Ο αμερικανικός στρατός απάντησε την Κυριακή στις αναφορές ότι οι βάσεις σε όλη την Ευρώπη τέθηκαν στο δεύτερο υψηλότερο επίπεδο συναγερμού, λέγοντας ότι η διοίκησή του στην Ευρώπη «θα παραμείνει σε επαγρύπνηση».
Αναφορές από πολλά ειδησεογραφικά πρακτορεία που επικαλέστηκαν ανώνυμους αξιωματούχους του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας και του στρατού ανέφεραν ότι το επίπεδο συναγερμού της κατάστασης προστασίας δυνάμεων (Force Protection Condition-FPCON), ή «Charlie», τέθηκε σε εφαρμογή το περασμένο Σαββατοκύριακο.
«Υπάρχουν αξιόπιστες πληροφορίες που υποδεικνύουν μια επίθεση εναντίον αμερικανικών βάσεων την επόμενη εβδομάδα ή περίπου την επόμενη εβδομάδα», δήλωσε στο Fox News ένας ανώνυμος αξιωματούχος της αμερικανικής άμυνας. Οι Epoch Times δεν μπόρεσαν να επαληθεύσουν άμεσα τις αναφορές αυτές.
Σύμφωνα με το CNN, δύο ανώνυμοι στρατιωτικοί αξιωματούχοι ότι ο στρατός ανησυχεί για το ενδεχόμενο τρομοκρατικής επίθεσης κάπου στην Ευρώπη, αν και δεν δόθηκαν πολλές λεπτομέρειες. Το ABC News ανέφερε επίσης την αλλαγή της απειλής σε όλη την Ευρώπη, επικαλούμενο δύο Αμερικανούς στρατιωτικούς αξιωματούχους.
Αντιμετωπίζοντας τις αναφορές, εκπρόσωπος του αμερικανικού υπουργείου Άμυνας δήλωσε στους Epoch Times τη Δευτέρα ότι «αξιολογεί συνεχώς μια ποικιλία παραγόντων» σχετικά με την ασφάλεια και την προστασία. «Για λόγους επιχειρησιακής ασφάλειας, δεν θα υπεισέλθουμε σε συγκεκριμένα μέτρα, αλλά παραμένουμε σε εγρήγορση».
«Στο πλαίσιο αυτής της προσπάθειας, συχνά λαμβάνουμε πρόσθετα μέτρα για να διασφαλίσουμε την ασφάλεια των μελών της υπηρεσίας μας», ανέφερε η δήλωση.
Στην ανακοίνωση προστίθεται ότι η Διοίκηση της Ευρώπης «παρακολουθεί συνεχώς το περιβάλλον ασφαλείας για να διασφαλίσει ότι το προσωπικό της είναι ενημερωμένο και ότι είναι σε καλύτερη θέση για να διασφαλίσει την ασφάλεια του ατόμου, της οικογένειας και των αγαπημένων του προσώπων», προσθέτοντας ότι «το προσωπικό στον ευρωπαϊκό χώρο» θα πρέπει «να παραμείνει σε επαγρύπνηση και να βρίσκεται σε εγρήγορση ανά πάσα στιγμή».
Η δήλωση δεν έκανε συγκεκριμένες νύξεις για τις αναφορές που επικαλούνταν μη κατονομαζόμενους στρατιωτικούς αξιωματούχους. Υπήρξαν ανησυχίες από Ευρωπαίους αξιωματούχους ότι θα μπορούσε να υπάρξει πιθανή τρομοκρατική επίθεση στην ήπειρο ενόψει των Ολυμπιακών Αγώνων του Παρισιού τον Ιούλιο, καθώς και του ευρωπαϊκού πρωταθλήματος ποδοσφαίρου που διεξάγεται στη Γερμανία.
Εν τω μεταξύ, μια επισκόπηση των Epoch Times των πρόσφατων δελτίων που εστάλησαν από διάφορες πρεσβείες των ΗΠΑ δεν προειδοποίησε για πιθανή τρομοκρατική επίθεση σε καμία ευρωπαϊκή χώρα.
Ο αμερικανικός στρατός ορίζει επίπεδα προστασίας δυνάμεων για ορισμένα επίπεδα, συμπεριλαμβανομένων των Normal, Alpha, Bravo, Charlie ή Delta, που είναι η υψηλότερη κατάσταση. Για πολλά χρόνια μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, το Bravo ήταν ένα κοινό επίπεδο συναγερμού για πολλές αμερικανικές βάσεις.
Η Γερμανίδα υπουργός Εσωτερικών, Νάνσι Φέιζερ, δήλωσε στους δημοσιογράφους τον περασμένο μήνα ότι οι αξιωματούχοι ανησυχούν για το ενδεχόμενο τρομοκρατικής επίθεσης. «Η εστίασή μας είναι φυσικά πάνω απ’ όλα στην απειλή της ισλαμιστικής τρομοκρατίας, στους χούλιγκαν και τα παραπτώματά τους, στο καθημερινό έγκλημα, στους βίαιους εγκληματίες, αλλά αυτή τη φορά και στις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο», δήλωσε η κ. Φέιζερ σε μια τελετή για περίπου 350 αστυνομικούς που συγκεντρώθηκαν για την ποδοσφαιρική διοργάνωση.
«Επομένως, οι αρχές ασφαλείας μας έχουν σταθερά στο στόχαστρό τους την ισλαμιστική σκηνή», πρόσθεσε, αναφερόμενη σε τρομοκρατικές ομάδες όπως το ISIS. Περίπου 22.000 αστυνομικοί θα εργάζονται κατά τη διάρκεια κάθε ημέρας στο τουρνουά, δήλωσε η ίδια.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο διευθυντής του FBI Κρίστοφερ Ρέι έχει, σε πολλές περιπτώσεις, εκδώσει πολλαπλές προειδοποιήσεις για την πιθανότητα τρομοκρατικής επίθεσης εντός των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Οι ξένοι τρομοκράτες, συμπεριλαμβανομένων του ISIS, της Αλ Κάιντα και των οπαδών τους, έχουν ανανεώσει τις εκκλήσεις για επιθέσεις εναντίον εβραϊκών κοινοτήτων εδώ στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε ολόκληρη τη Δύση σε δηλώσεις και προπαγάνδα», δήλωσε ο κ. Ρέι τον Απρίλιο.
«Η απειλή της ξένης τρομοκρατίας και το ενδεχόμενο μιας συντονισμένης επίθεσης εδώ στην πατρίδα, όπως η επίθεση του ISIS-K που είδαμε στο Russia Concert Hall πριν από μερικές εβδομάδες, είναι πλέον όλο και πιο ανησυχητική. Η 7η Οκτωβρίου και η σύγκρουση που ακολούθησε θα τροφοδοτήσουν έναν αγωγό ριζοσπαστικοποίησης και κινητοποίησης για τα επόμενα χρόνια», δήλωσε, κάνοντας αναφορά στην τρομοκρατική επίθεση που ανέλαβε το ISIS στη Μόσχα της Ρωσίας, η οποία άφησε πίσω της περισσότερους από 140 νεκρούς τον Απρίλιο, και στις επιθέσεις της 7ης Οκτωβρίου στο Ισραήλ από την τρομοκρατική οργάνωση Χαμάς.
Εν τω μεταξύ, αρκετοί πρώην κορυφαίοι αξιωματούχοι των ΗΠΑ, έχουν κάνει παρόμοια σχόλια. Τον Ιούνιο, ο πρώην διευθυντής της CIA, Μάικλ Μορέλ, δήλωσε στο CBS News ότι οι αξιωματούχοι των ΗΠΑ θα πρέπει να ενεργήσουν με μεγαλύτερη αίσθηση του επείγοντος για τον μετριασμό του ενδεχόμενου τρομοκρατικής επίθεσης.
Οι Epoch Times επικοινώνησαν με το γραφείο Τύπου του Υπουργείου Άμυνας των ΗΠΑ για σχόλια.
Το Reuters και το Associated Press συνέβαλαν σε αυτό το άρθρο.
Οι ερευνητές ανακάλυψαν νέες λεπτομέρειες σχετικά με τις ανθρωποθυσίες στην αρχαία τοποθεσία των Μάγια, Τσίτσεν Ίτζα, στο Μεξικό, αναλύοντας τα λείψανα 64 θυμάτων, τα περισσότερα από τα οποία ήταν παιδιά.
Αυτά τα αποτελέσματα, που δημοσιεύτηκαν στο περιοδικό Nature, δείχνουν ότι, σε αντίθεση με τη δημοφιλή πεποίθηση, θυσιάζονταν τα αρσενικά. Ανάμεσά τους βρέθηκαν δύο ζευγάρια πανομοιότυπων διδύμων, που παραπέμπει στη μυθολογία των Μάγια.
Αυτά τα αρχαία γονιδιώματα δείχνουν επίσης ότι, παρά την ευρωπαϊκή αποικιοκρατία, η γενετική κληρονομιά των αρχαίων Μάγια παραμένει μεταξύ των αυτόχθονων πληθυσμών της περιοχής σήμερα.
Ανακάλυψη ενός αρχαίου chultun στο Τσίτσεν Ίτζα
Ο πολιτισμός των Μάγια ήταν ένας μεσοαμερικανικός πολιτισμός στη χερσόνησο Γιουκατάν του Μεξικού. Η πόλη Τσίτσεν Ίτζα προέκυψε γύρω στο 250 και έπαψε να υπάρχει το 1697 μετά την κατάκτηση της περιοχής από τους Ισπανούς. Ήταν μια από τις μεγαλύτερες πόλεις των Μάγια και το πολιτικό κέντρο του πολιτισμού.
Σήμερα, το Τσιτσέν Ίτζα είναι ένας από τους πιο εντατικά μελετημένους αρχαιολογικούς χώρους σε όλη τη Μεσοαμερική. Η πόλη έχει δύο τελετουργικά κτίρια. Το πιο διάσημο είναι το μεγαλύτερο κτίριο του Τσίτσεν Ίτζα, το El Castillo, γνωστό και ως ναός του Kukulcan.
Επίσης σημαντικό ήταν το Sacred Cenote – το πηγάδι της θυσίας, μια φυσική χοάνη που οδηγεί σε μια υπόγεια πηγή νερού. Οι ανασκαφές που πραγματοποιήθηκαν από τις αρχές του 1900 αποκάλυψαν, μεταξύ άλλων, τεχνουργήματα από χρυσό και ανθρώπινους σκελετούς στο κάτω μέρος του σενότου.
Sacred Cenote Τσίτσεν Ίτζα. Οι Μάγια πέταξαν εκεί πολύτιμα αντικείμενα και ανθρωποθυσίες ως θυσίες στον θεό της βροχής Chaak. (Εικόνα: μέσω Rodrigo Barquera)
Κατά την κατασκευή του διαδρόμου του αεροδρομίου το 1967 ανακαλύφθηκε μια τεχνητή δεξαμενή (chultun), που συνήθως κατασκευάζεται για την αποθήκευση του πόσιμου νερού, 300 μέτρα βορειοανατολικά του Sacred Cenote.
Ο θάλαμος και το παρακείμενο σπήλαιο περιείχαν πολυάριθμα υπολείμματα ανθρώπινου σκελετού, καλυμμένα με άθικτο κυρίως φλοιό και σκόνη ασβεστόλιθου, καθώς και οστά ζώων και κεραμικά αντικείμενα.
Η χρονολόγηση με ραδιενεργό άνθρακα έχει τοποθετήσει αυτές τις τελετουργικές θυσίες στην περίοδο περίπου από το 600 έως το 1100, την εποχή της παρακμής της Τσίτσεν Ίτζα.
Πιστεύεται ότι οι θυσίες σχετίζονταν με τους γεωργικούς κύκλους του καλαμποκιού, της βασικής καλλιέργειας των Μάγια. Μπορεί επίσης να είχαν θυσιαστεί στη θεότητα της βροχής Chaak.
a) Θέση της περιοχής των Μάγια στην Αμερική. b) Γεωγραφική θέση του Τσίτσεν Ίτζα και του Tixcacaltuyuba στη χερσόνησο Yucatan. c) Στρωματογραφία του chultun και του παρακείμενου σπηλαίου στο οποίο βρέθηκε η ταφή. d) Η θέση του chultun εντός του αρχαιολογικού χώρου Τσίτσεν Ίτζα και η σχέση του με το El Castillo. (Εικόνα: μέσω Rodrigo Barquera)
Ποιος θυσιάστηκε και τοποθετήθηκε στο chultun;
Σύμφωνα με ισπανικές μαρτυρίες του 16ου αιώνα και σκελετικά υπολείμματα που ανακτήθηκαν από το Sacred Cenote, ήταν κυρίως νεαρές γυναίκες και κορίτσια που θυσιάστηκαν σε αυτόν τον χώρο.
Ωστόσο, νέα αποτελέσματα γενετικής ανάλυσης των υπολειμμάτων που βρέθηκαν στο chultun έδειξαν ότι ήταν όλα αρσενικά. Προηγούμενες αναλύσεις έδειξαν ότι περίπου οι μισοί από αυτούς που θυσιάστηκαν ήταν μεταξύ 3 και 6 ετών και ούτε ένα θύμα δεν ήταν ενήλικας.
Μελετώντας το DNA που ελήφθη από τα κρανιακά οστά (όπου βρίσκεται το εσωτερικό αυτί, ένα από τα πιο πυκνά οστά του ανθρώπινου σώματος) των σκελετών, μάθαμε ότι το ένα τέταρτο των θυμάτων ήταν στενά συνδεδεμένα. Αυτό είναι πολύ υψηλότερο από ό,τι βλέπουμε συνήθως σε άλλες μελέτες, ακόμη και σε αρχαία νεκροταφεία.
Δίδυμα στη μυθολογία των Μάγια
Ακόμη πιο συναρπαστική ήταν η ανακάλυψη δύο ζευγών πανομοιότυπων διδύμων από 64 άτομα στο chultun. Τα πανομοιότυπα δίδυμα συμβαίνουν μόνο στο 0,4% των κυήσεων, επομένως οι επιστήμονες πιστεύουν ότι τα δίδυμα μπορεί να έχουν επιλεγεί ειδικά για αυτές τις θυσίες.
Αυτή η ανακάλυψη δεν ήταν έκπληξη δεδομένου του ρόλου των διδύμων στη μυθολογία των Μάγια και στην κλασική τέχνη των Μάγια.
Για παράδειγμα, τα δίδυμα και η θυσία είναι κεντρικά θέματα στο ιερό βιβλίο των Μάγια «Popol Vuh», στο οποίο οι δίδυμοι ήρωες Hunahpu και Xbalanque ξεπέρασαν τους θεούς του κάτω κόσμου και εκδικήθηκαν τον δολοφονηθέντα πατέρα και τον αδελφό τους, που ήταν επίσης δίδυμοι.
Η ανακάλυψη των λειψάνων πανομοιότυπων διδύμων και άλλων στενών συγγενών σε έναν τελετουργικό ομαδικό τάφο αρσενικών παιδιών υποδηλώνει ότι τα αγόρια μπορεί να είχαν επιλεγεί για θυσία λόγω της βιολογικής τους συγγένειας.
Υπερφυσικά όντα: τα ηρωικά δίδυμα, που απεικονίζονται από τον Μεξικανό καλλιτέχνη Ντιέγκο Ριβέρα το 1957. (Εικόνα: μέσω Public domain)
Γενετική συνέχεια σήμερα
Οι επιστήμονες πήραν επίσης δείγματα DNA από 68 σύγχρονους Μάγια από την κοντινή πόλη Tixcacaltuub. Οι συγκρίσεις του σύγχρονου και του αρχαίου γονιδιώματος έχουν αποκαλύψει μακροπρόθεσμη γενετική συνέχεια.
Ωστόσο, όταν συγκρίθηκαν τα γονίδια που σχετίζονται με την ανοσία, βρέθηκαν σαφείς διαφορές μεταξύ των ανθρώπων των Μάγια πριν και μετά την εποχή της αποικιοκρατίας. Οι σύγχρονοι άνθρωποι φέρουν γονίδια που αυξάνουν την αντίσταση σε πολλές ασθένειες που εισήχθησαν το 1500 από τους Ευρωπαίους της αποικίας, ειδικά στον τυφοειδή πυρετό, που προκλήθηκε από τη σαλμονέλα.
Αυτό δείχνει ότι οι σύγχρονοι Μάγια στο νοτιοανατολικό Μεξικό όχι μόνο φέρουν τη γενετική κληρονομιά των προγόνων τους, αλλά και σημάδια υπέρβασης των ασθενειών στο πέρασμα των αιώνων.
Συνολικά, αυτή η μελέτη παρέχει μια λεπτομερή περιγραφή της τελετουργικής ζωής στο Τσίτσεν Ίτζα. Αυτά τα εκπληκτικά αποτελέσματα υποδηλώνουν ότι η γενετική κληρονομιά των αρχαίων Μάγια εξακολουθεί να είναι παρούσα στους ανθρώπους και τις κοινότητες που ζουν στην περιοχή γύρω από την αρχαία πόλη Τσίτσεν Ίτζα.
Τη χρυσή εποχή που οι θεοί ακόμα περιπλανιόνταν ανάμεσα στους θνητούς και δεν ήταν όλα τα βότανα ίσα, το χαμομήλι ήταν ο υπέρτατος άρχων που προοριζόταν μόνο για την ελίτ των Αιγυπτίων.
Καθώς δεν θεωρούνταν ένα κοινό βότανο, αλλά μια αληθινή προσφορά από τον ίδιο τον θεό Ήλιο (Ρα), οι Αιγύπτιοι το τοποθετούσαν ακόμα και στις μούμιες και στους ναούς των θεών.
Δεν ήταν οι μόνοι που τηρούσαν ευλαβική στάση απέναντι στο ‘ταπεινό’ χαμομήλι. Οι Αγγλοσάξονες το θεωρούσαν επίσης ιερό βότανο, μαζί με το μάραθο και την τσουκνίδα και έπιναν άφθονο τσάι από χαμομήλι για να διώξουν τα κακά πνεύματα και για να προσφέρουν στην ψυχή τους ένα ‘λουτρό χαράς’.
Ένα λαοφιλές βότανο
Διαπερνώντας σύνορα και εποχές με την άνεση ενός έμπειρου χρονοταξιδιώτη, το χαμομήλι βρήκε το δρόμο του μέχρι το ισπανικό σέρυ, τα ρωμαϊκά τελετουργικά, ακόμη και μέχρι τα φλυτζάνια λογοτεχνικών θρύλων όπως ο Πήτερ Ράμπιτ και η Τίνκερ Μπελ.
Το βιογραφικό του χαμομηλιού περιλαμβάνει έναν εντυπωσιακό αριθμό χρήσεων, όντας κατάλληλο για την αντιμετώπιση προβλημάτων που εκτείνονται από την αϋπνία και φθάνουν μέχρι το σκορβούτο. Είναι ο «ελβετικός σουγιάς» του κόσμου των φυτών.
Ακόμα και οι κηπουροί ψιθυρίζουν τα μυστικά τους, ενώ πίνουν μια κούπα τσάι χαμομηλιού, περιγράφοντας πιθανόν το μεγαλείο των πλούσιων κήπων του Παλατιού του Μπάκιγχαμ.
Οι ποικιλίες που ξεχωρίζουν είναι δύο: το δημοφιλέστατο γερμανικό χαμομήλι (Matricaria chamomilla) και το ρωμαϊκό ή αγγλικό χαμομήλι (Chamaemelum nobile).
Είτε ως τσάι, σε κάψουλες ή αλοιφές, το χαμομήλι συνεχίζει να καταπραΰνει τις μάζες, αποδεικνύοντας ότι κάποιοι θρύλοι απλά δεν σβήνουν ποτέ.
Το «παιδί για όλες τις δουλειές»
Για αιώνες, αυτό το «παιδί για όλες τις δουλειές» αντιμετωπίζει με επιτυχία πλήθος αρρωστιών, από ασήμαντες έως τις πιο βασανιστικές – την ποδάγρα, την ισχιαλγία και το πάντα ενοχλητικό έκζεμα, για να μην αναφέρουμε το καθημερινό δράμα των ελκών και των αιμορροΐδων.
Πράγματι, το βιογραφικό του λουλουδιού αυτού μοιάζει πιο πολύ με ιατρική εγκυκλοπαίδεια παρά με το προφίλ ενός φυτού.
Όσον αφορά την εξωτερική χρήση, είναι σχεδόν πανάκεια – μπορεί να καταπραΰνει τόσο μια λοίμωξη στο αυτί όσο και τα σημάδια από ανεμοβλογιά , ενώ είναι η ασφαλέστερη λύση όταν πρόκειται για ερεθισμούς των ματιών.
Φροντίζει τις σκασμένες θηλές των μητέρων που θηλάζουν, αλλά και τα εξανθήματα που προκαλούν οι πάνες στα μωρά τους και τις μολύνσεις και τις φλεγμονές μίας μύτης που ‘τρέχει’.
Ως ρόφημα, οι γονείς το χρησιμοποιούν για την αντιμετώπιση των κολικών, της λαρυγγοτραχειοβρογχίτιδας (ή Croup) και των παιδικών πυρετών.
Ακόμα, είναι ιδανικό καταπραϋντικό για γαστρεντερικά προβλήματα όπως το φούσκωμα, η αναγούλα και η ναυτία, καθώς και για τον νου, συμβάλλοντας στην ηρεμία, την καταπολέμηση της αϋπνίας και την απομάκρυνση των εφιαλτών.
Στη μάχη κατά της οστεοπόρωσης, το χαμομήλι ωθεί τα οστεοβλαστικά κύτταρα σε δράση.
Θεωρείται επίσης αντι-οιστρογόνο, πιθανώς επηρεάζοντας τους υποδοχείς οιστρογόνου, αν και αυτό δεν είναι ένα πεδίο που έχει αποδειχθεί πέραν αμφιβολίας.
Εν τούτοις, το χαμομήλι δεν είναι κατάλληλο για όλους, καθώς υπάρχουν και περιπτώσεις ανθρώπων που αντιδρούν με φτέρνισμα και δυσφορία στην επαφή μαζί του.
Το κόστος της ευκαιρίας είναι αυτό που παρατάς όταν επιλέγεις ένα πράγμα παρά κάτι άλλο.
Σε πολλές περιπτώσεις, ο υπολογισμός είναι εύκολος, και το ρίσκο είναι μικρό. Μπορεί, για παράδειγμα, να επιλέξετε ένα μιλκσέικ σοκολάτα αντί για βανίλια. Ακόμη και αν κάνατε αυτή την επιλογή κάθε φορά, δεν θα άλλαζε σημαντικά την πορεία της ζωής σας. Απλώς ανταλλάζεται μια άμεση απόλαυση για μια άλλη. Ένα από αυτά τα μονοπάτια δεν σας βάζει σε μια συγκεκριμένη τροχιά – μπορείτε πάντα να αλλάξετε την επιλογή σας την επόμενη φορά.
Ζυγίζοντας τις επιλογές
Οι οικονομολόγοι χρησιμοποιούν την ιδέα του κόστους ευκαιρίας για να βοηθήσουν τα άτομα και τις ομάδες να αποφασίσουν εν μέσω περίπλοκων εναλλακτικών. Το κόστος ευκαιρίας χρηματοδότησης ενός έργου, ας πούμε για παράδειγμα το φύτεμα 1000 δέντρων, είναι η αξία του αμέσως επόμενου καλύτερου έργου που δεν μπορείτε αυτή την στιγμή να χρηματοδοτήσετε – ίσως το χτίσιμο ενός κοινοτικού κήπου.
Λαμβάνοντας υπόψιν όλα τα μακροπρόθεσμα οφέλη της πορείας που δεν επιλέγεται βοηθάει τους ανθρώπους να δουν πως η κάθε επιλογή στον πραγματικό κόσμο έρχεται με ένα κόστος – όλη η αξία αυτού που δεν επιλέξατε. Όταν συγκρίνουμε αυτές τις αξίες από κοντά – η αξία της πρώτης μας επιλογής σε σχέση με την αξία της αμέσως επόμενης καλύτερης εναλλακτικής – μπορούμε να αποφασίσουμε ποιον συμβιβασμό θα κάνουμε.
Απλά και μόνο επειδή υπάρχει το κόστος της ευκαιρίας αυτό δεν σημαίνει ότι πρέπει να βλέπουμε τις επιλογές μας αρνητικά. Αν τα οφέλη του μονοπατιού που επιλέγετε υπερισχύουν του κόστους της ευκαιρίας, τότε πήρατε μια μεγαλειώδη απόφαση επειδή το καθαρό κέρδος είναι θετικό.
Υπάρχει ακόμη μια σημαντική ιδέα όσον αφορά το κόστος ευκαιρίας, και πραγματικά χτυπά στην καρδιά του ζητήματος για το οποίο γράφω αυτό το άρθρο. Το κόστος της ευκαιρίας οποιασδήποτε απόφασης συχνά φαίνεται μικρό. Επιτρέψτε μου να σας δώσω μερικά παραδείγματα:
Να βοηθήσω έναν φίλο μου να μετακομίσει ή να μείνω σπίτι και να κάνω τις δουλειές μου.
Να δω μια σειρά στην τηλεόραση ή να διαβάσω ένα βιβλίο.
Να καλέσω έναν γονιό όταν περπατάω ή να ακούσω ένα podcast.
Να φάω ένα μπισκότο ή ένα φρούτο.
Να βάλω ένα αντικείμενο στη θέση του ή να το αφήσω πάνω στον πάγκο.
Να αγοράσω κάτι καινούριο και καλύτερο ή να είμαι αρκεστώ σε αυτό που έχω
Να απαντήσω με θυμό ή με υπομονή
Αν δείτε την κάθε απόφαση μεμονωμένα ή ως εξαίρεση της μιας φοράς, είναι πολύ εύκολο να επιλέξετε την άμεση ευχαρίστηση παρά το μονοπάτι που εναρμονίζεται πιο πολύ με τις αξίες σας.
Ένα πράγμα που με βοήθησε ήταν να συνειδητοποιήσω πως αυτές οι αποφάσεις ποτέ δεν γίνονται μεμονωμένα. Όταν επιλέγεις το μονοπάτι της ικανοποίησης, της ανυπομονησίας, ή της ιδιοτέλειας μια μέρα, τότε γίνεται πιο εύκολο να κάνεις το ίδιο και μελλοντικά.
Από αυτή την προοπτική, μια καλύτερη μέθοδος ζυγιάσματος των συμβιβασμών είναι να ερωτηθείτε: Αν η επιλογή που θα κάνετε τώρα θα ήταν η προκαθορισμένη επιλογή από δω και στο εξής, τι θα επιλέγατε; Θέτοντας το ερώτημα κατά αυτόν τον τρόπο πολλαπλασιάζει το κόστος της ευκαιρίας σε όλες τις μελλοντικές αποφάσεις και, κάνοντας το, σας βοηθά να το μετρήσετε για τους επερχόμενους μήνες ή και χρόνια.
Η ζυγαριά των επιλογών
Το βάρος του κόστους της ευκαιρίας είναι πιο εύκολα αισθητό όταν συνειδητοποιήσετε πως δεν επιλέγετε μονάχα αυτή τη μία φορά – κάνετε μια επιλογή που επηρεάζει όλες τις μελλοντικές σας επιλογές:
Δεν λέτε απλά όχι σε έναν φίλο σήμερα – εξασθενείτε την αξία και την στενότητα εκείνης της φιλίας.
Δεν παρακολουθείτε απλά ένα σόου στην τηλεόραση – εγκαταλείπετε την ευκαιρία να αναπτυχθείτε διανοητικά.
Δεν παραλείπετε απλά ένα τηλεφώνημα στην μητέρα σας – επιτρέπετε στην απόσταση μεταξύ σας να μεγαλώσει.
Δεν τρώτε απλά ένα μπισκότο – γίνεστε λιγότερο υγιής και ίσως αυξήσετε το βάρος σας.
Δεν αφήνετε απλά ένα αντικείμενο στον πάγκο – επιλέγετε να ζείτε σε ένα ακατάστατο σπίτι.
Δεν αφήνεστε απλά στις ορμές σας και ξοδεύετε απλά αυτή τη μία φορά – προσπερνάτε καλύτερους τρόπους να επενδύσετε, να ξοδέψετε ή να χρησιμοποιήσετε τα χρήματα εκείνα στο μέλλον.
Δεν γίνεστε απλά ανυπόμονος και θυμωμένος σήμερα – γίνεστε αυτού του είδος ο άνθρωπος, κάτι το οποίο θα είναι δύσκολο να αλλάξετε όσο πιο πολύ προχωράτε σε αυτό το μονοπάτι.
Κοιτώντας το από αυτή την οπτική γωνία, κάθε μια από τις επιλογές μας γίνεται όλο και πιο σημαντική.
Το πραγματικό κόστος της ευκαιρίας περιλαμβάνει το άτομο το οποίο δεν θα γίνετε αν συνεχίσετε να κάνετε αυτή την επιλογή επανειλημμένα. Μπορεί να πείτε στον εαυτό σας, μόνο αυτή τη φορά – είναι απλά μια εξαίρεση. Αλλά είναι όντως; Πόσο συχνά έχετε πει στον εαυτό σας πως θα κάνετε κάτι αύριο, και όταν το αύριο έρχεται, και πάλι δεν θέλετε να το κάνετε;
Για πόσο καιρό φανταζόσασταν τον εαυτό σας να ωριμάζει και να γίνεται ένα συγκεκριμένο είδος ατόμου, που εξασκεί μια συγκεκριμένη σειρά από αξίες και αρετές; Και γιατί δεν έχει φτάσει αυτή η μέρα; Το πιο πιθανό είναι πως έχετε ξεγελάσει τον εαυτό σας κοιτάζοντας το κόστος της ευκαιρίας αυτής της μίας επιλογής. Σας προτρέπω να λάβετε υπόψιν ότι κάθε επιλογή μετράει περισσότερο από ότι φαντάζεστε. Στην πραγματικότητα, θα πρέπει να φανταστείτε πως η επιλογή σας σήμερα θα είναι η προκαθορισμένη σας επιλογή από εδώ και πέρα.
Πάνω από το 25% των φαινομενικά υγιών ενηλίκων άνω των 60 ετών βρέθηκαν να πάσχουν από νόσο καρδιακής βαλβίδας παρά το γεγονός πως δεν είχαν συμπτώματα, σύμφωνα με νέα μελέτη.
«Τα ευρήματά μας δείχνουν ότι πάνω από το 38% αυτών των ενηλίκων είχαν κάποιου είδους νόσο καρδιακής βαλβίδας. Είναι ωστόσο καθησυχαστικό το ότι οι περισσότερες περιπτώσεις ήταν ήπιας μορφής», είπε σε συνέντευξη τύπου ο Βασίλειος Βασιλείου, καθηγητής καρδιακής ιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Ανατολικής Αγγλίας στο Ηνωμένο Βασίλειο και συν-συγγραφέας της μελέτης.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη στο περιοδικό Ευρωπαϊκής Καρδιολογίας–Καρδιολογικής Απεικόνισης, εξέτασε 4.500 άτομα ηλικίας άνω των 60 ετών στο Ηνωμένο Βασίλειο χωρίς προϋπάρχουσες καρδιακές παθήσεις.
Η νόσος της καρδιακής βαλβίδας συμβαίνει όταν μία από τις βαλβίδες της καρδιάς δυσλειτουργεί, επηρεάζοντας τη δυνατότητα της καρδιάς να κυκλοφορεί το αίμα επαρκώς.
«Αυτά τα προβλήματα μπορούν να καταπονήσουν περαιτέρω την καρδιά και να την κάνουν να δουλεύει πιο έντονα: Με τον καιρό, αυξάνεται ο κίνδυνος εμφράγματος, εγκεφαλικού και άλλων καρδιακών παθήσεων», είπε σε δήλωση Τύπου ο καθηγητής Μάικλ Φρενώ του Βασιλικού Νοσοκομείου του Μπρόμπτον και συν-συγγραφέας της μελέτης.
Τι είναι η νόσος καρδιακής βαλβίδας;
Η καρδιά έχει τέσσερεις βαλβίδες – την αορτική, την μιτροειδή, την πνευμονική και την τριγλώχινα – που διασφαλίζουν ότι το αίμα ρέει σωστά μέσα από την καρδιά και στο υπόλοιπο σώμα. Όταν μια βαλβίδα στενεύει ή δεν κλείνει σωστά, το αίμα μπορεί να διαρρεύσει προς την αντίθετη κατεύθυνση .
Το πρώτο σύμπτωμα της νόσου καρδιακής βαλβίδας είναι συνήθως η αίσθηση υπερβολικής κόπωσης. Άλλα συμπτώματα περιλαμβάνουν το αίσθημα λιποθυμίας ή απώλειας της συνείδησης, δυσκολία στην αναπνοή, πόνο στο στήθος, ‘φτερουγίσματα’ της καρδιάς ή αρρυθμία.
«Αυτή η μελέτη αποκαλύπτει πως πολλοί ηλικιωμένοι έχουν θέματα με τις βαλβίδες της καρδιάς, ακόμη και αν δεν εμφανίζουν συμπτώματα. Θα προτείναμε, αν οι άνθρωποι όντως αναπτύξουν συμπτώματα ή σημάδια που μπορεί να υποδεικνύουν καρδιακή πάθηση, να το κουβεντιάσουν με τον ιατρό τους», λέει ο κος Βασιλείου.
«Η διάγνωση της νόσου καρδιακής βαλβίδας βασίζεται κυρίως στο διαθωρακικό ηχοκαρδιογράφημα, ωστόσο αυτό συνήθως διενεργείται αν έχουν αναφερθεί συμπτώματα ή αν έχει εντοπιστεί ένα ασυνήθιστο φύσημα κατά τη διάρκεια κλινικής εξέτασης. Αυτό ίσως είναι δύσκολο να διακριθεί στους ηλικιωμένους, επειδή τα ήπια συμπτώματα καλύπτονται από τη μειωμένη σωματική ικανότητα και κινητικότητα», προσθέτει.
Στη μελέτη φάνηκε ότι ηλικία είναι ο σημαντικότερος παράγοντας που συνδέεται με την πάθηση, με μεγαλύτερη επίπτωση μέτριας έως και έντονης νόσου καρδιακής βαλβίδας στα άτομα άνω των 75 ετών και πάνω από το διπλάσιο σε άτομα άνω των 85 ετών.
Κοινές αιτίες της νόσου καρδιακής βαλβίδας περιλαμβάνουν την ηλικία, ρευματικό πυρετό λόγω μιας λοίμωξης του λαιμού από στρεπτόκοκκο που δεν θεραπεύτηκε, έμφραγμα και υψηλή αρτηριακή πίεση. Η νόσος καρδιακής βαλβίδας μπορεί να επιδεινωθεί με τον καιρό και οι περισσότερες μόνιμες θεραπείες περιλαμβάνουν εγχείρηση ή αλλαγή βαλβίδας.
Περιορισμοί της μελέτης
Οι ερευνητές αποδέχθηκαν αρκετούς περιορισμούς στη μελέτη τους. Πρώτον, η συμμετοχή ήταν εθελοντική, κάτι το οποίο θα μπορούσε να σημαίνει προκατειλημμένη επιλογή, καθώς ήταν πιθανότερο να συμμετέχουν στη μελέτη αυτοί που ένιωθαν χειρότερα από άλλους. Επιπροσθέτως, η μελέτη περιελάμβανε μονάχα ασθενείς από τρεις κομητείες του Ηνωμένου Βασιλείου, έτσι υπήρχε έλλειψη εθνικής ποικιλομορφίας.
«Απαιτείται επιπρόσθετη έρευνα για να χτίσουμε πάνω σε αυτές τις δυνατές βάσεις, καθώς και ανάπτυξη μεθόδων για να δοκιμάσουμε την αποτελεσματικότητα της ταυτοποίησης της νόσου σε αυτά τα άτομα», είπε σε δήλωση Τύπου ο Τζέιμς Λέιπερ, αναπληρωτής ιατρικός διευθυντής στο British Heart Foundation (φιλανθρωπικό ίδρυμα καρδιαγγειακής έρευνας στο Ηνωμένο Βασίλειο).
«Ενώ έχουμε κάνει μεγάλα βήματα, υπάρχουν ακόμη αρκετά πράγματα που πρέπει να γίνουν για να εξαλειφθεί η καρδιακή νόσος μια και καλή. Είναι απαραίτητο να συνεχίσουμε να χρηματοδοτούμε αυτήν τη σωτήρια έρευνα, ώστε λιγότεροι άνθρωποι να υποφέρουν.»
Όταν λέω στους ανθρώπους ότι οι φίλοι μου και εγώ διατηρούμε γραπτή αλληλογραφία, οι αντιδράσεις τους είναι πάνω κάτω οι ίδιες. Οι άνθρωποι το χαρακτηρίζουν ως ένα απολαυστικά χόμπι, λες και διατηρούμε την πρακτική αυτή απλώς και μόνο λόγω της προτίμησής μας στο ωραίο χαρτί και τις πένες. Για να είμαι ειλικρινής, πράγματι μου αρέσει να γράφω τις επιστολές μου σε όμορφα χαρτιά και να χρησιμοποιώ κέρινες σφραγίδες, αλλά μπορώ να κάνω και χωρίς αυτά όταν το απαιτεί η ανάγκη. Η ουσία είναι ότι η επιστολογραφία είναι ένας δίαυλος επικοινωνίας που τα ψηφιακά μηνύματα δεν μπορούν να αναπαράγουν.
Ο Καναδός θεωρητικός της επικοινωνίας Μάρσαλ Μακλούχαν ήταν διάσημος για τη φράση του: «Το μέσον είναι το μήνυμα». Το πώς λέγεται κάτι αποτελεί αφ’ εαυτού ένα μήνυμα, που συμπληρώνει αυτό που λέγεται. Συχνά θεωρούμε τους διάφορους τρόπους επικοινωνίας (επιστολές, μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου και κείμενα) ως εναλλάξιμους, που επιτυγχάνουν τον ίδιο σκοπό με διαφορετικά επίπεδα αποτελεσματικότητας. Η επικοινωνία μοιάζει να ακολουθεί μια εξελικτική πορεία, ξεκινώντας από την επιστολή, το τηλεγράφημα, το ηλεκτρονικό ταχυδρομείο και τελικά το μήνυμα, με κάθε βήμα να σηματοδοτεί ότι μπορούμε πλέον να απορρίψουμε τις προηγούμενες, ξεπερασμένες μορφές.
Στην πραγματικότητα, τα μέσα αυτά δεν επιτυγχάνουν τον ίδιο σκοπό. Κανείς δεν γράφει ένα γράμμα όπως θα έγραφε ένα μήνυμα στο κινητό, και παρόλο που ένα ηλεκτρονικό ταχυδρομείο μπορεί να έχει μεγαλύτερη ομοιότητα με ένα γράμμα, ακόμη και αυτό δεν μεταφέρει το ίδιο μήνυμα. Στην πραγματικότητα, ένα άτομο γράφει μια επιστολή με πολύ διαφορετικό τρόπο από αυτόν που θα χρησιμοποιούσε ακόμη και σε μια συνηθισμένη συνομιλία.
Η πράξη της γραφής ενθαρρύνει μια ορισμένη εμπιστευτικότητα, καθώς και την ανάπτυξη σκέψεων που θα ήταν δύσκολο να εκφραστούν κατά τη διάρκεια μίας συζήτησης. Παρέχει μια μοναδική ευκαιρία για το ξεδίπλωμα σκέψεων που παράγονται και εξελίσσονται στη μοναξιά.
Το θλιβερό γεγονός είναι ότι η ικανότητα να γράφεις μια επιστολή απαιτεί αφοσίωση και προθυμία, ιδιότητες που φαίνεται να εκλείπουν σήμερα. Τα μηνύματα στο κινητό ταιριάζουν περισσότερο στη μειωμένη προσοχή μας, στερώντας μας τη χαρά της αναμονής που ενυπάρχει στην επιστολογραφία.
Είναι εύκολο να απελπιστούμε με την κατάσταση της γλώσσας σήμερα και είναι εύκολο να δούμε ότι το περιεχόμενο των λεγομένων μας συρρικνώνεται τάχιστα. Μελέτες έχουν δείξει ότι το λεξιλόγιο του μέσου Αμερικανού μειώνεται όλο και περισσότερο από τη δεκαετία του 1970. Ωστόσο, θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπ’ όψιν και την παρακμή του τρόπου με τον οποίο λέγονται τα πράγματα. Η επιστολογραφία, όσο κι αν είναι μια παρελθούσα τέχνη, αποτελεί αντίδοτο στην παρακμή της σύγχρονης επικοινωνίας.
Ορισμένως, όλα όσα έχουμε πει μέχρι τώρα παραμένουν στη σφαίρα της θεωρίας, μην έχοντας εξετάσει ακόμα πραγματικές επιστολές. Επιλέγω εντελώς μεροληπτικά ορισμένες επιστολές, στις οποίες διαφαίνεται η ιδιαίτερη και διαρκής ομορφιά αυτής της μορφής επικοινωνίας.
Όμορφα γράμματα
Οι επιστολές του Τζον Κητς [John Keats] είναι μερικές από τις πιο όμορφες επιστολές που γράφτηκαν στην αγγλική γλώσσα. Το 1818, ο νεαρός Άγγλος ποιητής γνώρισε τη Φάννυ Μπράουν, με την οποία λίγο αργότερα ερωτεύτηκαν. Το ειδύλλιό τους διακόπηκε με τραγικό τρόπο, όταν ο Κητς πέθανε από φυματίωση το 1821, σε ηλικία 25 ετών, ωστόσο πολλά από τα γράμματά του προς τη Φάννυ φυλάχθηκαν και τελικά δημοσιεύτηκαν.
Μεταξύ των πιο γνωστών επιστολών του προς τη Φάννυ Μπράουν είναι μία με ημερομηνία 1 Ιουλίου 1819, στην οποία ο ποιητής γράφει:
«Πραγματικά, δεν ξέρω πώς να εκφράσω την αφοσίωσή μου σε μια τόσο ωραία μορφή: Θέλω μια πιο φωτεινή λέξη από το ‘φωτεινή’, μια πιο δίκαιη λέξη από το ‘δίκαιη’. Σχεδόν εύχομαι να ήμασταν πεταλούδες και να ζούσαμε μόνο τρεις καλοκαιρινές μέρες – τρεις τέτοιες μέρες μαζί σου θα με γέμιζαν με περισσότερη απόλαυση απ’ όση θα μπορούσαν ποτέ να περιέχουν πενήντα κοινά χρόνια.»
Σε μία επιστολή του 1819 γράφει: «Πρέπει να μου γράφεις, όπως θα γράφω κι εγώ, κάθε εβδομάδα, γιατί τα γράμματά σου με κρατούν ζωντανό. Γλυκό μου κορίτσι, δεν μπορώ να εκφράσω την αγάπη μου για σένα».
Από τα παραπάνω αποσπάσματα, είναι καταφανές ότι η επιστολογραφία είναι ένα μέσο που μας παρέχει τη δυνατότητα να πούμε όσα δεν θα μπορούσαμε να πούμε σε μια συνομιλία τετ-α-τετ.
Φιλίες ενηλίκων
Σε μια αλληλογραφία που καλύπτει είκοσι χρόνια, οι επιστολές που περιέχονται στο «Οδός Τσάρινγκ Κρος 84» («84 Charing Cross Road») αποκαλύπτουν την αναπτυσσόμενη φιλία μεταξύ της Έλεν Χανφ και του Φρανκ Ντόελ. Η φιλία τους γεννήθηκε και άνθισε αποκλειστικά γραπτώς. Η αλληλογραφία τους ξεκίνησε με την πρώτη επιστολή της Έλεν προς το αγγλικό βιβλιοπωλείο Marks & Co., με την οποία ζητούσε ορισμένους τίτλους που δεν της ήταν διαθέσιμοι στις ΗΠΑ. Οι σελίδες που ανταλλάχθηκαν μεταξύ του Άγγλου βιβλιοπώλη και της Αμερικανίδας συγγραφέως είναι γεμάτες σπινθηροβόλο χιούμορ και μια γενναιοδωρία που ξεπερνούσε ωκεανούς και πολιτισμούς.
Αυτό που κάνει την αλληλογραφία τους τόσο αξιοσημείωτη και συγκλονιστική είναι ότι ένας αποστασιοποιημένος χρονικά και χωροταξικά και από τα δύο εμπλεκόμενα μέρη αναγνώστης μπορεί να διακρίνει πότε ακριβώς μία επαγγελματική γνωριμία αποκρυσταλλώνεται σε φιλία. Ποτέ δεν πίστευα ότι μια τέτοια φράση θα μπορούσε να είναι τόσο συγκινητική: «Αγαπητή Έλεν (βλέπεις ότι δεν με ενδιαφέρουν πια τα αρχεία)».
Μία από τις αγαπημένες μου επιστολές είναι αυτή στην οποία η Έλεν γράφει, το 1952: «Έτσι, η Ελισάβετ θα πρέπει να ανέβει στο θρόνο χωρίς εμένα, τα δόντια είναι τα μόνα που θα δω να στέφονται τα επόμενα δύο χρόνια».
Ο Άντονι Χόπκινς, ως Φρανκ Ντόελ, διαβάζει ένα γράμμα της Έλεν Χανφ, στην ταινία «84 Charing Cross Road». (Columbia Pictures)
Πριν από το γάμο τους, ο Ρόμπερτ Μπράουνινγκ και η Ελίζαμπεθ Μπάρρετ Μπράουνινγκ διατηρούσαν επί 19 μήνες αλληλογραφία μέσω ταχυδρομείου. Οι δύο τους συναντήθηκαν προσωπικά αρκετούς μήνες αφότου άρχισαν να ανταλλάσσουν επιστολές και παντρεύτηκαν ενάμιση χρόνο αφότου εκείνος της έγραψε για πρώτη φορά, για να δηλώσει τον θαυμασμό του για τα ποιήματά της: «Αγαπώ τους στίχους σας με όλη μου την καρδιά, αγαπητή δεσποινίς Μπάρρετ – και αυτό δεν είναι κάποιο πρόχειρο φιλοφρονητικό γράμμα που θα γράψω, ό,τι άλλο και να είναι, ούτε μία άμεση αυτονόητη αναγνώριση της ιδιοφυΐας σας, και εκεί ένα χαριτωμένο και φυσικό τέλος του πράγματος».
Τόμας Μπιουκάναν Ρηντ, προσωπογραφίες της Ελίζαμπεθ Μπάρρετ Μπράουνινγκ και του Ρόμπερτ Μπράουνινγκ, 1853. (Public Domain)
Συμβουλές προς τους νέους
Το 1903, ο Φραντς Ξάβερ Κάππους, νεαρός ποιητής, έγραψε στον Ράινερ Μαρία Ρίλκε ζητώντας του συμβουλές σχετικά με τη συγγραφή ποίησης. Οι επιστολές [1] που έλαβε στη συνέχεια περιέχουν συμβουλές όχι μόνο για την ποίηση αλλά και για το πώς να ζει κανείς καλά.
Σε μια επιστολή του 1904, ο Ρίλκε γράφει: «Είναι επίσης καλό να αγαπάς: γιατί η αγάπη είναι δύσκολη. Ένα ανθρώπινο ον να αγαπάει ένα άλλο ανθρώπινο ον: Αυτό είναι ίσως το πιο δύσκολο έργο που μας έχει ανατεθεί, το απόλυτο έργο, η τελική δοκιμασία και απόδειξη, το έργο για το οποίο όλα τα άλλα έργα είναι απλώς προετοιμασία».
Στις επιστολές του προτρέπει τον νεαρό ποιητή να μη φοβάται τη μοναξιά και τη θλίψη, γιατί δεν ξέρει τι έργο θα κάνουν μέσα στην ψυχή για να τον διαμορφώσουν ως άτομο.
Σε ένα γράμμα του 1903, γράφει: «Είστε τόσο νέος, τόσο πολύ πριν από κάθε αρχή, και θα ήθελα να σας παρακαλέσω, αγαπητέ κύριε, όσο καλύτερα μπορώ, να έχετε υπομονή με ό,τι άλυτο υπάρχει στην καρδιά σας και να προσπαθήσετε να αγαπήσετε τα ίδια τα ερωτήματα σαν να ήταν κλειδωμένα δωμάτια ή βιβλία γραμμένα σε μια πολύ ξένη γλώσσα. Μην ψάχνετε για τις απαντήσεις, οι οποίες δεν θα μπορούσαν να σας δοθούν τώρα, γιατί δεν θα μπορούσατε να τις ζήσετε. Και το ζητούμενο είναι να ζείτε τα πάντα. Ζήστε τις ερωτήσεις τώρα. Ίσως κάποια μέρα, πολύ αργότερα, σταδιακά, χωρίς καν να το καταλάβετε, να βιώσετε τον δρόμο προς τις απαντήσεις».
Είναι δύσκολο να ξεχωρίσει κανείς κάποια από τις επιστολές του Τζ.Ρ.Ρ. Τόλκιν. Εκείνη που έγραψε στον γιο του Μάικλ για το θέμα του γάμου σίγουρα αξίζει να διαβαστεί, όπως και εκείνη προς τον γιο του Κρίστοφερ, το 1944, η οποία αποτελεί ένα υπέροχο παράδειγμα της ακλόνητης ελπίδας του, ακόμη και σε σκοτεινούς καιρούς. Ο Κρίστοφερ υπηρετούσε στη Βασιλική Πολεμική Αεροπορία κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και, παρόλο που ο Τόλκιν συλλογιζόταν με φρίκη την ανθρώπινη δυστυχία της εποχής, τού έγραφε: «Το μόνο που ξέρουμε, και αυτό σε μεγάλο βαθμό από άμεση εμπειρία, είναι ότι το κακό εργάζεται με τεράστια δύναμη και αέναη επιτυχία μάταια: μόνο προετοιμάζοντας πάντα το έδαφος, για να φυτρώσει το απροσδόκητα καλό».
Το γράμμα πρέπει να ήταν μια ανείπωτη παρηγοριά για τον γιο του, και ο Τόλκιν μετέτρεψε τον προβληματισμό του για το σκοτάδι στον κόσμο σε προβληματισμό για την αγάπη, συνεχίζοντας έτσι: «Κι εσύ ήσουν ένα τόσο ξεχωριστό δώρο για μένα, σε μια εποχή θλίψης και ψυχικής ταλαιπωρίας, και η αγάπη σου, που άνοιξε αμέσως σχεδόν μόλις γεννήθηκες, μου προμήνυσε, σαν να μου το έλεγε ρητώς, ότι θα παρηγορούμαι πάντα με τη βεβαιότητα ότι δεν υπάρχει τέλος σε αυτήν. Πιθανόν, υπό τη σκέπη του Θεού, να ξανασυναντηθούμε, ‘με υγεία και ενότητα’, πριν περάσει πολύς καιρός, αγαπημένε μου, και βέβαιο ότι έχουμε κάποιον ιδιαίτερο δεσμό, που θα διαρκέσει πέρα από αυτή τη ζωή».
Αποκαλύπτοντας τον Εαυτό
Η συγγραφή επιστολών χρησιμοποιεί σε μεγάλο βαθμό μια γλώσσα προθέσεων. Όπως παρατήρησε τόσο εύστοχα η Αυστραλή συγγραφέας και μουσικός Εντουίνα Πρέστον, τα γράμματα αφήνουν τον πραγματικό κόσμο να μπει μέσα, επιτρέποντας τις διακοπές: «Ήταν προσωρινές, σε πραγματικό χρόνο, επιδιορθωμένες αφηγήσεις της ζωής όπως τη ζούσαμε, όπως συνέβαινε, επί τόπου. Ένα ξετύλιγμα του εαυτού μας στη σελίδα, σε πραγματικό χρόνο».
Ακόμη και οι φαινομενικά ασήμαντες στιγμές, που εισχωρούν απαρατήρητες στη συνείδησή μας την ώρα που γράφουμε, συχνά αναδύονται στη σελίδα. Επειδή η ίδια η πράξη της γραφής απαιτεί χρόνο και στοχασμό, επιτρέπει στο «υλικό της ζωής» να είναι παρόν.
Αν και τα γράμματα μπορούν να χρησιμεύσουν ως χρονικό των ημερών μας, ένα γράμμα δεν είναι απλώς μια άχαρη καταγραφή των γεγονότων μιας ημέρας, όπως κάνει κανείς σε ένα ημερολόγιο. Ο απολογισμός λαμβάνει υπ’ όψιν το ενδεχόμενο ακροατήριό του και είναι «μια συνεχής, ανολοκλήρωτη συζήτηση – μια επιστολή επικαλείται μια σχέση, οπότε πρέπει να είναι ευαίσθητη προς τον αναγνώστη με τρόπους που ένα ημερολόγιο δεν χρειάζεται», λέει η κα Πρέστον. Ως εκ τούτου, λαμβάνει υπ’ όψιν την απόλαυση που θα δώσει στον παραλήπτη.
Στη διαδικασία της συγγραφής μιας επιστολής λαμβάνονται τόσες πολλές αποφάσεις, που το μέσον μεταφέρει πολύ περισσότερα από λέξεις. Οι επιλογές του αποστολέα όσον αφορά τον τύπο του χαρτιού, τη χρήση μελανιού ή μολυβιού, ένας βιαστικός ορθογραφικός χαρακτήρας ή η προσεκτική, καθαρή γραφή και οι τρόποι αντιμετώπισης των λαθών ή των αναδιατυπώσεων δίνουν ένα πληρέστερο μήνυμα. Σε κάθε μια από αυτές τις επιλογές, καθώς και στην απόφαση για το ποια γεγονότα αξίζουν μνημόνευσης, διακρίνεται ο χαρακτήρας του επιστολογράφου.
Αυτό που κάνει την παραλαβή μιας επιστολής τόσο σημαντική για εμάς είναι ότι όλες αυτές οι αποφάσεις λαμβάνονται με γνώμονα τον παραλήπτη. Αυτή η χειροπιαστή έκφραση της εκτίμησης που τρέφει ένα άτομο για ένα άλλο είναι κάτι που προορίζεται να αγαπηθεί και που ανταποδίδεται με τρόπους που η ψηφιακή επικοινωνία δεν διαθέτει.
Η κα Πρέστον επισημαίνει ότι η αναβολή της ικανοποίησης είναι φυσικό φαινόμενο στη συγγραφή επιστολών. Η καθυστέρηση ερμηνεύεται αρνητικά στα ηλεκτρονικά μηνύματα και τα κείμενα, τα οποία υπάρχουν για χάρη της άμεσης, ακόμη και αδιάλειπτης, επικοινωνίας. Με εξαίρεση μια έφηβη που περιμένει απάντηση από τον αγαπημένο της, η αναμονή ενός μηνύματος δεν κάνει σχεδόν ποτέ την παραλαβή του πιο γλυκιά, ενώ η αναμονή μιας επιστολής συνήθως προσθέτει στην απόλαυση της παραλαβής της.
Την ημέρα του γάμου ενός αγαπημένου φίλου, ο γαμπρός έβαλε κάποιον να δώσει ένα γράμμα στη νύφη, την ώρα που εκείνη περίμενε να ξεκινήσει η γαμήλια τελετή. Το είχε γράψει αμέσως μετά το πρώτο τους ραντεβού, λίγα χρόνια πριν. Αφού εξέφραζε την ανησυχία του για τις σκέψεις της γι’ αυτόν, ο νέος πέρασε από το φόβο στην εμπιστοσύνη και την ελπίδα που θα ανταμείβονταν την ημέρα που η κοπέλα ως μέλλουσα γυναίκα του θα διάβαζε το γράμμα.
Εκείνη ήταν η ιδανική στιγμή για να το παραδώσει. Τα λόγια του άργησαν να φθάσουν στην παραλήπτρια, αλλά η αναμονή άξιζε – στην πραγματικότητα, το πέρασμα των χρόνων τους έδωσε μία επιπλέον αξία και ομορφιά.
Αθόρυβα και χωρίς την προσοχή του Τύπου, τα τελευταία δέκα χρόνια οι περισσότερες κυβερνήσεις του κόσμου άρχισαν να απαιτούν την τοποθέτηση μικροτσίπ στα σκυλιά. Το μικροτσίπ περιέχει πληροφορίες σχετικά με το ιστορικό εμβολίων και την υγεία γενικά, μαζί με πληροφορίες για τον ιδιοκτήτη, συμπεριλαμβανομένου του αριθμού τηλεφώνου. Οι περισσότεροι άνθρωποι έχουν συμμορφωθεί και δεν υπάρχει κανένα οργανωμένο κίνημα εναντίον του. Έχει γίνει κοινή πρακτική εδώ και 10 χρόνια και η επιβολή της αυστηροποιείται συνεχώς.
Τον Ιούλιο του τρέχοντος έτους, το CDC εφάρμοσε έναν νέο κανόνα σύμφωνα με τον οποίο όλοι οι σκύλοι που εισέρχονται στις Ηνωμένες Πολιτείες έπρεπε να φέρουν μικροτσίπ, ακόμη και αν ταξιδεύετε και είστε Αμερικανός πολίτης. Υπήρξαν πολλές αντιδράσεις για την ιδέα αυτή, ιδίως από τον Καναδά. Στη συνέχεια, το CDC τροποποίησε τον κανόνα του, ώστε να εξαιρεί τους ανθρώπους που ταξιδεύουν τους τελευταίους έξι μήνες από έθνη «χαμηλού κινδύνου», τα οποία είναι ελάχιστα. Στην πραγματικότητα, ο κανόνας ισχύει στις περισσότερες περιπτώσεις και το αποτέλεσμα είναι το ίδιο: όλα τα σκυλιά θα πρέπει να φέρουν μικροτσίπ είτε το θέλει ο ιδιοκτήτης τους είτε όχι.
Φυσικά, η ιδέα είναι να εντατικοποιηθεί αυτό με την πάροδο του χρόνου, καθώς οι αντιδράσεις εξασθενούν, η συμμόρφωση αυξάνεται και η έννοια των μικροτσίπ κάτω από το δέρμα όλων των κατοικίδιων ζώων γίνεται κανονική. Έχετε ακούσει για τον διανθρωπισμό, δηλαδή την ενσωμάτωση ανθρώπων με μηχανές σε έναν ενιαίο οργανισμό; Αυτός είναι ο διαζωισμός, και το τσιπάρισμα των κατοικίδιων ζώων είναι ένα σημαντικό βήμα προς αυτή την κατεύθυνση.
Εξάλλου, δεν υπάρχει τίποτα το ιδιαίτερο στο μικροτσίπ που να προσφέρει κάτι μοναδικό που δεν προσφέρει μια ταυτότητα. Ο σκοπός του δεν είναι να επιτρέπει την εύρεση του κατοικίδιου ζώου σας σε περίπτωση που αυτό το σκάσει. Το μικροτσίπ δεν διαθέτει κανένα GPS εντοπισμού. Αν το θέλετε αυτό, υπάρχουν πολύ εύκολοι τρόποι να το αποκτήσετε με ένα Airtag ή κάποια άλλη συσκευή εντοπισμού. Το μικροτσίπ βοηθάει στην εύρεση του κατοικίδιου ζώου μόνο εάν ο σκύλος μεταφερθεί σε κτηνίατρο, σαρωθεί και εμφανιστεί ο αριθμός τηλεφώνου του ιδιοκτήτη. Φαίνεται πολύ πιο εύκολο να βάλουμε απλώς μια ταυτότητα στον σκύλο για αυτό το αποτέλεσμα.
Λένε ότι η ταυτότητα μπορεί να αλλάξει. Το ίδιο και το μικροτσίπ. Είναι πιο δύσκολο, αλλά τουλάχιστον η ταυτότητα έχει το πλεονέκτημα ότι είναι πιο ανθρώπινη και ασφαλής. Υπάρχουν περιπτώσεις δηλητηρίασης από τσιπάρισμα σκύλου, σπάνιες αλλά υπάρχουν. Δεν υπάρχει τίποτα επεμβατικό σε μια απλή ταυτότητα σκύλου, αλλά δεν μιλάει για τον τεχνολογικό ουτοπισμό της πρακτικής του τσιπ στα κατοικίδια.
Μια κτηνιατρική νοσοκόμα κρατά ένα μικροτσίπ σκύλου στο νοσοκομείο PDSA στο Γουλβερχάμπτον της Αγγλίας, στις 4 Απριλίου 2016. (Christopher Furlong/Getty Images)
Μιλούσα με κάποιους σοβαρούς ειδικούς σε θέματα μολυσματικών ασθενειών και εμβολιασμού. Δεν είχαν ακούσει ποτέ γι’ αυτόν τον κανόνα ή έστω γι’ αυτή την πρακτική. Η βαθιά μου εντύπωση είναι ότι οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έχουν ακούσει ποτέ για την πρακτική αυτή, αν και οι νέοι ιδιοκτήτες σκύλων θα αντιμετωπίσουν την πίεση από πολλούς κτηνιάτρους, χωρίς αμφιβολία. Πράγματι, η πίεση αρχίζει από την πρώτη επίσκεψη. Πιέζουν το ένα εμβόλιο μετά το άλλο, διευκρινίζοντας μόνο απρόθυμα ότι όλα εκτός από τη λύσσα είναι προαιρετικά. Μόλις ξεκινήσει ο κύκλος, δεν σταματά και το μικροτσίπ γίνεται η ενδεδειγμένη επιλογή για την ενημερότητα.
Στην πραγματικότητα, όλες οι χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης έχουν ήδη εφαρμόσει υποχρεωτικότητα για την τοποθέτηση μικροτσίπ σε σκύλους. Το Ηνωμένο Βασίλειο επίσης. Δεν έχω πληροφορίες από πρώτο χέρι, οπότε υποθέτω ότι η επιβολή και η συμμόρφωση είναι σποραδική, αλλά αν χρησιμοποιείτε τον κτηνίατρο, θα αντιμετωπίσετε άμεση πίεση. Ο γιατρός θα προσποιηθεί σοκαρισμένος όταν ανακαλύψει ότι το κατοικίδιο ζώο σας δεν έχει ήδη μικροτσίπ και θα επιμείνει σθεναρά να του το τοποθετήσετε αμέσως. Αυτό σημαίνει επίσης ότι όλα τα νέα κατοικίδια ζώα θα πρέπει να φέρουν τσιπ.
Το ίδιο το μικροτσίπ έχει το μέγεθος ενός κόκκου ρυζιού. Μπορεί να χαθεί στο εσωτερικό του σώματος και μπορεί επίσης να αποβληθεί με την πάροδο του χρόνου. Μπορεί επίσης να σταματήσει να λειτουργεί. Η τεχνολογία, με άλλα λόγια, δεν είναι αλάνθαστη και είναι ακόμη πειραματική, αλλά αυτό δεν εμποδίζει τους λάτρεις και τους εντολοδόχους.
Το σκεπτικό εντοπίζεται στον νέο ισχυρισμό που θα βρείτε στους επιδημιολογικούς και εμβολιαστικούς κύκλους. Η αντίληψη είναι ότι η ζωονόσος αυξάνεται κατά κάποιο τρόπο- υπάρχει μια αυξανόμενη τάση των ασθενειών να μεταφέρονται από τα ζώα στον άνθρωπο. Δεν έχω βρει ακόμη καμία αδιαμφισβήτητη απόδειξη αυτού του ισχυρισμού, αλλά διατυπώνεται συχνά στη βιβλιογραφία. Στην πραγματικότητα, όταν ξέσπασε η μεγάλη συζήτηση σχετικά με την προέλευση του SARS-CoV-2, οι υποστηρικτές της ιδέας της φυσικής προέλευσης «πυροδοτήθηκαν» για να ισχυριστούν ότι το COVID-19 ήταν μια τέτοια ακριβώς περίπτωση.
Η συζήτηση για τη γρίπη των πτηνών, στην πραγματικότητα, συνδέεται με αυτόν τον ισχυρισμό της αυξανόμενης ζωονόσου. Οι άνθρωποι που θέλουν να χρησιμοποιήσουν τη γρίπη των πτηνών για άλλη μια δοκιμαστική λειτουργία της πλατφόρμας mRNA έχουν μεγάλες ελπίδες για αυτό ακριβώς. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών έχει εκδώσει μια ειδοποίηση PREP Act για τη γρίπη των πτηνών, η οποία ενεργοποιεί μια Άδεια Έκτακτης Χρήσης και, ως εκ τούτου, την αποζημίωση ενός εμβολίου για τη γρίπη των πτηνών.
Ο Ρόμπερτ Φ. Κένεντι Τζούνιορ, σχολιάζει: «Η κυβέρνηση των ΗΠΑ παρήγγειλε 4,8 εκατομμύρια δόσεις εμβολίου κατά της γρίπης των πτηνών από την εταιρεία CSL Seqirus, το οποίο παράγεται σε κύτταρα νεφρών σκύλου και χρησιμοποιεί ένα επικίνδυνο πρόσθετο που περιέχει σκουαλένιο. Ο [Αμερικανικός Ιατρικός Σύλλογος] εξέδωσε κωδικούς [Τρέχουσα Διαδικαστική Ορολογία] για αυτό το εμβόλιο την περασμένη Παρασκευή, ώστε οι γιατροί να μπορούν να αποζημιώνονται για τη χορήγησή του. Έχουν σημειωθεί συνολικά 11 κρούσματα γρίπης των πτηνών στις ΗΠΑ από το 2022, όλα ήπια, τα περισσότερα αφορούσαν μόνο επιπεφυκίτιδα. Καμία δεν αποδείχθηκε ότι μεταδόθηκε από άνθρωπο σε άνθρωπο».
Ένας κτηνίατρος και ένας θεραπευτής κρατούν μια μικρή αγριόγατα της άμμου στο ζωολογικό πάρκο Parc des Felins, στο Lumigny-Nesle-Ormeaux, ανατολικά του Παρισιού, στο πλαίσιο ενός γενικού υγειονομικού ελέγχου και της εμφύτευσης μικροτσίπ, στις 23 Μαΐου 2019. (Thomas Samson/AFP μέσω Getty Images)
Κατά τη διάρκεια της εξάπλωσης του εμβολίου COVID, ορισμένες μεγάλες πόλεις πειραματίστηκαν με «διαβατήρια» εμβολίων. Η πόλη της Νέας Υόρκης προσπάθησε να διαχωρίσει ολόκληρη την πόλη από τους ανεμβολίαστους μεταξύ 18 Σεπτεμβρίου 2021 και 7 Μαρτίου 2022, χρησιμοποιώντας μια εφαρμογή που ονομάζεται Key to NYC. Η πόλη ξόδεψε 100 εκατομμύρια δολάρια για την ανάπτυξή της, αλλά το πράγμα δεν λειτούργησε. Κόλλαγε συνεχώς και δεν ήταν ποτέ σε θέση να ενσωματώσει εμβολιασμούς εκτός πολιτείας. Ήταν μια αποτυχία. Αλλά εκείνη την εποχή, άλλες πόλεις πίστεψαν ότι αυτό ήταν το μέλλον και το αντέγραψαν. Η Βοστώνη, η Νέα Ορλεάνη και το Σικάγο «έκλεισαν», ώστε οι ανεμβολίαστοι να μην μπορούν να πάνε σε βιβλιοθήκες, μπαρ, εστιατόρια, μουσεία ή θέατρα.
Η Ευρώπη και ο Καναδάς έκαναν το ίδιο. Η Αυστραλία εξακολουθεί να προσπαθεί να ωθήσει τους ανθρώπους να συνδέσουν τα ιατρικά τους αρχεία με τις ψηφιακές κάρτες εμβολίων στα τηλέφωνά τους. Δεν είναι καν υπερβολικό να υποθέσουμε ότι ο πραγματικός στόχος είναι να τσιπάρουμε ολόκληρο τον πληθυσμό με ελέγχους που διαχειρίζεται μια εφαρμογή με δεδομένα που μοιράζονται με κυβερνητικές υπηρεσίες. Η ανάπτυξη αυτής της τεχνολογίας σε σκύλους αποτελεί μέρος της επέκτασης, μια μέθοδο με την οποία ο πληθυσμός θα εγκλιματιστεί στην ψηφιακή παρακολούθηση της υγείας μέσω τσιπ κάτω από το δέρμα. Χρειάζεται να εξομαλυνθεί, ώστε οι άνθρωποι να συμφωνήσουν.
Είναι κάτι που πάντα γίνεται σταδιακά. Αυτό που ξεκινά με τα ζώα έχει σκοπό να φτάσει στους ανθρώπους. Αυτή τη στιγμή, οι άνθρωποι έχουν γίνει εξαιρετικά ανθεκτικοί στις υποχρεωτικότητες για εμβόλια και ακόμη και στα τελευταία εμβόλια που «υπόσχονται τα άστρα», αλλά φέρνουν μυοκαρδίτιδα. Αυτό είναι ένα σημαντικό πρόβλημα για τη βιομηχανία, το οποίο ελπίζουν ότι ο επόμενος πανικός από ασθένειες μπορεί να διορθώσει, γι’ αυτό και ακούμε τόσα πολλά για τη γρίπη των πτηνών [στην Αμερική] αυτές τις μέρες.
Οι περισσότεροι άνθρωποι δεν γνωρίζουν τίποτα γι’ αυτή τη νέα τάση και είναι πιθανό να σοκαριστούν όταν μάθουν ότι συμβαίνει. Αλλά τι πρέπει να κάνει ο μέσος άνθρωπος; Οι υποχρεωτικότητες δεν προέρχονται συνήθως από τα νομοθετικά σώματα αλλά από τις γραφειοκρατίες, οι οποίες εφαρμόζουν τους κανόνες σαν να έχουν απεριόριστη εξουσία να κάνουν ό,τι θέλουν. Αν μπορούν να τη γλιτώσουν με αυτό για τα σκυλιά και τις γάτες, οι άνθρωποι θα είναι οι επόμενοι στη λίστα. Στην πραγματικότητα, αυτό είναι το όλο θέμα.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της εφημερίδας The Epoch Times.
Έχω την τάση να λιποθυμάω όταν κάνω εξετάσεις αίματος, και όταν ακούω για ιατρικές επεμβάσεις. Τι σημαίνουν αυτά τα λιποθυμικά επεισόδια για την γενική μου υγεία; Υπάρχουν συμπληρώματα που μπορούν να βοηθήσουν;
Αυτό το είδος λιποθυμίας, το οποίο μπορεί να είναι μια κληρονομημένη τάση, αποκαλείται αγγειογενετική συγκοπή και είναι μια υπερβολική αντίδραση μέρους του ακούσιου νευρικού συστήματος σε ορισμένα ερεθίσματα – σε αυτή την περίπτωση, μια επικείμενη εξέταση αίματος ή ιατρική επέμβαση. Κάποια άτομα λιποθυμούν ως αντίδραση στην όψη του αίματος ή μια συναισθηματικής διαταραχής.
Άλλες κοινές αιτίες λιποθυμίας περιλαμβάνουν την παρατεταμένη ορθοστασία και την έκθεση στη ζέστη ή στο πλήθος ή και στα δύο. Κάποια άτομα λιποθυμούν σε συνδυασμό με κρίσεις άγχους, έντονου βήχα ή ακόμα και ούρησης. Στην περίπτωσή σας, το άγχος για την εξέταση αίματος ενεργοποιεί μια υπερβολική αντίδραση του νευρικού συστήματος – ο ρυθμός της καρδιάς και η πίεση πέφτουν, μειώνοντας την ροή του αίματος στον εγκέφαλο και οδηγώντας σε λιποθυμικό επεισόδιο, το οποίο είναι ο τρόπος του σώματος να προστατέψει τον εγκέφαλο από την έλλειψη αίματος. Αναμφίβολα επανέρχεστε γρήγορα, μέσα σε δευτερόλεπτα ή λίγα λεπτά.
Παρόλο που η λιποθυμία μπορεί επίσης να είναι σύμπτωμα κάποιας σοβαρής ιατρικής κατάστασης (καρδιακής νόσου, διαβήτη ή προβλήματος με τον εγκέφαλο), το είδος της λιποθυμίας που περιγράφετε δεν έχει επιπτώσεις στην γενική σας υγεία.
Κάποια άτομα νιώθουν προειδοποιητικά συμπτώματα πριν λιποθυμήσουν, όπως αδυναμία, ζαλάδα, ναυτία, χασμουρητό, εφίδρωση, αίσθημα ζέστης ή γρήγορη αναπνοή. Αν νιώσετε ότι πρόκειται να λιποθυμήσετε, ξαπλώστε και βάλτε τα πόδια σας ψηλά (αυτό επιτρέπει στο αίμα να συνεχίζει να ρέει προς τον εγκέφαλο), ή καθίστε και βάλτε το κεφάλι σας ανάμεσα στα γόνατά σας. Το να ξαπλώσετε για την εξέταση αίματος δεν αποτρέπει την λιποθυμία αλλά τουλάχιστον σας προστατεύει από την πτώση.
Δεν γνωρίζω κάποια συμπληρώματα που να μπορούν ν σας βοηθήσουν να ξεπεράσετε αυτή την τάση. Αλλά ίσως μπορέσετε να αποφύγετε τέτοια επεισόδια με νοητικές/σωματικές ασκήσεις όπως τεχνικές χαλάρωσης ή ύπνωση. Οι ασκήσεις αναπνοής συγκεκριμένα μπορούν να σας βοηθήσουν να διαχειριστείτε μια υπερβολική αντίδραση σε καταστάσεις που ενεργοποιούν αυτό το μέρος του νευρικού σας συστήματος.
Του Andrew Weil. Δημοσιευμένο αρχικά στο DrWeil.com
Χαίρετε, λάτρεις της ευεξίας! Αυτή την εβδομάδα και ήθελα να μοιραστώ μαζί σας μερικούς δροσιστικούς τρόπους για να καταπολεμήσετε την ζέστη.
Με τα κύματα καύσωνα να πλησιάζουν, όλοι μας ψάχνουμε τρόπους να δροσιστούμε. Σήμερα, ας μιλήσουμε για μερικά λαχταριστά – και υγιεινά – ροφήματα που μπορούν να μας δροσίσουν όταν έξω έχει ζέστη. Το καλύτερο απ’ όλα; Πολλά από αυτά χρησιμοποιούν υλικά που μπορεί ήδη να έχουμε στην κουζίνα μας.
Νερό εμπλουτισμένο με μέντα ή Τσάι από δυόσμο
Ας ξεκινήσουμε με δύο εύκολα – νερό με μέντα ή τσάι δυόσμου. Απλά βουτήξτε φύλα μέντας σε μια κανάτα νερό ή βράστε τσάι δυόσμου και αφήστε το να κρυώσει. Η μέντα περιέχει μενθόλη, η οποία ενεργοποιεί τους υποδοχείς του στόματος που είναι ευαίσθητοι στο κρύο, δημιουργώντας μια αίσθηση δροσιάς. Μια συνηθισμένη θεωρία είναι πως ακόμη και η μυρωδιά του δυόσμου μπορεί να μειώσει την κούραση και να ενισχύσει την εγρήγορση – τέλειο για της καυτές ημέρες που εξαντλούν την ενέργειά σας!
Λεμονάδα με αγγούρι
Τα αγγούρια είναι κατά 96% νερό, κάνοντας τα εξαιρετικά ενυδατικά. Ρίξτε στο μπλέντερ αγγούρι μαζί με χυμό λεμονιού, μια σταλιά μέλι και νερό για να φτιάξετε μια δροσιστική παραλλαγή της λεμονάδας. Τα αγγούρια περιέχουν επίσης ένα σύμπλεγμα που βοηθάει στην μείωση της φλεγμονής, σύμφωνα με έρευνες.
Το καρπούζι είναι 92% νερό και γεμάτο με λυκοπένιο, ένα αντιοξειδωτικό που βοηθά στην προστασία του δέρματος από την ζημιά που προκαλεί ο ήλιος. Ρίξτε το στο μπλέντερ μαζί με λίγο πάγο για να φτιάξετε μια φυσική γρανίτα. Μπόνους: έρευνα του περιοδικού Journal of Agricultural and Food Chemistry υποδηλώνει πως το καρπούζι μπορεί να βοηθήσει στην μείωση του πόνου στους μύες ύστερα από σωματική άσκηση.
Παγωμένο πράσινο τσάι
Το πράσινο τσάι περιέχει κατεχίνες, ισχυρά αντιοξειδωτικά που μπορούν να ενισχύσουν τον μεταβολισμό. Μελέτη του 2012 βρήκε πως το πράσινο τσάι μπορεί να βοηθήσει το σώμα σας να χρησιμοποιήσει πιο αποτελεσματικά την ενέργειά του. Επομένως, βράστε, παγώστε και απολαύστε!
Χυμός αλόης
Ο χυμός αλόης μπορεί επίσης να είναι ένα δροσιστικό ρόφημα. Είναι πλούσιο σε βιταμίνες και έχει αντιφλεγμονώδεις ιδιότητες. Ωστόσο, προσέχετε μην το παρακάνετε – υπερβολική ποσότητα μπορεί να έχει καθαρτική δράση.
Και μην ξεχνάτε, ενώ αυτά τα ροφήματα μπορούν να σας βοηθήσουν να δροσιστείτε, σε καμία περίπτωση δεν αντικαθιστούν την σωστή προστασία από την ζέστη.
Η Ουάσινγκτον επέκρινε τις «ανεύθυνες» προειδοποιήσεις της Μόσχας ότι οι ρωσικές δυνάμεις θα απαντήσουν με το ίδιο νόμισμα στη σχεδιαζόμενη ανάπτυξη αμερικανικών πυραυλικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς στη Γερμανία.
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε αυτή την εβδομάδα ότι η Μόσχα θα αναπτύξει νέα «οπλικά συστήματα» -προφανώς με στόχο δυτικούς στόχους- ως απάντηση στις σχεδιαζόμενες αναπτύξεις αμερικανικών πυραύλων, οι οποίες πρόκειται να ξεκινήσουν το 2026.
Εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ χαρακτήρισε τους ισχυρισμούς του Ρώσου ηγέτη ως «ακόμη πιο ανεύθυνη ρητορική» από τη Μόσχα.
«Η επιθετικότητα του Κρεμλίνου κατά της Ουκρανίας είναι η πιο σημαντική και άμεση απειλή για την ασφάλεια της Ευρώπης και για την ειρήνη και τη σταθερότητα στον ευρωατλαντικό χώρο», δήλωσε ο εκπρόσωπος στους Epoch Times.
Τον Φεβρουάριο του 2022, η Ρωσία εισέβαλε -και ουσιαστικά προσάρτησε- μεγάλες εκτάσεις της ανατολικής και νότιας Ουκρανίας.
Οι περισσότερες δυτικές πρωτεύουσες θεωρούν την εισβολή της Ρωσίας, που διανύει πλέον τον τρίτο χρόνο της, ως παράνομη και απρόκλητη αρπαγή γης.
Το Κίεβο, υποστηριζόμενο από τους δυτικούς συμμάχους του, έχει ορκιστεί να συνεχίσει να πολεμά τις ρωσικές δυνάμεις -παρά την αριθμητική τους υπεροχή- έως ότου ανακτηθούν όλα τα χαμένα εδάφη.
Η Μόσχα ισχυρίζεται ότι η «ειδική στρατιωτική επιχείρησή» της αποσκοπεί στην προστασία των ρωσόφωνων στην περιοχή του Ντονμπάς και στην αναχαίτιση της περαιτέρω επέκτασης του ΝΑΤΟ προς ανατολάς.
Ο κ. Πούτιν προσπάθησε να δικαιολογήσει την εισβολή σημειώνοντας ότι το ΝΑΤΟ πλησίασε όλο και περισσότερο στα σύνορα της Ρωσίας -παρά τις προηγούμενες δεσμεύσεις του να μην το κάνει- από την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης το 1991.
Πέρυσι, η Φινλανδία, η οποία μοιράζεται σύνορα 810 μιλίων με τη Ρωσία, έγινε το 31ο μέλος του ΝΑΤΟ. Η Σουηδία ακολούθησε τον Μάρτιο του τρέχοντος έτους.
Τον Απρίλιο, εκπρόσωπος του Κρεμλίνου επανέλαβε τους ισχυρισμούς ότι η δυτική συμμαχία «συνεχίζει να εισβάλλει στα σύνορα [της Ρωσίας] και να επεκτείνει τη στρατιωτική της υποδομή».
Δυτικοί αξιωματούχοι, ωστόσο, απορρίπτουν αυτόν τον χαρακτηρισμό, επιμένοντας ότι το ΝΑΤΟ είναι μια καθαρά αμυντική συμμαχία και ότι όλα τα δημοκρατικά έθνη είναι ευπρόσδεκτα να ενταχθούν.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες και το ΝΑΤΟ δεν επιδιώκουν μια στρατιωτική σύγκρουση με τη Ρωσία», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ στους Epoch Times, σημειώνοντας ότι το ΝΑΤΟ είναι μια «αμυντική συμμαχία».
«Αλλά οποιαδήποτε στρατιωτική δράση που θα στρεφόταν εναντίον ενός συμμάχου του ΝΑΤΟ θα προκαλούσε μια συντριπτική απάντηση».
Ο Γερμανός καγκελάριος Όλαφ Σολτς υποδέχεται τον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν και τον επικεφαλής του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής για την 75η επέτειο του ΝΑΤΟ στο Συνεδριακό Κέντρο Walter E. Washington στην Ουάσινγκτον στις 10 Ιουλίου 2024. (Brendan Smialowski/AFP μέσω Getty Images)
Κλιμάκωση αντίμετρων
Στις 10 Ιουλίου, η Ουάσινγκτον και το Βερολίνο ανακοίνωσαν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα ξεκινήσουν «σποραδικές αναπτύξεις» πυραυλικών συστημάτων μεγάλου βεληνεκούς στη Γερμανία κάποια στιγμή το 2026.
Σε κοινή δήλωση, ανέφεραν ότι οι προγραμματισμένες αναπτύξεις είχαν ως στόχο να ανοίξουν το δρόμο για τη «μακροχρόνια τοποθέτηση αυτών των δυνατοτήτων στο μέλλον».
Σύμφωνα με τη δήλωση, οι αναπτύξεις θα περιλαμβάνουν SM-6, Τόμαχοκ και «αναπτυξιακούς υπερηχητικούς πυραύλους», οι οποίοι διαθέτουν «σημαντικά μεγαλύτερο βεληνεκές» από τους αμερικανικούς πυραύλους που είναι εγκατεστημένοι σήμερα στην Ευρώπη.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν έχουν αναπτύξει ανοιχτά τόσο ισχυρά πυραυλικά συστήματα στην Ευρώπη από την εποχή του Ψυχρού Πολέμου, όπου η Δύση υπό την ηγεσία των ΗΠΑ αντιπαρατέθηκε με τη Σοβιετική Ένωση.
Εκπρόσωπος του καγκελάριου της Γερμανίας Όλαφ Σολτς χαρακτήρισε τις σχεδιαζόμενες αναπτύξεις αμερικανικών πυραύλων ως «απαραίτητο βήμα για την αποτροπή της Ρωσίας».
Ο Ρώσος αναπληρωτής υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Ριάμπκοφ χαρακτήρισε την κίνηση «τακτική εκφοβισμού» από το ΝΑΤΟ και τις Ηνωμένες Πολιτείες, λέγοντας ότι η Μόσχα μελετά μια «στρατιωτική απάντηση».
Ο Ανατόλι Αντόνοφ, απεσταλμένος της Μόσχας στην Ουάσινγκτον, κατηγόρησε τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι αγνοούν τις «επικίνδυνες συνέπειες» της αποχώρησης από τη Συνθήκη για τα Πυρηνικά Όπλα Μέσου Βεληνεκούς (Intermediate-Range Nuclear Forces-INF).
Η Συνθήκη INF, που υπογράφηκε το 1987 από την Ουάσινγκτον και τη Μόσχα, απαγόρευσε την ανάπτυξη πυραυλικών συστημάτων εδάφους με βεληνεκές μεγαλύτερο από 500 χιλιόμετρα.
Το 2019, οι Ηνωμένες Πολιτείες αποχώρησαν μονομερώς από τη συνθήκη, υποστηρίζοντας ότι η Ρωσία είχε παραβιάσει τους όρους της – έναν ισχυρισμό που η Μόσχα αρνείται.
Τον περασμένο μήνα, ο κ. Πούτιν απείλησε να επαναλάβει την παραγωγή ρωσικών πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς που είχαν προηγουμένως απαγορευτεί βάσει της Συνθήκης INF.
Σύμφωνα με τη Μόσχα, οι Ηνωμένες Πολιτείες παράγουν σήμερα τους δικούς τους πυραύλους μεσαίου βεληνεκούς και τους έχουν ήδη αναπτύξει στην Ευρώπη και τη Νοτιοανατολική Ασία.
Στις 28 Ιουλίου, ο κ. Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία θα άρει την αναστολή της ανάπτυξης πυραύλων μεσαίου βεληνεκούς εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες ακολουθήσουν τις προγραμματισμένες αναπτύξεις πυραύλων στη Γερμανία.
Πρόσθεσε ότι οι αμερικανικοί πύραυλοι που εκτοξεύονται από τη Γερμανία -οι οποίοι ενδέχεται να φέρουν πυρηνικά φορτία- θα μπορούσαν να πλήξουν στόχους εντός της Ρωσίας σε λιγότερο από 10 λεπτά.
Σε απάντηση, ο κ. Πούτιν δήλωσε ότι η Ρωσία αναπτύσσει νέα «οπλικά συστήματα», τα οποία, όπως υποστήριξε, βρίσκονται τώρα στο «τελικό στάδιο».
«Θα λάβουμε αντίμετρα για την ανάπτυξή τους, λαμβάνοντας υπόψη τις ενέργειες των Ηνωμένων Πολιτειών και των ‘δορυφόρων’ τους», δήλωσε ο Ρώσος ηγέτης, αναφερόμενος στους συμμάχους της Ουάσινγκτον στο ΝΑΤΟ.
Σε απάντηση στο αίτημα των Epoch Times για σχολιασμό των δηλώσεων του κ. Πούτιν, το υπουργείο Άμυνας των ΗΠΑ δήλωσε: «Δεν έχουμε τίποτα να ανακοινώσουμε αυτή τη στιγμή».
Ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ ήταν πιο πρόθυμος, λέγοντας: «Είναι το Κρεμλίνο που ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο [στην Ουκρανία] και ο Πούτιν θα μπορούσε να τον τερματίσει σήμερα».
