Καθώς οι εντάσεις κλιμακώνονται μεταξύ της Κίνας και των Ηνωμένων Πολιτειών, το Πεκίνο έχει κατηγορήσει μια αμερικανική υπηρεσία ασφαλείας και άλλους για διεξαγωγή κυβερνοεπιθέσεων σε υποδομές ζωτικής σημασίας. Οι αναλυτές πιστεύουν ότι αυτή η κατάσταση δείχνει μια ευρύτερη τάση οικονομικής αποσύνδεσης μεταξύ των δύο εθνών.
Το κρατικό μέσο Xinhua [Σινχουά] ανέφερε στις 15 Απριλίου ότι οι κινεζικές αρχές κατηγόρησαν την Υπηρεσία Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ (NSA) ότι εξαπέλυσε κυβερνοεπιθέσεις κατά τη διάρκεια των Ασιατικών Χειμερινών Αγώνων στο Χαρμπίν, την πρωτεύουσα της επαρχίας Χεϊλονγκτσιάνγκ, τον Φεβρουάριο.
Κινέζοι ειδικοί κυβερνοασφάλειας ισχυρίζονται ότι βρήκαν «οδηγίες» σε κρίσιμη υποδομή της Χεϊλονγκτσιάνγκ, που τους ενοχοποιούν την αμερικανική υπηρεσία ως δράστη, σύμφωνα με το άρθρο ειδήσεων, το οποίο αναδημοσιεύτηκε στον ιστότοπο του υπουργείου Δημόσιας Ασφάλειας της Κίνας, της κορυφαίας υπηρεσίας κατασκοπείας της χώρας.
Η ανακοίνωση του Πεκίνου έπεται έκθεσης που κυκλοφόρησε από το Εθνικό Κέντρο Αντιμετώπισης Έκτακτης Ανάγκης για Ιούς Υπολογιστών της Κίνας στις 3 Απριλίου, η οποία υπογραμμίζει ισχυρισμούς για κυβερνοεπιθέσεις στο εξωτερικό που στοχεύουν τα συστήματα πληροφοριών των Ασιατικών Χειμερινών Αγώνων. Η έκθεση υποστηρίζει ότι οι εν λόγω επιθέσεις, οι οποίες σύμφωνα με την ίδια σημειώθηκαν μεταξύ 7 Φεβρουαρίου και 14 Φεβρουαρίου, προήλθαν κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες και τους συμμάχους τους.
Σε απάντηση σε αίτημα για σχολιασμό σχετικά με την κατηγορία του Πεκίνου για κυβερνοεπίθεση, το υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δήλωσε ότι γνωρίζει την κατάσταση.
«Η πραγματικότητα είναι ότι Κινέζοι διαδικτυακοί πράκτορες συνεχίζουν να στοχεύουν τις Ηνωμένες Πολιτείες», δήλωσε εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε δήλωση που εστάλη μέσω email στην Epoch Times στις 20 Απριλίου.
«Είμαστε ξεκάθαροι ότι η διάχυτη και ανεύθυνη διαδικτυακή δραστηριότητα της Κίνας είναι απαράδεκτη.»
«Η στόχευση δικτύων υποδομής ζωτικής σημασίας των ΗΠΑ πρέπει να σταματήσει.»
Η κινεζική αστυνομία καταδιώκει επίσης τρία άτομα που ισχυρίζεται ότι είναι πράκτορες της NSA που εμπλέκονται στις εικαζόμενες κυβερνοεπιθέσεις, σύμφωνα με το Xinhua. Ισχυρίζονται ότι η Κάθρυν Α. Ουίλσον, ο Ρόμπερτ Τζ. Σνέλλινγκ και ο Στήβεν Ο. Τζόνσον στόχευσαν υποδομή και εταιρείες της Κίνας, συμπεριλαμβανομένου του γίγαντα τηλεπικοινωνιών Huawei.
Οι κινεζικές αρχές ενθάρρυναν το κοινό να δώσει πληροφορίες, υποσχόμενοι απροσδιόριστες ανταμοιβές για τυχόν συμβουλές, σύμφωνα με το άρθρο. Δεν έχουν δοθεί στη δημοσιότητα προσωπικά στοιχεία, φωτογραφίες ή πληροφορίες για το πού βρίσκονται οι κατηγορούμενοι.
Σε σχετικό ερώτημα της Epoch Times, η NSA στις 20 Απριλίου αρνήθηκε να σχολιάσει το θέμα.
Κινέζοι αξιωματούχοι ισχυρίζονται ότι έχουν στοιχεία που υποδηλώνουν ότι το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια και το Virginia Tech συμμετείχαν επίσης στα αναφερθέντα περιστατικά στον κυβερνοχώρο, σύμφωνα με το Xinhua, αλλά δεν παρείχαν λεπτομέρειες για να υποστηρίξουν τον ισχυρισμό.
Το Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια είπε στην Epoch Times στις 21 Απριλίου ότι εξετάζει το θέμα, ενώ το Virginia Tech δεν απάντησε σε αίτημα για σχολιασμό μέχρι την ώρα της δημοσίευσης.
Εμπορικός πόλεμος
Αν και δεν είναι η πρώτη φορά που το Πεκίνο κατηγορεί δημοσίως αμερικανικές οντότητες για υποτιθέμενη κυβερνοκατασκοπεία, αναλυτές προτείνουν ότι η χρονική στιγμή αυτής της κατηγορίας είναι σημαντική, δεδομένου του δασμολογικού πολέμου μεταξύ των δύο μεγαλύτερων οικονομιών του κόσμου, που βρίσκεται σε εξέλιξη.
Η Κίνα έχει δεσμευτεί να μην υποχωρήσει στον αγώνα για τους δασμούς με τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον μεγαλύτερο αγοραστή των προϊόντων της. Σε αντίθεση με τις δεκάδες χώρες που προσεγγίζουν την Ουάσιγκτον επιδιώκοντας διαπραγματεύσεις για τους αμοιβαίους δασμούς που προτίθενται να επιβάλουν οι ΗΠΑ, το Πεκίνο απάντησε αυξάνοντας τους δικούς του δασμούς σε αμερικανικά προϊόντα, βάζοντας στη μαύρη λίστα δεκάδες αμερικανικές εταιρείες και ενισχύοντας τους ελέγχους στις εξαγωγές κρίσιμων ορυκτών.
Επιπλέον, το υπουργείο Πολιτισμού και Τουρισμού της Κίνας εξέδωσε ανακοίνωση στις 9 Απριλίου με την οποία συμβουλεύει τους πολίτες του να λαμβάνουν πλήρως υπ’ όψιν τους κινδύνους όταν σκέφτονται να ταξιδέψουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, αναφερόμενο «στην επιδείνωση των οικονομικών και εμπορικών σχέσεων Κίνας-ΗΠΑ».
Τρεις ημέρες αργότερα, η Εθνική Διοίκηση Κινηματογράφου της Κίνας ανακοίνωσε περιορισμούς στις εισαγωγές ταινιών του Χόλλυγουντ, εντείνοντας τις διμερείς εντάσεις.
Ο Γιε Γιάο-γιουάν, μόνιμος καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του St. Thomas στο Χιούστον, είπε στην Epoch Times ότι η τελευταία κατηγορία του Πεκίνου για κυβερνοεπίθεση είναι μια αντίδραση στις αυξήσεις των δασμών των ΗΠΑ και μια κλιμάκωση της συνεχιζόμενης κυβερνοσύγκρουσης.
Πρότεινε ότι αυτή η ανταλλαγή αντικατοπτρίζει επίσης μια ευρύτερη τάση αποσύνδεσης μεταξύ των δύο εθνών.
«Η σχέση ΗΠΑ-Κίνας οδεύει προς την τροχιά του πρώτου Ψυχρού Πολέμου και οι δύο πλευρές είναι πιθανό να απομακρυνθούν περαιτέρω», δήλωσε ο Γιε στις 18 Απριλίου. «Τελικά, όλες οι χώρες θα πρέπει να επιλέξουν πλευρά.»
Η Σενγκ Σιουέ, Κινέζα συγγραφέας και ακτιβίστρια για τα ανθρώπινα δικαιώματα, πιστεύει ότι ο τελευταίος ισχυρισμός του Πεκίνου για κυβερνοεπιθέσεις αποτελεί μέρος της προπαγάνδας του καθεστώτος.
Με τους δασμούς των ΗΠΑ να ξεπερνούν το 100%, η προβληματική οικονομία της Κίνας βρίσκεται υπό κλιμακούμενη πίεση, αλλά η ηγεσία στο Πεκίνο θέλει να προβάλει τον εαυτό της ως μια «δύναμη ικανή να αντεπιτεθεί», δήλωσε η Σενγκ στην Epoch Times στις 18 Απριλίου.
Σε αυτό το πλαίσιο, το Πεκίνο επιδιώκει να δημιουργήσει «έναν εξωτερικό εχθρό» για να αποσπάσει την προσοχή του κοινού από τα εσωτερικά ζητήματα και να υποκινήσει το αντιαμερικανικό αίσθημα στους κατοίκους, προσέθεσε.
Ειδήσεις σχετικά με τους αμερικανικούς δασμούς προβάλλονται σε μεγάλη οθόνη έξω από ένα εμπορικό κέντρο του Πεκίνο, στις 11 Απριλίου 2025. (Greg Baker/AFP μέσω Getty Images)
Κυβερνοεπιθέσεις από το ΚΚΚ
Η τελευταία εξέλιξη συμπίπτει με τις αυξανόμενες ανησυχίες της Ουάσιγκτον σχετικά με κινεζικές δραστηριότητες κυβερνοκατασκοπείας από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ).
Τον Μάρτιο, η κυβέρνηση Τραμπ ανακοίνωσε αλλαγές και κυρώσεις σε δώδεκα Κινέζους πολίτες, περιλαμβανομένων δύο αξιωματούχων που συνδέονται με το υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας του Πεκίνου, με την κατηγορία της συμμετοχής σε μια πολυετή εκστρατεία κυβερνοεπιθέσεων με στόχο κυβερνητικές υπηρεσίες και ομάδες των ΗΠΑ που επικρίνουν το καθεστώς. Τα υπουργεία Εξωτερικών πολλών ασιατικών εθνών, συμπεριλαμβανομένης της Ταϊβάν, της Ινδίας και της Νότιας Κορέας, ήταν επίσης μεταξύ των υποτιθέμενων στόχων αυτών των προσπαθειών κυβερνοκατασκοπείας.
Τον Ιανουάριο, οι αρχές των ΗΠΑ επέβαλαν κυρώσεις σε μια κινεζική οντότητα και ένα άτομο λόγω των δεσμών τους με την ομάδα hacking Salt Typhoon, η οποία είχε θύματα το υπουργείο Οικονομικών και μεγάλες αμερικανικές εταιρείες τηλεπικοινωνιών.
Η Επίλεκτη Επιτροπή της Βουλής για το ΚΚΚ συγκάλεσε ακρόαση στις 5 Μαρτίου για να διερευνήσει στρατηγικές για την ενίσχυση της άμυνας στον κυβερνοχώρο των ΗΠΑ έναντι των συνεχιζόμενων απειλών από το Πεκίνο.
«Το ΚΚΚ έχει βάλει στο στόχαστρο τα δίκτυα που τροφοδοτούν τα σπίτια μας, τις εγκαταστάσεις που επεξεργάζονται το νερό μας και τα νοσοκομεία που μας φροντίζουν ως μέρος του κυβερνοπολέμου τους εναντίον του αμερικανικού λαού», είπε ο εκπρόσωπος Τζον Μούλενααρ (Ρ-Mισ.), πρόεδρος της επιτροπής της Βουλής, στην εναρκτήρια ομιλία του.
«Πρέπει να καταλάβουμε ότι αυτή δεν είναι απλώς μια απειλή στον κυβερνοχώρο», είπε ο Μούλενααρ. «Αυτό είναι μέρος της ευρύτερης στρατηγικής του ΚΚΚ να καταστρέψει τον αμερικανικό τρόπο ζωής.»
Σε μια περίοδο αυξανόμενων προκλήσεων για τη διεθνή οικονομία, οι Ηνωμένες Πολιτείες δηλώνουν έτοιμες να στηρίξουν βαθιές αλλαγές στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (ΔΝΤ) και την Παγκόσμια Τράπεζα, με γνώμονα τη διατήρηση της παγκόσμιας οικονομικής σταθερότητας, όπως ξεκαθάρισε ο υπουργός Οικονομικών, Σκοτ Μπέσσεντ, στις 23 Απριλίου.
Ο επικεφαλής του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών παρουσίασε το όραμά του για τους δύο θεσμούς καθώς και τη συμμετοχή της Αμερικής σε αυτούς, ανακοινώνοντας την πρόθεση της Ουάσιγκτον να ενισχύσει τον ηγετικό της ρόλο σε μια περίοδο που προωθούνται μεταρρυθμίσεις με στόχο την αποκατάσταση της ισορροπίας στο παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα.
«Πρώτα η Αμερική δεν σημαίνει μόνο η Αμερική», τόνισε χαρακτηριστικά ο Μπέσσεντ, σε εκδήλωση του Institute of International Finance. «Χρειάζονται αποφασιστικές μεταρρυθμίσεις ώστε τα ιδρύματα του Bretton Woods να εξυπηρετούν τα συμφέροντα των εταίρων τους — κι όχι το αντίστροφο».
Ο Αμερικανός ΥΠΟΙΚ υποστήριξε πως παρά τη διαχρονική αξία του ΔΝΤ και της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι οργανισμοί αυτοί σταδιακά έχασαν τον προσανατολισμό τους, διευρύνοντας αλόγιστα το πεδίο δράσης τους και ξεφεύγοντας από τον βασικό τους ρόλο.
«Τόσο το ΔΝΤ όσο και η Παγκόσμια Τράπεζα έχουν κρίσιμο ρόλο στη διεθνή οικονομική τάξη, και η κυβέρνηση Τραμπ είναι έτοιμη να συνεργαστεί μαζί τους — αρκεί να επιστρέψουν στην αποστολή τους», επανέλαβε.
Τα τελευταία χρόνια, το ΔΝΤ ασχολείται ολοένα και περισσότερο με θέματα όπως η κλιματική αλλαγή, το φύλο και τα κοινωνικά ζητήματα, παραμερίζοντας τον θεμελιώδη του ρόλο για τον διεθνή νομισματικό συντονισμό και τη χρηματοπιστωτική σταθερότητα.
«Αυτά τα ζητήματα δεν ανήκουν στην αποστολή του ΔΝΤ», δήλωσε ο Μπέσσεντ. «Η διασπορά των πόρων του ταμείου σε τέτοιους τομείς αποδυναμώνει το έργο του σε καίρια μακροοικονομικά ζητήματα. Οφείλουμε να επαναφέρουμε το ΔΝΤ στον βασικό του ρόλο».
Οι τοποθετήσεις αυτές εντάσσονται σε ένα ευρύτερο πλαίσιο εσωτερικού αμερικανικού διαλόγου, με πλήθος κυβερνητικών αξιωματούχων να εκφράζουν ανησυχίες για τον προσανατολισμό των διεθνών οργανισμών και για τον εκφυλισμό των κριτηρίων συμμετοχής και συνδρομής. Η διοίκηση Τραμπ προχωρά έτσι σε συνολική επανεξέταση της αμερικανικής παρουσίας σε διεθνείς θεσμούς και προγράμματα εξωτερικής βοήθειας.
Με την επάνοδο του Ντόναλντ Τραμπ στον Λευκό Οίκοι, οι ανησυχίες έχουν κορυφωθεί όσον αφορά την πιθανή αποχώρηση των ΗΠΑ από το ΔΝΤ, μία κίνηση που θα άλλαζε ριζικά το σύστημα ψήφων εντός του οργανισμού.
Σήμερα, οι ΗΠΑ διαθέτουν το 16% των ψήφων στο ΔΝΤ, ενώ ακολουθούν η Ιαπωνία και η Κίνα με 6% έκαστη, και η Γερμανία με 5%. Ο διοικητής της Τράπεζας της Αγγλίας, Άντριου Μπέιλι, υποστήριξε ότι μια πιθανή αποχώρηση των ΗΠΑ θα οδηγούσε σε «τεμαχισμό της παγκόσμιας οικονομίας».
Το λογότυπο του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ) στην έδρα του στην Ουάσιγκτον, 10 Μαΐου 2018. (Yuri Gripas/Reuters)
«Η στήριξη και η συμμετοχή μας σε πολυμερείς θεσμούς όπως το ΔΝΤ και η Παγκόσμια Τράπεζα είναι ζωτικής σημασίας για τη λειτουργία της παγκόσμιας οικονομίας», ανέφερε ο Μπέιλι, μιλώντας στο BBC τον Φεβρουάριο.
Η τελευταία έκθεση του ΔΝΤ προβλέπει επιβράδυνση της παγκόσμιας ανάπτυξης, εκτιμώντας ότι το 2025 ο παγκόσμιος ρυθμός ανάπτυξης θα υποχωρήσει στο 2,8% από το 3,3% του 2024. Στις ΗΠΑ, η ανάπτυξη προβλέπεται να περιοριστεί φέτος στο 1,8% έναντι 2,8% το προηγούμενο έτος. Οι περισσότεροι οικονομολόγοι αποδίδουν το φαινόμενο στην επιθετική ατζέντα δασμών που έχει υιοθετήσει η κυβέρνηση Τραμπ.
«Η έντονη κλιμάκωση στην ένταση του εμπορίου και η πρωτοφανής αβεβαιότητα για την πολιτική προβλέπεται να επηρεάσουν σημαντικά την παγκόσμια οικονομική δραστηριότητα», αναφέρει η σχετική έκθεση.
Η Κίνα στο επίκεντρο
Ο Μπέσσεντ αφιέρωσε σημαντικό μέρος της ομιλίας του στο θέμα των δανείων της Παγκόσμιας Τράπεζας προς χώρες που έχουν πλέον πετύχει υψηλό ρυθμό ανάπτυξης — με έμφαση στην Κίνα.
Όπως είπε, θεωρεί «παράλογο» να αντιμετωπίζεται η δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία του κόσμου ως αναπτυσσόμενη χώρα: «Η Παγκόσμια Τράπεζα εξακολουθεί να χορηγεί δάνεια κάθε χρόνο σε χώρες που πληρούν τα κριτήρια μεταπήδησης από το στάδιο του δανειολήπτη. Αυτή η πρακτική δεν δικαιολογείται, αποσπά χρήσιμους πόρους από πιο ουσιαστικές προτεραιότητες και εμποδίζει την ανάπτυξη των ιδιωτικών αγορών. Ταυτόχρονα, αποθαρρύνει τις χώρες από το να αυτονομηθούν και να στηριχθούν στον ιδιωτικό τομέα και στη δημιουργία θέσεων εργασίας.»
Η Παγκόσμια Τράπεζα εφαρμόζει διαφορετικά κριτήρια και όρους δανεισμού, ανάλογα με την οικονομική δυναμική και αξιοπιστία κάθε χώρας. Έτσι, στις χώρες χαμηλού εισοδήματος προσφέρονται ευνοϊκότεροι όροι δανεισμού, όπως μεγαλύτερες περίοδοι αποπληρωμής και χαμηλότερα επιτόκια.
Παρά το μέγεθός της, η Κίνα συνεχίζει να λαμβάνει δάνεια, με την Παγκόσμια Τράπεζα να επικαλείται ενδογενείς αναπτυξιακές ανισότητες και περιβαλλοντικές προκλήσεις.
Ο Μπέσσεντ, ωστόσο, επέμεινε πως η Κίνα οφείλει να αναβαθμίσει τον ρόλο της στο παγκόσμιο οικονομικό σύστημα, σταματώντας να στηρίζεται σε ευνοϊκές πρακτικές και συνεισφέροντας στην εξισορρόπηση της παγκόσμιας οικονομίας: «Εάν η Κίνα θέλει να διαδραματίσει έναν ρόλο που να ανταποκρίνεται στη βαρύτητά της, πρέπει να περάσει στο επόμενο επίπεδο», τόνισε, επαναλαμβάνοντας ότι η χώρα πρέπει να στηριχθεί στην εσωτερική ζήτηση ενώ οι ΗΠΑ ενισχύουν την παραγωγική τους βάση.
«Επί σειρά ετών, οι σκόπιμες πολιτικές άλλων χωρών υπονόμευσαν τη βιομηχανική βάση της Αμερικής και αποδυνάμωσαν τις κρίσιμες εφοδιαστικές αλυσίδες, δημιουργώντας κινδύνους ακόμη και για την εθνική μας ασφάλεια», προσέθεσε.
Την τελευταία δεκαετία έχει ενισχυθεί αισθητά η επιρροή της Κίνας στους δύο οργανισμούς. Μάλιστα, οι οικονομολόγοι της Παγκόσμιας Τράπεζας, σε μελέτη του 2023, εντόπισαν ότι η Κίνα έχει αναδειχθεί σε δανειστή «ύστατης καταφυγής» στην παγκόσμια οικονομία.
Το Πεκίνο προσφέρει διασώσεις κυρίως σε χώρες που συμμετέχουν στην Πρωτοβουλία «Μία ζώνη, ένας δρόμος» (Belt and Road Initiative – BRI), συχνά με αυξημένα επιτόκια και με σκοπό να διατηρηθεί η αποπληρωμή των κινεζικών χρεών.
«Συνολικά, η Κίνα έχει δημιουργήσει ένα σύστημα “διασώσεων στο BRI”, βοηθώντας τις δανειολήπτριες χώρες να αποφύγουν τη χρεοκοπία και να διατηρήσουν τις πληρωμές τους τουλάχιστον βραχυπρόθεσμα», τονίζεται στη μελέτη της Παγκόσμιας Τράπεζας. «Ο ρόλος της Κίνας ως διεθνούς διαχειριστή κρίσεων μπορεί να συγκριθεί με τον ρόλο του αμερικανικού υπουργείου Οικονομικών σε περιόδους οικονομικής κρίσης στη Λατινική Αμερική στο παρελθόν.»
Για το 2025, το ΔΝΤ προβλέπει ανάπτυξη στην Κίνα της τάξης του 4%, χαμηλότερη κατά 0,6 ποσοστιαίες μονάδες σε σχέση με τις προηγούμενες εκτιμήσεις.
Το παρόν αποτελεί το όγδοο μέρος μίας σειράς δέκα άρθρων που δημοσίευσε η Epoch Times με τον τίτλο «Η ιατρική της αρετής». Συνδέσμους για όλα τα άρθρα της σειράς, θα βρείτε στο τέλος του παρόντος.
Στην αρχαία κινεζική λογοτεχνία υπάρχει μία ιστορία για έναν ηλικιωμένο άνδρα ονόματι Σάι Γουένγκ, ο οποίος βασιζόταν στο άλογό του για να ζήσει.
Μια μέρα, το άλογό του το έσκασε και οι γείτονες ήρθαν να εκφράσουν τη λύπη τους, λέγοντας: «Κρίμα». Ο Σάι Γουένγκ παρατήρησε ήρεμα: «Ίσως».
Λίγο αργότερα, το άλογο επέστρεψε, φέρνοντας μαζί του μια ομάδα άγριων αλόγων. Οι γείτονες τον συνεχάρησαν για την καλή του τύχη. Ο Σάι Γουένγκ απάντησε: «Ίσως».
Όταν ο γιος του προσπάθησε να ιππεύσει ένα από τα άγρια άλογα, έπεσε και έσπασε το πόδι του. Για άλλη μια φορά, οι γείτονες μαζεύτηκαν και είπαν: «Πω-πω, τι κρίμα!». Ο Σάι Γουένγκ απάντησε: «Ίσως»
Λίγο αργότερα ξέσπασε πόλεμος και όλοι οι νέοι άνδρες του χωριού επιστρατεύτηκαν για να πάνε στο μέτωπο. Λόγω του τραυματισμού του, ο γιος του Σάι Γουένγκ απαλλάχθηκε από τη στρατιωτική θητεία. Αυτή η ιστορία, που χρονολογείται από τον δεύτερο αιώνα π.Χ., ενέπνευσε το διάσημο κινεζικό ρητό «Ο Σάι Γουένγκ χάνει το άλογό του – ποιος ξέρει αν είναι ευλογία;» – στα καθ’ ημάς, ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Το να αντιλαμβάνεται κανείς μία δυνητική θετικότητα πέρα από τις δυσκολίες της στιγμής ενσαρκώνει τη φύση της αισιοδοξίας, μιας αρετής που είναι ουσιώδης όχι μόνο για την ανάπτυξη αλλά και για την ίδια μας την υγεία.
Στάση ζωής
Ο καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Concordia και ερευνητής προσωπικότητας Κάρστεν Βρος δήλωσε στην Epoch Times ότι η αισιοδοξία δεν είναι απλώς ένα χαρακτηριστικό αλλά στάση ζωής.
«Πρόκειται ουσιαστικά για το αν περιμένετε ότι η ζωή σας θα είναι καλή ή κακή στο μέλλον», είπε.
Τα αισιόδοξα άτομα έχουν αξιοσημείωτα λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καταθλιπτικά συμπτώματα, ακόμη και μεταξύ των ασθενών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες. Αυτή η προστατευτική επίδραση εκτείνεται σε όλες τις ηλικιακές ομάδες – από τους νεότερους έως τους ηλικιωμένους.
Για παράδειγμα, η μελέτη Zutphen Elderly Study παρακολούθησε περισσότερους από 800 άνδρες για 15 χρόνια, αναλύοντας πώς ο τρόπος ζωής, η διατροφή και άλλοι παράγοντες επιδρούν στις ασθένειες και τη θνησιμότητα. Ειδικότερα, η μελέτη διαπίστωσε ότι η μεγάλη αισιοδοξία, σε σύγκριση με τη χαμηλή αισιοδοξία, σχετίζεται με 77% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καταθλιπτικών συμπτωμάτων.
(Γράφημα: The Epoch Times)
Πιο πρόσφατες μελέτες έδωσαν παρόμοια ευρήματα. Μια μετα-ανάλυση 18 μελετών του 2024 διαπίστωσε ότι η συμμετοχή σε εκπαίδευση αισιοδοξίας, συμπεριλαμβανομένης της ενσυνειδητότητας και της ημερολογιακής καταγραφής της ευγνωμοσύνης, μείωσε τα συμπτώματα κατάθλιψης περίπου κατά ένα τρίτο. Ψυχολογικά, τα αισιόδοξα άτομα έχουν λιγότερες ακραίες αρνητικές αντιδράσεις σε στρεσογόνους παράγοντες και έτσι αναρρώνουν ταχύτερα από την κατάθλιψη.
Ως εκ τούτου, η αισιοδοξία μειώνει τα αισθήματα απελπισίας και τον αυτοκτονικό ιδεασμό.
Επιπλέον, η αισιοδοξία έχει και ένα άλλο άκρως επιθυμητό αποτέλεσμα: τη μακροζωία. Σε σύγκριση με τους απαισιόδοξους, οι αισιόδοξοι ασθενείς με καρκίνο έχουν τετραπλάσιες πιθανότητες να επιβιώσουν έναν χρόνο μετά τη διάγνωση.
Διαισθητικά, αυτό είναι λογικό – όσοι περιμένουν καλά πράγματα στη ζωή έχουν περισσότερους λόγους να συνεχίσουν να ζουν. Σε μια πρωτοποριακή εργασία που δημοσιεύθηκε στο PNAS και ανέλυσε περισσότερα από 70.000 άτομα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, σε σύγκριση με τα λιγότερο αισιόδοξα άτομα, οι πιο αισιόδοξοι ζούσαν έως και 15% περισσότερο, ενώ οι πιθανότητες να επιτύχουν «εξαιρετική μακροζωία» – να ζήσουν μέχρι τα 85 ή και περισσότερο – αυξάνονταν έως και 70%.
Με άλλα λόγια, η αισιοδοξία προσθέτει σχεδόν τόσα χρόνια στη ζωή ενός ατόμου όσα και η μη εμφάνιση καρδιακής προσβολής ή διαβήτη, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Καλλιεργώντας την αισιοδοξία
Τι διεγείρει αυτές τις βαθιές αλλαγές που παρατηρούνται στους αισιόδοξους ανθρώπους; Η κύρια υπόθεση είναι ότι οι αισιόδοξοι αντιμετωπίζουν διαφορετικά τις προκλήσεις.
Ο κος Βρος, ο οποίος έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρων σχετικά με την αισιοδοξία, δήλωσε ότι οι αισιόδοξοι είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίζουν κατά μέτωπο τους στρεσογόνους παράγοντες, να επενδύουν χρόνο και ενέργεια στην αντιμετώπιση των προκλήσεων και να αναζητούν ενεργά λύσεις στα προβλήματα. Αναδιαμορφώνουν τις προκλήσεις ως ευκαιρίες – ζουν ενεργά, όχι παθητικά.
Η Σουζάν Σέγκερστρομ, καθηγήτρια και διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας για την Υγιή Γήρανση στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Όρεγκον, δήλωσε στην Epoch Times ότι «οι άνθρωποι που είναι πιο αισιόδοξοι συνήθως αναμένουν καλύτερα αποτελέσματα δεδομένης της πραγματικότητας της κατάστασης».
Αυτού του είδους η στάση μετριάζει τις επιπτώσεις του άγχους, προάγει την ψυχική υγεία και ενισχύει τη νοοτροπία ανάπτυξης.
Αντίθετα, οι απαισιόδοξοι τείνουν να αποφεύγουν ή αρνούνται τον στρεσογόνο παράγοντα – φτάνοντας στο σημείο, σε ορισμένες περιπτώσεις, να καταφεύγουν σε ναρκωτικά, αλκοόλ ή άλλους περισπασμούς ως μέσο φυγής.
Ευτυχώς, η αισιοδοξία είναι μια δεξιότητα που μπορεί να εξασκηθεί. Η έρευνα περιγράφει διάφορες τεκμηριωμένες μεθόδους για την καλλιέργεια της αισιοδοξίας. Οι γενικές στρατηγικές περιλαμβάνουν την ενεργή αναδιαμόρφωση των αρνητικών σκέψεων, την επανεξέταση των προσωπικών επιτευγμάτων του παρελθόντος ώστε να εδραιωθεί η ύπαρξη θετικών προσδοκιών για το μέλλον και τη συναναστροφή με συνομηλίκους ή συναδέλφους που μας υποστηρίζουν.
Οι πιο δομημένες παρεμβάσεις περιλαμβάνουν την ενασχόληση με την «καλύτερη δυνατή αυτοάσκηση», κατά την οποία φαντάζεστε ένα σενάριο στο οποίο επιτυγχάνετε όλους τους στόχους της ζωής σας σε διάφορους τομείς, όπως η οικογένεια, η εργασία και η υγεία. Όσο περισσότερο οραματίζεστε μια πραγματικότητα για την οποία αξίζει να προσπαθήσετε τόσο περισσότερο ανυπομονείτε γι’ αυτήν – και αυτό είναι αισιοδοξία. Σύμφωνα με μια μεγάλη μετα-ανάλυση του 2019 , η άσκηση αυτή ενισχύει σημαντικά την αισιοδοξία και μειώνει τα καταθλιπτικά συμπτώματα.
Περαιτέρω, μπορείτε να καλλιεργήσετε την αισιοδοξία γράφοντας επιστολές ευγνωμοσύνης ή σύντομες λίστες με αυτά για τα οποία νιώθετε ευγνωμοσύνη. Μπορείτε επίσης να εξασκηθείτε στην άσκηση «τρία καλά πράγματα», κατά την οποία αναλογίζεστε και καταγράφετε τρία θετικά πράγματα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ημέρας και γιατί συνέβησαν. Όταν γίνονται παράλληλα, αυτές οι πρακτικές σάς βοηθούν να καλλιεργήσετε τη συνήθεια να εστιάζετε στα θετικά του παρόντος και να αναπτύσσετε θετικές προσδοκίες για το μέλλον.
Η ενσυνειδητότητα και ο διαλογισμός ενθαρρύνουν την επίγνωση του παρόντος, η οποία μειώνει τα αρνητικά μοτίβα σκέψης και τον μηρυκασμό παλαιών δεινών, και ενισχύει έμμεσα την αισιοδοξία.
Εγκαταλείποντας τις σκοτεινές σκέψεις
Είναι καλύτερο να σκέφτεστε πιο θετικά ή απλώς να έχετε λιγότερες αρνητικές σκέψεις; Με άλλα λόγια, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στο να είμαστε πιο αισιόδοξοι ή λιγότερο απαισιόδοξοι;
Μια μετα-ανάλυση-ορόσημο του 2021 έδωσε μια απροσδόκητη απάντηση: Η απαισιοδοξία παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο από την αισιοδοξία στη διαμόρφωση της υγείας, και όχι με μικρή διαφορά. Ο κος Βρος εξήγησε ότι η ανάλυση έδειξε ότι η απαισιοδοξία επηρεάζει την υγεία τρεις φορές περισσότερο από ό,τι η αισιοδοξία. Για παράδειγμα, η μειωμένη απαισιοδοξία συνδέεται με χαμηλότερη φλεγμονή, καλύτερη καρδιαγγειακή υγεία και ακόμη και υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας σε θεραπείες γονιμότητας συγκρινόμενη με την αυξημένη αισιοδοξία.
Ως εκ τούτου, δήλωσε ο κος Βρος, η απαισιοδοξία και η αισιοδοξία δεν πρέπει να θεωρούνται ως αντίθετα χαρακτηριστικά ενός γνωρίσματος, αλλά ως δύο ξεχωριστά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ανθρώπου.
Η αισιοδοξία είναι σαν να πατάτε το γκάζι, σας προτρέπει να προχωρήσετε μπροστά. Η απαισιοδοξία είναι σαν να έχετε το χειρόφρενο τραβηγμένο. Ακόμα κι αν πατήσετε το γκάζι, το φρένο σάς μπλοκάρει, προκαλώντας ζημιές με την πάροδο του χρόνου και δυσκολεύοντας ακόμα και τις βασικές κινήσεις.
Το να αφήσετε την απαισιοδοξία είναι σαν να αφήνετε το χειρόφρενο. Την επόμενη φορά που θα πιάσετε τον εαυτό σας να επινοεί τα χειρότερα σενάρια, θυμηθείτε: Δεν χρειάζεται να αναγκάσετε τον εαυτό σας να κάνει χαρούμενες σκέψεις – και μόνο η εγκατάλειψη των αρνητικών σκέψεων κάνει σημαντική διαφορά.
«Η αισιοδοξία είναι ένας βρόχος τροφοδότησης προς τα εμπρός», δήλωσε η Σέγκερστρομ.
Τα επιτυχημένα άτομα είναι συνήθως πιο αισιόδοξα, γεγονός που τείνει να ανοίγει πόρτες σε μεγαλύτερους κοινωνικούς και οικονομικούς πόρους – όλα αυτά ενισχύουν έναν θετικό κύκλο.
Η Γκρέης Ζανγκ, μια βελονίστρια με πτυχίο ιατρικής από την Κίνα, δήλωσε στην Epoch Times ότι «η νοοτροπία παίζει βασικό ρόλο στη διαδικασία θεραπείας».
Είπε ότι από την άποψη της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής, τα αισιόδοξα συναισθήματα βοηθούν την ενέργεια να ρέει πιο ελεύθερα και προάγουν τη συνολική υγεία. Αντίθετα, τα απαισιόδοξα συναισθήματα προκαλούν ενεργειακή ανισορροπία, αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα και οδηγούν σε ασθένειες.
Η Ζανγκ είπε ότι η ιστορία του Σάι Γουένγκ θα πρέπει να μας υπενθυμίζει, όταν αντιμετωπίζουμε προκλήσεις, να παραμένουμε ήρεμοι, έχοντας υπ’ όψιν ότι αυτό που φαίνεται κακό σήμερα, μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα αύριο – με λίγα λόγια, να μην παρασυρόμαστε από τα συμβάντα της στιγμής και σκοτεινές σκέψεις, αλλά να διατηρούμε πάντα μία πιο ευρεία οπτική.
Σημείωση του συγγραφέα: Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις στην κοινωνία, την ιατρική και το εργασιακό πεδίο. Το παραπάνω άρθρο αποτελεί σύνθεση εμπειριών συναδέλφων μας και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου. Οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές που παρουσιάζονται σε αυτήν είναι πραγματικές. Προστιθέμενα στις αυξανόμενες υποχρεώσεις, τις εξελίξεις της κοινωνίας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό τους, τα ηθικά διλήμματα και τα ζητήματα αυθεντικότητας επιβαρύνουν και δοκιμάζουν περαιτέρω τον σύγχρονο άνθρωπο. Πιστεύουμε ότι η αλήθεια θα σας απελευθερώσει πραγματικά!
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις των συγγραφέων και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Η Λόρα Κίμπρο κρατούσε τον γιο της λίγες στιγμές αφότου εκείνος έβαλε τέλος στη ζωή του και ένιωθε βέβαιη ότι δεν ήθελε πραγματικά να πεθάνει.
Σχεδόν δύο χρόνια νωρίτερα, ο Σεθ Κίμπρο είχε κοιτάξει τους γονείς του με φόβο στα μάτια και είχε ρωτήσει: «Θα πεθάνω;». Είχε μεταφερθεί εσπευσμένα στα επείγοντα από έναν φίλο του, αφού το πρόσωπό του χτύπησε σε ένα μεγάλο γραμματοκιβώτιο, εν μέρει καλυμμένο από ψηλά χόρτα, κατά τη διάρκεια μιας βόλτας με τετρακίνητο όχημα.
Ο 22χρονος είχε ένα βαθύ τραύμα στο διαλυμένο του πηγούνι, πολλαπλά κατάγματα στη γνάθο και σπασμένα δόντια. Η αξονική και η μαγνητική τομογραφία δεν έδειξαν κάποια εμφανή εγκεφαλική βλάβη. Η οικογένεια ένιωσε ανακούφιση. Σταμάτησαν να ανησυχούν για τον εγκέφαλο και επικεντρώθηκαν στη μακρά πορεία της σωματικής αποκατάστασης.
«Όταν μας είπαν ότι δεν υπήρχε εγκεφαλική βλάβη, ένιωσα τεράστια ανακούφιση γιατί το κεφάλι του είχε δεχθεί το χτύπημα. Είπα, ‘Ευχαριστώ, Θεέ μου’. Γονάτισα για να προσευχηθώ και να Τον ευχαριστήσω», δήλωσε η κα Κίμπρο στην Epoch Times.
Η ανάρρωση του Σεθ φαινόταν να πηγαίνει καλά. Είχε χάσει βάρος λόγω της συρραφής της γνάθου του, αλλά ανέκτησε μυϊκή μάζα και, φαινομενικά, αυτοπεποίθηση. Είχε γνωρίσει μια γυναίκα, της έκανε πρόταση γάμου και έμειναν μαζί. Είχε μια νέα δουλειά που τον ενθουσίαζε και ανυπομονούσε για τον γάμο της αδελφής του.
Ωστόσο, υπήρχαν λεπτές ενδείξεις ότι ο Σεθ δεν ένιωθε συναισθηματικά και ψυχικά όπως πριν. Όταν μίλησε σχετικά στη μητέρα του, εκείνη έκλεισε το πρώτο διαθέσιμο ραντεβού με έναν θεραπευτή, 24 ημέρες αργότερα. Έξι μέρες πριν από το ραντεβού, ο Σεθ έβαλε τέλος στη ζωή του.
Δεν άφησε σημείωμα, αλλά μια σειρά από ενδείξεις βοήθησαν την οικογένειά του να συνειδητοποιήσει ότι έπασχε από το σύνδρομο μετα-διάσεισης (Post Concussion Syndrome – PCS) και κατάθλιψη, μια κατάσταση που μπορεί να επηρεάσει έως και το 30% των ασθενών με διάσειση.
Ο Σεθ Κίμπρο, σε φωτογραφία που τραβήχτηκε στις 27 Ιανουαρίου 2021, πριν από το ατύχημα. (Φωτογραφία: Laura Kimbro)
Το PCS προκαλεί θολούρα στη σκέψη, πονοκεφάλους, ναυτία, προβλήματα μνήμης και θολή όραση. Η κατάσταση μπορεί να συνυπάρχει με κατάθλιψη, προκαλώντας αλλαγές στην προσωπικότητα που δυσκολεύουν τα άτομα να συμφιλιώσουν τον παλιό τους εαυτό με τον εαυτό τους μετά τον τραυματισμό. Μπορεί επίσης να αντιμετωπίζουν αυτοκτονικές σκέψεις.
Περίπου το 25% των ασθενών με τραυματική εγκεφαλική βλάβη βιώνουν αυτοκτονικές σκέψεις — ποσοστό σχεδόν επτά φορές υψηλότερο από τον γενικό πληθυσμό — και ο κίνδυνος φαίνεται να παραμένει αυξημένος για αρκετά χρόνια. Πρέπει να σημειωθεί, ωστόσο, ότι σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας, τα δύο τρίτα των ατόμων με αυτοκτονικές σκέψεις δεν επιχειρούν ποτέ την αυτοκτονία.
Το PCS είναι δύσκολο να εντοπιστεί και οι ασθενείς με συμπτώματα συχνά ντρέπονται να μιλήσουν για αυτά, αν και οι ειδικοί λένε ότι υπάρχουν τρόποι να θεραπευτεί ο τραυματισμός και η συνοδευτική κατάθλιψη. «Είναι ένας πολύπλοκος τραυματισμός επειδή αφ’ ενός είναι αόρατος και αφ΄ετέρου μπορεί εύκολα να παρερμηνευτεί», δήλωσε η νευροψυχολόγος Αλίνα Φονγκ στην Epoch Times.
Ένας διαφορετικός τύπος εγκεφαλικού τραυματισμού
Η διάσειση είναι μια ήπια μορφή τραυματικής εγκεφαλικής βλάβης (Τraumatic Βrain Ιnjury-TBI) που μπορεί να επουλωθεί μέσα σε λίγα λεπτά ή να χρειαστεί μήνες για να επουλωθεί. Μπορούν να προκληθούν από πρόσκρουση στο κεφάλι -όπως σε αθλητικό ή αυτοκινητιστικό ατύχημα- ή από βίαιο κούνημα. Η συνείδηση μπορεί να μην χαθεί, αλλά η κατάσταση της συνείδησης μπορεί να αλλάξει. Δηλαδή, το άτομο μπορεί να είναι αποπροσανατολισμένο ή σε σύγχυση.
Τα συναισθήματα κατάθλιψης είναι πιο έντονα τις πρώτες δύο εβδομάδες μετά από μια διάσειση, αλλά μπορεί να παραμένουν για μήνες ή και χρόνια. Οι σοβαρές κρανιοεγκεφαλικές κακώσεις επηρεάζουν τη γνωστική λειτουργία, τη συμπεριφορά ή τις σωματικές ικανότητες με βραχυπρόθεσμη ή μακροπρόθεσμη εγκεφαλική βλάβη και έχουν από καιρό συνδεθεί με αυξημένο κίνδυνο αυτοκτονίας. Οι ανεπίσημες ενδείξεις ότι ακόμη και οι ήπιες TBI θα μπορούσαν να αυξήσουν τον κίνδυνο κατάθλιψης και αυτοκτονίας παρακίνησαν τους ερευνητές να εξετάσουν τα δεδομένα.
Οι αυτοκτονίες μετά από διάσειση είναι σπάνιες, με λιγότερο από το 1 % των προσβεβλημένων ατόμων να πεθαίνουν με αυτόν τον τρόπο. Ωστόσο, όσοι διαγνώστηκαν με ήπια TBI ή διάσειση είχαν διπλάσιες πιθανότητες να αυτοκτονήσουν σε σχέση με άτομα χωρίς εγκεφαλικές κακώσεις, σύμφωνα με συστηματική ανασκόπηση και μετα-ανάλυση που δημοσιεύθηκε στο JAMA Neurology και εξέτασε 700.000 περιπτώσεις.
Η έρευνα περιέγραψε διάφορους μηχανισμούς που παίζουν ρόλο σε μια διάσειση και μπορεί να οδηγήσουν στην αυτοκτονία:
Μη φυσιολογική συνδεσιμότητα μεταξύ των νευρώνων σε περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη γνωστική και συναισθηματική επεξεργασία
Νευροψυχολογικά ελλείμματα που σχετίζονται με την κλινική κατάθλιψη
Ασθένεια που βλάπτει αργά τον εγκέφαλο επιτρέποντας στη φωσφορυλιωμένη Ταυ -μια πρωτεΐνη που συσσωρεύεται στον εγκέφαλο και αποτελεί βιοδείκτη για τη νόσο Αλτσχάιμερ- να συσσωρεύεται γύρω από τα αιμοφόρα αγγεία και στις πτυχές του εγκεφάλου
Αυτοί οι μηχανισμοί είναι πιο λειτουργικοί από τη φύση τους και είναι λιγότερο πιθανό να φανούν στις απεικονιστικές εξετάσεις, όπως ήταν η περίπτωση του Σεθ.
Η Φονγκ το αναγνώρισε αυτό νωρίς στην καριέρα της, δουλεύοντας στο Veterans Affairs Health Care με βετεράνους πολέμου που συχνά είχαν φυσιολογικές μαγνητικές τομογραφίες. Η έξαρση των περιπτώσεων αποδόθηκε σε βελτιωμένα ποσοστά επιβίωσης στις εκρήξεις, πιθανότατα λόγω του καλύτερου στρατιωτικού εξοπλισμού και της ιατρικής περίθαλψης. Ωστόσο, οι βετεράνοι έμεναν συχνά με μια σειρά συμπτωμάτων που διαγνώστηκαν λανθασμένα ως ψυχιατρικά προβλήματα, χωρίς να λαμβάνεται υπόψη το εγκεφαλικό τραύμα, είπε.
«Σε αρκετούς ασθενείς με εγκεφαλικές κακώσεις ασκείται μια μορφή ιατρικής χειραγώγησης που αμφισβητεί ή υποτιμά τα συμπτώματά τους, και αυτό μπορεί να συμβεί ανεξαρτήτως φύλου ή ηλικίας».
Η απουσία λειτουργικών απεικονιστικών εξετάσεων στα περισσότερα ιατρεία μπορεί να εμποδίζει τη σωστή διάγνωση, ανέφερε η Φονγκ. Επιπλέον, πολλοί ασθενείς σημειώνουν αποτελέσματα εντός των φυσιολογικών ορίων σε γνωστικά τεστ εγκεφαλικής λειτουργίας, επειδή η κατανόηση και η εστίαση μπορούν να αξιοποιηθούν για μικρότερα χρονικά διαστήματα, αλλά δεν μπορούν να διατηρηθούν μακροπρόθεσμα.
Τα κλινικά εργαλεία μπορούν να εντοπίσουν τον κίνδυνο
Είναι πιθανό η κατάθλιψη που σχετίζεται με το σύνδρομο μετα-διάσεισης (PCS) να είναι δύσκολο να εντοπιστεί, επειδή τα συμπτώματά της επικαλύπτονται με εκείνα της ίδιας της διάσεισης. Ωστόσο, η έρευνα δείχνει ότι ο τακτικός έλεγχος και η αξιολόγηση των ασθενών —που δεν πραγματοποιούνται συστηματικά— μπορούν να βοηθήσουν στον εντοπισμό όσων διατρέχουν τον μεγαλύτερο κίνδυνο.
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο Brain Research, 35 αθλητές κολεγίου υποβλήθηκαν σε νευροψυχολογικές εξετάσεις -αξιολογήσεις της λειτουργίας του εγκεφάλου, συμπεριλαμβανομένης της μνήμης, της προσοχής, της γλώσσας και των δεξιοτήτων επίλυσης προβλημάτων- και σε ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ). Οι ερευνητές παρατήρησαν διαφορές μεταξύ εκείνων που υπέφεραν τόσο από διάσειση όσο και από κατάθλιψη.
Οι συμμετέχοντες που είχαν και τις δύο παθήσεις σημείωσαν σημαντικά χειρότερες επιδόσεις στις αξιολογήσεις σε σύγκριση με εκείνους που είχαν μόνο διάσειση ή μόνο κατάθλιψη. Σε σύγκριση με υγιή άτομα, όσοι είχαν ιστορικό τόσο διάσεισης όσο και κατάθλιψης παρουσίασαν μεγαλύτερη διαταραχή στον συγχρονισμό της άλφα συχνότητας—δηλαδή, το ΗΕΓ έδειξε ότι οι περιοχές του εγκεφάλου δεν επικοινωνούσαν αποτελεσματικά μεταξύ τους.
Οι συγγραφείς σημείωσαν ότι το ΗΕΓ και οι νευροψυχολογικές εξετάσεις θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως αντικειμενικά μέτρα για όσους πάσχουν από κατάθλιψη μετά από διάσειση.
Σε μια μελέτη που δημοσιεύθηκε στο JAMA Network Open και συνέκρινε τα δεδομένα παιδιών ηλικίας 5 έως 18 ετών με διάσειση με εκείνα με ορθοπεδικούς τραυματισμούς, οι ερευνητές διαπίστωσαν μεγαλύτερο κίνδυνο εμφάνισης προβλημάτων ψυχικής υγείας, ψυχιατρικής νοσηλείας και αυτοτραυματισμού στην ομάδα με διάσειση.
«Τα ευρήματά μας υποδεικνύουν ότι κατά τις επισκέψεις παρακολούθησης μετά από διάσειση, οι γιατροί θα πρέπει να αξιολογούν την ψυχική υγεία των ασθενών. Έχει διαπιστωθεί ότι η συνεργατική φροντίδα και η ψυχιατρική υποστήριξη βελτιώνουν τα αποτελέσματα σε περιπτώσεις παιδιατρικής διάσεισης με χρόνια συμπτώματα», έγραψαν οι συγγραφείς.
Η θεραπεία είναι εφικτή
Η ανάρρωση της Ανέσσα Έρχαρτ καταδεικνύει μια σημαντική πτυχή της κατάθλιψης PCS – η θεραπεία μπορεί να είναι κουραστική, απογοητευτική και απομονωτική, αλλά και απελευθερωτική.
Δύο άσχημα αυτοκινητιστικά ατυχήματα μέσα σε 53 ημέρες της προκάλεσαν εξουθενωτικό πονοκέφαλο. Η Έρχαρτ δήλωσε στην Epoch Times ότι δεν ήταν σε θέση να γράψει το όνομά της μετά το δεύτερο ατύχημα. Οι εξετάσεις εγκεφάλου αποκάλυψαν εκτεταμένη βλάβη, σημαντικούς μώλωπες και πρήξιμο. Ωστόσο, πέρασε ένας χρόνος προτού ένας νευρολόγος της αναφέρει το PCS.
«Πραγματικά δεν θυμάμαι πολλά από την τελευταία δεκαετία», δήλωσε η Έρχαρτ. «Δεν ένιωθα δεμένη με το σώμα μου. Έπεσα πολύ, επειδή είμαι ένα πολύ εξωστρεφές, χαρούμενο άτομο. Η κατάθλιψη ήταν φρικτή. Πραγματικά έφτασα στο σημείο που δεν πίστευα ότι μπορούσα να συνεχίσω».
Ενώ η θεραπεία ήταν χρήσιμη για να μάθει να συγχωρεί και τους δύο οδηγούς, ο εγκέφαλός της άρχισε να θεραπεύεται κατά τη διάρκεια μεγάλων περιπάτων στη φύση. Οι εξορμήσεις στη φύση έγιναν τόσο ζωτικής σημασίας που μετακόμισε σε ένα μικροσκοπικό σπίτι χτισμένο σε 50 στρέμματα, επιτρέποντάς της να περνάει όσο χρόνο ήθελε στο δάσος.
«Καθόμουν στο δάσος και ένιωθα πολύ αναζωογονημένη ή παρηγορημένη ή ηρεμούσα από τη φύση», δήλωσε η Έρχαρτ. «Πάντα έβρισκα κάτι που ήταν σύμβολο της αναγέννησης ή της θεραπείας ή μιας υπόσχεσης για κάτι καλύτερο που θα έρθει. Υπήρχαν πράγματα που δεν μπορούσα να σκεφτώ μόνη μου, τα οποία ήταν απλώς ευγενικές υπενθυμίσεις και μου έδιναν αναλαμπές ελπίδας. Και ήταν η μόνη φορά που ο πονοκέφαλός μου δεν ήταν αφόρητος».
Έμαθε ξανά τη ζωγραφική -την κλίση της- και έγραψε δύο βιβλία για την εμπειρία της για να ενθαρρύνει άλλους. Το ένα είναι ένα βιβλίο με τις φωτογραφίες της φύσης, τις οποίες έβγαζε καθημερινά για να θυμάται τις εκδρομές της και να αρχίσει να θεραπεύει τον εγκέφαλό της.
Η Φονγκ είπε ότι έμαθε ότι η εντατική θεραπεία μπορεί να επιταχύνει την πρόοδο -βοηθώντας τους ασθενείς να επιστρέψουν στις κανονικές τους δραστηριότητες πιο γρήγορα- και συχνά να είναι πιο βολική.
Οι ασθενείς στην κλινική της Φονγκ ολοκληρώνουν τη θεραπεία σε διάστημα δύο εβδομάδων, περνώντας ολόκληρες ημέρες στο χώρο. Το πρόγραμμα περιλαμβάνει ασκήσεις για την ενίσχυση της νόησης, του συντονισμού εγκεφάλου-μυών, της όρασης, της ισορροπίας και της αισθητηριακής ολοκλήρωσης. Ενσωματώνει επίσης μια ψυχολογική συνιστώσα για την υποστήριξη των ασθενών που αντιμετωπίζουν κατάθλιψη και αυτοκτονικό ιδεασμό.
Όποια πορεία προς τη θεραπεία και αν επιλέξει ένας ασθενής, η Φονγκ δήλωσε ότι είναι σημαντικό να υπάρχει ένας επαγγελματίας -ιδανικά κάποιος που γνωρίζει για το PCS- ο οποίος είναι διαθέσιμος για να μιλήσει όταν προκύπτουν σκέψεις αυτοκτονίας.
Πρόσφερε διάφορες συμβουλές για τη διαχείριση της κατάθλιψης και των αυτοκτονικών σκέψεων:
Μιλήστε σε κάποιον κάθε μέρα
Δημιουργήστε ένα καθημερινό πρόγραμμα -αυτό είναι χρήσιμο για τον εγκέφαλο- και τηρήστε το
Φτιάξτε ένα σχέδιο ασφαλείας για το τι θα κάνετε όταν βιώνετε σκέψεις αυτοκτονίας, συμπεριλαμβανομένου του ποιον θα καλέσετε αν οι σκέψεις επιμείνουν
Ασκηθείτε και παραμείνετε δραστήριοι
Προσδιορίστε ένα μέρος όπου αισθάνεστε ασφαλείς και αποτραβηχτείτε εκεί όταν χρειάζεται για να αποκλείσετε τον κόσμο
Η Φονγκ συνέστησε επίσης να αποφεύγετε τα εξής:
Το να είστε μόνοι σας για μεγάλα χρονικά διαστήματα
Το αλκοόλ, καθώς συμβάλλει στον λήθαργο, την παρορμητικότητα και την κατάθλιψη
Τα ναρκωτικά, συμπεριλαμβανομένης της κάνναβης, αν είναι δυνατόν
Τις δραστηριότητες που γνωρίζετε ότι σας κάνουν να αισθάνεστε χειρότερα, όπως οι μη χρήσιμες αναπολήσεις
Την επαναλαμβανόμενη ενασχόληση με αυτοκτονικές σκέψεις, η οποία μπορεί να τις ενισχύσει
Η προσπάθεια να καταπιέσετε εντελώς τις αυτοκτονικές σκέψεις μπορεί να λειτουργήσει αντίθετα, πρόσθεσε η Φονγκ. «Αυτή η σκέψη είναι μια φυσιολογική αντίδραση. Αλλά δεν χρειάζεται να σημαίνει τίποτα», είπε. «Αποδεχτείτε τη σκέψη, αναγνωρίστε την και αφήστε την να φύγει. Στη συνέχεια, αποσπάστε την προσοχή σας, πηγαίνετε να δείτε μια ταινία, βρείτε ένα νέο χόμπι».
Σημάδια του PCS
Πώς μπορείτε να καταλάβετε αν πάσχετε από PCS; Κάθε είδους χτύπημα ή έντονο κούνημα του κεφαλιού μπορεί να προκαλέσει το σύνδρομο μετά από διάσειση. Τα συμπτώματα γενικά εμπίπτουν σε τέσσερις κατηγορίες:
Σωματική
Προβλήματα με την ισορροπία
Ευαισθησία στο φως ή στο θόρυβο
Πονοκέφαλοι
Αλλαγές στην όραση, όπως ασαφής ή θολή όραση
Κόπωση και υπνηλία
Ναυτία ή εμετός κατά την έναρξη του τραυματισμού
Γνωστική
Προβλήματα συγκέντρωσης
Βραδύτερη επεξεργασία
Δυσκολία στη μνήμη νέων πληροφοριών
Εγκεφαλική ομίχλη ή ασαφής σκέψη
Συναισθηματική
Νιώθετε θλίψη, ευερεθιστότητα, νευρικότητα, άγχος ή πανικό
Δυσκολία στη ρύθμιση των συναισθημάτων ή αίσθημα μεγαλύτερης συναισθηματικής φόρτισης
Δεν βρίσκετε ευχαρίστηση σε πράγματα που συνηθίζατε να απολαμβάνετε
Ύπνος
Προβλήματα με τον ύπνο- κοιμάστε περισσότερο ή λιγότερο από το συνηθισμένο
Δυσκολία να ξανακοιμηθείτε
Αγωνιώδεις σκέψεις που εμποδίζουν τον ύπνο
«Δίνοντας φως στο σκοτάδι»
Έγινε σαφές όταν η Κίμπρο επανεξέτασε το τηλέφωνο του γιου της μετά το θάνατό του ότι οι δυσκολίες του ήταν πιο έντονες από ό,τι είχε αντιληφθεί κανείς – και τα συμπτώματά του ταυτίζονταν με το PCS. Είχε κρατήσει σημειώσεις σχετικά με το γιατί μισούσε τον εαυτό του και την απώλεια της ελπίδας του. Αυτό δεν συμβάδιζε με τη δημόσια προσωπικότητά του, που έλεγε ότι διατηρούσε την πίστη του.
Ακόμα και όταν η κόρη της ξύπνησε την οικογένεια Κίμπρο μετά από ένα ανησυχητικό τηλεφώνημα του Σεθ -ένα τηλεφώνημα που έδειχνε ότι ήταν εξαιρετικά λυπημένος και πάσχιζε εκείνο το βράδυ- η Κίμπρο δεν πίστευε ότι θα έκανε κακό στον εαυτό του. Με το ζόρι μπορούσε να επεξεργαστεί την είδηση όταν ένας αστυνομικός τηλεφώνησε, ενώ αυτή βρίσκονταν καθ’ οδόν προς το σπίτι του γιου της, για να τους ενημερώσει για τον θάνατό του.
«Η αυτοκτονία δεν πέρασε από το μυαλό μου. Αν ήξερες τον Σεθ, είχε τόση ζωή μέσα του, οπότε τίποτα δεν είχε νόημα», είπε.
Η τεράστια θλίψη τού να φτάνεις ‘πολύ αργά’ είναι ένα συναίσθημα που η οικογένεια δεν θέλει να βιώσουν άλλοι. Από τότε η Κίμπρο έχει αφοσιωθεί στο να μαθαίνει για την πάθηση και να αναρτά πληροφορίες σχετικά με το PCS και τις αυτοκτονικές σκέψεις σε ιατρικές κλινικές. Έγραψε ένα βιβλίο για την εμπειρία τους με τίτλο «Giving Light to Darkness» («Δίνοντας φως στο σκοτάδι») και η οικογένεια συνεχίζει να εργάζεται για να κρατήσει ζωντανή τη μνήμη του Σεθ.
«Υπήρξε μια στιγμή που θύμωσα λίγο με τον Θεό αφότου χάσαμε τον Σεθ», δήλωσε η Κίμπρο. «Αλλά μετά συνειδητοποίησα ότι στην πραγματικότητα βοήθησε τον Σεθ. Ο Θεός μας τον έδωσε πίσω για 22 μήνες. Είχε τη δυνατότητα να κάνει μελλοντικά σχέδια. Γνώρισε μια πραγματικά υπέροχη κοπέλα και μπόρεσε να της ζητήσει να τον παντρευτεί. Ορισμένοι δεν βιώνουν ποτέ αυτό το κομμάτι της ζωής, όμως ο Σεθ είχε την ευκαιρία να το ζήσει».
Εάν εσείς ή κάποιος γνωστός σας παλεύει με αυτοκτονικές σκέψεις, παρακαλούμε να ζητήσετε βοήθεια. Δεν είστε μόνοι και η υποστήριξη είναι διαθέσιμη. Για άμεση βοήθεια, επικοινωνήστε με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας ή καλέστε μια γραμμή βοήθειας.
Τηλεφωνικές Γραμμές υποστήριξης για την αυτοκτονία
Ελλάδα
Εάν έχετε σκέψεις να προκαλέσετε ‘κακό’ στον εαυτό σας ή σε άλλους και είστε άνω των 18, μπορείτε να πάρετε τηλέφωνο στην Γραμμή αυτοβοήθειας στο 1018(Γραμμή παρέμβασης για την αυτοκτονία – Κλίμακα).
Εάν έχετε σκέψεις να προκαλέσετε ‘κακό’ στον εαυτό σας ή σε άλλους και είστε κάτω των 18 ετών, μπορείτε να πάρετε τηλέφωνο στο 1056 (Εθνική Γραμμή για τα Παιδιά SOS – Χαμόγελο του Παιδιού).
Οι Γραμμές λειτουργούν σε εικοσιτετράωρη βάση, 7 ημέρες την εβδομάδα και δέχονται κλήσεις από κινητό ή σταθερό τηλέφωνο, με αστική χρέωση από όλες τις περιοχές της Ελλάδας.
Κύπρος
Εάν έχετε σκέψεις να προκαλέσετε ‘κακό’ στο εαυτό σας ή σε άλλους για την Κύπρο λειτουργεί η γραμμή ψυχολογικής υποστήριξης 1410 -ΟΝΚ (ΔΕΥ – ΠΑΡ 10:00-23:00, ΣΑΒ – ΚΥΡ 15:00-23:00).
Το παρόν αποτελεί το έβδομο μέρος μίας σειράς δέκα άρθρων που δημοσίευσε η Epoch Times με τον τίτλο «Η ιατρική της αρετής». Συνδέσμους για όλα τα άρθρα της σειράς, θα βρείτε στο τέλος του παρόντος.
Ένα οκτάχρονο αγόρι καθόταν ήσυχα δίπλα στην εξάχρονη αδελφή του, που ήταν ξαπλωμένη σε ένα κρεβάτι στο νοσοκομείου. Πέθαινε από λευχαιμία. Η μόνη πιθανότητα που είχε για να επιβιώσει ήταν μια μετάγγιση αίματος. Όταν οι γιατροί επιβεβαίωσαν ότι το αίμα του αδελφού ήταν απόλυτα ταιριαστό, τον ρώτησαν αν θα έδινε λίγο για να της σώσει τη ζωή. Αφού το σκέφτηκε καλά, συμφώνησε.
Την επόμενη μέρα, τα αδέλφια συνδέθηκαν με ορούς και το αίμα του αγοριού μεταγγίστηκε στο άρρωστο σώμα της αδελφής. Τότε, το αγόρι γύρισε προς τον γιατρό και τον ρώτησε: «Σε πόσο καιρό θα αρχίσω να πεθαίνω;»
Το περιστατικό, που αφηγείται η Αμερικανίδα συγγραφέας Αν Λάμοτ στο βιβλίο της «Bird by Bird», προέρχεται από μια αληθινή ιστορία που διηγήθηκε ο Τζακ Κόρνφηλντ του Spirit Rock Meditation Center στο Γούντακρ της Καλιφόρνια, στην οποία περιγράφει το απίστευτο θάρρος και την αθωότητα ενός παιδιού που σκέφτηκε ότι η σωτηρία της αδελφής του θα του κόστιζε τη ζωή του.
Αν και οι περισσότεροι άνθρωποι δεν έρχονται αντιμέτωποι με τόσο σημαντικές αποφάσεις, η ουσία του θάρρους παραμένει σχετική με τους καθημερινούς μας αγώνες. Το θάρρος μας φαίνεται όταν απαιτείται από εμάς να εγκαταλείψουμε την πεπατημένη, να υποστηρίξουμε τις αρχές μας ή να ξεκινήσουμε διαδικασίες αυτοβελτίωσης.
Τι είναι το θάρρος;
Η κοινή αντίληψη για το θάρρος είναι ότι πρόκειται για δράση μπροστά στον φόβο. Σύμφωνα με τη Σύνθια Πιούρυ, ψυχολόγο και ερευνήτρια του θάρρους, τρία είναι τα στοιχεία που χαρακτηρίζουν τις θαρραλέες πράξεις: η πρόθεση, ένας ευγενής ή ουσιαστικός στόχος και κάποιο μέτρο ρίσκου.
Το θάρρος πρέπει να είναι σκόπιμο, δεν μπορεί να είναι τυχαίο: πρέπει να είναι επιλογή του ατόμου, όχι κάτι που του συμβαίνει. Η εκούσια πράξη πρέπει επίσης να εξυπηρετεί έναν ουσιαστικό σκοπό. Το να τρέξεις σε ένα φλεγόμενο κτίριο για να σώσεις ένα παιδί είναι αναμφισβήτητα μία θαρραλέα πράξη. Το να ορμάς στις ίδιες φλόγες για να τραβήξεις ένα βίντεο για το TikTok, όχι και τόσο.
Όπως δήλωσε η Πιούρυ στην Epoch Times: «Υπάρχουν κάποιες πράξεις που θεωρούνται παγκοσμίως καλές ή αξιόλογες».
Ωστόσο, τονίζει ότι το θάρρος έχει μια εγγενώς υποκειμενική φύση. Αυτό που ένα άτομο αντιλαμβάνεται ως ένα τρομακτικό άλμα πίστης, ένα άλλο μπορεί να το θεωρήσει ως ένα υπολογισμένο βήμα. Αυτό οδηγεί στη διάκριση μεταξύ «γενικού» και «προσωπικού» θάρρους.
Αόρατοι κίνδυνοι
Το γενικό θάρρος συχνά περιλαμβάνει κοινωνικά ή πολιτισμικά επιβεβαιωμένους σκοπούς και κινδύνους, όπως οι πράξεις ηρωισμού σε μια μάχη, που σημαδεύονται από αγάλματα και μετάλλια και γιορτάζονται ευρέως.
Το προσωπικό θάρρος είναι λίγο διαφορετικό και πιο υποκειμενικό. Παραδείγματος χάριν, για ένα δημόσιο πρόσωπο το να απευθύνεται σε ένα πλήθος είναι ρουτίνα και στερείται κινδύνου. Ωστόσο, για ένα ντροπαλό άτομο το να ανέβει στη σκηνή μπορεί να φαίνεται πραγματικά τρομακτικό και επικίνδυνο.
Μια επιστολή που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό The Sun Magazine, και την οποία μοιράζεται η Πιούρυ ως ψυχολόγος, αποτυπώνει το προσωπικό θάρρος:
«Η 9χρονη κόρη μου έκλαιγε ασταμάτητα, λέγοντας ξανά και ξανά ότι δεν ήθελε να πάει στο σχολείο επειδή εκείνη την ημέρα θα έδιναν ένα σημαντικό διαγώνισμα Κοινωνιολογίας. Φοβόταν ότι οι μαθησιακές της δυσκολίες δεν θα την άφηναν ούτε καν να διαβάσει τις ερωτήσεις.
»Ο φόβος της μεγάλωνε όλο και περισσότερο, μέχρι που την έκανε να αρρωστήσει σωματικά. Μου πήρε πάνω από μία ώρα για να την πείσω να ντυθεί. […] Όταν φτάσαμε στο σχολείο, με παρακάλεσε να μην την αναγκάσω να μπει μέσα: «Δεν μπορώ να το κάνω, μαμά. Δεν μπορώ να γράψω αυτό το διαγώνισμα». Φοβήθηκα ότι θα έπρεπε να την τραβήξω κυριολεκτικά για να βγει από το αυτοκίνητο, όταν ξαφνικά σκούπισε τα δάκρυά της, βγήκε έξω και με ακολούθησε μέχρι την πόρτα. Θαύμασα τη γενναιότητά της… Θα καταλάβει ποτέ κανείς πόσο θάρρος χρειάζεται το κοριτσάκι μου για να αντιμετωπίσει ένα διαγώνισμα;»
«Χάσμα θάρρους»
Ο εγκέφαλός μας είναι προδιαγεγραμμένος για αυτοσυντήρηση και συχνά επιλέγει αυτόματα το οικείο, το προβλέψιμο και το ασφαλές, δήλωσε η Μάρτζι Γουόρελ, ειδική σε θέματα ηγεσίας με διδακτορικό στην ανθρώπινη ανάπτυξη, σε συνέντευξή της στην Epoch Times. Αλλά η πραγματική ανάπτυξη και η πραγματική μεταμόρφωση υλοποιούνται όταν τα πράγματα γίνονται δύσκολα, όταν αναγκαζόμαστε να υπερβούμε τα όριά μας, εξηγεί.
Η Γουόρελ αποκαλεί το να δρα κανείς παρά τον φόβο του ως «χάσμα θάρρους».
Στο βιβλίο της «Το χάσμα θάρρους: πέντε βήματα για πιο γενναία δράση», η Γουόρελ μιλά για κάποια περιστατικά της παιδικής της ηλικίας. Σε ένα από αυτά, περιγράφει πώς συγκρούστηκαν η λαχτάρα της να ιππεύσει και ο φόβος της για το μεγάλο άλογο που της έδωσαν. Αυτό που λαχταρούσε εκείνη, μεγαλώνοντας σε μια γαλακτοπαραγωγική φάρμα, ήταν να ιππεύσει ένα πόνι – ωστότο, οι γονείς της της έδωσαν τον Ρόμπυ, ένα γέρικο και επιβλητικό άλογο.
Κάθε μέρα, πήγαινε στον Ρόμπυ, αντιμετωπίζοντας τον τρόμο της για το άλογο και τον φόβο της αποτυχίας. Η διαδικασία συνίστατο σε επαναλαμβανόμενες προσπάθειες, απογοήτευση και μικρές νίκες. Τελικά, ο φόβος που κάποτε την κατέκλυζε άρχισε να υποχωρεί, δίνοντας τη θέση του στην αυτοπεποίθηση και την ελευθερία.
«Η άνεση και η εξέλιξη δεν μπορούν να ιππεύσουν το ίδιο άλογο», συνοψίζει.
Η προηγούμενη έρευνα της Πιούρυ ενισχύει την άποψη ότι όταν οι άνθρωποι δείχνουν γενναιότητα, ο φόβος μειώνεται και η αυτοπεποίθηση αυξάνεται.
(The Epoch Times)
Σύμφωνα με τη Γουόρελ, η προθυμία να αντιμετωπίσουμε τον κίνδυνο παρά την αβεβαιότητά μας μπορεί να διαμορφώσει ολόκληρη την πορεία μας, καθώς η επιτυχία στη ζωή είναι ανάλογη της προθυμίας να αντιμετωπίζουμε δυσκολίες.
Το χάσμα [θάρρους], λέει, είναι η απόσταση μεταξύ αυτού που είμαστε και αυτού που μπορούμε να γίνουμε αν δείχνουμε θάρρος.
Βραχυπρόθεσμα, η αποφυγή του κινδύνου μοιάζει να είναι μία καλή, ασφαλής επιλογή. Μακροπρόθεσμα, όμως, μας εγκλωβίζει, περιορίζοντας τις δυνατότητες και την ελευθερία μας.
Το θάρρος αποδίδει
Το θάρρος φέρνει μετρήσιμα μερίσματα. Μελέτες σε επιχειρηματίες διαπιστώνουν ότι το θάρρος συμβάλλει σε υψηλότερα επίπεδα ψυχικού κεφαλαίου (PsyCap) – ένα μείγμα αυτοπεποίθησης, ελπίδας, αισιοδοξίας και ανθεκτικότητας.
Οι ερευνητές έχουν τεκμηριώσει ότι οι επιχειρηματίες που επιδεικνύουν θάρρος και, ως εκ τούτου, έχουν υψηλότερο PsyCap αναφέρουν σημαντικά μεγαλύτερη ικανοποίηση, ακόμη και εν μέσω των εγγενών αβεβαιοτήτων της επιχειρηματικότητας. Επιπλέον, αυτοί οι επιχειρηματίες βιώνουν χαμηλότερα επίπεδα άγχους και στρες σε σχέση με τον μέσο πληθυσμό.
Το όφελος αυτό δεν περιορίζεται μόνο στους επιχειρηματίες. Μελέτη του 2022 διαπίστωσε ότι το θάρρος αντιπροσωπεύει σχεδόν το ένα τέταρτο της διαφοράς στην απόδοση στην εργασία.
Σύμφωνα με τη μελέτη, που δημοσιεύθηκε στο European Journal of Investigation in Health, Psychology and Education, το θάρρος βοηθά τους εργαζόμενους να αντιμετωπίσουν τις προκλήσεις, να αναλάβουν πρωτοβουλίες και να λάβουν τολμηρές αποφάσεις. Έχει επίσης πλεονεκτήματα σε κοινωνικό επίπεδο, όπως την ειλικρινή στάση και την άμεση αντιμετώπιση των συγκρούσεων, με θετικά αποτελέσματα στην ομαδική εργασία και την παραγωγικότητα.
Το θάρρος αποδίδει οφέλη και στην εκπαίδευση. Σε μια μεγάλη μελέτη, με περισσότερους από 7.600 μαθητές λυκείου, η θαρραλέα συμπεριφορά συσχετίστηκε με καλύτερες ακαδημαϊκές επιδόσεις και μεγαλύτερη επιμονή απέναντι στις δυσκολίες.
Ο στενός σύντροφος του θάρρους
Η Πιούρυ ορίζει το θάρρος ως «ανάληψη ενός άξιου λόγου κινδύνου». Μια ιστορία που διηγείται αφορά μια οικογένεια που σταμάτησε το αυτοκίνητο κατά μήκος ενός αυτοκινητοδρόμου και σκαρφάλωσαν σε έναν γκρεμό για να ανακτήσουν το χαμένο αρκουδάκι που είχε πετάξει το παιδί τους από το παράθυρο.
Αυτό που ξεκίνησε ως ένα φαινομενικά διαχειρίσιμο ρίσκο σύντομα κλιμακώθηκε, αφήνοντας και τους δύο γονείς αποκλεισμένους στην άκρη του γκρεμού -εν τέλει, χρειάστηκε να έρθει ελικόπτερο για να τους σώσει. Ο εκάστοτε στόχος (ανάκτηση του παιχνιδιού) μπορεί να μην δικαιολογεί πάντα τον κίνδυνο. Αυτό αντικατοπτρίζει μια άλλη πτυχή του θάρρους: Οι στόχοι και οι κίνδυνοι πρέπει να αξιολογούνται προσεκτικά και συνεχώς.
Ο Αριστοτέλης περιέγραψε το θάρρος ως τη «χρυσή τομή» μεταξύ δειλίας και απερισκεψίας: το θαρραλέο άτομο όχι μόνο έχει ρεαλιστικούς φόβους, αλλά και αυτοπεποίθηση για τους σωστούς λόγους, και αξιολογεί την κατάσταση με τον σωστό τρόπο, τη σωστή δεδομένη στιγμή.
«[Έτσι,] το θάρρος και η σοφία πρέπει να είναι οι καλύτεροι φίλοι», δηλώνει η Πιούρυ.
«[Το θάρρος] είναι σαν να μαθαίνεις να ψήνεις σουφλέ ή να παίζεις πιάνο», λέει η Γουόρελ, εννοώντας ότι είναι μια δεξιότητα που μαθαίνεται και μπορεί να βελτιωθεί μέσω της εξάσκησης.
Για παράδειγμα, αν ο στόχος σας είναι να χάσετε βάρος, το να μπείτε σε ένα γυμναστήριο μπορεί να σας προκαλέσει φόβο για αυτό που θα σκεφτούν οι άλλοι ή αμηχανία, ενώ η αναδιοργάνωση του τρόπου ζωής σας, για να υποστηρίξετε πιο υγιεινές συνήθειες μπορεί να συνεπάγεται κοινωνικούς και οικονομικούς κινδύνους. Όμως, καθώς ξεπερνάτε τις πρώτες ατυχείς απόπειρες, μαθαίνετε ότι η επιμονή ανοίγει δρόμο για την πρόοδο.
Ξεκινήστε από μικρούς, διαχειρίσιμους κινδύνους. Δοκιμάστε να φτιάξετε μία νέα, περίπλοκη συνταγή, ξεκινήστε εκείνη τη δύσκολη συζήτηση, μιλήστε σε αυτή τη συνάντηση και κάντε αίτηση για τη δουλειά των ονείρων σας.
Η Πιούρυ ενθαρρύνει να αναρωτηθείτε: «Γιατί το θέλω αυτό; Τι θα συμβεί αν πάρω αυτό το ρίσκο; Αργότερα, θα είμαι περήφανος γι’ αυτό;»
Με την πάροδο του χρόνου, αυτές οι ενέργειες οικοδομούν αυτοπεποίθηση και σαφήνεια, μειώνουν το άγχος και μας βοηθούν να διακρίνουμε τι έχει πραγματικά νόημα και τι είναι απλώς ελκυστικό – με τον καιρό, το θάρρος θα έρχεται φυσικά.
Η Γουόρελ προτείνει να καλλιεργήσετε μια υποστηρικτική κοινότητα γύρω σας – ανθρώπους που υποβοηθούν την ανάπτυξή σας και χαίρονται με το θάρρος σας. Η καταγραφή των θαρραλέων επιτευγμάτων σας σε ένα ημερολόγιο μπορεί να χρησιμεύσει ως απόδειξη της προόδου σας και να σας βοηθήσει στην καλλιέργεια του θάρρους μέσα σας. Όταν βλέπετε τον εαυτό σας ως θαρραλέο, θα γίνεστε και περισσότερο θαρραλέος.
Από το μικρό παιδί που αντιμετωπίζει μια δοκιμασία ζωής και θανάτου μέχρι τον επιχειρηματία που ανοίγει νέους δρόμους και το άτομο στο γυμναστήριο που ασκείται καταπονώντας τον εαυτό του – κάθε θαρραλέο βήμα γεφυρώνει το χάσμα μεταξύ της προσδοκίας και της πραγματικότητας.
«Η ποιότητα της ζωής σας θα αυξάνεται αναλογικά με το θάρρος που δείχνετε σε κάθε σας απόφαση», λέει η Γουόρελ.
Σημείωση του συγγραφέα: Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις στην κοινωνία, την ιατρική και το εργασιακό πεδίο. Το παραπάνω άρθρο αποτελεί σύνθεση εμπειριών συναδέλφων μας και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου. Οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές που παρουσιάζονται σε αυτήν είναι πραγματικές. Προστιθέμενα στις αυξανόμενες υποχρεώσεις, τις εξελίξεις της κοινωνίας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό τους, τα ηθικά διλήμματα και τα ζητήματα αυθεντικότητας επιβαρύνουν και δοκιμάζουν περαιτέρω τον σύγχρονο άνθρωπο. Πιστεύουμε ότι η αλήθεια θα σας απελευθερώσει πραγματικά!
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις των συγγραφέων και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Το παρόν αποτελεί το έκτο μέρος μίας σειράς δέκα άρθρων που δημοσίευσε η Epoch Times με τον τίτλο «Η ιατρική της αρετής». Συνδέσμους για όλα τα άρθρα της σειράς, θα βρείτε στο τέλος του παρόντος.
Σε ένα εργαστήριο του Πανεπιστημίου της Βρετανικής Κολομβίας, κάτω από τη λάμψη των φώτων, ένα νήπιο – ακόμα πολύ μικρό για να σχηματίσει μια ολοκληρωμένη πρόταση – καθόταν μπροστά σε ένα μικρό μπολ με κρακεράκια και ένα λούτρινο κουκλάκι με το όνομα «Mαϊμουδάκι».
Όταν του ζητήθηκε να μοιραστεί ένα κράκερ, το παιδί έκανε κάτι που μπορεί να εκπλήξει όποιον πιστεύει ότι τα μικρά παιδιά είναι εγγενώς εγωκεντρικά. Αντί να μαζέψει τη λιχουδιά, άπλωσε το μικροσκοπικό του χέρι και έδωσε στο Μαϊμουδάκι ένα κράκερ, εκφέροντας ένα φιλικό «Μαμ!».
Κάθε φορά που το νήπιο έδινε στο Μαϊμουδάκι ένα από τα κρακεράκια του, το πρόσωπό του φωτιζόταν από υπέρμετρη χαρά. Αυτό δείχνει κάτι που η επιστήμη έχει αρχίσει να τεκμηριώνει με όλο και περισσότερα στοιχεία: Η προσφορά και η γενναιοδωρία μπορεί να προκαλέσουν βαθιά χαρά και να οδηγήσουν σε μετρήσιμη ευημερία σε οποιαδήποτε ηλικία.
Μια αστείρευτη πηγή ευτυχίας
Το πείραμα με τα κρακεράκια φανέρωσε ποιο είδος προσφοράς είναι πιο ικανοποιητικό για τον δότη. Για να το πετύχουν αυτό, οι ερευνητές διαφοροποίησαν τις συνθήκες. Μερικές φορές, τα παιδιά παραιτούνταν από ένα από τα δικά τους γλυκά, ενώ άλλες φορές έδιναν ένα επιπλέον που «έβρισκε» ο ερευνητής. Σκοπός αυτής της διαφοροποίησης ήταν να διακρίνουν τη διαφορά, αν υπάρχει, μεταξύ τού να δίνεις κάτι παραπανίσιο και τού να δίνεις θυσιάζοντας κάτι προσωπικά πολύτιμο.
Όπως ήταν αναμενόμενο, τα νήπια εκδήλωσαν χαρά στην πρώτη συνάντηση με το λούτρινο ζωάκι ή όταν τους δόθηκε ένα παιχνίδι. Οι ερευνητές κατέγραψαν τη χαρά των παιδιών μέσω της παρατήρησης της συμπεριφοράς και της ανάλυσης του προσώπου.
Η ευτυχία τους, όμως, εκτοξεύονταν στα ύψη, με εκδηλώσεις «ζεστής λάμψης», όταν η προσφορά τους είχε προσωπικό κόστος, όταν δηλαδή μοιράζονταν το δικό τους κέρασμα με την κούκλα αντί να δωρίσουν το επιπλέον κέρασμα που τους παρείχε ο ερευνητής.
(The Epoch Times)
Η προσωπική εμπειρία ορισμένων μπορεί να αμφισβητήσει αυτά τα ευρήματα, καθώς η αγαπημένη έκφραση των περισσότερων νηπίων φαίνεται να είναι το «δικό μου!». Επιπλέον, τα νήπια σε αυτό το πείραμα ήταν Καναδοί, γεγονός που ωθεί ορισμένους να ισχυριστούν ότι η πολιτισμική διαμόρφωση έχει επηρεάσει τη γενναιοδωρία τους. Ωστόσο, αυτό το πείραμα με τις κούκλες έχει επαναληφθεί και σε ένα αγροτικό χωριό στο Βανουάτου, ένα μικρό, απομονωμένο νησί στον Νότιο Ειρηνικό, καθώς και στις Κάτω Χώρες και την Κίνα, με παρόμοια αποτελέσματα, δείχνοντας ότι τα νήπια αδιακρίτως απολαμβάνουν περισσότερο να μοιράζονται τις δικές τους λιχουδιές.
Μελέτη με 200.000 ερωτηθέντες από 136 χώρες, -από εύπορες όπως ο Καναδάς μέχρι λιγότερο εύπορες όπως η Ουγκάντα – έδειξε ότι η προσφορά χρημάτων σε κάποιον που έχει ανάγκη έκανε τους ανθρώπους σταθερά πιο ευτυχισμένους. Η τάση αυτή έχει παρουσιαστεί σε διαφορετικές συνθήκες και κοινότητες και δεν περιορίζεται στα μετρητά.
Ένα φάρμακο καλύτερο από τα χάπια
Η γενναιοδωρία ξεπερνά την υποκειμενική ευημερία: αποδεικνύεται ότι κάνει καλό και στην καρδιά.
Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Health Psychology, οι ερευνητές ζήτησαν από ηλικιωμένους ενήλικες με υψηλή αρτηριακή πίεση να ξοδέψουν χρήματα για άλλους επί τρεις εβδομάδες. Τα αποτελέσματα ήταν εντυπωσιακά: Η αρτηριακή πίεση των συμμετεχόντων μειώθηκε κατά μεγέθη συγκρίσιμα με εκείνα που παρατηρούνται με την έναρξη μιας νέας φαρμακευτικής αγωγής, την τακτική άσκηση ή τις σημαντικές αλλαγές στη διατροφή, σύμφωνα με τους συγγραφείς.
Γιατί η προσφορά μειώνει την καρδιακή επιβάρυνση; Οι επιστήμονες υποθέτουν ότι οι πράξεις γενναιοδωρίας πυροδοτούν έναν καταρράκτη ηρεμιστικών, «αισθαντικών» ορμονών, όπως η ωκυτοκίνη, η οποία μειώνει το στρες και την πίεση στις αρτηρίες και τις φλέβες.
Μια έρευνα ζήτησε από τους συμμετέχοντες να εκτελέσουν μια απλή γενναιόδωρη πράξη, όπως το να γράψουν ένα υποστηρικτικό σημείωμα σε έναν φίλο, πριν αντιμετωπίσουν ένα στρεσογόνο έργο (π.χ. προετοιμασία και εκφώνηση ομιλίας με χρονική προσθεσμία).
Η «γενναιόδωρη» ομάδα είχε σημαντικά μικρότερους δείκτες σχετικούς με το στρες συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου. Για παράδειγμα, είχαν μικρότερη αύξηση της συστολικής αρτηριακής πίεση, κάτι που μετριάζει την καρδιαγγειακή αντίδραση στο στρες. Επιπλέον, είχαν χαμηλότερα επίπεδα α-αμυλάσης του σάλιου, ενός ενζύμου που συνδέεται με την αντίδραση «μάχης ή φυγής», γεγονός που υποδηλώνει μικρότερη ενεργοποίηση του συμπαθητικού νευρικού συστήματος.
Η γενναιοδωρία συχνά πηγάζει από τον αλτρουισμό – το ανιδιοτελές ενδιαφέρον για την ευημερία των άλλων – και αντανακλά μία βαθύτερη ανθρώπινη ικανότητα να ενεργεί κανείς προς όφελος των άλλων χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα. Η Αμπιγκέιλ Μαρς, νευροεπιστήμονας και ειδική στον αλτρουισμό, υπογραμμίζει ότι οι ανιδιοτελείς άνθρωποι είναι λιγότερο ευαίσθητοι στα αρνητικά συναισθήματα και έχουν «μειωμένη ανταπόκριση στο θυμό, κάτι που είναι καλό καθώς η ευερεθιστότητα μπορεί να οδηγήσει σε εχθρότητα και επιθετικότητα», δήλωσε στην Epoch Times.
Η συναισθηματική επιλεκτικότητα ενός αλτρουιστή μπορεί να εξηγεί γιατί η γενναιοδωρία μειώνει το στρες, αντανακλώντας την ανθεκτικότητά τους στα αρνητικά ερεθίσματα.
Ανακούφιση από τον πόνο
Η προσφορά στους άλλους έχει και ένα άλλο απροσδόκητο όφελος: την ανακούφιση από τον σωματικό πόνο.
Εργασία που δημοσιεύθηκε στο PNAS έδειξε ότι η γενναιόδωρη συμπεριφορά μειώνει την αντίληψη του πόνου και βελτιώνει ακόμη και την ανοχή στον πόνο. Σε ένα παράδειγμα, οι αιμοδότες ανέφεραν ότι αισθάνονταν σημαντικά λιγότερη δυσφορία κατά το τρύπημα της βελόνας από ό,τι εκείνοι που έδιναν αίμα για δικές τους ιατρικές εξετάσεις.
Σε ένα άλλο παράδειγμα, οι ερευνητές επαλήθευσαν το φαινόμενο της ανοχής στον πόνο μέσω της δοκιμής ψυχρής πίεσης, κατά την οποία οι συμμετέχοντες βύθισαν τα χέρια τους σε παγωμένο νερό για να δουν για πόση ώρα μπορούσαν να ανεχθούν το κρύο.
Εκείνοι που μόλις είχαν προσφερθεί εθελοντικά να αναθεωρήσουν ένα εγχειρίδιο για τα παιδιά των μεταναστών εργατών, χωρίς αμοιβή, ανέφεραν σημαντικά λιγότερο πόνο και υπέμειναν το κρύο για πολύ περισσότερο από εκείνους που είτε αρνήθηκαν να προσφέρουν εθελοντικά είτε ολοκλήρωσαν την εργασία ως υποχρεωτική ανάθεση (ομάδα ελέγχου). Κατά μέσο όρο, η ομάδα που προσφέρθηκε εθελοντικά να βοηθήσει ανέχτηκε τον πόνο για σχεδόν διπλάσιο χρόνο από την ομάδα ελέγχου.
(The Epoch Times)
Είναι εντυπωσιακό ότι από όλους τους συμμετέχοντες, μόνο το 11,6% κατάφερε να ανεχτεί το παγωμένο νερό για το μέγιστο χρονικό διάστημα των τριών λεπτών. Ποιοι ήταν αυτοί οι αξιοσημείωτα ανθεκτικοί λίγοι; Ανήκαν όλοι στην ομάδα των γενναιόδωρων εθελοντών.
Η ίδια μελέτη εφάρμοσε αυτό το φυσικό ανακουφιστικό του πόνου αποτέλεσμα σε καρκινοπαθείς, βάζοντάς τους να βοηθούν άλλους για τρεις εβδομάδες. Αυτό περιελάμβανε την προετοιμασία γευμάτων για άλλους ασθενείς και τον καθαρισμό δημόσιων χώρων μέσα στο νοσοκομείο. Το αποτέλεσμα; Οι καρκινοπαθείς ανέφεραν σημαντική κλινική μείωση του χρόνιου πόνου και γενικότερη βελτίωση, διάρκειας αρκετών εβδομάδων.
Οι συγγραφείς κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι τα ευρήματα δείχνουν ότι οι πράξεις που έχουν προσωπικό κόστος προς όφελος άλλων μπορεί να συμπληρώσουν τις τρέχουσες θεραπείες πόνου, προάγοντας την ευημερία όσων υποφέρουν από χρόνιους πόνους.
Η νευροεπιστήμη της γενναιοδωρίας: Δεν είναι όλα «δούναι και λαβείν»
Η Μαρς εξήγησε ότι περιοχές του εγκεφάλου όπως το κοιλιακό ραβδωτό σώμα και η κοιλιακή τμηματική περιοχή είναι έντονα ενεργές όταν οι άνθρωποι δείχνουν γενναιοδωρία. Πρόκειται για τις περιοχές που ενεργοποιούνται και κατά τη διάρκεια ευχάριστων εμπειριών, όπως ένα γεύμα ή η επίτευξη ενός στόχου, γεγονός που υποδηλώνει ότι η γενναιοδωρία προσφέρει μία εσωτερική ανταμοιβή σε νευρολογικό επίπεδο.
Κατά συνέπεια, ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τη γενναιοδωρία με διαφορετικό τρόπο ανάλογα με το κίνητρο πίσω από αυτήν. Σύμφωνα με τη Μαρς, τα διαφορετικά κίνητρα της γενναιοδωρίας – αγαθοεργία, δικαιοσύνη ή καθαρός αλτρουισμός – συνδέονται με διαφορετικά μοτίβα εγκεφαλικής δραστηριότητας.
Για παράδειγμα, η προσφορά βοήθειας για χάρη της δικαιοσύνης (θέλοντας, π.χ. να διασφαλίσουμε την ισότητα) ενεργοποιεί περιοχές του εγκεφάλου που είναι υπεύθυνες για τη σκέψη βάσει κανόνων. Από την άλλη πλευρά, οι αμιγώς αλτρουιστικές ενέργειες – η προσφορά βοήθειας από συμπόνια ή ενσυναίσθηση – ενεργοποιούν δίκτυα που συνδέονται με τη συναισθηματική κατανόηση και σύνδεση.
Γιατί όμως κάποιοι άνθρωποι κάνουν εξαιρετικές προσπάθειες για να βοηθήσουν άλλους, ακόμη και αγνώστους, χωρίς να περιμένουν κανένα αντάλλαγμα;
Η έρευνα της Μαρς για τους ανώνυμους δωρητές νεφρών αμφισβητεί την κοινή παραδοχή ότι οι άνθρωποι προσφέρουν μόνο από εγωιστική παρόρμηση.
«Υπήρχαν κάποια δεδομένα που έδειχναν ότι όταν οι άνθρωποι επιλέγουν να προσφέρουν σε άλλους, αυτό συμβαίνει κυρίως επειδή καταπιέζουν ενεργά την επιθυμία να είναι εγωιστές», δήλωσε. «Αλλά εξετάσαμε αυτό το ερώτημα σε αλτρουιστές δωρητές νεφρών και δεν βρήκαμε καμία ένδειξη ότι ισχύει.»
Τα άτομα αυτά παρουσίασαν μεγαλύτερη δραστηριότητα σε δομές του εγκεφάλου που σχετίζονται με την ενσυναίσθηση. Η εγκεφαλική τους δραστηριότητα «καθρέφτιζε» τον εγκέφαλο του ξένου με έναν τρόπο πολύ παρόμοιο με αυτόν που είχαν όταν βίωναν οι ίδιοι πόνο. Η Μαρς βρήκε ενδιαφέρον το γεγονός ότι οι ανιδιοτελείς άνθρωποι είχαν μεγαλύτερη αμυγδαλή – η περιοχή του εγκεφάλου που παίζει βασικό ρόλο στα συναισθήματα – σε αντίθεση με αυτούς που είναι ψυχοπαθητικά ή άκρως αδιάφοροι. Η απόφαση των δωρητών αντανακλούσε το γνήσιο ενδιαφέρον τους για την ευημερία των άλλων.
«Με άλλα λόγια, βοηθούν τους άλλους επειδή θεωρούν σημαντική την ευημερία τους», δήλωσε η Μαρς.
Ο Ουίλλιαμ Τσόπικ, αναπληρωτής καθηγητής ψυχολογίας της προσωπικότητας στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν, υποστηρίζει ότι η γενναιοδωρία συνδέει τους ανθρώπους μεταξύ τους, προωθώντας την καλή προαίρεση και τη συνεργασία.
Τα ευρήματα αυτά αναδεικνύουν μια αλήθεια σχετικά με τη γενναιοδωρία: δεν έχει πάντα να κάνει με το να παίρνεις κάτι πίσω, δεν είναι πάντα «δούναι και λαβείν». Για πολλούς, βασίζεται στις αξίες τους, στην ενσυναίσθηση και στη χαρά που παίρνουν όταν βοηθούν κάποιον ή όταν μοιράζονται. Και πράγματι, σε σύγκριση με τα ζώα, οι άνθρωποι ξεχωρίζουν για την ικανότητά τους να νοιάζονται βαθιά για ένα ευρύ φάσμα ατόμων, συμπεριλαμβανομένων των αγνώστων. Φαίνεται ότι είμαστε φτιαγμένοι έτσι ώστε να βιώνουμε μία εσωτερική ανταπόδοση από τη τέλεση γενναιόδωρων πράξεων, πρόσθεσε η Μαρς.
Στην αντίθετη πλευρά του φάσματος, η απληστία – η λαχτάρα για το περισσότερο, είτε πρόκειται για χρήματα, υλικά αγαθά ή αναγνώριση – φαίνεται να έχει λιγότερο ευνοϊκές επιπτώσεις στην υγεία και την ευτυχία. Τα άπληστα άτομα μπορεί να βιώνουν προσωρινή ικανοποίηση από την απόκτηση κάτι καινούργιου, ίσως και ένα αίσθημα υπερηφάνειας και επίτευξης. Ωστόσο, το συναίσθημα αυτό ξεθωριάζει γρήγορα. Φαίνεται ότι στους άπληστους ανθρώπους το εσωτερικό τους σύστημα ανταμοιβής είναι απορρυθμισμένο αντίστοιχα με αυτό των ατόμων με εθισμό, το οποίο τείνει να οδηγεί σε δυσαρέσκεια και περισσότερο άγχος.
Τα όρια της γενναιοδωρίας
Είναι όλες οι προσφορές ισοδύναμες; Φαίνεται πως όχι.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Collabra: Psychology διαπίστωσε ότι το είδος της προσφοράς, το αντιληπτό αποτέλεσμα της προσφοράς και το πλαίσιο αυτής καθορίζουν σημαντικά τα οφέλη της γενναιοδωρίας.
Για παράδειγμα, η προσφορά μίας εμπειρίας, όπως το να βγάλεις κάποιον για δείπνο ή να τον κεράσεις σε μια συναυλία, τείνει να ισχυροποιεί τους κοινωνικούς δεσμούς. Από την άλλη, τα υλικά δώρα, αν και εκτιμώνται, ενισχύουν λιγότερο τις σχέσεις, εκτός εάν είναι βαθιά εξατομικευμένα ή συνδέονται με κοινές εμπειρίες.
Η μελέτη υποδηλώνει ότι οι διαφορές αυτές προκύπτουν επειδή οι εμπειρίες συνήθως δημιουργούν ουσιαστικές συνδέσεις, ευχάριστες αναμνήσεις και μια αίσθηση κοινής χαράς. Αντίθετα, τα υλικά δώρα μπορεί μερικές φορές να φαίνονται συναλλακτικά ή λιγότερο προσωπικά.
Επιπλέον, το περισσότερο δεν είναι πάντα καλύτερο. Η γενναιοδωρία υπόκειται στον νόμο της φθίνουσας απόδοσης. Ακριβώς όπως το κέικ γίνεται λιγότερο απολαυστικό μετά από πολλές φέτες, η αφθονία των δώρων – ή τα υπερβολικά πλούσια δώρα – δεν αποδίδει απαραίτητα περισσότερη ευτυχία. Μια μικρή χειρονομία, όπως η αγορά ενός φλιτζανιού, μπορεί να προσφέρει την ίδια συναισθηματική ανάταση.
Η αυθεντικότητα είναι απαραίτητη προϋπόθεση της γενναιοδωρίας. Η γνήσια, αυτόνομη προσφορά ενισχύει την ευτυχία – ωστόσο, η προσφορά για εξωγενείς λόγους, όπως η πίεση ή η υποχρέωση, μπορεί να μειώσει ή ακόμη και να ακυρώσει όλα τα οφέλη.
Για παράδειγμα, ένας συμμετέχων σε μια μελέτη του 2022 περιέγραψε μία περίπτωση όπου ο δωρητής αισθάνθηκε πιεσμένος από ένα υπερβολικά επίμονο μέλος φιλανθρωπικής οργάνωσης, έξω από ένα παντοπωλείο. Παρόλο που η δωρεά ήταν για καλό σκοπό, η πίεση έκανε την εμπειρία απογοητευτική και συναισθηματικά μη ικανοποιητική. Αντίθετα, ένας άλλος συμμετέχων περιέγραψε την κάλυψη του ενοικίου ενός φίλου από φροντίδα για εκείνον, τονίζοντας τον εθελοντικό χαρακτήρα της πράξης και αποδίδοντας υψηλότερο συναισθηματικό όφελος.
Η πίεση της υποχρέωσης μπορεί να είναι ιδιαίτερα αισθητή κατά τη διάρκεια των εορτών, ενισχύοντας τους στρεσογόνους παράγοντες, που εκδηλώνονται ως οικονομική πίεση ή ως παρόρμηση να ξεπεράσει κανείς τους άλλους. Ωστόσο, αυτή είναι και μία ευκαιρία για να προβληματιστούμε σχετικά με την αρετή της γενναιοδωρίας έναντι της απληστίας.
Μελέτη του 2019 διαπίστωσε μάλιστα ότι ενώ θα περίμενε κανείς να αυξάνεται η γενναιοδωρία τον Δεκέμβριο, στην πραγματικότητα τείνει να μειωθεί, με τους ανθρώπους που αναφέρουν υψηλά επίπεδα άγχους που σχετίζονται με τις γιορτές να δίνουν λιγότερα απ’ ό,τι θα έδιναν σε άλλες εποχές του έτους.
Από τα νήπια μέχρι τους ενήλικες, η επιστήμη δείχνει ότι η γενναιοδωρία συνδέεται με τη βελτίωση της υγείας και της ευτυχίας. Η προσφορά δεν χρειάζεται να είναι συγκλονιστική. Μπορούμε να είμαστε γενναιόδωροι στην καθημερινή μας ζωή με μικρές, απλές πράξεις, δήλωσε ο Τσόπικ στην Epoch Times: Βοηθήστε έναν γείτονα να βγάλει τα σκουπίδια, κάντε μια μικρή δωρεά σε φιλανθρωπικό ίδρυμα, εργαστείτε εθελοντικά σε ένα συσσίτιο ή απλά ακούστε έναν φίλο σε μια δύσκολη στιγμή.
Σημείωση του συγγραφέα: Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις στην κοινωνία, την ιατρική και το εργασιακό πεδίο. Το παραπάνω άρθρο αποτελεί σύνθεση εμπειριών συναδέλφων μας και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου. Οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές που παρουσιάζονται σε αυτήν είναι πραγματικές. Προστιθέμενα στις αυξανόμενες υποχρεώσεις, τις εξελίξεις της κοινωνίας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό τους, τα ηθικά διλήμματα και τα ζητήματα αυθεντικότητας επιβαρύνουν και δοκιμάζουν περαιτέρω τον σύγχρονο άνθρωπο. Πιστεύουμε ότι η αλήθεια θα σας απελευθερώσει πραγματικά!
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις των συγγραφέων και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Η πρωθυπουργός της Ιταλίας, Τζόρτζια Μελόνι, κάλεσε τη Ρωσία να επιδείξει «σαφείς και συγκεκριμένες ενδείξεις» προθυμίας για ειρηνευτικές διαπραγματεύσεις στην Ουκρανία, μετά τη συνάντησή της με τον πρόεδρο της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, στη Ρώμη, στις 26 Απριλίου 2025. Η συνάντηση πραγματοποιήθηκε στο περιθώριο της κηδείας του Πάπα Φραγκίσκου, η οποία αποτέλεσε ευκαιρία για διπλωματικές επαφές παγκόσμιων ηγετών.
Εκκλήσεις για εκεχειρία
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης, η Μελόνι τόνισε την «επείγουσα ανάγκη για άμεση και άνευ όρων εκεχειρία», καλώντας τη Μόσχα να δείξει έμπρακτη δέσμευση για ειρήνη. Επανέλαβε τη σταθερή υποστήριξη της Ιταλίας προς την Ουκρανία, η οποία περιλαμβάνει ανθρωπιστική και στρατιωτική βοήθεια, καθώς και υποστήριξη στις ευρωπαϊκές κυρώσεις κατά της Ρωσίας. Η Ιταλίδα πρωθυπουργός υπογράμμισε ότι η διεθνής κοινότητα πρέπει να εντείνει τις προσπάθειες για αποκλιμάκωση της σύγκρουσης, που έχει προκαλέσει τεράστιες ανθρωπιστικές συνέπειες.
Το γεωπολιτικό πλαίσιο
Η συνάντηση έρχεται σε μια περίοδο που οι διπλωματικές προσπάθειες για ειρήνη στην Ουκρανία παραμένουν στάσιμες. Η Ρωσία επιμένει σε διαπραγματεύσεις με όρους που περιλαμβάνουν την αναγνώριση των κατεχόμενων εδαφών, κάτι που η Ουκρανία και οι δυτικοί σύμμαχοι απορρίπτουν κατηγορηματικά. Χώρες όπως η Τουρκία έχουν προτείνει μεσολαβήσεις, αλλά χωρίς επιτυχία. Η στάση της Μελόνι αντικατοπτρίζει την ευρύτερη ευρωπαϊκή γραμμή, που ζητά πλήρη αποχώρηση των ρωσικών δυνάμεων και αποκατάσταση της εδαφικής ακεραιότητας της Ουκρανίας.
Η στάση της Ιταλίας
Η Ιταλία, υπό την ηγεσία της Μελόνι, έχει υιοθετήσει μια φιλοουκρανική πολιτική από την έναρξη της ρωσικής εισβολής το 2022. Παρά τις εσωτερικές πιέσεις, όπως οι υψηλές τιμές ενέργειας λόγω των κυρώσεων, η Ρώμη συνεχίζει να παρέχει βοήθεια στην Ουκρανία και να συμμετέχει ενεργά στις ευρωπαϊκές πρωτοβουλίες. Η συνάντηση με τον Ζελένσκι ενισχύει το διπλωματικό προφίλ της Μελόνι, τόσο στο εσωτερικό όσο και στην Ευρώπη, όπου επιδιώκει να εδραιωθεί ως ισχυρή ηγέτιδα.
Ο Παλαιστίνιος πρόεδρος Μαχμούντ Αμπάς ονόμασε σήμερα τον έμπιστο συνεργάτη του Χουσέιν αλ Σέιχ αναπληρωτή και πιθανό διάδοχό του, όπως ανακοίνωσε η Οργάνωση για την Απελευθέρωση της Παλαιστίνης (ΟΑΠ), ένα βήμα που θεωρείται ευρέως πως ήταν απαραίτητο προκειμένου να αμβλύνει τις διεθνείς ανησυχίες για την παλαιστινιακή ηγεσία.
Ο 89χρονος Αμπάς ηγείται της ΟΑΠ και της Παλαιστινιακής Αρχής (ΠΑ) μετά τον θάνατο του βετεράνου ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ το 2004 αλλά αντιστεκόταν επί χρόνια σε εσωτερικές αλλαγές περιλαμβανομένου του ορισμού ενός διαδόχου.
Ο Σέιχ, που γεννήθηκε το 1960, είναι βετεράνος της Φάταχ, της κυριότερης παράταξης της ΟΑΠ, η οποία ιδρύθηκε από τον Αραφάτ και της οποίας ηγείται τώρα ο Αμπάς. Θεωρείται ευρέως ρεαλιστής με πολύ στενές σχέσεις με το Ισραήλ.
Ονομάστηκε αντιπρόεδρος της ΟΑΠ μετά την έγκριση του διορισμού του από τον Αμπάς, από την εκτελεστική επιτροπή της οργάνωσης, ανέφερε σε μια ανακοίνωση η ΟΑΠ.
Η μεταρρύθμιση της ΠΑ, η οποία ασκεί περιορισμένη αυτονομία στην κατεχόμενη από το Ισραήλ Δυτική Όχθη, είναι προτεραιότητα για τις Ηνωμένες Πολιτείες και τις μοναρχίες του Κόλπου με την ελπίδα ότι μπορεί να παίξει κεντρικό ρόλο στην επίλυση της ισραηλινοπαλαιστινιακής σύγκρουσης.
Η πίεση για αλλαγή εντάθηκε αφότου ξεκίνησε ο πόλεμος στη Γάζα, όπου η κύρια αντίπαλος της ΟΑΠ, η Χαμάς, πολεμά το Ισραήλ για περισσότερους από 18 μήνες.
Οι ΗΠΑ προωθούν την ιδέα μιας μεταρρυθμισμένης ΠΑ που θα κυβερνά τη Γάζα μετά τον πόλεμο. Οι μοναρχίες του Κόλπου, που θεωρούνται η πιο πιθανή πηγή χρηματοδότησης της ανοικοδόμησης της Γάζας μετά τον πόλεμο, θέλουν επίσης μεγάλες μεταρρυθμίσεις στην ΠΑ.
Έκκληση στη Χαμάς να αφοπλιστεί
Διακηρυγμένος στόχος του Ισραήλ στη Γάζα είναι η καταστροφή της Χαμάς, όμως έχει επίσης αποκλείσει το ενδεχόμενο να δώσει στην ΠΑ οποιοδήποτε ρόλο στην κυβέρνηση εκεί. Ο Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει πει πως αντιτίθεται στην ίδρυση παλαιστινιακού κράτους.
Η Χαμάς, που ακολουθεί μια μαχητική ισλαμιστική ιδεολογία, ελέγχει τη Γάζα από το 2007 όταν νίκησε την ΠΑ σε έναν σύντομο εμφύλιο πόλεμο μετά τη νίκη της στις εκλογές την προηγούμενη χρονιά. Διαθέτει επίσης μεγάλη παρουσία στη Δυτική Όχθη.
Σε συνεδρίαση του Κεντρικού Συμβουλίου της ΟΑΠ την Τετάρτη και την Πέμπτη, που ενέκρινε τη θέση του αντιπροέδρου χωρίς να ορίζει κάποιον για τον θώκο, ο Αμπάς έκανε την πιο σαφή μέχρι σήμερα έκκληση στη Χαμάς να αφοπλιστεί εντελώς και να παραδώσει τα όπλα της –και την ευθύνη για τη διακυβέρνηση στη Γάζα– στην ΠΑ.
Η εκτεταμένη διαφθορά, η έλλειψη προόδου προς ένα ανεξάρτητο κράτος και οι αυξανόμενες ισραηλινές έφοδοι στη Δυτική Όχθη υπονόμευσαν τη δημοφιλία της ΠΑ μεταξύ των Παλαιστινίων.
Η ΠΑ ελέγχεται από τη Φάταχ αφότου σχηματίστηκε στις Συμφωνίες του Όσλο με το Ισραήλ το 1993 και διεξήγαγε για τελευταία φορά βουλευτικές εκλογές το 2005.
Ο Σέιχ, που φυλακίστηκε από το Ισραήλ για τις δραστηριότητές του εναντίον της κατοχής την περίοδο 1978-89, εργάστηκε ως ο κύριος σύνδεσμος της ΠΑ με την ισραηλινή κυβέρνηση υπό τον Αμπάς.
Το 2022 ορίστηκε γενικός γραμματέας της Εκτελεστικής Επιτροπής της ΟΑΠ. Είναι επίσης επικεφαλής του τμήματος διαπραγματεύσεων της οργάνωσης, ένα ευαίσθητο χαρτοφυλάκιο που δείχνει την εγγύτητά του με τον Αμπάς.
Ο τελευταίος τον διόρισε επίσης πρόσφατα επικεφαλής μιας επιτροπής για τις παλαιστινιακές διπλωματικές αποστολές στο εξωτερικό.
Μια τεράστια έκρηξη σε λιμάνι του Ιράν προκάλεσε τον θάνατο τουλάχιστον πέντε ανθρώπων και τον τραυματισμό περισσότερων από 700.
Η έκρηξη σημειώθηκε στις 26 Απριλίου στο λιμάνι Σαχίντ Ρατζαεΐ, στα Στενά του Ορμούζ, συγκλονίζοντας τη βιομηχανική ζώνη γύρω από την εγκατάσταση και στέλνοντας πυκνές στήλες καπνού με κόκκινες και μαύρες αποχρώσεις στον ουρανό.
Η ισχύς του ωστικού κύματος ήταν τόσο μεγάλη που έσπασε τζάμια σε μεγάλη ακτίνα και η έκρηξη ακούστηκε ακόμη και σε νησί που βρίσκεται 16 μίλια νότια του λιμανιού, όπως μετέδωσαν τα ιρανικά μέσα ενημέρωσης.
Η ηγεσία στην Τεχεράνη δεν έχει ακόμη δώσει επίσημη εξήγηση για τα αίτια της έκρηξης στο λιμάνι, το οποίο βρίσκεται λίγο έξω από την πόλη Μπαντάρ Αμπάς, διευκρινίζοντας πάντως ότι το περιστατικό δεν σχετίζεται με τη βιομηχανία πετρελαίου της χώρας.
Ο Μεχντάντ Χασανζαντέχ, τοπικός αξιωματούχος διαχείρισης καταστροφών, δήλωσε στα κρατικά μέσα ενημέρωσης ότι τα σωστικά συνεργεία προσπαθούσαν να προσεγγίσουν την περιοχή, ενώ άλλες ομάδες επιχειρούσαν την εκκένωση του χώρου.
Ο Χοσεΐν Ζαφαρί, εκπρόσωπος του ιρανικού οργανισμού διαχείρισης κρίσεων, συνέδεσε την έκρηξη με κακές συνθήκες αποθήκευσης χημικών ουσιών που βρίσκονταν σε κοντέινερ του λιμανιού.
Παραμένει ασαφές τι ακριβώς προκάλεσε την έκρηξη. Ωστόσο, το λιμάνι είχε προγραμματιστεί να παραλάβει δύο φορτία με υλικό που χρησιμοποιείται στην κατασκευή καυσίμων για ρουκέτες από την Κίνα τους τελευταίους μήνες, σύμφωνα με δημοσίευμα των Financial Times τον Ιανουάριο.
Τα φορτία αυτά μετέφεραν περίπου 1.000 τόνους υπερχλωρικού νατρίου το καθένα, ενός βασικού συστατικού για την παραγωγή καυσίμου βαλλιστικών πυραύλων, σύμφωνα με ανάλυση του Ιδρύματος για την Άμυνα των Δημοκρατιών, δεξαμενής σκέψης με έδρα την Ουάσιγκτον, η οποία δημοσιεύθηκε τον Φεβρουάριο.
Ένα από τα πλοία που μετέφεραν το υλικό είχε σταθμεύσει στο Μπαντάρ Αμπάς τον Φεβρουάριο, σύμφωνα με διαθέσιμα δεδομένα παρακολούθησης ναυσιπλοΐας, αν και το Ιράν δεν έχει παραδεχτεί επισήμως την παραλαβή των φορτίων.
Τα δεδομένα έδειχναν ότι και τα δύο πλοία βρίσκονταν ανοιχτά του Μπανγκλαντές τη στιγμή της έκρηξης του Σαββάτου.
Τα φορτία αυτά εκτιμάται ότι προορίζονταν για την αναπλήρωση των ιρανικών αποθεμάτων πυραύλων, τα οποία είχαν μειωθεί μετά τις απευθείας επιθέσεις της Τεχεράνης κατά του Ισραήλ πέρυσι, σε υποστήριξη της τρομοκρατικής οργάνωσης Χαμάς.
Η κομμουνιστική Κίνα έχει μακροχρόνια συνεργασία με το ισλαμιστικό καθεστώς της Τεχεράνης, βοηθώντας το Ιράν να παρακάμπτει τις διεθνείς κυρώσεις μέσω ανταλλαγής επενδύσεων σε υποδομές με ιρανικό πετρέλαιο.
Επιπλέον, Κινέζοι πολίτες έχουν κατηγορηθεί τα τελευταία χρόνια από το αμερικανικό υπουργείο Δικαιοσύνης για λαθρεμπόριο εξαρτημάτων που χρησιμοποιούνται στην κατασκευή όπλων μαζικής καταστροφής προς το Ιράν.
Μέχρι στιγμής, παραμένει ασαφές τι ακριβώς προκάλεσε την ανάφλεξη του καυσίμου. Ο Ιρανός υπουργός Εξωτερικών Αμπάς Αραγτσί είχε δηλώσει νωρίτερα μέσα στην εβδομάδα ότι οι ιρανικές υπηρεσίες ασφαλείας βρίσκονται σε κατάσταση ύψιστου συναγερμού για ενδεχόμενες ενέργειες σαμποτάζ και δολοφονίες.
Η έκρηξη του Σαββάτου σημειώθηκε ενώ ειδικοί από τις Ηνωμένες Πολιτείες και το Ιράν συναντιούνταν στο Ομάν για να διαπραγματευτούν τις λεπτομέρειες νέας συμφωνίας που θα περιορίζει την ικανότητα του Ιράν να κατασκευάσει πυρηνικά όπλα.
Το υπουργείο Εσωτερικών του Ιράν έχει αναλάβει τη διερεύνηση της υπόθεσης.
Η Ρωσία και η Ουκρανία είναι «πολύ κοντά» στην επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας που θα τερματίσει τον πόλεμο στην Ουκρανία, δήλωσε ο πρώην Πρόεδρος των ΗΠΑ, Ντόναλντ Τραμπ, μέσω ανάρτησής του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης την Παρασκευή.
Η δήλωσή του ήρθε μετά τη συνάντηση του ειδικού απεσταλμένου των ΗΠΑ, Στίβεν Γουίτκοφ, με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν στη Ρωσία την ίδια ημέρα. Ο σύμβουλος του Πούτιν, Γιούρι Ουσάκοφ, χαρακτήρισε τη συνάντηση διάρκειας τριών ωρών «εποικοδομητική» και «πολύ χρήσιμη», χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS.
«Είναι πολύ κοντά σε συμφωνία και οι δύο πλευρές θα πρέπει τώρα να συναντηθούν, σε υψηλότατο επίπεδο, για να “ολοκληρώσουν” τη διαδικασία», ανέφερε ο Τραμπ σε ανάρτησή του στην πλατφόρμα Truth Social, μετά την άφιξή του στη Ρώμη για την κηδεία του Πάπα Φραγκίσκου.
Ο Τραμπ ανέφερε ότι «τα περισσότερα από τα κύρια σημεία» έχουν συμφωνηθεί, αν και δεν έδωσε λεπτομέρειες, καλώντας και τις δύο χώρες να «σταματήσουν την αιματοχυσία» και να τερματίσουν ολοκληρωτικά τον πόλεμο.
Ο Ουσάκοφ δήλωσε ότι η συνάντηση επικεντρώθηκε «στη δυνατότητα επανέναρξης άμεσων διαπραγματεύσεων μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας». Ο Γουίτκοφ δεν έχει σχολιάσει δημόσια τη συνάντηση.
«Η συνομιλία αυτή επέτρεψε στη Ρωσία και στις Ηνωμένες Πολιτείες να φέρουν τις θέσεις τους πιο κοντά, όχι μόνο στο ζήτημα της Ουκρανίας αλλά και σε άλλα διεθνή θέματα», είπε ο Ουσάκοφ.
Ο Πρόεδρος της Ουκρανίας, Βολοντίμιρ Ζελένσκι, συναντήθηκε με τον Τραμπ στη Ρώμη το Σάββατο, όπως ανακοίνωσε ο εκπρόσωπός του, Σερχίι Νικιφόροφ, χωρίς να δώσει περαιτέρω λεπτομέρειες.
Ο διευθυντής επικοινωνίας του Λευκού Οίκου, Στίβεν Τσέουνγκ, δήλωσε ότι «ο Πρόεδρος Τραμπ και ο Πρόεδρος Ζελένσκι είχαν σήμερα ιδιωτική και πολύ παραγωγική συνάντηση. Περισσότερες λεπτομέρειες θα ανακοινωθούν σύντομα.»
Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών, Σεργκέι Λαβρόφ, δήλωσε την Πέμπτη στο CBS News ότι η Ρωσία είναι «έτοιμη να φτάσει σε συμφωνία», αλλά τόνισε ότι «υπάρχουν ακόμη ορισμένα ειδικά σημεία που πρέπει να ρυθμιστούν».
«Ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών πιστεύει, και νομίζω δικαίως, ότι κινούμαστε προς τη σωστή κατεύθυνση», δήλωσε ο Λαβρόφ στην εκπομπή Face the Nation του CBS News, αποφεύγοντας να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες.
Ο Ζελένσκι έχει δηλώσει στο παρελθόν ότι ο πόλεμος «δεν μπορεί να επιλυθεί χωρίς πίεση» προς τη Ρωσία για την αποδοχή άνευ όρων κατάπαυσης του πυρός.
«Η έλλειψη επαρκούς πίεσης στη Ρωσία της επιτρέπει να εισάγει πυραύλους και άλλα όπλα — και να τα χρησιμοποιεί εδώ, στην Ευρώπη», τόνισε. «Επιμένουμε ότι η Ρωσία πρέπει να συμφωνήσει άμεσα και άνευ όρων σε πλήρη κατάπαυση του πυρός.»
Ο Ζελένσκι πρόσθεσε ότι η Ουκρανία είχε αποδεχθεί αμερικανική πρόταση κατάπαυσης του πυρός πριν από 45 ημέρες και υπέβαλε «άμεση πρόταση» στη Ρωσία για διακοπή των επιθέσεων σε πολιτικούς στόχους, αλλά η Μόσχα την απέρριψε.
Ο πόλεμος στην Ουκρανία μαίνεται από τον Φεβρουάριο του 2022, όταν ο Πούτιν διέταξε την πλήρη εισβολή με την αποστολή χιλιάδων στρατιωτών. Ο Πούτιν κήρυξε «ανακωχή του Πάσχα» στις 19 Απριλίου, διατάσσοντας την παύση των στρατιωτικών επιχειρήσεων μέχρι τα μεσάνυχτα της 20ής Απριλίου. Ωστόσο, και οι δύο πλευρές αλληλοκατηγορήθηκαν για παραβίαση της ανακωχής.
Ο Ζελένσκι δήλωσε ότι είχε ζητήσει από τη Ρωσία να επεκτείνει την ανακωχή πέραν του Πάσχα, αλλά συνάντησε άρνηση. Ο ρωσικός στρατός ανακοίνωσε στις 21 Απριλίου ότι επανέλαβε την «ειδική στρατιωτική επιχείρηση» μετά τη λήξη της ανακωχής.
Η διοίκηση Τραμπ έχει αφήσει να εννοηθεί ότι η Ουκρανία ίσως χρειαστεί να προβεί σε εδαφικές παραχωρήσεις ως μέρος μιας συμφωνίας με τη Ρωσία για τον τερματισμό του πολέμου. Σε συνέντευξή του στο περιοδικό Time, ο Τραμπ δήλωσε ότι η Χερσόνησος της Κριμαίας θα παραμείνει υπό ρωσικό έλεγχο.
«Η Κριμαία θα μείνει στη Ρωσία», είπε ο Τραμπ στη συνέντευξη που δημοσιεύθηκε στις 25 Απριλίου. «Ο Ζελένσκι το καταλαβαίνει, και όλοι καταλαβαίνουν ότι είναι μαζί τους εδώ και πολύ καιρό.»
Ο Τραμπ επίσης εξέφρασε σκεπτικισμό για την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ, λέγοντας ότι η επιδίωξη αυτή συνέβαλε στην έναρξη του πολέμου.
«Νομίζω ότι ο πόλεμος ξεκίνησε όταν άρχισαν να μιλούν για ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ», είπε. «Αν δεν το είχαν θέσει ως θέμα, θα υπήρχαν πολύ καλύτερες πιθανότητες να μην είχε ξεκινήσει ο πόλεμος.»
Ο Ζελένσκι έχει επανειλημμένα εκφράσει την αντίθεσή του στο ενδεχόμενο η Ουκρανία να αναγνωρίσει επίσημα τη ρωσική κυριαρχία σε οποιοδήποτε από τα εδάφη της.
Ο Τραμπ είχε δηλώσει στις 18 Απριλίου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αποσύρουν τις προσπάθειές τους για διαμεσολάβηση αν οποιαδήποτε από τις δύο πλευρές αρνηθεί να συνεργαστεί για την επίτευξη ειρηνευτικής συμφωνίας.
