Μήνας: Ιούλιος 2024

Σχολιασμός

Όταν ήμουν παιδί στη Νέα Υόρκη, η βιβλιοθήκη της 96ης οδού ήταν το επίκεντρο της ζωής μου. Παρότι συνεχώς έχανα την κάρτα της βιβλιοθήκης και συγκέντρωνα πρόστιμα για βιβλία που δεν είχα παραδώσει, αυτή (καθώς και οι κινηματογράφοι της 86ης οδού) ήταν το «σπίτι» μου μακριά από το σπίτι μου.

Επίσης είχε, από ότι καταλάβαινα, την ίδια λειτουργία για τον νεαρό Τζέιμς Μπόλντουιν (παρότι το Wikipedia παραθέτει την βιβλιοθήκη της 135ης οδού στο Χάρλεμ) και για άλλους καταξιωμένους συγγραφείς του παρελθόντος και είχε μια ιστορία δημιουργίας συγγραφέων, κάτι που ακόμη και τότε ονειρευόμουν να γίνω.

Ήταν επίσης ένας χώρος «ενεργοποίηση» του μυαλού καθώς μόνο τα βιβλία μπορούν να καταφέρουν κάτι τέτοιο.

Σύμφωνα με την ιστοσελίδα της, η 96η την παρούσα περίοδο βιώνει μια αναμόρφωση. Ταυτόχρονα, με ενδιαφέρον διάβασα πως, μια νέα βιβλιοθήκη ανοίγει στην τωρινή μου πατρίδα –για τα τελευταία έξι χρόνια– το Νάσβιλ.

Από το Axios Nashville: «Μουσικές παραστάσεις, κουκλοθέατρο και εμφανίσεις από πολιτικούς ηγέτες του Νάσβιλ σηματοδότησαν τα πολυαναμενόμενα εγκαίνια του τμήματος της βιβλιοθήκης Ντόνελσον την Δευτέρα».

Αλλά περιμένετε, όπως λένε, υπάρχει και συνέχεια: «Η νέα βιβλιοθήκη έκτασης 24.000 τετραγωνικών ποδιών (περίπου 2.230 τ.μ) έχει τρία αφιερωμένα τμήματα για την διεξαγωγή κοινωνικών εκδηλώσεων, έξι αίθουσες μελέτης, έργα τέχνης από τοπικούς καλλιτέχνες και μια κινητή κουζίνα χορηγία της Λέσχης Γυναικών του Στόουν Ρίβερ».

Βγάζουν επίσης άδειες οχημάτων. Σοβαρά. Ούτε λόγος για αίθουσα μπόουλινγκ.

Ο τοπικός επικεφαλής, ο οποίος χορηγούσε το έργο για χρόνια, είπε: «Οι βιβλιοθήκες δεν υπάρχουν για να πας απλά να ψάξεις ένα βιβλίο. Είναι σύγχρονα κέντρα πολυμέσων και τόπος για κάθε είδους κοινωνικούς προγραμματισμούς».

Διαφωνώ. Οι βιβλιοθήκες θα πρέπει να είναι πρωτίστως για το ένα πράγμα που λείπει οδυνηρά από την σύγχρονη κοινωνία – τα βιβλία.

Τώρα, πρέπει να παραδεχτώ κάτι: Παρότι είμαι συγγραφέας τώρα που δουλεύει πάνω στο 15ο βιβλίο του, σπάνια έχω επισκεφθεί μια βιβλιοθήκη τα τελευταία χρόνια, με εξαίρεση τις περιστασιακές ομιλίες μου για να προωθήσω το έργο μου.

Αυτή η αποστροφή ξεκίνησε μερικά χρόνια πριν, όταν είχαμε ένα δεύτερο σπίτι στην περιοχή του Σιάτλ. Κοιτούσα με ενδιαφέρον, ακόμη και ενθουσιασμό θα έλεγα, καθώς γινόταν η ανέγερση μιας νέας βιβλιοθήκης. Σχεδιασμένη από τον υψηλά εκτιμώμενο Δανό αρχιτέκτονα Ρεμ Κούλχαας, σίγουρα στιλιστικά ήταν στην τελευταία λέξη της μόδας, χρησιμοποιώντας όλων των ειδών τα γεωμετρικά σχήματα και χρώματα.

Όταν όμως μπήκα για πρώτη φορά στο νέο κτίριο, αυτό που φαινόταν να κυριαρχούσε, πέρα από την μοντέρνα αρχιτεκτονική (δεν έβλεπες σχεδόν καθόλου ράφια για βιβλία), ήταν γραφεία με υπολογιστές. Καθισμένοι σε αυτά τα γραφεία με υπολογιστές ήταν, σε μεγάλο βαθμό, άστεγοι. Αυτό που είχαν στις οθόνες τους δεν ήταν Ντοστογιέφσκι.

Δεν θέλω να υποτιμήσω δραματικά τον καλοπροαίρετο προαναφερθέν αξιωματούχο, αλλά το μόνο πράγμα που δεν θα έπρεπε να είναι οι βιβλιοθήκες είναι «μοντέρνα κέντρα πολυμέσων». Εμείς, και ειδικά τα παιδιά μας, το λαμβάνουμε αυτό ουσιαστικά οπουδήποτε αλλού. Στην πραγματικότητα, μετά βίας μπορούμε να ξεφύγουμε από αυτό. Ούτε θα πρέπει οι βιβλιοθήκες να είναι κέντρα «κοινωνικού προγραμματισμού» που προσκαλούν την χρήση τους για ιδεολογικούς σκοπούς ή σκοπούς τρόπου ζωής οι οποίοι εγγενώς είναι αποκλειστικοί. (Αυτοί οι τελευταίοι έχουν γίνει ολοένα και πιο κοινοί, με τις βιβλιοθήκες να είναι συχνά οι ένοχοι.)

Οι βιβλιοθήκες θα πρέπει να είναι αυτό για το οποίο πάντα προορίζονταν, αυτό που ήταν και οι πρώτες βιβλιοθήκες – ναοί βιβλίων.

Υποθέτω πως αυτοί που διευρύνουν την ιδέα της βιβλιοθήκης το κάνουν, στο μυαλό τους, για να προτρέψουν τους ανθρώπους να διαβάσουν βιβλία. Νομίζω πως άθελά τους κάνουν το αντίθετο. Υπαινίσσονται ότι η ανάγνωση ενός βιβλίου δεν αρκεί από μόνη της, πράγμα που είναι το αντίθετο της αλήθειας.

Το να διαβάσεις ένα βιβλίο είναι το νόημα. Είναι η καλύτερη τροφή του μυαλού, άσχετα με το θέμα, από τις ημέρες της Βίβλου και πιο πριν. Αυτό είναι το μήνυμα που θα πρέπει να δίνει μια βιβλιοθήκη.

Αυτό που κάνει ένα βιβλίο, όπως τίποτε άλλο, είναι να δημιουργήσει μια συγχώνευση του μυαλού μας με αυτό του συγγραφέα ή των συγγραφέων και, ειδικά όταν το βιβλίο είναι καλό, να μας επιτρέψει, είτε φανταστικά ή μη, να εξετάσουμε το περιεχόμενο του με όλη την πολυπλοκότητά του και να βγάλουμε εκλεπτυσμένα συμπεράσματα. Εν συντομία, ωριμάζουμε μέσα από την εμπειρία.

Κυρίως λόγω του διαδικτύου και της διάσπασης προσοχής (ADHD) που τόσο συχνά προκαλεί, οι άνθρωποι χάνουν το εύρος της προσοχής που χρειάζεται για να διαβάσει κανείς ένα βιβλίο. Παρότι τα γράφω και ο ίδιος, διαβάζω λιγότερα από όσα διάβαζα όταν ήμουν 25 όταν δεν υπήρχαν υπολογιστές ή κινητά τηλέφωνα να μου αποσπούν την προσοχή. Έχει αυτή η τεχνολογία σαπίσει τον εγκέφαλό μου; Νομίζω πως, σε ένα βαθμό, ναι.

Έχοντας προσέξει αυτό το πράγμα, κάνω μια προσπάθεια να βάλω το κινητό στην άκρη – τα τελευταία νέα από την Ουκρανία μπορούν να περιμένουν – και να διαβάσω ένα κομμάτι από κάποιο βιβλίο κάθε βράδυ. Δεν τα καταφέρνω πάντα, αλλά το παλεύω. Σας το προτείνω, εάν δεν το κάνετε ήδη. Θα βρείτε πως είναι επίσης ένα «αντίδοτο» στο στρες της εποχής μας.

Εντωμεταξύ, ελπίζω να μπορέσουμε να λάβουμε κάποια βοήθεια σε αυτό με το να κάνουμε τις βιβλιοθήκες αυτό που ήταν κάποτε – μνημεία για τα βιβλία και κατ’ επέκταση μια δημόσια έμπνευση για δια βίου μάθηση.

Το τελευταίο βιβλίο του Roger Simon είναι το «American Refugees: The Untold Story of the Mass Migration from Blue States to Red States». Αυτό το διάστημα εργάζεται πάνω σε ένα μυθιστόρημα.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν κατ’ ανάγκη τις απόψεις των Epoch Times

Η κατανάλωση μικρών ψαριών – ολόκληρα – έχει ειδικά οφέλη στην υγεία, σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα. Ερευνητές στην Ιαπωνία που παρακολούθησαν τις διατροφικές συνήθειες 80.802 ανθρώπων για πάνω από 9 χρόνια βρήκαν πως οι γυναίκες που έτρωγαν συχνά ολόκληρα τα μικρά ψάρια είχαν χαμηλότερο ρυθμό θανάτου από καρκίνο και άλλες αιτίες από αυτές που δεν τα έτρωγαν ολόκληρα. Η μελέτη δημοσιεύθηκε πρόσφατα στο περιοδικό Public Health Nutrition.

Είναι πασίγνωστο πως το ψάρι είναι μια θρεπτική τροφή, χάρη στα ωμέγα-3 λιπαρά οξέα, τις πρωτεΐνες και τις βιταμίνες, και η κατανάλωση ολόκληρου του ψαριού είναι ακόμα πιο ωφέλιμο από την κατανάλωση φιλέτου ενός μεγάλου ψαριού, σύμφωνα με τη μελέτη.

«Προηγούμενες μελέτες αποκάλυψαν την προστατευτική επίδραση την κατανάλωσης ψαριού στην υγεία, συμπεριλαμβανομένου του κινδύνου θνησιμότητας. Ωστόσο, λίγες μελέτες έχουν εστιάσει στην επίδραση της κατανάλωσης μικρών ψαριών συγκεκριμένα στην υγεία», είπε η επικεφαλής ερευνήτρια Τσινάτσου Κασαχάρα, διδακτορική φοιτήτρια και αναπληρωτής καθηγητής στην Μεταπτυχιακή Σχολή Ιατρικής του Πανεπιστημίου Ναγκόγια στην Ιαπωνία, σε δήλωση τύπου του πανεπιστημίου.

«Θρεπτικά συστατικά και φυσιολογικά ενεργές ουσίες μοναδικές στα μικρά ψάρια μπορεί να συμβάλουν στην διατήρηση καλής υγείας».

Μόλις 1 με 3 φορές το μήνα

Ερευνητές του πανεπιστημίου χρησιμοποίησαν ένα ερωτηματολόγιο συχνότητας τροφών για αν μετρήσουν πόσο συχνά οι συμμετέχοντες έτρωγαν ολόκληρα μικρά ψάρια. Κατά την διάρκεια επανεξέτασης 9 ετών, 2482 συμμετέχοντες στην μελέτη πέθαναν, περίπου το 60% από αυτούς από καρκίνο.

Οι γυναίκες που ανέφεραν πως έτρωγαν μικρά ψάρια μόλις μία με τρεις φορές το μήνα ήταν λιγότερο πιθανό να πεθάνουν από καρκίνο – και από όλες τις άλλες αιτίες – από τις γυναίκες που σπάνια έτρωγαν μικρά ψάρια.

Στους άντρες, ο μειωμένος κίνδυνος θνησιμότητας από τον καρκίνο καθώς και από όλες τις άλλες αιτίες ήταν ίδιος με αυτό των γυναικών, αλλά δεν έφτασε σε κάποια στατιστική σημασία, αναφέρουν οι ερευνητές. Πιθανολογούν πως αυτό πρόκειται λόγω του μικρότερου αριθμού αρσενικών συμμετεχόντων (34.555, έναντι 46.247 γυναικών), ή λόγω άλλων παραγόντων που δεν μετρήθηκαν στην μελέτη, όπως το μέγεθος της μερίδας των ψαριών και τύπους καρκίνου που είναι συγκεκριμένοι στα δύο φύλα.

Άλλοι παράγοντες συνδέθηκαν με το πόσο συχνά έτρωγαν οι άνθρωποι μικρά ψάρια. Αυτοί που έτρωγαν πιο συχνά ήταν συνήθως πιο μεγάλοι σε ηλικία (ο μέσος όρος ηλικίας της μελέτης ήταν τα 54.7 έτη), μη καπνιστές, όχι και τόσο αδύνατοι, νυν χρήστες αλκοόλ (ανάμεσα στους άντρες), σωματικά δραστήριοι και με υπέρταση.

Μικρά ψάρια, μεγάλα θρεπτικά στοιχεία

«Τα μικρά ψάρια έχουν το πλεονέκτημα ότι μπορούν να καταναλωθούν ολόκληρα», γράφουν οι ερευνητές, αντίθετα με τα μεγάλα ψάρια, τα οποία συνήθως επεξεργάζονται για να αφαιρεθούν τα κόκαλα και τα όργανα, αφήνοντας μόνο το φιλέτο.

Εξηγούν πως, όταν καταναλώνονται ολόκληρα τα κόκαλα και τα όργανα στα μικρά ψάρια τα καθιστούν μια «καλή πηγή μικροθρεπτικών συστατικών όπως το ασβέστιο, τις βιταμίνες και τα λιπαρά οξέα».

Μελέτη του 2021 που εκδόθηκε στο περιοδικό Clinical Nutrition βρήκε ότι τα άτομα με προδιαβήτη που κατανάλωναν δύο κονσέρβες σαρδέλες την εβδομάδα μείωσαν δραματικά την αντίστασή τους στην ινσουλίνη, την πίεση του αίματος και τον κίνδυνο να αναπτύξουν διαβήτη τύπου 2.

Άλλο ένα όφελος των μικρών ψαριών: Συγκεντρώνουν λιγότερες τοξίνες, όπως ο υδράργυρος, στα σώματά τους από τα μεγαλύτερα ψάρια.

Ποιοι προτιμούν τα μικρά ψάρια;

Η προτιμήσεις στα ψάρια είναι εν μέρει κομμάτι πολιτιστικού φαινομένου. Η κατανάλωση μικρών ψαριών είναι πιο κοινή στην Ιαπωνία και την Ευρώπη, για παράδειγμα, σε σχέση με τις Η.Π.Α. Στην Ιαπωνία, η μαρίδα, ο καπελάνος του Ατλαντικού, η Ιαπωνική αθερίνα, και οι μικρές αποξηραμένες σαρδέλες είναι δημοφιλείς, όπως επίσης τα μικρά γκριζοσάυριδα και τα νεαρά γλυκόψαρα αγιού, σύμφωνα με τους ερευνητές. Οι Ιάπωνες τα τρώνε ωμά ή τα προετοιμάζουν με το να τα μαρινάρουν σε ξύδι, να τα σιγοβράζουν σε σος σόγιας, να τα τηγανίζουν ή να τα αποξηραίνουν, γράφουν οι ερευνητές.

Η επικεφαλής ερευνήτρια κα Κασαχάρα σημείωσε στην δήλωση τύπου του πανεπιστημίου, «Με ενδιέφερε αυτό το θέμα επειδή έχω την συνήθεια να τρώω μικρά ψάρια από παιδί. Ταΐζω τα παιδιά μου τώρα με αυτά». Ωστόσο, πρόσθεσε, όλοι οι πολιτισμοί μπορούν να ωφεληθούν από την έρευνά της. «Ενώ τα ευρήματά μας ήταν μονάχα ανάμεσα σε ανθρώπους της Ιαπωνίας, θα πρέπει να είναι σημαντικά και για τις άλλες εθνικότητες», είπε.

Παρ’ όλα αυτά, σε πολλές περιοχές του κόσμου, οι άνθρωποι προτιμούν να τρώνε μεγαλύτερα είδη ψαριών σε φιλέτα αφού τα κόκαλα και τα όργανά τους έχουν αφαιρεθεί. H κατανάλωση πιο μεγάλων ειδών ολόκληρων μπορεί επίσης να είναι ευεργετική, τα φιλέτα είναι πιο εύκολο να μεταφερθούν και να αποθηκευτούν, κάνοντάς τα μια πιο πρακτική επιλογή για τους παραγωγούς και τους καταναλωτές, σύμφωνα με την Παγκόσμια Συμμαχία Θαλασσινών (Global Seafood Alliance – GSA). Επομένως, στις περιοχές της ενδοχώρας με μικρότερη πρόσβαση σε φρέσκα ψάρια, η κατανάλωση ολόκληρων ψαριών συχνά σημαίνει την κατανάλωση μικρών ψαριών που έχουν συσκευαστεί σε κονσέρβες.

Στην Ευρώπη, η ζήτηση για κονσερβοποιημένα ψάρια, συγκεκριμένα του τόνου, αυξήθηκε κατά την διάρκεια της καραντίνας του COVID-19, σύμφωνα με αναφορά του CBI το 2021 από το Ολλανδικό Υπουργείο Εξωτερικών. Οι πωλήσεις της σαρδέλας και του σκουμπριού αυξάνονταν. Οι κονσέρβες ψαριών είναι ένα γνωστό κομμάτι της Ευρωπαϊκής δίαιτας, δηλώνει η αναφορά, και τα «προϊόντα ραφιού είναι αυτά με την μεγαλύτερη κατανάλωση από τους Ευρωπαίους, μετά τα κατεψυγμένα».

Οι κονσέρβες ψαριού άρχισαν να ανεβαίνουν σε δημοσιότητα στις Η.Π.Α. το 2022, σύμφωνα με τους παρατηρητές της τάσης των τροφίμων, και η εταιρία έρευνας αγοράς IndustryARC έκδοσε αναφορά το 2021 προβλέποντας πως η παγκόσμια αγορά κονσέρβας ψαριών θα φτάσει τα 11.3 δις δολάρια έως το 2027.

Από την Susan C. Olmstead

Η όμορφη μουσική μπορεί να συγκινήσει το κοινό μέχρι δακρύων, ενώ ένας υψηλού τόνου ήχος μπορεί να θρυμματίσει γυαλί. Οι δονήσεις και οι συχνότητες που απαρτίζουν τους ήχους έχουν ισχυρή επίδραση στον ανθρώπινο νου – και στο σώμα- λένε κάποιοι επιστήμονες .

Έχει αποδειχθεί πως το σωστό είδος μουσικής ανακουφίζει από το στρες και οι επιστήμονες το χρησιμοποίησαν για να θεραπεύσουν τον εγκέφαλο ενός μικρού κοριτσιού, να βοηθήσουν ασθενείς με Αλτσχάιμερ, να βοηθήσουν στην ανάρρωση μετά από χειρουργείο και να ανυψώσουν το IQ των ανθρώπων. Οι αρχαίοι χρησιμοποιούσαν την μουσική ως θεραπεία γονιμότητας και για να στοχεύσουν παθήσεις σε συγκεκριμένα όργανα.

Μουσική και θεραπεία

«Η μουσική είναι ένα μοναδικά αποτελεσματικό εργαλείο για την θεραπεία νευρολογικών βλαβών επειδή επιστρατεύει σχεδόν κάθε περιοχή του εγκεφάλου», έγραψαν σε άρθρο που δημοσιεύθηκε από την Scientific American ο Γουίλιαμ Φορντ Τόμσον, διακεκριμένος καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Μακουάρι, και ο Γκότφριντ Σλάουγκ, αναπληρωτής καθηγητής νευρολογίας στο Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ.

Το άρθρο τους εξιστορεί το πως ένα 11χρονο κορίτσι, η Λόρελ, υπέφερε από εγκεφαλικό με αποτέλεσμα μόνιμη εγκεφαλική βλάβη. Δεν ήταν σε θέση να επικοινωνήσει καθαρά παρόλο που η γλωσσική της αντίληψη ήταν απολύτως άθικτη.

Μέσα από θεραπεία μελωδικού τονισμού, διαμορφώθηκε μια σύνδεση μεταξύ των περιοχών ακοής και ομιλίας στο δεξί ημισφαίριο του εγκεφάλου της Λόρελ. Αυτή η σύνδεση παρέκαμψε τις διόδους ομιλίας στο αριστερό ημισφαίριο οι οποίες είχαν υποστεί μεγάλη ζημιά.

«Στο τέλος της θεραπείας που διήρκησε 15 εβδομάδες, μπορούσε να φτιάχνει προτάσεις πέντε έως οχτώ λέξεων, μερικές φορές και με περισσότερες», γράφουν οι Τόμσον και Σλάουγκ.

Το 2015, την χρονιά που δημοσιοποιήθηκε το άρθρο τους, είχαν περάσει οχτώ χρόνια από το ατύχημα της Λόρελ. Είχε γίνει ομιλήτρια ελπίζοντας να δώσει κίνητρο στους επιζώντες από εγκεφαλικό επεισόδιο.

Η θεραπεία της Λόρελ μέσω του τραγουδιού γίνεται ολοένα και πιο κοινή. Υπάρχουν χορωδίες ανά τον κόσμο όπου τα μέλη τους είναι επιζώντες εγκεφαλικού, οι οποίοι επικοινωνούν ξανά μέσω της μουσικής.

Η μουσική ως φάρμακο

Η μουσική έχει χρησιμοποιηθεί για τη βελτίωση της υγείας σε πολλούς πολιτισμούς κατά τη διάρκεια της ιστορίας.

Οι Τόμσον και Σλάουγκ ανέφεραν μερικά παραδείγματα, όπως τοιχογραφίες στην Αίγυπτο που απεικονίζουν τη χρήση της μουσικής για τη βελτίωση της γονιμότητας στις γυναίκες.

Μια μελέτη υποδηλώνει πως η μουσική μπορεί όντως να αυξήσει τον ρυθμό των επιτυχημένων εγκυμοσυνών κατά 5% σε γυναίκες που υπόκεινται σε διαδικασίες  in vitro γονιμοποίησης (in vitro fertilization-IVF).

«Σαμάνοι στα ορεινά τροπικά δάση του Περού χρησιμοποιούν την ψαλμωδία ως το κύριο εργαλείο θεραπείας, και οι Ασάντι της Γκάνα συνοδεύουν τις θεραπευτικές τελετές με τύμπανα», αναφέρουν οι συγγραφείς.

Άρθρο έρευνας για τη χρήση της μουσικής στην κινεζική ιατρική αναφέρει ότι η μουσική που χρησιμοποιείται στη θεραπεία είναι αποτελεσματική. Η παραδοσιακή κινεζική ιατρική πήγε ένα βήμα πιο πέρα με το να ταιριάξει τις πέντε μουσικές κλίμακες: γκονγκ (ντο), σανγκ (ρε), τζούε (μι), τζι (σολ), γιου (λα), με κάθε ένα από τα πέντε μεγάλα όργανα του σώματος – τη σπλήνα, τους πνεύμονες, το ήπαρ, την καρδιά και τους νεφρούς – όπως επίσης και με τα πέντε στοιχεία – το ξύλο, τη φωτιά, τη γη, το μέταλλο και το νερό. Οι συγγραφείς του άρθρου, Χούι Τζάνγκ και Χαν Λάι, το αποκαλούν αυτό «πέντε φάσεις της μουσικής θεραπείας».

Οι συγγραφείς δήλωσαν επίσης πως τα πέντε μεγάλα όργανα αντιστοιχούν σε πέντε διαθέσεις. «Η σκέψη αντιστοιχεί στη σπλήνα (Γκονγκ), η θλίψη/ανησυχία στους πνεύμονες (Σανγκ), ο θυμός στο ήπαρ (Τζούε), η χαρά στην καρδιά (Τζι) και ο φόβος/τρόμος στους νεφρούς (Γιου) αντίστοιχα», γράφουν οι Λάι και  Τζάνγκ.

Όταν κάποια πάθηση ανακαλύπτεται σε ένα συγκεκριμένο σημείο του σώματος, ακούγοντας μουσική στην κλίμακα που αντιστοιχεί σε εκείνο το όργανο μπορεί αν βοηθήσει στην ανακούφιση των προβλημάτων της περιοχής, λένε οι συγγραφείς.

«Η μουσική του Σανγκ ενδυναμώνει τις συσπάσεις και τις καθαριστικές επιδράσεις των πνευμόνων και ρυθμίζει το μεταβολισμό του νερού», λένε οι Τζανγκ και  Λάι.

Εξειδικευμένοι ιατροί του Χάρβαρντ θεωρούν την μουσική ποικιλοτρόπως ωφέλιμη, περιλαμβάνοντας και την ανάρρωση των ασθενών από κάποια εγχείριση και τη διαχείριση της νόσου Αλτσχάιμερ και άλλων παθήσεων, όπως δηλώνει και το άρθρο (pdf ) «Music as Medicine: the impact of healing harmonies» («Η μουσική ως φάρμακο: το αντίκτυπο των θεραπευτικών αρμονιών»), που δημοσιεύτηκε το 2015.

Παρότι η μουσική δεν μπορεί να θεραπεύσει το Αλτσχάιμερ, μπορεί να ανακουφίσει τη σύγχυση και το άγχος των ασθενών, σύμφωνα με το άρθρο.

Η μουσική επίσης χρησιμοποιείται σε ορισμένα ιατρικά κέντρα για να μπορέσουν οι ασθενείς να αντιμετωπίσουν καλύτερα τα στάδια μίας εγχείρισης:

«Ενθαρρύνουμε τους ασθενείς να ακούνε μουσική πριν, κατά την διάρκεια και μετά την εγχείριση», λέει η Σουζάν Κάτσαλ, κλινική νοσηλεύτρια στην κλινική Mayo.

Μουσική και μάθηση

Λέγεται πως η μουσική του Μότσαρτ κάνει τα μωρά πιο έξυπνα, αλλά ισχύει αυτό όντως;

Παρότι το Χάρβαρντ δεν πειραματίστηκε με μωρά, το Πανεπιστήμιο Ίρβαϊν της Καλιφόρνια ρώτησε τρεις ομάδες μαθητών κολεγίου να υποβληθούν σε ένα τεστ IQ αφότου άκουσαν για δέκα λεπτά είτε Μότσαρτ, είτε μια χαλαρωτική κασέτα ή απλά παρέμειναν σε σιωπή.

Οι ομάδες που άκουσαν Μότσαρτ με συνέπεια τα πήγαν καλύτερα από τις άλλες.

Ωστόσο, πρέπει να σημειωθεί πως αυτά τα αποτελέσματα ήταν προσωρινά και η διαφορά των «καλύτερων» δεν ήταν πολύ μεγάλη. Το IQ αυτών που άκουσαν Μότσαρτ αυξήθηκε μονάχα κατά οκτώ ή εννέα πόντους και διήρκησε μονάχα για 15 λεπτά. Όταν το Χάρβαρντ επανέλαβε το πείραμα, η διαφορά ήταν μόλις αύξηση δύο πόντων IQ.

Ποιο είδος μουσικής είναι καλύτερο;

Το 1992, ο Δρ Μασάρου Εμότο ξεκίνησε μια σειρά πειραμάτων με κρυστάλλους νερού. Το νερό που εκτέθηκε σε θετικές λέξεις όπως «ελπίδα» και «αγάπη» σχημάτισε όμορφους, ολοκληρωμένους κρυστάλλους νερού, ενώ λέξεις όπως «άσχημος» σχημάτισαν αποχρωματισμένες, δίχως σχήμα μάζες που δεν έμοιαζαν καθόλου με κρυστάλλους.

Επίσης, έπαιξε μουσική για να δει την επίδραση που θα είχε στο νερό. Έπαιξε διαφόρων ειδών μελωδίες, από Βιβάλντι μέχρι το «Imagine» του Τζον Λένον και χέβυ μέταλ. Ενώ η κλασική μουσική και το «Imagine» παρήγαγαν ολοκληρωμένους κρυστάλλους, το χέβυ μέταλ δημιούργησε μια δονούμενη μάζα χωρίς καμία εμφανή τάξη.

Η μεθοδολογία του Εμότο έχει αντιμετωπίσει κριτική, και το πείραμα του έχει επικριθεί ως δύσκολο να αναπαραχθεί.

Αλλά αν τα ευρήματά του είναι αληθή, θα ήταν ενδιαφέρον να σημειωθεί πως το νερό απαρτίζει περίπου το 60% του ανθρώπινου σώματος ανάλογα με την ηλικία και το γένος το ατόμου.

Μια σύγκριση ανάμεσα στην κλασική και τη δημοφιλή μουσική έγινε από τον Τζέιμς Ο. Γιανγκ, καθηγητή φιλοσοφίας στο Πανεπιστήμιο της Βικτόρια, σε μελέτη.

Η έρευνα του εξέτασε τη χρήση συγχορδιών, εργαλείων για μουσική έκφραση, το εύρος των ρυθμών κλπ, και βρήκε πως η κλασική μουσική τα πήγε πολύ καλύτερα από την ποπ, τη ροκ ή άλλα μοντέρνα είδη στη χρήση αυτών των μουσικών στοιχείων.

«Η δημοφιλής μουσική έχει δυσκολίες στο να πετύχει την ακρίβεια της έκφρασης που μπορεί να εμφανιστεί σε πιο εμβριθείς συνθέσεις», επεσήμανε.

Η κλασική μουσική από την άλλη, «μπορεί να πετύχει μια λεπτή εκφραστικότητα, η οποία δύσκολα επιτυγχάνεται στη δημοφιλή μουσική».

Της Maria Han

Η Ιαπωνία και οι Φιλιππίνες θα συζητήσουν θέματα ασφάλειας στη Μανίλα την επόμενη εβδομάδα εν μέσω της αυξανόμενης επιθετικότητας του Πεκίνου στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας.

Η υπουργός Εξωτερικών της Ιαπωνίας Γιόκο Καμικάουα και ο υπουργός Άμυνας Μινόρου Κιχάρα θα συναντηθούν στις 8 Ιουλίου με τους ομολόγους τους των Φιλιππίνων, Ενρίκε Μανάλο και Γκιλμπερτό Τεοντόρο.

Κατά τη διάρκεια της συνάντησης των υπουργών Εξωτερικών και Άμυνας, γνωστή και ως συνάντηση 2+2, οι τέσσερις αξιωματούχοι αναμένεται να συζητήσουν «διμερή θέματα και θέματα άμυνας και ασφάλειας που επηρεάζουν την περιοχή και να ανταλλάξουν απόψεις για τοπικά και διεθνή ζητήματα», ανέφερε το Υπουργείο Εξωτερικών των Φιλιππίνων σε ανακοίνωσή του στις 28 Ιουνίου. Οι δύο χώρες σχεδιάζουν επίσης να συζητήσουν τομείς αμοιβαίου ενδιαφέροντος.

Πρόκειται για τη δεύτερη συνάντηση 2+2 μεταξύ Τόκιο και Μανίλα. Η πρώτη πραγματοποιήθηκε στο Τόκιο το 2022.

Η συνάντηση πραγματοποιείται καθώς οι Φιλιππίνες και η Ιαπωνία διαπραγματεύονται μια Συμφωνία Αμοιβαίας Πρόσβασης (Reciprocal Access Agreement-RAA) που θα εμβαθύνει την αμυντική συνεργασία μεταξύ των δύο βασικών συμμάχων των Ηνωμένων Πολιτειών στην Ασία. Η συμφωνία θα επιτρέπει στις στρατιωτικές τους δυνάμεις να επισκέπτονται το έδαφος της άλλης.

Ο Ιάπωνας νομοθέτης και πρώην υπουργός Άμυνας Ιτσουνόρι Ονοντέρα, ο οποίος επισκέφθηκε τη Μανίλα την περασμένη εβδομάδα, δήλωσε ότι ελπίζει ότι ένα σύμφωνο RAA θα «σημειώσει ταχεία πρόοδο» κατά τη διάρκεια των συνομιλιών υψηλού επιπέδου.

Οι Φιλιππίνες ενισχύουν τους δεσμούς τους με τις γειτονικές και άλλες χώρες για να αντιμετωπίσουν την αυξανόμενη επιθετικότητα του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος στην περιοχή.

Η τελευταία σύγκρουση Κίνας-Φιλιππίνων σημειώθηκε στις 17 Ιουνίου σε αμφισβητούμενα ύδατα στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Η Μανίλα δήλωσε ότι η κινεζική ακτοφυλακή προέβη σε επικίνδυνο «σκόπιμο εμβολισμό υψηλής ταχύτητας» για να εμποδίσει τις Φιλιππίνες να παραδώσουν τρόφιμα στους στρατιώτες της που βρίσκονταν σε ανθρωπιστική αποστολή σε ένα φυλάκιο.

Μετά το περιστατικό, οι Ηνωμένες Πολιτείες επαναβεβαίωσαν τις «ακλόνητες δεσμεύσεις» τους προς τις Φιλιππίνες βάσει της συνθήκης αμοιβαίας άμυνας του 1951 μεταξύ των δύο χωρών, η οποία απαιτεί από τα έθνη να αλληλοϋποστηρίζονται σε περίπτωση που κάποια από τις δύο χώρες δεχθεί επίθεση. Η Ουάσινγκτον καταδίκασε τις «επικίνδυνες και ανεύθυνες ενέργειες του Πεκίνου να αρνηθεί στις Φιλιππίνες να εκτελέσουν μια νόμιμη θαλάσσια επιχείρηση στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας».

Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν, ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν και ο υπουργός Άμυνας Λόιντ Όστιν κάλεσαν επίσης τους Φιλιππινέζους ομολόγους τους για να επιβεβαιώσουν τις δεσμεύσεις των ΗΠΑ έναντι των Φιλιππίνων.

Η Ιαπωνία εξέφρασε την ανησυχία της για το περιστατικό.

Όπως και η Μανίλα, το Τόκιο έχει επίσης μια μακροχρόνια εδαφική διαμάχη με το Πεκίνο.

Τον περασμένο μήνα, η Ιαπωνία μίλησε εναντίον του Πεκίνου μετά την είσοδο τεσσάρων οπλισμένων πλοίων της κινεζικής ακτοφυλακής στα χωρικά ύδατα της Ιαπωνίας κοντά σε αμφισβητούμενα νησιά στην Ανατολική Θάλασσα της Κίνας.

Το Τόκιο ελέγχει τα αμφισβητούμενα νησιά, τα οποία αποκαλεί νησιά Σενκάκου, αλλά το Πεκίνο διεκδικεί επίσης την περιοχή και τα αποκαλεί νησιά Ντιαογιού. Οι εντάσεις κλιμακώθηκαν το 2012, όταν η ιαπωνική κυβέρνηση αγόρασε ορισμένα νησιά από ιδιώτη Ιάπωνα ιδιοκτήτη.

Τον Μάιο, η Ιαπωνία δήλωσε ότι η κινεζική ακτοφυλακή είχε εισέλθει στα ύδατα κοντά στα υπό ιαπωνικό έλεγχο αμφισβητούμενα νησιά στην Ανατολική Σινική Θάλασσα για 158 συνεχόμενες ημέρες, ξεπερνώντας το προηγούμενο ρεκόρ των 157 ημερών, που είχε σημειωθεί το 2021.

Τον Απρίλιο, οι ηγέτες της Ιαπωνίας, των Φιλιππίνων και των Ηνωμένων Πολιτειών συναντήθηκαν σε τριμερή σύνοδο κορυφής στην Ουάσινγκτον. Δήλωσαν ότι αντιτίθενται στις επιθετικές ενέργειες του Πεκίνου και στην παράνομη διεκδίκηση σχεδόν ολόκληρης της Νότιας Σινικής Θάλασσας. Οι τρεις ηγέτες κάλεσαν επίσης την Κίνα να ακολουθήσει την απόφαση του Μόνιμου Διαιτητικού Δικαστηρίου του 2016, το οποίο δήλωσε ότι οι θαλάσσιες διεκδικήσεις της Κίνας στερούνται νομικής βάσης βάσει του διεθνούς δικαίου.

«Εκφράζουμε τις σοβαρές ανησυχίες μας για την επικίνδυνη και επιθετική συμπεριφορά της Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας στη Νότια Σινική Θάλασσα. Ανησυχούμε επίσης για τη στρατιωτικοποίηση των διεκδικούμενων χαρακτηριστικών και τις παράνομες θαλάσσιες διεκδικήσεις στη Νότια Σινική Θάλασσα», ανέφεραν οι τρεις χώρες σε κοινή δήλωση μετά τη σύνοδο κορυφής.

Οι τρεις ηγέτες ανακοίνωσαν ότι οι ακτοφυλακές τους σχεδίαζαν να πραγματοποιήσουν τριμερή άσκηση στην περιοχή του Ινδο-Ειρηνικού το επόμενο έτος και να καθιερώσουν διάλογο για την ενίσχυση της μελλοντικής συνεργασίας.

Τον περασμένο μήνα, η Σάντρα Ούντκιρκ, διευθύντρια του Αμερικανικού Ινστιτούτου στην Ταϊβάν και de facto πρέσβειρα των ΗΠΑ στην Ταϊβάν, προειδοποίησε ότι οι προκλητικές ενέργειες του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος στα διεθνή ύδατα της περιοχής θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε μια ευρύτερη σύγκρουση, αν δεν γίνει σωστή εκτίμηση.

Από τον Aaron Pan

Το Reuters συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.