Ο ιδρυτής του WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ αφέθηκε ελεύθερος μετά την παραδοχή της ενοχής του στις 25 Ιουνίου σε μία μόνο κακουργηματική κατηγορία, που αφορούσε τη δημοσίευση απόρρητων στρατιωτικών πληροφοριών των ΗΠΑ, τερματίζοντας μια πολυετή δικαστική διαμάχη με την αμερικανική κυβέρνηση.
Η κίνηση αυτή επιτρέπει στον 52χρονο να επιστρέψει στην πατρίδα του, την Αυστραλία, για πρώτη φορά από το 2012.
Ο κος Ασάνζ δήλωσε ένοχος μόνο στην ποινική κατηγορία για συνωμοσία με σκοπό την παράνομη απόκτηση και διάδοση διαβαθμισμένων πληροφοριών εθνικής άμυνας στο πλαίσιο συμφωνίας με το Υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ (DOJ).
Η συμφωνία θα του επιτρέψει να αποφύγει την έκδοσή του στις Ηνωμένες Πολιτείες και να μην περάσει καθόλου χρόνο σε αμερικανική φυλακή, εφόσον έχει ήδη εκτίσει 62 μήνες σε φυλακή του Ηνωμένου Βασιλείου.
Ο ίδιος υπέβαλλε την ομολογία του σε δικαστήριο των Βορείων Μαριάνων Νήσων, αμερικανικό εδάφος στον δυτικό Ειρηνικό βόρεια του Γκουάμ, περίπου στις 9:45 π.μ. τοπική ώρα.
Η τοποθεσία αυτή επιλέχθηκε αφ’ ενός λόγω της αντίθεσης του κου Ασάνζ να ταξιδέψει στην ηπειρωτική χώρα των ΗΠΑ για να δηλώσει την ενοχή του και αφ’ ετέρου λόγω της εγγύτητάς της με την πατρίδα του, την Αυστραλία, σύμφωνα με επιστολή που απέστειλαν οι εισαγγελείς στις 25 Ιουνίου στην επικεφαλής δικαστή του περιφερειακού δικαστηρίου των ΗΠΑ για τις ΝΜΙ Ραμόνα Β. Μανγκλόνα.
Μιλώντας έξω από το δικαστήριο, ο δικηγόρος του κου Ασάνζ Μπάρρυ Τζ. Πόλακ χαρακτήρισε την ποινική δίωξη πρωτοφανή και δήλωσε ότι ο ιδρυτής των WikiLeaks δεν θα έπρεπε ποτέ να κατηγορηθεί για αδίκημα κατασκοπείας για τη δημοσίευση του απόρρητου υλικού.
«Έχει υποφέρει τρομερά στον αγώνα του για την ελευθερία του λόγου, για την ελευθερία του Τύπου και για να διασφαλίσει ότι το αμερικανικό κοινό και η παγκόσμια κοινότητα θα λαμβάνουν αληθείς και σημαντικές ειδησεογραφικές πληροφορίες», δήλωσε ο δικηγόρος.
«Είναι, ωστόσο, σωστό … που η δικαστής αποφάσισε ότι δεν θα ήταν δίκαιη η επιπλέον φυλάκιση του», πρόσθεσε.
Το υπουργείο Δικαιοσύνης των ΗΠΑ δήλωσε ότι αναμένει ότι ο κος Ασάνζ θα επιστρέψει στην Αυστραλία μετά την ολοκλήρωση της δικαστικής ακρόασης.
«Ο Τζούλιαν βγαίνει από το ομοσπονδιακό δικαστήριο της Σαϊπάν ελεύθερος άνθρωπος», έγραψε η σύζυγός του Στέλλα στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X, δίπλα σε μια φωτογραφία του που τον δείχνει να βγαίνει από το δικαστήριο.
Κατηγορίες κατά του ιδρυτή του WikiLeaks
Η παραδοχή της ενοχής από τον κο Ασάνζ επιλύει μια μακροχρόνια νομική διαμάχη με την αμερικανική κυβέρνηση, αποτέλεσμα μιας από τις μεγαλύτερες διαρροές διαβαθμισμένων πληροφοριών στην ιστορία των ΗΠΑ.
Ο κος Ασάνζ αντιμετώπιζε 18 ποινικές κατηγορίες στις Ηνωμένες Πολιτείες για παραβίαση νόμου περί κατασκοπείας και συνωμοσία με σκοπό την παραβίαση κυβερνητικών υπολογιστών, αφού το WikiLeaks δημοσίευσε εκατοντάδες χιλιάδες απόρρητα έγγραφα για τον αμερικανικό στρατό και τη Μέση Ανατολή το 2010.
Τα ευαίσθητα έγγραφα είχαν παρασχεθεί από τον πρώην αναλυτή των υπηρεσιών πληροφοριών του αμερικανικού στρατού που μετατράπηκε σε πληροφοριοδότη Μπράντλεϋ Μάννινγκ, ο οποίος τώρα ακούει στο όνομα Τσέλσι Μάννινγκ.
Περιελάμβαναν ένα βίντεο του 2007 που έδειχνε μια επίθεση ελικοπτέρων Απάτσι στη Βαγδάτη, κατά την οποία σκοτώθηκαν πολλοί πολίτες, μεταξύ των οποίων και δύο υπάλληλοι του Reuters, μαζί με χιλιάδες απόρρητους διαβαθμισμένους φακέλους και διπλωματικά τηλεγραφήματα, τα οποία περιλάμβαναν επικριτικές εκτιμήσεις για παγκόσμιους ηγέτες, όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν.
Οι εισαγγελείς στην Ουάσινγκτον δήλωσαν ότι η δημοσίευση των διαβαθμισμένων και ευαίσθητων εγγράφων περιελάμβανε τις ταυτότητες ανθρώπινων πηγών και έθετε σε κίνδυνο ζωές.
Ο κος Ασάνζ συνελήφθη για πρώτη φορά στο Ηνωμένο Βασίλειο το 2010, με ευρωπαϊκό ένταλμα σύλληψης, στο πλαίσιο έρευνας για βιασμό στη Σουηδία. Οι κατηγορίες αυτές αποσύρθηκαν αργότερα.
Ο ιδρυτής του WikiLeaks Τζούλιαν Ασάνζ κοιτάζει έξω από το παράθυρο του αεροπλάνου, καθώς πλησιάζει στο αεροδρόμιο της Μπανγκόκ για μια στάση, σύμφωνα με την ανάρτηση του Wikileaks στο X, σε αυτή τη φωτογραφία που δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις 25 Ιουνίου 2024. (Wikileaks μέσω X/ μέσω Reuters)
Προκειμένου να αποφύγει την έκδοσή του στη σκανδιναβική χώρα, αναζήτησε καταφύγιο μέσα στην πρεσβεία του Εκουαδόρ στο Λονδίνο από το 2012 έως τη σύλληψή του τον Απρίλιο του 2019 για παράλειψη εγγύησης κατά τη διάρκεια ξεχωριστής δικαστικής διαμάχης.
Αργότερα μεταφέρθηκε στη φυλακή υψηλής ασφαλείας Μπέλμαρς του Λονδίνου, όπου παρέμεινε για πέντε χρόνια. Κατά τη διάρκεια της φυλάκισής του, ο ιδρυτής του WikiLeaks και οι δικηγόροι του υποστήριξαν επανειλημμένα ότι δεν θα είχε δίκαιη δίκη στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ενώ βρισκόταν στο Μπέλμαρς, ο κος Ασάνζ παντρεύτηκε τη σύντροφό του Στέλλα, με την οποία έχει δύο παιδιά.
Ο κος Μάννινγκ καταδικάστηκε σε 35 χρόνια φυλάκισης μετά την καταδίκη του για πολλές κατηγορίες, μεταξύ των οποίων η εκ προθέσεως κοινοποίηση πληροφοριών εθνικής άμυνας που αποκτήθηκαν από υπολογιστή της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Ωστόσο, ο πρόεδρος Μπαράκ Ομπάμα μετέτρεψε την ποινή αυτή το 2017.
Το αποτέλεσμα μιας παγκόσμιας εκστρατείας
Σύμφωνα με μια ανάρτηση του WikiLeaks στο Χ , αφότου έφυγε ο κος Ασάνζ τη φυλακή Μπέλμαρς το πρωί της 24ης Ιουνίου, του χορηγήθηκε εγγύηση από το Ανώτατο Δικαστήριο του Ηνωμένου Βασιλείου και επιβιβάστηκε σε πτήση για να αναχωρήσει από το Ηνωμένο Βασίλειο το ίδιο απόγευμα.
«Αυτό είναι το αποτέλεσμα μιας παγκόσμιας καμπάνιας που περιελάμβανε διοργανωτές βάσης, αγωνιστές για την ελευθερία του Τύπου, νομοθέτες και ηγέτες από όλο το πολιτικό φάσμα, μέχρι τα Ηνωμένα Έθνη», αναφέρει το WikiLeaks.
«Το WikiLeaks δημοσίευσε πρωτοποριακές ιστορίες κυβερνητικής διαφθοράς και καταπάτησης των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, καθιστώντας τους ισχυρούς υπόλογους για τις πράξεις τους», συνεχίζει η ανάρτηση.
«Ως αρχισυντάκτης, ο Τζούλιαν πλήρωσε ακριβά για αυτές τις αρχές και για το δικαίωμα του λαού να γνωρίζει. Καθώς επιστρέφει στην Αυστραλία, ευχαριστούμε όσους στάθηκαν δίπλα μας, πολέμησαν για εμάς και παρέμειναν απόλυτα προσηλωμένοι στον αγώνα για την ελευθερία του.»
Της Katabella Roberts, με τη συμβολή του Tom Ozimek και πληροφορίες από το Associated Press
Σε ηλικία 9 ετών, η Γιοχάννα Μαρία Λιντ [Johanna Maria Lind] τραγούδησε ενώπιον ενός δασκάλου μουσικής για να γίνει δεκτή στο Βασιλικό Θέατρο της Στοκχόλμης, στη Σουηδία. Ο δάσκαλος δάκρυσε από την ομορφιά της νεανικής φωνής και η μικρή Λιντ έλαβε υποτροφία για να γίνει μαθήτρια του Βασιλικού Δραματικού Θεάτρου όπου έμαθε τα στοιχεία της όπερας – ηθοποιία, χορό και τραγούδι.
Το 1833, περίπου τέσσερα χρόνια μετά την αρχική ιδιωτική παράσταση, η Λιντ έδωσε άλλες 22 παραστάσεις. Η πλέον έφηβη πρωτοπόρος φωνή κινούνταν γοργά προς την κεντρική σκηνή. Το 1837, της δόθηκε το πρώτο της ετήσιο συμβόλαιο. Αλλά ήταν το 1838, που υποδύθηκε έναν από τους πρωταγωνιστικούς της ρόλους στο έργο «Der Freischütz» του Καρλ Μαρία φον Βέμπερ στη Βασιλική Όπερα της Σουηδίας, που το αστέρι της εκτοξεύθηκε και ανακηρύχθηκε η «αγαπημένη του Σουηδικού κοινού».
Σύντομα, όμως, θα ήταν η αγαπημένη ολόκληρης της Ευρώπης.
Η Βασιλική Όπερα της Σουηδίας, στη Στοκχόλμη, όπου η Λιντ τραγούδησε κάποιους από τους πρώιμους ρόλους της. (Frankie Fouganthin /CC BY-SA 4.0)
Μια παράξενη ευκαιρία
Ενώ η έφηβη Σουηδή έκανε όνομα σε όλη την γενέτειρα χώρα της, μία παράδοξη προσφορά έγινε σε ένα νεαρό Αμερικανό μανάβη, τον Φινέας Τέιλορ Μπάρνουμ. Ένας πελάτης του τού μίλησε σχετικά με μια γυναίκα ονόματι Τζόις Χεθ, η οποία σύμφωνα με τον πελάτη ήταν 161 ετών και ήταν η νοσοκόμα του Τζορτζ Ουάσιγκτον.
Τυπωμένο έντυπο που αναφέρεται στην περίπτωση της Τζόις Χεθ.
Αμέσως του κίνησε την περιέργεια, έτσι ο Μπάρνουμ έσπευσε στη Μασονική Στοά στη Φιλαδέλφεια όπου η Χεθ εκτίθετο. Όταν την είδε, σκέφτηκε πως από την εμφάνιση της «θα μπορούσε κάλλιστα χαρακτηριστεί ακόμη και χιλίων ετών». Χίλια ήταν επίσης και η τιμή που ζητούσε ο ιδιοκτήτης της Χεθ, Ρ.Ο. Λίντσαιη. Ο Μπάρνουμ ο οποίος είχε μόνο 500 δολάρια, πούλησε το μερίδιο του από το μανάβικο, επέστρεψε και αγόρασε τη Χεθ. Ήταν η αρχή του παράξενου επαγγέλματος του ως «Πρίγκηψ των Αγύρτηδων».
Ισχυριζόμενος πως η Χεθ γεννήθηκε στη Μαδαγασκάρη το 1674, η διαφήμιση του Μπάρνουμ την παρουσίαζε ως «τη δούλα του Ογκουστίν Ουάσιγκτον (τον πατέρα του στρατηγού Ουάσιγκτον) και την πρώτη που έβαλε ρούχα στο νεογέννητο βρέφος, το οποίο τις μεταγενέστερες ημέρες οδήγησε του ηρωικούς πατέρες στην δόξα, τη νίκη και την ελευθερία. Για να χρησιμοποιήσω τα ίδια της τα λόγια όταν μιλούσε για τον ένδοξο Πατέρα της χώρας μας, ‘τον ανέθρεψε’».
Αυτός ο παράλογος ισχυρισμός – ή αγυρτεία – φαίνεται εξωφρενικός, παρόλα αυτά οι ακραίοι ισχυρισμοί του προσέλκυσαν πλήθη και μαζί με αυτά έσοδα, και έτσι ξεκίνησε η συλλογή του Μπάρνουμ με αξιοπερίεργα, η οποία εν συνεχεία θα σαγήνευε τη χώρα και τον κόσμο.
Φωτογραφία του Φινέα Τέιλορ Φ.Τ. Μπάρνουμ, 1851.
Ο Μπάρνουμ γνώριζε καλά πως τα πράγματα που προκαλούσαν έκπληξη έφερναν επίσης και κέρδη. Το 1841, ο Μπάρνουμ έκανε άλλη μια, πολύ μεγαλύτερη επένδυση, σε ακίνητα αυτή τη φορά. Για 12.000 δολάρια τότε (περίπου 392.000 ευρώ), αγόρασε το Αμερικανικό Μουσείο από τον Δρα Τζον Σκούντερ Τζούνιορ.
Το ανερχόμενο Σουηδικό αστέρι
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, η καριέρα της Λιντ επιταχυνόταν. Το 1840, διορίστηκε τραγουδίστρια της Αυλής από τον Βασιλιά Κάρολο Γιόχαν ΙΕ΄, και έγινε επίσης μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Μουσικής της Σουηδίας. Η Λιντ μελέτησε υπό την καθοδήγηση του καταξιωμένου Μανουέλ Πατρίθιο Ροντρίγκεζ Γκαρθία στο Ωδείο του Παρισιού και όχι μόνο το τραγούδι της τελειοποιήθηκε, αλλά κατά την διάρκεια των 11 μηνών, πιστεύεται πως ο Γκαρθία έσωσε τη φωνή της από μόνιμη βλάβη.
Στην Τζένι Λιντ αποδόθηκε ο χαρακτηρισμός «Σουηδικό Αηδόνι», μετά από την πρώτη της ευρωπαϊκή περιοδεία.
Το 1844, της ζητήθηκε να τραγουδήσει για τη στέψη του Όσκαρ Α΄ στον Καθεδρικό Ναό της Στοκχόλμης. Αυτή ήταν επίσης η χρονιά που η νεαρή σοπράνο έκανε περιοδεία έξω από τη Σουηδία. Τα επόμενα χρόνια, έδωσε παραστάσεις στη Γερμανία, την Αυστρία και την Αγγλία, αφιερώνοντας αρκετούς μήνες για να μάθει γερμανικά για τις παραστάσεις της στο Βερολίνο. Είχε τον πρωταγωνιστικό ρόλο στη «Νόρμα» του Βινσέντζο Μπελλίνι τον Δεκέμβρη του 1844 στην Όπερα του Βερολίνου και ακολούθησε η παράσταση του Τζακόμο Μάιερμπεερ «Ein Feldlager in Schlesien» με τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Βιέλκα. Αυτή την περίοδο, γνώρισε τον Φέλιξ Μέντελσον, έναν από τους μεγαλύτερους συνθέτες, και οι δυο τους ήταν πολύ κοντά έως τον θάνατό του το 1847.
Μετά το βιεννέζικο ντεμπούτο της στη «Νόρμα», το κοινό ήταν τόσο ερωτευμένο με τις παραστάσεις της που έγινε υποχρεωτική η χρήση συνοδείας από έφιππους αστυνομικούς για να φύγει από το θέατρο. Όταν έφτασε στο Λονδίνο τον Απρίλιο του 1847, ήταν πλέον γνωστή στην Ευρώπη ως το «Σουηδικό Αηδόνι». Αποδείχθηκε πολύ ταιριαστό ψευδώνυμο. Όταν έκανε το ντεμπούτο της στο Θέατρο της Αυτού Μεγαλειότητας Της ως Αλίκη στο έργο του Μάιερμπεερ «Robert le Diable», ξεπέρασε κάθε προσδοκία, όπως σημείωσε ένας κριτικός.
«Είναι αδύνατον με τη χρήση της ανθρώπινης γλώσσας να μεταφέρουμε το πώς πραγματικά είναι η φωνή της Τζένι Λιντ, επειδή είναι τόσο υπέρμετρα όμορφη – τόσο ανώτερη από οποιαδήποτε φωνή – καθώς συνδυάζει την τελειότητα όλων των φωνών, δεν υπάρχει κάποιο μέτρο με το οποίο να μπορεί να συγκριθεί», έγραψε ο κριτικός της όπερας. «Στην πραγματικότητα, συνιστά από μόνη της μέτρο σύγκρισης.»
Ήταν η αρχή μιας διετούς καριέρας στο Λονδίνο.
Ένα παλάτι και μια συνταξιοδότηση
Καθώς η Λιντ είχε γίνει το «Σουηδικό Αηδόνι» της Ευρώπης, ο Μπάρνουμ είχε γίνει ο «μεγαλύτερος θιασάρχης» της Αμερικής. Το Αμερικανικό Μουσείο του Μπάρνουμ είχε γίνει, και θα παρέμενε για τα επόμενα χρόνια, η μεγαλύτερη ατραξιόν της Νέας Υόρκης, φτάνοντας να διαθέτει περίπου 850.000 αξιοπερίεργα εκθέματα. Οι ευρωπαϊκές περιοδείες του Μπάρνουμ ενίσχυσαν τη δημοτικότητα των παραστάσεων του, καθώς ταξίδεψε στην Ισπανία, τη Γαλλία και την Αγγλία το 1844, και συναντήθηκε με τις βασιλικές οικογένειες σε κάθε μια από αυτές τις χώρες.
Η επιχειρηματική του ζωή είχε γίνει ένα πορτραίτο παράξενης υπερβολής, και γιατί όχι και η ζωή του στο σπίτι; Τι καλύτερος τρόπος από το να εκθέσει την παράξενη υπερβολή του από το να αντικατοπτρίσει τις υπερβολές που συνάντησε κατά τη διάρκεια της ευρωπαϊκής του περιοδείας; Το 1846, εμπνευσμένος από το Βασιλικό Περίπτερο του Βασιλιά Γεωργίου Δ΄, ο Μπάρνουμ προσέλαβε έναν αρχιτέκτονα για να σχεδιάσει ένα σινο-τουρκικό παλάτι, το οποίο ύστερα από δυο χρόνια θα αποτελούσε την νέα του έπαυλη στο Μπρίτζπορτ του Κονέκτικατ, επονομαζόμενη Ιρανιστάν. Το σπίτι του θα λειτουργούσε και ως ατραξιόν, καθώς οι άνθρωποι συχνά επισκέπτονταν το σπίτι και τις γύρω περιοχές. «Οι πύλες είναι μόνιμα ανοιχτές και όταν ο καιρός είναι καλός οι επισκέπτες μπορούν, σχεδόν κάθε στιγμή, να οδηγήσουν ή να περπατήσουν στην περιοχή αυτού του επίγειου παραδείσου», ανέφερε ο Νιου Γιορκ Χέραλντ (New York Herald).
Χαρακτικό από βιβλίο που απεικονίζει το Ιρανιστάν, κατοικία του Φ.Τ. Μπάρνουμ στο Μπρίτζπορτ, Κονέκτικατ το 1848.
Αυτό το «ασιατικό παλάτι της Αμερικής», με το πάρτι εγκαινίων του το Νοέμβρη του 1848, ολοκληρώθηκε ενώ η Λιντ προετοιμαζόταν για την τρίτη σεζόν στο Θέατρο της Αυτού Μεγαλειότητός Της, η οποία θα κορυφώνονταν με την «τελευταία παράσταση όπερας της δεσποινίδος Τζένι Λιντ» στις 10 Μαΐου 1849. Ήταν μετά από αυτή την παράσταση που η Λιντ ανακοίνωσε την απόσυρσή της. Η Βασίλισσα Βικτώρια, η οποία την παρακολούθησε, της χάρισε ένα αηδόνι στολισμένο με πολύτιμους λίθους.
Αν και η Ευρώπη τιμούσε την ένδοξη καριέρα της Λιντ, το όνομα της μετά βίας ακουγόταν στο αμερικάνικο κοινό. Το 1849, ήταν άγνωστη στις ΗΠΑ. Το 1850, όμως, αυτό θα άλλαζε δραματικά.
Η αρχή της ‘λιντομανίας’
Ο Μπάρνουμ, γνωρίζοντας για την απόσυρση της Λιντ, έστειλε έναν αντιπρόσωπο σε αυτήν με μια πρόσκληση. Η εικόνα στο πάνω μέρος του γράμματος ήταν αυτή του Ιρανιστάν. Η εικόνα κέντρισε το ενδιαφέρον της, αλλά ήταν η πρότασή του που την έπεισε να έρθει στην Αμερική. Αντίθετα με τις πολλές άλλες προτάσεις για περιοδείες που είχε λάβει αφού αποσύρθηκε, του Μπάρνουμ ήταν η πιο γενναιόδωρη. Μέσα από διαπραγματεύσεις, ο Μπάρνουμ συμφώνησε να προσλάβει τον διευθυντή της ορχήστρας της, τον συνθέτη της, τον πιανίστα της και την 60μελή της ορχήστρα, καθώς και να πληρώσει τα έξοδα τους για το Α΄ κατηγορίας ταξίδι τους. Η Λιντ θα λάμβανε 1.000 δολάρια για κάθε παράσταση (περίπου 37.000 ευρώ με σημερινά χρήματα). Η Λιντ συμφώνησε με την προσφορά του Μπάρνουμ και υπέγραψε συμβόλαιο διάρκειας 18 μηνών, με τον όρο πως κάθε μέλος της συμφωνίας μπορούσε να λήξει το συμβόλαιο νωρίτερα αν ήθελε.
Ο Μπάρνουμ, όπως ήταν γνωστό, αμέσως άρχισε να διαφημίζει την άφιξη του «Σουηδικού Αηδονιού» στις ακτές της Αμερικής. Δεν διαφήμιζε μονάχα τις ικανότητες της στο τραγούδι και τη φήμη της ως το μεγαλύτερο αστέρι της Ευρώπης, αλλά και το φιλανθρωπικό της πνεύμα, δηλώνοντας πως η Λιντ «θεωρεί της υψηλές καλλιτεχνικές της δυνάμεις ως ένα δώρο από τον ουρανό, για την αγαλλίαση των βασάνων και των δυστυχιών, και πως η κάθε σκέψη και πράξη της είναι φιλάνθρωπη».
Η αφίσα του Φ.Τ. Μπάρνουμ για την αμερικανική περιοδεία της Τζένι Λιντ. Από τη συλλογή του Πανεπιστημίου του Σέφιλντ. (Chemical Engineer /CC BY-SA 4.0)
Ο Μπάρνουμ βομβάρδισε τις πόλεις της Αμερικής με συνεχείς διαφημίσεις, περιλαμβανομένου ενός πολύ έξυπνου κόλπου στην εφημερίδα New York Daily Tribune, στην οποία έγραψε ένα γράμμα υποδυόμενος τον συνθέτη της Λιντ, Ιούλιο Μπένεντικτ. Το γράμμα δήλωνε πως «η δεσποινίς Λιντ ανυπομονεί να δώσει ένα καλωσόρισμα στην Αμερική με τη μορφή ενός εθνικού τραγουδιού, το οποίο, αν μπορέσω να αποκτήσω το ποίημα ενός από τους πρώτης τάξεως λογοτέχνες σας, θα το μετατρέψω σε μουσική, την οποία και θα τραγουδήσει». Το έργο του ποιητή της Φιλαδέλφειας Μπάγιαρντ Τέιλορ επιλέχτηκε από 700 συμμετοχές και ως αρχικό μουσικό κομμάτι έγινε το αγαπημένο της περιοδείας.
Τον καιρό που το καράβι της Λιντ έφτασε το λιμάνι της Νέας Υόρκης την 1η Σεπτεμβρίου 1850, η ιδιοφυής διαφημιστική καμπάνια του Μπάρνουμ ήταν σε πλήρη ανάπτυξη και η ‘λιντομανία’ σε πλήρη εξέλιξη. Περίπου 30 με 40 χιλιάδες άτομα έφθασαν στο λιμάνι για να υποδεχθούν τη Λιντ. Η πρώτη της παράσταση προγραμματίστηκε για τις 11 Σεπτεμβρίου στο Castle Garden, και προηγήθηκε της Μεγάλης Δημοπρασίας Εισιτηρίων της Εναρκτήριας Παράστασης της Τζένι Λιντ. Η παράσταση, που ήταν sold-out, ήταν απλά το πρελούδιο για τις σχεδόν 100 παραστάσεις που δόθηκαν σε περισσότερες από 15 πόλεις στις ΗΠΑ και τον Καναδά. Έδωσε παραστάσεις ακόμα και στην Αβάνα της Κούβας.
Το Castle Garden στη Νέα Υόρκη ήταν το μέρος της πρώτης παράστασης της Τζένι Λιντ στην Αμερική.
Το μάρκετινγκ του Μπάρνουμ άνοιξε τον δρόμο για την άφιξη της Λιντ σε όλη τη χώρα. Χιλιάδες συνωστίζονταν σε οποιαδήποτε πόλη σταματούσε το τραίνο της Λιντ. Η εικόνα του Σουηδικού Αηδονιού βρισκόταν σχεδόν παντού, καθώς οι έμποροι κατασκεύαζαν και πουλούσαν «από πούρα Τζένι Λιντ έως σταντ ραπτικής, γάντια, φουλάρια, καπέλα και αρώματα».
Αγάπη και αποχωρισμός
Κατά τη διάρκεια της περιοδείας, ο Μπένεντικτ επέστρεψε στο Λονδίνο και αντικαταστάθηκε από τον Όττο Γκόλντσμιντ, έναν μαθητή του Μέντελσον. Η Λιντ και ο Γκόλντσμιντ έτρεφαν στοργή ο ένας για τον άλλο πολύ πριν την άφιξή του. Καθώς η περιοδεία έφτανε στο τέλος της, ο Γκόλντσμιντ, που ήταν Εβραίος, προσηλυτίστηκε και βαφτίστηκε τον Δεκέμβριο του 1851. Οι δυο τους παντρεύτηκαν στη Βοστώνη στις 5 Φεβρουαρίου 1852. Αυτό το ρομαντικό τέλος επέδειξε πως η Αμερικανική περιοδεία ήταν επιτυχής με πολλούς τρόπους. Στην πραγματικότητα, ο Μπάρνουμ σιγουρεύτηκε πως η επιτυχία θα απέδιδε περισσότερο κέρδος στη Λιντ παρά σε αυτόν με το να επαναδιαπραγματευτεί τους όρους του συμβολαίου νωρίτερα στην αρχή της περιοδείας ώστε η Λιντ να μπορεί να λαμβάνει μερίδιο από κάθε της παράσταση.
Η περιοδεία απέδωσε περίπου 700.000 δολάρια (περίπου 26 εκατομμύρια ευρώ με σημερινά δεδομένα), με την τελική παράσταση να λαμβάνει χώρα στις 24 Μαΐου 1852 στο Castle Ground. Πέντε ημέρες αργότερα, στις 29 Μαΐου 1852, η Λιντ θα έπλεε από την Νέα Υόρκη πίσω στην Ευρώπη, έχοντας κατακτήσει τις καρδιές των Αμερικανών φιλόμουσων.
Ερευνητές ανακάλυψαν γιατί ορισμένοι άνθρωποι παραμένουν ανεπηρέαστοι από τον ιό COVID-19 – ακόμη και όταν η ρινική τους κοιλότητα έχει εκτεθεί σε αυτόν.
Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη, αυτοί οι άνθρωποι έχουν πιο γρήγορες και πιο διακριτικές ανοσολογικές αντιδράσεις από αυτούς που αναπτύσσουν συμπτωματικό COVID-19.
«Αυτά τα ευρήματα ρίχνουν νέο φως στα κρίσιμα πρώιμα γεγονότα που είτε επιτρέπουν στον ιό να εξελιχθεί είτε γοργά τον καθαρίζουν προτού αναπτυχθούν τα συμπτώματα», είπε σε δήλωση τύπου ο Δρ Μάρκο Νίκολιτς, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης και επίτιμος σύμβουλος πνευμονολογίας στο Πανεπιστημιακό Κολλέγιο του Λονδίνου.
Η μελέτη, η οποία δημοσιεύτηκε στο περιοδικό Nature (Φύση) την Τετάρτη, ήταν μια μελέτη μοντέλου ελεγχόμενης ανθρώπινης μόλυνσης που διεξήχθη από ερευνητές από όλο το Ηνωμένο Βασίλειο και την Ολλανδία. Είναι η πρώτη του είδους της διότι οι συμμετέχοντες εσκεμμένα εκτέθηκαν στον ιό του COVID-19, τον SARS-CoV-2.
Οι ερευνητές επιστράτευσαν 16 νέους, υγιείς συμμετέχοντες κάτω των 30 ετών για τη μελέτη. Κανείς τους δεν είχε υποκείμενα νοσήματα ούτε είχε μολυνθεί προηγουμένως από τον ιό ούτε είχε εμβολιαστεί.
Προτού η μελέτη δεχθεί ομότιμη αναθεώρηση, μια προέκδοση έγινε διαθέσιμη στο διαδίκτυο τον Απρίλιο του 2023.
3 διαφορετικές ανοσολογικές αντιδράσεις
Τα 16 άτομα αντέδρασαν με διαφορετικό τρόπο στην έκθεσή τους στον ιό και χωρίστηκαν σε ομάδες αναλόγως.
Η πρώτη ομάδα αποτελούνταν από έξι άτομα που παρουσίασαν συμπτώματα. Οι συγγραφείς της μελέτης τούς κατηγοριοποίησαν ως έχοντες παρατεταμένες λοιμώξεις.
Τα άτομα της δεύτερης ομάδας ήταν ασυμπτωματικά αλλά βγήκαν θετικοί στον COVID-19 με τη χρήση PCR τεστ. Αυτοί οι συμμετέχοντες κατηγοριοποιήθηκαν ως έχοντες παροδικές λοιμώξεις.
Η τρίτη ομάδα ατόμων ήταν ασυμπτωματική και επανειλημμένα έβγαινε αρνητική στα PCR τεστ για COVID-19. Οι συγγραφείς επιβεβαίωσαν πως οι συμμετέχοντες αυτοί είχαν μολυνθεί αλλά καθάρισαν την λοίμωξη τόσο γρήγορα που αυτές καθορίστηκαν ως ανεπιτυχείς λοιμώξεις.
Η δεύτερη και τρίτη ομάδα, που είχαν ασυμπτωματικό COVID-19, είχαν γρηγορότερες ή πιο διακριτικές ανοσολογικές αντιδράσεις, σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης.
Την πρώτη μέρα, οι συγγραφείς εντόπισαν κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος τα οποία μετανάστευσαν στη μύτη – το σημείο της μόλυνσης – στις ασυμπτωματικές ομάδες.
Ωστόσο, τα άτομα που βγήκαν αρνητικά στον COVID-19 χρησιμοποίησαν λιγότερα είδη κυττάρων ανοσοποιητικού, ενώ η ομάδα που βγήκε θετική στον COVID-19 χρησιμοποίησε όλα τα είδη των κυττάρων του ανοσοποιητικού συστήματος.
Τα άτομα με παρατεταμένες λοιμώξεις COVID-19, που παρουσίασαν συμπτώματα, είχαν πιο αργές και πιο συστηματικές ανοσολογικές αντιδράσεις. Αυτοί οι συμμετέχοντες είχαν όλων των ειδών τα κύτταρα ανοσοποιητικού συστήματος να πηγαίνουν στην μύτη την πέμπτη μέρα παρά την πρώτη.
Γενετικοί παράγοντες
Άτομα με υψηλή έκφραση συγκεκριμένων γονιδίων, όπως το HLA-DQA2, «είναι ικανότερα στο να προλαμβάνουν το ξεκίνημα μιας παρατεταμένης λοίμωξης από ιό», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Άλλες μελέτες έχουν δείξει πως η αυξημένη δραστηριότητα του γονιδίου HLA-DQA2 στο αίμα σχετίζεται με πιο ήπια πρόοδο της ασθένειας COVID-19.
Το HLA-DQA2 είναι ένα από τα πολλά γονίδια ανθρώπινων αντιγόνων λευκοκυττάρων (human leukocyte antigen – HLA). Τα γονίδια HLA φτιάχνουν τις πρωτεΐνες που εμφανίζονται στην κυτταρική μεμβράνη. Όταν τα παθογόνα προσβάλλουν τα κύτταρα, η πρωτεΐνη HLA στέλνει σήμα στα κύτταρα του ανοσοποιητικού πως έχουν προσβληθεί.
Οι συγγραφείς λένε ότι τα δεδομένα τους επιβεβαιώνουν πως η δραστηριότητα των HLA-DQA2 προστατεύει ενάντια στην περαιτέρω παραγωγή ιών SARS-CoV-2 στα μολυσμένα κύτταρα.
Άνθρωποι με συμπτώματα είχαν συστηματικές αντιδράσεις
Μόνο τα άτομα με συμπτωματικό COVID-19 εκδήλωσαν συστηματικές αντιδράσεις ιντερφερόνης. Οι ιντερφερόνες είναι αγγελιοφόροι του ανοσοποιητικού συστήματος που συντελούν στη μείωση ή την επιδείνωση των φλεγμονωδών δραστηριοτήτων.
Οι συγγραφείς ξαφνιάστηκαν όταν βρήκαν πως οι ιντερφερόνες στο αίμα είχαν ενεργοποιηθεί πριν από εκείνες στον τόπο της μόλυνσης. Η δραστηριότητά τους στο αίμα κορυφώθηκε την τρίτη μέρα της λοίμωξης. Ωστόσο, η δραστηριότητα των ιντερφερονών στο σημείο της μόλυνσης – τη μύτη – δεν εντοπίστηκε παρά μόνο την πέμπτη μέρα.
Στο δελτίο Τύπου, οι συγγραφείς είπαν πως η αργή ανοσολογική αντίδραση στη μύτη πιθανόν να επέτρεψε στη μόλυνση να εγκατασταθεί πιο γρήγορα.
Τα ασυμπτωματικά άτομα δεν εμφάνισαν συστηματικές αντιδράσεις ιντερφερονών και σπάνια είχαν μολυσμένα κύτταρα.
Δεν εκπλήσσε το γεγονός ότι «τα μολυσμένα κύτταρα βρέθηκαν εξ ολοκλήρου» στη ρινική κοιλότητα των συμπτωματικών ατόμων, λένε οι συγγραφείς. Τα κύτταρα του βλεννογόνου της ρινικής κοιλότητας των συμμετεχόντων άρχισαν να παράγουν τον ιό SARS-CoV-2, συμβάλλοντας στο αυξημένο ιικό φορτίο.
«Έχουμε πλέον μια πολύ καλύτερη κατανόηση του πλήρους εύρους των ανοσολογικών αντιδράσεων, κάτι το οποίο μπορεί να παρέχει τη βάση για την ανάπτυξη πιθανών θεραπειών και εμβολίων που μιμούνται αυτές τις φυσικές προστατευτικές αντιδράσεις», δήλωσε ο Δρ Νίκολιτς.
Η Ευρωπαϊκή Ένωση επανέλαβε τις ανησυχίες της για «την πολύ σοβαρή κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην Κίνα» κατά τη διάρκεια πρόσφατου διαλόγου με την κομμουνιστική χώρα.
Ανώτεροι διπλωμάτες της ΕΕ, με επικεφαλής την Πάολα Παμπαλόνι, αναπληρώτρια διευθύντρια για την Ασία και τον Ειρηνικό στην Ευρωπαϊκή Υπηρεσία Εξωτερικής Δράσης (ΕΥΕΔ), εξέφρασαν τις ανησυχίες τους μετά τη συμμετοχή τους σε ετήσιο διάλογο για τα ανθρώπινα δικαιώματα με Κινέζους αξιωματούχους. Στην εκδήλωση της 16ης Ιουνίου προήδρευσαν από κοινού η κα Παμπαλόνι και ο Σεν Μπο, γενικός διευθυντής του τμήματος διεθνών οργανισμών και διασκέψεων του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών.
Ο διάλογος διεξήχθη στη δυτική κινεζική μητρόπολη Τσονγκτσίνγκ και πραγματοποιήθηκε εν μέσω αυξανόμενων εντάσεων μεταξύ του Πεκίνου και του μπλοκ των 27 χωρών για πολλά θέματα, όπως ο ρόλος της Κίνας στον πόλεμο της Ρωσίας στην Ουκρανία, το εμπόριο και τα ανθρώπινα δικαιώματα.
«Ειδικότερα, η ΕΕ αναφέρθηκε σε εκθέσεις σχετικά με την καταστολή των υπερασπιστών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, των δικηγόρων και των δημοσιογράφων στην Κίνα», ανέφερε η ΕΥΕΔ σε ανακοίνωση που εξέδωσε στις 17 Ιουνίου.
«Η ΕΕ κάλεσε την Κίνα να διερευνήσει και να σταματήσει τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, εκφράζοντας την ανησυχία της για τις περιπτώσεις παράνομης κράτησης, βίαιης εξαφάνισης, βασανιστηρίων και κακομεταχείρισης.»
Οι αξιωματούχοι αναφέρθηκαν ειδικότερα στην κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στη Σιντζιάνγκ, περιοχή της βορειοδυτικής Κίνας όπου τουλάχιστον ένα εκατομμύριο Ουιγούροι κρατούνται σε στρατόπεδα καταναγκαστικής εργασίας, καθώς και στο γειτονικό Θιβέτ, όπου ο βουδιστικός πολιτισμός και οι θρησκευτικές πρακτικές αντιμετωπίζουν πολιτική καταστολή εδώ και δεκαετίες.
Σπάνια επίσκεψη στο Θιβέτ
Σε μια σπάνια κίνηση, η αντιπροσωπεία της ΕΕ πραγματοποίησε τριήμερη επίσκεψη στο Θιβέτ την περασμένη εβδομάδα πριν από τον διάλογο για τα ανθρώπινα δικαιώματα. Κατόπιν αιτήματος των Βρυξελλών, οι κινεζικές αρχές κανόνισαν να επισκεφθεί η αντιπροσωπεία την πρωτεύουσα του Θιβέτ, Λάσα, και την ανατολική πόλη Νινγκτσί.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση της ΕΥΕΔ, επισκέφθηκαν «οικοτροφεία, δήμους, πολιτιστικούς και θρησκευτικούς χώρους, μετεγκατεστημένες θιβετιανές οικογένειες, καθώς και μια φυλακή. […] H παράλληλη επίσκεψη αντανακλούσε την πλειονότητα των αιτημάτων της ΕΕ, εκτός από τις συναντήσεις με μεμονωμένους κρατούμενους».
Το Θιβέτ είναι η μόνη περιοχή της χώρας που είναι προσβάσιμη στους διπλωμάτες και τους ξένους αξιωματούχους μόνο κατόπιν ειδικής άδειας από το Πεκίνο. Το 2023, Αμερικανοί αξιωματούχοι υπέβαλαν τρία επίσημα αιτήματα για να μεταβούν στο Θιβέτ, αλλά κανένα από τα αιτήματα δεν έγινε δεκτό, ανέφερε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ σε έκθεση του Απριλίου προς το Κογκρέσο. Ενώ το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) διοργάνωσε εκδρομές για ξένους διπλωμάτες, η έκθεση ανέφερε ότι οι εκδηλώσεις αυτές «ελέγχονται αυστηρά» από τις κινεζικές αρχές και «δεν επιτρέπουν ουσιαστική πρόσβαση» στους Θιβετιανούς.
Οι Βρυξέλλες χαρακτήρισαν την κατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Θιβέτ οικτρή σε μια δήλωση που παραδόθηκε στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών τον Μάρτιο, υπογραμμίζοντας τις προσπάθειες του καθεστώτος να επιβάλλει τη φοίτηση των παιδιών του Θιβέτ σε κρατικά σχολικά οικοτροφεία και τη μαζική συλλογή δειγμάτων DNA στην περιοχή των Ιμαλαΐων.
Χονγκ Κονγκ
Ανώτεροι διπλωμάτες της ΕΕ εξέφρασαν πρόσθετες ανησυχίες και για το Χονγκ Κονγκ, όπου οι νομοθέτες της πόλης που υποστηρίζουν το ΚΚΚ θέσπισαν πρόσφατα έναν νέο νόμο για την ασφάλεια.
«Η ΕΕ αναφέρθηκε, επίσης, στον αρνητικό αντίκτυπο της νέας νομοθεσίας του Χονγκ Κονγκ για την εθνική ασφάλεια στα δικαιώματα και τις ελευθερίες του λαού του Χονγκ Κονγκ και στη διάβρωση του υψηλού βαθμού αυτονομίας που εγγυάται ο βασικός νόμος και οι διεθνείς δεσμεύσεις της Κίνας έναντι της Ειδικής Διοικητικής Περιφέρειας του Χονγκ Κονγκ», αναφέρεται.
Πλακάτ που απεικονίζουν τον αγνοούμενο βιβλιοπώλη Γκουί Μινχάι (δεξιά) αφήνουν μέλη του κόμματος των πολιτών έξω από το γραφείο διασύνδεσης με την Κίνα στο Χονγκ Κονγκ στις 19 Ιανουαρίου 2016. (Philippe Lopez/AFP μέσω Getty Images)
Κατά τη διάρκεια της συνάντησης με Κινέζους αξιωματούχους, η αντιπροσωπεία της ΕΕ κάλεσε το Πεκίνο να απελευθερώσει αμέσως τον Γκουί Μινχάι, έναν κινεζικής καταγωγής Σουηδό βιβλιοπώλη που εξαφανίστηκε από το εξοχικό του στην Ταϊλάνδη το 2015 και αργότερα καταδικάστηκε από κινεζικό δικαστήριο σε 10 χρόνια φυλάκιση για παροχή πληροφοριών σε ξένους. Ο κος Γκουί ήταν ένας από τους μετόχους βιβλιοπωλείου με έδρα το Χονγκ Κονγκ και ειδίκευση στην πώληση βιβλίων που ασκούν κριτική στο ΚΚΚ.
Φάλουν Γκονγκ
Οι αξιωματούχοι της ΕΕ έθεσαν επίσης το ζήτημα του Ντινγκ Γιουάντε, ενός φυλακισμένου ασκούμενου του Φάλουν Γκονγκ, ο γιος του οποίου είναι κάτοικος Γερμανίας. Ο κος Ντινγκ έλαβε τριετή ποινή φυλάκισης τον Δεκέμβριο του 2023.
Το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο ενέκρινε τον Ιανουάριο ένα ψήφισμα που καταδικάζει τη συνεχιζόμενη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ από το ΚΚΚ, ζητώντας την άμεση απελευθέρωση του κου Ντινγκ και άλλων ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ.
Το Φάλουν Γκονγκ είναι μια πνευματική πειθαρχία που συνδυάζει τη διαλογιστική άσκηση με ηθική διδασκαλία που βασίζεται στην αλήθεια, την καλοσύνη και την ανεκτικότητα. Η ομάδα αντιμετωπίζει ανελέητη δίωξη από το ΚΚΚ από το 1999, με μαζικές συλλήψεις, κρατήσεις, βασανιστήρια και άλλου είδους κακοποιήσεις. Δεκάδες εκατομμύρια ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ υπήρξαν τα πρώτα θύματα της κρατικής βιομηχανίας εξαναγκαστικής συλλογής οργάνων της Κίνας.
Ο γιος του Ντινγκ Γιουάντε, Ντινγκ Λεμπίν, απευθύνει έκκληση για την απελευθέρωση των γονέων του που είναι φυλακισμένοι στην Κίνα επειδή ασκούν το Φάλουν Γκονγκ, κατά τη διάρκεια μιας συγκέντρωσης την 1η Αυγούστου 2023. (The Epoch Times)
Το ΚΚΚ δεν φάνηκε να συγκινείται από τις εκκλήσεις της ΕΕ.
Κατά την ενημέρωση της Τρίτης, ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Λιν Τζιαν δήλωσε στους δημοσιογράφους ότι οι Βρυξέλλες θα πρέπει να σταματήσουν να «παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις της Κίνας με το πρόσχημα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων».
Ομάδες υπεράσπισης των δικαιωμάτων καλούν εδώ και χρόνια την ΕΕ να σταματήσει τους διαλόγους για τα ανθρώπινα δικαιώματα με την Κίνα, δεδομένου ότι η συζήτηση δεν αρκεί για να παρακινηθεί το ΚΚΚ να θέσει τέρμα στις καταχρήσεις του.
«Ενώ η ΕΕ εγείρει ανησυχίες κατά τη διάρκεια αυτών των διαλόγων, γνωρίζει ότι η κινεζική κυβέρνηση δεν θα αναγνωρίσει τις καταχρήσεις, δεν θα καταβάλει καμία προσπάθεια να εξασφαλίσει τη λογοδοσία και δεν θα πεισθεί να αναλάβει οποιαδήποτε πολιτική ή νομοθετική δράση για να συμμορφωθεί με τις διεθνείς υποχρεώσεις της Κίνας στον τομέα των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», ανέφεραν το Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και τέσσερεις άλλες ομάδες υπεράσπισης των δικαιωμάτων σε κοινή δήλωση στις 12 Ιουνίου.
«Η ΕΕ και τα κράτη μέλη της θα πρέπει να επιδιώξουν διαφορετικούς, πιο αποτελεσματικούς τρόπους δράσης για να πιέσουν την κινεζική κυβέρνηση να σταματήσει τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας και άλλες σοβαρές παραβιάσεις – και να καταστήσουν υπόλογους τους υπεύθυνους που δεν το πράττουν», αναφέρει επίσης η δήλωση.
Ερευνητές πιστεύουν πως έχουν δημιουργήσει ένα νέο είδος χημικής ένωσης, ένα αντιβιοτικό το οποίο σκοτώνει μόνο τα χειρότερα μικρόβια, χωρίς επικίνδυνες παρενέργειες.
Επιστήμονες στο Πανεπιστήμιο του Ιλινόις ανέλαβαν να δημιουργήσουν ένα αντιβιοτικό το οποίο σκοτώνει τα gram-αρνητικά βακτήρια, τα οποία συχνά είναι ανθεκτικά στα αντιβιοτικά, χωρία να καταστρέφει τα μικρόβια που είναι απαραίτητα για την καλή υγεία. Αν τα βακτήρια δεν αναπτύξουν αντίσταση σε αυτό το φάρμακο, πιθανόν να είναι μια σημαντική εξέλιξη στη θεραπεία λοιμώξεων τα επόμενα χρόνια.
Ο Πωλ Χέργκενροθερ, καθηγητής Χημείας και συνεπικεφαλής της μελέτης, είπε πως οι άνθρωποι συνειδητοποιούν σιγά σιγά πως τα σωτήρια αντιβιοτικά έχουν επίσης σοβαρές παρενέργειες.
«Σκοτώνουν τα καλά βακτήρια καθώς θεραπεύουν τη λοίμωξη», είπε σε δελτίο Τύπου ο κος Χέργκενροθερ. «Αρχίσαμε να σκεφτόμαστε την επόμενη γενιά αντιβιοτικών, τα οποία θα μπορούσαν να αναπτυχθούν ώστε να σκοτώνουν τα παθογενή βακτήρια και όχι τα ωφέλιμα.»
Η μελέτη εστίασε στην καταστροφή των λοιμωδών gram-αρνητικών βακτηρίων, τα οποία είναι δυσκολότερο να σκοτωθούν επειδή διαθέτουν διπλή στρώση προστασίας. Τα φάρμακα που χρησιμοποιούνται στο περιβάλλον του νοσοκομείου και καταστρέφουν τα επιβλαβή gram-αρνητικά βακτήρια καταπολεμούν επίσης τα ωφέλιμα βακτήρια, είπε η Κρίστεν Μούνιοζ, επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
«Τα περισσότερα κλινικά εγκεκριμένα αντιβιοτικά σκοτώνουν μόνο τα gram-θετικά βακτήρια ή και τα gram-θετικά και τα gram-αρνητικά βακτήρια», είπε σε δήλωση Τύπου η κα Μούνιοζ, αναφέροντας την κολιστίνη, ένα αντιβιοτικό που χορηγείται για την καταπολέμηση μόνο gram-αρνητικών βακτηρίων, το οποίο είναι γνωστό πως προκαλεί διάρροια όπως επίσης και κολίτιδα, μια πιθανώς θανατηφόρα κατάσταση. Η κολιστίνη επιφέρει επίσης βλάβες στο ήπαρ και τους νεφρούς, επομένως «κατά κανόνα, χρησιμοποιείται ως αντιβιοτικό έσχατης λύσης», γράφουν οι επιστήμονες στην μελέτη τους.
Φωτίζοντας ένα νέο μονοπάτι
Η ερευνητική ομάδα ενδιαφέρθηκε για την εύρεση ενός καλύτερου αντιβιοτικού επειδή δεν έχει υπάρξει ένα αντιβιοτικό εγκεκριμένο από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ (Food and Drug Administration – FDA) για πάνω από 50 χρόνια που στοχεύει τα gram-αρνητικά βακτήρια, τα οποία είναι εξαιρετικά προβληματικά και δύσκολα στην καταπολέμηση, εξήγησε η κα Μούνιοζ σε συνέντευξή της στους Epoch Times.
Η κα Μούνιοζ είπε πως ουσιαστικά όλα τα αντιβιοτικά που χρησιμοποιούνται στις κλινικές χαλάνε την ισορροπία του γαστρεντερικού σωλήνα «επειδή δεν διακρίνουν μεταξύ καλών και κακών βακτηρίων». Ο στόχος αυτής της έρευνας είναι να βρει έναν αντιβακτηριακό παράγοντα με «τη δυνατότητα να διακρίνει τα gram-αρνητικά από τα gram-θετικά και κατ’ επέκταση να μπορεί να ξεχωρίζει τα παθογόνα από τα συμβιωτικά». Τα συμβιωτικά βακτήρια προστατεύουν το ανοσοποιητικό σύστημα από εισβολές παθογόνων.
Το νέο φάρμακο, η λολαμικίνη (lolamicin), έχει βρεθεί να είναι αποτελεσματικό στα ποντίκια σε περιπτώσεις οξείας πνευμονίας και σηψαιμίας, μιας λοίμωξης του αίματος. Η σήψη, μια επιπλοκή της σηψαιμίας, προκαλεί περίπου 270.000 θανάτους από τις 1,7 εκατομμύρια περιπτώσεις σε ενήλικες το χρόνο στις ΗΠΑ, σύμφωνα με τα Κέντρα Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (Centers for Disease Control and Prevention).
«Νομίζω το σημαντικότερο συμπέρασμα αυτής της έρευνας είναι το διπλά επιλεκτικό συστατικό της λολαμικίνης», είπε η κα Μούνιοζ. «Εδώ καταφέραμε να αναπτύξουμε ένα φάρμακο που όχι μόνο στοχεύει τα προβληματικά παθογόνα, αλλά ακριβώς επειδή επιλέγει μονάχα αυτά τα παθογόνα, μπορούμε να γλυτώσουμε τα καλά βακτήρια και να διατηρήσουμε την ακεραιότητα του μικροβιώματος. Αυτή η αρχική μελέτη της λολαμικίνης ανοίγει την πόρτα της εφαρμογής της διπλής επιλεκτικής στρατηγικής για τη μελλοντική ανάπτυξη αντιβιοτικών που θα διατηρούν το μικροβίωμα. Ελπίζουμε πως το αντίκτυπο της λολαμικίνης να επιφέρει μια νέα γενιά στοχευμένων αντιβιοτικών.»
Μία συναρπαστική ανακάλυψη
Η κα Μούνιοζ είπε πως κατά τη δοκιμαστική φάση πολλών ακόμη βακτηριακών στελεχών in vivo στα ποντίκια, οι ερευνητές ενθουσιάστηκαν βλέποντας πως η υπόθεσή τους σχετικά με την ανάπτυξη αντιβιοτικών στενού φάσματος ήταν υποσχόμενη. Το μικροβίωμα των ποντικών είναι ένα καλό εργαλείο για τον σχεδιασμό ανθρώπινων λοιμώξεων επειδή το εντερικό μικροβίωμα των ποντικών και των ανθρώπων είναι παρόμοιο, εξήγησε. Τα αντιβιοτικά που διαταράσσουν την ισορροπία του μικροβιώματος στα ποντίκια έχουν παρόμοιες επιπτώσεις στους ανθρώπους.
«Ήταν πολύ συναρπαστικό όταν έφτιαξα αρχικά αυτή την ένωση και ανακάλυψα πως ήταν ενεργή ενάντια στα κρίσιμα gram-αρνητικά παθογόνα», είπε. «Ενδιαφερόμαστε όμως πιο πολύ για τον αντίκτυπο της λολαμικίνης στη μελλοντική ανάπτυξη αντιβιοτικών που διατηρούν το μικροβίωμα, κάτι πολύ σημαντικότερο.»
Η λολαμικίνη βρέθηκε επίσης να αποτρέπει δευτερεύουσες λοιμώξεις με Clostridioides difficile, μια σοβαρή βακτηριακή λοίμωξη που συνδέεται συνήθως με τα νοσοκομεία. Βρέθηκε ότι καταπολεμά ενεργά πάνω από 130 βακτηριακά στελέχη σε καλλιέργειες κυττάρων, όλες ανθεκτικές σε πλειάδα φαρμάκων.
Προκειμένου να μετατραπεί το μείγμα της λολαμικίνης σε ένα πωλήσιμο αντιβιοτικό, οι κατασκευαστές θα πρέπει να λάβουν υπ’ όψιν πολλούς παράγοντες, συμπεριλαμβανομένης της διαλυτότητας, της μέτρησης του pH και της βέλτιστης κρυσταλλικής μορφής, επεσήμανε η κα Μούνιοζ. Θα πρέπει να εξεταστεί επίσης η δοσολογία και η μορφή του φαρμάκου, για παράδειγμα αν θα είναι υγρό, σε μορφή χαπιού ή ενέσιμο.
«Βρισκόμαστε ακόμη μακριά από τον σχεδιασμό αυτής της ένωσης ως αντιβιοτικό», είπε. «Η λολαμικίνη έχει πολύ δρόμο να διανύσει προτού λάβει έγκριση από τον FDA. Δυστυχώς, μπορεί να πάρει και πάνω από 20 χρόνια από την στιγμή της ανακάλυψης ενός αντιβιοτικού μέχρι το αντιβιοτικό να είναι κλινικά εγκεκριμένο. Εν τω μεταξύ, θα συνεχίσουμε να μελετάμε την λολαμικίνη. Θέλουμε να συνεχίσουμε να εξετάζουμε το φάρμακο ενάντια σε περισσότερα στελέχη βακτηρίων και να εκτελέσουμε πιο λεπτομερείς τοξικολογικές μελέτες.»
1. Βάλτε το γάλα και το καλαμποκέλαιο σε ένα μπολ, χτυπήστε μέχρι να ανακατευτεί καλά, κοσκινίστε το αλεύρι και προσθέστε τους 3 κρόκους αυγού.
2. Προσθέστε αλάτι και χυμό λεμονιού στα ασπράδια, προσθέστε σταδιακά τη ζάχαρη και χτυπήστε μέχρι να σχηματιστούν σφιχτές κορυφές.
3. Αφού ανακατέψετε, βάλτε το μείγμα στο κορνέ και γεμίστε κατά 3/4 μικρές χάρτινες φόρμες. Ψήνουμε στους 130 βαθμούς για 50 λεπτά και μετά στους 150 βαθμούς για 15 λεπτά. Όταν έχουν ψηθεί και κρυώσει, κάνουμε μία βαθιά τρύπα στη μέση κάθε κέικ.
Ετοιμάστε την κρέμα
4. Βάλτε τους 2 κρόκους του αυγού, τη ζάχαρη, το καλαμποκάλευρο και το αλεύρι στο τηγάνι και ανακατέψτε καλά. Μετά προσθέστε το γάλα.
5. Μαγειρέψτε την κρέμα σε χαμηλή φωτιά μέχρι να πήξει. Προσθέστε το βούτυρο, ανακατέψτε, αδειάστε σε ένα μπολ και βάλτε τη στο ψυγείο για 1 ώρα.
Βάλτε την κρέμα μέσα στα κέικ
6. Μόλις κρυώσει, χτυπήστε την ελαφριά κρέμα γάλακτος, προσθέστε την λίγο λίγο στην κρέμα και βάλτε το μείγμα μέσα στο κέικ με το ειδικό εργαλείο.
Με την υποστήριξη δυτικών επενδύσεων και τεχνογνωσίας, η Βραζιλία εντάχθηκε και αυτή πρόσφατα στην προσπάθεια των ΗΠΑ να σπάσει η κυριαρχία της Κίνας στον παγκόσμιο τομέα των σπάνιων γαιών, ανοίγοντας το πρώτο από τα πολλά προβλεπόμενα ορυχεία, το Serra Verde, που θα αξιοποιήσουν τα αποθέματα των σπάνιων γαιών της.
Σε συνδυασμό με τις διευρυμένες επενδύσεις και τη συνεργασία στην έρευνα και ανάπτυξη σπάνιων γαιών από χώρες όπως η Αυστραλία, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιαπωνία, το Βιετνάμ και άλλες, παρατηρητές της Κίνας λένε ότι το κινεζικό κομμουνιστικό καθεστώς χάνει τη δύναμή του στη γεωπολιτική και στον ανταγωνισμό του με τη Δύση.
Τον Μάρτιο, η αυστραλιανή κυβέρνηση ανακοίνωσε επένδυση ύψους 840 εκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας (περίπου 523 εκατομμύρια ευρώ) στο πρώτο συνδυασμένο ορυχείο και διυλιστήριο σπάνιων γαιών που διαχειρίζεται η Arafura Rare Earths στη βόρεια Αυστραλία.
Το Βιετνάμ έχει προγραμματίσει να επανεκκινήσει το μεγαλύτερο ορυχείο σπάνιων γαιών μέχρι το τέλος του 2024 σε συνεργασία με δυτικές εταιρείες, όπως η Blackstone Minerals Ltd. της Αυστραλίας, για να αντισταθμίσει την κυριαρχία της Κίνας στον τομέα.
Τον Μάρτιο του 2023, η Sojitz, μια ιαπωνική εταιρεία, μαζί με τον Ιαπωνικό Οργανισμό για τα Μέταλλα και την Ενεργειακή Ασφάλεια ανακοίνωσαν επένδυση 200 εκατομμυρίων δολαρίων Αυστραλίας στην αυστραλιανή Lynas Rare Earths για να μειώσουν την εξάρτησή της από την Κίνα.
Οι σπάνιες γαίες είναι 17 στοιχεία που χρησιμοποιούνται σε μπαταρίες, τσιπ υπολογιστών και ηλεκτρικά οχήματα. Η Κίνα είναι ο μεγαλύτερος παραγωγός των υλικών αυτών στον κόσμο, οι Ηνωμένες Πολιτείες έρχονται δεύτερες και η Βιρμανία, γνωστή και ως Μιανμάρ, είναι τρίτη.
Στη Βραζιλία βρίσκεται το τρίτο μεγαλύτερο απόθεμα σπάνιων γαιών. Η χώρα επιδιώκει να αξιοποιήσει το χαμηλό εργατικό κόστος, την καθαρή ενέργεια, τους καθιερωμένους κανονισμούς και την εγγύτητα με τους αγοραστές στις Ηνωμένες Πολιτείες για να δημιουργήσει μια σημαίνουσα βιομηχανία σπάνιων γαιών. Σχεδιάζει επίσης να κατασκευάσει το πρώτο μαγνητικό εργοστάσιο της Λατινικής Αμερικής για την παραγωγή μετάλλων σπάνιων γαιών μέχρι το τέλος του τρέχοντος έτους.
Χρειάστηκαν 15 χρόνια για να ξεκινήσει η Serra Verde την παραγωγή, με επενδύσεις και κίνητρα από τις δυτικές χώρες. Αναμένεται να παράγει 5.000 τόνους φέτος και μπορεί να διπλασιάσει την παραγωγή μέχρι το 2030, σύμφωνα με την εταιρεία.
«Η Serra Verde και η Βραζιλία διαθέτουν αξιόλογα ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα που θα μπορούσαν να στηρίξουν την ανάπτυξη μιας παγκοσμίως σημαντικής βιομηχανίας σπάνιων γαιών μακροπρόθεσμα», δήλωσε ο διευθύνων σύμβουλος της Serra Verde Θρας Μωραΐτης. Τα πλεονεκτήματα αυτά περιλαμβάνουν ελκυστική γεωλογία, πρόσβαση σε υδροηλεκτρική ενέργεια, καθιερωμένους κανονισμούς και εξειδικευμένο εργατικό δυναμικό.
«Πρόκειται ακόμη για έναν εκκολαπτόμενο τομέα, ο οποίος θα χρειαστεί συνεχή στήριξη για να εδραιωθεί σε μια άκρως ανταγωνιστική αγορά. Οι βασικές τεχνολογίες επεξεργασίας ελέγχονται από μικρό αριθμό παικτών», είπε. Αναλυτές του κλάδου προέβλεψαν ότι η Βραζιλία θα μπορούσε να έχει δύο ή τρία ακόμη ορυχεία σπάνιων γαιών μέχρι το 2030.
Το 2023, η Κίνα παρήγαγε 240.000 τόνους σπάνιων γαιών, πενταπλάσια ποσότητα από την παραγωγή των ΗΠΑ, σύμφωνα με τα στοιχεία του U.S. Geological Survey.
Η Κίνα επεξεργάζεται επίσης περίπου το 90% των σπάνιων γαιών παγκοσμίως σε μόνιμους μαγνήτες, οι οποίοι χρησιμοποιούνται σε μια σειρά τεχνολογικών προϊόντων, από ανεμογεννήτριες έως ηλεκτρικά αυτοκίνητα και πυραύλους.
Καθώς οι εντάσεις με τη Δύση αυξάνονται, το κυβερνών Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ) χρησιμοποιεί τις σπάνιες γαίες ως όπλο γεωπολιτικού ανταγωνισμού. Τον Ιούλιο του 2023, το ΚΚΚ περιόρισε τις εξαγωγές γαλλίου και γερμανίου που χρησιμοποιούνται για την κατασκευή ημιαγωγών σε αντίποινα για τις κυρώσεις της Δύσης στο καθεστώς για τα τσιπ .
Σε απάντηση, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρωπαϊκή Ένωση και η Ιαπωνία άρχισαν να δρομολογούν ή να αναθεωρούν τις εθνικές στρατηγικές εφοδιασμού με κρίσιμα ορυκτά τα τελευταία δύο χρόνια και να αναπτύσσουν εκτεταμένα σχέδια για επενδύσεις σε περισσότερες αλυσίδες εφοδιασμού για να μειώσουν την εξάρτησή τους από την Κίνα.
Στις 18 Ιουνίου, η Επιτροπή Επιλογής της Βουλής των Αντιπροσώπων για τον Στρατηγικό Ανταγωνισμό μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και του ΚΚΚ ανακοίνωσε τον σχηματισμό της Ομάδας Εργασίας Πολιτικής της Επιτροπής Επιλογής, η οποία θα επικεντρωθεί στην «αντιμετώπιση του ελέγχου του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας στις αλυσίδες εφοδιασμού κρίσιμων ορυκτών».
Εν τω μεταξύ, περισσότερες χώρες έχουν ενταχθεί στην προσπάθεια αμφισβήτησης της κυριαρχίας της Κίνας στον τομέα αυτό, επιταχύνοντας την εξερεύνηση των πόρων σπάνιων γαιών και τη βιομηχανική ανάπτυξη. Ένα πιο ποικιλόμορφο διεθνές πρότυπο εφοδιασμού σπάνιων γαιών έχει αρχίσει να διαμορφώνεται με τις κοινές προσπάθειες των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αυστραλίας, του Λάος, της Βιρμανίας, της Αφρικής και άλλων περιοχών και χωρών.
Τα τελευταία δύο χρόνια, οι τιμές των σπάνιων γαιών έχουν πέσει κατακόρυφα κατά 70%.
Μια μπουλντόζα μαζεύει χώμα που περιέχει στοιχεία σπάνιων γαιών για εξαγωγή με πλοίο στην Ιαπωνία, σε λιμάνι της Λιανγιουνγκάνγκ, στην επαρχία Τζιανγκσού της ανατολικής Κίνας, στις 5 Σεπτεμβρίου 2010. (STR/AFP μέσω Getty Images)
Η βιομηχανία σπάνιων γαιών της Κίνας υποφέρει. Σύμφωνα με τα οικονομικά στοιχεία που δημοσιεύθηκαν στις 30 Απριλίου, οι μεγάλες καταχωρημένες κινεζικές εταιρείες σπάνιων γαιών που είχαν κέρδη πέρυσι παρουσίασαν ελλείμματα το πρώτο τρίμηνο του τρέχοντος έτους λόγω της πτώσης των τιμών των σπάνιων γαιών και των προσπαθειών της Δύσης να μειώσει την εξάρτηση από την Κίνα.
Η China Rare Earth έχασε περίπου 289 εκατομμύρια γιουάν (περίπου 37,18 εκατομμύρια ευρώ), η Guangsheng Nonferrous Metals έχασε 304 εκατομμύρια γιουάν και η Shenghe Resources έχασε 216 εκατομμύρια γιουάν. Η μόνη εξαίρεση – η Northern Rare Earth – σημείωσε ένα μικρό κέρδος 52,05 εκατομμυρίων γιουάν.
Η στρατηγική σημασία των σπάνιων γαιών
Ο Σουν Τζουγιούν, ερευνητής και διευθυντής του Τμήματος Αμυντικής Στρατηγικής και Πόρων στο Ινστιτούτο Έρευνας Εθνικής Άμυνας και Ασφάλειας της Ταϊβάν, δήλωσε στους Epoch Times στις 18 Ιουνίου ότι «η κατασκευή ενός μαχητικού αεροσκάφους F-35 απαιτεί 122 κιλά σπάνιων γαιών για την παραγωγή υλικών που χρησιμοποιούνται στα ραντάρ, τους υπολογιστές, τους κινητήρες και τις ατράκτους».
Ένας ναυτικός περπατά μπροστά από ένα μαχητικό αεροσκάφος πολλαπλού ρόλου F-35B Lightning κατά μήκος του καταστρώματος του αεροπλανοφόρου HMS Queen Elizabeth, ενώ βρίσκεται αγκυροβολημένο στην Κύπρο, την 1η Ιουλίου 2021. (Roy Issa/AFP μέσω Getty Images)
Είπε ότι το Πεκίνο προσπαθεί να χρησιμοποιήσει την κυριαρχία του στις σπάνιες γαίες ως στρατηγικό μοχλό πίεσης και ότι «όταν οι σχέσεις με τη Δύση εντείνονται, το Πεκίνο απαγορεύει σκόπιμα τις εξαγωγές τους».
«Αυτό σίγουρα επηρεάζει τη βιομηχανική παραγωγή και την οικονομία στη Δύση, γεγονός που έχει πολιτικές προεκτάσεις», εξήγησε. «Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο πολλές χώρες έχουν προσπαθήσει να απομακρυνθούν από αυτή την ‘κόκκινη’ αλυσίδα εφοδιασμού.»
Βάζα που περιέχουν ορυκτά σπάνιων γαιών από την αυστραλιανή Lynas Corp, κοντά στο Laverton, βορειοανατολικά του Περθ. Αυστραλία, 23 Αυγούστου 2019. (Melanie Burton/File Photo/Reuters)
Ο κος Σουν ανέφερε ότι επειδή έθνη όπως η Βραζιλία είναι αναπτυσσόμενες χώρες, «αν οι εταιρείες εξόρυξης στις ανεπτυγμένες χώρες μπορούν να επενδύσουν σε αυτές, μπορεί η ποικιλόμορφη ανάπτυξη των σπάνιων γαιών να δώσει ταχύτερα αποτελέσματα».
«Τότε, οι δημοκρατικές και ελεύθερες χώρες θα έχουν τη δυνατότητα να αποφύγουν τις απειλές της Κίνας με βάση την πηγή των σπάνιων γαιών», είπε. «Ο στρατηγικός ανταγωνισμός μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας μπορεί να είναι πιο εκτεταμένος και βιώσιμος χωρίς να επηρεάζεται από τη δύναμη πίεσης που έχει η Κίνα. Παρέχει στις Ηνωμένες Πολιτείες μια θεμελιώδη βάση για αυτού του είδους τον τεχνολογικό ανταγωνισμό με το Πεκίνο και για την υλοποίηση στρατηγικών όπως τα σχέδιά τους στον Ινδο-Ειρηνικό.»
Του Alex Wu, με τη συμβολή της Luo Ya και πληροφορίες από το Reuters
Τον Απρίλιο του 1917, ο Γάλλος πειραματικός γλύπτης Μαρσέλ Ντυσάν υπέβαλε ένα πορσελάνινο ουρητήριο σε μια έκθεση τέχνης, με την υπογραφή «R. Mutt, 1917» , το οποίο ονόμασε τέχνη. Ήταν μια κήρυξη πολέμου ενάντια στις παραδοσιακές ιδέες της γλυπτικής, της μορφής και της ομορφιάς.
Ο Ντυσάν απλώς θέλησε το ουρητήριο να είναι έργο τέχνης, παρόλο που προφανώς δεν ήταν, δηλώνοντας ότι ακόμη και τα συνηθισμένα αντικείμενα θα μπορούσαν να είναι τέχνη εάν «ανυψώνονταν στην αξιοπρέπεια ενός έργου τέχνης με την πράξη της επιλογής του καλλιτέχνη». Η τέχνη, υποστήριξε, είναι εντελώς υποκειμενική.
Πρόκειται για τον ίδιο καλλιτέχνη που παραμόρφωσε ένα αντίγραφο της Μόνα Λίζα σχεδιάζοντας καρτουνίστικα μουστάκια και γένια στο αινιγματικό πρόσωπο του πορτρέτου και δίνοντας έναν προκλητικό τίτλο.
Αλλά αυτό δεν είναι τέχνη. Είναι χλευασμός του καλλιτεχνικού επιτεύγματος.
«Η Μόνα Λίζα» είναι ένας από τους πιο διάσημους πίνακες της δυτικής παράδοσης. Για τους Ντανταϊστές αντιπροσώπευε το κατεστημένο. (Public Domain)
Αντι-Τέχνη
Ο Ντυσάν ανήκε σε ένα αντιορθολογικό, αντι-καλλιτεχνικό και αντιρεαλιστικό πολιτιστικό κίνημα στη Νέα Υόρκη. Το κόλπο του με το ουρητήριο ήταν το εναρκτήριο λάκτισμα για τη δημιουργία του Νταντά, μίας νεοϋορκέζικης σχολής τέχνης που ήταν ο προάγγελος του σουρεαλισμού. Το Νταντά και άλλα παρόμοια πρωτοποριακά καλλιτεχνικά κινήματα επεδίωκαν να επαναπροσδιορίσουν την ίδια τη φύση της τέχνης, καθώς οι Ντανταϊστές έβλεπαν τις παραδοσιακές ιδέες του ορθολογισμού, της ομορφιάς, της αναλογίας και του νοήματος ως αστικές κατασκευές. Εξέφραζαν τη ριζοσπαστική ακροαριστερή πολιτική τους και τα αντιαστικά αισθήματα επινοώντας έργα ασχήμιας, ανοησίας, χάους, γελοιότητας και παραλογισμού.
Σύμφωνα με τα λόγια του Γάλλου μαρξιστή φιλοσόφου Michael Löwy , «η ασέβεια, ο χλευασμός, το μαύρο χιούμορ και ο παραλογισμός ήταν τα όπλα που χρησιμοποιούσαν αυτοί οι νέοι καλλιτέχνες για να εκφράσουν την οργή και την υπέρτατη περιφρόνηση τους για τις αξίες του κατεστημένου. Η πλάκα έπρεπε να καθαριστεί από όλες τις αστικές συμβάσεις, παραδόσεις και προσδοκίες». Μια διακήρυξη του 1919 από το Κεντρικό Συμβούλιο του Νταντά του Βερολίνου για την Παγκόσμια Επανάσταση διατύπωνε ανοιχτά την προσήλωση του κινήματος στον ριζοσπαστικό κομμουνισμό. Το συνειδητά πολιτικό κίνημα τέχνης συνέδεσε την ομορφιά και την κλασική τέχνη με τα «καταπιεστικά» συστήματα του καπιταλισμού.
Ο ανορθολογισμός του Νταντά αναδύθηκε, τουλάχιστον εν μέρει, σαν ένα χλωμό φάντασμα, μέσα από τη σκόνη και την καταστροφή του Α’ Παγκοσμίου Πολέμου. Ο πόλεμος φαινόταν να γκρεμίζει επιτέλους τα όνειρα και τις υποσχέσεις μιας νέας εποχής ειρήνης και ευδαιμονίας που βασίστηκε στη βασιλεία της λογικής, όπως την είχαν ονειρευτεί οι ορθολογιστές φιλόσοφοι του 18ου αιώνα και το προοδευτικό πνεύμα των αρχών του 20ού αιώνα. Το πλήθος του Νταντά κοίταξε τον παραλογισμό και το χάος του πολέμου, την τραγωδία του σε μεγάλη κλίμακα, και απάντησε τόσο με μια διαμαρτυρία όσο και με μια παράδοση στη σφαγή και τον παραλογισμό του πολέμου.
Η επιμελήτρια Λήα Ντίκερμαν γράφει στον κατάλογο της Εθνικής Πινακοθήκης: «Για πολλούς διανοούμενους, ο Α΄ Παγκόσμιος Πόλεμος προκάλεσε μια κατάρρευση εμπιστοσύνης στη ρητορική — αν όχι στις αρχές — της κουλτούρας του ορθολογισμού που επικρατούσε στην Ευρώπη από την εποχή του Διαφωτισμού.»
Οι Ντανταϊστές δεν ήταν οι μόνοι καλλιτέχνες που εξέφρασαν την απογοήτευση που φέρνει συνήθως ο πόλεμος. Τρομοκρατημένος από τις αναφορές για τα δεινά και την ερήμωση που προκλήθηκε από έναν γερμανικό βομβαρδισμό της Γκουέρνικα κατά τη διάρκεια του Ισπανικού Εμφυλίου Πολέμου τον Απρίλιο του 1937, ο Πάμπλο Πικάσο ζωγράφισε μια μεγάλη, αποκρουστική, γκροτέσκα εικόνα των φρικτών επακόλουθων του βομβαρδισμού. Ο πίνακας είναι γεμάτος στριμμένα σχήματα, μπερδεμένες γραμμές, δυσανάλογα και διαμελισμένα σώματα και ακατέργαστα ανθρώπινα πρόσωπα που ουρλιάζουν σιωπηλά από αγωνία. Είναι ένα συνονθύλευμα πόνου που απεικονίζεται σε έντονους τόνους του γκρι. Πολλοί θεωρούν την «Γκουέρνικα» ένα αντιπολεμικό αριστούργημα.
Η ασχήμια της «Γκουέρνικα» αντανακλά την ασχήμια του πολέμου. Ορισμένοι κριτικοί τέχνης χρησιμοποιούν αυτή την εξήγηση ως δικαιολογία για την αποκρουστική μοντέρνα τέχνη από την οποία είμαστε περικυκλωμένοι. Είναι αλήθεια – όπως δείχνουν οι Ντανταϊστές και ο Πικάσο – ότι η τέχνη τείνει να αποτελεί έναν καθρέφτη της κοινωνίας. Η τέχνη δεν μπορεί να μείνει ανεπηρέαστη από τη φιλοσοφία, την πολιτική, την ιστορία και τη θρησκεία. Αν η τέχνη μας είναι άσχημη, αυτό αποτελεί σύμπτωμα μιας βαθύτερης πολιτιστικής ασθένειας.
Η κλασική τέχνη απεικονίζει ιστορικά γεγονότα ευρείας εμβέλειας με το βλέμμα στραμμένο στην ανθρωπιά και την αξιοπρέπεια όλων των εμπλεκομένων. Άλμπρεχτ Άλτντορφερ, «Η μάχη του Μ. Αλεξάνδρου στην Ισσό» («Alexanderschlacht Schlacht bei Issus»), 1529. Alte Pinakothek, Μόναχο. (Public Domain)
Τα πολιτικά κινήματα και η αντιπολεμική αγωνία μπορεί να είναι δύο λόγοι για την ασχήμια της περισσότερης σύγχρονης τέχνης. Αλλά κάτω από τη βροχερή επιφάνεια της ριζοσπαστικής πολιτικής, καλλιτεχνικά κινήματα όπως ο Ντανταϊσμός περιέχουν πιο σκοτεινά βάθη: Δίνουν οπτική έκφραση σε μια μεταμοντέρνα φιλοσοφία του τίποτα, του μη όντος, της ανούσιας ζωής. Η θραύση των ανθρώπινων μορφών του Πικάσο εκφράζει τον κατακερματισμό του νοήματος και της τάξης που έχει βιώσει ο σύγχρονος άνθρωπος από τότε που απέρριψε τις παραδοσιακές έννοιες της αλήθειας.
Η κλασική τέχνη, από την άλλη πλευρά, είναι τακτοποιημένη, φωτεινή, κατανοητή, όμορφη και αρμονική γιατί κάποτε έτσι έβλεπε η ανθρωπότητα τον κόσμο. Αντίθετα, η σύγχρονη τέχνη αναδύεται από ένα πνεύμα απογοήτευσης και σκεπτικισμού για τον κόσμο. Ο ποιητής Μάθιου Άρνολντ διατυπώνει αυτή την ιδέα σε ένα ποίημα που σηματοδοτεί την αρχή της νεωτερικότητας:
Ο κόσμος, που μοιάζει να βρίσκεται / μπροστά μας σαν μια χώρα ονείρων / Τόσο διαφορετικός, τόσο όμορφος, τόσο νέος / Δεν έχει πραγματικά ούτε χαρά ούτε αγάπη ούτε φως / ούτε βεβαιότητα ούτε ειρήνη ούτε βοήθεια για τον πόνο. / Και βρισκόμαστε εδώ σαν σε μια σκοτεινή πεδιάδα / σαρωμένη από συγκεχυμένους συναγερμούς αγώνα και φυγής / όπου αδαείς στρατοί συγκρούονται τη νύχτα.
Όπως η αρμονία, η τάξη και το νόημα σταδιακά πέθαναν και εξαφανίστηκαν από τις εικαστικές τέχνες τον 20ό αιώνα, δίνοντας τη θέση τους σε αφηρημένα, απροσδιόριστα σχήματα και εκρήξεις χρώματος, έτσι και η ποίηση σταδιακά διαμελίστηκε και επανήλθε σε κατακερματισμένη και άσκοπη ασυναρτησία. Ένας ντανταϊστής, ο Χιούγκο Μπωλ, έγραψε ένα ποίημα που αποτελείται εξ ολοκλήρου από ανούσιους, μπερδεμένους ήχους. Αυτό είναι το λογικό συμπέρασμα της απαισιοδοξίας που εξέφρασε ο Μάθιου Άρνολντ, η απαισιοδοξία ενός κόσμου που είχε χάσει την εμπιστοσύνη του στο αντικειμενικό νόημα.
Η σύγχρονη τέχνη αντανακλά μια κουλτούρα που έχει απορρίψει αντικειμενικές ιδέες ομορφιάς και νοήματος, και από αυτή την άποψη είναι αληθινή. Μπορούμε να πούμε ότι είναι, τουλάχιστον, αυθεντική ή ίσως δικαιολογημένη. Ένας καλλιτέχνης πρέπει να λέει την αλήθεια για την εποχή του. Ωστόσο, είναι αυτός ο μοναδικός σκοπός της τέχνης;
Ο βαθύτερος σκοπός της τέχνης
Είναι το να μαρτυρά την αλήθεια της στιγμής το μόνο που πρέπει να κάνει ένας καλλιτέχνης; Είναι η τέχνη απλώς κοινωνικός σχολιασμός και αντανάκλαση των κυρίαρχων τάσεων, φιλοσοφιών και ιστορικών γεγονότων; Όχι, σύμφωνα με τη δυτική παράδοση. Οι στοχαστές που ανατρέχουν στον Αριστοτέλη πίστευαν ότι η τέχνη μπορούσε και έπρεπε να εκφράζει κάτι διαχρονικό και υπερβατικό, που δεν συνδέεται με κάποια συγκεκριμένη εποχή ή πολιτισμό.
Οι καλλιτέχνες της Αναγέννησης ανέτρεχαν στους αρχαίους Έλληνες και την πίστη τους στην αντικειμενική πραγματικότητα, την αλήθεια και τον σκοπό. Ραφαήλ, «Η Σχολή των Αθηνών», περ. 1509–1511. Αποστολικό Παλάτι, Πόλη του Βατικανού, Ιταλία. (Public Domain)
Στο Δ΄Μέρος της «Ποιητικής» του, ο Αριστοτέλης διδάσκει ότι η τέχνη είναι μια μίμηση της πραγματικότητας που μας βοηθά να κατανοήσουμε την πραγματικότητα πιο βαθιά. Βλέπουμε καθολικές, αμετάβλητες αλήθειες μέσα από την απόδοση κάτι συγκεκριμένου. Στο «Only the Lover Sings: Art and Contemplation», ο φιλόσοφος Τζόζεφ Πάιπερ δίνει φωνή σε αυτή την πανάρχαια κατανόηση της τέχνης:
«Ο καθένας μπορεί να αναλογιστεί ανθρώπινες πράξεις και γεγονότα και έτσι να κοιτάξει στα ανεξιχνίαστα βάθη του πεπρωμένου και της ιστορίας. Ο καθένας μπορεί να απορροφηθεί ατενίζοντας ένα τριαντάφυλλο ή ένα ανθρώπινο πρόσωπο και έτσι να αγγίξει το μυστήριο της δημιουργίας. Όλοι, λοιπόν, συμμετέχουν στην αναζήτηση που εξάπτει πάντα τα μυαλά των μεγάλων φιλοσόφων, από την πολύ αρχή. Βλέπουμε ακόμη μια άλλη μορφή τέτοιας δραστηριότητας στις δημιουργίες του καλλιτέχνη, ο οποίος δεν στοχεύει τόσο στην παρουσίαση αντιγράφων της πραγματικότητας όσο μάλλον στο να κάνει ορατές και απτές σε λόγο, ήχο, χρώμα και πέτρα την αρχετυπική ουσία όλων των πραγμάτων, σύμφωνα με την προνομιακή του αντίληψη».
Κάποιοι μπορεί να αντιταχθούν ότι η «Γκουέρνικα» απεικονίζει μια παγκόσμια πραγματικότητα: την ασχήμια του πολέμου. Αυτό είναι αλήθεια ως ένα σημείο. Είναι όμως ο πόλεμος η βαθύτερη, η πιο αμετάβλητη πτυχή της πραγματικότητας;
Συμμετρία, ομορφιά και ιδεαλισμός συνδυάζονται σε αυτή την απεικόνιση του Ναπολέοντα. Ο βασιλιάς της Ισπανίας ανέθεσε το έργο «Ο Ναπολέων διασχίζει τις Άλπεις», το 1801, στον Γάλλο ζωγράφο Ζακ Λουί Νταβίντ. Μουσείο του Κάστρου της Μαλμαιζόν, Ρυέι-Μαλμαιζόν, Γαλλία. (Public Domain)
Αν και οι μάχες κοστίζουν ζωές, η τέχνη που τις απεικονίζει δεν χρειάζεται να είναι αποκρουστική ή φανταχτερή. Ιβάν Αϊβαζόφσκι, «Η ναυμαχία της Χίου», 1848. Εθνική Πινακοθήκη Αϊβαζόφσκι, Θεοδοσία, Κριμαία. (Public Domain)
Θυμηθείτε ότι ο κόσμος είχε πάντα πόλεμο (αν και όχι το ιδιαίτερα απάνθρωπο μεταβιομηχανικό είδος που αποτύπωσε ο Πικάσο), ωστόσο οι κλασικές καλλιτεχνικές απεικονίσεις του δεν ήταν άσχημες με τον τρόπο της «Γκουέρνικα» του Πικάσο. Ίσως αυτό οφείλεται στο ότι, στο παρελθόν, οι καλλιτέχνες μπορούσαν να δουν ένα συγκεκριμένο νόημα και σκοπό ακόμη και σε μεγάλες καταστροφές και βάσανα, όπως ο πόλεμος. Η εικόνα του Αινεία που εγκαταλείπει τη φλεγόμενη πόλη της Τροίας, έχοντας χάσει τη γυναίκα του και τα πάντα στον πόλεμο, στην «Αινειάδα» είναι τραγική, αλλά δεν είναι παράλογη ή χαοτική. Ο ποιητής Βιργίλιος είδε πέρα από τα σκοτεινά και άσχημα εξωτερικά στοιχεία της σκηνής σε μια βαθύτερη, σταθερή αλήθεια.
Στο «Iris Exiled», ο Ντένις Κουίν λέει για την οπτική του Βιργιλίου: «Αυτή δεν είναι η τραγική οπτική, ωστόσο. Δεν υπάρχει η ιδέα μιας κακής μοίρας, αλλά, αντίθετα, η ιδέα ενός καλοήθους πεπρωμένου. … Μπορεί τα χειρότερα πράγματα —η απώλεια των καλύτερων πραγμάτων, η απώλεια των πάντων— να είναι για το καλύτερο. Αν δεν είχε πέσει η Τροία, δεν θα υπήρχε η Ρώμη». Μια άποψη του κόσμου που μπορεί να βρει νόημα ακόμα και στα βάσανα θα αντανακλάται στην τέχνη που συντίθεται με αρμονία, αναλογία, τάξη, συμμετρία — δηλαδή ομορφιά — ανεξάρτητα από το θέμα.
Ποια συνιστά, λοιπόν, μια πιο αληθινή εικόνα του κόσμου; Η Γκουέρνικα ή η Αινειάδα; Δεν είναι εύκολο να απαντηθεί αυτή η ερώτηση. Ίσως και οι δύο έχουν στοιχεία αλήθειας. Αλλά η τελική τους στάση απέναντι στην πραγματικότητα μοιάζει αντίθετη. Είναι τελικά ο κόσμος «μια σκοτεινή πεδιάδα/ σαρωμένη από συγκεχυμένους συναγερμούς αγώνα» ή «όλα τα πράγματα σε έναν ενιαίο τόμο δεσμεύονται από Αγάπη/ της οποίας το σύμπαν είναι τα διάσπαρτα φύλλα», όπως βεβαιώνε ο Δάντης τον Μεσαίωνα; Η άποψη του Άρνολντ είναι ότι ζούμε σε ένα είδος σκοτεινού εφιάλτη, με μόνο περιστασιακά και μισοπλασματικά φώτα, σαν πεφταστέρια. Η άποψη του Δάντη μας παραπέμπει στο απαύγασμα του ουρανού και της γης, υποδηλώνοντας ότι οι σκιές που βλέπουμε είναι μόνο το φυσικό αποτέλεσμα της εξαιρετικής φωτεινότητας της ύπαρξης.
Ο μεγάλος Λατίνος ποιητής Βιργίλιος κρατά την «Αινειάδα» πλαισιωμένος από τις Μούσες Κλειώ (Ιστορία) και Μελπομένη (Τραγωδία). Το μωσαϊκό του 3ου αιώνα μ.Χ. ανακαλύφθηκε στο ζούσε της Τυνησίας. Μουσείο Μπαρντό στην Τύνιδα, Τυνησία. (Public Domain)
Η Κίνα πάντα προειδοποιεί για τα χτυπήματά της – ακόμα κι αν δεν έχετε ιδέα πότε θα χτυπήσει.
Ο ηγέτης του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας, Σι Τζινπίνγκ, είπε στον Πρόεδρο των ΗΠΑ, Τζο Μπάιντεν, τον περασμένο Νοέμβριο στο Σαν Φρανσίσκο ότι το να μιλάνε για την Ταϊβάν ήταν καλό, αλλά δεν θα περίμενε για πάντα.
Πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου στην Ταϊβάν, το Πεκίνο προειδοποίησε ότι ήταν μια επιλογή μεταξύ ειρήνης και ευημερίας ή πολέμου και παρακμής. Ψηφίστε λοιπόν την Κουομιντάγκ. Αλλά οι περισσότεροι Ταϊβανέζοι δεν το έκαναν.
Η άσκηση του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού της Κίνας (PLA), Joint Sword 2024A, τον Μάιο είχε σκοπό να «τιμωρήσει» την Ταϊβάν για την απερισκεψία των ψηφοφόρων της στην επιλογή της μοίρας τους – και σύμφωνα με πληροφορίες, θα ακολουθήσουν κι άλλες τέτοιες ασκήσεις.
Ο υπουργός Άμυνας της Κίνας ήταν αδιάλλακτος στον πρόσφατο διάλογο Shangri-La για την Ταϊβάν (και για οτιδήποτε άλλο). Δεν το έκανε τυχαία.
Οι αναλυτές έχουν προτείνει μια σειρά από σενάρια για το πώς θα μπορούσαν να μοιάζουν τα χτυπήματα, συμπεριλαμβανομένου του αποκλεισμού της Ταϊβάν, της κατάληψης υπεράκτιων νησιών της Ταϊβάν ή μιας συνολικής επίθεσης για την κατάληψη ολόκληρης της Ταϊβάν.
Υπάρχουν επιχειρήματα για όλα αυτά και είναι συνετό να προετοιμαστούμε για το χειρότερο σενάριο.
Τι έδειξε ο PLA στις πρόσφατες ασκήσεις;
Ο PLA εκπαιδεύει όλες τις «μυϊκές ομάδες» και θα κάνει περισσότερα στις στρατιωτικές ασκήσεις Joint Sword των φάσεων Β, Γ και Δ που λέγεται ότι έχουν προγραμματιστεί.
Ο κινεζικός στρατός «ακονίζει» τις δεξιότητες κοινών επιχειρήσεων και αναπτύσσει συγκεκριμένες ικανότητες: πυραύλων, ναυτικών, αεροπορικών, εδάφους, επιμελητείας, κυβερνοχώρου, ηλεκτρονικών, συλλογή πληροφοριών, στόχευση κ.λπ. Ο PLA αυξάνει την επιχειρησιακή (και ψυχολογική) πίεση στην Ταϊβάν και αξιολογεί την απάντηση από την Ταϊπέι και, κυρίως, την Ουάσιγκτον.
Το PLA βρίσκεται στο σημείο όπου μπορεί να περάσει από ασκήσεις σε «πραγματική δράση» σε σχετικά σύντομο χρονικό διάστημα – εάν ληφθεί μια πολιτική απόφαση για αυτό.
Αυτή η τελευταία άσκηση, λένε κάποιοι, ξεκίνησε ξαφνικά σε μόλις 45 λεπτά.
Και η ιδέα ότι υπάρχει μια «περίοδος χάριτος» 10 ετών (όπως είπε ο απόστρατος ναύαρχος Τζέιμς Σταυρίδης πριν από μερικούς μήνες) προτού ο PLA είναι έτοιμος να πολεμήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες -κάτι που θα μπορούσε να συμβεί εάν η Κίνα επιτεθεί στην Ταϊβάν- είναι ευσεβής πόθος.
Φυσικά, είναι δύσκολο να αξιολογηθούν πλήρως οι δυνατότητες του PLA, καθώς οι Κινέζοι αναφέρουν μόνο θετικές πτυχές, δεν υπάρχει κάλυψη από ξένο ή ελεύθερο τύπο και οι ασκήσεις δεν παρακολουθούνται από ξένους στρατιωτικούς παρατηρητές.
Αλλά η μεγαλύτερη αδυναμία είναι ότι ο PLA δεν έχει πραγματοποιήσει ποτέ κοινές επιχειρήσεις στη σύγχρονη εποχή ούτε έχει πολεμήσει σε πραγματικό πόλεμο. Ο πόλεμος είναι πάντα πιο περίπλοκος από τις στρατιωτικές ασκήσεις, γιατί υπάρχει ανταλλαγή πυρών, και σχεδόν τίποτα δεν μπορεί να προβλεφθεί.
Οπότε είναι μια «ζαριά» για το Πεκίνο αν αποφασίσει να κάνει πόλεμο για την Ταϊβάν. Αλλά έτσι είναι με τους περισσότερους πολέμους.
Πολλοί εμπειρογνώμονες -εκ των οποίων κάποιοι αξιοσέβαστοι- είπαν το 2022 ότι ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δεν θα τολμούσε να εισβάλει στην Ουκρανία, και είχαν τα «στοιχεία» για να το υποστηρίξουν. Έκαναν επίσης λάθος.
Η άμυνα της Ταϊβάν δέχεται πίεση
Ο στρατός της Ταϊβάν αντιμετωπίζει «περισσότερες προκλήσεις, σε περισσότερα μέρη, από περισσότερες κατευθύνσεις, πιο κοντά και πιο συχνά» από ποτέ. Αυτό είναι ένα τεράστιο πρόβλημα επειδή ο στρατός της Ταϊβάν δεν έχει συμβαδίσει με την αυξανόμενη απειλή από τον κινεζικό στρατό. Μια απάντηση που λειτούργησε για χρόνια είναι πλέον επικίνδυνα αναποτελεσματική, εξουθενώνοντας τον στρατό και δημιουργεί μια αίσθηση ματαιότητας σε ορισμένους πολιτικούς κύκλους.
Οι στρατιωτικές ασκήσεις κερδίζουν την προσοχή, αλλά το Πεκίνο συμπληρώνει τις προσπάθειές του με δραστηριότητες υπονόμευσης, κατασκοπίας και σαμποτάζ κατά της Ταϊβάν.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας έχει περάσει περισσότερο από μισό αιώνα λειτουργώντας στην Ταϊβάν και χτίζοντας περιουσιακά στοιχεία. Και η πρόσφατη κατάληψη της εξουσίας από το αντιπολιτευόμενο Κόμμα Κουομιντάνγκ στο Νομοθετικό Συμβούλιο πιθανότατα πραγματοποιήθηκε σε συνεννόηση με το Πεκίνο.
Οι δημόσιες διαμαρτυρίες που ακολούθησαν και οι συνοδευτικές αναταραχές δυσκολεύουν τον νεοεκλεγέντα Πρόεδρο της Ταϊβάν Λάι Τσινγκ-τε να επικεντρωθεί στην άμυνα ή να βελτιώσει τις αμυντικές του ικανότητες.
Επιπλέον, εάν υπάρχει αρκετό χάος στη χώρα, η Κίνα θα έχει το πρόσχημα να επιτεθεί και να «αποκαταστήσει την τάξη», κάτι που είπε ότι θα κάνει εάν η κατάσταση στην Ταϊβάν ξεφύγει από τον έλεγχο.
Η πολιτική αναταραχή στην Ταϊβάν θυμίζει την εσωτερική πάλη στο Ισραήλ πριν από τις 7 Οκτωβρίου ή την κατάσταση της εσωτερικής πολιτικής στην Ουκρανία το 2022.
Στον Σι Τζινπίνγκ μπορεί να αρέσουν ακόμη περισσότερο οι πιθανότητες, δεδομένου ότι το άμεσο μέλλον της Αμερικής φαίνεται αβέβαιο. Το έθνος είναι διχασμένο και θυμωμένο.
Η καταδίκη και η πιθανή ποινή φυλάκισης του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, καθώς και οι πιθανές ταραχές κατά παραγγελία στα τέλη του καλοκαιριού πριν από τις εκλογές, θα μπορούσαν να καταστήσουν προβληματική μια ευρείας κλίμακας αμερικανική απάντηση σε μια επίθεση στην Ταϊβάν.
Έχει αλλάξει κάτι η αυξημένη στρατιωτική εμπλοκή των ΗΠΑ με τον στρατό της Ταϊβάν; Ελάχιστα πράγματα. Κανείς όμως δεν αποκαθιστά την αμυντική ικανότητα της χώρας σε μια μέρα. Και πληρώνουμε το τίμημα για 40 χρόνια στρατιωτικής απομόνωσης της Ταϊβάν.
Θα μπορούσε ο αμερικανικός στρατός να παρέμβει;
Θα ήταν δυνατό, αλλά όχι εύκολο. Και, μάλλον, οι Αμερικανοί θα πολεμούσαν. Η Ιαπωνία μπορεί να παίξει περιορισμένο ρόλο στο παρασκήνιο, αλλά μέχρι εκεί. Οι Φιλιππίνες μπορούν να επιτρέψουν στις αμερικανικές δυνάμεις να επιχειρούν από το έδαφος των Φιλιππίνων, αλλά δεν μπορούν να κάνουν πολλά περισσότερα. Τους είναι δύσκολο ακόμη και απλώς να υπερασπιστούν την επικράτειά τους.
Θα είναι έτοιμη η κυβέρνηση Μπάιντεν να δράσει εάν ξεσπάσει πόλεμος πλήρους κλίμακας και πιθανώς πυρηνικός πόλεμος; Ίσως. Αλλά αυτό δεν μπορεί να είναι σίγουρο, ακόμη κι αν ο πρόεδρος Μπάιντεν έχει επαναλάβει τουλάχιστον τέσσερις φορές ότι θα υπερασπιστεί την Ταϊβάν.
Τι έχουν κάνει οι Ηνωμένες Πολιτείες για να ανταποκριθούν στις «τιμωρητικές ασκήσεις» του PLA κατά της Ταϊβάν; Τίποτα, εκτός από το να εκφράσουν βαθιά ανησυχία.
Επιπλέον, σκεφτείτε τα τελευταία τρία και πλέον χρόνια. Η κινεζική επιθετικότητα και σιγουριά συνεχίζονται αμείωτα. Τίποτα από αυτά που έχουν κάνει οι Ηνωμένες Πολιτείες —περιορισμένες κυρώσεις, απειλές για περαιτέρω κυρώσεις, εμπλοκή, διαπραγματεύσεις, αποστολή αεροπλανοφόρων στην περιοχή και παρόμοια— δεν έχει επιβραδύνει την Κίνα.
Το Πεκίνο φαίνεται να έχει αφήσει ανεξέλεγκτο τον Κιμ Γιονγκ Ουν. Υποστηρίζει απροκάλυπτα τη Ρωσία εναντίον της Ουκρανίας και δεν φαίνεται να νοιάζεται ποιος το γνωρίζει. Υποστηρίζει και τροφοδοτεί τους πληρεξουσίους του: τη Χαμάς, το Ιράν και τη Βενεζουέλα.
Το ΚΚΚ συμπεριφέρεται σαν να μη φοβάται την κυβέρνηση Μπάιντεν.
Όταν έχεις έναν στρατό που πιστεύεις ότι είναι αντάξιος του καθήκοντος και δεν φοβάσαι το μοναδικό έθνος που θα μπορούσε να σε σταματήσει, τα πράγματα μπορούν να γίνουν επικίνδυνα.
Η «περίοδος χάριτος» του Ναυάρχου Σταυρίδη θα ήταν καλύτερα να μετριέται σε εβδομάδες παρά σε χρόνια.
Από τον Grant Newsham
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.
Όλο και περισσότεροι νέοι και ενήλικες που ατμίζουν έχουν τροποποιήσει τα ηλεκτρονικά τους τσιγάρα μόνοι τους, μια διαδικασία γνωστή και ως «χακάρισμα», αναφέρει νέα μελέτη.
Αυτές οι τροποποιήσεις μπορούν να τους εκθέσουν σε εγκαύματα από συσκευές που εκρήγνυνται, ζημιά στους πνεύμονες λόγω ρύπων από το ηλεκτρονικό υγρό και πιθανή κρυφή χρήση μαριχουάνας, όπως ανακάλυψαν ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ στην μελέτη τους που δημοσιοποιήθηκε στο περιοδικό Παιδιατρική (Pediatrics).
Μεταξύ Νοεμβρίου 2022 και Φεβρουαρίου 2023, επιστήμονες έκαναν έρευνα σε πάνω από 1000 έφηβους και νεαρούς ενήλικες μεταξύ 14 και 29 ετών οι οποίοι είχαν ατμίσει τουλάχιστον μια φορά τον περασμένο μήνα.
Βρήκαν ότι πάνω από το 40% ξαναγέμιζαν τα επαναφορτιζόμενα ηλεκτρονικά τους τσιγάρα, παρότι αυτά δεν είναι σχεδιασμένα για κάτι τέτοιο. Πολλές ιστοσελίδες και λογαριασμοί μέσων μαζικής δικτύωσης παρέχουν οδηγίες για το πως να γεμίσει και να τροποποιήσει κανείς την συσκευή ατμού, καθώς είναι πιο οικονομικό να την ξαναχρησιμοποιούν.
Ωστόσο, αυτές οι τροποποιήσεις περιλαμβάνουν και κινδύνους για την υγεία καθώς η διαδικασία αναπλήρωσης μπορεί να προκαλέσει ζημιά στην συσκευή, οδηγώντας σε ζημιά στην μπαταρία καθώς και διαρροή. Οι χρήστες μπορεί επίσης να εκτεθούν στο ηλεκτρονικό υγρό και πιθανόν να λάβουν υπερβολική δόση νικοτίνης αν το υγρό δεν είναι καλά αναμιγμένο.
Γύρω στο 25% των συμμετεχόντων είχαν τροποποιήσει το υγρό προς άτμιση, και 20% είχαν προσθέσει λάδι κάνναβης ή είχαν κάνει πρόσμιξη κάνναβης με υγρά αναπλήρωσης στις συσκευές τους.
Χρήση κάνναβης και ζημιά στους πνεύμονες
Οι συγγραφείς της έρευνας τόνισαν την ανησυχία τους πως ο συνδυασμός κάνναβης και νικοτίνης πιθανόν να αυξήσει τον κίνδυνο ζημιάς στους πνεύμονες του χρήστη.
Σημείωσαν πως το 2019, όταν τα ηλεκτρονικά τσιγάρα ήταν στο ζενίθ της δημοτικότητας τους στους νέους, μια επιδημία ασθενειών των πνευμόνων σχετιζόμενη με το άτμισμα, γνωστή και ως EVALI (E-cigarette or Vaping product use-Associated Lung disease/Πνευμονική νόσος σχετιζόμενη με τη χρήση ηλεκτρονικού τσιγάρου ή προϊόντων ατμίσματος) ξέσπασε, οδηγώντας σε 2.807 νοσηλείες και 68 θανάτους στις Η.Π.Α.
Η EVALI είναι μια σοβαρή πνευμονική κατάσταση που προκαλείται από την φλεγμονή των πνευμόνων ελλείψει κάποιας πνευμονικής λοίμωξης.
Ασθενείς με EVALI αναπτύσσουν ερεθισμούς και φλεγμονές στους πνεύμονες από τα χημικά στο υγρό αναπλήρωσης.
Η EVALI έχει συνδεθεί κυρίως με την τετραϋδροκανναβινόλη (tetrahydrocannabinol – THC), την κύρια ψυχοδραστική ουσία στην κάνναβη, και με την οξική βιταμίνη Ε, ένα πρόσθετο που χρησιμοποιείται στην παραγωγή ηλεκτρονικών υγρών το οποίο επίσης προστίθεται ως πηκτικός παράγοντας σε κάποια προϊόντα THC.
Ερευνητές στο Κέντρο Ελέγχου και Πρόληψης Ασθενειών (Centers for Disease Control and Prevention – CDC) συνέδεσαν την οξική βιταμίνη Ε με την EVALI σε μελέτη που αξιολόγησε 867 ασθενείς με την πάθηση.
Ενώ η οξική βιταμίνη Ε υπό φυσιολογικές συνθήκες δεν προκαλεί ζημιά με την κατάποση, είναι πολύ κολλώδης και μπορεί να προσκολληθεί στους ιστούς του πνεύμονα, είπε το CDC σε σχετικό δελτίο τύπου.
Η μελέτη επίσης έδειξε πως το 86% των ασθενών ανέφερε χρήση προϊόντων που περιέχουν THC τρεις μήνες προτού αρχίσουν τα συμπτώματα.
Το CDC δεν έχει εντοπίσει τον μηχανισμό ή την παθογένεση που εξηγεί γιατί η οξική βιταμίνη Ε προκαλεί ζημιά στους πνεύμονες.
Ενώ ο Οργανισμός Φαρμάκων και Τροφίμων των Η.Π.Α. (Food and Drug Administration – FDA) έχει κανόνες για τις συσκευές νικοτίνης όπως τα ηλεκτρονικά τσιγάρα και τους ατμιστές, δεν υπάρχει πρόβλεψη για την κάνναβη.
«Τα προϊόντα κάνναβης που νομίζουμε ότι προκαλούν EVALI είναι ανεξέλεγκτα, και οι ασθενείς με την πάθηση αναφέρουν πως απέκτησαν αυτά τα προϊόντα από ανεπίσημες πηγές (πχ. εμπόρους ναρκωτικών, φίλους). Αυτά τα ευρήματα υπογραμμίζουν την κρίσιμη ανάγκη επίβλεψης των συσκευών ατμού κάνναβης», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Πηγές πληροφόρησης
Πάνω από τους μισούς συμμετέχοντες γνώριζαν τρόπους αναπλήρωσης των συσκευών ατμού, καθώς και πως να τροποποιήσουν τα ηλεκτρονικά τους τσιγάρα, συμπεριλαμβανομένου του τρόπου προσθήκης υγρών με βάση την κάνναβη στο υγρό αναπλήρωσης.
Οι φίλοι και τα μέσα μαζικής δικτύωσης ήταν οι πιο συνήθεις πηγές πληροφόρησης για αυτές τις πρακτικές, σύμφωνα με τους συγγραφείς της μελέτης. Εξέφρασαν την ανησυχία τους σχετικά με το γεγονός ότι το 11% ανέφερε πως έλαβαν τις πληροφορίες κατευθείαν από τα καταστήματα πώλησης αυτών των συσκευών.
«Τα ευρήματα σχετικά με τα μαγαζιά συσκευών ατμού είναι ανησυχητικά επειδή πολλοί από τους συμμετέχοντες ήταν κάτω από 21 ετών και δεν θα έπρεπε να τους επιτρέπεται η είσοδος σε αυτά», είπε σε δήλωση τύπου η Γκρέις Κονγκ, επικεφαλής συγγραφέας και αναπληρωτής καθηγητής ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ.
«Η πρόληψη και οι προσπάθειες εκπαίδευσης θα πρέπει να περιλαμβάνουν τους κινδύνους που σχετίζονται με τις τροποποιήσεις, όπως οι εκρήξεις και τα εγκαύματα, καθώς επίσης θα πρέπει να διευθετούν το ζήτημα του ατμίσματος κάνναβης, δεδομένης της έντονης επικράτησης της ανάμεσα σε αυτούς που ατμίζουν (έφηβους και νεαρούς ενήλικες)», αναφέρει η συγγραφέας.
