Στις 25 Απριλίου, δύο δημοσιογράφοι της Epoch Times βραβεύτηκαν για το έργο τους στον τομέα της ενημέρωσης για θέματα που αφορούν την πίστη και τη θρησκεία: η Εύα Φου για την αποκάλυψη εγκλημάτων που διαπράττονται από το κινεζικό καθεστώς εις βάρος φυλακισμένων συνείδησης, και στον Νταν Μπέργκερ για την ανάδειξη της υποστήριξης που πρόσφεραν Αμερικανοεβραίοι στο Ισραήλ, κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης με τη Χαμάς.
Οι τιμές απονεμήθηκαν κατά τη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου του Religion Communicators Council (Συμβούλιο για την Επικοινωνία της Θρησκείας), στο Σωλτ Λέηκ Σίτυ.
Τα βραβεία του συμβουλίου απονεμήθηκαν σε 20 μέσα ενημέρωσης για το εξαίρετο έργο τους στους τομείς της έντυπης και διαδικτυακής δημοσιογραφίας, της έκδοσης βιβλίων, των podcast, του ραδιοφώνου, της τηλεόρασης και του κινηματογράφου, μέσα στο 2024.
Η Εύα Φου, η οποία μοιράζει τον χρόνο της μεταξύ Νέας Υόρκης και Ουάσιγκτον, έλαβε το βραβείο Wilbur 2025, την κορυφαία διάκριση που απονέμεται από το συμβούλιο κάθε χρόνο σε αναγνώριση εξαιρετικού έργου όσον αφορά την προβολή θρησκευτικών προβλημάτων, αξιών και θεμάτων στα κοσμικά μέσα ενημέρωσης.
Συγκεκριμένα, η Φου βραβεύτηκε για τις αποκαλύψεις της σχετικά με την εγκληματική πρακτική της αφαίρεσης ζωτικών οργάνων από άκοντες δότες με στόχο τη χρήση τους σε μεταμοσχεύσεις που γίνονται σε κρατικά νοσοκομεία της Κίνας. Εν γνώσει και με διαταγή του κινεζικού καθεστώτος, αφαιρούνται όργανα από υγιείς κρατούμενους συνείδησης, τα οποία εν συνεχεία προσφέρονται έναντι αδρού αντιτίμου ως μοσχεύματα σε ασθενείς από όλον τον κόσμο, τροφοδοτώντας τον ιατρικό τουρισμό της χώρας, όπως τεκμηριώνουν οι αναφορές της Epoch Times.
Ο Νταν Μπέργκερ, ο οποίος εδρεύει στην περιοχή της Ατλάντα, έλαβε Αριστείο, διάκριση που δίνεται σε συμμετοχές που κρίνονται εξαιρετικής ποιότητας και αναμφισβήτητα άξιες αναγνώρισης, όπως είπε το συμβούλιο.
Το βραβευθέν έργο του Μπέργκερ αφορά τη στήριξη που έχουν προσφέρει οι Αμερικανοεβραίοι προς το Ισραήλ, που πηγαίνοντας ως εθελοντές στην εμπόλεμη χώρα για να προσφέρουν τη βοήθειά τους.
Οι νικητές επιλέχθηκαν από κριτική επιτροπή επαγγελματιών των μέσων ενημέρωσης με βάση το περιεχόμενο, τη δημιουργικότητα, τον αντίκτυπο και την αριστεία στην επικοινωνία θρησκευτικών αξιών. Κριτήριο «η εξαιρετική εργασία στον τομέα της επικοινωνίας για ζητήματα που αφορούν την πίστη και τη θρησκεία, με εντιμότητα και επαγγελματισμό, ειλικρίνεια και σεβασμό», ανέφερε ο οργανισμός σε δελτίο Τύπου.
«Με έχουν εντυπωσιάσει οι φετινές συμμετοχές, οι οποίες προσεγγίζουν θέματα πίστης με έναν τρόπο ιδιαίτερα ενθαρρυντικό […] με την επιθυμία να προωθήσουν την κατανόηση και τη σύνδεση», δήλωσε ο συντονιστής των βραβείων του οργανισμού, Μπραντ Πόμερανς.
«Το έργο τους αντικατοπτρίζει το θέμα της συνέλευσής μας ‘Συνεργασία μέσω επικοινωνίας’ και αποδεικνύει τον σημαντικό ρόλο της επικοινωνίας στη γεφύρωση των διαφορών των ποικίλων ομάδων.»
«Ένα καλά φυλαγμένο μυστικό»
Παραλαμβάνοντας το βραβείο της, η Φου ευχαρίστησε το συμβούλιο γιατί, τιμώντας το έργο της, δυνάμωσε τις φωνές των ανθρώπων που είχαν μοιραστεί μέσω εκείνης τις οδυνηρές τους εμπειρίες.
«Το 2006, ο οργανισμός μας, η Epoch Times, ήταν ο πρώτος που έκανε αναφορά σε αυτό το θέμα, προβάλλοντας τις καταγγελίες που έγιναν σε εμάς από ανθρώπους που ήρθαν από την Κίνα, οι οποίες αποκάλυπταν τις συστηματικές δολοφονίες κρατουμένων συνείδησης – ιδιαίτερα ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ – για τα όργανά τους», παρατήρησε η Φου κατά τη διάρκεια του συμποσίου.
Το Φάλουν Γκονγκ είναι μια πνευματική άσκηση που παρουσιάστηκε για πρώτη φορά στο κοινό στην Κίνα το 1992, ενθαρρύνοντας τους ανθρώπους να ζουν σύμφωνα με τις αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας. Ξεκίνησε να διώκεται από το ΚΚΚ το 1999, έχοντας αποκτήσει 70 εκατομμύρια οπαδούς, περισσότερους δηλαδή από τα μέλη του κόμματος.
«Σήμερα, [οι δολοφονίες που διαπράττει το ΚΚΚ για όργανα] είναι ακόμη ένα καλά φυλαγμένο μυστικό. Απλώς ρωτήστε την κινεζική εφαρμογή τεχνητής νοημοσύνης DeepSeek και θα δείτε πόσο λίγη ανοχή έχει το ΚΚΚ για το ζήτημα — κλείνει αμέσως.»
Αλλά είναι ελπιδοφόρο το ότι η πληροφόρηση για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και τη λογοκρισία του ΚΚΚ διευρύνεται όλο και περισσότερο, είπε η κα Φου δεχόμενη το βραβείο της.
Με τον συντάκτη της Epoch Times, Γιαν Γεκίλεκ (α), και τον δημοσιογράφο Νταν Μπέργκερ (2ος από αριστερά) δίπλα της, η δημοσιογράφος Εύα Φου παραλαμβάνει το βραβείο Wilbur 2025 κατά τη διάρκεια του συμποσίου βράβευσης, στο ετήσιο συνέδριο Religion Communicators Council στο Σωλτ Λέηκ Σίτυ, στις 25 Απριλίου 2025. (Madalina Vasiliu/The Epoch Times)
«Ο εκφοβισμός δεν λειτουργεί πάντα. Υπάρχουν τρία ομοσπονδιακά νομοσχέδια που εξετάζονται από αυτό το Κογκρέσο [των ΗΠΑ] για την αντιμετώπιση της αφαίρεσης οργάνων. Και τέσσερις πολιτείες έχουν ψηφίσει νόμους για να σταματήσει η ασφαλιστική κάλυψη για μεταμοσχεύσεις [που γίνονται] στην Κίνα.»
Ο συντάκτης της Epoch Times και παρουσιαστής της εκπομπής «American Thought Leaders», Γιαν Γεκίλεκ, δήλωσε ότι νιώθει ευγνώμων για το έργο της Φου και τις προσπάθειές της να φέρει στο φως της δημοσιότητας τις βίαιες αφαιρέσεις οργάνων:
«Έχοντας εργαστεί πάνω στο θέμα της φρικτής πρακτικής της κρατικά εγκεκριμένης αφαίρεσης οργάνων από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας, αφότου πείστηκα το 2006 από τα συσσωρευμένα στοιχεία ότι πράγματι συμβαίνει, συγκινούμαι που βλέπω την επόμενη γενιά – ναι, την Εύα εννοώ – να αναλαμβάνει αυτό το θέμα», είπε ο Γεκίλεκ.
«Η εμπειρία μού έχει δείξει ότι όταν πρόκειται για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας αυτού του είδους, το να πεις την αλήθεια είναι ιδιαίτερα δύσκολο. Οι άνθρωποι δυσκολεύονται να την αποδεχτούν λόγω της φρίκης της, αλλά και γιατί ίσως έχουν την αίσθηση ότι μπορεί να έχουν την ευθύνη να αντιδράσουν. Το βραβείο Wilbur αποδεικνύει ότι με τον καιρό, με επιμονή και με μια νέα ομάδα αφοσιωμένων δημοσιογράφων που συνδέεται με το κοινό, θα δούμε το τέλος αυτής της τερατώδους πρακτικής.»
Πριν από το συμπόσιο, η Εύα Φου αναλογίστηκε τι σημαίνει το βραβείο για εκείνη.
«Πολλοί άνθρωποι με εμπιστεύτηκαν λέγοντάς μου ανοιχτά το τι πέρασαν, συμπεριλαμβανομένης της αναφοράς κάποιων πραγματικά σκοτεινών αναμνήσεων, που ήταν απίστευτα οδυνηρό να ξαναφέρουν στη μνήμη τους. Νιώθω ευγνώμων που αυτό το βραβείο δυναμώνει ακόμη περισσότερο τις φωνές τους», είπε.
Έχοντας γεννηθεί και μεγαλώσει στην Κίνα, είχε συνειδητοποιήσει από μικρή ότι το ΚΚΚ «αναγκάζει τα μικρά παιδιά να προδίδουν τη συνείδησή τους», είπε. «Η φίλη μου στο δημοτικό, που εξασκούσε Φάλουν Γκονγκ, για χρόνια δεν τολμούσε να αποκαλύψει την πίστη της στο σχολείο, φοβούμενο την τιμωρία. Δεν μπορούσε να μιλήσει ανοιχτά για τις αξίες της.»
Η Φου έγινε δημοσιογράφος για την Epoch Times το 2019. Μία από τις πρώτες της αποστολές ήταν να καλύψει μια συγκέντρωση στη Νέα Υόρκη, όπου συνάντησε επιζώντες από κινεζικές φυλακές και στρατόπεδα εργασίας, «που μου είπαν για σκληρότητα που είναι δύσκολο να φανταστούμε», είπε.
«Μια γυναίκα, που φυλακίστηκε επειδή αρνήθηκε να εγκαταλείψει την πίστη της στο Φάλουν Γκονγκ, μου είπε πως την ανάγκαζαν να καθαρίζει τις τουαλέτες ακόμα και όταν υπέφερε από ξυλοδαρμό και άλλα βασανιστήρια σε κινεζικές εγκαταστάσεις κράτησης… Η αντοχή και η θέλησή τους να επιβιώσουν ακόμη και υπό τόσο σκληρές συνθήκες με ενέπνευσαν. Χάρη στην εφημερίδα μου, είχα την ευκαιρία να ακούσω τις ιστορίες τους.»
Οι νικητές των ετήσιων βραβείων που απονέμονται από το Religion Communicators Council — συμπεριλαμβανομένων των ρεπόρτερ της Epoch Times Εύα Φου (8η από αριστερά) και Νταν Μπέργκερ (7ος από δεξιά) — ποζάρουν για μια φωτογραφία, κατά τη διάρκεια του ετήσιου συνεδρίου του οργανισμού στο Σωλτ Λέηκ Σίτυ, στις 25 Απριλίου 2025. (Madalina Vasiliu/The Epoch Times)
Άλλοι τιμώμενοι των φετινών Βραβείων Wilbur ήταν τα εξής μέσα και εκπομπές: Abraham’s Bridge, Associated Press, Baltimore Banner, Being Jewish with Jonah Platt, Bo Media, CBC Radio, CBS 60 minutes, CBS Sunday Morning, The Epoch Times, Greater Grove Hall Main Street/Boston Herald, Harper’s Magazine, Hasidic Archives, Hey Jude Productions, National Public Radio, NPR News, Pittsburgh Post-Gazette, Ίδρυμα Politzer, Religion News Service, και το San Francisco Chronicle.
Τα Βραβεία Wilbur απονέμονται ετησίως από το 1949, προς τιμήν του αείμνηστου Μάρβιν Κ. Ουίλμπουρ, «πρωτοπόρου στις θρησκευτικές δημόσιες σχέσεις, επί σειρά ετών επικεφαλής του συμβουλίου και πρώην στέλεχος της Πρεσβυτεριανής Εκκλησίας», σύμφωνα με το συμβούλιο.
Γιος επιζώντων του Ολοκαυτώματος
Ο Νταν Μπέργκερ, ο άλλος δημοσιογράφος της Epoch Times που τιμήθηκε για την κάλυψη θρησκευτικών θεμάτων, ήταν ευγνώμων, όπως είπε, αφ’ ενός για την ευκαιρία που είχε να γράψει για το Ισραήλ και τις διακρίσεις που αντιμετωπίζουν οι Εβραίοι αφ’ ετέρου για την αναγνώριση του έργου του από τον οργανισμό.
Γεννημένος στο Μπάφαλο της Νέας Υόρκης, είχε αποφασίσει να γίνει δημοσιογράφος δεκαετίες νωρίτερα, ενώ καθόταν σε μια καλύβα σε ένα μουσουλμανικό χωριό της Δυτικής Αφρικής, κατά τη διάρκεια της θητείας του στο Ειρηνευτικό Σώμα.
Εκείνα τα χρόνια, είπε, είχε συνειδητοποιήσει ότι ήταν καιρός να βρει μια «πραγματική δουλειά» και ήξερε ότι ήθελε να χρησιμοποιήσει το πτυχίο Αγγλικών του από το Γέηλ κάνοντας κάτι περισσότερο από το να μελετήσει περισσότερο την αγγλική φιλολογία.
Διατηρούσε επαφή με τον έξω κόσμο διαβάζοντας δωρεάν αντίγραφα του Newsweek και του Time, καθώς και αντίγραφα του International Herald Tribune που ήταν διαθέσιμα σε μια κοντινή πόλη.
Κάποια στιγμή είπε στον εαυτό του: «Μπορώ να το κάνω αυτό».
Έτσι, πήρε πτυχίο δημοσιογραφίας και πήγε να δουλέψει καλύπτοντας τοπικές ειδήσεις για εφημερίδες στα βόρεια της Νέας Υόρκης και της Φλόριντα, πριν αποσυρθεί για να φροντίσει τα παιδιά του.
Το 2022, όταν αυτά είχαν μεγαλώσει, προσελήφθη από έναν πρώην συνάδελφο δημοσιογράφο στη Φλόριντα, ο οποίος εργαζόταν ως συντάκτης στην Epoch Times. Και μετά την επίθεση της Χαμάς κατά του Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου 2023, ανέλαβε να καλύψει τη σύγκρουση και τον αντισημιτισμό που εμφανίστηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλο τον κόσμο.
Γιος επιζώντων του Ολοκαυτώματος, ο Μπέργκερ ταξίδεψε στο Ισραήλ για να καλύψει τη σύγκρουση τον Μάρτιο του 2024.
Τώρα, βλέπει μεγάλο μέρος της ειδησεογραφικής κάλυψης του Ισραήλ να στρέφεται εναντίον της χώρας. Για εκείνον έχει νόημα να δείξει «την άλλη πλευρά της ιστορίας», είπε.
«Τα τελευταία χρόνια, έχω αρχίσει να εκτιμώ τη θετική δύναμη της θρησκείας, όχι μόνο μεταξύ των ομοθρήσκων μου, αλλά μεταξύ των πολλών πιστών ανθρώπων με τους οποίους συνεργάζομαι καθημερινά», είπε ο Μπέργκερ.
«Βλέπω πως η θρησκεία τους τούς βοηθά να παραμένουν σε καλό δρόμο καθημερινά — Προτεστάντες, Καθολικοί, ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ και άλλοι. Βλέπω πως η θρησκεία καλλιεργεί αξίες όπως η συμπόνια, η ευπρέπεια και η ανιδιοτέλεια.
Το παρόν αποτελεί το ένατο μέρος μίας σειράς δέκα άρθρων που δημοσίευσε η Epoch Times με τον τίτλο «Η ιατρική της αρετής». Συνδέσμους για όλα τα άρθρα της σειράς, θα βρείτε στο τέλος του παρόντος.
Ο Δρ Έμπεν Αλεξάντερ βρισκόταν στο κρεβάτι ενός νοσοκομείου, σε βαθύ κώμα, με τον εγκέφαλο κατεστραμμένο από βακτηριακή μηνιγγίτιδα και πιθανότητες επιβίωσης 2%.
Για τις επόμενες επτά ημέρες, ο εγκέφαλός του δεν παρουσίαζε καμία δραστηριότητα. Σύμφωνα με τα ιατρικά πρότυπα, ο Δρ Αλεξάντερ, ένας διακεκριμένος απόφοιτος της Ιατρικής Σχολής Duke και νευροχειρουργός του Χάρβαρντ, δεν θα έπρεπε να είχε επιστρέψει. Και όμως, όχι μόνο επέζησε, αλλά και βγήκε από το κώμα με μια ιστορία που θα άλλαζε τη ζωή του και θα επέκτεινε τις επιστημονικές θεωρήσεις.
Ενώ βρισκόταν σε κώμα, εγκατέλειψε το σώμα του και είδε τον εαυτό του να αιωρείται πάνω από ένα τοπίο με έντονο φως και χρώμα – ένα φαινόμενο που αναφέρεται ως επιθανάτια εμπειρία στην ιατρική βιβλιογραφία.
Κατά τη διάρκεια της εμπειρίας του, συνάντησε μια λαμπερή γυναίκα που του μετέφερε ένα μήνυμα που δεν θα ξεχάσει ποτέ: «Αγαπιέσαι βαθιά και σε λατρεύουν παντοτινά. Δεν έχεις τίποτα να φοβάσαι. Σε φροντίζουν και με το παραπάνω.»
Ο Δρ Αλεξάντερ πιστεύει ότι η επιβίωσή του δεν ήταν απλώς θέμα τύχης. Η αγάπη, λέει, ήταν η δύναμη που τον τράβηξε πίσω από το χείλος του θανάτου.
Μπορεί όμως η αγάπη να έχει πραγματικά δύναμη πάνω στη ζωή, την υγεία και τον θάνατο;
Ένα φάρμακο πέρα από αυτόν τον κόσμο
Η ζωή του Δρος Αλεξάντερ ήταν θαυμάσια σύμφωνα με τα περισσότερα κριτήρια. Ήταν ένας επιτυχημένος νευροχειρουργός με 15 χρόνια ως μέλος του διδακτικού προσωπικού της Ιατρικής Σχολής του Χάρβαρντ, περισσότερες από 150 επιστημονικές δημοσιεύσεις και διορισμούς σε φημισμένα ιδρύματα.
Ωστόσο, η αστραφτερή επιφάνεια κάλυπτε ένα σιωπηλό δράμα. Καθώς είχε υιοθετηθεί κατά τη γέννησή του, τον στοίχειωνε μια βασανιστική αίσθηση εγκατάλειψης, παρόλο που οι θετοί του γονείς τον αγαπούσαν βαθιά και τον φρόντιζαν.
«Είχα αυτή την υποσυνείδητη πεποίθηση ότι ίσως δεν μου άξιζε καν να υπάρχω – ότι ίσως δεν μου άξιζε η αγάπη από τη στιγμή που η ίδια μου η μητέρα με είχε παραδώσει», δήλωσε στην Epoch Times.
Θυμήθηκε ότι κατά τη διάρκεια της επιθανάτιας εμπειρίας του, ένιωσε ένα συγκλονιστικό συναίσθημα «τεράστιας αγάπης» – καθαρή, άνευ όρων και απόλυτη. Αυτή η αγάπη θεράπευσε τα βαθύτερα σημάδια του παρελθόντος του και του μετέφερε το μήνυμα ότι «η αγάπη είναι η απόλυτη δημιουργική δύναμη στο σύμπαν».
Η ευθυγράμμιση με αυτή τη δύναμη, είπε, μπορεί να οδηγήσει στην «ολότητα και τη θεραπεία».
Η αγάπη στο μικροσκόπιο
Ενώ η εμπειρία του Δρος Αλεξάντερ είναι εξαιρετική, δεν είναι μεμονωμένη. Η επιστήμη συνεχίζει να αναπτύσσει μια όλο και πιο λεπτή και ολοκληρωμένη κατανόηση της αγάπης και των επιπτώσεών της στο σώμα.
Σε ένα πρωτοποριακό πείραμα που δημοσιεύθηκε στο JAMA Psychiatry, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι τα ζευγάρια με θερμές και στοργικές αλληλεπιδράσεις επουλώθηκαν κατά 40% ταχύτερα από μικρές πληγές με φουσκάλες σε σχέση με εκείνα που διαφωνούσαν ή έτρεφαν εχθρότητα ο ένας για τον άλλον.
Η μελέτη υποδηλώνει ότι οι θετικές συναισθηματικές καταστάσεις που δημιουργούνται από τις σχέσεις αγάπης ενεργοποιούν το παρασυμπαθητικό νευρικό σύστημα, που συχνά αποκαλείται σύστημα «ανάπαυσης και πέψης», το οποίο μειώνει τη φλεγμονή και επιταχύνει την κυτταρική αποκατάσταση. Αντίθετα, οι εχθρικές σχέσεις ανέστειλαν την επούλωση κατά 60%, πιθανότατα λόγω των αυξημένων ορμονών του στρες, όπως η κορτιζόλη.
Σε ένα πρωτοποριακό πείραμα του 2005, τα τραύματα ανθρώπων (όπως μικρές πληγές με φουσκάλες) που είχαν θερμές και στοργικές αλληλεπιδράσεις με τον/τη σύντροφό τους επουλώθηκαν κατά 40% γρηγορότερα σε σχέση με εκείνα ανθρώπων που διαφωνούσαν ή είχαν γενικά εχθρικές σχέσεις. (Γράφημα: The Epoch Times)
Η Δρ Σύνθια Τάικ, καρδιολόγος με σπουδές στο Χάρβαρντ και ιατρική διευθύντρια του Holistic Healing Heart Center, δήλωσε στους Epoch Times ότι η αγάπη θεραπεύει σε βιοχημικό επίπεδο απελευθερώνοντας την ωκυτοκίνη, ένα νευροπεπτίδιο που συχνά αποκαλείται ορμόνη «ευεξίας» ή «αγάπης». Σύμφωνα με την Τάικ, η ορμόνη αυτή μειώνει το στρες και βελτιώνει τη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος.
Η αγάπη μειώνει με φυσικό τρόπο τα συναισθήματα του πόνου. Μελέτη του Πανεπιστημίου του Στάνφορντ εξέθεσε μια ομάδα συμμετεχόντων σε μέτρια επίπεδα θερμικού πόνου, ενώ τους έδειχνε φωτογραφίες των ρομαντικών τους συντρόφων. Η ομάδα αυτή ανέφερε σημαντικά χαμηλότερο πόνο από εκείνους που είτε τους έδειχναν μια φωτογραφία ενός απλού γνωστού είτε τους πρότειναν να κατευθύνουν τη σκέψη τους σε συγκεκριμένα πράγματα για αντιπερισπασμό – όπως «σκέψου όσο το δυνατόν περισσότερα αθλήματα που δεν χρησιμοποιούν μπάλα».
Το κάλεσμα της καρδιάς
Η καρδιά αναγνωρίζεται παγκοσμίως ως σύμβολο της αγάπης, και όπως είναι λογικό, η αγάπη επηρεάζει σημαντικά την ίδια την καρδιά.
Μελέτη που υπέβαλε σε 10.000 άνδρες την ερώτηση «Σας δείχνει η σύζυγός σας την αγάπη της;» διαπίστωσε ότι όσοι απάντησαν «ναι» είχαν 50% χαμηλότερο ποσοστό στηθάγχης ή πόνων στο στήθος, ακόμα και άνδρες με παράγοντες υψηλού κινδύνου, όπως η υψηλή χοληστερόλη και ο διαβήτης.
Σε 10.000 άνδρες που συμμετείχαν σε μελέτη τέθηκε η ερώτηση «Σας δείχνει η γυναίκα σας την αγάπη της;» και διαπιστώθηκε ότι όσοι απάντησαν «ναι» είχαν 50% χαμηλότερο ποσοστό στηθάγχης. (Γράφημα: The Epoch Times)
«Η αγάπη θεραπεύει την καρδιά και εμπνέει ειρήνη, αρμονία και ηρεμία», δήλωσε η Τάικ, η οποία προσεγγίζει την υγεία της καρδιάς ολιστικά. Για μία υγιή καρδιά, πρέπει να φροντίζουμε να την τροφοδοτούμε με θετικά συναισθήματα.
Πράγματι, η αγάπη επηρεάζει άμεσα τον τρόπο με τον οποίο λειτουργεί η καρδιά σας. Μελέτη του Μπροξ Γκαμπ, προικισμένου καθηγητή δημόσιας υγείας στο Falk College του Πανεπιστημίου των Συρακουσών, έδειξε ότι όταν οι άνθρωποι βρίσκονταν κοντά στους συζύγους ή τους συντρόφους τους, η αρτηριακή τους πίεση μειωνόταν. Είναι ενδιαφέρον ότι ακόμη και σε περιπτώσεις που η σχέση δεν ήταν ιδιαίτερα ευτυχισμένη, η αρτηριακή πίεση εξακολουθούσε να μειώνεται.
«Ένα από τα πιο σημαντικά συστατικά της αγάπης είναι η εμπιστοσύνη και η ασφάλεια», δήλωσε ο Γκαμπ στους Epoch Times. Οι έρευνες του ίδιου και άλλων δείχνουν ότι οι άνθρωποι αφήνουν τις άμυνές τους όταν βρίσκονται κοντά σε κάποιον που τους εμπνέει συναισθήματα άνεσης και ασφάλειας. Αυτή η μειωμένη επαγρύπνηση σημαίνει ότι οι άνθρωποι δεν αντιδρούν έντονα όταν εμφανίζονται στρεσογόνοι παράγοντες – όπως όταν χτυπάει μια πόρτα, λαμβάνονται άσχημα νέα ή συμβαίνει κάτι δυσάρεστο. Αυτή η ρυθμιστική ποιότητα οδηγεί σε καλύτερη λειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος και λιγότερες καρδιακές νόσους, δήλωσε ο Γκαμπ.
Απουσίᾳ της αγάπης
Όσο ανακουφιστική και θεραπευτική είναι η ύπαρξη της αγάπης τόσο οδυνηρή είναι η απουσία της – ακόμη και καταστροφική.
Το 2005, μια ομάδα ερευνητών γιατρών από το Πανεπιστήμιο Τζονς Χόπκινς συνέταξε μια μελέτη σχετικά με μια καρδιακή πάθηση γνωστή ως καρδιομυοπάθεια που προκαλείται από το στρες, γνωστή και ως σύνδρομο ραγισμένης καρδιάς – ένα παρατσούκλι για το οποίο οι επαγγελματίες της ιατρικής δεν έχουν αντίρρηση.
Η καρδιομυοπάθεια που προκαλείται από το στρες εμφανίζεται όταν οι άνθρωποι – κυρίως γυναίκες ηλικίας άνω των 65 ετών – υποστούν ξαφνικό οξύ συναισθηματικό στρες. Αυτό μπορεί να προκληθεί από τνο θάνατο ενός αγαπημένου προσώπου, τη διάλυση μιας σχέσης ή κάποιο άλλο οδυνηρό γεγονός.
Η έρευνα αποκαλύπτει ότι αυτές οι «ραγισμένες καρδιές» συχνά εμφανίζουν αυξημένη και διογκωμένη αριστερή κοιλία. Αν και η κατάσταση αυτή μπορεί να οδηγήσει σε δυσμενή αποτελέσματα, ακόμη και θανατηφόρα, είναι συνήθως αναστρέψιμη με την κατάλληλη φροντίδα, καθώς ο προσβεβλημένος καρδιακός μυς παραμένει βιώσιμος και ικανός για ανάκαμψη.
Οι πίνακες Α και Β δείχνουν ότι κατά τη διάρκεια του συνδρόμου ραγισμένης καρδιάς, τμήματα της καρδιάς σταματούν να συστέλλονται, αλλά παραμένουν βιώσιμα. Ο πίνακας Γ επιβεβαιώνει ότι ο καρδιακός μυς σε αυτές τις περιοχές είναι υγιής και μπορεί να ανακάμψει. Ο πίνακας Δ, για λόγους σύγκρισης, καταδεικνύει μόνιμη βλάβη στον καρδιακό μυ από καρδιακή προσβολή.
Ο Τρούονγκ Νγκουγέν, μαιευτήρας και γυναικολόγος, δήλωσε ότι πιστεύει ότι η αγάπη πρέπει να βρίσκεται στο επίκεντρο της ιατρικής πρακτικής. Το «μην κάνεις κακό» δεν αρκεί, είπε, προτείνοντας ότι το ιατρικό προσωπικό θα πρέπει να φροντίζει πραγματικά τους ασθενείς με την αγάπη και την προσοχή που θα έδειχνε στους φίλους ή την οικογένειά του. Δήλωσε στην Epoch Times ότι δεν χρειάζεται να ψάξει κανείς μακριά για να διαπιστώσει την απουσία φροντίδας στην ιατρική, καθώς τα ιατρικά λάθη αποτελούν την τρίτη κύρια αιτία θανάτου στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η επίδειξη αγάπης προς τους ασθενείς προάγει την ασφάλεια και την υγεία τους, καθώς καλλιεργεί μια θετική νοοτροπία που μπορεί να τους βοηθήσει να θεραπευτούν.
Επιπλέον, πολλές σύγχρονες θεραπείες έχουν περιορισμούς και εκεί είναι που η πνευματικότητα ή η πίστη στον Θεό μπορεί να είναι χρήσιμη, είπε. Όπως επεσήμανε, αυτή η «παρέμβαση» δεν έχει αρνητικές παρενέργειες.
Η αγάπη ως συναίσθημα και παρέμβαση δεν χρειάζεται να προέρχεται από ένα μόνο άτομο. Πολλοί άνθρωποι αισθάνονται μια ανώτερη ή υπερβατική αγάπη, που συνήθως συνδέεται με θρησκευτικές εμπειρίες. Μια μελέτη του Τζεφ Λέβιν στο Πανεπιστήμιο Μπέιλορ εξέτασε την έννοια της θρησκευτικής αγάπης, που ορίζεται ως το αίσθημα ότι αγαπάς ή ότι αγαπιέσαι από τον Θεό. Τα ευρήματα έδειξαν σημαντική συσχέτιση μεταξύ της αντιλαμβανόμενης θεϊκής αγάπης και των αυτοαναφερόμενων αξιολογήσεων της υγείας.
Η μυστικιστική πλευρά της αγάπης
Ενώ οι φυσιολογικές επιδράσεις της αγάπης – όπως η απελευθέρωση ωκυτοκίνης και η μείωση του πόνου – αναγνωρίζονται από την επιστήμη, παραμένει ακόμη μια αινιγματική πλευρά σε αυτό το αίσθημα.
Οι άνθρωποι συχνά βιώνουν τηλεσωματικά γεγονότα, κατά τα οποία φαίνεται να μοιράζονται σωματικές αισθήσεις ή συναισθήματα με εκείνους που είναι συναισθηματικά κοντά τους – ή με εκείνους που αγαπούν – παρά την οποιαδήποτε χιλιομετρική απόσταση.
Το βιβλίο «Οδηγός για τα ανεξήγητα φαινόμενα» των Μπομπ Ρίκαρντ και Τζον Μίτσελ αναφέρει την περίπτωση του Χιου Πέρκινς, ενός νεαρού που είχε περιστέρια. Όταν αρρώστησε σοβαρά, ο Πέρκινς μεταφέρθηκε εσπευσμένα σε νοσοκομείο 105 μίλια μακριά για επείγουσα χειρουργική επέμβαση.
Ενώ ήταν στην ανάρρωση, άκουσε ένα χτύπημα στο παράθυρό του εν μέσω μιας σφοδρής χιονοθύελλας. Όταν η νοσοκόμα άνοιξε το παράθυρο, ένα περιστέρι πέταξε μέσα και προσγειώθηκε στο στήθος του Πέρκινς. Ήταν ένα από τα πουλιά του, το οποίο αναγνωρίστηκε από μια ταινία στο πόδι του με την ένδειξη «167». Το περιστέρι δεν είχε πάει ποτέ στο νοσοκομείο και δεν μπορούσε να γνωρίζει πού βρισκόταν ο Πέρκινς.
Μία περίπτωση που αναφέρεται στο βιβλίο «Νέες κατευθύνσεις στην παραψυχολογική έρευνα, παραψυχολογικές μονογραφίες αριθ. 4» του Τζόζεφ Χ. Ρας είναι εξίσου συναρπαστική. Αφορά μία μητέρα η οποία, ενώ έγραφε ένα γράμμα στην κόρη της που έλειπε στο κολέγιο, ένιωσε ξαφνικά ένα έντονο κάψιμο στο δεξί της χέρι. Ο πόνος ήταν τόσο δυνατός που αναγκάστηκε να σταματήσει να γράφει.
Λιγότερο από μία ώρα αργότερα, έλαβε ένα τηλεφώνημα που την ενημέρωνε ότι η κόρη της είχε υποστεί χημικό έγκαυμα σε ατύχημα στο εργαστήριο – ένα έγκαυμα στο δεξί της χέρι. Η ιδιαιτερότητα και η χρονική στιγμή του τραυματισμού καθιστούν δύσκολη την απόρριψή του ως απλή σύμπτωση.
Αυτές οι εμπειρίες φαίνεται να ακολουθούν ένα μοτίβο: συμβαίνουν συχνότερα μεταξύ ανθρώπων με βαθύτατους συναισθηματικούς δεσμούς – γονέων και παιδιών, αδελφών, συζύγων, φίλων, ακόμη και ανθρώπων και των κατοικίδιων ζώων τους. Επιπλέον, δεν δεσμεύονται από τον φυσικό χώρο.
Ο Δρ Λάρρυ Ντόσσεϋ, γιατρός και συγγραφέας που συνδυάζει την ιατρική και την πνευματικότητα, σημείωσε σε άρθρο του στο περιοδικό Explore, το 2019, ότι το φαινόμενο αυτό αντικατοπτρίζει αυτό που παρατηρούν οι φυσικοί στην κβαντική διεμπλοκή, κατά την οποία τα σωματίδια παραμένουν συνδεδεμένα σε τεράστιες αποστάσεις. Όταν το ένα σωματίδιο αλλάζει, το άλλο αντιδρά ακαριαία, σαν να είναι μέρος του ίδιου συστήματος.
Ο συντονισμός προσφέρει μια άλλη πιθανή εξήγηση. Στη φυσική, ο συντονισμός εμφανίζεται όταν δύο συστήματα που δονούνται στην ίδια συχνότητα ενισχύουν το ένα τα αποτελέσματα του άλλου – όπως η φωνή ενός τραγουδιστή που θρυμματίζει το κρύσταλλο όταν συντονίζεται με τη συχνότητα δόνησής του.
Η αρχή αυτή υπερβαίνει τα αντικείμενα. Όταν δύο άνθρωποι είναι βαθιά συνδεδεμένοι, τα συναισθήματα και οι σκέψεις τους μπορεί να ευθυγραμμιστούν σε έναν παρόμοιο συντονισμό, ενισχύοντας και εντείνοντας τις εμπειρίες του καθένα.
Πειράματα που χρησιμοποιούν μηχανές που δημιουργούν τυχαία γεγονότα και συσκευές σχεδιασμένες να παράγουν απρόβλεπτα αποτελέσματα, όπως το να ρίχνουν επανειλημμένα ένα νόμισμα, υποδηλώνουν ότι οι συναισθηματικοί δεσμοί μπορεί να επηρεάζουν τον τρόπο λειτουργίας τους. Όταν τα συναισθηματικά δεμένα ζευγάρια εστιάζουν μαζί σε αυτές τις μηχανές, τα αποτελέσματα γίνονται ελαφρώς λιγότερο τυχαία.
Οι ιδέες αυτές δεν είναι καινούργιες. Σε όλους τους πολιτισμούς, τις θρησκείες και τις παραδόσεις, η αγάπη θεωρείται ως μια ενοποιητική ενέργεια που υπερβαίνει και συνδέει τα άτομα.
Ο Δρ Αλεξάντερ βίωσε τη δύναμη της αγάπης κατά τη διάρκεια της επιθανάτιας εμπειρίας του. Εξήγησε ότι αισθάνθηκε μια τεράστια διασύνδεση – μια υποκείμενη πραγματικότητα στην οποία ο διαχωρισμός είναι μια ψευδαίσθηση.
«Με την παρουσία της αγάπης, κατάλαβα ότι είμαστε όλοι ένα», είπε. «Οι διαχωρισμοί που αντιλαμβανόμαστε στη ζωή – μεταξύ εαυτού και άλλων, νου και σώματος – εξαφανίζονται.»
Η αγάπη στην πράξη
«Η αγάπη είναι πραγματικά το καλύτερο φάρμακο», είπε η Τάικ. Πώς μπορούμε λοιπόν να την αξιοποιήσουμε;
«Πρέπει να ξεκινήσουμε από την πηγή – τον εαυτό μας». Η αγάπη για τον εαυτό μας και η φροντίδα του εαυτού μας είναι τα πρώτα βήματα προς τα εμπρός, είπε.
Πρότεινε να συμπεριφέρεστε στον εαυτό σας όπως θα κάνατε σε έναν αγαπημένο φίλο – αφήνοντας χώρο για λάθη, εξασκώντας την αυτοσυγχώρεση και δείχνοντας στον εαυτό σας την καλοσύνη που θα προσφέρατε στους άλλους. Όταν αντιμετωπίζετε αποτυχίες, μην κατηγορήσετε τον εαυτό σας, καθώς αυτό συνδέεται με το άγχος, την κατάθλιψη και την ντροπή. Αντί να αναρωτιέστε τι πρόβλημα υπάρχει με εσάς, ανατοποθετηθείτε: «Αυτή είναι μια ευκαιρία να μάθω κάτι» ή «Εξελίσσομαι μέσα από αυτή την πρόκληση».
Χρησιμοποιήστε την επιβεβαίωση: σκεφτείτε ότι «αξίζετε» ή ότι «είστε μοναδικά απαραίτητος σε αυτόν τον κόσμο». Συνδυάστε αυτή την πρακτική με ένα ημερολόγιο ευγνωμοσύνης, σημειώνοντας ένα πράγμα που εκτιμάτε στον εαυτό σας κάθε μέρα. Με την πάροδο του χρόνου, θα οικοδομήσετε μια ανθεκτική, θετική αυτοεικόνα.
(Γράφημα: The Epoch Times)
Η αγάπη για τους άλλους, όπως δείχνουν οι έρευνες, είναι καλλιεργήσιμη. Μελέτη στο περιοδικό Mental Health, Religion & Culture διαπίστωσε ότι όταν τα άτομα επαναλαμβάνουν σιωπηλά μια φράση που ενσαρκώνει την αγάπη και την υπομονή, όπως «αγάπα τον πλησίον σου όπως τον εαυτό σου», καλλιεργούν τη συμπονετική αγάπη. Επιπλέον, η εξάσκηση της ανιδιοτέλειας και οι πράξεις καλοσύνης ενισχύουν την ικανότητά μας να ενεργούμε από αγάπη και όχι από εγωισμό, σύμφωνα με τη μελέτη.
Ο Δρ Αλεξάντερ είπε ότι το σύμπαν είναι χτισμένο πάνω στην αγάπη και ότι μπορούμε να ευθυγραμμιστούμε με αυτήν. Απλές πράξεις, όπως το περπάτημα στη φύση ή η προσφορά βοήθειας σε άλλους, δυναμώνουν την αγάπη. Συνέστησε ιδιαίτερα την καλλιέργεια της αγάπης μεταξύ γονέων και παιδιών, καθώς αυτή η σχέση αντανακλά και προάγει την άνευ όρων φύση της αγάπης.
Ως γιατρός που προωθεί την αγάπη, ο Λάρρυ Ντόσσεϋ επισημαίνει ότι η επιστήμη δεν μπορεί να ορίσει αυτό το αίσθημα, παραθέτοντας τον Καρλ Γιουνγκ, τον διάσημο ψυχίατρο: «Σε όλη την ιατρική μου εμπειρία, καθώς και στη δική μου ζωή, έχω έρθει ξανά και ξανά αντιμέτωπος με το μυστήριο της αγάπης και ποτέ δεν κατάφερα να εξηγήσω τι είναι».
«Όπως ακριβώς το δάχτυλο που δείχνει το φεγγάρι δεν είναι το φεγγάρι, έτσι και όλες οι επιστημονικές εργασίες και οι συλλογισμοί μας δεν θα μπορέσουν ποτέ να συλλάβουν πραγματικά την αγάπη», δήλωσε ο Ντόσσεϋ. «Όσο περισσότερο την ερευνούμε τόσο πιο βαθύ γίνεται το μυστήριο.»
Σημείωση του συγγραφέα: Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις στην κοινωνία, την ιατρική και το εργασιακό πεδίο. Το παραπάνω άρθρο αποτελεί σύνθεση εμπειριών συναδέλφων μας και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου. Οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές που παρουσιάζονται σε αυτήν είναι πραγματικές. Προστιθέμενα στις αυξανόμενες υποχρεώσεις, τις εξελίξεις της κοινωνίας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό τους, τα ηθικά διλήμματα και τα ζητήματα αυθεντικότητας επιβαρύνουν και δοκιμάζουν περαιτέρω τον σύγχρονο άνθρωπο. Πιστεύουμε ότι η αλήθεια θα σας απελευθερώσει πραγματικά!
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις των συγγραφέων και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Ορισμένοι υποστηρικτές αφιέρωσαν την 25η Απριλίου ως Ημέρα Ευαισθητοποίησης για τη Γονεϊκή Αποξένωση στον Καναδά και τις Ηνωμένες Πολιτείες, με την ελπίδα να αυξηθεί η ενημέρωση γύρω από το ζήτημα και να μπορέσουν οι γονείς που το βιώνουν να το αναγνωρίσουν έγκαιρα.
Ο όρος «γονεϊκή αποξένωση» περιγράφει τη διαδικασία κατά την οποία ένα παιδί απορρίπτει τη σχέση με έναν γονέα ως αποτέλεσμα ψυχολογικής χειραγώγησης από τον άλλον γονέα. Το φαινόμενο εμφανίζεται συχνά σε περιπτώσεις διαζυγίου, χωρισμού ή διενέξεων για την επιμέλεια, όταν ένας γονέας επιχειρεί να καταστρέψει τη σχέση του παιδιού με τον άλλον.
Το επιστημονικό σώμα της ψυχιατρικής δεν έχει αναγνωρίσει τη γονεϊκή αποξένωση ως ψυχική διαταραχή. Η Αμερικανική Ψυχιατρική Εταιρεία έχει επανειλημμένα αρνηθεί να την εντάξει στο επίσημο διαγνωστικό της εγχειρίδιο. Παρόλα αυτά, τα δικαστήρια των ΗΠΑ αναγνωρίζουν την πρακτική της χειραγώγησης παιδιών κατά ενός γονέα, υπό την προϋπόθεση επαρκών αποδεικτικών στοιχείων.
Ορισμένοι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι η γονεϊκή αποξένωση εξελίσσεται σε αναδυόμενο πεδίο μελέτης και, σε ακραίες περιπτώσεις, μπορεί να χαρακτηριστεί ακόμη και ως μορφή ψυχολογικής κακοποίησης ανηλίκου. Έρευνες εκτιμούν ότι περίπου 10 εκατομμύρια γονείς στη Βόρεια Αμερική βιώνουν σοβαρές μορφές αποξένωσης από τα παιδιά τους. Σε μελέτη που δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Children and Youth Services Review, υπολογίστηκε ότι πάνω από 22 εκατομμύρια ενήλικες στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υπάρξει στόχοι γονεϊκής αποξένωσης.
Η Σαντέλ Κοβάσεβιτς, μητέρα από το Κάλγκαρι, ανέφερε ότι έχει βιώσει τη γονεϊκή αποξένωση και από τις δύο πλευρές — τόσο ως παιδί όσο και ως γονέας — και προσπαθεί να μοιραστεί την εμπειρία της μέσω podcast (ηχογραφημένων διαδικτυακών εκπομπών) και ιστολογίων, με στόχο να βοηθήσει άλλους. Η ίδια παραδέχθηκε ότι συνειδητοποίησε πλήρως τι είχε βιώσει ως παιδί μόνο όταν έχασε τη συστηματική επαφή με τα δικά της παιδιά.
Όπως είπε, εκείνη και η δίδυμη αδελφή της αποξενώθηκαν από τον πατέρα τους από την ηλικία των τριών ετών, εξαιτίας της μητέρας τους. Η Κοβάσεβιτς ανέφερε ότι μεγάλωσε ακούγοντας αρνητικά σχόλια για τον πατέρα της και περιέγραψε ένα μόνιμο κενό στην καρδιά της, το οποίο ένιωθε εντονότερα σε εορταστικές περιόδους, χωρίς να καταλαβαίνει τότε την αιτία.
Όταν αργότερα βίωσε την απομάκρυνση από τις δικές της κόρες, που μετακόμισαν στο Γουίνιπεγκ, συνειδητοποίησε τη σύνδεση με το προσωπικό της παρελθόν. Η εικόνα του πατέρα της ήρθε αυθόρμητα στο μυαλό της και, όπως σημείωσε, κατάλαβε ότι βίωνε μια επανάληψη όσων είχε ζήσει ως παιδί.
Η εμπειρία της Κοβάσεβιτς περιγράφεται ως «ένα αρκετά συνηθισμένο μοτίβο», σύμφωνα με την Κριστίν Τζιανκάρλο, λέκτορα, συγγραφέα και ερευνήτρια του Mount Royal University, η οποία μίλησε στην Epoch Times. Η Τζιανκάρλο εξήγησε ότι όσοι έχουν βιώσει τη γονεϊκή αποξένωση στην παιδική ηλικία, τείνουν είτε να αποξενωθούν από τα δικά τους παιδιά είτε να συνάψουν σχέσεις με άτομα που ενδέχεται να γίνουν στόχοι αποξένωσης. Επεσήμανε επίσης ότι η αποξένωση μπορεί να συμβεί ακόμη και σε γονείς που είχαν δημιουργήσει αρχικά μια στενή και θετική σχέση με το παιδί τους. Αυτοί οι γονείς, παρότι ικανοί και στοργικοί, απομακρύνονται χωρίς δική τους υπαιτιότητα.
Ένας τρόπος αναγνώρισης της γονεϊκής αποξένωσης, σύμφωνα με τη Τζιανκάρλο, είναι το έντονο μίσος που εκφράζει το παιδί προς τον γονέα. Στην περίπτωση της κακοποίησης, το παιδί τείνει να εσωτερικεύει την εμπειρία, θεωρώντας ότι εκείνο ευθύνεται. Αντίθετα, στην αποξένωση το παιδί εκφράζει ξεκάθαρη αποστροφή, φτάνοντας μέχρι και στο σημείο να εύχεται το θάνατο του γονέα.
Συμφιλίωση
Η κατανόηση της γονεϊκής αποξένωσης βοήθησε την Κοβάσεβιτς να επουλώσει τα τραύματά της. Μέσα από την πίστη στο Θεό και τη μελέτη της Βίβλου, κατόρθωσε να κατανοήσει τη σημασία της συγχώρεσης. Με την επίγνωση που απέκτησε, ξανασυνδέθηκε με τον πατέρα της, τον οποίο χαρακτήρισε ως «στήριγμα» στην πορεία της να επανασυνδεθεί με τις κόρες της. Όπως ανέφερε, η εμπειρία την άλλαξε ως άνθρωπο, την έκανε πιο συνειδητή και πιο ανοιχτή στην αποδοχή και τη συγχώρεση.
Η Σαντέλ Κοβάσεβιτς έχει επανενωθεί με τον πατέρα που έχασε όταν ήταν παιδί. (Φωτογραφία: Sherri Kovacevic)
Σήμερα, η Κοβάσεβιτς είναι ξαναπαντρεμένη, έχει τέσσερα θετά παιδιά και έναν δίχρονο γιο, ο οποίος δεν έχει ακόμη γνωρίσει τις αδελφές του. Παρά το γεγονός ότι η μητέρα της εξακολουθεί να είναι μέρος της ζωής της, η επιστροφή της οικογένειας στο Γουίνιπεγκ δίνει στην Κοβάσεβιτς την ελπίδα για αποκατάσταση των δεσμών.
Τέλος, απηύθυνε μήνυμα προς άλλους γονείς που βιώνουν τη γονεϊκή αποξένωση, τονίζοντας τη σημασία της υπομονής και της ελπίδας. Συγκεκριμένα, τους παρότρυνε να μην εγκαταλείπουν τα παιδιά τους, να επικεντρώνονται στη δική τους θεραπεία και να είναι έτοιμοι να τα υποδεχθούν με ανοιχτή καρδιά όταν έρθει η στιγμή.
Το παρόν αποτελεί το τέταρτο και τελευταίο μέρος μίας σειράς άρθρων με θέμα τις επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει για να βρεθούν απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούν τη συνείδηση, την ύπαρξη και αυτό που υπάρχει παραπέρα.
Ο Δρ Έμπεν Αλεξάντερ βρισκόταν στο απόγειο της καριέρας του ως νευροχειρουργός. Με διδακτορικό στην ιατρική από το Πανεπιστήμιο Duke και ειδικότητα από το Χάρβαρντ, πίστευε ότι κατανοούσε τη συνείδηση και τον εγκέφαλο. Ωστόσο, στις 10 Νοεμβρίου 2008, μια σπάνια και σοβαρή βακτηριακή λοίμωξη έπληξε τον εγκέφαλό του, αλλάζοντας όλα όσα γνώριζε.
Έπεσε σε κώμα και επτά ημέρες αργότερα ξύπνησε σε πλήρη σωματική ανάρρωση. Ωστόσο, κατά τη διάρκεια εκείνων των επτά ημερών, το μυαλό του δεν ήταν αδρανές. Θυμάται ότι η συνείδησή του είχε μεταβεί σε μια άλλη διάσταση – ένα μέρος με σύννεφα, ακτινοβόλα όντα και αιθέρια τοπία.
«Βρισκόμουν σε ένα μέρος με σύννεφα. Μεγάλα, φουσκωτά, λευκορόδινα, που ξεχώριζαν έντονα στον βαθύ μπλε ουρανό. Πιο ψηλά από τα σύννεφα – πολύ πιο ψηλά – [πετούσαν] σμήνη από διαφανείς σφαίρες, αστραφτερά όντα που διέγραφαν τόξα στον ουρανό, αφήνοντας πίσω τους μακριές, λαμπερές γραμμές», έγραψε ο Αλεξάντερ στο βιβλίο του «Μια απόδειξη του ουρανού».
«Είδα αυτό το βασίλειο σε όλο του το μεγαλείο», αφηγήθηκε ο Aλεξάντερ κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης στην Epoch Times. «Αν και δεν ήξερα πού ήμουν ούτε καν τι ήμουν, ήμουν απολύτως σίγουρος για ένα πράγμα: αυτό το μέρος στο οποίο είχα ξαφνικά βρεθεί ήταν απολύτως πραγματικό», τόνισε.
Παρομοίως, ο Δρ Σαμ Πάρνια, ιατρός και ερευνητής, παρατήρησε ότι το 7% των ασθενών που επέστρεψαν στη ζωή είπαν ότι βρέθηκαν σε μια απόκοσμη διάσταση κατά τη διάρκεια της επιθανάτιας εμπειρίας τους – εμπειρία που οι άνθρωποι θυμούνται συνήθως πολύ καλά όταν επανέρχονται. Ο Δρ Πιμ βαν Λόμμελ, καρδιολόγος από την Ολλανδία, ανέφερε ότι το 29% των ανθρώπων που είχαν μία επιθανάτια εμπειρία περιγράφουν την είσοδο σε ένα τεράστιο, όμορφο βασίλειο πέρα από τον φυσικό μας κόσμο.
(Γράφημα: The Epoch Times)
Αυτά τα κοινά στοιχεία έχουν κινήσει το ενδιαφέρον των ειδικών σχετικά με την προέλευση της συνείδησης. Μπορεί η συνείδησή μας να συνδεθεί και να ταξιδέψει σε μια διάσταση απρόσιτη στα ανθρώπινα μάτια; Αν και οι θρήσκοι άνθρωποι λένε ότι γνωρίζουν ήδη αυτές τις απαντήσεις, οι γιατροί εξακολουθούν να ερευνούν και οι φυσικοί ισχυρίζονται ότι βρίσκονται κοντά στην απάντηση.
Πολλαπλές διαστάσεις
Οι φυσικοί αναγνωρίζουν ότι μπορεί να υπάρχουν πολλές διαστάσεις. Η σύγχρονη φυσική αποδέχεται την έννοια του πολυδιάστατου χώρου και των παράλληλων συμπάντων ως σοβαρή επιστημονική ιδέα.
Οι κορυφαίες θεωρίες περιλαμβάνουν τη θεωρία των χορδών και τη θεωρία Μ. Η θεωρία των χορδών υποστηρίζει ότι τα θεμελιώδη δομικά στοιχεία του σύμπαντος δεν είναι σωματίδια αλλά μικροσκοπικά, δονούμενα νήματα ή «χορδές».
Φανταστείτε να αναλύετε ένα μήλο. Καθώς το μεγεθύνετε, ανακαλύπτετε στρώματα δομής μέχρι τα κύτταρα, τα μόρια και τα άτομα. Οι συμβατικές θεωρίες συνήθως σταματούν στα υποατομικά σωματίδια. Η θεωρία των χορδών υποστηρίζει ότι τα απειροελάχιστα μικρά υποατομικά σωματίδια είναι στην πραγματικότητα χορδές ενέργειας που δονούνται σε διαφορετικά μοτίβα, όπως οι χορδές ενός βιολιού. Κάθε ξεχωριστή δόνηση παράγει μοναδικά σωματίδια, δημιουργώντας μια κοσμική συμφωνία που αποτελεί όλη την ύλη.
Η θεωρία των χορδών κερδίζει την εμπιστοσύνη μας επειδή παρέχει ένα πλαίσιο για την ενοποίηση των θεμελιωδών δυνάμεων της φύσης – της βαρύτητας, της ηλεκτρομαγνητικής δύναμης και της πυρηνικής δύναμης – σε μια συνεπή θεωρία. Ωστόσο, η θεωρία χορδών προϋποθέτει ένα σύμπαν με τουλάχιστον δέκα διαστάσεις ως αναπόσπαστο στοιχείο της διατύπωσης και της μαθηματικής της συνέπειας.
Η θεωρία Μ είναι μια έννοια της φυσικής που συνδυάζει διαφορετικές θεωρίες για μικροσκοπικές χορδές, οι οποίες θεωρείται ότι αποτελούν τον ιστό του σύμπαντος. Προτείνει έντεκα διαστάσεις αντί των τεσσάρων που βιώνουμε (τρεις διαστάσεις του χώρου – πλάτος, ύψος και βάθος – και μία του χρόνου), επιδιώκοντας να εξηγήσει πώς οι δυνάμεις της φύσης, συμπεριλαμβανομένης της βαρύτητας, λειτουργούν μαζί σε ένα ενιαίο πλαίσιο, καθιστώντας την μια πιθανή «θεωρία των πάντων».
Ενώ και οι δύο αυτές θεωρίες είναι κομψά, μαθηματικά πλαίσια που βοηθούν στην εξήγηση ορισμένων πτυχών της σωματιδιακής φυσικής και της βαρύτητας, δεν έχουν εμπειρικά επαληθεύσιμες προβλέψεις.
Παρ’ όλα αυτά, στο σύνολό τους, τα φαινόμενα αυτά ανοίγουν την πόρτα στην ιδέα των πολλαπλών διαστάσεων: άλλες διαστάσεις, αν και αόρατες, μπορεί να υπάρχουν ταυτόχρονα ανάμεσά μας.
Έξω από τον «πίνακα»
Ο Τζον Μπερκ, ο οποίος έχει πτυχίο μηχανικού και είναι συγγραφέας πολλών βιβλίων σχετικά με τις επιθανάτιες εμπειρίες, προσέφερε μια αναλογία: φανταστείτε ότι ζούμε μέσα σε έναν επίπεδο, δισδιάστατο ασπρόμαυρο πίνακα. Σε ένα τέτοιο σενάριο, θα βιώναμε μόνο το μήκος και το πλάτος – πάνω και κάτω και από άκρη σε άκρη – αλλά όχι το βάθος.
«Δεν θα μπορούσαμε καν να το συλλάβουμε», είπε στην Epoch Times σε συνέντευξή του.
Ο Μπερκ πρότεινε ότι οι επιθανάτιες εμπειρίες μπορεί να είναι σαν η δισδιάστατη συνείδησή μας να ξεκολλάει από αυτόν τον επίπεδο πίνακα και να εισέρχεται σε έναν τρισδιάστατο κόσμο, ένα βασίλειο που πάντα υπήρχε, πέρα από την αντίληψή μας. Από αυτή τη νέα οπτική γωνία, θα μπορούσαμε να κατανοήσουμε τον επίπεδο κόσμο μας ως μέρος μιας μεγαλύτερης διαστατικής πραγματικότητας.
Όταν η συνείδησή μας εγκαταλείπει το σώμα, είναι πιθανό να εισέλθει σε αυτούς τους ευρύτερους, πολυδιάστατους χώρους, δήλωσε στην Epoch Times ο Μιχαήλ Πραβίκα, ο οποίος έχει διδακτορικό στη φυσική συμπυκνωμένης ύλης από το Πανεπιστήμιο του Χάρβαρντ και είναι καθηγητής στο Πανεπιστήμιο της Νεβάδα στο Λας Βέγκας.
Η σήραγγα
Τα άτομα που είχαν μία επιθανάτια εμπειρία συχνά περιγράφουν ότι περνούν μέσα από κάτι που μοιάζει με σήραγγα φωτεινή στην άκρη, πριν εισέλθουν στην άλλη διάσταση.
Ο Νεντ Ντόχερτυ, πρώην διευθυντής της Διεθνούς Ένωσης για τη Μελέτη Επιθανάτιων Εμπειριών, έγραψε για την προσωπική του εμπειρία σε αυτή τη σήραγγα στο βιβλίο του «Fast Lane to Heaven» («Ο γρήγορος δρόμος για τον Παράδεισο»). Σε αυτό εξηγεί ότι αφού έχασε τη φυσική του συνείδηση, τον τράβηξε μια τεράστια σήραγγα. Στο μακρινό άνοιγμα της σήραγγας, είδε ένα άλλο σύμπαν.
«Αναλογίστηκα τον σκοπό της σήραγγας. Φαινόταν να εκτείνεται από τη Γη στο σύμπαν σε μια απόσταση που μετριέται σε έτη φωτός», έγραψε ο Ντόχερτυ.
Είναι ενδιαφέρον ότι οι σήραγγες που περιγράφουν οι άνθρωποι που είχαν επιθανάτιες εμπειρίες παρουσιάζουν εκπληκτική ομοιότητα με μια έννοια που διερευνάται στη θεωρία των χορδών: τις ‘σκουληκότρυπες‘ που συνδέουν διαφορετικές διαστάσεις.
Επιπλέον, όπως συζητήθηκε στο α΄ μέρος αυτής της σειράς, ο φυσικός Ρότζερ Πένροουζ και ο αναισθησιολόγος Στούαρτ Χάμεροφ πρότειναν ότι οι μικροσωληνίσκοι στον εγκέφαλο μπορεί να χρησιμεύουν ως κβαντικοί δέκτες της συνείδησης. Αυτοί οι μικροσωληνίσκοι έχουν επίσης μια μοναδική δομή, παρόμοια με αυτή των πραγμάτων που μοιάζουν με σήραγγες.
(Γράφημα: The Epoch Times)
Σε μελέτη του 2022, που δημοσιεύθηκε στα Annals of the New York Academy of Sciences, ο Σαμ Πάρνια και μια ομάδα ιατρικών εμπειρογνωμόνων από διακεκριμένα πανεπιστήμια παρείχαν την πρώτη ολοκληρωμένη ιατρική συμφωνία που τεκμηριώνει την πραγματικότητα των επιθανάτιων εμπειρίων.
Ειδικότερα, η ομάδα προσδιόρισε τις εμπειρίες στη σήραγγα ως ένα από τα κύρια χαρακτηριστικά των επιθανάτιων εμπειριών.
Η σήραγγα, σύμφωνα με τη μελέτη, φαίνεται να παρέχει μια σύνδεση με μια άλλη διάσταση, στην οποία οι άνθρωποι βλέπουν υπέροχα, φωτεινά όντα και ξαναζούν ολόκληρη τη ζωή τους με τρόπο που δεν περιορίζεται από τον χρόνο – ένα φαινόμενο που ονομάζεται «ανασκόπηση ζωής».
Μια «ολόκληρη ζωή» έξω από τον χρόνο
Από τις 617 επιθανάτιες εμπειρίες που συλλέχθηκαν από το Ίδρυμα Έρευνας για τις Επιθανάτιες Εμπειρίες, που δημοσιεύθηκε σε μελέτη του 2014, το 14% των ατόμων που είχαν μία επιθανάτια εμπειρία είδαν τη ζωή τους, σαν να βλέπουν μία στερεοσκοπική ταινία.
Συνολικά, το 50% των επιζώντων με επιθανάτια εμπειρία από τον σεισμό της Τανγκσάν, το 1976, στην Κίνα, ανέφεραν ότι είδαν τη ζωή τους.
Σύμφωνα με τον Μπέρναρντ Καρ, ομότιμο καθηγητή μαθηματικών και αστρονομίας στο Πανεπιστήμιο Queen Mary του Λονδίνου, πολλά στοιχεία των επιθανάτιων εμπειριών, όπως το φαινόμενο της σήραγγας, το έντονο φως και η ανασκόπηση, ευθυγραμμίζονται με την ιδέα της μετάβασης ή της αλληλεπίδρασης με ανώτερες διαστάσεις. Ερμηνεύει αυτές τις εμπειρίες όχι ως παραισθήσεις ή εγκεφαλικά φαινόμενα, αλλά ως ματιές στην αληθινή, πολυδιάστατη φύση της πραγματικότητας.
Στο βιβλίο του «Αποδείξεις της μεταθανάτιας ζωής» ο Δρ Τζέφρυ Λονγκ, εν ενεργεία ογκολόγος ακτινοβολίας και ερευνητής που μελετά τις επιθανάτιες εμπειρίες για περισσότερα από 25 χρόνια, κατέγραψε την περίπτωση ενός άνδρα ονόματι Ρότζερ, ο οποίος επιστρέφοντας από το Κεμπέκ είχε μια εξωσωματική εμπειρία, μετά από ένα τροχαίο δυστύχημα.
«Άρχισα να βλέπω ολόκληρη τη ζωή μου να ξεδιπλώνεται μπροστά μου σαν ταινία που προβάλλεται σε οθόνη, από τη βρεφική ηλικία μέχρι την ενήλικη ζωή. Ήταν τόσο αληθινό!», θυμάται ο Ρότζερ.
Είπε ότι η εμπειρία ήταν πιο ρεαλιστική από μια τρισδιάστατη ταινία, καθώς μπορούσε να νιώσει τα συναισθήματα των ανθρώπων τους οποίους συνάντησε μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια, καθώς και τα καλά ή άσχημα συναισθήματα που τους προκάλεσε.
Όσοι βλέπουν τη ζωή τους να περνά μπροστά από τα μάτια τους κατά τη διάρκεια μιας επιθανάτιας εμπειρίας, την αφηγούνται με μια βαθιά αίσθηση ρεαλισμού. Ξεχασμένα από καιρό γεγονότα βιώνονται εκ νέου, συνοδευόμενα από μια βαθιά κατανόηση των σκέψεων και των συναισθημάτων των άλλων κατά τη διάρκεια όλων των παρελθοντικών αλληλεπιδράσεων.
Σύμφωνα με μελέτη που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Missouri Medicine, οι ανασκοπήσεις ζωής είναι σταθερά ακριβείς.
Επιπλέον, φαίνεται να συμβαίνουν σε μια διάσταση όπου όλα τα γεγονότα καταγράφονται στο σύνολό τους και ο χρόνος λειτουργεί διαφορετικά, επιτρέποντας στο άτομο να επανεξετάσει ολόκληρη τη ζωή του άμεσα.
Το βιβλίο «Μαθήματα από το φως», με συγγραφέα τον Κέννεθ Ρινγκ, ομότιμο καθηγητή ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο του Κονέκτικατ, ο οποίος δημοσίευσε σχεδόν 100 εργασίες σχετικά με τις επιθανάτιες εμπειρίες, κατέγραψε την περίπτωση ενός άνδρα που ανέφερε ότι ξαναέζησε κάθε γεγονός των 22 χρόνων της ζωής του.
«Η φωτεινότητα μού έδειξε κάθε δευτερόλεπτο όλων αυτών των ετών, με εξαιρετικές λεπτομέρειες, σε αυτό που φαινόταν να είναι μόνο μια στιγμή», είπε.
«Είναι μια αναβίωση των γεγονότων, όχι απλώς μια ανάμνηση των γεγονότων», δήλωσε ο Αλεξάντερ. Ο ίδιος εξηγεί ότι κατά τη διάρκεια της ανασκόπησης της ζωής σας, αν είχατε ενεργήσει εγωιστικά απέναντι στους άλλους κατά τη διάρκεια της ζωής σας, θα βιώσετε ξανά αυτά τα γεγονότα, αλλά τώρα από τη σκοπιά των ανθρώπων που βίωσαν τον πόνο.
Πιστεύει ότι από εδώ προέρχεται η έννοια της «κόλασης» – εκείνοι που προκάλεσαν πόνο και δυστυχία κατά τη διάρκεια της ζωής τους θα πρέπει να αντιμετωπίσουν και να βιώσουν τον ίδιο πόνο κατά τη διάρκεια της ανασκόπησης της ζωής τους. Αυτό πρέπει να ωθήσει τους ανθρώπους να συνειδητοποιήσουν ότι «είμαστε πραγματικά όλοι μαζί και πρέπει να φροντίζουμε ο ένας τον άλλον και να τα πηγαίνουμε καλά», είπε.
Αναμνήσεις πριν από τη γέννηση
Καθώς οι επιθανάτιες εμπειρίες εμπεριέχουν ενδείξεις για άλλες διαστάσεις, οι μελέτες σχετικά με τις αναμνήσεις πριν από τη γέννηση έχουν επίσης δώσει ενδιαφέρουσες πληροφορίες.
Ο Δρ Ακίρα Ικεγκάβα είναι μαιευτήρας-γυναικολόγος στην Ιαπωνία. Μεταξύ 2002-2003, εξέτασε 3.061 ζευγάρια γονέων και παιδιών στο Ναγκάνο της Ιαπωνίας. Η έρευνά του σχετικά με τις προγεννητικές αναμνήσεις είχε ως στόχο την παροχή κατευθυντήριων γραμμών για την προγεννητική φροντίδα και εκπαίδευση. Κατά τη διάρκεια των ερευνών του, πήρε συνεντεύξεις από πολλά παιδιά και γονείς από όλη την Ιαπωνία, συλλέγοντας αναμνήσεις από την προγεννητική περίοδο. Ανακάλυψε ότι το 33% των παιδιών που έδωσαν συνέντευξη θυμόντουσαν ότι βρίσκονταν στη μήτρα πριν από τη γέννησή τους, ενώ το 20,7% θυμόντουσαν την εμπειρία της γέννησής τους. Τα περισσότερα παιδιά που θυμόντουσαν ήταν ηλικίας 2-3 ετών, με τις αναμνήσεις να ξεθωριάζουν στις μεγαλύτερες ηλικίες, ενώ παιδιά άνω των 6 ετών δεν είχαν σχεδόν καμία ανάμνηση.
Προς έκπληξή του, ένα επαναλαμβανόμενο θέμα των προγεννητικών αναμνήσεων ήταν ότι τα παιδιά περιέγραφαν ότι προέρχονταν από ένα μέρος «πάνω από τα πολύχρωμα σύννεφα», όπου συνυπήρχαν με αγγέλους και νεράιδες.
Ο Ικεγκάβα κατέγραψε αυτά τα ευρήματα στα βιβλία της έρευνάς του, όπως το «Όταν βλέπω τη μαμά μου στα σύννεφα».
Τα παιδιά θυμόντουσαν ότι βρίσκονταν σε ένα σύννεφο σε μια ανώτερη διάσταση, μαζί με αγγέλους και νεράιδες. Όταν έβρισκαν τις μητέρες τους, άφηναν τα σύννεφα και πετούσαν στη μήτρα εκείνων των γυναικών.
Για παράδειγμα, ένα αγόρι ονόματι Γιουίτσι ήταν τριών ετών όταν κοίταξε μια γαμήλια φωτογραφία των γονιών του και είπε στη μαμά του: «Το έβλεπα από τον ουρανό».
Το αγόρι πρόσθεσε ότι είδε τη μαμά και τον μπαμπά του να είναι μαζί και στην παραλία τότε. Η μητέρα του επιβεβαίωσε ότι μετά τη γαμήλια τελετή είχαν πάει στην παραλία.
Ένα κορίτσι με το όνομα Νατσούμι αφηγήθηκε ότι πριν γεννηθεί, ήταν ένα από τα αγγελάκια που πετούν πάνω από τα σύννεφα, αναζητώντας τη μελλοντική τους μητέρα.
«Είμασταν έξι», είπε. «Η μαμά που είδα τότε περπατούσε στο πεζοδρόμιο φορώντας ένα σκούρο μπλε φόρεμα με λευκές πιτσιλιές». Η μαμά της Νατσούμι επιβεβαίωσε ότι όντως είχε ένα φόρεμα εγκυμοσύνης με αυτό το χρώμα και σχέδιο.
Υψηλότερες διαστάσεις
Ο Δρ Πήτερ Τ. Ουόλινγκ, από το Ιατρικό Κέντρο του Πανεπιστημίου Baylor, δήλωσε στην Epoch Times ότι για να κατανοήσουμε πραγματικά την ανθρώπινη συνείδηση, «θα πρέπει να εξετάσουμε τις υψηλότερες διαστάσεις».
Παρομοίως, ο Πραβίκα υποστηρίζει επίσης την ιδέα ότι η εξέταση υψηλότερων διαστάσεων είναι ένας λογικός τρόπος για να κατανοήσουμε τη συνείδηση.
«Μπορώ να εξηγήσω σχεδόν τα πάντα σε αυτό το σύμπαν με μία εξαίρεση, και αυτή είναι η συνείδηση». Διευκρίνισε ότι ενώ οι φυσικές αρχές μπορούν να περιγράψουν μεγάλο μέρος της πραγματικότητάς μας, αποτυγχάνουν να εξηγήσουν την ταυτόχρονη επίγνωση του παρελθόντος, του παρόντος και του μέλλοντος.
Σύμφωνα με τον Πραβίκα, μπορούμε επίσης να κατανοήσουμε την έννοια των πολλών διαστάσεων μέσω μιας άλλης προσέγγισης.
«Το μυαλό είναι η παιδική χαρά του απείρου», δήλωσε ο Πραβίκα στην Epoch Times. «Η ικανότητά μας να αντιλαμβανόμαστε υψηλότερες διαστάσεις – πέραν των τεσσάρων που βιώνουμε – υποδηλώνει την ύπαρξή τους. Αν μπορούμε να σκεφτούμε αυτές τις διαστάσεις, πιθανότατα έχουν μια βάση στην πραγματικότητα, ακόμη και αν δεν μπορούμε να τις αντιληφθούμε άμεσα.»
Ο Πραβίκα υποστηρίζει ότι μπορούμε να αντιληφθούμε την έννοια των πολλαπλών διαστάσεων μέσω διεπιστημονικών προσεγγίσεων, συμπεριλαμβανομένων των μαθηματικών, της φιλοσοφίας και του στοχασμού.
Αν και αυτό μπορεί να ακούγεται καθαρά θεωρητικό, ένας συγκεκριμένος τύπος εμπειρικής μέτρησης του εγκεφάλου υποδηλώνει τη σύνδεση μεταξύ της συνείδησης και των ανώτερων διαστάσεων.
Κύματα γάμμα
Το ηλεκτροεγκεφαλογράφημα (ΗΕΓ) του ανθρώπινου εγκεφάλου έχει πέντε κοινούς τύπους κυμάτων, από τα οποία τα κύματα γάμμα έχουν την ταχύτερη συχνότητα (έως 32-100 Hz) και το μικρότερο πλάτος.
Τα κύματα γάμμα σχετίζονται με γνωστικές λειτουργίες υψηλότερου επιπέδου, όπως η αντίληψη, η επίλυση προβλημάτων και η συνείδηση. Εμφανίζονται συχνά όταν ένα άτομο βρίσκεται σε μια ιδιαίτερα συγκεντρωμένη κατάσταση βαθιάς ψυχικής γαλήνης και ηρεμίας.
Μελέτη που δημοσιεύθηκε στο PNAS από την Τζίμο Μπόρτζιγκιν, συνεργαζόμενη καθηγήτρια στο Τμήμα Νευρολογίας της Ιατρικής Σχολής του Πανεπιστημίου του Μίσιγκαν, ανέφερε μια απροσδόκητη αύξηση των κυμάτων γάμμα στον ετοιμοθάνατο εγκέφαλο δύο ασθενών – γεγονός που συνέβη μετά την απόσυρση της αναπνευστικής τους υποστήριξης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι και οι δύο ασθενείς εμφάνισαν εκρήξεις εγκεφαλικής δραστηριότητας σε διαφορετικά μήκη κύματος σε μια συγκεκριμένη περιοχή στο πίσω μέρος του εγκεφάλου, η οποία θεωρείται απαραίτητη για τη συνειδητή μας επίγνωση.
(Γράφημα: The Epoch Times)
Ωστόσο, η προέλευση αυτών των κυμάτων γάμμα δεν μπορεί να εξηγηθεί από την εγκεφαλική δραστηριότητα, καθώς τα σώματα των ασθενών πέθαιναν και οι εγκέφαλοί τους ήταν υποξικοί – στερημένοι από οξυγόνο.
Κατά την άποψη του Δρος Αλεξάντερ, ο εγκέφαλος «λειτουργεί ως πομποδέκτης», λαμβάνοντας σήματα από μια άλλη διάσταση με την οποία συνδέεται η συνείδηση. Η έξαρση των κυμάτων γάμμα που παρατηρείται όταν οι άνθρωποι πεθαίνουν, υποδηλώνει μια αλλαγή στη διάσταση με την οποία συνδέεται η συνείδηση.
Τα κύματα γάμμα είναι συνηθισμένα σε ταλαντούχους μουσικούς, κορυφαίους αθλητές και άλλους ανθρώπους με υψηλές επιδόσεις. Μελέτες έχουν επίσης δείξει ότι όσοι κάνουν διαλογισμό για καιρό εμφανίζουν σημαντικά περισσότερα κύματα γάμμα, τα οποία κυριαρχούν στις μετρήσεις του ΗΕΓ τους.
Ωστόσο, σύμφωνα με τη θεωρία των μικροσωληναρίων του Χάμεροφ, οι πληροφορίες που σχετίζονται με τη συνείδηση μεταδίδονται από ένα κβαντικό πεδίο σε συχνότητες πολύ υψηλότερες από τις ακτίνες γάμμα (βλ. α΄μέρος).
Όλες αυτές οι αναφορές και μελέτες προσφέρουν πολύτιμες πληροφορίες για την προέλευση της συνείδησης, η οποία φαίνεται να συνδέεται στενά με έναν ανώτερο προορισμό.
Στη μελέτη του 2022 που δημοσιεύθηκε στα Χρονικά της Ακαδημίας Επιστημών της Νέας Υόρκης, εκτός από τη σήραγγα και την ανασκόπηση της ζωής, πολλοί άνθρωποι με επιθανάτιες εμπειρίες ανέφεραν ότι επέστρεφαν «στο σπίτι» – ένα μέρος που συχνά περιγράφεται ως μέρος με ουράνιες οντότητες και ουράνια τοπία.
«Επέστρεφα στην αρχή μου και στην αρχή των πάντων», ανέφερε ένας συμμετέχων στη μελέτη.
Το παρόν αποτελεί το όγδοο μέρος μίας σειράς δέκα άρθρων που δημοσίευσε η Epoch Times με τον τίτλο «Η ιατρική της αρετής». Συνδέσμους για όλα τα άρθρα της σειράς, θα βρείτε στο τέλος του παρόντος.
Στην αρχαία κινεζική λογοτεχνία υπάρχει μία ιστορία για έναν ηλικιωμένο άνδρα ονόματι Σάι Γουένγκ, ο οποίος βασιζόταν στο άλογό του για να ζήσει.
Μια μέρα, το άλογό του το έσκασε και οι γείτονες ήρθαν να εκφράσουν τη λύπη τους, λέγοντας: «Κρίμα». Ο Σάι Γουένγκ παρατήρησε ήρεμα: «Ίσως».
Λίγο αργότερα, το άλογο επέστρεψε, φέρνοντας μαζί του μια ομάδα άγριων αλόγων. Οι γείτονες τον συνεχάρησαν για την καλή του τύχη. Ο Σάι Γουένγκ απάντησε: «Ίσως».
Όταν ο γιος του προσπάθησε να ιππεύσει ένα από τα άγρια άλογα, έπεσε και έσπασε το πόδι του. Για άλλη μια φορά, οι γείτονες μαζεύτηκαν και είπαν: «Πω-πω, τι κρίμα!». Ο Σάι Γουένγκ απάντησε: «Ίσως»
Λίγο αργότερα ξέσπασε πόλεμος και όλοι οι νέοι άνδρες του χωριού επιστρατεύτηκαν για να πάνε στο μέτωπο. Λόγω του τραυματισμού του, ο γιος του Σάι Γουένγκ απαλλάχθηκε από τη στρατιωτική θητεία. Αυτή η ιστορία, που χρονολογείται από τον δεύτερο αιώνα π.Χ., ενέπνευσε το διάσημο κινεζικό ρητό «Ο Σάι Γουένγκ χάνει το άλογό του – ποιος ξέρει αν είναι ευλογία;» – στα καθ’ ημάς, ουδέν κακόν αμιγές καλού.
Το να αντιλαμβάνεται κανείς μία δυνητική θετικότητα πέρα από τις δυσκολίες της στιγμής ενσαρκώνει τη φύση της αισιοδοξίας, μιας αρετής που είναι ουσιώδης όχι μόνο για την ανάπτυξη αλλά και για την ίδια μας την υγεία.
Στάση ζωής
Ο καθηγητής ψυχολογίας στο Πανεπιστήμιο Concordia και ερευνητής προσωπικότητας Κάρστεν Βρος δήλωσε στην Epoch Times ότι η αισιοδοξία δεν είναι απλώς ένα χαρακτηριστικό αλλά στάση ζωής.
«Πρόκειται ουσιαστικά για το αν περιμένετε ότι η ζωή σας θα είναι καλή ή κακή στο μέλλον», είπε.
Τα αισιόδοξα άτομα έχουν αξιοσημείωτα λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν καταθλιπτικά συμπτώματα, ακόμη και μεταξύ των ασθενών που πάσχουν από χρόνιες ασθένειες. Αυτή η προστατευτική επίδραση εκτείνεται σε όλες τις ηλικιακές ομάδες – από τους νεότερους έως τους ηλικιωμένους.
Για παράδειγμα, η μελέτη Zutphen Elderly Study παρακολούθησε περισσότερους από 800 άνδρες για 15 χρόνια, αναλύοντας πώς ο τρόπος ζωής, η διατροφή και άλλοι παράγοντες επιδρούν στις ασθένειες και τη θνησιμότητα. Ειδικότερα, η μελέτη διαπίστωσε ότι η μεγάλη αισιοδοξία, σε σύγκριση με τη χαμηλή αισιοδοξία, σχετίζεται με 77% χαμηλότερο κίνδυνο εμφάνισης καταθλιπτικών συμπτωμάτων.
(Γράφημα: The Epoch Times)
Πιο πρόσφατες μελέτες έδωσαν παρόμοια ευρήματα. Μια μετα-ανάλυση 18 μελετών του 2024 διαπίστωσε ότι η συμμετοχή σε εκπαίδευση αισιοδοξίας, συμπεριλαμβανομένης της ενσυνειδητότητας και της ημερολογιακής καταγραφής της ευγνωμοσύνης, μείωσε τα συμπτώματα κατάθλιψης περίπου κατά ένα τρίτο. Ψυχολογικά, τα αισιόδοξα άτομα έχουν λιγότερες ακραίες αρνητικές αντιδράσεις σε στρεσογόνους παράγοντες και έτσι αναρρώνουν ταχύτερα από την κατάθλιψη.
Ως εκ τούτου, η αισιοδοξία μειώνει τα αισθήματα απελπισίας και τον αυτοκτονικό ιδεασμό.
Επιπλέον, η αισιοδοξία έχει και ένα άλλο άκρως επιθυμητό αποτέλεσμα: τη μακροζωία. Σε σύγκριση με τους απαισιόδοξους, οι αισιόδοξοι ασθενείς με καρκίνο έχουν τετραπλάσιες πιθανότητες να επιβιώσουν έναν χρόνο μετά τη διάγνωση.
Διαισθητικά, αυτό είναι λογικό – όσοι περιμένουν καλά πράγματα στη ζωή έχουν περισσότερους λόγους να συνεχίσουν να ζουν. Σε μια πρωτοποριακή εργασία που δημοσιεύθηκε στο PNAS και ανέλυσε περισσότερα από 70.000 άτομα, οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι, σε σύγκριση με τα λιγότερο αισιόδοξα άτομα, οι πιο αισιόδοξοι ζούσαν έως και 15% περισσότερο, ενώ οι πιθανότητες να επιτύχουν «εξαιρετική μακροζωία» – να ζήσουν μέχρι τα 85 ή και περισσότερο – αυξάνονταν έως και 70%.
Με άλλα λόγια, η αισιοδοξία προσθέτει σχεδόν τόσα χρόνια στη ζωή ενός ατόμου όσα και η μη εμφάνιση καρδιακής προσβολής ή διαβήτη, σύμφωνα με τους ερευνητές.
Καλλιεργώντας την αισιοδοξία
Τι διεγείρει αυτές τις βαθιές αλλαγές που παρατηρούνται στους αισιόδοξους ανθρώπους; Η κύρια υπόθεση είναι ότι οι αισιόδοξοι αντιμετωπίζουν διαφορετικά τις προκλήσεις.
Ο κος Βρος, ο οποίος έχει δημοσιεύσει πλήθος άρθρων σχετικά με την αισιοδοξία, δήλωσε ότι οι αισιόδοξοι είναι πιο πιθανό να αντιμετωπίζουν κατά μέτωπο τους στρεσογόνους παράγοντες, να επενδύουν χρόνο και ενέργεια στην αντιμετώπιση των προκλήσεων και να αναζητούν ενεργά λύσεις στα προβλήματα. Αναδιαμορφώνουν τις προκλήσεις ως ευκαιρίες – ζουν ενεργά, όχι παθητικά.
Η Σουζάν Σέγκερστρομ, καθηγήτρια και διευθύντρια του Κέντρου Έρευνας για την Υγιή Γήρανση στο Πολιτειακό Πανεπιστήμιο του Όρεγκον, δήλωσε στην Epoch Times ότι «οι άνθρωποι που είναι πιο αισιόδοξοι συνήθως αναμένουν καλύτερα αποτελέσματα δεδομένης της πραγματικότητας της κατάστασης».
Αυτού του είδους η στάση μετριάζει τις επιπτώσεις του άγχους, προάγει την ψυχική υγεία και ενισχύει τη νοοτροπία ανάπτυξης.
Αντίθετα, οι απαισιόδοξοι τείνουν να αποφεύγουν ή αρνούνται τον στρεσογόνο παράγοντα – φτάνοντας στο σημείο, σε ορισμένες περιπτώσεις, να καταφεύγουν σε ναρκωτικά, αλκοόλ ή άλλους περισπασμούς ως μέσο φυγής.
Ευτυχώς, η αισιοδοξία είναι μια δεξιότητα που μπορεί να εξασκηθεί. Η έρευνα περιγράφει διάφορες τεκμηριωμένες μεθόδους για την καλλιέργεια της αισιοδοξίας. Οι γενικές στρατηγικές περιλαμβάνουν την ενεργή αναδιαμόρφωση των αρνητικών σκέψεων, την επανεξέταση των προσωπικών επιτευγμάτων του παρελθόντος ώστε να εδραιωθεί η ύπαρξη θετικών προσδοκιών για το μέλλον και τη συναναστροφή με συνομηλίκους ή συναδέλφους που μας υποστηρίζουν.
Οι πιο δομημένες παρεμβάσεις περιλαμβάνουν την ενασχόληση με την «καλύτερη δυνατή αυτοάσκηση», κατά την οποία φαντάζεστε ένα σενάριο στο οποίο επιτυγχάνετε όλους τους στόχους της ζωής σας σε διάφορους τομείς, όπως η οικογένεια, η εργασία και η υγεία. Όσο περισσότερο οραματίζεστε μια πραγματικότητα για την οποία αξίζει να προσπαθήσετε τόσο περισσότερο ανυπομονείτε γι’ αυτήν – και αυτό είναι αισιοδοξία. Σύμφωνα με μια μεγάλη μετα-ανάλυση του 2019 , η άσκηση αυτή ενισχύει σημαντικά την αισιοδοξία και μειώνει τα καταθλιπτικά συμπτώματα.
Περαιτέρω, μπορείτε να καλλιεργήσετε την αισιοδοξία γράφοντας επιστολές ευγνωμοσύνης ή σύντομες λίστες με αυτά για τα οποία νιώθετε ευγνωμοσύνη. Μπορείτε επίσης να εξασκηθείτε στην άσκηση «τρία καλά πράγματα», κατά την οποία αναλογίζεστε και καταγράφετε τρία θετικά πράγματα που συνέβησαν κατά τη διάρκεια της ημέρας και γιατί συνέβησαν. Όταν γίνονται παράλληλα, αυτές οι πρακτικές σάς βοηθούν να καλλιεργήσετε τη συνήθεια να εστιάζετε στα θετικά του παρόντος και να αναπτύσσετε θετικές προσδοκίες για το μέλλον.
Η ενσυνειδητότητα και ο διαλογισμός ενθαρρύνουν την επίγνωση του παρόντος, η οποία μειώνει τα αρνητικά μοτίβα σκέψης και τον μηρυκασμό παλαιών δεινών, και ενισχύει έμμεσα την αισιοδοξία.
Εγκαταλείποντας τις σκοτεινές σκέψεις
Είναι καλύτερο να σκέφτεστε πιο θετικά ή απλώς να έχετε λιγότερες αρνητικές σκέψεις; Με άλλα λόγια, θα πρέπει να επικεντρωθούμε στο να είμαστε πιο αισιόδοξοι ή λιγότερο απαισιόδοξοι;
Μια μετα-ανάλυση-ορόσημο του 2021 έδωσε μια απροσδόκητη απάντηση: Η απαισιοδοξία παίζει πολύ μεγαλύτερο ρόλο από την αισιοδοξία στη διαμόρφωση της υγείας, και όχι με μικρή διαφορά. Ο κος Βρος εξήγησε ότι η ανάλυση έδειξε ότι η απαισιοδοξία επηρεάζει την υγεία τρεις φορές περισσότερο από ό,τι η αισιοδοξία. Για παράδειγμα, η μειωμένη απαισιοδοξία συνδέεται με χαμηλότερη φλεγμονή, καλύτερη καρδιαγγειακή υγεία και ακόμη και υψηλότερα ποσοστά επιτυχίας σε θεραπείες γονιμότητας συγκρινόμενη με την αυξημένη αισιοδοξία.
Ως εκ τούτου, δήλωσε ο κος Βρος, η απαισιοδοξία και η αισιοδοξία δεν πρέπει να θεωρούνται ως αντίθετα χαρακτηριστικά ενός γνωρίσματος, αλλά ως δύο ξεχωριστά χαρακτηριστικά της προσωπικότητας ενός ανθρώπου.
Η αισιοδοξία είναι σαν να πατάτε το γκάζι, σας προτρέπει να προχωρήσετε μπροστά. Η απαισιοδοξία είναι σαν να έχετε το χειρόφρενο τραβηγμένο. Ακόμα κι αν πατήσετε το γκάζι, το φρένο σάς μπλοκάρει, προκαλώντας ζημιές με την πάροδο του χρόνου και δυσκολεύοντας ακόμα και τις βασικές κινήσεις.
Το να αφήσετε την απαισιοδοξία είναι σαν να αφήνετε το χειρόφρενο. Την επόμενη φορά που θα πιάσετε τον εαυτό σας να επινοεί τα χειρότερα σενάρια, θυμηθείτε: Δεν χρειάζεται να αναγκάσετε τον εαυτό σας να κάνει χαρούμενες σκέψεις – και μόνο η εγκατάλειψη των αρνητικών σκέψεων κάνει σημαντική διαφορά.
«Η αισιοδοξία είναι ένας βρόχος τροφοδότησης προς τα εμπρός», δήλωσε η Σέγκερστρομ.
Τα επιτυχημένα άτομα είναι συνήθως πιο αισιόδοξα, γεγονός που τείνει να ανοίγει πόρτες σε μεγαλύτερους κοινωνικούς και οικονομικούς πόρους – όλα αυτά ενισχύουν έναν θετικό κύκλο.
Η Γκρέης Ζανγκ, μια βελονίστρια με πτυχίο ιατρικής από την Κίνα, δήλωσε στην Epoch Times ότι «η νοοτροπία παίζει βασικό ρόλο στη διαδικασία θεραπείας».
Είπε ότι από την άποψη της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής, τα αισιόδοξα συναισθήματα βοηθούν την ενέργεια να ρέει πιο ελεύθερα και προάγουν τη συνολική υγεία. Αντίθετα, τα απαισιόδοξα συναισθήματα προκαλούν ενεργειακή ανισορροπία, αποδυναμώνουν το ανοσοποιητικό σύστημα και οδηγούν σε ασθένειες.
Η Ζανγκ είπε ότι η ιστορία του Σάι Γουένγκ θα πρέπει να μας υπενθυμίζει, όταν αντιμετωπίζουμε προκλήσεις, να παραμένουμε ήρεμοι, έχοντας υπ’ όψιν ότι αυτό που φαίνεται κακό σήμερα, μπορεί να έχει θετικά αποτελέσματα αύριο – με λίγα λόγια, να μην παρασυρόμαστε από τα συμβάντα της στιγμής και σκοτεινές σκέψεις, αλλά να διατηρούμε πάντα μία πιο ευρεία οπτική.
Σημείωση του συγγραφέα: Σήμερα, αντιμετωπίζουμε πρωτοφανείς προκλήσεις στην κοινωνία, την ιατρική και το εργασιακό πεδίο. Το παραπάνω άρθρο αποτελεί σύνθεση εμπειριών συναδέλφων μας και άλλων επαγγελματιών του ιατρικού κλάδου. Οι προκλήσεις και οι ανταμοιβές που παρουσιάζονται σε αυτήν είναι πραγματικές. Προστιθέμενα στις αυξανόμενες υποχρεώσεις, τις εξελίξεις της κοινωνίας και τις απαιτήσεις από τον εαυτό τους, τα ηθικά διλήμματα και τα ζητήματα αυθεντικότητας επιβαρύνουν και δοκιμάζουν περαιτέρω τον σύγχρονο άνθρωπο. Πιστεύουμε ότι η αλήθεια θα σας απελευθερώσει πραγματικά!
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο αποτελούν απόψεις των συγγραφέων και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
ΙΝΤΙΑΝΑΠΟΛΗ – «Δεν πρόκειται για τροφή. Πρόκειται για ουσίες που μοιάζουν με τροφή.»
Έτσι περιέγραψε ο υπουργός Υγειονομικών Υπηρεσιών Ρόμπερτ Φ. Κέννεντυ Τζ. το πλήθος βιομηχανικών τροφίμων που προσφέρονται, τα οποία έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες, αλλά χαμηλή θρεπτική αξία.
«Άρωμα φράουλας ως τρόφιμο, αλλά δεν χωρίς θρεπτικά συστατικά. Είναι ζάχαρη», δήλωσε ο Κέννεντυ. «Το σώμα σας το επιθυμεί, αλλά δεν σας γεμίζει. Δεν σας παρέχει θρεπτικά συστατικά, αλλά θέλετε να φάτε περισσότερο.»
Ο Κέννεντυ, επί μακρόν υπέρμαχος της υγείας, έχει υποστηρίξει την έκκληση του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ για «νέο τρόπο σκέψης σχετικά με τη διατροφή» ως μέρος της πρωτοβουλίας «Κάντε την Αμερική υγιή ξανά». Ο υπουργός μίλησε στην Ιντιανάπολη στις 15 Απριλίου, υποστηρίζοντας την ανακοίνωση του κυβερνήτη Μάικ Μπράουν για εννέα εκτελεστικά διατάγματα που σχετίζονται με την υγεία.
Ο Κέννεντυ έχει καλέσει τις πολιτείες να απαγορεύσουν τη χρήση του Προγράμματος Συμπληρωματικής Διατροφικής Βοήθειας (Supplemental Nutrition Assistance Program – SNAP) για την αγορά τροφίμων με υψηλή περιεκτικότητα σε ζάχαρη και ελάχιστη θρεπτική αξία.
Το SNAP, που είναι γνωστό ως «κουπόνια τροφίμων», είναι ένα ομοσπονδιακό πρόγραμμα που διαχειρίζονται οι πολιτείες και βοηθά σχεδόν 42 εκατομμύρια Αμερικανούς με χαμηλό εισόδημα να αγοράζουν τρόφιμα.
Για να αλλάξει η λίστα των τροφίμων που είναι επιλέξιμα για αγορά με τα κεφάλαια του SNAP, οι πολιτείες πρέπει να ζητήσουν εξαίρεση από το υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ (U.S. Department of Agriculture – USDA). Μερικές πολιτείες, όπως η Ιντιάνα, το κάνουν ήδη.
Οι υπερασπιστές αυτής της πρωτοβουλίας τη θεωρούν ως μια λογική κίνηση για την προώθηση καλύτερων επιλογών διατροφής. Από την άλλη πλευρά, ορισμένοι επικριτές υποστηρίζουν ότι η πρωτοβουλία αυτή ισοδυναμεί με επίδειξη ηθικής ανωτερότητας, μια συμβολική κίνηση χωρίς ουσιαστικό αντίκρισμα.
Ο Κέννεντυ ελπίζει ότι έτσι θα ενισχυθεί η κίνηση προς πιο υγιεινές διατροφικές συνήθειες, που θα αντιστρέψουν την επικράτηση της παχυσαρκίας στις ΗΠΑ.
Οι απαρχές του junk food
Ο Κέννεντυ και άλλοι κατηγορούν τις μεγάλες εταιρείες καπνού, οι οποίες μπήκαν στη βιομηχανία τροφίμων πριν από περισσότερα από 60 χρόνια, για τη διάδοση των ελκυστικών αλλά χωρίς διατροφική αξία τροφίμων.
Τη δεκαετία του 1960, οι R.J. Reynolds και Philip Morris, οι μεγαλύτερες τότε εταιρείες καπνού, άρχισαν να δημιουργούν ποτά για παιδιά, όπως το Hawaiian Punch, Kool-Aid, Capri Sun και Tang, σύμφωνα με αναφορά τού BMJ (πρώην British Medical Journal). «Οι εκτελεστικοί διευθυντές της καπνοβιομηχανίας μετέφεραν τις γνώσεις τους για το μάρκετινγκ στους νέους και επεκτάθηκαν σε προϊόντα που χρησιμοποιούν χρώματα, γεύσεις και στρατηγικές προώθησης που αρχικά σχεδιάστηκαν για τα τσιγάρα», ανέφεραν ερευνητές.
Τα πακέτα ηλεκτρονικών τσιγάρων Vuse εμφανίζονται στο Cigar N Vape στο Μπρούκλυν. Νέα Υόρκη, 13 Οκτωβρίου 2021. (Michael M. Santiago/Getty Images)
Το 1962, ο διευθυντής έρευνας της R.J. Reynolds ανέφερε την πρόοδο ανάπτυξης προϊόντων σε εσωτερικό σημείωμα. Εκεί περιέγραψε τα αποτελέσματα των δοκιμών γεύσης για ποτά που πραγματοποιήθηκαν σε παιδιά, καθώς και στην προσθήκη τεχνητής γεύσης σε καπνό για μάσημα και ζάχαρης στα τσιγάρα.
Η R.J. Reynolds και η Philip Morris εισήλθαν βαθύτερα στη βιομηχανία τροφίμων, αποκτώντας μεγάλες μάρκες όπως οι Kraft, General Foods και Nabisco, από τη δεκαετία του 1980 και μετά. Εκεί εφάρμοσαν κάποιες από τις ίδιες στρατηγικές στην παραγωγή άλλων τροφίμων που οι άνθρωποι βρίσκουν ακαταμάχητα.
Ερευνητές από το Πανεπιστήμιο του Κάνσας διαπίστωσαν ότι οι εταιρείες τροφίμων που ανήκαν σε εταιρείες καπνού ήταν πολύ πιο πιθανό να προωθούν «υπερ-νόστιμα» τρόφιμα. Αυτά τα τρόφιμα περιέχουν μεγαλύτερες ποσότητες από τα συστατικά που κάνουν το φαγητό νόστιμο, όπως λιπαρά, ζάχαρη, νάτριο ή υδατάνθρακες, σύμφωνα με την Τέρα Φατζίνο, συγγραφέα της μελέτης του Κάνσας και αναπληρώτρια διευθύντρια του Cofrin Logan Center for Addiction Research and Treatment του Πανεπιστημίου.
Τα συγκεκριμένα τρόφιμα έχουν λιγότερα από τα θρεπτικά συστατικά που μας κάνουν να νιώθουμε ικανοποιημένοι, δήλωσε η Φατζίνο σε συνέντευξή της το 2023. «Ως αποτέλεσμα, είναι δύσκολο να σταματήσουμε να τρώμε τα ‘υπερ-νόστιμα’ τρόφιμα, ακόμα και όταν νιώθουμε χορτάτοι.»
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι «οι εταιρείες καπνού φαίνεται να έχουν διαδώσει επιλεκτικά τα υπερ-νόστιμα τρόφιμα στο αμερικανικό σύστημα τροφίμων μεταξύ 1988 και 2001». Αυτό πυροδότησε μια στροφή σε όλη τη βιομηχανία, ανέφεραν οι ερευνητές. Μέχρι το 2018, τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε λιπαρά, νάτριο και υδατάνθρακες διαφημίζονταν ευρέως ανεξαρτήτως αν οι παραγωγοί τους ανήκαν ή όχι σε μια εταιρεία καπνού.
Το αποτέλεσμα, σύμφωνα με τον Κέννεντυ, είναι μια κρίση παχυσαρκίας που απειλεί την υγεία και την ασφάλεια όλων των Αμερικανών. «Υπάρχουν άνθρωποι που είναι παχύσαρκοι και ταυτόχρονα υποσιτισμένοι, γιατί η τροφή που καταναλώνουμε δεν είναι πλέον θρεπτική», δήλωσε ο Κέννεντυ. «Αυτό απειλεί ακόμα και την εθνική μας ασφάλεια: το 74% των νέων δεν πληρούν τις προϋποθέσεις για στρατιωτική θητεία», πρόσθεσε.
Κουτιά με δημητριακά που περιέχουν ζάχαρη γεμίζουν τα ράφια ενός καταστήματος στο Μαϊάμι στις 16 Απριλίου 2025. (Joe Raedle/Getty Images)
Σύμφωνα με έκθεση της ομοσπονδιακής κυβέρνησης το 2023, σχεδόν το 70% των Αμερικανών ενηλίκων είναι υπέρβαροι ή παχύσαρκοι. Τα ποσοστά παχυσαρκίας έχουν τριπλασιαστεί τα τελευταία 60 χρόνια, ενώ η σοβαρή παχυσαρκία έχει αυξηθεί κατά 10 φορές.
Οι Αμερικανοί δεν είναι οι μόνοι που αντιμετωπίζουν αυτό το πρόβλημα. Πάνω από το 60% των Ευρωπαίων είναι είτε υπέρβαροι είτε παχύσαρκοι, σύμφωνα με δεδομένα που αναφέρονται από τα Εθνικά Ινστιτούτα Υγείας των ΗΠΑ. Παγκοσμίως, η επικράτηση της παχυσαρκίας αυξάνεται για δεκαετίες.
Οι ανταπόκριση των πολιτειών
Η Ιντιάνα και το Άρκανσας έγιναν οι πρώτες πολιτείες που υπέβαλαν αίτημα εξαίρεσης στο υπουργείο Γεωργίας των ΗΠΑ, ζητώντας να εξαιρεθούν τα αναψυκτικά και τα γλυκά από τις αγορές με κουπόνια τροφίμων SNAP. Και οι δύο πολιτείες έστειλαν τα αιτήματά τους στις 15 Απριλίου.
Αρκετές άλλες πολιτείες έχουν ανακοινώσει την πρόθεσή τους να ζητήσουν εξαίρεση, ενώ κάποιες εξετάζουν τη θέσπιση νομοθεσίας προς αυτή την κατεύθυνση.
Ο κυβερνήτης της Νεμπράσκα, Τζιμ Πίλεν, έστειλε επιστολή στο υπουργείο Γεωργίας στις 7 Απριλίου, δηλώνοντας ότι η πολιτεία σκοπεύει να ζητήσει εξαίρεση για τα αναψυκτικά και τα ενεργειακά ποτά. Ο κυβερνήτης του Αϊντάχο, Μπραντ Λιτλ, υπέγραψε νόμο στις 15 Απριλίου που απαιτεί από τον διευθυντή του υπουργείου Υγείας και Πρόνοιας της πολιτείας να ζητήσει εξαίρεση για τα αναψυκτικά και τα γλυκά. Οι εκπρόσωποι του Τεννεσσί πέρασαν παρόμοιο νομοσχέδιο στις 11 Μαρτίου, ενώ η Βουλή της Αϊόβα πέρασε νομοσχέδιο στις 26 Μαρτίου. Κανένα από τα νομοσχέδια δεν έχει περάσει ακόμη από τις γερουσίες των δύο πολιτειών.
Κουτιά ενεργειακών ποτών γεμίζουν τα ράφια ενός καταστήματος στο Μαϊάμι, στις 16 Απριλίου 2025. (Joe Raedle/Getty Images)
Άλλες πολιτείες απέτυχαν να περάσουν ή απέρριψαν νομοθεσίες που απαιτούν αίτημα για εξαίρεση.
Ένα νομοσχέδιο στη Δυτική Βιρτζίνια έχει παραμείνει ανενεργό σε επιτροπή της Βουλής από τις 19 Φεβρουαρίου. Ένα νομοσχέδιο στο Μιζούρι καταψηφίστηκε στη Βουλή των Αντιπροσώπων στις 8 Απριλίου. Ένα νομοσχέδιο στη Μοντάνα πέρασε από τη Γερουσία της πολιτείας, αλλά απορρίφθηκε από την Επιτροπή Ανθρωπίνων Πόρων της Βουλής στις 9 Απριλίου.
Η κυβερνήτης της Αριζόνα, Κέιτι Χομπς, στις 15 Απριλίου άσκησε βέτο σε ένα νομοσχέδιο που ζητούσε από το υπουργείο Οικονομικής Ασφάλειας της πολιτείας να υποβάλει αίτημα για εξαίρεση. Ωστόσο, η Χομπς υπέγραψε νομοσχέδιο που απαγορεύει τα «υπερ-επεξεργασμένα» τρόφιμα στα σχολικά γεύματα.
Υποστήριξη και σκεπτικισμός
Οι υποστηρικτές της απαγόρευσης των αναψυκτικών και των γλυκών στο SNAP, συμπεριλαμβανομένων κάποιων επαγγελματιών υγείας, βλέπουν την πολιτική αυτή ως λογική, ακόμη και αυτονόητη.
«Νομίζω ότι έχει νόημα από την άποψη της διατροφικής, της επιχειρηματικής και της κοινής λογικής», δήλωσε η Κρίστι Χόουπ, κοινωνική λειτουργός στην Ιντιάνα, στην Epoch Times. Η Χόουπ έχει εργαστεί σε εξωτερική παιδιατρική κλινική, καθώς και σε γραφείο Medicaid, πραγματοποιώντας ελέγχους επιλεξιμότητας. «Τα επιδόματα προορίζονται για την κάλυψη των διατροφικών αναγκών», είπε.
Τα επιδόματα του SNAP ήδη εξαιρούν τρόφιμα που προσφέρονται έτοιμα προς κατανάλωση, αλκοολούχα ποτά, βιταμίνες, συμπληρώματα διατροφής, καθαριστικά ή προϊόντα προσωπικής υγιεινής. Οι ειδικοί της διατροφής και οι πολιτικοί αναλυτές συμφωνούν γενικά ότι ο περιορισμός της κατανάλωσης τροφίμων υψηλής θερμιδικής αξίας και χαμηλής θρεπτικής αξίας είναι ένας αξιόλογος στόχος.
«Μπορώ να καταλάβω την επιθυμία να απομακρύνουμε τους ανθρώπους από τα τρόφιμα που είναι υπερ-επεξεργασμένα […] προς πιο υγιεινές επιλογές», δήλωσε η Μπιζάκα Σεν, καθηγήτρια πολιτικής υγείας στο Πανεπιστήμιο της Αλαμπάμα στο Μπέρμιγχαμ, στην Epoch Times. «Νομίζω ότι υπάρχει κάποια ενότητα και από τις δύο πλευρές του πολιτικού φάσματος σε αυτό». Ωστόσο, τόσο αυτή όσο και άλλοι αμφισβητούν την πρακτική αξία της εξαίρεσης των αναψυκτικών και των γλυκών από τις αγορές με το SNAP, ειδικά όταν πολλοί ήδη δυσκολεύονται να βρουν φθηνές επιλογές τροφίμων.
«Αν αρχίσουμε να φτιάχνουμε έναν κατάλογο με ποια [τρόφιμα] είναι καλά για τους ανθρώπους και ποια όχι, θα έχουμε έναν τεράστιο κατάλογο», δήλωσε ο Νιχίλ Ντουράνταρ, πρόεδρος του τμήματος διατροφικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο Texas Tech, στην Epoch Times. «Δεν είναι πρακτικό.»
Ο Ντουράνταρ συνέκρινε ένα σούπερ μάρκετ με ένα τεράστιο μπουφέ. «Αν αφαιρέσεις ένα [γλυκό] τρόφιμο, υπάρχει κάποιο άλλο τρόφιμο που θα το αντικαταστήσει. Το αποκαλώ ‘μια τρύπα στο νερό’.»
Μια πινακίδα που ενημερώνει τους πελάτες σχετικά με τις παροχές των κουπονιών τροφίμων SNAP εμφανίζεται σε ένα παντοπωλείο στο Μπρούκλυν της Νέας Υόρκης, στις 5 Δεκεμβρίου 2019. (Scott Heins/Getty Images)
Ο Ρίτσαρντ Καν, αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Βόρειας Καρολίνας, είπε ότι οι εξαιρέσεις του SNAP αποτελούν έναν «εύκολο, φθηνό τρόπο για να κατηγορήσουμε τους άλλους». Σύμφωνα με τον Καν, η ιδέα ότι οι φορολογούμενοι δεν θα χρηματοδοτούν πλέον την αγορά τροφίμων με ζάχαρη είναι λανθασμένη. «[Ακόμα] πληρώνουμε για τα ζαχαρούχα ποτά γιατί επιδοτούμε τη γεωργική βιομηχανία», δήλωσε.
Εναλλακτικές λύσεις
Πολλοί ειδικοί στη διατροφή και την πολιτική υποστηρίζουν μια ολιστική, συνολική προσέγγιση αντί για μία που στοχεύει τη συμπεριφορά μόνο ενός συγκεκριμένου μέρους του πληθυσμού.
Ορισμένοι έχουν προτείνει φόρο στα αναψυκτικά για να αποτραπεί η κατανάλωση. Άλλοι αναφέρουν τη βελτίωση της θρεπτικής αξίας των σχολικών γευμάτων. Ο γερουσιαστής Μπέρνι Σάντερς (I-Vt.) πρότεινε να απαγορευτούν οι διαφημίσεις στην τηλεόραση για ανθυγιεινά τρόφιμα που απευθύνονται σε παιδιά.
Η Νάνα Γκλέτσου Μίλλερ, αναπληρώτρια καθηγήτρια στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Πανεπιστημίου της Ιντιάνα, υποστηρίζει την εκπαίδευση αντί για τους περιορισμούς. «Με βάση τα δεδομένα για την αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης στη διατροφή και την έλλειψη αποδείξεων για την αποτελεσματικότητα της περιοριστικής πολιτικής επιλογής τροφίμων, προτείνω ότι η πρώτη θα ήταν καλύτερη προσέγγιση», δήλωσε η Γκλέτσου Μίλερ στην Epoch Times.
Ένα βαθύτερο πρόβλημα είναι η έλλειψη οικονομικά προσιτών, θρεπτικών τροφίμων, σύμφωνα με την Δρα Ταμάρα Σ. Χάννον, καθηγήτρια Παιδιατρικής στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου Ιντιάνα και διευθύντρια του κλινικού προγράμματος διαβήτη της σχολής. «Η πώληση προϊόντων που βλάπτουν την υγεία σε πολύ χαμηλή τιμή χωρίς προσιτές και βολικές εναλλακτικές είναι το πρόβλημα. Αυτή η πολιτική δεν ασχολείται με το ζήτημα αυτό», δήλωσε η Χάννον στην Epoch Times.
Ο Κέννεντυ αναγνωρίζει ότι το ευρύτερο τοπίο της υγειονομικής περίθαλψης μπορεί να λειτουργήσει ενάντια στην ύπαρξη θετικών αποτελεσμάτων, ωστόσο πιστεύει ότι αυτό μπορεί να αλλάξει. Μιλώντας σε συνέντευξη Τύπου στην Ινδιανάπολη, ανέφερε ότι είναι δυνατόν να επανασυνδεθούν οι ιατρικές επιλογές — τόσο σε ατομικό όσο και σε θεσμικό επίπεδο — με τη δημόσια υγεία, σημειώνοντας ότι αυτή τη στιγμή «υπάρχει πλήρης αποσύνδεση».
Ο υπουργός Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών Ρόμπερτ Φ. Κέννεντυ Τζ. μιλάει σε συνέντευξη Τύπου στο υπουργείο Υγείας και Ανθρωπίνων Υπηρεσιών στην Ουάσιγκτον, στις 16 Απριλίου 2025. (Alex Wong/Getty Images)
Τόνισε ότι για να επιτευχθεί κάτι τέτοιο απαιτείται συντονισμένη προσπάθεια σε ομοσπονδιακό, πολιτειακό και τοπικό επίπεδο. Επεσήμανε επίσης πως δεν είναι κάτι που μπορεί να γίνει μεμονωμένα, ωστόσο — όπως είπε — υπάρχει σημαντική στήριξη από κυβερνήτες και από τη βάση των πολιτών.
Κατά τον ίδιο, όσα συμβαίνουν στην Ιντιάνα αποτελούν κινητήρια δύναμη για το συγκεκριμένο κίνημα και θα συμβάλουν ευρύτερα σε μια πολιτισμική αλλαγή.
Το παρόν αποτελεί το τρίτο μέρος μίας σειράς τεσσάρων άρθρων με θέμα τις επιστημονικές έρευνες που έχουν γίνει για να βρεθούν απαντήσεις σε ερωτήματα που αφορούν τη συνείδηση, την ύπαρξη και αυτό που υπάρχει παραπέρα.
Στις 11 Οκτωβρίου 2002, στη Λαφαγιέτ της Λουιζιάνα, ο Μπρους Λάινινγκερ καθάριζε την αυλή του μετά τον τυφώνα Λίλι. Όταν στάθηκε μια στιγμή για να ξεκουραστεί, πήρε τον τετράχρονο γιο του, Τζέημς, στην αγκαλιά του και του είπε: «Είσαι πολύ καλός γιος».
Ο Τζέημς κοίταξε τον πατέρα του και απάντησε: «Γι’ αυτό σας διάλεξα. Ήξερα ότι θα ήσασταν καλοί γονείς.»
Μπορεί αυτό να ακούγεται σαν μία παιδική σκέψη, αλλά η συνέχεια της συζήτησης προβλημάτισε τον Μπρους.
«Πού μας βρήκες;», ρώτησε ο Μπρους. «Σε ένα μεγάλο ροζ ξενοδοχείο στη Χαβάη», απάντησε ο Τζέιμς.
«Τι κάναμε όταν μας διάλεξες;», ρώτησε ο Μπρους.
«Δειπνούσατε στην παραλία το βράδυ», δήλωσε ο Τζέιμς με σοβαρότητα.
Ο Μπρους και η σύζυγός του, η Αντρέα, έμειναν έκπληκτοι. Στα τέλη Μαΐου έως τις αρχές Ιουνίου του 1997, είχα γιορτάσει την πέμπτη επέτειο του γάμου τους στο ξενοδοχείο «Χαβάη Ρουαγιάλ», ένα ξενοδοχείο με ροζ πρόσοψη στη Χονολουλού, όπου είχαν πράγματι απολαύσει ένα δείπνο στην παραλία μια νύχτα.
Το ξενοδοχείο «Χαβάη Ρουαγιάλ», ένα παραθαλάσσιο πολυτελές ξενοδοχείο στη Χονολουλού, στο νησί Οάχου της Χαβάης. (Frank Schulenburg, CC BY-SA 4.0)
Εκείνο το ταξίδι δεν είχε συζητηθεί ποτέ μπροστά στον Τζέημς. Επιπλέον, είχε γίνει τέσσερις με πέντε εβδομάδες πριν η Αντρέα μείνει έγκυος. Δεν υπήρχε περίπτωση ο Τζέημς να γνώριζε αυτές τις προσωπικές λεπτομέρειες.
Οι συζητήσεις αυτές καταγράφηκαν στο «Η συνείδηση επιβιώνει του φυσικού θανάτου», ένα βραβευμένο άρθρο που υποβλήθηκε στο Ινστιτούτο Μπίγκελοου, το οποίο χρηματοδοτείται από την Αεροδιαστημική Μπίγκελοου και ανήκει στον Ρόμπερτ Μπίγκελοου.
Οι αναμνήσεις του Τζέημς δεν εξαντλούνται στην επιλογή των γονέων του. Είναι ένα από τα πολλά παιδιά με αναμνήσεις πέρα από αυτή τη ζωή. Ένα μεγάλο μέρος της έρευνας δείχνει ότι η συνείδηση μεταφέρει αναμνήσεις από ζωή σε ζωή.
Ένας πιλότος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου
Από τη γέννησή του, ο Τζέημς ένιωθε μια ασυνήθιστη έλξη για τα αεροπλάνα.
Στην ηλικία των δύο ετών, άρχισε να βλέπει εφιάλτες γύρω από ένα αεροπορικό δυστύχημα, όπου περιέγραφε τον εαυτό του ως Αμερικανό πιλότο, του οποίου το αεροπλάνο καταρρίφθηκε από τους Ιάπωνες.
Ο Τζέημς παρείχε λεπτομέρειες όπως το όνομα του αεροπλανοφόρου, το όνομα του φίλου του που βρισκόταν μαζί του στο πλοίο, καθώς και την τοποθεσία και συγκεκριμένες λεπτομέρειες για τη συντριβή. Οι λεπτομέρειες αντιστοιχούσαν στο θάνατο του πιλότου του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου Τζέημς ΜακΚρήντυ Χιούστον Τζούνιορ.
Επιπλέον, το παιδί γνώριζε συγκεκριμένες, ιστορικά ακριβείς λεπτομέρειες που ούτε οι γονείς του ούτε το ευρύ κοινό θα γνώριζαν. Σε ηλικία δύο ετών, αναγνώρισε το όνομα του πλοίου, το USS Natoma Bay, από το οποίο πέταξε το αεροπλάνο του Χιούστον, καθώς και έναν συνάδελφό του, τον πιλότο Τζακ Λάρσεν.
Η οικογένεια του Τζέημς Χιούστον επαλήθευσε τις δηλώσεις του μικρού Τζέημς σχετικά με την υποτιθέμενη προηγούμενη προσωπική του ζωή. Για παράδειγμα, γνώριζε το παρατσούκλι που είχε βγάλει ο Χιούστον στην αδελφή του και το οποίο χρησιμοποιούσε μόνον εκείνος.
Ο Δρ Τζιμ Τάκερ, ένας ψυχίατρος από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια που ανέφερε την υπόθεση σε μια δημοσίευση του 2016, κατέληξε στο συμπέρασμα: «Εκ πρώτης όψεως, η πιο προφανής εξήγηση για αυτή τη σύνδεση είναι ότι έζησε ως Τζέημς Χιούστον Τζούνιορ πριν γεννηθεί με την τωρινή του ταυτότητα. Τα γεγονότα της υπόθεσης δείχνουν ότι αυτή η εξήγηση απαιτεί σοβαρή εξέταση.»
Το φαινόμενο των αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές αντιστοιχεί στο φαινόμενο της μετενσάρκωσης στο οποίο αναφέρονται ορισμένες ασιατικές θρησκείες και φιλοσοφίες, σύμφωνα με το οποίο η συνείδηση γεννιέται σε ένα άλλο σώμα μετά τον σωματικό θάνατο.
Κατά τη διάρκεια του 20ου αιώνα, η μετενσάρκωση προσέλκυσε το ενδιαφέρον πολλών επιστημόνων.
Ο Καρλ Σάγκαν, διακεκριμένος επιστήμονας και ιδρυτικό μέλος της Επιτροπής για την Επιστημονική Διερεύνηση των Ισχυρισμών του Παραφυσικού, έγραψε στο βιβλίο του « Ο κόσμος που καταδιώκεται από δαίμονες» ότι «υπάρχουν τρεις ισχυρισμοί στον τομέα της ESP [παραψυχολογίας] που, κατά τη γνώμη μου, αξίζουν σοβαρή μελέτη», με τον τρίτο να είναι «ότι τα μικρά παιδιά μερικές φορές αναφέρουν λεπτομέρειες μιας προηγούμενης ζωής, οι οποίες αποδεικνύονται ακριβείς και τις οποίες δεν θα μπορούσαν να γνωρίζουν με κανέναν άλλο τρόπο εκτός από τη μετενσάρκωση».
2.500 περιπτώσεις: «Στοιχεία που δεν μπορούν να αγνοηθούν»
Η συζήτηση σχετικά με τη μνήμη της προηγούμενης ζωής έχει ξεπεράσει τα όρια της θρησκείας και έχει επεκταθεί στον επιστημονικό τομέα.
Ο Δρ Ίαν Στήβενσον (1918-2007), πρόεδρος του Τμήματος Ψυχιατρικής και Νευρολογίας του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, ήταν ο πρώτος επαγγελματίας της ιατρικής που ερεύνησε σοβαρά τη μετενσάρκωση.
Σε έναν διαγωνισμό της Αμερικανικής Εταιρείας Ψυχικών Ερευνών, η οποία μελετά τα παραφυσικά ψυχικά φαινόμενα, ο Στήβενσον επέλεξε να αναλύσει 44 άτομα με αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές. Η εργασία του κέρδισε την πρώτη θέση.
Κατά τη διεξαγωγή της έρευνάς του, του έκαναν εντύπωση οι ομοιότητες σε περιπτώσεις από διαφορετικές χώρες και πηγές και αισθάνθηκε υποχρεωμένος να ερευνήσει περαιτέρω. Τελικά, αφιέρωσε περισσότερα από 30 χρόνια στη συστηματική μελέτη του φαινομένου των αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές. Στο βιβλίο του «Μετενσάρκωση και Βιολογία» κατέγραψε σχολαστικά περισσότερες από 2.500 περιπτώσεις παιδιών από όλο τον κόσμο που ισχυρίζονταν ότι θυμούνταν προηγούμενες ζωές τους.
Μία από τις μελέτες του , που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Medical Hypotheses, αφορούσε 856 περιπτώσεις αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές, εκ των οποίων το 67% χαρακτηρίστηκαν ως «λυμένες». Σύμφωνα με τη μεθοδολογία του Στήβενσον, μια «λυμένη» περίπτωση σημαίνει ότι οι ερευνητές εντόπισαν ένα αποθανόν άτομο του οποίου οι λεπτομέρειες της ζωής και του θανάτου ταίριαζαν ακριβώς με τις αναμνήσεις που αφηγήθηκε το παιδί.
Σε μια μελέτη που διεξήχθη από τον Ίαν Στήβενσον του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια, το 67% των 856 περιπτώσεων που ισχυρίζονταν ότι είχαν αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές ταυτοποιήθηκε. (Γράφημα: The Epoch Times)
Η έρευνα του Στήβενσον έγινε σε διάφορες περιοχές του κόσμου, όπως η Ινδία, η Σρι Λάνκα, η Τουρκία, ο Λίβανος, η Ταϊλάνδη, η Μιανμάρ και χώρες της Βόρειας και Νότιας Αμερικής και της Ευρώπης.
Εστίασε τις μελέτες του σε παιδιά για δύο λόγους. Πρώτον, τα μικρά παιδιά ήταν λιγότερο πιθανό να κατασκευάσουν αναμνήσεις από την προηγούμενη ζωή με υψηλό επίπεδο επαληθεύσιμων λεπτομερειών. Δεύτερον, είχαν συνήθως περιορισμένη έκθεση σε εξωτερικές πηγές πληροφοριών, γεγονός που καθιστά απίθανο να είχαν αποκτήσει λεπτομερή γνώση για τους αποθανόντες με συνήθη μέσα.
Τα άρθρα του περιγράφουν κάθε βήμα της διαδικασίας του και καλούν τους αναγνώστες να εξετάσουν τις μεθόδους και τα αποτελέσματά του.
Ο Στήβενσον ήταν ένας εξέχων επιστήμονας, με περίπου 60 δημοσιεύσεις στην κυρίαρχη ιατρική κοινότητα. Οι ερευνητικές του μέθοδοι είναι ευρέως σεβαστές ως πρότυπο για τη μελέτη περιπτώσεων αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές. Η συνεισφορά του τού χάρισε τον τίτλο του «καθηγητή έδρας», μια διάκριση που απονέμεται σε ιδιαίτερα διακεκριμένους επιστήμονες.
«Έχει συλλέξει με επιμέλεια και χωρίς συναισθηματισμούς μια λεπτομερή σειρά περιπτώσεων», παρατήρησε ο Δρ Λέστερ Σ. Κινγκ για την έρευνα του Στήβενσον σε άρθρο του 1975 στο JAMA. «Μπορεί να μην πείθει τους σκεπτικιστές, αλλά [ο Στήβενσον] έχει καταγράψει μεγάλο όγκο δεδομένων που δεν μπορούν να αγνοηθούν.»
Η Δρ Έμιλι Κέλλυ, συνεργάτιδα του Στήβενσον επί σειρά ετών, έγραψε σε άρθρο της στην BMJ το 2007: «Πίστευε [ο Στήβενσον] ότι τα στοιχεία ήταν επαρκή για να επιτρέψουν σε ένα λογικό άτομο να πιστέψει στη μετενσάρκωση».
Ένα τέτοιο στοιχείο – που τράβηξε την προσοχή του Μαχάτμα Γκάντι – είναι η περίπτωση της Σάντι Ντέβι στην Ινδία.
Η υπόθεση που καθήλωσε τον Γκάντι
Η Σάντι Ντέβι ήταν ένα κορίτσι που ζούσε στο Δελχί από τη γέννησή της, το 1926. Όταν ήταν τριών ετών, άρχισε να θυμάται την προηγούμενη ζωή της ως γυναίκα με το όνομα Λούγκντι. Αρχικά, οι γονείς της απέρριψαν τις έντονες αναμνήσεις της ως παιδικές φαντασιώσεις.
Η Σάντι Ντέβι άρχισε να ανακαλεί τις αναμνήσεις της από την προηγούμενη ζωή της σε ηλικία τριών ετών. (John H. Manas, CC BY-SA 4.0)
Καθώς η Ντέβι μεγάλωνε, ζητούσε επίμονα να επισκεφθεί τον πρώην σύζυγό της, Κεντάρ Ναθ, στη Μαθούρα, 162 χιλιόμετρα μακριά από εκεί που ζούσε. Νιώθοντας την περιέργειά τους εξημμένη, οι γονείς της εντόπισαν και έγραψαν στον Ναθ, ο οποίος τελικά επισκέφθηκε την Ντέβι. Προς έκπληξή του, το εννιάχρονο κορίτσι αναγνώρισε με ακρίβεια τον ίδιο και άλλους συγγενείς, αφηγούμενο λεπτομέρειες της ζωής τους που δεν θα μπορούσε να γνωρίζει.
Το δημοσίευμα των μέσων ενημέρωσης για την Ντέβι τράβηξε την προσοχή του Μαχάτμα Γκάντι. Όταν η Ντέβι ήταν 10 ετών, ο Γκάντι συγκρότησε μια «επιτροπή έρευνας» αποτελούμενη από 15 διακεκριμένα μέλη – μεταξύ των οποίων δικηγόροι, δημοσιογράφοι, πολιτικοί ηγέτες και μέλη του Κογκρέσου – για να διερευνήσει τους ισχυρισμούς της.
Η επιτροπή επιβεβαίωσε ότι η Ντέβι δεν είχε φύγει ποτέ από το Δελχί. Αργότερα τη συνόδευσαν στη Μαθούρα, όπου αναγνώρισε το σπίτι του Ναθ και το σπίτι του πεθερού της και περιέγραψε τη διαρρύθμισή του.
Επιπλέον, η Ντέβι έδειξε μια γωνιά του δωματίου και ισχυρίστηκε ότι είχε θάψει χρήματα εκεί. Όταν οι μάρτυρες έσκαψαν την περιοχή, ανακάλυψαν μια θήκη που προοριζόταν για την αποθήκευση τιμαλφών, αλλά ήταν άδεια. Η Ντέβι επέμεινε ότι είχε αφήσει χρήματα εκεί και τελικά ο Ναθ παραδέχθηκε ότι είχε βρει και είχε πάρει τα χρήματα μετά τον θάνατο της συζύγου του.
Ο Στήβενσον σημείωσε ότι τουλάχιστον 24 από τους ισχυρισμούς της επιβεβαιώθηκαν – μία καταλυτική απόδειξη ότι οι αναμνήσεις της δεν ήταν φαντασιώσεις.
Τελικά, η επιτροπή δημοσίευσε μια 26σέλιδη έκθεση το 1936, καταλήγοντας στο συμπέρασμα ότι η Ντέβι ήταν όντως μετενσάρκωση της Λούγκντι. Η υπόθεση παρουσιάστηκε επίσης στο τεύχος της 12ης Δεκεμβρίου 1937 του American Weekly.
Γνώσεις και δεξιότητες
Σύμφωνα με τον Στήβενσον, οι αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές εμφανίζονται συνήθως μεταξύ των 2 και 4 ετών. Τα παιδιά αυτά αφηγούνται αυθόρμητα λεπτομέρειες από προηγούμενες ζωές, ακόμη και αν βρίσκονται χιλιάδες χιλιόμετρα μακριά από τον τόπο όπου συνέβησαν τα γεγονότα, δώδεκα ή περισσότερα χρόνια πριν. Αυτές οι λεπτομέρειες είναι συχνά κατά 90% ακριβείς.
Σύμφωνα με τον Ίαν Στήβενσον, οι λεπτομέρειες προηγούμενων ζωών που αφηγούνται τα παιδιά είναι κατά 90% ακριβείς. (Γράφημα: The Epoch Times)
Αυτό το σημάδι μετενσάρκωσης περιλαμβάνει «αναφορές σε πράγματα που δεν υπάρχει απολύτως κανένας τρόπος στον κόσμο αυτά τα παιδιά να γνωρίζουν σε αυτή την ηλικία», δήλωσε στην εφημερίδα The Epoch Times η Κάρολ Μπόουμαν, θεραπεύτρια αναδρομής σε προηγούμενες ζωές, η οποία ερευνά το φαινόμενο των αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές σε αμερικανικές οικογένειες εδώ και 35 χρόνια.
Σύμφωνα με την Μπόουμαν, αυτά τα παιδιά συνήθως δεν έχουν ψυχοκοινωνικά προβλήματα. Οι προηγούμενες ζωές τους συχνά αφορούν συνηθισμένες οικογένειες και όχι διάσημους ανθρώπους ή διασημότητες, οπότε δεν υπάρχει κίνητρο να πουν ψέματα.
Η Μπόουμαν περιέγραψε ένα τρίχρονο κορίτσι ονόματι Μέγκαν που μίλησε για την προηγούμενη ζωή της ως άντρας (Τζον) του οποίου η γυναίκα (Μαίρη) πέθανε από «ανάλωση» – όπως συνήθιζαν να αποκαλούν τη φυματίωση τη δεκαετία του 1800. Η Μέγκαν είπε επίσης ότι λόγω της ασθένειας της Μαίρης και της αδυναμίας της να γεννήσει παιδί, ήταν πολύ λυπημένη. Πώς θα μπορούσε αυτό το μικρό κορίτσι να μάθει ιατρικές γνώσεις σχετικά με την ασθένεια της και την υπογονιμότητα κατά τη διάρκεια της τρέχουσας μικρής ζωής της;
Τα παιδιά που θυμούνται προηγούμενες ζωές μπορεί συχνά να έχουν δεξιότητες που δεν έχουν διδαχθεί. Η Ντέβι μιλούσε με φυσικότητα την τοπική διάλεκτο της Μαθούρα, όπου είχε ζήσει στην προηγούμενη ζωή της, παρόλο που δεν είχε πάει ποτέ εκεί και δεν την είχε ακούσει ποτέ στη ζωή της.
Η Μπόουμαν ανέφερε και την περίπτωση ενός τετράχρονου αγοριού, του Τόμι, που είχε ράψει ένα κουμπί στο παντελόνι του με μεγάλη επιδεξιότητα. Όταν η μητέρα του τον ρώτησε πού έμαθε να ράβει τόσο καλά, της απάντησε: «Λοιπόν, το κάναμε συνέχεια στο πλοίο μου» και άρχισε να περιγράφει την προηγούμενη ζωή του ως ναυτικός.
«Μεταπηδούν σε έναν πολύ σοβαρό τρόπο έκφρασης, πολύ ουσιαστικό, σοβαρό, αμετακίνητα στην αλήθεια των όσων λένε», επισημαίνει η Μπόουμαν.
Μια συστηματική αναθεώρηση, που δημοσιεύθηκε το 2021, ανέλυσε 78 μελέτες παρατήρησης και διαπίστωσε ότι από τα παιδιά με μνήμες από προηγούμενες ζωές, το 23% είχε δεξιότητες που δεν είχε διδαχθεί. Το πιο εκπληκτικό είναι ότι το 37% είχε εκ γενετής σημάδια ή ελαττώματα που αντιστοιχούσαν σε πληγές από προηγούμενες ζωές.
Τα εκ γενετής σημάδια είναι συνηθισμένα – πώς μπορεί λοιπόν ένα εκ γενετής σημάδι να συνδέει μια προηγούμενη ζωή με την τωρινή;
Εκ γενετής σημάδια και ελαττώματα
Σε μια μελέτη 895 παιδιών με αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές, το 35% είχε ασυνήθιστα εκ γενετής σημάδια ή εκ γενετής ελαττώματα, σύμφωνα με τον Στήβενσον.
Η έρευνα του Στήβενσον δείχνει ένα σημαντικό ποσοστό συνέπειας 88% μεταξύ πληγών και εκ γενετής σημαδιών με περιπτώσεις προηγούμενων ζωών, που υποστηρίζονται από εκθέσεις νεκροψίας ή άλλα επιβεβαιωτικά έγγραφα.
Για παράδειγμα, ένα αγόρι από την Τουρκία είχε γεννηθεί με παραμορφωμένο το δεξί του αυτί. Το αγόρι θυμόταν ότι είχε πυροβοληθεί στη δεξιά πλευρά του κρανίου του σε μια προηγούμενη ζωή. Ο Στήβενσον εντόπισε την προηγούμενη ζωή και επιβεβαίωσε την αιτία θανάτου εξετάζοντας τα αρχεία του νοσοκομείου.
Η Μπόουμαν έχει επίσης συλλέξει στοιχεία που σχετίζονται με τα εκ γενετής σημάδια και τις συμπεριφορές. Για παράδειγμα, το πρώτο παιδί της Κάθυ, (που επίσης ονομαζόταν) Τζέημς, πέθανε με τραγικό τρόπο από νευροβλάστωμα λίγο μετά τα δεύτερα γενέθλιά του. Ο μικρός Τζέημς είχε προβλήματα με το αριστερό του μάτι, το δεξί του αυτί και το αριστερό του πόδι, ενώ μια ενδοφλέβια ένεση άφησε μια ουλή στο λαιμό του.
Δώδεκα χρόνια μετά το θάνατο του μικρού Τζέημς, γεννήθηκε ο άλλος γιος της Κάθυ, ο Τσαντ. Ο Τσαντ άρχισε να παρουσιάζει εντυπωσιακές σωματικές ομοιότητες με τον Τζέημς. Ο Τσαντ παρουσίασε τύφλωση στο αριστερό του μάτι, είχε πρόβλημα με το δεξί του αυτί, αντιμετώπιζε αναπηρία στο αριστερό του πόδι και έφερε μια ουλή στο ίδιο ακριβώς σημείο του λαιμού του, όπως και ο Τζέημς.
Επιπλέον, ο Τσαντ είχε μια ήσυχη και νευρική συμπεριφορά παρόμοια με εκείνη του Τζέημς. Σε ηλικία τεσσάρων ετών, ο Τσαντ άρχισε να λέει ότι ζούσε σε ένα σπίτι με έπιπλα στο χρώμα της σοκολάτας και έπαιζε με συγκεκριμένα παιχνίδια, ισχυρισμοί που ταίριαζαν απόλυτα με κάθε λεπτομέρεια της ζωής του Τζέημς.
Οι εκθέσεις νεκροψίας και τα ιατρικά αρχεία επιβεβαιώνουν ότι ο τρόπος θανάτου στην προηγούμενη ζωή συνάδει με τα σημάδια γέννησης της επομένης, κάτι που είναι πέρα από σύμπτωση.
Εναλλακτικές ερμηνείες
Οι διαφορετικές ερμηνείες για τις αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές περιλαμβάνουν τη διαστρέβλωση της μνήμης, τη γονική επιρροή και την πολιτιστική ή κοινωνική διαμόρφωση. Ωστόσο, αυτές οι υποθέσεις έχουν αδυναμίες.
Μια μελέτη του 2007 πρότεινε ότι οι αναμνήσεις προηγούμενων ζωών φαίνεται να προκαλούνται από σύγχυση της μνήμης ή ψευδείς αναμνήσεις. Ωστόσο, η σύγχυση μνήμης δεν μπορεί να εξηγήσει την ακρίβεια και τις επαληθεύσιμες λεπτομέρειες που καταδεικνύονται σε πολλές καλά τεκμηριωμένες περιπτώσεις.
Επιπλέον, μελέτες έχουν δείξει ότι η αρχική στάση των μητέρων απέναντι στις αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής των παιδιών τους ποικίλλει. Συνολικά, το 51% των μητέρων ήταν ουδέτερες ή ανεκτικές απέναντι στις αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές, το 28% ήταν αποθαρρυντικές και το 21% ενθαρρυντικές.
Ορισμένοι αποδίδουν τα εκ γενετής σημάδια σε εντυπώσεις της μητέρας του παιδιού. Δηλώνουν ότι η επίγνωση των τραυμάτων ενός νεκρού προσώπου από μια έγκυο γυναίκα, θα μπορούσε να επηρεάσει το αναπτυσσόμενο έμβρυο, με αποτέλεσμα την επανεμφάνιση φυσικών χαρακτηριστικών που αντιστοιχούν σε αυτά τα τραύματα.
Σύμφωνα με την έρευνα του Στήβενσον, οι μητέρες των παιδιών συνήθως δεν γνώριζαν για τις πληγές της προηγούμενης ζωής τους. Η υπόθεση δεν μπορούσε επίσης να εξηγήσει πώς οι σκέψεις της μητέρας θα μπορούσαν να τροποποιήσουν το σώμα του αγέννητου παιδιού της ή γιατί τα παιδιά θα είχαν αυτές τις αναμνήσεις.
Όσον αφορά την υπόθεση της πολιτισμικής ή κοινωνικής προσαρμογής, η συστηματική ανασκόπηση του 2021 διαπίστωσε ότι περιπτώσεις των αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές δεν προέρχονταν μόνο από ασιατικές χώρες όπου οι άνθρωποι πιστεύουν στη μετενσάρκωση, αλλά και από την Αμερική και την Ευρώπη, γεγονός που υποδηλώνει ένα διαπολιτισμικό φαινόμενο.
Περιπτώσεις αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές έχουν αναφερθεί σε χώρες σε όλο τον κόσμο, γεγονός που υποδηλώνει ένα διαπολιτισμικό φαινόμενο. (Γράφημα: The Epoch Times)
Άλλοι άνθρωποι εξηγούν τις αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές ως τυχαία γεγονότα – ότι ένα εκ γενετής σημάδι ή ελάττωμα εμφανίζεται τυχαία και το άτομο στη συνέχεια μαθαίνει για έναν αποθανόντα με παρόμοιο σημάδι. Η ομοιότητα τούς κάνει να αισθάνονται συνδεδεμένοι με αυτό το άτομο. Ωστόσο, δεν υπάρχουν αδιάσειστα στοιχεία και αυτό φαίνεται απίθανο, ιδίως αν αναλογιστεί κανείς ότι οι περισσότερες περιπτώσεις των αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές συμβαίνουν σε νηπιακή ηλικία.
Οι σκεπτικιστές συχνά απορρίπτουν τα εκ γενετής σημάδια ή ελαττώματα ως ενδείξεις προηγούμενων ζωών ως απλή σύμπτωση.
Πόσες συμπτώσεις όμως πρέπει να τύχουν για να τεκμηριωθεί μια μεμονωμένη περίπτωση αναμνήσεων από προηγούμενες ζωές, όταν τα τεκμηριωμένα γεγονότα ευθυγραμμίζονται με τις αναμνήσεις που εκφράζονται; Όσο πιο λεπτομερείς και επαληθεύσιμοι είναι οι συσχετισμοί τόσο πιο δύσκολο γίνεται να απορρίψει κανείς τέτοιους ισχυρισμούς ως σύμπτωση.
Ο Δρ Έμπεν Αλεξάντερ είναι ένας διάσημος νευροχειρουργός που έχει μελετήσει τον εγκέφαλο για δεκαετίες και είχε και ο ίδιος μια επιθανάτια εμπειρία. Σε συνέντευξή του, είχε δηλώσει στην Epoch Times: «Θα έλεγα ότι η ανθρώπινη συνείδησή μας μπορεί να είναι αρκετά περιορισμένη λόγω των προκαταλήψεων και των υποθέσεών μας, όταν νομίζουμε ότι καταλαβαίνουμε τα πράγματα, αλλά δεν δίνουμε προσοχή σε όλα τα στοιχεία».
Η αναδρομή σε προηγούμενη ζωή ως θεραπεία ασθενειών
Όταν οι άνθρωποι έχουν μια τραυματική ανάμνηση σε προηγούμενο στάδιο της τρέχουσας ζωής τους, μπορεί να έχει επιπτώσεις στη σωματική ή ψυχική τους υγεία, συμβάλλοντας συχνά στο σύνδρομο μετατραυματικού στρες (PTSD). Οι ψυχολόγοι μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη θεραπεία συζήτησης για να βοηθήσουν τους ασθενείς να απελευθερώσουν τον τραυματισμό του σώματός τους και να θεραπευτούν ψυχικά και σωματικά. Τέτοιες ψυχοθεραπευτικές προσεγγίσεις συμπληρώνουν τη φαρμακολογική θεραπεία που συνταγογραφείται από ψυχίατρο.
Ομοίως, ορισμένοι επαγγελματίες υγείας έχουν διερευνήσει τη θεραπεία με αναδρομή σε προηγούμενες ζωές, ένα είδος υπνοθεραπείας, για τη θεραπεία ασθενειών. Όπως και η θεραπεία της PTSD, η θεραπεία αναδρομής προηγούμενων ζωών βασίζεται σε καθοδηγούμενο διάλογο υπό ύπνωση, με τον θεραπευτή να βοηθά τον ασθενή να εξερευνήσει αυτό που πιστεύει ότι είναι αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές.
Ενώ υπάρχει συνεχής συζήτηση γύρω από την αποτελεσματικότητα της θεραπείας με αναδρομή σε προηγούμενες ζωές, υπάρχουν τεκμηριωμένοι ασθενείς που έχουν επωφεληθεί από αυτή τη θεραπεία.
Ο Δρ Τζέησον Λιου, ένας ολιστικός επαγγελματίας υγείας στην Καλιφόρνια με διδακτορικό στις νευροεπιστήμες, δήλωσε στους Epoch Times ότι υπήρξε μάρτυρας μίας ασθενούς με ινομυαλγία, η οποία επανήλθε σε υγιή κατάσταση μετά από θεραπεία με αναδρομή σε προηγούμενες ζωές.
Η Μέριλυν, μια 46χρονη γυναίκα, υπέφερε για χρόνια από συνεχή, εξουθενωτικό χρόνιο πόνο, με αποτέλεσμα μία απόπειρα αυτοκτονίας. Εκτός από την ινομυαλγία, πάλευε με συνυπάρχουσες καταστάσεις, όπως το σύνδρομο χρόνιας κόπωσης, το άγχος, την κατάθλιψη και την αϋπνία.
Αν και ο σύζυγός της ήταν γιατρός,οι συμβατικές θεραπείες δεν τη βοηθούσαν. Ο Λιου αποφάσισε να δοκιμάσει τη θεραπεία αναδρομής σε προηγούμενες ζωές.
Υπό ύπνωση με τη χρήση εγκεφαλικών κυμάτων Θήτα, η Μέριλυν εισήλθε σε μια ειρηνική κατάσταση ύπνωσης. Στην αυτήν την κατάσταση, απέκτησε πρόσβαση σε μία ανάμνηση σύμφωνα με την οποία ήταν στρατιώτης σε έναν πόλεμο και δεχόταν επίθεση. Μέσα από μια σειρά συνομιλιών με τον Λιου, κατάφερε να καταλάβει ότι οι έντονοι φόβοι που είχε βιώσει στην προηγούμενη ζωή της συνδέονταν με τους σωματικούς πόνους από τους οποίους υπέφερε στην παρούσα ζωή της.
Με την ευγενική καθοδήγηση του Δρος Λιου, η Μέριλυν κατάφερε να διαχωρίσει το συναισθηματικό τραύμα της προηγούμενης ζωής της από την τρέχουσα. Από τότε, αισθάνεται σημαντικά πιο γαλήνια και αισιόδοξη. Τα σωματικά και ψυχικά της συμπτώματα παρουσίασαν θεαματική βελτίωση που κατέληξε σε πλήρη ανάρρωση.
Ο γιος της Μπόουμαν είχε επίσης αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές. Ανέπτυξε χρόνιο έκζεμα και φοβία για τους δυνατούς θορύβους όταν ήταν πέντε ετών.
«Όταν τον ρωτήσαμε περί τίνος επρόκειτο, άρχισε να μας λέει, σε πρώτο πρόσωπο, ότι ήταν στρατιώτης και σκοτώθηκε σε ένα πεδίο μάχης πίσω από ένα κανόνι», δήλωσε η Μπόουμαν.
Αφού ο γιος της μίλησε για την ανάμνηση της προηγούμενης ζωής του, η σωματική του κατάσταση με το χρόνιο έκζεμα εξαφανίστηκε και η φοβία του για τους δυνατούς θορύβους εξαφανίστηκε.
«Υπάρχει κάποια [είδος] σωματικής μνήμης, που σχετίζεται με αυτές τις αναμνήσεις», ανέφερε η Μπόουμαν, υποδηλώνοντας ότι η προηγούμενη ζωή μπορεί να αποθηκεύεται στη συνείδηση και το σώμα μας.
Σαν ποτάμι που ρέει
Ένα ποτάμι μεταφέρει άμμο, θρεπτικά συστατικά και υδρόβια ζωή καθώς κυλά από τις κορυφές του βουνού στον προορισμό του. Παρομοίως, οι μελέτες που σχετίζονται με τις αναμνήσεις προηγούμενων ζωών υποδηλώνουν ότι η συνείδησή μας είναι σαν ένα ποτάμι, που μεταφέρει αναμνήσεις, εμπειρίες και την ουσία της ψυχής μας από τη μια ζωή στην άλλη, συνδέοντάς μας με το μωσαϊκό της ύπαρξης.
«Νομίζω ότι [αυτό] είναι συναρπαστικό επειδή, όπως [είπε] και ο Ίαν Στήβενσον, η τωρινή μας κατάσταση, η τωρινή μας προσωπικότητα, μπορεί να προέρχεται από εμπειρίες προηγούμενων ζωών», δήλωσε η Μπόουμαν στην Epoch Times.
«Η συνείδηση επιβιώνει του θανάτου», πρόσθεσε, «όπως και τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητας, τα συναισθήματα και τα σωματικά χαρακτηριστικά. Αυτά μεταφέρονται σε ένα άλλο σώμα, σε μια άλλη ζωή, υπό διαφορετικές συνθήκες, αλλά όλα συνδέονται. Υπάρχει μια συνέχεια από τη μια ζωή στην άλλη.»
Μετά τον θάνατο του Στήβενσον, ο διάδοχός του, ο Δρ Τζιμ Τάκερ, καθηγητής ψυχιατρικής και νευροσυμπεριφορικών επιστημών Bonner-Lowry και διευθυντής του τμήματος αντιληπτικών μελετών στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, συνέχισε τις μελέτες του προκατόχου του γύρω από τις αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές.
Ο Δρ Μπράιαν Λ. Βάις και ο Δρ Μπρους Γκρέισον ασχολούνται επίσης με την έρευνα γύρω από τις αναμνήσεις από προηγούμενες ζωές. Ο Βάις είναι διάσημος ψυχίατρος, απόφοιτος του Πανεπιστημίου Κολούμπια και της Ιατρικής Σχολής του Γέιλ και ομότιμος πρόεδρος της ψυχιατρικής στο Ιατρικό Κέντρο Mount Sinai στο Μαϊάμι. Ο Γκρέισον είναι ομότιμος καθηγητής ψυχιατρικής και νευροσυμπεριφορικών επιστημών στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια.
Η συσσώρευση στοιχείων στα τρία πρώτα άρθρα αυτής της σειράς υπαινίσσεται την πιθανότητα η συνείδηση να εκτείνεται πέρα από τη φυσική μας πραγματικότητα.
Όλοι τελικά πεθαίνουν. Ωστόσο, αν η συνείδησή μας είναι αιώνια και οι αναμνήσεις των εμπειριών της προηγούμενης ζωής μας επιμένουν, θα μπορούσε ενδεχομένως να έχει σημαντική σημασία για την ευημερία μας σε αυτή τη ζωή και στο μέλλον.
Αν οι αναμνήσεις συνδέουν τις ζωές μας, τίθεται το ερώτημα πού βρίσκεται η συνείδησή μας μεταξύ δύο ζωών; Πού είναι η προέλευση και η τελική κατοικία της συνείδησής μας;
Στο επόμενο και τελευταίο άρθρο, θα διερευνήσουμε την πιθανή προέλευση της συνείδησης υπό το πρίσμα πολλαπλών γραμμών επιστημονικής έρευνας.
Η Έριν Γουέστ παρακολουθεί την κάθοδο ενός κινεζικού αεροσκάφους σε αεροδρόμιο στο τροπικό Mae Sot της Ταϊλάνδης.
Ήταν η πρώτη από τις 20 τέτοιες πτήσεις, που απομακρύνουν χιλιάδες Κινέζους υπηκόους από μια ζωή καταναγκαστικής εργασίας στα τεράστια κέντρα απάτης (που θυμίζουν φυλακές) βγάζοντάς τους από την Βιρμανία (επίσης γνωστή ως Μιανμάρ).
Αυτά τα κέντρα καταναγκαστικής εργασίας, και άλλα σαν αυτά στην Καμπότζη και το Λάος, είναι το κέντρο ενός παγκόσμιου ιστού εγκλήματος στον κυβερνοχώρο (Διαδίκτυο) που κλέβει πλέον τρισεκατομμύρια δολάρια κάθε χρόνο. Τα πρώτα θύματά του, ωστόσο, είναι εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι σε κέντρα απάτης που απαγάγονται — περίπου 120.000 μόνο στη Βιρμανία, σύμφωνα με έκθεση των Ηνωμένων Εθνών του 2023.
Η Γουέστ, πρώην εισαγγελέας της Καλιφόρνια που τώρα κάνει εκστρατεία κατά των εγκληματιών στον κυβερνοχώρο, είχε φτάσει στο Μάε Σοτ αμέσως μετά την καταστολή της Κίνας τον Φεβρουάριο, κατά την οποία βιρμανικές πολιτοφυλακές διέσωσαν σχεδόν 8.000 εργαζόμενους-σκλάβους από εγκαταστάσεις απάτης στην περιοχή Μιαγουάντι της Βιρμανίας, κοντά στα σύνορα Ταϊλάνδης-Βιρμανίας.
Παρά την πολυδιαφημισμένη καταστολή, η Γουέστ και άλλοι ειδικοί στο έγκλημα στον κυβερνοχώρο είπαν στην Epoch Times ότι είναι πεπεισμένοι ότι η Κίνα είναι στην πραγματικότητα συνένοχη σε αυτό που οι ειδικοί λένε ότι είναι μια παγκόσμια κρίση.
«Όταν ακούτε για μια ‘καταστολή’ ή μια ‘διάλυση’ των οργανώσεων απάτης, να είστε δύσπιστοι», έγραψε η Γουέστ σε μια ανάρτηση στο LinkedIn τον Μάρτιο. «Όταν μιλάμε για 8.000 από τους εκτιμώμενους 120.000 εργάτες-σκλάβους στη Μιανμάρ, αυτό που πραγματικά γίνεται είναι μείωση της δύναμης».
Ένα αποδεικτικό στοιχείο αυτού, είπε η Γουέστ στην Epoch Times, ήταν η ευκολία με την οποία η Κίνα κατάφερε να απομακρύνει περίπου 5.000 ανθρώπους από τα κέντρα καταναγκαστικής εργασίας στην Βιρμανία. Άλλες χώρες πάλεψαν με τη γραφειοκρατία για να μεταφέρουν τους πολίτες τους στα σπίτια τους.
Εν τω μεταξύ, εκατοντάδες απελευθερωμένοι εργαζόμενοι σε κέντρα απάτης από μια σειρά άλλων χωρών εξακολουθούν να μαραζώνουν σε αυτοσχέδιους καταυλισμούς στη Βιρμανία, αβέβαιοι για το πότε θα επιστρέψουν στο σπίτι και τρομοκρατημένοι ότι ίσως τους ξαναστείλουν στα κέντρα απάτης.
Κινέζοι εργαζόμενοι-θύματα σε κέντρα απάτης φτάνουν στο συνοριακό σημείο ελέγχου με την Ταϊλάνδη, στο Μιαγουάντι της Βιρμανίας, στις 20 Φεβ. 2025. Εκατοντάδες Κινέζοι εργαζόμενοι επέστρεψαν στα σπίτια τους αφού απελευθερώθηκαν από κέντρα διαδικτυακής απάτης. STR/AFP μέσω Getty Images
Η Γουέστ έχει περάσει το μεγαλύτερο μέρος μιας δεκαετίας κυνηγώντας εγκληματίες στον κυβερνοχώρο. Πρώην αναπληρώτρια εισαγγελέας στη Σάντα Κλάρα της Καλιφόρνια, εντάχθηκε σε μια ελίτ ομάδα εργασίας για το έγκλημα στον κυβερνοχώρο το 2016. Το 2024, συνταξιοδοτήθηκε και ίδρυσε την Operation Shamrock — έναν συνασπισμό ειδικών από τους τομείς επιβολής του νόμου, οικονομικών, κοινωνικών, και τεχνολογίας που καταπολεμούν το διεθνικό οργανωμένο έγκλημα.
Είπε ότι είναι πεπεισμένη ότι η δράση κατά των κέντρων απάτης ήταν μια «ψεύτικη καταστολή» που σχεδιάστηκε από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ).
Ο Μάθιου Χόγκαν, ντετέκτιβ με την αστυνομία του Κονέκτικατ και αξιωματικός στις Ειδικές Δυνάμεις Οικονομικών Εγκλημάτων της Μυστικής Υπηρεσίας, συμφωνεί με την εκτίμηση της Γουέστ. Είπε στην Epoch Times ότι δεν έχει καμία αμφιβολία ότι το ΚΚΚ βρίσκεται πίσω από τα κέντρα απάτης της Βιρμανίας.
«Είναι ένα διεθνικό μέτωπο οργανωμένου εγκλήματος, που χρηματοδοτείται από τους Κινέζους», είπε ο Χόγκαν. «Εάν εστιάσετε, όπως και με το πρόγραμμα Belt and Road, και με πράγματα που ξέρουμε ότι κάνουν με τα χρήματά τους και την τεχνολογία, ξέρουμε ότι συμμετέχουν σε αυτό».
Η απάτη: «Σφαγή γουρουνιών»
Η Γουέστ είπε στην Epoch Times ότι πέρασε τα τελευταία τρία χρόνια της 26χρονης καριέρας της ερευνώντας διαδικτυακές απάτες γνωστές ως «σφαγή γουρουνιών», οι οποίες περιλαμβάνουν την προσέλκυση ανθρώπων σε ψεύτικες επενδύσεις σε κρυπτονομίσματα.
Η στρατηγική απάτης έχει τελειοποιηθεί τα τελευταία χρόνια από τους κυβερνοεγκληματίες που διαχειρίζονται τα συγκροτήματα της νοτιοανατολικής Ασίας.
Όπως υποδηλώνει το όνομα, η σφαγή γουρουνιών είναι μια τεχνική κατά την οποία οι διαδικτυακοί απατεώνες «παχαίνουν» τα θύματά τους υπομονετικά για μια χρονική περίοδο και όταν έρθει η ώρα, τα ξεγελούν για μεγάλα χρηματικά ποσά.
Ο Χόγκαν περιγράφει μια τυπική απάτη σφαγής γουρουνιών, κατά την οποία το θύμα βλέπει σχόλια σε ένα προφίλ στο LinkedIn ή σε μια ανάρτηση σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης, ή ίσως κάποια επικοινωνεί μαζί του μέσω του Instagram ή ακόμα και μέσω ενός φαινομενικά κατά λάθος κειμένου SMS.
Η φωτογραφία προφίλ του απατεώνα μπορεί να δείχνει μια νεαρή, ελκυστική Ασιάτισσα. Οι συνήθεις απατεώνες «δεν αποφεύγουν να πουν ότι είναι Κινέζοι», είπε ο Χόγκαν. «Είτε θα το αναφέρουν σε κάθε μήνυμα, [ή] κάποια στιγμή, ότι… είναι Ασιάτες ή Κινέζοι και εργάζονται στις ΗΠΑ για μια επιχείρηση».
Στην αρχή, η επαφή μπορεί να φαίνεται αθώα, με χαμηλών τόνων, φλύαρα ή ερωτικά σχόλια. Ο πλούτος υπονοείται, αν δεν αναφέρεται: ίσως μια φωτογραφία της νεαρής γυναίκας σε ένα σπορ αυτοκίνητο ή ένα σχόλιο ότι θέλει να αγοράσει ένα Rolex.
Ο απατεώνας χτίζει εμπιστοσύνη και υφαίνει έναν ρομαντικό ιστό με την πάροδο του χρόνου. «Συνήθως χρειάζονται μερικές εβδομάδες, αν όχι μήνες, για να ειπωθεί το θέμα της επένδυσης», είπε ο Χόγκαν.
Τελικά, ο απατεώνας «σφάζει το γουρούνι», πείθοντας το θύμα να επενδύσει σε ένα ψεύτικο επενδυτικό πρόγραμμα κρυπτονομισμάτων ή σε μια επενδυτική απάτη. Ο φαινομενικά πλούσιος τρόπος ζωής του απατεώνα φαίνεται να δίνει αξιοπιστία στις συμβουλές του. Και τώρα, ο απατεώνας γνωρίζει καλά το θύμα και μπορεί να προτείνει πόσα χρήματα να επενδύσει.
Τρία παραδείγματα μηνυμάτων που αποστέλλονται από απατεώνες ως μέρος της «σφαγής γουρουνιών». Παραχώρηση του ντετέκτιβ Μάθιου Χόγκαν/Connecticut State Police
Μόλις το θύμα — που λίγο φαντάζεται ότι η φίλη του είναι στην πραγματικότητα ένας άντρας που βρίσκεται σε ένα κέντρο βασανισμού στη Νοτιοανατολική Ασία — έχει δώσει τα χρήματά του, βρίσκει τον εαυτό του σαν φάντασμα. Ο πόνος ενός χωρισμού προστίθεται στην αμηχανία της οικονομικής απώλειας.
Ο Χόγκαν είπε ότι τα σενάρια που χρησιμοποιούν οι απατεώνες όταν καταδιώκουν τα θύματά τους είναι επιδέξια κατασκευασμένα. «Γνωρίζουμε βεβαίως» ότι οι εγκληματίες του κυβερνοχώρου «χρησιμοποιούν τα παράνομα κεφάλαιά τους για να πληρώσουν [άτομα με] διδακτορικό για να βοηθήσουν στη συγγραφή των σεναρίων που χρησιμοποιούν για να εξαπατήσουν θύματα, επομένως υπάρχει πολλή εκπαίδευση και δεξιότητες πίσω από την στόχευση», είπε.
Το κόστος της απάτης σφαγής γουρουνιών και άλλων τακτικών παγκόσμιου διαδικτυακού εγκλήματος εκτιμάται να φτάσει τα $10,5 τρισ. φέτος, σύμφωνα με την Cybersecurity Ventures.
Το κόστος των απατών σφαγής γουρουνιών και άλλων παγκόσμιων εγκλημάτων στον κυβερνοχώρο αναμένεται να ανέλθει στο εντυπωσιακό 10,5 τρισεκατομμύρια δολάρια ετησίως φέτος, σύμφωνα με τον ερευνητή της κυβερνοοικονομίας της Cybersecurity Ventures.
Ο Χόγκαν είπε ότι το φαινόμενο ωθεί τα θύματα να επενδύσουν τις αποταμιεύσεις τους, να συνάψουν πιστωτικές γραμμές μετοχικού κεφαλαίου ή δεύτερα στεγαστικά δάνεια και ακόμη και να χάσουν τα σπίτια τους. Ρευστοποιούν ταμεία σύνταξης και λογαριασμούς ταμιευτηρίου φοιτητών.
«Είχαμε όλη τη γκάμα», είπε. «Είναι πραγματικά μια κρίση».
Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αμηχανία και ο πόνος του να πέσεις θύμα μιας απάτης σφαγής γουρουνιών έχει οδηγήσει ακόμη και στην αυτοκτονία.
Οι απατεώνες: Τα πρώτα θύματα
Οι εργαζόμενοι στις τεράστιες κυψέλες του εγκλήματος στον κυβερνοχώρο είναι τα πρώτα θύματα, πέφτοντας θύματα της εντυπωσιακής διαφήμισης που τους υπόσχεται προσοδοφόρες θέσεις εργασίας. Προέρχονται από μια μακρά λίστα χωρών.
Ο Χόγκαν είπε ότι οι πιθανοί εργαζόμενοι συχνά στρατολογούνται για τις τεχνολογικές τους δεξιότητες ή επειδή μιλούν τη γλώσσα των πιθανών θυμάτων — συνήθως Αγγλικά ή Κινέζικα.
Μπορούν να προσληφθούν μέσω άμεσης επαφής, μέσω των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, ή μέσω διαφημίσεων.
Θύματα κέντρων απάτης επιβιβάζονται σε μια βάρκα για να περάσουν τον ποταμό στην Ταϊλάνδη στα σύνορα Βιρμανίας-Ταϊλάνδης, στο Μιαγουάντι της Βιρμανίας, στις 12 Φεβ. 2025. STR/AFP μέσω Getty Images
Όλα φαίνονται νόμιμα. Ενδέχεται να υπάρξουν πολλαπλές συνεντεύξεις και τελικά να δοθεί αεροπορικό εισιτήριο στον προσληφθέντα υπάλληλο.
«Όλα φαίνονται πολύ, πολύ νόμιμα», είπε η Γουέστ, «μέχρι να φτάσουν και να τους πάρουν τα διαβατήριά τους, να τους πάρουν τα τηλέφωνά τους και να τους αναγκάζουν να εξαπατούν για 16 ώρες την ημέρα».
Η Γουέστ είπε ότι οι περισσότεροι από τους εργαζόμενους στα κέντρα απάτης ξεγελιούνται από ελκυστικές διαφημίσεις που απεικονίζουν ειδυλλιακές θέσεις εργασίας.
«Είναι μια εξαιρετικά συστηματική επιχείρηση από την κορυφή μέχρι τα κάτω», είπε.
Η Έιμι Μίλερ, περιφερειακή διευθύντρια του Acts of Mercy International, μιας οργάνωσης αρωγής και ανάπτυξης, είπε στην Epoch Times: «Αυτή είναι μια νέα μορφή εμπορίας ανθρώπων. Είναι εμπορία ανθρώπων για εξαναγκαστική εγκληματικότητα».
(Πάνω) Ένα δωμάτιο στο οποίο οι άνθρωποι είναι δεμένοι με χειροπέδες και αναγκάζονται να εξαπατήσουν θύματα στο διαδίκτυο. (Κάτω) Ένα θύμα ενός κέντρου απάτης παρουσιάζει τραυματισμό στο χέρι ενώ περιμένει να περάσει τα σύνορα στην Ταϊλάνδη για να επαναπατριστεί, στο Μιαγουάντι της Βιρμανίας, στις 12 Φεβ. 2025. Γραφείο Ηνωμένων Εθνών για τα Ναρκωτικά και το Έγκλημα/CC BY 2.0, STR/AFP μέσω Getty Images
Οι εργαζόμενοι στις οργανώσεις απάτης περνούν 12 ώρες έως 16 ώρες κάθε μέρα μπροστά σε υπολογιστές, προσεγγίζοντας θύματα σε όλο τον κόσμο χρησιμοποιώντας ψεύτικα προφίλ σε μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Εάν δεν πετύχουν στόχους, μπορεί να ξυλοκοπηθούν ή να τιμωρηθούν σωματικά. Εάν αρνηθούν να συνεργαστούν, μπορεί να βασανιστούν. Μπορεί να είναι δεμένοι με χειροπέδες στα θρανία. Η επαφή με τον έξω κόσμο είναι κομμένη ή γίνεται στα κρυφά.
Εκατοντάδες πρώην εργαζόμενοι σε κέντρο απάτης —πολλοί από αυτούς από την Αφρική— εξακολουθούν να είναι παγιδευμένοι στη Βιρμανία, ελπίζοντας στον επαναπατρισμό. Οι συνθήκες διαβίωσης στους καταυλισμούς όπου κρατούνται αφού βγήκαν από τα εγκληματικά κέντρα, είναι θλιβερές, με λίγα τρόφιμα και ανθυγιεινές συνθήκες.
Σχεδόν 500 από αυτούς στεγάζονται σε ένα στρατόπεδο που διευθύνεται από την πολιτοφυλακή του έτσι λεγόμενου «Δημοκρατικού Καλοσυνάτου Στρατού της Βιρμανίας Karen» (DKBA).
Στις 13 Απριλίου, η Μίλερ είπε στην Epoch Times, ότι περίπου 270 από τους εργάτες πραγματοποίησαν μια «οργανωμένη διαμαρτυρία» σε μια προσπάθεια να φύγουν από τη Βιρμανία, αλλά αναγκάστηκαν να επιστρέψουν στο στρατόπεδο αφού ένοπλα μέλη της DKBA απείλησαν να τους επιστρέψουν στα συγκροτήματα απάτης.
«Ελπίζουμε [η διαμαρτυρία] να ήταν επιτυχής για να μεταφερθούν στο στρατόπεδο [Συνοριακής Φρουράς (άλλη πολιτοφυλακή)], που θα τους βοηθήσει στη διαδικασία επαναπατρισμού,» είπε.
Εργαζόμενοι-θύματα σε κέντρο απάτης ξεκουράζονται κατά τη διάρκεια μιας επιχείρησης καταστολής από τη Δύναμη Συνοριοφυλακής Karen για παράνομη δραστηριότητα στο συνοριακό σημείο ελέγχου με την Ταϊλάνδη, στο Μιαγουάντι της Βιρμανίας, στις 23 Φεβ. 2025. STR/AFP μέσω Getty Images
Ακολουθώντας τα κέρδη στο Πεκίνο
Με μια βιομηχανία εγκλήματος στον κυβερνοχώρο που παράγει δισεκατομμύρια δολάρια, η Γουέστ είπε, «υπάρχουν πολλά χρήματα που δεν έχουν καταγραφεί». Αυτά τα χρήματα δείχνουν προς το Πεκίνο, είπε.
«Υπάρχουν μόνο τόσες McLaren και Lamborghini που μπορούν να αγοράσουν οι επικεφαλής του εγκλήματος· υπάρχουν μόνο τόσα όμορφα σπίτια στο Σίδνεϊ που μπορούν να αγοραστούν», είπε η Γουέστ.
Με «δεκάδες ή εκατοντάδες δισεκατομμύρια δολάρια» να αγνοούνται, είπε, «είναι δύσκολο να πιστέψουμε ότι η Κίνα δεν θα επωφελούνταν από αυτό με κάποιο τρόπο».
Η Γουέστ είπε ότι αν οι Κινέζοι δεν εμπλέκονταν στο να κάνουν δυνατή την τεράστια επιχείρηση εμπορίας ανθρώπων, τότε ‘θα είχαν μεγαλύτερο ενδιαφέρον να την σταματήσουν.΄
Τα οφέλη για το ΚΚΚ υπερβαίνουν το άμεσο οικονομικό όφελος, είπε η Γουέστ και περιλαμβάνουν πρόσβαση στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας ή πρόσβαση σε πολίτες της Ταϊβάν. «Υπάρχουν κάποια πολύ ορατά οφέλη για την Κίνα», είπε.
Τελικά, είπε η Γουέστ, όταν πρόκειται για κινεζική εμπλοκή, εάν οι Κινέζοι δεν συμμετείχαν στην ενεργοποίηση της τεράστιας επιχείρησης εμπορίας ανθρώπων με κάποιο τρόπο, θα «ενδιαφέρονταν περισσότερο να την κλείσουν». Ωστόσο, έχουν δείξει πολύ μικρό ενδιαφέρον για να το κάνουν, είπε.
«Είναι σχεδόν μια απόδειξη ελλείψει αποδείξεων κατά τα άλλα», είπε η Γουέστ. «Δεν έχει νόημα διαφορετικά».
«Το γεγονός ότι δεν σταματούν μια τεράστια παγκόσμια κρίση, με κάνει να αναρωτιέμαι, ‘γιατί όχι;’»
Ως περαιτέρω αποδεικτικό στοιχείο, επισημαίνει κάτι που της έγινε ξεκάθαρο καθώς έβλεπε κινεζικά αεροπλάνα να προσγειώνονται και να απομακρύνουν αποτελεσματικά χιλιάδες απελευθερωμένους εργαζόμενους-θύματα των κέντρων απάτης. Η Κίνα κοιτάζει από την άλλη πλευρά—μέχρι να γίνουν θύματα οι δικοί της υπήκοοι. Και τότε είναι γρήγορα σε θέση να παράγει αποτελέσματα.
Η πρόσφατη καταστολή είχε τις ρίζες της στην απαγωγή, στις αρχές Ιανουαρίου, μιας ανήλικης κινεζικής διασημότητας.
Ο Γουάνγκ Σινγκ, ένας Κινέζος ηθοποιός που είχε μικρούς ρόλους στην ταινία «Ip Man 3» και στην τηλεοπτική σειρά «The Tale of Rose», εξαφανίστηκε αφού εξαπατήθηκε να ταξιδέψει στην Ταϊλάνδη με το πρόσχημα ότι θα έκανε κάποια γυρίσματα.
Μια φωτογραφία τραβηγμένη από βίντεο του Γουάνγκ Σινγκ, ενός Κινέζου ηθοποιού που εξαπατήθηκε σε ένα κέντρο απάτης στη Βιρμανία. Στιγμιότυπο μέσω Epoch Times, setstarmedia/Public Domain
Αφού η φίλη του στράφηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για να δημοσιοποιήσει την εξαφάνιση, οι αρχές ενεπλάκησαν και ο Γουάνγκ διασώθηκε από ένα κέντρο απάτης κοντά στα σύνορα στη Βιρμανία, όπου είχε ήδη εκπαιδευτεί στο πώς να διεξάγει κλήσεις απάτης.
Το περιστατικό έγινε μεγάλη είδηση στην Κίνα και τα προξενεία του Πεκίνου στην Ταϊλάνδη, τη Βιρμανία και την Καμπότζη άρχισαν να προειδοποιούν τους πολίτες τους.
Στις 9 Ιανουαρίου, η κρατική China Daily της Κίνας δημοσίευσε ένα άρθρο γνώμης που έλεγε: «Η Κίνα πρέπει επειγόντως να ενισχύσει τη συνεργασία με τους γείτονές της στη Νοτιοανατολική Ασία και να εφαρμόσει πιο αποτελεσματικά μέτρα για την καταπολέμηση της απάτης στις τηλεπικοινωνίες και των σχετικών εγκληματικών δικτύων της».
«[Ο πρέσβης της Κένυας] είχε ετοιμάσει ένα αεροπλάνο και ήταν έτοιμος να βγάλει τους ανθρώπους του έξω, και ήταν πολύ δύσκολο να το κάνει, και πολλή γραφειοκρατία, ενώ η Κίνα εμφανίστηκε, άρπαξε τους ανθρώπους της και τους έβγαλε έξω»
Έριν Γουέστ, πρώην Εισαγγελέας Καλιφόρνια
Στις αρχές Φεβρουαρίου, ο πρωθυπουργός της Ταϊλάνδης Πετονγκτάρν Σιναγουάτρα ταξίδεψε στο Πεκίνο για να συζητήσει το θέμα, είπε η Γουέστ, και «ξαφνικά, έγινε αυτή η υποτιθέμενη καταστολή στη Μιανμάρ».
Είπε ότι το περιστατικό δείχνει ότι «η Κίνα μπορεί να έχει μεγάλη επιρροή όταν θέλει».
Η Γουέστ είπε ότι η Κίνα έχει καταστήσει δημοσίως σαφές ότι «αν προσπαθείτε να φέρετε περισσότερους Κινέζους στο εργατικό δυναμικό της εμπορίας ανθρώπων ή εάν επιτίθεστε ευθέως σε Κινέζους πολίτες, θα εμπλακούμε—και μπορούμε να το δούμε αυτό μετά το ζήτημα με τον ηθοποιό [Γουάνγκ Σινγκ]».
«Μου φαίνεται ότι η Κίνα ενδιαφέρεται λιγότερο να ασκήσει δύναμη, γιατί σίγουρα θα μπορούσε», είπε η Γουέστ.
Είδε την αποφασιστική επιρροή του Πεκίνου στο Μάε Σοτ. «Ήταν πολύ γρήγορο. Οι Κινέζοι ήρθαν και κατά κάποιο τρόπο αγνόησαν την κυριαρχία της Ταϊλάνδης και μάζεψαν τους ανθρώπους τους και τους έβγαλαν έξω», είπε η Γουέστ.
«Σε κανένα άλλο έθνος δεν δόθηκε η ίδια ικανότητα να πάρει τους δικούς του πολίτες».
Μετά την αναχώρηση, είπε η Γουέστ, μίλησε με τον πρεσβευτή της Κένυας και είδε την απογοήτευσή του. «Είχε ένα αεροπλάνο και ήταν έτοιμος να βγάλει τους ανθρώπους του έξω, και ήταν απίστευτα δύσκολο και πολλή γραφειοκρατία για να το κάνει, ενώ η Κίνα εμφανίστηκε, άρπαξε τους ανθρώπους της, και τους μετέφερε έξω», είπε.
Εργαζόμενοι-θύματα στο κέντρο απάτης από την Κίνα παραδόθηκαν από τη Βιρμανία σε αεροπλάνο στο αεροδρόμιο στο Μάε Σοτ, Ταϊλάνδη, στις 20 Φεβ. 2025. Lillian Suwanrumpha/AFP μέσω Getty Images
Το περιστατικό υποδηλώνει ότι η κυβέρνηση της Βιρμανίας και οι συμμαχικές πολιτοφυλακές της «ελέγχονται από στην Κίνα», είπε.
Στους DKBA και BGF είχαν ξεκάθαρα πει ότι πρέπει να απελευθερώσουν «μερικούς ανθρώπους» ως σόου για τις κάμερες, είπε η Γουέστ.
Belt and Road
Η Γουέστ είπε ότι το κινεζικό οργανωμένο έγκλημα εμπλέκεται σε μεγάλο βαθμό σε ενώσεις διαδικτυακής απάτης στη Βιρμανία, την Καμπότζη και το Λάος και έχει παρουσία σε αρκετές αφρικανικές χώρες. Το πρόγραμμα Belt and Road (ζώνη και δρόμος) της Κίνας είναι ένας σημαντικός λόγος για το καθεστώς να κάνει τα στραβά μάτια στο έγκλημα στον κυβερνοχώρο σε αυτές τις χώρες.
Υπέδειξε την Καμπότζη ως παράδειγμα. Υπάρχει μια «μαζική άνοδος» στο έγκλημα στον κυβερνοχώρο στην Καμπότζη, είπε, και «δεν υπάρχει περίπτωση η Κίνα να μην το γνωρίζει αυτό», δεδομένων των δεσμών μεταξύ των δύο εθνών.
Ωστόσο, στο πλαίσιο του προγράμματος Belt and Road, η κυβέρνηση της Καμπότζης παρείχε στο Πεκίνο μια στρατηγικής σημασίας ναυτική βάση στο Ριάμ, οπότε η Κίνα κοιτάζει από την άλλη πλευρά, είπε η Γουέστ.
Επισήμανε «πολλές επικίνδυνες στάσεις και κινήσεις» μεταξύ Κίνας και Καμπότζης, με «ευεργεσίες που δίνονται αμφίδρομα».
Προσωπικό του ναυτικού της Καμπότζης κατά τη διάρκεια μιας περιοδείας που οργανώθηκε από την κυβέρνηση στη ναυτική βάση Ριάμ στην Καμπότζη στις 26 Ιουλίου 2019. Tang Chhin Sothy/AFP μέσω Getty Images
Η Γουέστ είπε ότι το κινεζικό οργανωμένο έγκλημα έχει προχωρήσει πολύ από τις αρχές της δεκαετίας του 1990, όταν οι συμμορίες με έδρα το Χονγκ Κονγκ και το Μακάο έβγαζαν τα περισσότερα χρήματα από εκβιασμούς στην κινεζική κοινότητα.
«Ειλικρινά, θα πρέπει να τους φοβόμαστε στο επίπεδο οποιουδήποτε κράτους που κάνει κακό», είπε. «Είναι τόσο μεγάλοι· είναι τόσο οργανωμένοι· είναι τόσο καλά χρηματοδοτούμενοι.»
«Το χρηματικό ποσό που μεταφέρεται από απλούς ανθρώπους που γνωρίζετε, στα χέρια εγκληματιών είναι σοκαριστικό».
Η Γουέστ είπε για μια κομβική φιγούρα στον κόσμο του κινεζικού οργανωμένου εγκλήματος: τον Γουάν Κουόκ-κόι, με το προσωνύμιο «Σπασμένο δόντι», τον ηγέτη της συμμορίας 14K, μιας από τις μεγαλύτερες κινεζικές οργανώσεις οργανωμένου εγκλήματος, με έδρα το Μακάο.
Τον Δεκέμβριο του 2020, ο Γουάν έλαβε κυρώσεις από το Υπουργείο Οικονομικών των ΗΠΑ.
Σε μια δήλωση εκείνη την εποχή, το Υπουργείο Οικονομικών είπε ότι ο Γουάν ήταν μέλος του κοινοβουλίου του ΚΚΚ. Η συμμορία 14K είναι υπεύθυνη για διακίνηση ναρκωτικών, παράνομο τζόγο, εκβιασμό, εμπορία ανθρώπων και «μια σειρά από άλλες εγκληματικές δραστηριότητες», ανέφερε.
Σύμφωνα με την Γουέστ, η 14K και άλλες συμμορίες διέθεταν αρχικά καζίνο στην Καμπότζη. Τα καζίνο εξυπηρετούσαν Κινέζους πελάτες που απαγορεύεται να παίζουν τυχερά παιχνίδια στην Κίνα.
Ο Γουάν Κουόκ-κόι (Κ), οδηγείται με χειροπέδες σε ένα δικαστήριο του Μακάο όπου αντιμετώπισε κατηγορίες για συμμετοχή σε εγκληματικές δραστηριότητες, στις 12 Μαΐου 1998. Robyn Beck/AFP μέσω Getty Images
Ιδιαίτερα επικερδή καζίνο δημιουργήθηκαν σε μέρη όπως το Σιχάνουκβιλ της Καμπότζης, το οποίο μετατράπηκε από μια νυσταγμένη παραθαλάσσια πόλη σε μια Μέκκα για τυχερά παιχνίδια.
Η Γουέστ είπε: «Έχτισαν λοιπόν αυτές τις τεράστιες κατασκευές, και μετά χτύπησε ο COVID, και οι άνθρωποι δεν κινούνταν. Και έτσι συνειδητοποίησαν, ‘Έχουμε αυτούς τους μεγάλους πύργους που κάθονται εδώ άδειοι. Τι μπορούμε να κάνουμε με αυτούς;’»
Είπε ότι τότε ήταν που οι συμμορίες στράφηκαν σε απάτες ρομαντικών μηνυμάτων και απάτες σφαγής γουρουνιών, που αρχικά στόχευαν Κινέζους.
Μετά την πανδημία του COVID-19, τα περισσότερα καζίνο άνοιξαν, αλλά οι συμμορίες μετέφεραν τις επιχειρήσεις διαδικτυακής απάτης σε ειδικά κατασκευασμένα κέντρα σε άλλα μέρη της Καμπότζης και στη Βιρμανία.
Η κινέζικη μαφία δελέαζε υποψήφιους εργαζόμενους να δουλέψουν σε μια φυλακή εμπορίας ανθρώπων, και να κλέβουν χρήματα από τον υπόλοιπο κόσμο.
Έριν Γουέστ, πρώην Εισαγγελέας Καλιφόρνια
Η Γουέστ είπε ότι στη συνέχεια έστρεψαν την προσοχή τους στη στόχευση ατόμων στις Ηνωμένες Πολιτείες και άρχισαν να φέρνουν Αφρικανούς εργαζόμενους «επειδή χρειάζονταν αγγλόφωνους».
Αυτή ήταν μια νέα εξέλιξη, διαφορετική από τα ινδικά τηλεφωνικά κέντρα ή τα νιγηριανά εργοστάσια σκλαβιάς. «Αυτή ήταν μια σημαντική αλλαγή στον τρόπο με τον οποίο διεξάγονταν οι επιχειρήσεις», είπε η Γουέστ.
«Η κινεζική μαφία προσέλκυε χωρίς να το θέλουν αιτούντες δουλειά να δουλέψουν σε μια φυλακή εμπορίας ανθρώπων, ουσιαστικά, και να κλέβουν από τον κόσμο χρήματα».
Ασφαλή καταφύγια για το έγκλημα
Η Μίνα Τσιάνγκ, ιδρύτρια της Humanity Research Consultancy που εδρεύει στο Ηνωμένο Βασίλειο, είπε στην Epoch Times ότι τόσο στην Καμπότζη όσο και στη Βιρμανία, η βιομηχανία της διαδικτυακής απάτης είναι τεράστια — μια «επιχειρηση βιομηχανικής κλίμακας».
Ενώ ορισμένες μεγάλες κινεζικές ομάδες οργανωμένου εγκλήματος εμπλέκονται στην κατασκευή των κτηρίων καταναγκαστικής εργασίας, είπε, μια ποικιλία από εγκληματικές ομάδες νοικιάζουν τους χώρους για να πραγματοποιήσουν διάφορες εξειδικευμένες απάτες. Αποτελούν ένα ασφαλές καταφύγιο για το έγκλημα.
Ένα νέο καζίνο βρίσκεται υπό κατασκευή κοντά στο Μονγκ Λα, στη Βιρμανία, στις 19 Απριλίου 2019. Μεγάλο μέρος της κατασκευής από το Belt and Road της Κίνας στην Βιρμανία έχει επανασχεδιαστεί από εγκληματικές ομάδες που συνειδητοποίησαν ότι η βιομηχανία απάτης είναι προσοδοφόρα, είπε η Τσιάνγκ. Ye Aung Thu/AFP μέσω Getty Images
Η Τσιάνγκ είπε ότι η Βιρμανία είχε πολύ περισσότερες κατασκευές λόγω του Belt and Road. Τώρα, μεγάλο μέρος αυτών των κτηρίων χρησιμοποιείται από εγκληματικές ομάδες που συνειδητοποίησαν ότι «στην πραγματικότητα η βιομηχανία απάτης είναι η πιο προσοδοφόρα».
«Με τον εμφύλιο πόλεμο στη [Βιρμανία] και τις παραμεθόριες πολιτοφυλακές εκεί, [είναι] πολύ βολικό να πάνε προς αυτή την κατεύθυνση», είπε.
Η Τσιάνγκ είπε ότι τα επίπεδα βαρβαρότητας που αντιμετωπίζουν οι εργάτες απάτης στα κέντρα καταναγκαστικής εργασίας ποικίλλουν. Κάποιοι «προσπαθούν να διατηρήσουν, τουλάχιστον στο επίπεδο της επιφάνειας, [ότι] είναι μια κανονική δουλειά και δεν σε κερδίζουν σε χτυπάνε σε τακτική βάση», είπε.
Καθώς τα συνδικάτα απάτης έχουν στρέψει την προσοχή τους μακριά από θύματα της Κίνας και της Ταϊβάν, «η απάντηση της κινεζικής κυβέρνησης επικεντρώθηκε κυρίως στην προστασία των πολιτών της από την απάτη», είπε.
«Ως αποτέλεσμα, υπάρχει μια κοινή αντίληψη μεταξύ των οργανώσεων απάτης τα τελευταία χρόνια — εάν θέλετε να συνεχίσετε να λειτουργείτε, απλώς αποφύγετε να στοχεύετε Κινέζους πολίτες.»
Εργαζόμενοι σε κέντρο απάτης φυλάσσονται από στρατεύματα της συνοριακής φρουράς Karen στο Μιαγουάντι της Βιρμανίας, στις 26 Φεβ. 2025. Stringer/Reuters
Η Γουέστ είπε ότι το κινεζικό οργανωμένο έγκλημα είναι κάπως ανεξερεύνητη περιοχή.
Είπε ότι αναγνώρισε την ανάγκη έρευνας που δεν είχε γίνει, όταν άρχισε την διερεύνηση απατών σφαγής γουρουνιών. «Έγινε προφανές σχετικά γρήγορα ότι υπήρχε ανάγκη για εμπειρογνωμοσύνη σε αυτόν τον τομέα, ότι χτυπιόμασταν από ένα είδος εγκλήματος που δεν είχαμε δει σε τέτοια κλίμακα και ένταση πριν», είπε η Γουέστ.
«Δεν υπήρχε σχέδιο για το πώς να γίνει αυτή η δουλειά … Είχαμε να κάνουμε με ανθρώπους που έχασαν όλα τα χρήματά τους, κάθε δεκάρα που είχαν».
Η Σελέστ ήταν μια νεαρή γυναίκα με αθλητική ζωή, δραστήρια και παρούσα σε έναν έντονο, συχνά αγχωτικό, επαγγελματικό ρυθμό. Στο τέλος της ημέρας κοιμόταν βαθιά, αλλά σπάνια ονειρευόταν.
Αν και αποτελεσματική στη δουλειά της, όσο αυξανόταν το στρες, άρχιζε να νιώθει συναισθηματικά μουδιασμένη. Καμιά φορά δυσκολευόταν να συνδεθεί με τους άλλους ή αισθανόταν πως η ζωή περνούσε δίπλα της, σαν σε κυλιόμενη ταινία – με την ίδια σε ρόλο αποστασιοποιημένου παρατηρητή. Μακάρι να μπορούσε τότε κάποιος να της μεταφέρει αυτό που γνωρίζουμε σήμερα.
Ο ύπνος δεν έχει να κάνει μόνο με το πόσο κουρασμένοι νιώθουμε. Είναι ο τρόπος με τον οποίο ο εγκέφαλος ρυθμίζει τις λειτουργίες του κατά τη διάρκεια της νύχτας. Πέρα από τον «βαθύ ύπνο» και τα γνωστά πλέον οφέλη του, συμβαίνουν κι άλλα πράγματα εξίσου σημαντικά.
Ένας μικροσκοπικός αλλά καθοριστικός πυρήνας στον εγκέφαλο, ο υπομέλας τόπος (locus coeruleus), ο οποίος ρυθμίζει την απόκριση στο στρες, διαδραματίζει ρόλο-κλειδί στο πότε και αν θα μπούμε σε φάση ύπνου ραγδαίων κινήσεων των ματιών (Rapid Eye Movement-REM) — δηλαδή τη φάση των ονείρων. Ωστόσο, η σημασία του REM υπερβαίνει τις αλλόκοτες αφηγήσεις του ύπνου. Η ψυχική υγεία εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από αυτήν τη φάση.
(Εικονογράφηση: The Epoch Times)
Αν όμως η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη στρες, ο υπομέλας τόπος μπορεί να διαταράξει τον φυσιολογικό ρυθμό του ύπνου, στερώντας μας πολύτιμο REM χρόνο.
Ο ύπνος ξεκινά πριν πέσουμε στο κρεβάτι
Κατά τη διάρκεια της ημέρας, ο υπομέλας τόπος, ένας μικρός σχηματισμός στον εγκεφαλικό στέλεχο, παράγει νοραδρεναλίνη — μια ουσία παρόμοια με την αδρεναλίνη, αλλά λιγότερο έντονη. Η αδρεναλίνη κινητοποιεί το σώμα σε καταστάσεις κινδύνου, ενώ η νοραδρεναλίνη αυξάνει την εγρήγορση και την εστίαση σε καθημερινές προκλήσεις.
Αν και απαραίτητες για τη λειτουργία μας, η υπερπαραγωγή αυτών των ουσιών μπορεί να οδηγήσει σε κόπωση και δυσλειτουργία. Επιπλέον, ενεργοποιούν την κορτιζόλη, την «ορμόνη του στρες», επηρεάζοντας αρνητικά την αρτηριακή πίεση, το ανοσοποιητικό σύστημα, τη μικροχλωρίδα του εντέρου και τον κύκλο ύπνου/αφύπνισης για μέρες.
Η σχέση μεταξύ στρες και απόδοσης ακολουθεί μια παραβολική καμπύλη. Μέτριο στρες μπορεί να βελτιώσει την απόδοση, αλλά όταν είναι έντονο ή παρατεταμένο, υπερδιεγείρει τον υπομέλα τόπο, επηρεάζοντας τη μνήμη εργασίας και τον έλεγχο της προσοχής.
Έτσι, όταν φτάνει η ώρα του ύπνου, ο εγκέφαλος μπορεί να είναι εξαντλημένος αλλά όχι έτοιμος να κοιμηθεί. Είναι σαν να προσπαθείτε να στρίψετε απότομα με καράβι – οι αλλαγές είναι αργές, και ο εγκέφαλος μπορεί ακόμα να κινείται στη «λεωφόρο δράσης» αντί στον «δρόμο του ύπνου».
Ο «ελεγκτής κυκλοφορίας» του ύπνου
Ο υπομέλας τόπος καθοδηγεί το αυτόνομο νευρικό σύστημα και λειτουργεί σαν ελεγκτής κυκλοφορίας, καθορίζοντας την είσοδο στις διάφορες φάσεις του ύπνου. Κατά τη διάρκεια του ύπνου, ο εγκέφαλος «καθαρίζει» και αποκαθιστά λειτουργίες, επεξεργάζεται μνήμες και συναισθήματα.
Οι δύο βασικές φάσεις ύπνου είναι ο NREM (μη ραγδαία κίνηση ματιών – βαθύς ύπνος) και ο REM (ύπνος με όνειρα). Η πρώτη βοηθά στην αποθήκευση πληροφοριών, η δεύτερη στη συναισθηματική επεξεργασία τους.
Στην NREM φάση, ο ιππόκαμπος — η περιοχή της μνήμης — μεταφέρει γεγονότα της ημέρας σε περιοχές μακροπρόθεσμης αποθήκευσης. Στην REM, συνεργάζεται με την αμυγδαλή (συναισθηματικό κέντρο) για να επεξεργαστεί το πώς νιώσαμε για αυτά τα γεγονότα.
Το εντυπωσιακό είναι ότι πρόσφατη έρευνα διαπίστωσε ότι ο υπομέλας τόπος παίζει αποφασιστικό ρόλο για το πόσο ύπνο REM μπορεί να λάβετε, επειδή πρέπει να απενεργοποιηθεί για να καταστεί δυνατή η μετάβαση από τον ύπνο NREM στον ύπνο REM. Σε καταστάσεις έντονου στρες, όμως, παραμένει ενεργός, περιορίζοντας τον REM ύπνο. Έτσι, μπορεί να αναρρώνουμε σωματικά, αλλά να παραμένουμε συναισθηματικά και κοινωνικά εξαντλημένοι.
Ο ρόλος του REM στη συναισθηματική ευεξία
Ίσως αναρωτιέστε: «Και τι έγινε αν δεν βλέπω όνειρα; Δεν τα θυμάμαι ούτως ή άλλως». Όλοι βιώνουμε REM ύπνο, περίπου 90-120 λεπτά κάθε νύχτα, αλλά η ανάκληση των ονείρων διαφέρει από άτομο σε άτομο.
Παρόλα αυτά, η έλλειψη επαρκούς REM ύπνου μπορεί να έχει σημαντικές επιπτώσεις:
Μειωμένη επεξεργασία συναισθημάτων: Κατά την REM, το επίπεδο νοραδρεναλίνης πέφτει, επιτρέποντας στον εγκέφαλο να «δουλέψει» συναισθηματικά φορτισμένες εμπειρίες χωρίς υπερβολικές αντιδράσεις. Όταν αυτή η φάση διαταράσσεται, χάνουμε την ευκαιρία να ενσωματώσουμε τα συναισθήματα στη μνήμη μας, με αποτέλεσμα να επαναλαμβάνουμε παρόμοιες εμπειρίες χωρίς να τις επεξεργαζόμαστε ουσιαστικά.
Αυξημένη συναισθηματική αντίδραση και άγχος: Η φάση REM ενισχύει τη διασύνδεση μεταξύ λογικών και συναισθηματικών περιοχών του εγκεφάλου, βελτιώνοντας τη ρύθμιση των συναισθημάτων. Η απουσία αυτής της διαδικασίας μπορεί να οδηγήσει σε αυξημένο άγχος και δυσκολία στον έλεγχο των αντιδράσεων.
Κενά συναισθηματικής μνήμης: Η REM προσδίδει συναισθηματικό νόημα στις εμπειρίες. Χωρίς αυτήν, μπορεί να θυμόμαστε το τι συνέβη, αλλά όχι πώς νιώσαμε — ένα είδος αποσύνδεσης μεταξύ γεγονότων και συναισθημάτων. Σε ακραίες περιπτώσεις, όπως στη διαταραχή μετατραυματικού στρες (Post-Traumatic Stress Disorder – PTSD), αυτή η αποσύνδεση μπορεί να γίνει ιδιαίτερα έντονη.
Επιπλέον, η μειωμένη φάση REM μπορεί να δυσκολέψει την κατανόηση των συναισθημάτων των άλλων, καθώς η συναισθηματική μνήμη μάς βοηθά να ερμηνεύουμε εμπειρίες πέρα από τις δικές μας.
Η μακροχρόνια σύνδεση μεταξύ υπερδραστηριότητας του υπομέλανος τόπου, περιορισμένου REM και αυξημένης συναισθηματικής αντιδραστικότητας ενδέχεται να οδηγήσει σε φαύλο κύκλο.
Διαφορετικοί δρόμοι για έναν ήρεμο ύπνο
Κάποιοι μπορεί να πουν: «Τι να κάνουμε; Το άγχος είναι μέρος της ζωής». Και πράγματι, δεν μπορούμε πάντα να ελέγξουμε τι μας επιφυλάσσει η καθημερινότητα. Ωστόσο, μπορούμε να επιλέξουμε πώς θα ανταποκριθούμε. Η λύση δεν είναι να αποφεύγουμε κάθε στρεσογόνο κατάσταση ούτε να μην αισθανόμαστε ποτέ άγχος, αλλά να βοηθήσουμε τον οργανισμό μας να τις διαχειρίζεται πιο αποτελεσματικά.
Ακολουθούν μερικές προσεγγίσεις που μπορεί να βοηθήσουν, εάν εσείς ή κάποιο κοντινό σας πρόσωπο χρειάζεστε περισσότερο ύπνο REM:
Ενσυνειδητότητα και διαλογισμός
Ο διαλογισμός ενσυνειδητότητας φαίνεται να βοηθά σημαντικά την υπερδραστήρια λειτουργία του υπομέλανος τόπου, με ελάχιστες παρενέργειες. Ενισχύει την ικανότητα συναισθηματικής ρύθμισης ενδυναμώνοντας τις εκτελεστικές περιοχές του προμετωπιαίου φλοιού και βοηθά τον οργανισμό να χρησιμοποιεί την νοραδρεναλίνη πιο αποδοτικά όταν χρειάζεται, και να τη μειώνει όταν δεν χρειάζεται.
Η λειτουργία του υπομέλανος τόπου και η αποκατάσταση των ορμονών του στρες βελτιώνονται σχετικά γρήγορα με τον διαλογισμό, και τα οφέλη του μπορεί να διαρκέσουν για ώρες ή ακόμα και ημέρες. Με τακτική εξάσκηση, ο εγκέφαλος αναδιοργανώνεται και λειτουργεί πιο αποδοτικά.
Γνωσιακή-συμπεριφορική θεραπεία (CBT)
Τα συναισθήματα είναι περίπλοκα, και το πώς ερμηνεύουμε και ανταποκρινόμαστε σε ένα ερέθισμα καθορίζει αν θα νιώσουμε στρες ή ενθουσιασμό. Η CBT βοηθά στον εντοπισμό και την τροποποίηση μη βοηθητικών σκέψεων και συμπεριφορών, αντικαθιστώντας τις με πιο λειτουργικές.
Ένα παράδειγμα αρνητικής σκέψης είναι ένας μαθητής που αστοχεί στα πρώτα του σουτ στο μπάσκετ και καταλήγει να σκέφτεται ότι δεν είναι καλός, αποφεύγοντας σταδιακά το άθλημα. Ένα συχνό γνωστικό σφάλμα είναι η σκέψη «άσπρο ή μαύρο» —η αντίληψη ότι αν δεν τα καταφέρνουμε τέλεια, τότε αποτυγχάνουμε εντελώς. Η CBT θα ενθάρρυνε τον μαθητή να εξετάσει εναλλακτικά σενάρια και να δει τη βελτίωση ως σταδιακή διαδικασία.
Μερικές πρακτικές τεχνικές περιλαμβάνουν την παρακολούθηση του εσωτερικού διαλόγου. Για παράδειγμα, η σκέψη «Η καρδιά μου χτυπάει δυνατά, δεν αντέχω άλλο!» μπορεί να αναδιατυπωθεί ως «Τέλεια, προετοιμάζομαι για να ανταποκριθώ!». Μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν «κάρτες αντιμετώπισης» για δύσκολες στιγμές, όπως: «Όταν μου μιλήσει με αυτό τον τόνο, θα κάνω ένα διάλειμμα 5 λεπτών και θα πάρω βαθιές ανάσες πριν απαντήσω».
Φαρμακευτικές παρεμβάσεις
Η νοραδρεναλίνη από τον υπομέλανα τόπο διασχίζει το σώμα ενεργοποιώντας υποδοχείς άλφα-2 που πυροδοτούν αποκρίσεις στρες σε διάφορους ιστούς. Ορισμένα φάρμακα, όπως η κλονιδίνη — που χρησιμοποιείται για την υπέρταση και τη διαταραχή ελλειμματικής προσοχής — μπλοκάρουν αυτούς τους υποδοχείς και ενδέχεται να περιορίσουν την επίδραση ενός υπερδραστήριου υπομέλανος τόπου.
Άλλα φάρμακα, όπως τα αντιισταμινικά, οι βενζοδιαζεπίνες ή η ζολπιδέμη (Ambien), δεν επηρεάζουν απευθείας τη νοραδρεναλίνη, αλλά ενδέχεται να προωθούν την κατάσταση «ξεκούρασης και χώνευσης» έναντι της «μάχης ή φυγής». Ωστόσο, αυτά προσφέρουν κυρίως βραχυπρόθεσμα κατασταλτικά οφέλη — και απαιτείται πάντα η συμβουλή γιατρού.
Επειδή τα φάρμακα αυτά δρουν στα συμπτώματα και όχι στη ρίζα του προβλήματος, ο οργανισμός μπορεί να παραμένει διχασμένος: ο υπομέλας τόπος εξακολουθεί να παράγει νοραδρεναλίνη, ενώ άλλες φαρμακολογικές εντολές προσπαθούν να τον κατευνάσουν. Το αποτέλεσμα είναι πως ο ύπνος REM ενδέχεται να παραμείνει διαταραγμένος.
Επιπλέον, φάρμακα όπως οι βενζοδιαζεπίνες ενέχουν τον κίνδυνο εξάρτησης ή ανοχής, με την αποτελεσματικότητά τους να φθίνει γρήγορα και τα συμπτώματα στέρησης να δημιουργούν πρόσθετα προβλήματα. Δεν συνιστώνται για μακροχρόνια χρήση, καθώς μπορεί τελικά να επιδεινώσουν την ποιότητα του ύπνου.
Τα συμπληρώματα μελατονίνης βοηθούν στο να αποκοιμηθεί κανείς — μια καλή αρχή — αλλά δεν εγγυώνται περισσότερο ύπνο REM. Μάλιστα, σε υψηλές δόσεις, μπορεί να διαταράξουν τους κύκλους ύπνου, να προκαλέσουν υπνηλία το πρωί, πονοκεφάλους και έντονα όνειρα ή εφιάλτες, κατακερματίζοντας τον ύπνο.
Τέλος, η επαρκής λήψη μαγνησίου μπορεί να βοηθήσει στην ομαλή λειτουργία του υπομέλανος τόπου, ενώ γενικά υποστηρίζει τη νευρωνική λειτουργία.
Συμπέρασμα
Ένας καλός ύπνος δεν εξαρτάται μόνο από το πόσες ώρες περνάμε στο κρεβάτι, αλλά από το αν το μυαλό μας έχει τις σωστές συνθήκες για να επαναρυθμιστεί και να ανανεωθεί. Ο υπομέλας τόπος, ο «θυροφύλακας» του ύπνου μας, ανταποκρίνεται στις εμπειρίες της ημέρας και επηρεάζει το πόσο βαθιά ξεκουραζόμαστε και πόσο συναισθηματικά ισορροπημένοι νιώθουμε την επόμενη. Με την κατάλληλη διαχείριση του στρες, την υιοθέτηση τεχνικών χαλάρωσης και την προσοχή στην «ψυχική διατροφή» που καταναλώνουμε, μπορούμε να ενισχύσουμε τους κύκλους REM — και κατ’ επέκταση να χτίσουμε μια πιο ανθεκτική, συναισθηματικά ικανοποιητική ζωή.
Σημείωμα του συγγραφέα:
Το στρες είναι ένα σύνθετο νευροβιολογικό φαινόμενο, με βαθιές επιπτώσεις σε όλα τα συστήματα του οργανισμού. Πολλοί παράγοντες επηρεάζουν την έκφρασή του και η αποτελεσματικότητα των προτεινόμενων λύσεων διαφέρει από άτομο σε άτομο. Επομένως, αν σας ενδιαφέρουν τα εργαλεία που αναφέρονται σε αυτό το άρθρο, μην τα θεωρήσετε ως ιατρική συμβουλή. Συμβουλευτείτε έναν γιατρό με εξειδίκευση στον ύπνο, ώστε να βρείτε την κατάλληλη προσέγγιση για εσάς.
Ο Robert Backer, Ph.D., είναι ψυχολόγος, νευροεπιστήμονας, ακαδημαϊκός ερευνητής και σύμβουλος. Το έργο του έχει καλύψει πολλά ιδρύματα, όπως το Πανεπιστήμιο της Πενσυλβάνια, το Πανεπιστήμιο του Ντέλαγουερ, το Κολούμπια, το Γέιλ, το Πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης και το NIH. Το υπόβαθρό του περιλαμβάνει κλινική ψυχολογία και υγειονομική περίθαλψη, καθώς και κοινωνική, γνωστική και οργανωτική ψυχολογία. Του αρέσει η κλασική ανατολική και δυτική τέχνη, ο διαλογισμός και η εξερεύνηση του ανθρώπινου δυναμικού.
ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ — Ο χρόνος γυρίζει πίσω, σε ένα πιάτο με μισοφαγωμένα κέικ ρέβας, κάθε φορά που η Έλλι Ράο σκέφτεται τον μπαμπά της, έναν άντρα με γυαλιά και μακρόστενο πρόσωπο, που τον πήρε μακριά η κινεζική αστυνομία όταν ήταν 4 ετών.
Κάθονταν μαζί, απολαμβάνοντας τον αγαπημένο τους μεζέ, που η γιαγιά της Ράο είχε τηγανίσει με αγάπη, όταν ένα δυνατό χτύπημα στην πόρτα τους έκανε να ρίξουν τα ξυλάκια τους.
Στην πόρτα στέκονταν δύο άντρες. Είπαν ότι ήταν από το δίκτυο ύδρευσης και ήθελαν να μπουν στο σπίτι για να «ελέγξουν τον μετρητή».
Αυτή ήταν μία κωδική φράση για την αστυνομία – οι άντρες ήταν αστυνομικοί. Τέσσερις-πέντε ακόμη μπήκαν μαζί τους και έβγαλαν τον μπαμπά της από το διαμέρισμα σέρνοντάς τον. Από το παράθυρο του διαμερίσματος, το παιδί δεν μπορούσε να κάνει τίποτε άλλο από το να βλέπει την λεπτή φιγούρα του πατέρα της να εξαφανίζεται μέσα σε ένα λευκό αυτοκίνητο και μετά από τη ζωή της.
Δεν επέστρεψε ποτέ.
Δύο εβδομάδες αργότερα, ο 34χρονος άντρας βρισκόταν σε νοσοκομείο και πάλευε να αναπνεύσει. Δεν μπορούσε να μιλήσει, αλλά δάκρυα έτρεχαν στο πρόσωπό του. Στο κεφάλι του, γύρω από τα αυτιά και τον λαιμό του και στα χέρια και τα πόδια, η γυναίκα του βρήκε μώλωπες και πρήξιμο.
Πέθανε σε λιγότερο από επτά εβδομάδες αφότου η αστυνομία τον απήγαγε.
Για τη νεαρή Ράο, ο φόβος ήταν πια αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής στην κομμουνιστική Κίνα. Και όχι μόνο για εκείνη.
(Πάνω) Η χορεύτρια του Shen Yun, Έλλι Ράο, κρατά μια φωτογραφία των γονιών της. Ο πατέρας της, Ράο Τζουογιούαν, συνελήφθη στην Κίνα όταν εκείνη ήταν τεσσάρων ετών λόγω της πίστης του στο Φάλουν Γκονγκ. Πέθανε από τα βασανιστήρια εβδομάδες αργότερα. (Κάτω) Η Έλλι Ράο μαζί με τον πατέρα της, όταν ήταν μικρή. (Samira Bouaou/The Epoch Times, παραχώρηση της Έλλι Ράο)
Σήμερα, στο Shen Yun Performing Arts, την εταιρεία Παραστατικών Τεχνών με έδρα τη Νέα Υόρκη, η οποία σύμφωνα με το σύνθημά της παρουσιάζει την «Κίνα πριν από τον κομμουνισμό», είναι δύσκολο να συναντήσεις κάποιον που δεν έχει ζήσει τέτοιον πόνο ή δεν γνωρίζει κάποιον που τον έχει ζήσει.
Αυτές οι κοινές εμπειρίες της δίωξης και των βασανιστηρίων είναι αυτό που έφερε κοντά τους καλλιτέχνες του Shen Yun [Σεν Γιουν]. Σε κάθε νέα παραγωγή που παρουσιάζεται διεθνώς κάθε χρόνο, ένα θέμα είναι πάντα παρόν: η παρουσίαση της δίωξης του Φάλουν Γκονγκ, της πνευματικής πίστης που ασπάζεται η Ράο και άλλοι ερμηνευτές του Shen Yun, η οποία συνεχίζεται ακόμη στην Κίνα.
Το Φάλουν Γκονγκ διδάσκει αλήθεια, καλοσύνη, και ανεκτικότητα. Με πέντε διαλογιστικές ασκήσεις και ένα κύριο βιβλίο, εξαπλώθηκε σαν πυρκαγιά στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του 1990, προσελκύοντας περίπου 70 εκατομμύρια έως 100 εκατομμύρια ενδιαφερόμενους. Το 1999, οι κομμουνιστές ηγέτες είδαν τη δημοτικότητα της άσκησης ως απειλή και ξεκίνησαν μια εκστρατεία εκκαθάρισης. Ξεκίνησαν οι μαζικές συλλήψεις, οι μακροχρόνιες περίοδοι κράτησης, η αφαίρεση ζωτικών οργάνων και άλλα εγκλήματα του Κομμουνιστικού Κόμματος, με θύματα απλές οικογένειες όπως τους Ράο.
Η Έλλι Ράο, σε μικρή ηλικία, κρατά μια φωτογραφία ενός πίνακα με θέμα τη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ. (Samira Bouaou/The Epoch Times)
Η Ράο είναι μία από τους τέσσερις κύριους χορευτές του Shen Yun που πρόσφατα μίλησαν για τις καταστάσεις που έζησαν ως παιδιά, κάτω από αυτή την εκτεταμένη καταπίεση. Υπήρξαν μάρτυρες του κρατικού τρόμου, που τους κατέκλυσε και χάραξε ουλές που χρειάστηκαν χρόνια για να επουλωθούν.
Τώρα, έχοντας βρει μια πλατφόρμα στη Νέα Υόρκη, βλέπουν ως αποστολή τους να μην επαναληφθούν οι ίδιες σκηνές.
Η χορεύτρια του Shen Yun, Έλλι Ράο, στο Μίντλταουν, N.Y., στις 3 Δεκεμβρίου 2024. (Samira Bouaou/The Epoch Times)
Τραυματικές μνήμες
Επιστρέφοντας από το σχολείο μετά την έναρξη της δίωξης, ο 8χρονος Τζάο Τζιχένγκ βρήκε τα δωμάτια πιο άδεια από το συνηθισμένο.
«Πού είναι η μαμά;», ρώτησε τον πατέρα του, ο οποίος φαινόταν σοβαρός, αλλά δεν πήρε απάντηση. Σε λίγες μέρες εξαφανίστηκε και ο πατέρας του Τζάο.
Μετά από έναν χρόνο στη φυλακή, η μητέρα του επέστρεψε σαν μια σκιά του εαυτού της, βουβή και με αποστεωμένο πρόσωπο. Δεν έκανε θόρυβο πια στην κουζίνα για να φτιάξει νόστιμο φαγητό για τον Τζάο. Αντίθετα, καθόταν για μεγάλες περιόδους στο κρεβάτι, χωρίς να ανταποκρίνεται στις ερωτήσεις του αγχωμένου παιδιού. Φωτογραφίες εκείνης της περιόδου δείχνουν ότι τα δόντια της είχαν μαυρίσει, ενώ αρκετά μπροστινά δόντια είχαν ραγίσει στη μέση.
Οι ανέμελες μέρες που γνώριζε ο Τζάο είχαν τελειώσει.
Αστυνομικοί με πολιτικά τριγυρνούσαν γύρω από το κέντρο αισθητικής της μητέρας του σχεδόν σε καθημερινή βάση. Την έπαιρναν μακριά σε πολιτικά ευαίσθητες επετείους και συχνά εισέβαλαν στο σπίτι τους με ελάχιστες εξηγήσεις. Ο πατέρας του έλειπε για χρόνια, ως φυγάς, επειδή αρνήθηκε να απαρνηθεί την πίστη του στο Φάλουν Γκονγκ. Οι συμμαθητές του Τζάο τον χτυπούσαν και τον έσπρωχναν και οι δάσκαλοι τον κορόιδευαν δημόσια, ακολουθώντας την ήδη διάχυτη κρατική προπαγάνδα. Περισσότερες από μία φορές, όταν ο Τζάο επέστρεφε σπίτι από το σχολείο διαπίστωνε ότι η αστυνομία είχε εξαφανίσει τη μητέρα του – και τα τιμαλφή τους.
Η καταστολή έστελνε ρίγη πολύ πέρα από τα σύνορα της Κίνας.
(Αριστερά) Φωτογραφίες του νεαρού Τζάο Τζιχένγκ και των γονιών του. Ενώ βρισκόταν στην Κίνα, η οικογένεια αντιμετώπιζε συνεχείς συλλήψεις και παρενοχλήσεις λόγω της πίστης της στο Φάλουν Γκονγκ, με αποτέλεσμα να αναγκαστεί τελικά να εγκαταλείψει τη χώρα. (Δεξιά) Φωτογραφία του Τζάο Τζιχένγκ μαζί με τη μητέρα του, όταν ήταν παιδί, στην Κίνα. (Samira Bouaou/The Epoch Times)
Για χρόνια, σκηνές της κινεζικής αστυνομίας στοίχειωναν τη γεννημένη στο Σύδνεϋ Τσεν Φαντού σε εφιάλτες μέχρι που ξυπνούσε κλαίγοντας. Σε μερικά από αυτά τα όνειρα, είχε στριμωχτεί σε μια γωνία, με τα χέρια κουλουριασμένα στα γόνατά της, καθώς η αστυνομία, με τα ρόπαλα στα χέρια, υψωνόταν από πάνω της. Άλλες φορές, έτρεχε με κομμένη την ανάσα για να τους ξεφύγει, όμως οι διώκτες της κέρδιζαν έδαφος συνεχώς.
Στην πραγματικότητα, έτσι είχαν συμπεριφερθεί στον πατέρα της, ο οποίος πέθανε το 2001 λίγο μετά τα πρώτα γενέθλια της Τσεν. Στις αρχές του ίδιου έτους, η κινεζική αστυνομία συνέλαβε και βασάνισε τον άνδρα χρησιμοποιώντας ηλεκτρικά κλομπ λίγο καιρό αφότου εκείνος είχε ταξιδέψει στο Πεκίνο για να υπερασπιστεί την πίστη του. Μετά την επιστροφή του στο σπίτι του, στη νότια Κίνα, η αστυνομία εμφανίστηκε ξανά, σέρνοντας το μελανιασμένο σώμα του από το κρεβάτι μπροστά στο βρέφος που έκλαιγε.
(Πάνω) Η Τσεν Φαντού με τους γονείς της, Τσεν Τσάνγκγιονγκ (α) και Ντάι Τζιτζέν όταν ήταν μικρή στην Κίνα. Ο πατέρας της, Τσεν Τσάνγκγιονγκ, ασκούμενος του Φάλουν Γκονγκ, συνελήφθη λόγω της πίστης του και αργότερα πέθανε υπό τη δίωξη του κινεζικού καθεστώτος. (Κάτω) Μια φωτογραφία της Τσεν Φαντού με τη μητέρα της Ντάι Τζιτζέν. (Samira Bouaou/The Epoch Times)
Για τον Ιάπωνα Κένζι Κομπαγιάσι, το βάρος της δίωξης εμφανίστηκε στα έβδομα γενέθλιά του.
Εκατοντάδες χιλιόμετρα πέρα από τη θάλασσα, ένα λευκό βαν της αστυνομίας εκείνη την ημέρα έστειλε τη γιαγιά του, μια ασκούμενη στο Φάλουν Γκονγκ στη βορειοανατολική κινεζική πόλη Σενγιάνγκ, σε μια τοπική ψυχιατρική εγκατάσταση για να την αναγκάσει να απαρνηθεί την πίστη της. Η χρήση ψυχιατρικών εγκαταστάσεων ως βάσεις βασανιστηρίων είναι κοινή πρακτική στην Κίνα από τότε που ξεκίνησε η δίωξη.
Όταν τα νέα έφτασαν στο Τόκυο, ο Κομπαγιάσι και ο μικρότερος αδερφός του αγκάλιασαν ο ένας τον άλλον και έκλαψαν.
Οι φρουροί έβαλαν τη γυναίκα, τότε σχεδόν 60 ετών, σε ένα κελί με 24ωρο φωτισμό για να μην μπορέσει να κοιμηθεί. Την ακολουθούσαν παντού, ακόμα και στο μπάνιο. Κατά τη διάρκεια της ημέρας, την έβαζαν να κάθεται σε ένα χαμηλό σκαμπό και να βλέπει προπαγανδιστικά βίντεο. Ακόμη και οι εκφράσεις είχαν σημασία. Ένα βλέμμα αλλού, και την επέπλητταν.
Εκείνος ο μήνας της δοκιμασίας κατέστρεψε την υγεία της. Όταν δραπέτευσε στην Ιαπωνία εκείνο τον Οκτώβριο, ο Κομπαγιάσι την περίμενε στο αεροδρόμιο και τρόμαξε παρατηρώντας τα λευκά μαλλιά και την κυρτωμένη πλάτη.
«Τουλάχιστον κατάφερε να παραμείνει ζωντανή», είπε στην Epoch Times. «Λαμβάνοντας υπόψη τα πάντα, είμαστε τυχεροί».
Ο χορευτής του Shen Yun Κένζι Κομπαγιάσι στο Μίντλταουν, N.Y., στις 3 Δεκεμβρίου 2024. Η γιαγιά του Κομπαγιάσι, Τζανγκ Μιντζιέ, κρατήθηκε και βασανίστηκε σε ψυχιατρική εγκατάσταση στην Κίνα λόγω της πίστης της στο Φάλουν Γκονγκ. (Samira Bouaou/The Epoch Times)
«Συνέχισε να κάνεις αυτό που πιστεύεις»
Τώρα που η γιαγιά του βρισκόταν στην Ιαπωνία, ο Κομπαγιάσι έπρεπε να τη βοηθήσει να παραμείνει εκεί.
Κάθε μέρα μετά το σχολείο, ο μαθητής της δεύτερης τάξης άφηνε το σακίδιό του, άρπαζε μερικά χαρτιά και πήγαινε με το ποδήλατο στον σιδηροδρομικό σταθμό 15 λεπτά μακριά.
Αυτός και η γιαγιά του έβαζαν έναν πίνακα που έδειχνε την εικόνα της.
«Παρακαλώ, βοηθήστε με», παρακαλούσε κάθε περαστικό. Σε όποιον έδειχνε προσοχή, τους έδειχνε αυτό που κρατούσε — μια έκκληση που ζητούσε να επιτρέψει στη γιαγιά του να μείνει στην Ιαπωνία. Όποτε υπήρχε περισσότερος χρόνος, αυτός και η γιαγιά πήγαιναν με ένα τρένο στις 23 συνοικίες της πόλης, ζητώντας υποστήριξη από τους νομοθέτες.
Υπογραφές, υπογραφές, υπογραφές. Ο Κομπαγιάσι δεν σκεφτόταν τίποτα άλλο. Σε ένα μήνα έπεισε περισσότερους από 2.400 ανθρώπους να υπογράψουν. Η γιαγιά του έλαβε άσυλο λίγους μήνες αργότερα.
(Αριστερά) Η έκκληση που ο Κομπαγιάσι ενθάρρυνε τους ανθρώπους να υπογράψουν ώστε η γιαγιά του να παραμείνει στην Ιαπωνία. (Επάνω δεξιά) Ο Κομπαγιάσι με τη γιαγιά του (στο κέντρο). (Κάτω δεξιά) Ο Κομπαγιάσι στέκεται δίπλα σε ένα πανό που εκθέτει την εκστρατεία δίωξης του κινεζικού καθεστώτος κατά των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ. (Ευγενική παραχώρηση του Κένζι Κομπαγιάσι)
Την ίδια περίοδο, η Τσεν Φαντού ταξίδευε σε όλο τον κόσμο με τη μητέρα της για να πληροφορήσουν το κοινό σχετικά με τη δίωξη που είχε πάρει τη ζωή του πατέρα της. Εικόνες της δημοσιεύτηκαν σε εφημερίδες σε όλο τον κόσμο, καθιστώντας το πρόσωπό της σύμβολο των συνεχιζόμενων παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα. Εμφανίστηκε σε ειρηνικές διαδηλώσεις σε δρόμους, παρελάσεις, συνεντεύξεις Τύπου και, με τη βοήθεια φίλων της, ξεκίνησε το «Petals of Peace Project» (Πέταλα της ειρήνης), διδάσκοντας παιδιά και μεγάλους να φτιάχνουν χάρτινα άνθη λωτού — σύμβολο αγνότητας και αντοχής στον παραδοσιακό κινέζικο πολιτισμό — για να διαδώσουν το μήνυμα της ελπίδας.
Η Τσεν Φαντού στο Μίντλταουν, N.Y., στις 8 Δεκεμβρίου 2024. (Samira Bouaou/The Epoch Times)
Μητέρα και κόρη ταξίδεψαν σε 45 χώρες μέσα σε πέντε χρόνια, ένα ταξίδι που τους χάρισε το βραβείο Turtle του Altruism Australia το 2006. Ήταν οι πρώτες τιμώμενες με κινεζική εθνικότητα.
(Αριστερά και πάνω δεξιά) Η Ντάι Τζιτζέν κρατά την κόρη της, Τσεν Φαντού και τη φωτογραφία της οικογένειάς τους. Ο σύζυγός της, Τσεν Τσανγκγιόνγκ, ασκούμενος του Φάλουν Γκονγκ, δολοφονήθηκε από Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας στο πλαίσιο της εκστρατείας καταστολής της πνευματικής άσκησης. (Κάτω δεξιά) Η Τσεν Φαντού συμμετέχει σε μια εκδήλωση στην οποία ο Λεττονός Ολυμπιονίκης Μαρτίνς Ρουμπένις εκφράζει την αντίθεσή του στο κινεζικό καθεστώς που φιλοξενεί τους Αγώνες του 2008, κατά τη διάρκεια συνέντευξης σε λεττονικά μέσα ενημέρωσης. (Samira Bouaou/The Epoch Times, Minghui, ευγενική παραχώρηση του Γιαν Μπέκερ)
Ο Τζάο θυμάται πως μία φορά που πήγαινε να επισκεφτεί τη μητέρα του στη φυλακή, μια ομάδα αστυνομικών τον πίεζε να την πείσει να εγκαταλείψει το Φάλουν Γκονγκ.
«Αν θέλεις η μαμά σου να βγει έξω νωρίς, κλάψε και παρακάλεσε», του έλεγαν λίγο πριν από μια επίσκεψή του στη φυλακή.
Ο Τζάο, που τότε πήγαινε στο Γυμνάσιο, δεν τους απάντησε, αλλά όταν είδε τη μητέρα του, δεν δίστασε: «Μαμά, συνέχισε να κάνεις αυτό που πιστεύεις. Σε υποστηρίζω.»
Η αστυνομία διέκοψε την επίσκεψη λίγο μετά.
Ο Τζάο είπε ότι δεν έχει μετανιώσει και θα έκανε το ίδιο πράγμα ξανά.
«Αν ξέρεις ότι κάτι είναι καλό και λες ότι είναι κακό, αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη συνείδησή μου», είπε στην Epoch Times.
Ο χορευτής του Shen Yun Τζάο Τζιχένγκ στο Ντήρπαρκ της Νέας Υόρκης στις 8 Δεκεμβρίου 2024. Ενώ βρισκόταν στην Κίνα, η οικογένεια αντιμετώπιζε επανειλημμένες συλλήψεις και συνεχή παρενόχληση λόγω της πίστης της στο Φάλουν Γκονγκ, μέχρι που εγκατέλειψαν τη χώρα. (Samira Bouaou/The Epoch Times)
Ο νεαρός Κομπαγιάσι, μετά τη συλλογή των υπογραφών για τη γιαγιά του, άρχισε να σκέφτεται τρόπους αντιμετώπισης της δίωξης στην Κίνα. Λάτρης του μπέιζμπολ, έβλεπε τους πρωταθλητές να δίνουν συγκλονιστικές συνεντεύξεις και ονειρευόταν να γίνει ένας από αυτούς. Αν είχε θαυμαστές, αν έβγαινε στην τηλεόραση, θα μπορούσε να πει στον κόσμο τι συνέβη στη γιαγιά του και σε άλλες οικογένειες και θα άκουγαν.
Όμως, το βράδυ που παρακολούθησε το Shen Yun μία διαφορετική δυνατότητα ανοίχτηκε μπροστά του. Στα 12, μετέβη στις ΗΠΑ για να φοιτήσει στην Ακαδημία Τεχνών Φέι Τιεν, τον χώρο εκπαίδευσης πολλών καλλιτεχνών του Shen Yun.
Η Ράο και ο Τζάο βρίσκονταν ήδη στην Αμερική ως πρόσφυγες. Σε λίγα χρόνια, οι τέσσερίς τους βρίσκονταν στην ίδια πανεπιστημιούπολη, μαθητεύοντας σε μια μορφή τέχνης χιλιετιών για να ερμηνεύσουν το παρελθόν τους και να συνδεθούν με τις πολιτισμικές τους ρίζες.
Για την οδυνηρά ντροπαλή Ράο, ο χορός ήταν λυτρωτικός. Απελευθέρωσε το σώμα της για να εκφραστεί και να γίνει κατανοητή — μια απόδειξη, στην ουσία, ότι «οι πράξεις μιλούν δυνατότερα από τα λόγια».
Το Shen Yun έχει μεταφέρει επί σκηνής πολλές ιστορίες παρόμοιες με τις δικές της, κάτι τόσο πολύτιμο και συναισθηματικό. Μια φορά, θυμήθηκε ότι έπαιζε μια νεράιδα που παρηγορούσε ένα νεαρό κορίτσι που αντιμετώπισε την απώλεια αγαπημένων προσώπων που σκοτώθηκαν για την πίστη τους.
Κράτησε το χέρι του κοριτσιού, που το υποδυόταν μια φίλη της, και ένιωσε ένα δάκρυ να πέφτει στο δικό της. Εκείνη τη στιγμή, ένιωθε σαν να είχαν γίνει ένα, εξομολογήθηκε.
Οι χορευτές του Shen Yun Κένζι Κομπαγιάσι (α) και Έλλι Ράο (δ) συμμετέχουν στον Διεθνή Διαγωνισμό Κλασικού Κινεζικού Χορού του New Tang Dynasty το 2016 και το 2021 αντίστοιχα. (Larry Dye/The Epoch Times)
«Το μεγαλύτερο όνειρο»
Τα πράγματα δεν είναι πάντα ομαλά. Το Shen Yun, παρά το γεγονός ότι εδρεύει στην Αμερική, αντιμετωπίζει αδιάκοπη παρενόχληση από Κινέζους πράκτορες.
Κινέζοι διπλωμάτες σε διάφορες χώρες προσπαθούν να εκβιάσουν τα θέατρα για να ακυρώσουν παραστάσεις και ζητούν από τοπικούς αξιωματούχους να μην παρακολουθήσουν την παράσταση. Σε μια αναφορά του Ιανουαρίου, το Κέντρο Πληροφοριών Φάλουν Ντάφα μέτρησε 135 απόπειρες που υποστηρίζονται από το κινεζικό καθεστώς, οι 36 στις Ηνωμένες Πολιτείες, με στόχο τη ματαίωση παράστασης του Shen Yun.
Η εκστρατεία έχει ενταθεί. Το κινεζικό υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας, το οποίο επιβλέπει σχεδόν 2 εκατομμύρια αστυνομικούς, διέταξε τον Ιούνιο του 2024 επαρχιακούς αξιωματούχους να «υποστηρίξουν πλήρως» συγκεκριμένους παράγοντες επιρροής των μέσων κοινωνικής δικτύωσης που ενίσχυσαν ενεργά την προπαγάνδα του καθεστώτος κατά του Shen Yun και του Φάλουν Γκονγκ, είπαν δύο πηγές στο κέντρο.
Οι καταγγέλλοντες προσδιόρισαν συγκεκριμένα ένα άτομο ως χρησιμοποιούμενο από το ΚΚΚ για τη διάδοση «κακόβουλων» πληροφοριών εναντίον του Φάλουν Γκονγκ.
Ο άνδρας, ο οποίος διατηρεί επίσης ένα κανάλι στο YouTube, έχει αποκαλέσει τους διευθυντές του Shen Yun «εχθρούς» του, τους οποίους προσπαθεί να στείλει στη φυλακή. Έχει καυχηθεί για την υποβολή καταγγελιών κατά του Shen Yun στις αρχές της πολιτείας της Νέας Υόρκης με την ελπίδα να κινηθεί νομικά. Ενθάρρυνε και άλλους να κάνουν το ίδιο.
Φαίνεται επίσης ότι έπαιξε βασικό ρόλο σε μια πρόσφατη σειρά άρθρων της New York Times που στρέφονται κατά του Shen Yun.
«Ήμουν αυτός που σύστησε άτομα [πρώην καλλιτέχνες του Shen Yun] στη New York Times, ειδικά για τις αρχικές συνεντεύξεις. Βρήκαν επιπλέον άτομα μέσω αυτών», έγραψε στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X.
Το FBI χαρακτήρισε τον άνδρα ως «δυνητικά οπλισμένο και επικίνδυνο» όταν εντοπίστηκε πέρυσι κοντά στην πανεπιστημιούπολη του Shen Yun στα βόρεια της Νέας Υόρκης. Στη συνέχεια, συνελήφθη και αντιμετωπίζει κατηγορίες για παράνομη κατοχή όπλων.
Οι αρχές των ΗΠΑ έχουν ασκήσει δίωξη σε ορισμένους Κινέζους πράκτορες που έβαλαν στο στόχαστρο το Shen Yun. Το 2023, δύο άνδρες σχεδίαζαν επί μήνες να δωροδοκήσουν την εφορία των ΗΠΑ προκειμένου να αφαιρέσει το καθεστώς μη κερδοσκοπικού χαρακτήρα του Shen Yun. Πρόσφεραν έως και 50.000 δολάρια ως κίνητρο, που θα πλήρωνε το Πεκίνο. Και οι δύο παραδέχθηκαν την ενοχή τους τον Ιούλιο και καταδικάστηκαν σε 16 και 20 μήνες φυλάκιση αντίστοιχα.
Χορεύτριες του Shen Yun στη σκηνή κατά τη διάρκεια παράστασης. (Ευγενική παραχώρηση του Shen Yun Performing Arts)
Οι ερμηνευτές μοιράζονται μερικές φορές την αίσθηση ότι βρίσκονται σε ένα πεδίο μάχης, προσπαθώντας να ανακτήσουν το παρελθόν τους χιλιοστό προς χιλιοστό από τη λαβή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας.
Σε μία από τις χορογραφίες, ο Τζάο υποδυόταν έναν Κινέζο αστυνομικό σε μια φρικτή σκηνή: την αφαίρεση οργάνων από έναν ασκούμενο του Φάλουν Γκονγκ.
Ακριβώς στη μέση του κομματιού, ένα δύσπιστο μέλος του κοινού αναφώνησε ότι δεν θα μπορούσε να είναι αληθινό.
Ο Τζάο ένιωσε άσχημα. Μπορούσε όμως και να συμπάσχει. Ζώντας στον ελεύθερο κόσμο, πώς θα μπορούσε κάποιος εύκολα να πιστέψει ότι υπάρχουν τέτοιες αιματηρές πράξεις στον 21ο αιώνα;
«Ό,τι κι αν φανταστεί, απλά δεν μπορεί να καταλάβει ότι το ΚΚΚ είναι τόσο κακό», λέει ο Τζάο.
Σήμερα, τα πράγματα είναι διαφορετικά, τουλάχιστον στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το Κογκρέσο των ΗΠΑ και κρατικοί αξιωματούχοι εισήγαγαν νομοθεσία για την καταπολέμηση της αφαίρεσης οργάνων που διαπράττει το ΚΚΚ. Τέσσερις πολιτείες έχουν ψηφίσει νόμους που απαγορεύουν την ασφαλιστική κάλυψη υγείας σε χειρουργικές επεμβάσεις μεταμοσχεύσεων που πραγματοποιούνται στην Κίνα ή με όργανα που προέρχονται από την Κίνα. Ο Νόμος για την Προστασία του Φάλουν Γκονγκ, που εισήχθη και στα δύο σώματα της Βουλής, πρότεινε ποινή φυλάκισης έως και 20 ετών για δράστες που εμπλέκονται στις βίαιες αφαιρέσεις οργάνων, μαζί με κυρώσεις και άλλα μέτρα. Πολλοί που παρακολούθησαν το Shen Yun, συμπεριλαμβανομένων βουλευτών, αναγνώρισαν τη συμβολή του στη συνειδητοποίηση της βαρύτητας αυτού που συμβαίνει στην Κίνα.
Αν και δεν είναι αστέρι του μπέιζμπολ, με το Shen Yun ο Κομπαγιάσι πέτυχε να εμφανιστεί ενώπιον χιλιάδων θεατών, σε κορυφαία θέατρα ανά τον κόσμο, ενημερώνοντάς τους για τη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ.
Όντας πάνω στη σκηνή, έχει ακούσει γέλια, χειροκροτήματα, σφυρίγματα και έχει δει δάκρυα και χαμόγελα. Στην αυλαία, το χειροκρότημα τού δίνει δύναμη να συνεχίσει.
«Είναι σαν να καταλαβαίνουν πραγματικά», λέει. Όταν συμβαίνει αυτό, το να γνωρίζουν τον ίδιο δεν είναι σημαντικό. Απλώς νιώθει τιμή που είναι εκεί — ένα μέρος της αποστολής.
Κάθε χρόνο, η εταιρεία πραγματοποιεί εμφανίσεις σε όλον τον κόσμο, για ένα κοινό περίπου ενός εκατομμυρίου ανθρώπων. Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, ολοκλήρωσε μια σειρά 18 παραστάσεων, με εξαντλημένα εισιτήρια, στο Lincoln Center στη Νέα Υόρκη.
Ο Κομπαγιάσι δεν έχει πάει στην Κίνα ούτε οι άλλοι τρεις από τότε που άφησαν διέφυγαν.
Η Ράο ελπίζει ότι μια μέρα θα μπορέσουν να επιστρέψουν, μόνο και μόνο για να χορέψουν με το Shen Yun. Μια μέρα στο εγγύς μέλλον.
Αυτό θα είναι ένα μέλλον όπου κανείς πουθενά δεν θα φοβάται ότι θα χάσει τον μπαμπά του επειδή ασκεί αλήθεια, καλοσύνη, και ανεκτικότητα.
