Του Lawrence W. Reed
Ακριβώς όπως ο Λένιν, ο Μάο, ο Πολ Ποτ και άλλοι, οι Ναζί ισχυρίστηκαν ότι είναι σοσιαλιστές, συγκέντρωσαν όλη την εξουσία στο Κράτος και αφαίρεσαν τα ατομικά δικαιώματα.
Στις 29 Ιουλίου συμπληρώνεται μια περιβόητη εκατονταετηρίδα. Πριν από εκατό χρόνια – στις 29 Ιουλίου 1921 – ο Αδόλφος Χίτλερ ανέλαβε την ηγεσία του Εθνικοσοσιαλιστικού Γερμανικού Εργατικού Κόμματος, πιο γνωστού ως Ναζί. Έγινε το όχημά του για την εξουσία.
Σημειώστε το επίσημο όνομα του κόμματος. Δεν ήταν το Εθνικό Καπιταλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα. Δεν ήταν το Γερμανικό Εργατικό Κόμμα της Εθνικής Ελεύθερης Αγοράς. Ούτε ήταν το Εθνικό Χριστιανικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα. Ακόμα έναν αιώνα αργότερα, ακούγονται περιστασιακά οι ισχυρισμοί ότι οι Ναζί ήταν καπιταλιστές ή Χριστιανοί ή και τα δύο – αν και δεν ισχύουν.
Αν και ο Χίτλερ παρέθεσε τη Γραφή στην αρχή της καριέρας του όταν ήταν πολιτικά βολικό (έλεγε συχνά ψέματα, παρεμπιπτόντως), είπε επίσης ότι η Αγία Γραφή ήταν «ένα παραμύθι που εφηύραν οι Εβραίοι». Διόρισε πολλούς ένθερμους αντιχριστιανούς σε υψηλά αξιώματα. Οι οποίοι συνέλαβαν , φυλάκισαν, βασάνισαν και δολοφόνησαν πολλούς ιερείς και πάστορες · αρνήθηκε ότι ο Ιησούς ήταν Εβραίος και διέταξε ακόμη και μια «νέα Βίβλο» χωρίς όλες τις αναφορές στους Εβραίους και στην εβραϊκή ιστορία.
Ο Μπάλντουρ φον Σίραχ, επικεφαλής της Νεολαίας του Χίτλερ, σίγουρα θυμάται καλά: «Η καταστροφή του Χριστιανισμού αναγνωρίστηκε ρητά ως σκοπός του εθνικοσοσιαλιστικού κινήματος», είπε, όπως σημειώνεται στα στοιχεία που δόθηκαν στη δίκη της Νυρεμβέργης και σε αυτό το βίντεο.
Σε μια ιστορία για τη ναζιστική Βίβλο, η Daily Mail του Λονδίνου ανέφερε,
«Ο Χίτλερ θαύμαζε την τελετή και τη μεγαλοπρέπεια της εκκλησίας – το παραδέχτηκε στο «Ο Αγών μου» αλλά μισούσε τις διδασκαλίες της, οι οποίες δεν είχαν θέση στο όραμά του για τους Γερμανούς υπεράνθρωπους οι οποίοι θα κυβερνούν μικρότερες φυλές μακριά από «ξεπερασμένες» έννοιες όπως το έλεος και η αγάπη. Αλλά ήξερε τη δύναμη της εκκλησίας στη Γερμανία και ακόμη και ότι δεν μπορούσε να την εξορίσει από τη μια μέρα στην άλλη. Αναγκάστηκε ακόμη και να εγκαταλείψει τη συστηματική δολοφονία των ατόμων με ειδικές ανάγκες και παράφρονες πριν από τον πόλεμο, όταν άρχισαν να μιλούν ειλικρινείς επίσκοποι εναντίον του. Αντ ‘αυτού, το σχέδιό του ήταν να «ναζιστικοποιήσει» σταδιακά την εκκλησία ξεκινώντας από ένα θεολογικό κέντρο που ίδρυσε το 1939 για να ξαναγράψει την Αγία Γραφή».
Στην πραγματική Αγία Γραφή, ο Ματθαίος 7:16 δηλώνει ξεκάθαρα: «Από τον καρπό τους θα τους αναγνωρίσετε. Οι άνθρωποι μαζεύουν σταφύλια από αγκάθια ή σύκα από γαϊδουράγκαθο; » Αυτό που παρήγαγε ο Χίτλερ και ο ναζισμός – γενοκτονία, πόλεμος, κρατικός έλεγχος και ατελείωτο κακό σε πολλές μορφές – αποτελεί την ίδια την αντίθεση των διδασκαλιών του Ιησού.
Το ψέμα ότι ο ναζισμός ήταν καπιταλισμός αντί για αυτό που έλεγαν οι ίδιοι οι Ναζί (δηλαδή, ότι είναι σοσιαλισμός) προέρχεται από το γεγονός ότι το καθεστώς του Χίτλερ δεν ασχολήθηκε με τη μαζική ή ευρεία κρατικοποίηση των επιχειρήσεων. Στο Τρίτο Ράιχ, μπορείτε να διατηρήσετε τον νόμιμο τίτλο ενός εργοστασίου, αλλά αν δεν κάνατε όπως πρόσταξαν οι Ναζί, θα ήσασταν, ας πούμε, σε απομόνωση.
Ο Αυστριακός οικονομολόγος Λούντβιχ φον Μίζες, γράφοντας στο μεγάλο του έργο, «Ανθρώπινη Δράση», εξήγησε ότι ο ναζισμός ήταν «ο σοσιαλισμός κάτω από το εξωτερικό πρόσχημα της ορολογίας του καπιταλισμού»:
«Το δεύτερο μοτίβο [του σοσιαλισμού] (μπορούμε να το ονομάσουμε Χίντενμπουργκ ή γερμανικό) διατηρεί την ονομαστική και φαινομενική ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και διατηρεί την εμφάνιση των συνήθων αγορών, των τιμών, των μισθών και των επιτοκίων. Ωστόσο, δεν υπάρχουν πλέον επιχειρηματίες, αλλά μόνο διαχειριστές καταστημάτων (Betriebsführer στην ορολογία της ναζιστικής νομοθεσίας). Αυτοί οι διαχειριστές καταστημάτων είναι φαινομενικά καθοριστικοί για τη συμπεριφορά των επιχειρήσεων που τους εμπιστεύονται. Αγοράζουν και πωλούν, προσλαμβάνουν και απολύουν εργαζόμενους και αμείβουν τις υπηρεσίες τους, συμβάλλουν σε χρέη και πληρώνουν τόκους και αποσβέσεις. Αλλά σε όλες τις δραστηριότητές τους είναι υποχρεωμένοι να υπακούουν άνευ όρων στις εντολές που εκδίδονται από το ανώτατο κυβερνητικό γραφείο διαχείρισης παραγωγής. Αυτό το γραφείο (Reichswirtschaftsministerium στη Ναζιστική Γερμανία) λέει στους διευθυντές καταστημάτων τι και πώς να παράγουν, σε ποιες τιμές και από ποιον να αγοράσουν, σε ποιες τιμές και σε ποιον να πουλήσουν. Αναθέτει σε κάθε εργαζόμενο δουλειές και καθορίζει τους μισθούς του. Καθορίζει σε ποιον και με ποιους όρους οι καπιταλιστές πρέπει να αναθέσουν τα κεφάλαιά τους. Η ελεύθερη αγορά είναι απλώς πλασματική. Όλοι οι μισθοί, οι τιμές και τα επιτόκια καθορίζονται από την κυβέρνηση. είναι μισθοί, τιμές και επιτόκια μόνο επιφανειακά. Στην πραγματικότητα είναι απλώς ποσοτικοί όροι στις κυβερνητικές εντολές που καθορίζουν τη δουλειά, το εισόδημα, την κατανάλωση και το βιοτικό επίπεδο κάθε πολίτη. Η κυβέρνηση κατευθύνει όλες τις παραγωγικές δραστηριότητες. Οι διαχειριστές των καταστημάτων υπόκεινται στην κυβέρνηση, όχι στη ζήτηση των καταναλωτών και στη δομή των τιμών της αγοράς».
Μοιάζει αυτό με καπιταλισμό σε οποιοδήποτε σκεπτόμενο, ειλικρινές άτομο χωρίς κρυφή ατζέντα που θέλει μόνο στην αλήθεια; Μετά βίας.
Όπως έγραψα στο “The Only Spectrum that Makes Sense” (Το μόνο σύστημα που βγάζει νόημα), ο Λένιν, ο Μάο, ο Πολ Ποτ, ο Κάστρο, ο Χίτλερ, ο Μουσολίνι ήταν όλοι αντικαπιταλιστικά μπιζέλια στον ίδιο σοσιαλιστικό, κολεκτιβιστικό λοβό:
«Όλοι ισχυρίστηκαν ότι είναι σοσιαλιστές. Όλοι προσπάθησαν να συγκεντρώσουν την εξουσία στο κράτος και να δοξάσουν το κράτος. Όλοι κατέστρεφαν άτομα που δεν ήθελαν παρά να επιδιώξουν τις δικές τους φιλοδοξίες στο ειρηνικό εμπόριο. Όλοι υποβάθμισαν την ιδιωτική ιδιοκτησία, είτε με πλήρη κατάσχεση είτε με ρύθμιση για την εξυπηρέτηση των σκοπών του κράτους».
Ο Μάικλ Ρίγκερ υποστηρίζει ότι κάποια σύγχυση σχετικά με το πώς να χαρακτηρίσουμε τα ναζιστικά οικονομικά προέρχονται από τις συνεχώς μεταβαλλόμενες εκφάνσεις του σοσιαλισμού. Οι Σοσιαλιστές είναι περιβόητοι στο να ισχυρίζονται ότι «αυτό είναι» όταν γράφουν ή ονειροπολούν για κάτι και στη συνέχεια ισχυρίζονται ότι «αυτό δεν ήταν έτσι» όταν πια ξεπεραστεί. Ο Rieger γράφει,
«Η μεγάλη διαφορά μεταξύ ουτοπικού σοσιαλισμού, κομμουνισμού, εθνικοσοσιαλισμού και δημοκρατικού σοσιαλισμού καθιστά εξαιρετικά εύκολο για τα μέλη κάθε ιδεολογίας να κουνήσουν τα δάχτυλά τους στους άλλους και να πουν:« Δεν ήταν πραγματικός σοσιαλισμός ». Ωστόσο, υπάρχει ένα κοινό νήμα σε κάθε έναν από αυτούς τους ορισμούς του σοσιαλισμού. Από τον Ανρί ντε Σαιν-Σιμόν έως την Αλεξάντρια Οκάσιο-Κορτέζ, όλοι οι αυτο-περιγραφόμενοι σοσιαλιστές έχουν την πεποίθηση ότι οι απαντήσεις από πάνω προς τα κάτω στα προβλήματα της κοινωνίας είναι ανώτερες από τις απαντήσεις της βάσης προς τα πάνω που δημιουργεί η ελεύθερη αγορά».
Αντί να παραδεχτούν ότι ο ναζισμός ήταν σοσιαλιστικός και καταστροφικός, οι σκληροπυρηνικοί Σοσιαλιστές δηλώνουν “ότι δεν ήταν σοσιαλισμός”. Θα ήταν πιο ειλικρινές αν έλεγαν , “Ωχ.” Αλλά συνήθως αντιδρούν με τον ίδιο τρόπο (σε έντονη άρνηση) σε αποτυχημένα σοσιαλιστικά πειράματα παντού, από τη Σοβιετική Ένωση έως τη Βενεζουέλα.
Ο Διευθυντής περιεχομένου της FEE, Dan Sanchez, προκάλεσε πολλές αναρτήσεις όταν πρόσφατα δήλωσε αυτό:
«Περιπτώσεις σοσιαλισμού που δεν τους αρέσουν: «Δεν είναι αληθινός σοσιαλισμός». Περιπτώσεις καπιταλισμού που τους αρέσουν: «Δεν είναι αληθινός καπιταλισμός». Οι σοσιαλιστές χάνουν πάντα στα οικονομικά, γι’ αυτό προσπαθούν να κερδίσουν στα παγκόσμια συστήματα».
Ρωτήστε τον εαυτό σας αυτό: η ακόλουθη δήλωση ακούγεται σαν κάτι που ένας σοσιαλιστής θα έλεγε ή κάτι που θα έλεγε ένας υποστηρικτής της ελεύθερης αγοράς, ένας καπιταλιστής;
«Το καλό της κοινότητας έχει προτεραιότητα σε σχέση με αυτό του ατόμου. Αλλά το κράτος πρέπει να διατηρεί τον έλεγχο. κάθε ιδιοκτήτης πρέπει να αισθάνεται τον εαυτό του ως υπάλληλο του κράτους. Είναι καθήκον του να μην καταχραστεί τα υπάρχοντά του εις βάρος του κράτους ή τα συμφέροντα των συμπατριωτών του. Αυτό είναι το επίμαχο σημείο. Το τρίτο Ράιχ θα διατηρεί πάντα το δικαίωμα να ελέγχει τους ιδιοκτήτες ακινήτων».
Αυτός ήταν ο Aδόλφος Χιτλερ σε μια συνέντευξη του 1931 με τον Ρίτσαρντ Μπράιτινγκ . Είπε ουσιαστικά το ίδιο πράγμα εκατό φορές ή και περισσότερες και είναι ακριβώς αυτό που πραγματοποίησε στην πράξη. Και είναι τόσο σοσιαλιστής όσο δεν παίρνει. Κανένας καπιταλισμός ή ελεύθερη αγορά δεν υπάρχει για σε αυτόν.
Πριν από έναν αιώνα, ένας μεγαλομανής άρχισε την πολιτική του καριέρα στην εξουσία. Ο κόσμος υπέστη ανυπολόγιστη καταστροφή στα χέρια αυτού του αντί- χριστιανικού και αντι-καπιταλιστικού τέρατος. Μην είστε αφελείς ή αρκετά ανόητοι ώστε να υποδείξετε ότι ήταν διαφορετικός .
Για περισσότερες πληροφορίες, δείτε:
“The Only Spectrum That Makes Sense” by Lawrence W. Reed
“The Nazis Were Capitalist? A Lie Touted by Socialists” by Chris Calton
“Were the Nazis Really Socialists? It Depends on How You Define Socialism” by Michael Rieger
“The XYZs of Socialism” (free eBook) by Lawrence W. Reed
“You May Think You Like Socialism, But You’re Probably Not a Socialist at Heart” by Kyle deVries
“Was Adolf Hitler a Christian?” (video) by Ray Comfort and Gordon Robertson
“Was Hitler a Christian?” By James Patrick Holding
Ο Lawrence W. Reed είναι ομότιμος πρόεδρος της FEE, ανώτερος συνεργάτης της οικογένειας Humphreys και παγκόσμιος πρέσβης για την ελευθερία του Ron Manners, έχοντας υπηρετήσει για σχεδόν 11 χρόνια ως πρόεδρος της FEE (2008–2019). Είναι ο συγγραφέας του βιβλίου “Was Jesus a Socialist?” «Ήταν ο Ιησούς Σοσιαλιστής;» καθώς και “Real Heroes: Incredible True Stories of Courage, Character, and Conviction” και “Excuse Me, Professor: Challenging the Myths of Progressivism” «Αληθινοί Ήρωες: απίστευτες ιστορίες κουράγιου, χαρακτήρα και πεποιθήσεων», και “Excuse Me, Professor: Challenging the Myths of Progressivism.” «Με συγχωρείτε, Καθηγητά: αμφισβητώντας τους μύθους του προοδευτισμού». Ακολουθήστε τον στο LinkedIn και το Twitter και κάντε Like στη δημόσια σελίδα του στο Facebook. Η ιστοσελίδα του είναι η LawrenceWReed.com.
Αυτό το άρθρο δημοσιεύτηκε αρχικά στο FEE.org.
Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece
