Πάνω από 70 μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου (ευρωβουλευτές) κάλεσαν την Παρασκευή την Ευρωπαϊκή Ένωση να λάβει «επείγουσα πολιτική δράση» για να περιορίσει τις «απάνθρωπες ενέργειες» του κινεζικού καθεστώτος κατά της μουσουλμανικής μειονότητας των Ουιγούρων.
Σε μια ανοιχτή επιστολή απευθυνόμενη στον Ζοζέπ Μπορέλ, αντιπρόεδρο της Ευρωπαϊκής Επιτροπής και υπεύθυνο για τις εξωτερικές υποθέσεις, οι νομοθέτες της ΕΕ προέτρεψαν την ΕΕ να απαιτήσει έρευνα υπό την ηγεσία του ΟΗΕ για παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στην περιοχή της Σιντζιάνγκ της Κίνας και να εξετάσει κυρώσεις κατά των Κινέζων αξιωματούχων που εμπλέκονται στη δίωξη των Ουιγούρων.
BREAKING: #IPAC 🇪🇺 MEPs lead calls for the EU to demand a UN led investigation into human rights abuses against #Uyghurs in #Xinjiang and to consider a Global Human Rights Sanctions Mechanism for Chinese government officials responsible. pic.twitter.com/y1rAfa92GT
— Inter-Parliamentary Alliance on China (@ipacglobal) July 24, 2020
Οι ευρωβουλευτές εξέφρασαν τη «βαθιά ανησυχία τους για την πρόσφατη ανακάλυψη εκτεταμένων απάνθρωπων πρακτικών» εναντίον μουσουλμανικών μειονοτήτων στην Σιντζιάνγκ.
Συγκεκριμένα, επέστησαν την προσοχή σε νέους ισχυρισμούς ότι το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα έχει υιοθετήσει μια «νέα επεμβατική στρατηγική» για «μείωση του μουσουλμανικού πληθυσμού σε ολόκληρη την περιοχή».
Σε ένα άρθρο που δημοσιεύθηκε στα τέλη Ιουνίου από το think tank Ίδρυμα Jamestown που εδρεύει στην Ουάσινγκτον, ο Γερμανός ερευνητής Άντριαν Ζένζ ανακάλυψε ότι το κινεζικό καθεστώς υποβάλλει τακτικά γυναίκες, ειδικά σε αγροτικές περιοχές, σε αναγκαστικές αμβλώσεις, ενδομήτριες ενέσεις και στειρώσεις.
Η κινεζική ένοπλη αστυνομία περιπολεί στους δρόμους της συνοικίας Μουσουλμάνων Ουιγούρων στο Ουρουμκί της Κίνας στις 29 Ιουνίου 2013. (MARK RALSTON / AFP μέσω Getty Images)
Η φερόμενη απόπειρα του κινεζικού καθεστώτος να καταστρέψει μια συγκεκριμένη πληθυσμιακή ομάδα μέσω της πρόληψης των γεννήσεων μπορεί να πληροί τα κριτήρια της γενοκτονίας, όπως ορίζεται στη Σύμβαση των Ηνωμέμων Εθνών για την Πρόληψη και την Τιμωρία του Εγκλήματος της Γενοκτονίας, ανέφεραν οι νομοθέτες της ΕΕ.
Πέρυσι, η ΕΕ απένειμε το κορυφαίο βραβείο ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το βραβείο Ζαχάρωφ για την ελευθερία της σκέψης, στον Ουιγούρο οικονομολόγο Ίλαμ Τόχτι, ο οποίος είχε φυλακιστεί από το κινεζικό καθεστώς για την κριτική του στις πολιτικές του κράτους έναντι των Ουιγούρων της Σιντζιάνγκ.
«Ωστόσο, έκτοτε υπήρξε ελάχιστη δράση εκ μέρους της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση οποιουδήποτε από τα ζητήματα που τόνισε ο Τόχτι», ανέφεραν οι νομοθέτες, «απαιτείται επείγουσα πολιτική δράση τώρα».
Ο Πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου Νταβίντ Σασόλι βρίσκεται δίπλα στην Ίλαμ Τζεχέρ, κόρη του Ίλαμ Τόχτι, Ουιγούρο οικονομολόγο και ακτιβιστή των ανθρωπίνων δικαιωμάτων, κρατώντας ένα πορτρέτο του πατέρα της κατά τη διάρκεια της τελετής απονομής του βραβείου Ζαχάρωφ της ΕΕ του 2019 δίπλα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο στο Στρασβούργο, Γαλλία, στις 18 Δεκεμβρίου 2019. (Vincent Kessler / Reuters)
«Η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να απαιτήσει από μια ανεξάρτητη διεθνή αποστολή διερεύνησης των Ηνωμένων Εθνών, να φέρει το ζήτημα ενώπιον της Γενικής Συνέλευσης των Ηνωμένων Εθνών και τελικά να εργαστεί για ένα ψήφισμα των Ηνωμένων Εθνών επί του θέματος», προέτρεψε η επιστολή.
«Οι στοχοθετημένες κυρώσεις, υπό την έννοια ενός Παγκόσμιου Μηχανισμού Κυρώσεων για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα εναντίον των υπευθύνων σε κυβερνητικό επίπεδο, θα πρέπει να ξεκινήσουν εάν η κινεζική κυβέρνηση δεν συμμορφωθεί με τις απαιτήσεις.»
Η ανοιχτή επιστολή ήταν μια πρωτοβουλία με επικεφαλής ευρωβουλευτές, οι οποίοι αποτελούν μέρος ενός νέου παγκόσμιου συνασπισμού πολιτικών με στόχο την απώθηση των επιχειρήσεων επιρροής του κινεζικού καθεστώτος παγκοσμίως.
Η Διακρατική Κοινοβουλευτική «Συμμαχία για την Κίνα» (IPAC), η οποία ανακοινώθηκε στις 5 Ιουνίου, απαρτίζεται από ανώτερους πολιτικούς από όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων νομοθετών από τις Ηνωμένες Πολιτείες, τον Καναδά, την Αυστραλία, τη Γερμανία, την Ιαπωνία, τη Νορβηγία, τη Σουηδία, το Ηνωμένο Βασίλειο και το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο.
Η δηλωμένη αποστολή της ομάδας είναι να αυξήσει τη συνεργασία μεταξύ «ομοϊδεατών νομοθετών» για να δημιουργήσει μια «προληπτική και στρατηγική προσέγγιση» σε θέματα που σχετίζονται με την Κίνα, συμπεριλαμβανομένων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
Το IPAC καταδίκασε τη συνεχιζόμενη δίωξη από το κινεζικό καθεστώς στην πνευματική πρακτική του Φάλουν Γκονγκ σε δήλωση που κυκλοφόρησε στις 19 Ιουλίου, την παραμονή της 21ης επετείου της εκστρατείας καταστολής.
Ξεχωριστά, η Renew Europe, μια «κεντρώα» ομάδα στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο, έγραψε στον Ζοζέπ Μπορέλ την Πέμπτη ζητώντας την ταχεία επιβολή κυρώσεων σε Κινέζους αξιωματούχους που εμπλέκονται σε παραβιάσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων.
China is using forced Uighur labour to produce face masks and continues its crackdown on #HongKong. We urgently need an EU Magnitsky Act to sanction the leaders of these human rights violations.
«Τα πρόσφατα νέα ότι η Κίνα χρησιμοποιεί στρατόπεδα εργασίας με Ουιγούρους για να παράγει μάσκες προσώπου, τα ανατριχιαστικά πλάνα από την Κίνα με κρατούμενους Ουιγούρους δεμένους με χειροπέδες και δεμένα τα μάτια και η συνεχής καταστολή στο Χονγκ Κονγκ δείχνουν πόσο επείγον είναι η ΕΕ να υιοθετήσει έναν πανευρωπαϊκό νόμο Μαγκνίτσκι για να επιβάλει κυρώσεις στους ηγέτες που είναι υπεύθυνοι για αυτές τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων», δήλωσε η ομάδα.
«Το Renew Europe είναι πεπεισμένο ότι η ΕΕ πρέπει να υιοθετήσει το πλαίσιο γρήγορα για να διασφαλίσει ότι μπορούμε να απαγορεύσουμε στους παραβάτες των ανθρωπίνων δικαιωμάτων να ταξιδεύουν στην Ευρώπη και να παγώσουν τα περιουσιακά τους στοιχεία», δήλωσε η επιστολή, η οποία υπεγράφη από 23 ευρωβουλευτές.
Η Τζουστίνα Ουίλ, η Ίσαμπαελ Βαν Μπρούγκεν και η Άνι Γου συνέβαλαν σε αυτό το άρθρο.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Το Πεκίνο διέταξε ένα από τα προξενεία των ΗΠΑ στην Κίνα να κλείσει, σε προφανή κίνηση αντίποινων εναντίον της Ουάσινγκτον για την απόφασή της να κλείσει το κινεζικό προξενείο στο Χιούστον.
Το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας διέταξε το κλείσιμο του προξενείου των ΗΠΑ στην Τσενγκντού, την πρωτεύουσα της επαρχίας Σιτσουάν της νοτιοδυτικής Κίνας. Σε δήλωση που εκδόθηκε στην ιστοσελίδα του την Παρασκευή, το Υπουργείο δήλωσε ότι ενημέρωσε την Πρεσβεία των ΗΠΑ για την απόφασή του την Παρασκευή το πρωί.
Επί του παρόντος, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν έξι διπλωματικά γραφεία στην Κίνα, μια πρεσβεία στην πρωτεύουσα Πεκίνο και πέντε προξενεία. Τα πέντε βρίσκονται στις κινεζικές πόλεις Τσενγκντού, Γκουανγκτζόου, Σανγκάη, Σενγιάνγκ, Γουχάν.
Η απόφαση του Πεκίνου ήρθε μόλις δύο ημέρες αφότου το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών διέταξε το κινεζικό προξενείο στο Χιούστον να κλείσει ώστε να «προστατευτεί η αμερικανική πνευματική ιδιοκτησία». Την Τετάρτη, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ είπε ότι είναι πιθανό να αναγκαστούν να κλείσουν περισσότερες κινεζικές αποστολές στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο (Ρ-Φλα.) χαρακτήρισε το διπλωματικό γραφείο της Κίνας στο Χιούστον «κέντρο μαζικής κατασκοπείας» για το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
Οι κινεζικές πρεσβείες και προξενεία σε όλο τον κόσμο διατάσσονται [από το ΚΚΚ] να επηρεάζουν τοπικούς πολιτικούς και κυβερνητικούς αξιωματούχους και να κινητοποιούν μέλη της κινεζικής κοινότητας και Κινέζους φοιτητές για να προωθούν την επιρροή του ΚΚΚ, σύμφωνα με τον Τσεν Γιονγκλίν, τον πρώτο γραμματέα και πρόξενο για πολιτικά θέματα στο Σίδνεϋ, Αυστραλία, ο οποίος αυτομόλησε το 2005.
«Ο έλεγχος της υπερπόντιας κινεζικής κοινότητας είναι ένας σταθερός στρατηγικός στόχος του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος ώστε να διεισδύσει στην καλή κοινωνία της χώρας υποδοχής», είπε. «Δεν είναι μόνο στην Αυστραλία. Αυτό γίνεται με αυτόν τον τρόπο και σε χώρες όπως οι ΗΠΑ και ο Καναδάς».
Το υπουργείο Εξωτερικών της Κίνας δήλωσε ότι η απόφασή του να κλείσει το αμερικανικό προξενείο στην Τσενγκντού ήταν «νόμιμη και απαραίτητη απάντηση» και κατηγόρησε την Ουάσινγκτον ότι ξεκίνησε «μονομερή πρόκληση», διατάζοντας το κινεζικό προξενείο στο Χιούστον να κλείσει.
Απαίτησε από τις Ηνωμένες Πολιτείες να «ανακαλέσουν αμέσως την λανθασμένη απόφασή τους και να δημιουργήσουν τις απαραίτητες προϋποθέσεις για την επαναφορά της διμερούς σχέσης σε καλύτερη κατάσταση».
Πρόσφατα, ένα έγγραφο που κατατέθηκε σε δικαστήριο στις 20 Ιουλίου αποκάλυψε ότι το κινεζικό προξενείο στο Σαν Φρανσίσκο φιλοξενούσε παράνομα μια καταζητούμενη Κινέζα ερευνήτρια, αφότου είχε δώσει στοιχεία στο FBI. [Η καταζητούμενη] αντιμετωπίζει ομοσπονδιακές κατηγορίες για απόκρυψη των δεσμών της με τον κινεζικό στρατό προς απόκτηση βίζας.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες κάλεσαν το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) να σταματήσει αμέσως την «διεστραμμένη κατάχρηση και κακοποίηση» εναντίον της πνευματικής πρακτικής Φάλουν Γκονγκ.
«Είκοσι ένα χρόνια δίωξης εναντίον αυτών που ασκούν Φάλουν Γκονγκ είναι πάρα πολύ και πρέπει να τελειώσει», δήλωσε ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο σε μια σπάνια δήλωση ανώτατου διοικητικού αξιωματούχου για την καταστολή.
«Εκτενείς αποδείξεις δείχνουν ότι η κυβέρνηση της ΛΔΚ [Λαϊκής Δημοκρατίας της Κίνας] συνεχίζει να καταστέλει και να κακοποιεί αυτήν την κοινότητα ανθρώπων μέχρι σήμερα, και υπάρχουν ρεπορτάζ για βασανιστήρια ανθρώπων που ασκούν Φάλουν Γκονγκ και για φυλάκιση χιλιάδων», είπε στις 20 Ιουλίου, την 21η επέτειο από την έναρξη της εκστρατείας δίωξης του Πεκίνου.
Ο Πομπέο ζήτησε επίσης από το κινεζικό καθεστώς να απελευθερώσει τους φυλακισμένους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ και να λογοδοτήσει για τον τόπο που βρίσκονται οι αγνοούμενοι.
Τα σχόλιά του προστίθενται σε αυτά περίπου 30 βουλευτών και αξιωματούχων των ΗΠΑ που εξέδωσαν δηλώσεις που εκφράζουν αλληλεγγύη με τους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ την ημέρα της επετείου. Εκατοντάδες βουλευτές σε όλο τον κόσμο καταδίκασαν επίσης τη βίαιη καταστολή του καθεστώτος.
Ο πρεσβευτής των ΗΠΑ για τη Διεθνή Θρησκευτική Ελευθερία Σαμ Μπράουνμπακ είπε ότι μίλησε με εκπροσώπους του Φάλουν Γκονγκ στις 20 Ιουλίου για την συνεχή δίωξη του Πεκίνου.
«Εμπνέομαι από την επιμονή των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ, που δεν τα παρατάνε παρ’ όλο που απειλούνται από την πίεση της κυβέρνησης της ΛΔΚ να απαρνηθούν τα πιστεύω τους», έγραψε ο Μπράουνμπακ σε ένα tweet.
Το Φάλουν Γκονγκ, επίσης γνωστό ως Φάλουν Ντάφα, είναι μια πνευματική άσκηση που περιλαμβάνει ασκήσεις διαλογισμού και ένα σύνολο ηθικών διδασκαλιών που βασίζονται στις αρχές αλήθεια, καλοσύνη και ανεκτικότητα. Η άσκηση έγινε πολύ δημοφιλής στην Κίνα, με τουλάχιστον 70 εκατομμύρια ανθρώπους να εξασκούνται μέχρι το τέλος της δεκαετίας του 1990, σύμφωνα με επίσημες εκτιμήσεις της Κίνας εκείνη την εποχή.
Στις 20 Ιουλίου 1999, οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα έγιναν οι στόχοι δίωξης όταν το ΚΚΚ θεώρησε τη δημοτικότητα του Φάλουν Γκονγκ απειλή για την εξουσία του και απαγόρευσε την πρακτική. Από τότε οι ασκούμενοι υπέστησαν παρενοχλήσεις, φυλακίσεις και βασανιστήρια σε μια προσπάθεια να τους αναγκάσουν να εγκαταλείψουν τα πιστεύω τους. Εκατομμύρια έχουν συλληφθεί, σύμφωνα με εκτιμήσεις του Κέντρου Πληροφοριών του Φάλουν Ντάφα (FDIC). Περισσότεροι από 4.000 επιβεβαιώθηκε ότι πέθαναν από βασανιστήρια, σύμφωνα με το Minghui.org, ένα διαδικτυακό κέντρο συλλογής πληροφοριών σχετικά με την δίωξη του Φάλουν Γκονγκ, αν και αυτός είναι μάλλον ένας πολύ μικρότερος του πραγματικού αριθμός, δεδομένης της δυσκολίας απόκτησης ευαίσθητων πληροφοριών από την Κίνα.
«Από το 1999, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) επιδίωξε να εξαλείψει το Φάλουν Γκονγκ, μια πνευματική άσκηση που προέρχεται από την Κίνα, και τους ειρηνικούς ασκούμενους και υπερασπιστές των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που αγωνίστηκαν για το δικαίωμά τους να ασκήσουν τα πιστεύω τους», δήλωσε ο Πομπέο.
Ο υπουργός περιέγραψε την ιστορία της Τζανγκ Γιουχουά, μιας ασκούμενης του Φάλουν Γκονγκ που μπόρεσε να επιζήσει μετά από φυλάκιση στην Κίνα. Ο Πομπέο την καλωσόρισε πέρυσι στην εκδήλωση Προώθησης της Θρησκευτικής Ελευθερίας στην Ουάσινγκτον, που διοργανώθηκε από το υπουργείο.
«Αφού επέζησε από αυτό που περιέγραψε ως βασανιστήρια όσο βρισκόταν σε στρατόπεδο εργασίας και σε φυλακή στην Κίνα, μιλάει εκ μέρους του φυλακισμένου συζύγου της, Μα Τζενγιού, ο οποίος υπέμεινε μήνες βασανιστηρίων επειδή αρνείται να απαρνηθεί τα πιστεύω του για το Φάλουν Γκονγκ», είπε.
Η Τζανγκ φυλακίστηκε επανειλημμένα και υπέστη βασανιστήρια στην Κίνα για μια περίοδο συνολικά 7,5 ετών πριν δραπετεύσει στις Ηνωμένες Πολιτείες το 2015.
Ήταν μεταξύ 27 επιζώντων θρησκευτικών διώξεων που συναντήθηκαν με τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ στο Οβάλ Γραφείο τον περασμένο Ιούλιο. Η Τζανγκ είπε στον Τραμπ για τα δεινά του συζύγου της, ζητώντας από τον πρόεδρο να αναλάβει δράση. Φοβόταν ότι το κομμουνιστικό καθεστώς θα είχε πάρει τα ζωτικά όργανα του Μα, για να τα πουλήσει σε μεταμοσχεύσεις.
«Η εγκληματική αφαίρεση οργάνων εξακολουθεί να υπάρχει, οπότε πρέπει να αναλάβουμε δράση», είπε η Τζανγκ τότε. «Οι λέξεις δεν μετράνε».
Αποδεικτικά στοιχεία αυτής της τρομερής πρακτικής έχουν συσσωρευτεί από την πρώτη εμφάνιση των ισχυρισμών το 2006. Ένα ανεξάρτητο λαϊκό δικαστήριο το 2019, μετά από διερεύνηση ενός έτους, διαπίστωσε πέρα από κάθε λογική αμφιβολία ότι το ΚΚΚ σκότωσε —και συνεχίζει να σκοτώνει— φυλακισμένους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, και πουλά τα όργανά τους στην αγορά μεταμοσχεύσεων.
Ο εκπρόσωπος του FDIC Τζανγκ Έρπινγκ επικρότησε την υποστήριξη των Ηνωμένων Πολιτειών για την «υπεράσπιση της ελευθερίας της συνείδησης, του συνεταιρίζεσθαι και της έκφρασης».
«Η δήλωση τύπου του [Πομπέο] και η μακροχρόνια υποστήριξή του θα εμπνεύσουν δεκάδες εκατομμύρια Κινέζους να συνεχίσουν τον αγώνα τους για τις ελευθερίες», δήλωσε ο Τζανγκ σε ανακοίνωση.
«Καλούμε την διεθνή κοινότητα να ακολουθήσει το παράδειγμα της Αμερικής και να βοηθήσει στον τερματισμό αυτής της φρικτής δίωξης του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα, διάρκειας δύο δεκαετιών».
Ακολουθήστε την Cathy στο Twitter: @CathyHe_ET
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Όταν έγραφε ο Λούντβιχ βαν Μπετόβεν τις σημειώσεις του, μεταμόρφωνε το απλό μελάνι και χαρτί σε κάτι πέρα από το συνηθισμένο. Το 1907, ο Τζ. Π. Μόργκαν διαπίστωσε αυτή την ιδιαίτερη ποιότητα όταν βρήκε ένα από τα πρωτότυπα χειρόγραφα του μεγάλου συνθέτη.
Ενώ ο Μόργκαν βρισκόταν στο Παρίσι για δουλειές, άκουσε για κάποιον έμπορο που ζούσε στη Φλωρεντία της Ιταλίας και ο οποίος είχε οργανώσει να δοθεί ένα κονσέρτο απευθείας από το πρωτότυπο χειρόγραφο του Μπετόβεν για τη Σονάτα αρ. 10, Οp. 96 για βιολί και πιάνο σε Σολ Μείζονα. «Ο κ. Μόργκαν σκέφτηκε πως αυτό ήταν κάτι πολύ ενδιαφέρον», μου είπε σε μια τηλεφωνική συνέντευξη ο Ρόμπιν ΜακΛέλαν, βοηθός επιμελητή μουσικής στο Μουσείο και Βιβλιοθήκη Μόργκαν, σχετικά με την τρέχουσα έκθεση “Beethoven 250: Autograph Music Manuscripts by Ludwig van Beethoven.” Την έκθεση μπορείτε να δείτε διαδικτυακά, αλλά και ζωντανά, αμέσως μόλις ξανανοίξει το Μουσείο Μόργκαν, μέχρι τις 27 Σεπτεμβρίου.
Ο Μόργκαν πήρε αμέσως ένα τρένο για τη Φλωρεντία και πήγε στο σπίτι του εμπόρου. Ο επιχειρηματίας κάθισε και ξεφύλλισε το χειρόγραφο, που τον γέμισαν δέος.
«[Τα χειρόγραφα] είναι ένας τρόπος να βρεθείς κοντά [στον Μπετόβεν]», λέει ο ΜακΛέλαν. Ο Μόργκαν το αγόρασε και έγινε ένα από τα πρώτα μουσικά χειρόγραφα της συλλογής Μόργκαν. Τώρα παρουσιάζονται σε αυτήν τη φυσική και διαδικτυακή έκθεση για τον εορτασμό της 250ης επετείου των γενεθλίων του Μπετόβεν.
Η έκθεση περιλαμβάνει συνολικά 11 έργα, χωρισμένα σε δύο τμήματα: στο πρώτο βρίσκονται τα ακατάστατα μουσικά σκίτσα, που ο δάσκαλος κατέγραφε σε μονά φύλλα χαρτιού κατά τη διάρκεια της ζωής του. Στο δεύτερο τμήμα, ανήκουν τα πλήρη, πολυσέλιδα χειρόγραφα.
Η έκθεση μας βοηθά να συνδεθούμε με τον Μπετόβεν, κάτι που μπορεί να είναι μια υπερβατική εμπειρία, καθώς η μουσική του στο κάτω κάτω δεν ήταν απλώς για ευχαρίστηση.
Σκίτσο για το δεύτερο μέρος (movement) της Συμφωνίας Νο. 7, Op. 92, του Λούντβιχ βαν Μπετόβεν. The Morgan Library & Museum. (James Fuld Collection)
O E.T.A. Hoffmann, συγγραφέας, συνθέτης και μουσικοκριτικός των αρχών του 19ου αιώνα είχε πει για τον Μπετόβεν ότι «το βασίλειό του δεν βρίσκεται σε αυτόν τον κόσμο».
Ο Μπετόβεν «θεωρούνταν συνδεδεμένος με κάποιο είδος πνευματικής αλήθειας, που ξεπερνά τα συνηθισμένα άτομα», λέει ο ΜακΛέλαν. Ο Μπετόβεν εργαζόταν πάνω σε αυτήν και «μπορούσε να τη διδάξει ή να τη μεταδώσει στους συνηθισμένους ανθρώπους».
Από το χάος η τελειότητα
Ο ΜακΛέλαν δεν είχε μελετήσει αυτά τα συγκεκριμένα χειρόγραφα λεπτομερώς, πριν πιάσει δουλειά στο Μόργκαν. Αλλά η ανάλυση των ποικίλων μουσικών ιδεών που απλώνονταν παντού στα χαρτιά του Μπετόβεν, στο πρώτο τμήμα της έκθεσης, δεν ήταν εύκολο έργο.
«Μου έκανε εντύπωση το πόσο ακατάστατες και χαοτικές είναι [οι σημειώσεις]», ομολογεί ο ΜακΛέλαν. «Είναι κατανοητό, γιατί δεν προορίζονταν για το κοινό. Ήταν προσωπικές σημειώσεις.»
Λείπουν όμως σημαντικές πληροφορίες από αυτές τις γρήγορες σημειώσεις. Για παράδειγμα, δεν είναι πάντα ξεκάθαρο αν οι νότες βρίσκονται σε ψηλό ή χαμηλό κλειδί, ή ποιος είναι ο ζητούμενος τόνος. Ευτυχώς, όντας και ο ίδιος ο ΜακΛέλαν συνθέτης, μπόρεσε να αναλύσει τη μουσική αρκετά ικανοποιητικά.
«Δεν ξεπηδούσε [η μουσική] από το χαρτί», λέει. «Χρειαζόταν να ερευνήσω και να μαντέψω προσπαθώντας να ανασκευάσω αυτό που πραγματικά εννοεί εδώ».
Σονάτα Νο. 10 για βιολί και πιάνο, Οp. 96, σελ. 36, Λούντβιχ βαν Μπετόβεν, 1815. The Morgan Library & Museum. (Morgan Collection)
Η κούραση του ταξιδιού που χρειάστηκε να κάνει ο ΜακΛέλαν μέσα στα έργα του Μπετόβεν μοιάζει δίκαιη σε σχέση με το πόσο υπέφερε ο ίδιος ο συνθέτης κατά τη δημιουργική διαδικασία. Σε αντίθεση με τον Μότσαρτ, για τη μουσική του οποίου συχνά πιστεύουμε ότι του μεταδόθηκε σε έτοιμη μορφή, ο Μπετόβεν έκανε επίπονη δουλειά, αναφέρει ο ΜακΛέλαν:
«Ένα από τα πράγματα για τα οποία φημίζεται [ο Μπετόβεν] σε αυτά τα σκίτσα είναι η πολλή εργασία που χρειάστηκε για να φτάσει στο τελικό αποτέλεσμα και το πόσο δύσκολη και κοπιώδης αυτή η εργασία ήταν. Ήταν σαν ένας ήρωας που ριψοκινδύνευε στο πνευματικό βασίλειο και μετά επέστρεφε για να μεταδώσει τις βαθιές αλήθειες που είχε εκεί ανακαλύψει».
Μέσα από αυτή την κοπιαστική διαδικασία, ο Μπετόβεν έφερνε στο φως διαμάντια – μια σύντομη μελωδία ή μια μουσική φράση. Το πιο διάσημο παράδειγμα είναι η φράση «τα-τα-τα-τααα τα-τα-τα-τααα» στην αρχή της Πέμπτης Συμφωνίας. Αυτός ο σύντομος ρυθμός εμφανίζεται ξανά και ξανά σε διαφορετικές επαναλήψεις σε όλη τη διάρκεια του κομματιού. Αυτό έρχεται σε αντίθεση με τη πρακτική του να έχουμε μια μελωδία, ύστερα μια άλλη και ύστερα μια άλλη.
Ο ΜακΛέλαν μας εξηγεί ότι, κατά κανόνα, η μουσική του Μπετόβεν «βασίζεται σε μια μικρή μελωδία ή ρυθμό. Κάθε τμήμα ενός κομματιού επιστρέφει σε αυτό τον μικρό σβώλο χρυσού, που ενοποιεί τη μουσική και βοηθά τον ακροατή να ακολουθήσει τη διάθεσή της. Αυτός ο μικρός χρυσός σβώλος είναι σαν ένας χαρακτήρας. Καθώς ο χαρακτήρας μεταμορφώνεται και βιώνει διαφορετικές εμπειρίες, η ιστορία που αφηγείται ο συνθέτης εκτυλίσσεται».
Πρόσβαση στο θεϊκό
Ο Μπετόβεν δεν επηρέασε απλώς τον τρόπο σύνθεσης, αλλά έφερε τη μεταφυσική ποιότητα της μουσικής στην καθημερινή ζωή. Στους προηγούμενους αιώνες, οι άνθρωποι άκουγαν μαζί ύμνους στην εκκλησία έχοντας έτσι μια συλλογική εμπειρία. Αλλά τον 19ο αιώνα, στο αποκορύφωμα του Ρομαντισμού στη μουσική, η εμπειρία έγινε προσωπική, ατομική.
Σύμφωνα με τον ΜακΛέλαν, με τη μουσική του Μπετόβεν «μπορείς, ως ακροατής, να οδηγηθείς σε εκείνο το βαθύ εσωτερικό μέρος και να λάβεις εσύ ως άτομο από τη μουσική κάποιο είδος βαθιάς αλήθειας ή νοήματος, χωρίς να χρειάζεσαι τα στολίδια της θρησκείας…Η μουσική του Μπετόβεν μας παρέχει άμεση πρόσβαση στο θεϊκό βασίλειο, αυτή είναι η ιδέα.»
Για περισσότερες πληροφορίες, παρακολουθήστε ένα βίντεο για την έκθεση “Beethoven 250: Autograph Music Manuscripts by Ludwig van Beethoven.”
Ο J.H. White ζει στη Νέα Υόρκη και αρθρογραφεί για την τέχνη, τον πολιτισμό και την αντρική μόδα.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες δήλωσαν στις 22 Ιουλίου ότι διέταξαν να κλείσει το προξενείο της Κίνας στο Χιούστον, σύμφωνα με την εκπρόσωπο του Στέιτ Ντιπάρτμεντ Μόργκαν Ορτάγκους.
«Οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα ανεχθούν τις παραβιάσεις της κυριαρχίας μας από τη ΛΔΚ και τον εκφοβισμό του λαού μας, όπως δεν έχουμε ανεχτεί τις αθέμιτες εμπορικές πρακτικές της ΛΔΚ, την κλοπή αμερικανικών θέσεων εργασίας και άλλη απαράδεκτη συμπεριφορά. Ο πρόεδρος Τραμπ επιμένει στη δικαιοσύνη και την αμοιβαιότητα στις σχέσεις ΗΠΑ-Κίνας», ανέφερε η Ορτάγκους σε δήλωση που στάλθηκε μέσω ηλεκτρονικού ταχυδρομείου στην Epoch Times.
«Αποφασίσαμε το κλείσιμο του γενικού προξενείου της ΛΔΚ στο Χιούστον, προκειμένου να προστατεύσουμε την αμερικανική πνευματική ιδιοκτησία και τις προσωπικές πληροφορίες των Αμερικανών».
Η Ορτάγκους δεν παρείχε περισσότερες λεπτομέρειες, αλλά επεσήμανε κάποιες παραγράφους από τη Σύμβαση της Βιέννης, οι οποίες απαιτούν από τους διπλωμάτες να «σέβονται τους νόμους και τους κανονισμούς του κράτους υποδοχής» και «να έχουν καθήκον να μην παρεμβαίνουν στις εσωτερικές υποθέσεις αυτού του κράτους».
Η Κίνα χαρακτήρισε το κλείσιμο «άνευ προηγουμένου κλιμάκωση» και είπε ότι θα ανταποδώσει εάν οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν ανακαλέσουν την εντολή.
Το κινεζικό υπουργείο Εξωτερικών είπε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες τους έδωσαν τρεις ημέρες για να κλείσουν το προξενείο.
«Το μονομερές κλείσιμο του προξενείου της Κίνας στο Χιούστον σε σύντομο χρονικό διάστημα είναι μια άνευ προηγουμένου κλιμάκωση των πρόσφατων ενεργειών των [ΗΠΑ] κατά της Κίνας», δήλωσε ο εκπρόσωπος του υπουργείου Εξωτερικών της Κίνας Γουάνγκ Γουενμπίν.
«Καλούμε τις ΗΠΑ να ανακαλέσουν αμέσως αυτήν την εσφαλμένη απόφαση. Εάν επιμείνουν να ακολουθήσουν αυτό το λάθος μονοπάτι, η Κίνα θα αντιδράσει με αποφασιστικά αντίμετρα».
Ο Γουάνγκ είπε ότι το προξενείο λειτουργεί κανονικά. Δεν απάντησε σε ερωτήσεις σχετικά με ειδησεογραφικές αναφορές για έγγραφα που καίγονται στην αυλή του προξενείου. Ένα βίντεο που στάλθηκε σε ένα τοπικό πρακτορείο ειδήσεων και δημοσιεύτηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης έδειχνε πολλές φωτιές στην αυλή και ανθρώπους που φαίνονταν να είναι προσωπικό του προξενείου.
«Φαίνεται να καίνε έγγραφα σε ένα ανοιχτό κιβώτιο μέσα στην αυλή του κινεζικού προξενείου. Δεν φαίνεται να είναι μια μη περιορισμένη φωτιά, αλλά δεν μας έχει επιτραπεί η πρόσβαση», δήλωσε ο επικεφαλής της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας του Χιούστον, Σάμιουελ Πένα, στην KTRK.
«Παραμένουμε σε ετοιμότητα και παρακολουθούμε».
Η αστυνομία του Χιούστον είπε στο FOX 26 ότι το προσωπικό εκεί έκαιγε έγγραφα επειδή πρέπει να αποχωρήσουν από το κτίριο.
Το κλείσιμο του προξενείου έρχεται μετά από ποινική δίωξη δύο Κινέζων υπηκόων για μια εκστρατεία κατασκοπείας στον κυβερνοχώρο διάρκειας μιας δεκαετίας, στην οποία κατηγορήθηκαν για κλοπή: πληροφοριών σχετικά με σχέδια όπλων, πληροφοριών φαρμάκων, πηγαίου κώδικα λογισμικού και προσωπικών δεδομένων. Το κατηγορητήριο είναι το τελευταίο σε μια τεράστια, εθνική εκστρατεία επιβολής του νόμου για την αντιμετώπιση της κλοπής πνευματικής ιδιοκτησίας των ΗΠΑ και άλλων πτυχών παράνομης διείσδυσης από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα.
Το Reuters συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.
Ακολουθήστε τον Ivan στο Twitter: @ivanpentchoukov
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
ΜΟΣΧΑ — Η Ρωσία σκέφτεται να μειώσει τις δαπάνες για τον στρατό καθώς οι χαμηλές τιμές πετρελαίου και η κρίση του ιού έπληξαν την οικονομία της, σύμφωνα με έγγραφο που δημοσιεύθηκε από το υπουργείο Οικονομικών.
Το υπουργείο πρότεινε στην κυβέρνηση να μειώσει τις κρατικές δαπάνες για τον στρατό κατά 5% μεταξύ 2021 και 2023. Η πρόταση, που δημοσιεύθηκε την Δευτέρα, περιλαμβάνει επίσης περικοπές δαπανών προϋπολογισμού 10 τοις εκατό για το δικαστικό σύστημα, την εξυπηρέτηση του χρέους της Ρωσίας και τους μισθούς δημοσίων υπαλλήλων.
Η Ρωσία, η οποία ενίσχυσε την στρατιωτική της θέση με την προσάρτηση της Κριμαίας το 2014 στην Ουκρανία, και την επέμβαση στις συγκρούσεις της Συρίας, βγήκε από την λίστα των πέντε κρατών με τις μεγαλύτερες στρατιωτικές δαπάνες το 2018, αφού οι δαπάνες της μειώθηκαν 3,5%.
Πέρυσι επέστρεψε στην τέταρτη θέση στον κόσμο και αύξησε τις στρατιωτικές της δαπάνες κατά 4,5% σε $65,1 δισεκατομμύρια, σύμφωνα με το Διεθνές Ινστιτούτο Ερευνών για την Ειρήνη της Στοκχόλμης. Αυτό το ποσό αντιστοιχούσε στο 3,9% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της, ανέφερε.
Ο πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν δήλωσε ότι ήθελε ένα καλύτερο βιοτικό επίπεδο και επενδύσεις στην υγειονομική περίθαλψη και την εκπαίδευση. Ορισμένοι κυβερνητικοί αξιωματούχοι ζήτησαν μείωση των στρατιωτικών δαπανών για την απελευθέρωση κεφαλαίων για τέτοιες πρωτοβουλίες.
Οι στρατιωτικές δαπάνες έχουν αυξηθεί υπό τον Πούτιν, αλλά το Κρεμλίνο δήλωσε το 2018 ότι η Ρωσία θα μειώσει τον αμυντικό προϋπολογισμό της σε λιγότερο από 3 τοις εκατό του ΑΕΠ μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια.
Τα ακριβή στοιχεία για τη στρατιωτική χρηματοδότηση θεωρούνται κρατικό μυστικό στη Ρωσία, αλλά το 2018 το υπουργείο Άμυνας δήλωσε ότι 20 τρισεκατομμύρια ρούβλια ($282 δισεκατομμύρια) είχαν διατεθεί για την κατασκευή στρατιωτικής υποδομής στο πλαίσιο ενός νέου προγράμματος εξοπλισμού για την περίοδο 2018-2027.
Η Παγκόσμια Τράπεζα αναμένει ότι η ρωσική οικονομία θα συρρικνωθεί κατά 6% φέτος.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Δύο Κινέζοι χάκερ κατηγορούνται για κλοπή εμπορικών μυστικών αξίας εκατομμυρίων δολαρίων και άλλων ευαίσθητων πληροφοριών από επιχειρήσεις και κυβερνητικές υπηρεσίες και ότι επιχείρησαν να κλέψουν έρευνα σχετικά με την COVID-19, ανακοίνωσε το Υπουργείο Δικαιοσύνης (DOJ) στις 21 Ιουλίου.
Το τμήμα αποκάλυψε 11 κατηγορίες εναντίον του Λι Σιαογιού, 34 και του Ντονγκ Τζιαντζί, 33, την Τρίτη, ισχυριζόμενο ότι το ζευγάρι εισέβαλε σε ηλεκτρονικά συστήματα εκατοντάδων θυμάτων, συμπεριλαμβανομένων εταιρειών, κυβερνητικών και μη κυβερνητικών οργανώσεων, μεμονωμένων αντιφρονούντων και ακτιβιστών ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε όλο τον κόσμο σε μια δεκαετής εκστρατεία.
Οι Λι και Ντονγκ, και οι δύο εκπαιδευμένοι σε τεχνολογίες εφαρμογών υπολογιστών, δεν χάκαραν αποκλειστικά για προσωπικό όφελος, ισχυρίστηκαν οι εισαγγελείς. Το ζευγάρι συνεργάστηκε επίσης και με τη βοήθεια του Υπουργείου Κρατικής Ασφάλειας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (MSS) – του επικεφαλής οργανισμού πληροφοριών του καθεστώτος.
Σχέδιο κλοπής
Οι εταιρείες που στοχεύουν οι Λι και Ντονγκ ασχολούνται με την κατασκευή υψηλής τεχνολογίας και άλλες βιομηχανίες όπως η άμυνα, τα φαρμακευτικά προϊόντα, τα ιατροτεχνολογικά προϊόντα και η πολιτική και βιομηχανική μηχανική. Οι εταιρείες είναι εξαπλωμένες σε όλο τον κόσμο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών, της Αυστραλίας, του Βελγίου, της Γερμανίας και της Ιαπωνίας. Πρόσφατα, το ζευγάρι έψαχνε για κενά ασφαλείας στα δίκτυα εταιρειών βιοτεχνολογίας που ήταν γνωστά για τη σχετική με την COVID-19 έρευνα, ισχυρίστηκαν οι εισαγγελείς.
Αξιωματούχοι του Υπουργείου Δικαιοσύνης δήλωσαν επίσης ότι οι δύο χάκερ επιχείρησαν σε μια περίπτωση να εκβιάσουν ένα θύμα από το οποίο είχαν κλέψει πολύτιμο πηγαίο κώδικα. Απειλούσαν να δημοσιεύσουν τον κώδικα στο Διαδίκτυο – καταστρέφοντας έτσι την αξία του κώδικα – εκτός εάν το θύμα τους πλήρωνε λύτρα.
«Αυτές οι εισβολές είναι ένα ακόμη παράδειγμα της βίαιης προθυμίας της Κίνας να εμπλακεί σε κλοπή μέσω εισβολών σε υπολογιστή, σε αντίθεση με τις διεθνείς δεσμεύσεις τους, όπως η συμφωνία τους το 2015 με τις Ηνωμένες Πολιτείες και παρόμοιες συμφωνίες με άλλες χώρες να μην διεξάγουν ή να υποστηρίζουν εν γνώσει τους την κλοπή μέσω κυβερνοχώρου πνευματικής ιδιοκτησίας », δήλωσε ο Βοηθός του Υπουργού Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζον Κ. Ντέμερς κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου της Τρίτης, ανακοινώνοντας τις κατηγορίες.
Ο Ντέμερς είπε ότι οι βιομηχανίες που στοχεύουν οι χάκερ συμπίπτουν με τις βιομηχανίες που περιγράφονται στο σχέδιο Made in China 2025 του Πεκίνου. Κυκλοφορώντας το 2015, το οικονομικό σχέδιο στοχεύει να μετατρέψει την Κίνα σε παγκόσμιο ανταγωνιστή σε 10 τεχνολογικούς τομείς έως το 2025.
Κλέβοντας πληροφορίες από εταιρείες σε βιομηχανίες υψηλής τεχνολογίας και αντιγράφοντας την τεχνολογία, οι κινεζικές εταιρείες μπορούν τελικά να «ξεπεράσουν» τους μη-κινέζους ανταγωνιστές τους, δήλωσε ο Ντέμερς, παραθέτοντας το κατηγορητήριο.
Σε ένα παράδειγμα ανέφερε ότι οι χάκερ έκλεψαν gigabytes δεδομένων από μια εταιρεία τεχνολογίας και κατασκευής του Μεριλάντ που θα αποκάλυπταν σε ανταγωνιστές τους τύπους προϊόντων που η εταιρεία σχεδίαζε να φέρει στην αγορά. Τα ίδια δεδομένα θα επέτρεπαν επίσης στους ανταγωνιστές να εξοικονομήσουν κόστος έρευνας και ανάπτυξης, καθώς και χρόνο, δίνοντας έτσι στους ανταγωνιστές ένα πλεονέκτημα στην παγκόσμια αγορά.
Σε ένα άλλο παράδειγμα, οι χάκερ έκλεψαν παρουσιάσεις, αρχεία έργων, σχέδια και άλλα έγγραφα που σχετίζονται με έργα της Πολεμικής Αεροπορίας των ΗΠΑ και του FBI από έναν ομοσπονδιακό και εργολάβο άμυνας της Βιρτζίνια, ισχυρίζεται το κατηγορητήριο.
«Η αντιανταγωνιστική συμπεριφορά της Κίνας ενώ αγνοεί τις υποσχέσεις τις να μην εμπλακεί σε κλοπή πνευματικής ιδιοκτησίας μέσω κυβερνοχώρου δεν είναι απλώς ένα εγχώριο ζήτημα, αλλά ένα παγκόσμιο ζήτημα», δήλωσε ο Ντέμερς.
Ο Ντέμερς πρόσθεσε ότι το κατηγορητήριο επισημαίνει επίσης πώς το κινεζικό καθεστώς είναι διατεθειμένο να κλείσει τα μάτια στις παραγωγικές επιχειρήσεις εγκληματικής κυβερνοπειρατείας εντός των συνόρων του, επικαλούμενος ορισμένες από τις φερόμενες εγκληματικές δραστηριότητες του Λι και του Ντονγκ που διεξήχθησαν για προσωπικό κέρδος.
«Η Κίνα έχει πλέον πάρει τη θέση της μαζί με τη Ρωσία, το Ιράν και τη Βόρεια Κορέα, σε αυτή τη ντροπιαστική ομάδα εθνών που παρέχουν ένα ασφαλές καταφύγιο σε εγκληματίες του κυβερνοχώρου, με αντάλλαγμα την προσφορά των υπηρεσιών τους προς όφελος του κράτους», είπε.
Ο αναπληρωτής διευθυντής του FBI Ντέιβιντ Μπάουντιτς επανέλαβε τις παρατηρήσεις του Ντέμερς, λέγοντας ότι οι κατηγορίες ασκήθηκαν με σκοπό την ενημέρωση των Κινέζων αξιωματούχων που διευθύνουν τις επιθέσεις στον κυβερνοχώρο.
«Υπάρχουν σοβαρές συνέπειες και κίνδυνοι για την κλοπή της τεχνολογίας και της πνευματικής μας ιδιοκτησίας», δήλωσε ο Μπάουντιτς.
Προέτρεψε επίσης τα έθνη που συνεργάζονται σε σχέδια οικονομικής ανάπτυξης με το κινεζικό καθεστώς να επανεξετάσουν τις συμμαχίες τους με το κομμουνιστικό έθνος λόγω της έλλειψης σεβασμού του διεθνούς δικαίου. Επεσήμανε ότι το καθεστώς έχει εμπλακεί σε ένα μοτίβο λανθασμένων τακτικών όπως η χρήση της οικονομικής του επιρροής για να πιέσει τις χώρες να μην εκθέσουν ή να αμφισβητήσουν τις παράνομες ενέργειές του, όπως χακάρισμα εταιρειών, εργαστηρίων ή κυβερνητικών οργανώσεων.
«Αυτός ο τύπος οικονομικού εξαναγκασμού δεν είναι αυτό που περιμένουμε από έναν αξιόπιστο παγκόσμιο ηγέτη. Είναι αυτό που περιμένουμε από ένα οργανωμένο εγκληματικό συνδικάτο», δήλωσε ο Μπάουντιτς.
Ο Λι και ο Ντονγκ κατηγορήθηκαν επίσης ότι στοχεύουν άτομα που ενδιαφέρουν το κινεζικό καθεστώς, όπως αντιφρονούντες, κληρικούς, και ακτιβιστές δημοκρατικών και ανθρωπίνων δικαιωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες, το Χονγκ Κονγκ και την ηπειρωτική Κίνα. Για παράδειγμα, το ζευγάρι παρείχε στο MSS λογαριασμούς email και κωδικούς πρόσβασης που ανήκουν σε έναν οργανωτή κοινότητας του Χονγκ Κονγκ, έναν πάστορα μιας χριστιανικής εκκλησίας στην πόλη Σιάν της Κίνας· και έναν αντιφρονούντα και πρώην διαδηλωτή στην πλατεία Τιενανμέν, ανέφερε το κατηγορητήριο.
Έκλεψαν επίσης περιεχόμενο ηλεκτρονικού ταχυδρομείου από έναν πάστορα που ανήκε σε μια χριστιανική εκκλησία στην πόλη Τσενγκντού, ο οποίος αργότερα συνελήφθη από τις τοπικές αρχές.
Οι δύο άντρες τους προσδώθηκε μια σειρά κατηγοριών, συμπεριλαμβανομένης της συνωμοσίας για διάπραξη απάτης, η οποία έχει μέγιστη ποινή 20 ετών στη φυλακή, συνωμοσία για διάπραξη κλοπής εμπορικών μυστικών (μέγιστη φυλάκιση 10 ετών) και συνωμοσία για διάπραξη απάτης μέσω υπολογιστή (μέγιστη φυλάκιση 5 ετών).
Αντιδράσεις
Απαντώντας στο κατηγορητήριο, αρκετοί νομοθέτες επικρότησαν τις προσπάθειες του υπουργείου να προστατεύσει την αμερικανική έρευνα από το κινεζικό καθεστώς.
«Για μήνες, προειδοποιώ για τις απόπειρες της Κομμουνιστικής Κίνας να κλέψει ή να σαμποτάρει τις αμερικανικές προσπάθειες εμβολίων και η σημερινή ανακοίνωση καταδεικνύει την πραγματικότητα αυτής της απειλής», δήλωσε σε δήλωσή του ο γερουσιαστής Ρικ Σκοτ (R-Fla.). «Τα ψέματα και η παραπληροφόρηση της Κομμουνιστικής Κίνας οδήγησαν στην εξάπλωση του κορωνοϊού και τώρα θέλουν να εμποδίσουν την ανάκαμψή μας».
Ο Σκοτ είχε προηγουμένως εισαγάγει ένα νομοσχέδιο – το νόμο για την προστασία των εμβολίων COVID-19 – όπου πρότεινε τον έλεγχο των (Κινέζων) σημερινών κατόχων φοιτητικών θεωρήσεων που εμπλέκονται στην έρευνα εμβολίων, ως μέτρο για να αποτρέψει το κινεζικό καθεστώς να κλέψει ή να σαμποτάρει την έρευνα.
Ομοίως, ο γερουσιαστής Μπεν Σας (R-Neb.) Είπε ότι κατηγορίες όπως αυτή που αποκαλύφθηκε την Τρίτη είναι ένας «σημαντικός τρόπος για να εστιαστεί η προσοχή σε ένα επείγον πρόβλημα».
«Πρέπει να χρησιμοποιήσουμε περισσότερα από τα εργαλεία που έχουμε στη διάθεσή μας για να καταπολεμήσουμε αυτήν την κομμουνιστική επιθετικότητα», δήλωσε ο Σας στη δήλωσή του.
Η ανακοίνωση έρχεται εν μέσω των συνεχιζόμενων προσπαθειών της κυβέρνησης Τραμπ για την καταπολέμηση της αντικατασκοπείας και των επιχειρήσεων οικονομικής κατασκοπείας του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Το Υπουργείο Δικαιοσύνης ξεκίνησε την «Πρωτοβουλία της Κίνας» το 2018 με σκοπό την αντιμετώπιση των απειλών που θέτει η κινεζική κατασκοπεία και άλλες μορφές διείσδυσης της Κίνας στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Σε μια ομιλία του νωρίτερα αυτό το μήνα, ο διευθυντής του FBI Κρίστοφερ Ρέι δήλωσε ότι η κλοπή από το καθεστώς των αμερικανικών τεχνολογικών και εμπορικών μυστικών είναι σε κλίμακα «τόσο μαζική που αντιπροσωπεύει μία από τις μεγαλύτερες μεταβιβάσεις πλούτου στην ανθρώπινη ιστορία». Ο Ρέι είπε ότι το καθεστώς χρησιμοποιεί ένα ευρύ φάσμα τεχνικών – από το χάκινγκ έως την απόκτηση ξένων εταιρειών και τη φυσική κλοπή – και περιλαμβάνει ένα πλήρες εύρος ηθοποιών, που καλύπτουν υπηρεσίες πληροφοριών, ιδιωτικές εταιρείες, μεταπτυχιακούς φοιτητές και ερευνητές για να κλέψουν την πνευματική ιδιοκτησία των ΗΠΑ.
Είπε επίσης ότι το ΚΚΚ συμμετέχει επίσης σε εκστρατείες επιρροής αξιωματούχων των ΗΠΑ σε κάθε επίπεδο της κυβέρνησης, πείθοντάς τους να πάρουν πολιτικές θέσεις σύμφωνα με αυτές του καθεστώτος, όπως στην Ταϊβάν, το Χονγκ Κονγκ και τον χειρισμό της πανδημίας από το Πεκίνο.
Ο Υπουργός Δικαιοσύνης Ουίλιαμ Μπαρ έκανε επίσης παρόμοια σχόλια στις 16 Ιουλίου, όταν προειδοποίησε την εταιρική Αμερική να μην «υποκύψει» στο ΚΚΚ. Είπε ότι το Χόλιγουντ και πολλές αμερικανικές εταιρείες τεχνολογίας έχουν επιτρέψει στον εαυτό τους «να γίνουν πιόνια κινεζικής επιρροής».
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Ο τυπικός σοσιαλιστής σήμερα δεν είναι κάποιος συνδικαλιστής που θέλει υψηλότερους μισθούς. Είναι μια τρανσέξουαλ περιβαλλοντο-φεμινίστρια που συμμετέχει στις συγκεντρώσεις των Antifa και Black Lives Matter και ρίχνει τσιμεντόλιθους στους πολιτικούς της αντιπάλους.
Το βλέπουμε στις ταραχές και τις λεηλασίες που σάρωσαν την χώρα μετά τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ. Η σοσιαλιστική αριστερά σήμερα ασχολείται λιγότερο με την εργατική εκμετάλλευση από την μπουρζουαζία και περισσότερο με την φυλή, το φύλο και τα παράπονα των τρανσέξουαλ, όλα θέματα της πολιτικής ταυτοτήτων. Το αποκαλώ σοσιαλισμό ταυτοτήτων.
Οι σημερινοί σοσιαλιστές θέλουν μια Αμερική που ενσωματώνει τις ομάδες που θεωρούνταν αποκλεισμένες παλαιότερα, ενώ αποκλείει την ομάδα που ήταν παλαιότερα ενσωματωμένη. «Εάν είστε λευκοί, άρρενες, ετεροφυλόφιλοι και θρησκευτικά και/ή κοινωνικά συντηρητικοί», γράφει στο ιστολόγιό του ο Ροντ Ντρέερ, «δεν υπάρχει θέση για εσάς» στην προοδευτική αριστερά. Αντιθέτως, πρέπει τώρα να αναμένεται ότι στην κοινωνία «άνθρωποι σαν εσάς πρόκειται να πρέπει να χάσουν τη δουλειά και την επιρροή τους».
Με άλλα λόγια, για τους σοσιαλιστές ταυτοτήτων και για την αριστερά γενικότερα, οι μαύροι και οι Λατίνοι είναι μέσα· οι λευκοί είναι έξω. Οι γυναίκες είναι μέσα· οι άντρες είναι έξω. Οι ομοφυλόφιλοι, αμφιφυλόφιλοι, τρανσέξουαλ, μαζί με άλλους, πιο εξωτικούς τύπους είναι μέσα· οι ετεροφυλόφιλοι είναι έξω. Οι παράνομοι είναι μέσα· οι ημεδαποί πολίτες είναι έξω. Κάποιος μπορεί να πιστεύει ότι αυτά είναι όλα μέρος της πολιτικής της ένταξης, αλλά αν το πιστεύουμε αυτό παίρνουμε μόνο τη μισή εικόνα. Το θέμα, για την αριστερά, δεν είναι απλώς να συμπεριλάβει, αλλά και να αποκλείσει, να απομακρύνει τους αντιπάλους της από την πατρίδα τους.
Πώς φτάσαμε ως εδώ; Για να κατανοήσουμε τον σοσιαλισμό ταυτοτήτων, πρέπει να μάθουμε για τον άνθρωπο που κατάλαβε πώς να δημιουργήσει τα διάφορά του σκέλη, τον Χέρμπερτ Μαρκούζε.
Η επανάσταση του Μαρκούζε
Ένας Γερμανός φιλόσοφος εν μέρει εβραϊκής καταγωγής, ο Μαρκούζε σπούδασε υπό τον φιλόσοφο Χάιντεγκερ προτού δραπετεύσει από τη Γερμανία πριν από τη ναζιστική εξουσία. Μετά από κάποιον χρόνο στο Κολούμπια, το Χάρβαρντ και Μπραντέι, ο Μαρκούζε μετακόμισε στην Καλιφόρνια, όπου πήρε μια θέση στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια–Σαν Ντιέγκο και έγινε ο γκουρού της Νέας Αριστεράς στη δεκαετία του ’60.
Ο Μαρκούζε επηρέασε μια ολόκληρη γενιά νέων ριζοσπαστών, από τον συνιδρυτή του Weather Underground Μπιλ Έιερς έως τον ακτιβιστή Yippie Άμπι Χόφμαν και τον Τομ Χέιντεν, πρόεδρο της ακτιβιστικής ομάδας Student for a Democratic Society (SDS). Η Άντζελα Ντέιβις, που αργότερα προσχώρησε στους Μαύρους Πάνθηρες και διεκδίκησε επίσης την αντιπροεδρία υπό το Κομμουνιστικό Κόμμα, ήταν μαθήτρια του Μαρκούζε και επίσης στον στενό του κύκλο. Ήταν ο Μαρκούζε, είπε η Ντέιβις, ο οποίος «μου δίδαξε ότι ήταν δυνατόν να είμαι ακαδημαϊκός, ακτιβίστρια, διανοούμενη και επαναστάτρια».
Ο Μαρκούζε υποκίνησε τους ακτιβιστές της δεκαετίας του 1960 να καταλάβουν κτίρια και να ανατρέψουν την ιεραρχία του πανεπιστημίου, ως ένα είδος πρώτου βήματος για την υποδαύλιση σοσιαλιστικής επανάστασης στην Αμερική. Είναι ενδιαφέρον ότι ο Ρόναλντ Ρήγκαν — τότε κυβερνήτης της Καλιφόρνιας — έκανε δυνατή την απόλυση του Μαρκούζε. Ωστόσο, ο Μαρκούζε διατήρησε τη διασημότητα και την επιρροή του στους ριζοσπάστες της εποχής. Φυσικά, δεν δημιούργησε τις δυνάμεις του σοσιαλισμού ταυτοτήτων, αλλά είδε, ίσως νωρίτερα από οποιονδήποτε άλλον, πώς θα μπορούσαν να αποτελέσουν τη βάση για έναν νέο και «βιώσιμο» σοσιαλισμό στην Αμερική. Αυτός είναι ο σοσιαλισμός που αντιμετωπίζουμε τώρα.
Για να κατανοήσουμε το πρόβλημα που είχε ο Μαρκούζε, πρέπει να πάμε πίσω μέχρι τον Μαρξ. Ο Μαρξ είδε τον εαυτό του ως προφήτη, όχι υποκινητή, για την έλευση του σοσιαλισμού. Θεωρούμε τον Μαρξ ως ένα είδος ακτιβιστή, που προσπάθησε να οργανώσει μια εργατική επανάσταση, αλλά ο Μαρξ τόνισε εξαρχής ότι η σοσιαλιστική επανάσταση θα έρθει αναπόφευκτα· τίποτα δεν έπρεπε να γίνει για να την προκαλέσει. Η μαρξιστική άποψη συνοψίζεται καλά από έναν από τους Γερμανούς οπαδούς του Μαρξ, τον Καρλ Κάουτσκυ, ο οποίος έγραψε: «Το καθήκον μας δεν είναι να οργανώσουμε την επανάσταση αλλά να οργανώσουμε τον εαυτό μας για την επανάσταση. Δεν είναι να κάνουμε την επανάσταση, αλλά να την εκμεταλλευτούμε».
Αλλά τι συμβαίνει όταν η εργατική τάξη νιώθει πολύ ασφαλής και ικανοποιημένη για εξέγερση; Ο Μαρξ δεν το περίμενε αυτό. Στην πραγματικότητα, η έλλειψη έστω και μίας εργατικής εξέγερσης του είδους που προέβλεπε ο Μαρξ, οπουδήποτε στον κόσμο, είναι μια πλήρης και αποφασιστική διάψευση του «επιστημονικού» μαρξισμού. Στις αρχές του 20ού αιώνα, οι μαρξιστές σε όλο τον κόσμο γνώριζαν πλήρως αυτό το πρόβλημα. Ο Λένιν το έλυσε συγκεντρώνοντας έναν επαγγελματικό στρατό επαναστατών. Εάν η επανάσταση δεν θα γίνει από την εργατική τάξη, επέμεινε, θα έπρεπε να γίνει για αυτούς.
Ο Μαρκούζε καθόρισε το πρόβλημα με τον ίδιο τρόπο που έκανε ο Λένιν: Εάν η εργατική τάξη δεν είναι υπέρ του σοσιαλισμού, πού μπορώ να βρω ένα νέο προλεταριάτο για να τον φέρει; Ο Μαρκούζε γνώριζε ότι οι σύγχρονες βιομηχανικές χώρες, όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες, δεν μπορούσαν να έχουν πληθυσμούς αγροτών χωρίς γη και επαγγελματιών στρατιωτών — τα απομεινάρια μιας καθυστερημένης φεουδαρχικής κοινωνίας — στα οποία βασίστηκε ο Λένιν. Ποιος λοιπόν θα μπορούσε να πάρει τον ρόλο του ανύπαρκτου προλεταριάτου που θα χρειαζόταν για να προκαλέσει την αναστάτωση που χρειάζεται για τον σοσιαλισμό στην Αμερική;
«Ανύψωση συνείδησης»
Ο Μαρκούζε κοίταξε τριγύρω για να εντοπίσει ποιες ομάδες είχαν μια φυσική αντιπάθεια στον καπιταλισμό. Ο Μαρκούζε ήξερε ότι μπορούσε να βασιστεί στους μποέμ καλλιτέχνες και διανοούμενους που από καιρό μισούσαν τον βιομηχανικό πολιτισμό, εν μέρει επειδή θεωρούσαν τον εαυτό τους ανώτερο από τους επιχειρηματίες και τους καταστηματάρχες. Αυτοί οι αυτοαποκαλούμενοι «παρίες» ήταν φυσικοί νεοσύλλεκτοι για αυτό που ο Μαρκούζε ονόμαζε Μεγάλη Άρνηση — την βαθιά άρνηση της κοινωνίας της ελεύθερης αγοράς.
Το πρόβλημα, ωστόσο, ήταν ότι αυτοί οι μποέμ βρίσκονταν σε μικρούς τομείς της δυτικής κοινωνίας: στην περιοχή Σβάμπινγκ του Μονάχου, στην Αριστερή Όχθη του Παρισιού, στο χωριό Γκρίνουιτς στη Νέα Υόρκη και σε λίγες μόνο πανεπιστημιουπόλεις. Από μόνοι τους, δεν ήταν αρκετοί ούτε για να πραγματοποιήσουν μια διαδήλωση, πόσω μάλλον να κάνουν επανάσταση.
Έτσι ο Μαρκούζε έπρεπε να ψάξει περαιτέρω. Έπρεπε να σκεφτεί έναν τρόπο να βάλει την μποέμ κουλτούρα στην θέση του παγιωμένου πολιτισμού, να κάνει τους παρίες να φαίνονται φυσιολογικοί και να μετατρέψει τους φυσιολογικούς ανθρώπους σε παρίες. Ξεκίνησε με μια πολύ περίεργη ομάδα προλεταρίων: τους νέους της δεκαετίας του 1960. Εδώ, τελικά, ήταν μια ομάδα που θα μπορούσε να δημιουργήσει ένα μαζικό κίνημα.
Όμως τι ομάδα! Ευτυχώς, ο Μαρξ δεν ήταν κοντά να την δει· θα είχε ξεσπάσει σε γέλια. Άμπι Χόφμαν; Τζέρι Ρούμπιν; Μάριο Σάβιο; Πώς θα μπορούσαν οι άνθρωποι αυτής της αξιολύπητης κατάστασης, αυτά τα νωθρά, κακομαθημένα παράγωγα της μεταπολεμικής ευημερίας, αυτές οι παρωδίες της ανθρωπότητας, αυτοί οι λάγνοι βαριεστημένοι αργόσχολοι εντελώς αποξενωμένοι από τα προβλήματα του πραγματικού κόσμου, και νευρωτικά εστιασμένοι στον εαυτό τους, τα ναρκωτικά τους και την σεξουαλική τους ζωή και την τρελή «μουσική», να λειτουργήσουν ως τάγματα εφόδου της επανάστασης;
Ο Χέρμπερτ Μαρκούζε (1898-1979), γεννημένος στην Γερμανία Αμερικανός φιλόσοφος και ακραίος πολιτικός θεωρητικός, σχετιζόμενος με την Κριτική Θεωρία της Σχολής της Φρανκφούρτης. (Keystone/Getty Images)
Ο Μαρκούζε απάντησε: «Ανυψώνοντας την συνείδησή τους». Οι φοιτητές ήταν ήδη κάπως αποξενωμένοι από την ευρύτερη κοινωνία. Ζούσαν σε αυτές τις σοσιαλιστικές κομμούνες που ονομάζονταν πανεπιστήμια. Θεωρούσαν δεδομένες τις ανέσεις τους. Αχάριστοι «γυμνοσάλιαγκες» [οκνηροί] που ήταν, περιφρονούσαν αντί να εκτιμούν τους γονείς τους για τις θυσίες που έκαναν για λογαριασμό τους. Αναζήτησαν «κάτι περισσότερο», μια μορφή αυτοεκπλήρωσης που ξεπερνούσε την υλική ολοκλήρωση.
Εδώ, ο Μαρκούζε αναγνώρισε, ήταν η πραγματική πρώτη ύλη από την οποία ο σοσιαλισμός δημιουργείται σε μια πλούσια, επιτυχημένη κοινωνία. Ίσως υπήρχε ένας τρόπος να τους διδάξει την καταπίεση, να μετατρέψει την κακή διάθεση από το πνευματικό τους κενό, σε πολιτική δυσαρέσκεια. Ο Μαρκούζε ήταν πεπεισμένος ότι μια ακτιβιστική ομάδα καθηγητών θα μπορούσε να «ανυψώσει» τη συνείδηση μιας ολόκληρης γενιάς φοιτητών, ώστε να μπορούν να αισθάνονται υποκειμενικά καταπιεσμένοι ακόμη και αν δεν υπήρχαν αντικειμενικές δυνάμεις που τους καταπιέζουν. Τότε θα γίνονταν ακτιβιστές για να πολεμήσουν όχι ενάντια στην καταπίεση κάποιου άλλου, αλλά για την δική τους.
Φυσικά θα χρειαζόταν κάποια δουλειά για να μετατρέψει εγωιστές εγωκεντρικούς φοιτητές σε ακτιβιστές με ενός είδους κοινωνικής συνείδησης. Αλλά για την απίστευτη καλή τύχη του Μαρκούζε, η δεκαετία του ’60 ήταν η δεκαετία του πολέμου του Βιετνάμ. Οι φοιτητές αντιμετώπιζαν την προοπτική επιστράτευσης. Έτσι είχαν εγωιστικούς λόγους να αντιταχθούν στον πόλεμο. Ωστόσο, αυτός ο εγωισμός θα μπορούσε να αξιοποιηθεί διδάσκοντας στους φοιτητές ότι δεν ήταν φυγόστρατοι δειλοί· αντίθετα, ήταν ευγενείς αντιστεκόμενοι μέρος ενός παγκόσμιου αγώνα για κοινωνική δικαιοσύνη. Με αυτόν τον τρόπο, η ίδια η κακή συνείδηση θα μπορούσε να στρατολογηθεί για λογαριασμό του αριστερού ακτιβισμού.
Ο Μαρκούζε απεικόνισε τον Χο Τσι Μιν και τους Βιετκόνγκ ως ένα είδος προλεταριάτου του Τρίτου Κόσμου, αγωνιζόμενο να απελευθερωθεί από την αμερικανική ηγεμονία. Αυτό αντιπροσώπευε μια μεταφορά μαρξιστικών κατηγοριών. Η νέα εργατική τάξη ήταν οι «μαχητές της ελευθερίας» του Βιετνάμ. Οι κακοί καπιταλιστές ήταν Αμερικανοί στρατιώτες που υπηρετούσαν εξ ονόματος της κυβέρνησης των ΗΠΑ. Η μεγαλοφυΐα του Μαρκούζε ήταν να πει στους αριστερούς φοιτητές της δεκαετίας του 1960 ότι οι Βιετναμέζοι «μαχητές της ελευθερίας» δεν θα μπορούσαν να πετύχουν χωρίς αυτούς.
«Μόνο η εσωτερική αποδυνάμωση της υπερδύναμης», έγραψε ο Μαρκούζε στο «Ένα δοκίμιο για την απελευθέρωση», «μπορεί τελικά να σταματήσει τη χρηματοδότηση και τον εξοπλισμό της καταστολής στις καθυστερημένες χώρες».
Στο όραμά του, οι φοιτητές ήταν οι «μαχητές της ελευθερίας» μέσα στην κοιλιά του καπιταλιστικού θηρίου. Μαζί, οι επαναστάτες στο εσωτερικό και στο εξωτερικό θα συνεργάζονταν στην Μεγάλη Άρνηση. Θα τερμάτιζαν από κοινού τον πόλεμο και θα λύτρωναν το Βιετνάμ και την Αμερική. Και πώς θα έμοιαζε αυτή η λύτρωση; Στα λόγια του Μαρκούζε, «Συλλογική ιδιοκτησία, συλλογικός έλεγχος και σχεδιασμός των μέσων παραγωγής και διανομής». Με άλλα λόγια, κλασικός σοσιαλισμός.
Αντικαθιστώντας την κοινωνική τάξη
Εντάξει, λοιπόν τώρα έχουμε τους νέους. Ποιον άλλον; Ο Μαρκούζε κοίταξε γύρω από την Αμερική για περισσότερους υποψήφιους προλετάριους και βρήκε, εκτός από τους φοιτητές, τρεις ομάδες ώριμες για κατάληψη. Η πρώτη ήταν το κίνημα της Μαύρης Δύναμης, το οποίο βοηθούσε το κίνημα των πολιτικών δικαιωμάτων. Η ομορφιά αυτής της ομάδας, από την άποψη του Μαρκούζε, είναι ότι δεν θα χρειαζόταν να εκπαιδευθούν στην τέχνη του παράπονου· οι μαύροι είχαν παράπονα για αιώνες.
Κατά συνέπεια, εδώ ήταν μια ομάδα που θα μπορούσε να κινητοποιηθεί ενάντια στο status quo και αν το status quo μπορούσε να ταυτιστεί με τον καπιταλισμό, ιδού μια ομάδα που θα έπρεπε να είναι ανοιχτή στον σοσιαλισμό. Μέσα από ένα είδος μαρξιστικής μετάθεσης, οι «μαύροι» θα γίνουν η εργατική τάξη, οι «λευκοί» η καπιταλιστική τάξη. Η φυλή, σε αυτήν την ανάλυση, αντικαθιστά την τάξη. Έτσι παίρνουμε τον Αφρο-σοσιαλισμό, και από εκεί είναι ένα σύντομο βήμα προς τον Λατίνο-σοσιαλισμό και κάθε άλλο είδος εθνοτικού σοσιαλισμού.
Μια άλλη αναδυόμενη πηγή δυσαρέσκειας ήταν οι φεμινίστριες. Ο Μαρκούζε αντιλήφθηκε ότι με αποτελεσματική «ανύψωση» της συνείδησης, αυτές θα μπορούσαν επίσης να διδαχθούν να βλέπουν τον εαυτό τους ως καταπιεσμένο προλεταριάτο. Αυτό φυσικά θα απαιτούσε μια άλλη μαρξιστική μεταφορά: «Οι γυναίκες» θα θεωρούνταν τώρα ως εργατική τάξη και οι «άντρες» η καπιταλιστική τάξη· η κατηγορία τάξης αλλάζει τώρα με το φύλο.
«Το κίνημα γίνεται ριζοσπαστικό», έγραψε ο Μαρκούζε, «στον βαθμό στον οποίο στοχεύει, όχι μόνο στην ισότητα εντός της δομής εργασίας και αξιών της καθιερωμένης κοινωνίας… αλλά μάλλον σε μια αλλαγή στην ίδια την δομή». Ο στόχος του Μαρκούζε δεν ήταν μόνο η πατριαρχία· ήταν η μονογαμική οικογένεια. Σε Γκραμσιανούς όρους, ο Μαρκούζε θεωρούσε την ίδια την ετεροφυλόφιλη οικογένεια ως έκφραση αστικού πολιτισμού, οπότε κατά την άποψή του, η κατάργηση της οικογένειας θα βοηθούσε στην επιτάχυνση της εμφάνισης του σοσιαλισμού.
Ο Μαρκούζε δεν έγραψε συγκεκριμένα για ομοφυλόφιλους ή τρανσέξουαλ, αλλά γνώριζε πολύ καλά από εξωτικές και τρελές μορφές σεξουαλικής συμπεριφοράς και η λογική του σοσιαλισμού ταυτοτήτων μπορεί εύκολα να επεκταθεί σε όλες αυτές τις ομάδες. Για άλλη μια φορά χρειαζόμαστε κάποια δημιουργική μαρξιστική μετάθεση. Οι ομοφυλόφιλοι και οι τρανσέξουαλ γίνονται το ακόμα πιο νέο προλεταριάτο και οι ετεροφυλόφιλοι — ακόμη και οι μαύροι και θηλυκοί ετεροφυλόφιλοι — γίνονται καταπιεστές τους.
Ρίζες της αλληλεπικάλυψης
Βλέπουμε εδώ τις ρίζες της «αλληλεπικάλυψης». Όπως θεωρεί τώρα η αριστερά, μια μορφή καταπίεσης είναι καλή, αλλά δύο είναι καλύτερες και τρεις ή περισσότερες είναι το καλύτερο. Το συγκεντρωτικό παράδειγμα του σοσιαλισμού ταυτοτήτων είναι ένας μαύρος ή καφέ άντρας που μετατρέπεται σε γυναίκα, με καταγωγή Τρίτου Κόσμου, και προσπαθεί παράνομα να μπει σε αυτήν τη χώρα, επειδή η χώρα του — ουπς, της — λέγεται ότι εξαφανίστηκε από τον χάρτη λόγω κλιματικής αλλαγής.
Αυτές οι τελευταίες εξελίξεις ξεπερνούν τον Μαρκούζε. Δεν ήξερε για την αλληλεπικάλυψη, αλλά αναγνώρισε το αναδυόμενο περιβαλλοντικό κίνημα ως ευκαιρία περιορισμού και ρύθμισης του καπιταλισμού. Ο στόχος, τόνισε, ήταν «να οδηγήσει την οικολογία στο σημείο που δεν είναι πλέον περιορισμένη μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο», αν και αναγνώρισε ότι αυτό «σημαίνει πρώτα την επέκταση της κίνησης μέσα στο καπιταλιστικό πλαίσιο».
Ο Μαρκούζε ανέστρεψε επίσης τον Φρόιντ για να υποστηρίξει την «απελευθέρωση» του έρωτα. Ο Φρόιντ ισχυριζόταν ότι ο πρωτόγονος άνθρωπος είναι ολοκληρωτικά αφιερωμένος στην «αρχή της ευχαρίστησης», αλλά καθώς προχωρά ο πολιτισμός, η αρχή της ευχαρίστησης πρέπει να εξαρτάται από αυτό που ο Φρόιντ ονόμασε «αρχή της πραγματικότητας». Με άλλα λόγια, ο πολιτισμός είναι το προϊόν της υποταγής του ενστίκτου στη λογική. Η καταστολή, υποστήριξε ο Φρόιντ, είναι το απαραίτητο τίμημα που πρέπει να πληρώσουμε για τον πολιτισμό.
Ο Μαρκούζε υποστήριξε ότι σε κάποιο σημείο, ωστόσο, ο πολιτισμός φτάνει σε ένα σημείο όπου οι άνθρωποι μπορούν να πάνε προς τα πίσω. Μπορούν να απελευθερώσουν τα πολύ φυσικά ένστικτα που έχουν κατασταλεί για τόσο πολύ καιρό και να υποτάξουν την αρχή της πραγματικότητας στην αρχή της ευχαρίστησης. Αυτό θα συμπεριλάμβανε την δημιουργία αυτού που ο Μαρκούζε ονόμασε «πολυμορφική σεξουαλικότητα» και την «επανενεργοποίηση όλων των ερωτογόνων ζωνών». Βρισκόμαστε κοντά πλέον στο πλήρες σύνολο των παράξενων σύγχρονων δραστηριοτήτων, από την αμφιφυλοφιλία έως την τρανσεξουαλικότητα και πέρα από αυτά.
Ο Μαρκούζε αναγνώρισε ότι η κινητοποίηση όλων αυτών των ομάδων — φοιτητές, περιβαλλοντιστές, μαύροι, φεμινίστριες, ομοφυλόφιλοι — θα απαιτούσε χρόνο και θα απαιτούνταν πολλή «ανύψωση» συνείδησης ή επανεκπαίδευση. Είδε το πανεπιστήμιο ως τον ιδανικό χώρο για την εκτέλεση αυτού του έργου, για αυτό αφιέρωσε τη ζωή του στη διδασκαλία και την εκπαίδευση μιας γενιάς σοσιαλιστών και αριστερών ακτιβιστών. Με την πάροδο του χρόνου, ο Μαρκούζε πίστευε ότι το πανεπιστήμιο θα μπορούσε να παράγει έναν νέο τύπο πολιτισμού και ότι ο πολιτισμός θα έκανε μετάσταση έπειτα στην ευρύτερη κοινωνία για να μολύνει τα μέσα ενημέρωσης, τον κινηματογράφο, ακόμα και τον τρόπο ζωής των τιτάνων της ίδιας της καπιταλιστικής τάξης.
Το έργο του Μαρκούζε — η κατάκτηση του αμερικανικού πανεπιστημίου, για να γίνει ένα εργαλείο σοσιαλιστικής καθοδήγησης — δεν πέτυχε στη ζωή του. Στην πραγματικότητα, όπως αναφέρθηκε παραπάνω, πήρε δρόμο όταν ο Ρήγκαν πίεσε τους προέδρους του πανεπιστημιακού συστήματος να μην ανανεώσουν το συμβόλαιο του Μαρκούζε. Με τον καιρό όμως, ο Μαρκούζε πέτυχε, καθώς η ακτιβιστική γενιά της δεκαετίας του 1960 πήρε σταδιακά τα ελίτ πανεπιστήμια. Σήμερα, η σοσιαλιστική κατήχηση είναι ο κανόνας στην αμερικανική πανεπιστημιούπολη και το όνειρο του Μαρκούζε έχει πραγματοποιηθεί.
«Καταπιεστική ανοχή»
Ο Μαρκούζε είναι επίσης ο φιλόσοφος της Antifa. Υποστήριξε, σε ένα διάσημο δοκίμιο που ονομάζεται «Repressive Tolerance» [Καταπιεστική Ανοχή], ότι η ανοχή δεν είναι κανόνας ή δικαίωμα που πρέπει να επεκταθεί σε όλους τους ανθρώπους. Ναι, η ανοχή είναι καλή, αλλά όχι όταν πρόκειται για άτομα που δεν μπορούν να ανεχθούν κάτι. Είναι εντάξει να είμαστε μη ανεκτικοί εναντίον τους, να τους εμποδίζουμε, να σταματάμε τις εκδηλώσεις τους, να τους εμποδίζουμε να μιλήσουν, ακόμη και να καταστρέφουμε την καριέρα και την περιουσία τους.
Ο Μαρκούζε δεν χρησιμοποίησε τον όρο «μίσος», αλλά εφυήρε το επιχείρημα ότι είναι εντάξει να έχεις μίσος εναντίον όσων μισούν. Για τον Μαρκούζε, δεν υπήρχαν όρια σε αυτό που θα μπορούσε να γίνει για να δυσφημιστούν και να καταστραφούν αυτοί οι άνθρωποι. Ήθελε η αριστερά να τους νικήσει «με κάθε δυνατό τρόπο». Ο Μαρκούζε ενέκρινε ακόμη και ορισμένες μορφές εγχώριας τρομοκρατίας, όπως τον βομβαρδισμό από το Weather Underground στο Πεντάγωνο, με το επιχείρημα ότι οι δράστες προσπαθούσαν να σταματήσουν μια μεγαλύτερη βία που οι δυνάμεις των ΗΠΑ επιβάλλουν σε ανθρώπους στο Βιετνάμ και σε άλλες χώρες.
Ο κόσμος μας είναι πολύ διαφορετικός τώρα από ό,τι ήταν την δεκαετία του 1960, και όμως υπάρχουν τόσα πολλά που φαίνονται περίεργα οικεία. Όσον αφορά τον σοσιαλισμό ταυτοτήτων, εξακολουθούμε να ζούμε με την κληρονομιά του Μαρκούζε.
Ο Dinesh D’Souza είχε μια εξέχουσα καριέρα ως συγγραφέας, ειδικός και διανοούμενος στην δημόσια σφαίρα, και έχει γίνει επίσης βραβευμένος σκηνοθέτης. Το νέο του βιβλίο είναι «Ηνωμένες Πολιτείες του Σοσιαλισμού: Ποιος είναι πίσω από αυτό. Γιατί είναι κακό. Πώς να το σταματήσουμε».
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα την γνώμη της Epoch Times.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Οι καταναλωτές μπορούν να είναι επιλεκτικοί όταν πρόκειται για τη σωστή ωρίμανση των μπανανών τους, ένα θρεπτικό φρούτο που φημίζεται για το υψηλό κάλιο και την πρακτική συσκευασία του.
Μερικοί άνθρωποι προτιμούν τις αμυλούχες ίνες των πράσινων μπανανών, ενώ άλλοι προτιμούν τη γλυκύτητα των ώριμων ή μαύρων μπανανών. Πολλοί αναζητούν το μια μέση ωρίμανση. Ενώ η γεύση και η υφή είναι σημαντικές, τα οφέλη για την υγεία ποικίλλουν σε κάθε στάδιο ωριμότητας.
(ND700/Shutterstock)
Οι πράσινες μπανάνες είναι λιγότερο γλυκές και πιο αμυλούχες από τις ώριμες μπανάνες. Οι άγουρες μπανάνες περιέχουν ανθεκτικό άμυλο, το οποίο δρα περισσότερο σαν μια ίνα στο σώμα και η υψηλότερη περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες σημαίνει ότι οι πράσινες μπανάνες μας κρατούν γεμάτους για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα, κρατώντας την όρεξη υπό έλεγχο κάτι που βοηθά και στην απώλεια βάρους.
Επίσης, λόγω της υψηλής περιεκτικότητάς τους σε άμυλο, οι άγουρες μπανάνες είναι πιο δύσκολο να χωνευτούν, κάτι που βοηθά στην δημιουργία ενός υγιούς εντέρου.
Εν τω μεταξύ, οι πράσινες μπανάνες έχουν πολύ λίγα σάκχαρα και έχουν χαμηλό γλυκαιμικό δείκτη. Αυτό βοηθά στη ρύθμιση των επιπέδων σακχάρου στο αίμα και στη μείωση του κινδύνου για διαβήτη, σύμφωνα με την Adda Bjarnadottir, εγγεγραμμένη διατροφολόγο της Healthline.
Καθώς ωριμάζουν οι μπανάνες, η περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες αλλάζει, καθώς το άμυλο μετατρέπεται σε σάκχαρα: σακχαρόζη, γλυκόζη και φρουκτόζη. Είναι αξιοσημείωτο ότι, ενώ οι άγουρες μπανάνες έχουν άμυλο 70-80 τοις εκατό, ενώ οι ώριμες μπανάνες καταλήγουν να έχουν μόνο 1% περιεκτικότητα σε άμυλο.
(bergamont/Shutterstock)
Οι κίτρινες μπανάνες είναι μια εξαιρετική πηγή διατροφικών αντιοξειδωτικών όπως η ντοπαμίνη και οι κατεχίνες, που είναι γνωστές για τα οφέλη που προσφέρουν στην υγεία μας, όπως η μείωση του κινδύνου εκφυλιστικής ασθένειας και των καρδιακών παθήσεων, αναφέρει ένα άρθρο.
Όπως και οι μπανάνες όλων των σταδίων ωρίμανσης, οι κίτρινες μπανάνες περιέχουν κάλιο, το οποίο είναι σημαντικό για τον έλεγχο της αρτηριακής πίεσης και της υγείας των νεφρών.
Σε μια 13ετή μελέτη, οι γυναίκες που έτρωγαν μπανάνες δύο έως τρεις φορές την εβδομάδα είχαν 33% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν νεφρική νόσο, ενώ άλλες μελέτες διαπίστωσαν ότι εκείνες που τρώνε μπανάνες τέσσερις έως έξι φορές την εβδομάδα έχουν 50% λιγότερες πιθανότητες να αναπτύξουν νεφρική νόσο.
(Stella Photography/Shutterstock)
Οι κίτρινες μπανάνες με καφέ κηλίδες περιέχουν περισσότερα σάκχαρα από τις λιγότερο ώριμες μπανάνες και τείνουν να είναι η πιο δημοφιλής επιλογή. Ωστόσο, έχουν επίσης ένα σύνολο οφελών για την υγεία.
Εκτός από την ευκολότερη πέψη, οι μπανάνες σε αυτό το στάδιο ωρίμανσης οι επιστήμονες έχουν διαπιστώσει ότι έχουν αντικαρκινικές ιδιότητες. Ιάπωνες ερευνητές από το Πανεπιστήμιο Teikyo ανακάλυψαν ότι περιέχουν 8 φορές υψηλότερο παράγοντα νέκρωσης όγκων (TNF), ο οποίος διασπά τα καρκινικά κύτταρα στο σώμα περισσότερο σε σχέση με τις άγουρες μπανάνες.
Επιπλέον, καθώς οι μπανάνες ωριμάζουν, γίνονται πλουσιότερες σε αντιοξειδωτικά.
(Donenko Oleksii/Shutterstock)
Οι καφέ μπανάνες είναι οι πιο γλυκές από την άποψη της γεύσης. Ωστόσο, καθώς γίνονται πιο καφέ, τα επίπεδα αντιοξειδωτικών τους αυξάνονται επίσης.
Δεδομένου ότι έχουν πολύ υψηλή περιεκτικότητα σε σάκχαρα, οι καστανές μπανάνες δημιουργούν ένα εξαιρετικό γλυκαντικό για smoothies, ενώ παράλληλα έχουν υψηλή περιεκτικότητα σε αντιοξειδωτικά. Μπορείτε επίσης να τις βάλετε στην κατάψυξη για να παρατείνετε τη διάρκεια ζωής τους.
Οι διαβητικοί τύπου-2 θα πρέπει, ωστόσο, να γνωρίζουν ότι σχεδόν όλο το ανθεκτικό άμυλο στις άγουρες μπανάνες μετατρέπεται σε σάκχαρα και οι ώριμες καφέ μπανάνες αντίστοιχα περιέχουν τα υψηλότερα επίπεδα σακχάρων.
Αυτό το άρθρο προορίζεται μόνο για ενημερωτικούς σκοπούς και δεν υποκαθιστά τη συμβουλή του γιατρού σας.
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
Η Τζιανγκ Λιαντζιάο έχει υπάρξει κυνηγημένη από τη στιγμή της γέννησή της.
Ως το τέταρτο παιδί της οικογένειάς της, δεν έπρεπε να είχε γεννηθεί σύμφωνα με την πολιτική του ενός παιδιού της Κίνας. Έπρεπε να κρυφτεί στο σπίτι της γιαγιάς της από ενός μηνός. Καλούσε τους γονείς της «θεία και θείο» μέχρι τα επτά της, προκειμένου να αποφύγει τις υποψίες των αρχών. Οι γονείς της ξόδεψαν όλες τις αποταμιεύσεις τους – έναν μεγάλο σάκο με δεκάρες – για να δωροδοκήσουν τοπικούς αξιωματούχους, ώστε να ζει μαζί τους στο σπίτι.
Μετά την επανένωση με τους γονείς της στην ηλικία των επτά, άρχισε να ασκεί μαζί τους μια πνευματική άσκηση με το όνομα Φάλουν Γκονγκ . Κάθε μέρα, περίπου τριάντα άτομα συνόδευαν τη Τζιανγκ και την οικογένειά της στην αυλή της πολυκατοικίας τους για να εξασκήσουν μαζί τις ασκήσεις διαλογισμού. Η Τζιανγκ, η αδερφή της και οι γονείς της ταξίδεψαν με πλοίο στην πατρίδα του πατέρα της στο κοντινό δήμο Γουφένγκ για να δείξουν τον διαλογισμό σε άλλους χωρικούς. Αυτή και η αδερφή της ήταν πάντα μπροστάρες.
Η ασκούμενη του Φάλουν Γκονγκ Τζιανγκ Λιαντζιάο (Δεξιά), φωτογραφίστηκε με την αδερφή της, στην πατρίδα της στην επαρχία Χουμπέι της Κίνας, σε αυτήν τη φωτογραφία αρχείου. (Παρέχεται στην The Epoch Times)
Η ευτυχισμένη αυτή ζωή έληξε μέσα σε μια νύχτα.
Στις 20 Ιουλίου 1999, η τότε 8 ετών Τζιανγκ, βρήκε τον εαυτό της και την οικογένειά της να στοχοποιούνται από μια εθνική εκστρατεία εξάλειψης του Φάλουν Γκονγκ. Μερικοί ασκούμενοι που εργαζόντουσαν για το κράτος ενημερώθηκαν σχετικά με τα σχέδια σύλληψης και κράτησης ασκουμένων. Παρ ‘όλα αυτά, δεκάδες εμφανίστηκαν στην αυλή της Τζιανγκ για τις ασκήσεις, απτόητοι. Τα αυτοκίνητα της αστυνομίας σύντομα εμφανίστηκαν και οι αστυνομικοί τους μετέφεραν όλους στο τοπικό αστυνομικό τμήμα. Ο πατέρας της κρατήθηκε για ένα μήνα.
Η δίωξη ξεκίνησε από τον τότε ηγέτη του Κομμουνιστικού Κόμματος Τζιανγκ Ζεμίν, ο οποίος θεώρησε την τεράστια δημοτικότητα του Φάλουν Γκονγκ απειλή για την κυριαρχία του Κόμματος.
Μέχρι τα τέλη της δεκαετίας του 1990, έως και 100 εκατομμύρια άνθρωποι στην Κίνα ασκούσαν Φάλουν Γκονγκ, μια αρχαία άσκηση με ηθικές διδασκαλίες που επικεντρώνονται στις βασικές αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας. Τις επόμενες δύο δεκαετίες, το Minghui.org, ένα κέντρο πληροφόρησης αφιερωμένο στην τεκμηρίωση της δίωξης, θα εντοπίσει περισσότερους από 4.500 ασκούμενους που πέθαναν υπό βασανιστήρια. Λόγω των εκτενών προσπαθειών λογοκρισίας των αρχών με ό,τι είχε να κάνει σχετικά με το θέμα, ο πραγματικός αριθμός θανάτων είναι πιθανώς πολύ υψηλότερος.
Το σπίτι μετατρέπεται σε φυλακή
Η απότομη στροφή των γεγονότων δεν έβγαζε κανένα νόημα για τη νεαρή Τζιανγκ και την οικογένειά της, ούτε για εκατομμύρια άλλους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ σε όλη τη χώρα, που άρχισαν την πρακτική για τα θεραπευτικά οφέλη της και τα ηρεμιστικά αποτελέσματα, αλλά τώρα αντιμετώπιζαν τη σύλληψη για τις πεποιθήσεις τους.
Το 2000, η εξαμελής οικογένεια της Τζιανγκ, μαζί με περίπου 100 άλλους τοπικούς ασκούμενους, πήγαν στο Πεκίνο να κάνουν έκκληση για την απόφαση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος να καταστείλει την πίστη τους. Μόλις ξετύλιξαν ένα πανό που έγραφε «Το Φάλουν Ντάφα είναι καλό» στην πλατεία Τιενανμέν, η αστυνομία ακινητοποίησε τη μητέρα της στο έδαφος και άρχισε να την κλωτσάει καθώς η Τζιανγκ στεκόταν δίπλα της, τρέμοντας από φόβο. Μεταφέρθηκαν σε φορτηγά της αστυνομίας – η 16χρονη αδερφή της τραβήχτηκε από τις πλεξούδες της. Ένας αστυνομικός χτύπησε με ένα μπαστούνι την Τζιανγκ στο κεφάλι, κάνοντάς την να λιποθυμήσει.
Μετά από αυτήν την έκκληση, ο πατέρας της Τζιανγκ καταδικάστηκε σε φυλάκιση τριών ετών, ενώ η μητέρα της για δύο χρόνια. Η 16χρονη αδερφή της κρατήθηκε επίσης για ένα μήνα. Η Τζιανγκ, ο μεγαλύτερος αδελφός της και η μικρότερη αδερφή της έμειναν στο σπίτι τους για να φροντίσουν μόνοι τους τον εαυτό τους . Ο μεγαλύτερος ήταν μόλις 12 εκείνο το καιρό. Φοβούμενοι ότι θα φύγουν, ο διαχειριστής του κτιρίου τους κλείδωνε τακτικά μέσα στο σπίτι, ξεβιδώνοντας την πόρτα μόνο το πρωί για να συνοδεύσει τα παιδιά στο σχολείο.
Η πατρίδα της Τζιανγκ Λιαντζιάο, η πόλη Σιγιάν της επαρχίας Χουμπέι της Κίνας, το 2011. (Παρέχεται στην The Epoch Times)
Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, η Τζιανγκ και τα αδέλφια της αγωνίζονταν σκληρά για να βρουν φαγητό. Για να ξεγελάσει τις μεγάλες πείνες, η Τζιανγκ γέμιζε με νερό το στομάχι της ή έτρωγε άγρια φυτά από κάτι κοντινά χωράφια.
Η οικογένεια επανενώθηκε σιγά σιγά μετά την απελευθέρωση της μεγαλύτερης αδερφής και της μητέρας της Τζιανγκ. Το 2003, η μητέρα και η μεγαλύτερη αδερφή της είδαν τον πατέρα της Τζιανγκ για πρώτη φορά μετά από τρία χρόνια. Ήταν ακόμα φυλακισμένος και αναμενόταν να απελευθερωθεί σε ένα μήνα. Ο πρώην υγιής άντρας ήταν πια κοκκαλιάρης και έπρεπε να κουβαληθεί από έξι άντρες. Του έλειπαν πολλά δόντια. Τα πόδια του είχαν συνθλιφθεί από επαναλαμβανόμενα βασανιστήρια, που τον άφησαν με πατερίτσες. Είχε ξεχάσει να μιλάει λόγω παρατεταμένης απομόνωσης. Τα βασανιστήρια προορίζονταν να τον «μεταμορφώσουν» – να τον εξαναγκάσουν να εγκαταλείψει την πίστη του.
Ήταν αξιολύπητο θέαμα και καταστροφικό για την οικογένεια, η οποία ανέκαθεν είχε βασιστεί πάνω του για το ψωμί στο σπίτι.
Ένιωσα σαν «ο ουρανός να έπεφτε», είπε η Τζιανγκ.
Η Τζιανγκ Λιγιού, η μικρότερη αδερφή της Τζιανγκ, συνελήφθη το 2017 επειδή κολλούσε αυτοκόλλητα με μηνύματα που υποστήριζαν την πρακτική. Παραμένει υπό κράτηση.
Πριν τη δίωξη, ο πατέρας της ήταν κορυφαίος χειρούργος σε τοπικό νοσοκομείο στην πόλη Σιγιάν της επαρχίας Χουμπέι της κεντρικής Κίνας, και η μητέρα της εργαζόταν ως διοικητικός υπάλληλος. Αφού αφέθηκαν ελεύθεροι, το νοσοκομείο μείωσε την αμοιβή τους στα 250 γιουάν (λιγότερο από 36 $) το μήνα – λιγότερο από το ένα τέταρτο του μισθού των συναδέλφων τους. Ο πατέρας της υποβιβάστηκε σε καθαριστή τουαλέτας, ενώ η μητέρα της έπλενε τα σεντόνια των ασθενών στο χέρι.
Για να εξοικονομήσει χρήματα, η οικογένεια, παρά τη ζέστη, έσβηνε τους ανεμιστήρες το καλοκαίρι. Τα παιδιά ύφαιναν κουρτίνες από μπαμπού που πουλούσαν για 1,1 γιουάν (0,16 $) τη καθεμία. Αγόραζαν μόνο τη φθηνότερη δυνατή τροφή: ρύζι μολυσμένο με περιττώματα ποντικών και ωριμασμένα λαχανικά που επρόκειτο να χαλάσουν.
Ένας ιστός ψεμάτων
Κατά τη διάρκεια των τελευταίων 20 χρόνων, το καθεστώς έχει αναπαράγει μια καταστροφική προπαγάνδα μέσω ελεγχόμενων από το κράτος ΜΜΕ σε μια προσπάθεια να βλάψει την πρακτική και τους οπαδούς της. Η πιο διαβόητη ήταν μια στημμένη αυτοπυρπόληση την παραμονή της Σεληνιακής Πρωτοχρονιάς το 2001. Το συγκεκριμένο περιστατικό βοήθησε στην μεταστροφή της Κινέζικης λαϊκής γνώμης ενάντια στην εξάσκηση.
Ο ιστός των ψεμάτων διαπέρασε την ίδια τη δομή της κινεζικής κοινωνίας.
Η Ανίτα Μπάο, μια 30χρονη σχεδιάστρια κοσμημάτων στη Νέα Υόρκη και ασκούμενη του Φάλουν Γκονγκ, εγκατέλειψε την Κίνα το 2016. Ανακάλεσε ότι στην πατρίδα της στη Γουχάν, πρωτεύουσα της Χουμπέι, όλοι οι μαθητές στο δημοτικό σχολείο της αναγκάστηκαν να υπογράψουν με τα ονόματά τους ένα τεράστιο πανό που καταδίκαζε την εξάσκηση.
«Είναι μια παράσταση» για να δημιουργήσει την εντύπωση ότι ολόκληρος ο πληθυσμός της Γουχάν είχε γυρίσει την πλάτη του στους ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ, είπε η Μπάο.
Αξιωματικοί της επιτροπής γειτονιάς επισκέπτονταν επίσης συχνά το σπίτι της και ρωτούσαν για το εάν εξακολουθούσε να ασκεί, στο όνομα του «ενδιαφέροντος για την ακαδημαϊκή της απόδοση».
Εάν η οικογένεια αρνιόταν να εγκαταλείψει την εξάσκηση, προειδοποίησαν, θα έκαναν μια δημόσια ανακοίνωση στο σχολείο της Μπάο για να την εξευτελίσουν. Για χρόνια, η οικογένεια της Μπάο κρατούσε σβηστά τα φώτα του σαλονιού για να μην καταλάβει η αστυνομία ότι ήταν σπίτι.
Ο Λου Ζονγκγιάνγκ, ένας πλέον φοιτητής στο Πανεπιστήμιο του Μπάφαλο, είπε ότι οι μαθητές στο δημοτικό σχολείο του στην Κίνα αναγκάστηκαν να παρακολουθήσουν και να ακούσουν δυσφημιστικά βίντεο και εκπομπές. Παρόμοια προπαγάνδα διαδίδεται στα σχολικά βιβλία όλα αυτά τα χρόνια.
Ο αέρας ήταν «καταθλιπτικός», είπε ο Λου, «σαν η ζωή να μπορεί να γίνει χίλια κομμάτια ανά πάσα στιγμή». Ο πατέρας του, συντάκτης ειδήσεων στο Πεκίνο, πέρασε περίπου τέσσερα χρόνια στη φυλακή γιατί έγραφε ενημερωτικά μηνύματα πάνω σε χαρτονομίσματα σχετικά με τη δίωξη.
Όταν οι γονείς της Τζιανγκ συνελήφθησαν για πρώτη φορά, ο ραδιοτηλεοπτικός σταθμός Shiyan Radio and Television της πατρίδας τους, αναζήτησε τη Τζιανγκ και τα αδέλφια της, λέγοντας ότι ήθελε να γυρίσει κάποιο υλικό με αυτούς ώστε να δείξει στους γονείς τους ότι τα αδέλφια ήταν εντάξει.
Μόνο όταν ένας γείτονας είδε το κομμάτι της εκπομπής και είπε στην Τζιανγκ για αυτό, τα αδέλφια συνειδητοποίησαν ότι είχαν ξεγελαστεί: Τα βίντεο ήταν μέρος ενός προγράμματος προπαγάνδας για να περιγράψουν πόσο «πεισματικοί» ήταν οι γονείς τους στην εξάσκηση του Φάλουν Γκονγκ και ισχυριζόταν ότι η πολιτεία φρόντιζε τα παιδιά, είπε η Τζιανγκ.
«Πώς μπορούν να το κάνουν αυτό – δημιουργώντας φήμες λέγοντας ψέματα;» η Τζιανγκ είπε, αποκαλώντας την τακτική αυτή «απάνθρωπη». «Όχι μόνο διώκουν [τους γονείς μου], αλλά και προσπάθησαν να εξαπατήσουν το κοινό. … Ήταν εξαιρετικά ντροπιαστικό.»
Μια εκδήλωση σχηματισμού χαρακτήρων στην οποία συμμετείχαν 5.000 ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ, σχηματίζοντας τους κινέζικους χαρακτήρες «αλήθεια, καλοσύνη και ανεκτικότητα», τις βασικές αρχές του Φάλουν Γκονγκ, στη Γουχάν της Κίνας, το 1998. Η Ανίτα Μπάο παρευρέθηκε στην εκδήλωση όταν ήταν μικρό παιδί. (Minghui.org)
Γλυκόπικρο
Εάν και το αίσθημα του φόβου είχε καταντήσει κάτι σύνηθες για αυτούς τους ασκούμενους καθώς μεγάλωναν υπό τη σκιά της δίωξης, σήμερα προσπαθούν σκληρά να μην το αφήσουν να τους καθορίσει.
Η Τζιανγκ, της οποίας ο προπάππους οδηγήθηκε στην τρέλα για την πίστη του στον Ταοϊσμό κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, ορκίστηκε ότι «οι αντιξοότητες δεν θα συντρίψουν το πνεύμα μου». Η σειρά των διωγμών που έχει βιώσει η οικογένειά της εδώ και γενιές, είπε, της επέτρεψε να δει το πραγματικό πρόσωπο του καθεστώτος και την έχει παρακινήσει να ενημερώσει περισσότερους ανθρώπους για τις συνεχιζόμενες διώξεις στην Κίνα.
«Η ζημιά που προκαλεί το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα δεν αφορά μόνο μία γενιά… ούτε ένα είδος ανθρώπων», είπε η Τζιανγκ, η οποία έκτοτε δραπέτευσε από την Κίνα. Η υποταγή στην τακτική τρόμου του καθεστώτος θα ενθάρρυνε τις αρχές να ενεργήσουν περισσότερο εκτός ελέγχου. Μόνο όταν γνωρίζεις την πραγματική κατάσταση μπορεί κάποιος να αναδειχθεί πιο δυνατός, είπε.
Ένα σχέδιο της Annita Bao μετά την απελευθέρωση των γονέων της το 2018, το οποίο λέει εκφράζει την ελπίδα της για την οικογένεια να ζήσει μια πιο ξέγνοιαστη ζωή. (Παρέχεται στην The Epoch Times)
Όπως η Τζιανγκ, η Μπάο άρχισε την εξάσκηση όταν ήταν επτά ετών. Είπε ότι οι εμπειρίες της της έδωσαν ένα «αίσθημα αποστολής».
Η προσέγγισή της στον σχεδιασμό κοσμημάτων μεταφράζεται σε μια προσπάθεια για τελειότητα, ενώ δεν δίνει έμφαση στα υλικά οφέλη, είπε.
«Όσο περισσότερο το [Κόμμα] πιστεύει ότι είμαστε αδύναμοι, τόσο περισσότερο πρέπει να τους βγάλουμε λάθος», είπε, προσθέτοντας ότι πήρε τις προκλήσεις ως ευκαιρίες για να ανυψώσει τον χαρακτήρα της. «Γελάει καλύτερα αυτός που γελάει τελευταίος.»
Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;
Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.
