Τα κεμπάπ δεν έχουν τόσα υλικά όσα τα μπιφτέκια ή οι κεφτέδες και ξεχωρίζουν γι’ αυτόν ακριβώς τον λόγο, για την ατόφια γεύση του καλοζυμωμένου, σχεδόν σκέτου, κιμά. Επειδή το κρέας που χρησιμοποιούσαν παραδοσιακά έδενε με το παχύ λίπος από το βοδινό ή το αρνί (σε αναλογία 1/4), δεν χρειαζόταν κάποιο άλλο συνδετικό υλικό, όπως το ψωμί ή το αυγό, παρά μόνο καλό ζύμωμα. Ωστόσο, πλέον, η πρώτη ύλη που χρησιμοποιούμε δεν είναι τόσο λιπαρή· έτσι, στη ζύμη των κεμπάπ έχουν προστεθεί διάφορα υλικά για να τα εμπλουτίσουν γευστικά, αλλά κυρίως για να δέσουν το μείγμα.
Το κρεμμύδι και το ζουμί του είναι από τα πιο βασικά υλικά στα κεμπάπ, αφ’ ενός γιατί σπάει τις έντονες οσμές των κρεατικών, αφ’ ετέρου γιατί «γλυκαίνει» τον κιμά. Επίσης, το ζουμί των κρεμμυδιών κάνει τα κεμπάπ πιο αφράτα.
Το σκόρδο στα κεμπάπ είναι προαιρετικό και η ποσότητά του κατά βούληση. Για πιο αφράτο μείγμα μπορούμε να βάλουμε ντομάτα τριμμένη ή σόδα. Φυσικά, ούτε το ελαιόλαδο, το αλάτι και το πιπέρι λείπουν από το μείγμα. Επίσης, κάποιοι σεφ βάζουν λίγο πελτέ ντομάτας για τη γεύση, αλλά και για να τα κοκκινίσουν.
Τα μπαχαρικά είναι οι πρωταγωνιστές. Το δεύτερο βασικό υλικό μετά τον κιμά στα κεμπάπ είναι τα μπαχαρικά, που χρησιμοποιούνται κατά κύριο λόγο για να καλύψουν το έντονο άρωμα του αρνίσιου, κυρίως, κιμά. Για να πάρουμε το καλύτερο δυνατό άρωμα, καλό είναι να τα χρησιμοποιούμε φρεσκοτριμμένα. Αξίζει λοιπόν τον κόπο να τα προμηθευτούμε από ένα καλό κατάστημα μπαχαρικών ή ένα ενημερωμένο μπακάλικο. Αν πάλι δε διαθέτουμε χρόνο ή δεν υπάρχει τέτοιο κατάστημα στην περιοχή μας, τότε θα δοκιμάσουμε τα μπαχαρικά του σούπερ μάρκετ. Αρκετά από αυτά είναι καλά. Σε κάθε περίπτωση, πάντως, αν δεν έχουμε κάποιο από τα προτεινόμενα μπαχαρικά της συνταγής που πρόκειται να φτιάξουμε, μπορούμε να το αντικαταστήσουμε με κάποιο άλλο από τους παρακάτω συνδυασμούς ή απλώς να το παραλείψουμε (με διαφορετικό, φυσικά, γευστικό αποτέλεσμα).
Στα κεμπάπ από αρνί ή και μοσχάρι: Το βασικό μπαχαρικό είναι η πάπρικα και για πολλούς το κύμινο. Επίσης, ιδιαίτερο άρωμα δίνουν το μπαχάρι, το σουμάκ, ο κόλιανδρος (σε σκόνη), το κάρδαμο και το μπούκοβο (για τους πιο τολμηρούς). Στα αμιγώς αρνίσια κεμπάπ ταιριάζουν τα πολίτικα μπαχαρικά, όπως το κόκκινο γλυκό πιπέρι, η κανέλα και το γαρίφαλο.
Στα κεμπάπ από κοτόπουλο ή γαλοπούλα: Και εδώ η πάπρικα και το κύμινο είναι απαραίτητα. Ταιριάζουν επίσης το μπαχάρι, το κάρι, το πιπέρικαγιέν, το τζίντζερ, ο κουρκουμάς και ο κόλιανδρος (σε σκόνη).
Στα ανάμεικτα κεμπάπ με χοιρινό κιμά: Επειδή ο χοιρινός κιμάς συμμετέχει ως συμπληρωματικός και όχι ως βασικός στις αναμείξεις για κεμπάπ (συνήθως με μοσχάρι ή κοτόπουλο), όπου συμμετέχει μπορούμε να προσθέσουμε σουμάκ και όλα τα κίτρινα μπαχαρικά, όπως το κάρι και ο κουρκουμάς.
Συνήθως τα κεμπάπ δεν περιέχουν πολλά μυρωδικά, κάποιες συνταγές μάλιστα δεν περιέχουν κανένα. Οι σεφ του περιοδικού στις συνταγές τους προτιμούν κάθε φορά ένα μυρωδικό (φρέσκο ή ξερό). Αυτό δεν σημαίνει βέβαια ότι εμείς δεν μπορούμε να βάλουμε κι άλλο μυρωδικό της αρεσκείας μας, με τη διαφορά ότι θα αλλάξει το γευστικό αποτέλεσμα του μείγματος.
Από μοσχάρι ή αρνί: Μπορούμε να βάλουμε μαϊντανό, δυόσμο, θυμάρι ή ρίγανη και κόλιανδρο (που θα δώσουν ελαφρύ άρωμα και αίσθηση δροσιάς στο μείγμα).
Από κοτόπουλο ή γαλοπούλα: Ταιριάζει πολύ ο βασιλικός (φρέσκος, στην εποχή του), ο μαϊντανός και το θυμάρι (φρέσκο ή ξερό, καλά κοπανισμένο). Κι ένας αναπάντεχος συνδυασμός: Στα κεμπάπ από κοτόπουλο ταιριάζει πολύ το ξύσμα λεμονιού, η μαντζουράνα και λίγη μουστάρδα σε κόκκους.
Από μείγμα με χοιρινό: Πολλοί βάζουν μαϊντανό, θρούμπι, και μάλιστα σε κάποιες συνταγές σε συνδυασμό με τριμμένες πιπεριές (κέρατο).
Η Μυρσίνη Λαμπράκη λατρεύει το κρέας και το ψήσιμο και είναι η πρώτη Master Grill Chef στην Ελλάδα. Μαγείρισσα, συντάκτρια και παρουσιάστρια εκπομπών μαγειρικής γνωρίζει όλα τα μυστικά του meat & grill.
Για το σερβίρισμα προτείνει ζεστή λεπτή αραβική πίτα, γιαούρτι ενισχυμένο με λίγο σκόρδο, μαϊντανό, σουμάκ και πάπρικα. Ψητές ντομάτες για χρώμα και δροσιά ή σάλτσα ντομάτας με μια γενναία ποσότητα λιωμένου αγελαδινού βουτύρου για να απολαύσετε αληθινό ανατολίτικο κεμπάπ!
Σε ένα γυάλινο ή μεταλλικό μπολ βάζετε τους κιμάδες και το λίπος, που πρέπει όλα να είναι αρκετά κρύα . Προσθέτετε επίσης παγωμένο το κρεμμύδι, την κρέμα γάλακτος, το κρασί, τη φρυγανιά, τον πελτέ ντομάτας, το κορν φλάουρ και στη συνέχεια όλα τα μπαχαρικά και μυρωδικά .
Βρέχετε συνέχεια τα χέρια σας σε κρύο νερό και ζυμώνετε γρήγορα το μείγμα με δυνατές κινήσεις, ώστε να απλώσει το λίπος παντού και τα αναμιχθούν σωστά τα μπαχαρικά και τα μυρωδικά. Αν χρειαστεί, προσθέσετε και λίγο τριμμένο πάγο και συνεχίσετε το ζύμωμα.
Ανάψτε φωτιά μέτρια προς δυνατή. Η απόσταση από την εστία θερμότητας του κεμπάπ δεν πρέπει να ξεπερνά τα 15-16 εκ., πρέπει δηλαδή να είναι κοντά στη φωτιά. Παίρνετε ένα κομμάτι από το μίγμα και το «χτίζετε» με προσοχή επάνω στη βέργα χρησιμοποιώντας τις άκρες των δαχτύλων σας. Πάντα κατά τη διάρκεια της διαδικασίας βουτάμε τα χέρια μας σε παγωμένο νερό.
Ψήνετε τα κεμπάπ ανάλογα με τη φωτιά σας, τον τύπο βέργας που έχετε χρησιμοποιήσει και το πάχος τους, για 10-12 λεπτά.
Σερβίρετε με πίτες, γιαούρτι, μαϊντανό και ψητές ντομάτες.
Η ιστορία της πορσελάνης ξεκίνησε στην Κίνα πριν από δύο περίπου χιλιάδες χρόνια. Η πορσελάνη είναι ένα υαλώδες, ημιδιαφανές λευκό κεραμικό που συνήθως κατασκευάζεται από καολίνη, ένα είδος πηλού, και πετούντσι, ένα είδος ορυκτού που ψήνεται σε υψηλές θερμοκρασίες.
Εμφανίστηκε στη Δύση πολύ αργότερα. Η κινεζική πορσελάνη μεταφέρθηκε για πρώτη φορά στην Ευρώπη τον 14ο αιώνα.
Οι Ευρωπαίοι γοητεύτηκαν από το εύθραυστο αλλά ανθεκτικό υλικό που αποκαλούσαν «λευκό χρυσό» και η αριστοκρατία συγκέντρωσε τεράστιες συλλογές. Αργότερα, θέλησαν να φτιάχνουν οι ίδιοι επιτραπέζια σκεύη και διακοσμητικά από πορσελάνη. Μέχρι τις αρχές του 18ου αιώνα, κανένας Ευρωπαίος δεν είχε μπορέσει να βρει τη μέθοδο παραγωγής πραγματικής πορσελάνης, γνωστής ως πορσελάνη dura.
Τα δύο μεγαλύτερα ευρωπαϊκά εργοστάσια πορσελάνης του 18ου αιώνα βρίσκονταν στο Μάισσεν και τις Σέβρες (αρχικά Vincennes). Ο εθνικισμός ενέτεινε τον ανταγωνισμό μεταξύ τους: Το Μάισσεν (Meissen) βρισκόταν στη Σαξονία (μέρος της σύγχρονης Γερμανίας) και οι Σέβρες (Sèvres) στη Γαλλία.
‘Πορσελανίτις’
Λουί ντε Σιλβέστρ, προσωπογραφία του Αύγουστου Β’ του Ισχυρού, περ. 1720. Λάδι σε καμβά. Εθνικό Μουσείο, Στοκχόλμη. (Public Domain)
Ο ηγεμόνας της Σαξονίας Αύγουστος Β’ είχε σχεδόν εμμονή με την πορσελάνη. Ο Εκλέκτορας, περισσότερο γνωστός ως Αύγουστος ο Ισχυρός, διέγνωσε στον εαυτό του Porzellankrankheit – ‘πορσελανίτιδα’. Κατά τη διάρκεια της ζωής του συγκέντρωσε περισσότερα από 35 χιλιάδες κομμάτια.
Ο Αύγουστος επέβαλλε στον αλχημιστή Γιόχαν Φρήντριχ Μπότγκερ [Johann Friedrich Böttger] να παραμείνει στη Δρέσδη, την πρωτεύουσα της Σαξονίας, για να πειραματιστεί με διάφορες συνταγές πορσελάνης. Οι προσπάθειές του στέφθηκαν με επιτυχία και ο Μπότγκερ και οι συνεργάτες του ήταν οι πρώτοι που κατάφεραν να αναπαράγουν πραγματική πορσελάνη στη Δύση. Το εργαστήριο Meissen ιδρύθηκε το 1710 υπό τη βασιλική αιγίδα του Αύγουστου Β΄.
Οι πορσελάνες Meissen κυριάρχησαν στην Ευρώπη για τα επόμενα 40 χρόνια έως ότου εμφανίστηκαν οι πορσελάνες του βασιλικού εργαστηρίου του Λουδοβίκου ΙΕ΄ της Γαλλίας.
Ο μύθος της Αθηνάς και της Αράχνης σε πορσελάνη Meissen
Επιτραπέζιο ρολόι (εκκρεμές) με την Αράχνη και την Αθηνά, 1727, που αποδίδεται στον Γιόχαν Γκότλιμπ Κίρχνερ, από την εταιρεία κατασκευής πορσελάνης Meissen. Πορσελάνη με επιχρυσωμένη και επιζωγραφισμένη, 44 x 21 x 13 εκ. Rijksmuseum, Άμστερνταμ. (Public Domain)
Ένα αριστούργημα της πρώιμης περιόδου του Meissen είναι ένα επιτραπέζιο ρολόι με εκκρεμές με την Αράχνη και την Αθηνά, το οποίο ανήκει πλέον στο Rijksmuseum. Αυτό το κομμάτι έχει πολύπλοκο διακοσμητικό σχέδιο και προέλευση. Οι μελετητές πιστεύουν ότι μπορεί να είχε κατασκευαστεί αρχικά για τον ίδιο τον Αύγουστο. Τον 19ο αιώνα άλλαξε πολλούς ιδιοκτήτες, πριν καταλήξει στη συλλογή του ζεύγους Φραντς και Μάργκαρετ Οπενχάιμερ από το Βερολίνο.
Οι Οπενχάιμερ εγκατέλειψαν την πατρίδα τους μετά την άνοδο του Χίτλερ στην εξουσία και κατέφυγαν στη Βιέννη, αλλά αργότερα αναγκάστηκαν να φύγουν και από εκεί. Πριν ξεφύγουν από τη δίωξη στη Βιέννη, πούλησαν τη συλλογή τους από πορσελάνες Meissen σε έναν Ολλανδό συλλέκτη, ο οποίος πέθανε αμέσως μετά και η συλλογή αγοράστηκε από τους Ναζί. Μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, η ιδιοκτησία της συλλογής πέρασε στο ολλανδικό κράτος, το οποίο τη μετέφερε στο Rijksmuseum.
Το 2019, το ολλανδικό κράτος επέστρεψε τη συλλογή στους κληρονόμους των Οπενχάιμερ. Δύο χρόνια αργότερα, ο Sotheby’s την έβγαλε σε δημοπρασία για λογαριασμό τους και το Rijksmuseum αγόρασε περισσότερα από τα μισά κομμάτια, συμπεριλαμβανομένου αυτού του ρολογιού, που ήταν το εξέχον έργο της δημοπρασίας. Με αρχική αξία, σύμφωνα με τις εκτιμήσεις, τα 200.000 με 400.000 ευρώ, πουλήθηκε για λίγο λιγότερο από 1,5 εκατομμύριο.
Ο κατάλογος του Sotheby’s περιγράφει το ρολόι ως εξής:
«Η ευκρινώς διαμορφωμένη αρχιτεκτονική μορφή ενισχύεται περαιτέρω από ένα εξαιρετικό θησαυρό διακοσμητικών τεχνικών, που περιλαμβάνει πληθωρικά ζωγραφισμένα εικονιστικά τμήματα, εμπλουτισμένα είτε με πορφυρό και σιδηρόχρωμο φυλλωτό περίγραμμα είτε με γαλάζια πλαίσια είτε με επίχρυσες σινουαζερί, πάνω από σμάλτο Μπότγκερ.»
Το γυαλιστερό σμάλτο είναι ένα ροζ-λιλά χρώμα που εφευρέθηκε από τον Μπότγκερ. Χρησιμοποιήθηκε συχνά στις πορσελάνες Meissen με σινουαζερί, μοτίβα δηλαδή και τεχνοτροπίες που μιμούνταν τα θέματα της Ανατολικής Ασίας, προσαρμόζοντάς τα στις ευρωπαϊκές προτιμήσεις.
Η Αράχνη και η Αθηνά. Λεπτομέρεια από το επιτραπέζιο ρολόι Meissen. (Public Domain)
Οι φιγούρες στην κορυφή του θολωτού τρούλου της θήκης του ρολογιού παραπέμπουν στον μύθο της Αθηνάς και της Αράχνης, από την ελληνική μυθολογία. Στην ιστορία, η Αράχνη, μια νεαρή υφάντρα, καυχιόταν ότι οι ικανότητές της στην ύφανση ήταν υψηλότερες από αυτές της Αθηνάς. Όταν η θεά παρουσιάστηκε μπροστά της, όχι μόνο η Αράχνη τόλμησε να διαγωνιστεί μαζί της, αλλά και απεικόνισε στο υφαντό της υβριστικά για τους θεούς θέματα. Παρά την τεχνική τελειότητα του έργου της, την οποία θαύμασε η Αθηνά, η ύβρις της κοπέλας εξόργισε τη θεά, η οποία έσκισε το υφαντό και μεταμόρφωσε την Αράχνη στο ομώνυμο έντομο, καταδικασμένη να υφαίνει διαρκώς έργα – ιστούς – που δε θα θεωρούνταν πλέον θαυμαστά αλλά οχληρά και θα καταστρέφονταν εσαεί από τους ανθρώπους.
Η έμπνευση του ρολογιού πιθανότατα προήλθε από τα αρχαία και σύγχρονα γλυπτά που επίσης συνέλεγε ο Αύγουστος, σημειώνει η ιστορικός τέχνης Μωρήν Κάσσιντυ-Γκάιγκερ στο άρθρο του Sotheby’s «Provenance and Prestige: The Collection of Margaret and Franz Oppenheimer». Ο πρώτος καλλιτέχνης που εργάστηκε στη θήκη του ρολογιού ήταν ο Γκέοργκ Φρίσε, μέχρι που ήρθε ο γλύπτης Γιόχαν Γκότλιμπ Κίρχνερ να αναλάβει τη διακόσμηση, ο οποίος στη συνέχεια φιλοτέχνησε μερικές από τα πιο διάσημα κομμάτια Meissen.
Τα πορσελάνινα λουλούδια της Vincennes
Σύνθετο βάζο με λουλούδια (το καθεαυτό βάζο χρονολογείται πριν από το 1733, τα λουλούδια μεταξύ 1745-1750, και η βάση γύρω στα 1745-1749) από την εταιρεία κατασκευής πορσελάνης Meissen (βάζο) και την εταιρεία κατασκευής πορσελάνης Vincennes (λουλούδια). Διακόσμηση από σκληρή πορσελάνη και πολύχρωμο σμάλτο, μαλακή πορσελάνη, επιχρυσωμένο μπρούντζο. Getty Center, Λος Άντζελες. (Public Domain)
Η επιτυχία της Σαξονίας και του εργαστηρίου Meissen στην παραγωγή πορσελάνης παρακίνησε τη Γαλλία να προσπαθήσει να την ξεπεράσει. Το 1740, δημιουργήθηκε το εργοστάσιο Vincennes (Βενσέν) σε ένα βασιλικό κάστρο ανατολικά του Παρισιού. Το διηύθυνε ένας πρώην ξυλουργός που τελειοποίησε τη δημιουργία πιο λευκής, πιο γυαλιστερής πορσελάνης από μαλακή πάστα. Στόχος της εταιρείας ήταν να παράγει πορσελάνη που θα μπορούσε να συναγωνιστεί αυτή του Meissen. Στην αρχή, έκανε συχνά αντίγραφα δημοφιλών προϊόντων Meissen. Πέντε χρόνια μετά την ίδρυση της εταιρείας, ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ εξέδωσε βασιλικό ένταλμα για το Vincennes.
Η επιλογή των αντικειμένων που στεγάζονται στο Getty Center του Λος Άντζελες αντικατοπτρίζει αυτή την περίοδο ανταγωνισμού στην παραγωγή ευρωπαϊκής πορσελάνης. Το ζευγάρι των σύνθετων βάζων με λουλούδια θυμίζει τα βάζα Meissen που δημιουργήθηκαν πριν από το 1733. Τα πορσελάνινα βάζα φέρουν ζωγραφισμένα λουλούδια και έντομα. Για να ενισχυθεί η ρεαλιστική εντύπωση, έχουν ζωγραφιστεί και οι σκιές τους. Σύμφωνα με το Getty, «ο καλλιτέχνης τοποθέτησε προσεκτικά ορισμένα μικρά ζωύφια για να κρύψει τις ατέλειες στην πορσελάνη».
Τα λουλούδια από πορσελάνη και επιχρυσωμένο μπρούντζο του σύνθετου βάζου του Vincennes. (Public Domain)
Τα βάζα Meissen, τα οποία φέρουν ζωγραφισμένο με μπλε χρώμα με το μονόγραμμα του Αύγουστου του Ισχυρού (AR), εισήχθησαν στη Γαλλία γύρω στο 1745. Κατά την άφιξή τους στο Παρίσι, ο έμπορος τα τοποθέτησε σε επιχρυσωμένες μπρούτζινες βάσεις. Στη συνέχεια, οι τεχνίτες προσάρτησαν λουλούδια από πορσελάνη Vincennes σε επιχρυσωμένους μπρούντζινους μίσχους, δημιουργώντας όμορφα μπουκέτα που συμπλήρωναν τα βάζα Meissen.
Το εργοστάσιο πορσελάνης Vincennes έγινε διάσημο για τα νατουραλιστικά του χρώματα, τα οποία είχαν ιδιαίτερη επιτυχία μεταξύ των κομψών και ευγενών Παριζιάνων της δεκαετίας του 1740. Οι θιασώτες τους έφταναν να έχουν συλλογές από χιλιάδες λουλούδια, που αντιστοιχούσαν σε πολλά διαφορετικά φυσικά είδη. Χρησιμοποιούνταν για τη διακόσμηση εσωτερικών χώρων και ενίοτε περιχύνονταν με άρωμα, για να επαυξάνεται η ομοιότητά τους με τις ζωντανές συνθέσεις.
Υάκινθος Ριγκώ, «Ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ με το ένδυμα της στέψης του», 1730. Λάδι σε καμβά. Παλάτι των Βερσαλλιών, Γαλλία. (Public Domain)
Το 1756 το εργαστήριο μετακόμισε σε ειδικά κατασκευασμένες εγκαταστάσεις στις Σέβρες, μια περιοχή νοτιοδυτικά του Παρισιού και τα προϊόντα του έγιναν γνωστά με το όνομα της νέας του διεύθυνσης. Τρία χρόνια αργότερα, ο Λουδοβίκος ΙΕ΄ έγινε ο μοναδικός ιδιοκτήτης του και τα προϊόντα του εργαστηρίου προορίζονταν κυρίως για τη γαλλική βασιλική οικογένεια και τους αυλικούς, όπως συνέβαινε με αυτά του Meissen επί Αύγουστου του Ισχυρού.
Το ροζ της κυρίας ντε Πομπαντούρ
Φρανσουά Μπουσέ, προσωπογραφία της Μαντάμ ντε Πομπαντούρ, 1756. Λάδι σε καμβά, 2 x 1,5 μέτρα. Alte Pinakothek, Μόναχο. (Public Domain)
Ένα ιδιόρρυθμο ζευγάρι βάζα με κεφάλια ελέφαντα, που βρίσκονται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης της Νέας Υόρκης και τα οποία χρονολογούνται περί το 1758, αποτελούν εκπληκτικά δείγματα ροζ εγκεκριμένου από την κυρία ντε Πομπαντούρ. Σε αυτήν την περίοδο, χάρη στην τεχνική εφευρετικότητα και τα πληθωρικά διακοσμητικά σχέδια, οι Σέβρες είχαν γίνει το κορυφαίο ευρωπαϊκό εργαστήριο μαλακής πορσελάνης. Η σκληρή πορσελάνη άρχισε να παράγεται μόλις το 1769, δύο χρόνια μετά την ανακάλυψη της καολίνη στη Λιμόζ, επίσης πόλη της Γαλλίας.
Ζαν-Κλωντ Ντουπλεσί, «Βάζο με κεφάλια ελεφάντων» (λεπτομέρεια), περ.1758, εταιρεία κατασκευής πορσελάνης Σεβρών. (Public domain)
Οι Σέβρες (Sèvres) σύντομα σταμάτησαν να βασίζονται σε κομμάτια Meissen για έμπνευση. Ορισμένοι μελετητές θεωρούν τα διακοσμητικά βάζα των Σεβρών, με τα πλούσια χρώματα και την άφθονη επιχρύσωση, ως το μεγαλύτερο επίτευγμα της εταιρείας. Το συμμετρικό ροζ ζευγάρι, που εκτίθεται στο Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, έγινε από τον Ζαν-Κλωντ Ντουπλεσί (Jean-Claude Duplessis), έναν ιταλικής καταγωγής χρυσοχόο που πήγε στην εταιρεία των Σεβρών το 1748 και εισήγαγε νέες γλυπτικές φόρμες.
Στα τέλη της δεκαετίας του 1750 δημιουργήθηκαν μερικά από τα πιο εκπληκτικά σχέδια βάζων των Σεβρών, τα οποία ήταν εξαιρετικά περίτεχνα και κοστοβόρα. Τα βάζα με κεφάλια ελέφαντα, των οποίων οι προβοσκίδες χρησίμευαν ως κηροπήγια, είχαν μεγάλη απήχηση μεταξύ των βασιλιάδων και της γαλλικής αριστοκρατίας. Η Madame de Pompadour είχε τουλάχιστον τρία ζευγάρια.
«Οι ελέφαντες ασκούσαν μεγάλη γοητεία στην πρώιμη σύγχρονη Ευρώπη», γράφει ο επιμελητής του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης Βολφ Μπύρχαρντ στον κατάλογό του «Inspiring Walt Disney: Animation of the French Decorative Arts» (Εμπνέοντας τον Γουώλτ Ντίσνεϋ: Το animation και οι διακοσμητικές τέχνες της Γαλλίας).
Τα βάζα του Μητροπολιτικού Μουσείου Τέχνης αγοράστηκαν αρχικά από τον Λουδοβίκο Ιωσήφ των Βουρβώνων, πρίγκιπα του Κοντέ, σε αποκλειστική πώληση στα ιδιωτικά διαμερίσματα του Λουδοβίκου ΙΕ΄ στις Βερσαλλίες. Ο πρίγκιπας αγόρασε πέντε βάζα. Η συνολική τιμή τους ήταν 4.320 λίβρες, ποσό που ξεπερνούσε τον ετήσιο μισθό ενός επαγγελματία εργάτη. Οι ιστορικοί πιστεύουν ότι μόνο 22 αγγεία με κεφάλια ελέφαντα έχουν διασωθεί μέχρι σήμερα.
Μετά τη Γαλλική Επανάσταση, η ιδιοκτησία του εργαστηρίου των Σεβρών πέρασε στη γαλλική κυβέρνηση. Συνεχίζει την παραγωγή του και συχνά συνεργάζεται με σύγχρονους καλλιτέχνες. Το εργοστάσιο Meissen συνεχίζει επίσης την παραγωγή του και ανήκει πλέον στο κρατίδιο της Σαξονίας. Αν και τώρα δεν αποτελεί προτεραιότητα για τα δύο κράτη να ξεπερνούν το ένα το άλλο στην παραγωγή πορσελάνης, οι «πόλεμοι της πορσελάνης» του 18ου αιώνα είχαν ως αποτέλεσμα τη δημιουργία μερικών από τα πιο όμορφα ευρωπαϊκά διακοσμητικά αντικείμενα.
Κατά τη διάρκεια των χιλιάδων ετών της ανθρώπινης ύπαρξης, υπήρξαν πολλές περιπτώσεις ανθρώπων που υψώνονταν πάνω από το έδαφος ή που πετούσαν στον ουρανό υπό το άπλετο φως της ημέρας, τόσο στην Κίνα όσο και στη Δύση.
Αυτοί οι άνθρωποι ήταν Κινέζοι ταοϊστές, Ινδοί γιόγκι και άγιοι της Δύσης. Η αυθεντικότητα των διηγήσεων για τα κατορθώματά τους είναι τεκμηριωμένη. Μερικά παραδείγματα θαυματουργών φαινομένων είναι τα παρακάτω.
Ιστορικά αρχεία της αρχαίας Κίνας
Το βιβλίο “Σου Σιαν Τζουάν” (“Συνέχεια του Θρύλου της Αθανασίας”) αφηγείται πώς 36 ιστορικά πρόσωπα έγιναν αθάνατοι και πέταξαν στον ουρανό σε πλήρη θέα. Μεταξύ τους συγκαταλέγονται και γνωστές προσωπικότητες όπως ο ποιητής Τζανγκ Τζιγέ, ο γιατρός Σουν Σιμιάο και η ταοΐστρια Σίε Ζιρχάν.
Σίε Ζιρχάν
Η Σίε Ζιρχάν γεννήθηκε στο Γκουιτζόου (σημερινή επαρχία Σετσουάν) κατά τη διάρκεια της Δυναστείας Τανγκ και έζησε μια ήρεμη και απλή ζωή από την παιδική της ηλικία. Ήταν ευγενική, διάβαζε πολύ και απήγγειλε το Τάο Τε Τσινγκ απ’ έξω. Σε ηλικία επτά ετών, έφυγε σε ταξίδι με δύο ταοΐστριες και επέστρεψε στο σπίτι της όταν ήταν δέκα ετών. Αργότερα, η Ζιρχάν πήγε να ζήσει στον ταοϊστικό ναό του Λάο Τσε. Όταν έκλεισε τα 14, είπε ότι το φαγητό έμοιαζε με σκουλήκια και σταμάτησε να τρώει.
Το 790, όταν ο κυβερνήτης Χαν Γι βρέθηκε στην περιοχή, άκουσε για τη Ζιρχάν. Την κάλεσε να τον επισκεφθεί για να ελέγξει κατά πόσο αλήθευε η φήμη ότι δεν χρειαζόταν φαγητό.
Την κράτησε κλεισμένη για αρκετούς μήνες. Όταν άνοιξε την πόρτα, είδε ότι η Ζιρχάν ήταν σε εξαιρετική κατάσταση. Έδειχνε και ακουγόταν όπως και πριν. Ο Χαν πείστηκε για τις υπερφυσικές ικανότητες της Ζιρχάν και διέταξε την κόρη του Χαν Ζιμίνγκ να μάθει από αυτήν.
Ο πατέρας της Σίε Ζιρχάν, ο Σίε Χουανσίνγκ, ακολουθούσε τον Κομφουκιανισμό χωρίς να αναγνωρίζει άλλα πιστεύω, συμπεριλαμβανομένου του Ταοϊσμού. Ταξίδευε για πολλά χρόνια. Επιστρέφοντας σπίτι, έμαθε ότι η κόρη του καλλιεργούσε το Τάο και δεν έτρωγε. Ο πατέρας το θεώρησε αυτό τερατώδες και την κλείδωσε σε ένα δωμάτιο για περισσότερες από 40 ημέρες. Το κορίτσι βγήκε ακόμα πιο φρέσκο.
Ο πατέρας της δεν μπορούσε να καταλάβει πώς ήταν δυνατό αυτό.
Το 793, ο Λι Τζιαν, ο οποίος πίστευε επίσης στο Τάο, έγινε κυβερνήτης του Γκουιτζόου. Στις 3 Μαρτίου 794, η Ζιρχάν πήγε στο Τζιντσουάν, όπου είχαν συγκεντρωθεί πολλοί ταοϊστές. Ήταν μια όμορφη μέρα και όλα φαίνονταν υπέροχα. Σύμφωνα με τη Σίε Ζιρχάν, την ημέρα αυτή θα συγκεντρώνονταν και οι θεότητες.
Η κοπέλα ήταν πολύ προσεκτική και δεν μιλούσε στον οποιονδήποτε για την ταοϊστική καλλιέργεια. Ωστόσο, ο Λι ακολουθούσε ειλικρινά το Τάο, έτσι η Ζιρχάν τού αποκάλυπτε πότε πότε ορισμένα πράγματα:
«Είναι πολύ πιο σημαντικό να διαβάζεις τις γραφές με την καρδιά σου παρά να τις απομνημονεύεις απλώς. Αυτός που εγκαταλείπει την καλλιέργεια χάνει περισσότερα από εκείνον που δεν ξεκίνησε ποτέ. Πρέπει να είσαι επιμελής.»
Η Σίε Ζιρχάν δεν είχε φάει για 13 χρόνια. Στις 9 Νοεμβρίου 794 είπε στον Λι ότι θα έφευγε σύντομα. Στις 20 Νοεμβρίου, περίπου στις 8 π.μ., ανυψώθηκε στους ουρανούς μπροστά σε χιλιάδες κόσμο. Αμέσως μετά, όλα γύρω σκεπάστηκαν με πολύχρωμα σύννεφα, θεϊκή μουσική ακούστηκε από τον ουρανό και αναδύθηκε ένα ευχάριστο άρωμα που κράτησε για πολύ.
Ο Λι Τζιαν και ο περιφερειακός στρατιωτικός κυβερνήτης Γουέι Γκάο ανέφεραν αυτό το γεγονός στον αυτοκράτορα Ντεζόνγκ. Ο αυτοκράτορας εξέδωσε μια επαινετική αναφορά για τη Σίε Ζιρχάν. Ο Λι έστησε επίσης ένα μνημείο στο Τζιντσουάν, για να τιμήσει το θαύμα της ανάληψής της.
Η πέτρινη στήλη που είναι αφιερωμένη στην ανάληψη της Σίε Ζιρχάν στον ουρανό. (Φωτογραφία: Μinghui.org)
Ο Λι περιέγραψε αυτή την ιστορία λεπτομερώς στο βιβλίο «Η ζωή του Ντονγκτζί Τζενρέν» («The Life of Dongji Zhenren»), το οποίο αναφέρεται στο κλασικό βιβλίο ιστορίας «Το Νέο Βιβλίο των Τανγκ» («The New Book of Tang»).
Ο Κίτρινος Αυτοκράτορας
Σύμφωνα με το Σι Τζι (Ιστορικά Αρχεία) του Σίμα Τσιαν, ο «Κίτρινος Αυτοκράτορας πήρε χαλκό από το όρος Σόου και τον χρησιμοποίησε για να χυτεύσει καζάνια στο όρος Τζινγκ. Όταν φτιάχτηκαν τα καζάνια, ο δράκος πέταξε μέσα και ‘κατέβασε τα γένια του’ για να χαιρετήσει τον Κίτρινο Αυτοκράτορα.
»Αφότου μίλησαν για λίγο, ο Κίτρινος Αυτοκράτορας και περισσότερα από 70 ακόμα άτομα, συμπεριλαμβανομένων των αξιωματούχων και του χαρεμιού του, ανέβηκαν στον δράκο και αυτός ανέβηκε στα ύψη. Οι κατώτεροι αξιωματούχοι που δεν μπόρεσαν να ανέβουν στον δράκο, άρπαξαν τα γένια τους και ξερίζωσαν τα μαλλιά τους βλέποντάς το αυτό.
»Καθώς έβλεπαν τον Κίτρινο Αυτοκράτορα να φεύγει, οι άνθρωποι έκλαιγαν κρατώντας το τόξο που άφησε ο αυτοκράτορας και τρίχες από τα γένια του δράκου.
»Στη σύγχρονη επαρχία Χενάν, αυτό το μέρος ονομάστηκε αργότερα Λίμνη Ντινγκ και το κρεμμύδι ονομάστηκε Γου Χάο.»
Το Σι Τζι είναι ένα από τα πιο αξιόπιστα ιστορικά ντοκουμέντα της αρχαιότητας. Ο συγγραφέας του συγκέντρωσε πολλά στοιχεία και τα συνέκρινε με αρχαία αρχεία. Απέκλεισε περιπτώσεις που δεν μπορούσε να επιβεβαιώσει.
Για παράδειγμα, λόγω πολλών ασυνεπειών, ο Σίμα δεν συμπεριέλαβε το Λι Που Ντε (ένα αρχαίο χρονικό με καταγραφές διαφόρων ετών) στο βιβλίο του. Έγραψε, όμως, για την πτήση του Κίτρινου Αυτοκράτορα που περιγράφεται παραπάνω, κάτι που υποστηρίζει την αυθεντικότητα αυτής της υπόθεσης.
Τζανγκ Τζιγέ
Τα περισσότερα από τα επίσημα ιστορικά αρχεία της Κίνας επικεντρώθηκαν σε ζητήματα ευπρέπειας και ηθικής και σπάνια ανέφεραν την καλλιέργεια ή την ικανότητα αιώρησης. Αλλά στο βιβλίο με παραμύθια της δυναστείας των Σονγκ, το Ταϊπίνγκ Γκουανγκτζί, υπάρχουν στοιχεία ότι ο Τζανγκ Τζιγέ, ο Γιαν Τζεντσίνγκ και άλλοι πράγματι αιωρήθηκαν.
Ο Τζανγκ ήταν ποιητής. Έζησε στο όρος Χουιτζί (στη σύγχρονη επαρχία Τζετζιάνγκ) κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Τανγκ. Ο Τζανγκ πέρασε τις αυτοκρατορικές εξετάσεις και ήταν πολύ ταλαντούχος, με καλλιγραφικές και ζωγραφικές δεξιότητες. Καλλιεργήθηκε στον Ταοϊσμό και «δεν ένιωθε κρύο ακόμα και όταν κοιμόταν στο χιόνι. Επίσης δεν βρεχόταν από το νερό». Ο Τζανγκ ταξίδεψε πολύ σε βουνά και ποτάμια και δεν αναζήτησε τη φήμη.
Ο Τζανγκ ήταν καλός φίλος του διάσημου λογίου Γιαν Τζεντσίνγκ. Όταν ο Γιαν υπηρετούσε ως κυβερνήτης της Χουτζόου (σημερινή επαρχία Τζετζιάνγκ), κάλεσε τους λογίους να καθίσουν γύρω από ένα τραπέζι και να γράψουν ποίηση. Το πρώτο ποίημα ήταν του Τζανγκ:
Ιχθυοπαγίδα
Μπροστά από το όρος Σισάι, οι ερωδιοί κάνουν κύκλους πάνω από το ποτάμι όπου ανθίζουν ροδακινιές και κολυμπούν ψάρια.
Φορώντας ένα μπλε καπέλο από μπαμπού και έναν πράσινο ψάθινο μανδύα, στέκεται καμπουριασμένος στον αέρα και τη βροχή, χωρίς να θέλει να φύγει.
Ο Γιαν και οι άλλοι λόγιοι, συμπεριλαμβανομένων των Λου Χονγκτζιάν, Σου Σιχένγκ και Λι Τσενγκτζού, έγραψαν 25 ποιήματα κατά τη διάρκεια αυτής της συνάντησης. Μοιράστηκαν τη χαρά τους και πέρασαν καλά. Ο Τζανγκ ζήτησε μελάνι και λευκό μετάξι για να σχεδιάσει εικόνες για το ποίημα “Τζινγκ Τιεν”. Σε σύντομο χρονικό διάστημα έφτιαξε με μαεστρία πέντε σχέδια στα οποία απεικόνιζε λουλούδια, πουλιά, ψάρια, έντομα, βουνά και ποτάμια, που είχαν μεγάλη απήχηση στον Γιαν και τους υπόλοιπους ποιητές.
Αργότερα, ο Γιαν πήγε στην Ανατολή, στο Πινγκγουάνγκ Γι. Έχοντας πιει πολύ κρασί, ο Τζανγκ άρχισε να διασκεδάζει με το νερό. Τοποθέτησε ένα μικρό λεπτό χαλάκι από μπαμπού πάνω στο νερό και κάθισε πάνω του, πίνοντας κρασί και ψέλνοντας ποίηση. Ενάντια σε κάθε φυσικό νόμο, το χαλάκι από μπαμπού δεν βούλιαξε. Σαν βάρκα, γλιστρούσε μπρος και πίσω μες στο νερό, άλλοτε αργά άλλοτε γρήγορα. Τότε εμφανίστηκαν γερανοί και αιωρήθηκαν από πάνω του, κάτι που κατέπληξε τον Γιαν και τους υπόλοιπους συντρόφους του. Μετά από αυτό, ο Τζανγκ ευχαρίστησε τον Γιαν, κούνησε το χέρι του και, αιωρούμενος, εξαφανίστηκε σε απόσταση.
Γιαν Τζεντσίνγκ
Έχοντας επιτύχει την τελειότητα, οι Ταοϊστές εγκαταλείπουν τη Γη μέσω της ανάληψης ή του σιτζιέ (απελευθέρωση από τη θνητή σάρκα).
Ο Γιαν ήταν ευρέως γνωστός ως άξιος άνθρωπος και επιδέξιος καλλιγράφος. Το στυλ του έχει περιγραφεί ως «άρτιο αλλά όχι σκληρό, σοβαρό αλλά όχι σύνθετο, ευγενές και βαθύ, αρχοντικό και κομψό», «που φέρει ένα αρχαίο νόημα και ενσαρκώνει την τέχνη στην απλότητα». Στα νιάτα του ζωγράφισε τη «Στήλη της παγόδας του Ντουομπάο» και στα ώριμα χρόνια του το «Μνημείο προς τιμήν του πορτραίτου του Ντονγκφάνγκ Σούο». Η Ιστορία του Αθάνατου Βωμού Μάγκου και η Στήλη Γιαν Τσίνλι είναι από τα καλύτερα δείγματα καλλιγραφίας στην κινεζική ιστορία.
Η καλλιγραφία του Γιαν μαρτυρούσε επίσης τον ευγενή χαρακτήρα και την ανατροφή του. Στη συλλογή Ταϊπίνγκ Γκουανγκτζί (Taiping Guangji ή Εκτεταμένα αρχεία της εποχής Taiping) αναφέρεται ότι ο Γιαν πήγε με τόλμη για να διαπραγματευτεί στο στρατόπεδο των επαναστατικών στρατευμάτων. Όταν συνελήφθη, θέλησαν να τον αναγκάσουν να πολεμήσει στο πλευρό των επαναστατών, ωστόσο εκείνος δεν συμμορφώθηκε και εκτελέστηκε. Ο Γιαν αποδέχτηκε τον θάνατο με αξιοπρέπεια. Πριν τον κρεμάσουν είπε:
«Είμαι Ταοϊστής και θέλω να διατηρήσω το σώμα μου.»
Προς τιμήν τους, οι επαναστάτες σεβάστηκαν την επιθυμία του και τον έθαψαν.
Αργότερα, συγγενείς πήραν το σώμα του Γιαν και το έβαλαν σε ένα φέρετρο. Είδαν ότι ο νεκρός έμοιαζε σαν να ήταν ζωντανός. Στο δρόμο, το φέρετρο έμοιαζε να γίνεται πιο ελαφρύ. Όταν έφτασαν στον τόπο ταφής και άνοιξαν το φέρετρο, ανακάλυψαν ότι ήταν άδειο. Το Ταϊπίνγκ Γκουανγκτζί λέει ότι, περισσότερα από δέκα χρόνια μετά τον θάνατο του αφέντη του, ένας από τους υπηρέτες της οικογένειάς του πήγε σε άλλη πόλη και συνάντησε τον Γιαν εκεί.
Αυτή είναι η ιστορία του Σιτζιέ (απελευθέρωση από τη θνητή σάρκα). Ο ταοϊστής, με την επίτευξη της απόλυτης τελειότητας, μεταμορφώνει κάποιο πράγμα (για παράδειγμα, ένα μπαστούνι ή παπούτσια από μπαμπού) στο σώμα του, ενώ ο πραγματικός εαυτός του ζει στον κόσμο. Έχοντας ολοκληρώσει τις υποθέσεις του, αφήνει τη Γη και μεταβαίνει στον θεϊκό κόσμο.
Στο βιβλίο «The Amazing Abilities of Man» (Καταπληκτικές ανθρώπινες ικανότητες), ο Βίνσεντ Ντασίνσκι (Vincent Dacinski) λέει ότι στην Καθολική λογοτεχνία υπάρχουν περισσότερες από 200 ιστορίες για αγίους που μπορούσαν να αιωρούνται. Πιθανώς η πρώτη τεκμηριωμένη εκδήλωση αυτής της υπερφυσικής ικανότητας ήταν η αιώρηση της Αγίας Τερέζας της Άβιλα.
Στην αυτοβιογραφία της, που γράφτηκε το 1565, ανέφερε πώς πέταξε κάποτε στον αέρα μπροστά σε 230 ιερείς και μοναχές. Η αγία δεν ήθελε να δείξει την ικανότητά της στους ανθρώπους και προσευχήθηκε να της στερήσει ο Θεός αυτή την ικανότητα. Μετά από αυτό, δεν ανυψώθηκε ποτέ ξανά.
Ο ιπτάμενος μοναχός
Ο Άγιος Ιωσήφ του Κουπερτίνο τελειοποιούσε τον εαυτό του για περισσότερα από 20 χρόνια – τότε μπόρεσε να υψωθεί πάνω από το έδαφος. Έγινε διάσημος επειδή το έκανε αυτό μπροστά σε εκατοντάδες μάρτυρες, περιλαμβανομένου του Πάπα Ουρβανού Η΄ και δύο καρδιναλίων. Κατά τη διάρκεια μιας λειτουργίας υψώθηκε πάνω από το βωμό. Φημολογείται ότι πέταξε μέχρι την κορυφή του κωδωνοστασίου της Βασιλικής του Αγίου Πέτρου στη Ρώμη.
Κάποτε παρέμεινε στον αέρα για περίπου δύο ώρες – αυτός είναι ο μεγαλύτερος χρόνος που αιωρήθηκε.
Ο Άγιος Ιωσήφ πέταξε πάνω από 100 φορές, γι’ αυτό τον αποκαλούσαν «ιπτάμενος μοναχό». Πέθανε από πυρετό στις 18 Σεπτεμβρίου 1663. Το 1753 αγιοποιήθηκε από τον Πάπα Βενέδικτο ΙΔ’ και το 1767 αγιοποιήθηκε από τον Πάπα Κλήμη ΙΓ’. Η Εκκλησία πίστευε ότι η ικανότητα να αιωρείται του δόθηκε από τον Θεό και αυτό γράφτηκε στη βιογραφία του.
Απεικόνιση του Αγίου Ιωσήφ του Κουπερτίνο, που αποκαλείται και «ιπτάμενος μοναχός».
Σύμφωνα με εκκλησιαστικά γραπτά, υπήρξαν και άλλοι άνθρωποι που είχαν επίσης την ικανότητα να αιωρούνται, όπως ο Άγιος Εδμόνδος του Άμπιγκτον, Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπουρυ (περ. 1174–1240), η αδελφή Μαρία του Κάρμελ (περίπου 1700) και ο Αλφόνσο Λιγκουόρι (1696–1787).
Τον 19ο αιώνα, ένας από τους εξαιρετικούς ανθρώπους που μπορούσαν να αιωρούνται ήταν ο Ντάνιελ Ντάγκλας Χιουμ (Daniel Dunglass Hume). Επέδειξε αυτή την ικανότητα σε χιλιάδες ανθρώπους, συμπεριλαμβανομένου των Ουίλλιαμ Θάκεραιυ, Μαρκ Τουαίην, Ναπολέοντα Γ΄ και άλλων διάσημων πολιτικών, γιατρών και επιστημόνων. Εκδότης αμερικανικής εφημερίδας που παρέστη μάρτυρας σε μία απογείωση του Χιουμ έγραψε σχετικά:
«Ο Χιουμ άρχισε ξαφνικά να σηκώνεται από το έδαφος, κάτι που κατέπληξε όλους γύρω του. Έπιασα το χέρι του και είδα τα πόδια του. Σηκώθηκε 30 εκατοστά από το έδαφος. Ανάμικτα συναισθήματα – εναλλασσόμενος φόβος και απόλαυση – έκαναν τον Χιουμ να τρέμει κι εκείνη τη στιγμή φαινόταν άφωνος. Μετά από λίγο κατέβηκε και μετά σηκώθηκε ξανά. Την τρίτη φορά έφτασε μέχρι το ταβάνι και το άγγιξε με τα χέρια και τα πόδια του».
Σε κύκλους αυτοβελτίωσης, είναι γενικά αποδεκτό ότι ένα άτομο που έχει φτάσει σε ένα συγκεκριμένο πνευματικό επίπεδο μπορεί να έχει υπερφυσικές ικανότητες.
Σε όλους τους πολιτισμούς, αυτά τα φαινόμενα έχουν εμπνεύσει τους ανθρώπους και τους βοήθησαν να συνδεθούν με το θείο. Ακόμη και πριν από 100 χρόνια, οι άνθρωποι εξακολουθούσαν να θεωρούν ότι η αιώρηση είναι μια ικανότητα που δόθηκε στην ανθρωπότητα από τον Θεό.
Ο μοναχός του Νεπάλ
Το 2011, το Discovery Channel μετέδωσε ένα ντοκιμαντέρ για τον νεαρό Αμερικανό μάγο Νταν Γουάιτ, στο οποίο έδειξε διάφορα από τα κόλπα του. Ο Γουάιτ είχε πάει κάποτε στο Νεπάλ για να βρει τους θρυλικούς ιπτάμενους μοναχούς.
Η αναζήτηση του στέφθηκε με επιτυχία. Βρήκε έναν μοναχό που μπορούσε να πετάξει. Ωστόσο, του είπε ότι δεν θα απογειωνόταν μόνο και μόνο για να του κάνει μία επίδειξη, να καταγραφεί στην κάμερα και να πείσει για του λόγου το αληθές. Ο Γουάιτ, για να κερδίσει την εμπιστοσύνη του μοναχού, τού έδειξε ένα δικό του τέχνασμα: έκανε το φεγγάρι να εξαφανιστεί με τα χέρια του.
Μετά από κάποια σκέψη, ο μοναχός συμφώνησε να αιωρηθεί μπροστά στον Γουάιτ και το κινηματογραφικό συνεργείο. Το ντοκιμαντέρ δείχνει τον μοναχό να σηκώνεται περισσότερο από ένα μέτρο στον αέρα. Η σκηνή γυρίστηκε από διάφορες οπτικές γωνίες: μπροστά, πλάι και κοντά.
Ο μοναχός συμβούλεψε τον Γουάιτ να έχει ανοιχτό μυαλό και να συνεχίσει να μελετά.
Η πτήση πάνω από το Γκραν Κάνυον
Με την ανάπτυξη της σύγχρονης επιστήμης, οι άνθρωποι εξαρτώνται όλο και περισσότερο από την τεχνολογία.
Ως αποτέλεσμα, η πίστη τους στο θείο εξασθενεί. Ωστόσο, όπως λέει η παροιμία, «όταν ο Θεός κλείνει μια πόρτα, ανοίγει ένα παράθυρο». Έτσι, εξακολουθούν να συμβαίνουν θαυμαστά γεγονότα.
Ένα παράδειγμα είναι ο Αμερικανός μάγος Ντέιβιντ Κόπερφηλντ. Πολλά από τα επιτεύγματά του ξεπέρασαν τη φαντασία των ανθρώπων. Το 1984, πέταξε μέσα από το Γκραν Κάνυον, το οποίο έχει μήκος 446 χλμ και πλάτος 6 έως 29 χλμ. Το Γκραν Κάνυον έχει ακανόνιστο σχήμα με πολλές στροφές.
Αφού κάθισε σε διαλογισμό, ο Κόπερφιλντ σηκώθηκε στον αέρα και πέταξε αργά προς το Γκραν Κάνυον. Όλη η διαδικασία γυρίστηκε από ελικόπτερο. Αν και κάποιοι αμφέβαλλαν για την πραγματικότητα αυτού που συνέβαινε και προσπάθησαν να το εξηγήσουν, κανένας άλλος μάγος δεν είχε κάνει κάτι παρόμοιο.
Κατά τη διάρκεια ενός κλασικού μαγικού σόου το 1992, ο Κόπερφηλντ εθεάθη να πετάει ελεύθερα σαν πουλί. Στη συνέχεια πέρασε μέσα από δύο μεταλλικούς κρίκους για να δείξει ότι δεν ήταν δεμένος με σχοινιά. Μετά από αυτό, ο μάγος μπήκε στο διαφανές κουτί, έκλεισε το καπάκι και άρχισε να κινείται μέσα για να δείξει ότι δεν χρησιμοποιούσε σχοινιά.
Μερικές φορές, κατά τη διάρκεια μίας παράστασης, διάλεγε έναν από τους θεατές και πετούσε μαζί του, όπως ο Σούπερμαν στην ταινία, ή άλλες φορές ένας εκπαιδευμένος αετός πετούσε κοντά του. Εξαιτίας αυτών και άλλων γεγονότων, ο Κόπερφιλντ ονομάστηκε «Μάγος του Αιώνα».
Το Detroit Free Press ανέφερε επίσης την ειδική παράσταση του Κόπερφηλντ τον Οκτώβριο του 2001. Τον Φεβρουάριο του 2001, ο Κόπερφηλντ είχε προβλέψει τους επτά αριθμούς που θα ήταν στον νικητήριο αριθμό της κλήρωσης του Οκτωβρίου. Οι αριθμοί κατατέθηκαν σε συμβολαιογράφο, κλειδώθηκαν σε ασφαλές μέρος και φυλάσσονταν ημέρα και νύχτα. Στις 13 Οκτωβρίου ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα της κλήρωσης.
Μετά από αυτό, το κουτί, σφραγισμένο για σχεδόν οκτώ μήνες, άνοιξε κατά τη διάρκεια μίας ζωντανής τηλεοπτικής εκπομπής ενός γερμανικού καναλιού. Και οι επτά αριθμοί ταίριαζαν με τα αποτελέσματα της λοταρίας, προκαλώντας ένα κύμα συγχαρητηρίων στον Κόπερφηλντ μετά τη δημοσίευση της ιστορίας.
Ωστόσο, ο Κόπερφηλντ δήλωσε ότι δεν είχε αγόρασε λαχεία και ότι δεν είπε σε κανέναν τους αριθμούς που κέρδισαν. Περιττό να πούμε ότι ένα άτομο με υπερφυσικές δυνάμεις πρέπει να έχει υψηλό ηθικό φρόνημα.
Από την οπτική γωνία ενός καλλιεργητή, ο Κόπερφηλντ επέδειξε υπερφυσικές ικανότητες στο όνομα της μαγείας.
Οι υπερφυσικές ικανότητες στο σύγχρονο τσιγκόνγκ
Στη δεκαετία του 1980, το τσιγκόνγκ γνώρισε ένα κύμα δημοτικότητας στην Κίνα. Μερικοί δάσκαλοι του τσιγκόνγκ επέδειξαν τηλεκίνηση και άλλες υπερφυσικές ικανότητες, και όταν κανείς δεν τους κοιτούσε, σηκώνονταν αμέσως από το έδαφος, φτάνοντας μέχρι και την κορυφή ενός δέντρου.
Αν και η δημοτικότητα του τσιγκόνγκ μειώθηκε τη δεκαετία του 1990, η πρακτική πνευματικής καλλιέργειας Φάλουν Ντάφα (ή Φάλουν Γκονγκ), που άρχισε να διδάσκεται το 1992, έγινε γρήγορα δημοφιλής. Η τήρηση των αρχών της Αλήθειας, της Συμπόνιας και της Ανεκτικότητας και η εκτέλεση ενός συνόλου ασκήσεων διαλογισμού έφερε μεγάλα οφέλη στη σκέψη, τη συμπεριφορά και τη φυσική κατάσταση των ανθρώπων και μέσα σε λίγα χρόνια, η πρακτική του Φάλουν Ντάφα έγινε δημοφιλής σε όλη την Κίνα. Μέχρι το 1998, τα μέσα ενημέρωσης ανέφεραν 100 εκατομμύρια ασκούμενους μόνο στην Κίνα.
Ο ιστότοπος Minghui.org, ο οποίος περιέχει μαρτυρίες των ίδιων των ασκουμένων του Φάλουν Ντάφα, έχει δημοσιεύσει μεγάλο αριθμό θαυμάτων, συμπεριλαμβανομένων πολλών περιπτώσεων αιώρησης. Μια γρήγορη αναζήτηση στην κινεζική έκδοση του Minghui επιστρέφει 241 αποτελέσματα.
Σε μία περίπτωση, που αναφέρεται σε ένα άρθρο που δημοσιεύτηκε στις 8 Ιουνίου 2023, ο γράφων λέει:
«Έτσι άρχισα να κάνω τις ασκήσεις. Ενώ διαλογιζόμουν, ο Δάσκαλος Λι [ο ιδρυτής του Φάλουν Ντάφα] καθάρισε το σώμα μου και έκανε γκουάν ντινγκ (έγχυση ενέργειας στο στέμμα του κεφαλιού) από πάνω προς τα κάτω. Όλο μου το σώμα ζεστάθηκε και όλες οι ασθένειες εξαφανίστηκαν. Ανυψώθηκα ενώ διαλογιζόμουν.»
Απεικόνιση της ανύψωσης ασκούμενου του Φάλουν Ντάφα, ενώ κάνει την άσκηση του διαλογισμού. (Φωτογραφία: Μinghui.org)
Ένα άλλο άρθρο, που δημοσιεύτηκε στις 15 Φεβρουαρίου 2023, αναφέρει ότι λίγο αφότου ξεκίνησε η γράφουσα να ασκείται σε αυτήν τη σχολή το 1998, έδειξε μία μέρα σε άλλους, σε έναν χώρο εξάσκησης, πώς να κάνουν καθιστό διαλογισμό με τα δύο πόδια σταυρωμένα σε πλήρη θέση λωτού. Όταν επέστρεψε στο σπίτι της, συνέβη ένα θαύμα. Γράφει:
«Εκείνο το βράδυ, όταν πήγα για ύπνο, αιωρήθηκα μαζί με την κουβέρτα που με σκέπαζε. Ανεβοκατέβαινα ανάμεσα στο κρεβάτι και το ταβάνι πολλές φορές. Ως νέα ασκούμενη, δεν καταλάβαινα τι συνέβαινε, οπότε τρόμαξα και ίδρωσα. Ρώτησα άλλους ασκούμενους γιατί συνέβη αυτό. Εξήγησαν ότι αυτό ήταν ένα καλό σημάδι: ο Δάσκαλος Λι με ενθάρρυνε δείχνοντάς μου ότι το Ουράνιο Κύκλωμά μου ήταν ανοιχτό.»
Μία τρίτη περίπτωση αφορά έναν άνδρα που άρχισε να ασκείται τον Οκτώβριο του 2009:
«Κοιμόμουν, όταν ένιωσα ένα ηλεκτρικό ρεύμα να περνάει από το σώμα μου. Ξύπνησα γεμάτος ενέργεια και τρέμοντας. Μετά σηκώθηκα στον αέρα περίπου 30 εκατοστά πάνω από το κρεβάτι. Ήμουν και ενθουσιασμένος και φοβισμένος. Όταν τρόμαξα, έπεσα ξανά στο κρεβάτι. Ήταν καταπληκτικό! Δεν μπορούσα να πιστέψω ότι μπορούσα να το κάνω αυτό μόλις 14 μήνες αφότου άρχισα να καλλιεργούμαι.»
Αυτοί οι ασκούμενοι είναι απλοί άνθρωποι: νέοι και μεγάλοι, αγρότες, δάσκαλοι, εργαζόμενοι, καθηγητές και κυβερνητικοί αξιωματούχοι. Αφού άρχισαν να εξασκούνται στο Φάλουν Ντάφα, τους συνέβησαν θαύματα. Μερικοί ανάρρωσαν από θανατηφόρες ασθένειες και άλλοι εμφάνισαν υπερφυσικές ικανότητες όπως το άνοιγμα του Τρίτου Ματιού, την ικανότητα να βλέπουν το μέλλον ή το παρελθόν και την αιώρηση.
Σε έναν κόσμο όπου η ηθική καθοδήγηση έχει χαθεί, η καλλιέργεια του νου και του σώματος Φάλουν Ντάφα δίνει ελπίδα στην ανθρωπότητα.
Τα αυγά είναι ένας γαστρονομικός θησαυρός. Πλούσια σε πρωτεΐνες, περιέχουν επίσης λεκιθίνη, βιταμίνες και μια ποικιλία μετάλλων. Ο Δρ Τζανγκ Γουέι-Τζιούν, κληρονόμος πέμπτης γενιάς της οικογένειας Γουάι Σενγκ Τανγκ της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής (TCM) της Ταϊβάν, μοιράζεται με τους αναγνώστες της Epoch Times μερικές θεραπείες με αυγά, οι οποίες ωφελούν την υγεία των αγγείων και των οστών.
Η κατανάλωση των αυγών προκαλεί σε αρκετούς ανθρώπους ανησυχίες για τη χοληστερόλη. Ωστόσο, μια έκθεση της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ διαπίστωσε ότι περίπου το 80% της χοληστερόλης του ανθρώπινου σώματος παράγεται από το συκώτι και τα έντερα και μόνο το 20% προέρχεται από τα τρόφιμα.
Η αιτία της υψηλής χοληστερόλης είναι η υπερβολική πρόσληψη κακών ελαίων και σακχάρων, με αποτέλεσμα τη φλεγμονή των τοιχωμάτων των αιμοφόρων αγγείων, εξήγησε ο Δρ Τζανγκ σε συνέντευξή του στους Epoch Times. Όταν τα αιμοφόρα αγγεία έχουν φλεγμονή, το ήπαρ παράγει μεγάλη ποσότητα χοληστερόλης για να επιδιορθώσει τη βλάβη των αιμοφόρων αγγείων.
Η λήψη φαρμάκων που μειώνουν τη χοληστερόλη αναστέλλει την παραγωγή χοληστερόλης στο ήπαρ, αλλά δεν λύνει το πρόβλημα της φλεγμονής των αιμοφόρων αγγείων. Η κατανάλωση αυγών δεν είναι η αιτία των υψηλών λιπιδίων στο αίμα. Ο Δρ Τζανγκ υποστηρίζει ότι οι περισσότεροι ενήλικες μπορούν να τρώνε τέσσερα έως πέντε αυγά την ημέρα, ενώ οι μεσήλικες έως ηλικιωμένοι μπορούν να τρώνε δύο έως τρία αυγά την ημέρα.
Μια μελέτη του 2022 που δημοσιεύθηκε στο The Journal of Clinical Endocrinology and Metabolism διαπίστωσε ότι για τα άτομα με τις τρεις ‘υψηλές’ (υπέρταση, υπεργλυκαιμία, υπερλιπιδαιμία) ή άλλες μεταβολικές διαταραχές, ο αριθμός των αυγών που καταναλώθηκαν δεν συσχετίστηκε με τα επίπεδα λιπιδίων, ενώ μεταξύ των ατόμων με φυσιολογικό μεταβολισμό, όσοι έτρωγαν περισσότερα αυγά είχαν καλύτερους δείκτες λιπιδίων και χαμηλότερα επίπεδα τριγλυκεριδίων και κακής χοληστερόλης. Η μελέτη δείχνει ότι η κατανάλωση αυγών είναι ασφαλής για ασθενείς με υπερλιπιδαιμία και υγιείς ανθρώπους και ότι μπορεί να συμβάλλει στη βελτίωση του μεταβολισμού του λίπους και στη μείωση της παραγωγής χοληστερόλης παρέχοντας πρωτεΐνες και καλά λίπη.
Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του κρόκου του αυγού
Ο κρόκος του αυγού είναι πλούσιος σε μέταλλα όπως ασβέστιο, μαγνήσιο, ψευδάργυρος και χαλκός, καθώς και σε βιταμίνες Α, D και σύμπλεγμα Β. Ο κρόκος του αυγού περιέχει επίσης λουτεΐνη και ζεαξανθίνη, που ευνοούν την υγεία των ματιών. Τα πιο σημαντικά διατροφικά συστατικά του κρόκου του αυγού είναι το ελαϊκό οξύ και η λεκιθίνη, τα οποία μειώνουν τα λιπίδια του αίματος, ενισχύουν τον εγκέφαλο, βελτιώνουν τη μνήμη και προάγουν την ανάπτυξη.
Η λεκιθίνη είναι ένα φυσικό υπολιπιδαιμικό φάρμακο και ένας εξαιρετικός γαλακτωματοποιητής. Μπορεί να ξεπλύνει τις εναποθέσεις στο τοίχωμα των αιμοφόρων αγγείων, να βοηθήσει τη μεταφορά λίπους στο σώμα και να αποτρέψει την εναπόθεση λίπους, κάτι που συμβάλλει σημαντικά στη βελτίωση της αθηροσκλήρωσης, του λιπώδους ήπατος και την πρόληψη των εγκεφαλοαγγειακών παθήσεων.
Η λεκιθίνη είναι βασικό συστατικό των κυτταρικών μεμβρανών. Τα νευρικά κύτταρα του εγκεφάλου και άλλα νευρικά κύτταρα χρειάζονται λεκιθίνη για να λειτουργήσουν σωστά. Όταν τα εγκεφαλικά κύτταρα ενεργοποιούνται, βοηθούν στη μνήμη και αποτρέπουν τη γήρανση. Μελέτες έχουν δείξει ότι η λεκιθίνη του αυγού μπορεί να τονώσει τη λειτουργία του εγκεφάλου και την ικανότητα μάθησης σε ηλικιωμένα ποντίκια.
Η λεκιθίνη ευνοεί, επίσης, την αναγέννηση του δέρματος και μειώνει τις κηλίδες γήρανσης και τη μελάγχρωση του δέρματος. Ο Δρ Τζανγκ έχει διαπιστώσει και στον εαυτό του τα ωφέλη της λεκιθίνης: Μετά τη λήψη λεκιθίνης για μερικούς μήνες, τα μαύρα στίγματα στην αριστερή πλευρά του προσώπου του εξαφανίστηκαν.
Σύμφωνα με την παραδοσιακή κινεζική ιατρική, ο κρόκος του αυγού δρα ηρεμιστικά στον νου. Αρχαία κινεζικά ιατρικά αρχεία δείχνουν ότι η σούπα με κρίνο και κρόκο αυγού μπορεί να κατευνάσει τις σκέψεις και την ανησυχία.
Σούπα με κρίνο και κρόκο αυγού
Υλικά
45 γρ αποξηραμένα κρίνα
3 κρόκοι αυγών
400 ml νερό
Εκτέλεση
Μουλιάστε τα αποξηραμένα κρίνα σε νερό το βράδυ.
Το επόμενο πρωί, αδειάστε το νερό και βράστε τα κρίνα σε 400 ml φρέσκου νερού.
Όταν το νερό μειωθεί περίπου στο μισό, αφαιρέστε τα κρίνα και προσθέστε τους κρόκους των αυγών στο νερό.
Ανακατεύουμε καλά και αφήνουμε να πάρει μια βράση. Στη συνέχεια είναι έτοιμο για κατανάλωση.
Όταν οι κρόκοι των βρασμένων αυγών τηγανίζονται, ρέει από αυτούς μια μικρή ποσότητα λαδιού, η οποία έχει εξαιρετικά ιατρικά αποτελέσματα. Σύμφωνα με ιατρικά βιβλία, η χρήση λαδιού κρόκου αυγού ως σταγόνες για τα αυτιά μπορεί να βελτιώσει τις λοιμώξεις του μέσου ωτός. Μπορεί επίσης να θεραπεύσει δερματικές παθήσεις, όπως πληγές, δερματικά έλκη, εγκαύματα, έκζεμα, νευροδερματίτιδα, έλκη, δακτυλίτιδα και σκασμένα χέρια και πόδια.
Πώς να εξάγετε λάδι από κρόκους αυγών
Βάζουμε τους βρασμένους κρόκους αυγών σε ένα τηγάνι και τους ανακατεύουμε απαλά.
Καθώς οι κρόκοι των αυγών ζεσταίνονται, το λάδι θα αρχίσει να διαχωρίζεται από τους κρόκους.
Συνεχίζουμε να ζεσταίνουμε τους κρόκους μέχρι να διαχωριστεί όλο το λάδι.
Μόλις διαχωριστεί το λάδι, αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και αφήνουμε το λάδι να κρυώσει.
Σουρώστε το κρύο λάδι με ένα σουρωτήρι με λεπτό πλέγμα ή τουλπάνι για να αφαιρέσετε τυχόν στερεά σωματίδια αυγού.
Οι φαρμακευτικές ιδιότητες του ασπραδιού του αυγού
Το ασπράδι του αυγού είναι πλούσιο σε πρωτεΐνη υψηλής ποιότητας. Εκτός από τη βρώση του, μπορεί να χρησιμοποιηθεί και εξωτερικά:
1. Μειώστε το πρήξιμο και ανακουφίστε τον πόνο
Για μώλωπες και πρηξίματα (εφόσον δεν υπάρχει ανοιχτή πληγή), χρησιμοποιήστε πάστα από ασπράδι αυγού με τζίντζερ για τη μείωση του οιδήματος και του πόνου.
Πάστα από ασπράδι αυγού και τζίντζερ
Υλικά
40 ml χυμό τζίντζερ
1 κ.σ. ασπράδι αυγού
1 κ.σ. αλεύρι περίπου
1 κ.σ. κρασί από ρύζι
Εκτέλεση
Τρίψτε το τζίντζερ και στύψτε το.
Ανακατέψτε το χυμό του τζίντζερ με το ασπράδι του αυγού.
Προσθέστε όσο αλεύρι πάρει και κρασί από ρύζι για να κάνετε μια πάστα.
Τοποθετήστε μία ποσότητα της πάστας σε βαμβακερό ύφασμα και εφαρμόστε στο τραύμα.
2. Προστασία των βλεννωδών μεμβρανών
Το ζεστό μαύρο τσάι με ασπράδι αυγού μπορεί να βελτιώσει τη βραχνάδα της φωνής που προκαλείται από την υπερβολική χρήση των φωνητικών χορδών και είναι κατάλληλο για ομιλητές και δασκάλους σχολείων, οι οποίοι ταλαιπωρούν καθημερινά τον λάρυγγά τους.
Μαύρο τσάι με ασπράδια αυγών
Βάλτε ένα ωμό ασπράδι αυγού σε ένα φλιτζάνι. Ρίξτε το βρασμένο μαύρο τσάι στο φλιτζάνι με το ασπράδι. Περιμένετε μέχρι να σταματήσει να καίει. Αντί να πιείτε απευθείας από το φλιτζάνι, χρησιμοποιήστε ένα κουταλάκι και καταπιείτε το ρόφημα αργά.
3. Λεύκανση δέρματος
Μάσκα από γλυκό κρασί και ασπράδι αυγού
Υλικά
1 κ.σ. ασπράδι αυγού
1 κ.σ. γλυκό κρασί
Προσθέστε το ασπράδι αυγού στο γλυκό κρασί. Ανακατέψτε καλά. Αφού πλύνετε το πρόσωπό σας το βράδυ, ταμπονάρετε λίγο από το υγρό στις κηλίδες του δέρματος με μια μπατονέτα. Περιμένετε μέχρι να στεγνώσει πριν πάτε για ύπνο και ξεπλύνετε το επόμενο πρωί. Επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία για αρκετές εβδομάδες μπορεί να εξαφανιστούν τα μαύρα στίγματα και οι φακίδες. Θυμηθείτε να εφαρμόσετε μια μικρή ποσότητα πρώτα για να ελέγξετε αν το δέρμα σας είναι αλλεργικό στο γλυκό κρασί.
Φαρμακευτικές ιδιότητες του κελύφους και της μεμβράνης του αυγού
Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική η εσωτερική μεμβράνη του κελύφους του αυγού αποκαλείται “επικάλυψη του φοίνικα” (του μυθικού πουλιού που αναγεννάται από τις στάχτες του). Το κύριο συστατικό της, η κερατίνη, είναι κατάλληλη για επιφανειακά δερματικά εγκαύματα, καθώς σφραγίζει προσωρινά τον τραυματισμό, μειώνει την εξάτμιση της υγρασίας και την πιθανότητα μόλυνσης και έχει ισχυρές επουλωτικές ιδιότητες.
Σύμφωνα με τον Δρα Τζανγκ, η εσωτερική μεμβράνη των φρέσκων αυγών μπορεί να εφαρμοστεί απευθείας στην πληγείσα περιοχή.
Τα τσόφλια των αυγών αποτελούνται κυρίως από ανθρακικό ασβέστιο, το οποίο εξουδετερώνει το οξύ του στομάχου και να βελτιώνει τα πεπτικά έλκη. Απλώς στεγνώστε τα τσόφλια αυγών και αλέστε τα σε σκόνη. Καταναλώστε 2-3 γραμμάρια ανακατεμένα με ζεστό βρασμένο νερό πριν από τα γεύματα με άδειο στομάχι, 2-3 φορές την ημέρα. Τα τσόφλια των αυγών μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν ως συμπλήρωμα ασβεστίου από άτομα με κατάγματα οστών, νόσο του χόνδρου και δυσπλασία των οστών, καθώς και από παιδιά και εφήβους που βρίσκονται σε διαδικασία ανάπτυξης.
Αυγά με ξύδι
Ο Δρ Τζανγκ μοιράστηκε μαζί μας και τη συνταγή που κληρονόμησε από τους προγόνους του για αυγά με ξύδι. Ένας ασθενής του παππού του Δρος Τζανγκ έπασχε για πολύ καιρό από αυχενικά οστεόφυτα, με αποτέλεσμα ακαμψία και πόνο στον αυχένα, που αργότερα εξελίχθηκε σε μούδιασμα ή ηλεκτροπληξία στα δάχτυλα και τα χέρια. Εκτός από τη συνταγογράφηση φαρμάκων, ο παππούς του Δρος Τζανγκ έμαθε στον ασθενή να φτιάχνει αυγά με ξύδι. Τα οστεόφυτα εξαφανίστηκαν λίγο καιρό αργότερα και ο ύπνος του ασθενούς βελτιώθηκε επίσης χάρη στο συμπληρωματικό ασβέστιο που έλαβε από την κατανάλωση των αυγών.
Ο Δρ Τζανγκ εξήγησε ότι τα οστεόφυτα (ή οστικά σπιρούνια) δεν προκαλούνται από υπερβολικό ασβέστιο, αλλά μάλλον από ανεπάρκεια ασβεστίου, όπως και η οστεοπόρωση. Επομένως, η λήψη αυγών με ξύδι ως συμπλήρωμα ασβεστίου μπορεί να ανακουφίσει το πρόβλημα.
Υγρό αυγού με ξύδι
Αποστειρώστε την επιφάνεια ενός αυγού με οινόπνευμα και αφήστε το να στεγνώσει. Τοποθετήστε το σε ένα καθαρό γυάλινο βάζο και προσθέστε λευκό ξύδι για να μαρινάρετε το αυγό. Κλείστε το καπάκι και βάλτε το βάζο στο ψυγείο περίπου για τρεις ημέρες. Μετά, σπάστε το κέλυφος και τη μεμβράνη του μαλακωμένου αυγού με ένα καθαρό εργαλείο. Αφαιρέστε το κέλυφος και τη μεμβράνη. Ανακινείστε το μείγμα και ανακατέψτε καλά.
3 τρόποι για να καταναλώσετε το υγρό αυγού με ξύδι:
1. Αραιώστε το υγρό με νερό σε αναλογία 3/1 και πιείτε το.
2. Προσθέστε το υγρό σε ζεστή σούπα και ανακατέψτε πριν το φάτε.
3. Ανακατέψτε το με ελαιόλαδο, χυμούς φρούτων ή χυμό λεμονιού για να φτιάξετε ένα ντρέσινγκ σαλάτας.
Το υγρό αυγού με ξύδι αναμειγνύει το ασβέστιο από το τσόφλι του αυγού με ξύδι, το οποίο είναι κατάλληλο για ασθενείς με οσφυϊκά άκανθα, γονάτια και άκανθα φτέρνας. Το ξύδι κάνει καλό και στην πέψη. Για τη θεραπεία της δυσπεψίας, του φουσκώματος και του μετεωρισμού που προκαλείται από ανεπαρκές οξύ στομάχου, οι ασθενείς μπορούν να προσθέσουν λίγο υγρό αυγού με ξύδι στα γεύματα ή να πιουν λίγο από το υγρό μετά τα γεύματα για να βοηθήσουν την πέψη.
Το υγρό αυγού με ξύδι είναι κατάλληλο και για τη θεραπεία δερματικών παθήσεων. Για παράδειγμα, οι ασθενείς με δακτυλίτιδα μπορούν να το εφαρμόσουν στην πάσχουσα περιοχή με ένα κομμάτι βαμβάκι πολλές φορές την ημέρα, για να μειώσουν το εύρος των βλαβών.
Σημείωση: Για άτομα με χρόνια γαστρίτιδα και γαστρικά έλκη, η λήψη ξιδιού μπορεί να προκαλέσει καούρα, επομένως δεν συνιστάται το υγρό αυγού με ξύδι.
3 θεραπείες με αυγά για τη δημιουργία μυϊκής μάζας
Τα αυγά συμβάλλουν επίσης θετικά στην οικοδόμηση μυϊκής μάζας για όσους πάσχουν από σαρκοπενία – μια προοδευτική απώλεια μυϊκής μάζας και δύναμης που σχετίζεται με την ηλικία. Ο Δρ Τζανγκ συνιστά τα ακόλουθα πιάτα:
1. Σούπα αυγών με τέσσερα πνεύματα
Η σούπα των “τεσσάρων πνευμάτων” δρα τονωτικά για τη σπλήνα και το στομάχι. Στην παραδοσιακή κινεζική ιατρική, η σπλήνα δεν αναφέρεται μόνο στην ανατομική σπλήνα, αλλά σε ένα ενεργειακό σύστημα που επικεντρώνεται γύρω από τη σπλήνα, η οποίο, εκτός από την ανοσοποιητική της λειτουργία, είναι επίσης άρρηκτα συνδεδεμένη με το πεπτικό σύστημα. Η παραδοσιακή κινεζική ιατρική πιστεύει ότι «η σπλήνα είναι η κυρία των μυών», πράγμα που σημαίνει ότι για τη φυσιολογική λειτουργία των μυών, είναι απαραίτητο να λειτουργούν καλά η σπλήνα και το στομάχι.
Τοποθετήστε την πόρια, το κινέζικο γιαμ, τους σπόρους λωτού και τους καρπούς της Γοργόνας σε μια κατσαρόλα.
Αφήστε τα υλικά να πάρουν μια βράση και σιγοβράστε τα μέχρι να μαλακώσουν πλήρως.
Σουρώστε τη σούπα για να αφαιρέσετε τυχόν στερεά υπολείμματα.
Σπάστε ένα αυγό στη διάφανη σούπα και αφήστε το να ψηθεί μέχρι να δέσει το αυγό.
Απολαύστε αυτή τη θρεπτική σούπα αυγών με τα “τέσσερα πνεύματα”, η οποία θρέφει και υποστηρίζει τη σπλήνα και το στομάχι, ενώ παράλληλα δίνει και μια ώθηση πρωτεΐνης.
2. Κολοκύθα και αυγό σε κύβους
Η κολοκύθα, ένα λαχανικό πλούσιο σε θρεπτικά συστατικά, είναι επίσης γνωστή για τα οφέλη της στην θρέψη της σπλήνας.
Εκτέλεση
Ξεκινήστε με περίπου 300 γραμμάρια κολοκύθας, που θα κόψετε σε ίσα κομμάτια.
Βάλτε τα κομμάτια κολοκύθας σε βραστό νερό και μαγειρέψτε μέχρι να γίνουν τα μισά.
Κόβουμε σε μικρούς κύβους ένα βρασμένο αβγό και έναν αλατισμένο κρόκο.
Ζεσταίνουμε ένα τηγάνι σε δυνατή φωτιά και ανακατεύουμε τα αυγά με ψιλοκομμένο σκόρδο μέχρι να ψηθούν πλήρως.
Προσθέστε τη μισοψημένη κολοκύθα στο τηγάνι και βάλτε τη φωτιά στο χαμηλό. Συνεχίστε το μαγείρεμα απαλά μέχρι η κολοκύθα να απορροφήσει το μείγμα των αυγών.
Γαρνίρετε το πιάτο με φρεσκοκομμένο κρεμμύδι πριν σερβίρετε.
Αυτή η συνταγή συνδυάζει τη γλυκιά, πλούσια γεύση της κολοκύθας με το αλμυρό βάθος των αυγών, καθιστώντας την ένα χορταστικό και υγιεινό πιάτο, που γεμίζει τις ‘αποθήκες’ του οργανισμού.
3. Κινεζικά αυγά τσαγιού
Υλικά
6 αυγά
1 φακελάκι τσαγιού μπρεζέ (χρησιμοποιείται για αρωματισμό, περιέχει μείγμα από μπαχαρικά και φύλλα τσαγιού)
2 φακελάκια μαύρου τσαγιού
½ φλιτζάνι σάλτσα σόγιας
1 κ.σ. κρυσταλλική ζάχαρη
1 κ.γλ. αλάτι
Εκτέλεση
Πλύντε καλά τα αυγά και βράστε τα για 8 λεπτά. Αφού βράσουν, στραγγίξτε προσεκτικά το νερό και χτυπήστε ελαφρά τα αυγά για να δημιουργήσετε μικρές ρωγμές στο κέλυφός τους. Έτσι θα απορροφήσουν καλύτερα τα αυγά τη γεύση.
Τοποθετήστε τα αυγά στην εσωτερική κατσαρόλα μιας ηλεκτρικής κουζίνας. Προσθέστε το φακελάκι τσαγιού μπρεζέ, τα φακελάκια μαύρου τσαγιού, τη σάλτσα σόγιας, την κρυσταλλική ζάχαρη και το αλάτι. Γεμίζουμε την κατσαρόλα με αρκετό νερό για να καλυφθούν εντελώς τα αυγά.
Προσθέστε 2 φλιτζάνια νερό στην εξωτερική θήκη της ηλεκτρικής κουζίνας και ανάψτε την.
Μόλις σβήσει αυτόματα η κουζίνα, μην ανοίξετε αμέσως το καπάκι. Αφήστε τα αυγά να κάτσουν στο ζεστό μείγμα για μεγάλο χρονικό διάστημα – αυτό θα βελτιώσει τη γεύση τους. Όσο περισσότερο παραμείνουν, τόσο πιο νόστιμα θα γίνουν.
Αυτά τα νησιώτικα αχλαδόσχημα αμυγδαλωτά πρωτοστατούν σε όλες τις μεγάλες γιορτές, ιδίως στις Κυκλάδες και τα Δωδεκάνησα, όπου βρίσκουμε πολλές διαφορετικές παραλλαγές. Τα πιο φημισμένα είναι της Άνδρου, της Τήνου, της Μυκόνου, της Χίου, της Ύδρας, των Σπετσών, του Γαλαξιδίου.
Το κύριο συστατικό των αμυγδαλωτών είναι – φυσικά – το αμύγδαλο, καρπός πλούσιος σε θρεπτικά συστατικά, όπως:
μονοακόρεστα λιπαρά οξέα
φυτικές ίνες
φυτικές πρωτεΐνες
ασβέστιο
βιταμίνη Ε
μαγνήσιο
κάλιο
φώσφορος
σίδηρος
Στα αμύγδαλα αποδίδονται ο μειωμένος κίνδυνος καρδιαγγειακών ασθενειών, τα χαμηλά λιπίδια στο αίμα, αντιοξειδωτική προστασία και η διαχείριση του σωματικού βάρους.
Ανάλογα με την περιοχή απ’ όπου προέρχονται τα αμυγδαλωτά, μπορεί να τα βρούμε εμπλουτισμένα με μέλι και αρωματισμένα με μπαχαρικά όπως το γαρύφαλλο, η κανέλα, η βανίλια, αλλά και με ξύσμα εσπεριδοειδών ή εσάνς πικραμύγδαλου, κάτι που τους προσθέτει επιπλέον θρεπτικά συστατικά.
Τα αμυγδαλωτά της Αργυρώς
Υλικά
450 γραμ. αμυγδαλόψιχα (ξεφλουδισμένη και αλεσμένη)
240 γραμ. ζάχαρη άχνη
40 γραμ. σιμιγδάλι ψιλό
50 γραμ. ανθόνερο
60 γραμ. βούτυρο (λιωμένο και κρύο)
1 πρέζα αλάτι
2 ασπράδια αυγού (σε θερμοκρασία δωματίου)
1 κρόκο αυγού (σε θερμοκρασία δωματίου)
2 βανίλιες
Για την επικάλυψη
λίγο ανθόνερο
500 γραμ. ζάχαρη άχνη (κοσκινισμένη)
Εκτέλεση
Προθερμαίνουμε πρώτα τον φούρνο στους 170 °C.
Στρώνουμε αντικολλητικό χαρτί σε δύο ρηχές λαμαρίνες.
Βάζουμε σε ένα μεγάλο μπολ το αλεσμένο αμύγδαλο.
Προσθέτουμε την άχνη και το σιμιγδάλι.
Τα ανακατεύουμε καλά με το χέρι.
Περιχύνουμε με το ανθόνερο και το λιωμένο βούτυρο.
Σε ένα άλλο μπολ βάζουμε τα ασπραδια και το αλάτι.
Τα χτυπάμε με το σύρμα ή με το μίξερ χειρός σε μέτρια ταχύτητα για 3-4΄μέχρι να φουσκώσουν.
Προσθέτουμε τον κρόκο και τις βανίλιες και χτυπάμε με το μίξερ μέχρι να ενσωματωθούν στο μείγμα.
Τα προσθέτουμε στο μείγμα των στερεών υλικών.
Ζυμώνουμε με το χέρι, με απαλές κινήσεις, για να ενωθούν τα δύο μείγματα σε μία ζύμη.
Σκεπάζουμε τη ζύμη με καθαρή πετσέτα.
Την αφήνουμε λίγο να σταθεί και να στεγνώσει (περίπου 1 ώρα).
Πλάθουμε μικρά, μακρόστενα αμυγδαλωτά, σαν αχλαδάκια. Εάν η ζύμη κολλάει, βουτάμε τα χέρια μας στο ανθόνερο.
Τα αραδιάζουμε στις στρωμένες με λαδόκολλα λαμαρίνες και τα ψήνουμε για περίπου 25΄, μέχρι να ροδίσουν ελαφρώς. Για να ξεκολλήσουν από τη λαδόκολλα, τη νοτίζουμε ελαφρώς από την ανάποδη με την παλάμη μας.
Τα αφήνουμε να κρυώσουν εντελώς.
Τότε, τα αλείφουμε με ανθόνερο με ένα πινέλο και τα κυλάμε στην άχνη, να ενωθούν καλά με τη ζάχαρη. Μπορούμε ένα ένα να τα τυλίξουμε σε μεμβράνη κουζίνας ή να τα προσφέρουμε σε καραμελόχαρτα.
* * * * *
Εάν κάνουμε μεγάλη ποσότητα, τότε, αφού ψηθούν, τα βουτάμε στο ανθόνερο και τα αφήνουμε σε καθαρή πετσέτα για μια νύχτα. Την επόμενη μέρα τα ζαχαρώνουμε με την άχνη. Έπειτα, ένα ένα, τα τυλίγουμε σε διαφανή μεμβράνη και τα αποθηκεύουμε. Με αυτόν τον τρόπο θα παραμείνουν μαλακά όσες μέρες και αν περάσουν.
Ο Ηρακλής είναι ένας από τους πιο δημοφιλείς ήρωες της ελληνικής μυθολογίας. Η υπερφυσική του δύναμη και το απαράμιλλο θάρρος του συνεχίζουν να εμπνέουν ολόκληρο τον λεγόμενο δυτικό κόσμο. Στη σειρά «Αντλώντας σοφία από τους άθλους του Ηρακλή», θα μελετήσουμε τους 12 άθλους του ημίθεου ήρωα, αναζητώντας τα διδάγματα εκείνα που μπορούν να μας βοηθήσουν να αντιμετωπίσουμε με επιτυχία τις εσωτερικές μας προκλήσεις. Το παρόν άρθρο εξετάζει τον δεύτερο άθλο, στον οποίο ο ήρωας εξουδετέρωσε τη Λερναία Ύδρα.
Ο 2ος άθλος του Ηρακλή
Σύμφωνα με τον Απολλόδωρο, ο βασιλιάς Ευρυσθέας διατάζει τον Ηρακλή να καταστρέψει το εννιακέφαλο φιδίσιο τέρας Ύδρα ως δεύτερο άθλο του. Η Ύδρα ζούσε σε έναν βάλτο, αλλά γλιστρούσε στις αγροτικές εκτάσεις, σκότωνε τα ζώα και δημιουργούσε προβλήματα στη διαβίωση των ανθρώπων. Η απαίσια δυσοσμία και το δηλητηριώδες αίμα της Ύδρας δηλητηρίαζαν το νερό γύρω από τις αγροτικές εκτάσεις. Τώρα, ο Ηρακλής έπρεπε να νικήσει τη Λερναία Ύδρα.
Ο Ηρακλής ξεκινά, μαζί με τον ανιψιό του Ιόλαο, να βρει το θηρίο. Ανακαλύπτουν την Ύδρα στη φωλιά της κοντά σε μια πηγή. Ο Ηρακλής τής ρίχνει αναμμένα κάρβουνα για να την κάνει να βγει έξω. Όταν το τέρας βγαίνει, ο Ηρακλής την αρπάζει και αρχίζει να της κόβει τα κεφάλια. Ωστόσο, κάθε φορά που κόβει ένα κεφάλι, στη θέση του φυτρώνουν άλλα δύο. Και σαν να μην έφτανε αυτό, η Ήρα στέλνει ένα γιγάντιο καβούρι να δαγκώσει τα πόδια και τους αστραγάλους του Ηρακλή.
Ο Ηρακλής συνειδητοποιεί ότι δεν μπορεί να νικήσει και τα δύο τέρατα μόνος του και καλεί τον Ιόλαο. Ενώ ο Ηρακλής σκοτώνει το γιγάντιο καβούρι, ο Ιόλαος βάζει φωτιά στο γύρω δάσος. Στη συνέχεια, ο Ιόλαος με ένα φλεγόμενο δαδί από το δάσος καυτηριάζει τις πληγές που χαίνουν κάθε φορά που ο Ηρακλής κόβει ένα κεφάλι, εξασφαλίζοντας έτσι ότι δεν θα βγουν άλλα κεφάλια.
Όταν ο Ηρακλής αφαιρεί το τελευταίο κεφάλι, το θάβει και τοποθετεί πάνω του μια βαριά πέτρα για να μην μπορεί να αναγεννηθεί. Πριν επιστρέψει στον βασιλιά, ο Ηρακλής βουτά τις άκρες των βελών του στο δηλητηριώδες αίμα του σκοτωμένου τέρατος.
Αν και ο Ηρακλής και ο Ιόλαος σκοτώνουν την Ύδρα, ο βασιλιάς Ευρυσθέας δεν είναι ικανοποιημένος γιατί ο Ηρακλής δεν τα κατάφερε μόνος του. Εξαιτίας της βοήθειας του Ιόλαου, ο βασιλιάς Ευρυσθέας δεν υπολογίζει αυτή την ηρωική πράξη ως ολοκληρωμένο άθλο.
Λεπτομέρεια από το έργο «Ο Ηρακλής και η Ύδρα», 1651 του Μισέλ Ντορινύ, αντίγραφο από τον Σιμόν Βουέ. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη. (Public Domain)
Το παραπάνω χαρακτικό του Μισέλ Ντορινύ είναι εμπνευσμένο από αυτόν τον μύθο. Ο Ηρακλής και ο Ιόλαος βρίσκονται στην αριστερή πλευρά της σύνθεσης. Ο Ηρακλής φοράει το προστατευτικό δέρμα του λιονταριού της Νεμέας και κουνάει το ρόπαλό του στο κεφάλι της Ύδρας, η οποία δαγκώνει τη γάμπα του. Ο Ιόλαος κατευθύνει τον πυρσό του προς τα κάτω, προς ένα από τα κεφάλια της Ύδρας. Εδώ απεικονίζονται μόνο έξι κεφάλια της Ύδρας και το ένα, ακριβώς κάτω από το χέρι του Ιόλαου, έχει ήδη αποκοπεί.
Ανυπόκριτη υπομονή και αρμονία
Ορισμένοι μελετητές πιστεύουν ότι αυτή η ιστορία της Ύδρας, αντί να περιγράφει ένα πραγματικό πλάσμα που μοιάζει με φίδι, στην πραγματικότητα περιγράφει τον τρόπο με τον οποίο οι αρχαίοι Έλληνες αντιμετώπισαν ένα περιβαλλοντικό πρόβλημα. Οι μελετητές εικάζουν ότι τα κεφάλια της Ύδρας μπορεί να συμβόλιζαν πηγές που πλημμύριζαν καλλιεργήσιμες εκτάσεις και δημιουργούσαν έλη. Για τη μυρωδιά της Ύδρας πιστεύεται ότι συσχετίζεται με το θείο στο έδαφος.
Με αυτή την έννοια, η αφαίρεση των κεφαλών της Ύδρας σχετίζεται με την αποκοπή των υδάτινων σωμάτων ώστε να σταματήσουν να πλημμυρίζουν. Η χρήση της φωτιάς για να καεί ένα δάσος θεωρείται ότι σχετίζεται με την ανακατεύθυνση των υδάτων. Το νερό, ένα από τα τέσσερα στοιχεία (νερό, φωτιά, αέρας και γη) που απαρτίζουν τον κόσμο στην αρχαία ελληνική σκέψη, εξισορροπούνταν από το αντίστοιχό του, τη φωτιά, και μόνο όταν αυτά τα στοιχεία βρίσκονταν σε ισορροπία, ο κόσμος αλλά και το ανθρώπινο σώμα βρίσκονταν σε αρμονία.
Τι θα μπορούσε όμως να σημαίνει αυτή η ιστορία για εμάς, σήμερα; Ίσως έχουμε να διεκπεραιώσουμε ένα έργο που υπερβαίνει τις δυνάμεις μας. Μήπως ο μύθος του άθλου υποδηλώνει ότι, παρά το πόσο δυνατοί και ικανοί μπορεί να νομίζουμε ότι είμαστε, υπάρχουν ακόμα στιγμές που είναι σκόπιμο να ζητήσουμε και να δεχτούμε βοήθεια;
Μπορεί ένας φίλος ή συνάδελφος να έχει κάτι να μάθει από τη συνεργασία μαζί μας, όπως και εμείς έχουμε κάτι να μάθουμε από έναν συνοδοιπόρο. Είναι εύκολο να πέσουμε στην παγίδα να πιστεύουμε ότι είμαστε ικανοί και αυτάρκεις, αλλά ο Δημιουργός έχει τρόπους να μας υπενθυμίζει ότι δεν υπάρχει τίποτα που να μπορούμε να κάνουμε μόνοι μας.
Δεν χρειαζόμαστε μόνο βοήθεια για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες. Χρειαζόμαστε και υπομονή. Κάθε φορά που ο Ηρακλής έκοβε ένα κεφάλι, στη θέση του εμφανίζονταν δύο. Μερικές φορές, νιώθουμε κι εμείς ότι οι δυσκολίες μας πολλαπλασιάζονται. Χρειάζεται μεγάλη υπομονή και δύναμη για να υπομείνουμε τις δυσκολίες που ορισμένες φορές σωρεύονται στη ζωή μας.
Μισέλ Ντορινύ, «Ο Ηρακλής και η Ύδρα», χαρακτικό του 1651, αντίγραφο από τον Σιμόν Βουέ. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη. (Public Domain)
Μήπως η μεγάλη υπομονή σημαίνει ότι πρέπει να απομακρύνουμε τον εγωισμό μας – τα θέλω μας – για να ξεπεράσουμε τις δυσκολίες; Μήπως η ιστορία αναφέρεται σε μια εσωτερική μάχη; Και ότι ο Ηρακλής αντιπροσωπεύει την αληθινή μας ψυχή, ενώ η Λερναία Ύδρα με τα πολλά κεφάλια της αντιπροσωπεύει τις αμαρτίες του εγώ μας;
Είναι απαραίτητο να αντιλαμβανόμαστε πότε χάνουμε την ισορροπία μας. Η φωτιά είναι το αντπαλο δέος της Ύδρας (που συμβολίζει το νερό) και αυτό που χρειαζόταν ο Ηρακλής να πετύχει τον στόχο του. Η εξισορρόπηση απαιτεί να αναγνωρίζουμε πότε έχουμε φτάσει στα άκρα. Πώς, όμως, μπορούμε να αναγνωρίζουμε πότε έχουμε φτάσει σε ένα άκρο, ώστε να μπορούμε να εφαρμόσουμε το αντίμετρο για να εξουδετερώσουμε το πρόβλημα;
Κύριες πηγές για τη συγγραφή αυτής της σειράς είναι η «Βιβλιοθήκη της ελληνικής μυθολογίας» του Απολλόδωρου (2ος αι. π.Χ.), εκτός από τις περιπτώσεις όπου σημειώνεται διαφορετικά, και, δευτερευόντως, το «Εγχειρίδιο της Οξφόρδης για τον Ηρακλή».
Ο Απρίλιος είναι ο τελευταίος μήνας κατά τον οποίο έχουμε την ευκαιρία να δούμε την παράσταση «Σκιές στο πεντάγραμμο» από τον θίασο σκιών του Ηλία Καρελλά. Συμπληρωματικά, γίνονται και δύο εργαστήρια σχετικά με την παράσταση: το πρώτο μας προσκαλεί να γίνουμε «μάστορες του Καραγκιόζη» και να κατασκευάσουμε τη φιγούρα του αγαπημένου μας ήρωα όπως τη φανταζόμαστε, ενώ στο δεύτερο τα παιδιά ξεναγούνται στα μυστικά των οργάνων της ελληνικής παράδοσης και της Ανατολής.
Ο καταξιωμένος σκιοπαίκτης και οι συνεργάτες του ετοίμασαν και παρουσίασαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τον χειμώνα που μας πέρασε, μια διαφορετική παράσταση, στην οποία ο Καραγκιόζης ζει μια μουσική περιπέτεια! Για να βγει σώος και να γλιτώσει μια όμορφη, μαγεμένη υψίφωνο πρέπει να κάνει μια βουτιά μέσα στην ιστορία της μουσικής, διαπερνώντας είδη όπως η κλασική μουσική, άγνωστα δημοτικά, το ρεμπέτικο, το μπαρόκ, η όπερα, αλλά και τραγούδια της ξενιτιάς ακόμα… Και όλα αυτά ερμηνευμένα από μία ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων, με το σαντούρι και την υπέροχη φωνή της Αρετής Κετιμέ, με λάφτα, σάζι, αλλά και σαξόφωνο, κιθάρα και ακορντεόν.
Στιγμιότυπο από την παράσταση «Σκιές στο πεντάγραμμο».
Παρακολουθώντας τις προσπάθειες του Καραγκιόζη, οι μικροί του φίλοι και οι συνοδοί τους θα ανακαλύψουν πώς μια άρια μετατρέπεται σε αμανέ στο μουσικό σταυροδρόμι Δύσης και Ανατολής, όπου οι πιο απροσδόκητοι συνδυασμοί μπορούν να συμβούν – αρκεί να έχεις την τόλμη να τους φανταστείς! Οι «Σκιές στο πεντάγραμμο» μας δείχνουν έμπρακτα ότι η μουσική ενώνει, με το χιούμορ και την έλλειψη προκαταλήψεων να δρουν ως ισχυρές συγκολλητικές ουσίες.
Το χιούμορ του Καραγκιόζη του Ηλία Καρελλά κρατά την παράσταση στο ύψος των περιστάσεων: πνευματώδες και παιγνιώδες πάντα, αρνείται να ξεπέσει στην χυδαιότητα και τον άσκοπο θόρυβο, προσφέροντας χίλιες δυο αφορμές στα παιδιά να ανακαλύψουν και να γελάσουν με τα τερτίπια της γλώσσας μας.
Καθώς η παράσταση είναι πολυεπίπεδη, περιλαμβάνει και μία ξενάγηση στην ιστορία του θεάτρου σκιών, όπως αυτό ξεκίνησε στις χώρες της Ανατολής μέχρι να έρθει και στη χώρα μας με τον Καραγκιόζη. Η γνωριμία αυτή ξεκινά πριν αρχίσει η παράσταση, αφού για να φτάσουμε στη σκηνή, πρέπει να περάσουμε από έναν μαγικό κόσμο, γεμάτο φώτα και σκιές, όπου μας περιμένουν και μας υποδέχονται φιγούρες από διάφορες εποχές και σημεία του κόσμου: μια πλούσια συλλογή που προσφέρεται στο κοινό των «Σκιών» και διευκολύνει τη μεταφορά του στον τόπο όπου οι νόμοι του θεάτρου αντικαθιστούν αυτούς της καθημερινότητας.
Οι τελευταίες παραστάσεις των «Σκιών στο πεντάγραμμο» είναι στις 13, 20 και 27 Απριλίου, ημέρα Σάββατο, στις 18:00.
Το εργαστήριο κατασκευής Καραγκιόζη θα λάβει χώρα το Σάββατο20 Απριλίου, στις 16:00-17:00, λίγο πριν από την παράσταση.
Η γνωριμία με τα μουσικά όργανα της Ανατολής και της ελληνικής παράδοσης θα λάβει χώρα το Σάββατο 27 Απριλίου, στις 16:00-17:00.
Στην καρδιά της Ελλάδας, όπου οι αρχαίες παραδόσεις συναντούν τις ζωηρές αποχρώσεις της άνοιξης, η Καθαρά Δευτέρα αναδύεται ως μια ημέρα γεμάτη με την υπόσχεση της ανανέωσης και του πνευματικού προβληματισμού. Είναι μια μέρα που ο αέρας γεμίζει με το χαρούμενο φτερούγισμα των χαρταετών, τα τραπέζια στολίζονται με σαρακοστιανά εδέσματα και οι οικογένειες συγκεντρώνονται για να σηματοδοτήσουν την έναρξη της Μεγάλης Σαρακοστής. Μια εκδήλωση του Pam’s Pan προσέθεσε μια μοναδική γεύση στις εορταστικές συγκεντρώσεις, συνδυάζοντας το πλούσιο μωσαϊκό των ελληνικών εθίμων με την ουσία της παγκόσμιας συντροφικότητας και της πολιτιστικής ανταλλαγής.
Η Παμ Νταϊβενφόρντεν (Pam Duivenvoorden), Ολλανδή σεφ με βαθιά αγάπη για τον ελληνικό πολιτισμό, έχει κάνει την Ελλάδα σπίτι της, διοχετεύοντας το πάθος της για το φαγητό στη γεφύρωση πολιτισμικών διαφορών. Μαζί με τον σύζυγό της Αλέξανδρο Κοκκινάκη, η Παμ ηγείται του οργανισμού «Το σταυροδρόμι» (The Crossroads) και του Pam’s Pan, πρωτοβουλίες που δεν αφορούν μόνο τη μαγειρική τέχνη, αλλά και τη δημιουργία χώρων για ουσιαστικές ανθρώπινες σχέσεις, παραθέτοντας γεύματα συνδυασμένα με ελκυστικά θέματα συζήτησης.
Αυτή η Καθαρά Δευτέρα έγινε ξεχωριστή χάρη στην εκδήλωση που διοργάνωσε η Παμ, η οποία έφερε στο ίδιο τραπέζι Έλληνες και διεθνείς ταξιδιώτες. Το τραπέζι στήθηκε σε έναν αρχαιολογικό χώρο, στην Αρχαία Πόλη της Μεγαλόπολης, κάτι που έκανε την ατμόσφαιρα ιδιαίτερη. Το θέμα ήταν οι πασχαλινές παραδόσεις σε όλους τους πολιτισμούς, προσφέροντας μια πλούσια παλέτα αφηγήσεων και τελετουργιών, που υπογραμμίζουν τα οικουμενικά θέματα της ανανέωσης, της ελπίδας και της κοινότητας. Αυτή η συγκέντρωση ήταν αντιπροσωπευτική της αποστολής της Παμ: να χρησιμοποιεί το φαγητό ως παγκόσμια γλώσσα που ξεπερνά τα σύνορα και να γιορτάζει την ποικιλομορφία στην ενότητα.
Καθαρά Δευτέρα στην Αρχαία Μεγαλόπολη. (φωτ.: Pam’s Pan)
Το ταξίδι της Παμ εμπνέει, αποτελώντας παράλληλα απόδειξη του πώς το να ακολουθεί κανείς το πάθος του μπορεί να οδηγήσει σε ουσιαστική συνεισφορά στην κοινωνία. Αφότου η Παμ εγκαταστάθηκε στην Ελλάδα, παρακολούθησε μία σχολή μαγειρικής, όχι μόνο για να κατακτήσει τις μαγειρικές τέχνες, αλλά και για να συνθέσει τη μάθησή της στον ιστό της πολιτιστικής ανταλλαγής. Σήμερα, η Παμ, μαζί με το σωματείο The CrossRoad, διαδραματίζει καθοριστικό ρόλο στη φιλοξενία ταξιδιωτών και Ευρωπαίων φοιτητών, κυρίως μέσω του προγράμματος Erasmus+, εμπλουτίζοντας την εμπειρία τους με μια γεύση τοπικής φιλοξενίας και παγκόσμιας φιλίας.
Η εκδήλωση της Καθαράς Δευτέρας αποτελεί υπόδειγμα του πώς οι παραδόσεις μπορούν και να διατηρηθούν και να μοιραστούν σε ένα παγκόσμιο πλαίσιο. Οι συμμετέχοντες δοκίμασαν μια ποικιλία από σαρακοστιανά πιάτα, περιλαμβανομένων της παραδοσιακής λαγάνας και μιας ποικιλίας θαλασσινών, με κάθε πιάτο να αφηγείται ιστορίες για την προέλευση και τη σημασία του.
Καθαρά Δευτέρα στην Αρχαία Μεγαλόπολη. (φωτ.: Pam’s Pan)
Η Καθαρά Δευτέρα σηματοδοτεί την πρώτη ημέρα των σαράντα ημερών της παραδοσιακής ελληνορθόδοξης νηστείας, η οποία, σε αντίθεση με το Ραμαζάνι, δεν σημαίνει ότι δεν τρώμε. Κατά τη διάρκεια της νηστείας, είναι ορισμένα τρόφιμα (το κρέας, τα γαλακτοκομικά προϊόντα και τα ψάρια – εκτός από τα οστρακοειδή) αυτά που δεν καταναλώνονται καθόλου.
Οι πασχαλινές παραδόσεις σε διαφορετικούς πολιτισμούς ως θέμα συζήτησης ήταν το έναυσμα για έναν συναρπαστικό διάλογο, εμπλουτίζοντας την κατανόηση και την εκτίμηση όλων για τις διαφορετικές πρακτικές και πεποιθήσεις τους. Το Pam’s Pan και το «Σταυροδρόμι» δεν φιλοξενούν απλώς εκδηλώσεις – χτίζουν γέφυρες. Μέσω των πρωτοβουλιών τους, η Παμ και ο Αλέξανδρος έχουν δημιουργήσει μια ζωντανή κοινότητα όπου η μάθηση και η ανταλλαγή ευδοκιμούν. Οι προσπάθειές τους αποδεικνύουν τη δύναμη του φαγητού να φέρνει τους ανθρώπους κοντά, να πυροδοτεί συζητήσεις που ίσως δεν θα είχαν γίνει ποτέ διαφορετικά και να ενισχύει την αίσθηση του ανήκειν μεταξύ ατόμων από όλα τα κοινωνικά στρώματα.
Το μενού που δημιούργησε η Παμ ήταν το εξής:
Καθαρά Δευτέρα στην Αρχαία Μεγαλόπολη. Η σεφ Παμ Νταϊβενφόρντεν επί το έργον. (φωτ.: Pam’s Pan)
Το σαρακοστιανό μενού της Παμ
Σαλάτες
Σαλάτα με γλυκιά ψητή πατάτα, σπιτικό αποξηραμένο κρεμμύδι και βινεγκρέτ καπνιστής πάπρικας
Σπανάκι σπιτικής καλλιέργειας με φράουλα, καραμελωμένα φουντούκια και βινεγκρέτ βαλσάμικου
Σισιλιάνικη σαλάτα με πορτοκάλι, φινόκιο και ελιές
Κύρια πιάτα
Χταπόδι σε σάλτσα κόκκινου κρασιού με μέλι και ρίγανη
Λεμονάτα σπαγγέτι με ολόκληρες γαρίδες σωταρισμένες στο κέλυφος
Μύδια στον ατμό σε λευκό κρασί με σκόρδο και μαϊντανό
Ορεκτικά
Ταραμοσαλάτα με λάδι βασιλικού και λαγάνα
Φάβα με κρεμμύδια και καπαρόφυλλα
Ντολμαδάκια με ρύζι και φρέσκα μυρωδικά
Επιδόρπια
Καραμελωμένο νηστίσιμο ρυζόγαλο με φρέσκα κόκκινα φρούτα και δυόσμο
Χρυσός χαλβάς από σιμιγδάλι με καβουρδισμένους ξηρούς καρπούς
Σισιλιάνικη σαλάτα της Παμ
Υλικά
1 μεγάλο βολβό φινόκιο, σε λεπτές φέτες
1 πορτοκάλι
1 πορτοκάλι σανγκουίνι
¼ φλιτζάνι ελιές Καλαμών
Φρέσκο μαύρο πιπέρι
Αλάτι με νιφάδες θάλασσας (αφράλα)
Εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
Φρέσκο θυμάρι (αλλά μπορείτε να πειραματιστείτε και με άλλα μυρωδικά, όπως δυόσμο, βασιλικό ή άνηθο)
Εκτέλεση
Προετοιμάστε το βολβό φινόκιο, κόβοντας τα κοτσάνια και αφαιρώντας το εξωτερικό στρώμα. Κόβετε το βολβό σε λεπτές φέτες, με ένα κοφτερό μαχαίρι ή με τον ειδικό τρίφτη λαχανικών.
Αφαιρέστε τις φλούδες από τα δύο πορτοκάλια, απομακρύνοντας τα κουκούτσια.
Τοποθετήστε τα υλικά σε ένα πιάτο, περιχύστε τα με το ελαιόλαδο, αλάτι, πιπέρι και φρέσκα μυρωδικά.
Αυτή η σαλάτα αναδεικνύει την τραγανότητα του φινόκιο, τη γλυκύτητα των πορτοκαλιών και την αλμύρα των ελιών, που συμπληρώνεται από τα βότανα.
Η ποιότητα των υλικών είναι το κλειδί, γι’ αυτό προτείνω να φτιάξετε αυτή τη σαλάτα την κατάλληλη εποχή. Καλή σας όρεξη!
Υπάρχει κάποιος που δεν είναι εξοικειωμένος με τη φύση της τσουκνίδας; «Φύγε τσουκνίδα, έλα μολόχα» τραγουδούσαν όσοι τσιμπιόνταν παλιά, τρίβοντας το πονεμένο σημείο με τα φύλλα της αγριομολόχας, που με άφατη σοφία ο Δημιουργός έκανε να φύεται δίπλα στις τσουκνίδες! Κι όμως, αυτό το φυτό αξίζει και τον σεβασμό και την αγάπη μας: δεν είναι τόσο κακό όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Κρίνετε μόνοι σας: η τσουκνίδα είναι πλούσια σε βιταμίνες, όπως A, PP, B1, B2, C, κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, νάτριο, σίδηρο, ιώδιο, φώσφορο, καροτίνη, μικροστοιχεία και πολλά αμινοξέα· χρησιμοποιείται στην κοσμετολογία (ποιο κορίτσι δεν ξέρει για τα οφέλη των λοσιόν και βαλσάμων τσουκνίδας για τη δύναμη των μαλλιών;), αλλά και ως λίπασμα, κάνοντας τις ντομάτες και το λάχανο να αναπτύσσονται αλματωδώς!
Όλα αυτά τα θαυμάσια συστατικά της τσουκνίδας μπορούν να ωφελήσουν και τον άνθρωπο, αφού η τσουκνίδα είναι βρώσιμη· η κατανάλωσή της έχει ευεργετική επίδραση σε ολόκληρο το σώμα.
Υπάρχουν πολλές συνταγές όχι μόνο στην ελληνική κουζίνα, αλλά και σε βιβλία μαγειρικής της Ρωσίας, της Σκανδιναβίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βουλγαρίας και της Τσεχίας, ενώ στην Αγγλία παρασκευάζουν ακόμη και μπύρα από τσουκνίδα.
Πόσα διαφορετικά πιάτα, νόστιμα και υγιεινά, μπορούν να παρασκευαστούν από τσουκνίδες! Για καλύτερα αποτελέσματα, σημειώστε αυτά τα «μυστικά τσουκνίδας»:
Όταν πιάνετε φρέσκες τσουκνίδες, πρέπει να χρησιμοποιείτε γάντια.
Εάν τα φρέσκα φύλλα ζεματιστούν και ξεπλυθούν με τρεχούμενο κρύο νερό, τότε η τσουκνίδα δεν θα σας καίει πλέον.
Τα νεαρά φύλλα που συλλέγονται από τον Μάιο έως τον Ιούλιο είναι τα καλύτερα κατάλληλα για μαγείρεμα.
Κατά την παρασκευή ζεστών πιάτων, η τσουκνίδα προστίθεται τελευταία, αφού οι υψηλές θερμοκρασίες καταστρέφουν τις ευεργετικές της ιδιότητες.
Εάν θέλετε να φυλάξετε τσουκνίδες για το χειμώνα, συνίσταται να στεγνώνετε τα φύλλα σε σκοτεινό, αεριζόμενο μέρος, αποφεύγοντας το άμεσο ηλιακό φως.
Όπως και κάθε άλλο χόρτο, οι τσουκνίδες δίνουν νόστιμα αρτοσκευάσματα. Οι τσουκνιδόπιτες και τα τσουκνιδοπιτάκια είναι ιδιαίτερα καλά! Αλλά για να απογειώσετε το αποτέλεσμα, χρειάζεται η σωστή ‘παρέα’: η τσουκνίδα ταιριάζει με ρύζι, κεχρί, πλιγούρι, αυγά, φρέσκα και ξερά κρεμμύδια, σπανάκι, πατάτες, μανιτάρια και τυριά όπως σουλουγκούνι, φέτα και άλλα. Ανακατεύοντας αυτά τα υλικά, θα έχετε μία υπέροχη γέμιση για τις πίτες σας.
Οι αναλογίες ρυθμίζονται σύμφωνα με τις προσωπικές προτιμήσεις σας. Για παράδειγμα:
Για 1 κιλό τσουκνίδες, μπορούμε να βάλουμε 100 γραμμάρια ρύζι και 5 αυγά. Ζεματίζουμε και ψιλοκόβουμε τις τσουκνίδες, ανακατεύουμε με βρασμένο ρύζι και ψιλοκομμένα βραστά αυγά, αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε μπαχαρικά κατά βούληση. Μπορείτε, όμως, να βάλετε και ωμές τις τσουκνίδες στη γέμιση, όπως και όλα τα άλλα χόρτα.
Αφράτη Τσουκνιδόπιτα (Βλάχικη Πίτα-Βινίτα)
Λιακρούαρ τάρδουρ με φύλλο με πατάτα – μία πολύ ιδιαίτερη συνταγή για αφράτη χορτόπιτα. (ixomageiremata.gr)
Η τσουκνιδόπιτα που θα φτιάξουμε σήμερα είναι λίγο διαφορετική, αλλά πολύ νόστιμη και πολύ εύκολη.
Την έφτιαχνε η γιαγιά Αθηνά, συνήθως όταν ζύμωνε το ψωμί της εβδομάδας. Κρατούσε μια ποσότητα ζύμης και πριν προλάβει να βγάλει τα καρβέλια από τον φούρνο, η «πίτα βινίτα» (ή «λιακρούαρ τάρδουρ» στα αρβανίτικα) ήταν έτοιμη στο τραπέζι.
Υλικά
Για τη ζύμη
4 μέτριες πατάτες
3 ποτήρια νερό (χλιαρό)
1 κ. σ. αλάτι (κατά προτίμηση χοντρό)
2 κύβους μπυρομαγιά
Αλεύρι (όσο πάρει)
Για τη γέμιση
2 γεμάτες χούφτες ξερές ή χλωρές τσουκνίδες
250 γρ. μυζήθρα ή τυρί
4 αυγά
1 κ. σ. αλεύρι
4-5 κ. σ. ελαιόλαδο
Αλάτι
Εκτέλεση
Ξεκινήστε με τη γέμιση. Βάλτε λίγο νερό σε μια κατσαρόλα και όταν αρχίσει να κοχλάζει, ρίξτε τις τσουκνίδες ανακατεμένες με μια κουταλιά αλεύρι, για να βράσουν για 15 λεπτά.
Στραγγίξτε τις, ρίξτε μια κουταλιά λάδι, δυο-τρεις κουταλιές από το ζουμί τους, τη μυζήθρα και τα αυγά και ανακατέψτε καλά. Δοκιμάστε και αλατίστε τες.
Ψήστε στον φούρνο (ή στη σόμπα) τις πατάτες.
Διαφορετικά βράστε τες και πατήστε τες με πηρούνι ή κουτάλι να γίνουν πουρές. Διαλύστε σε λίγο χλιαρό νερό την μπυρομαγιά
Σε μια λεκανίτσα ή ταψάκι, κοσκινίστε το αλεύρι. Κάντε μια λακουβίτσα στη μέση και ρίξτε μέσα τον πουρέ της πατάτας ζεστό, τη διαλυμένη μπυρομαγιά, προσθέτοντας λίγο αλάτι. Αρχίστε σιγά-σιγά το ζύμωμα με το χέρι, προσθέτοντας λίγο-λίγο το χλιαρό νερό. Συνεχίστε το ζύμωμα, ώσπου να πετύχετε μια ζύμη απαλή και ελαστική.
Χωρίστε τη σε δύο κομμάτια. Ένα μεγάλο για το κάτω μέρος της πίτας (⅔ της ζύμης) και ένα μικρότερο για το επάνω.
Κάντε το μεγάλο κομμάτι μια μπάλα και ανοίξτε φύλλο.
Αφού βουτυρώσετε καλά το ταψί, απλώστε το φύλλο στο ταψί και αδειάστε πάνω τη γέμιση. Ανοίξτε ένα φύλλο με την υπόλοιπη ζύμη και απλώστε το σουρωτά πάνω από τη γέμιση. Φτιάξτε το κόθορνο (το γύρω-γύρω κλείσιμο των φύλλων).
Σκεπάστε την πίτα και αφήστε την εκεί να καθίσει ήρεμα-ήρεμα μέχρι να φουσκώσει.
Η γιαγιά Αθηνά, όταν βιαζόταν, γέμιζε μια λεκάνη με καυτό νερό και έβαζε από απάνω το ταψί. Οι καυτοί ατμοί βοηθούσαν το ζυμάρι να φουσκώσει γρηγορότερα. Εναλλακτικά, μπορείτε να σκεπάσετε το ταψί με κουβέρτες ή να το αφήσετε στον ήλιο ή στον φούρνο στους 30 βαθμούς Κελσίου.
Βάλτε να ψηθεί σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 45-60 λεπτά.
Μπορείτε αν θέλετε να την κάνετε νηστίσιμη, αντικαθιστώντας τα αυγά και το γάλα με μια χούφτα ρύζι. Επίσης μπορείτε να αντικαταστήσετε τις τσουκνίδες με οποιοδήποτε άλλη γέμιση χορταρικών ή να φτιάξετε ένα μείγμα χορταρικών με τσουκνίδες και σπανάκι, λάπατα, σέσκουλα κλπ.
Είναι μια πίτα απλή, όπως η αγάπη, μόνο που – όπως έλεγε η γιαγιά Αθηνά – η αγάπη δουλεύει με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικά μυαλά: «…τον ανόητο τον φωτίζει, τον σοφό τον τυφλώνει…»
Το φρικασέ ή fricassée, διαχρονικό και αγαπημένο στη χώρα μας, είναι κατά την Βικιπαίδεια «ένα είδος φαγητού μαγειρευτού στο τηγάνι ή στην κατσαρόλα, που γίνεται από κρέας, κομμάτια κοτόπουλου ή λαγού και διάφορα λαχανικά με άσπρη σάλτσα».
Σύμφωνα με το λεξικό Linternaute το φρικασέ είναι κρέας, συνήθως λευκό (κοτόπουλο ή λαγός κυρίως) ραγού (ή ραγκού) κομμένο σε κομμάτια και μαγειρεμένο στο τηγάνι ή στην κατσαρόλα, συνοδευόμενο από λαχανικά και σάλτσα άσπρη από βούτυρο, γάλα ή κρέμα γάλακτος.
Η ονομασία του είναι γαλλική, αλλά καθιερώθηκε σαν όρος και στην αγγλική γλώσσα και αργότερα και σε άλλες γλώσσες. Πρόκειται για το αποτέλεσμα του συνδυασμού δύο άλλων λέξεων, του frire που σημαίνει ‘τηγανίζω’ και του casser που σημαίνει ‘σπάζω/κόβω σε κομμάτια’. Η λέξη αφορά περισσότερο την τεχνική παρά τα υλικά, τα οποία ποικίλουν κατά περίσταση. Η τεχνική πρωτοεμφανίστηκε στα μέσα του 16ου αιώνα σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές.
Όμως, η μαγειρική αυτή μέθοδος εμφανίζεται πριν καθιερωθεί η επίσημη ονομασία της, καθώς περιγραφές μιας πανομοιότυπης μα ανώνυμης μεθόδου έχουν ανακαλυφθεί στο μεσαιωνικό γαλλικό βιβλίο μαγειρικής Le Viandier,που χρονολογείται από το 1300 μ.Χ. Οι υποψίες επιβεβαιώνονται όταν, το 1490 μ.Χ., η έντυπη εκδοχή του ίδιου βιβλίου ονομάζει την ίδια μέθοδο «fricassée», οδηγώντας την ένα βήμα πιο κοντά στην οριστική της ονομασία.
Σύμφωνα με την Τζούλια Τσάιλντ, η οποία σύστησε τη γαλλική κουζίνα στο ευρύ κοινό παγκοσμίως με το διάσημο βιβλίο της Mastering the Art of French Cooking («Κατακτώντας την τέχνη της γαλλικής μαγειρικής»), το φρικασέ είναι κάτι ανάμεσα σε τηγάνισμα και σε βράσιμο. Η διαφορά των δύο αυτών μεθόδων βρίσκεται στην προσθήκη υγρών κατά τη διάρκεια εκτέλεσης τους.
Όταν το μαγείρεμα γίνεται στο τηγάνι δεν προστίθεται υγρό σε κανένα στάδιο της διαδικασίας. Αντιθέτως, κατά το μαγείρεμα με βράσιμο απαιτείται προσθήκη υγρών από την αρχή της διαδικασίας.
Το φρικασέ, ωστόσο, είναι μια ενδιάμεση διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει σοτάρισμα των κομματιών του κρέατος για λίγο στην αρχή μέχρι να ροδίσουν ελαφρώς και στη συνέχεια να προσθήκη κάποιου υγρού, μέσα στο οποίο θα σιγοβράσει το κρέας μέχρι να είναι έτοιμο.
Ο όρος φρικασέ υπάρχει και σε άλλες κουζίνες, αλλά αφορά εντελώς διαφορετικές γαστρονομικές προτάσεις. Στην Τυνησία, παραδείγματος χάριν, fricassé ή frit cassé είναι ένα είδος λουκουμά από τηγανητή ζύμη την οποία γεμίζουν με διάφορα υλικά όπως μήλο, τόνο, ελιές, αυγά, σαλάτα και είναι ένα από τα πολύ γνωστά φαγητά ‘του δρόμου’.
Αλλά και στην ίδια τη Γαλλία, το φρικασέ διαφοροποιείται. Κλασικό παράδειγμα η περιοχή της Limoux όπου το φρικασέ είναι, ουσιαστικά, ένα κοκκινιστό χοιρινό με φασόλια.
Εξάλλου, πάντα οι συνταγές της κάθε κουζίνας όταν ταξιδεύουν και αλλάζουν πατρίδες σιγά σιγά επαναπροσδιορίζονται, τροποποιούνται και υιοθετούν τοπικά προϊόντα, καθώς νέες και διαφορετικές κουλτούρες, πολιτισμικά στοιχεία αλλά και αγροτικά προϊόντα ενσωματώνονται σ’ αυτές. Αυτή είναι μια αρχαιότατη εξελικτική διαδικασία που ακολουθεί πάντα τον δικό της δρόμο και είναι και ο λόγος που, πολλές φορές, ακούμε το όνομα ενός φαγητού και βλέπουμε μια διαφοροποιημένη συνταγή… κάτι που δεν πρέπει να μας ξενίζει, κατά την άποψή μου.
Έτσι και εδώ, το φρικασέ έγινε πιο ελληνικό, διατηρώντας τη βασική τεχνική. Ωστόσο, υιοθέτησε ελληνικά χόρτα και λαχανικά, που υπήρχαν άφθονα ακόμα και σε περιόδους δύσκολες για τη χώρα, καθώς και τα ενδημικά είδη κρέατος. Βρίσκουμε, λοιπόν, φρικασέ με κοτόπουλο, κατσίκι, χοιρινό, αλλά και αρνάκι. Όσον αφορά τα λαχανικά, αυτά μπορεί να είναι χόρτα καλλιεργημένα ή άγρια, όπως σπανάκι, σέσκουλα, αντίδια, πράσα, κρεμμυδάκια, κολοκυθάκια, σέλινο, σταμναγκάθι ή γογγύλια. Επίσης, υπάρχει η διαφοροποίηση της σάλτσας λόγω της γαστρονομικής πολιτισμικής διαφοράς κι έτσι η άσπρη, γαλακτώδης σάλτσα της Γαλλίας μετατράπηκε στο γνωστό μας αυγολέμονο.
Κατσικάκι φρικασέ με πολλά μυρωδικά και εποχιακά χόρτα
Υλικά
Μερίδες: 6-8
50 ml ελαιόλαδο
1.800 γρ. σπάλα από κατσίκι, χωρίς κόκαλο, σε μέτρια κομμάτια
1 ξερό κρεμμύδι τριμμένο
5 φρέσκα κρεμμυδάκια, χωριστά το λευκό από το πράσινο μέρος, ψιλοκομμένα
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
500 γρ. σπανάκι (καθαρό βάρος), καθαρισμένο και ψιλοκομμένο
1 μάτσο σέσκουλα καθαρισμένα και ψιλοκομμένα (αφαιρούμε τα κοτσάνια και τα ψιλοκόβουμε κι αυτά, ξεχωριστά) ή γογγύλια ή ρέβες μαζί με το πράσινό τους
Ξεκινάμε ζεσταίνοντας το ελαιόλαδο σε μια μεγάλη κατσαρόλα και σοτάρουμε το μισό κρέας σε δυνατή φωτιά για 4-5 λεπτά, μέχρι να ροδίσει από όλες τις πλευρές.
Το βγάζουμε, το αφήνουμε σε ένα μπολ και σοτάρουμε το υπόλοιπο. Το βάζουμε κι αυτό στο μπολ. Σοτάρουμε στο λάδι που έμεινε στην κατσαρόλα το ξερό κρεμμύδι και το λευκό μέρος από τα φρέσκα κρεμμυδάκια για 2-3 λεπτά.
Ρίχνουμε το σκόρδο, σοτάρουμε για 1/2 λεπτό και βάζουμε ξανά στην κατσαρόλα το κρέας με το ζουμί που άφησε στο μπολ, τις ρίζες σπανακιού, τα κοτσάνια σέσκουλου, τον μάραθο, τον άνηθο και το σχοινόπρασο και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε νερό τόσο ώστε να φτάσει το πολύ μέχρι τη μέση των υλικών. Χαμηλώνουμε καλά τη φωτιά, κλείνουμε την κατσαρόλα και μαγειρεύουμε για 1 ώρα.
Προσθέτουμε τα χόρτα, το ρύζι, αλατοπίπερο και άλλα 200 ml νερό και μαγειρεύουμε για 20-25 λεπτά.
Αυγολέμονο
Χτυπάμε με το μίξερ τα ασπράδια μέχρι να γίνουν αφράτη μαρέγκα.
Σε άλλο μπολ χτυπάμε τους κρόκους με το λεμόνι μέχρι να αφρατέψουν. Τους ρίχνουμε σταδιακά στη μαρέγκα, ανακατεύοντας για να ενωθούν.
Με μια κουτάλα ρίχνουμε σταδιακά και σε αργή ροή όσο περισσότερο καυτό ζωμό από την κατσαρόλα μπορούμε, μέχρι το αυγολέμονο να ζεσταθεί.
Αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και ρίχνουμε αργά τα χτυπημένα αυγά στο φαγητό, σείοντας την κατσαρόλα για να απλωθεί ομοιόμορφα.
