Ο Ουόρεν Φάρελ, συγγραφέας του βιβλίου «Η κρίση των αγοριών: Γιατί τα αγόρια μας υποφέρουν και τι μπορούμε να κάνουμε γι’αυτό», έχει διαπιστώσει πως η έλλειψη πατέρα είναι πρωτοπόρος παράγοντας στις αυξημένες ψυχικές ασθένειες, εξαρτήσεις και αυτοκτονίες ανδρών.
Συνδέει τους μαζικούς πυροβολισμούς σε 53 ανεπτυγμένες χώρες όπου οι δράστες ήταν αγόρια και άνδρες που δεν είχαν πατρική φιγούρα, και αναφέρει συγκεκριμένα έξι μαζικούς πυροβολισμούς που συνέβησαν στις Ηνωμένες Πολιτείες τον 21ο αιώνα.« Και οι έξι μαζικοί πυροβολισμοί σε σχολεία που σκότωσαν περισσότερους από 10 ανθρώπους έγιναν από αγόρια, και οι έξι έγιναν από αγόρια που είχαν στερηθεί τον πατέρα τους, από το Σάντυ Χουκ μέχρι τους πυροβολισμούς στο Τέξας», δήλωσε ο Φάρελ κατά τη διάρκεια μιας πρόσφατης συνέντευξης για το πρόγραμμα «American Thought Leaders» της EpochTV.
Ο Φάρελ αναφερόταν στον μαζικό πυροβολισμό που έγινε στο δημοτικό σχολείο Σάντυ Χουκ στο Νιούτον , Κονέκτικατ, 24 Μαϊου 2022, και στους πυροβολισμούς στο Δημοτικό Σχολείο Ρομπ στην πόλη Ουλβάντε, Τέξας.
Είπε ότι τα κορίτσια μεγαλώνουν στο ίδιο περιβάλλον με τα αγόρια, με πρόσβαση στα ίδια μέσα ενημέρωσης, βιντεοπαιχνίδια και όπλα και αντιμετωπίζουν τα ίδια προβλήματα ψυχικής υγείας, αλλά δεν διαπράττουν πυροβολισμούς.
Ο Φάρελ έχει θέσει ως μέρος της αποστολής του να εκπαιδεύσει τους νομοθέτες σχετικά με τη σημασία των πατεράδων στη ζωή των παιδιών, ιδίως των νεαρών αγοριών. Οι προσπάθειές του είχαν ως αποτέλεσμα η Φλόριντα και το Κεντάκι να θεσπίσουν νόμους που αναγνωρίζουν τον κρίσιμο ρόλο του πατέρα, ιδίως σε περίπτωση διαζυγίου.
Σύμφωνα με το Γραφείο Απογραφής των ΗΠΑ, οι ανύπαντρες μητέρες που ζουν με το παιδί ή τα παιδιά τους είναι ο δεύτερος πιο κοινός τύπος διαβίωσης στις Ηνωμένες Πολιτείες, αριθμός που έχει διπλασιαστεί τα τελευταία 50 χρόνια.
Από το 2020, το 21% των παιδιών, ή περίπου 15,3 εκατομμύρια, ζούσαν μόνο με τη μητέρα τους, σε σύγκριση με το 11%, ή 7,6 εκατομμύρια του 1968.
Πολιτείες που αναλαμβάνουν δράση
Το νομοθετικό σώμα της Φλόριντα ψήφισε πρόσφατα το HB 7065, το οποίο διέθεσε 70 εκατομμύρια δολάρια σε χρηματοδότηση για την παροχή ενός ευρέος φάσματος υποστήριξης σε οικογένειες και νέους μέσω του Τμήματος Δικαιοσύνης Ανηλίκων (DJJ) και του Τμήματος Παιδιών και Οικογενειών (DCF).
«Υπάρχουν περισσότερα από 18 εκατομμύρια παιδιά στη χώρα μας που ζουν χωρίς πατέρα στο σπίτι τους», δήλωσε ο κυβερνήτης Ρον ντε Σάντις όταν υπέγραψε το νομοσχέδιο σε νόμο στις 22 Απριλίου. «Αυτό έχει σοβαρές επιπτώσεις στα παιδιά και συχνά οδηγεί σε εγκατάλειψη του σχολείου, εγκληματικότητα και κατάχρηση ουσιών. Είναι απίστευτο ότι υπάρχουν κάποιοι που υποβαθμίζουν τη σημασία της πατρότητας και της πυρηνικής οικογένειας – δεν θα το επιτρέψουμε αυτό να συμβεί στην πολιτεία μας. Είμαι περήφανος που λέω ότι κάνουμε ό,τι μπορούμε για να υποστηρίξουμε την εμπλεκόμενη πατρότητα στη Φλόριντα».
Το 2018, ο κυβερνήτης του Κεντάκυ, Ματ Μπέβιν υπέγραψε νομοσχέδιο που προβλέπει αυτόματα ότι και οι δύο γονείς θα μοιράζονται ισότιμα την επιμέλεια των παιδιών σε περίπτωση διαζυγίου, ενώ εξακολουθεί να παρέχει στους δικαστές τη διακριτική ευχέρεια να περιορίσουν την κοινή επιμέλεια εάν ένας από τους γονείς είναι ακατάλληλος.
Ο Φάρελ δήλωσε ότι είναι καλό που η Φλόριντα και το Κεντάκι έχουν λάβει αυτά τα μέτρα, αλλά ότι σε γενικές γραμμές η κρίση της έλλειψης πατρότητας εξακολουθεί να αγνοείται.
Ο Φάρελ αναφέρθηκε στο έργο του ψυχολόγου Ρίτσαρντ Ουάρσακ, ο οποίος διαπίστωσε ότι τα παιδιά που περνούν χρόνο τόσο με τις μητέρες τους όσο και με τους πατέρες τους μετά το διαζύγιο είχαν καλύτερα αποτελέσματα αργότερα στη ζωή τους και ότι η παρουσία του πατέρα ήταν πιο σημαντική από τις οικονομικές μεταβλητές.
Ο Φάρελ είπε ότι η μελέτη του Ουάρσακ διαπίστωσε ότι το 100 τοις εκατό των ακαδημαϊκών συμφωνούσε ότι τα παιδιά που μεγάλωσαν χωρίς πατέρα είχαν τα μεγαλύτερα προβλήματα.
Ο Φάρελ δήλωσε ότι διετέλεσε μέλος του διοικητικού συμβουλίου της Εθνικής Οργάνωσης για τη Γυναίκα (NOW) στη Νέα Υόρκη και έχει μιλήσει σε όλο τον κόσμο για θέματα γυναικών, οπότε τείνει να συμβαδίζει με τη σκέψη των Δημοκρατικών σε τέτοια θέματα.
Όταν πήγε στην Αϊόβα κατά τη διάρκεια των προεδρικών εκλογών του 2020 για να μιλήσει με τους υποψήφιους των Δημοκρατικών, ο Φάρελ είπε ότι οι υποψήφιοι Τζον Χίκελουπερ και Άντριου Γιανγκ συμφώνησαν μαζί του σχετικά με την επιδημία της έλλειψης πατρότητας.
«Οι υπεύθυνοι της εκστρατείας τους, όταν άρχισαν να βλέπουν ότι οι υποψήφιοί τους συμφωνούσαν μαζί μου, και οι δύο υπεύθυνοι της εκστρατείας τους ήρθαν σε μένα και μου είπαν: “Ουόρεν, δεν έχουμε την πολυτέλεια να βάλουμε τους υποψηφίους μας να μιλήσουν για τη σημασία του να έχουν τα αγόρια πατεράδες και για τη συμμετοχή του πατέρα, επειδή φοβόμαστε μήπως αποξενώσουμε τη φεμινιστική μας βάση”».
Αυτό δεν αποτέλεσε έκπληξη για τον Φάρελ, ο οποίος, έχοντας εργαστεί σε ηγετικό ρόλο σε φεμινιστική οργάνωση, είχε δει αυτού του είδους τη σκέψη και την περιθωριοποίηση των πατεράδων και στο παρελθόν. Αυτές οι οργανώσεις δεν βάζουν πρώτα τα συμφέροντα των παιδιών, αλλά μάλλον της μητέρας, δήλωσε ο Φάρελ.
Μετά το διαζύγιο
Ο Φάρελ δήλωσε ότι τα παιδιά τα καταφέρνουν καλύτερα μετά το διαζύγιο όταν περνούν ίσο χρόνο τόσο με τη μητέρα όσο και με τον πατέρα και κυρίως όταν υπάρχει επικοινωνία και ισορροπημένη συμβολή και από τους δύο γονείς. Κάθε γονέας φέρνει πλεονεκτήματα στην ανατροφή ενός παιδιού: οι μητέρες τείνουν να θέτουν όρια και να επαινούν τα παιδιά τους, ενώ οι μπαμπάδες επιβάλλουν τα όρια και επιτρέπουν στα παιδιά να παίρνουν ρίσκα, δήλωσε ο Φάρελ.
«Στην επιβολή των ορίων, [οι μπαμπάδες] δημιουργούν την πειθαρχία για το παιδί ώστε να επιτύχει την αναβολή της ικανοποίησης και την εστίαση στην προσοχή στη λεπτομέρεια», είπε. «Τα παιδιά που μεγαλώνουν κυρίως από μπαμπάδες έχουν πολύ λιγότερες πιθανότητες να έχουν ΔΕΠΥ, επειδή απαιτείται να επικεντρωθούν στο πραγματικό αντικείμενο που κάνουν».
Τα αγόρια που διέπραξαν αυτούς τους μαζικούς πυροβολισμούς σε σχολεία υπέφεραν από την έλλειψη ενός στοργικού, ισχυρού ανδρικού προτύπου. Επιπλέον, τα αγόρια ακούνε συχνά ότι τα συναισθήματά τους δεν έχουν σημασία, γεγονός που οδηγεί σε συναισθηματική τοξικότητα, δήλωσε ο Φάρελ.
«Τα αγόρια που δεν έχουν πατέρα, πολύ συχνά είναι πιθανό να μην έχουν αυτή την αναβαλλόμενη ικανοποίηση που πηγάζει από την επιβολή των ορίων. Ως εκ τούτου, αρχίζουν να μην τα πηγαίνουν τόσο καλά στο σχολείο», δήλωσε ο Φάρελ.
Είπε ότι έχει μιλήσει με αγόρια στο λύκειο και τα αγόρια είπαν ότι αυτό που μαθαίνουν στο σχολείο όσον αφορά τα θέματα ανδρών-γυναικών είναι ο τοξικός ανδρισμός, χωρίς να κατανοούν τις θυσίες που έκαναν οι άνδρες και οδήγησαν σε αυτή την τοξικότητα, καθώς και την έννοια της «πατριαρχίας», είπε ο Φάρελ.
Η σύγχρονη φεμινιστική ιδεολογία βλάπτει τα αγόρια
Ο Φάρελ δήλωσε ότι τα αγόρια υποφέρουν επειδή τους λένε ότι ο ανδρισμός τους είναι κακός. «Ο κόσμος δεν κυριαρχούνταν από μια πατριαρχία. Κυριαρχείτο από την ανάγκη επιβίωσης, και για να επιβιώσουν, τόσο οι άνδρες όσο και οι γυναίκες περιορίζονταν στους ρόλους τους», δήλωσε ο Φάρελ, προσθέτοντας ότι ο φεμινισμός κατηγορεί τους άνδρες για τα κοινωνικά προβλήματα και δεν λαμβάνει υπόψη τις θυσίες που κάνουν για τις οικογένειές τους.
«Δίνουμε διαρκώς στα αγόρια μια αρνητική εικόνα του εαυτού τους που οδηγεί σε χαμηλή αυτοεκτίμηση, που οδηγεί στο να χρειάζεται να κάνουν συνεχώς αντισταθμίσεις», είπε.
Ο Φάρελ δήλωσε ότι ενώ προσπαθεί να κάνει το καλό, κατηγορεί επίσης τον εαυτό του επειδή ήταν στο διοικητικό συμβούλιο του NOW για τρία χρόνια, όπου διαδόθηκαν αυτές οι επιζήμιες φεμινιστικές ιδέες που βλάπτουν τα αγόρια και τελικά και τα κορίτσια.
Ο Φάρελ ξεκίνησε το έργο του για τα ίσα δικαιώματα των γυναικών επειδή πίστευε στο δόγμα: «Είμαι γυναίκα, είμαι δυνατή», αλλά τώρα είπε ότι δεν υποστηρίζει τον φεμινισμό επειδή το φεμινιστικό κίνημα έχει αλλάξει σε: «Είμαι γυναίκα, έχω αδικηθεί».
Αυτό το είδος σκέψης βλάπτει τα αγόρια, είπε, και πρέπει να αλλάξει, ώστε τόσο τα αγόρια όσο και τα κορίτσια να μπορούν να επωφεληθούν από την πλήρη συμβολή του πατέρα στη ζωή τους.
Συμβουλές για τις ανύπαντρες μητέρες
Ο Φάρελ συμβουλεύει όλες τις ανύπαντρες μητέρες να δώσουν στον βιολογικό πατέρα να καταλάβει ότι τον χρειάζονται πολύ και θα ανταποκριθεί καλά.
«Όταν λέτε: “Βλέπω τώρα ποια είναι η θετική αξία της τραχύτητας σου, των πειραγμάτων σου, που επιτρέπεις στον γιο ή την κόρη μας να πάρει το ρίσκο να περπατήσει σε μια λίμνη και πιθανώς να χάσει το δρόμο” και τι κάνει αυτό, τότε, ο μπαμπάς θα πει: “Εντάξει, αν με εκτιμούν, τώρα θα επιστρέψω”», δήλωσε ο Φάρελ.
Αν ο βιολογικός μπαμπάς δεν μπορεί να εμπλακεί, ο Φάρελ προτείνει να εγγράφονται τα αγόρια σε ομάδες ή ομαδικά αθλήματα, όπου άλλα ανδρικά πρότυπα μπορούν να βοηθήσουν στη διαμόρφωση του χαρακτήρα τους.
Συμβουλεύει τους γονείς να συνδέονται με τα παιδιά τους, να ακούν αντί να προσπαθούν να διορθώσουν τα προβλήματα των παιδιών τους και να έχουν οικογενειακές βραδιές δείπνου χωρίς μέσα ενημέρωσης, ώστε να μπορούν να εξασκούν αυτές τις δεξιότητες ακρόασης και να εμβαθύνουν τη σχέση.
«Οι ενσυναισθητικοί γονείς που είναι μόνο ενσυναισθητικοί δημιουργούν παιδιά που είναι εγωκεντρικά, νομίζοντας ότι μόνο οι δικές τους ανάγκες τυγχάνουν προσοχής», είπε. «Έτσι, πρέπει και να είστε ενσυναισθητικοί και να απαιτείτε από τα παιδιά σας να ακούνε και τη δική σας οπτική γωνία».
Με βάση τη δουλειά του με τη συμβουλευτική ζευγαριών, ο Φάρελ είπε ότι η ακρόαση πρέπει να επεκτείνεται πέρα από τα παιδιά και στον σύζυγο ή τον πρώην σύζυγο, ώστε να υπάρχει σεβασμός και υγιής επικοινωνία.
Τα ζευγάρια που συν-γονεύουν πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι κανένας γονέας δεν σκοπεύει να βλάψει το παιδί του, δήλωσε ο Φάρελ.
Οι ενήλικες πρέπει «να μάθουν πώς να ακούνε αυτά που αρχικά δεν έχουν την τάση να ακούνε και να μάθουν να δέχονται την κριτική από τους ανθρώπους που αγαπούν χωρίς να γίνονται αμυντικοί», είπε ο Φάρελ.
