Περιβάλλον

Καθώς πλησιάζει η προθεσμία για την υπογραφή από τα 194 κράτη μέλη του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας (ΠΟΥ) συμφωνιών που παρέχουν ευρείες νέες εξουσίες σε αυτή τη θυγατρική του ΟΗΕ, οι υποστηρικτές του εντείνουν την πίεση προς τις χώρες μέλη να προσχωρήσουν, παρά την αυξανόμενη αντίσταση στη συμφωνία.

Στις 20 Μαρτίου, ο πρεσβευτής του ΠΟΥ και πρώην πρωθυπουργός του Ηνωμένου Βασιλείου Γκόρντον Μπράουν χαιρέτισε την εκστρατεία ενός «πανθέου 100 και πλέον παγκόσμιων ηγετών» που προτρέπει τα κράτη μέλη να υπογράψουν.

«Σήμερα πραγματοποιείται μια παρέμβαση υψηλής ισχύος από 23 πρώην προέδρους κρατών, 22 πρώην πρωθυπουργούς, έναν πρώην γενικό γραμματέα του ΟΗΕ και 3 νομπελίστες, προκειμένου να πιέσουν για μια επείγουσα συμφωνία από τους διεθνείς διαπραγματευτές για μια συμφωνία για την πανδημία, στο πλαίσιο του καταστατικού του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας, ώστε να ενισχυθεί η συλλογική ετοιμότητα και η αντίδραση του κόσμου σε μελλοντικές πανδημίες», αναφέρεται σε δελτίο Τύπου από το γραφείο του Γκόρντον και της Σάρα Μπράουν.

Ο πρέσβης του ΠΟΥ κάλεσε επίσης σε παγκόσμια δράση για την «έκθεση των εκστρατειών παραπληροφόρησης των ψευδών ειδήσεων από οπαδούς θεωριών συνωμοσίας που προσπαθούν να ‘τορπιλίσουν’ τη διεθνή συμφωνία για τη Συμφωνία για την Πανδημία».

Το διακύβευμα είναι μια νέα παγκόσμια ιατρική συνθήκη, καθώς και τροποποιήσεις στους υφιστάμενους Διεθνείς Κανονισμούς Υγείας (International Health Regulations-IHRs), οι οποίες μαζί θα καταστήσουν τον ΠΟΥ την κεντρική αρχή κατά τη διάρκεια πανδημιών και άλλων κρίσεων υγείας που κηρύσσονται από τον ΠΟΥ, ενώ παράλληλα θα στείλουν δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε αυτή τη θυγατρική του ΟΗΕ. Οι επικριτές λένε ότι ο ΠΟΥ απέφυγε επιμελώς να αποκαλέσει τη συμφωνία συνθήκη, επειδή οι συνθήκες συνήθως απαιτούν έγκριση από τα εθνικά νομοθετικά σώματα, και στην περίπτωση των Ηνωμένων Πολιτειών από τα δύο τρίτα της Γερουσίας.

Αντ’ αυτού, αυτό που έχει θεωρηθεί ως συμφωνία για την πανδημία ή συμφωνία για την πανδημία, μαζί με τις τροποποιήσεις των IHRs, έχει προγραμματιστεί να εγκριθεί στη Γενεύη της Ελβετίας, κατά την ετήσια συνεδρίαση της Παγκόσμιας Συνέλευσης για την Υγεία στις 27 Μαΐου-1 Ιουνίου.

Στις 18 Μαρτίου, περισσότεροι από 80 υπουργοί και εκκλησιαστικές οργανώσεις πρόσθεσαν τη φωνή τους στο «πάνθεον», λέγοντας στους αντιπροσώπους των χωρών μελών ότι «η επίτευξη μιας συμφωνίας που διασφαλίζει ότι όλοι, παντού, θα μπορούν να επωφεληθούν από την επιστημονική πρόοδο» αποτελεί ηθική υποχρέωση.

Συνδέοντας την υπογραφή των συμφωνιών του ΠΟΥ με τα θρησκευτικά ημερολόγια, η επιστολή τους ανέφερε ότι η συγκέντρωση των αντιπροσώπων του ΠΟΥ «ξεκινάει καθώς οι μουσουλμάνοι παρατηρούν τον ιερό μήνα του Ραμαζανιού … όταν ξεκινάει η δεύτερη εβδομάδα των διαπραγματεύσεων, οι ινδουιστές θα γιορτάσουν το Χόλι … οι χριστιανοί θα τηρούν τη Σαρακοστή και θα ολοκληρώσετε τη Μεγάλη Παρασκευή … το κείμενο της Συμφωνίας για την Πανδημία θα οριστικοποιηθεί κατά τη διάρκεια του Πάσχα … και η Συμφωνία αναμένεται να υπογραφεί στην Παγκόσμια Συνέλευση Υγείας αμέσως μετά τον εορτασμό της Βεσάκ από τους βουδιστές».

Πόση ισχύ θα αποκτήσει ο ΠΟΥ;

Παρά τις προσπάθειες αυτές, ωστόσο, ορισμένοι εξακολουθούν να έχουν αμφιβολίες.

Μία από τις κύριες ανησυχίες που έχουν εκφράσει οι επικριτές είναι ότι οι χώρες θα εκχωρήσουν εξουσία στον ΠΟΥ, μόλις ο οργανισμός αυτός κηρύξει «κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία». Οι υποστηρικτές του ΠΟΥ, ωστόσο, λένε ότι οι ανησυχίες αυτές είναι αβάσιμες και ότι η έκφρασή τους θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο τη διαδικασία έγκρισης.

«Η συμφωνία τίθεται σε κίνδυνο από μια εκστρατεία παραπληροφόρησης μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που κατηγορεί ψευδώς τον ΠΟΥ», δήλωσε ο κ. Μπράουν.

«Καμία χώρα δεν θα εκχωρήσει καμία κυριαρχία και καμία χώρα δεν θα δει τους εθνικούς της νόμους να παραμερίζονται», δήλωσε. «Ήρθε η ώρα οι χώρες να εκθέσουν την εκστρατεία παραπληροφόρησης με ψευδείς ειδήσεις από θεωρητικούς συνωμοσίας για να ‘τορπιλίσουν’ μια αναγκαία συμφωνία».

Σύμφωνα με αυτή την άποψη, το Associated Press (AP) εξέδωσε μια «επαλήθευση δεδομένων» τον Φεβρουάριο του 2023, δηλώνοντας ότι η ιδέα ότι τα κράτη μέλη θα χάσουν την κυριαρχία τους ήταν «ψευδής». Το AP επικαλέστηκε το Υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών των ΗΠΑ (Health and Human Services-HHS), το οποίο διαπραγματεύεται επί του παρόντος τη συμφωνία για λογαριασμό της Αμερικής, το οποίο δήλωσε: «Είναι ψευδής ο ισχυρισμός ότι ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας έχει τώρα ή θα έχει, χάρη σε αυτές τις δραστηριότητες, οποιαδήποτε εξουσία να κατευθύνει την πολιτική υγείας των ΗΠΑ ή τις εθνικές δράσεις αντιμετώπισης έκτακτων αναγκών υγείας».

Το AP επικαλέστηκε επίσης μια διάψευση από τον καθηγητή νομικής του Πανεπιστημίου Georgetown Λόρενς Γκόστιν, ο οποίος βοήθησε στη σύνταξη της συνθήκης ως διευθυντής του Κέντρου Συνεργασίας του ΠΟΥ για το Εθνικό και Παγκόσμιο Δίκαιο Υγείας του πανεπιστημίου. Ο κ. Γκόστιν δήλωσε στο AP ότι η συνθήκη χρησιμοποιεί όρους όπως «θα έπρεπε», υποδεικνύοντας προτάσεις, αντί για «πρέπει», για να υπογραμμίσει ότι ο ΠΟΥ παραμένει συμβουλευτικό και όχι εξουσιαστικό όργανο.

Ωστόσο, η γλώσσα στο προσχέδιο της συνθήκης της 13ης Μαρτίου φαίνεται να είναι υποχρεωτική, αναφέροντας σε όλο το έγγραφο ότι «τα συμβαλλόμενα μέρη δεσμεύονται να […]» και «τα συμβαλλόμενα μέρη θα […]», με τη λέξη «θα» να χρησιμοποιείται περισσότερες από 160 φορές.

Επιπλέον, οι τροποποιήσεις της IHR αναφέρουν ότι τα κράτη μέλη «αναγνωρίζουν τον ΠΟΥ ως την καθοδηγητική και συντονιστική αρχή της διεθνούς αντίδρασης στη δημόσια υγεία κατά τη διάρκεια μιας έκτακτης ανάγκης διεθνούς ενδιαφέροντος για τη δημόσια υγεία και αναλαμβάνουν την υποχρέωση να ακολουθούν τις συστάσεις του ΠΟΥ κατά τη διεθνή δράση τους στον τομέα της δημόσιας υγείας».

Άλλοι τομείς που προκαλούν ανησυχία όσον αφορά την κυριαρχία περιλαμβάνουν την οδηγία ότι τα «υγειονομικά μέτρα» που προβλέπονται από τον ΠΟΥ «πρέπει να αρχίσουν και να ολοκληρωθούν χωρίς καθυστέρηση από όλα τα μέρη» και ότι «τα κράτη μέρη λαμβάνουν επίσης μέτρα για να διασφαλίσουν ότι οι μη κρατικοί φορείς που δραστηριοποιούνται στα αντίστοιχα εδάφη τους συμμορφώνονται με τα μέτρα αυτά».

Επιπλέον, αφαιρέθηκαν οι αναφορές ότι τα έγγραφα είναι «μη δεσμευτικά» για τα κράτη μέλη.

«Προσπαθούν να παρουσιάσουν ότι πρόκειται για μια ήπια συμφωνία που δεν θα επηρεάσει πραγματικά κανέναν και επομένως δεν χρειάζεται να πάει στα εθνικά νομοθετικά σώματα», δήλωσε στους Epoch Times ο Δρ Ντέιβιντ Μπελ, ιατρός δημόσιας υγείας, ο οποίος στο παρελθόν εργαζόταν με τον ΠΟΥ σε θέματα διάγνωσης μολυσματικών ασθενειών. Ο Δρ Μπελ παρακολουθεί την πρόοδο των συμφωνιών με κριτική ματιά.

Οι υποστηρικτές των συμφωνιών έχουν επίσης ισχυριστεί ότι, ανεξάρτητα από το τι λένε τα έγγραφα, η συνθήκη και οι τροποποιήσεις της IHR είναι άνευ σημασίας, επειδή ο ΠΟΥ δεν θα έχει καμία εξουσία να επιβάλει οποιαδήποτε από τις οδηγίες ή συστάσεις του και δεν μπορεί να επιβάλει αποκλεισμούς κυκλοφορίας ή καραντίνες στα έθνη-μέλη.

Ωστόσο, μια αίτηση του 2022 που υπογράφεται από 15 γενικούς εισαγγελείς των πολιτειών υποστηρίζει ότι το HHS θα μπορούσε να έχει τέτοια εξουσία μόλις ο ΠΟΥ κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης για την υγεία.

Οι πολιτειακοί γενικοί εισαγγελείς έγραψαν σε ένδειξη διαμαρτυρίας για μια απόφαση του HHS στις 19 Ιανουαρίου 2017, «μία ημέρα πριν λήξει η δεύτερη θητεία του προέδρου [Μπαράκ] Ομπάμα», να δώσει στον γενικό διευθυντή του ΠΟΥ την εξουσία να κηρύξει κατάσταση έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας εντός των Ηνωμένων Πολιτειών.

«Το να επιτρέπεται σε έναν διεθνή οργανισμό να καθορίζει πότε υπάρχει κατάσταση έκτακτης ανάγκης δημόσιας υγείας στις Ηνωμένες Πολιτείες επιτρέπει αναγκαστικά στον οργανισμό αυτό να χρησιμοποιεί αστυνομικές εξουσίες που δεν δόθηκαν ούτε σε αυτόν ούτε στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση από τις Πολιτείες», δήλωσαν οι εισαγγελείς, κάνοντας λόγο για «ακραία παραβίαση τόσο της κρατικής όσο και της ομοσπονδιακής κυριαρχίας».

Κατά τη διάρκεια μιας έκτακτης υγειονομικής ανάγκης, έγραψαν οι εισαγγελείς των πολιτειών, «το HHS μπορεί να προβλέπει τη σύλληψη και εξέταση ατόμων σε ορισμένες πολιτείες που έχουν μολυνθεί. Κατόπιν σύστασης του Υπουργού Υγείας, ο Πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών μπορεί επίσης να εγκρίνει την κράτηση ατόμων υπό ορισμένες συνθήκες».

Είναι μια συνθήκη για την πανδημία η λύση;

Μια άλλη ανησυχία, λένε οι επικριτές, είναι ότι η διαδικασία υπογραφής νέων εξουσιών στον ΠΟΥ έχει επισπευσθεί άσκοπα και έχει αποφύγει τις δημόσιες συζητήσεις και τις αντιπαραθέσεις που θα έπρεπε να αποτελούν μέρος της διαδικασίας όταν οι χώρες συνάπτουν συνθήκες.

Σύμφωνα με μια έκθεση μιας ερευνητικής ομάδας του Πανεπιστημίου του Leeds στο Ηνωμένο Βασίλειο, την οποία συνυπογράφει ο Δρ Μπελ, «ο κίνδυνος πανδημίας χαρακτηρίζεται ως ‘υπαρξιακή απειλή για την ανθρωπότητα’ και χρησιμοποιείται για να δικαιολογήσει τις προτεινόμενες τροποποιήσεις των Διεθνών Κανονισμών Υγείας και μια νέα νομικά δεσμευτική συμφωνία για την πανδημία».

Ωστόσο, η έκθεση υποστηρίζει ότι, με βάση τα ίδια τα στοιχεία του ΠΟΥ, τα στοιχεία δεν υποστηρίζουν την επείγουσα ανάγκη ή τα οφέλη από την ανάθεση περισσότερων εξουσιών στον ΠΟΥ.

Αυτό που ο ΠΟΥ ισχυρίζεται ότι είναι μια κλιμακούμενη συχνότητα πανδημιών μπορεί να εξηγηθεί σε μεγάλο βαθμό από τη βελτίωση των διαγνωστικών δοκιμών τις τελευταίες δεκαετίες, λένε οι συντάκτες, και η προτεινόμενη λύση της συγκεντροποίησης της αντιμετώπισης των πανδημιών εντός του ΠΟΥ δε δικαιολογείται από αντικειμενικά γεγονότα.

«Απαιτούν από τις χώρες να συμμορφωθούν επειδή λένε ότι, κατά τη διάρκεια του COVID, οι χώρες δεν ενήργησαν αρκετά γρήγορα, και ως εκ τούτου πρέπει να τους πούμε τι πρέπει να κάνουν», δήλωσε ο Δρ Μπελ. Αλλά ο ΠΟΥ δεν έχει εξηγήσει πώς, αν είχε την εξουσία που ζητά τώρα, θα είχε σώσει περισσότερες ζωές.

«Το όλο αφήγημα, περί της ανάγκης αυτού, δεν υποστηρίζεται από κανένα αποδεικτικό στοιχείο που προβάλλουν», είπε.

Πολλοί πολιτικοί αναλυτές έχουν υποστηρίξει ότι οι ενέργειες του ΠΟΥ κατά τη διάρκεια του COVID-19 δεν βοήθησαν ιδιαίτερα το κοινό και μπορεί ακόμη και να επιδείνωσαν την κρίση.

«Ο ΠΟΥ θα έπρεπε να έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στην ανταλλαγή πληροφοριών με τα κράτη μέλη κατά τη διάρκεια μιας παγκόσμιας πανδημίας, αλλά αντ’ αυτού έδειξε ότι δεν μπορούσε και δεν ήθελε να μοιραστεί πληροφορίες εγκαίρως και με ακρίβεια», έγραψαν οι πολιτειακοί γενικοί εισαγγελείς στην αίτησή τους. «Αντί να αναφέρει πληροφορίες για τη δημόσια υγεία, ο ΠΟΥ επέλεξε να επαναλάβει την κινεζική προπαγάνδα σχετικά με το COVID».

Οι συμφωνίες του ΠΟΥ απαιτούν επίσης την καταβολή δισεκατομμυρίων δολαρίων στον ΠΟΥ από τα κράτη μέλη για να μπορέσει να εκτελέσει τα νέα του καθήκοντα.

«Αυτή η ατζέντα υποστηρίζεται από πρωτοφανή ετήσια οικονομικά αιτήματα», αναφέρει η έκθεση του Πανεπιστημίου Leeds, συμπεριλαμβανομένων 36 δισεκατομμυρίων δολαρίων σε νέες εισφορές μελών και επιπλέον 10 δισεκατομμυρίων δολαρίων για αυτό που ο ΠΟΥ αποκαλεί παρεμβάσεις «One Health» («Μία Υγεία»).

Η «One Health», όπως ορίζεται στην Πανδημική Συμφωνία, είναι «μια ολοκληρωμένη, ενοποιητική προσέγγιση που αποσκοπεί στη βιώσιμη ισορροπία και τη βελτιστοποίηση της υγείας των ανθρώπων, των ζώων και των οικοσυστημάτων». Η προσέγγιση «One Health» θα μπορούσε να επεκτείνει αποτελεσματικά την εξουσία των υγειονομικών υπαλλήλων σε τομείς όπως η γεωργία, η ρύπανση και η κλιματική αλλαγή.

Οι πολιτείες των ΗΠΑ αντιδρούν

Σε απάντηση στη συνθήκη για την πανδημία, αρκετές πολιτείες των ΗΠΑ έχουν λάβει μέτρα για να διασφαλίσουν ότι η κρατική εξουσία δεν θα αντικατασταθεί από τις συμφωνίες του ΠΟΥ.

Τον Μάιο του 2023, η Φλόριντα ψήφισε νόμο σύμφωνα με τον οποίο οι αξιωματούχοι υγείας των πολιτειών «δεν μπορούν να υιοθετήσουν, να εφαρμόσουν ή να επιβάλουν τις πολιτικές ή τις κατευθυντήριες γραμμές ενός διεθνούς οργανισμού υγείας για τη δημόσια υγεία, εκτός εάν εξουσιοδοτούνται να το πράξουν βάσει νόμου, κανόνα ή εκτελεστικής εντολής της πολιτείας που εκδίδεται από τον κυβερνήτη».

«Με αυτό το νομοσχέδιο απορρίπτουμε επίσημα τον ΠΟΥ και οποιονδήποτε από αυτούς τους διεθνείς οργανισμούς», δήλωσε ο κυβερνήτης Ρον ΝτεΣάντις.

Τον Μάρτιο, η πολιτειακή γερουσία της Λουιζιάνα ενέκρινε ομόφωνα νομοσχέδιο που ανέφερε ότι «ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας, τα Ηνωμένα Έθνη και το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ δεν έχουν καμία δικαιοδοσία ή εξουσία εντός της πολιτείας της Λουιζιάνα». Το εν λόγω νομοσχέδιο μεταφέρθηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων της πολιτείας για την εξέτασή του.

Οι νομοθέτες του Τενεσί επεξεργάζονται επί του παρόντος νομοθεσία για να δώσουν στους πολίτες τη δυνατότητα να «ακυρώνουν» εντολές που έρχονται σε σύγκρουση με τα συνταγματικά τους δικαιώματα. Η δημόσια υποστήριξη για τη νομοθεσία αυτή αυξάνεται, λένε οι ειδικοί.

«Η ακύρωση είναι ουσιαστικά η εναντίωση σε έναν αντισυνταγματικό νόμο, κανόνα, κανονισμό ή εκτελεστική εντολή», δήλωσε στους Epoch Times η Κάρεν Μπράκεν, ιδρύτρια της οργάνωσης Tennessee Citizens for State Sovereignty (Πολίτες του Τενεσί για την Πολιτειακή Κυριαρχία). «Είμαστε μια ομάδα που αγωνίζεται για την αποκατάσταση της κρατικής κυριαρχίας, ελπίζουμε να την αποκαταστήσουμε σε κάθε πολιτεία, αλλά ξεκινάμε με το Τενεσί».

Ενόψει της συνεδρίασης της Παγκόσμιας Συνέλευσης Υγείας τον επόμενο μήνα, οι επικριτές λένε ότι εκτός από την παράκαμψη της νομοθετικής έγκρισης από τα κράτη μέλη, ο ΠΟΥ μπορεί να παραβιάζει τις δικές του διαδικασίες για να υπογράψει τα έγγραφα αυτή την άνοιξη. Ορισμένοι μάλιστα υποστηρίζουν ότι ο ΠΟΥ μπορεί να φύγει από τη σύνοδο της Γενεύης χωρίς συμφωνία.

«Φαίνεται πολύ πιθανό ότι δεν θα μπορέσουν να συμφωνήσουν, σίγουρα για τη συμφωνία για την πανδημία και πιθανώς για τον IHR, πριν από την προθεσμία», δήλωσε ο Δρ Μπελ. Οι χώρες δεν είχαν το χρόνο να εκτιμήσουν πώς οι συμφωνίες θα επηρεάσουν τους προϋπολογισμούς, τους πόρους και τα συστήματα υγείας τους ή το βαθμό στον οποίο είναι σε θέση να συμμορφωθούν με τους όρους, είπε.

Η Δρ Μέριλ Νας, γιατρός που έχει ασκήσει κριτική στον ΠΟΥ, δήλωσε ότι αρκετές χώρες, όπως η Νέα Ζηλανδία, η Σλοβακία και η Ολλανδία, έχουν εκφράσει ανησυχίες σχετικά με τις συμφωνίες. Και μπορεί να έχουν γίνει πάρα πολλές περικοπές για να εγκριθεί η νέα συμφωνία για την υγεία αυτή την άνοιξη, είπε.

Το καταστατικό του ΠΟΥ «είναι πολύ συγκεκριμένο σχετικά με τα είδη των κανονισμών που μπορεί να εκδώσει ο ΠΟΥ και είναι περιορισμένα», δήλωσε η Δρ Νας στους Epoch Times. «Αυτό που έχει μπει στις τροπολογίες [των IHR] υπερβαίνει κατά πολύ αυτό που επιτρέπεται να εκδώσουν ως κανονισμούς και θα έπρεπε να εκδοθεί ως συνθήκη».

Από τον Kevin Stocklin