EPOCH TIMES

Στην καρδιά της παραθαλάσσιας πόλης Μπράιτον, νότια του Λονδίνου, βρίσκεται το εξωτικό όραμα του Γεωργίου Δ’, το Royal Pavilion που μοιάζει με ινδικό παλάτι, η αρχιτεκτονική του οποίου είναι πολύ ιδιαίτερη.

Στα μέσα της δεκαετίας του 1780, ο πρίγκιπας Γεώργιος νοίκιασε ένα κατάλυμα στο Μπράιτον, όπου αρχικά ο αρχιτέκτονας Henry Holland το μετέτρεψε σε θερινό ανάκτορο και το 1815 ο αρχιτέκτονας John Nash το ανακατασκεύασε εμπνευσμένος από την ινδική αρχιτεκτονική των Μογγόλων αλλά και από την ισλαμική αρχιτεκτονική. Ο διακοσμητής Frederick Crace και ο ζωγράφος Robert Jones σχεδίασαν τους εσωτερικούς χώρους δίνοντας ένα δυτικό στυλ εμπνευσμένο από την Κίνα (chinoiserie). Το 1850, η βασίλισσα Βικτώρια πούλησε το παλάτι στον δήμο της πόλης.

 

 

 

 

 

 

Η βασίλισσα Βικτώρια είχε το δικό της δωμάτιο διακοσμημένο με μια χειροποίητη ταπετσαρία με σχέδια εμπνευσμένο από την φύση σε απαλά χρώματα. Το κρεβάτι και οι καρέκλες είναι σε στυλ Regency. (Μουσεία Brighton & Hove)

Της Ariane Triebswetter

Οι επικριτές των εν εξελίξει σχεδίων για την επέκταση του συστήματος ψηφιακής ταυτότητας της Αυστραλίας προειδοποιούν ότι θα μπορούσε τελικά να χρησιμοποιηθεί για τον περιορισμό των ελευθεριών των πολιτών της – με τρόπο παρόμοιο με αυτόν που ήδη χρησιμοποιεί το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ).

Προς το παρόν, η χρήση μιας ψηφιακής ταυτότητας -γνωστή ως myGovID- στην Αυστραλία είναι προαιρετική και έχει επεκταθεί για ομοσπονδιακές υπηρεσίες όπως για φόρους, πρόνοια, υγεία, εκπαίδευση και κοινωνικές υπηρεσίες. Ωστόσο, για όσους επιθυμούν να ξεκινήσουν μια νέα επιχείρηση, η ψηφιακή ταυτότητα είναι υποχρεωτική.

Η εγγραφή προϋποθέτει την παροχή διαφόρων εγγράφων ταυτοποίησης, όπως διαβατήριο, άδεια οδήγησης κ.λπ.

Όμως ο καθηγητής John Hartnett -ένας συνταξιούχος ερευνητής φυσικός που έχει εργαστεί σε ταλαντωτές ζαφειριού με κρυόψυξη (ή “ρολόγια ζαφειριού”) που χρησιμοποιούνται από την Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Διαστήματος και τον αυστραλιανό στρατό- δεν είναι πεπεισμένος ότι το σύστημα θα είναι απρόσβλητο από την κατάχρηση.

Ο Hartnett προειδοποιεί ότι η παραχώρηση κυβερνητικού ελέγχου στην πρόσβαση ενός ατόμου σε υπηρεσίες με μια βολική μορφή ταυτοποίησης θα μπορούσε, στη χειρότερη περίπτωση, να καταστήσει πολύ πιο πιθανή την κατάχρηση εξουσίας στο μέλλον.

“Η ψηφιακή ταυτότητα θα οδηγήσει γρήγορα σε μια ψηφιακή δικτατορία μέσα σε μια ψηφιακή φυλακή”, δήλωσε ο Hartnett στο συνέδριο Building the Digital Prison που διοργάνωσε η Ένωση Πολιτισμών και Νομικής Θεωρίας της Δυτικής Αυστραλίας στο Περθ στις 12 Οκτωβρίου.

Ο Hartnett υποστήριξε ότι η υποχρεωτική πρόσβαση σε διάφορες υπηρεσίες με μια ψηφιακή ταυτότητα θα μπορούσε να σημαίνει ότι η κυβέρνηση θα είχε τεχνικά την εξουσία να καθορίζει ποιες υπηρεσίες μπορεί ή δεν μπορεί να χρησιμοποιήσει ένα άτομο.

“[Οι άνθρωποι θα μπορούσαν να] ελέγχονται μέσω αυτού του είδους της τεχνολογίας σε συνδυασμό με τη βαθμολογία που δίνεται σε κάθε άτομο. Αν δεν συμπεριφέρεστε σωστά, η βαθμολογία σας θα ρυθμιστεί σε τέτοια κατάσταση ώστε να μην μπορείτε να ξεκλειδώσετε καμία υπηρεσία, όπως η αγορά τροφίμων ή τα ταξίδια”, δήλωσε.

“Ρίξτε μια ματιά στην Κίνα αυτή τη στιγμή, με το σύστημα κοινωνικής πίστωσης”.

Η αυστραλιανή κυβέρνηση εγκωμιάζει την ψηφιακή ταυτοποίηση

Η αυστραλιανή κυβέρνηση έχει επαινέσει την ψηφιακή ταυτοποίηση ως έναν μηχανισμό που θα αντικαταστήσει τις πολλαπλές συνδέσεις σε διάφορες υπηρεσίες με ασφαλή τρόπο, ο οποίος “κάνει τα πράγματα που γίνονται με την κυβέρνηση πιο γρήγορα και πιο εύκολα”.

Μέχρι το 2024, περισσότερα από 380 εκατομμύρια δολάρια ΗΠΑ θα έχουν δαπανηθεί για την ανάπτυξη του συστήματος.

Ο στόχος είναι να υιοθετηθεί από μεγαλύτερο μέρος του δημόσιου τομέα, ακόμη και από τμήματα του ιδιωτικού τομέα – συγκεκριμένα από τις τράπεζες και τις επιχειρήσεις κοινής ωφέλειας. Υπάρχουν επίσης σχέδια να συμπεριληφθούν δεδομένα προσώπου ως μέρος της ταυτότητας, επιτρέποντας στους χρήστες να επαληθεύονται αποκλειστικά από μια σάρωση του προσώπου τους.

 

Όμως, ενώ η αυστραλιανή κυβέρνηση δηλώνει στον ιστότοπό της ότι “η δημιουργία και η χρήση μιας ψηφιακής ταυτότητας δεν είναι υποχρεωτική και αποτελεί δική σας επιλογή”, ο Hartnett δεν πείθεται.

Πιστεύει ότι δεν πρόκειται να παραμείνει προαιρετική για πάντα.

“Προς το παρόν, η εγγραφή σε αυτήν είναι εθελοντική. Αλλά αυτό είναι το συνηθισμένο μέσο με το οποίο εισάγονται όλοι οι υποχρεωτικοί μηχανισμοί”, δήλωσε.

Η Epoch Times επικοινώνησε με τον Οργανισμό Ψηφιακού Μετασχηματισμού -την υπηρεσία που είναι υπεύθυνη για το myGovID- και ρώτησε αν η κυβέρνηση σχεδιάζει το σύστημα να παραμείνει για πάντα εθελοντικό, αλλά δεν έλαβε απάντηση εγκαίρως για τη δημοσίευση.

Εθνική ταυτότητα και σύστημα κοινωνικής πίστωσης της Κίνας

Ορισμένες από τις ανησυχίες του Hartnett έχουν ήδη υλοποιηθεί στην Κίνα.

Ο ειδικός πληροφορικής και πρώην κάτοικος Κίνας, Richard Lue, εξήγησε ότι σε κάθε πολίτη στην Κίνα εκδίδεται εθνική ταυτότητα, η οποία απαιτεί τις βασικές πληροφορίες, τη φωτογραφία και το δακτυλικό αποτύπωμα. Πρόσφατα, η κινεζική κυβέρνηση ενθάρρυνε μάλιστα αμφιλεγόμενα την παροχή DNA μέσω δειγμάτων αίματος.

“[Χωρίς την ταυτότητα], δεν μπορείς να εργαστείς, δεν μπορείς να έχεις άδεια οδήγησης, δεν μπορείς να κάνεις τίποτα”, δήλωσε ο Lue στο συνέδριο.

 

Η Αυστραλία είχε προτείνει στο παρελθόν μια εθνική κάρτα ταυτότητας υπό την εργατική κυβέρνηση Χοκ το 1985, η οποία ήταν γνωστή ως “Australia Card”. Η νομοθεσία, ωστόσο, απορρίφθηκε το 1987 μετά από επανειλημμένες αντιδράσεις στο κοινοβούλιο.

Σήμερα, στην Κίνα, η εθνική ταυτότητα απαιτείται ακόμη και όταν κάνετε κράτηση για ταξί, όταν παίρνετε μια εσωτερική πτήση, όταν καταχωρείτε έναν αριθμό τηλεφώνου, όταν ανοίγετε τραπεζικό λογαριασμό, όταν δημιουργείτε λογαριασμό στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ή όταν κάνετε αγορές στο διαδίκτυο.

Ωστόσο, η δυνατότητα ενός Κινέζου κατοίκου να χρησιμοποιήσει αυτές τις υπηρεσίες μπορεί να επηρεαστεί με βάση την κοινωνική του πιστοληπτική ικανότητα.

Ο Lue διευκρίνισε ότι οποιοσδήποτε αριθμός ενεργειών θα μπορούσε να οδηγήσει σε μείωση της κοινωνικής πίστωσης, όπως το να λάβει κάποιος παράβαση της κυκλοφορίας ή να πει κάτι αρνητικό για το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας.

“Έτσι, το σύστημα κοινωνικής πίστωσης σημαίνει ότι μπορεί να μην μπορείτε να πάρετε δάνειο από την τράπεζα ή ότι μπορεί να μην μπορείτε να βρείτε δουλειά σε τομείς δημόσιων υπηρεσιών”.

Ανησυχίες για υπερβολική κυβερνητική ανάμειξη

Ο Augusto Zimmermann, πρώην επίτροπος για τη μεταρρύθμιση του δικαίου στη Δυτική Αυστραλία και επικεφαλής του τμήματος δικαίου στο Ινστιτούτο Ανώτατης Εκπαίδευσης Sheridan, εξέφρασε την ανησυχία του για τη νέα ψηφιακή ταυτότητα και την αυξανόμενη ανάμειξη της αυστραλιανής κυβέρνησης στη ζωή των πολιτών της.

Ο Zimmermann επεσήμανε το myGov -την ηλεκτρονική πύλη της Αυστραλίας για τη φορολογία, την υγεία και άλλες υπηρεσίες- η οποία ήδη διαχειρίζεται και αποθηκεύει πλήθος προσωπικών δεδομένων και η οποία είναι υποχρεωτική για ορισμένες δραστηριότητες, όπως η ηλεκτρονική υποβολή φορολογικών δηλώσεων.

“Η ιδιωτική ζωή παραβιάζεται ήδη από την κυβέρνηση”, δήλωσε ο Zimmermann στους Epoch Times στις 17 Οκτωβρίου.

“Με τρόμο είδα ότι ακόμη και οι ιατρικές μου αναφορές και όλα όσα έχω σχετικά με την ιδιωτική μου ζωή -που δεν θα έπρεπε ποτέ ποτέ να είναι σε γνώση της κυβέρνησης- συλλέγονται ήδη από τις αρχές εδώ”.

 

Όσον αφορά την ψηφιακή ταυτοποίηση, ο Zimmermann πιστεύει ότι “η κυβέρνηση θα έπρεπε να είναι εντελώς έξω από αυτή τη διαδικασία”.

“Θα αισθανόμουν λιγότερο ανήσυχος… [αν η κυβέρνηση δεν] εφεύρισκε ένα μέσο με το οποίο μπορεί να μην μπορούμε να κάνουμε μια οικονομική συναλλαγή χωρίς να παρακολουθείται ηλεκτρονικά, ή το οποίο θα μπορούσε να καταστήσει αδύνατο να ταξιδέψουμε στο εξωτερικό ή σε άλλο κράτος χωρίς να ταυτοποιηθούμε”, δήλωσε.

Ένας επιλεγμένος αριθμός οργανισμών και κυβερνήσεων παγκοσμίως έχει ήδη εκφράσει και ενθαρρύνει την υποστήριξη της ψηφιακής ταυτοποίησης.

Αυτό περιλαμβάνει το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ και την πρωτοβουλία του για την ψηφιακή ταυτότητα γνωστού ταξιδιώτη (KTDI), για την οποία ο Καναδάς και οι Κάτω Χώρες έχουν προσφερθεί εθελοντικά να συμμετάσχουν ως πρώτοι εφαρμοστές.

Τη διεξαγωγή δημόσιας έρευνας ζητά η συντηρητική βουλευτής Leslyn Lewis μετά την παραδοχή στελέχους της Pfizer ότι η εταιρεία δεν εξέτασε το εμβόλιο COVID-19 ως προς την ικανότητά του να σταματά τη μετάδοση πριν κυκλοφορήσει στην αγορά.

“Χρειαζόμαστε έρευνα. Οι πολιτικοί και οι ειδικοί σε θέματα υγείας υποσχέθηκαν στους Καναδούς ότι το εμβόλιο θα απέτρεπε τη μετάδοση. Η Pfizer παραδέχεται ότι ποτέ δεν το εξέτασε αυτό. [Τα] στελέχη της κάθονταν σιωπηλά, ενώ έμπιστοι αξιωματούχοι έδιναν λανθασμένες πληροφορίες στο κοινό. Αυτό είναι απλά λάθος”, έγραψε η Lewis στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις 15 Οκτωβρίου.

We need an inquiry. Politicians and health experts promised Canadians that the vax would prevent transmission. Pfizer admits it never tested for that. It’s executives sat in silence while trusted officials gave incorrect info to the public. That’s just wrong. https://t.co/b9BD0H0YFI

— Dr. Leslyn Lewis (@LeslynLewis) October 15, 2022

Στο tweet της, η Lewis συμπεριέλαβε ένα βίντεο από τον Rob Roos, μέλος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, ο οποίος ρώτησε κατά τη διάρκεια μιας κοινοβουλευτικής συνεδρίασης στις 10 Οκτωβρίου αν το εμβόλιο της Pfizer “δοκιμάστηκε για τη διακοπή της μετάδοσης του ιού πριν βγει στην αγορά;”

Η Janine Small, πρόεδρος της Pfizer για τις διεθνείς ανεπτυγμένες αγορές, δήλωσε ως απάντηση: “Εάν γνωρίζαμε για τη διακοπή της ανοσοποίησης πριν εισέλθει στην αγορά; Όχι. Έπρεπε να κινηθούμε πραγματικά με την ταχύτητα της επιστήμης για να καταλάβουμε πραγματικά τι συμβαίνει στην αγορά”.

Ο Roos, από την Ολλανδία, δήλωσε στο βίντεο που ανήρτησε στο Twitter στις 11 Οκτωβρίου ότι η παραδοχή της Small “καταργεί ολόκληρη τη νομική βάση για το διαβατήριο COVID”.

“Αν δεν εμβολιαστείς, είσαι αντικοινωνικός, αυτό μας είπε ο Ολλανδός πρωθυπουργός και υπουργός Υγείας. Δεν εμβολιάζεσαι μόνο για τον εαυτό σου, αλλά και για τους άλλους. Το κάνεις για όλη την κοινωνία. Αυτό είπαν”, είπε.

“Σήμερα, αυτό αποδείχτηκε ότι είναι εντελώς ανοησίες”.

Ο Roos δήλωσε ότι το διαβατήριο εμβολιασμού, ένα μέτρο που εφαρμόζεται ευρέως από κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο, οδήγησε σε “μαζικές θεσμικές διακρίσεις”, καθώς όσοι επέλεξαν να μην εμβολιαστούν “έχασαν την πρόσβαση σε βασικά τμήματα της κοινωνίας”.

“Θεωρώ ότι αυτό είναι σοκαριστικό, ακόμη και εγκληματικό”, δήλωσε.

Στις 13 Ιανουαρίου 2021, η Pfizer δήλωσε σε ανάρτηση στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι “η δυνατότητα εμβολιασμού με ταχύτητα για την απόκτηση ανοσίας αγέλης και τη διακοπή της μετάδοσης είναι η ύψιστη προτεραιότητά μας. … Επικεντρωνόμαστε στην υποστήριξη των σημείων εμβολιασμού, καθώς αυτό είναι το κλειδί για την αύξηση του όγκου των ανθρώπων που εμβολιάζονται καθημερινά”.

Σε ένα άλλο tweet στις 11 Μαρτίου 2021, η εταιρεία αναφέρθηκε στο εθνικό πρόγραμμα εμβολιασμού του Υπουργείου Υγείας του Ισραήλ, το οποίο έδωσε έκτακτη άδεια για τη χρήση του εμβολίου COVID-19 της Pfizer-BioNTech στη χώρα στις 6 Δεκεμβρίου 2020.

“Τα δεδομένα του Ισραήλ αποδεικνύουν ότι το εμβόλιο μπορεί να είναι σε θέση να αποτρέψει τη συνεχή μετάδοση του SARS-CoV-2, γεγονός που είναι ζωτικής σημασίας για να συμβάλει στον τερματισμό της πανδημίας”, ανέφερε το tweet.

Ένα βίντεο που διέρρευσε τον Σεπτέμβριο δείχνει ότι οι ισραηλινοί αξιωματούχοι υγείας είχαν συγκαλύψει σοβαρές μακροπρόθεσμες παρενέργειες που σχετίζονται με το εμβόλιο της Pfizer. Το βίντεο δείχνει ότι οι ερευνητές είχαν προειδοποιήσει το Υπουργείο Υγείας του Ισραήλ για το πρόβλημα τον Ιούνιο. Ωστόσο, οι υγειονομικοί αξιωματούχοι δημοσίευσαν μια έκθεση τον Αύγουστο που έλεγε ότι οι σοβαρές παρενέργειες ήταν “σπάνιες” και βραχυπρόθεσμες, ανέφερε το The Defender.

Ο Jack Phillips και η Suzanne Burdick συνέβαλαν σε αυτό το ρεπορτάζ

Γράφει η Marina Zhang

Ο Δρ Στίβεν Ιακομπόνι ανήκει στη γενιά των μπέιμπι μπούμερς (άτομο γεννημένο στην μεταπολεμική εποχή, μεταξύ 1946-1965). Γεννημένος το 1952, ενηλικιώθηκε κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1960, όταν η χώρα ζούσε στη φούσκα του ιδανικού αμερικανικού ονείρου.

«Μεγάλωσα ως Ρωμαιοκαθολικός και ήμουν πολύ πιστός», μοιράζεται ο Ιακομπόνι, «αλλά υπάρχουν κάποιες εγγενείς αντιφάσεις με τον Χριστιανισμό, και όταν είσαι νέος και ιδεαλιστής, δεν καταλαβαίνεις ότι οι άνθρωποι είναι ατελείς, και έτσι τους κατηγορείς για πράγματα που είναι απλώς μέρος του να είσαι ένας εύθραυστος άνθρωπος με ελαττώματα».

Η απογοήτευση του Ιακομπόνι ήρθε στις αρχές της δεκαετίας του ’70, όταν τα κοινωνικά προβλήματα που φώλιαζαν στις κεντρικές πόλεις της Αμερικής ήρθαν στην επιφάνεια με τις διαδηλώσεις για τα πολιτικά δικαιώματα και τα αντιπολεμικά κινήματα κατά του πολέμου του Βιετνάμ.

 

«Μεγάλωσα με πατριωτισμό και πίστευα ότι όλοι ήταν ίσοι- έγινα νέος ενήλικας και [συνειδητοποίησα ότι] οι έγχρωμοι δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα και [σφάζαμε] αθώους ανθρώπους στη Νοτιοανατολική Ασία [στον πόλεμο του Βιετνάμ]», δήλωσε ο Ιακομπόνι στην Epoch Times κατά τη διάρκεια τηλεφωνικής επικοινωνίας. 

Οι Ηνωμένες Πολιτείες αποσύρθηκαν από το Βιετνάμ όταν οι απώλειες ήταν υπερβολικές για τη χώρα. 

Μετά τον χαμένο πόλεμο, οι χριστιανοί, οι οποίοι είχαν κυρίως συντηρητικές απόψεις, κατηγορήθηκαν για τις αντικομμουνιστικές πολιτικές που οδήγησαν στην οκταετή επέμβαση των Ηνωμένων Πολιτειών στον πόλεμο του Βιετνάμ. Αυτό περιελάμβανε τις αυξανόμενες απώλειες, τους τραυματισμένους βετεράνους και τις ιστορίες για βάναυσες δολοφονίες από τον αμερικανικό στρατό πάνω στους πολίτες του Βιετνάμ.

Ενώ οι χριστιανοί αντιμετώπιζαν επιθέσεις στο δημόσιο φόρουμ για την προώθηση της πολεμικής ατζέντας, η σύγχρονη επιστήμη έβγαζε συναρπαστικές νέες ανακαλύψεις, πλαισιωμένες από αφηγήσεις που αρνούνταν την ύπαρξη ενός ανώτερου όντος.

«Η επιστήμη της δεκαετίας του ’60 και του ’70 είχε βγει και είχε πει: «Λοιπόν, λύσαμε τον γρίφο της ζωής: ο γρίφος της ζωής είναι διαιρετός στη βιοχημεία, ότι όλα όσα κάνεις, κάθε σκέψη που κάνεις, κάθε συναίσθημα που έχεις, βασίζονται στο DNA και είσαι απλώς μια χημική μηχανή»».

Από τα τέλη της δεκαετίας του ’50 έως τη δεκαετία του ’70, οι ανακαλύψεις στη μοριακή βιολογία του DNA εκτοξεύτηκαν.

Το 1953, οι Τζέιμς Γουάτσον και Φράνσις Κρικ διαπίστωσαν ότι η δομή του DNA ήταν μια διπλή ελικοειδής δομή. Ο Ζερόμ Λεζέν απέδειξε το 1959 ότι οι ασθένειες είναι γενετικές με μια μελέτη που έδειξε ότι το σύνδρομο Down αποδίδεται στο ότι γεννιέται κανείς με ένα επιπλέον χρωμόσωμα 21 σε κάθε κύτταρο.

Μέχρι το 1965 αλληλουχήθηκε το πρώτο RNA μεταφοράς (tRNA) και ανακαλύφθηκε ότι οι αλληλουχίες RNA σε σύνολα των τριών αντιστοιχούσαν σε συγκεκριμένα αμινοξέα που συνδέονται μεταξύ τους για να σχηματίσουν πρωτεΐνες.

«Ήμουν χημικός εκείνη την εποχή και … ήμουν νέος και μορφωμένος και ηλίθιος, δηλαδή δεν ήμουν σοφός. Δεν ήμουν σε θέση να δω την πλάνη σε αυτό το επιχείρημα, και το επιχείρημα έφτασε μέχρι το σημείο να λέει ότι δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε στον Θεό».

 

Στον Ιακομπόνι δόθηκε στην ιατρική σχολή ένα βιβλίο που διαμόρφωσε τα νεανικά του χρόνια και επηρέασε πολλούς φοιτητές ιατρικής της εποχής εκείνης. Το βιβλίο αυτό ήταν το «Chance and Necessity» (Πιθανότητα και Αναγκαιότητα), γραμμένο από τον βιοχημικό Ζακ Μονό, βραβευμένο με Νόμπελ και άθεο.

Ο Μονό μοιράστηκε το βραβείο με τον Φρανσουά Ζακόμπ και τον Αντρέ Λουόφ το 1968. Οι τρεις τους απέδειξαν ότι οι πληροφορίες που μεταφέρονται στο DNA μεταφράζονται σε πρωτεΐνες μέσω ενός αγγελιοφόρου, που σήμερα γνωρίζουμε ως αγγελιοφόρο RNA (mRNA).

Απέδειξαν επίσης, χρησιμοποιώντας το οπερόνιο lac (που απαιτείται για τη μεταφορά και τον μεταβολισμό της λακτόζης) από την Escherichia coli, ότι το αν ενεργοποιούνται ή καταστέλλονται οι δράσεις των ενζύμων (πρωτεΐνες που επιταχύνουν τις χημικές αντιδράσεις) αυτορυθμίζεται από το DNA.

Ο Μονό χρησιμοποίησε αυτό το εύρημα για να εδραιώσει το επιχείρημά του ότι οι βιομοριακές δράσεις ελέγχονται αποκλειστικά από το DNA μας και, ως εκ τούτου, δεν υπήρχε καμία ανώτερη οντότητα.

Παρά την ανατροπή του επιχειρήματός του πάνω από 30 χρόνια αργότερα από έναν άλλο άθεο επιστήμονα με την ανακάλυψη της επιγενετικής, το επιχείρημα του Μονό κατά της ύπαρξης του Θεού εξακολουθούσε να υφίσταται και η κληρονομιά της απελπισίας που άφησε στον άνθρωπο παρέμεινε.

«Η αρχαία διαθήκη έχει διαλυθεί», έγραψε ο Μονό, «ο άνθρωπος γνωρίζει επιτέλους ότι είναι μόνος του στην άψυχη απεραντοσύνη του σύμπαντος, από την οποία αναδύθηκε μόνο κατά τύχη. Το πεπρωμένο του δεν είναι πουθενά διευκρινισμένο, ούτε το καθήκον του. Το βασίλειο επάνω ή το σκοτάδι κάτω- είναι στο χέρι του να επιλέξει».

Ως εντυπωσιασμένος νεαρός ενήλικας εκείνη την εποχή, ο Ιακομπόνι εξέλαβε τα επιχειρήματα του Μονό ως την αλήθεια. Απογοητευμένος από τον κόσμο, το αντιθρησκευτικό αφήγημα τόσο από την πολιτική όσο και από την επιστήμη του έβγαζε νόημα.

«Επειδή οι Χριστιανοί είναι υποκριτές», είπε ο Ιακομπόνι, «η θρησκεία τους βασίζεται σε ένα παραμύθι για κάτι που συνέβη πριν από πολύ καιρό, και τώρα έχουμε αποδείξεις στην επιστήμη ότι δεν υπάρχει Θεός».

Για τον Ιακομπόνι εκείνη την εποχή, ήταν εύκολο και μάλλον πιο άνετο να αφήσει τον Θεό παρά να πιστέψει σε κάτι που οι σεβαστοί τελειόφοιτοι των θετικών επιστημών αρνούνταν ολόψυχα.

«Όταν είσαι 20 ετών, δεν είναι τόσο δύσκολο να αφήσεις τον Θεό, επειδή το να πιστεύεις στον Θεό απαιτεί ορισμένους περιορισμούς».

«[Η δεκαετία του ’70 ήταν] η εποχή του ελεύθερου έρωτα. Υπήρχε ο έλεγχος των γεννήσεων… Όλοι αναζητούσαν την αλλαγή».

Ωστόσο, ο Ιακομπόνι σύντομα θα διαπίστωνε ότι η απομάκρυνσή του από την πίστη μετά την ηλικία των 20 ετών θα απαιτούσε τελικά έναν μακρύ και συναισθηματικό δρόμο επιστροφής εκεί απ’ όπου ξεκίνησαν όλα.

Επιστροφή στην πίστη με τη θεραπεία ασθενών με καρκίνο

«Στην πρώτη δεκαετία του 21ου αιώνα, κάπου μεταξύ 2000 και 2010, συνήλθα σιγά σιγά [και επέστρεψα στην πίστη]».

Το βιβλίο του Ιακομπόνι «The Undying Soul» (Η ψυχή που δεν πεθαίνει), που εκδόθηκε το 2010, αφηγείται το συναισθηματικό ταξίδι του πίσω στην πίστη, καθώς θεράπευε καρκινοπαθείς, καταγράφοντας τους πρώτους του ασθενείς, όταν ήταν ακόμη υπότροφος, μέχρι όταν έγινε εν ενεργεία ειδικευμένος ογκολόγος.

Ο Ιακομπόνι άσκησε την υποτροφία του στο MD Anderson, το οποίο παραμένει μέχρι σήμερα, ένα παγκοσμίου φήμης πανεπιστημιακό διδακτικό νοσοκομείο και μία από τις κορυφαίες εγκαταστάσεις έρευνας για τον καρκίνο στον κόσμο.

«Ανήκα στο Anderson -φιλοσοφικά, εννοώ. Ως νεαρός, άθεος διανοούμενος, φρεσκοβγαλμένος από την ιατρική σχολή και γεμάτος ύβρη, επέλεξα την ογκολογία επειδή ήθελα να αποδείξω ότι η επιστήμη και η λογική μπορούσαν να θριαμβεύσουν επί των πάντων – ακόμη και επί του καρκίνου», γράφει ο Ιακομπόνι στο βιβλίο του.

 

Ωστόσο, σύντομα θα συνειδητοποιούσε, αρχής γενομένης από τον πρώτο ασθενή που περιέθαλψε στο Άντερσον, ότι τις περισσότερες φορές η σύγχρονη επιστήμη δεν μπορούσε να σταματήσει τον καρκίνο από το να «ξεζουμίσει» τη ζωή των ασθενών του.

Ακόμη χειρότερα, ο Ιακομπόνι σύντομα συνειδητοποίησε ότι ενώ η θεραπεία των ασθενών ήταν δύσκολη, είχε να αντιμετωπίσει και μια άλλη πρόκληση, για την οποία δεν ήταν προετοιμασμένος να την αντιμετωπίσει. Οι ασθενείς του ήθελαν κάτι περισσότερο από έναν γιατρό, ήθελαν έναν συναισθηματικό θεραπευτή και καθοδηγητή- ήθελαν να τους βοηθήσει να αντιμετωπίσουν το θάνατό τους.

«Ως άθεος, φυσικά, δεν είχα απαντήσεις».

“[Ως] άθεος γιατρός που ασχολείται με ασθενείς που είναι σε μεγάλο βαθμό αγνωστικιστές, ο θάνατος είναι πολύ δύσκολος για όλους», δήλωσε ο Ιακομπόνι, «οι ασθενείς μου που δεν επέτρεπαν στον εαυτό τους να έχουν πίστη βασανίζονταν πολύ στο νεκροκρέβατό τους».

Αυτή η πραγματικότητα βασάνιζε τον Ιακομπόνι. Ήξερε ότι κάτι έλειπε και στη μέση της καριέρας του άρχισε να αναζητά απαντήσεις για να βοηθήσει τους ασθενείς του στο συναισθηματικό ταξίδι.

Τα πράγματα άρχισαν να αλλάζουν γι’ αυτόν μόλις άρχισε να ασκεί το επάγγελμά του σε μια μικρή αγροτική πόλη, ένα μέρος όπου σχεδόν όλοι οι ασθενείς του ανήκαν σε κάποια πίστη.

Ο πρώτος ασθενής που τον οδήγησε στο ταξίδι της επιστροφής στην πίστη ήταν ένας άνδρας από την Ουκρανία, ο Πάβελ. Ο Πάβελ ήταν ένας απλός αγρότης. Φρόντιζε τα ζώα και τις καλλιέργειες κοντά στον πυρηνικό αντιδραστήρα του Τσέρνομπιλ στην Ουκρανία. Όταν συνέβη η καταστροφή του Τσέρνομπιλ το 1986, η ραδιενέργεια έκανε τις ντομάτες του κίτρινες, τα φασολάκια κόκκινα και το σιτάρι του συρρικνώθηκε.

Παρόλα αυτά η γυναίκα του Πάβελ και οι άλλες γυναίκες αλέθανε τα δημητριακά σε αλεύρι για ψωμί και έτρωγαν τα παράξενα χρωματισμένα λαχανικά. Ο Πάβελ και η οικογένειά του δεν είχαν άλλη επιλογή. Ή έτρωγαν ό,τι είχαν φυτέψει ή λιμοκτονούσαν.

Επομένως, δεν ήταν έκπληξη το γεγονός ότι ο Πάβελ ανέπτυξε λευχαιμία που προκλήθηκε από ακτινοβολία από τα μολυσμένα τρόφιμα που έτρωγε.

Το τοπικό νοσοκομείο του Πάβελ στην Ουκρανία δεν ήταν εξοπλισμένο για να αντιμετωπίσει τον καρκίνο του, αλλά είχε Ρώσους συγγενείς στην Ουάσιγκτον. Αφού οι συγγενείς του διηγήθηκαν την ιστορία του Πάβελ στην εκκλησία τους, η εκκλησία τη διαβίβασε στην πολιτεία και στον βουλευτή τους, ο οποίος ήταν ο Τομ Φόλεϊ -τότε πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Ο Φόλεϊ εξασφάλισε έκτακτο επίδομα και διαβατήριο για τον Πάβελ και στη συνέχεια μεταφέρθηκε αεροπορικώς στην Ουάσινγκτον για θεραπεία.

Ο Ιακομπόνι ήταν ο γιατρός του Πάβελ, και παρόλο που η οικογένειά του δεν μπορούσε να διαθέσει χρήματα για τη θεραπεία του, γνωρίζοντας όλες τις θυσίες που έγιναν για να έρθει ο άνθρωπος στο γραφείο του, ο Ιακομπόνι ήταν αποφασισμένος να κάνει ό,τι μπορούσε για να βοηθήσει τον Πάβελ.

Ωστόσο, ο Πάβελ βρισκόταν ήδη σε προχωρημένο στάδιο και σύντομα θα έμενε με «δανεικό» χρόνο. Η πρώτη του εξέταση αίματος έδειξε ότι ήταν σοβαρά αναιμικός με τον όγκο των ερυθρών αιμοσφαιρίων του στο 10 τοις εκατό με το φυσιολογικό εύρος 38-45 τοις εκατό.

Ωστόσο, κατά τη συνάντησή του, ο Ιακομπόνι έμεινε έκπληκτος από το πόσο χαρούμενος ήταν ο άνθρωπος χωρίς εμφανή σημάδια ασθένειας.

Κατά τη συνάντησή τους στο δωμάτιο του νοσοκομείου, ο Πάβελ πετάχτηκε από το κρεβάτι και έσφιξε το χέρι του Ιακομπόνι τόσο δυνατά που ένιωθε τους κάλους στην παλάμη του.

Όπως θυμάται ο Ιακομπόνι στο βιβλίο του:

    «Και τότε, αργά και τελετουργικά, έσκυψε το κεφάλι του».

    «Έμεινα έκπληκτος από αυτόν τον επίσημο σεβασμό. Τον διαβεβαίωσα με λόγια -και στη συνέχεια, ανακαλύπτοντας ότι δεν μιλούσε σχεδόν καθόλου αγγλικά, με τη γλώσσα του σώματος- ότι δεν χρειαζόταν να υποκλιθεί».

    «Ο Πάβελ χαμογέλασε ελαφρά, προσφέροντάς μου μια έκφραση που μιλούσε όσο το δυνατόν πιο καθαρά και ξάστερα: δεν πρόκειται για το τι είναι τυπικό ή αναγκαίο, αλλά για την εκτίμηση…»

    «Και, με μια λέξη, χάρη».

Ο Ιακομπόνι έβαλε τον Πάβελ σε μετάγγιση αίματος για την αναιμία και στη συνέχεια ξεκίνησε χημειοθεραπεία. Ο Πάβελ γινόταν καλύτερα, αλλά μόνο για 9 μήνες, καθώς τα φάρμακα έχαναν σιγά σιγά την αποτελεσματικότητά τους.

Σύντομα η λευχαιμία ανέλαβε και εξαπλώθηκε σε όλο του το σώμα. Η σπλήνα του Πάβελ μεγάλωσε από το κανονικό μέγεθος μιας πατάτας σε μέγεθος καρπουζιού.

Ο Πάβελ πέθαινε.

Ωστόσο, καθ’ όλη τη διάρκεια των 9 μηνών που ο Ιακομπόνι περιέθαλψε τον Πάβελ, διαπίστωσε με έκπληξη ότι ο Πάβελ όχι μόνο δεν είχε άγχος για το θάνατο, αλλά περίμενε το θάνατο με ανυπομονησία και θαυμασμό.

Ο Πάβελ ήταν χριστιανός, όπως και πολλοί άνθρωποι στην πόλη. Ο Ιακομπόνι έχει περιθάλψει πολλούς χριστιανούς που, στο θάνατό τους, δεν βρήκαν παρηγοριά στην πίστη τους. Η πίστη του Πάβελ, ωστόσο, τον εξυπηρέτησε πολύ καλά.

«Ανίκανος να μου μιλήσει με λόγια, επικοινωνούσε μέσα από το φως στα μάτια του, το εύκολο χαμόγελό του και την ικανοποιημένη στάση του. Με αυτόν τον τρόπο αλληλεπιδρούσε με όλους, όχι μόνο με εμένα».

Στο δικό του πνευματικό ταξίδι και ενώ αναζητούσε απαντήσεις, ο Ιακομπόνι προσελκύστηκε από τη χάρη και τη δύναμη του Πάβελ. Ο Ιακομπόνι ήξερε ότι η αισιοδοξία και το χαμόγελό του δεν ήταν φτιαχτά. Ο καρκίνος αφαιρεί όλα τα είδη των προσωπείων και έχει δει όλα τα είδη των ασθενών.

Ακόμα και όταν η βλάβη από τη λευχαιμία γινόταν εμφανής, ο Πάβελ παρέμενε ευγενικός και δεν παραπονιόταν για τον πόνο που ένιωθε. Ενώ πολλοί ασθενείς μπορεί να παρουσιάζουν ένα γενναίο προσωπείο και να φέρονται πιο δυνατοί και υγιείς στην κλινική για να έχουν τον Ιακομπόνι να τους υποστηρίζει στην άρνηση του θανάτου, ο Πάβελ δεν το έκανε.

«Η αισιοδοξία του δεν φάνηκε ποτέ εξαναγκασμένη με κανέναν τρόπο. Όταν το ετοιμοθάνατο σώμα του χαλάρωσε και η ενέργειά του άρχισε να φθίνει, δεν το πάλεψε. Απλώς το άφησε να συμβεί», έγραψε στο βιβλίο του.

Τελικά, ήρθαν οι τελευταίες μέρες για τον Πάβελ και ο Ιακομπόνι αναγκάστηκε να τον νοσηλεύσει. Ακόμη και στο νεκροκρέβατο του, ο Ιακομπόνι έμεινε έκπληκτος όταν διαπίστωσε ότι ο Πάβελ χαμογελούσε, παρηγορώντας τους φίλους και τους συγγενείς του.

Ήταν δύσκολο για τον Ιακομπόνι να επικοινωνήσει με τον Πάβελ, δεδομένου του γλωσσικού τους φραγμού, οπότε έμεινε με τον Πάβελ τις τελευταίες τρεις ή τέσσερις ώρες στο κρεβάτι προσπαθώντας να κατανοήσει αυτόν τον μικρό, απλό άνθρωπο που ήταν τόσο γεμάτος χάρη και δύναμη.

«Κατά τη διάρκεια αυτής της αγρυπνίας παρατήρησα για πρώτη φορά στην καριέρα μου τη σπάνια και συγκλονιστική ομορφιά ενός πνευματικά ικανοποιημένου θανάτου», έγραψε.

Σε αντίθεση με όλους τους ασθενείς που είχε περιθάλψει ο Ιακομπόνι τα τελευταία 15 χρόνια, ο Πάβελ επέλεξε να πεθάνει φυσιολογικά χωρίς ηρεμιστικά.

Αυτό επέτρεψε στον Ιακομπόνι να παραμείνει συναισθηματικά συνδεδεμένος με τον Πάβελ μέχρι το τέλος. Ο Πάβελ κρατούσε τα μάτια του ανοιχτά και ο Ιακομπόνι τον παρακολουθούσε με προσοχή.

Τότε, στα τελευταία λεπτά, το βλέμμα του Πάβελ άλλαξε, έμοιαζε «απόκοσμο» – ένα βλέμμα γαλήνης και ανιδιοτέλειας που ο Ιακομπόνι δεν είχε ξαναδεί.

Στην αρχή, ο Ιακομπόνι πίστεψε ότι ο Πάβελ είχε πέσει σε κώμα, αλλά ο σφυγμός του ήταν δυνατός και η αναπνοή του χωρίς δυσκολίες.

Τότε η «απόκοσμη» έκφραση του Πάβελ άλλαξε ελαφρώς, και μάλιστα τόσο ώστε να ξαφνιάσει τον Ιακομπόνι με την πεποίθηση ότι τον παρακολουθούσε μια άλλη αισθανόμενη οντότητα.

«Κάποιος άλλος από τον Πάβελ τον άνθρωπο -το εγώ του ή την προσωπικότητά του. Αλλά ποιος… ή τι… θα μπορούσε να είναι;», ρωτάει ο Ιακομπόνι στο βιβλίο του.

Η αλήθεια έμοιαζε να ξεπηδάει μπροστά του, ωστόσο του ήταν δύσκολο να την αποδεχτεί.

Ο Ιακομπίνι κοίταξε επίμονα και κράτησε την αναπνοή του. Δεν ήξερε πόση ώρα του πήρε μέχρι να χαλαρώσει και τελικά να παραδεχτεί. Έγραψε:

    «Ναι, φίλε μου, το βλέπω…».

    «…βλέπω την ψυχή σου».

    «Εκείνη τη στιγμή της επιφοίτησης, της αναγνώρισης και της πραγμάτωσης… ο Πάβελ αφέθηκε ελεύθερος. Τα μάτια του έκλεισαν, η αναπνοή του σταμάτησε και το δωμάτιο έμεινε ακίνητο».

Εκείνη τη νύχτα, ο Ιακομπόνι έμαθε με πεποίθηση την απάντηση στο ερώτημα που τον καταδίωκε μετά από κάθε θάνατο των ασθενών του.

«Ποτέ ξανά δεν θα αναρωτιόμουν αν υπήρχε κάτι περισσότερο».

 

Ο Πάβελ ήταν το πρώτο, σημαντικό κομμάτι στο ταξίδι του Ιακομπόνι πίσω στην πίστη.

Τέλος: Πώς η επιστήμη αποδεικνύει την ύπαρξη ενός σχεδιαστή

Το 2010 ο Ιακομπόνι άρχισε να δουλεύει το βιβλίο του «TELOS: The Scientific Basis for a Life of Purpose» (Τέλος: Η επιστημονική βάση για μια ζωή με σκοπό). Το βιβλίο εκδόθηκε τελικά το 2022.

Περίμενε ότι αν είχε αφιερώσει όλο του το χρόνο στη συγγραφή του βιβλίου, το «Telos» θα του είχε πάρει 6 μήνες, αλλά ως εν ενεργεία ογκολόγος, του πήρε 10 χρόνια.

Ενώ ο Ιακομπόνι επέστρεφε στην πίστη συναισθηματικά -όπως τεκμηριώνεται στο «The Undying Soul»- ερευνούσε επίσης διανοητικά, προσπαθώντας να καταλάβει γιατί αυτά που διδάχθηκε ήταν σε πλήρη αντίθεση με αυτά που βίωνε.

Σύντομα διαπίστωσε ότι η επιστήμη στην οποία πίστευε ακράδαντα ήταν ελαττωματική και της έλειπαν βασικά στοιχεία για τις θεωρίες της, παρόλο που οι θεωρίες αυτές διαφημίζονταν ως γεγονότα.

Σε όλη τη διάρκεια του βιβλίου, ακολουθεί τις θεωρίες της ζωής από διάφορους μεγάλους φιλοσόφους και επιστήμονες, όπως ο Αριστοτέλης, ο Ισαάκ Νεύτων, ο Κάρολος Δαρβίνος και πολλοί άλλοι, μέχρι οι αναγνώστες να καταλήξουν στην κατανόηση του σήμερα.

Οι πρωτοπόροι της σύγχρονης επιστήμης, όπως ο Μονό και ο Μπέρτραντ Ράσελ, όλοι υποστήριζαν ότι η ζωή ήταν τυχαία και ότι οι άνθρωποι ήταν μόνοι στον κόσμο χωρίς καμία ανώτερη οντότητα.

«Ο άνθρωπος είναι το προϊόν αιτιών που δεν είχαν καμία πρόβλεψη για τον σκοπό που πετύχαιναν- η καταγωγή του, οι ελπίδες του, οι αγάπες του και οι πεποιθήσεις του, δεν είναι παρά το αποτέλεσμα τυχαίας συνεγκατάστασης ατόμων», έγραφε ο Ράσελ.

Αν και αυτά τα επιχειρήματα έκαναν τους πιστούς του δόγματός τους να αισθάνονται απελευθερωμένοι, τους οδήγησαν επίσης στην «ανυποχώρητη απελπισία» που αντιμετώπισε ο Ράσελ, όπως ακριβώς βίωναν πολλοί από τους πρώτους ασθενείς του Ιακομπόνι.

Διότι, αν τα σώματα και οι ζωές τους ήταν τυχαία γεγονότα, αυτό εξάλειφε την αίσθηση του σκοπού τους, το νόημα της ζωής.

«Ο διαβόητος άθεος Μπέρτραντ Ράσελ είχε πει σε νεαρή ηλικία σε παρόμοιο τόνο: «Σκέφτηκα την αυτοκτονία, την οποία θα είχα κάνει, αν δεν είχα βρει τα μαθηματικά τόσο ενδιαφέροντα»», έγραψε ο Ιακομπόνι.

Σε αντίθεση με ό,τι είχε διδαχθεί, ο Ιακομπόνι παρατηρούσε τη φύση και παρατήρησε ότι η ζωή ήταν γεμάτη σκοπό και πρόθεση.

Ήταν γεμάτη από «telos», που σημαίνει τέλος ή απώτερος σκοπός.

 

«Το καλύτερο παράδειγμα αυτού [της ζωής με σκοπό] στον κόσμο είναι οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι. Περπατούν 60 μίλια στον πάγο για να βρουν τροφή και γεμίζουν το στομάχι τους και περπατούν 60 μίλια πίσω και αναμασούν την τροφή για τον νεοσσό», δήλωσε ο Ιακομπόνι.

«Γιατί το κάνουν αυτό; Γιατί αυτός ο πιγκουίνος δεν λέει ότι δεν περπατάω 60 μίλια για να ταΐσω ένα ηλίθιο πουλάκι. Θα χορτάσω και μετά θα χαλαρώσω, δεν το κάνουν αυτό».

Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι όχι μόνο υπομένουν αυτή τη σωματική εργασία για να αναπαράγουν τα μικρά τους, αλλά το βιβλίο του Ιακομπόνι δείχνει επίσης ότι έχουν μια έμφυτη κατανόηση της θερμοδυναμικής κατά την επώαση:

«Οι αυτοκρατορικοί πιγκουίνοι, οι οποίοι αγκαλιάζονται μαζί σε μια ανταρκτική χιονοθύελλα, ο καθένας με τη σειρά του περιστρέφεται από το κέντρο προς το άλλο χείλος του κύκλου και πάλι πίσω, μοιράζονται το κρύο και προστατεύουν ο ένας τον άλλον στο πιο εχθρικό περιβάλλον της γης. Κανείς δεν εκπαίδευσε τους πιγκουίνους να εκτελούν αυτόν τον πολύπλοκο ελιγμό ούτε τους εξήγησε ότι συνεργαζόμενοι με αυτόν τον τρόπο θα μπορούσαν να επιβιώσουν καλύτερα από ό,τι αν τα κατάφερναν μόνοι τους. Η ενδόμυχη γνώση για να ενεργούν με τέτοιο σκοπό ήταν ήδη μέσα τους, εγγενής στη συμπεριφορά τους».

Η έμφυτη επιθυμία τους να αναθρέψουν τα μικρά τους ξεπερνά σημαντικά τη φυσική τους επιθυμία να επιβιώσουν. Αυτή η κατανόηση της σωματικής τους διάπλασης και του τρόπου με τον οποίο θα έπρεπε να λειτουργούν ήρθε εντελώς έμφυτη σε αυτά.

 

Ο Ιακομπόνι έδωσε πολλά παραδείγματα αυτών των έμφυτων ορμών στο βιβλίο του. Παρατήρησε πώς οι νεογέννητες καμηλοπαρδάλεις μέσα σε 10 λεπτά από τη γέννησή τους σηκώνονται στα πόδια τους και θηλάζουν από τη μητέρα τους, εκτελώντας μια έμφυτη για τον εαυτό τους εργασία.

Από πού προήλθε αυτή η έμφυτη κατανόηση;

Ο Ιακομπόνι υποστήριξε ότι «σχεδιάστηκε» στον οργανισμό.

Όταν σχεδιάζουμε κάτι, του προσδίδουμε έναν συγκεκριμένο σκοπό και πρόθεση, και βλέποντας ότι η ζωή είναι γεμάτη με μια φυσική ορμή που ξεπερνά την επιβίωση και μόνο, ο Ιακομπόνι υποστήριξε ότι πρέπει να υπάρχει ένας ανώτερος σχεδιαστής, ανεξάρτητα από το αν μπορούμε να δούμε αυτό το άτομο ή όχι.

«Αν περπατήσετε στην παραλία … και βρείτε ένα κάστρο στην άμμο και κανείς δεν είναι τριγύρω. Θα πρέπει να αναρωτηθείτε, τι κάνει αυτό το πράγμα εδώ; Μήπως η άμμος, ο άνεμος και το νερό το έφτιαξαν αυτό το πράγμα; Αυτοοργανώθηκε από άγνωστες δυνάμεις; Ή μήπως το έφτιαξε κάποιος με σχεδιαστική διάνοια;», ρωτάει ο Ιακομπόνι.

«Αυτές είναι οι μόνες δύο πιθανότητες, σωστά; Και δε νομίζω να υπάρχει κάποιος νοήμων άνθρωπος που θα έλεγε «η άμμος και ο άνεμος έφτιαξαν ένα κάστρο από άμμο». Θα έλεγαν «όχι, κάποιος μπαμπάς και τα παιδιά του έφτιαξαν ένα κάστρο από άμμο, έπαιξαν και πήγαν σπίτι τους»».

Αυτή είναι η ίδια νοοτροπία που καθιέρωσε ο Ιακομπόνι στον τρόπο με τον οποίο βλέπει τη ζωή. Αν και μπορεί να μην βλέπουμε τον μπαμπά και τα παιδιά να χτίζουν το κάστρο από άμμο, βλέπουμε τη διάνοια και το σχέδιο στην προσωρινή κατασκευή από άμμο, και στα ζωντανά όντα, ο Ιακομπόνι μπορεί να δει το σχέδιο και τη διάνοια επίσης.

Οι καρχαρίες διαθέτουν μια δομή που ονομάζεται οι αμπούλες του Λοριζίνι, την οποία δεν διαθέτουν άλλα ζώα. Πρόκειται για ένα μοναδικό δίκτυο πόρων γεμάτων βλέννα στο μπροστινό μέρος και στα πλευρά του, που επιτρέπει στον καρχαρία να πιάνει τη λεία του. Οι περισσότεροι καρχαρίες έχουν πολύ κακή αίσθηση της όρασης και δεν μπορούν να κολυμπήσουν ούτε τόσο γρήγορα, οπότε αυτό που θέλει είναι να μπορεί να πιάσει ένα θήραμα που βρίσκεται σε κίνδυνο. Αυτό ακριβώς κάνουν οι αμπούλες του- μπορούν να ανιχνεύουν τις αναταράξεις από απόσταση.

Κάποιος μπορεί, όπως ο Κάρολος Δαρβίνος, να υποστηρίξει ότι προέκυψε από την εξέλιξη, πράγμα που σημαίνει ότι οι καρχαρίες κάποτε δεν είχαν αμπούλες αλλά στη συνέχεια την απέκτησαν μέσω μετάλλαξης (τυχαία αλλαγή στο DNA).

Αυτό μπορεί να ακούγεται υπέροχο στη θεωρία, αλλά η πραγματικότητα συχνά λέει μια διαφορετική ιστορία.

«Το πρόβλημα είναι ότι αν έχεις τυχαίες μεταλλάξεις δεν πας πουθενά εποικοδομητικά. Όλα είναι καταστροφικά», δήλωσε ο Ιακομπόνι, «στους ιατρικούς τομείς, ξέρουμε τι κάνουν οι μεταλλάξεις, σε σκοτώνουν».

Στους ανθρώπους, οι μεταλλάξεις αποτελούν τη βάση των γενετικά κληρονομικών ασθενειών και του καρκίνου. Εκτός από τη δημιουργία ανθεκτικών στα φάρμακα βακτηρίων και ιών, οι περισσότερες μεταλλάξεις για τα ζώα και τα φυτά οδηγούν σε ασθένειες.

Περαιτέρω, οι καρχαρίες έχουν 16.000 δισεκατομμύρια ζεύγη DNA, οπότε είναι και θέμα τύχης όχι μόνο να υπάρχουν οι μεταλλάξεις χρήσιμες, αλλά και να υπάρχουν συνδυασμοί μεταλλάξεων στην κατάλληλη περιοχή, δεδομένου ότι οι άλλες μεταλλάξεις αλλού δεν σκοτώνουν πρώτα τον καρχαρία.

Ακόμα και στο υποθετικό σενάριο ότι οι αμπούλες προήλθαν όντως από μεταλλάξεις, τίθεται το ερώτημα της επιβίωσης του καρχαρία χωρίς αμπούλες, με κακή όραση και μέτρια ικανότητα κολύμβησης. Πώς θα μπορούσε να επιβιώσει επί πολλές γενιές για να αποκτήσει τις αμπούλες;

Αν ο καρχαρίας είχε καλή όραση και μπορούσε να πιάσει θήραμα χωρίς τις αμπούλες, τότε οι καρχαρίες που ζουν τώρα θα έπρεπε να είναι και οξυδερκείς στην όραση και με αμπούλες, το να χάνουν οι καρχαρίες σταδιακά την όρασή τους έρχεται σε αντίθεση με τη θεωρία της επιβίωσης του ισχυρότερου όπου επιβιώνει αυτός που έχει τα πιο ωφέλιμα χαρακτηριστικά και μεταδίδει τα χαρακτηριστικά του.

Ως εκ τούτου, ο Ιακομπόνι υποστήριξε ότι ο άλλος πιθανός λόγος είναι ότι όλα ήταν σχεδιασμένα, με όλες τις λειτουργίες και τον σκοπό να συγχωνεύονται με φυσικό τρόπο στο τελικό μοντέλο της ζωής.

«Οι οργανισμοί έχουν να κάνουν με την οργάνωση», έγραψε ο Ιακομπόνι. Ακόμα και η ίδια η ετυμολογία της λέξης οργανισμός έχει τις ρίζες της στην τάξη και στον σχεδιασμό.

 

Ένα κάλεσμα στα όπλα

Το TELOS είναι ένα «κάλεσμα στα όπλα», λέει ο Ιακομπόνι. Δεν είναι απλώς μια άσκηση, ούτε μια ανάγνωση, αλλά μάλλον η αναγνώριση ότι υπάρχει ένας ανώτερος δημιουργός. Τα άπιστα άτομα είναι καταδικασμένα στην ίδια δυστυχία και στο ίδιο χάος που βίωσαν ο Μονό, ο Ράσελ και άλλοι άθεοι επιστήμονες που αναφέρονται στο βιβλίο του.

«Δεν με ενδιαφέρει να ονομάσω τον Θεό, δεν είμαι θεολόγος», δήλωσε ο Ιακομπόνι.

«Θέλω μόνο να πιστέψετε σε έναν ανώτερο σχεδιαστή και να καταλάβετε ότι υπάρχει ένας μεγαλύτερος σκοπός που διαπερνά τη ζωή και με τον οποίο πρέπει να έρθετε σε επαφή αν θέλετε να έχετε μια ζωή που αξίζει να ζήσετε».

Από έκρηξη σε ανθρακωρυχείο στη βόρεια Τουρκία την Παρασκευή σκοτώθηκαν τουλάχιστον 41 εργάτες, δήλωσε το Σάββατο ο Τούρκος πρόεδρος Ταγίπ Ερντογάν.

Έκρηξη σημειώθηκε στις 18:45 στο κρατικό ορυχείο TTK Amasra Muessese Mudurlugu στην πόλη Αμάσρα, στην παραθαλάσσια επαρχία Μπαρτίν της Μαύρης Θάλασσας, παγιδεύοντας 110 ανθρακωρύχους που βρίσκονταν εκείνη την ώρα κάτω από το έδαφος.

Ο υπουργός Εσωτερικών Σουλεϊμάν Σοϊλού δήλωσε το Σάββατο ότι 58 ανθρακωρύχοι βγήκαν με ασφάλεια, άλλοι 10 ανθρακωρύχοι νοσηλεύτηκαν, ενώ ένας εργάτης πήρε εξιτήριο από το νοσοκομείο.

Ο Σοϊλού δήλωσε ότι οι διασώστες εργάστηκαν όλη τη νύχτα για να ανασύρουν τους παγιδευμένους εργάτες στην επιφάνεια.

Ο υπουργός Ενέργειας Φατίχ Ντονμέζ δήλωσε ότι ενώ οι προσπάθειες διάσωσης ολοκληρώθηκαν και η πυρκαγιά στο ορυχείο περιορίστηκε σε μεγάλο βαθμό, οι δραστηριότητες απομόνωσης της πυρκαγιάς συνεχίζονται.

Ο Ντονμέζ δήλωσε ότι οι εισαγγελείς διερευνούν τα αίτια της έκρηξης, ενώ οι προκαταρκτικές εκτιμήσεις δείχνουν ότι πιθανότατα προκλήθηκε από φλογοθάλαμο -μια αναφορά σε εύφλεκτα αέρια που βρίσκονται στα ανθρακωρυχεία.

Ο πρόεδρος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν ακύρωσε μια προγραμματισμένη επίσκεψη στη νοτιοανατολική πόλη Ντιγιάρμπακιρ και ταξίδεψε στην Αμάσρα για να συντονίσει την επιχείρηση διάσωσης.

Αρκετές ομάδες διάσωσης, συμπεριλαμβανομένων εκείνων από γειτονικές επαρχίες, έσπευσαν στην περιοχή, σύμφωνα με την τουρκική υπηρεσία διαχείρισης καταστροφών AFAD.

«Η ελπίδα μας είναι ότι οι απώλειες σε ανθρώπινες ζωές δεν θα αυξηθούν περαιτέρω, ότι οι ανθρακωρύχοι μας θα σωθούν», ανέφερε ο Ερντογάν σε δήλωσή του. «Όλες οι προσπάθειές μας προσανατολίζονται προς αυτή την κατεύθυνση».

Παράλληλα, η τουρκική αστυνομία ανέφερε σε ανακοίνωσή της ότι θα ληφθούν νομικά μέτρα κατά 12 ατόμων που φέρονται να μοιράστηκαν προκλητικό περιεχόμενο σχετικά με την έκρηξη στο ορυχείο στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.

Το Reuters και το Associated Press συνέβαλαν σε αυτό το ρεπορτάζ.

Ομορφιά & προσωπική φροντίδα

 

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ πόση ώρα περνάτε κάθε μέρα κοιτάζοντας τον εαυτό σας στον καθρέφτη;

Καθώς μεγαλώνουμε, το δέρμα μας γίνεται χαλαρό, θαμπό και ρυτιδιασμένο. Ενώ δεν μπορούμε να σταματήσουμε την αναπόφευκτη γήρανση, μπορούμε πράγματι να αφαιρέσουμε τα σημάδια της, όπως οι ρυτίδες.

Πώς να επιτύχετε την πρόληψη και τη μείωση των ρυτίδων

Η παραδοσιακή κινεζική ιατρική πιστεύει ότι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να παραμείνετε νέοι και υγιείς τόσο στο μυαλό όσο και στο σώμα είναι να τρέφεστε από το εσωτερικό (εσωτερικά όργανα και σύστημα), και στη συνέχεια στο εξωτερικό (το δέρμα σας, την επιδερμίδα).

Για παράδειγμα, μπορείτε να μειώσετε τις ρυτίδες, να αποκαταστήσετε την ανεπάρκεια του τσι και να αυξήσετε την κυκλοφορία του αίματος μέσω βελονισμού, πιεσοθεραπείας, σωστής περιποίησης προσώπου και διατροφής.

Πώς δημιουργούνται οι ρυτίδες

Από την άποψη της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής, η δημιουργία των ρυτίδων βασίζεται σε εσωτερικούς και εξωτερικούς παράγοντες.

Οι εσωτερικοί παράγοντες, όπως η γενετική, τα μειωμένα επίπεδα ορμονών και η ανεπάρκεια του ήπατος ή των νεφρών, μπορεί να είναι μερικοί από τους λόγους που ορισμένοι άνθρωποι είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν ρυτίδες.

Ένας άλλος λόγος είναι η ακατάλληλη διατροφή. Αυτή επηρεάζει την υγεία του εντέρου. Το πεπτικό σύστημα πρέπει να απορροφήσει την ουσία της τροφής για να διατηρήσει την ενέργεια του σώματος (Τσι) και η κυκλοφορία του αίματος να είναι καλή. Εάν το αίμα δεν κυκλοφορεί επαρκώς δεν μπορεί να φτάσει στην περιοχή του προσώπου.

Επίσης το παρατεταμένο άγχος, οι συναισθηματικές διακυμάνσεις και η αϋπνία οδηγούν σε ανεπάρκεια του ήπατος, με αποτέλεσμα η κυκλοφορία του αίματος να επιβραδύνεται.

Περιβαλλοντικοί παράγοντες, ειδικά οι υπεριώδεις ακτίνες, προκαλούν σταδιακή μείωση του κολλαγόνου, της ελαστίνης και του υαλουρονικού οξέος, προκαλώντας την γήρανση του δέρματος. Η σταδιακή απώλεια του υποδόριου λίπους θα προκαλέσει τη συστολή του δέρματος, τη χαλάρωση και τη δημιουργία ρυτίδων.

Για παράδειγμα, όταν τον χειμώνα στέκεστε έξω στο κρύο για μεγάλο χρονικό διάστημα, η κυκλοφορία του αίματος στο πρόσωπό μειώνεται και το δέρμα θα είναι πιο ευάλωτο.

Πως να μειώσετε τις ρυτίδες

Αν θέλετε να ελαχιστοποιήσετε τις ρυτίδες, είναι ζωτικής σημασίας να διατηρήσετε έναν καλό τρόπο ζωής και αυτοφροντίδας.

1) Πηγαίνετε για ύπνο νωρίς. Η στέρηση ύπνου οδηγεί σε ηπατική ανεπάρκεια και κατάθλιψη.

2) Χρησιμοποιήστε αντηλιακή προστασία και κρατήστε την περιοχή του προσώπου και του λαιμού σας ζεστή.

3) Αποφύγετε τη σόδα και πίνετε ζεστό νερό.

4) Επιλέξτε τα σωστά προϊόντα περιποίησης ανάλογα με τον τύπο του δέρματός σας.

Πώς να ενισχύσετε την παραγωγή κολλαγόνου

Αν οι ρυτίδες σας οφείλονται σε ανεπάρκεια του τσι και της κακής κυκλοφορίας του αίματος, ιδού μερικά καλά νέα:

Οι θεραπείες βελονισμού και το μασάζ με πιεσοθεραπεία μπορούν να βελτιώσουν την όψη των ρυτίδων

Για τον βελονισμό προσώπου, οι παραδοσιακοί Κινέζοι βελονιστές χρησιμοποιούν ειδικές βελόνες, οι οποίες είναι λεπτότερες από τις κανονικές βελόνες βελονισμού και τις τοποθετούν συνήθως περίπου 0,2 έως 0,5 mm κάτω από την επιφάνεια του δέρματος, διεγείροντας με αυτόν τον τρόπο τα δερματικά κύτταρα ώστε να δώσουν σήμα για την έκκριση κολλαγόνου.

Τι συμβαίνει μετά από μια θεραπεία βελονισμού

Ο βελονισμός ενεργοποιεί τη συνολική κυκλοφορία του τσι και του αίματος και τους μεσημβρινούς του προσώπου. Το δέρμα σας θα γίνει πιο σφριγηλό με φωτεινή και ρόδινη λάμψη. Μετά από μία έως τρεις συνεδρίες βελονισμού, το αποτέλεσμα μπορεί να διαρκέσει έως και μισό χρόνο. Ο βελονισμός προσώπου είναι ανώδυνος και με λιγότερες παρενέργειες.

Διαφορά μεταξύ βελονισμού και πιεσοθεραπείας

Αντί να χρησιμοποιούνται βελόνες, η μέθοδος της πιεσοθεραπείας χρησιμοποιεί τεχνικές μασάζ στα σημεία βελονισμού ώστε να τα διεγείρει.

Πώς να κάνετε στον εαυτό σας μασάζ με την μέθοδο της πιεσοθεραπείας

Για τις ρυτίδες στο μέτωπο:

Πιέστε τα ακόλουθα σημεία βελονισμού 10 φορές δεξιόστροφα και στη συνέχεια 10 φορές αριστερόστροφα.

 

Για τις ρυτίδες γύρω από τα μάτια:

Πιέστε τα ακόλουθα σημεία βελονισμού 10 φορές δεξιόστροφα και στη συνέχεια 10 φορές αριστερόστροφα.

 

Για ρυτίδες γύρω από την περιοχή του στόματος:

Πιέστε τα ακόλουθα σημεία βελονισμού10 φορές δεξιόστροφα και στη συνέχεια, 10 φορές αριστερόστροφα.

 

Για τους μαύρους κύκλους των ματιών ή τα πρησμένα μάτια:

Τοποθετήστε δύο δάχτυλα στα άνω και κάτω βλέφαρα.

Κλείστε τα μάτια σας.

Σηκώστε τα φρύδια σας 10 φορές από κάθε πλευρά.

Ας συνεχίσουμε αυτή την τελετουργία αυτοφροντίδας φτιάχνοντας μια μάσκα προσώπου στο σπίτι. Αυτή η μάσκα όχι μόνο θα εξομαλύνει τις ρυτίδες και τα σημάδια, αλλά θα φωτίσει και το δέρμα σας επίσης.

Πώς να φτιάξετε μια DIY μάσκα αντιγήρανσης:

1) Θα χρειαστείτε κριθαρόχορτο σε σκόνη, μέλι και γιαούρτι χωρίς ζάχαρη.

2) Ανακατέψτε τα τρία συστατικά.

3) Αν είναι πολύ πηχτή, προσθέστε λίγο νερό πριν την εφαρμογή.

4) Εφαρμόστε το μείγμα στο πρόσωπό σας.

5) Αφήστε τη μάσκα να δράσει για 5-10 λεπτά.

6) Ξεπλύνετε και στεγνώστε με ταμποναριστές κινήσεις.

Συμβουλή: Μην περιμένετε να στεγνώσει εντελώς η μάσκα πριν την ξεπλύνετε, γιατί μπορεί να προκαλέσει αφυδάτωση στο δέρμα.

Διατροφική θεραπεία

Η κατανάλωση αρκετών θρεπτικών συστατικών είναι ζωτικής σημασίας για τη θρέψη του δέρματος. Επιλέγοντας τροφές πλούσιες σε κολλαγόνο, όπως τα φύκια, η γλυκοπατάτα και το σύκο.

Αποφύγετε τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη ή νάτριο για να αποφύγετε την επιτάχυνση της γήρανσης.

Εφοδιαστείτε με τις παρακάτω αντιοξειδωτικές τροφές:

 

1. Μούρα

Όλα τα μούρα, όπως το βατόμουρο, το κράνμπερι, η φράουλα και το σμέουρο, έχουν αντιοξειδωτικές ιδιότητες και είναι πλούσια σε βιταμίνη C. Τα μούρα εξουδετερώνουν επίσης τις ελεύθερες ρίζες.

2. Σκούρα φυλλώδη λαχανικά, κόκκινα ή κίτρινα-πράσινα

3. Μπαχαρικά όπως τζίντζερ, κουρκουμάς, κάρδαμο

4. Το πράσινο τσάι προάγει την παραγωγή κολλαγόνου

5. Οι ξηροί καρποί, πλούσιοι σε ακόρεστα λιπαρά οξέα, αποτελούν φυσικό ενυδατικό του δέρματος και μειώνουν το σχηματισμό ρυτίδων.

6. Τα ψάρια, ιδίως ο σολομός, είναι πλούσια σε ωμέγα-3 ακόρεστα λιπαρά οξέα και αντιοξειδωτικά.

Ενισχύστε την κυκλοφορία του αίματος

1. Κινεζική αγγελική (Dong Quai, γνωστό και ως θηλυκό τζίνσενγκ)

2. Κριθάρι για την καλή υγεία του σπλήνα, εναρμονίζοντας το συκώτι, κατάλληλο για άτομα με κόπωση ή χαλαρά κόπρανα.

3. Το Creeping Liriope, αποκαθιστά την ανεπάρκεια του γιν και θρέφει τους πνεύμονες.

4. Η ρίζα λευκής παιώνιας ή Bai Shao ισορροπεί την ανεπάρκεια γιν και θρέφει το αίμα και το συκώτι.

5. Το πολυγόνατο, γνωστό και ως «σφραγίδα του Σολομώντος» βοηθά το ήπαρ, τον σπλήνα και τα νεφρά για την εξισορρόπηση του γιν τσι.

6. Το Dried Radix, θρέφει τους πνεύμονες και το γιν τσι.

7. Το Radix Rehmannia βελτιώνει την κυκλοφορία του αίματος και την ανεπάρκεια γιν. Εάν είναι ωμό, οι ιδιότητες είναι ακόμη πιο ισχυρές, καθώς αποκαθιστά τις ελλείψεις των νεφρών.

8. Το κινέζικο σπαράγγι θρέφει το γιν τσι.

9. Το πολυγόνατο θρέφει το γιν τσι και τους πνεύμονες και βελτιώνει την όψη του δέρματος.

10. Το μούρο γκότζι εξισορροπεί τόσο το γιν όσο και το γιανγκ τσι. Είναι ευεργετικό για τη θρέψη των ματιών και για την ανεπάρκεια των νεφρών.

12. Η γύκοπατάτα απομακρύνει την υγρασία, αναζωογονεί τον σπλήνα και θρέφει το γιν.

Της Teresa Zhang