφορίες σχετικά με τις κατηγορίες για τη διείσδυση της Χαμάς στα σχολεία και ότι η UNRWA είχε ερευνήσει όλες τις κατηγορίες. Ωστόσο, όταν ρωτήθηκε για την περίπτωση του Φατέχ Σαρίφ, ο Λατσαρίνι παραδέχτηκε ότι «δεν είχε ακούσει τη λέξη ‘διοικητής’ πριν» και ότι «αυτό που είναι προφανές για εσάς σήμερα, δεν ήταν προφανές χθες».

Η πιο τραγική ειρωνεία είναι ότι ενώ ο εκπρόσωπος του ΟΗΕ, Στεφάν Ντυζαρρίκ, είχε δηλώσει ότι «οι περισσότεροι άνθρωποι που εμπλέκονται σε υπόγειες οργανώσεις προσπαθούν να μην γίνει γνωστή δημοσίως τη συμμετοχή τους», η έκθεση αποδεικνύει το ακριβώς αντίθετο: οι ηγέτες της Χαμάς κατείχαν κορυφαίες θέσεις στο εκπαιδευτικό σύστημα της UNRWA παρά το γεγονός ότι επιδείκνυαν δημόσια και επανειλημμένα την υποστήριξη και τους δεσμούς τους με τη Χαμάς και την τρομοκρατία.

Πώς τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης αλλοιώνουν την αντίληψή μας για τη βία

Η εύκολη πρόσβαση σε μια ατελείωτη ροή βίας, σε συνδυασμό με την ενθάρρυνση της βίας στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, επηρεάζει τη στάση των ανθρώπων, και αυτό είναι δύσκολο να λυθεί μέσω αυτοματισμών, υποστηρίζουν ειδικοί.

Η βία υπήρξε ανέκαθεν μέρος της ανθρώπινης εμπειρίας, αλλά ποτέ δεν ήταν έτσι και τόσο διαθέσιμη για ψυχαγωγία, τόνισαν οι ειδικοί.

Σε αντίθεση με τη φανταστική βία σε ταινίες και βιντεοπαιχνίδια, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δίνουν σε οποιονδήποτε τη δυνατότητα να δει πραγματική βία, ουσιαστικά χωρίς περιορισμούς ηλικίας. Επιπλέον, συχνά παρουσιάζεται ως ψυχαγωγία, με επιπόλαια, χυδαία ή κυνικά σχόλια, και αναμειγνύεται με άλλο τυχαίο περιεχόμενο που στην ορολογία του διαδικτύου περιγράφεται ως «σήψη του εγκεφάλου» («brain rot»), εξήγησε ο Τζέφρι Μπλέβινς, καθηγητής μέσων και δημοσιογραφίας στο Πανεπιστήμιο του Σινσινάτι και ειδικός στο περιεχόμενο των μέσων κοινωνικής δικτύωσης.

Την ίδια στιγμή, οι πολιτικές διαιρέσεις έχουν οδηγήσει μεγάλα τμήματα της κοινωνίας να θεωρούνται υπανθρώπινα, οδηγώντας στην υπόνοια ότι αξίζουν τη βίαιη μεταχείριση, σημείωσε ο Άντριου Σελεπάκ, αναπληρωτής καθηγητής μέσων και επικοινωνίας στο Πανεπιστήμιο της Φλόριντα που ειδικεύεται στην έρευνα για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Παρόλο που οι περισσότερες πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης περιορίζουν το γραφικό ή βίαιο περιεχόμενο, ένα μέρος του περνάει μέσα από τα φίλτρα, ενώ περιεχόμενο που κινείται στα όρια των επιτρεπόμενων συνεχίζει να διαφεύγει.

Περίπου το 70% των νέων ηλικίας 13-17 βλέπουν πραγματική βία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σύμφωνα με έρευνα του 2024 του Youth Endowment Fund σε εφήβους στην Αγγλία και την Ουαλία. Οι χρήστες του TikTok ανέφεραν τη μεγαλύτερη έκθεση, με το 44%των ερωτηθέντων να απαντούν καταφατικά, τους προηγούμενους 12 μήνες. Οι χρήστες του X ακολούθησαν με 43%, αν και λιγότερο από το ένα τέταρτο των ερωτηθέντων ανέφεραν ότι χρησιμοποιούν την πλατφόρμα. Το Facebook, το Snapchat και το Instagram δεν έμειναν πολύ πίσω, με ποσοστά έκθεσης 31-33%.

Γράφημα που παρουσιάζει την έκθεση εφήβων, ηλικίας 13–17 ετών, σε βίαιο περιεχόμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, από δεδομένα που προέκυψαν από την έρευνα του 2024 του Youth Endowment Fund σε εφήβους στην Αγγλία και την Ουαλία. (Γράφημα: The Epoch Times)

 

Η πρόσφατη δολοφονία του συντηρητικού σχολιαστή Τσάρλι Κερκ ήταν «δυστυχώς, ένα ενδιαφέρον χαρακτηριστικό παράδειγμα», είπε ο Μπλέβινς. Εκατομμύρια άνθρωποι είδαν τα βίντεο του περιστατικού στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, παρά τους περιορισμούς των πλατφορμών.

Υπερβολική έκθεση

Η ερευνητική βιβλιογραφία μιλά εδώ και χρόνια για το ζήτημα της «αναισθητοποίησης» από την επαναλαμβανόμενη έκθεση στη βία στα ψηφιακά μέσα.

Στην πραγματικότητα, οι Αμερικανοί συνολικά είχαν την τύχη να βιώνουν μόνο σποραδικά βία σε προσωπικό επίπεδο, είπε ο Σελεπάκ. «Δεν βιώνουμε βία κάθε μέρα, πολλές φορές την ημέρα, στον πραγματικό κόσμο· αλλά στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ειδικά επειδή οι άνθρωποι περνούν ώρες κάθε μέρα [σε αυτές τις πλατφόρμες], μπορεί να εκτίθεται κάποιος σε αυτήν για ώρες κάθε μέρα, ξανά και ξανά», επεσήμανε.

«Εκτός από ανθρώπους που συμμετέχουν σε πόλεμο, δεν υπήρξε ποτέ ισοδύναμο με αυτό στην ανθρώπινη ιστορία», παρατήρησε χαρακτηριστικά.

Άποψη δρόμου της Νέας Υόρκης. ΗΠΑ,  10 Ιουνίου 2024. (Samira Bouaou/The Epoch Times)

 

Ακόμα και εκείνοι με τη μεγαλύτερη πραγματική έκθεση στη βία, όπως οι ανταποκριτές, συχνά βλέπουν μόνο τα επακόλουθά της, κάτι που τους οδηγεί να εκτιμούν τις καταστροφικές της συνέπειες.

Στο διαδίκτυο, αντίθετα, ένα άτομο μπορεί εύκολα να παγιδευτεί στην παρακολούθηση μιας σχεδόν ατελείωτης ροής πραγματικής βίας, αποκομμένης από τις συνέπειές της, σημειώνει ο Σελεπάκ.

Ένα μεγάλο πρόβλημα είναι η χρήση αλγορίθμων για την εξατομίκευση του περιεχομένου για κάθε χρήστη, συμφώνησαν οι ειδικοί. Μόλις κάποιος έρθει σε επαφή με μερικά βίντεο συγκεκριμένου είδους, ο αλγόριθμος καταγράφει την προτίμηση του και παρέχει περισσότερα. Ακόμα κι αν η πλατφόρμα περιορίζει τη γραφική βία, υπάρχει άφθονο περιεχόμενο στα όρια του επιτρεπτού, το οποίο είναι και αυτό που συνήθως γίνεται ιδιαίτερα δημοφιλές.

«Περιεχόμενο που μας θυμώνει, που μας αναστατώνει […] – θα περάσουμε περισσότερο χρόνο καταναλώνοντάς το, σχολιάζοντάς το, αλληλεπιδρώντας με αυτό, και αυτό το κάνει, βάσει του αλγορίθμου, να διαδίδεται σε περισσότερους ανθρώπους, επειδή λαμβάνει τόσο πολλή αλληλεπίδραση», εξηγεί ο Σελεπάκ.

Ο περιορισμός αυτού του περιεχομένου θα έβλαπτε τα οικονομικά των πλατφορμών, επεσήμανε. «Οι πλατφόρμες βγάζουν χρήματα από το πόσο χρόνο περνάμε σε αυτές, βλέποντας διαφημίσεις».

Γράφημα που δείχνει με ποιους τρόπους έρχονται οι έφηβοι, ηλικίας 13–17 ετών, σε επαφή με βίαιο περιεχόμενο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Το «προωθούμενο από την πλατφόρμα» (platform-promoted) περιλαμβάνει τις προτάσεις «Ροή ειδήσεων» ή «Για εσάς». Το περιεχόμενο που προωθείται από την πλατφόρμα ενισχύεται από αλγορίθμους για μεγαλύτερη αλληλεπίδραση. Πηγή: Έρευνα του 2024 από το Youth Endowment Fund σε εφήβους στην Αγγλία και την Ουαλία. (Γράφημα: The Epoch Times)

 

Το ζήτημα περιπλέκεται περαιτέρω από το γεγονός ότι το βίαιο περιεχόμενο έχει πραγματική πληροφοριακή αξία σε ορισμένες περιπτώσεις.Οι αλγόριθμοι, ωστόσο, στερούνται την ικανότητα να κάνουν τέτοιες διακρίσεις επειδή τους λείπει η ανθρώπινη ευαισθησία εξαρχής. «Οι αλγόριθμοι είναι πραγματικά καλοί με το περιεχόμενο, αλλά σίγουρα όχι με τα πλαίσια και την ηθική», λέει ο Μπλέβινς. «Δεν συνοδεύονται απαραίτητα από ‘ηθική πυξίδα’».

Ο Σελεπάκ συμφωνεί: «Ο αλγόριθμος δεν νοιάζεται για το τι καταναλώνουμε. Θέλει απλώς να καταναλώνουμε».

Μεγεθυντής συγκρούσεων

Τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δεν εκθέτουν απλώς τους ανθρώπους στη βία· τη διευκολύνουν κιόλας.

Στην έρευνα του Ηνωμένου Βασιλείου, 16% των ερωτηθέντων παραδέχθηκαν ότι συμμετείχαν σε βίαιες πράξει τους προηγούμενους 12 μήνες, με περίπου τα δύο τρίτα να λένε ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έπαιξαν ρόλο, «συμπεριλαμβανομένων διαδικτυακών καβγάδων που οδήγησαν σε φυσική αντιπαράθεση, σχολίων που επιδείνωσαν συγκρούσεις και παιδιών που είπαν πράγματα στο διαδίκτυο που δεν θα έλεγαν κατά πρόσωπο στον άλλον».

Μελέτη του 2021 βασισμένη σε δεκάδες συνεντεύξεις με κυρίως μαύρους νέους βρήκε ότι «μικροί» και «ασήμαντοι» καβγάδες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης μπορούν εύκολα να μετατραπούν σε σοβαρές πραγματικές συγκρούσεις και σωματικές αντιπαραθέσεις.

«Οι έφηβοι εξέφρασαν έντονη επίγνωση ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ως πλαίσιο εντείνουν τη διαπροσωπική σύγκρουση μεταξύ συνομηλίκων», ανέφερε η μελέτη. «Οι έφηβοι δεν μπαίνουν στο διαδίκτυο με την πρόθεση να τσακωθούν. Αντίθετα, όπως γνωρίζουν και οι ίδιοι, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι ένα περιβάλλον που μεγεθύνει και αλλάζει την εμπειρία της σύγκρουσης», ανέφερε.

Εκκλήσεις για βία

Πέρα από την οπτική αιματοχυσία, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης παρέχουν επίσης τον χώρο για τη δημόσια υπεράσπιση της βίας. Οι ειδικοί απέφυγαν να στοχοποιήσουν κάποια συγκεκριμένη πολιτική ομάδα, αλλά τόνισαν τον σημαντικό όγκο τέτοιου περιεχομένου, παρά τους διάφορους περιορισμούς των πλατφορμών.

«Αν ενδιαφέρεσαι για μια συγκεκριμένη ιδεολογία ή μια συγκεκριμένη ομάδα ή ένα συγκεκριμένο φαινόμενο, ξεκίνα έναν νέο λογαριασμό […] βάλε εκείνες τις λέξεις-κλειδιά και απλώς παρακολούθησε τι σου ‘σερβίρει’ ο αλγόριθμος», είπε ο Μπλέβινς. «Είναι συγκλονιστικό».

Με τους αλγόριθμους να προτείνουν συνεχώς περισσότερο παρόμοιο περιεχόμενο, οι άνθρωποι που χρησιμοποιούν αυτές τις πλατφόρμες μπορούν εύκολα να αποκτήσουν την εντύπωση ότι μια ακραία ή περιθωριακή θέση είναι φυσιολογική και κοινή, προειδοποίησαν οι ειδικοί.

Υπάρχει επίσης ένα νέο φαινόμενο «δουλοπρεπών» chatbot τεχνητής νοημοσύνης που επικροτούν τις πεποιθήσεις του χρήστη σε ανθυγιεινό βαθμό, σημείωσε ο Μπλέβινς.

Υπάρχει επίσης περιεχόμενο που δεν καλεί ευθέως σε βία, αλλά παρέχει έμμεση δικαιολόγηση γι’ αυτήν.
«Αν βρίσκεσαι στο Meta ή στο YouTube, στο X καθώς και στο TikTok, υπάρχει μια συνεχής επανάληψη ότι η μια πλευρά είναι φασίστες και Ναζί και αυτό που θα θεωρούσαμε το χείριστο για την ανθρωπότητα», είπε ο Σελεπάκ.

«Αυτό το είδος απανθρωποποίησης, και η επαναλαμβανόμενη παρουσίαση αυτής της απανθρωποποίησης, μπορεί να καταστήσει τη βία ή την αποδοχή της βίας εναντίον αυτής της ομάδας πολύ πιο πιθανή.»

Αλλαγή στάσης

Με ένα αυξανόμενο σώμα ερευνών που δείχνει τις αρνητικές επιπτώσεις των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, τουλάχιστον στη σημερινή τους μορφή, η κοινή γνώμη έχει αρχίσει να αλλάζει.

Σχεδόν το 80% των Αμερικανών μαθητών Λυκείου δήλωσαν ότι χρησιμοποιούν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης πολλές φορές την ημέρα, με σχεδόν το ένα τρίτο να αναφέρει ότι τα χρησιμοποιεί περισσότερες από μία φορά την ώρα, σύμφωνα με έρευνα του 2023 από τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων.

Όμως σχεδόν οι μισοί έφηβοι παραδέχθηκαν σε περσινή έρευνα του Pew Research ότι περνούν υπερβολικό χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ενώ πρόπερσι ήταν περίπου το ένα τέταρτο που το έλεγε αυτό.

Περισσότεροι έφηβοι, ηλικίας 13-17 ετών, λένε ότι περνούν υπερβολικά πολύ χρόνο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Πηγή: Έρευνα του 2024 από το Youth Endowment Fund σε εφήβους στην Αγγλία και την Ουαλία. (Γράφημα: The Epoch Times)

 

Αυξανόμενη στήριξη στις απαγορεύσεις κινητών στα σχολεία. Ποσοστό ενηλίκων στις ΗΠΑ που υποστηρίζουν ή αντιτίθενται στις απαγορεύσεις κινητών στα σχολεία. Πηγή: Δημοσκόπηση του 2025 από το Pew Research Center σε ενήλικες των ΗΠΑ. (Γράφημα: The Epoch Times)

 

Επιπλέον, οι Αμερικανοί συνολικά φαίνεται να κινούνται πιο κοντά στη θέση ότι τα παιδιά δεν θα έπρεπε να έχουν κινητά τηλέφωνα, όχι μόνο κατά τη διάρκεια του μαθήματος, αλλά κατά τη διάρκεια ολόκληρης της σχολικής ημέρας. Το 2024, το 36% ήταν υπέρ της απαγόρευσης για όλη την ημέρα, ενώ φέτος ήταν το 44%, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Pew Research.

Ο «Αετός» που κατέρρευσε: Οι τραγικές νίκες του Πύρρου, βασιλιά της Ηπείρου

Η Ιστορία είναι γεμάτη από άνδρες που τολμούν να αψηφήσουν το πεπρωμένο, των οποίων οι πράξεις καθορίζουν τις μοίρες των λαών. Μεταξύ αυτών, ξεχωρίζει η μορφή του Πύρρου, βασιλιά της Ηπείρου, που έμεινε στη μνήμη των ανθρώπων όχι τόσο για τις απαράμιλλες πολεμικές του ικανότητες όσο για την αδυναμία του να τις αξιοποιήσει ουσιαστικά.

Η γενναιότητα και η καλοσύνη του τον έκαναν αγαπητό τόσο στους φίλους όσο και στους αντιπάλους του, ενώ η παρορμητικότητά του τον μετέτρεψε σε δίδαγμα για τους μεταγενέστερους. Ήταν ένας σπουδαίος στρατηγός που κέρδισε τις μάχες του ενάντια στις ισχυρότερες δυνάμεις της εποχής του, αλλά απέτυχε γιατί το κόστος κάθε νίκης ήταν πολύ υψηλό.

Η τραγική ιστορία του έδωσε στην ανθρωπότητα ένα από τα πιο διαχρονικά διδάγματα, την έννοια της «πύρρειας νίκης», που έκτοτε παραμένει στον πυρήνα κάθε συζήτησης για την αμφίβολη επιτυχία.

Μέρος Ι: Ο ‘Πρίγκιπας της Εξορίας’ και η σκιά του Αλεξάνδρου

Η ζωή του Πύρρου ξεκίνησε μέσα στο χάος και την ανασφάλεια που ακολούθησε τον θάνατο του Μεγάλου Αλεξάνδρου, το 323 π.Χ. Η αυτοκρατορία του κατακερματίστηκε και οι διάδοχοί του άρχισαν να μάχονται για την κυριαρχία. Η μητέρα του Αλεξάνδρου, Ολυμπιάδα, η οποία καταγόταν από τους Μολοσσούς, συμμάχησε με τον βασιλιά της Ηπείρου Αιακίδη, πατέρα του Πύρρου, για να ανακαταλάβουν τη Μακεδονία. Ωστόσο, η σκληρότητα της Ολυμπιάδας οδήγησε στην απώλεια της λαϊκής υποστήριξης, επιτρέποντας στον Κάσσανδρο να τη νικήσει και να τη θανατώσει. Ως αποτέλεσμα, τμήμα του στρατού της Ηπείρου εξεγέρθηκε, ανέτρεψε τον Αιακίδη και τον αντικατέστησε με τον Νεοπτόλεμο Β΄.

Ωγκουστίν Παζού, «Ο Πύρρος στην Αυλή του Γλαυκία», τέλη 18ου αιώνα. Μαύρη κιμωλία και γκρίζο μελάνι με πένα σε δύο ενωμένα φύλλα χαρτί, 56,7 × 79,5 εκ. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη. (Public Domain)

 

Ο Πύρρος, τότε μόλις τριών ετών, γλίτωσε από τη σφαγή που ακολούθησε την ανατροπή του πατέρα του και οι φρουροί του τον φυγάδευσαν βόρεια, στην Ιλλυρία, όπου βρήκε καταφύγιο στην αυλή του βασιλιά Γλαυκία. Ο Γλαυκίας, είτε από οίκτο είτε από στρατηγική σκοπιμότητα, αποφάσισε να τον κρατήσει. Αν και ο Κάσσανδρος εισέβαλε στην Ιλλυρία και νίκησε τον Γλαυκία, ο νεαρός πρίγκιπας παρέμεινε στην Αυλή του. Ο Πύρρος επέστρεψε στην Ήπειρο το 307 π.Χ., όταν ο Γλαυκίας εισέβαλε στη χώρα, ανέτρεψε τον Νεοπτόλεμο και  τοποθέτησε στον θρόνο τον προστατευόμενό του, ηλικίας μόλις 11 ετών. Παρόλα αυτά, η εξουσία του ήταν εύθραυστη και εξαρτιόταν από την Ιλλυρία. Έξι χρόνια αργότερα, οι Μολοσσοί τον ανέτρεψαν για άλλη μια φορά, φανερά αηδιασμένοι από την εξάρτησή του από τους Ιλλυριούς, και επανέφεραν τον Νεοπτόλεμο. Η ανασφάλεια και η εξάρτηση καθόρισαν την παιδική και εφηβική του ηλικία.

Αυτή η περίοδος ήταν κρίσιμη για τη διαμόρφωση του Πύρρου. Έφυγε προς τη Νότια Ελλάδα, όπου βρήκε καταφύγιο στην Αυλή του Δημητρίου του Πολιορκητή, γιου του Αντιγόνου Α΄, ο οποίος είχε παντρευτεί την αδελφή του, Δηιδάμεια. Ήταν υπό την καθοδήγηση αυτών των δύο μεγάλων βασιλέων που ο Πύρρος έμαθε την τέχνη της γενικής διοίκησης και της πολιορκίας. Ο Αντίγονος φέρεται να αναγνώρισε το ταλέντο του, προβλέποντας ότι ο Πύρρος θα γινόταν ο σπουδαιότερος στρατηγός της εποχής του «αν ζούσε αρκετά». Αυτή η εκτίμηση σύντομα θα δοκιμαζόταν.

Σε ηλικία 18 ετών, ο Πύρρος είχε την πρώτη του εμπειρία σε μεγάλη μάχη, στην οποία συμμετείχαν 80.000 στρατιώτες σε κάθε πλευρά: στη μάχη της Ιψού, το 301 π.Χ.. Αν και οι δυνάμεις του Αντιγόνου ηττήθηκαν, ο Πύρρος έδειξε το θάρρος του, πολεμώντας στο ιππικό του Δημητρίου και εκδιώκοντας τους εχθρούς του. Στάλθηκε ως όμηρος στην Αίγυπτο, μια θέση που περισσότερο έμοιαζε με επίτιμο επισκέπτη παρά με φυλακισμένο. Στην Αυλή της Αλεξάνδρειας, εντυπωσίασε τους πάντες με τη δύναμη και την ικανότητά του, τόσο στο κυνήγι όσο και στις στρατιωτικές ασκήσεις. Η ικανότητά του να ελίσσεται και να κερδίζει την εύνοια των ισχυρών, που αποκτήθηκε κατά τη διάρκεια των χρόνων της εξορίας, τον οδήγησε να παντρευτεί την ετεροθαλή κόρη του Πτολεμαίου, Αντιγόνη, ενισχύοντας τους δεσμούς του με την ισχυρή αιγυπτιακή Αυλή.

Προτομή του Πύρρου. Εθνικό Αρχαιολογικό Μουσείο της Νάπολης. (Public Domain)

 

Αυτό το ταραχώδες ξεκίνημα καλλιέργησε στον Πύρρο μια βαθιά επιθυμία για ασφάλεια και εδραίωση. Η συνεχής απειλή ανατροπής και η ανάγκη να βασίζεται σε άλλους για την επιβίωσή του διαμόρφωσαν μια ακραία φιλοδοξία και μια παρορμητική ανάγκη να αποδείξει την αξία του. Κάθε επιθετική του κίνηση, κάθε ρίσκο που έπαιρνε στην προσωπική μάχη, ήταν μια προσπάθεια να χτίσει ένα βασίλειο που κανείς δεν θα μπορούσε να του στερήσει, ένα βασίλειο που ποτέ δεν βρήκε.

Εδραίωση της εξουσίας και πρώτες νίκες

Με την υποστήριξη του Πτολεμαίου Α΄, ο Πύρρος επέστρεψε στην Ήπειρο το 297 π.Χ. και μοιράστηκε την εξουσία με τον Νεοπτόλεμο. Η αναπόφευκτη συνωμοσία ξεκίνησε αμέσως. Όταν αποκαλύφθηκε μια συνωμοσία του Νεοπτόλεμου, ο Πύρρος τον προσκάλεσε σε δείπνο και τον δολοφόνησε, και τις επόμενες δεκαετίες ήταν ο μοναδικός βασιλιάς της Ηπείρου. Όπως και οι άλλοι ηγεμόνες της Ελληνιστικής εποχής, ο Πύρρος επεδίωξε να επεκτείνει το βασίλειό του. Σε μια νέα σύγκρουση για τον θρόνο της Μακεδονίας μεταξύ των γιων του Κασσάνδρου, ο Πύρρος συμμάχησε με τον νεότερο, τον Αλέξανδρο, έναντι εδαφών στη Μακεδονία και την Ελλάδα. Αν και ο Πύρρος παρέδωσε τη Μακεδονία στον Αλέξανδρο, ο Δημήτριος ο Πολιορκητής δολοφόνησε τον Αλέξανδρο και διεκδίκησε τον μακεδονικό θρόνο, καθιστώντας τον πρώην μαθητή του αντίπαλο.

Χρυσός στατήρας (νόμισμα) από την περίοδο της βασιλείας του Πύρρου στην Ήπειρο. Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας. (Public Domain)

 

Η φήμη του Πύρρου ως στρατιωτικού ηγέτη συνεχώς μεγάλωνε. Το 289 π.Χ., εισέβαλε στην Αιτωλία, όπου αντιμετώπισε μια μακεδονική δύναμη 10.000 ανδρών υπό την ηγεσία του ικανότερου στρατηγού του Δημητρίου, του Πανταύχου. Οι δύο διοικητές αναζήτησαν ο ένας τον άλλο μέσα στη μάχη και μονομάχησαν. Ο Πύρρος, αν και τραυματίστηκε πρώτος, επέφερε δύο τραύματα στον Πάνταυχο, ένα στον μηρό και ένα στον λαιμό, αναγκάζοντάς τον να αποσυρθεί. Εμπνευσμένοι από τη νίκη του βασιλιά τους, οι Ηπειρώτες εξουδετέρωσαν τον εχθρό. Αυτή η πρώτη του νίκη ως διοικητής τον καθιέρωσε, με τους στρατιώτες του να του αποδίδουν το προσωνύμιο «Αετός». Η φήμη του ήταν πλέον το μεγαλύτερο του όπλο, καθώς όχι μόνο ενέπνεε τους δικούς του άνδρες, αλλά είχε αρχίσει να κερδίζει και τον σεβασμό των ίδιων των Μακεδόνων, ένα γεγονός που θα έπαιζε σημαντικό ρόλο στους επόμενους πολέμους.

Μέρος II: Ο δρόμος προς τη Ρώμη και το κόστος της νίκης

Μετά την ήττα του Δημητρίου από συμμαχία των άλλων διαδόχων, ο Πύρρος κατέλαβε ένα μεγάλο μέρος της Μακεδονίας, το οποίο όμως αναγκάστηκε να παραχωρήσει στον Λυσίμαχο. Ενώ η προσοχή του ήταν στραμμένη στα ανατολικά, μια νέα δύναμη αναδυόταν στη Δύση. Η επέκταση της Ρώμης απειλούσε τις ανεξάρτητες ελληνικές αποικίες στη Μεγάλη Ελλάδα. Η πιο ισχυρή από αυτές, ο Τάραντας, κάλεσε τον Πύρρο για βοήθεια το 281 π.Χ. Με τον Λυσίμαχο και τον Σέλευκο να έχουν πλέον πεθάνει, ο Πύρρος, δελεασμένος από την ευκαιρία να αντιμετωπίσει έναν νέο εχθρό, δέχτηκε, απαιτώντας ωστόσο την πλήρη διοίκηση των συμμαχικών δυνάμεων και την κάλυψη των εξόδων του πολέμου.

Στις αρχές του 280 π.Χ., ο Πύρρος απέπλευσε με μια δύναμη 20.000 πεζών, 3.000 ιππέων, 2.000 τοξοτών, 500 σφενδονιστών και 20 πολεμικών ελεφάντων, για να αντιμετωπίσει τις τέσσερις ρωμαϊκές λεγεώνες του Υπάτου Πόπλιου Βαλέριου Λαεβίνου. Ο Λαεβίνος, με μια δύναμη περίπου 40.000 ανδρών, προσπάθησε να πιέσει τον Πύρρο να δώσει μάχη πριν φτάσουν οι ελληνικές ενισχύσεις.

Ο Πύρρος εξετάζει τα ρωμαϊκά στρατεύματα. Εικονογράφηση του Τζέηκομπ Άμποτ για την «Ιστορία του Πύρρου», εκδ. Harper & Brothers 1901. (Public Domain)

 

Η μάχη της Ηράκλειας 

Ο Πύρρος επέλεξε να παρατάξει τον στρατό του κοντά στον ποταμό Σύρι, πιστεύοντας ότι είχε αρκετό χρόνο να ετοιμαστεί. Ωστόσο, ο Λαεβίνος τον αιφνιδίασε, διασχίζοντας τον ποταμό με όλη τη ρωμαϊκή δύναμη. Η μικρή φρουρά του Πύρρου αναγκάστηκε να υποχωρήσει, και ο ίδιος ο βασιλιάς οδήγησε 3.000 από τους καλύτερους ιππείς του για να επιβραδύνει τη ρωμαϊκή εμπροσθοφυλακή. Το κύριο μέρος της μάχης ήταν μια βίαιη σύγκρουση δύο διαφορετικών πολεμικών τακτικών. Η ελληνική φάλαγγα με τις δικές της σάρισσες, μια απροσπέλαστη «οχύρωση από λόγχες», πίεζε συνεχώς τους πιο ευέλικτους Ρωμαίους, οι οποίοι ωστόσο δεν υποχωρούσαν.

Σε μια κρίσιμη στιγμή της μάχης, ο Πύρρος έπεσε από το άλογό του. Ο φίλος του Μεγακλής φόρεσε την περίτεχνη πανοπλία του βασιλιά και μπήκε στη μάχη για να τον σώσει. Όταν ο Μεγακλής σκοτώθηκε και η πανοπλία του βασιλιά βγήκε σε περιφορά από τους Ρωμαίους, οι Ηπειρώτες αποθαρρύνθηκαν, πιστεύοντας ότι ο βασιλιάς τους είχε πεθάνει. Ο πραγματικός Πύρρος καβάλησε το άλογό του και αναγνωρίστηκε από τους στρατιώτες του, αποκαθιστώντας το ηθικό τους. Τότε εξαπέλυσε τους 20 πολεμικούς ελέφαντές του, ζώα που ούτε οι Ρωμαίοι ούτε τα άλογά τους είχαν ξαναδεί ποτέ, με αποτέλεσμα τα δεύτερα να πανικοβληθούν και οι γραμμές των λεγεώνων να διασπαστούν. Η ρωμαϊκή άμυνα κατέρρευσε, και ο Πύρρος διέταξε το ιππικό του να καταδιώξει τον εχθρό που υποχωρούσε. Στο τέλος, 7.000 Ρωμαίοι ήταν νεκροί και 2.000 αιχμάλωτοι, ενώ ο Πύρρος είχε χάσει 4.000 στρατιώτες, πολλοί από τους οποίους ήταν έμπειροι ανώτεροι αξιωματικοί.

Οι ελέφαντες του Πύρρου κατά των ρωμαϊκών στρατευμάτων. Μικρογραφία από μεσαιωνικό χειρόγραφο (περ. 1260-1270), που αναπαριστά τους Ρωμαίους ως ιππότες του Μεσαίωνα. Δημοτική Βιβλιοθήκη της Ντιζόν, Γαλλία. (Public Domain)

 

Η ρωμαϊκή δύναμη πίσω από τα στρατεύματα

Η νίκη του Πύρρου στην Ηράκλεια ήταν μια στρατιωτική επιτυχία, αλλά η Ρώμη δεν είχε ηττηθεί. Οι Ρωμαίοι αρνήθηκαν να δεχτούν τους όρους παράδοσης του Πύρρου και ξεκίνησαν άμεσα νέα επιστράτευση, αναπληρώνοντας γρήγορα τις βαριές απώλειες. Ο Πύρρος, που δεν καταλάβαινε την ανθεκτική ρωμαϊκή νοοτροπία, έστειλε τον σύμβουλό του Κινέα στη Ρώμη με δώρα, προσπαθώντας να συνάψει ειρήνη. Ο Κινέας επέστρεψε με άδεια χέρια, αλλά με μια τρομακτική παρατήρηση: «Ούτε ο φόρος αίματος ούτε η απώλεια ολόκληρου του ρωμαϊκού στρατού δεν ήταν αρκετά για να διαταράξουν τη συνοχή της ρωμαϊκής κυβέρνησης».

Ακολούθησε η συνάντηση του Πύρρου με τον Ρωμαίο απεσταλμένο Φαβρίκιο, ο οποίος ήρθε για να διαπραγματευτεί την απελευθέρωση των αιχμαλώτων. Ο Πύρρος προσπάθησε να τον δωροδοκήσει, αλλά ο Φαβρίκιος αρνήθηκε. Αργότερα, ο προδότης γιατρός του Πύρρου προσφέρθηκε να δηλητηριάσει τον βασιλιά. Ο Φαβρίκιος τον ενημέρωσε για την προδοσία, δηλώνοντας ότι η Ρώμη δεν θα ατιμαζόταν νικώντας έναν εχθρό με δόλο. Ο Πύρρος, εντυπωσιασμένος από την τιμή του Ρωμαίου, του πρόσφερε μια θέση δίπλα του, την οποία ο Φαβρίκιος επίσης αρνήθηκε. Η άρνηση της Ρώμης να υποκύψει και η αδιάλλακτη ηθική της αποδείχθηκαν πιο ισχυρά από οποιαδήποτε νίκη στο πεδίο της μάχης.

Η μάχη του Άσκουλου

Με τους Ρωμαίους να αρνούνται την ειρήνη, η εκστρατεία συνεχίστηκε. Ο στρατός του Πύρρου είχε ενισχυθεί από τις ιταλικές φυλές, αλλά η Ρώμη είχε επίσης μάθει από την προηγούμενη ήττα της. Οι Ρωμαίοι είχαν δημιουργήσει 300 άρματα εξοπλισμένα με σιδερένιες τρίαινες για να αντιμετωπίσουν τους ελέφαντες. Η επόμενη μάχη, στο Άσκουλο, το 279 π.Χ., ήταν μια σκληρή αναμέτρηση. Αν και η φάλαγγα του Πύρρου είχε αρχικά το πάνω χέρι, οι Ρωμαίοι μάχονταν με πρωτοφανή επιμονή. Οι ελέφαντες του Πύρρου, παρόλο που είχαν απέναντί τους τα ρωμαϊκά άρματα, κατάφεραν τελικά να επιτεθούν στα πλάγια των ρωμαϊκών δυνάμεων, προκαλώντας βαριές απώλειες. Η μάχη ήταν μια ακόμα Πύρρεια νίκη. Ο Πύρρος έχασε 3.500 άνδρες, ενώ οι ηττημένοι Ρωμαίοι 6.000.

Η πραγματική τραγωδία αυτής της νίκης δεν κρυβόταν στους αριθμούς των απωλειών, αλλά στη στρατηγική τους ανισορροπία. Ενώ ο Πύρρος έχανε τους αναντικατάστατους βετεράνους του, η Ρώμη μπορούσε να αναπληρώσει τις απώλειές της με τρομακτική ταχύτητα. Κάθε νίκη του Πύρρου ήταν ουσιαστικά μια στρατηγική ήττα, καθώς χρησιμοποιούσε τους πιο πολύτιμους και μη ανανεώσιμους πόρους του για να καταστρέψει έναν εχθρό που είχε έναν σχεδόν ατελείωτο στρατό. Αυτό το δίδαγμα αποτυπώνεται στην πιο διάσημη φράση του Πύρρου, όταν παρατηρώντας τα πτώματα γύρω του, είπε: «Μια ακόμη τέτοια νίκη και είμαστε χαμένοι».

Ο Πύρρος, αν και ήταν διάνοια στο πεδίο της μάχης, αποδείχθηκε στρατηγικά αφελής. Απέτυχε να κατανοήσει το πνεύμα του εχθρού του, να εκμεταλλευτεί πλήρως τις νίκες του και να εξασφαλίσει μια βιώσιμη ειρήνη. Η εξάντληση των δυνάμεών του σε έναν ατελείωτο πόλεμο φθοράς αποδείχθηκε ανεπανόρθωτο λάθος.

Μέρος III: Το όνειρο της Σικελίας και η οριστική επιστροφή

Μετά τη μάχη του Άσκουλου, τον Πύρρο προσέγγισαν δύο διπλωματικές αποστολές. Η μία ήταν από τη Μακεδονία, η οποία είχε ανάγκη από έναν βασιλιά μετά τον θάνατο του Πτολεμαίου του επονομαζόμενου «Κεραυνού». Η άλλη ήταν από τις ελληνικές πόλεις της Σικελίας, οι οποίες ζητούσαν βοήθεια εναντίον των Καρχηδονίων. Κεντρισμένος από την πιθανότητα να κατακτήσει τη Σικελία για να τη χρησιμοποιήσει ως εφαλτήριο για την εισβολή στην Καρχηδόνα, ο Πύρρος επέλεξε τη δεύτερη πρόταση, προς μεγάλη απογοήτευση των συμμάχων του από τον Τάραντα.

Στην αρχή, η εκστρατεία του ήταν μια θριαμβευτική πορεία. Οι ελληνικές πόλεις της Σικελίας τον υποδέχτηκαν ως «απελευθερωτή» και τον ενίσχυσαν με στρατεύματα. Κατάφερε να καταλάβει τη Σικυώνα και να αποκτήσει έναν στόλο 140 πλοίων, κάτι που του έδωσε πλεονέκτημα έναντι των Καρχηδονίων. Η τακτική του ικανότητα έγινε για άλλη μια φορά εμφανής, όπως στην πολιορκία της Έρυκας, όπου ο ίδιος ο Πύρρος ανέβηκε πρώτος στα τείχη, πολεμώντας ηρωικά και απωθώντας τους υπερασπιστές.

Επίθεση στο Λιλύβαιον. Εικονογράφηση του Τζέηκομπ Άμποτ για την «Ιστορία του Πύρρου», εκδ. Harper & Brothers 1901. (Public Domain)

 

Η κατάρρευση του συνασπισμού

Ωστόσο, η στρατηγική του αδυναμία σύντομα έκανε την εμφάνισή της. Αντί να υποστηρίξει τη φήμη του ως «ελευθερωτή», ο Πύρρος επέβαλε σκληρούς φόρους για να χρηματοδοτήσει την εκστρατεία του. Η αυταρχική του συμπεριφορά τον μετέτρεψε σε «τύραννο» για τους Σικελούς συμμάχους του, οι οποίοι άρχισαν να τον αποστρέφονται, με αποτέλεσμα η συμμαχία τους να καταρρεύσει. Εν τω μεταξύ, ο Αντίγονος Β΄ Γονατάς είχε εδραιώσει την εξουσία του στη Μακεδονία, κατατροπώνοντας μια εισβολή Γαλατών. Ο Πύρρος, βλέποντας ότι η θέση του στη Σικελία δεν ήταν πλέον βιώσιμη, υποχώρησε. Προσπαθώντας να συγκεντρώσει χρήματα, λήστεψε τον ναό της Περσεφόνης στην πόλη Λοκροί, πράξη που θεωρήθηκε ιεροσυλία. Και πράγματι, φάνηκε σαν οι θεοί  να τον τιμωρούν, καθώς μια καταιγίδα κατέστρεψε τα πλοία του που μετέφεραν τον θησαυρό, κάνοντάς τον να νιώθει καταραμένος.

Όταν ο Πύρρος επέστρεψε στον Τάραντα, την άνοιξη του 275 π.Χ., βρήκε τον στρατό του εξαντλημένο και τις ιταλικές φυλές απρόθυμες να τον υποστηρίξουν λόγω της προηγούμενης εγκατάλειψής του. Αν και μπορούσε να βρει νέους στρατιώτες, η έλλειψη έμπειρων βετεράνων από την Ήπειρο ήταν μια ανυπέρβλητη πρόκληση. Ενώ οι Ρωμαίοι είχαν δύο στρατούς στο πεδίο, ο Πύρρος επιχείρησε να τους νικήσει ξεχωριστά. Επιτέθηκε στη δύναμη του Μάνιου Κούριου Δεντάτου, η οποία είχε στρατοπεδεύσει σε έναν λόφο κοντά στο Βενεβέντο, σε μια θέση που ήταν εμπόδιο για την παράταξη της φάλαγγας του.

Ο Πύρρος επεδίωξε μια γρήγορη νίκη. Έστειλε το ένα τέταρτο των καλύτερων στρατευμάτων του, συμπεριλαμβανομένων των ελεφάντων, σε μια νυχτερινή πλαγιοκόπηση. Ωστόσο, η δύναμη του χάθηκε στο σκοτεινό και δασώδες έδαφος, ίσως λόγω της εσκεμμένης παραπλάνησης των Σαμνιτών οδηγών. Η αιφνιδιαστική επίθεση απέτυχε και τα στρατεύματα του Πύρρου εμφανίστηκαν κουρασμένα στην κορυφή του λόφου με την ανατολή του ηλίου. Οι Ρωμαίοι, έχοντας μάθει από τις προηγούμενες μάχες τους, εξαπέλυσαν ένα κύμα βελών κατά των ελεφάντων, οι οποίοι πανικοβλήθηκαν και συνέτριψαν τις δικές τους τάξεις. Ο Πύρρος προσπάθησε να σώσει την κατάσταση, αλλά ήταν πλέον πολύ αργά. Η συντριπτική ήττα στο Βενεβέντο ήταν το τελειωτικό χτύπημα. Ο Πύρρος, με το ταμείο του άδειο, επέστρεψε στην Ήπειρο, αφήνοντας πίσω του την ιταλική εκστρατεία για πάντα.

Η ιστορία του Πύρρου αποκαλύπτει ένα επαναλαμβανόμενο μοτίβο στρατηγικής αποτυχίας. Κατάφερνε να κερδίζει, αλλά δεν κατάφερνε να εδραιώνει τις κατακτήσεις του. Εγκατέλειπε τα κέρδη του για να κυνηγήσει την επόμενη φιλόδοξη περιπέτεια, όπως στη Μακεδονία και στη Σικελία, και στην πορεία, αποξένωνε τους συμμάχους του. Ήταν ένας στρατιωτικός ηγέτης άξιος στο πεδίο της μάχης, αλλά αδαής στην τέχνη της πολιτικής διακυβέρνησης.

Μέρος IV: Το άδοξο τέλος του Πύρρου στην Ελλάδα

Παρά τις απώλειές του στην Ιταλία, η φιλοδοξία του Πύρρου παρέμενε απεριόριστη. Επέστρεψε στην Ελλάδα και επιτέθηκε αμέσως στον Αντίγονο Β΄, εποφθαλμιώντας τον θρόνο της Μακεδονίας. Η εκστρατεία του ξεκίνησε εντυπωσιακά, με χιλιάδες μακεδονικές φάλαγγες να αυτομολούν στην πλευρά του, κάτι που αποδεικνύει για άλλη μια φορά την τρομερή φήμη του. Σε μια αποφασιστική μάχη κοντά στον ποταμό Αώο, ο Πύρρος νίκησε τον Αντίγονο, ο οποίος αναγκάστηκε να καταφύγει στη Θεσσαλονίκη με λίγους σωματοφύλακες. Ο Πύρρος κατέλαβε το μεγαλύτερο μέρος της Άνω Μακεδονίας, αλλά έκανε ένα μοιραίο λάθος: δεν «αποτελείωσε» τον Αντίγονο, ο οποίος διατήρησε τον έλεγχο των παράκτιων πόλεων χάρη στον ισχυρό στόλο του.

Δελεασμένος από την υπόσχεση ενός αντικανονικού Σπαρτιάτη πρίγκιπα, ο Πύρρος εισέβαλε στην Πελοπόννησο το 272 π.Χ.. Προσπάθησε να παραπλανήσει τους Σπαρτιάτες, ισχυριζόμενος ότι ήθελε απλώς να απελευθερώσει τις ελληνικές πόλεις. Ωστόσο, τους πρόδωσε και βάδισε προς την πόλη τους, η οποία δεν είχε τείχη. Ο πληθυσμός της Σπάρτης, συμπεριλαμβανομένων των γυναικών, αντέδρασε με απίστευτο θάρρος. Οι Σπαρτιάτισσες όχι μόνο αρνήθηκαν να εγκαταλείψουν την πόλη, αλλά βοήθησαν και στην κατασκευή αμυντικών τάφρων και τειχών. Αν και ο Πύρρος και ο γιος του, Πτολεμαίος, επιχείρησαν επανειλημμένα να διασπάσουν την άμυνα της πόλης, η ηρωική αντίσταση, που περιελάμβανε και την παρεμπόδιση μιας πλαγιοκόπησης από τον πρίγκιπα Ακρότατο, κράτησε την πόλη ασφαλή. Η πολιορκία απέτυχε, και ο γιος του Πύρρου, Πτολεμαίος, σκοτώθηκε σε μια ενέδρα κατά την αποχώρησή τους.

Ο ορειχάλκινος θώρακας και το σπαθί του βασιλέως Πύρρου. Αρχαιολογικό Μουσείο Ηγουμενίτσας. (Public Domain)

 

Πικραμένος από τις απώλειες του, ο Πύρρος βάδισε προς το Άργος για να παρέμβει σε μια πολιτική διαμάχη. Ωστόσο, ο αντίπαλός του, ο Αντίγονος, είχε ήδη καταλάβει τους λόφους πάνω από την πεδιάδα. Σε μια χαοτική νυχτερινή επιχείρηση, οι Γαλάτες μισθοφόροι του Πύρρου εισήλθαν στην πόλη, αλλά ακολούθησε σύγχυση και μια μάχη σε στενούς δρόμους. Μια λανθασμένη εντολή του Πύρρου προς τον γιο του, Έλενο, να κατεδαφίσει μέρος του τείχους για να επιτρέψει μια γρήγορη υποχώρηση, παρερμηνεύτηκε. Αντί για υποχώρηση, ο Έλενος οδήγησε τις ενισχύσεις του μέσα στην πόλη, δημιουργώντας ένα αδιαπέραστο μποτιλιάρισμα. Ο μεγαλύτερος ελέφαντας του Ελένου εγκλωβίστηκε στη στενή πύλη, εμποδίζοντας την υποχώρηση του στρατού του Πύρρου. Καθώς ο Πύρρος προσπαθούσε να υποχωρήσει, ένας νεαρός στρατιώτης τον τραυμάτισε ελαφρά με ένα δόρυ. Η μητέρα του στρατιώτη, βλέποντας τον γιο της να μονομαχεί με τον βασιλιά, του πέταξε από τη στέγη ένα κεραμίδι, το οποίο τον έριξε από το άλογο. Ο Πύρρος της Ηπείρου, ο πολεμιστής που είχε αντιμετωπίσει τους Ρωμαίους, τους Καρχηδονίους και τους Σπαρτιάτες, αποκεφαλίστηκε καθώς ήταν πεσμένος στο έδαφος.

Η ζωή και ο θάνατος του Πύρρου σηματοδοτούν το τέλος μιας εποχής. Ήταν ένας βασιλιάς-πολεμιστής που τιμούσε την προσωπική ανδρεία και τη δόξα πάνω από όλα. Οι στρατηγικές του επιλογές ήταν συχνά εξαιρετικά ριψοκίνδυνες, σχεδόν απερίσκεπτες. Απέτυχε να κατανοήσει ότι ο κόσμος που ζούσε δεν κυβερνιόταν πλέον μόνο από την προσωπική, ηρωική πολεμική ικανότητα. Η Ρώμη, μια οργανωμένη και απρόσωπη δύναμη που βασιζόταν σε μια ατελείωτη δεξαμενή ανθρώπων, ήταν ο ανίκητος αντίπαλος. Ο δραματικός και άδοξος θάνατός του από ένα απλό κεραμίδι, σε μια χαοτική αστική μάχη, έκλεισε έναν κύκλο όπου κάθε κέρδος και κάθε πλεονέκτημα μετατρεπόταν σε βαριά απώλεια και ήττα.

Παρά τις στρατιωτικές του ικανότητες, ο Πύρρος δεν έμεινε στην ιστορία ως ένας μεγάλος κατακτητής, αλλά ως παράδειγμα παρορμητικής φιλοδοξίας. Η «Πύρρεια νίκη», η φράση που πήρε το όνομά της από αυτόν, παραμένει μια ισχυρή μεταφορά για το υψηλό κόστος που μπορεί να έχει η επιτυχία, ένα διαχρονικό μάθημα ότι μερικές νίκες είναι τόσο δαπανηρές που είναι χειρότερες από την ήττα.