Στη δημοσιότητα δόθηκαν τα στοιχεία 26 μη κυβερνητικών οργανώσεων (ΜΚΟ) που έλαβαν συνολικά 191,7 εκατομμύρια ευρώ για δράσεις σχετικές με το μεταναστευτικό, σύμφωνα με επίσημο έγγραφο που διαβίβασε στη Βουλή ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Θάνος Πλεύρης, ως απάντηση σε κοινοβουλευτική ερώτηση του προέδρου του κόμματος Νίκη, Δημήτρη Νατσιού.
Σύμφωνα με τα στοιχεία του Υπουργείου, οι χρηματοδοτήσεις προήλθαν από τρεις βασικές πηγές:
1. Ταμείο Ασύλου, Μετανάστευσης και Ένταξης (ΤΑΜΕΥ) για την περίοδο 2021-2027: 175.000.000 ευρώ
2. Χρηματοδοτικός Μηχανισμός ΕΟΧ (Ευρωπαϊκός Οικονομικός Χώρος) για την περίοδο 2014-2021: 16.670.162,92 ευρώ
3. Δωρεές και συνεισφορές εξωτερικού: 50.099,82
Το συνολικό ποσό ανέρχεται σε 191.720.262,74
Οι ΜΚΟ που έλαβαν χρηματοδότηση
Η λίστα που κατατέθηκε στη Βουλή περιλαμβάνει 24 οργανώσεις, οι οποίες χρηματοδοτούνται για δράσεις στέγασης, φιλοξενίας κοινωνικής επανένταξης, ψυχοκοινωνικής υποστήριξης, νομικής βοήθειας, εκπαίδευσης και ενσωμάτωσης προσφύγων και μεταναστών.
Ανάμεσα στους μεγαλύτερους δικαιούχους περιλαμβάνονται:
Ευρωπαϊκή Κοινωνία Πολιτική Έκφραση Θεσμοί (ΕΚΠΕΘΕ): 9.042.449,25 ευρώ
Ιατρική παρέμβαση: 4.677.440,88 ευρώ
Το χαμόγελο του Παιδιού: 381.653,00 ευρώ
Δύναμη Ζωής ΑΜΚΕ: 460.192,00
Praksis: 7.221.243,00 ευρώ
Αλληλεγγύη Solidarity Now: 2.092.102,35
Ακολουθούν οργανισμοί όπως ο Ελληνικός Ερυθρός Σταυρός, τα Παιδικά Χωριά SOS, η Αποστολή, ο Φάρος Ελπίδας και άλλες μικρότερες ΜΚΟ.
Διαφάνεια και αυστηρότερο πλαίσιο ελέγχου
Ο υπουργός Μετανάστευσης και Ασύλου, Θάνος Πλεύρης, τόνισε στην απάντησή του ότι η κυβέρνηση έχει υιοθετήσει μηχανισμό πλήρους διαφάνειας, ώστε να γνωρίζουν οι πολίτες πώς κατανέμονται τα ευρωπαϊκά κεφάλαια και ποιοι φορείς τα διαχειρίζονται.
Όλες οι ΜΚΟ που λαμβάνουν χρηματοδότηση είναι εγγεγραμμένες στο Μητρώο Μη Κυβερνητικών Οργανώσεων του Υπουργείου και υπόκεινται σε διαχειριστικούς και οικονομικούς ελέγχους, συμπεριλαμβανομένων επιτόπιων επαληθεύσεων.
Επιπλέον, σύμφωνα με το Σύστημα Διαχείρισης και Ελέγχου (ΚΥΑ 19976/2024, Β’ 4817), κατά την αξιολόγηση προτάσεων χρηματοδότησης από ΜΚΟ ελέγχονται:
Η εμπειρία και η επάρκεια του φορέα
Η συνάφεια του καταστατικού με τη δράση
Η εγγραφή στα απαιτούμενα Μητρώα
Η ποινική κατάσταση των νόμιμων εκπροσώπων
Οι πραγματικοί δικαιούχοι
Η τήρηση των κανόνων δημοσίων συμβάσεων
Μετά την ένταξη μιας πρότασης, πραγματοποιούνται διοικητικοί και επιτόπου έλεγχοι, οι οποίοι καλύπτουν όλες τις πτυχές της δράσης- διοικητικές, οικονομικές, τεχνικές και φυσικές.
Σε περίπτωση που εντοπιστούν παρατυπίες, επιβάλλονται συστάσεις, δημοσιονομικές διορθώσεις ή και ανακτήσεις ποσών. Αν οι παρατυπίες είναι σοβαρές, μπορεί να ανακληθεί ακόμη και η απόφαση ένταξης. Όλες οι σχετικές αποφάσεις δημοσιοποιούνται μέσω της πλατφόρμας «Διαύγεια».
Η διαδικασία ελέγχου μπορεί να ενεργοποιηθεί και κατόπιν καταγγελίας κάθε ενδιαφερομένου, σύμφωνα με το άρθρο 50 της σχετικής ΚΥΑ.
Προοπτικές αλλαγών στο θεσμικό πλαίσιο
Ο κος Πλεύρης φέρεται αποφασισμένος να προχωρήσει σε αλλαγή του θεσμικού πλαισίου χρηματοδότησης, ώστε να μπορούν να συμμετέχουν και άλλοι φορείς πέραν των ΜΚΟ, ενώ παράλληλα σχεδιάζεται αυστηροποίηση του πλαισίου εποπτείας και ελέγχου, όσον αφορά το θεσμικό πλαίσιο ένταξής τους στο Μητρώο αλλά και τους διαχειριστικούς ελέγχους που διενεργούνται.
Όπως σημείωσε, στόχος είναι «να εξασφαλιστεί ότι κάθε ευρώ ευρωπαϊκού ή εθνικού πόρου αποδίδει πραγματικά κοινωνικό έργο, με πλήρη λογοδοσία και διαφάνεια».
Η δημοσιοποίηση της λίστας αυτών των χρηματοδοτήσεων αποτελεί ένα σημαντικό βήμα προς τη διαφάνεια, σε έναν τομέα όπου επί σειρά ετών υπήρξαν ερωτήματα σχετικά με τη διαχείριση ευρωπαϊκών κονδυλίων και τη λειτουργία ορισμένων ΜΚΟ.
Η συζήτηση που ανοίγει στη Βουλή για τον επανακαθορισμό του πλαισίου λειτουργίας τους αναμένεται να φέρει στο φως νέους μηχανισμούς εποπτείας, αλλά και ευρύτερη συμμετοχή φορέων της κοινωνίας των πολιτών.
Το τσάι είναι το δεύτερο πιο διαδεδομένο ρόφημα στον κόσμο μετά το νερό και γύρω του έχουν αναπτυχθεί μοναδικά έθιμα και παραδόσεις. Από την καλλιέργεια και την επεξεργασία των φύλλων μέχρι τις τελετές και τους συμβολισμούς, κάθε πολιτισμός έχει προσδώσει το δικό του νόημα σε ένα φλυτζάνι τσαγιού. Στη σειρά αυτή παρουσιάζουμε πτυχές της ιστορίας και των εθίμων του τσαγιού, φωτίζοντας την πολιτισμική του διάσταση.
Η τελετή του τσαγιού, γνωστή ως γκονγκφού τσα [Gongfu Cha], δεν είναι απλώς ένας τρόπος προετοιμασίας ροφήματος, είναι μια πράξη συνειδητότητας και πολιτισμού. Κάθε κίνηση, κάθε εργαλείο και κάθε σταγόνα νερού ενσωματώνουν αιώνες παράδοσης και σοφίας.
Ας γνωρίσουμε, λοιπόν, τα βασικά και πιο αγαπημένα εργαλεία αυτής της ιεροτελεστίας, τη σημασία τους και τη βαθιά φιλοσοφία που τα συνοδεύει.
Η τελετή του τσαγιού απαιτεί ακρίβεια, αισθητική και σεβασμό προς το τσάι. Για τον λόγο αυτό χρησιμοποιούνται συγκεκριμένα εργαλεία, τα οποία λειτουργούν σε πλήρη αρμονία μεταξύ τους.
Gaiwan: η καρδιά της κινεζικής τελετής του τσαγιού
Το γκάιγουάν [gaiwan] σημαίνει κυριολεκτικά «σκεπασμένο μπολ» και αποτελεί ένα από τα πιο χαρακτηριστικά και σημαντικά εργαλεία της κινεζικής τελετής του τσαγιού. Αποτελείται από τρεις απλές αλλά αρμονικές επιφάνειες: το μπολ (το σώμα), το καπάκι, και τη βάση/πιατάκι (που μερικές φορές παραλείπεται).
Παρά την απλότητά του, το γκάιγουάν ενσωματώνει την κινεζική αντίληψη για ισορροπία, αρμονία και διαφάνεια. Είναι το εργαλείο που συνδέει τον λάτρη του τσαγιού με το ίδιο το φύλλο, το άρωμα και τη διαδικασία.
Επίσης, θεωρείται μικρογραφία του σύμπαντος: το πιατάκι αντιπροσωπεύει τη γη, το μπολ τον άνθρωπο και το καπάκι τον ουρανό.
Το μπολ του γκάιγουάν έχει φαρδύ στόμιο και στενότερη βάση, επιτρέποντας στα φύλλα του τσαγιού να κινούνται και να ανοίγουν ομοιόμορφα κατά την εκχύλιση. Το καπάκι ρυθμίζει τη θερμότητα και χρησιμεύει ως φίλτρο όταν ρίχνουμε το τσάι, ενώ το πιατάκι προσφέρει σταθερότητα και προστατεύει τα χέρια από τη θερμότητα. Οι χωρητικότητες ποικίλουν από 60 έως 150ml. Η τριμερής δομή του (μπολ, πιατάκι, καπάκι) καθιερώθηκε στη Δυναστεία Μινγκ (1368-1644), με το γκάιγουάν να γίνεται εργαλείο εκχύλισης και πόσης ταυτόχρονα.
Μικρό και μεγάλο γκάιγουάν και δοσομετρητής. (Έφη Γκανά/The Epoch Times Greece)
Το γκάιγουάν γνώρισε τη χρυσή του εποχή τον καιρό της Δυναστείας Τσινγκ (1644-1912), όταν άρχισε να παράγεται σε πορσελάνη, γυαλί ή λεπτό κεραμικό και έγινε σύμβολο αριστοκρατίας, εκλέπτυνσης και πολιτισμού.
Από τον 20ο αιώνα και μετά χρησιμοποιείται κυρίως ως σκεύος εκχύλισης, αντί για κύπελλο πόσης. Συχνά αποτελεί το κεντρικό σκεύος στις τελετές τσαγιού, αντικαθιστώντας την τσαγιέρα. Η χρήση του απαιτεί υπομονή και δεξιοτεχνία, καθώς δεν διαθέτει χερούλι και πρέπει να το κρατάς προσεκτικά, ισορροπώντας τη θερμότητα και την κίνηση.
Αυτός ο χορός ανάμεσα στα δάχτυλα, το καπάκι και τα φύλλα τσαγιού γίνεται μορφή διαλογισμού, σε καλεί να επιβραδύνεις, να εστιάσεις στην αναπνοή, να παρατηρήσεις την αλλαγή του νερού, τη μυρωδιά, το χρώμα, τον χρόνο. Το γκάιγουάν εκφράζει τη φιλοσοφία του γουγουέι [wu wei], της αρμονικής δράσης χωρίς βία ή υπερβολή.
Τα υλικά κατασκευής του είναι η πορσελάνη, ιδανική για πράσινα και λευκά τσάγια, ή το γυαλί, που επιτρέπει να βλέπεις την κίνηση των φύλλων και το χρώμα του νερού. Μπορεί επίσης να είναι πήλινο (Yixing ή stoneware), που κρατά τη θερμότητα και ταιριάζει με πιο σκούρα τσάγια, όπως τα oolong και pu-erh.
Το γκάιγουάν είναι το εργαλείο της αμεσότητας και διαφάνειας. Η πορσελάνη ή το γυαλί του δεν απορροφά γεύσεις. Κάθε τσάι φανερώνει τον χαρακτήρα του χωρίς καμία παρέμβαση. Επιπλέον, επιτρέπει στον λάτρη να βλέπει τα φύλλα να κινούνται και να ελέγχει ακριβώς τη στιγμή της εκχύλισης. Η εμπειρία είναι οπτική, αισθητική και στοχαστική. Όλα συμβαίνουν μπροστά στα μάτια του. Είναι το εργαλείο της εσωτερικής γαλήνης και της συγκέντρωσης.
Η τσαγιέρα yixing
Μια τσαγιέρα γισίνγκ [yixing] είναι ένα παραδοσιακό κινεζικό σκεύος για τσάι, που προέρχεται από την περιοχή Γισίνγκ, στην επαρχία Τζιανγκσού της Κίνας. Αυτές οι τσαγιέρες θεωρούνται από τις πιο εκλεπτυσμένες στον κόσμο για την παρασκευή του τσαγιού, ιδιαίτερα για κινέζικα πράσινα, oolong και pu-erh τσάγια.
Είναι κατασκευασμένη από πηλό πορώδη, αλλά όχι διαπερατό, που επιτρέπει στο τσάι να «αναπνέει». Αυτό σημαίνει ότι απορροφά αρωματικά έλαια από το τσάι με τον χρόνο, χτίζοντας ένα στρώμα γεύσης μέσα στα τοιχώματα.
Λόγω αυτής της ιδιότητάς τους, λέγεται ότι οι τσαγιέρες γισίνγκ έχουν «μνήμη» του τσαγιού. Για αυτόν τον λόγο παραδοσιακά χρησιμοποιείται μία τέτοια τσαγιέρα για κάθε διαφορετικό είδος τσαγιού (π.χ. μόνο για oolong ή μόνο για pu-erh),ώστε να μην αναμειγνύονται τα αρώματα.
Οι γνήσιες τσαγιέρες γισίνγκ είναι χειροποίητες και συχνά θεωρούνται έργα τέχνης. Υπάρχουν διαφορετικά σχήματα, μεγέθη και στυλ, καθένα με δική του παράδοση. Συνήθως είναι μικρές (100-250 ml), επειδή προορίζονται για τελετές τσαγιού του τσαγιού, όπου γίνονται πολλαπλές, σύντομες εκχυλίσεις. Ο πηλός μένει ‘γυμνός’ εσωτερικά, ώστε να απορροφά και να βελτιώνει τη γεύση με τον χρόνο. Δεν πλένεται με σαπούνι ή απορρυπαντικό. Ξεπλένεται μόνο με ζεστό νερό και αφήνεται να στεγνώσει φυσικά. Με τον καιρό, αναπτύσσει μια φυσική πατίνα που θεωρείται σημάδι καλής χρήσης.
Η αυθεντική γισίνγκ είναι φτιαγμένη από φυσικό, μη γυαλισμένο πηλό ζίσα [zisha]. Όταν την αγγίζεις, πρέπει να νιώθεις μια απαλή αλλά ελαφρώς τραχιά επιφάνεια, όχι γυαλιστερή σαν πορσελάνη. Αν έχει γυαλιστερή ή λουστραρισμένη επιφάνεια, πιθανότατα δεν είναι αυθεντική. Ο πραγματικός πηλός γισίνγκ αναπνέει, γι’ αυτό δεν τον καλύπτουν με τίποτα.
Ισορροπία μεταξύ των δύο
Πρόκειται για δύο διαφορετικές εμπειρίες. Το γκάιγουάν σου δείχνει την αλήθεια του τσαγιού, καθαρή, φωτεινή, ανοιχτή. Η τσαγιέρα γισίνγκ σού αποκαλύπτει τη μνήμη του τσαγιού, ζεστή, βαθιά, εξελισσόμενη.
Η επιλογή ανάμεσά τους είναι θέμα διάθεσης και στιγμής. Αν θέλεις να εξερευνήσεις πολλά διαφορετικά τσάγια, για να δοκιμάζεις και να συγκρίνεις γεύσεις, διαλέγεις γκάιγουάν. Αν θέλεις να δημιουργήσεις μια σχέση με ένα συγκεριμένο τσάι διαλέγεις γισίνγκ.
Πολλοί δάσκαλοι του τσαγιού έχουν και τα δύο. Το γκάιγουάν χρησιμοποιείται για εκπαίδευση, δοκιμή, καθαρή γεύση, ενώ η τσαγιέρα γισίνγκ για τελετουργία, βάθος και εσωτερική ηρεμία.
Μαζί συμβολίζουν τη δυαδικότητα του γιν και του γιανγκ. Το γκάιγουάν το φως και τη ροή, η γισίνγκ τη γη και τη σταθερότητα.
Και τα δύο όμως υπηρετούν τον ίδιο σκοπό: μας διδάσκουν υπομονή, παρουσία και σεβασμό απέναντι στο τσάι, στη φύση και στον εαυτό μας.
(Έφη Γκανά/The Epoch Times Greece)
Συμπληρωματικά και βοηθητικά εργαλεία
Για να γίνει η τελετή πιο πλούσια, πιο πρακτική και πιο καλαίσθητη, χρησιμοποιούνται και τα εξής:
Gongdao Bei/ Cha Hai: Ποτήρι που παίρνει το τσάι από το γκάιγουάν ή την τσαγιέρα πριν τη διανομή στα φλυτζάνια, ώστε το κάθε φλυτζάνι να έχει την ίδια ένταση και φεύση.
Cha Bei, Pinming Bei, Wenxiamg Bei: Φλιτζανάκια στα οποία γευόμαστε το τσάι.
Cha Pan: Δίσκος με σχισμές ή αποχέτευση για να συγκρατεί το νερό και τυχόν διαρροές. Η ροή, το χύσιμο, το πλύσιμο αποτελούν μέρος της τελετής.
Shui Hu: Κατσαρόλα ή βραστήρας για το βράσιμο του νερού στην κατάλληλη θερμοκρασία. Από αυτό ξεκινά η σωστή εκχύλιση.
Περαιτέρω βοηθητικά στοιχεία και πολυτέλειες
Για μια πιο πλούσια εμπειρία ή τελετουργία, υπάρχουν επίσης:
Κουτάλι-δοσομετρητής τσαγιού για να μετράς τα φύλλα τσαγιού, να τα μεταφέρεις με ακρίβεια.
Φίλτρο/σίτα για να συγκρατείς τα φύλλα όταν περνάει το τσάι από το γκάιγουάν ή την τσαγιέρα.
Βελόνα για να καθαρίζεις το στόμιο της κανάτας ή του γκάιγουάν ώστε να μην φράσσει από φύλλα.
Τσιμπίδες για να κρατάς τα μικρά φλυτζάνια όταν ζεσταίνονται ή να τα σερβίρεις με κομψότητα.
Πανί τσαγιού, για καθαρισμό, στέγνωμα, για να σκουπίζεις διαρροές.
Λεκάνη, για να χύνεις τα αρχικά ξεπλύματα, έτσι κρατιέται καθαρός ο χώρος. Η καθαριότητα είναι μέρος της τελετουργίας.
Ζωάκια τσαγιού, μικρά διακοσμητικά ζώα ή φιγούρες από πηλό, πάνω στα οποία συχνά χύνεις λίγο τσάι ή νερό. Λέγεται, πως αυτά τα ζωάκια δεν είναι μόνο διακοσμητικά αλλά φέρουν και πολιτιστικούς συμβολισμούς και ευλογίες. Αποκτούν πατίνα με τον χρόνο, προσφέρουν μια αίσθηση σύνδεσης, χαλάρωσης.
Ζυγαριά, για να ζυγίζεις τα φύλλα με ακρίβεια.
Χρονόμετρο, ειδικά αν είσαι αρχάριος, για να τηρείς τους χρόνους εκχύλισης με ακρίβεια, ώστε να μάθεις τι ταιριάζει στο κάθε τσάι.
Η αρμονία των εργαλείων
Στην κινέζικη παράδοση, κάθε εργαλείο της τελετής του τσαγιού δεν είναι απλώς αντικείμενο, αλλά φορέας νοήματος. Κάθε στοιχείο έχει τη δική του φωνή.
Το γκάιγουάν αντιπροσωπεύει τη διαύγεια και την παρουσία. Η τσαγιέρα χι το βάθος και τη μνήμη. Το cha hai (τσα χάι, το ποτήρι) την ισότητα και δικαιοσύνη, αφού εξασφαλίζει ότι όλοι οι καλεσμένοι πίνουν τσάι της ίδιας έντασης. Τα μικρά εργαλεία (το κουτάλι, οι τσιμπίδες, το πιατάκι, το πανί) συμβολίζουν τη φροντίδα, τη λεπτομέρεια και τη σεμνότητα.
Μαζί, όλα αυτά τα αντικείμενα λειτουργούν σαν ένα μικρό σύμπαν όπου συναντώνται έξι στοιχεία: το νερό, η γη, ο αέρας (ως άρωμα), η φωτιά (ως θερμότητα), το ξύλο και το μέταλλο.
Μέσα από την κίνηση, το άγγιγμα και τον ρυθμό, το τσάι γίνεται γέφυρα ανάμεσα στον άνθρωπο και τη φύση.
Το άνοιγμα του γκάιγουάν, το γέμισμα της γισίνγκ, το μοίρασμα του τσα χάι είναι όλα πράξεις ευγνωμοσύνης.
Κάθε σταγόνα νερού, κάθε ήχος από το άδειασμα του τσαγιού, υπενθυμίζει τo εφήμερο της στιγμής και τη χαρά του «εδώ και τώρα».
* * * * *
Στη σειρά «Η τέχνη της τελετής του τσαγιού» έχουν δημοσιευθεί μέχρι στιγμής τα:
Η έκθεση με τίτλο «Από τη λήψη ζωντανών οργάνων από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ στην παγκόσμια πρωτιά στις μεταμοσχεύσεις παιδιατρικών οργάνων» [1], περιγράφει ένα κρατικά ελεγχόμενο δίκτυο που περιλαμβάνει σύλληψη, κράτηση, αντιστοίχιση, αφαίρεση, χειρουργική μεταμόσχευση και διεθνή προώθηση οργάνων.
Τα στοιχεία συγκεντρώθηκαν από δημόσια δεδομένα, μαρτυρίες γιατρών, ηχογραφημένες συνομιλίες, θεσμικές έρευνες και εσωτερικά στρατιωτικά έγγραφα που καλύπτουν πάνω από δύο δεκαετίες.
Από τα τέλη της δεκαετίας του 1990, η βιομηχανία μεταμοσχεύσεων οργάνων στην Κίνα έχει γνωρίσει μια ραγδαία και ανησυχητική άνθηση. Παρά την έλλειψη διαφάνειας σχετικά με τις πηγές των οργάνων, τα κινεζικά νοσοκομεία αναφέρουν εξαιρετικά σύντομους χρόνους αναμονής, γεγονός που υποδεικνύει την ύπαρξη μιας μόνιμης δεξαμενής διαθέσιμων δοτών. Η αδιαφάνεια των πηγών προμήθειας και η εκρηκτική αύξηση του αριθμού των επεμβάσεων εγείρουν σοβαρά ερωτήματα σχετικά με την προέλευση των οργάνων.
Σύμφωνα με πολυετείς έρευνες του Διεθνούς Συνασπισμού WOIPFG, της Επιτροπής για την Καταπολέμηση των Αναγκαστικών Αφαιρέσεων Οργάνων (ETAC,) μη κυβερνητικών οργανώσεων και ανεξάρτητων ερευνητών, η πηγή αυτών των οργάνων περιλαμβάνει κρατούμενους συνείδησης, κυρίως ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, καθώς και, σύμφωνα με πρόσφατες μαρτυρίες, βρέφη και παιδιά.
Η παρούσα μελέτη συνοψίζει τα ευρήματα της πρόσφατης Αναλυτικής Έκθεσης του Διεθνούς Συνασπισμού WOIPFG (2025), σε συνδυασμό με παλαιότερες αποκαλύψεις, προκειμένου να αποτυπωθεί η διαδρομή από τη διωκτική πολιτική του καθεστώτος έως τη βιομηχανοποιημένη αφαίρεση ζωντανών οργάνων. Εξετάζει τα διαθέσιμα στοιχεία, τους εμπλεκόμενους φορείς και την τεχνική εξέλιξη των μεταμοσχεύσεων οργάνων στον στρατό και στα πανεπιστημιακά νοσοκομεία της Κίνας, αναδεικνύοντας τη σταδιακή θεσμοποίηση μιας κρατικά υποστηριζόμενης βιομηχανίας «ζωντανής συγκομιδής».
Από τη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ στην αγορά οργάνων
Η συστηματική δίωξη των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ ξεκίνησε το 1999, μετά την εντολή του τότε γενικού γραμματέα του ΚΚΚ, Τζιανγκ Ζεμίν, να εξουδετερωθεί η πνευματική αυτή πρακτική—ένα ειρηνικό πνευματικό κίνημα που βασίζεται στις αρχές της Αλήθειας, Καλοσύνης, Ανεκτικότητας και το οποίο αριθμούσε πάνω από 70 εκατομμύρια ασκούμενους. Εκατομμύρια ασκούμενοι συνελήφθησαν, φυλακίστηκαν και, όπως δείχνουν οι μαρτυρίες, πολλοί χρησιμοποιήθηκαν ως δεξαμενή ζωντανών δοτών.
Μεταξύ 2000-2008, τα επίσημα στατιστικά μεταμοσχεύσεων στην Κίνα αυξήθηκαν κατά περισσότερο από 400%, ενώ δεν υπήρχε αντίστοιχη αύξηση εθελοντών δοτών. Παράλληλα, ο χρόνος αναμονής για μεταμόσχευση ήπατος ή νεφρού μειώθηκε από μήνες σε ώρες ή ημέρες, κάτι αδύνατο σε οποιοδήποτε νόμιμο σύστημα δωρεάς οργάνων.
Πολλαπλές έρευνες (Kilgour-Matas Report/2006, China Tribunal/2019, WOIPFG/2025) καταλήγουν ότι το κράτος, μέσω του στρατού (ΛΑΣ/PLA) και των νοσοκομείων του, δημιούργησε μια αλυσίδα προμήθειας ζωντανών οργάνων, με κύρια δεξαμενή κρατούμενους συνείδησης.
Η νέα έκθεση του WOIPFG επισημαίνει ότι η στρατιωτική ιατρική δομή του ΚΚΚ βρίσκεται στο επίκεντρο αυτής της βιομηχανίας. Δείχνει ότι η ίδια αλυσίδα αφαίρεσης οργάνων έχει πλέον επεκταθεί στα παιδιά και τα βρέφη. Αναφορές από κινεζικά νοσοκομεία καταγράφουν μεταμοσχεύσεις οργάνων από νεογνά, με στόχο τη «βελτίωση τεχνικών επιβίωσης» και, σύμφωνα με μαρτυρίες, την παράταση της ζωής υψηλόβαθμων αξιωματούχων του ΚΚΚ.
Το νοσοκομείο Τσανγκτζένγκ [Changzheng] της Σαγκάης (δεύτερο συνδεδεμένο νοσοκομείο του Στρατιωτικού Ιατρικού πανεπιστημίου του ΛΑΣ) αναφέρεται ως πρωτοπόρο στην τεχνολογία και την κλινική εφαρμογή μεταμοσχεύσεων οργάνων, καθώς και ως το πρώτο «Ινστιτούτο Έρευνας Μεταμοσχεύσεων Οργάνων του Στρατού» από το 2003.
Τα στοιχεία καταγράφουν περισσότερες από 4.500 μεταμοσχεύσεις νεφρών ως το 2016, ενώ από το 2003 έως το 2006 πραγματοποίησε 120 επείγουσες μεταμοσχεύσεις ήπατος με χρόνο αναμονής μόλις 4 ώρες μετά την εισαγωγή του ασθενούς στο νοσοκομείο, αποδεικνύοντας την ικανότητά του να παράσχει όργανα κατόπιν αιτήματος. Στις 25 Δεκεμβρίου 2012, το νοσοκομείο ανακοίνωσε την πρώτη επιτυχή μεταμόσχευση ενός ζεύγους νεφρών από βρέφος 40 ημερών σε ενήλικα, τον Σουν Γιαν [Sun Yan]. Το 2013, πραγματοποίησε τρεις επιπλέον μεταμοσχεύσεις με δότες βρεφικής ηλικίας 33-50 ημερών.
Οι αποκαλύψεις αυτές, σε συνδυασμό με τα στοιχεία για τις πειραματικές μεταμοσχεύσεις βρεφικών οργάνων στα στρατιωτικά νοσοκομεία της Κίνας, ρίχνουν φως σε μια νέα και ακόμη πιο σκοτεινή πτυχή του ζητήματος.
Σύμφωνα με ερευνητικά δεδομένα και μαρτυρίες γιατρών, τα όργανα βρεφών και νηπίων διαθέτουν εξαιρετικά υψηλή ικανότητα αναγέννησης. Όταν μεταμοσχευθούν σε ενήλικες λήπτες, μπορούν να αναπτυχθούν ταχύτατα ώστε να φθάσουν σε λειτουργικό μέγεθος. Αυτή η ιατρική ιδιαιτερότητα, την οποία κινεζικά ιατρικά ιδρύματα παρουσιάζουν ως «πρωτοποριακή πρόοδο», προκαλεί σοκ και αποτροπιασμό στη διεθνή κοινότητα, καθώς εγείρει ανυπέρβλητα ηθικά και ανθρωπιστικά ζητήματα για τη σκοτεινή προέλευση των οργάνων αυτών. [2]
Η παρουσίαση αυτών των επεμβάσεων ως ιατρικές πρωτοπορίες συγκαλύπτει την απουσία τεκμηριωμένης συναίνεσης και τη μη ύπαρξη επίσημων πρωτοκόλλων δωρεάς.
Μαρτυρίες και εσωτερικές πληροφορίες
Ο γιατρός Τζενγκ Τζι [Zheng Zhi], που υπηρέτησε στο Στρατιωτικό Νοσοκομείο της Σενγιάνγκ ως διευθυντής του Κέντρου Μεταμοσχεύσεων τη δεκαετία του 1990, περιέγραψε δημόσια την αφαίρεση οργάνων από νεογνά σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις. «Τα όργανα των βρεφών έχουν γίνει πλέον κλινικά πολύτιμα […] Προς το παρόν, είμαστε οι μόνοι στη χώρα που μπορούμε να το κάνουμε αυτό», δήλωσε σε συνέντευξή του στο China Watch, λέγοντας ότι είχε παρακολουθήσει προσωπικά και συμμετάσχει στη «στρατιωτική αποστολή» αφαίρεσης οργάνων μεταξύ 1994-1995.
Ανέφερε ένα παράδειγμα νοσοκομείου στη Σενγιάνγκ που συλλέγει όργανα από νεογέννητα μωρά. Σύμφωνα με τη μαρτυρία του, βρέφη, εκ των οποίων μερικά πρόωρα, υποβάλλονταν σε αφαίρεση ήπατος ή νεφρών ενώ ακόμη ήταν ζωντανά, προκειμένου να χρησιμοποιηθούν σε μεταμόσχευση σε υψηλόβαθμους αξιωματούχους. Σε ορισμένες περιπτώσεις, τα πιστοποιητικά θανάτου εκδίδονταν πριν τον θάνατο των βρεφών, ώστε να καλυφθεί η διαδικασία. Οι μητέρες ενημερώνονταν ότι «το μωρό δεν τα κατάφερε». Το ήπαρ των βρεφών μεταμοσχευόταν σε κομματικούς αξιωματούχους, αφού υποβαλλόταν σε επεξεργασία και έγχυση στους λήπτες, για «αναζωογόνηση του οργανισμού».
Ο Τζενγκ αναφέρει μάλιστα συγκεκριμένο περιστατικό όπου αξιωματούχος του υπουργείου Βιομηχανίας Πυρομαχικών που υπηρέτησε στην επαρχία Λιαονίνγκ έζησε για μια δεκαετία μετά από τέτοια μεταμόσχευση.
Τόνισε επίσης ότι οι διαδικασίες παρακολούθησης γίνονται ολοένα και πιο εξελιγμένες, με προηγμένες εξετάσεις αίματος, υπερηχογραφική αντιστοίχιση και συντονισμένη εργασία από παιδιάτρους, γυναικολόγους και χειρουργούς. Οι πρακτικές του στρατιωτικού νοσοκομείου εξαπλώνονται σε τοπικά νοσοκομεία και νοσοκομεία που συνδέονται με πανεπιστήμια.
Η μαρτυρίες αυτές εναρμονίζονται με μεταγενέστερες αποκαλύψεις για τη συμμετοχή στρατιωτικών γιατρών σε ζωντανά πειράματα σε κρατούμενους, που αναφέρθηκαν από το WOIPFG και τον οργανισμό ETAC.
Επίσης, σύμφωνα με την έκθεση, ένας πληροφοριοδότης —αναπληρωτής διευθυντής και ειδικός ιατρός από ένα κινεζικό στρατιωτικό νοσοκομείο— αποκάλυψε ότι παρακολούθησε ένα «σεμινάριο για βρεφικά όργανα», το οποίο ήταν στην πραγματικότητα μια εκδήλωση προώθησης οργάνων στη μαύρη αγορά, που διοργάνωσε ο κινεζικός στρατός. Ο πραγματικός σκοπός του ήταν η δημιουργία καναλιών συνεργασίας μεταξύ νοσοκομείων και η επέκταση του δικτύου προσφοράς-ζήτησης.
Ακόμα πιο σοκαριστικό είναι ότι αυτός ο κλάδος ελέγχεται άμεσα από οικογένειες υψηλόβαθμων αξιωματούχων του ΚΚΚ στο Τζονγκνανχάι (την κεντρική έδρα της ηγεσίας του ΚΚΚ). Αυτό εξηγεί γιατί, παρά το γεγονός ότι ορισμένοι στον ιατρικό τομέα το γνωρίζουν, κανείς δεν τολμά να μιλήσει δημόσια.
Η έκθεση συνδέει την ανάπτυξη αυτής της βιομηχανίας με το λεγόμενο «έργο 981»( project 981), ένα κρατικό πρόγραμμα που σύμφωνα με τις πηγές, αποσκοπεί στην παράταση της ζωής ανώτερων αξιωματούχων του ΚΚΚ.
Η έκθεση καταγράφει ότι το ΚΚΚ αξιοποιεί την πρωτοβουλία «Μία ζώνη, ένας δρόμος» (Belt and Road Initiative) για την εξαγωγή τεχνολογιών μεταμόσχευσης σε αναπτυσσόμενες χώρες, επεκτείνοντας έτσι παράνομα δίκτυα εμπορίας οργάνων και βρεφών. Πληροφορίες αναφέρουν ότι Κινέζοι επιχειρηματίες με δεσμούς σε πρεσβείες και με αξιωματούχους του Πεκίνου εμπλέκονται σε παρένθετες μητρότητες και εμπορία βρεφών στο εξωτερικό, ενισχύοντας τη ροή παιδικών οργάνων προς την κινεζική αγορά.
Η σκοτεινή πλευρά της αλυσίδας της βιομηχανίας μωρών «στοχευμένης αναπαραγωγής»
Σύμφωνα με τους μυστικούς πληροφοριοδότες του WOIPFG εντός του ΚΚΚ, έχει δημιουργηθεί μια αλυσίδα βιομηχανίας «στοχευμένης παραγωγής». Γυναίκες (συμπεριλαμβανομένων των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ) συλλαμβάνονται παράνομα ή δωροδοκούνται για να μείνουν έγκυες, ειδικά για να γεννήσουν μωρά για μεταμόσχευση. Για να επιταχυνθεί η προμήθεια οργάνων, πολλά μωρά γεννιούνται πρόωρα και γίνονται χειρουργικοί στόχοι.
Σύμφωνα με πληροφορίες, οι τρεις βάσεις προμήθειας οργάνων βρεφών στην Κίνα βρίσκονται στις πολιτείες Σάντονγκ, Χενάν και Σιτσουάν. Ορισμένα κυκλώματα παρένθετης μητρότητας και πορνείας έχουν μεταφέρει τις δραστηριότητές τους για να συμμετάσχουν σε αυτό το σύστημα, σχηματίζοντας ένα τεράστιο υπόγειο δίκτυο κερδοσκοπίας.
Το φαινόμενο στο Σιτζιάνγκ: Εξαφανίσεις και «ιατρική ανάπτυξη»
Η WOIPFG συσχετίζει την αύξηση των εξαφανίσεων παιδιών στην περιοχή Σιντζιάνγκ Ουιγούρων με την επέκταση των τοπικών υποδομών μεταμοσχεύσεων.
Η Επιτροπή Υγείας του Σιντζιάνγκ έχει ανακοινώσει την ίδρυση έξι νέων κέντρων μεταμοσχεύσεων μέχρι το 2030, παρότι το ποσοστό εθελοντικών δοτών είναι μόλις 0,69 ανά εκατομμύριο κατοίκους.
Αυτό το στατιστικό αφήνει, όπως επισημαίνει η έκθεση, ένα «ανεξήγητο κενό προέλευσης οργάνων» που πιθανόν συνδέεται με τις εξαφανίσεις ανηλίκων.
Πίσω από τους αριθμούς, κρύβονται χιλιάδες οικογένειες που δεν τολμούν να μιλήσουν.
Η Μαρτίνα, γυναίκα από το Σιντζιάνγκ, θυμάται ότι δώδεκα συμμαθητές της εξαφανίστηκαν το 2012. Μόνο δύο επέστρεψαν.
Ο Αμίρ Χαν, επίσης από την περιοχή, επιβεβαιώνει ότι οι εξαφανίσεις παιδιών είναι «εκτός ελέγχου», και ότι όσοι γονείς αναζητούν τα παιδιά τους «συλλαμβάνονται ή απειλούνται»
Ηθικές και νομικές προεκτάσεις
Η ύπαρξη μιας τέτοιας κρατικά υποστηριζόμενης βιομηχανίας παραβιάζει κάθε διεθνή σύμβαση για τα ανθρώπινα δικαιώματα, μεταξύ αυτών τη Σύμβαση κατά των Βασανιστηρίων του ΟΗΕ, τη Σύμβαση για τα Δικαιώματα του Παιδιού και τον Κώδικα της Νυρεμβέργης. Πέρα από την κατάφωρη παραβίαση των διεθνών συμβάσεων και των θεμελιωδών δικαιωμάτων του ανθρώπου, οι πρακτικές της εξαναγκαστικής αφαίρεσης οργάνων συνιστούν απόλυτη κατάρρευση της ιατρικής ηθικής. Αντιβαίνουν στον όρκο του Ιπποκράτη, που ορίζει ότι ο ιατρός «οὔ βλάψειν», και ακυρώνουν κάθε έννοια ανθρωπισμού και σεβασμού προς τη ζωή. Η χρήση ανθρώπινων σωμάτων, και μάλιστα παιδιών και βρεφών, ως αναλώσιμων πηγών οργάνων συνιστά ηθική εκτροπή χωρίς ιστορικό προηγούμενο, μια πράξη που δεν μπορεί να συλλάβει ούτε να δικαιολογήσει κανένας πολιτισμένος νους.
Στην ουσία πρόκειται για εργαλειοποίηση της ζωής στο όνομα της επιστήμης και της πολιτικής εξουσίας, γεγονός που τοποθετεί το φαινόμενο αυτό όχι απλώς εκτός νόμου, αλλά εκτός των ορίων της ίδιας της ανθρώπινης συνείδησης.
Οι πράξεις αυτές μπορούν να χαρακτηριστούν ως εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, όπως αναγνωρίστηκε από το China Tribunal (Λονδίνο, 2019), το οποίο κατέληξε ότι «εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων πραγματοποιούνται στην Κίνα για χρόνια και σε σημαντική κλίμακα».
Διεθνείς αντιδράσεις και έκκληση για δράση
Η νέα έκθεση του WOIPFG ζητά τη δημιουργία ανεξάρτητης διεθνούς επιτροπής έρευνας από τα Ηνωμένα Έθνη, καθώς και μηχανισμούς διεθνούς λογοδοσίας για τα εγκλήματα αυτά. Ζητά επίσης τον χαρακτηρισμό του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας (ΚΚΚ) ως κρατικής τρομοκρατικής οργάνωσης και να επιβληθούν κυρώσεις κατά όλων των ιατρικών ιδρυμάτων που συνδέονται με το ΚΚΚ καθώς και κατά των υψηλόβαθμων αξιωματούχων που εμπλέκονται σε αυτά τα εγκλήματα.
Πολλές κυβερνήσεις και οργανισμοί ανθρωπίνων δικαιωμάτων ζητούν ήδη κυρώσεις και περιορισμούς στις κινεζικές ιατρικές δομές που εμπλέκονται.
Η Epoch Times δεσμεύεται να συνεχίσει να αποκαλύπτει την αλήθεια για τις παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα, δίνοντας φωνή στα θύματα και στις οικογένειες που δεν μπορούν να μιλήσουν.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Διαβάστε την πλήρη έκθεση στα κινέζικα εδώ, και μία σύνοψη στα αγγλικά εδώ.
2. Σχετικές πηγές:
Bluhme, L., Bjørsum-Meyer, T., Hornby, K., & Nygaard, U. (2023). The potential of neonatal organ donation: A systematic review. Pediatric Transplantation, 27 (2), e14486. https://doi.org/10.1111/petr.14486
Chaudhry, V., et al. (2018). Growth of liver allografts over time in pediatric liver transplant recipients: A single-center experience. World Journal of Hepatology, 10 (6), 423–433. https://doi.org/10.4254/wjh.v10.i6.423
Ding, Y., et al. (2020). Adult liver transplantation using pediatric donor livers: A systematic review and meta-analysis. Transplantation Proceedings, 52 (3), 1040–1047. https://doi.org/10.1016/j.transproceed.2020.02.040
Milonas, D., et al. (2019). En bloc kidney transplantation from small pediatric donors to adult recipients: Outcomes and considerations. Transplant International, 32(9), 925–934. https://doi.org/10.1111/tri.13448
Nakagawa, T. A., et al. (2023). Organ recovery from preterm infants following circulatory death: Ethical and technical considerations. American Journal of Transplantation, 23(4), 598–609. https://doi.org/10.1111/ajt.17398
Mwipatayi, B. P., et al. (2017). Successful adult kidney transplantation from 24-month-old pediatric donors using en bloc technique: A case report. Clinical Transplantation, 31(8), e13037. https://doi.org/10.1111/ctr.13037
Η Κίνα δεν εξάγει πια μόνο προϊόντα. Εξάγει εξάρτηση. Με κάθε νέο εργοστάσιο, επένδυση ή συμφωνία τεχνολογίας, το Πεκίνο ενισχύει σταθερά την παγκόσμια εξάρτηση από την κινεζική παραγωγή, μια στρατηγική που αποβλέπει στη γεωπολιτική ισχύ σε μια εποχή διεθνών αναταράξεων.
Το παράδειγμα της Ισπανίας: 2.000 Κινέζοι εργάτες στη καρδιά της Ευρώπης
Σύμφωνα με αποκαλυπτικό ρεπορτάζ των Financial Times, η κινεζική εταιρία CATL, ένας από τους μεγαλύτερους και πιο προηγμένους κατασκευαστές μπαταριών ηλεκτρικών οχημάτων στον κόσμο, πρόκειται να μετακινήσει 2.000 Κινέζους εργάτες στην Ισπανία. Στόχος τους: η κατασκευή και ο εξοπλισμός ενός εργοστασίου μπαταριών αξίας 4 δισ. ευρώ κοντά στη Σαραγόσα, στο πλαίσιο κοινοπραξίας με τη Stellantis.
Η κίνηση αυτή, που θυμίζει τις «αποστολές» Κινέζων εργατών στην Αφρική για έργα υποδομών, αναδεικνύει δύο πράγματα:
Τα κενά δεξιοτήτων της Ευρώπης σε κρίσιμους τομείς, όπως οι μπαταρίες
Τη διάθεση της Κίνας να κρατήσει την τεχνογνωσία για τον εαυτό της, περιορίζοντας τη μεταφορά τεχνολογίας προς τους εταίρους της
«Δεν νομίζω ότι οι Κινέζοι θέλουν να μοιραστούν την τεχνογνωσία μαζί μας», δήλωσε ο Χοσέ Χουάν Αρσίζ, εργαζόμενος της Stellantis και εκπρόσωπος συνδικάτου. «Αυτός είναι ένας από τους λόγους που θα φέρουν 2.000 εργαζομένους για την κατασκευή και την εγκατάσταση.
Η στρατηγική του Πεκίνου: Η εξάρτηση ως εργαλείο ισχύος
Η κατασκευή του εργοστασίου στην Ισπανία εντάσσεται σε ένα μεγαλύτερο σχέδιο του Πεκίνου, που αποκαλείται «Made in China 2025» και «Dual Circulation Strategy». Πρόκειται για πολιτικές που αποσκοπούν στην αυτάρκεια της Κίνας αλλά και στη διεύρυνση της εξάρτησης του υπόλοιπου κόσμου από τα κινεζικά δίκτυα παραγωγής, τεχνολογίας και πρώτων υλών.
Το πρόγραμμα «Made in China 2025» στοχεύει στην ανάπτυξη εσωτερικών ικανοτήτων σε κρίσιμους βιομηχανικούς τομείς όπως ηλεκτρικά οχήματα, ημιαγωγοί, υψηλής τεχνολογίας μηχανήματα, ανανεώσιμες πηγές ενέργειας. Το «Dual Circulation Strategy» είναι μια πολιτική της κινεζικής κυβέρνησης, σύμφωνα με την οποία δίνεται προτεραιότητα στην εγχώρια κατανάλωση καθιστώντας την οικονομία της πιο αυτοδύναμη και μειώνοντας την εξάρτηση από τις ξένες αγορές, ενώ παραμένει ανοιχτή στο διεθνές εμπόριο και τις επενδύσεις.
Η Κίνα κατέχει επίσης τον έλεγχο κρίσιμων πρώτων υλών και μεταλλευμάτων όπως σπάνιες γαίες, κοβάλτιο και γραφίτης, απαραίτητων για ηλεκτρονικά, μπαταρίες, τηλεπικοινωνίες, κ.ά., τα οποία βρίσκονται υπό τον έντονο έλεγχο της Κίνας. Χρησιμοποιεί επίσης, άμεσα ή έμμεσα, πολιτικές όπως επιδοτήσεις παραγωγής, περιορισμούς εξαγωγών, δασμούς, και τεχνολογική προστασία, ώστε να ενισχύσει το πλεονέκτημά της και να περιορίσει την τεχνολογική διαρροή.
Ο αναλυτής Γιόρις Τιρ του Ινστιτούτου Μελετών Αφάλειας της ΕΕ συνοψίζει το σκεπτικό: «Ο Σι Τζινπίνγκ θέλει να μετατρέψει την Κίνα σε ένα αυτάρκες φρούριο, κάνοντας παράλληλα τον υπόλοιπο κόσμο να εξαρτάται ακόμη περισσότερο από την κινεζική παραγωγή».
Κάτι περισσότερο από μπαταρίες: Οι τομείς της κινεζικής παγίδας
Η Κίνα έχει πλέον κυριαρχήσει σε μια σειρά κρίσιμων βιομηχανικών τομέων, δημιουργώντας βαθιά και πολυεπίπεδη εξάρτηση για τη Δύση:
1. Ηλιακή ενέργεια και πράσινη μετάβαση
Πάνω από το 80% των φωτοβολταϊκών πάνελ που χρησιμοποιούνται παγκοσμίως παράγονται στην Κίνα. Οι ευρωπαϊκές εταιρείες εξαρτώνται από κινεζικά εξαρτήματα, ενώ η Κίνα ελέγχει και τις πρώτες ύλες (πυρίτιο, γυαλί, πλαίσια). Η ενεργειακή μετάβαση της ΕΕ, αντί να μειώσει την εξάρτηση, την έχει απλώς μεταφέρει από τη Ρωσία προς το Πεκίνο. Η ΕΕ εισάγει σχεδόν το σύνολο των πάνελ για την ηλιακή ενέργεια από την Κίνα.
2. Αιολική ενέργεια και υποδομές
Κινεζικοί κολοσσοί όπως οι Goldwind και Envision έχουν κατακτήσει την αγορά των ανεμογεννητριών, υποσκελίζοντας ευρωπαϊκές εταιρείες. Πολλά από τα κρίσιμα εξαρτήματα των ευρωπαϊκών αιολικών πάρκων είναι κινεζικής προέλευσης. Η ΕΕ κινδυνεύει να χάσει τεχνολογική κυριαρχία στον συγκεκριμένο τομέα εάν δεν στηρίξει την δική της παραγωγή, καθώς η εξάρτηση από κινεζικά εξαρτήματα και τεχνολογία αυξάνει.
H Ευρώπη και οι ΗΠΑ εξαρτώνται σχεδόν πλήρως από την Ασία, και κυρίως από την Κίνα για βασικές δραστικές ουσίες φαρμάκων. Σε μια κρίση δημόσιας υγείας, αυτό μεταφράζεται σε στρατηγική αδυναμία.
4. Ημιαγωγοί και τεχνολογία
Η Κίνα έχει επενδύσει δισεκατομμύρια για να αποκτήσει δικό της κύκλο παραγωγής ημιαγωγών και ταυτόχρονα ελέγχει κρίσιμες πρώτες ύλες όπως τον γραφίτη και τις σπάνιες γαίες, υλικά απαραίτητα για ηλεκτρονικά, αμυντικά και ενεργειακά συστήματα. Με κάθε περιορισμό εξαγωγών ή καθυστέρηση αποστολής, το Πεκίνο μπορεί να ασκήσει πίεση σε ολόκληρες αλυσίδες εφοδιασμού.
Η μόχλευση της εξάρτησης
Η εξάρτηση από την κινεζική παραγωγή δεν είναι μόνο οικονομική, είναι και γεωπολιτική. Όταν μια χώρα ή ήπειρος χρειάζεται κινεζικά εξαρτήματα για να λειτουργήσει η βιομηχανία της, το Πεκίνο αποκτά διαπραγματευτικό όπλο. Μπορεί να επιβάλει περιορισμούς, να καθυστερήσει παραδόσεις ή να αλλάξει τους όρους συνεργασίας, μετατρέποντας την οικονομική εξάρτηση σε πολιτική μόχλευση. Η κατοχή των πιο κρίσιμων τεχνολογιών και τεχνογνωσίας σημαίνει ότι άλλες χώρες δυσκολεύονται να αναπτύξουν εντελώς αυτόνομες λύσεις.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες το γνωρίζουν καλά. Ο Αμερικανός υπουργός οικονομικών, Σκοτ Μπέσσεντ, προειδοποίησε πρόσφατα τη Μαδρίτη ότι η υπερβολική ευθυγράμμιση με την Κίνα «θα σήμαινε ότι κόβετε τον λαιμό σας».
Η εξάρτηση στην ενέργεια και την καθαρή τεχνολογία ενέχει επίσης πολλούς κινδύνους. Σε μια εποχή που η μετάβαση σε καθαρές μορφές ενέργειας είναι πολιτική και περιβαλλοντική προτεραιότητα, κάποια κράτη που δεν έχουν τις δικές τους αλυσίδες παραγωγής βρίσκονται σε μειονεκτική θέση: είτε καταφεύγουν σε εισαγωγές με το σχετικό κόστος και κινδύνους είτε αναγκάζονται να εξαρτώνται από επενδύσεις και εταιρείες που ελέγχονται από τρίτους με διαφορετικά συμφέροντα.
Ασκείται επίσης πολιτική επιρροή μέσω οικονομικών δεσμών. Οι επενδύσεις (π.χ εργοστάσια, υποδομές) δημιουργούν δεσμούς που συχνά συνοδεύονται από συμβάσεις, συμφωνίες, τεχνική συνεργασία, αλλά και εξαρτήσεις από τεχνικούς, τεχνογνωσία και εργατικό δυναμικό από την Κίνα.
Η Ευρώπη ανάμεσα σε δύο κόσμους
Η ΕΕ προσπαθεί να ισορροπήσει ανάμεσα στην ανάγκη για επενδύσεις και στην αγωνία για τεχνολογική κυριαρχία. Από τη μία, εταιρείες όπως η CATL, Huawei ή BYD φέρνουν κεφάλαια, τεχνολογία και θέσεις εργασίας. Από την άλλη, δημιουργούν έναν νέο ομφάλιο λώρο προς την κινεζική βιομηχανία, που δύσκολα μπορεί να κοπεί χωρίς οικονομικό κόστος.
Η Ισπανία, η Ουγγαρία και η Γερμανία – χώρες που έχουν δεχθεί μεγάλες κινεζικές επενδύσεις – θεωρούνται πλέον στρατηγικοί εταίροι του Πεκίνου εντός της ΕΕ, γεγονός που προκαλεί ανησυχία στις Βρυξέλλες και την Ουάσιγκτον.
Σε αυτό το παγκόσμιο σύστημα, η Κίνα δεν κυριαρχεί απλώς με φθηνή εργασία, αλλά με μονοπώλια γνώσης, υλικών και τεχνολογίας. Σε έναν κόσμο που αλλάζει γρήγορα, η εξάρτηση αυτή είναι κάτι περισσότερο από οικονομικό φαινόμενο, είναι εργαλείο εξουσίας.
Αν η Ευρώπη δεν αναπτύξει δική της παραγωγική βάση, κινδυνεύει να μείνει τεχνολογικά υποτελής, διαπιστώνοντας ότι, στο όνομα της πράσινης ανάπτυξης και καινοτομίας, έχει παραδώσει το μέλλον της στα κινεζικά εργοστάσια.
Η επένδυση της CATL στην Ισπανία είναι μόνο ένα πρόσφατο παράδειγμα, αλλά καθρεφτίζει ευρύτερες τάσεις όπως την προσπάθεια της Κίνα να ‘δέσει’ τον κόσμο στα δικά της δίκτυα παραγωγής, ψηφιοποίησης, ενέργειας και χημικών, ώστε να έχει μεγαλύτερη στρατηγική ευελιξία και πολιτική ισχύ.
Όσο ο υπόλοιπος κόσμος συνεχίζει να εξαρτάται από τα κινεζικά προϊόντα, υλικά και τεχνολογίες τόσο η Κίνα θα κρατά στα χέρια της ένα αόρατο, αλλά πανίσχυρο, μοχλό επιρροής.
Το τσάι είναι το δεύτερο πιο διαδεδομένο ρόφημα στον κόσμο μετά το νερό και γύρω του έχουν αναπτυχθεί μοναδικά έθιμα και παραδόσεις. Από την καλλιέργεια και την επεξεργασία των φύλλων μέχρι τις τελετές και τους συμβολισμούς, κάθε πολιτισμός έχει προσδώσει το δικό του νόημα σε ένα φλυτζάνι τσαγιού. Στη σειρά αυτή παρουσιάζουμε πτυχές της ιστορίας και των εθίμων του τσαγιού, φωτίζοντας την πολιτισμική του διάσταση.
Καθώς το φεγγάρι γεμίζει στον ουρανό του φθινοπώρου, εκατομμύρια οικογένειες σε ολόκληρη την Κίνα συγκεντρώνονται για να γιορτάσουν το μέσον του φθινοπώρου, μια από τις πιο αγαπημένες και ποιητικές γιορτές του κινεζικού πολιτισμού. Στη Δύση, η αντίστοιχη γιορτή είναι η «πανσέληνος της συγκομιδής», που είναι η πανσέληνος που βρίσκεται πλησιέστερα στην φθινοπωρινή ισημερία. Αυτή η γιορτή πέφτει πάντα τη δέκατη πέμπτη ημέρα του όγδοου σεληνιακού μήνα. Φέτος αντιστοιχεί στις 6 Οκτωβρίου.
Η γιορτή αυτή, γνωστή και ως zhongqiu jie [τζονγκτσιού τζιε], τιμά τη συνοχή της οικογένειας, τη σοδειά και τη φωτεινότητα του φεγγαριού, που συμβολίζει την πληρότητα και την αναγέννηση. Οι πρώτες καταγραφές αυτής της γιορτής χρονολογούνται από τη δυναστεία Τζόου, περίπου 3.000 χρόνια πριν. Αυτοκράτορες σε όλη την κινεζική ιστορία λάτρευαν το φθινόπωρο και το τιμούσαν με μια τελετουργία που έφερνε στη χώρα άφθονη σοδειά.
Στην καρδιά αυτής της γιορτής δεσπόζει ένα γλυκό σύμβολο: το mooncake (μούνκεϊκ/φεγγαρόπιτα), ένα μικρό, στρογγυλό γλυκό που ενσαρκώνει την τελειότητα και την ενότητα της οικογένειας. Κι όπως σε κάθε κινεζική παράδοση, το τσάι δεν λείπει ποτέ από το τραπέζι. Η συνύπαρξη των mooncake με ένα φλιτζάνι ζεστού ή δροσερού τσαγιού είναι μια τελετουργία γεύσης, ισορροπίας και φιλοσοφίας.
Τα παραδοσιακά αυτά στρογγυλά γλυκίσματα, με τραγανή ή μαλακή κρούστα, είναι γεμισμένα με διάφορα γλυκά ή αλμυρά υλικά. Κλασικές γεύσεις περιλαμβάνουν πάστα από κόκκινα φασόλια, πάστα λωτού, πάστα χουρμά ή κρόκο πάπιας αλατισμένο, ενώ υπάρχουν και εκδοχές με πέντε ξηρούς καρπούς ή κρέας και ζαμπόν. Τα mooncake προέρχονται από τη δυναστεία Γιουάν (1279-1368), απότοκο του τμήματος της μογγολικής αυτοκρατορίας που κυβερνούσε ο Κουμπλάι Χαν.
Σήμερα, η δημιουργικότητα δεν έχει όρια: γεύσεις όπως τάρο, ανανάς, σοκολάτα, καφές, ντούριαν, ακόμη και παγωμένο mooncake (snow-skin) έχουν κάνει την εμφάνισή τους, εκφράζοντας τη σύγχρονη αισθητική της ασιατικής γαστρονομίας.
Η τέχνη της ισορροπίας: Το τσάι και τα mooncake
Στην κινεζική παράδοση, το τσάι δεν είναι απλώς ένα ρόφημα. Είναι τελετή, φιλοσοφία και γλώσσα επικοινωνίας. Η διαδικασία της προετοιμασίας και του σερβιρίσματος του τσαγιού ενσαρκώνει τις αξίες της ηρεμίας, σεβασμού, καθαρότητας και αρμονίας.
Παραδοσιακά κινεζικά mooncake, συνοδευόμενα από τσάι. (Shutterstock)
Η επιλογή του σωστού τσαγιού είναι μια μορφή τέχνης, που συνδέεται με τη βαθιά φιλοσοφία της κινεζικής τελετής του τσαγιού (Cha Dao), δηλαδή του «Δρόμου του τσαγιού». Η τελετή αυτή διδάσκει την ισορροπία των αντιθέτων: το ζεστό και το κρύο, το γλυκό και το πικρό, το πλούσιο και το λεπτό. Αυτή η ίδια αρχή καθοδηγεί και την ιδανική σύζευξη του τσαγιού με τα mooncake.
Κατά τη διάρκεια της Γιορτής του Φθινοπώρου, η πράξη τού να μοιράζεσαι mooncake, πίνοντας τσάι κάτω από το φως του φεγγαριού εκφράζει ενότητα και ευγνωμοσύνη, και λειτουργεί ως υπενθύμιση της κυκλικής φύσης της ζωής και της σημασίας των ανθρώπινων δεσμών.
Θα μπορούσαμε να συνοψίσουμε κάποιους επιτυχημένους συνδυασμούς:
* Τα πράσινα και ελαφριά ούλονγκ συνοδεύουν τα απαλότερα, γλυκά mooncake.
* Τα μαύρα τσάγια ισορροπούν τα έντονα ή αλμυρά γεμίσματα.
* Το Pu Erh και το χρυσάνθεμο εξισορροπούν τα λιπαρά και τηγανιτά.
* Τα λευκά και αρωματικά τσάγια ταιριάζουν με φρουτώδεις ή μοντέρνες γεύσεις.
Προτάσεις για τέλειο ταίριασμα
1. Γλυκές πάστες (φασόλι, λωτός, τάρο): Τα γλυκά αυτά γεμίσματα χρειάζονται τσάγια που εξισορροπούν τη γλυκύτητα, όπως μαύρο τσάι keemun ή lapsang souchong (χωρίς καπνιστή γεύση), πράσινο τσάι lonjing με απαλή καρυδένια επίγευση, λευκό τσάι bai mu dan για ήπια φρεσκάδα, ελαφρύ ούλονγκ tie guan yin, που προσθέτει αρωματική κομψότητα.
2. Chaozhou-style mooncake (τηγανιτά με φύλλο τύπου σφολιάτας): Με την πλούσια βουτυρώδη υφή τους ταιριάζουν άψογα με ripe pu erh (ώριμο pu erh) και τσάι χρυσάνθεμου ή οσμανθoύ, που καθαρίζουν τον ουρανίσκο.
3. Snow-skin ή ice mooncake (παγωμένα ή ψυγείου): Αυτά τα δροσερά, μαλακά mooncake συνδυάζονται όμορφα με κρύο πράσινο τσάι ή jasmine cold brew, για φρεσκάδα και αρωματική λεπτότητα.
4. Αλμυρά mooncake (με κρέας ή ζαμπόν). Οι πιο βαριές, πικάντικες εκδοχές αναδεικνύονται με καβουρδισμένα ούλονγκ όπως da hong pao ή dan cong, παλαιωμένο λευκό τσάι που ισορροπεί τη λιπαρότητα.
5. Με κρόκο πάπιας (salted duck yolk): Η αλμυρή πλούσια γεύση του ταιριάζει με: jin jun mei ή yunnan gold, μαύρα τσάγια με μελένιο άρωμα.
6. Mooncake με ξηρούς καρπούς ή μαύρο σουσάμι: Η γεμάτη υφή και η φυσική λιπαρότητα απαιτούν ώριμο pu erh, που προσφέρει γήινη, καθαρή αντίθεση.
7. Custard lava mooncake (με ρευστή κρέμα): Για αυτήν τη σύγχρονη απόλαυση προτείνεται ελαφρύ μαύρο τσάι jin jun mei ή για πιο καθαρό τελείωμα, pu erh με άνθη χρυσάνθεμου.
8. Matcha mooncake: Η βοτανική, ήπια πικράδα του μάτσα ταιριάζει υπέροχα με τσάι φαγόπυρου και πράσινο τσάι με γιασεμί, για πιο λουλουδένια ισορροπία.
9. Φρουτώδη και σύγχρονα mooncake (ανανάς, καρύδα, ντούριαν): Για τα ελαφρά ή εξωτικά γεμίσματα προτείνονται αφεψήματα με χρυσάνθεμο ή φρούτα είτε απαλά πράσινα τσάγια, που ενισχύουν την καθαρότητα της γεύσης.
10. Σοκολατένια mooncake: Η βαθιά σοκολατένια γεύση ισορροπεί υπέροχα με παλαιωμένο pu erh για γήινη, βελούδινη αντίθεση ή με dian hong, μαύρο τσάι με φυσική κρεμώδη υφή.
* * * * *
Στη σειρά «Η τέχνη της τελετής του τσαγιού» έχουν δημοσιευθεί μέχρι στιγμής τα:
Το Χάρβαρντ γκρεμίζει τα ακαδημαϊκά όρια. Το ιστορικό πανεπιστήμιο που για αιώνες θεωρούνταν σύμβολο ακαδημαϊκής αριστείας, βρέθηκε ξανά στο προσκήνιο όχι για μια νέα επιστημονική ανακάλυψη ή για τη διάκριση ενός διακεκριμένου ερευνητή, αλλά για την απόφασή του να προσλάβει έναν drag performer στην έδρα του.
Η πρόσληψη drag performer (άντρα που παρουσιάζει σόου ντυμένος ως γυναίκα) ως επισκέπτη καθηγητή προκαλεί συζητήσεις για τα όρια της ακαδημαϊκής ελευθερίας και το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης.
Το Χάρβαρντ ανακοίνωσε την απρόσμενη – και αμφιλεγόμενη – προσθήκη στο διδακτικό του δυναμικό: τον Καρήμ Κουμπτσαντανί (Kareem Khubchandani), γνωστό με το καλλιτεχνικό ψευδώνυμο ΛαΧόρ Βατζιστάν (LaWhore Vagistan), ως επισκέπτη καθηγητή από το πανεπιστήμιο Ταφτς (Tufts), στο Πρόγραμμα Σπουδών Φύλου και Σεξουαλικότητας (Studies of Gender and Sexyality). Πρόκειται για μια περσόνα που οι ακαδημαϊκοί έχουν καταστήσει αναπόσπαστο μέρος της παιδαγωγικής τους πρακτικής.
Σχετικά με την επιλογή του ψευδωνύμου του, είχε πει τα εξής, σε συνέντευξή του, το 2015, στο John Hopkins University Press: «Διάλεξα το όνομα ‘LaWhore’ επειδή η οικογένειά μου έχει τις ρίζες της στο Πακιστάν: η Λαχόρη είναι μια σημαντική πόλη στο Πακιστάν. Και το Βατζιστάν επειδή βλέπω την υποήπειρο ως ένα μεγάλο, όμορφο Βαγκιστάν», αναφερόμενος μεταφορικά στην υποήπειρο της Νότιας Ασίας με την Ινδία, το Πακιστάν και το Μπαγκλαντές ως αναφορά στο γυναικείο σώμα, το οποίο παρουσιάζει συμβολικά ως «χώρο μετάβασης και δυνατοτήτων». [1] Επίσης, σε εκείνη τη συνέντευξη, συζήτησε την «ταυτότητα φύλου στην τάξη, τη φυλή και την εκπροσώπηση στην ερμηνεία, καθώς και τους σεξουαλικά ενεργούς χαρακτήρες της Disney».
Η θητεία του θα περιλαμβάνει δύο μαθήματα: Το «Εθνογραφία των Κουήρ» (Queer Ethnography) στο φθινοπωρινό εξάμηνο, μια εισαγωγή στην εθνογραφία με έμφαση στο σώμα, την απόλαυση, τη δύναμη και τη σεξουαλικότητα., και το «RuPaulitics; Drag, Race, and Desire» στο εαρινό εξάμηνο, που αποτελεί ανάλυση της πολιτικής και πολιτισμικής δυναμικής του φαινομένου RuPaul’s Drag Race (διάσημη τηλεοπτική επιτυχία που ξεκίνησε στις ΗΠΑ το 2009 με drag performer), της drag κουλτούρας και της διαπλοκής της με φυλή, σεξουαλικότητα και ταυτότητα.
Ποιος είναι ο Καρήμ Κουμπτσαντανί / ΛαΧόρ Βατζιστάν
Ο Κουμπτσαντανί είναι ακαδημαϊκός, αναπληρωτής καθηγητής στα τμήματα θεάτρου, χορού και στις σπουδές Φυλής, Αποικιοκρατίας και Διασποράς στο Πανεπιστήμιο Ταφτς. Έχει επίσης δημιουργήσει την περσόνα ΛαΧόρ Βατζιστάν, έναν χαρακτήρα που συνδυάζει αφήγηση, stand-up, χορό και πρόζα. Ο Κουμπτσαντανί έχει γράψει πολλά βιβλία με επίκεντρο τη ΛΟΑΤΚΙ+ κοινότητα· το νέο του βιβλίο, με τίτλο «Lessons in Drag», ασχολείται με τη διασταύρωση του ακαδημαϊκού χώρου και της drag performance. Ειδικεύεται δηλαδή στις σπουδές περφόρμανς, στις κουήρ σπουδές και στις σπουδές Νότιας Ασίας.
Ο ευγενής στόχος του είναι να φέρει «το νυχτερινό κέντρο διασκέδασης στην τάξη και αντίστροφα, διδάσκοντας κριτική θεωρία φυλής, μετααποικιακή θεωρία και θεωρία φύλου μέσω του συγχρονισμού χειλιών και διαλέξεων.
Στα έργα του – π.χ. στα βιβλία «Ishtyle: Accenting Gay Indian Nightlife» και «Decolonize Drag» ασχολείται με το πώς η κουλτούρα του drag και οι νυχτερινές κοινότητες μεταναστών συνδέονται με ταυτότητα, πολιτική και αυτοαποικιοποίηση.
Αντιδράσεις και προβληματισμοί
Καθώς η είδηση διαδόθηκε με ταχύτητα αστραπής, η ιστοσελίδα LBGTQ Pink News ανακοίνωσε την πρόσληψη, γράφοντας ότι «οι δεξιοί είναι έξαλλοι» γι’ αυτό. Αντιθέτως, οι περισσότεροι δεξιοί το βρήκαν «απίστευτα αστείο» και το έλεγξαν ξανά για να βεβαιωθούν ότι είναι αλήθεια. Τα μαθήματα που θα διδάσκει «μοιάζουν περισσότερο με προσφορές σε ένα κοινοτικό κέντρο LBTQ στο Πόρτλαντ, όχι στο πιο έγκριτο πανεπιστήμιο της χώρας». ‘Η πρώην έγκριτο πανεπιστήμιο, κάποτε γνωστό για την ακαδημαϊκή του αυστηρότητα και αριστεία.
Κριτικές λένε ότι αυτό το είδος διδασκαλίας και θεματολογίας υποσκάπτει τα ακαδημαϊκά στάνταρ ή ότι εκτρέπει σε επιπόλαιες θεματικές. Μιλούν για εκφυλισμό των ακαδημαϊκών σπουδών, υποστηρίζοντας ότι η πανεπιστημιακή αίθουσα μετατρέπεται σε θέατρο και ότι η αριστεία αντικαθίσταται από θεάματα.
Από την άλλη, υποστηρικτές τη θεωρούν πρωτοποριακή προσέγγιση που ενώνει τέχνη, θεωρία και εμπειρία, μια μορφή «μάθησης επί σκηνής» όπου η παράσταση και η θεωρία αλληλοτροφοδοτούνται.
‘Εχει επίσης προκύψει πολιτικό πλαίσιο. Όταν έγινε η πρόσληψη, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ, είχε ήδη συμφωνήσει να αποδεσμεύσει σημαντικά ομοσπονδιακά κονδύλια προς το Χάρβαρντ, ενώ γενικότερα αυτή την περίοδο, η ανώτατη εκπαίδευση στις Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκεται στο επίκεντρο πολιτικών και κοινωνικών αντιπαραθέσεων. Για ορισμένους, η απόφαση του Χάρβαρντ αποτελεί παράδειγμα του πώς τα κορυφαία πανεπιστήμια υιοθετούν πλέον πολιτιστικά και ιδεολογικά πρότζεκτ που απομακρύνονται από τον πυρήνα της κλασικής ακαδημαϊκής έρευνας.
Το ζήτημα δεν αφορά μόνο το αν ένα μάθημα για το drag έχει θέση στο Χάρβαρντ. Θέτει ευρύτερα ερωτήματα, όπως για το πού βρίσκονται τα όρια της ακαδημαϊκής ελευθερίας, πότε η πανεπιστημιακή διδασκαλία γίνεται πολιτικό ή πολιτιστικό ακτιβιστικό εργαλείο, και ακόμα για το ποια είναι τελικά η αποστολή των κορυφαίων πανεπιστημίων: η αναζήτηση γνώσης ή η προβολή ιδεολογικών και καλλιτεχνικών τάσεων;
Η υπόθεση ΛαΧόρ Βατζιστάν δείχνει πως η συζήτηση για το μέλλον της ανώτατης εκπαίδευσης μόλις ξεκινά.
ΣΗΜΕΙΩΣΕΙΣ
1. Η επιλογή του ονόματος δεν είναι τόσο αθώα όσο δηλώνει ο κάτοχός του, αφού για τους ομιλούντες την αγγλική οι ηχητικές και ορθογραφικές σεξουαλικές συνυποδηλώσεις είναι παραπάνω από εμφανείς: whore σημαίνει πόρνη, ενώ vagina γυναικείος κόλπος.
Την Τετάρτη 1η Οκτωβρίου εκδικάστηκαν στο Συμβούλιο της Επικρατείας οι δέκα προσφυγές που έχουν κατατεθεί ενάντια στο Προεδρικό Διάταγμα που ενέκρινε το master plan της Cosco για το λιμάνι του Πειραιά. Το διάταγμα είχε συνυπογραφεί το Ιανουάριο του 2023 από τους υπουργούς Πολιτισμού, Ναυτιλίας και Περιβάλλοντος.
Οι προσφυγές προέρχονται από ένα ευρύ φάσμα φορέων και συλλογικοτήτων: το Παρατηρητήριο Πειραϊκής, τον Δικηγορικό Σύλλογο Πειραιά, το Εργατικό Κέντρο Πειραιά, τη ΣΕΝΑΒΙ, τον Δήμο Κερατσινίου-Δραπετσώνας, τον Σύλλογο Έκτακτων Αρχαιολόγων, τον Τερψιχώρο, περιφερειακούς και δημοτικούς αιρετούς, κατοίκους, την ευρωβουλευτή της Πλεύσης Ελευθερίας, καθώς και άλλες συλλογικότητες. Οι ενστάσεις τους αφορούν όχι μόνο την επέκταση της κρουαζιέρας, αλλά και τις επιπτώσεις του σχεδίου σε όλους τους παραλιμένιους δήμους: Πειραιά, Κερατσίνι-Δραπετσώνα, Πέραμα και Σαλαμίνα.
Τα σημεία αιχμής
Στα κείμενα των προσφυγών αναδεικνύονται σοβαρές παραλείψεις και κίνδυνοι που θέτουν σε δοκιμασία την ασφάλεια, την υγεία και την πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής:
* Έλλειψη ακτομηχανικής μελέτης για την προστασία του Ταφικού Μνημείου του Θεμιστοκλή.
* Κυκλοφοριακή υπερφόρτωση στον Πειραιά, λόγω της νέας λιμενικής εγκατάστασης στην Πειραϊκή, χωρίς μελέτες φέρουσα ικανότητας.
* Ατμοσφαιρική ρύπανση από τα πλοία κρουαζιέρας και τις μεταφορικές υπηρεσίες που τα συνοδεύουν, με σοβαρούς κινδύνους για τη δημόσια υγεία.
* Επικινδυνότητα της σχεδιαζόμενης εγκατάστασης LNG σε άμεση γειτνίαση με τον αστικό ιστό.
Κατά τη διάρκεια της συζήτησης, το ζήτημα των ατμοσφαιρικών ρύπων και των επιπτώσεών τους στη δημόσια υγεία αναδείχθηκε ως κυρίαρχο επιχείρημα από όλες τις πλευρές των προσφευγόντων. Σύμφωνα με την τοποθέτηση της Προέδρου του επταμελούς τμήματος, το Δικαστήριο αναμένεται να δώσει ιδιαίτερη βαρύτητα στο συγκεκριμένο ζήτημα.
Κερδοφορία και δημόσιο συμφέρον
Ποιο είναι το πλαίσιο της επένδυσης; Πώς λειτουργεί η Cosco; Και γιατί οι τοπικές κοινωνίες αντιδρούν;
Η Cosco, ως ένας από τους μεγαλύτερους λιμενικούς και ναυτιλιακούς κολοσσούς παγκοσμίως, αντιμετωπίζει το λιμάνι του Πειραιά πρωτίστως ως κόμβο εμπορικής και τουριστικής κερδοφορίας. Το master plan της, που παρουσιάζεται ως στρατηγική επένδυση για την «ανάπτυξη», στην πραγματικότητα στοχεύει στη μέγιστη εκμετάλλευση των θαλάσσιων και χερσαίων υποδομών χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες και τις τοπικές κοινωνίες.
Η επέκταση της κρουαζιέρας, οι νέες εγκαταστάσεις LNG και η εντατικοποίηση των εμπορευματικών ροών φέρνουν τεράστια κέρδη στην εταιρεία, όμως οι περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις – επιβάρυνση της ατμόσφαιρας, κυκλοφοριακό χάος, απειλές για την πολιτιστική κληρονομιά και καθημερινή πίεση στην ποιότητα ζωής – μετακυλίονται στους κατοίκους.
Η λογική του master plan στηρίζεται στη μονοδιάστατη αντίληψη της ανάπτυξης. Επενδύσεις που μεγιστοποιούν τα οικονομικά αποτελέσματα της εταιρείας, ενώ οι ευαίσθητες πτυχές της δημόσιας υγείας, της περιβαλλοντικής προστασίας και της κοινωνικής ισορροπίας μπαίνουν στο περιθώριο. Στην ουσία, πρόκειται για ένα μοντέλο «κερδών για λίγους, κόστους για πολλούς».
Έτσι, τα οικονομικά μεγέθη της εταιρείας διογκώνονται, αλλά η Πειραϊκή και οι γύρω δήμοι καλούνται να πληρώσουν το τίμημα.
Οι προσφεύγοντες τονίζουν ότι η δικαστική μάχη στο ΣτΕ αποτελεί καθοριστικό βήμα για την προστασία της ποιότητας ζωής όχι μόνο στον Πειραιά αλλά και στο σύνολο του λεκανοπεδίου. Όπως υπογραμμίζουν, το διακύβευμα δεν περιορίζεται σε ζητήματα τοπικού ενδιαφέροντος αλλά αφορά τη θεμελιώδη ανάγκη για πόλεις βιώσιμες, με καθαρό αέρα, ασφαλές περιβάλλον και σεβασμό στην ιστορική και πολιτιστική κληρονομιά.
Η διεθνής σκακιέρα μετατοπίζεται και το λιμάνι του Πειραιά βρίσκεται ξανά στο επίκεντρο γεωπολιτικών αντιπαραθέσεων. Σύμφωνα με αποκλειστικό ρεπορτάζ του Reuters, η κυβέρνηση Τραμπ εξετάζει τρόπους να περιορίσει την παγκόσμια επιρροή της Κίνας στον στρατηγικό τομέα των θαλάσσιων μεταφορών, βάζοντας στο μικροσκόπιο και την παρουσία της Cosco στον Πειραιά.
Η κυβέρνηση Τραμπ προετοιμάζει ένα σχέδιο για τον περιορισμό της κινεζικής επιρροής στις θαλάσσιες μεταφορές, με το βλέμμα στραμμένο στον Οργανισμό Λιμένος Πειραιώς (ΟΛΠ), όπου η κινεζική Cosco κατέχει το 67% των μετοχών.
Η εξέλιξη αυτή εντάσσεται σε μια ευρύτερη στρατηγική, καθώς η Ουάσιγκτον επιχειρεί να ανακτήσει χαμένο έδαφος σε έναν τομέα όπου το Πεκίνο έχει σημειώσει εντυπωσιακή πρόοδο την τελευταία δεκαετία.
Η κινεζική στρατηγική και ο «θαλάσσιος δρόμος του μεταξιού»
Η Κίνα μέσω της Cosco και άλλων κρατικών επιχειρήσεων, όπως η China Merchants και η SIPG, έχει επενδύσει σε περισσότερα από 120 λιμάνια παγκοσμίως από τον Αύγουστο του 2024, σύμφωνα με έκθεση που δημοσιεύθηκε πέρυσι από το Συμβούλιο Εξωτερικών Σχέσεων, μια αμερικανική δεξαμενή σκέψης. Η στρατηγική αυτή αποτελεί κεντρικό άξονα της πρωτοβουλίας «Belt and Road» («Μία ζώνη, ένας δρόμος» ή Νέος Δρόμος του Μεταξιού), με στόχο να εξασφαλίσει εμπορικές οδούς, να ενισχύσει τη ναυτιλιακή της ισχύ και να αποκτήσει γεωπολιτικό βάρος σε κρίσιμες θαλάσσιες περιοχές.
Ο Πειραιάς είναι ένα από τα πιο εμβληματικά παραδείγματα αυτής της στρατηγικής. Από την είσοδο της Cosco, το λιμάνι γνώρισε ραγδαία ανάπτυξη κατακτώντας τις πρώτες θέσεις ως προς τον όγκο διακίνησης εμπορευματοκιβωτίων. Για το Πεκίνο, ο Πειραιάς είναι πύλη εισόδου στην ευρωπαϊκή αγορά.
Η αμερικανική απάντηση: Περιορισμός και αναχαίτιση
Η Ουάσιγκτον βλέπει διαφορετικά τα πράγματα. Αξιωματούχοι εκφράζουν φόβους ότι η κινεζική παρουσία σε λιμάνια ανά τον κόσμο μπορεί να αξιοποιηθεί όχι μόνο για εμπορικούς σκοπούς, αλλά και για στρατιωτικούς ή κατασκοπευτικούς, θεωρώντας ότι η κινεζική παρουσία στα λιμάνια μπορεί να προσφέρει στρατιωτικό πλεονέκτημα, κατασκοπευτικές δυνατότητες και γεωπολιτικούς μοχλούς πίεσης που υπερβαίνουν κατά πολύ την εμπορική διάσταση.
Σύμφωνα με πληροφορίες, το σχέδιο των ΗΠΑ περιλαμβάνει την ενίσχυση δυτικών επενδυτών ώστε να αποκτήσουν κινεζικά μερίδια σε λιμάνια, τη στήριξη της αμερικανικής εμπορικής ναυτιλίας, που υστερεί κατά πολύ έναντι της κινεζικής και τη διεύρυνση συνεργασιών με συμμάχους, ώστε να μειωθεί η εξάρτηση από τα κινεζικά δίκτυα.
Στην πράξη, οι ΗΠΑ επιχειρούν την αποσύνδεση από κινεζικά στρατηγικά κεκτημένα, κάτι που αν προχωρήσει, θα μπορούσε να αλλάξει την ισορροπία δυνάμεων στη Μεσόγειο και πέραν αυτής.
«Πιστεύω ότι η νέα διοίκηση στις ΗΠΑ ασκεί πίεση κατά των Κινέζων σε όλα τα ευρωπαϊκά λιμάνια. Έχω την εντύπωση ότι οι ευρωπαϊκές χώρες θα συνάψουν ώριμες σχέσεις με τις ΗΠΑ. Το φαινόμενο της ισορροπίας είναι εξαιρετικά δύσκολο», σχολίασε στην Epoch Times ο Δρ Ιωάννης Νομικός, διευθυντής του Ερευνητικού Ινστιτούτου Ευρωπαϊκών και Αμερικανικών Σπουδών (RIEAS).
Η στρατιωτική και κατασκοπευτική διάσταση της κινεζικής παρουσίας στα λιμάνια
Η Κίνα, μέσω της Cosco και άλλων κρατικών εταιρειών, έχει αποκτήσει ή μισθώσει στρατηγικά λιμάνια σε Ασία, Ευρώπη, Αφρική και Αμερική. Επισήμως, οι επενδύσεις αυτές παρουσιάζονται ως εμπορικές κινήσεις που εξυπηρετούν τον «Νέο Δρόμο του Μεταξιού». Ωστόσο, πολλές δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών ανησυχούν για τρεις βασικούς λόγους:
1. Διπλή χρήση των λιμανιών: Ένα λιμάνι που ελέγχεται από κινεζική εταιρεία μπορεί να λειτουργεί κανονικά για εμπορικούς σκοπούς, αλλά ταυτόχρονα έχει τη δυνατότητα να παράσχει υποδομές υποστήριξης του κινεζικού ναυτικού (PLA Navy) σε περίπτωση κρίσης. Αυτό σημαίνει δυνατότητα ανεφοδιασμού, επισκευών ή στάθμευσης κινεζικών πολεμικών πλοίων.
2. Παρακολούθηση και συλλογή πληροφοριών: Τα λιμάνια είναι κόμβοι μεταφοράς όχι μόνο εμπορευμάτων αλλά και δεδομένων. Μέσω των συστημάτων logistics, των αισθητήρων και των δικτύων επικοινωνίας, οι κινεζικές εταιρείες θα μπορούσαν να αποκτήσουν ευαίσθητες πληροφορίες για τις κινήσεις στρατιωτικών πλοίων του ΝΑΤΟ, για εμπορικά ρεύματα και κρίσιμες εφοδιαστικές αλυσίδες, για τις αδυναμίες υποδομών σε κράτη-μέλη της Δύσης.
3. Μοχλός πίεσης σε περιόδους κρίσης: Εάν προκύψει γεωπολιτική αντιπαράθεση, η Κίνα θα μπορούσε να αξιοποιήσει την παρουσία της σε λιμάνια για να επιβραδύνει, περιορίσει ή διακόψει την πρόσβαση σε κρίσιμες εμπορικές οδούς. Αυτό θα είχε σοβαρές επιπτώσεις σε χώρες που εξαρτώνται από τα κινεζικά δίκτυα.
4. Παράδειγμα Τζιμπουτί: Το πιο χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι το Τζιμπουτί, όπου η Κίνα ξεκίνησε με εμπορικές επενδύσεις και στη συνέχεια δημιούργησε την πρώτη υπερπόντια στρατιωτική της βάση. Το σενάριο αυτό ανησυχεί τη Δύση, καθώς θεωρείται ότι θα μπορούσε να επαναληφθεί σε άλλα στρατηγικά λιμάνια.
Η δύσκολη θέση της Ελλάδας
Η Αθήνα βρίσκεται σε λεπτή θέση. Από τη μια πλευρά, η κινεζική επένδυση στον Πειραιά έχει αποφέρει απτά οικονομικά οφέλη και έχει αναβαθμίσει τη γεωοικονομική θέση της χώρας. Από την άλλη, η Ελλάδα είναι μέρος του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, δεσμευμένη σε συμμαχίες που ενδέχεται να βρεθούν σε αντίθεση με τα κινεζικά συμφέροντα.
Μέχρι στιγμής, η ελληνική κυβέρνηση δηλώνει ότι δεν έχει λάβει καμία επίσημη ενημέρωση για πιθανές αμερικανικές πρωτοβουλίες. Ωστόσο, η συζήτηση για το μέλλον του λιμανιού ενδέχεται να εξελιχθεί σε πεδίο πιέσεων και διλημμάτων.
«Δεν μπορούν να στραφούν νομικά κατά της Κίνας! Αλλά μπορούν να δημιουργήσουν ατελείωτα γραφειοκρατικά εμπόδια που θα δυσχεράνουν τη λειτουργία των Κινέζων σε ευρωπαϊκά λιμάνια – και [θα την καταστήσουν] νομίζω ασύμφορη νομικά», εξηγεί ο Δρ Νομικός, δίνοντας μια ρεαλιστική εικόνα των εργαλείων που διαθέτει η Δύση.
Νομικές και επενδυτικές προεκτάσεις
Η υπόθεση δεν είναι μόνο γεωπολιτική, αλλά και νομική. Η Cosco, ως πλειοψηφών μέτοχος, έχει ισχυρά δικαιώματα που προστατεύονται από διεθνείς συμφωνίες και το ευρωπαϊκό δίκαιο. Οποιαδήποτε απόπειρα αλλαγής του καθεστώτος θα μπορούσε να οδηγήσει σε δικαστικές προσφυγές ή σε διπλωματικές εντάσεις.
Παράλληλα, η αμφισβήτηση μιας μεγάλης επένδυσης θα μπορούσε να κλονίσει την εμπιστοσύνη άλλων διεθνών επενδυτών απέναντι στην Ελλάδα.
Τι διακυβεύεται
Ο Πειραιάς δεν είναι απλώς ένα λιμάνι. Είναι σύμβολο της νέας εποχής γεωπολιτικού ανταγωνισμού. Η έκβαση της αντιπαράθεσης ΗΠΑ-Κίνας γύρω από το ελληνικό λιμάνι θα δείξει πολλά για το πώς η Ευρώπη και η Μεσόγειος θα ισορροπήσουν στο μέλλον, ανάμεσα σε δύο υπερδυνάμεις που διεκδικούν τον έλεγχο της παγκόσμιας ναυτιλιακής αρχιτεκτονικής.
Το τσάι είναι το δεύτερο πιο διαδεδομένο ρόφημα στον κόσμο μετά το νερό και γύρω του έχουν αναπτυχθεί μοναδικά έθιμα και παραδόσεις. Από την καλλιέργεια και την επεξεργασία των φύλλων μέχρι τις τελετές και τους συμβολισμούς, κάθε πολιτισμός έχει προσδώσει το δικό του νόημα σε ένα φλιτζάνι τσαγιού. Στη σειρά αυτή παρουσιάζουμε πτυχές της ιστορίας και των εθίμων του τσαγιού, φωτίζοντας την πολιτισμική του διάσταση.
Η Κίνα είναι η γενέτειρα του τσαγιού και του γκόνγκφου τσα, της «τέχνης του τσαγιού», μιας παράδοσης που ξεπερνά την απλή παρασκευή ροφήματος. Η κινεζική τελετή του τσαγιού αποτελεί μια εμπειρία γεύσης, φιλοσοφίας και κοινωνικότητας, που εδώ και αιώνες καλλιεργεί την αρμονία ανάμεσα στη φύση και τον άνθρωπο.
Η Epoch Times παρευρέθηκε σε μια κινεζική τελετή του τσαγιού στην Αθήνα, όπου ο μάστερ Τσενγκ μαζί με την κόρη του, Μέλοντυ, μύησαν το κοινό στη σοφία της τέχνης του τσαγιού.
(Έφη Γκανά/The Epoch Times Greece)
Η φιλοσοφία πίσω από την τελετή
Η φιλοσοφία της τελετής ενσωματώνει ποικίλα ρεύματα σκέψης της αρχαίας Κίνας, όπως τον Κομφουκιανισμό και τον Ταοϊσμό. Στόχος της είναι η αρμονία, η γαλήνη, η ευχαρίστηση και η αλήθεια, όπως ανέφερε ο μάστερ Τσενγκ. Δεν αποτελεί απλώς μια μορφή τέχνης του τσαγιού, είναι στάση ζωής και πνευματική αναζήτηση.
Παράλληλα, η τελετή έχει έντονο κοινωνικό χαρακτήρα. Κατά τη διάρκειά της, η συνομιλία αποκτά βάθος και γίνεται ευκαιρία για ουσιαστική επικοινωνία. Θέματα όπως η ποίηση, η καλλιγραφία, η μουσική ή η λογοτεχνία, αλλά και η καθημερινότητα αποτελούν αντικείμενα συζήτησης, μετατρέποντας το τσάι σε όχημα πολιτισμικής ανταλλαγής και καθημερινής συνδιαλλαγής.
Οι κατηγορίες του τσαγιού
Στην παραδοσιακή κινεζική αντίληψη, υπάρχουν έξι βασικές κατηγορίες τσαγιού: πράσινο, κόκκινο (αυτό που αποκαλούμε μαύρο στη Δύση), λευκό, κίτρινο, μαύρο και oolong.
Οι νεότερες γενιές συχνά προσθέτουν και τα αρωματισμένα τσάγια, με πιο δημοφιλές το τσάι γιασεμιού, που έχει ως βάση το πράσινο τσάι. Ωστόσο, οι παλαιότεροι υποστηρίζουν ότι τα αρωματικά τσάγια δεν αποτελούν ξεχωριστή κατηγορία. Πριν από 100, 200, 300 χρόνια οι κατηγορίες ήταν εκατοντάδες – όπως το κρασί, κάθε περιοχή είχε τη δική της ποικιλία και οι άνθρωποι ζητούσαν συγκεκριμένο είδος, όχι κάποια γενική κατηγορία.
Το μυστικό βρίσκεται στον βαθμό οξείδωσης των φύλλων:
Πράσινο: 0%
Λευκό/Κίτρινο: 15-30%
Κόκκινο: σχεδόν 100%
Μαύρο (Pu-er): συνεχίζει να ωριμάζει για χρόνια
Oolong: περίπου 50%
Έτσι, το πράσινο διατηρείται περίπου για έναν χρόνο, το κόκκινο για τρία, ενώ το Pu-er μπορεί να διατηρηθεί για πάνω από έναν αιώνα, αποκτώντας κάθε φορά νέα γεύση. Έχουν αναφερθεί τσάγια Pu-er ηλικίας άνω των 140 ετών. Στην Ασία, σύμφωνα με την άποψη του κου Τσενγκ, οι γνώστες προτείνουν το κόκκινο τσάι στους ‘αρχάριους’, επειδή θεωρείται πιο «θερμό» και φιλικό προς το στομάχι, ενώ στην Ευρώπη το πράσινο έχει μεγαλύτερη απήχηση, λόγω διαφορετικών διατροφικών συνηθειών.
Η συλλογή γίνεται με το χέρι, συχνά από νεαρές κοπέλες τα ξημερώματα, κάτι που αυξάνει την αξία του τσαγιού. Έπειτα τα φύλλα καβουρδίζονται για να φύγει η υγρασία και μπαίνουν σε σκιερά δωμάτια για οξείδωση. Τα τσάγια με υψηλότερη οξείδωση μπορούν να εκχυλιστούν έως και έξι φορές (έξι γύρους), δίνοντας διαφορετική γεύση κάθε φορά.
Στην τελετή, τα φύλλα ξεπλένονται μια φορά με καυτό νερό και το πρώτο εκχύλισμα συνήθως δεν το πετάνε αλλά, όπως είπε ο κος Τσενγκ στην Epoch Times, το χρησιμοποιούν για να «ποτιστούν» τα πήλινα ζωάκια που συνήθως αποτελούν μέρος του στολισμού του τραπεζιού, με πιο διάσημο τον βάτραχο που κρατά ένα κέρμα στο στόμα του, ως σύμβολο καλοτυχίας και πλούτου.
Σκεύη, συμβολισμοί και κανόνες
Σε ερώτηση της Epoch Times σχετικά με τον συμβολισμό των σκευών, ο κος Τσενγκ είπε ότι τα σκεύη έχουν σίγουρα σημασία, καθώς η αισθητική του σερβίτσιου ενισχύει την τελετουργικότητα και αντανακλά την προσωπικότητα του οικοδεσπότη.
(Έφη Γκανά/The Epoch Times Greece)
Οι άνθρωποι που έφτιαχναν παλιά τις τσαγιέρες, τις αντάλλασσαν με φαγητό. Υπάρχουν τσαγιέρες που κοστίζουν σήμερα τέσσερα εκατομμύρια ευρώ. Αυτές βέβαια δεν κυκλοφορούν στην αγορά.
Ωστόσο, σύμφωνα με τη φιλοσοφία του τσαγιού, η αλήθεια βρίσκεται στην απλότητα. Η ουσία δεν είναι τα υλικά, αλλά η διάθεση – ακόμη και με ένα απλό φλιτζάνι μπορεί κανείς να αντλήσει χαρά.
Η τελετή έχει και κοινωνικούς κανόνες. Η Μέλοντυ, με έναν πρόσχαρο τόνο, μεταφράζοντας τα λόγια του πατέρα της μας είπε ότι το τσάι σερβίρεται στο 80% του φλιτζανιού. Αν το γεμίσετε μέχρι πάνω, θεωρείται ότι «διώχνετε» τον επισκέπτη.
Οι καλεσμένοι, την ώρα που ο οικοδεσπότης τούς σερβίρει το τσάι, ευχαριστούν χτυπώντας απαλά το τραπέζι με τα δύο δάχτυλα ( με τον δείκτη και τον μέσο) ή με μια κλειστή γροθιά αν πρόκειται για μεγαλύτερο οικοδεσπότη.
Τα διακοσμητικά στο τραπέζι, όπως φρέσκα λουλούδια σε λεπτεπίλεπτα βάζα και διάφορα μικρά αντικείμενα, αντανακλούν την προσωπικότητα του οικοδεσπότη και γίνονται αφορμή για συζήτηση.
Το τραπέζι του τσαγιού συνήθως είναι κατασκευασμένο με αυλάκια που μαζεύουν το νερό αν τυχόν να χυθεί.
Η τελετή στη σύγχρονη κοινωνία
Ο κος Τσενγκ τόνισε πως η εμφάνιση του τσαγιού έχει παίξει σημαντικό ρόλο σε κάθε εποχή, αλλά στη σημερινή κοινωνία η αξία του είναι ακόμη πιο εμφανής. Σε έναν κόσμο όπου η τεχνολογία επιταχύνει τους ρυθμούς και οι ανθρώπινες σχέσεις γίνονται πιο περίπλοκες, το τσάι μάς βοηθά να ξαναβρούμε την απλότητα. Η τελετή προσφέρει χώρο για ήρεμη επικοινωνία, ενώ ακόμη και όταν κάποιος πίνει τσάι μόνος, λεπταίσθητα στοιχεία αυτή της διαδικασίας όπως τα αρώματα που αναδύονται ή η παρατήρηση της μεταμόρφωσης των φύλλων μέσα στο νερό, μπορεί να αποτελέσουν πηγή πνευματικής παρηγοριάς και έμπνευσης.
Σύγκριση με την ιαπωνική τελετή
Η κινεζική τελετή είναι πιο ευέλικτη και εστιάζει στην ποικιλία και την απόλαυση της γεύσης. Η ιαπωνική τελετή (Τσανογιού) είναι πιο αυστηρή και βαθιά συνδεδεμένη με τον Βουδισμό Ζεν, με έμφαση στο ουάμπι-σάμπι, την ομορφιά της απλότητας και της παροδικότητας. Η μεν κινεζική δημιουργεί ατμόσφαιρα κοινωνικής επικοινωνίας, η δε ιαπωνική μια εμπειρία εσωτερικής περισυλλογής. Το κινεζικό γκόνγκφου τσα μπορεί να διαρκέσει ώρες, με πολλαπλές εκχυλίσεις και ζωντανές συζητήσεις, ενώ το ιαπωνικό τελετουργικό εστιάζει στη μια στιγμή, στη σιωπή και στην απλότητα.
Η κινεζική τελετή του τσαγιού δεν είναι μόνο γεύση αλλά τρόπος ζωής. Από την αυστηρότητα της οξείδωσης μέχρι το χαμόγελο ενός συμβολικού πήλινου βατράχου, υπενθυμίζει ότι το τσάι δεν είναι απλώς ποτό, αλλά φιλοσοφία ζωής. Με ιστορία αιώνων, συνδυάζει φιλοσοφία, κοινωνικότητα και πνευματική αναζήτηση. Είναι μια γέφυρα ανάμεσα στο χθες και το σήμερα, στη φύση και τον άνθρωπο. Είτε με ένα απλό φλιτζάνι είτε με ένα καλαίσθητο σετ, το γκόνγκφου τσα υπενθυμίζει ότι ακόμη και μέσα στον θόρυβο της σύγχρονης εποχής, υπάρχει χώρος για γαλήνη, αρμονία και αληθινή επικοινωνία.
* * * * *
Στη σειρά «Η τέχνη της τελετής του τσαγιού» έχουν δημοσιευθεί μέχρι στιγμής τα:
Η Κίνα του Σι Τζινπίνγκ μπαίνει σε μια νέα εποχή ελέγχου, πιο εκλεπτυσμένου και διάχυτου από ποτέ.
Μια πρόσφατη έκθεση του Ινστιτούτου MERICS για την Κίνα με τίτλο «Serving the People by Controlling Them: How the Party is Reinserting Itself into Daily Life» (Υπηρετώντας τον λαό ελέγχοντάς τον: Πώς επανεντάσσεται το Κόμμα στην καθημερινή ζωή) αποκαλύπτει το πώς το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) επιδιώκει να ενσωματωθεί σε κάθε πτυχή της καθημερινής ζωής συνδυάζοντας τον μαρξισμό και τη σύγχρονη τεχνολογία. Δεν πρόκειται για σκιώδη γκούλαγκ ούτε για ανοιχτές εκκαθαρίσεις. Πρόκειται για έναν αργό, συστηματικό μετασχηματισμό της κοινωνίας μέσω δικτύων, εθελοντών, σχολείων και επιχειρήσεων.
Στην έκθεση, που δημοσιεύθηκε τον Αύγουστο του 2025, οι συγγραφείς Nis Grunberg, Katja Drinhausen και Alexander Davey σκιαγραφούν ένα ανατριχιαστικό πορτρέτο του εξελισσόμενου μοντέλου της κοινωνικής διακυβέρνησης της Κίνας, αναλύοντας τις τελευταίες προσπάθειες του ΚΚΚ να ενσωματωθεί πλήρως στο σώμα της κοινωνίας, σε όλες τις εκφάνσεις της, από ιδιωτικές επιχειρήσεις έως οικιστικά συγκροτήματα, από σχολικά προγράμματα σπουδών έως δίκτυα εθελοντών.
Στόχος δεν είναι απλώς η παρακολούθηση αλλά η διαμόρφωση. Όχι μόνο η καταστολή της διαφωνίας, αλλά η πρόληψή της, διαμορφώνοντας από πριν τις συνθήκες σκέψης και συμπεριφοράς.
Από την κορυφή… στη γειτονιά σας
Για δεκαετίες, το ΚΚΚ είχε συνηθίσει να κυβερνά από την κορυφή. Σήμερα, το όραμα του Σι Τζινπίνγκ είναι διαφορετικό: το κόμμα πρέπει να είναι παντού. Στην τάξη του παιδιού σας, στην εφαρμογή We Chat, στο συγκρότημα κατοικιών σας, ακόμα και στο φορτηγό που σας φέρνει το φαγητό. Το παλιό σύνθημα «Το κόμμα ηγείται των πάντων» δεν είναι πλέον ρητορική, αλλά καθημερινή πρακτική.
Η έκθεση MERICS δείχνει ότι το ΚΚΚ ανησυχεί για τον κοινωνικό κατακερματισμό που έφεραν δεκαετίες μεταρρυθμίσεων και σχετικής ελευθερίας, και στρέφει το βλέμμα του προς τη βάση. Η λύση; Επανένταξη του Κόμματος στην καθημερινότητα.
Αυτό οδήγησε στη δημιουργία ενός νέου μηχανισμού, το 2023: του Κεντρικού Τμήματος Εργασίας της Κοινωνίας (ΚΤΕΚ), σχεδιασμένο να φτάνει σε χώρους όπου η επιρροή του Κόμματος είχε χαλαρώσει. Η αποστολή του; Να φέρει το Κόμμα ξανά στην καρδιά της κοινωνίας, από μικρές επιχειρήσεις μέχρι γειτονιές και ενώσεις ιδιοκτητών. Μέχρι τις αρχές του 2024, κάθε επαρχία είχε στήσει τη δική της εκδοχή του ΚΤΕΚ.
Η έκθεση χαρτογραφεί ένα πυκνό δίκτυο κεντρικών οργάνων, από το Τμήμα Εργασίας του Ενωμένου Μετώπου έως την Κεντρική Επιτροπή Επιθεώρησης Εργασίας.
Διαχείριση δικτύου: Ένα αόρατο πλέγμα
Στην καρδιά αυτής της μικροπολιτικής βρίσκεται το σύστημα διαχείρισης δικτύου. Πρωτοδοκιμάστηκε το 2004, επεκτάθηκε κατά την πανδημία, και σήμερα καλύπτει σχεδόν κάθε κατοικημένη περιοχή στην Κίνα.
Η χώρα χωρίζεται σε μικροζώνες, καθεμία με «εργαζόμενους στο δίκτυο». Ο ρόλος τους είναι να περιπολούν, να λύνουν διαφορές, να αναφέρουν «ύποπτη συμπεριφορά», να ελέγχουν άδειες και να οργανώνουν ιδεολογικές εκστρατείες. Στην πράξη είναι τα μάτια και τα αυτιά του κόμματος στις γειτονιές.
Κάθε δίκτυο – μια μικροζώνη διακυβέρνησης – στελεχώνεται από εργαζομένους που εκτελούν μια ευρεία γκάμα καθηκόντων, από περιπολίες σε γειτονιές, διαμεσολάβηση σε διαφορές, έλεγχο αδειών, αναφορά ύποπτης συμπεριφοράς μέχρι και οργάνωση ιδεολογικών εκπαιδευτικών εκστρατειών.
Κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19, πάνω από 4,5 εκατομμύρια τέτοιοι εργαζόμενοι επέβαλαν καραντίνες. Σήμερα είναι εξοπλισμένοι με περιπολικά, κάμερες και εφαρμογές αναφοράς. Οι δαπάνες είναι τεράστιες. Μόνο στην περιοχή Shunyi του Πεκίνου, οι μισθοί τους ξεπέρασαν τα 172 εκατομμύρια γουάν (περισσότερα από 20 εκατομμύρια ευρώ) το 2024.
Επιπλέον, το ΚΚΚ επαναφέρει και παλιά μοντέλα, από την εποχή του Μάο. Η λεγόμενη «εμπειρία Φενγκτσιάο», με το σύνθημα «Τα μικρά ζητήματα δεν φεύγουν από το χωριό, τα μεγάλα δεν φεύγουν από την κομητεία», ενθαρρύνει την επίλυση διαφορών τοπικά. Όμως δεν πρόκειται για κοινοτική αλληλεγγύη, πρόκειται για ιδεολογική αστυνόμευση που διαμορφώνει συμπεριφορές πριν καν εμφανιστεί η διαφωνία.
Εκπαίδευση και επιχειρήσεις υπό συνεχή έλεγχο
Η διείσδυση του ΚΚΚ δεν σταματά στη γειτονιά. Αφορά και το σχολείο και την οικονομία.
Στην εκπαίδευση, από το νηπιαγωγείο μέχρι το πανεπιστήμιο, τα σχολικά βιβλία περιλαμβάνουν πλέον τη «σκέψη του Σι Τζινπίνγκ», πατριωτικό περιεχόμενο και μαθήματα «εθνικής ασφάλειας». Ακόμη και τα εγχειρίδια βιολογίας περιέχουν ιδεολογικά πλαίσια.
Στον ιδιωτικό τομέα, η έννοια της «πατριωτικής επιχειρηματικότητας» επιβάλλει στις εταιρίες να φιλοξενούν κομματικούς πυρήνες και να ευθυγραμμίζονται με τους εθνικούς στόχους. Αυτοί οι πυρήνες έχουν ως καθήκον τη διάδοση των κομματικών πολιτικών, τη δημιουργία συνοχής και τη σύνδεση των επιχειρήσεων με τις τοπικές αρχές. Από το 2021, όλες οι επιχειρήσεις που απασχολούν περισσότερους από 50 υπαλλήλους πρέπει να έχουν κομματικό πυρήνα, ανεξαρτήτως αριθμού μελών.
Ακόμα και οι οδηγοί διανομής ενθαρρύνονται να σχηματίσουν κομματικούς πυρήνες και να βοηθούν στην επιτήρηση των κοινοτήτων. Έτσι, η καθημερινή εργασία μετατρέπεται σε εργαλείο ιδεολογικής ολοκλήρωσης.
Μέλη του Κόμματος, εργαζόμενοι στο δίκτυο, εθελοντές και πατριώτες επιχειρηματίες κινητοποιούνται ως παράγοντες ευθυγράμμισης. Μεταδίδουν κανόνες, συλλέγουν δεδομένα και επιβάλλουν πειθαρχία, συχνά χωρίς επίσημη, αλλά με έμμεση εξουσία. Οι πολίτες αναμένεται να είναι ενεργοί, ένθερμοι υποστηρικτές των στόχων του Κόμματος.
Μια Κίνα που θέλει να διαμορφώσει τον κόσμο
Το μήνυμα της έκθεσης MERICS είναι σαφές, η Κίνα δεν επιδιώκει πια απλώς να συμμετέχει στους παγκόσμιους κανόνες. Θέλει να τους ξαναγράψει. Η «Whole-process dempcracy», που προβάλλει το ΚΚΚ ως ανώτερη από τις φιλελεύθερες δημοκρατίες, παρουσιάζεται ως μοντέλο προς εξαγωγή. Το Whole-process democracy (Δημοκρατία σε κάθε στάδιο) είναι ένα μοντέλο που το ΚΚΚ παρουσιάζει ως μοντέλο «δημοκρατίας» που δεν περιορίζεται στις εκλογές αλλά καλύπτει όλα τα στάδια: διαβούλευση, λήψη αποφάσεων, εφαρμογή και επίβλεψη. Στην ουσία είναι ένας όρος-βιτρίνα για να υποστηριχθεί ότι το κινεζικό μονοκομματικό σύστημα είναι ανώτερο από τις δυτικές φιλελεύθερες δημοκρατίες, και χρησιμοποιείται για να αντικρούσει την κριτική της Δύσης περί αυταρχισμού, προβάλλοντας το ΚΚΚ ως «αληθινό εκπρόσωπο του λαού».
Όμως η πανταχού παρουσία του Κόμματος έχει πολλά αδύναμα σημεία, γιατί το κόστος της μικροπολιτικής είναι δυσβάσταχτο, η διαχείριση του δικτύου είναι δαπανηρή, η υπερβολική ιδεολογική πίεση οδηγεί σε κόπωση, οι νέοι των πόλεων και πολλοί επιχειρηματίες δείχνουν απογοήτευση. Το Κόμμα επιδιώκει τη λαϊκή αποδοχή, όχι μόνο την παθητική συμμόρφωση.
Κάλεσμα για προβληματισμό
Η εικόνα που αναδύεται είναι μιας κοινωνίας όπου η φροντίδα και η καταστολή συγχωνεύονται, όπου το κόμμα «δεν χρειάζεται να χτυπήσει την πόρτα σας, γιατί ήδη βρίσκεται στο σαλόνι σας».
Για τις φιλελεύθερες δημοκρατίες, το ερώτημα είναι αν μπορούν να αντισταθούν στην φαινομενικά «ήπια» αλλά πανίσχυρη αυτή μορφή αυταρχισμού. Το μοντέλο του Κόμματος, ανθεκτικό, προσαρμοστικό και ιδεολογικά συνεκτικό, τοποθετείται ως εναλλακτική λύση για τις αναπτυσσόμενες χώρες.
Η Κίνα του Σι δεν είναι απλώς μια δύναμη που θέλει να κυβερνήσει τους πολίτες της· θέλει να καθορίσει το τι σημαίνει διακυβέρνηση τον 21ο αιώνα.
