Σε όλες τις πανεπιστημιουπόλεις, στις ροές TikTok και στις καθημερινές συζητήσεις, μια οικεία αφήγηση κερδίζει έδαφος: ο καπιταλισμός έχει διαλυθεί.
Τα αυξανόμενα ενοίκια και οι στάσιμοι μισθοί τροφοδοτούν τον ισχυρισμό μεταξύ ορισμένων νέων ότι οι ελεύθερες αγορές έχουν ζημιώσει μια ολόκληρη γενιά. Σύμφωνα με δημοσκόπηση του 2024, από το Ινστιτούτο Οικονομικών Υποθέσεων, περισσότερο από το 60% των νέων Βρετανών βλέπουν πλέον ευνοϊκά τον σοσιαλισμό. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, η τάση είναι παρόμοια, με τη Γενιά Ζ να αντιμετωπίζει τις υποσχέσεις του καπιταλισμού με αυξανόμενο σκεπτικισμό.
Αλλά μεγάλο μέρος αυτού του ιδεαλισμού έχει τις ρίζες του στην απόσταση — πολλοί από τους νέους που ρομαντικοποιούν τον σοσιαλισμό δεν έχουν ζήσει ποτέ την οικονομική δυσλειτουργία ή την πολιτική καταστολή που συχνά φέρνει. Για όσους βίωσαν τις σοβιετικές ελλείψεις, την κατάρρευση της Βενεζουέλας ή την επιτήρηση της Ανατολικής Γερμανίας, η λέξη ‘σοσιαλισμός’ δεν υποδηλώνει δικαιοσύνη ή ευκαιρία — υποδηλώνει φόβο, αποτυχία, και έλεγχο. Υπάρχει λόγος που τόσο πολλοί εγκατέλειψαν αυτά τα συστήματα για να έρθουν σε πιο ελεύθερες χώρες. Αυτό που ακούγεται ουτοπικό στη θεωρία, έχει πολύ συχνά γίνει δυστοπικό στην πράξη. Αλλά το να κατηγορούμε τον καπιταλισμό δεν είναι το σωστό. Ο πραγματικός ένοχος είναι η διαφθορά των τεράστιων εταιρειών, η ανίερη συμμαχία μεταξύ της μεγάλης κυβέρνησης και των μεγάλων επιχειρήσεων που διαστρεβλώνει τις αγορές, εμποδίζει τον ανταγωνισμό και ανταμείβει τις πολιτικές διασυνδέσεις αντί για τη γνήσια καινοτομία.
Ο μύθος της αποτυχίας της αγοράς
Ο καπιταλισμός, στην πραγματική του μορφή, βασίζεται στην εθελοντική ανταλλαγή. Ανταμείβει τις επιχειρήσεις που ικανοποιούν τις ανάγκες και τις επιθυμίες των ανθρώπων, με τους καταναλωτές να αποφασίζουν τι πετυχαίνει και τι αποτυγχάνει. Ο ανταγωνισμός οδηγεί στη βελτίωση, την καινοτομία και τις χαμηλότερες τιμές. Κανείς δεν είναι αναγκασμένος να αγοράσει ή να πουλήσει τίποτα. Η επιλογή βασιλεύει.
Η σημερινή κατάσταση των πολυεθνικών είναι ένα εντελώς διαφορετικό θηρίο. Σε ένα τέτοιο σύστημα, οι επιχειρήσεις πετυχαίνουν όχι εξυπηρετώντας πελάτες αλλά ασκώντας πιέσεις σε πολιτικούς. Τα κέρδη προέρχονται από επιδοτήσεις, διασώσεις και κανονισμούς που έχουν σχεδιαστεί για να συντρίψουν τον ανταγωνισμό.
Η χρηματοπιστωτική κρίση του 2008, που συχνά αναφέρεται ως απόδειξη των αποτυχιών του καπιταλισμού, στην πραγματικότητα κατέδειξε τι συμβαίνει όταν οι αγορές είναι στημένες. Οι απερίσκεπτες τράπεζες, αντί να καταρρεύσουν όπως τους άξιζε, διασώθηκαν με χρήματα των φορολογουμένων. Απλοί άνθρωποι έχασαν δουλειές και σπίτια, ενώ οι πολιτικά συνδεδεμένοι επέζησαν και άκμασαν.
Αυτό δεν ήταν ελεύθερη επιχείρηση. Ήταν ευνοιοκρατία.
Η πανδημία COVID-19 έφερε μια ζοφερή συνέχεια. Οι μικρές επιχειρήσεις αναγκάστηκαν να κλείσουν τις πόρτες τους υπό κυβερνητικές εντολές. Εν τω μεταξύ, εταιρικοί γίγαντες όπως η Amazon, που μπορούσαν να λειτουργούν υπό χαλαρότερους περιορισμούς ή να στραφούν στο διαδίκτυο, εκτοξεύτηκαν σε ρεκόρ κερδών. Οι πολιτικές, που γράφτηκαν στο όνομα της δημόσιας υγείας, συχνά ευνοούσαν τους μεγαλύτερους παίκτες, ενώ άφηναν τον εμπορικό δρόμο κατεστραμμένο.
Ευνοιοκρατία και στις δύο πλευρές του Ατλαντικού
Η ευνοιοκρατία δεν περιορίζεται σε μία χώρα ή σε ένα πολιτικό κόμμα. Σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες και την Ευρώπη, τα συμπτώματα είναι τα ίδια. Στις ΗΠΑ, τον Καναδά και το Ηνωμένο Βασίλειο, το όνειρο της ιδιοκτησίας σπιτιού απομακρύνεται όλο και περισσότερο από τους νέους. Οι υπερβολικά υψηλές τιμές κατοικιών αποδίδονται στην «αποτυχία της αγοράς», αλλά η πραγματική αιτία βρίσκεται σε επίπεδα κυβερνητικών εμποδίων: περιοριστικούς νόμους χωροταξίας, επαχθείς απαιτήσεις αδειοδότησης και ατελείωτες γραφειοκρατικές καθυστερήσεις. Οι μεγάλοι κατασκευαστές, που έχουν την οικονομική δυνατότητα να πλοηγηθούν ή να επηρεάσουν το σύστημα, επιβιώνουν. Όλοι οι άλλοι μένουν εκτός αγοράς.
Στην Ευρώπη, το μοτίβο επαναλαμβάνεται. Η εργατική νομοθεσία της Γαλλίας, που έχει σχεδιαστεί για να προστατεύει τους εργαζόμενους, καταπνίγει τις ευκαιρίες. Οι προσλήψεις γίνονται επικίνδυνες και δαπανηρές, ειδικά για τους νέους. Οι μεγάλες εταιρείες, με τους πόρους για τη διαχείριση του κόστους συμμόρφωσης, εδραιώνουν την κυριαρχία τους. Οι μικρές επιχειρήσεις και οι νεοσύστατες επιχειρήσεις δεν προχωρούν καθόλου.
Υπάρχει επίσης ένας επίμονος μύθος ότι οι μεγάλες επιχειρήσεις φοβούνται την κρατική παρέμβαση. Στην πραγματικότητα, οι μεγαλύτερες εταιρείες συχνά την υιοθετούν, επειδή τις κρατά στην κορυφή. Τεχνολογικοί γίγαντες όπως το Facebook και η Google τώρα ασκούν πιέσεις για περισσότερους νόμους, γνωρίζοντας ότι οι πολύπλοκοι νέοι κανόνες θα στραγγαλίσουν τους μικρότερους ανταγωνιστές που δεν έχουν την οικονομική δυνατότητα να έχουν στόλους υπαλλήλων συμμόρφωσης. Οι επιδοτήσεις πράσινης ενέργειας, που αποσκοπούν στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής, συχνά καταλήγουν να δίνουν δισεκατομμύρια σε εταιρείες με ισχυρές διασυνδέσεις, ενώ παράλληλα αποκλείουν αναδυόμενους καινοτόμους.
Η ευνοιοκρατία δεν ανταμείβει τις καλύτερες ιδέες. Ανταμείβει τους καλύτερους λομπίστες.
Γιατί η απογοήτευση της Γενιάς Ζ είναι δικαιολογημένη
Η Γενιά Ζ εκτιμά τη δικαιοσύνη, τη δημιουργικότητα και την ελευθερία. Τις ίδιες αρχές που υπονομεύει η ευνοιοκρατία. Όταν η πολιτική επιρροή έχει μεγαλύτερη σημασία από την αξία και όταν η επιτυχία εξαρτάται από την ευνοιοκρατία της κυβέρνησης αντί για την ικανοποίηση των καταναλωτών, οι ευκαιρίες συρρικνώνονται και η καινοτομία επιβραδύνεται. Αλλά κάνουν λάθος όταν πιστεύουν ότι ο «σοσιαλισμός» θα ήταν μια καλύτερη επιλογή, κυρίως λόγω της αχαλίνωτης ευνοιοκρατίας που υπάρχει σε κάθε σοσιαλιστικό κράτος.
Ο πειρασμός να αναζητηθεί η σωτηρία μέσω της κυβερνητικής εξουσίας δεν είναι καινούργιος. Η Σοβιετική Ένωση ξεκίνησε με μια υπόσχεση ισότητας και έφερε καταπίεση και φτώχεια (των κομματικών ελίτ εξαιρουμένων). Η Βενεζουέλα υποσχέθηκε τον σοσιαλισμό του 21ου αιώνα και έφερε πείνα, οικονομική κατάρρευση και πολιτική καταστολή. Εν τω μεταξύ, οι χώρες που ασπάστηκαν την ελευθερία της αγοράς —ακόμα και ατελώς— δημιούργησαν απαράμιλλη ευημερία. Οι ελεύθερες αγορές έχουν βγάλει δισεκατομμύρια άτομα από τη φτώχεια και έχουν απελευθερώσει την καινοτομία που αναδιαμόρφωσε τον σύγχρονο κόσμο.
Οι αγορές δεν είναι άψογες. Αλλά αφήνουν την πόρτα ανοιχτή για να πετύχει ο καθένας, όχι μόνο όσοι γεννήθηκαν με προνόμια ή συνδέονται με την εξουσία.
Στρέψτε τον θυμό σας στον σωστό στόχο
Η απογοήτευση της Γενιάς Ζ είναι πραγματική και χρειάζεται διέξοδο. Αλλά η απάντηση δεν είναι να γκρεμιστεί ο καπιταλισμός – είναι να γκρεμιστεί η ευνοιοκρατία. Ένα πιο ελεύθερο, πιο δίκαιο μέλλον εξαρτάται από τον διαχωρισμό των επιχειρήσεων από την πολιτική εξουσία, όχι από το να τις συνδέσουμε πιο στενά. Σημαίνει τον τερματισμό της εταιρικής ευημερίας, την απλοποίηση των κανόνων του παιχνιδιού και τη διασφάλιση ότι ο ανταγωνισμός, όχι οι διασυνδέσεις, αποφασίζει ποιος κερδίζει.
Ο αγώνας για δικαιοσύνη αξίζει να δοθεί. Αλλά πρέπει να στοχεύει προς τη σωστή κατεύθυνση. Αν οργιστούμε ενάντια στην ευνοιοκρατία, όχι στον καπιταλισμό, μπορούμε να χτίσουμε ένα μέλλον όπου η καινοτομία ευδοκιμεί, οι ευκαιρίες είναι πραγματικές και κάθε μέλος της Γενιάς Ζ θα έχει μια πραγματική ευκαιρία να ανέλθει.
Της Lika Kobeshavidze
Από το Ίδρυμα Οικονομικής Εκπαίδευσης (FEE)
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Στις 9 Νοεμβρίου 1846, ο Πάπας Πίος Θ΄ εξέδωσε μια εγκύκλιο με τίτλο «Qui Pluribus», μια λατινική φράση που μεταφράζεται ως «προς τους πολλούς». Ο Πίος έγραφε σε μια περίοδο μεγάλων πολιτικών και κοινωνικών αναταραχών. Σε όλη την ήπειρο, η έλλειψη τροφίμων, η ανεργία και η ραγδαία εκβιομηχάνιση τροφοδότησαν τη δυσαρέσκεια μεταξύ των αγροτών και των εργατών εργοστασίων.
Εν μέσω των συγκρούσεων, οι ευρωπαϊκές εφημερίδες άρχισαν να μιλάνε για τον communisme (κομμουνισμός, στα γαλλικά), ένα οικονομικό σύστημα που είχε μαγέψει γνωστούς Γάλλους διανοούμενους μισό αιώνα πριν. Σε αυτό το πλαίσιο, ο Πίος Θ΄εξέδωσε μια αυστηρή προειδοποίηση για το οικονομικό σύστημα, το οποίο περιέγραψε ως ένα από τα «μοιραία λάθη της εποχής μας», μαζί με τον σοσιαλισμό και τον μηδενισμό.
«…αυτή η διαβόητη διδασκαλία του λεγόμενου Κομμουνισμού, η οποία είναι απολύτως αντίθετη με τον ίδιο τον φυσικό νόμο», προειδοποιούσε ο τότε Πάπας, «θα κατέστρεφε ολοκληρωτικά τα δικαιώματα, την περιουσία και τα υπάρχοντα όλων των ανθρώπων, ακόμη και την ίδια την κοινωνία.»
Η δήλωση αντιπροσωπεύει την πρώτη παπική καταδίκη του κομμουνισμού. Εν τω μεταξύ, μόλις 730 μίλια από την Πόλη του Βατικανού, ένας νεαρός Γερμανός διανοούμενος βρισκόταν στις Βρυξέλλες, διαμορφώνοντας ένα εντελώς διαφορετικό όραμα — ένα όραμα που επιδίωκε να ανατρέψει την κοινωνική, πολιτική και θρησκευτική τάξη.
«Εργάτες όλου του κόσμου, ενωθείτε! Δεν έχετε τίποτα να χάσετε παρά τις αλυσίδες σας!», έγραφε ο Καρλ Μαρξ στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», που δημοσιεύθηκε μόλις δύο χρόνια αργότερα. «Η ιστορία όλης της μέχρι τώρα υπάρχουσας κοινωνίας είναι η ιστορία των ταξικών αγώνων.»
Από τα δύο κείμενα, το μανιφέστο του Μαρξ είναι πολύ πιο διάσημο σήμερα. Αν και ο Μαρξ πέθανε ελάχιστα γνωστός και ουσιαστικά πάμφτωχος, οι ιδέες του ανακαλύφθηκαν αργότερα από έναν νεαρό Ρώσο επαναστάτη ονόματι Βλαντίμιρ Ιλίτς Ουλιάνοφ — πιο γνωστός με το ψευδώνυμο Βλαντίμιρ Λένιν.
Ο Λένιν ανέλαβε την εξουσία μετά την Οκτωβριανή Επανάσταση του 1917 και ως επικεφαλής των Μπολσεβίκων θα έκανε τις ιδέες του Μαρξ το επίσημο δόγμα της Σοβιετικής Ένωσης — αποδεικνύοντας τον Πίο ανατριχιαστικά προφητικό.
Γκούλαγκ, πολιτική τρομοκρατία και μαζικοί λιμοί
Ο μαρξισμός έγινε το κρατικό δόγμα της ΕΣΣΔ, παραμένοντας και μετά τον θάνατο του Λένιν το 1924. Κατά τη διάρκεια του εικοστού αιώνα, υπό καθεστώτα όπως η Σοβιετική Ένωση του Στάλιν, η Κίνα του Μάο και η Καμπότζη του Πολ Ποτ, η επιδίωξη μιας αταξικής κοινωνίας είχε ως αποτέλεσμα μαζική καταστολή, αναγκαστική κολεκτιβοποίηση και αιματηρές εκκαθαρίσεις.
Ο Πίος Θ΄ είχε προειδοποιήσει τους «σεβάσμιους αδελφούς» του για τους ριζοσπαστικούς σοσιαλιστές, παρομοιάζοντάς τους με «λαίμαργους λύκους» μεταμφιεσμένους σε πρόβατα. Αποδείχθηκε σωστός αμέσως μετά την ανάληψη της εξουσίας από τον Λένιν.
Στις 20 Δεκεμβρίου 1917, ο Λένιν δημιούργησε την Τσέκα (συντομογραφία του Chrezvychaynaya Komissiya: «Έκτακτη Επιτροπή»), μια μυστική αστυνομική δύναμη 250.000 ανδρών. Η Τσέκα έγινε το εργαλείο του για πολιτική τρομοκρατία. Οι ιστορικοί εκτιμούν ότι οι αρχές άρχισαν να κάνουν χίλιες εκτελέσεις το μήνα μόνο για πολιτικά εγκλήματα.
(Αντίθετα, οι τσάροι πριν από τους Μπολσεβίκους εκτελούσαν κατά μέσο όρο 17 άτομα το χρόνο, σημείωσε ο ιστορικός Πολ Τζόνσον.)
Στο «Αρχιπέλαγος των Γκούλαγκ», ο Αλεξάντρ Σολζενίτσιν υπενθύμισε ότι οι τσάροι δεν χρησιμοποιούσαν βασανιστήρια, αλλά οι μαρξιστές είδαν τη χρησιμότητά τους και τα ασπάστηκαν χωρίς δισταγμό.
«Τα βασανιστήρια θεωρούνταν μια ουσιαστική και φυσική μέθοδος έρευνας», έγραψε ο Σολζενίτσιν, ο οποίος στάλθηκε σε γκούλαγκ το 1945, όταν αξιωματούχοι υπέκλεψαν ιδιωτική επιστολή του στην οποία επέκρινε τον Στάλιν.
Η χρήση τρομοκρατίας από τον Λένιν τού κόστισε την υποστήριξη ορισμένων σοσιαλιστών στο εξωτερικό — η Ρόζα Λούξεμπουργκ έγραψε περίφημα ότι μια προλεταριακή επανάσταση «μισεί και απεχθάνεται τον φόνο». Αλλά η τρομοκρατία τού επέτρεψε να εδραιώσει τον έλεγχο του επαναστατικού κράτους, και ο Ιωσήφ Στάλιν, ο διάδοχός του, θα υιοθετούσε και θα επέκτεινε σε μεγάλο βαθμό αυτές τις μεθόδους.
Υπό τον Στάλιν, η μυστική αστυνομία, τα γκούλαγκ και οι παρωδίες δικών χρησιμοποιήθηκαν για να συντρίψουν την πολιτική διαφωνία. Με τον πληθυσμό να έχει υποταχθεί, η ώρα του σοσιαλισμού είχε φτάσει — αλλά με καταστροφικό ανθρώπινο κόστος. Στα τέλη της δεκαετίας του 1920 και του 1930, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι αναγκάστηκαν να εργαστούν σε κολλεκτιβιστική γεωργία. Τα αποτελέσματα ήταν τρομακτικά.
Εκατομμύρια λιμοκτονούσαν, με πιο διαβόητο λιμό το Χολοντόμορ στην Ουκρανία (1932-33), όπου εκτιμάται ότι πέθαναν 7 έως 10 εκατομμύρια άνθρωποι. Ανάμεσά τους ήταν οκτώ αδέλφια της επτάχρονης Μαρίας Κάτσμαρ, μιας επιζήσασας από την περιφέρεια Τσερκάσι, η οποία αργότερα θυμήθηκε ότι είδε στρατεύματα να φτάνουν και να διατάζουν τον πατέρα της να πνίξει τα ζώα του.
«Ένα σκοτεινό σχέδιο»
Οι περισσότεροι άνθρωποι σήμερα είναι εξοικειωμένοι με μερικές από τις φρικαλεότητες του κομμουνισμού, αν και η Δύση δεν κατάλαβε ποτέ πλήρως τα κακά που εξαπέλυσε ούτε προσπάθησε να εκπαιδεύσει τις νέες γενιές για την τερατώδη φύση του κομμουνισμού. Αυτό που είναι εκπληκτικό είναι ότι ο Πάπας Πίος Θ΄ φαινόταν να προβλέπει αυτές τις φρικαλεότητες σχεδόν 70 χρόνια πριν εφαρμοστούν σε μεγάλη κλίμακα.
Ο Στάλιν δολοφόνησε περίπου 20 εκατομμύρια, μόνο και μόνο για να ξεπεραστεί από τον Μάο Τσετούνγκ, ο οποίος σκότωσε περίπου 45-65 εκατομμύρια κατά τη διάρκεια του λιμού τού «Μεγάλου Άλματος προς τα Εμπρός» (1958-1962) και των πολιτικών εκτελέσεων κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης (1966-1976). Η «Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού» (1997) εκτιμά ότι σχεδόν 100 εκατομμύρια άνθρωποι σκοτώθηκαν από κομμουνιστικά καθεστώτα παγκοσμίως.
Με αξιοσημείωτη σαφήνεια, ο Πίος Θ΄ προειδοποίησε για το «σκοτεινό σχέδιο» των κομμουνιστών, οι οποίοι έκρυβαν την ιδεολογία τους με εκκλήσεις σε ευγενή χριστιανικά συναισθήματα — συμπεριλαμβανομένης της αγάπης για τους φτωχούς — για να αποκτήσουν δύναμη και ηθική νομιμότητα.
«… Μόλις παγιδεύσουν τον λαό με αυτή την ψευδεπίφαση της αρετής και τον κερδίσουν εντελώς με δόλο, ξερνούν το δηλητήριο των δογμάτων τους και βυθίζουν τους αιχμαλώτους τους σε κάθε είδους έγκλημα και κακία», έγραψε ο Πάπας. «Αφού παίρνουν απαλά τους αιχμαλώτους τους, τους δένουν απαλά και στη συνέχεια τους σκοτώνουν κρυφά».
Στο βιβλίο του «Ο Διάβολος και ο Καρλ Μαρξ», ο ιστορικός Πωλ Κένγκορ σημειώνει την απόκοσμα προφητική φύση των καταγγελιών του Πίου για τον κομμουνισμό.
«Αν ποτέ φαινόταν σαν ο άνθρωπος να κρατούσε μια κρυστάλλινη σφαίρα», έγραψε ο Κένγκορ για το «Qui Pluribus», «λίγες δηλώσεις ήταν τόσο αλάνθαστα προγνωστικές για το τι θα ακολουθούσε».
Όταν ο Πίος αναφέρεται στον κομμουνισμό ως ένα «σκοτεινό σχέδιο» που θα έκανε τους ανθρώπους να «προσπαθούν να διαφύγουν τρομοκρατημένοι», είναι δύσκολο να μην σκεφτεί κανείς θρησκευτικές διώξεις στην ΕΣΣΔ.
Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Εκκαθάρισης του Στάλιν (1937–38), περισσότεροι από 100.000 ιερείς, μοναχοί και μοναχές εκτελέστηκαν, βασανίστηκαν ή στάλθηκαν σε γκουλάγκ, συμπεριλαμβανομένου του Γιόζεφ Μιντζέντνυ (1892–1975), ενός Ούγγρου καρδιναλίου που το 1948 έγραψε ότι ο κομμουνισμός αντιβαίνει «στο πνεύμα της Εκκλησίας». Για αυτό το έγκλημα, ο Μιντζέντνυ συνελήφθη, βασανίστηκε και καταδικάστηκε σε ισόβια κάθειρξη μετά από μια δίκη-παρωδία το 1949. (Απελευθερώθηκε το 1956 από μια μεταρρυθμιστική κυβέρνηση και κατέφυγε σε μια αμερικανική πρεσβεία στη Βουδαπέστη για τα επόμενα 15 χρόνια.)
Η διορατικότητα του Πίου αποδείχθηκε παράξενη επειδή αναγνώρισε την ηθική και πνευματική απάτη στην καρδιά του κομμουνισμού. Καταλάβαινε ότι δεν ήταν απλώς μια οικονομική απειλή, αλλά μια πνευματική απειλή που είχε σχεδιαστεί για να ανατρέψει την ηθική τάξη.
«… Ο κομμουνισμός καταργεί τις αιώνιες αλήθειες, καταργεί κάθε θρησκεία και κάθε ηθική», έγραψε ο Μαρξ επιδοκιμαστικά στο μανιφέστο του, «αντί να τις συγκροτήσει σε νέα βάση· επομένως, ενεργεί σε αντίθεση με κάθε ιστορική εμπειρία του παρελθόντος». Για να «εδραιώσει την αλήθεια αυτού του κόσμου», ο άνθρωπος πρέπει να απορρίψει όχι μόνο τον Θεό αλλά και όλες τις συμβάσεις, τις παραδόσεις και τα ήθη.
Αυτό ακριβώς έκανε ο Λένιν.
Οι σοβιετικές αρχές απαγόρευσαν τη θρησκευτική εκπαίδευση για τα παιδιά και τα ενθάρρυναν να καταγγέλλουν τους γονείς τους εάν έδειχναν σημάδια ιδεολογικής αμφιταλάντευσης. Στη θέση της παραδοσιακής ηθικής, ο Λένιν καθιέρωσε την «κομμουνιστική ηθική».
«Λέμε», είπε ο Λένιν, «ότι η ηθική είναι αυτή που χρησιμεύει για την καταστροφή της παλιάς και εκμεταλλευτικής κοινωνίας και για την ένωση όλων των εργαζομένων γύρω από το προλεταριάτο, το οποίο οικοδομεί μια νέα κομμουνιστική κοινωνία».
Αυτό το ηθικό πλαίσιο έπεισε τον Τρότσκι ότι η δολοφονία των παιδιών του Τσάρου ήταν ηθικά δικαιολογημένη. Οδήγησε σε μαζικές δολοφονίες και εκτεταμένες διώξεις της Εκκλησίας. Οι κομμουνιστές δημιούργησαν μια «αθεϊστική αυτοκρατορία» κατά τα λόγια του Σοβιετικού ιστορικού Έντουαρντ Ρατζίνσκι, μια αυτοκρατορία που επιδίωξε να αντικαταστήσει τον Θεό με το κράτος. Αυτό αποδείχθηκε από την καταστροφή εκατοντάδων ιερών εκκλησιών της Ρωσίας, συμπεριλαμβανομένου του Καθεδρικού Ναού του Σωτήρος Χριστού στη Μόσχα, ο οποίος ανατινάχθηκε το 1931 για να δημιουργηθεί χώρος για το «Παλάτι των Σοβιέτ» του Στάλιν, μια κυβερνητική κατασκευή που στεφανωνόταν με ένα άγαλμα του Λένιν ύψους 100 μέτρων.
Το Παλάτι των Σοβιέτ ξεκίνησε να κατασκευάζεται το 1937 και θα ήταν η ψηλότερη κατασκευή στον κόσμο, αλλά με τον τυπικό κομμουνιστικό τρόπο, δεν ολοκληρώθηκε ποτέ. Η παραγωγή σταμάτησε κατά τη διάρκεια του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και το χαλύβδινο πλαίσιο αποσυναρμολογήθηκε για χρήση στον πόλεμο. Μετά τον πόλεμο, ο χώρος μετατράπηκε σε δημόσια πισίνα, η οποία παρέμεινε μέχρι τη δεκαετία του 1990, όταν ο καθεδρικός ναός ξαναχτίστηκε στην αρχική του θέση.
Ένας ιστορικός Πάπας
Ο Πίος Θ΄ δεν ήταν ο μόνος πάπας που προειδοποίησε για τους κινδύνους του κομμουνισμού και του σοσιαλισμού. Από τον Λέοντα ΙΓ΄ έως τον Πίο ΙΒ΄ και μετά, οι διάδοχοί του εξέδωσαν σαφείς και δυναμικές καταγγελίες της ιδεολογίας. Αλλά η ζωντανή γλώσσα και η πρώιμη διορατικότητα του Πίου Θ΄ τον ξεχώρισαν. Καταδίκασε τον κομμουνισμό όχι απλώς ως μια ελαττωματική οικονομική θεωρία, αλλά ως ένα ηθικό δηλητήριο που μεταμφιέζεται σε αρετή. Αυτή η ιδεολογία απειλούσε να διαφθείρει ψυχές και να διαλύσει την κοινωνική τάξη στον πυρήνα του δυτικού πολιτισμού.
Οι προειδοποιήσεις του, που γράφτηκαν δεκαετίες πριν από την Μπολσεβίκικη Επανάσταση, ενώ ο Καρλ Μαρξ συνέτασσε ακόμα το σκοτεινό κατηχητικό του, σήμερα διαβάζονται σαν προφητική καταγγελία του πιο αιματηρού δόγματος στην ανθρώπινη ιστορία.
Με το Βατικανό να πορεύεται με έναν νέο Ποντίφικα, ο οποίος αντικαθιστά έναν προοδευτικό Πάπα που χαρακτήρισε την κλιματική αλλαγή ως πνευματικό ζήτημα και υπερασπίστηκε τη [λεγόμενη] κοινωνική δικαιοσύνη, η κληρονομιά του Πίου Θ΄ μάς υπενθυμίζει ότι η γνήσια ανησυχία για τη δικαιοσύνη και τους φτωχούς πρέπει να βασίζεται στον Θεό και στην ηθική διαύγεια.
Του Jonathan Miltimore
Δημοσιεύτηκε αρχικά στο Ινστιτούτο Civitas
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Η βελτίωση της κοινωνικοοικονομικής κατάστασης μίας χώρας και η καλύτερη εκπαίδευση θεωρούνται από πολλούς οι απαραίτητες μεταβλητές για τη μείωση της εγκληματικότητας. Θα μπορούσαν όμως να φέρουν το αντίθετο αποτέλεσμα; Ενώ πολλοί θα διαφωνούσαν, η θεωρία των Λώρενς Ε. Κοέν και Μάρκους Φέλσον της δραστηριότητας ρουτίνας έρχεται να μας πει ότι όταν μία κοινωνική αλλαγή σπρώχνει το άτομο να αλλάξει τη ρουτίνα του, η αλλαγή αυτή μπορεί να αυξήσει ή να μειώσει την εγκληματικότητα.
Το 1950 και το 1960 παρατηρήθηκαν μεγάλες κοινωνικές και οικονομικές βελτιώσεις στον δυτικό κόσμο, ιδιαίτερα στην Αμερική. Η εκπαίδευση γινόταν όλο και πιο προσιτή για τον κόσμο, με τις γυναίκες να εμπλέκονται όλο και περισσότερο. Τα επίπεδα φτώχειας μειώθηκαν σημαντικά, καθώς και τα επίπεδα ανεργίας. Παρόλα αυτά, η εγκληματικότητα σημείωνε μεγάλη αύξηση. Παρατηρώντας αυτό το παράδοξο, οι Κοέν και Φέλσον ανέπτυξαν τη θεωρία της δραστηριότητας ρουτίνας.
Ένα παράδειγμα για αυτή τη θεωρία είναι η μείωση της ανεργίας: έστω ότι κάποιος, που έχει μείνει για καιρό άνεργος, βγαίνει στο εργασιακό περιβάλλον, αφήνοντας το σπίτι του απροστάτευτο για διάρρηξη. Επίσης, όταν βγαίνει εκτός σπιτιού αυτομάτως θέτει τον εαυτό του θεωρητικά σε κίνδυνο, καθώς μπορεί να γίνει πιθανός στόχος για κλέφτες, ληστές κ.ά. Αυτό δεν σημαίνει ότι συγκεκριμένα αυτό το άτομο επρόκειτο να θυματοποιηθεί στις επόμενες ώρες αφού αφήσει το σπίτι του. Ίσως και να μην του συμβούν ποτέ τα παραπάνω. Άμα όμως σκεφτούμε αυτό το παράδειγμα σε μεγαλύτερη κλίμακα θα δούμε ότι η αλλαγή της οικονομικής κατάστασης μίας χώρας, ακόμα και εάν είναι προς το καλύτερο, θα μπορούσε να αλλάξει τη ρουτίνα ενός σημαντικού πληθυσμού, αλλαγή η οποία δύναται να προκαλέσει ευκαιρίες διάπραξης εγκλημάτων κατά της ιδιοκτησίας, της ζωής, της γενετήσιας ελευθερίας κτλ. Ανάλογες ευκαιρίες διάπραξης εγκλημάτων θα μπορούσαν να επέλθουν από οποιαδήποτε αλλαγή της ρουτίνας, είτε θετική είτε αρνητική.
Οι τρεις παράγοντες μείωσης ή αύξησης του εγκλήματος των Κοέν και Φέλσον
Σύμφωνα με τους Κοέν και Φέλσον, ανάλογα με τον τόπο και τη χρονική περίοδο διακρίνονται τρεις παράγοντες των οποίων η παρουσία ή η απουσία μπορεί να συνεισφέρει στη μείωση ή την αύξηση της εγκληματικότητας. Αυτοί είναι: έναν δράστης διατεθειμένος να διαπράξει το έγκλημα, ένας κατάλληλος στόχος και η έλλειψη ενός ικανού φύλακα.
Περνώντας στην πράξη
Υπάρχουν πολλές θεωρίες για το πέρασμα στην πράξη και τα σταδίων που πρέπει να ξεπεράσει ο δράστης. Η ύπαρξη της σκέψης εκτέλεσης μίας αξιόποινης πράξης όταν υφίσταται δεν σημαίνει και ότι θα πραγματοποιηθεί. Ο δράστης πρέπει να έχει το κατάλληλο κίνητρο για να περάσει στη πράξη.
Βρίσκοντας τον κατάλληλο στόχο
Έχουν διεξαχθεί αρκετές έρευνες για το προφίλ του θύματος και του δράστη. Για το εάν και ποιες από αυτές είναι πιο κοντά στην αλήθεια δεν μπορούμε να είμαστε τελείως σίγουροι. Εάν σε ατομικό και σε συλλογικό επίπεδο λαμβάνονται οι κατάλληλες προφυλάξεις για την πρόληψη του εγκλήματος και αυτοί που θεωρούνται ως «κατάλληλοι στόχοι» μειωθούν σημαντικά, καθώς επίσης και αν παρθούν προφυλάξεις για τα αντικείμενα που αποτελούν εύκολο στόχο, τότε θα επηρεαστεί και ο βαθμός της εγκληματικότητας.
Ικανός φύλακας
Οι ευκαιρίες διάπραξης εγκλημάτων μπορούν να μειωθούν σε σημαντικό βαθμό μέσα από τον τυπικό και άτυπο κοινωνικό έλεγχο. Για παράδειγμα, μέσω της τοποθέτησης αστυνομικών σε περιοχές με αυξημένα επίπεδα εγκληματικότητας (τυπικός κοινωνικός έλεγχος). Επίσης, με περιπολίες των κατοίκων μίας περιοχής έξω από τα σπίτια των γειτόνων τους σε περίοδο διακοπών που τα σπίτια είναι άδεια και υπάρχει αυξημένος κίνδυνος για διάρρηξη (άτυπος κοινωνικός έλεγχος). Στα δύο αυτά παραδείγματα, ο αστυνομικός και ο πολίτης που κάνουν τις περιπολίες λειτουργούν ως φύλακες, περιορίζοντας τις ευκαιρίες διάπραξης ενός εγκλήματος. Ο γονέας που συνοδεύει το παιδί εκτός σπιτιού λειτουργεί επίσης ως φύλακας.
Η θεωρία αυτή βλέπει το έγκλημα ως ένα περιστασιακό γεγονός που εξαρτάται λιγότερο από την προσωπικότητα του δράστη και περισσότερο από την κατάσταση στην οποία βρίσκεται.
Το είδος των μέτρων που προτείνει η θεωρία
Τα μέτρα που προτάθηκαν έχουν κυρίως χαρακτήρα περιστασιακής πρόληψης. Αντί να στοχεύσουν στην αποτροπή από μελλοντικά εγκλήματα, στοχεύουν στην αλλαγή της ρουτίνας των ανθρώπων που ζουν μέσα στη κοινωνία, με τέτοιο τρόπο που να μειώνουν τις ευκαιρίες διάπραξης του εγκλήματος.
Σημαντική ήταν η συνεισφορά των Τζον Εκ και Ρόναλντ Κλαρκ, οι οποίοι επέκτειναν την προσέγγιση σε 25 τεχνικές πρόληψης εγκλημάτων σε περιφερειακό επίπεδο. Ήταν φανερά επηρεασμένοι και από τις τεχνικές εξουδετέρωσης των Γκρέσαμ Σάικς και Ντέηβιντ Μάτσα.
Κριτική
Παρόλο που η εφαρμογή της θεωρίας αποδείχτηκε να είναι αποτελεσματική στις περιοχές στις οποίες εφαρμόστηκε, προέκυψαν κάποια ζητήματα τα οποία επισημαίνουν οι επικριτές της, όπως το ότι υιοθέτηση τέτοιων μέτρων σε μία περιοχή για την πρόληψη του εγκλήματος μπορεί να προκαλέσει μετατόπιση της εγκληματικότητας είτε σε χρονικό ή σε τοπικό πλαίσιο. Επίσης, εστιάζει σε μεμονωμένους παράγοντες και όχι στη ρίζα του εγκλήματος.
Ακόμα, η θεωρία της δραστηριότητας ρουτίνας φαίνεται να βλέπει τον άνθρωπο ως ένα ορθολογικό ον που έχει ελευθερία βούλησης και έτσι έχει τα ίδια προβλήματα με το μοντέλο ορθολογικής επιλογής και τις θεωρίες αποτροπής. Δηλαδή, δεν περιέχει τους κοινωνικούς, οικονομικούς και συναισθηματικούς παράγοντες που επηρεάζουν τις επιλογές ενός ατόμου.
Τέλος, η πρόταση πιο αυστηρών μέτρων επιτήρησης και η επικέντρωση στην αλλαγή της ρουτίνας του ατόμου όχι προς το καλύτερο, αλλά προς το πιο αποτελεσματικό για την πρόληψη του εγκλήματος, εγείρει ορισμένα ζητήματα. Αρχικά, αφαιρεί την ενσυναίσθηση ως προς το θύμα. Το θύμα θεωρείται υπεύθυνο για ό,τι του συνέβη, αφού δεν μπόρεσε να το αποτρέψει. Επίσης, περιθωριοποιεί τις υποκουλτούρες που υπάρχουν μέσα στη κοινωνία. Με βάση τα παραπάνω, είναι επίσης πολύ πιθανό τα μέτρα αυτά να οδηγήσουν σε αύξηση του φόβου θυματοποίησης.
Σε πρόσφατο ταξίδι μου, είδα με έκπληξη ότι σχεδόν κάθε παιδί στο αεροδρόμιο ή στο αεροπλάνο ήταν απορροφημένο από τη μαγευτική οθόνη ενός iPad. Αν και κατανοώ τη δυσκολία τού να ταξιδεύει κανείς με μικρά παιδιά και να τα απασχολεί κατά τη διάρκεια των μακρών στάσεων, αναρωτιέμαι ποιες μεγαλύτερες, μακροπρόθεσμες δυσκολίες μπορεί να δημιουργούμε στα παιδιά μας εξοικειώνοντάς τα κατ’ αυτόν τον τρόπο με την καταφυγή σε μια οθόνη.
Έρευνες έχουν δείξει ότι ο αυξημένος χρόνος μπροστά σε μια οθόνη παρεμβαίνει στην ανάπτυξη των παιδιών. Με τη χρήση της σχετίζονται αρκετές διαταραχές, όπως καθυστερημένη γλωσσική ανάπτυξη, βραδεία κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη, κακές ακαδημαϊκές επιδόσεις, αυξημένη πιθανότητα παχυσαρκίας, προβλήματα ύπνου, κατάθλιψη και άγχος. Αυτές οι προοπτικές πρέπει να ωθήσουν τους γονείς να το σκεφτούν σοβαρά προτού επιτρέψουν τα παιδιά τους να μάθουν να περνούν τον ελεύθερο χρόνο τους μπροστά σε μια οθόνη.
Παρόλα αυτά, είναι γεγονός ότι οι γονείς χρειάζονται μερικές φορές ένα διάλειμμα και δεν μπορούν πάντα να συμμετέχουν σε κοινές δραστηριότητες με τα παιδιά τους για να τα κρατάνε απασχολημένα. Ωστόσο, υπάρχουν αρκετοί τρόποι για να είναι τα μικρά παιδιά ήρεμα και ικανοποιημένα που δεν απαιτούν μεγάλη γονική συμβολή.
Αφήστε τα να βραχούν λίγο
Η μαγεία του παιχνιδιού με το νερό πάντα σαγηνεύει τα νήπια, κρατώντας την προσοχή τους για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Για παράδειγμα, η δίχρονη κόρη μου απολαμβάνει να «πλένει τα πιάτα». Ανοίγουμε τη βρύση της κουζίνας, έτσι ώστε το νερό να τρέχει λίγο, και της δίνουμε μερικά πλαστικά κύπελλα να γεμίζει, να αδειάζει και να ξαναγεμίζει. Παραμένει συγκεντρωμένη σε αυτή την εργασία για μισή ώρα, ίσως και περισσότερο.
Η μπανιέρα συν μερικά παιχνίδια μπάνιου αποτελεί μια ακόμη πιο γοητευτική επαφή με το νερό, αλλά αν υπάρχει σημαντική ποσότητα νερού στην μπανιέρα, χρειάζεται γονική επίβλεψη στις μικρές ηλικίες.
Ακουστικά βιβλία και podcast
Τα παιδιά δεν χρειάζεται να δουν μια ιστορία για να την απολαύσουν. Η ακρόαση ενός παιδικού podcast ή ενός ακουστικού βιβλίου προσφέρει πολλά από τα οφέλη μιας ταινίας ή μιας τηλεοπτικής εκπομπής χωρίς τα μειονεκτήματα. Τα παιδιά μπορούν να απορροφηθούν ακούγοντας μια ιστορία ή μια ενημερωτική εκπομπή χωρίς να έχουν τα μάτια τους κολλημένα σε μια οθόνη. Παράλληλα, ασκείται η φαντασία τους για να ζωντανέψει το περιεχόμενο με έναν τρόπο που δεν συμβαίνει όταν παρακολουθούν κάτι στην τηλεόραση ή στο tablet.
Ορισμένες εταιρείες έχουν αναπτύξει συσκευές ήχου φιλικές προς τα παιδιά, χωρίς οθόνη, όπως η συσκευή αναπαραγωγής Yoto. Τοποθετώντας μικρές κάρτες στη συσκευή αναπαραγωγής Yoto, τα παιδιά μπορούν να έχουν πρόσβαση σε ακουστικά βιβλία, μουσική, ραδιόφωνο και podcasts που έχουν φτιαχτεί για μικρούς ακροατές.
Φανταστικές χώρες και γενναίοι ήρωες ζωντανεύουν στο μυαλό ενός παιδιού, όταν ακούει περιπέτειες, ενώ παράλληλα μπορεί να ζωγραφίζει, να κάνει κούνια κλπ. (Krakenimages.com/Shutterstock)
Σπιτικό ξεφάντωμα
Στη σύζυγό μου αρέσει να μου διηγείται για τα συχνά ‘σπιτικά πάρτυ’ που έκαναν στο σπίτι της όταν ήταν μικρή. Όταν ο πατέρας της έβγαινε έξω για να αρμέξει τις αγελάδες το βράδυ, η μητέρα της έβαζε μουσική και μαζί με τα τέσσερα κοριτσάκια της χόρευαν για όλο το βράδυ – με σκούπες, χάρακες και ό,τι άλλο υπήρχε πρόχειρο για παρτενέρ. Συνεχίζουμε την οικογενειακή παράδοση στο σπίτι μας, και είναι κάτι που η κόρη μας λατρεύει.
Τα περισσότερα νήπια ενστικτωδώς απολαμβάνουν το χορό, που είναι μια ανθρώπινη παράδοση χιλιετιών. Οι άνθρωποι χορεύουν μαζί από την εποχή του λίθου. Ο χορός έχει πολλά οφέλη τόσο για τα παιδιά όσο και για τους ενήλικες, συμπεριλαμβανομένης της βελτίωσης της ισορροπίας και της δύναμης, της εκτόνωσης του στρες και της θλίψης και της βελτίωσης της καρδιαγγειακής υγείας. Είναι μια εξαιρετική δραστηριότητα για μια ομάδα παιδιών που μπορούν έτσι να διασκεδάσουν όλα μαζί, εκτονώνοντας την ενέργειά τους με δημιουργικό και μη καταστροφικό τρόπο.
Τα αγαπημένα αυτοκόλλητα
Μέσω του συνδυασμού ελκυστικών εικόνων και κινητικής εμπλοκής, τα βιβλία με αυτοκόλλητα μπορούν να καθηλώσουν τα νήπια. Από δεινόσαυρους μέχρι κέικ, υπάρχουν συλλογές αυτοκόλλητων για σχεδόν κάθε θέμα που μπορεί να προσελκύσει ένα παιδί. Όπως συμβαίνει με τα περισσότερα από τα αντικείμενα αυτής της λίστας, η αποτελεσματικότητα της ψυχαγωγίας εξαρτάται από το πόσο συχνά χρησιμοποιείται. Αν τα αυτοκόλλητα επιτρέπονται μόνο ορισμένες ημέρες την εβδομάδα, τότε κάθε η ευχαρίστηση, η απόλαυση και η συγκέντρωση του παιδιού θα είναι μεγαλύτερη.
Η ορχήστρα της κουζίνας
Τα παιδιά πρέπει να έχουν κάποιον εσωτερικό μαγνήτη που τα τραβάει στις κατσαρόλες και τα τηγάνια. Μερικές φορές, κάνουν επιδρομή στα ντουλάπια της κουζίνας πριν ακόμα περπατήσουν. Η λάμψη των κατσαρολικών και των τηγανιών, και οι δυνατοί ήχοι τους τα κάνουν ακαταμάχητα. Εξετάστε το ενδεχόμενο να απλοποιήσετε τη διαδικασία για το παιδί σας, βγάζοντας μόνοι σας τις προμήθειες της κουζίνας και στήνοντας στο νήπιό σας ένα ή δύο τηγάνια και ένα κουτάλι. Βέβαια, αυτή η δραστηριότητα ενδείκνυται μόνο όταν δεν είναι ώρα κοινής ησυχίας και όταν και εσείς δεν έχετε ανάγκη για ησυχία.
Βάλτε τα να δώσουν ένα χεράκι
Η επιθυμία ενός γονέα να κάνει τη δουλειά του δεν χρειάζεται πάντα να έρχεται σε σύγκρουση με την επιθυμία του παιδιού για διασκέδαση. Πολλά παιδιά – ακόμη και τα πολύ μικρά – απολαμβάνουν να μιμούνται τους ενήλικες και να κάνουν «πραγματική δουλειά». Εξετάστε το ενδεχόμενο να δώσετε στο παιδί σας μια κατάλληλη για την ηλικία του δουλειά να διεκπεραιώσει. Θα μπορούσε να είναι κάτι τόσο απλό όσο το μάζεμα των παιχνιδιών, το στρώσιμο του τραπεζιού ή το δίπλωμα των ρούχων. Το αποτέλεσμα μπορεί να μην είναι αυτό ακριβώς που θα θέλατε, αλλά αυτό ισοβαθμίζεται από τα οφέλη που έχει για τα παιδιά, αφού έτσι τους δίνεται η ευκαιρία να εμπλακούν στη ζωή του σπιτιού, να εξοικειωθούν με τις εργασίες του νοικοκυριού και να αποκομίσουν μαθήματα υπευθυνότητας αλλά και την ικανοποίηση και αυτοπεποίθηση που ένα επίτευγμα χαρίζει.
Η συμμετοχή στις δουλειές του σπιτιού όχι μόνο βοηθά τα παιδιά να αναπτύξουν δεξιότητες ζωής, αλλά και να καλλιεργήσουν την αυτοπεποίθηση τους. (PeopleImages.com – Yuri A/Shutterstock)
Ειδικά στην αρχή, συνιστάται να τα αφήνετε να σας βοηθούν στη δουλειά που κάνετε εκείνη την ώρα, ώστε να έχετε την ευκαιρία να τα παρακολουθείτε και να τα διδάσκετε, και σιγά σιγά θα φτάσουν στο σημείο να τα καταφέρνουν μόνα τους. Αν και η δουλειά θα χρειαστεί λίγη περισσότερη ώρα για να γίνει, αξίζει αυτή η μικρή θυσία χρόνου, ειδικά αφού συμβάλλει και στην ενίσχυση του δεσμού γονέα-παιδιού, και κατ’ επέκταση στη μεταξύ τους επικοινωνία. Αυτό θα το εκτιμήσετε αργότερα πολύ! Όσο χρόνο και κόπο αφιερώνετε στο παιδί σας στα πρώτα του βήματα στη ζωή τόσο μεγαλύτερη η ανταμοιβή σας όταν το παιδί σας φτάσει στην εφηβεία: θα διαπιστώσετε με χαρά ότι αντί για το κλισέ το αντιδραστικού εφήβου, θα έχετε απέναντι σας ένα σχετικά ώριμο άτομο, με το οποίο θα μπορείτε να συνεννοηθείτε και ακόμη και να συνεργαστείτε, και το οποίο θα ανταποκρίνεται στις υποχρεώσεις του χωρίς τη συνδρομή σας.
Επιτρέψτε λίγη βαρεμάρα
Οι γονείς δεν χρειάζεται να κρατούν τα παιδιά τους απασχολημένα κάθε ώρα της ημέρας. Το να επιτρέπετε στο παιδί σας κάποιες περιόδους πλήξης, μπορεί πραγματικά να το ωφελήσει. Με λίγη καθοδήγηση, θα μάθουν πώς να διασκεδάζουν μόνα τους.
Σύμφωνα με το Child Mind Institute, οι περίοδοι πλήξης βοηθούν τα παιδιά να αναπτύξουν σημαντικές δεξιότητες, όπως η αντιμετώπιση της απογοήτευσης, η ανάπτυξη της φαντασίας και η εξάσκηση της δημιουργικότητας. «Η πλήξη βοηθά επίσης τα παιδιά να αναπτύξουν στρατηγικές σχεδιασμού, ικανότητες επίλυσης προβλημάτων, ευελιξία και οργανωτικές ικανότητες – βασικές ικανότητες γις οποίες ίσως στερούνται τα παιδιά των οποίων η ζωή είναι πολύ δομημένη». Οι ειδικοί του Ινστιτούτου εξηγούν ότι οι γονείς θα πρέπει να βοηθήσουν τα παιδιά να μάθουν να διαχειρίζονται την πλήξη, ώστε αυτή να γίνει ευκαιρία για δράση, ανεξαρτησία, επίλυση προβλημάτων και ικανότητα ψυχαγωγίας.
Οι παραπάνω δραστηριότητες μπορεί να μην κρατήσουν ένα παιδί κολλημένο στον καναπέ για δύο ώρες συνεχόμενα, όπως θα έκανε μια ταινία, αλλά θα προσφέρουν λίγο χρόνο στους γονείς για να εργαστούν, να ξεκουραστούν ή να μιλήσουν μεταξύ τους, χωρίς να νιώθουν τύψεις επειδή υποκύπτουν στον πειρασμό της εύκολης αλλά βλαβερής λύσης που προσφέρουν οι οθόνες. Η ποικιλία των δραστηριοτήτων που προτείνετε στα παιδιά συντελεί να παραμένει το ενδιαφέρον τους ζωηρό και να συντηρείται για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα.
Η δέσμευση της κυβέρνησης Τραμπ ότι θα αρχίσει να ανακαλεί «επιθετικά» τις βίζες των Κινέζων φοιτητών έγινε μετά από χρόνια ανησυχίας για τις προσπάθειες του κινεζικού καθεστώτος να διεισδύσει στον ακαδημαϊκό χώρο των ΗΠΑ.
Ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάρκο Ρούμπιο ανακοίνωσε στις 29 Μαΐου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες θα αρχίσουν να ανακαλούν τις βίζες των Κινέζων φοιτητών, στοχεύοντας συγκεκριμένα σε όσους έχουν δεσμούς με το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) ή σπουδάζουν σε κρίσιμους τομείς. Θα αναθεωρήσει επίσης τα κριτήρια βίζας και θα εντείνει τον έλεγχο για μελλοντικές αιτήσεις βίζας.
Η εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών, Τάμι Μπρους, δήλωσε την Πέμπτη ότι η κυβέρνηση εντείνει τον έλεγχο όλων των Κινέζων κατόχων βίζας στις Ηνωμένες Πολιτείες. Αρνήθηκε να δώσει λεπτομέρειες για τα συγκεκριμένα κριτήρια που θα χρησιμοποιήσει το υπουργείο για την αξιολόγηση των αιτήσεων.
«Δεν θα ανεχτούμε την εκμετάλλευση των αμερικανικών πανεπιστημίων από το ΚΚΚ ή την κλοπή της αμερικανικής έρευνας, πνευματικής ιδιοκτησίας ή τεχνολογιών για την αύξηση της στρατιωτικής του δύναμης, τη διεξαγωγή συλλογής πληροφοριών ή την καταστολή των φωνών της αντίθεσης», δήλωσε η Μπρους.
Συνολικά 277.398 φοιτητές από την Κίνα εγγράφηκαν σε αμερικανικές οντότητες κατά το ακαδημαϊκό έτος 2023-24, σύμφωνα με μια έκθεση συνεργασίας του υπουργείου Εξωτερικών και του Ινστιτούτου Διεθνούς Εκπαίδευσης.
Το FBI προειδοποίησε σε ένα δελτίο του 2019 ότι το ΚΚΚ εκμεταλλεύεται την ανοιχτή φύση του ακαδημαϊκού περιβάλλοντος των ΗΠΑ για να διεξάγει οικονομική κατασκοπεία με σκοπό την προώθηση των δικών του επιστημονικών, οικονομικών και στρατιωτικών στόχων.
Ενώ η συντριπτική πλειοψηφία των Κινέζων φοιτητών και ερευνητών βρίσκεται στις Ηνωμένες Πολιτείες για νόμιμους ακαδημαϊκούς λόγους, ανέφερε το FBI, το ΚΚΚ χρησιμοποιεί ορισμένους Κινέζους φοιτητές, ιδίως μεταπτυχιακούς φοιτητές και μεταδιδακτορικούς ερευνητές που σπουδάζουν θετικές επιστήμες, μηχανική και μαθηματικά, για να «λειτουργήσουν ως μη παραδοσιακοί συλλέκτες πνευματικής ιδιοκτησίας».
Σύμφωνα με το κρατικό μέσο ενημέρωσης της Κίνας Xinhua, από τα περισσότερα από 99 εκατομμύρια μέλη του κομμουνιστικού κόμματος, σχεδόν 2,8 εκατομμύρια ήταν φοιτητές, στα τέλη του 2023.
Ο Κρίστοφερ Μπάλντινγκ, ανώτερος συνεργάτης στο think tank Henry Jackson Society με έδρα το Ηνωμένο Βασίλειο και συνεργάτης της Epoch Times, έγραψε στην πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X ότι τα πανεπιστήμια αρνούνταν να αναγνωρίσουν αυτό που ο ίδιος αποκάλεσε «πραγματικά προβλήματα ασφάλειας» παρά τις επανειλημμένες προειδοποιήσεις.
«Πρέπει να κάνουμε πολύ καλύτερους και σε μεγαλύτερο βάθος ελέγχους ιστορικού και τα παιδιά αξιωματούχων του ΚΚΚ δεν πρέπει να σπουδάζουν στις ΗΠΑ», δήλωσε ο Μπάλντινγκ.
Τα τελευταία χρόνια, οι ομοσπονδιακοί εισαγγελείς έχουν ασκήσει αρκετές ποινικές διώξεις εναντίον Κινέζων φοιτητών. Ακολουθούν μερικές από αυτές τις υποθέσεις.
Στοχεύοντας στρατιωτικές εγκαταστάσεις των ΗΠΑ
Ναυπηγείο της Βιρτζίνια
Νωρίτερα αυτόν τον μήνα, η Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνείων (ICE) απέλυσε τον Κινέζο υπήκοο Σι Φενγκγιούν, ο οποίος καταδικάστηκε για χρήση drone για τη φωτογράφιση ενός ναυπηγείου στη Βιρτζίνια. Η ναυπηγική εγκατάσταση του Newport News είναι γνωστή για την κατασκευή πυρηνικών υποβρυχίων και αεροπλανοφόρων κλάσης Gerald R. Ford επόμενης γενιάς.
Ο Σι εισήλθε στις Ηνωμένες Πολιτείες με φοιτητική βίζα F-1 και διέπραξε το έγκλημα ενώ ήταν μεταπτυχιακός φοιτητής γεωργικής μηχανικής στο Πανεπιστήμιο της Μινεσότα. Τον Ιανουάριο του 2024, συνελήφθη στο Σαν Φρανσίσκο, όπου ετοιμαζόταν να επιβιβαστεί σε πτήση απλής μετάβασης προς την Κίνα. Επτά μήνες αργότερα, δήλωσε ένοχος για δύο πλημμελήματα βάσει του Νόμου περί Κατασκοπείας για τις πράξεις του. Καταδικάστηκε σε έξι μήνες φυλάκιση και ένα έτος υπό επιτήρηση.
Η Υπηρεσία Μετανάστευσης και Τελωνείων της Φιλαδέλφειας απέλασε τον Σι Φενγκγιούν, Κινέζο πολίτη, με τελεσίδικη εντολή απέλασης, στην Κίνα, στις 7 Μαΐου. Ο Σι καταδικάστηκε για χρήση αεροσκάφους για φωτογράφιση στρατιωτικών εγκαταστάσεων. ice.gov
Στρατιωτική τοποθεσία του Μίσιγκαν
Τον Οκτώβριο του 2024, οι ομοσπονδιακοί εισαγγελείς ανακοίνωσαν κατηγορίες εναντίον πέντε Κινέζων υπηκόων που είχαν ήδη εγκαταλείψει τις Ηνωμένες Πολιτείες μετά την αποφοίτησή τους από το Πανεπιστήμιο του Μίσιγκαν. Η ομάδα κατηγορήθηκε για παραπλάνηση των ανακριτών σχετικά με ένα ταξίδι που έκαναν το 2023 ως φοιτητές σε μια απομακρυσμένη στρατιωτική τοποθεσία στο Μίσιγκαν και για συνωμοσία για τη διαγραφή φωτογραφιών από τα κινητά τους τηλέφωνα. Κατά τη διάρκεια της επίσκεψής τους, η στρατιωτική τοποθεσία φιλοξενούσε καλοκαιρινές ασκήσεις για χιλιάδες στρατιώτες από 25 πολιτείες, μία περιοχή, και τέσσερις χώρες. Όταν ένας επιλοχίας της Εθνοφρουράς της Γιούτα τους βρήκε, ένας από τους πέντε κατηγορούμενους είπε: «Είμαστε τα μέσα ενημέρωσης», προτού η ομάδα συμφωνήσει να εγκαταλείψει την περιοχή, σύμφωνα με τους εισαγγελείς.
Ναυτική Αεροπορική Βάση, Κι Γουέστ
Το 2019, ένας Κινέζος φοιτητής ανταλλαγής ονόματι Τζάο Τσιενλί καταδικάστηκε σε ένα έτος σε ομοσπονδιακή φυλακή αφού δήλωσε ένοχος για φωτογράφιση αμυντικών εγκαταστάσεων στην αμερικανική Ναυτική Αεροπορική Βάση Κι Γουέστ στη Φλόριντα. Διαπιστώθηκε ότι ο Τζάο είχε παραμείνει στην χώρα μετά την λήξη της βίζας του μετά από σπουδές σε πρόγραμμα θερινής ανταλλαγής.
Κατά τη διάρκεια της ανάκρισης, ο Τζάο παραδέχτηκε ότι είχε λάβει στρατιωτική εκπαίδευση ως φοιτητής πανεπιστημίου στην Κίνα — γεγονός που δεν αποκάλυψε στην αίτησή του για βίζα. Το Βόρειο Πανεπιστήμιο της Κίνας, στο οποίο φοίτησε ο Τζάο, έχει βαθείς δεσμούς με τον στρατό της Κίνας, που χρονολογούνται πάνω από 50 χρόνια πριν από την ίδρυση της κομμουνιστικής Κίνας.
Ο Τζάο Τσιενλί, 20 ετών, συνελήφθη αφού τράβηξε φωτογραφίες σε περιορισμένη ιδιοκτησία του Ναυτικού στο Κι Γουέστ της Φλόριντα, στις 26 Σεπτεμβρίου 2018. Είχε παραμείνει μετά την λήξη της βίζας του μετά από σπουδές σε πρόγραμμα θερινής ανταλλαγής. Γραφείο Σερίφη της Κομητείας Μονρό
Κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας
Τζανγκ Χάο
Ο Κινέζος καθηγητής Τζανγκ Χάο καταδικάστηκε το 2020 σε 18 μήνες φυλάκιση και διατάχθηκε να πληρώσει 476.835 δολάρια, αφού βρέθηκε ένοχος για συνωμοσία, οικονομική κατασκοπεία και κλοπή εμπορικών μυστικών. Συνωμότησε με έναν συνάδελφο από το Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας και τέσσερις άλλους για να κλέψουν τεχνολογία φιλτραρίσματος ασύρματου σήματος προς όφελος του κινεζικού καθεστώτος.
Ο Τζανγκ και ο συνεργός του, Πανγκ Γουέι, είχαν γνωριστεί ως διδακτορικοί φοιτητές στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Συνέχισαν να εργάζονται για εταιρείες με έδρα τη Μασαχουσέτη και το Κολοράντο μετά την αποφοίτησή τους το 2006, τη χρονιά που οι εισαγγελείς ανέφεραν ότι ξεκίνησε η συνωμοσία. Οι συνεργοί συνεργάστηκαν με αξιωματούχους του Πανεπιστημίου Τιεντζίν στην Κίνα για να πραγματοποιήσουν την κλοπή.
Τζενγκ Τζαοσόνγκ
Ο Τζενγκ Τζαοσόνγκ πήγε στο Ιατρικό Κέντρο Beth Israel Deaconess του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ ως επισκέπτης μεταπτυχιακός φοιτητής στην παθολογία το 2018. Στις 9 Δεκεμβρίου 2019, ο Τζενγκ συνελήφθη να κρύβει 21 φιαλίδια βιολογικού υλικού τυλιγμένα σε μια κάλτσα μέσα σε μια από τις τσάντες του στο Διεθνές Αεροδρόμιο Λόγκαν της Βοστώνης.
Ο Τζενγκ είπε στους ερευνητές ότι σκόπευε να κάνει τη δική του έρευνα με τα φιαλίδια στο εργαστήριό του στην Κίνα και να δημοσιεύσει τα αποτελέσματα με το όνομά του. Τον Δεκέμβριο του 2020, δήλωσε ένοχος για ψευδείς δηλώσεις σε σχέση με την κλοπή.
Τον Ιανουάριο του 2021, καταδικάστηκε σε φυλάκιση (περίπου 87 ημέρες), τρία χρόνια υπό επιτήρηση και διατάχθηκε η απέλασή του από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η κύρια είσοδος στην ανατολική πανεπιστημιούπολη του Ιατρικού Κέντρου Beth Israel Deaconess στη Βοστώνη. Ο Τζενγκ Τζαοσόνγκ, επισκέπτης μεταπτυχιακός φοιτητής στο Ιατρικό Κέντρο Beth Israel Deaconess του Πανεπιστημίου Χάρβαρντ το 2018, συνελήφθη στο Διεθνές Αεροδρόμιο Λόγκαν της Βοστώνης το 2019 να κρύβει βιολογικά υλικά. Tim Pierce, CC BY 3.0
Γκουάν Λέι
Το 2020, το FBI ξεκίνησε έρευνα για τον Γκουάν Λέι, επισκέπτη ερευνητή στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Λος Άντζελες, ο οποίος βρισκόταν στις Ηνωμένες Πολιτείες με βίζα J-1. Ο Γκουάν ήταν ύποπτος για μεταφορά «ευαίσθητου λογισμικού ή τεχνικών δεδομένων των ΗΠΑ» στο Εθνικό Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας Άμυνας της Κίνας, σύμφωνα με τους εισαγγελείς.
Ο Γκουάν συνελήφθη στη συνέχεια και κατηγορήθηκε για φερόμενη καταστροφή αποδεικτικών στοιχείων που σχετίζονται με την έρευνα, αφού πέταξε έναν κατεστραμμένο σκληρό δίσκο σε έναν κάδο απορριμμάτων έξω από την κατοικία του πριν προσπαθήσει να επιβιβαστεί σε πτήση προς την Κίνα.
Η κυβέρνηση απέσυρε την υπόθεση και απορρίφθηκε τον Ιούλιο του 2021.
Χου Χαϊτζόου
Ο Χου Χαϊτζόου ήρθε στις Ηνωμένες Πολιτείες για να διεξάγει έρευνα για τη βιο-μιμητική και τη ρευστοδυναμική στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια (UVA). Τον Αύγουστο του 2020, ο Χου κατηγορήθηκε για κλοπή εμπορικών μυστικών και εισβολή σε υπολογιστές, αφού συνελήφθη στο Διεθνές Αεροδρόμιο O’Hare του Σικάγο να προσπαθεί να μεταφέρει πίσω στην Κίνα προηγμένους κωδικούς υπολογιστών που φέρεται να έκλεψε από το πανεπιστήμιο, ανέφεραν οι εισαγγελείς.
Το Συμβούλιο Κινεζικών Υποτροφιών, το οποίο διοικείται από το υπουργείο Παιδείας της Κίνας, κάλυψε τα έξοδα που σχετίζονται με την έρευνα του Χου στις Ηνωμένες Πολιτείες. Το συμβούλιο τον απαίτησε να υποβάλλει συνοπτικές εκθέσεις σχετικά με την έρευνά του στο UVA κάθε έξι μήνες, δήλωσε ο Χου στους ερευνητές.
Οι εισαγγελείς απέσυραν τις κατηγορίες εναντίον του Χου το 2020.
Φοιτητές επιστρέφουν στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια για το φθινοπωρινό εξάμηνο στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια, στις 19 Αυγούστου 2017. Ο Χου Χαϊτζόου κατηγορήθηκε το 2020 για κλοπή εμπορικών μυστικών και εισβολή σε υπολογιστές, αφού συνελήφθη στο Διεθνές Αεροδρόμιο O’Hare του Σικάγο να προσπαθεί να μεταφέρει πίσω στην Κίνα προηγμένους κωδικούς υπολογιστών που φέρεται να έκλεψε από το Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια, ανέφεραν οι εισαγγελείς. Win McNamee/Getty Images
Παρενόχληση Κινέζων φιλοδημοκρατικών ακτιβιστών
Τον Απρίλιο του 2024, ο Γου Σιαολέι, Κινέζος πολίτης και φοιτητής του τμήματος μουσικής του Μπέρκλι, καταδικάστηκε σε εννέα μήνες φυλάκισης για κυβερνοπαρακολούθηση και απειλή ενός συμφοιτητή του στη Βοστώνη.
Ο φοιτητής είχε αναρτήσει ένα κομμάτι χαρτί κοντά στην πανεπιστημιούπολη της Βοστώνης με τις λέξεις «Σταθείτε με τον Κινεζικό Λαό», «Θέλουμε Ελευθερία» και «Θέλουμε Δημοκρατία», σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα. Κατά συνέπεια, ο Γου άρχισε να απειλεί τον φοιτητή μέσω της κινεζικής εφαρμογής ανταλλαγής μηνυμάτων WeChat, του Instagram και μέσω email.
Ο Γου αφέθηκε ελεύθερος στις 16 Σεπτεμβρίου του ίδιου έτους και στάλθηκε πίσω στην Κίνα. Η πρόωρη απελευθέρωσή του οφειλόταν στο αίτημα της κυβέρνησης των ΗΠΑ, βάσει «σημαντικών συμφερόντων εξωτερικής πολιτικής των Ηνωμένων Πολιτειών» και της άσκησης της εξουσίας επιείκειας από τον πρόεδρο Τζο Μπάιντεν, σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα.
Το 2021, η ProPublica δημοσίευσε ένα άρθρο για τον Κονγκ Τζιχάο, έναν μεταπτυχιακό φοιτητή στο Πανεπιστήμιο Purdue, ο οποίος παρενοχλήθηκε και απειλήθηκε από άλλους φοιτητές από την Κίνα επειδή δημοσίευσε μια ανοιχτή επιστολή «που επαινούσε τον ηρωισμό των φοιτητών που σκοτώθηκαν στη σφαγή της πλατείας Τιενανμέν το 1989».
Λιγότερο από ένα μήνα μετά τη δημοσίευση του άρθρου, ο πρόεδρος του Purdue, Μιτς Ντάνιελς, καταδίκασε την παρενόχληση σε ένα email προς την πανεπιστημιακή κοινότητα.
«Οποιοσδήποτε τέτοιος εκφοβισμός είναι απαράδεκτος και ανεπιθύμητος στην πανεπιστημιούπολη μας», δήλωσε ο Ντάνιελς, σημειώνοντας ότι η οικογένεια του Κονγκ στην Κίνα «δέχθηκε επισκέψεις και απειλές από πράκτορες της μυστικής αστυνομίας [του κινεζικού καθεστώτος]».
Ο Γου Σιαολέι, Κινέζος πολίτης που τότε ήταν φοιτητής στο Berklee College of Music στη Βοστώνη, δίνει συνέντευξη στο FBI στο γραφείο της Τσέλσι της Μασαχουσέτης, στις 14 Δεκεμβρίου 2022. Γραφείο Εισαγγελέα των ΗΠΑ για την Περιφέρεια της Μασαχουσέτης/Handout μέσω Reuters
Φερόμενη Κινέζα κατάσκοπος
Η Κριστίν Φανγκ, ή Φανγκ Φανγκ, ήταν εγγεγραμμένη ως φοιτήτρια στο California State University–East Bay από το 2011 έως το 2015, σύμφωνα με μια ερευνητική έκθεση του Axios του 2020. Κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, φέρεται να είχε αναλάβει την δικτύωση και τη φιλία με ανερχόμενους αξιωματούχους των ΗΠΑ εκ μέρους της κομμουνιστικής Κίνας. Η Φανγκ φέρεται να εργαζόταν για το υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας, την επικεφαλής υπηρεσία πληροφοριών της Κίνας. Φέρεται επίσης να συνεργάστηκε στενά με το Κινεζικό Προξενείο στο Σαν Φρανσίσκο.
Η Φανγκ έχτισε σχέσεις με πολλούς πολιτικούς στην Καλιφόρνια και αλλού, συμπεριλαμβανομένου του βουλευτή Έρικ Σουόλγουελ (Δ- Καλιφ.) όταν ήταν μέλος του δημοτικού συμβουλίου.
Χρησιμοποίησε επίσης την άντληση κεφαλαίων από την καμπάνια, τη δικτύωση και τις ρομαντικές ή σεξουαλικές σχέσεις με τουλάχιστον δύο δημάρχους από πόλεις της Μεσοδυτικής Αμερικής για να «αποκτήσει εγγύτητα με την πολιτική εξουσία», σύμφωνα με το Axios.
Η Φανγκ διετέλεσε πρόεδρος του Συλλόγου Κινέζικων Φοιτητών στο πανεπιστήμιο. Ο σύλλογος και οι αντίστοιχες κινεζικές φοιτητικές ομάδες ονομάζονται συλλογικά Σύλλογοι Κινέζων Φοιτητών και Ακαδημαϊκών, οι οποίοι εποπτεύονται από το Τμήμα Εργασίας Ενωμένου Μετώπου του κινεζικού καθεστώτος. Το τμήμα είναι υπεύθυνο για την άσκηση επιρροής και ελέγχου στις κινεζικές κοινότητες της διασποράς και την προώθηση ευνοϊκών αφηγημάτων για την Κίνα.
Η Κριστίν Φανγκ, γνωστή και ως Φανγκ Φανγκ, με τον τότε δημοτικό σύμβουλο του Δουβλίνου Έρικ Σουόλγουελ σε μια φοιτητική εκδήλωση τον Οκτώβριο του 2012. Όταν η Φανγκ ήταν εγγεγραμμένη ως φοιτήτρια στο Κρατικό Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας–East Bay, φέρεται να της ανατέθηκε η δικτύωση και η φιλία με ανερχόμενους Αμερικανούς αξιωματούχους εκ μέρους της κομμουνιστικής Κίνας. Στιγμιότυπο οθόνης/Κοινωνικά μέσα
Λαθρεμπόριο
Ο Τζιενχουά «Τζεφ» Λι, Κινέζος υπήκοος που ζει στις Ηνωμένες Πολιτείες με φοιτητική βίζα, καταδικάστηκε το 2019 σε 37 μήνες φυλάκιση για λαθρεμπόριο παραποιημένων προϊόντων της Apple από την Κίνα στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο Λι, 44 ετών, συνεργάστηκε με άλλους για να περάσει λαθραία περισσότερα από 40.000 παραποιημένα προϊόντα μεταξύ 2009 και 2014.
Μυστικοί αξιωματικοί του στρατού
Γε Γιαντσίνγκ
Η Γε Γιαντσίνγκ, υπολοχαγός του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, κατηγορήθηκε το 2020 για απάτη με βίζα, επειδή φέρεται να μίλησε ψευδώς στην αίτησή της για βίζα J-1, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως φοιτήτρια και μη αποκαλύπτοντας την τρέχουσα στρατιωτική της ιδιότητα.
Σύμφωνα με την ομοσπονδιακή καταγγελία, η Γε ήταν φοιτήτρια ανταλλαγής στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης από τον Οκτώβριο του 2017 έως τον Απρίλιο του 2019 με χορηγία του κινεζικού καθεστώτος. Ολοκλήρωσε «πολυάριθμες αποστολές» για τον κινεζικό στρατό κατά τη διάρκεια της θητείας της στο Πανεπιστήμιο της Βοστώνης, συμπεριλαμβανομένης της ανάκτησης στρατιωτικών πληροφοριών των ΗΠΑ και της αποστολής αμερικανικών εγγράφων στην Κίνα.
Κατά τη στιγμή της απαγγελίας της κατηγορίας, η Γε βρισκόταν στην Κίνα.
Εκδόθηκε ομοσπονδιακό ένταλμα σύλληψης για την Γε Γιαντσίνγκ, υπολοχαγό του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού, στο Περιφερειακό Δικαστήριο των Ηνωμένων Πολιτειών για την Περιφέρεια της Μασαχουσέτης στη Βοστώνη, στις 28 Ιανουαρίου 2020. Η Γε κατηγορήθηκε το 2020 για απάτη με βίζα, επειδή φέρεται να ψευδολογούσε στην αίτησή της για βίζα J-1, παρουσιάζοντας τον εαυτό της ως φοιτήτρια και μη αποκαλύπτοντας την τρέχουσα στρατιωτική της ιδιότητα. FBI
Τανγκ Τζιουάν
Το 2020, τρεις Κινέζοι ερευνητές κατηγορήθηκαν ότι έκαναν ψευδείς δηλώσεις στις αιτήσεις τους για μη μεταναστευτική βίζα J-1 σχετικά με τους δεσμούς τους με τον κινεζικό στρατό, πριν οι υποθέσεις τους αποσυρθούν περίπου ένα χρόνο αργότερα.
Η Τανγκ Τζιουάν, πρώην επισκέπτρια ερευνήτρια στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνια στο Ντέιβις, φέρεται να απέκρυψε στην αίτησή της για βίζα ότι είχε εργαστεί ως ερευνήτρια στο Στρατιωτικό Ιατρικό Πανεπιστήμιο της Πολεμικής Αεροπορίας. Το FBI βρήκε επίσης δημόσια διαθέσιμες φωτογραφίες της Τανγκ με τη στολή του πολιτικού στελέχους του κινεζικού στρατού, του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού (ΛΑΣ).
Η Τανγκ κατέφυγε στο κινεζικό προξενείο στο Σαν Φρανσίσκο πριν συλληφθεί τον Ιούλιο του 2020.
Οι κατηγορίες εναντίον της αποσύρθηκαν τον Ιούλιο του 2021.
Η Τανγκ Τζιουάν, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Ντέιβις, συνελήφθη στις 23 Ιουλίου 2020 επειδή απέκρυψε τους δεσμούς της με τον κινεζικό στρατό στην αίτησή της για βίζα. Δικαστικό έγγραφο
Γουάνγκ Σιν
Ο Γουάνγκ Σιν συνελήφθη στο Διεθνές Αεροδρόμιο του Λος Άντζελες τον Ιούνιο του 2020, πριν προλάβει να επιβιβαστεί σε αεροπλάνο επιστροφής στην Κίνα, και κατηγορήθηκε για απάτη με βίζα.
Ο Γουάνγκ ισχυρίστηκε ψευδώς ότι είχε υπηρετήσει ως αναπληρωτής καθηγητής ιατρικής στον ΛΑΣ από τον Σεπτέμβριο του 2002 έως τον Σεπτέμβριο του 2016, υποβάλλοντας αίτηση για μη μεταναστευτική βίζα J-1. Μετά την απόκτηση της βίζας του, ο Γουάνγκ άρχισε να εργάζεται ως ιατρικός ερευνητής στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Σαν Φρανσίσκο.
Είπε στους τελωνειακούς υπαλλήλους ότι εξακολουθούσε να εργάζεται στον ΛΑΣ ως τεχνικός «Επιπέδου 9» κατά τη διάρκεια της παραμονής του στις Ηνωμένες Πολιτείες, γεγονός που φέρεται να μην ανέφερε στην αίτησή του για βίζα το 2018, σύμφωνα με δικαστικά έγγραφα.
Ο Γουάνγκ δήλωσε αθώος το 2020 και η κυβέρνηση απέρριψε την υπόθεση το 2021.
Σονγκ Τσεν
Η Σονγκ Τσεν εισήλθε στις Ηνωμένες Πολιτείες τον Δεκέμβριο του 2018 και άρχισε να εργάζεται ως επισκέπτης ερευνητής στο Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ. Η Σονγκ κατηγορήθηκε τον Ιούλιο του 2020 για απάτη με βίζα, αφού οι εισαγγελείς διαπίστωσαν ότι συνέχιζε να συνδέεται με την Πολεμική Αεροπορία του Λαϊκού Απελευθερωτικού Στρατού πολύ μετά την ημερομηνία λήξης που δήλωσε ως Ιούνιο του 2011, στην αίτησή της για βίζα το 2018.
Τον Φεβρουάριο του 2021, οι εισαγγελείς υπέβαλαν αντικαταστατικό κατηγορητήριο εναντίον της Σονγκ, κατηγορώντας την για απάτη με βίζα, παρεμπόδιση της δικαιοσύνης, καταστροφή εγγράφων και ψευδή δήλωση σε ομοσπονδιακούς ερευνητές.
Η κυβέρνηση απέρριψε την υπόθεση τον Ιούλιο του 2021.
Την 28η Μαΐου 2025, ένα αιγυπτιακό δικαστήριο εξέδωσε απόφαση σχετικά με τη Μονή Αγίας Αικατερίνης στο Όρος Σινά, πυροδοτώντας έντονες αντιδράσεις και διπλωματικές διεργασίες μεταξύ Αθήνας και Καΐρου.
Η απόφαση – που αφορά αμφισβητούμενες εκτάσεις γύρω από το μοναστήρι – φέρεται να επαναβεβαιώνει το ειδικό καθεστώς της Μονής, κατοχυρώνοντας μεν τη συνέχιση της μοναστικής παρουσίας, αλλά παράλληλα εγείροντας ζητήματα για την ιδιοκτησία της περιουσίας της.
Η δικαστική απόφαση της 28ης Μαΐου 2025
Η επίμαχη απόφαση εκδόθηκε από το Εφετείο Ισμαηλίας (Τμήμα Τουρ Σινά) και αφορούσε διαφιλονικούμενες εκτάσεις γης στην επαρχία Νοτίου Σινά.
Σύμφωνα με τα αιγυπτιακά μέσα, το δικαστήριο έκρινε ότι οι μοναχοί της Ιεράς Μονής Αγίας Αικατερίνης έχουν δικαίωμα χρήσης του μοναστηριού και των θρησκευτικών-αρχαιολογικών χώρων της περιοχής της Αγίας Αικατερίνης, ενώ η ιδιοκτησία των χώρων αυτών ανήκει στο αιγυπτιακό κράτος ως δημόσια περιουσία. Η απόφαση στηρίζεται στο σκεπτικό ότι η μοναστική αδελφότητα ασκεί τα θρησκευτικά της καθήκοντα εκεί υπό την ηγεσία του εκάστοτε Μητροπολίτη Σινά (ο οποίος διορίζεται με προεδρικό διάταγμα από το 1974) και ότι οι χώροι της μονής αποτελούν αρχαιολογικά μνημεία υπό την εποπτεία του Ανώτατου Συμβουλίου Αρχαιοτήτων της Αιγύπτου.
Παράλληλα, το δικαστήριο αποφάνθηκε πως τα συμβόλαια μεταξύ της τοπικής διοίκησης της πόλης Σινά και της Μονής – που αφορούν συγκεκριμένα τεμάχια γης τα οποία χρησιμοποιούν οι μοναχοί – πρέπει να γίνουν σεβαστά, αποκλείοντας έτσι οποιαδήποτε αυθαίρετη παραβίαση ή κατάληψη των εκτάσεων αυτών. Με άλλα λόγια, αναγνωρίστηκε η ισχύς υφιστάμενων συμφωνιών παραχώρησης χρήσης γης υπέρ της μονής, ακόμα και σε περιπτώσεις όπου οι εκτάσεις αυτές είχαν χαρακτηριστεί φυσικά καταφύγια. Ωστόσο, για τις υπόλοιπες αμφισβητούμενες εκτάσεις το δικαστήριο έκρινε ότι πρόκειται για περιοχές εντός προστατευόμενων φυσικών καταφυγίων, που ανήκουν εξ ολοκλήρου στο δημόσιο και δεν μπορούν να μεταβιβαστούν ή να αποκτηθούν με χρησικτησία, δεδομένου ότι δεν υπάρχουν νόμιμοι τίτλοι ιδιοκτησίας.
Επί της ουσίας, λοιπόν, η δικαστική απόφαση κατοχυρώνει νομικά για πρώτη φορά το ιδιαίτερο καθεστώς της Μονής: οι μοναχοί δύνανται να συνεχίσουν απρόσκοπτα τη λατρευτική ζωή και χρήση των χώρων, αλλά η κυριότητα της γης – συμπεριλαμβανομένου του κύριου μοναστηριακού συγκροτήματος – αναγνωρίζεται στο αιγυπτιακό Δημόσιο.
Η λεπτομερής αυτή ρύθμιση θεωρείται κομβικής σημασίας. Από τη μία πλευρά, οι αιγυπτιακές αρχές επισημαίνουν ότι για πρώτη φορά ρυθμίζεται νομικά το καθεστώς της Μονής, επιβεβαιώνοντας την ιερότητα και την πνευματική της αξία εντός της αιγυπτιακής έννομης τάξης. Από την άλλη πλευρά, το γεγονός ότι η μονή δεν αναγνωρίζεται ως ιδιοκτήτρια της περιουσίας που κατείχε επί αιώνες προκάλεσε ανησυχίες πως η απόφαση συνιστά de facto δήμευση της μοναστηριακής περιουσίας. Πρακτικά, εάν εφαρμοζόταν κατά γράμμα το σκεπτικό αυτό, η Μονή Σινά θα περιερχόταν υπό τον πλήρη έλεγχο του αιγυπτιακού Δημοσίου – ένα σενάριο που μοναχοί και εκκλησιαστικοί παράγοντες θεώρησαν ότι απειλεί τη βιωσιμότητα και την αποστολή του ιστορικού μοναστηριού.
Αντιδράσεις στην Ελλάδα
Οι πρώτες πληροφορίες για τη δικαστική απόφαση – διατυπωμένες μάλιστα από ορισμένους ως «κλείσιμο» της Μονής και μετατροπή της σε μουσείο – προκάλεσαν θύελλα αντιδράσεων στην Ελλάδα.
Ο Αρχιεπίσκοπος Αθηνών και πάσης Ελλάδος Ιερώνυμος, σε οξύτατη δήλωσή του, έκανε λόγο για «βίαιη καταπάτηση θεμελιωδών δικαιωμάτων» και προειδοποίησε ότι ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία βιώνουν «μία ακόμη ιστορική άλωση».
«Δεν θέλω και δεν μπορώ να πιστέψω πως σήμερα ο Ελληνισμός και η Ορθοδοξία βιώνουν μία ακόμη ιστορική ‘άλωση’», τόνισε χαρακτηριστικά, προσθέτοντας πως «αυτό δεν μπορούμε να το επιτρέψουμε».
Ο προκαθήμενος της Εκκλησίας της Ελλάδος κάλεσε την ελληνική πολιτεία και τη διεθνή κοινότητα να παρέμβουν άμεσα, εκφράζοντας την αμέριστη συμπαράστασή του προς τον Αρχιεπίσκοπο Σινά Δαμιανό και την αδελφότητα της Μονής.
Σε ανάλογο πνεύμα, ο Μητροπολίτης Μεσσηνίας Χρυσόστομος προειδοποίησε ότι τυχόν εφαρμογή της απόφασης θα συνιστούσε «κατάπατηση των θρησκευτικών ελευθεριών, των ατομικών δικαιωμάτων και αμφισβήτηση της διαχρονικής ιστορίας της Μονής στον συγκεκριμένο τόπο». Υπενθύμισε μάλιστα τη θετική συμβολή της Μονής στην τοπική κοινωνία, σημειώνοντας ότι επί αιώνες η μοναστική κοινότητα συνυπάρχει αρμονικά με τις τοπικές φυλές Βεδουίνων, στηρίζοντας τους υλικά, χωρίς θρησκευτικές διακρίσεις .
Εκ μέρους της ίδιας της Μονής, ο Αρχιμανδρίτης Πορφύριος Φραγκάκος – εκπρόσωπος του μοναστηριού στην Αθήνα – εμφανίστηκε συγκρατημένος απέναντι στις καθησυχαστικές διαβεβαιώσεις που ακολούθησαν.
«Δεν είπε κανείς ότι χάνεται η Μονή ή φεύγουν οι μοναχοί», διευκρίνισε σχετικά, τονίζοντας όμως ότι «από τον 5ο αιώνα μέχρι σήμερα ουδέποτε διαλύθηκε η Μονή ώστε η περιουσία της να διασκορπιστεί. Ερχόμαστε λοιπόν στον 21ο αιώνα όπου Αδελφοί Μουσουλμάνοι λένε ‘αυτά που έχετε από τον 5ο αιώνα δεν ανήκουν σε εσάς, αλλά στο αιγυπτιακό κράτος’». Ο Αρχιμανδρίτης υπογράμμισε πως δεν πρόκειται για εκτεταμένες εύφορες εκτάσεις, «αλλά για το βασικό κτήριο της Μονής», σημειώνοντας με νόημα: «Βρείτε μου ένα σημείο στις ανακοινώσεις που να λέει ότι το κτήριο της Μονής ανήκει στους μοναχούς» .
Σύμφωνα με τον ίδιο, μάλιστα, η εξέλιξη αυτή ήρθε απρόσμενα και ανέτρεψε μια λύση που είχε δρομολογηθεί. Όπως αποκάλυψε, ήδη από τον Δεκέμβριο του 2024 η Μονή είχε καταλήξει, μετά από μακρές διαπραγματεύσεις, σε εξωδικαστικό συμβιβασμό με τις αιγυπτιακές αρχές. Η συμφωνία εκείνη – αποδεκτή κατ’ αρχήν και από τις δύο πλευρές – προέβλεπε ότι και οι 71 επίμαχες εκτάσεις θα περιέρχονταν και τυπικά στην κυριότητα της Μονής .
«Βαδίσαμε προς τις υπογραφές, ήμασταν έτοιμοι ανά πάσα στιγμή, και χωρίς καμία προειδοποίηση… εκδίδεται στις 28 Μαΐου μια δικαστική απόφαση τελείως κόντρα με τον εξωδικαστικό [συμβιβασμό]», ανέφερε χαρακτηριστικά ο αρχιμανδρίτης Πορφύριος. Πρόσθεσε δε ότι η πρόσφατη ανακοίνωση των αιγυπτιακών αρχών αναφέρεται μόνο σε «φιλοξενούμενους μοναχούς», γεγονός που – κατά την άποψη της Μονής – καταδεικνύει πως η αιγυπτιακή πλευρά αντιμετωπίζει πλέον τους Σιναΐτες μοναχούς ως ενοίκους σε κρατικό χώρο και όχι ως ιδιοκτήτες .
«Δεν θα έπρεπε να ειδοποιηθούμε εγκαίρως –εμείς και η Ελληνική Κυβέρνηση– ότι τελικά θα πάμε σε δικαστική απόφαση;» διερωτήθηκε, εκφράζοντας τη δυσαρέσκεια του για τον αιφνιδιασμό.
Οι εγχώριες αντιδράσεις δεν περιορίστηκαν στην Εκκλησία. Η υπόθεση προκάλεσε πολιτικές αναταράξεις, με εκπροσώπους όλου του φάσματος να τοποθετούνται. Ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς μίλησε για «διεθνή ανυποληψία» της κυβέρνησης μπροστά σε μια νέα «Άλωση», ενώ κόμματα της αντιπολίτευσης κατηγόρησαν την Αθήνα για καθυστέρηση και πλημμελή χειρισμό της κρίσης . Ακόμα και στελέχη της κυβερνώσας παράταξης έσπευσαν να ζητήσουν ενεργοποίηση όλων των διπλωματικών και διεθνών διαύλων για τη σωτηρία της Μονής (μεταξύ αυτών, οι Ντόρα Μπακογιάννη, Δημήτρης Αβραμόπουλος, Ευριπίδης Στυλιανίδης κ.ά.) . Είναι σαφές ότι το ζήτημα άγγιξε ευαίσθητες χορδές στην ελληνική κοινή γνώμη, καθώς η Μονή Σινά θεωρείται σημαντικότατο κομμάτι της ελληνικής και ορθόδοξης κληρονομιάς εκτός συνόρων.
Η αιγυπτιακή απάντηση και οι διπλωματικές επαφές
Καθώς η είδηση πήρε διεθνείς διαστάσεις, το ζήτημα μεταφέρθηκε ταχύτατα στο διπλωματικό επίπεδο. Η ελληνική κυβέρνηση ενεργοποιήθηκε άμεσα, επιδιώκοντας να αποσαφηνίσει την κατάσταση και να εξασφαλίσει διαβεβαιώσεις από το Κάιρο. Το απόγευμα της 29ης Μαΐου, ο Έλληνας υπουργός Εξωτερικών, Γιώργος Γεραπετρίτης, επικοινώνησε με τον Αιγύπτιο ομόλογό του Σαμέχ Σούκρι, υπογραμμίζοντας ότι «δεν υπάρχει κανένα περιθώριο απόκλισης» από την κοινή κατανόηση που είχαν πρόσφατα επιβεβαιώσει οι ηγέτες των δύο χωρών. Σύμφωνα με το ελληνικό ΥΠΕΞ, Αθήνα και Κάιρο είχαν εργαστεί συστηματικά το τελευταίο διάστημα για μια συμφωνία που θα διασφαλίζει τον ιερό ελληνορθόδοξο χαρακτήρα της περιοχής του Σινά . Η ξαφνική δικαστική εξέλιξη, λοιπόν, προκάλεσε εύλογη ανησυχία και κρίθηκε απαραίτητο να υπάρξουν εγγυήσεις ότι δεν θα ανατραπούν όσα είχαν συμφωνηθεί σε ανώτατο επίπεδο. Κυβερνητικές πηγές στην Αθήνα ανέφεραν ότι υπήρξε αρχικά αιφνιδιασμός από την απόφαση, δεδομένου ότι μόλις λίγες εβδομάδες νωρίτερα – στο πλαίσιο του Ανώτατου Συμβουλίου Συνεργασίας Ελλάδας-Αιγύπτου στην Αθήνα (7 Μαΐου 2025) – ο πρόεδρος Αλ-Σίσι είχε προσωπικά διαβεβαιώσει τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη πως επίκειται λύση που θα θωρακίσει το καθεστώς της Μονής .
Πράγματι, ο ίδιος ο Αιγύπτιος πρόεδρος, κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα, είχε χαρακτηρίσει τον δεσμό της Μονής Σινά με το αιγυπτιακό κράτος ως «ένα αιώνιο συμβόλαιο που κανείς δεν μπορεί να αγγίξει». Ο κος Μητσοτάκης, στο κοινό τους ανακοινωθέν, εξέφρασε τότε τις ευχαριστίες του για αυτή τη στάση. Με βάση αυτά τα δεδομένα, η ελληνική πλευρά ζήτησε επίσημες εξηγήσεις μόλις έγινε γνωστή η δικαστική ετυμηγορία.
Η Αίγυπτος επιχείρησε να διασκεδάσει αυτές τις ανησυχίες. Το βράδυ της 29ης Μαΐου, σε έκτακτες ανακοινώσεις, τόσο το υπουργείο Εξωτερικών όσο και η Προεδρία της Αιγύπτου διέψευσαν κατηγορηματικά ότι αλλάζει το καθεστώς της Μονής Αγίας Αικατερίνης. Ο εκπρόσωπος του αιγυπτιακού ΥΠΕΞ, απαντώντας σε ερώτημα του κρατικού πρακτορείου MENA, ξεκαθάρισε ότι «οι φήμες περί κατάσχεσης της Μονής και των εκτάσεών της είναι απολύτως ψευδείς» . Όπως διευκρίνισε, από την ανασκόπηση του πλήρους κειμένου της δικαστικής απόφασης προκύπτει ότι: (α)«δεν υπάρχει καμία απολύτως βλάβη ή κίνδυνος» για τη Μονή, τις συναφείς αρχαιολογικές δομές, τους ναούς και τα κοιμητήριά της – αντιθέτως, η απόφαση «αναγνωρίζει και κατοχυρώνει τον ιερό θρησκευτικό χαρακτήρα» του μοναστηριού · (β) η απόφαση «ενέκρινε τη συνέχιση της χρήσης» της Μονής και των θρησκευτικών και αρχαιολογικών χώρων από τους μοναχούς, λαμβάνοντας υπ’ όψιν την πνευματική σημασία του χώρου · και (γ) αναφέρεται στην ύπαρξη «ορισμένων απομακρυσμένων περιοχών εντός των φυσικών καταφυγίων, εντελώς μακριά από τη Μονή και ακατοίκητων, για τις οποίες δεν υπάρχουν έγγραφα ιδιοκτησίας – ως εκ τούτου, οι εκτάσεις αυτές θεωρούνται κρατική περιουσία» . Με αυτά τα σημεία, το Κάιρο ουσιαστικά επιχείρησε να καταδείξει ότι η δικαστική απόφαση δεν θίγει τα δικαιώματα της Μονής στα λειτουργικά της όρια, παρά μόνο επιβεβαιώνει το ιδιοκτησιακό καθεστώς εκτάσεων όπου δεν υπήρχαν νόμιμοι τίτλοι.
Στο ίδιο πνεύμα, η επίσημη ανακοίνωση της αιγυπτιακής Προεδρίας επαναβεβαίωσε «την πλήρη δέσμευση της να διατηρήσει το μοναδικό και ιερό θρησκευτικό καθεστώς της Μονής Αγίας Αικατερίνης και να διασφαλίσει ότι αυτό δεν παραβιάζεται». Επιπλέον, τονίστηκε ότι «η πρόσφατη δικαστική απόφαση εδραιώνει το καθεστώς αυτό» και ότι το δικαστικό πόρισμα «συνάδει με όσα επιβεβαίωσε ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας κατά την πρόσφατη επίσκεψή του στην Αθήνα, στις 7 Μαΐου». Η αιγυπτιακή ηγεσία, σε μια εμφανή προσπάθεια να αμβλύνει τις εντυπώσεις, υπογράμμισε επίσης «τη σημασία της διατήρησης των στενών και αδελφικών σχέσεων μεταξύ των δύο χωρών και της μη διατάραξής τους».
Οι διευκρινίσεις αυτές έγιναν δεκτές από την Αθήνα . Κυβερνητικοί αξιωματούχοι εξέφρασαν ικανοποίηση για το ‘νυχτερινό μπαράζ’ διαβεβαιώσεων της αιγυπτιακής πλευράς, επισημαίνοντας όμως ότι αναμένουν από το Κάιρο να τηρήσει έως τέλους τις δεσμεύσεις του. Κοινός τόπος αποτελεί η ανάγκη να ολοκληρωθεί και τυπικά η συμφωνία για την οριστική θωράκιση του καθεστώτος της Μονής. Όπως ανέφερε ο Έλληνας κυβερνητικός εκπρόσωπος Παύλος Μαρινάκης, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης προσδοκά την άμεση υπογραφή της σχετικής συμφωνίας, προκειμένου να κατοχυρωθεί έμπρακτα ο ελληνορθόδοξος χαρακτήρας του μοναστηριού στο Σινά . Ελληνικές διπλωματικές πηγές τόνιζαν δε ότι παρά τις διαβεβαιώσεις δεν παραβλέπεται το γεγονός πως υπήρξε ένας αρχικός αιφνιδιασμός – «ντροπιαστικός», όπως τον χαρακτήρισαν, «για όσους έσπευσαν να σηκώσουν το λάβαρο της επανάστασης χωρίς να έχουν διαβάσει την απόφαση».
Ιστορικό και νομικό καθεστώς της Μονής Σινά
Η Ιερά Μονή Αγίας Αικατερίνης του Θεοβάδιστου Όρους Σινά ιδρύθηκε τον 6ο αιώνα (περί τα 548–565 μ.Χ.) επί αυτοκράτορος Ιουστινιανού, γεγονός που την καθιστά το αρχαιότερο εν λειτουργίᾳ χριστιανικό μοναστήρι στον κόσμο. Βρίσκεται στους πρόποδες του Όρους Σινά, στο σημείο όπου –κατά την παράδοση– ο Θεός εμφανίστηκε στον Μωυσή (η τοποθεσία της Καιόμενης Βάτου). Η Μονή Σινά, λόγω της ιερότητας και της αρχαιολογικής της αξίας, ανέκαθεν απολάμβανε ιδιαίτερο καθεστώς προστασίας από τις εκάστοτε κοσμικές εξουσίες. Χαρακτηριστική είναι η παράδοση περί του «Χάρτη του Μωάμεθ» (Ashtiname) – ενός εγγράφου που αποδίδεται στον Προφήτη Μωάμεθ και φέρεται να εγγυάται την ασφάλεια και τα δικαιώματα των μοναχών του Σινά, απαλλάσσοντάς τους από φόρους και θρησκευτικές διώξεις. Είτε ο θρύλος αυτός ανταποκρίνεται σε πραγματικό γεγονός είτε όχι, είναι γεγονός ότι καθ’ όλη τη διάρκεια της Ισλαμικής περιόδου οι μοναχοί του Σινά συνήθως έχαιραν σεβασμού από τις τοπικές φυλές και τις αρχές. Οι εκάστοτε σουλτάνοι, χαλίφες και ηγεμόνες της περιοχής παραχωρούσαν φιρμάνια και προστατευτικά διατάγματα στη Μονή, αναγνωρίζοντας τον ξεχωριστό χαρακτήρα της ως τόπου προσευχής και προσκυνήματος.
Στα νεότερα χρόνια, μετά την ίδρυση του σύγχρονου αιγυπτιακού κράτους, το νομικό στάτους της Μονής συνέχισε να είναι ιδιαίτερο αλλά όχι πάντα ξεκάθαρο. Η Μονή Σινά διοικητικά δεν ανήκει στη δικαιοδοσία του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας (της Ορθόδοξης Εκκλησίας της Αιγύπτου), αλλά αποτελεί αυτόνομη εκκλησιαστική οντότητα υπαγόμενη στον Ορθόδοξο Πατριάρχη Ιεροσολύμων, με επικεφαλής τον Αρχιεπίσκοπο Σινά, Φαράν και Ραϊθώ (ο οποίος ταυτόχρονα είναι και ηγούμενος της Μονής). Η ιδιότυπη αυτή αυτοδιοίκηση, αναγνωρισμένη και από τους υπόλοιπους Ορθόδοξους προκαθημένους, καθιστά τη Μονή Αγίας Αικατερίνης κάτι ανάλογο με το Άγιον Όρος ως προς το εκκλησιαστικό καθεστώς της. Από την άλλη πλευρά, το έδαφος επί του οποίου βρίσκεται η Μονή είναι κυρίαρχο έδαφος της Αιγύπτου. Μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών (1967), η χερσόνησος του Σινά τελούσε υπό ισραηλινή κατοχή έως ότου επανέλθει στην Αίγυπτο το 1982, βάσει των συμφωνιών ειρήνης. Κατά την ενδιάμεση αυτή περίοδο, οι μοναχοί συνεργάστηκαν και με τις ισραηλινές αρχές προκειμένου να προστατευθούν οι αρχαιότητες και τα κειμήλια της Μονής. Το 1979, η UNESCO ανακήρυξε την ευρύτερη περιοχή του Σινά ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς (για τη φυσική και πολιτιστική της αξία), ενώ η Αιγυπτιακή Πολιτεία εξέδωσε διατάγματα που αναγνώριζαν τη Μονή ως ζώνη ιδιαίτερης αρχαιολογικής σημασίας.
Παρά τις γενικές αυτές διασφαλίσεις, η ιδιοκτησιακή κατάσταση πολλών εκτάσεων παρέμενε επί δεκαετίες ρευστή. Η Μονή κατείχε ιστορικά μεγάλες εκτάσεις γης πέρα από το κύριο τείχος της – συμπεριλαμβανομένων παρεκκλησίων, κελιών ερημιτών, κήπων και βοηθητικών χώρων – χωρίς όμως σύγχρονους τίτλους ιδιοκτησίας αναγνωρισμένους από το αιγυπτιακό κτηματολόγιο. Αυτό άνοιξε το πεδίο για νομικές αμφισβητήσεις. Όπως σημειώνουν έγκυρες πηγές, σειρά δικαστικών προσφυγών είχαν ξεκινήσει ήδη από τις αρχές της δεκαετίας του 2010, ιδιαίτερα κατά την περίοδο της βραχύβιας κυβέρνησης των «Αδελφών Μουσουλμάνων» στην Αίγυπτο (2012–2013) . Ακραίοι ισλαμιστικοί κύκλοι τότε φέρονται να αξίωσαν την υπαγωγή της μοναστηριακής περιουσίας στο κράτος, θεωρώντας ότι η Μονή δεν διέθετε νόμιμους τίτλους. Παρότι το καθεστώς Σίσι που ακολούθησε έθεσε εκτός νόμου τη Μουσουλμανική Αδελφότητα, οι δικαστικές διαδικασίες φαίνεται ότι συνέχισαν τον δρόμο τους στα αιγυπτιακά δικαστήρια. Πριν τη φετινή απόφαση, υπήρξαν φήμες και τοπικά δημοσιεύματα περί σχεδίων «τουριστικής αξιοποίησης» της περιοχής του Σινά, με μετατροπή της Μονής σε μουσείο και ανάπτυξη των πέριξ εγκαταστάσεων . Τίποτε από αυτά δεν είχε επιβεβαιωθεί επίσημα, ωστόσο το θέμα παρέμενε ένα υφέρπον ζήτημα στις ελληνοαιγυπτιακές σχέσεις, με διακριτικούς χειρισμούς στο παρασκήνιο.
Χαρακτηριστικό είναι ότι τον Αύγουστο του 2020 η Αιγυπτιακή κυβέρνηση είχε δημιουργήσει την «Πόλη της Αγίας Αικατερίνης» (Saint Catherine City) ως διοικητική οντότητα, ανακοινώνοντας παράλληλα σχέδια ανάπλασης και ανάπτυξης οικοτουρισμού στην περιοχή του Σινά. Η Μονή εξέφρασε τότε επιφυλάξεις, φοβούμενη ότι η υπέρμετρη τουριστική εκμετάλλευση θα διατάρασσε την ιερότητα του χώρου. Το ζήτημα τελικώς αντιμετωπίστηκε μέσω διαλόγου, με το κράτος να διαβεβαιώνει ότι θα σεβαστεί πλήρως τον χαρακτήρα του τόπου. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο εντάσσεται και η διαπραγμάτευση για μια συνολική διμερή συμφωνία προστασίας: Αθήνα και Κάιρο, αναγνωρίζοντας την ιστορική σημασία της Μονής για αμφότερες τις χώρες, εργάζονταν εδώ και καιρό προς μια λύση που θα αποσαφήνιζε οριστικά το καθεστώς της. Η συμφωνία αυτή – όπως ανέφεραν Έλληνες αξιωματούχοι – είχε ουσιαστικά ολοκληρωθεί στις λεπτομέρειές της, πριν ανατραπεί αιφνιδιαστικά από την πρόσφατη δικαστική απόφαση.
Σημασία της Μονής για την Ορθοδοξία και τις ελληνοαιγυπτιακές σχέσεις
Η Μονή Αγίας Αικατερίνης Σινά αποτελεί έναν πολύτιμο θησαυρό της παγκόσμιας πολιτιστικής και θρησκευτικής κληρονομιάς. Στους χώρους της φυλάσσονται ανεκτίμητα κειμήλια της Ορθοδοξίας: η βιβλιοθήκη της μονής περιλαμβάνει τη δεύτερη σημαντικότερη συλλογή χειρογράφων παγκοσμίως (μετά το Βατικανό), ενώ η συλλογή βυζαντινών εικόνων της – με εμβληματικό παράδειγμα την εικόνα του Παντοκράτορα του Σινά του 6ου αι. – είναι μοναδική . Το μοναστήρι, πέρα από ενεργό τόπο λατρείας, λειτουργεί και ως ζωντανό μουσείο της χριστιανικής παράδοσης στην Ανατολή. Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, το «Θεοβάδιστο Όρος» έχει ξεχωριστή σημασία, καθώς συνδέει τη χριστιανική πίστη με τη βιβλική ιστορία της Παλαιάς Διαθήκης. Κάθε χρόνο προσκυνητές από όλον τον κόσμο – συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας και των σλαβικών χωρών – ταξιδεύουν στο Σινά για να ανάψουν ένα κερί στη Μονή και να ανέβουν στην κορυφή του όρους όπου ο Μωυσής παρέλαβε, κατά την παράδοση, τις Δέκα Εντολές.
Ταυτόχρονα, η Μονή Σινά λειτουργεί ιστορικά ως γέφυρα φιλίας μεταξύ Ελλήνων και Αιγυπτίων. Από την εποχή του Μωάμεθ και των πρώτων χαλίφηδων μέχρι το σύγχρονο αιγυπτιακό κράτος, η παρουσία των Ελλήνων μοναχών στην καρδιά του Σινά συμβολίζει τη δυνατότητα ειρηνικής συνύπαρξης του Ισλάμ με τον Χριστιανισμό. H ελληνική κυβέρνηση παρακολουθεί ανέκαθεν στενά τα ζητήματα της Μονής, θεωρώντας τη μέρος της εθνικής κληρονομιάς που βρίσκεται εκτός συνόρων. Αντίστοιχα, η Αίγυπτος υπερηφανεύεται ότι φιλοξενεί στο έδαφός της έναν τόσο σημαντικό ορθόδοξο και ιστορικό θεσμό. Δεν είναι τυχαίο ότι κάθε φορά που Έλληνες ηγέτες επισκέπτονται επισήμως την Αίγυπτο (ή το αντίστροφο), η Μονή Αγίας Αικατερίνης αναφέρεται στις διμερείς συνομιλίες ως παράδειγμα των «αδελφικών» σχέσεων των δύο λαών . Ο ίδιος ο πρόεδρος αλ Σίσι έχει χαρακτηρίσει την προστασία του ελληνορθόδοξου χαρακτήρα της Μονής προσωπική του δέσμευση, ενώ η υπόσχεση για την επίτευξη μιας ρητής συμφωνίας που θα εγγυάται το status quo της μονής δόθηκε δημοσίως στο ανώτατο επίπεδο.
Η υπόθεση της Μονής Αγίας Αικατερίνης παραμένει στο προσκήνιο, καθώς συνεχίζονται οι διπλωματικές και διοικητικές διεργασίες για τη ρύθμιση του καθεστώτος της. Εν αναμονή των επόμενων εξελίξεων, το ενδιαφέρον παραμένει στραμμένο στις ενέργειες των εμπλεκόμενων πλευρών και στις όποιες αποφάσεις ακολουθήσουν, τόσο σε επίπεδο κυβερνήσεων όσο και στο πλαίσιο της εκκλησιαστικής παρουσίας στο Σινά.
Ο Ντόναλντ Τραμπ φέρεται να εξέφρασε στον πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας των ΗΠΑ (Fed), Τζερόμ Πάουελ, κατά τη συνάντησή τους στις 29 Μαΐου στον Λευκό Οίκο, τη διαφωνία του με τη στάση της Fed να μην μειώσει τα επιτόκια. Ο Πάουελ, από την πλευρά του, τόνισε ότι οι αποφάσεις σχετικά με τα επιτόκια θα εξακολουθήσουν να βασίζονται σε οικονομικά δεδομένα και όχι σε πολιτικές επιρροές.
Σύμφωνα με σύντομη ανακοίνωση της Fed, ο Πάουελ απέφυγε να αναφερθεί στις προσδοκίες του για τον χρόνο ή το ρυθμό των μελλοντικών μειώσεων, σημειώνοντας πως κάθε απόφαση πολιτικής θα βασιστεί «αποκλειστικά στις εισερχόμενες οικονομικές πληροφορίες και στο τι σημαίνουν αυτές για τις προοπτικές της οικονομίας». Όπως αναφερόταν, ο πρόεδρος της Fed υπογράμμισε ότι ο ίδιος και οι συνάδελφοί του στην Επιτροπή Ανοικτής Αγοράς (Federal Open Market Committee – FOMC) θα διαμορφώσουν τη νομισματική πολιτική, όπως ορίζει ο νόμος, με στόχο τη μέγιστη απασχόληση και τη σταθερότητα των τιμών, και ότι οι σχετικές αποφάσεις θα βασίζονται αποκλειστικά σε προσεκτική, αντικειμενική και αποπολιτικοποιημένη ανάλυση.
Το βασικό επιτόκιο της Fed διαμορφώνεται σήμερα στο εύρος 4,25% – 4,5%.
Η συνάντηση, η οποία πραγματοποιήθηκε κατόπιν αιτήματος του Τραμπ, ήρθε σε μια περίοδο αυξανόμενης πίεσης από την πλευρά του προέδρου για χαλάρωση της νομισματικής πολιτικής. Ο Τραμπ έχει επανειλημμένα δηλώσει ότι τα επιτόκια παραμένουν υπερβολικά υψηλά, δεδομένης της σημαντικής αποκλιμάκωσης του πληθωρισμού, και έχει καλέσει την Fed να προχωρήσει σε περαιτέρω μειώσεις — μια κίνηση που, όπως έχει υποστηρίξει, θα ενίσχυε την ανταγωνιστικότητα της αμερικανικής οικονομίας, ιδίως απέναντι σε χώρες όπως η Κίνα.
Η εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου, Καρολάιν Λέβιτ, δήλωσε μετά τη συνάντηση ότι ο πρόεδρος θεωρεί πως ο Πάουελ διαπράττει σφάλμα μη μειώνοντας τα επιτόκια, κάτι που, σύμφωνα με την ίδια, θέτει τις ΗΠΑ σε μειονεκτική θέση έναντι της Κίνας και άλλων χωρών. Πρόσθεσε ότι ο Τραμπ έχει εκφραστεί «πολύ έντονα» σχετικά με το ζήτημα, τόσο δημοσίως όσο και σε ιδιωτικές συζητήσεις.
Η Λέβιτ επιβεβαίωσε επίσης ότι ο πρόεδρος δεν συζήτησε το ενδεχόμενο αποπομπής του Πάουελ ή αντικατάστασής του πριν από τη λήξη της θητείας του τον Μάιο του 2026. Κυκλοφορούν φήμες σχετικά με το ποιος ενδέχεται να τον διαδεχθεί, με τον υπουργό Οικονομικών, Σκοτ Μπέσεντ, να αφήνει πρόσφατα να εννοηθεί ότι ο Λευκός Οίκος ενδέχεται να ξεκινήσει τη σχετική διαδικασία το φθινόπωρο. Ο Μπέσεντ φέρεται να πρότεινε ακόμη και το ενδεχόμενο διορισμού ενός «σκιώδους προέδρου της Fed» για να διαμορφώσει τις προσδοκίες των αγορών κατά τη μεταβατική περίοδο, αν και υποστήριξε επίσης πως ο Πάουελ πρέπει να ολοκληρώσει τη θητεία του.
Η συνάντηση της Πέμπτης αποτέλεσε την πρώτη επίσημη κατ’ ιδίαν επαφή μεταξύ Τραμπ και Πάουελ κατά τη δεύτερη προεδρική θητεία του πρώτου. Αν και τέτοιες επαφές είναι σπάνιες λόγω της ανεξαρτησίας που απολαμβάνει η Fed, δεν είναι άνευ προηγουμένου: κατά την πρώτη του θητεία, ο Τραμπ είχε φιλοξενήσει τον Πάουελ σε γεύμα εργασίας.
Από την έναρξη της δεύτερης θητείας του, ο Τραμπ έχει εντείνει την κριτική του προς τις αποφάσεις της Fed. Σε ανάρτησή του στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης στις 21 Απριλίου, είχε χαρακτηρίσει τον Πάουελ ως «Mr. Too Late» («κύριο Πάντα Αργοπορημένο») και τον κατηγόρησε ότι επιβραδύνει την οικονομία με την απροθυμία του να μειώσει τα επιτόκια. Λίγες ημέρες νωρίτερα είχε δηλώσει ότι η απομάκρυνσή του από τη θέση θα μπορούσε να έρθει αρκετά σύντομα, αφήνοντας να εννοηθεί πως θα μπορούσε να τον αποπέμψει άμεσα. Στις 22 Απριλίου, ωστόσο, ανασκεύασε, δηλώνοντας ότι δεν έχει πρόθεση να τον απολύσει, αν και επανέλαβε το αίτημά του για μείωση των επιτοκίων. Όπως ανέφερε κατά τη διάρκεια τελετής στο Οβάλ Γραφείο, «αυτή είναι η ιδανική στιγμή για να μειωθούν τα επιτόκια» και εξέφρασε την επιθυμία του να δει τον Πάουελ να δρα με μεγαλύτερη αποφασιστικότητα.
Οι πιέσεις του Τραμπ προς την Fed για μείωση των επιτοκίων εντείνονται καθώς ο πληθωρισμός έχει υποχωρήσει σημαντικά από τα πρόσφατα υψηλά επίπεδα.
Ο δείκτης τιμών καταναλωτή αυξήθηκε κατά 2,3% σε ετήσια βάση τον Απρίλιο, σύμφωνα με το Γραφείο Στατιστικής Εργασίας, καταγράφοντας το χαμηλότερο ποσοστό από τις αρχές του 2021. Πτώση σημειώθηκε και στις τιμές παραγωγού, με τον δείκτη τιμών παραγωγού (Producer Price Index – PPI) να υποχωρεί στο 2,4% τον ίδιο μήνα — το μεγαλύτερο ποσοστό πτώσης από την περίοδο της πανδημίας.
Παρά τις εξελίξεις αυτές, τα στελέχη της Fed εμφανίζονται επιφυλακτικά. Τα πρακτικά της πρόσφατης συνεδρίασης της Επιτροπής Ανοικτής Αγοράς καταγράφουν αυξανόμενες ανησυχίες τόσο για ενδεχόμενη άνοδο του πληθωρισμού όσο και για σημάδια επιβράδυνσης στην αγορά εργασίας. Οι οικονομολόγοι της Fed έχουν αναθεωρήσει προς τα κάτω τις προβλέψεις για την οικονομική ανάπτυξη τα έτη 2025 και 2026, επικαλούμενοι αβεβαιότητες στο εμπόριο και πιθανές προκλήσεις στο οικονομικό περιβάλλον. Στα πρακτικά αναφέρεται ότι «οι κίνδυνοι για την πραγματική οικονομική δραστηριότητα θεωρούνταν πλέον καθοδικοί» και ότι το προσωπικό της Fed θεωρεί πλέον την πιθανότητα ύφεσης σχεδόν εξίσου πιθανή με το βασικό σενάριο προβλέψεων.
Οι αγορές παραγώγων αναμένουν η Fed να διατηρήσει τα επιτόκια αμετάβλητα έως τον Ιούνιο και να ξεκινήσει μειώσεις τον Σεπτέμβριο. Οι μεταβολές στο βασικό επιτόκιο της Fed επηρεάζουν ευρύτερα την οικονομία, επανακαθορίζοντας το κόστος δανεισμού για στεγαστικά δάνεια, δάνεια αυτοκινήτων και επιχειρηματική χρηματοδότηση.
Αβεβαιότητα επικρατεί αναφορικά με την ανανέωση της συμφωνίας ΗΠΑ-Γροιλανδίας για τα ορυκτά, ενώ Γροιλανδή αξιωματούχος άφησε ανοιχτό το ενδεχόμενο η χώρα να στραφεί στην Κίνα, εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ευρώπη δεν επιταχύνουν τις επενδυτικές τους κινήσεις.
Η υπουργός Ορυκτών Πόρων της Γροιλανδίας, Νάγια Ναθανίελσεν, υπαινίχθηκε αυτή την προοπτική σε συνέντευξή της στους Financial Times, που δημοσιεύθηκε στις 27 Μαΐου. Σύμφωνα με την ίδια, η κυβέρνηση της τετρακομματικής συμμαχίας που εξελέγη τον Μάρτιο επιδιώκει την ανάπτυξη και διαφοροποίηση της επιχειρηματικής δραστηριότητας της χώρας, κάτι που, όπως σημείωσε, προϋποθέτει εξωτερικές επενδύσεις.
Απαντώντας σε ερώτηση σχετικά με την Κίνα, φέρεται να ανέφερε ότι η Γροιλανδία επιθυμεί συνεργασία με Ευρωπαίους και Αμερικανούς εταίρους, προσθέτοντας ωστόσο πως, αν αυτοί δεν ανταποκριθούν, τότε η χώρα θα πρέπει να αναζητήσει εναλλακτικές λύσεις.
Ούτε το υπουργείο της Ναθανίελσεν ούτε το υπουργείο Εξωτερικών της Δανίας απάντησαν σε σχετικό αίτημα σχολιασμού από την Epoch Times μέχρι τη δημοσίευση του άρθρου. Η Γροιλανδία διαθέτει σημαντικά αποθέματα ψευδαργύρου, χρυσού, χαλκού και άλλων ορυκτών, συμπεριλαμβανομένων περίπου 1,5 εκατομμυρίου τόνων σπάνιων γαιών.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ είχε επικαλεστεί αυτά τα κρίσιμα ορυκτά ως έναν από τους λόγους για το ενδιαφέρον του να αποκτήσει την περιοχή.
Η Κίνα, που έχει κυρίαρχο ρόλο στην εξόρυξη και επεξεργασία σπάνιων γαιών παγκοσμίως, έχει επίσης επιδιώξει την ανάπτυξη των σχετικών κοιτασμάτων της Γροιλανδίας.
Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης Μπάιντεν, οι ΗΠΑ είχαν παρέμβει προτρύνοντας εταιρεία που εμπλέκεται στο έργο Tanbreez σπάνιων γαιών να μην πουλήσει σε αγοραστή με δεσμούς με την Κίνα.
Κοντά στο Tanbreez, ένα άλλο έργο εξόρυξης ουρανίου και σπάνιων γαιών με κινεζικές επενδύσεις από την Shenghe Holdings ανεστάλη το 2021, όταν η κυβέρνηση της Γροιλανδίας απαγόρευσε την εξόρυξη ουρανίου — απόφαση στην οποία συμμετείχε και η ίδια η Ναθανίελσεν.
Τον Μάρτιο, ο διευθύνων σύμβουλος της Τράπεζας της Γροιλανδίας είχε δηλώσει στο Bloomberg ότι η Ευρωπαϊκή Ένωση ή οι ΗΠΑ θα πρέπει να εγγυηθούν την αγορά κρίσιμων ορυκτών από τη χώρα.
Τον ίδιο μήνα, το κινεζικό κρατικό πρακτορείο ειδήσεων είχε μεταδώσει ότι ο νέος υπουργός Εξωτερικών της Γροιλανδίας εξέφρασε ενδιαφέρον για ενίσχυση της συνεργασίας με την Κίνα.
Τον Απρίλιο, η Γροιλανδία και το Πεκίνο συμφώνησαν στην απλοποίηση των διαδικασιών για τις εξαγωγές γροιλανδικού ψαριού προς την Κίνα.
Κοντά στη λήξη της η συμφωνία για τα ορυκτά
Στη συνέντευξή της στους Financial Times, η Ναθανίελσεν εξέφρασε ανησυχία για την επικείμενη λήξη ενός μνημονίου συνεννόησης μεταξύ ΗΠΑ και Γροιλανδίας, που είχε υπογραφεί κατά την πρώτη προεδρική θητεία του Ντόναλντ Τραμπ και αφορούσε τα ορυκτά της χώρας.
Ερωτηθείς για την προοπτική ανανέωσης της συμφωνίας, εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ δήλωσε στην Epoch Times μέσω μηνύματος ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι δεν ήταν σε θέση να την επιβεβαιώσει.
Ο εκπρόσωπος ανέφερε επίσης ότι ο πρόεδρος Τραμπ είχε ξεκαθαρίσει πως η στρατηγική θέση και η ασφάλεια της Γροιλανδίας έχουν σημασία για τις Ηνωμένες Πολιτείες, καθώς Κίνα και Ρωσία επιδιώκουν να πραγματοποιήσουν σημαντικές επενδύσεις στην Αρκτική.
Σύμφωνα με την ίδια πηγή, ο πρόεδρος είναι δεσμευμένος όχι μόνο στην προάσπιση των συμφερόντων των ΗΠΑ στην Αρκτική, αλλά και στη συνεργασία με τη Γροιλανδία για την εξασφάλιση κοινής ευημερίας. Ο εκπρόσωπος κατέληξε δηλώνοντας ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες υποστηρίζουν σθεναρά το δικαίωμα των Γροιλανδών να καθορίζουν το μέλλον τους.
Η μεταβαλλόμενη στάση της Γροιλανδίας
Ενστάσεις για τις δηλώσεις της Ναθανίελσεν διατύπωσε επιχειρηματίας της Γροιλανδίας που εμπλέκεται στην προσπάθεια προσέλκυσης επενδύσεων της Δύσης στον τομέα των σπάνιων γαιών. Μιλώντας στην Epoch Times υπό τον όρο της ανωνυμίας, φοβούμενος αντίποινα, υποστήριξε ότι κατανοεί τη δυσαρέσκεια για την καθυστέρηση στις επενδύσεις, αλλά τη συνδέει με την αστάθεια που, όπως εκτιμά, επιδεικνύει η κυβέρνηση.
Κατά τον ίδιο, οι δηλώσεις της υπουργού συνάδουν με τη «μεταβαλλόμενη» πορεία τόσο της σημερινής τετρακομματικής κυβέρνησης όσο και της προηγούμενης.
Η προηγούμενη κυβέρνηση, υπό την ηγεσία του Μούτε Εγκέδε και του δημοκρατικού σοσιαλιστικού κόμματος Inuit Ataqatigiit, είχε αναστείλει το 2021 την έγκριση νέων ερευνών για πετρέλαιο και φυσικό αέριο και είχε αφαιρέσει άδεια εξόρυξης σιδήρου από κινεζική εταιρεία, ενώ είχε προχωρήσει και στην προαναφερθείσα απαγόρευση της εξόρυξης ουρανίου.
Παρότι η Γροιλανδία έχει μακρά ιστορία στην εξορυκτική δραστηριότητα, αυτή είχε περιοριστεί τα τελευταία χρόνια. Ωστόσο, η κατάσταση φαίνεται να αλλάζει.
Στις αρχές του Μαΐου, η κυβέρνηση χορήγησε 30ετή άδεια σε δανογαλλική εταιρεία για εξόρυξη ανορθοσίτη — πετρώματος με εφαρμογές στην παραγωγή υαλοβάμβακα και προοπτική αξιοποίησης στην παραγωγή αλουμινίου.
Λίγες εβδομάδες νωρίτερα, ο Ντρου Χορν, πρώην αξιωματούχος της πρώτης κυβέρνησης Τραμπ και ειδικός στα κρίσιμα ορυκτά, ηγήθηκε ιδιωτικής αποστολής επιχειρηματιών στη Γροιλανδία. Στην αποστολή συμμετείχαν στελέχη των εταιρειών Refracture, Critical Metals Corp, Cogency Power και American Renewable Metals.
Το Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη υποδέχτηκε με μεγάλη επιτυχία τη νέα περιοδική έκθεση Biennale Εικαστικού Κοσμήματος με τίτλο «Πύλες Μετάβασης», η οποία εγκαινιάστηκε επίσημα από την υπουργό Πολιτισμού, κυρία Λίνα Μενδώνη. Η έκθεση αποτελεί μία από τις σημαντικότερες πολιτιστικές διοργανώσεις στον χώρο της σύγχρονης τέχνης του κοσμήματος, φιλοξενώντας έργα 100 καλλιτεχνών από 20 χώρες σε όλο τον κόσμο.
Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη με συνεργάτες του Μουσείου / Studio Panoulis
Καλλιτέχνες που συμμετέχουν στην έκθεση, με την Ιωάννα Λαλαούνη και τον Πέτρο Καλπαδίκη / Studio Panoulis
Η έκθεση «Πύλες Μετάβασης» διερευνά το σύμβολο της πύλης ως σημείο περάσματος, αλλαγής και νέας αρχής, τόσο σε προσωπικό όσο και σε συλλογικό επίπεδο. Οι καλλιτέχνες που συμμετέχουν έχουν δημιουργήσει έργα που αποτυπώνουν με πρωτότυπο και συχνά πρωτοποριακό τρόπο την έννοια της μετάβασης — από τις γεωγραφικές και πολιτισμικές ανταλλαγές, μέχρι τις ψυχολογικές και κοινωνικές μεταμορφώσεις.
Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και η Ιωάννα Λαλαούνη / Studio Panoulis
Η επιλογή του θέματος αντανακλά τις προκλήσεις της εποχής μας, όπου οι αλλαγές και οι μεταβάσεις είναι διαρκείς και πολυδιάστατες. Μέσα από το εικαστικό κόσμημα, ένα μέσο έκφρασης που συνδυάζει παράδοση, τεχνική και καινοτομία, η έκθεση ανοίγει μια γέφυρα ανάμεσα σε διαφορετικούς πολιτισμούς και ιστορίες, προωθώντας τον διάλογο και την κατανόηση.
Συνολικά, 100 καλλιτέχνες από 20 χώρες παρουσιάζουν μια ευρεία γκάμα έργων που καλύπτουν διαφορετικές τεχνικές και υλικά. Από παραδοσιακά κοσμήματα που ανανεώνονται μέσα από σύγχρονα στοιχεία, μέχρι πρωτότυπες δημιουργίες που ξεφεύγουν από τα στερεότυπα του κοσμήματος, η έκθεση αναδεικνύει την τεχνική δεξιοτεχνία και τη δημιουργική φαντασία των συμμετεχόντων.
Η Αντωνία Καρρά και η Μαρία Λαλαούνη / Studio Panoulis
Τα έργα δεν είναι απλά διακοσμητικά αντικείμενα, αλλά φορείς νοημάτων και αφηγήσεων που καλούν τον θεατή να αναλογιστεί το πέρασμα από το παρελθόν στο μέλλον, τις αλλαγές στην ταυτότητα και την κοινωνία, αλλά και τη δύναμη της τέχνης να συνδέει ανθρώπους και πολιτισμούς.
Τα εγκαίνια της έκθεσης πραγματοποιήθηκαν με μια λαμπρή εκδήλωση, στην οποία παρευρέθησαν σημαντικές προσωπικότητες από τον χώρο της πολιτικής, του πολιτισμού και της τέχνης. Μεταξύ των παρευρισκομένων ήταν ο πρόεδρος της ΠΟΒΑΚΩ, κύριος Πέτρος Καλπακίδης, η βουλευτής Ευρυτανίας κυρία Θωμαΐς Οικονόμου, η γνωστή συλλέκτρια τέχνης Ειρήνη Νταϊφά, ο δημοσιογράφος Σταύρος Θεοδωράκης, καθώς και μέλη της οικογένειας Λαλαούνη, μεταξύ των οποίων η Ιωάννα Λαλαούνη.
Κωστάντζα Σμπώκου Κωνσταντακοπούλου, Λαούρα Λαλαούνη Μακροπούλου, Αικατερίνη Λαλαούνη / Studio PanoulisΗ υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη στο βήμα / Studio Panoulis
Η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, στην ομιλία της, τόνισε τη σημασία της στήριξης των καλλιτεχνών και του σύγχρονου εικαστικού κοσμήματος ως μέσου που εκφράζει και καταγράφει την εποχή μας. Υπογράμμισε επίσης τη συμβολή του Μουσείου Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη στην προώθηση της τέχνης αυτής σε διεθνές επίπεδο, ενισχύοντας τον πολιτιστικό διάλογο και τη δημιουργικότητα.
Η έκθεση «Πύλες Μετάβασης» αποτελεί μια σημαντική πρωτοβουλία που προάγει τη σύγχρονη τέχνη του κοσμήματος, προσελκύοντας το ενδιαφέρον τόσο των ειδικών όσο και του ευρύτερου κοινού. Το Μουσείο Κοσμήματος Ηλία Λαλαούνη επιβεβαιώνει για ακόμη μια φορά τη θέση του ως κορυφαίος πολιτιστικός φορέας, που συνδυάζει την παράδοση με τη σύγχρονη δημιουργία και την παγκόσμια προοπτική.
Η Αλεξάνδρα Αθανασιάδη, η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη και ο Βύρωνας / Studio Panoulis
Η έκθεση θα παραμείνει ανοιχτή για αρκετούς μήνες, προσφέροντας στους επισκέπτες την ευκαιρία να εξερευνήσουν τα έργα και να συμμετάσχουν σε παράλληλες δράσεις και εκδηλώσεις που θα αναδεικνύουν περαιτέρω την τέχνη του κοσμήματος και τη δυναμική της σύγχρονης πολιτιστικής δημιουργίας.
Για πληροφορίες και κρατήσεις μπορείτε να επικοινωνείτε τηλεφωνικά στα 210 9221044 και 210 9239709 και ηλεκτρονικά στο educational@lalaounis-jewelrymuseum.gr
Ομοσπονδιακό εφετείο των ΗΠΑ ανέστειλε προσωρινά απόφαση κατώτερου δικαστηρίου που ακύρωνε τους δασμούς που είχε επιβάλει ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ σε πολλές χώρες, αντιστρέφοντας την απόφαση που είχε εκδοθεί μόλις μία ημέρα νωρίτερα.
Συγκεκριμένα, το Εφετείο των ΗΠΑ για την Ομοσπονδιακή Περιφέρεια ενέκρινε το αίτημα της ομοσπονδιακής κυβέρνησης για άμεση διοικητική αναστολή της απόφασης του Ομοσπονδιακού Δικαστηρίου Διεθνούς Εμπορίου της Τετάρτης, «καθώς το δικαστήριο εξετάζει τα σχετικά δικόγραφα».
Το Εφετείο ζήτησε από τους ενάγοντες και τους εναγομένους να ενημερώσουν άμεσα το δικαστήριο για οποιαδήποτε ενέργεια του Δικαστηρίου Διεθνούς Εμπορίου σχετικά με τις εκκρεμείς αιτήσεις αναστολής που έχει υποβάλει η κυβέρνηση των ΗΠΑ. Νωρίτερα την ίδια ημέρα, η κυβέρνηση Τραμπ είχε αναφέρει σε δικόγραφο προς το Εφετείο ότι, αν δεν υπάρξει άμεση ενέργεια για την αναστολή της πρωτοβάθμιας απόφασης, θα προσφύγει επειγόντως στο Ανώτατο Δικαστήριο, το συντομότερο την Παρασκευή.
Η αρχική απόφαση εκδόθηκε την Τετάρτη από τριμελές δικαστικό σώμα του Δικαστηρίου Διεθνούς Εμπορίου, το οποίο έκρινε ότι ο Τραμπ υπερέβη τις εξουσίες του επιβάλλοντας εκτεταμένους δασμούς βάσει νομοθεσίας περί έκτακτης ανάγκης, δικαιώνοντας τους ενάγοντες στην αγωγή κατά της κυβέρνησης.
Η απόφαση του δικαστηρίου ανέφερε ότι οι «παγκόσμιες και ανταποδοτικές εντολές επιβολής δασμών υπερβαίνουν οποιαδήποτε εξουσιοδότηση έχει παρασχεθεί στον πρόεδρο από τον International Emergency Economic Powers Act (IEEPA)», δηλαδή τον Νόμο περί Διεθνών Οικονομικών Εξουσιών Έκτακτης Ανάγκης του 1977. Το Δικαστήριο Διεθνούς Εμπορίου είναι ομοσπονδιακό δικαστήριο που ασχολείται με αστικές υποθέσεις σχετικές με το διεθνές εμπορικό δίκαιο.
Παρόλο που η έγκριση επιβολής δασμών εμπίπτει συνήθως στην αρμοδιότητα του Κογκρέσου, ο Τραμπ υποστηρίζει ότι διαθέτει την εξουσία να ενεργεί για την αντιμετώπιση των εμπορικών ελλειμμάτων, τα οποία θεωρεί εθνική έκτακτη ανάγκη.
Η αγωγή κατατέθηκε από ομάδα μικρών επιχειρήσεων, ανάμεσά τους και ο εισαγωγέας κρασιών V.O.S. Selections, ο ιδιοκτήτης του οποίου έχει δηλώσει ότι οι δασμοί έχουν σοβαρές επιπτώσεις και ότι η επιχείρησή του ενδέχεται να μην επιβιώσει. Στην αγωγή προσχώρησαν και δώδεκα Πολιτείες, με επικεφαλής το Όρεγκον.
Απαντώντας στην απόφαση του κατώτερου δικαστηρίου, οι νομικοί εκπρόσωποι της κυβέρνησης υποστήριξαν την Πέμπτη ότι η απόφαση αποτελεί «άνευ προηγουμένου και νομικά αβάσιμη διαταγή που απαγορεύει μόνιμα στις Ηνωμένες Πολιτείες να εφαρμόσουν δασμούς σε δεκάδες χώρες, από το Ηνωμένο Βασίλειο έως τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας και την Ευρωπαϊκή Ένωση».
Κατά την κυβέρνηση, οι συγκεκριμένοι δασμοί αποτελούν «κεντρικό στοιχείο της εξωτερικής πολιτικής και της οικονομικής ατζέντας του προέδρου», ενώ τόνισε ότι η εφαρμογή της δικαστικής απόφασης θα ανέκοπτε «τις προσπάθειες για τη μείωση του εκρηκτικού εμπορικού ελλείμματος και την επανατοποθέτηση της παγκόσμιας οικονομίας σε ίσους όρους ανταγωνισμού».
Η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Κάρολαϊν Λέβιτ, δήλωσε την Πέμπτη στους δημοσιογράφους ότι «η Αμερική δεν μπορεί να λειτουργήσει όταν ο πρόεδρος Τραμπ – ή οποιοσδήποτε άλλος πρόεδρος – βλέπει τις ευαίσθητες διπλωματικές ή εμπορικές του διαπραγματεύσεις να εμποδίζονται από ακτιβιστές δικαστές». Επεσήμανε δε ότι το Ανώτατο Δικαστήριο πρέπει «να δώσει τέλος σε αυτή την κατάσταση για χάρη του Συντάγματος και της χώρας».
Οι πρώτοι δασμοί είχαν επιβληθεί στις 2 Απριλίου από τον Τραμπ, καλύπτοντας τη συντριπτική πλειονότητα των χωρών του κόσμου, με σκοπό την αντιστροφή του μακροχρόνιου εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ. Είχαν προηγηθεί επιβαρύνσεις σε εισαγωγές από τον Καναδά, την Κίνα και το Μεξικό, με στόχο – σύμφωνα με τον Τραμπ – την καταπολέμηση της παράνομης μετανάστευσης και της διακίνησης συνθετικών οπιοειδών.
Αρκετοί από τους υψηλότερους και ανταποδοτικούς δασμούς είχαν τεθεί σε αναστολή 90 ημερών, ωστόσο οι δασμοί στην Κίνα αυξήθηκαν στο 145%. Νωρίτερα τον Μάιο, ο Τραμπ είχε ανακοινώσει συμφωνία με το Πεκίνο για αμοιβαία μείωση των δασμών κατά 115%.
Την περασμένη εβδομάδα, προανήγγειλε την επιβολή 50% δασμών στις εισαγωγές από την ΕΕ από τον Ιούνιο, αν και διευκρίνισε ότι η εφαρμογή θα μετατεθεί για τον Ιούλιο, εν αναμονή περαιτέρω συνομιλιών.
Ανεξαρτήτως της τελικής απόφασης του δικαστηρίου, η επενδυτική τράπεζα Goldman Sachs εκτίμησε ότι η κυβέρνηση Τραμπ ενδέχεται να μπορέσει να επαναφέρει τους δασμούς βάσει άλλων διατάξεων του ίδιου νόμου του 1977. Όπως ανέφεραν οι αναλυτές της τράπεζας την Πέμπτη, η κυβέρνηση θα μπορούσε «να αντικαταστήσει γρήγορα τον ενιαίο δασμό 10% με παρόμοιο ύψους έως και 15%» βάσει διαφορετικού άρθρου.
Ο Μάικλ Ζέζας, επικεφαλής θεματικής έρευνας σταθερού εισοδήματος της Morgan Stanley, δήλωσε στο Bloomberg News ότι ο Τραμπ μπορεί να χρησιμοποιήσει άλλο νομικό πλαίσιο για την υιοθέτηση ενός νέου καθεστώτος δασμών. Όπως είπε, τα επίπεδα των δασμών που ίσχυαν χθες «είναι πιθανό να είναι και τα επίπεδα που θα ισχύσουν αύριο», καθώς η κυβέρνηση διαθέτει πολλαπλές νομικές δυνατότητες για να τα επαναφέρει.
Το Εφετείο όρισε ως ημερομηνία απάντησης για τους εναγομένους την 9η Ιουνίου, ενώ οι ενάγοντες καλούνται να απαντήσουν στα αιτήματα της κυβέρνησης για αναστολή έως τις 5 Ιουνίου.
