JOHN MAC GHLIONN

Σχολιασμός

Τον Ιούλιο του 2016, ο νέος διευθύνων σύμβουλος του Twitter, Έλον Μασκ, ίδρυσε τη Neuralink, μια εταιρεία νευροτεχνολογίας που ειδικεύεται στην κατασκευή εμφυτεύσιμων εγκεφαλικών διεπαφών. Ο Μασκ περιγράφει την τεχνολογία, που έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει άτομα με αναπηρίες, ως ένα «Fitbit» για το κρανίο.

Άλλοι έχουν πει ότι η τεχνολογία που μπορεί να χακαριστεί πλήρως θα μπορούσε να αποτελέσει «υπαρξιακή απειλή» για την κοινωνία. Το να δίνεται στην τεχνητή νοημοσύνη τα «κλειδιά» του ανθρώπινου εγκεφάλου γεμίζει κάποιους με ένα κατανοητό αίσθημα τρόμου.

Τον Οκτώβριο, ο Μασκ επρόκειτο να δημοσιεύσει νέες λεπτομέρειες σχετικά με το πρότζεκτ Neuralink. Ωστόσο, λόγω της πρόσφατης αγοράς του Twitter από τον ίδιο, η «παρουσίαση» του Neuralink δεν θα πραγματοποιούταν πριν από τα τέλη Νοεμβρίου. Αλλά ο Μασκ δεν είναι ο μόνος στην προσπάθειά του να ελέγξει τον ανθρώπινο εγκέφαλο. Καθώς γράφω αυτό το κείμενο, η κυβέρνηση των ΗΠΑ διερευνά τρόπους χρήσης εμφυτευμένων τσιπ για να εξερευνήσει το ανθρώπινο μυαλό με τρόπους που δύσκολα μπορούμε να φανταστούμε.

Η Υπηρεσία Προηγμένων Ερευνητικών Προγραμμάτων Άμυνας, πιο γνωστή ως DARPA, είναι μια υπηρεσία έρευνας και ανάπτυξης που συνδέεται με το Πεντάγωνο. Κύρια αρμοδιότητά της είναι η δημιουργία νέων τεχνολογιών για τον αμερικανικό στρατό.

Το 2013, ο Λευκός Οίκος παρουσίασε την πρωτοβουλία BRAIN, η οποία έχει σχεδιαστεί για να βοηθήσει τους ερευνητές να βρουν νέους τρόπους για τη θεραπεία, ακόμη και την πρόληψη εξουθενωτικών εγκεφαλικών διαταραχών όπως η νόσος του Αλτσχάιμερ και η επιληψία. Εκείνη την εποχή, η τολμηρή πρωτοβουλία υποστηρίχθηκε από διάφορες εταιρείες τεχνολογίας, ερευνητικά ιδρύματα και ομοσπονδιακές υπηρεσίες. Μία από αυτές τις υπηρεσίες ήταν η DARPA, συνεχίζοντας την 50ετή πλέον κληρονομιά επενδύσεων στη νευροτεχνολογία.

 

Προχωράμε γρήγορα στο 2022 και η υπηρεσία επιδιώκει επιθετικά τρόπους επανασύνδεσης των εγκεφαλικών κυκλωμάτων. Όπως ανέφερε πρόσφατα ο συντάκτης Τιμ Χίντσκλιφ, το STRENGTHEN, το νέο πρόγραμμα της DARPA, «επιδιώκει να εντοπίσει, να διαμορφώσει και τελικά να βελτιστοποιήσει τα εγκεφαλικά κυκλώματα που είναι υπεύθυνα για τη γνωστική ευελιξία (CF) και τη συναισθηματική ρύθμιση (ER)», και όλα αυτά με την ελπίδα να μειωθούν τα συμπτώματα που παραδοσιακά συνδέονται με τις ψυχικές ασθένειες και τον αυτοκτονικό ιδεασμό. Ένα πολύ ευγενές εγχείρημα, θα πουν κάποιοι. Λαμβάνοντας υπόψη ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται εν μέσω μιας άνευ προηγουμένου κρίσης ψυχικής υγείας, με τις αυτοκτονίες να αποτελούν τρομακτικά συχνό φαινόμενο, θα πρέπει να διερευνηθούν αμείλικτα τρόποι ανακούφισης του ψυχικού πόνου των ανθρώπων.

Ωστόσο, οι κόκκινες σημαίες αρχίζουν να αναδύονται όταν κανείς εμβαθύνει λίγο περισσότερο στο έργο της DARPA. Ένα άλλο πρόγραμμα που τρέχει η υπηρεσία ονομάζεται NEAT, ακρωνύμιο του Neural Evidence Aggregation Tool (Εργαλείο Συγκέντρωσης Νευρωνικών Στοιχείων).

Σύμφωνα με τον ιστότοπο της DARPA, αυτό το «πρόγραμμα στοχεύει να ξεπεράσει τους σημερινούς περιορισμούς αναπτύσσοντας ένα νέο εργαλείο γνωστικής επιστήμης που εντοπίζει άτομα που διατρέχουν κίνδυνο αυτοκτονίας χρησιμοποιώντας προ-συνειδητά εγκεφαλικά σήματα αντί να κάνει ερωτήσεις και να περιμένει συνειδητά φιλτραρισμένες απαντήσεις». Με άλλα λόγια, αυτό το εργαλείο θα επιτρέψει στους κυβερνητικούς αξιωματούχους να ασχοληθούν με την ανάγνωση του μυαλού.

Όπως σημείωσε ο Χίντσκλιφ, το εργαλείο αυτό έχει σχεδιαστεί για να συγκεντρώνει τα προ-συνειδητά εγκεφαλικά σήματα για να προσδιορίζει τι πιστεύει κάποιος ότι είναι αληθές ή ψευδές. Δεν χρειάζεται να είναι κανείς παράξενος με καπέλο από αλουμινόχαρτο για να ανησυχεί για το πώς αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε να μετατραπεί σε όπλο. Η DARPA συνεργάζεται στενά με ιδιώτες εργολάβους και διατηρεί στενή συνεργασία με την Εθνική Υπηρεσία Ασφαλείας. Η DARPA έχει επίσης ιστορικό με την Google, μια εταιρεία με τη φήμη ότι παραβιάζει τα δικαιώματα των χρηστών.

Το να πιστεύει κανείς ότι η τεχνολογία που είναι ικανή να διαβάζει το μυαλό θα περιοριστεί αποκλειστικά στη σφαίρα του στρατιωτικού πολέμου απαιτεί πλήρη αναστολή της δυσπιστίας. Όπως προειδοποίησε ο προαναφερόμενος Χίντσκλιφ, ένας άνθρωπος που εδώ και χρόνια αναδεικνύει στοιχεία της κυβερνητικής υπερβολής, το πρόγραμμα NEAT έχει «την πραγματική δυνατότητα» να δώσει στην κυβέρνηση των ΗΠΑ και σε διάφορες εταιρείες με αμφισβητήσιμες ατζέντες τη δυνατότητα να χακάρουν καθημερινούς πολίτες σε επίπεδο προσυνείδησης.

Αυτό πιθανόν να ακούγεται μάλλον τρελό σε κάποιους αναγνώστες, είμαι σίγουρος. Θα έπρεπε. Είναι τρελό. Παρ’ όλα αυτά, αυτή η παραξενιά είναι διαποτισμένη από την πραγματικότητα. Το 2020, μιλώντας στην ετήσια συνάντηση του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ (WEF), ο ιστορικός Γιουβάλ Νώαχ Χαράρι ζήτησε από το πλήθος να φανταστεί τη Βόρεια Κορέα, σε 20 χρόνια από τώρα, όπου κάθε πολίτης υποχρεούται να φοράει βιομετρικό βραχιόλι. Μια τέτοια συσκευή θα επέτρεπε στους κυβερνητικούς αξιωματούχους να παρακολουθούν την αρτηριακή πίεση, τους καρδιακούς παλμούς και την εγκεφαλική δραστηριότητα των ανθρώπων. Ο ακαδημαϊκός συνέχισε: «Ακούς μια ομιλία στο ραδιόφωνο από τον «Μεγάλο Ηγέτη» και ξέρουν τι πραγματικά αισθάνεσαι». Ένα άτομο θα μπορούσε να χειροκροτήσει τα χέρια του και να επιβάλει ένα χαμόγελο, «αλλά αν είσαι θυμωμένος, ξέρουν ότι αύριο το πρωί θα βρίσκεσαι στο γκουλάγκ».

Το γεγονός ότι αυτά τα λόγια ειπώθηκαν στο Νταβός, έδρα της πρωτοβουλίας «Great Reset» (Μεγάλη Επανεκκίνηση), θα πρέπει να μας γεμίζει όλους με αίσθημα ανησυχίας. Επιπλέον, ο Χαράρι είναι ένας τρανσουμανιστής που πιστεύει ακράδαντα ότι οι άνθρωποι πρέπει να γίνουν ένα με την ψηφιακή τεχνολογία – και όλα αυτά με την ελπίδα να βελτιωθεί η ανθρωπότητα. Ο Ισραηλινός, ένας από τους σημαντικότερους συνεργάτες του WEF, έχει μιλήσει εκτενώς για τους πολλούς τρόπους με τους οποίους οι αναδυόμενες τεχνολογίες μπορούν να βοηθήσουν στην αντιμετώπιση των εκατομμυρίων «άχρηστων» κρεατοσωμάτων (Σημ. για τον Χαράρι οι άνθρωποι είναι ένα κομμάτι κρέας) παγκοσμίως.

Αυτό μας φέρνει πίσω στην επιθυμία της DARPA να χακάρει το ανθρώπινο μυαλό και ουσιαστικά να διαβάσει τις πιο προσωπικές μας σκέψεις, τους βαθύτερους φόβους και τις επιθυμίες μας. Θα μπορούσε αυτή η τεχνολογία να χρησιμοποιηθεί για να αποτρέψει κάποιον με αυτοκτονικές σκέψεις από το να αφαιρέσει τη ζωή του; Ναι, φυσικά. Από την άλλη πλευρά, αυτή η τεχνολογία θα μπορούσε εξίσου εύκολα να χρησιμοποιηθεί για τη χειραγώγηση και την παρακολούθηση αθώων ανθρώπων χωρίς υποκείμενα προβλήματα ψυχικής υγείας. Όταν αναπτύσσεται μια τόσο ισχυρή τεχνολογία, πρέπει να αναρωτηθούμε αν τα πλεονεκτήματα υπερτερούν των μειονεκτημάτων. Η απάντηση, φοβάμαι ότι είναι αρνητική.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Σχολιασμός

Εκτός αν τυχαίνει να ζείτε κάτω από ένα βράχο σε έναν μακρινό πλανήτη, είστε αναμφίβολα ενήμεροι για την κινεζική πρωτοβουλία Belt and Road Initiative (BRI), μια στρατηγική ανάπτυξης υποδομών που ξεκίνησε το 2013. Πάμε γρήγορα στο 2002 και 146 από τις 195 χώρες του κόσμου έχουν υπογράψει την ριψοκίνδυνη πρωτοβουλία. Η BRI υπήρξε μια αποτυχία για την ευρύτερη ανθρωπότητα, αλλά ήταν μια μεγάλη νίκη για το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ). Ωστόσο, η BRI δεν είναι η μόνη πρωτοβουλία του ΚΚΚ που αποτελεί απειλή για την ανθρωπότητα. Υπάρχει επίσης η Πρωτοβουλία για την Παγκόσμια Ανάπτυξη (GDI), ένα σκοτεινό εγχείρημα που είναι γεμάτο απίθανες υποσχέσεις.

Τον Σεπτέμβριο του 2021, ο Σι Τζινπίνγκ, ο επικεφαλής δικτάτορας της Κίνας, ίδρυσε την GDI. Σύμφωνα με το Atlantic Council, το ΚΚΚ δημιούργησε την πρωτοβουλία «για να σπάσει τη δυτική ηγεμονία στην παγκόσμια διακυβέρνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων». Ναι, η Κίνα, μια χώρα όπου λαμβάνουν χώρα βίαιες αφαιρέσεις οργάνων και σύγχρονη δουλεία, θέλει να επιβλέπει τη «διακυβέρνηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».

Ο Γουάνγκ Γι, ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών, επιμένει ότι η GDI στοχεύει στη δημιουργία «μιας παγκόσμιας κοινότητας ανάπτυξης» που «θα θέτει την ανάπτυξη σε προτεραιότητα και τους ανθρώπους στο επίκεντρο και θα επιδιώκει να επιταχύνει την εφαρμογή της Ατζέντας 2030». Αυτή η ατζέντα, μας λένε, θα οδηγήσει το ΚΚΚ στην εξάλειψη της φτώχειας, της πείνας και της ισότητας των φύλων μέχρι το τέλος της δεκαετίας.

Λαμβάνοντας υπόψη ότι 200 εκατομμύρια πολίτες του εξακολουθούν να ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και ότι εκατομμύρια Κινέζες υφίστανται σωματική και σεξουαλική κακοποίηση σε τακτική βάση, το ΚΚΚ έχει μεγάλο βουνό να ανέβει.

Ανησυχητικό είναι ότι, όπως υποδηλώνει και το όνομά του, το GDI δεν είναι μια εθνική, αλλά μια παγκόσμια ατζέντα. Το ΚΚΚ δεν προσπαθεί απλώς να πουλήσει τα επικίνδυνα ψέματά του στον ίδιο του το λαό- προσπαθεί να τα πουλήσει σε ολόκληρο τον κόσμο.

Δυστυχώς, ορισμένες χώρες είναι πολύ πρόθυμες να τα χάψουν. Μια από αυτές τις χώρες είναι το Νεπάλ.

 

Όπως σημείωσε πρόσφατα ο Ανίλ Γκίρι της The Kathmandu Post, αν και «ούτε ένα έργο στο πλαίσιο της Πρωτοβουλίας Belt and Road υπό την ηγεσία του Πεκίνου δεν έχει ξεκινήσει στο Νεπάλ», η κυβέρνηση του Νεπάλ είναι πολύ πρόθυμη να συμμετάσχει στην GDI. Και το ΚΚΚ είναι πάρα πολύ πρόθυμο να “βοηθήσει”.

Το Πεκίνο έχει υποσχεθεί να δρομολογήσει όχι ένα αλλά δύο έργα στην περίκλειστη χώρα. Το πρώτο ονομάζεται Σχέδιο «Χαμογελαστά Παιδιά του Νεπάλ». Σύμφωνα με τον Γκίρι, το «Ίδρυμα Αγροτικής Ανάπτυξης της Κίνας θα παρέχει τρόφιμα σε 3.600 παιδιά από φτωχές κοινότητες στο Κατμαντού». Αυτό ακούγεται θαυμάσιο μέχρι να συνειδητοποιήσετε ότι το ΚΚΚ δεν προσφέρει ποτέ τίποτα χωρίς να απαιτεί κάτι σε αντάλλαγμα. Με το ΚΚΚ, δεν υπάρχει τέτοιο πράγμα όπως το δωρεάν γεύμα – κυριολεκτικά, σε αυτή την περίπτωση. Υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι το Πεκίνο χρησιμοποιεί μια μορφή ήπιας ισχύος για να στοχεύσει τη νεολαία του Νεπάλ. Ίσως, αυτό εξηγεί το δεύτερο σχέδιο, το οποίο υπόσχεται να προσφέρει “υποστήριξη” σε μαθητές έξω από το Κατμαντού, την πρωτεύουσα του Νεπάλ.

Ως κάποιος που επισκέπτεται τακτικά το Νεπάλ, δεν υπερβάλλω όταν λέω το εξής: το ΚΚΚ έχει διεισδύσει σε αυτή την όμορφη χώρα. Το Πεκίνο εργάζεται ενεργά για την αποσταθεροποίηση των σχέσεων του Νεπάλ με άλλες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της γειτονικής Ινδίας, και των Ηνωμένων Πολιτειών, που κάποτε ήταν ένας σταθερός σύμμαχος. Δυστυχώς, το ΚΚΚ πετυχαίνει τις προσπάθειές του. Η GDI θα μπορούσε να είναι το τελευταίο καρφί στο φέρετρο του Νεπάλ.

Εντύπωση προκαλεί το γεγονός ότι η GDI της Κίνας ιδρύθηκε πριν από λίγο περισσότερο από ένα χρόνο. Ωστόσο, όπως ο προαναφερόμενος Γουάνγκ Γι είναι πρόθυμος να μας υπενθυμίσει, η πρωτοβουλία «έχει λάβει την υποστήριξη περισσότερων από 100 χωρών και πολλών διεθνών οργανισμών, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Εθνών». Επιπλέον, περισσότερες από «60 χώρες έχουν ενταχθεί στην Ομάδα Φίλων της GDI». Στους φίλους περιλαμβάνονται η Βιρμανία (κοινώς γνωστή ως Μιανμάρ), το Ιράν, η Καμπότζη, το Πακιστάν, η Ταϊλάνδη, τουλάχιστον 19 αφρικανικές χώρες, τα Φίτζι, η Βολιβία και, φυσικά, το Νεπάλ.

Η GDI, η οποία καλεί τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο να ενισχύσουν τη δέσμευσή τους στους στόχους βιώσιμης ανάπτυξης (SDGs) και στο «πνεύμα της δεκτικότητας και της συμμετοχικότητας», δεν είναι παρά μια απάτη – μια επικίνδυνη πρωτοβουλία που μεταμφιέζεται σε αξιοπρεπή. Εξάλλου, τα SDGs περιλαμβάνουν τη δράση για το κλίμα και τη δημιουργία ειρηνικών κοινωνιών, καθώς και τις προαναφερθείσες δεσμεύσεις για τη μείωση της φτώχειας, της πείνας και της ανισότητας. Το ΚΚΚ συστηματικά κλείνει μέσα και λιμοκτονεί τους ίδιους τους πολίτες του εν μέσω της πανδημίας COVID-19.

Επιπλέον, η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος ρυπαντής του πλανήτη. Για να θέσουμε τη ρύπανση της χώρας σε προοπτική, η Κίνα εκπέμπει περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα από ό,τι οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ινδία και η Ρωσία μαζί. Καθώς άλλες ισχυρές χώρες προσπαθούν να γίνουν πράσινες, η Κίνα παράγει περισσότερο άνθρακα. Αυτό δεν αποτελεί χτύπημα για τον άνθρακα, ένα από τα σημαντικότερα ορυκτά καύσιμα. Αυτό είναι ένα χτύπημα για το ΚΚΚ, ένα τυραννικό καθεστώς που ποτέ δεν υιοθετεί τις πολιτικές που ενθαρρύνει τις άλλες κυβερνήσεις να υιοθετήσουν (σεβασμός του περιβάλλοντος, σεβασμός των ανθρωπίνων δικαιωμάτων κ.λπ.) Αυτό είναι επίσης ένα χτύπημα για τις δεκάδες χώρες σε όλο τον κόσμο που είναι πολύ πρόθυμες να καταπιούν τις άδικες απαιτήσεις και τα ξεδιάντροπα ψέματα του ΚΚΚ.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Σχολιασμός

Ποιο είναι το πιο πολύτιμο αγαθό στον κόσμο; Το σιτάρι, ο καφές, τα πολύτιμα μέταλλα; Όχι. Tο πιο πολύτιμο εμπόρευμα στον κόσμο, πλέον, είναι τα δεδομένα. Ένα εμπόρευμα, όπως γνωρίζετε, είναι κάτι που αγοράζεται και πωλείται. Αυτό σημαίνει ότι τα δεδομένα αγοράζονται και πωλούνται. Για να γίνω πιο συγκεκριμένος, τα δεδομένα σας αγοράζονται και πωλούνται.

Η Κίνα πήρε πρόσφατα μια γεύση από το δικό της φάρμακο. Μια χώρα συνώνυμη με το χάκινγκ βρέθηκε και η ίδια παραβιασμένη. Την πρώτη εβδομάδα του Ιουλίου, ένας χάκερ έκλεψε τα δεδομένα ενός δισεκατομμυρίου Κινέζων πολιτών και προσφέρθηκε να τα πουλήσει όλα για 200.000 δολάρια. Τα πάντα έχουν την τιμή τους, συμπεριλαμβανομένων των δεδομένων. Φυσικά, οι Κινέζοι δεν είναι οι μόνοι που πρέπει να ανησυχούν για την κατάχρηση και την κακοποίηση των δεδομένων τους.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με τον Μπένετ Σάιφερς, έναν τεχνολόγο που επικεντρώνεται στην προστασία της ιδιωτικής ζωής των καταναλωτών και στην κρατική νομοθεσία, οι διαμεσολαβητές δεδομένων έχουν σχηματίσει μια ανίερη συμμαχία με τον στρατό της χώρας, τις κοινότητες πληροφοριών και τις υπηρεσίες επιβολής του νόμου. Αυτή η τεράστια, άκρως μυστικοπαθής σύμπραξη δημιουργήθηκε για έναν και μόνο λόγο – για την παρακολούθηση των ενεργειών και των δραστηριοτήτων των πολιτών των ΗΠΑ.

Πριν προχωρήσουμε περαιτέρω, είναι σημαντικό να βάλουμε σε τάξη τους ορισμούς μας. Γνωστοί και ως μεσίτες πληροφοριών, οι διαμεσολαβητές δεδομένων συλλέγουν πληροφορίες για τους πολίτες του δικτύου και πωλούν τα ευρήματά τους με υγιές κέρδος. Όπως σημείωσε πρόσφατα ο Σάιμον Μπρέιθγουεϊτ, ειδικός σε θέματα ασφάλειας στον κυβερνοχώρο, οι μεσίτες δεδομένων είναι πανούργοι επιχειρηματίες. Όπως τα ρακούν που ψάχνουν τα αποφάγια, οι μεσίτες δεδομένων είναι αδυσώπητοι, προσεγγίζοντας συχνά εταιρείες πιστωτικών καρτών για πληροφορίες. Μπορούν επίσης να βρεθούν «σέρνοντας το διαδίκτυο για δημόσιες πηγές πληροφοριών (όπως τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το LinkedIn, το Instagram, το Facebook κ.λπ.) και πολλά άλλα νόμιμα μέσα», γράφει ο Μπρέιθγουεϊτ.

Κάθε χρόνο, ο κλάδος της μεσιτείας δεδομένων παράγει έσοδα που ξεπερνούν κατά πολύ τα 200 δισεκατομμύρια δολάρια, σύμφωνα με τον Μπρέιθγουεϊτ. Ο κλάδος αυτός αναπτύσσεται με εκθετικούς ρυθμούς. Μέχρι το 2030, η αξία της θα ανέρχεται σε τρισεκατομμύρια δολάρια.

Οι μεσίτες δεδομένων επωφελούνται από τις πολλές εφαρμογές που έχουμε εγκαταστήσει στα κινητά μας τηλέφωνα, οι οποίες εντοπίζουν τις κινήσεις μας και τις συμπεριφορές περιήγησης με ανησυχητική ακρίβεια. Την επόμενη φορά που μια εφαρμογή στείλει μια ειδοποίηση ζητώντας άδεια πρόσβασης στην τοποθεσία σας, παρακαλούμε αρνηθείτε.

Παρακολούθηση των κινήσεών σας

Τον Μάιο, οι βουλευτές Ρίτσαρντ Μπλούμενταλ (D-Conn.) και Κρις Μέρφι (D-Conn.) καταδίκασαν δημοσίως τις SafeGraph και Placer.ai, δύο εξέχουσες εταιρείες μεσιτείας δεδομένων, για τη συλλογή και πώληση δεδομένων θέσης κινητών τηλεφώνων ατόμων που είχαν επισκεφθεί κλινικές αμβλώσεων.

«Αυτή η ενοχλητική πρακτική είναι εντελώς ανήθικη», δήλωσε ο Μπλούμενταλ. Οι εταιρείες, πρόσθεσε, «έχουν ηθική υποχρέωση να τερματίσουν αμέσως αυτή την πρακτική».

Όποια κι αν είναι η γνώμη σας για τις αμβλώσεις, η ιδέα ότι οι κινήσεις των Αμερικανών πολιτών παρακολουθούνται και μοιράζονται με ποιος ξέρει ποιον (όλοι ξέρουμε ποιον, αλλά περισσότερα γι’ αυτό σε λίγο) θα πρέπει να ανησυχεί κάθε αναγνώστη. Η υπέρμετρη εξάπλωση των μεσιτών δεδομένων επηρεάζει όλους όσους έχουν σύνδεση στο διαδίκτυο. Με άλλα λόγια, σχεδόν κάθε πολίτη των ΗΠΑ.

Όπως προειδοποίησε ο Σάιφερς στο άρθρο του, αφού συλλέξουν τα δεδομένα θέσης μας από τους προγραμματιστές εφαρμογών, οι μεσίτες στη συνέχεια πωλούν αυτές τις πληροφορίες σε κυβερνητικές υπηρεσίες. Μόλις τα δεδομένα βρεθούν στα χέρια της κυβέρνησης, λέει, «χρησιμοποιούνται από τον στρατό για να κατασκοπεύουν ανθρώπους στο εξωτερικό, από το ICE για να παρακολουθούν ανθρώπους μέσα και γύρω από τις ΗΠΑ και από εγκληματολόγους όπως το FBI και η Μυστική Υπηρεσία».

Όπως δήλωσε στο The Markup ο Τζάστιν Σέρμαν, συνεργάτης για την πολιτική στον κυβερνοχώρο στο Duke Tech Policy Lab, οι μεσίτες δεδομένων λειτουργούν με πλήρη ατιμωρησία. Γιατί; Επειδή «το ευρύ κοινό και οι άνθρωποι στην Ουάσινγκτον και σε άλλα ρυθμιστικά κέντρα δεν δίνουν προσοχή σε αυτό που κάνουν».

Λοιπόν, είναι καιρός να αλλάξει αυτό, δεν συμφωνείτε;

 

Τρεις από τους μεγαλύτερους καταχραστές δεδομένων στην αγορά, όπως ανέφερε πρόσφατα ο Μπράιαν Σορτ, αναλυτής της Open Media, είναι η Clearview AI, η Thomson Reuters και η Pelmorex Corp. Ας ξεκινήσουμε με την Clearview, ένα μεγαθήριο αναγνώρισης προσώπου που παρέχει λογισμικό σε εταιρείες, αρχές επιβολής του νόμου και πανεπιστήμια. Με έδρα τη Νέα Υόρκη, η εταιρεία «έκλεψε δισεκατομμύρια εικόνες των προσώπων μας από το Διαδίκτυο», σύμφωνα με τον Σορτ, παραβιάζοντας μια σειρά από νόμους περί προστασίας της ιδιωτικής ζωής. Ενώ η Clearview AI κερδίζει αδρά από τη συλλογή των δεδομένων μας και ουσιαστικά από την κλοπή των προσώπων μας, δεν προσφέρει «κανένα απτό όφελος στους ανθρώπους».

Φυσικά, δεν προσφέρει. Εμείς είμαστε οι φτωχοί που ξεζουμίζονται, τα πορτοκάλια που στύβονται.

Η Thomson Reuters, που υποτίθεται ότι είναι «ο κορυφαίος πάροχος ειδήσεων και εργαλείων που βασίζονται σε πληροφορίες για επαγγελματίες», φαίνεται να είναι εξίσου κακή με την Clearview, αν πιστέψουμε τις αναφορές. Όπως ανέφερε ο Σορτ, η ροή εσόδων της εταιρείας βασίζεται στη συλλογή και πώληση εξαιρετικά ευαίσθητων, βαθιά προσωπικών δεδομένων, συμπεριλαμβανομένων πληροφοριών που σχετίζονται με το οικονομικό ιστορικό ενός ατόμου, ασφαλιστήρια συμβόλαια, προηγούμενες συλλήψεις, εκκρεμείς νομικές ενέργειες, προηγούμενες πληροφορίες απασχόλησης, λογαριασμούς κοινής ωφέλειας, διευθύνσεις ηλεκτρονικού ταχυδρομείου, συνδέσμους κοινωνικών μέσων και πολλά άλλα.

Η Thomson Reuters, όπως μας λένε, «συνδυάζει αυτά τα δεδομένα και τα πουλάει σε όποιον ενδιαφέρεται». Η Υπηρεσία Αλλοδαπών και Τελωνείων (Immigration and Customs Enforcement-ICE) σίγουρα ενδιαφέρεται. Σύμφωνα με αξιόπιστες αναφορές, το ICE έχει συμβόλαιο με την Thomson Reuters αξίας άνω των 100 εκατομμυρίων δολαρίων. Παρά τους νόμους περί προστασίας της ιδιωτικής ζωής, η ICE χρησιμοποιεί αυτές τις πληροφορίες για να κατασκοπεύει δεκάδες εκατομμύρια Αμερικανούς.

Τέλος, υπάρχει και η Pelmorex. Ίσως δεν έχετε ακούσει ποτέ γι’ αυτή την εταιρεία, αλλά, όπως τόνισε ο Σορτ στο άρθρο του, σίγουρα έχουν ακούσει για εσάς. Βλέπετε, κάθε φορά που ελέγχετε για ενημερώσεις για τον καιρό στο τηλέφωνο, το τάμπλετ ή το φορητό σας υπολογιστή, «τους δίνετε ένα μικρό κομμάτι δεδομένων σας».

Για περισσότερα από 30 χρόνια, σύμφωνα με την ιστοσελίδα της εταιρείας, «η Pelmorex Weather Networks βελτιώνει τον τρόπο με τον οποίο παρέχει πληροφορίες και δεδομένα για τον καιρό. Πάντα με γνώμονα την τελευταία λέξη της τεχνολογίας», και πάντα με γνώμονα τις διαδικτυακές σας δραστηριότητες, σύμφωνα με όλες τις ενδείξεις.

Εκτός από την ιδιοκτησία και τη λειτουργία του The Weather Network, η Pelmorex έχει επίσης σημαντική συμμετοχή στο Weather Source, έναν οργανισμό με έδρα τις ΗΠΑ που προσφέρει στους χρήστες παρόντα και προγνωστικά δεδομένα καιρού. Με περισσότερους από 60 εκατομμύρια χρήστες, η Pelmorex έχει πρόσβαση σε ασύλληπτες ποσότητες δεδομένων. Αυτή η υποτιθέμενα καλοήθης εφαρμογή καιρού στο τηλέφωνό σας δεν είναι τελικά και τόσο καλοήθης.

Αλλά και πάλι, με τη συλλογή δεδομένων, τίποτα δεν είναι καλοήθες. Προστατέψτε τον εαυτό σας και απενεργοποιήστε τον εντοπισμό θέσης. Όταν σας ρωτούν αν είναι εντάξει να μοιραστείτε τις πληροφορίες σας με τρίτους (όπως κυβερνητικές υπηρεσίες), απαντήστε όχι. Αυτό δεν θα σας κρατήσει απολύτως ασφαλείς, φυσικά. Αλλά είναι μια καλή αρχή.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Σχολιασμός

Ο Δρ. Τζόρνταν Πίτερσον έχει μιλήσει εκτενώς για την απειλή της κατάρρευσης του πολιτισμού, την ιδέα ότι η κοινωνία μας θα καταρρεύσει όπως η αρχαία Ρώμη. Αυτό θα συμβεί, διότι οι άνθρωποι γύρισαν την πλάτη στον παραδοσιακό πολιτισμό, συμπεριλαμβανομένων του γάμου και της δημιουργίας πυρηνικών οικογενειών.

Σε όλο τον κόσμο, από το Πεκίνο μέχρι τη Βοστώνη, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι αρνούνται αυτές τις αξίες. Οι ανησυχίες του Πίτερσον για την κατάρρευση του πολιτισμού φαίνεται να είναι βάσιμες. Πέρυσι, στην Κίνα, ο αριθμός των νεογέννητων ανά 1.000 κατοίκους έπεσε στα 7,52, το χαμηλότερο επίπεδο των τελευταίων σχεδόν πέντε δεκαετιών, σύμφωνα με το Bloomberg. Εν τω μεταξύ, στη Νότια Κορέα, τα πράγματα είναι ακόμη χειρότερα. Στην πραγματικότητα, η Νότια Κορέα έχει το χαμηλότερο ποσοστό γονιμότητας στον κόσμο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, τα πράγματα δεν είναι καλύτερα. Τα ποσοστά γονιμότητας μειώνονται εδώ και πάνω από τρεις δεκαετίες.

Τι κοινό έχουν οι προαναφερθείσες χώρες, εκτός από την πτώση των ποσοστών γονιμότητας; Δημιουργούν μια ακόμη γενιά χαμένων αγοριών, έναν όρο που διαδόθηκε από τον Πίτερσον. Είναι απελπισμένοι, αποκαρδιωμένοι και πλήρως απογοητευμένοι.

Είναι εύκολο για πολλούς να ξεγράψουν αυτά τα Χαμένα Αγόρια (Lost Boys) αναφέροντας τους ως incels (ακούσια άγαμοι), έναν υποτιμητικό όρο που χρησιμοποιείται για να περιγράψει κατώτερους και ρομαντικά ακατάλληλους άνδρες. Ωστόσο, αν το κάνουμε αυτό είναι σαν να κάνουμε ένα τεράστιο λάθος, παρόμοιο με αυτό που έκανε η Χίλαρι Κλίντον όταν αναφέρθηκε σε όλους τους υποστηρικτές του Τραμπ ως«άθλιους».

 

Η κρίση στις Ηνωμένες Πολιτείες και πέραν αυτών αφορούν τόσο τους άνδρες όσο και τις γυναίκες. Η κατάρρευση του πολιτισμού συνεπάγεται αλλαγή στάσης. Πιο συγκεκριμένα, μια αλλαγή στάσης απέναντι στην τεκνοποίηση και την ανατροφή παιδιών. Οι γυναίκες, περισσότερο από ό,τι οι άνδρες, φαίνεται να ενδιαφέρονται λιγότερο για τη διατήρηση των παραδοσιακών αξιών.

Στην Κίνα, περίπου 30 εκατομμύρια άνδρες βρίσκονται σε αναζήτηση συζύγου. Για τη συντριπτική πλειονότητα, η αναζήτηση ήταν και εξακολουθεί να είναι άκαρπη.

Στη Νότια Κορέα, εκατομμύρια άνδρες βρίσκονται σε αναζήτηση συντρόφου. Ωστόσο, όπως και οι Κινέζοι, αυτοί οι άνδρες δυσκολεύονται να εξασφαλίσουν ένα ραντεβού, πόσο μάλλον μια σύζυγο.

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ο μισός ενήλικος πληθυσμός είναι πλέον ανύπαντρος. Σχεδόν το ένα τρίτο των ανύπαντρων ανδρών ζει με τους γονείς του. Αυτό δεν συμβάλλει στην κοινωνική ευημερία. Στην πραγματικότητα οδηγεί στο ακριβώς αντίθετο.

Τι συμβαίνει εδώ;

Φυσικά, η κουλτούρα του swipe έχει κάνει τα πράγματα σημαντικά χειρότερα. Σήμερα, οι άνθρωποι είναι λιγότερο πιθανό να αναζητήσουν τον έρωτα σε μπαρ και κλαμπ. Αντ’ αυτού, είναι πιο πιθανό να τον/την αναζητήσουν στο διαδίκτυο, ιδίως μέσω εφαρμογών γνωριμιών. Αυτό ισχύει στην Κίνα, ισχύει στη Νότια Κορέα και σίγουρα ισχύει στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Το στερεότυπο ότι οι άνδρες έχουν χαμηλότερα κριτήρια για τις υποψήφιες συντρόφους ενώ οι γυναίκες είναι πιο επιλεκτικές, είναι ένα ξεπερασμένο στερεότυπο. Ωστόσο, τυγχάνει επίσης να είναι αληθινό.

Σύμφωνα με τον Μπρέιντεν Τζέραρντ, έναν αξιόπιστο επιστήμονα ανάλυσης δεδομένων, στο Tinder, την πιο δημοφιλή εφαρμογή γνωριμιών στις Ηνωμένες Πολιτείες, «οι γυναίκες κάνουν swipe το ναι σε μόλις ένα στα 20 άτομα, ενώ η πλειοψηφία των ανδρών κάνει swipe το ναι συχνότερα από το όχι». Με σχεδόν 10 εκατομμύρια χρήστες, το «φαινόμενο Tinder» έχει αντίκτυπο σε ολόκληρη την αμερικανική κοινωνία (και όχι μόνο).

 

Πρόκειται για ένα απλό ζήτημα προσφοράς και ζήτησης. Όταν πρόκειται για την επιλογή ενός υποψήφιου συντρόφου, οι γυναίκες επαναπροσδιορίζουν τους κανόνες. Αυτό κάνουν εδώ και χρόνια. Τα στάνταρ τους έχουν αυξηθεί με εκθετικούς ρυθμούς. Ακριβώς όπως ο πληθωρισμός των πτυχίων έχει καταστρέψει την οικονομία, ο πληθωρισμός του κατάλληλου και σωστού συντρόφου φαίνεται να καταστρέφει την ιδέα του ραντεβού – και μαζί με αυτό, ολόκληρο τον ιστό της κοινωνίας. Τι πιθανότητες υπάρχουν για τον μέσο άνδρα του σήμερα, ειδικά στις Ηνωμένες Πολιτείες, όπου οι άνδρες δεν φαίνονταν ποτέ τόσο μέτριοι;

Στο Tinder, όπως σημειώνει ο Τζέραρντ, αυτό που μας μένει «είναι ένας μεγάλος αριθμός ανδρών που μάχονται για μια συγκριτικά μικρή δεξαμενή γυναικών, γεγονός που επιτρέπει στις γυναίκες να επιλέγουν πολύ προσεκτικά το πιθανό ταίρι τους». Πρόκειται για το Hunger Games που συναντάται στον Δαρβίνο και συναντά τις εντελώς μη ρεαλιστικές προσδοκίες. Είναι ένα βάναυσο σύστημα, όπου μόνο οι ισχυρότεροι και πιο αισθητικά εμφανίσιμοι άνδρες μπορούν να επιβιώσουν.

Επικοινώνησα με τον Ρόλο Τομάσι, μπεστ σέλερ συγγραφέα και θεματοφύλακα της «ανδρόσφαιρας», για να σχολιάσει το θέμα. Τι έχει συμβεί στους σημερινούς άνδρες;

«Από τις αρχές της δεκαετίας του ’70», υποστηρίζει ότι «ο δυτικός γυναικοκεντρισμός έχει συστηματικά ευνουχίσει και απομαζικοποιήσει τους άνδρες». Καθώς «η προϋπάρχουσα φεμινιστική αντίληψη μιας καταπιεστικής Πατριαρχίας πουλάει πιο εύκολα», δόθηκε στις γυναίκες «μονομερής έλεγχος της διαδικασίας του τοκετού». Ο ορμονικός έλεγχος των γεννήσεων για τις γυναίκες, φαινομενικά «το ιερό δισκοπότηρο της ανθρώπινης εφευρετικότητας», έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην αποδυνάμωση και τη στέρηση των δικαιωμάτων των ανδρών.

Τώρα, κάποιοι θα βρουν τα σχόλια του Τομάσι ενοχλητικά. Ο 53χρονος έχει χαρακτηριστεί με όλους τους χαρακτηρισμούς που μπορεί να φανταστεί κανείς. Είναι μισογύνης; Δεν είναι. Έχοντας διαβάσει μερικά βιβλία του, το λέω αυτό με απόλυτη βεβαιότητα. Ένας απόλυτα ρεαλιστής, ο Τομάσι είναι σαν μια διασταύρωση μεταξύ του Τζόρνταν Πίτερσον και του Χάντερ Σ. Τόμσον – διασκεδαστικός και εξίσου διαφωτιστικός. Παντρεμένος εδώ και είκοσι πέντε χρόνια, ο Τομάσι είναι πατέρας και, όπως όλα δείχνουν, ένας άνθρωπος που αγαπάει πολύ την οικογένειά του.

Αν «προχωρήσουμε στο 2022»,συνεχίζει, ο ανδρισμός είναι πλέον επίσημα «τοξικός». Ο θάνατος του τι σημαίνει να είσαι άνδρας -σύζυγος, πατέρας κ.λπ.- δεν συνέβη εν μία νυκτί. Συμβαίνει εδώ και δεκαετίες.

Τέσσερις γενιές ανδρών «έχουν απομονωθεί συστηματικά ο ένας από τον άλλον», υποστηρίζει ο Τομάσι. Ένα επιχείρημα που έχει μεγάλη βαρύτητα, πιστεύω. Τα ανθρώπινα όντα, λέει -και πάλι, μάλλον με ακρίβεια- «είναι εκ φύσεως φυλετικά». Παρόλο που η παγκοσμιοποίηση έχει κάνει «τον κόσμο μας ακόμη μικρότερο, η ανθρώπινη φυσιολογία στην πραγματικότητα δεν αλλάζει».

Σε όλη τη χώρα, οι άνδρες «αυτοκτονούν 3,5 έως 5 φορές συχνότερα από τις γυναίκες. Οι περισσότερες από αυτές τις αυτοκτονίες είναι «θάνατοι από απελπισία» μεταξύ ανδρών ηλικίας 45-65 ετών». Ο Τομάσι, στο έργο του, αναφέρεται σε αυτό το φαινόμενο ως «μηδενισμός». Σύμφωνα με τον συγγραφέα, «αυτοί οι άνδρες χάνουν τα πάντα με κάποιο τρόπο -μια δουλειά, μια σύζυγο, τα παιδιά τους κ.λπ.- και ο κόσμος που τους έλεγαν ότι θα τους προσέχει στην πραγματικότητα δεν υπήρξε ποτέ».

«Οι άντρες χωρίς αξία», προειδοποιεί, «είναι αξιολύπητοι άντρες και 4 γενιές απομόνωσης και δαιμονοποίησης της ανδρικής επιρροής αφήνουν στους Μηδενιστές δύο επιλογές: Να ξαναχτίσουν ή να διαγράψουν τον εαυτό τους».

Μεγάλες κουβέντες. Δυστυχώς, πάρα πολλοί άνδρες επιλέγουν το δεύτερο.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.

Ο John Mac Ghlionn είναι ερευνητής και δοκιμιογράφος. Το έργο του έχει δημοσιευτεί μεταξύ άλλων στις εφημερίδες New York Post, Sydney Morning Herald, Newsweek, National Review και The Spectator US. Ασχολείται με την ψυχολογία και τις κοινωνικές σχέσεις και έχει έντονο ενδιαφέρον για την κοινωνική δυσλειτουργία και τη χειραγώγηση των μέσων ενημέρωσης.

Σχολιασμός

Ένας οίκος διαιρεμένος εναντίον του εαυτού του, σύμφωνα με τα λόγια του Αβραάμ Λίνκολν, δεν μπορεί να σταθεί. Ας δούμε την προειδοποίηση του Λίνκολν στα πλαίσια της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Τα κράτη μέλη της είναι πολύ διχασμένα.

Αν η ΕΕ είναι μια οικογένεια, τότε είναι μια εξαιρετικά δυσλειτουργική οικογένεια. Εξαιτίας αυτής της δυσλειτουργίας, υπάρχουν πολλά προβλήματα. Ίσως το μεγαλύτερο πρόβλημα από όλα αφορά το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) και την αυξανόμενη επιρροή του στα κράτη μέλη της ΕΕ. Οι Βρυξέλλες, όπως είναι φυσικό, δεν φαίνεται να μπορούν να ανταγωνιστούν το Πεκίνο.

Ποιος είναι ο σκοπός της ΕΕ; Θέτω αυτό το ερώτημα με κάθε σοβαρότητα. Σύμφωνα με την επίσημη ιστοσελίδα της, οι στόχοι της ΕΕ περιλαμβάνουν την προώθηση της ειρήνης, την προστασία των αξιών και της ευημερίας των πολιτών της, καθώς και την προστασία της “ελευθερίας, της ασφάλειας και της δικαιοσύνης χωρίς εσωτερικά σύνορα”. Αξιέπαινοι στόχοι, χωρίς αμφιβολία.

Ωστόσο, με την πάροδο των ετών, η ΕΕ έχει αποδειχθεί εξαιρετικά αναποτελεσματική. Σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση που δημοσίευσε το Carnegie Endowment for International Peace, οι αδυναμίες της ΕΕ, συμπεριλαμβανομένης της αδυναμίας των μελών της να συμφωνήσουν στα πιο βασικά ζητήματα, έχουν αφήσει την Ευρώπη εκτεθειμένη.

Η ευρωπαϊκή διάσπαση

Καθώς άλλες χώρες επιδιώκουν να τερματίσουν τους οικονομικούς δεσμούς με την Κίνα, η Ελλάδα επιδιώκει να τους ενισχύσει.

Με τα λόγια του Έλληνα πρέσβη Σπύρου Λαμπρίδη: «Στρατηγικά επιλέγουμε τις καλύτερες δυνατότητες για τη χώρα μας, και πάλι πάντα υπό την υποχρέωσή μας με τους κύριους οργανισμούς, που είναι η ΕΕ και το ΝΑΤΟ. Έτσι, μέχρι στιγμής, έχουμε ενταχθεί στην πρωτοβουλία Belt and Road σε ένα πολύ συγκεκριμένο έργο και με έναν πολύ συγκεκριμένο όρο, δεν το βλέπουμε ως στρατηγική σχέση με έναν άλλο εταίρο, αλλά σίγουρα δεν πρόκειται να το εγκαταλείψουμε, μόνο και μόνο επειδή άλλοι θα το κάνουν».

Οι πολιτικοί είναι γνωστό ότι μιλούν με γρίφους, αλλά δεν χρειάζεται να διαθέτει κανείς περισσότερους από μερικούς νευρώνες για να ερμηνεύσει τα λόγια του πρέσβη: «Άλλα μέλη της ΕΕ μπορούν να εγκαταλείψουν την Κίνα, αλλά η Ελλάδα δεν πρόκειται να το κάνει».

Όπως έχει αναφέρει το AP News, η Ελλάδα, η οποία εξακολουθεί να ταλανίζεται από την οικονομική κρίση που ξέσπασε πριν από μια δεκαετία, προσπαθεί απεγνωσμένα να προσελκύσει διεθνείς επενδύσεις, ιδίως από την Κίνα. Όπως σημειώνει το AP, η κινεζική εταιρεία «Cosco Shipping κατέχει πλέον το 67% του Οργανισμού Λιμένος Πειραιώς της Ελλάδας, ενός από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Ευρώπης, αφού οι Έλληνες νομοθέτες επικύρωσαν την πώληση ποσοστού 16% της εταιρείας, επιπλέον του 51% που ήδη κατείχε η Cosco».

Ο υπουργός Εξωτερικών της Κίνας, σύμφωνα με το AP, χαρακτήρισε τον Πειραιά «ως ένα εμβληματικό έργο της Πρωτοβουλίας Belt and Road και ένα μοντέλο για αμοιβαία επωφελή συνεργασία». Οι Έλληνες απηύθυναν έκκληση για επενδύσεις. Η Κίνα απάντησε.

 

Μια άλλη χώρα που είναι πρόθυμη να συνεργαστεί με το ΚΚΚ είναι η Ουγγαρία. Σε πρόσφατο βιντεοσκοπημένο μήνυμά του, ο πρωθυπουργός Βίκτορ Όρμπαν συζήτησε τη σημασία της συνεργασίας μεταξύ Βουδαπέστης και Πεκίνου. Ο COVID-19, σύμφωνα με τον Όρμπαν, «έδειξε πόσο αλληλοεξαρτώμενοι είμαστε». Πράγματι. Από τότε που ο Όρμπαν ανέλαβε την εξουσία το 2010, έκανε ό,τι περνούσε από το χέρι του για να προσελκύσει κινεζικές επενδύσεις. Μια δεκαετία μετά, και απολύτως τίποτα δεν έχει αλλάξει.

Η Βουλγαρία επίσης κατακλύζεται από κινεζικές επενδύσεις. Ως χώρα μέλος της ΕΕ από το 2007, η Βουλγαρία συνεχίζει να υποδέχεται τις κινεζικές επενδύσεις με ανοιχτές αγκάλες. Πριν από δύο χρόνια, η βουλγαρική κυβέρνηση προσκάλεσε την China National Nuclear Corporation να υποβάλει προσφορά για την ανάπτυξη του πυρηνικού σταθμού παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο Μπελένε, που βρίσκεται σε απόσταση μικρότερη των 9 χλμ. από τα ρουμανικά σύνορα.

Είναι ενδιαφέρον ότι, όπως ανέφερε το ρουμανικό πρακτορείο ειδήσεων ACTMedia τον Φεβρουάριο, η ρουμανική κυβέρνηση δεν αναθέτει πλέον «συμβάσεις υποδομών σε εταιρείες που προέρχονται από χώρες που δεν έχουν διμερή εμπορική συμφωνία με την ΕΕ». Αυτό περιλαμβάνει και την Κίνα. Απαγορεύεται πλέον στις κινεζικές εταιρείες να επενδύουν σε τομείς όπως η πυρηνική ενέργεια και οι τηλεπικοινωνίες.

Δυστυχώς, σε όλη την υπόλοιπη Ευρώπη, παρόμοια κατορθώματα γενναιότητας είναι σε έλλειψη. Οι χώρες που φιλοδοξούν να ενταχθούν στην ΕΕ είναι επίσης εκτεθειμένες. Πάρτε για παράδειγμα τη Γεωργία, μια χώρα που θα υποβάλει επίσημα αίτηση για ένταξη στην ΕΕ το 2024. Μια χώρα στρατηγικής σημασίας, η Γεωργία βρίσκεται στη διασταύρωση της Ευρώπης και της Ασίας.

Τον τελευταίο καιρό, το Πεκίνο έχει αρχίσει να αναπτύσσει στενούς δεσμούς με την Τιφλίδα, γεγονός που θα πρέπει να προβληματίσει τις άλλες χώρες της περιοχής, και ιδίως εκείνες των Βρυξελλών. Όπως σημείωνε τον Οκτώβριο ο ερευνητής Paul Goble, «η Γεωργία υπόσχεται να δώσει στο Πεκίνο μια σημαντική γέφυρα προς την Ευρώπη, καθώς και τα μέσα για να αυξήσει τη γεωπολιτική του επιρροή στον Καύκασο γενικότερα».

Ο Goble προειδοποίησε ότι «η σιωπηλή προσέγγιση του Πεκίνου στη Γεωργία μπορεί σταδιακά να υπονομεύσει τη σχέση αυτού του κομβικού κράτους του Νοτίου Καυκάσου με τη Δύση». Ομοίως, η “σιωπηλή προσέγγιση” του Πεκίνου στην Ευρώπη υπονομεύει την ΕΕ, η οποία αποτελείται από 27 χώρες με διαφορετικούς στόχους και ιδεολογίες.

Γράφω τα παρακάτω ως κάποιος που μεγάλωσε στην Ευρώπη, ως κάποιος που είδε από πρώτο χέρι την αναποτελεσματικότητα της ΕΕ: Η δυσλειτουργική οικογένεια φαίνεται να γίνεται ολοένα και πιο δυσλειτουργική, αφήνοντας έτσι την πόρτα ανοιχτή στο ΚΚΚ και τις άθλιες ατζέντες του.

Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.