Συντάκτης: PETR SVAB

Ακαδημαϊκοί, ειδικοί κάνουν ουρά για να συμμετάσχουν σε αντι-«αφυπνισμένη» διαδικτυακή πλατφόρμα εκπαίδευσης

Παρασκευή, 14 Μαΐ, 2021 Από PETR SVAB

Εκατοντάδες ακαδημαϊκοί και ειδικοί περιλαμβανομένων κάποιων διακεκριμένων ονομάτων, έχουν κάνει αίτηση για θέσεις εργασίας σε μια νέα διαδικτυακή εκπαιδευτική πλατφρόρμα που υπόσχεται αποκλειστικά μη-«αφυπνισμένη» εκπαίδευση σε μια ποικιλία ακαδημαϊκών θεμάτων.

Με όνομα «American Scholars», το πρότζεκτ εκκινήθηκε μερικούς μήνες πριν, από τον Μάθιου Πολ, πρώην υπεύθυνο αποδοχών υποψηφίων φοιτητών στο Πανεπιστήμιο Πενσυλβάνια. Μόλις τα νέα έγιναν γνωστά, βιογραφικά άρχισαν να ρέουν από ακαδημαϊκούς που προσέφεραν την συμμετοχή τους, είπαν οι επικεφαλής του.

Ο Πολ περιέγραψε το πρότζεκτ ως καρπό της σταδιακής συνειδητοποίησής του μιας κατάστασης στην καριέρα του στον ακαδημαϊκό κόσμο, όπου ήταν επικεφαλής των αποδοχών σε αρκετά γνωστά πανεπιστήμια. Αντιλήφθηκε ότι σχετικά με την εκπαίδευση, οι περισσότεροι φοιτητές δεν λάμβαναν κάτι αντάξιο για τα χρήματα που έδιναν, και ως αίτιο αυτού έδωσε την «διοικητική υπερβολή» των καθιερωμένων πανεπιστημίων, καθώς και την διάδοση ημι-μαρξιστικών ιδεολογιών που συλλογικά πλέον έχουν γίνει γνωστές ως «αφυπνισμός» («wokeness»).

Θέλησή του είναι το πρότζεκτ να λειτουργήσει ως αντίδοτο και στα δύο. Η διαδραστική δομή εν μέρει διάλεξης, εν μέρει βίντεο ντοκιμαντέρ με κουίζ και ασκήσεις απαντήσεων, φιλοδοξεί να επιδείξει ότι η ποιοτική μάθηση μπορεί να επιτευχθεί σε ένα μικρό κλάσμα του κόστους ενός σημερινού πανεπιστημίου. Εν τω μεταξύ, το ίδιο το περιεχόμενο θα βασίζεται σε παραδοσιακές Αμερικανικές αξίες, σε έντονη αντίθεση προς τις ιδεολογίες που κυριαρχούν σήμερα στα περισσότερα πανεπιστήμια, οι οποίες προωθούν εχθρικότητα προς τέτοιου είδους αξίες.

«Υπάρχει μια τεράστια και μη αναγνωρισμένη ζήτηση για πραγματικούς καθηγητές, διευθύνοντες επιχειρήσεων, πραγματικούς στοχαστές με τους οποίους οι απλοί άνθρωποι μπορούν να συνδεθούν και να μάθουν για να καταλάβουν καλύτερα πως μπορούν να ζήσουν καλύτερες ζωές μέσω του Συντάγματος και μέσω συντηρητικών αξιών», είπε ο Πολ στην Epoch Times, προσθέτοντας αργότερα ότι οι καθοδηγητικές αρχές του πρότζεκτ μπορούν να περιγραφούν με περισσότερη ακρίβεια ως «κλασικός φιλελευθερισμός».

«Αναμένουμε έναν σημαντικό αριθμό ανθρώπων που δεν θεωρούν τον εαυτό τους συντηρητικό να έρθουν σε εμάς – απλώς επειδή συμφωνούν με τις αξίες μας», έγραψε σε ηλεκτρονικό μήνυμα.

Για τον ρόλο του επικεφαλής ακαδημαϊκού, που είναι υπεύθυνος για τα ακαδημαϊκά πρότυπα περιεχομένου, ο Πολ επέλεξε τον Μάικλ Ρέκτενβαλντ, έναν πρώην καθηγητή φιλοσοφικών σπουδών του Πανεπιστημίου Νέας Υόρκης.

Αφήνοντας τα κομμουνιστικά πιστεύω του, ο Ρέκτενβαλντ παραιτήθηκε από την δουλειά του αφότου εκνεύρισε συναδέλφους επειδή επέκρινε την «αφυπνισμένη» ιδεολογία. Στην συνέχεια έγινε ένα από τα γνωστά ονόματα στον εταιρικό σοσιαλισμό, μια σύγκλιση κυβερνητικών και επιχειρηματικών συμφερόντων προς παγίωση μιας νέας μορφής απολυταρχικής, σοσιαλιστικής εξουσίας. Έγραψε αρκετά βιβλία στο θέμα, όπως το «Google Archipelago: The Digital Gulag and the Simulation of Freedom», (Το Αρχιπέλαγος του Google: Το ψηφιακό Γκουλάγκ και η προσομοίωση της ελευθερίας) που προειδοποιεί για την αυξανόμενη δύναμη και φιλοδοξίες των τεράστιων ψηφιακών εταιρειών.

Το American Scholars θα προσφέρει μαθήματα που θα διδάσκουν ολοκληρωμένοι ακαδημαϊκοί στα πεδία της ιστορίας, Συντάγματος, φυσικών επιστημών, μαθηματικών, έκθεσης ιδεών, επιχειρηματικότητας, οικονομικών και προσωπικών οικονομικών, ιδεολογικών σπουδών, φιλολογίας, επιστήμης τεχνολογίας, νομικής, και θρησκευτικών σπουδών, είπε ο Ρέκτενβαλντ.

Έχει ήδη λάβει αιτήσεις από αρκετές εκατοντάδες ειδικούς, περιλαμβανομένων κάποιων πολύ γνωστών ονομάτων, από τα οποία σύντομα θα επιλέξει τους πρώτους 10 διδάσκοντες.

«Ακόμα και κάποιοι πρόεδροι τμημάτων ενδιαφέρθηκαν να εργαστούν σε εμάς», είπε.

Ο Ρέκτενβαλντ μοιράστηκε με την Epoch Times ένα δείγμα των ονομάτων των αιτουμένων υπό την προϋπόθεση ότι δεν θα ανακοινωθούν αυτό το διάστημα, καθώς κανένας δεν έχει ακόμα επιλεχθεί για οποιαδήποτε θέση. Επιπλέον, ο Ρέκτεβαλντ έχει την δική του λίστα «κορυφαίων ταλέντων» που θα τους ζητήσει να συμμετάσχουν.

«Πρόκειται να είναι κάτι όπου θα μπορούν να παραδίδουν ύλη με τον τρόπο που θέλουν, χωρίς τις πιέσεις που ασκούνται σε αυτούς στο πανεπιστημιακό σύστημα για να ενσωματώνουν διάφορες ιδεολογίες όπως την κριτική θεωρία φυλής και σοσιαλισμό και μεταμοντερνισμό και ούτω καθεξής», είπε, προσθέτοντας ότι τέτοιες ιδεολογίες θα διδαχθούν επίσης, αλλά από μια κριτική σκοπιά.

Τα πρώτα μαθήματα, που έχει προγραμματιστεί να αρχίσουν το φθινόπωρο, θα εστιάζονται σε ιστορία, στο Σύνταγμα, οικονομικά, και σε προσωπικά οικονομικά, είπε.

Η ύλη θα είναι κατάλληλη για μαθητές με δάσκαλο στο σπίτι και για όσους προετοιμάζονται για εισαγωγικές εξετάσεις σε πανεπιστήμιο, καθώς και για εκπαίδευση ενηλίκων.

Το πρότζεκτ δεν επιζητά να πάρει πιστοποίηση ως συμβατικό πανεπιστήμιο, αλλά να παρέχει στους αποφοίτους του γνώση για να «απαντήσουν σε κάποιες από τις ολέθριες ιδεολογίες που τροφοδοτούνται στο σύστημα», είπε ο Ρέκτενβαλντ.

«Θα πρέπει να είμαστε ειλικρινείς. Βρισκόμαστε εν μέσω ενός μεγάλου πολιτισμικού πολέμου.»

Το φάσμα περιεχομένου, καθώς και η δομή της πλατφόρμας, επιλέχθηκαν βάσει μιας σειράς εστιασμένων ομαδικών δημοσκοπήσεων συνολικά περίπου 1.000 οικογενειών, είπε ο Πολ. Τα προσωπικά οικονομικά, για παράδειγμα, διακρίθηκαν τόσο ως ένα έντονο ενδιαφέρον των συμμετεχόντων της δημοσκόπησης όσο και ως ένα πεδίο έλλειψης του σημερινού πανεπιστημιακού ιδρύματος, όπου οι φοιτητές συχνά αποκτούν τεράστιο χρέος με την εγγραφή τους, με μικρό έως ανύπαρκτο υπολογισμό επιστροφής στην επένδυση που θα τους επέτρεπε να λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις επιδέξια, σύμφωνα με τον Πολ.

Η ανάπτυξη της διαδικτυακής πλατφόρμας γίνεται από έναν ειδικό που προς το παρόν επιθυμεί ανωνυμία, λόγω της σύνδεσής του με την Μεγάλη Τεχνολογία, είπε ο Πολ.

Έως τώρα, το πρότζεκτ αυτοχρηματοδοτείται με μερικές προσφορές από επενδυτές, είπε. Σχεδιάζει ένα μοντέλο εγγραφής που θα αρχίζει από $19 ανά μήνα και θα κλιμακώνεται έως περίπου $39 ανά μήνα για πρόσβαση premium.

Το American Scholars ταιριάζει σε ένα αυξανόμενο σύνολο εκπαιδευτικών πλατφόρμων που προσεγγίζουν την ύλη τους από μια πιο παραδοσιακή οπτική γωνία. Το συντηρητικό Πανεπιστήμιο Χίλσντεϊλ δίνει δωρεάν μαθήματα σε μια ποικιλία σχετιζόμενων με την πολιτική θεμάτων, ενώ το PragerU άρχισε πρόσφατα να λειτουργεί μια διαδικτυακή εκπαιδευτική πύλη για μαθητές πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης.

Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece

Το YouTube έχει διαγράψει 2,5 εκατ. dislikes από τα βίντεο του Μπάιντεν στο κανάλι του Λευκού Οίκου

Τρίτη, 06 Απρ, 2021Κυριακή, 04 Απρ, 2021 Από PETR SVAB

Το YouTube έχει διαγράψει περίπου 2,5 εκατομμύρια “dslikes” του Προέδρου Τζο Μπάιντεν από βίντεο στο επίσημο κανάλι του Λευκού Οίκου, σύμφωνα με στοιχεία που συλλέχθηκαν και δημοσιεύτηκαν στο διαδίκτυο από έναν ερευνητή που προτιμά να παραμείνει ανώνυμος. Το YouTube ανακοίνωσε πρόσφατα ότι δοκιμάζει μια νέα σχεδίαση σελίδων που αποκρύπτει τον αριθμό των “dislikes”.

Η πλατφόρμα βίντεο της Google επιτρέπει στους χρήστες να βάζουν στα βίντεο είτε έναν αντίχειρα προς τα πάνω (like) είτε έναν αντίχειρα προς τα κάτω (dislike). Για τουλάχιστον δύο χρόνια, εφαρμόζει μια πολιτική κατάργησης των επισημάνσεων “μου αρέσει” και “δεν μου αρέσει” που θεωρεί ανεπιθύμητες.

«Έχουμε εφαρμόσει πολιτικές και συστήματα για να διασφαλίσουμε ότι η συμμετοχή στο YouTube είναι αυθεντική και να καταργήσουμε τυχόν δόλιες μετρήσεις», δήλωσε εκπρόσωπος του YouTube στην The Epoch Times μέσω email, αλλά όταν ρωτήθηκε, δεν έδωσε περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τα κριτήρια που χρησιμοποιούν για να πραγματοποιήσουν αυτές τις αποφάσεις.

Τα βίντεο του Λευκού Οίκου βλέπουν τέτοιου είδους παρεμβάσεις σε συνεχή βάση, αλλά φαίνεται ότι εξαφανίζονται μόνο τα dislikes.

Το κανάλι έχει δημοσιεύσει περισσότερα από 300 βίντεο που έχουν συγκεντρώσει σχεδόν 3,7 εκατομμύρια dislikes, εκ των οποίων σχεδόν 2,5 εκατομμύρια αφαιρέθηκαν, σύμφωνα με στοιχεία που δημοσιεύτηκαν στον ιστότοπο 81m.org. Ο αρθρογράφος του ιστότοπου άρχισε να παρακολουθεί την συμμετοχή στις 26 Ιανουαρίου και έχει δημοσιεύσει όλα τα δεδομένα καθώς και τη μεθοδολογία που χρησιμοποιήθηκε για τη συλλογή τους, αλλά δεν θα αποκάλυπτε την ταυτότητά του όταν ρωτήθηκε μέσω email.

Το YouTube διαγράφει περίπου 8.000 επισημάνσεις “δεν μου αρέσει” ανά βίντεο κατά μέσο όρο. Δεν αφαιρέθηκε ούτε ένα ”μου αρέσει”, όπως δείχνουν τα δεδομένα.

Ακόμα και μετά τις παρεμβάσεις, τα δεδομένα δείχνουν ότι τα βίντεο έχουν σχεδόν έξι φορές περισσότερες επισημάνσεις “δεν μου αρέσει” από ότι “μου αρέσει” κατά μέσο όρο. Χωρίς παρέμβαση η αναλογία θα ήταν πάνω από 17 “δεν μου αρέσει” για κάθε “μου αρέσει”.

Οι δημοσιεύσεις στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης δείχνουν ότι ορισμένοι υποστηρικτές του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ παίρνουν πρωτοβουλία στο να βάλουν dislike στα βίντεο του Λευκού Οίκου με τον Μπάιντεν. Τα βίντεο λαμβάνουν συχνά χιλιάδες επισημάνσεις “δεν μου αρέσει” λίγο μετά την εμφάνισή τους στο διαδίκτυο, με ένα μεγάλο μέρος των dislike να διαγράφονται αργότερα.

Σε ορισμένες περιπτώσεις, σύνολα από dislikes αφαιρούνται περίπου μία φορά κάθε ώρα, διατηρώντας τον αριθμό dislike γύρω στον ίδιο αριθμό. Σε άλλες περιπτώσεις, ένα μεγάλο μέρος των dislikes θα μειωθεί ταυτόχρονα, υποδεικνύουν τα δεδομένα.

Ο ιστότοπος 81m.org παραθέτει αποτελέσματα της ίδιας ανάλυσης για πολλά άλλα κανάλια YouTube με μεγάλη ακροαματικότητα. Κανένα από αυτά δεν επέδειξε αφαίρεση των dislikes αυτού του μεγέθους.

Τα βίντεο του PewDiePie, ενός από τα πιο δημοφιλή κανάλια στην πλατφόρμα, δείχνουν κάποιες αφαιρέσεις likes και dislikes, αλλά ποτέ περισσότερες από μερικές δεκάδες ανά βίντεο, με βάση μια ανασκόπηση των δεδομένων για τα τελευταία βίντεο στο κανάλι.

Το YouTube ανακοίνωσε πρόσφατα τη δοκιμή μιας σχεδίασης που εξακολουθεί να περιλαμβάνει το κουμπί “Δεν μου αρέσει”, αλλά δεν δείχνει πλέον τον αριθμό των dislikes.

«Αυτή είναι μια δοκιμασία για μια μικρή ομάδα χρηστών και είναι μια απάντηση στις παρατηρήσεις των δημιουργών ότι ο ορατός αριθμός μπορεί να επηρεάσει την ευημερία τους», δήλωσε ένας εκπρόσωπος μέσω email.

Το YouTube και ο ιδιοκτήτης του, η Google, έχουν από καιρό αντιμετωπίσει κατηγορίες για πολιτική προκατάληψη. Οι εταιρείες δήλωσαν ότι τα προϊόντα τους έχουν αναπτυχθεί και λειτουργούν ως πολιτικά ουδέτερα, αλλά οι λογαριασμοί των εργαζομένων και το εσωτερικό υλικό που διέρρευσε δείχνουν ότι οι εταιρείες εμποτίζουν την πολιτική τους στα προϊόντα τους.

Σύμφωνα με τον ερευνητή ψυχολόγο Ρόμπερτ Έπσταϊν, η Google μετατόπισε εκατομμύρια ψήφους στις εκλογές της 3ης Νοεμβρίου παρακάμπτοντας τα αποτελέσματα αναζήτησης και άλλα εργαλεία σε σύγκριση με τους ανταγωνιστές.

«Τα αποτελέσματα αναζήτησης Google ήταν έντονα προκατειλημμένα υπέρ των φιλελεύθερων και των Δημοκρατικών. Αυτό δεν ισχύει για το Bing ή το Yahoo », δήλωσε ο Έπσταϊν στον Τάκερ Κάρλσον του Fox News, αναφερόμενος σε δεδομένα από περισσότερους από 700 ψηφοφόρους που συνεργάστηκαν μαζί του για να παρακολουθήσουν τα αποτελέσματα που έλαβαν από κανάλια όπως αποτελέσματα αναζήτησης, υπενθυμίσεις, προτάσεις αναζήτησης και newsfeeds πριν από τις εκλογές.

Η Google είχε προηγουμένως απορρίψει τα αποτελέσματα της έρευνας του Έπσταϊν.

Ακολουθήστε τον Petr στο Twitter: @petrsvab

Η προσπάθεια εγγραφής ψηφοφόρων του Facebook επηρέασε τις εκλογές προς όφελος του Μπάιντεν: Διευθυντής πιάστηκε στην κάμερα

Παρασκευή, 19 Μαρ, 2021Πέμπτη, 18 Μαρ, 2021 Από PETR SVAB

Η προώθηση εγγραφής ψηφοφόρων του Facebook που είχε αποτέλεσμα την εγγραφή 4,5 εκατομμυρίων ψηφοφόρων επηρέασε τις εκλογές του Νοεμβρίου προς όφελος του προέδρου Τζο Μπάιντεν, είπε ένας διευθυντής του Facebook σε πλάνα κρυφής κάμερας.

Ο διευθυντής, Μπέννυ Τόμας, εξέφρασε κακές απόψεις για τον τεχνολογικό γίγαντα, αλλά υπολόγισε την προώθηση ψήφου στα θετικά του ενώ καταγραφόταν κρυφά φέτος από δημοσιογράφους του Project Veritas, μιας μη κερδοσκοπικής δημοσιογραφικής εταιρείας που κάνει τέτοιου είδους ρεπορτάζ.

«Αυτή είναι η καλή πλευρά του Facebook. … Κάναμε μια μεγάλη διαφορά», είπε σε ένα βίντεο που δημοσιεύθηκε από το Veritas στις 16 Μαρτίου, εξηγώντας ότι το Facebook πέτυχε με το παραπάνω τον στόχο του να εγγράψει 4 εκατομμύρια ανθρώπους και μπόρεσε να επιτύχει αυτόν τον στόχο μόνο λόγω της «κλίμακας και [τεράστιου] κοινού του».

«Ναι. Είμαι σίγουρος πως κερδίσαμε [ο Μπάιντεν] με αυτόν τον τρόπο», είπε ο δημοσιογράφος.

«Ναι!» απάντησε ο Τόμας, γελώντας.
«Ακριβώς!»

«Τι πιστεύεις;» διέκοψε ο ρεπόρτερ.

«Ακριβώς. Κι εγώ έτσι πιστεύω», είπε.

Το προφίλ του Τόμας στο LinkedIn περιγράφει την θέση του ως Επικεφαλής Διεθνούς Προγραμματισμού – Δημιουργικότητας & Εμπειρίας στο Facebook από τον Σεπτέμβριο του 2019.

Το Facebook δεν απάντησε αμέσως σε αίτημα σχολιασμού από την Epoch Times.

Ο Τόμας είπε σε έναν από τους δημοσιογράφους ότι το Facebook χρειάζεται να κάνει περισσότερα για να ελέγξει τον λόγο στις πλατφόρμες του.

«Οι άνθρωποι πιστεύουν οτιδήποτε βλέπουν, και αυτό απλώς προκαλεί μια κρίση», είπε σε ένα άλλο βίντεο που δημοσιεύθηκε από το Veritas στις 15 Μαρτίου.

Όταν ρωτήθηκε για τις απόψεις του σχετικά με τις λύσεις, είπε: «Η απάντηση είναι περισσότεροι έλεγχοι, περισσότερα μέτρα. … Να δώσεις στους ανθρώπους έναν οδηγό συμπεριφοράς.»

Η συμπεριφορά πρέπει να ελέγχεται μέσω παρακολούθησης, είπε.

«Αυτό είναι η δημοκρατία. Κάποιος πάντα σε παρακολουθεί ώστε να συμπεριφέρεσαι καλά», είπε.

Από την άλλη πλευρά, αναγνώρισε ότι οι κρίσεις του Facebook είναι απαραιτήτως μεροληπτικές, ακόμα και όταν γίνονται από προγράμματα υπολογιστών.

«Υπάρχει πάντα προγραμματισμένη σε κώδικα μεροληψία επειδή αυτός είναι ο μύθος ότι οι προγραμματιστές υπολογιστών μας είπαν, δηλαδή: “Ω, αυτοί είναι υπολογιστές, οι υπολογιστές δεν έχουν μεροληψία.” Αλλά μάντεψε τι; Άνθρωποι έγραψαν αυτόν τον κώδικα. Και αυτός ο άνθρωπος έχει μεροληψία.»

Συντηρητικοί και κάποιοι αριστερίζοντες από καιρό παραπονιούνται ότι το Facebook και η Google έχουν γίνει τόσο ισχυροί, που χρειάζεται να διαιρεθούν.

«Η κυβέρνηση πρέπει να παρέμβει και να διαιρέσει την Google και το Facebook. Θα κάνω λιγότερα λεφτά, αλλά είναι καλύτερα για τον κόσμο», είπε.

Το Facebook χρειάζεται να χάσει τα βασικά παρακλάδια του, είπε.

«Instagram, Facebook, Messenger, Oculus, WhatsApp. Όλα πρέπει να γίνουν ανεξάρτητες εταιρείες. Είναι υπερβολικά πολλή δύναμη όταν είναι όλες ένα», είπε.

«Χρειάζεται να διαιρεθεί όπως οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών διαιρέθηκαν και οι πετρελαϊκές εταιρείες διαιρέθηκαν. Αλλά καλύτερα από αυτό, γιατί αυτοί οι τύποι απλώς ξαναέσμιξαν σύντομα μετά από αυτό. Ελπίζω πως μάθαμε από αυτό. Αλλά αυτό είναι πραγματικά το σημαντικό πράγμα, όπως είπες, θα το διαιρέσω και θα βγάλω τον Ζακ [Μαρκ Ζάκερμπεργκ] από την θέση του διευθύνοντος συμβούλου.»

Η δύναμη του Facebook δεν είναι πλέον αβλαβής, είπε, «όταν το χρησιμοποιείς ως όπλο ως πολιτικός και λες: “Πες μου, δείξε μου κάποιους ρατσιστές”, όπως όταν «ένας ρατσιστής πολιτικός» ψάχνει να βρει μηνύματα για «κάποιους ρατσιστές που θα τον ψηφίσουν».

Όταν ο ρεπόρτερ ρώτησε ποιος θα αποφασίσει τι κάνει κάποιον ρατσιστή και πως το Facebook το καθορίζει, ο Τόμας είπε: «Τι θα ήταν κάτι που θα έδειχνε έναν ρατσιστή;»

«Ζει σε μια γειτονιά μόνο λευκών, η εκπαίδευση, η θρησκευτική προτίμηση», είπε. «Έτσι μπορείς να δεις αυτά τα τρία ή τέσσερα στοιχεία και να πεις, “είναι πιθανό να είναι ρατσίστρια”».

Ο Τόμας επίσης επέκρινε την επένδυση του Ζάκερμπεργκ σε τεχνολογία αλλαγής γονιδίων.

«Είναι ευγονική. Δεν ξέρω κάποιον τρόπο να σταματηθεί. Πιστεύω πως το τζίνι έχει βγει από το μπουκάλι», είπε.

Ανησυχεί ότι η τεχνολογία θα οδηγήσει στην ανάπτυξη μιας «ανώτερης φυλής» ανθρώπων και σε ακραία πόλωση της κοινωνίας σε «αυτούς που έχουν» και σε «αυτούς που δεν έχουν» που θα πηγαίνει πέρα από απλές διαφορές σε πλούτο.

«Έχουν ένα πράγμα που ποτέ δεν μπορώ να έχω», είπε, περιγράφοντας την θέση «αυτών που δεν έχουν».

Όταν ένας από τους ρεπόρτερ εξέφρασε αμφισβήτηση για τα λόγια του, ο Τόμας αρνήθηκε να συνεχίσει για να τεκμηριώσει και να διασαφηνίσει τα σχόλιά του.

Κομμουνιστικές τακτικές για εξαναγκασμό αυτολογοκρισίας σαρώνουν την Αμερική

Δευτέρα, 14 Ιούν, 2021Τετάρτη, 17 Μαρ, 2021 Από PETR SVAB

Ανάλυση ειδήσεων

Ενώ πολλοί Αμερικανοί ανησυχούν για την ολοένα αυξανόμενη λογοκρισία, οι υπεύθυνοι για αυτήν έχουν επιτύχει να μεγεθύνουν τις επιδράσεις της δημιουργώντας ένα κλίμα αυτολογοκρισίας, λογοκρισίας του εαυτού.

Λόγω των ψυχολογικών μηχανισμών της αυτολογοκρισίας, ένας μόνον διαγραμμένος λογαριασμός, ένα μόνο διαγραμμένο βίντεο, ή ένα βιβλίο που πλέον απαγορεύεται μπορεί να έχει αποτέλεσμα ένα ευρύ πάγωμα του λόγου.
Σημαντικές πολιτικές συζητήσεις δεν συμβαίνουν, ιδέες για δημοσιογραφικά άρθρα δεν δίνονται στους συντάκτες, και βιβλία δεν γίνονται δεκτά για έκδοση, ή δεν γράφονται καν εξ αρχής.

Σε κάποιες περιπτώσεις, φαίνεται πως οι λογοκριτές εφαρμόζουν τα ψυχολογικά κόλπα εσκεμμένα, επιτυγχάνοντας μέγιστη καταστολή με ελάχιστη ευθύνη. Αυτές οι μέθοδοι δεν είναι καινούριες – στην πραγματικότητα, χρησιμοποιούνται εδώ και πολύ καιρό από απολυταρχικά καθεστώτα.

Η αρχή της αυτολογοκρισίας είναι ότι οι άνθρωποι, απλώς για να νιώθουν ότι θα είναι σίγουρα ασφαλείς, δεν εκφράζουν σκέψεις που ούτε καν απαγορεύονται ρητά από κάποιους κανόνες.

Ένα παράδειγμα είναι η επίδραση της Τροπολογίας Τζόνσον, ενός νόμου που απαγορεύει μη κερδοσκοπικές που εξαιρούνται από φορολόγηση, περιλαμβανομένων θρησκευτικών οργανισμών, από το να υποστηρίζουν ή να αντιτίθενται σε πολιτικούς υποψηφίους. Αν και ο νόμος δεν απαγορεύει την συζήτηση πολιτικών θεμάτων και βασικά δεν υπάρχει επιτήρηση για την επιβολή του, οι επικριτές από καιρό λένε πως πάστορες έχουν αποφύγει πολιτικά θέματα στο κήρυγμά τους απλώς για να είναι σίγουροι ότι δεν θα κατηγορηθούν για παραβίαση του νόμου.

Εδώ είναι μερικές μέθοδοι που χρησιμοποιούνται για ενίσχυση της αυτολογοκρισίας.

Ασαφείς κανονισμοί

Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ), ο πιο διαβόητος λογοκριτής ελεύθερου λόγου παγκοσμίως, έχει εδώ και δεκαετίες χρησιμοποιήσει την μέθοδο του να κάνει τους κανονισμούς του επίτηδες ασαφείς. Κατά την διάρκεια των παρελθόντων πολιτικών εκστρατειών του, για παράδειγμα, η κεντρική ηγεσία θα εξέδιδε μια εντολή ότι «δεξιοί» και «αντεπαναστάτες» θα πρέπει να τιμωρηθούν. Το επόμενο χαμηλότερο επίπεδο αξιωματούχων του Κόμματος δεν θα λάβαινε σαφείς οδηγίες για το τι καθιστά κάποιον «δεξιό» ή «αντεπαναστάτη» και ίσως ούτε ακόμα ποια είναι η ποινή. Κανένας αξιωματούχος, ωστόσο, δεν ήθελε να φανεί ως πολύ επιεικής – αυτό θα έφερε τον κίνδυνο να χαρακτηριστεί ο ίδιος έτσι. Συνεπώς, κάθε επόμενο επίπεδο γραφειοκρατίας θα ενέτεινε την ερμηνεία του στα μέτρα, οδηγώντας σε ακόμα πιο ακραία αποτελέσματα. Σε κάποιες περιόδους, η υστερία πήγε πολύ πέραν της αυτολογοκρισίας, καθώς ακόμα και η αποχή από πολιτικό λόγο δεν ήταν αρκετή.

«Κατά την Πολιτιστική Επανάσταση, … άνθρωποι δεν μπορούσαν να αγοράσουν φαγητό σε καντίνες αν δεν απήγγειλαν ένα ρητό ή δεν έδιναν έναν χαιρετισμό στον Μάο [Τσεντόνγκ]. Όταν έκαναν ψώνια, έπαιρναν το λεωφορείο, ή ακόμα και όταν έκαναν μια τηλεφωνική κλήση, κάποιος θα έπρεπε να απαγγείλει ένα ρητό του Μάο, ακόμα κι αν ήταν τελείως άσχετο. Σε αυτά τα τελετουργικά λατρείας, οι άνθρωποι ήταν είτε φανατικοί είτε κυνικοί», γράφεται στα «Εννέα Σχόλια στο Κομμουνιστικό Κόμμα».

Στην σημερινή Κίνα, αντιφρονούντες συχνά γίνονται στόχοι κατηγοριών «υπονόμευσης της πολιτείας» ή «διάδοσης φημών». Το καθεστώς έχει αποδείξει ότι βασικά κάθε πολιτική δήλωση μπορεί να υπαχθεί σε μία εξ αυτών των κατηγοριών.

Η μέθοδος φαίνεται να χρησιμοποιείται πλέον στην σύγχρονη Αμερική.

Το Amazon πρόσφατα άλλαξε τους κανονισμούς του ώστε να απαγορεύει βιβλία που περιέχουν «λόγο μίσους», χωρίς να εξηγεί τι συνιστά τέτοιον λόγο. Καθώς το Amazon ελέγχει πάνω από το 80 τοις εκατό της λιανικής αγοράς βιβλίων, οι εκδότες πλέον κάνουν υποθέσεις για το αν κάποιο βιβλίο μπορεί να πάρει την ταμπέλα «λόγια μίσους» και έτσι θα είναι πολύ λιγότερο κερδοφόρο αν εκδοθεί.

Ο Ρότζερ Κίμπαλ, εκδότης της Encounter Books και αρθρογράφος της Epoch Times, είπε ότι έως τώρα δεν έχει σκεφτεί να αποφύγει τίτλους που θα μπορούσαν να γίνουν στόχοι του Amazon, αλλά αποκάλεσε το μέτρο «έναν πολύ ανησυχητικό προάγγελο».

«Είναι πιθανόν ότι άλλοι εκδότες θα το κάνουν αυτό», είπε στην Epoch Times. «Σίγουρα, πιστεύω πως η ατμόσφαιρα για έκφραση γνώμης είναι πολύ πιο πιεστική τώρα από ό,τι ήταν στο παρελθόν.»

Έδωσε το παράδειγμα του Simon & Schuster, ενός μεγάλου εκδότη που πρόσφατα ακύρωσε την έκδοση του βιβλίου του Αμερικανού γερουσιαστή Τζος Χώλυ (Ρ-Μο.) επειδή ο Χώλυ αμφισβήτησε την ακεραιότητα των προεδρικών εκλογών του 2020.

Αν εκδότες υποκλιθούν στο Amazon, συγγραφείς μπορεί να πάνε παραπέρα, και να αποφεύγουν θέματα που μπορεί να φοβίσουν τους εκδότες.

Άλλες πλατφόρμες τεχνολογίας όπως το Facebook, YouTube, και Twitter συνήθως παρέχουν κάποιον ορισμό του λόγου μίσους και άλλων κανόνων περιεχομένου, αλλά έχουν παραδεχτεί ότι κρατούν εσκεμμένα μέρως των κανονισμών τους κρυφό ώστε ο κόσμος να μην μπορεί να τους αποφύγει. Το αποτέλεσμα είναι ότι οι χρήστες εικάζουν τα όρια της λογοκρισίας οι ίδιοι.

Αυτοί που έχουν δώσει μεγάλες προσπάθειες για να χτίσουν την διαδικτυακή ακολουθία τους μάλλον θα εφαρμόσουν εξαιρετικά αυστηρή αυτολογοκρισία, καθώς έχουν τα περισσότερα να χάσουν. Το YouTube, για παράδειγμα, απαγορεύει κάθε περιεχόμενο που λέει ότι το αποτέλεσμα των εκλογών του 2020 είχε επηρεαστεί από απάτη. Το μέτρο μοιάζει σχετικά σαφές, αλλά φαίνεται να έχει παρακινήσει προσωπικότητες του YouTube να αποφεύγουν συνολικά το θέμα της ακεραιότητας των εκλογών, απλώς για να νιώθουν ασφαλείς.

Αντίληψη τυχαίας στόχευσης

Μια ακόμα μέθοδος για υποκίνηση αυτολογοκρισίας είναι η επιλεκτική επιβολή κανονισμών. Κατά τις παλιότερες πολιτικές εκστρατείες του ΚΚΚ, θα επέλεγε στόχους για δίωξη φαινομενικά τυχαία. Ακόμα και οι στόχοι δεν θα γνώριζαν απαραίτητα τι ακριβώς επέφερε πάνω τους την οργή του Κόμματος. Ως απάντηση, οι άνθρωποι θα πάσχιζαν να καταλάβουν την κατάσταση, βάζοντας κόκκινες γραμμές αυτολογοκρισίας βάσει υποθέσεων.

Στοιχεία αυτής της μεθόδου μπορούν να βρεθούν σε πολλά μέρη της Δύσης.

Όταν το Amazon πρόσφατα απαγόρευσε ένα βιβλίο που επέκρινε την ιδεολογία αλλαγής φύλου, που είχε εκδοθεί από τον Encounter Books το 2018, δεν εξήγησε τον λόγο. Αντ’ αυτού το Amazon άλλαξε ήσυχα τους κανονισμούς του περί εκφοράς μίσους. Μετά το άφησε στο κοινό να κάνει υποθέσεις και να βάλει το ίδιο το κοινό την ταμπέλα της εκφοράς μίσους σε αυτό το βιβλίο.

Παρομοίως, άλλες τεχνολογικές πλατφόρμες συχνά αρνούνται να σχολιάσουν συγκεκριμένες περιπτώσεις λογοκρισίας ή ακόμα να πουν στον κατηγορούμενο τι ακριβώς έκανε λάθος.

Αυτή η μέθοδος μπορεί επίσης να εφαρμοστεί μέσω αλλαγών και εξαιρέσεων στους κανόνες. Το ΚΚΚ έχει γίνει πολύ γνωστό για τις συνεχείς αλλαγές του στα πολιτικά μέτρα. Σύμμαχοι της χθεσινής επανάστασης βρήκαν πως έγιναν εχθροί του Κόμματος σήμερα, αλλά θα μπορούσαν να αναμένουν να κληθούν να συνεργαστούν με το Κόμμα αύριο. Έτσι προήλθε το ρητό: «Η πολιτική του Κόμματος είναι όπως η σελήνη, αλλάζει κάθε 15 μέρες». Οι άνθρωποι βρήκαν πως είχαν εκπέσει σε μια κατάσταση όπου συνεχώς προσπαθούσαν να καταλάβουν πως να είναι συμμορφωμένοι με αυτό που λέει επί του παρόντος το Κόμμα και ακόμα να υποθέτουν τι μπορεί να πει το Κόμμα το επόμενο διάστημα και προληπτικά να αποφύγουν να πουν κάτι που θα μπορούσε να θεωρηθεί προβληματικό στο μέλλον.

Οι πλατφόρμες τεχνολογίας του σήμερα αναγνωρίζουν ανοιχτά ότι οι κανονισμοί περιεχομένου τους είναι μια δουλειά που δεν έχει ολοκληρωθεί. Ανά τα χρόνια, νέοι κανονισμοί έχουν επανειλημμένα προστεθεί και συνήθως εφαρμόζονται αναδρομικά. Συνεπώς, περιεχόμενο που ήταν αποδεκτό χθες ίσως απαγορευτεί και αφαιρεθεί σήμερα. Περισσότεροι περιορισμοί μπορούν να αναμένονται για αύριο, ή οι εταιρείες ίσως αναιρέσουν κάποιους παλιότερους κανονισμούς.

Οι κανονισμοί μπορούν επίσης να στρεβλωθούν για πολιτική σκοπιμότητα. Το Facebook, για παράδειγμα, θεωρεί τις λεκτικές επιθέσεις σε ανθρώπους βάσει της φυλής, φύλου, ή σεξουαλικής κατάστασης να είναι εκφορά μίσους. Αλλά οι εξωτερικοί διαχειριστές του πληροφορήθηκαν το 2018 ότι για μια ορισμένη χρονική περίοδο, επιθέσεις σε σεξουαλικά φυσιολογικούς, λευκούς άντρες θα εξαιρούνταν όσο είχαν στόχο «να ενημερώσουν για [την ατζέντα] του Pride/LGBTQ», έγραφε μια εσωτερική ανακοίνωση.

Ενοχή λόγω άρνησης

Μια άλλη μέθοδος είναι η εκμετάλλευση της άρνησης ή αντίστασης ως ενοχοποιητικό στοιχείο ενοχής.

Στις σημερινές προοδευτικές ιδεολογίες, η άρνηση ότι κάποιος είναι ρατσιστής ή ότι έχει «λευκό προνόμιο» μετρά ως επιβεβαίωση των κατηγοριών. Στην πραγματικότητα, η όποια αντίσταση στην ιδεολογία και στις ταμπέλες της συχνά χαρακτηρίζεται ως «λευκή τρωτότητα» ή «εσωτερικευμένη καταπίεση» και άρα μην αποδεκτή. Μην αφήνοντας καθόλου χώρο για δίκαια επίκριση, η ιδεολογία αποθαρρύνει την συζήτηση. Αντί να αντιμετωπίζουν τον πόνο του να παίρνουν μειωτικούς χαρακτηρισμούς, πολλοί κρατούν τις ενστάσεις τους για τον εαυτό τους.

Η Τζόντι Σω, πρώην συντονίστρια φοιτητικής υποστήριξης στο Πανεπιστήμιο Σμιθ, ένα ελίτ πανεπιστήμιο θηλέων, πρόσφατα άφησε την δουλειά της λόγω αυτού που χαρακτήρισε ως «απάνθρωπου, μειωτικού» περιβάλλοντος.

Το 2018, το τμήμα ελευθέρων τεχνών εκκίνησε κάποιες δράσεις για την καταπολέμηση του «συστημικού ρατσισμού» στο ίδρυμα. Αλλά αυτές οι προσπάθειες δεν μπόρεσαν να γίνουν αποδεκτές από αυτήν, είπε η Σω στην Epoch Times σε τηλεφωνική κλήση.

Οι ανώτεροι της είπαν να συμπεριφέρεται διαφορετικά στους ανθρώπους βάσει της φυλής και του φύλου τους, που στην πράξη σημαίνει να προβάλλεις στους ανθρώπους τα στερεότυπά σου, είπε.

Είπε ότι έμοιζε κάτι το ψεύτικο.

«Υπάρχει ένα κείμενο για να λες σε λευκούς και ένα κείμενο για αυτούς που δεν είναι λευκοί. Και ένιωθες σαν να έπρεπε κάπως να παραμείνεις στο κείμενο», είπε.

Ήταν σαφές σε αυτήν ότι δεν υπήρχε χώρος για διαφωνία ούτε καν αμφισβήτηση.

«Απλώς δεν μπορείς να μιλήσεις για αυτό», είπε. «Δεν μπορείς να εκφράσεις την αμφιβολία σου με λόγια σε κάποιον».

Ως ένθερμη αριστερίζουσα, προσπάθησε να τηρήσει το πρόγραμμα, λέγοντας στον εαυτό της ότι γίνεται απλώς «για να βοηθήσει».

Όταν οι αμφιβολίες της επέμειναν, άρχισε ακόμα και να αμφισβητεί την ίδια την ηθική της.

«Αυτό σημαίνει ότι είμαι ρατσίστρια;» αναρωτιόταν.

«Πιστεύω πως πολλοί στην αριστερά έχουν αυτό το πρόβλημα όπου νιώθουν κάπως μπερδεμένοι. Νιώθουν σαν κάτι να μην είναι εντάξει, αλλά δεν θα έπρεπε να σκέφτομαι ότι κάτι δεν είναι εντάξει», είπε.

Το προσωπικό στο τμήμα της ήταν «πραγματικοί πιστοί», είπε, αλλά μίλησε σε επτά ή οκτώ άτομα από άλλα τμήματα που μοιράστηκαν με αυτήν τις ανησυχίες τους, ιδιωτικά.

«Ξέρετε, ψίθυροι, σε διαδρόμους και παρόμοια, μόνοι, κάτι σαν: “Ναι, αυτό μοιάζει σαν κάποιος να τα έχει κάνει θάλασσα σε αυτό το θέμα”», είπε.

Τελικά, κατέληξε ότι δεν υπήρχε «εσωτερική ρατσίστρια» στην συνείδησή της, και ότι η ιδεολογία απλώς βασάνιζε την ψυχή της.

«Έτσι είναι το πως αυτή η ιδεολογία δουλεύει. Μπαίνει μέσα στο κεφάλι σου, και πιστεύω ότι είναι επιζήμια», είπε.

Ενοχή λόγω συσχετισμού

Ένας άλλος τρόπος επιβολής αυτολογοκρισίας είναι να επεκτείνουν την κατηγορία πέραν του στόχου, σε οποιονδήποτε είναι ακόμα και ασθενώς συσχετισμένος με τον στόχο.

Τα απολυταρχικά καθεστώτα έχουν χρησιμοποιήσει εδώ και πολλές δεκαετίες αυτήν την τακτική, τιμωρώντας οικογένεια, φίλους, συναδέλφους, επιβλέποντες, και άλλους γνωστούς του αντιφρονούντα.

Παραδείγματα ενοχής μέσω συσχετισμού είναι συνήθη σήμερα. Τα μέσα ενημέρωσης, τα πανεπιστήμια, και άλλα ιδρύματα που θέλουν να φιλοξενήσουν ομιλητές από ένα διαφορετικό πολιτικό στρατόπεδο, δέχονται επικρίσεις επειδή «έδωσαν βήμα» στο «μίσος» ή δέχονται κάποιον άλλον μειωτικό χαρακτηρισμό. Οποισδήποτε αρθρώσει λέξη υποστήριξης για κάποιο από τα λογοκριμένα πρόσωπα μπορεί να περιμένει να γίνει ο επόμενος στόχος.

Όταν η Σω άρχισε να μιλάει για τις ανησυχίες της δημοσίως, βρήκε ότι το προσωπικό του Σμιθ που ιδιωτικά συμφωνούσε μαζί της, έγινε ξαφνικά μη διαθέσιμο.

«Ο φόβος της ενοχής μέσω συσχέτισης είναι τόσο έντονος για τον κόσμο – δεν θα μου στείλουν ούτε γραπτό μήνυμα», είπε.

Αυτό δεν υποκινεί μόνο αυτολογοκρισία στον κύκλο κάποιου αλλά απομονώνει περαιτέρω τον στόχο.

«Απομονώνεσαι, και δεν είσαι ικανός να το πεις αυτό σε κάποιον άλλον και να καταλήξεις ότι, ναι, πράγματι υπάρχει κάτι λάθος», είπε η Σω.

Η Κάρι Λέικ, πρώην εκφωνήτρια ειδήσεων στο Fox 10 στην Αριζόνα, αντιμετώπισε κριτική επειδή απλώς είχε φτιάξει έναν λογαριασμό στα εναλλακτικά κοινωνικά μέσα Parler και Gab. Οι επικριτές είπαν πως ήταν ένοχη λόγω συσχετισμού, καθώς το Parler και Gab είχαν χαρακτηριστεί ως οι αγαπημένες πλατφόρμες των «Ναζί».

Ενώ οι επιθέσεις δεν έκαναν ποτέ την Λέικ να αμφισβητήσει τα πιστεύω της, την ώθησαν να αυτολογοκριθεί, είπε στην Epoch Times σε τηλεφωνική κλήση.

«Βασικά έβλεπα ότι δεν αναρτούσα πλέον ιστορίες που ήταν απλώς αντικειμενικές επειδή σκεφτόμουν: “Ω, αν απλώς αναρτήσω αυτό, αν και είναι αλήθεια, μπορεί να εκνευρίσει κάποιους. Μπορεί απλώς να κάνει την αριστερά να θυμώσει τρελά με εμένα και δεν το θέλω, ξέρετε, να κλωτσήσω την σφηκοφωλιά”», είπε.

Ήταν εξαιρετικά αποκαρδιωτικό για την Λέικ να δει ότι η λογοκρισία υποστηρίζεται από πολλούς συναδέλφους δημοσιογράφους.

«Απλώς τους φαίνεται μια χαρά, και με λυπεί», είπε.

Θα ήθελε να δει περισσότερη ποικιλότητα απόψεων μεταξύ των δημοσιογράφων, και εκτιμά ότι οι περισσότεροι στο επάγγελμα κλίνουν αριστερά. Ακόμα και οι λίγοι συντηρητικοί που γνωρίζει είναι «πολύ, πολύ κρυφοί για αυτό».

«Οι άνθρωποι που γνωρίζω μπορεί ακόμα και να δρουν ή να δίνουν ιστορίες που ίσως φαίνονται αριστερίζουσες για να δείξουν στον κόσμο: “κοιτάξτε, δεν είμαι συντηρητικός”», είπε.

Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, η Λέικ παραιτήθηκε από την δουλειά της.

«Αντιλήφθηκα, λοιπόν, ότι είμαι μέρος αυτού. Είμαι μέρος αυτού του συστήματος. Είμαι μέρος των μέσων ενημέρωσης, και αν δεν μου αρέσει και δεν μπορώ να κάνω τίποτα για να το αλλάξω, τότε θέλω να βγω εκτός», είπε.

Λύση

Η λογοκρισία στην Αμερική είναι ιδιαίτερη στην μορφή της καθώς στον μεγαλύτερο βαθμό δεν είναι παράγωγο της κυβέρνησης. Δεν είναι απαραιτήτως ούτε καν αποτέλεσμα κυβερνητικής πίεσης, αν και τώρα αυτό φαίνεται να ετοιμάζεται επίσης. Αντ’ αυτών, βασίζεται σε παράγοντες τόσο εντός όσο και εκτός της κυβέρνησης σε όλη την Αμερικανική κοινωνία που συμμορφώνονται με μια ιδεολογία που είναι στην ρίζα της απολυταρχική.

Δεν είναι πολύ πιθανό οι Αμερικανοί μπορούν να βασιστούν σε κάποιον που θα αντικρούσει αυτήν την ιδεολογία από τα άνω. Στην πραγματικότητα, η ιδεολογία φαίνεται τώρα να υποστηρίζεται από την πλειοψηφία της κυβέρνησης.

Ωστόσο μπορεί να είναι ότι κυβερνητικά μέτρα δεν μπορούν να δώσουν μια λύση όσο ένα σημαντικό τμήμα του πληθυσμού ακόμα υποστηρίζει αυτήν την ιδεολογία ή δεν έχει πρόβλημα με αυτήν.

Όπως ο δικαστής Λερντ Χαντ είπε στον λόγο του του 1944 «Το πνεύμα της ελευθερίας»:

«Η ελευθερία στηρίζεται στις καρδιές αντρών και γυναικών· όταν πεθάνει εκεί, κανένα σύνταγμα, κανένας νόμος, κανένα δικαστήριο δεν μπορεί να κάνει κάτι για να βοηθήσει.»

Φαίνεται ότι η στάση των Αμερικανών τώρα είναι να ανάψουν και πάλι αυτήν την σπίθα ελευθερίας στις καρδιές των γνωστών τους.

Διαβάστε επίσης: Μια ιδεολογική συμφωνία ωθεί την Αμερική προς απολυταρχισμό, προειδοποιούν ειδικοί

Οι μικροεπενδυτές της GameStop δεν το βάζουν κάτω καθώς η μετοχή πέφτει κάτω από $100

Τετάρτη, 24 Φεβ, 2021Παρασκευή, 05 Φεβ, 2021 Από PETR SVAB

Ενώ η μετοχή της αλυσίδας βιντεοπαιχνιδιών GameStop έπεσε αυτή την εβδομάδα, πολλοί από τους μικροεπενδυτές που οδήγησαν το ράλι της προηγούμενης εβδομάδας εξακολουθούν να κρατούν τις μετοχές και μερικοί κιόλας αγοράζουν ακόμη περισσότερες.

Οι προσπάθειες της εταιρείας να επαναπροσδιορίσει το ταλανιζόμενο επιχειρηματικό της μοντέλο παραμένουν αβέβαιες, οι μικροεπενδυτές όμως συγκεντρώθηκαν σε αυτήν με την ελπίδα ότι τα hedge funds (επενδυτικά κεφάλαια ή κεφάλαια αντιστάθμισης κινδύνου) που δανείστηκαν και ‘σόρταραν’ μεγάλες ποσότητες της μετοχής θα αναγκαστούν να αγοράσουν τη μετοχή πίσω, εκτοξεύοντας έτσι την τιμή της στα ύψη.

Η τιμή της GameStop (GME) εκτοξεύθηκε από λιγότερο από $5 ανά μετοχή τον Αύγουστο στα $30 στα μέσα Ιανουαρίου και στη συνέχεια φτάνοντας σχεδόν στα $500 ανά μετοχή σε ένα σημείο την περασμένη εβδομάδα, πριν πέσει κάτω από τα $90 στις 3 Φεβρουαρίου.

Αν και ορισμένα μέσα ενημέρωσης ισχυρίστηκαν ότι οι επενδυτές, οι οποίοι οργανώθηκαν σε μεγάλο βαθμό μέσω του φόρουμ στο Reddit με το όνομα «r/wallstreetbets», έχουν πλέον προχωρήσει παρακάτω και ψάχνουν νέες ευκαιρίες, η συζήτηση στο φόρουμ δείχνει κάτι το διαφορετικό. Πολλά μέλη της κοινότητας των 8,4 εκατομμυρίων έχουν αναρτήσει τις μετοχές τους, δείχνοντας μεγάλες απώλειες, προσθέτοντας όμως ότι «εξακολουθούν να κρατούν». Μερικοί έχουν δημοσιεύσει στιγμιότυπα οθόνης των πρόσφατων αγορών τους της μετοχής.

Η τιμή ανέβηκε ξανά κατά τη διάρκεια της ημέρας, κλείνοντας στα 92,41 στις 3 Φεβρουαρίου.

Φαίνεται ότι όσοι εξακολουθούν να έχουν πίστη στη στρατηγική τους σχετικά με τη μετοχή έχουν αλλάξει τη νοοτροπία τους.

«Η συμμορία GME χάνει τον προσανατολισμό της επειδή όλα πλέον είναι ντόρος», σχολίασε ένας χρήστης. «Ο ντόρος θα το σκοτώσει όλο αυτό επειδή ο ντόρος κάποια στιγμή πεθαίνει. Πρέπει να ξεκαθαρίσουμε τον ρόλο μας και να εκτελέσουμε με υπομονή».

Ένας άλλος δημοσίευσε, «Ακριβώς όπως οι πρόγονοί μας χρειάζονταν επιμονή στο κυνήγι για να πιάσουν το θήραμά τους, θα χρειαστούμε επιμονή στο να κρατήσουμε τη θέση μας και να κυνηγήσουμε τα [κέρδη] μας»

Η στρατηγική τους βασίζεται στην πρόβλεψη ενός ‘short squeeze’. Μερικοί μεγάλοι παίκτες της Wall Street επικεντρώνονται στην ανοιχτή πώληση ή ‘short selling’, δηλαδή πωλούν μία μετοχή που ακόμη δεν κατέχουν σε προκαθορισμένη τιμή, έχοντας ήδη δανειστεί τη μετοχή σε κατώτερη τιμή και ελπίζοντας να κρατήσουν τη διαφορά, ως κέρδος, για τον εαυτό τους. Αν η τιμή αυξηθεί, οι επενδυτές ενδέχεται τελικά να αναγκαστούν να κλείσουν τις αρνητικές θέσεις τους αγοράζοντας και επιστρέφοντας τη μετοχή. Εάν ο όγκος ανοικτών πωλήσεων (short selling) είναι πολύ υψηλός και οι επενδυτές κλείσουν μαζικά, η ακραία ζήτηση για τη μετοχή μπορεί να εκτοξεύσει την τιμή της.

Ωστόσο, όπως επεσήμαναν ορισμένοι από τους χρήστες του Reddit, η τρέχουσα στρατηγική τους δεν είναι να προκαλέσουν squeeze, αλλά απλώς να κρατούν συλλογικά όλο και περισσότερο από τη μετοχή, περιμένοντας από τους ‘σορτάκηδες’ να παραιτηθούν τελικά από τις θέσεις τους και να αγοράσουν, εκτοξεύοντας με αυτόν τον τρόπο την τιμή στα ύψη.

Τα στοιχήματα εναντίον των shorts μπορεί να καταλήξει μια εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία. Όταν ο δισεκατομμυριούχος Μπιλ Άκμαν σόρταρε τη Herbalife στο ποσό των 1 δισ. δολαρίων, ο δισεκατομμυριούχος Καρλ Άικαν στοιχημάτισε εναντίον του, αγοράζοντας ένα σημαντικό μερίδιο της εταιρείας. Ο Άκμαν τελικά εγκατέλειψε το στοίχημά του με απώλειες, αλλά χρειάστηκαν περισσότερα από πέντε χρόνια και το έκανε σταδιακά, ανέφερε τότε η The New York Post.

Μεγάλο μέρος της στρατηγικής του ‘short squeeze’ της GameStop βασίστηκε σε εκτιμήσεις ότι περίπου το 140% των μετοχών της εταιρίας είχε σορταριστεί. Ωστόσο, σύμφωνα με τους S3 Partners, τα hedge funds κατάφεραν να κλείσουν την πλειονότητα αυτών των θέσεων, με απώλειες σχεδόν 10 δισ. δολάρια ετησίως. Ο όγκος ανοικτών πωλήσεων εκτιμάται τώρα σε περίπου 50%.

Μερικά από τα μέλη του φόρουμ έχουν υποθέσει ότι το squeeze θα είχε ξεκινήσει την περασμένη εβδομάδα, αν οι πλατφόρμες συναλλαγών όπως η Robinhood δεν απέκλειαν την αγορά GME. Κατηγόρησαν τη Robinhood ότι συνεργάστηκε με τα hedge funds για να τους βοηθήσει να ελαχιστοποιήσουν τις απώλειες τους.

Η Robinhood αρνήθηκε τον ισχυρισμό, λέγοντας ότι σταμάτησε τις αγορές, επειδή το γραφείο συμψηφισμού της, το οποίο επικυρώνει τις αγορές μετοχών των πελατών της, άρχισε να επιβάλλει εκθετικά υψηλότερες απαιτήσεις κατάθεσης για ορισμένες μετοχές, φαινομενικά αναφερόμενα στην GME και πολλά άλλα που ήταν επίσης δημοφιλή στο φόρουμ του Reddit.

Ορισμένοι νομοθέτες κάλεσαν την Επιτροπή Κεφαλαιαγοράς να ερευνήσει είτε τους μικροεπενδυτές της GameStop είτε τους παίκτες της Wall Street ή και τους δύο για πιθανή παράνομη χειραγώγηση της αγοράς.

Ακολουθήστε τον Petr στο Twitter: @petrsvab

Το YouTube διαγράφει τμήμα των «Δεν μου αρέσει» από βίντεο του Μπάιντεν, λέει ότι ήταν σπαμ

Δευτέρα, 15 Φεβ, 2021Παρασκευή, 22 Ιαν, 2021 Από PETR SVAB

Εγγραφή στο Newsletter της Epoch Times

Το YouTube διέγραψε χιλιάδες σημάνσεις «Δεν μου αρέσει» από βίντεο στο επίσημο κανάλι του Λευκού Οίκου του Αμερικανού προέδρου Τζο Μπάιντεν. Η εταιρεία είπε ότι ήταν μέρος των κανονικών προσπαθειών της να αφαιρεί συμμετοχή που θεωρεί μη αυθεντική.

Άνθρωποι στην πλατφόρμα είδαν ότι οι σημάνσεις «Δεν μου αρέσει» εξαφανίζονταν ανά χιλιάδες από αρκετά βίντεο του Λευκού Οίκου και άρχισαν να αναρτούν στιγμιότυπα πριν και μετά σε κοινωνικά μέσα λίγο αφότου η νέα διοίκηση ανέλαβε το κανάλι και δημοσίευσε τα πρώτα βίντεο.

Τα στιγμιότυπα δείχνουν ότι ένα σύνολο τουλάχιστον 16.000 σημάνσεων «δεν μου αρέσει» είχε αφαιρεθεί από τουλάχιστον τρία βίντεο. Ακόμα και μετά τις αλλαγές, τα πέντε βίντεο στο κανάλι είχαν περίπου 14.000 «μου αρέσει» συνολικά έναντι σχεδόν 60.000 «δεν μου αρέσει» έως τις 3:30 μ.μ. Στις 21 Ιανουαρίου.

Σε απάντηση σε στιγμιότυπο ενός βίντεο, το Youtube είπε στην Epoch Times ότι επιβλέπει την συμμετοχή χρηστών στον ιστότοπο για να εντοπίζει και να αφαιρεί δραστηριότητα που θεωρεί σπαμ ώστε μόνο δραστηριότητα που θεωρεί φυσική παραμένει. Ο μηχανισμός δούλεψε όπως έπρεπε στα βίντεο του Μπάιντεν, δήλωσε η εταιρεία.

«Τo Youtube αφαιρεί τακτικά σημάνσεις σπαμ από τα βίντεο που βλέπετε», δήλωσε η εταιρεία σε ένα τουίτ του 2019. «Μπορεί να χρειαστούν έως και 48 ώρες για την ενημέρωση των αριθμών.»

Δεν είναι σαφές πως το YouTube διακρίνει μεταξύ αυθεντικής και μη αυθεντικής δραστηριότητας. Η εταιρεία δεν απάντησε αμέσως σε αίτημα για περισσότερες λεπτομέρειες.

Το YouTube και ο ιδιοκτήτης του, Google, έχουν από καιρό αντιμετωπίσει κατηγορίες πολιτικής μεροληψίας. Οι εταιρείες είπαν ότι τα προϊόντα τους αναπτύχθηκαν και λειτουργούν ως πολιτικά ουδέτερα, αλλά μαρτυρίες εργαζομένων και διαρροές εγγράφων υποδεικνύουν ότι οι εταιρείες πραγματικά βάζουν την πολιτική προτίμησή τους μέσα στα προϊόντα τους.

Η Google άλλαξε εκατομμύρια ψήφους στις προεδρικές εκλογές της 3ης Νοεμβρίου 2020 προωθώντας την πολιτική ατζέντα της στους χρήστες της, σύμφωνα με έρευνα του ψυχολόγου Ρόμπερτ Έπστιν, που συνέθεσε μια ομάδα πάνω από 700 ψηφοφόρων για να παρατηρεί τι αποτελέσματα λάμβαναν από διαύλους πληροφορίας όπως αποτελέσματα αναζήτησης, υπενθυμίσεις, προτάσεις αναζήτησης, και ροές ειδήσεων πριν από τις εκλογές.

Μετά το πέρας των εκλογών, το YouTube απαγόρευσε περιεχόμενο που έλεγε ότι οι εκλογές εκλάπησαν μέσω απάτης, ισχυρισμό που υποστήριξε ο πρώην πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ και πολλοί άλλοι. Ο ισχυρισμός δεν αποδείχθηκε σε δικαστήριο, αν και υποστηρίζεται από ένα σημαντικό σώμα στοιχείων, όπως εκατοντάδες ένορκες καταθέσεις και αναλύσεις στατιστικών ανωμαλιών.

Οι Google και YouTube είναι οι πιο δημοφιλείς ιστοσελίδες του κόσμου, σύμφωνα με κατάταξη του Alexa. Πολιτικοί και από τα δύο κόμματα έχουν εγείρει ανησυχίες για την μαζική δύναμη που έχει η Google και κάποιοι άλλοι τεχνολογικοί γίγαντες.

Ακολουθήστε μας στο Telegram @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece
Ακολουθήστε μας στο SafeChat @epochtimesgreece

Μια ιδεολογική συμφωνία ωθεί την Αμερική προς απολυταρχισμό, προειδοποιούν ειδικοί

Δευτέρα, 15 Φεβ, 2021Πέμπτη, 21 Ιαν, 2021 Από PETR SVAB

Εγγραφή στο Newsletter της Epoch Times

Ανάλυση ειδήσεων

Η διαμόρφωση μιας απολυταρχικής χώρας έχει σχεδόν ολοκληρωθεί στην Αμερική καθώς οι πιο ισχυροί δημόσιοι και ιδιωτικοί παράγοντες ενώνονται πίσω από την ιδέα ότι δράσεις για την αφαίρεση των διαφορετικών απόψεων μπορούν να δικαιολογηθούν, σύμφωνα με ειδικούς στις σύγχρονες απολυταρχικές ιδεολογίες.

Ενώ πολλοί έχουν προειδοποιήσει για την άνοδο του φασισμού ή σοσιαλισμού στην «χώρα των ελευθέρων», οι ιδέες ήταν ασαφείς ή διαιρεμένες, και επικεντρώνονταν σε μεμονωμένα γεγονότα ή παράγοντες. Τα πρόσφατα γεγονότα, ωστόσο, δείχνουν ότι φαινομενικά ασύνδετα κομμάτια του παζλ της καταπίεσης κολλούν το ένα με το άλλο για να σχηματίσουν ένα πολύπλευρο σύστημα, σύμφωνα με τον Μάικλ Ρέκτενβαλντ, πρώην καθηγητή κλασικών σπουδών στο Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης.

Αλλά πολλοί Αμερικανοί, όπως φαίνεται, έχουν αιφνιδιαστεί ή δεν έχουν καν αντιληφθεί το νεοδιαμορφούμενο καθεστώς, καθώς η ιδέα ότι εκλεγμένοι αντιπρόσωποι, κυβερνητικοί γραφειοκράτες, μεγάλες εταιρείες, οι υπέρμαχοι της καθεστηκυίας τάξης στα πανεπιστήμια, ομάδες ειδικών και μη κερδοσκοπικές εταιρείες, τα καθιερωμένα μέσα ενημέρωσης, και ακόμα και φαινομενικά λαϊκά κινήματα, λειτουργούν όλα συντονισμένα προς κάποιον κακό σκοπό, φαίνεται μη πιστευτή. Δουλεύει ένα μεγάλο τμήμα της κοινωνίας για μια συνωμοσία;

Η πραγματικότητα που τώρα αναδύεται μας δείχνει πως δεν χρειαζόταν καμία μεγάλη συνωμοσία στην πραγματικότητα – απλώς μια ιδεολογική συμφωνία και κάποιος ανεπίσημος συντονισμός, θεωρεί ο Ρέκτενβαλντ.

Παρά την έλλειψη επίσημου οργανισμού διαχείρισης, το αμερικανικό σοσιαλιστικό καθεστώς είναι πράγματι απολυταρχικό, καθώς η ρίζα της ιδεολογίας του απαιτεί πολιτικά κινητοποιημένη επιβολή, είπε στην Epoch Times. Η δύναμη του καθεστώτος δεν είναι ακόμα απόλυτη αλλά γίνεται όλο και πιο αποτελεσματική καθώς διαβρώνει αξίες, ελέγχους και ισορροπίες κατά της τυραννίας που καθιερώθηκαν από παραδοσιακά πιστεύω και καθόρισαν την ίδρυση της Αμερικής.

Τα αποτελέσματα μπορούν να ιδωθούν σε όλη την κοινωνία. Αμερικανοί, ασχέτως εισοδήματος, δημογραφικών στοιχείων, ή κοινωνικής θέσης απολύονται από την δουλειά τους, τους απαγορεύεται η πρόσβαση σε βασικές υπηρεσίες όπως τραπεζική και κοινωνικά μέσα, ή οι επιχειρήσεις τους παραλύουν επειδή εξέφρασαν πολιτική άποψη και ανήκαν σε μια χαρακτηρισμένη ως πολιτική κατώτερη τάξη. Η πρόσβαση σε πηγές πληροφόρησης που δεν λογοκρίνονται από το καθεστώς γίνονται όλο και περισσότερο δυσεύρετη. Κάποια πρόσωπα εξουσίας και επιρροής ετοιμάζουν το επόμενο βήμα, ονομάζοντας μεγάλα τμήματα της κοινωνίας «εξτρεμιστές» και εν δυνάμει τρομοκράτες που χρειάζεται να «βγουν από το πρόγραμμα».

Ενώ η αρχή του καθεστώτος φαίνεται να σχετίζεται με γεγονότα των προσφάτων ετών – την προεδρία Τραμπ, την πανδημία του ιού του ΚΚΚ, την εισβολή στο Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου – οι ρίζες του πηγαίνουν δεκαετίες πίσω.

Είναι πραγματικά απολυταρχικό;

Τα απολυταρχικά καθεστώτα κατανοούνται συνήθως ως αποτελούμενα από μια κυβέρνηση με έναν δικτάτορα επικεφαλής που ελέγχει την οικονομία, λογοκρίνει τα ΜΜΕ, και καταστέλει τις επικρίσεις με βία. Αυτό δεν ισχύει στην Αμερική αλλά είναι επίσης μια λανθασμένη κατανόηση του πως τέτοια καθεστώτα λειτουργούν, μας λέει η βιβλιογραφία περί απολυταρχισμού.

Για να πάρουν εξουσία, τα καθεστώτα δεν χρειάζεται να ελέγχουν από την αρχή κάθε πτυχή της κοινωνίας μέσω της κυβέρνησης.

Ο Αδόλφος Χίτλερ, επικεφαλής του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Εργατών στην ναζιστική Γερμανία, χρησιμοποίησε διάφορα μέσα για να ελέγξει την οικονομία, όπως το ότι κέρδισε την συμμόρφωση των διευθυντών της βιομηχανίας εθελοντικά, μέσω εκφοβισμού, ή μέσω αντικατάστασης διευθυντών με πιστούς του κόμματος.

Παρομοίως, το καθεστώς που εμφανίζεται στην Αμερική βασίζεται σε εταιρικούς διευθυντές για να εφαρμόσουν την ατζέντα του εθελοντικά αλλά επίσης μέσω εκφοβισμού από διαδικτυακές στρατιές ακτιβιστών και δημοσιογράφων που παίρνουν την πρωτοβουλία να εκκινούν εκστρατείες δολοφονίας χαρακτήρα και μποϊκοτάζ για να δώσουν ανάπτυξη στην κοινωνική δομή που αυτοί προτιμούν.

Επίσης, ο Χίτλερ αρχικά δεν έλεγξε την διάδοση πληροφοριών μέσω κυβερνητικής λογοκρισίας αλλά μέσω των στρατιών του των αλητών του δρόμου, τα «φαιά πουκάμισα», που εκφόβιζαν και παρεμπόδιζαν σωματικά τους αντιπάλους του ώστε να μην μιλάνε δημόσια.

Η τακτική είναι παρόμοια με τις συχνά επιτυχημένες προσπάθειες να «ακυρώσουν» ή να «κλείσουν» δημόσιους ομιλητές, που κάνουν ακτιβιστές και βίαιοι παράγοντες, όπως η Αντίφα.

Τα ΜΜΕ που έχουν άλλες απόψεις στην Αμερική δεν έχουν φιμωθεί από την κυβέρνηση μέχρι σήμερα. Αλλά πιέζονται πολύ με άλλους τρόπους.

Στην ψηφιακή εποχή, τα μέσα ενημέρωσης βασίζονται σε μεγάλο βαθμό για να τα διαβάσει κόσμος και να επεκτείνουν το κοινό τους, σε κοινωνικά μέσα και διαδικτυακές μηχανές αναζήτησης, στα οποία κυριαρχούν το Facebook και η Google. Και οι δύο εταιρείες εφαρμόζουν μηχανισμούς για την καταστολή των διαφωνούντων μέσων ενημέρωσης.

Η Google προωθεί στα αποτελέσματα αναζήτησης τις πηγές που θεωρεί ότι έχουν «κύρος». Αποτελέσματα αναζήτησης δείχνουν ότι η εταιρεία τείνει να θεωρεί τα ΜΜΕ που είναι ιδεολογικά κοντά σε αυτήν ως έχοντα μεγαλύτερο κύρος. Αυτά τα ΜΜΕ μπορούν μετά να δημοσιεύουν άρθρα επιθέσεων εναντίον των ανταγωνιστών τους, δίνοντας στην Google την δικαιολογία να «κόψει» το «κύρος» των διαφωνούντων.

Το Facebook έχει προσλάβει ελεγκτές αλήθειας από άλλες εταιρείες που έχουν την δύναμη να βάζουν την ταμπέλα «λάθος» και έτσι να μειώνουν το κοινό αυτών των ειδήσεων στην πλατφόρμα τους. Σχεδόν όλοι οι ελεγκτές αλήθειας που επικεντρώνονται σε αμερικανικό περιεχόμενο είναι ιδεολογικά σύμμαχοι με το Facebook.

Προσπάθειες δημιουργίας εναλλακτικών κοινωνικών μέσων έχουν αντιμετωπίσει ακόμα πιο βασικά εμπόδια, όπως φάνηκε με το Parler, η εφαρμογή κινητών του οποίου τερματίστηκε από τις Google και Apple, ενώ η εταιρεία αποβλήθηκε από τους διακομιστές (σέρβερ) της Amazon.

Στον βαθμό που ένα απολυταρχικό καθεστώς απαιτεί ένα ασυνομοκρατούμενο κράτος, δεν υπάρχει νόμος στην Αμερική που να στοχεύει καθαρά αντιφρονούντες. Αλλά υπάρχουν ανησυχητικά σημάδια επιλεκτικής, πολιτικά κινητοποιημένης επιβολής του νόμου. Τα σημάδια φαίνονται από τον καιρό της στόχευσης από την IRS (Εσωτερική Υπηρεσία Φορολογίας) των ομάδων Tea Party (ομάδων που δεν συμφωνούν με την αριστερά) ή την διαφορά στην μεταχείριση που έλαβε ο πρώην σύμβουλος του Τραμπ αντιστράτηγος Μάικλ Φλυν και ο πρώην υποδιευθυντής του FBI Άντριου ΜακΚέιμπ – και οι δύο υποτίθεται ότι είπαν ψέματα σε αστυνομικούς ερευνητές αλλά μόνο στον έναν εξαπολύθηκε ποινική δίωξη. Η κατάσταση μπορεί να γίνει ακόμα χειρότερη καθώς οι περιορισμοί που συνδέονται με τον ιό του ΚΚΚ θεωρούν μεγάλα τμήματα φυσιολογικής ανθρώπινης συμπεριφοράς ως «παράνομα», ανοίγοντας την πόρτα σε σχεδόν μαζική πολιτική στόχευση.

«Πιστεύω πως τα μέσα με τα οποία ένα αστυνομοκρατούμενο κράτος δημιουργείται είναι η δαιμονοποίηση των υποστηρικτών του Τραμπ και η πιθανή χρήση ιατρικών διαβατηρίων για να φτιαχτεί το αποτελεσματικό ισοδύναμο της βαθμολογίας κοινωνικής συμπεριφοράς», είπε ο Ρέκτενβαλντ.

Ενώ η υπακοή στην κυβέρνηση και σε ένα συγκεκριμένο πολιτικό κόμμα παίζει πρωτεύοντα ρόλο, είναι η αφοσίωση στην ιδεολογική ρίζα του απολυταρχισμού που της δίνει τους πολλούς στρατιώτες της, μας λέει βιβλιογραφία στο θέμα.

Απολυταρχική ιδεολογία

Το στοιχείο που «κρατά δυνατό τον απολυταρχισμό ως συνένωση διανοητικών στοιχείων» είναι η φιλοδοξία της θεμελιακής αναδιαμόρφωσης της κοινωνίας – «η θέληση δημιουργίας ενός “Νέου Ανθρώπου”», εξηγεί ο συγγραφέας Ρίτσαρντ Σόρτεν στον «Μοντερνισμό και Απολυταρχισμό: Επανεξέταση των ιδεολογικών πηγών του ναζισμού και σταλινισμού, 1945 έως σήμερα».

Διάφορες ιδεολογίες έχουν προσεγγίσει την φιλοδοξία διαφορετικά, βάσει αυτού που θεωρούσαν ως το κρίσιμο ζήτημα για την επίτευξη της μεταμόρφωσης.

Ο Καρλ Μαρξ, ένας από τους συγγραφείς του Κομμουνιστικού Μανιφέστου, θεωρούσε τον έλεγχο της οικονομίας ως πρωτεύοντα, περιγράφοντας τον σοσιαλισμό ως «σοσιαλιστικοποιημένος άνθρωπος, συνεργαζόμενοι παραγωγοί, ρύθμιση με λογική της συναλλαγής τους με την Φύση, φέρνοντάς την υπό τον κοινό έλεγχό τους, αντί να κυριαρχούνται από αυτήν σαν από τις τυφλές δυνάμεις της Φύσης», στο βιβλίο του Das Kapital.

Ο Αδόλφος Χίτλερ, επικεφαλής του Εθνικού Σοσιαλιστικού Κόμματος Εργατών στην ναζιστική Γερμανία, θεωρούσε την φυλή ως πρωτεύον. Οι άνθρωποι θα έπρεπε να γίνουν «κοινωνικοποιημένοι [ή σοσιαλιστικοποιημένοι]» – δηλαδή μεταμορφωμένοι και τελειοποιημένοι – αφαιρώντας τους Εβραίους και άλλες υποτίθεται «κατώτερες» φυλές από την κοινωνία, ισχυριζόταν.

Η κυρίαρχη μεταξύ των σύγχρονων ιδεολογιών πηγάζει από τις έτσι αποκαλούμενες «κριτικές θεωρίες», όπου η τελειοποιημένη κοινωνία χαρακτηρίζεται απόλυτα από την «ισότητα», που σημαίνει την εξάλειψη των διαφορών στα αποτελέσματα για ανθρώπους σε δημογραφικές κατηγορίες που θεωρούνταν ιστορικά περιθωριοποιημένες. Ο στόχος πρόκειται να επιτευχθεί με την εξάλειψη της πάντοτε παρούσας «λευκής υπεροχής», όπως και αν την ορίζουν οι ιδεολόγοι.

Ενώ τέτοιες ιδεολογίες προτείνουν όλες κολλεκτιβισμό, και καλούν για εθνική ή ακόμα και διεθνή ενοποίηση με κοινό δόγμα μια ατζέντα, είναι ελιτιστικές και δικτατορικές στην εφαρμογή τους, καθώς βρίσκουν πως η ανθρωπότητα δεν είναι ποτέ επαρκώς «αφυπνισμένη» για να ακολουθήσει την ατζέντα τους εθελοντικά.

Στις προφητείες του Μαρξ, η επανάσταση υποτίθεται ότι θα συνέβαινε από μόνη της. Αλλά ποτέ δεν συνέβη, πράγμα που οδήγησε τον Βλαντιμίρ Λένιν, πρώτο επικεφαλής της Σοβιετικής Ένωσης, να καταλήξει πως η επανάσταση χρειάζεται ηγεσία τελικά.

«Η ιδέα είναι ότι έχεις κάποιο πεφωτισμένο κόμμα … που καταλαβαίνει το πρόβλημα του προλεταριάτου καλύτερα από το προλεταριάτο και πρόκειται να τους οδηγήσει ως πρόβατα στην επανάσταση την οποία χρειάζονται για το κοινό καλό», εξήγησε ο Τζέιμς Λίντσυ, συγγραφέας των «Κυνικών Θεωριών: Πως η ακτιβιστική ακαδημαϊκότητα τα έκανε όλα σχετικά με φυλή, φύλο, και ταυτότητα – και γιατί αυτό βλάπτει τους πάντες».

Στοιχεία αυτής της ιδεολογικής βάσης μπορούν να βρεθούν σε ιδεολογίες πολλών σημερινών πολιτικών δυνάμεων, από τους νεοναζί και αναρχοκομμουνιστές, έως τους προοδευτικούς και σε κάποιον βαθμό ακόμα και τους νεοφιλελεύθερους και νεοσυντηρητικούς, ανέφερε ο Λίντσυ.

«Για αυτό βλέπεις τόσο πολλούς σήμερα να λένε ότι η μόνο πιθανή απάντηση είναι μια πλήρης επιστροφή στον κλασικό φιλελευθερισμό ή μια πλήρης απόρριψη του φιλελευθερισμού συνολικά ως έχοντα την σίγουρη τάση να δημιουργήσει προοδευτισμό, νεοφιλελευθερισμό, κλπ.», είπε.

Αυτό δεν σημαίνει ότι αυτές οι ιδεολογίες υποστηρίζουν ανοιχτά τον απολυταρχισμό αλλά ότι οδηγούν αναπόφευκτα σε αυτόν.

Ο χάρτης θα μπορούσε να περιγραφεί συνοπτικά ως εξής:

1. Υπάρχει κάτι θεμελιωδώς και αφόρητα λάθος με την τρέχουσα πραγματικότητα
2. Υπάρχει ένα σχέδιο διόρθωσης που απαιτεί την συμμετοχή ολόκληρης της κοινωνίας
3. Όσοι αντιτίθενται στο σχέδιο θα πρέπει να εκπαιδευθούν για το σχέδιο ώστε να το αποδεχθούν
4. Όσοι αντιστέκονται στην πειθώ χρειάζεται να επανεκπαιδευθούν, ακόμα και ενάντια στην θέλησή τους
5. Όσοι δεν αποδεχθούν το σχέδιο με κανέναν τρόπο, χρειάζεται να αφαιρεθούν από την κοινωνία

«Νομίζω αυτή είναι η γενική ιδέα», είπε ο Λίντσυ. «Μπορούμε να κάνουμε τον κόσμο όπως τον θέλουμε αν όλοι απλώς έχουμε την ίδια γνώμη και συμμετέχουμε στο ενιαίο πρόγραμμα. Είναι μια καταστροφή, ειλικρινά.»

Τα σημεία 4. και 5. φαίνεται να εφαρμόζονται τώρα.

Ο πρώην διευθυντής του Facebook Άλεξ Στάμος ονόμασε πρόσφατα την ευρεία αμφισβήτιση των εκλογικών αποτελεσμάτων του 2020 ως «βαίαιο εξτρεμισμό», τον οποίον οι εταιρείες κοινωνικών μέσων πρέπει να εξαλείψουν με τον ίδιο τρόπο που αντιμετώπισαν την διαδικτυακή στρατολόγηση της τρομοκρατικής ομάδας ISIS.

Το «βασικό πρόβλημα» είπε, είναι ότι «δώσαμε πολύ χώρο, τόσο μέσα στα παραδοσιακά ΜΜΕ όσο και στα κοινωνικά μέσα, σε ανθρώπους να μπορούν να έχουν ένα πολύ ευρύ φάσμα πολιτικών απόψεων» και αυτό οδήγησε στην εμφάνιση «όλο και περισσότερων ακραίων» εναλλακτικών μέσων όπως τα ΟΑΝ και Newsmax.

Ο Στάμος τότε αναρωτήθηκε πως γίνεται να αναμορφωθούν οι Αμερικανοί που αυτομόλησαν στους αντιφρονούντες.

«Πως φέρνεις πίσω αυτούς τους ανθρώπους στην καθιερωμένη και βασιζόμενη σε γεγονότα δημοσιογραφία και πώς προσπαθείς να μας φέρεις όλους στην ίδια πραγματικότητα όπου θα συμφωνούμε για τα θέματα;» ρώτησε σε μια συνέντευξη στο CNN.

«Και μπορείς; Είναι αυτό δυνατό;» ο παρουσιαστής του CNN Μπράιαν Στέλτερ πρόσθεσε.

Η «λογική» είναι η ακόλουθη: Ο Τραμπ ισχυρίστηκε ότι οι εκλογές εκλάπησαν μέσω απάτης και άλλων παρανομιών. Αυτό δεν έχει αποδειχθεί στο δικαστήριο και έτσι θεωρείται λάθος. Οι άνθρωποι που εισέβαλαν στο Αμερικανικό Καπιτώλιο στις 6 Ιανουαρίου και κατάφεραν να σταματήσουν την καταμέτρηση των εκλεκτορικών ψήφων το έκαναν αυτό επειδή πίστευαν πως οι εκλογές εκλάπησαν. Συνεπώς, οποισδήποτε αμφισβητεί την νομιμότητα των εκλογικών αποτελεσμάτων είναι ένας εξτρεμιστής και εν δυνάμει τρομοκράτης.

Με δεκάδες χιλιάδες στρατιώτες συγκεντρωμένους να φρουρούν την ορκωμοσία του εκλεγμένου προέδρου Τζο Μπάιντεν, ο βουλευτής Στηβ Κόεν (Δ-Τενν.) είπε πρόσφατα στο CNN ότι όσα μέλη της φρουράς ψήφισαν Τραμπ ανήκουν σε μια «ομάδα υπόπτων» που «ίσως θελήσει να κάνει κάτι», αναφερόμενος σε παλιότερους επικεφαλής άλλων χωρών που «σκοτώθηκαν από τους ανθρώπους τους.»

Ο πρώην διευθυντής του FBI Τζέιμς Κόμυ είπε πρόσφατα ότι το Ρεπουμπλικανικό κόμμα χρειάζεται να «καεί ή να αλλάξει».

«Θέλουν μια χώρα ενός κόμματος», σχολίασε ο συντηρητικός παραγωγός ταινιών Ντινές Ντ’Σούζα σε πρόσφατη εκπομπή ραδιοφώνου. «Αυτό δεν σημαίνει πως δεν θέλουν αντιπολίτευση. Θέλουν μια συμβολική αντιπολίτευση. Θέλουν Ρεπουμπλικανούς όταν αυτοί λένε ποιο είδος Ρεπουμπλικανού είναι εντάξει.»

Όπως ακριβώς ο Μαρξ κατηγόρησε για τα κακά του κόσμου τους καπιταλιστές και ο Χίτλερ τους Εβραίους, το σημερινό καθεστώς τείνει να κατηγορεί τις διάφορες μορφές «λευκής υπεροχής».

«Αποβάλετε τους Ρεπουμπλικανούς του Κογκρέσου που υποκίνησαν την απόπειρα πραξικοπήματος της λευκής υπεροχής», είπε η βουλευτής Κόρι Μπους (Δ-Μο.) σε πρόσφατο μήνυμα στο Τουίτερ, που πήρε 300.000 likes.

Αναφερόταν στους Ρεπουμπλικανούς βουλευτές που ήγειραν ενστάσεις στις 6 Ιαν. για τα εκλογικά αποτελέσματα της Αριζόνα και Πενσυλβάνια. Οι ενστάσεις τους καταψηφίστηκαν.

«Μπορούν οι υπηρεσίες κατασκόπων των ΗΠΑ να σταματήσουν τον λευκό τρόμο;» ρώτησε ο Τζεφ Στάιν της Daily Beast σε πρόσφατο τίτλο, καταλήγοντας ότι ένα κάλεσμα για την «μυστική αστυνομία» να πιάσει «εξτρεμιστές» Αμερικανούς «είναι πολύ πιθανό να πάρει νέα προσοχή».

Υπό το καθεστώς, ισχυρισμοί εκλογικής απάτης – αυτόματη αμφισβήτηση της νομιμότητας του αρχηγού – έχουν γίνει υποκίνηση τρομοκρατίας. Το YouTube (που ανήκει στην Google), το Facebook και το Twitter έχουν είτε απαγορεύσει περιεχόμενο που αναφέρει ότι οι εκλογές είχαν νοθευτεί ή του επισυνάπτουν προειδοποιητικές ετικέτες. Ο επικεφαλής του Τουίτερ Τζακ Ντόρσυ ακούγεται να λέει σε πρόσφατη καταγραφή, ότι η απαγόρευση του λογαριασμού του προέδρου ήταν απλώς η αρχή.

Η προσέγγιση μοιάζει εξαιρετικά με αυτήν του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος, το οποίο στοχεύει συνεχώς αντιφρονούντες λόγω «υπονόμευσης» του κράτους ή «διάδοσης φημών».

Ποια εναλλακτική επιλογή υπάρχει;

Αν καλέσματα για μια ριζοσπαστική αναδιοργάνωση του κόσμου είναι εγγενώς απολυταρχικά, πώς μπορεί ο κόσμος να τα αποφύγει; Η ερώτηση μοιάζει να είναι και η απάντησή της. Αν ο απολυταρχισμός εγγενώς απαιτεί πίστη στην ιδεολογία του, δεν μπορεί να υπάρχει σε μια κοινωνία με έλλειψη τέτοιας πίστης.

Οι Ηνωμένες Πολιτείες ιδρύθηκαν επί της ιδέας ότι τα ατομικά δικαώματα δόθηκαν από τον Θεό και είναι αναφαίρετα. Η ιδέα, ριζωμένη σε παραδοσιακά πιστεύω ότι η ανθρώπινη ηθική έχει θεϊκή προέλευση, είναι ένα ισχυρό τείχος προς κάθε προσπάθεια επίθεσης στα δικαιώματα των ανθρώπων ακόμα και για το δικό τους καλό.

«Αν δεν πιστεύετε σε πραγματικό Θεό, μπορείτε να θέσετε ένα ιδανικό Θεού σε αυτό το θέμα … Πρέπει να θέσουμε κάποιου είδους κριτή που είναι πάνω και πέρα από τις δικές μας προκαταλήψεις και διακρίσεις ώστε να διασφαλίσουμε αυτού του είδους τα δικαιώματα. … Επειδή αλλιώς έχεις αυτήν την απείρως χειραγωγίσιμη κατάσταση όπου άνθρωποι με δύναμη και δυναμική εξαναγκασμού μπορούν να εξαλείψουν και να “δικαιολογήσουν” την εξάλειψη των δικαιωμάτων με ανοησίες», είπε ο Ρέκτενβαλντ.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Βοηθήστε μας να διαδώσουμε την αλήθεια, μοιραστείτε αυτό το άρθρο με φίλους σας.

Αριστερός ακτιβιστής παρότρυνε εισβολείς να μπουν στο Καπιτώλιο, πίεσε την αστυνομία να εγκαταλείψει τις θέσεις της

Δευτέρα, 15 Φεβ, 2021Σάββατο, 09 Ιαν, 2021 Από PETR SVAB

Ο Τζον Σάλλιβαν, βιντεογράφος και ιδρυτής μιας «ομάδας για φυλετική δικαιοσύνη και αστυνομική μεταρρύθμιση», ανήρτησε βίντεο στο Youtube στις 7 Ιανουαρίου, που τον δείχνει να εισέρχεται στο Καπιτώλιο στην Ουάσινγκτον με μια ομάδα που κρατούσε σημαίες που συνήθως κρατάνε υποστηρικτές του Τραμπ, και πιθανώς άλλους, την προηγούμενη μέρα. Ακούγεται στο βίντεο να ενθαρρύνει άλλους και να πείθει την αστυνομία του Καπιτωλίου να αφήσει αυτούς που παραβίασαν τον χώρο να περάσουν μέσα από αρκετά εμπόδια. Το βίντεο αποκαλύπτει επίσης περισσότερες λεπτομέρειες για την κατάσταση που οδήγησε στον θάνατο της Άσλεϋ Μπάμπιτ, βετεράνο της πολεμικής αεροπορίας που πυροβολήθηκε μέσα στο κτήριο από αστυνομία του Καπιτωλίου.

Ο Σάλλιβαν είναι γνωστό πως έχει λάβει μέρος σε διαδηλώσεις και εξεγέρσεις που συνδέονταν με το κίνημα Black Lives Matter, που έχει ιδρυθεί από μαρξιστές οργανωτές κόσμου.

Τον Ιούλιο, είχε συλληφθεί στην Γιούτα για ισχυρισμούς εξέγερσης, για απειλή με βία, και για εγκληματική συμπεριφορά, λόγω των πράξεών του σε μια διαδήλωση που είχε ως κατάληξη τον πυροβολισμό ενός οδηγού μηχανής.

«Ως διοργανωτής διαδηλώσεων, ο Τζον Σάλλιβαν ακούγεται να λέει ότι είδε τον πυροβολισμό, κοίταξε στο όπλο, και είδε καπνό να βγαίνει από αυτό. Ο Τζον δεν καταδίκασε την απόπειρα φόνου ούτε προσπάθησε να την σταματήσει, ούτε να βοηθήσει στην διερεύνησή της από την αστυνομία», είπε η κατάθεση της αστυνομίας, σύμφωνα με άρθρο της Desert News.

«Μια ένοπλη επανάσταση είναι ο μόνος τρόπος να φέρουμε αλλαγή αποτελεσματικά», είχε πει σε tweet στις 28 Δεκεμβρίου.

Στις 2 Ιανουαρίου, ο Σάλλιβαν έγραψε σε tweet: «[Αισχρό] Το Σύστημα – Ώρα να το κάψουμε όλο. #blm #antifa #burn #[αισχρό]thesystem #abolishcapitalism #abolishthepolice #acab #[αισχρό]trump.»

Ο Σάλλιβαν επίσης χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο «Τζέιντεν Χ» στο Διαδίκτυο, και είναι ιδρυτής της «Εξέγερση ΗΠΑ», που αυτοπεριγράφεται ως ιδρυθείσα «το 2020 ως απάντηση στην τραγωδία Τζορτζ Φλόυντ», αναφερόμενη στον κάτοικο Μιννεσότα που έχασε την ζωή του αφότου είχε καταναλώσει ένα πιθανώς θανατηφόρο ποσό φεντανύλης και μετά είχε ακινητοποιηθεί στο έδαφος κατά την σύλληψη από έναν αστυνομικό που γονάτισε στον λαιμό του.

Ο σκοπός της Εξέγερση ΗΠΑ είναι «να δώσει δύναμη και να ξεσηκώσει μαύρες και ιθαγενείς φωνές» και «να χτίσει τοπικές δυνάμεις ώστε η κοινότητα να μπορέσει να παρέμβει στην βία που διαπράττεται από κρατικούς και κυβερνητικούς τιμωρούς», γράφεται στην περιγραφή του καναλιού της στο Youtube.

Σε αυτό το βίντεο με σκηνές βίας, από την παραβίαση του Καπιτωλίου στις 6 Ιανουαρίου, ο Σάλλιβαν μπορεί να ακουστεί να λέει «ας κάψουμε αυτό το [αισχρό]», πριν μπει στο κτήριο.

Σε απάντηση σε επικρίσεις στο Twitter, ο Σάλλιβαν είπε πως ήταν εκεί μόνο για να μεταφέρει νέα και οι πράξεις του ήταν «μέρος του να γίνω ένα με τους άλλους, ώστε να μην δεχτώ χτυπήματα.»

Αλλά το βίντεο δείχνει ότι βοηθούσε ενεργά να πείσει την αστυνομία Καπιτωλίου να αφήσει τους παραβιαστές να περάσουν μέσα, καθώς και ενθάρρυνε τους παραβιαστές να συνεχίσουν να προχωρούν.

Λίγο μετά την είσοδο στο κτήριο μέσω ενός σπασμένου παραθύρου, ο Σάλλιβαν διασχίζει έναν διάδρομο, αλλά μετά γυρνά και περπατά προς μια είσοδο δίπλα στο σπασμένο παράθυρο. Μια γυναίκα μπαίνει στην πόρτα κρατώντας μια κάμερα και προχωρά προς αυτόν. Δεν της μιλά, γυρνά πίσω, και πηγαίνει στον διάδρομο ξανά. Μίλησε στην γυναίκα αργότερα.

Φαινόταν να είναι εκατοντάδες άνθρωποι μέσα, που περπατούσαν σε διάφορες κατευθύνσεις.

Κοντά στο τέλος του διαδρόμου, ο Σάλλιβαν στρίβει δεξιά προς έναν άλλον διάδρομο. Αρκετοί αστυνομικοί και στις δύο πλευρές μετακινούν ανθρώπους, και δεν τους αφήνουν να στρίψουν και πάλι. Στο τέλος του διαδρόμου, υπάρχει άλλη μια είσοδος και αρκετοί αστυνομικοί βγάζουν έξω ανθρώπους.

Όταν ο Σάλλιβαν φτάνει στην πόρτα, αρνείται να βγει.

«Απλώς καταγράφω την κατάσταση», λέει σε έναν αστυνομικό.

«Θα πρέπει να το κάνεις από έξω. Ελάτε.» λέει ο αστυνομικός.

Η γυναίκα φαίνεται να μένει κοντά στον Σάλλιβαν.

«Είναι ήδη μέσα φίλε. Δεν σταματάς κάτι τώρα», λέει στον αστυνομικό.

Οι αστυνομικοί βγάζουν αρκετούς ακόμα έξω και φαίνεται να κλειδώνουν την πόρτα.

Ο Σάλλιβαν καταφέρνει να μείνει μέσα, λέγοντας ότι δεν μπορεί να βγει από την είσοδο επειδή είναι κλειδωμένη. Οι αστυνομικοί προσπαθούν να μην αφήσουν αυτόν και μια μικρή ομάδα άλλων κοντά στην πόρτα, να προχωρήσουν βαθύτερα μέσα στο κτήριο, αλλά σε μια στιγμή άνθρωποι απλώς έρχονται στον διάδρομο, μαζί τους και ο Σάλλιβαν.

Η ομάδα μετά ενώνεται με το μεγαλύτερο πλήθος μέσα, προχωρώντας μέσα στο κτήριο έως ότου φτάνουν στην μεγάλη Ροτόντα του Καπιτωλίου, ένα από τα πιο γνωστά τουριστικά αξιοθέατα, γεμάτη αγάλματα και πίνακες.

Ο Σάλλιβαν μοιάζει ενθουσιασμένος με την εμπειρία.

«Δεν θα φανταζόμουν ποτέ ότι θα είμασταν εδώ», λέει, μιλώντας σε έναν άλλον άντρα.

Η γυναίκα τότε γυρνά στον Σάλλιβαν λέγοντας: «Ας σε αγκαλιάσω τώρα. Το κάναμε. Ήσουν σωστός. Το κάναμε.»

«Φίλε, προσπαθούσα να σου πω. Δεν μπορούσα να πω πολλά», απαντά.

Μοιάζει να υπάρχει μια μικρή διακοπή στο βίντεο για αρκετά δευτερόλεπτα.

Η γυναίκα τότε λέει, «Δεν παίρνεις τώρα, σωστά;»

«Θα σβήσω αυτό το [αισχρό]», απαντά. «Αλλά δεν κατέγραψα εσένα εννοώ.»

Τότε μπαίνει σε μια άλλη αίθουσα.

«Μην πειράξετε τα αγάλματα», λέει κάποιος.

«Μπορώ να σεβαστώ τα αγάλ – βέβαια, μπορεί να το κάψουν όλο, δεν λέω ψέματα. Έτσι μπορεί να είναι λίγο αργά για αυτό», απαντά.

Λίγο μετά, ο Σάλλιβαν και μια ομάδα άλλων παραβιαστών φτάνει στην πόρτα με γυαλί στο πάνω μέρος, στην αίθουσα συνεδρίασης. Ο στενός διάδρομος έχει φραχτεί από την άλλη πλευρά με έπιπλα.

Τρεις αστυνομικοί στέκονται μπροστά από την πόρτα, φρουρώντας την. Κάποιοι φωνάζουν στους αστυνομικού, ο Σάλλιβαν αρχίζει να τους μιλά.

«Θέλουμε να πάτε σπίτι. Είμαι δημοσιογράφος και είναι τόσοι πολλοί εδώ. Είναι απλά, θα μπουν εδώ μέσα όλοι μαζί. Φίλε, είδα άλλους εκεί έξω να πληγώνονται. Δεν θέλω να σε δω να πληγώνεσαι. Θα κάνουμε ένα μονοπάτι θανάτου [αισχρό] … Σε παρακαλώ, άφησέ μας να κάνουμε ένα μονοπάτι. Θέλω να πας σπίτι.»

Οι αστυνομικοί τότε φεύγουν.

«Ελάτε, ελάτε. Πάμε. Πάρτε αυτό το [αισχρό]», φωνάζει ο Σάλλιβαν.

Τρεις εξεγερμένοι σπάζουν το παράθυρο της πόρτας και κλωτσιές, έναν στύλο σημαίας, και ένα κράνος.

«Γιο! Ένα όπλο! Ένα όπλο! Ένα όπλο!» φωνάζει ο Σάλλιβαν, και το βίντεό του δείχνει έναν αστυνομικό με πολιτικά με το όπλο του να στοχεύει στην πόρτα στα αριστερά από την άλλη πλευρά της πόρτας με την γυάλινη επένδυση. Σκοπεύει στην πόρτα.

«Έι, έχει όπλο!» κάποιος άλλος φωνάζει.

Οι εξεγερμένοι συνεχίζουν για λίγα δευτερόλεπτα, σπάζοντας δύο γυάλινα παράθυρα.

Ένα βίντεο με σκηνές βίας που καταγράφηκε από άλλον στην σκηνή, δείχνει τους πρώτους τρεις αστυνομικούς να φεύγουν ενώ άλλοι τέσσερις αστυνομικοί με κράνη και τυφέκια στέκονται δίπλα, λίγα μόνο μέτρα από την πόρτα, ένας από αυτούς μιλά σε έναν άντρα με μαύρο κοστούμι, με μια καρφίτσα στο πέτο.

Μια νεαρή γυναίκα σκαρφαλώνει σε ένα από τα σπασμένα πλαίσια παραθύρου, που έχει κάγκελα. Το όνομά της είναι Άσλεϋ Μπάμπιτ.

Ο αστυνομικός από την άλλη πλευρά της πόρτας πυροβολεί μία φορά, χτυπώντας την στον λαιμό.

Πέφτει προς τα πίσω.

Ένας από τους αστυνομικούς με τα κράνη στοχεύει με το τυφέκιο στην πόρτα. Φαίνεται να μην είναι σίγουρος ποιος είναι στην άλλη πλευρά και ποιος πυροβόλησε. Χαμηλώνει γρήγορα το όπλο και χειρονομεί. Φαίνεται ότι κατάλαβε ότι αυτός που πυροβόλησε ήταν ένας άλλος αστυνομικός.

Οι αστυνομικοί και κάποιοι άλλοι προσπαθούν να βοηθοήσουν την γυναίκα.

Το χάος εντείνεται.

«Είναι νεκρή. Είναι νεκρή», λέει ο Σάλλιβαν.

Η Μπάμπιτ αναφέρθηκε ότι έχασε την ζωή της φτάνοντας στο νοσοκομείο.

Ο Σάλλιβαν δεν απάντησε σε ερωτήσεις που έγιναν με άμεσα μηνύματα στο Twitter.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Βοηθήστε μας να διαδώσουμε την αλήθεια, μοιραστείτε αυτό το άρθρο με φίλους σας.

Διαδηλωτές παραβιάζουν το κτίριο του Καπιτωλίου, οι ενστάσεις περί εκλεκτορικών ψήφων σε αναμονή

Δευτέρα, 15 Φεβ, 2021Τετάρτη, 06 Ιαν, 2021 Από PETR SVAB

Άνθρωποι που κυματίζουν αμερικανικές σημαίες εκφράζοντας την υποστήριξή τους στον Πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ προσπέρασαν τα φράγματα και σάστισαν τις αστυνομικές δυνάμεις του Καπιτωλίου, συνωστιζόμενοι μέσα στο κτίριο του Καπιτωλίου, όπου οι δύο Βουλές συζητούσαν τις ενστάσεις σχετικά με τις εκλεκτορικές ψήφους από τις προεδρικές εκλογές.

Οι συζητήσεις τέθηκαν σε αναστολή και οι νομοθέτες εκκενώθηκαν. Έχουν αναφερθεί πυροβολισμοί μέσα στο κτίριο, έγραψε ο δημοσιογράφος της Epoch Times Σάρλοτ Κάθμπερτσον στο Twitter. Το κτίριο τέθηκε σε lockdown.

Πολλά βίντεο από τον χώρο έδειξαν ότι οι διαδηλωτές συμμετείχαν σε διαμάχες με αστυνομικούς που φρουρούν το φράγμα έξω. Μια ομάδα ανθρώπων στην άκρη ενός πλήθους ίσως 200.000 υποστηρικτών του Τραμπ που διαδήλωναν στο Καπιτώλιο έσπρωξαν στη συνέχεια τα εμπόδια και την αστυνομία. Οι ενισχύσεις φάνηκαν να έρχονται γρήγορα και να πυροβολούν με δακρυγόνα το πλήθος. Το πλήθος μπήκε στο κτίριο και περισσότεροι άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στα σκαλιά έξω.

Τα βίντεο από το εσωτερικό του κτηρίου δείχνουν τους ανθρώπους να διασχίζουν τους διαδρόμους. Αργότερα δακρυγόνα φάνηκαν μέσα στο κτίριο.

Ο δήμαρχος της Περιφέρειας της Κολούμπια, Μιούριελ Μπράουζερ, ανακοίνωσε στις 6 μ.μ. απαγόρευση κυκλοφορίας έως τις 6 π.μ. Πέμπτη.

Η Εθνική Φρουρά κλήθηκε στο Καπιτώλιο, ανέφερε η Politico.

Ο Τραμπ κάλεσε τους υποστηρικτές του να παραμείνουν ειρηνικοί και να παραμείνουν δίπλα στην Αστυνομία του Καπιτωλίου.ι
«Υποστηρίξτε την αστυνομία και την επιβολή του νόμου στο Καπιτώλιο», έγραψε στο Twitter. «Είναι πραγματικά στο πλευρό της χώρας μας. Μείνετε ήρεμοι!»

Ορισμένοι δημοσιογράφοι εξακολουθούν να βρίσκονται μέσα στο κτίριο.

Ακολουθήστε τον Petr στο Twitter: @petrsvab

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Αμφισβητείται η εξουσία του Αντιπροέδρου των Η.Π.Α για την καταμέτρηση ή την απόρριψη των εκλεκτορικών ψήφων

Σάββατο, 02 Ιαν, 2021Πέμπτη, 31 Δεκ, 2020 Από PETR SVAB

Ανάλυση

Στις 1 μ.μ. στις 6 Ιανουαρίου, μέλη του Κογκρέσου θα συγκεντρωθούν στην αίθουσα της Βουλής των Αντιπροσώπων για να παρακολουθήσουν την επίσημη πιστοποίηση των ψήφων του Κολλεγίου των Εκλεκτόρων για τον πρόεδρο των Ηνωμένων Πολιτειών.

Παρόλο που συνήθως είναι μια τυπική διαδικασία, δεν έχει υπήρξει κάτι συνηθισμένο μέχρι στιγμής στις φετινές εκλογές εν μέσω πολλών ισχυρισμών για εκλογική νοθεία σε πολιτείες-κλειδιά.

Η κατάσταση είναι αρκετά περίπλοκη λόγο της ασάφειας σχετικά με τους νομικούς και συνταγματικούς φραγμούς της διαδικασίας. Η κοινή σύνοδος του Κογκρέσου μπορεί να οδηγήσει σε αδιέξοδο, με την μη ανακοίνωση ενός ξεκάθαρου νικητή.

Με βάση τα τρέχοντα εκλογικά αποτελέσματα, ο πρώην Αντιπρόεδρος Τζο Μπάιντεν έλαβε 306 εκλεκτορικές ψήφους έναντι των 232 ψήφων του Τραμπ. Εν τω μεταξύ, οι Ρεπουμπλικάνοι σε επτά πολιτείες όπου ο Μπάιντεν αξιώθηκε νικητής έστειλαν τις δικές τους εκλεκτορικές ψήφους στην Ουάσιγκτον, και ορισμένα μέλη της Βουλής έχουν δηλώσει ότι θα ασκήσουν ένσταση στους εκλέκτορες του Μπάιντεν σε ορισμένες πολιτείες. Οποιαδήποτε ένσταση θα απαιτούσε την υποστήριξη ενός μέλους της Βουλής των Αντιπροσώπων και ενός Γερουσιαστή, και τουλάχιστον ένας γερουσιαστής άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο να συμμετάσχει στην προσπάθεια.

Τι θα συμβεί λοιπόν;

Η καταμέτρηση των ψήφων διέπεται κυρίως από τη 12η τροποποίηση του Συντάγματος και τον τροποποιημένο νόμο μέτρησης ψήφων των Εκλεκτόρων.

Το Σύνταγμα απλά δηλώνει ότι οι εκλέκτορες κάθε πολιτείας πρέπει να συναντηθούν, να συντάξουν μια λίστα με τις ψήφους τους, «την οποία πρέπει να υπογράψουν και να πιστοποιήσουν», και να την στείλουν στον πρόεδρο της Γερουσίας, δηλαδή στον Αντιπρόεδρο Μάικ Πένς.

«Ο Πρόεδρος της Γερουσίας, παρουσία της Γερουσίας και της Βουλής των Αντιπροσώπων, πρέπει να ανοίξει όλα τα πιστοποιητικά και στην συνέχεια να καταμετρηθούν οι ψήφοι», αναφέρει η τροπολογία του 1804.

Ο νόμο μέτρησης ψήφων των Εκλεκτόρων του 1887, γνωστός σήμερα ως Άρθρο 3 Τμήμα 15, θεσπίζει μια διαδικασία για τον τρόπο καταμέτρησης των ψήφων, τον τρόπο διατύπωσης ενστάσεων και τον τρόπο επίλυσης των διαφορών. Αρχικά, λέει ότι ο αντιπρόεδρος πράγματι προεδρεύει της διαδικασίας. Στη συνέχεια, αναφέρει ότι οι ηγέτες της Βουλής και της Γερουσίας ορίζουν δύο καταμετρητές ψήφων. Ο αντιπρόεδρος ανοίγει τους φακέλους με τα πιστοποιητικά ψηφοφορίας και τους παραδίδει στους καταμετρητές ώστε να γίνει η καταμέτρηση. Στη συνέχεια, οι καταμετρητές τους διαβάζουν δυνατά, τους μετράνε και τους παραδίδουν πίσω στον αντιπρόεδρο για να ανακοινώσει τα αποτελέσματα.

Στη συνέχεια, σε μια μάλλον περίπλοκη γλώσσα, ο νόμος λέει ότι τα μέλη του Κογκρέσου μπορούν να ασκήσουν ένσταση. Απαιτείται τουλάχιστον μία ένσταση από κάθε Σώμα για να προκληθεί μια ξεχωριστή ψηφοφορία τόσο από τη Βουλή όσο και από τη Γερουσία για τις ενστάσεις. Εάν συμφωνήσουν και τα δύο Σώματα, οι ψήφοι για τους οποίους έχει γίνει ένσταση απορρίπτονται. Τέτοιο ενδεχόμενο ουσιαστικά απορρίπτεται δεδομένης της πλειοψηφίας των Δημοκρατικών στη Βουλή.

Εάν παρουσιαστούν δύο ομάδες εκλεκτόρων για καταμέτρηση, η Βουλή και η Γερουσία πρέπει να ψηφίσουν χωριστά για το ποιά ομάδα ειναι νόμιμη και ποιά πρέπει να απορριφθεί. Εάν κάθε Σώμα ψηφίσει διαφορετικά, η ομάδα που έχει πιστοποιηθεί από τον κυβερνήτη της πολιτείας είναι η νόμιμη. Αυτό θα έδινε τη νίκη στον Μπάιντεν.

Το πρόβλημα είναι ότι υπάρχει ένας τεράστιος όγκος νομικής ανάλυσης που υποστηρίζει ότι ο νόμος μέτρησης ψήφων των Εκλεκτόρων είναι αντισυνταγματικός. Το Κογκρέσο δεν έχει καμία αρμοδιότητα να παραχωρήσει στον εαυτό του την εξουσία να αποφασίσει ποια λίστα εκλεκτόρων είναι η σωστή και ποιες ψήφοι πρέπει να απορριφθούν. Ούτε έχει την εξουσία να ορίσει τους κυβερνήτες ως τελικούς κριτές, υποστήριξε μια ομάδα νομοθετών και νομικών μελετητών.

Υπάρχουν δύο επιχειρήματα για το ποιος έχει τη συνταγματική εξουσία να αποφασίσει ποιοι εκλέκτορες θα επιλεχτούν.

Ορισμένοι νομικοί λένε ότι είναι ο αντιπρόεδρος που έχει την αποκλειστική ευχέρεια να αποφασίσει ποιες ψήφοι θα μετρήσουν. Το επιχείρημα είναι ότι οι δημιουργοί του Συντάγματος σκοπεύαν να έχει ο αντιπρόεδρος την αποκλειστική εξουσία για την καταμέτρηση των ψήφων, διότι το ομόφωνο ψήφισμα που επισυνάπτεται στο Σύνταγμα αναφέρει ότι η Γερουσία πρέπει να διορίσει τον Πρόεδρό της «με μοναδικό σκοπό την παραλαβή, το άνοιγμα και την καταμέτρηση των Ψήφων για την Προεδρία».

Επιπλέον, πριν από την υιοθέτηση του νόμου μέτρησης ψήφων των Εκλεκτόρων, ήταν πάντα ο αντιπρόεδρος που μετρούσε τις ψήφους, μερικές φορές και παρά τις σημαντικές ενστάσεις του Κογκρέσου. Ο Τόμας Τζέφερσον έκανε το ίδιο ως αντιπρόεδρος στις εκλογές του 1800, μετρώντας τις συνταγματικά ελλιπείς ψήφους της Γεωργίας εξασφαλίζοντας έτσι την προεδρία του.

Οι νομοθέτες της πολιτείας της Αριζόνα και οι Ρεπουμπλικάνοι Εκλέκτορες μαζί με τον Λούι Γκόμερτ, μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων έχουν καταθέσει ομοσπονδιακή αγωγή ζητώντας από το δικαστήριο να διευκρινίσει το νόμο ώστεο νόμος μέτρησης ψήφων των Εκλεκτόρων να χαρακτηριστεί αντισυνταγματικός και η εξουσία του αντιπροέδρου η ανώτατη.

Ωστόσο, δεν συμφωνούν όλοι.

Ο καθηγητής του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια Τζον Χάρισον, ειδικός στη συνταγματική ιστορία, λέει ότι ο αντιπρόεδρος δεν έχει «καμία συνταγματική εξουσία να παίρνει αποφάσεις» για το ποιες ψήφοι θα μετρηθούν.

Υποστήριξε ότι ο νόμος είναι ελλιπής ως προς το ότι «το Κογκρέσο δεν έχει την εξουσία να καταλήξει στην ανακοίνωση [των αποφάσεών του σχετικά με τον αριθμό των ψήφων]». Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να καθορίσει κανένα κανόνα.

«Το Σύνταγμα απαιτεί την καταμέτρηση των ψήφων με τα δύο Σώματα παρόντα, οπότε νομίζω ότι ο καθορισμός των διαδικασιών για την καταμέτρηση εμπίπτει στην αρμοδιότητα του Κογκρέσου», δήλωσε στην The Epoch Times μέσω email.

Το δεύτερο επιχείρημα είναι ότι το Σύνταγμα παρέχει την εξουσία στα νομοθετικά σώματα τον πολιτειών να καθορίσουν πώς επιλέγονται οι εκλέκτορες. Ως εκ τούτου, τυχόν διαφωνίες για το ποιές ψήφοι θα πρέπει να καταμετρούνται πρέπει να επιλύεται από τους νομοθέτες της πολιτείας.

Το πρόβλημα είναι ότι οι πολιτειακοί νομοθέτες δεν βρίσκονται σε σύνοδο και δεν μπορούν να συγκεντρωθούν σε ειδική σύνοδο χωρίς το κάλεσμα από τους κυβερνήτες, οι οποίοι αρνήθηκαν να πράξουν κάτι τέτοιο. Εν τω μεταξύ, οι νομοθέτες συνήθως εκχωρούν την εξουσία επικύρωσης των εκλεκτόρων στους κυβερνήτες και τους υπουργούς Εσωτερικών κάθε πολιτείας, υποβαθμίζοντας την ίδια τους την εξουσία επί του θέματος.

Το συντηρητικό Amistad Project του Thomas More Society έχει καταθέσει μια ομοσπονδιακή αγωγή υποστηρίζοντας ότι η εξουσία των νομοθετικών σωμάτων είναι «αποκλειστική και μη μεταβιβάσιμη» και, επομένως, κάθε νόμος της πολιτείας και ομοσπονδιακό καταστατικό που πάει ενάντια σε αυτό είναι αντισυνταγματικό και άκυρο.

Αυτό όχι μόνο θα καταργούσε ορισμένες διατάξεις του νόμου μέτρησης ψήφων των Εκλεκτόρων, αλλά και θα καθιστούσε παράνομες τις εκλεκτορικές ψήφους που δεν έχουν πιστοποιηθεί μετά την εκλογή από τους πολιτειακούς νομοθέτες.

Ανεξάρτητα από το τι θα πουν τα δικαστήρια, το βασικό ερώτημα είναι τι γίνει στα κοινοβούλια στις 6 Ιανουαρίου; Θα αρνηθεί ο Πενς να ακολουθήσει τον νόμο μέτρησης ψήφων των Εκλεκτόρων; Θα διαφωνήσουν ορισμένοι από τους καταμετρητές; Εάν τα πράγματα πάνε στραβά για τους Δημοκρατικούς, θα προσπαθήσει η Πρόεδρος της Βουλής Νάνσυ Πελόσι (Δημοκρατική-Καλιφόρνια) να τερματίσει πρόωρα τη σύνοδο;

Δεν υπάρχει τρόπος να το μάθουμε. Ο Πενς δεν έχει κάνει ακόμη γνωστές τις προθέσεις του.