Συχνά έχουμε στο μυαλό μας τις μαύρες τρύπες του Σύμπαντος ως υπερμεγέθη «τέρατα» που τρέφονται με ό,τι βρίσκεται γύρω τους. Αυτή η γενική εικόνα δεν αλλάζει για τους επιστήμονες. Ωστόσο, διεθνής έρευνα με επικεφαλής το Εθνικό Αστεροσκοπείο Αθηνών αμφισβητεί την καθολικότητα μιας σχέσης που χρησιμοποιείται εδώ και σχεδόν πέντε δεκαετίες για τη μελέτη της διαδικασίας αυτής.
Η έρευνα, που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Monthly Notices της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας της Βρετανίας, παρέχει στοιχεία που δείχνουν ότι ο τρόπος αλληλεπίδρασης μεταξύ διαφορετικών περιοχών που περιβάλλουν τις ενεργές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες μεταβάλλεται ανάλογα με την ηλικία του Σύμπαντος.
Οι υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες που βρίσκονται στο κέντρο σχεδόν όλων των γαλαξιών πιστεύεται ότι μεγαλώνουν, καθώς η ύλη που έλκεται από τη βαρύτητα κινείται σπειροειδώς προς τα μέσα, σχηματίζοντας έναν περιστρεφόμενο δίσκο που τελικά πέφτει στη μαύρη τρύπα. Οι αστρονόμοι μελετούν αυτό το φαινόμενο παρατηρώντας το έντονο φως που παράγεται, καθώς η ύλη που κατευθύνεται προς τη μαύρη τρύπα αναπτύσσει υψηλότατη θερμοκρασία λόγω της τριβής και της ισχυρής βαρυτικής έλξης.
Αυτός ο δίσκος ύλης γύρω από τη μαύρη τρύπα είναι εξαιρετικά θερμός και παράγει 100 έως 1.000 φορές περισσότερο φως από έναν ολόκληρο γαλαξία που περιέχει 100 δισεκατομμύρια αστέρια. Έτσι, η λάμψη της κεντρικής περιοχής επισκιάζει τον γαλαξία που τη φιλοξενεί και όσα περιλαμβάνει. Το μεγαλύτερο μέρος του φωτός από τον δίσκο εκπέμπεται στο υπεριώδες και μπορεί να παρατηρηθεί από τηλεσκόπια, επιτρέποντας στους αστρονόμους να ανιχνεύουν στο Σύμπαν τα κβάζαρ, δηλαδή τους πυρήνες ενεργών γαλαξιών που τροφοδοτούνται από υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες, σε τεράστιες κοσμικές αποστάσεις από τη Γη.
Τα κβάζαρ εκπέμπουν ισχυρά και στις ακτίνες Χ, ακτινοβολία υψηλής ενέργειας που φαίνεται να προέρχεται από μια περιοχή θερμού πλάσματος (κατάσταση της ύλης σε πολύ υψηλές θερμοκρασίες) πολύ κοντά στη μαύρη τρύπα, η οποία αποκαλείται «κορώνα».
Εδώ και δεκαετίες έχει διαπιστωθεί ότι υπάρχει ισχυρή συσχέτιση μεταξύ των ακτίνων Χ και του υπεριώδους φωτός: όσο πιο έντονα ακτινοβολεί ένα κβάζαρ στο υπεριώδες τόσο πιο έντονα τείνει να ακτινοβολεί και στις ακτίνες Χ. Αυτή η σχέση υποδηλώνει αλληλεπίδραση μεταξύ του δίσκου και της κορώνας στα κβάζαρ και, μέχρι σήμερα, θεωρούνταν ότι παραμένει ίδια ανεξάρτητα από την ηλικία του Σύμπαντος.
Η νέα μελέτη αμφισβητεί την καθολικότητα της σχέσης. Οι ερευνητές διαπιστώνουν ότι όταν το Σύμπαν ήταν νεότερο, περίπου στο μισό της σημερινής του ηλικίας, η συσχέτιση μεταξύ των ακτίνων Χ και του υπεριώδους φωτός ήταν σημαντικά διαφορετική από αυτή που παρατηρείται στο κοντινό Σύμπαν.
Η μεταδιδακτορική ερευνήτρια του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών και κύρια συγγραφέας της μελέτης, Μαρία Χήρα, εξηγεί στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ότι η αντίληψη πως οι ενεργές μαύρες τρύπες μεγαλώνουν «ρουφώντας» ύλη παραμένει, αλλά αυτό που μεταβάλλεται με τον κοσμικό χρόνο είναι, όπως φαίνεται, ο τρόπος αλληλεπίδρασης μεταξύ της περιοχής που παράγει την υπεριώδη ακτινοβολία και της περιοχής που παράγει τις ακτίνες Χ. Όπως αναφέρει, η μεταβολή στην υπεριώδη ακτινοβολία στο σημερινό Σύμπαν συνδέεται με μεγαλύτερη μεταβολή στις ακτίνες Χ σε σχέση με ό,τι θα συνέβαινε στο πρώιμο Σύμπαν.
Η μελέτη συνδυάζει νέες παρατηρήσεις ακτίνων Χ από το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ eROSITA/SRG και αρχειακά δεδομένα από το τηλεσκόπιο ακτίνων Χ του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος XMM-Newton με έναν οπτικό κατάλογο κβάζαρ από το αστρονομικό πρόγραμμα SDSS. Οι ερευνητές μελέτησαν 136.745 ενεργές υπερμεγέθεις μαύρες τρύπες. Οι αποστάσεις τους, άρα και οι αντίστοιχες ηλικίες του Σύμπαντος, ποικίλλουν: από πολύ κοντινές έως άλλες που ανήκουν στο πρώιμο Σύμπαν.
Το δείγμα αναλύθηκε με στατιστικά εργαλεία, προκειμένου να εξαχθούν ασφαλέστερα συμπεράσματα. Η κα Χήρα επισημαίνει ότι παρόν που υπάρχουν δεδομένα από πάρα πολλές μαύρες τρύπες, το eROSITA έχει παρατηρήσει κάθε αντικείμενο για πολύ μικρό χρόνο, με αποτέλεσμα η πληροφορία σε επίπεδο μεμονωμένου αντικειμένου να είναι περιορισμένη. Με την ιεραρχική μπεϋζιανή μεθοδολογία που ακολουθήθηκε, όπως σημειώνει, ήταν δυνατό να εξαχθούν στατιστικά συμπεράσματα για ολόκληρο τον πληθυσμό, αξιοποιώντας την περιορισμένη πληροφορία από κάθε αντικείμενο, και να εντοπιστούν λεπτές συσχετίσεις που σε προηγούμενες μελέτες παρέμεναν «κρυμμένες».
Επόμενος στόχος των ερευνητών είναι να διερευνήσουν ακόμη πιο μακρινές και αμυδρές μαύρες τρύπες. Η διεύρυνση του δείγματος θα βοηθήσει στην επιβεβαίωση της παρατηρούμενης διαπίστωσης.
Όπως καταλήγει η επικεφαλής ερευνήτρια της μελέτης, αν επιβεβαιωθεί ότι αυτό που παρατηρείται είναι φυσικό φαινόμενο, τότε αναδεικνύονται κενά στην κατανόηση των λεπτομερειών της διαδικασίας με την οποία μεγαλώνουν οι μαύρες τρύπες. Παράλληλα, η διαπίστωση αυτή ενδέχεται να επηρεάσει τα μοντέλα και τις θεωρίες για το πώς μεγαλώνουν οι μαύρες τρύπες και πώς επηρεάζουν τους γαλαξίες στους οποίους βρίσκονται.
Η έρευνα χρηματοδοτείται από το Ελληνικό Ίδρυμα Έρευνας και Καινοτομίας.
Μπορείτε να διαβάσετε την επιστημονική δημοσίευση εδώ.
Στις 3 π.μ., ο συννεφιασμένος νυχτερινός ουρανός πάνω από την έρημο Σαχάρα, στη Τυνησία, ξαφνικά καθάρισε και οι αστροφωτογράφοι Μακρέμ Λαρναούτ και Χαφέντ Ντρις εντόπισαν τον λαμπερό πράσινο κομήτη Lemmon μέσω των ισχυρών τηλεσκοπικών καμερών τους.
«Το πιο εντυπωσιακό χαρακτηριστικό [του κομήτη Lemmon] είναι η μπλε ουρά ιόντων, μακριά, ευθεία και λεπτή, που εκτείνεται για εκατομμύρια χιλιόμετρα», είπε ο Λαρναούτ στην εφημερίδα TheEpoch Times.
Οι εικόνες που τράβηξαν οι Τυνήσιοι φωτογράφοι δείχνουν λεπτές ίνες κοσμικής σκόνης που απλώνονται στο διάστημα πίσω από τον κομήτη, με τον πυρήνα του να λάμπει με σμαραγδένιο πράσινο φως. Για να τις τραβήξουν, χρειάστηκαν δύο συγχρονισμένες τηλεσκοπικές κάμερες RASA 8 και σχολαστικό προγραμματισμό.
Με έκθεση 30 δευτερολέπτων, συγκέντρωσαν δεδομένα κατά τις πρώτες πρωινές ώρες και στη συνέχεια τα συνδύασαν για να δημιουργήσουν μια λεπτομερή εικόνα, που αναδεικνύει τα εντυπωσιακά χαρακτηριστικά του κομήτη Lemmon.
Αυτή η φωτογραφία του κομήτη Lemmon, που τραβήχτηκε από την έρημο Σαχάρα, Τυνησία, αναδεικνύει την πράσινη κόμη και την ουρά του κομήτη από φορτισμένα σωματίδια. (Ευγενική παραχώρηση των Μακρέμ Λαρναούτ και Χαφέντ Ντρις)
Οι κομήτες είναι παγωμένα συσσωματώματα ύλης που περιστρέφονται γύρω από τον ήλιο. Όταν θερμαίνονται από την ηλιακή ακτινοβολία, αρχίζουν να αποβάλλουν τα σωματίδιά τους, δημιουργώντας εκπληκτικά πυροτεχνήματα. Όταν οι κομήτες εμφανίζονται στο εσωτερικό ηλιακό μας σύστημα, ένα πράσινο σύννεφο (κόμη), σχηματίζεται γύρω από τον πυρήνα τους.
Ωστόσο, οι κομήτες είναι ένα τεράστιο σύμπλεγμα ύλης διασκορπισμένο στο διάστημα. Αυτή η ύλη μετατρέπεται επίσης σε βροχές μετεωριτών όταν πέφτει στην ατμόσφαιρα της Γης.
«Αυτή η δομή πραγματικά με γοητεύει», λέει ο Λαρναούτ για τους μετεωρίτες που φωτογραφίζει. «Είναι η ζωντανή απόδειξη ότι ο χώρος δεν είναι σιωπηλός αλλά ζωντανός, με κίνηση και ενέργεια».
Από τις 8 Οκτωβρίου, ο κομήτης Lemmon (γνωστός και ως C/2025 A6) χαράζει μια διαδρομή κάτω από τη Μεγάλη Άρκτο, ακριβώς πάνω από τον ορίζοντα. Καθώς πλησιάζει όλο και πιο κοντά στον ήλιο, φαίνεται μεγαλύτερος και φωτεινότερος στον νυχτερινό μας ουρανό. Όταν φτάνει στο μέγιστο της φωτεινότητας του και, υπό ιδανικές συνθήκες σκοταδιού, είναι ορατός με γυμνό μάτι. Ο Lemmon λάμπει με φωτεινότητα περίπου 4,5 σε μέγεθος.
Ο κομήτης Lemmon διασχίζει τον νυχτερινό ουρανό πάνω από την έρημο Σαχάρα, στην Τυνησία. (Ευγενική παραχώρηση των Μακρέμ Λαρναούτ και Χαφέντ Ντρις)
Η αστρονομία μετρά το μέγεθος των διαστημικών αντικειμένων, με τους μικρούς αριθμούς να αντιστοιχούν σε μεγαλύτερη φωτεινότητα και οτιδήποτε από 6,5 και κάτω μπορεί να φανεί με γυμνό μάτι.
Ο Lemmon ενώνεται με τουλάχιστον δύο ακόμη κομήτες κοντά στη Γη που παρακολουθούνται επί του παρόντος από τους αστρονόμους: τον C/2025 R2 SWAN, που έφτασε στο περιήλιο, το κοντινότερο σημείο του στον ήλιο, στα μέσα Σεπτεμβρίου και τώρα φεύγει από το ηλιακό σύστημα, και τον αρχαίο ταξιδιώτη 3I/ATLAS, έναν από τους μόλις τρεις διαστημικούς κομήτες (που δεν περιστρέφονται γύρω από τον Ήλιο, αλλά έρχονται από το βαθύ διάστημα) που έχουν καταγραφεί ποτέ, και έφτασε στο περιήλιο στις 29 Οκτωβρίου. Ωστόσο, κανένας από αυτούς τους δύο δεν φτάνει τη φωτεινότητα του Lemmon.
Οι τρεις κομήτεςπέρασαν δίπλα μας χωρίς κανέναν κίνδυνο. Ενώ ο SWAN μάς «άγγιξε» σε απόσταση ~39 εκατομμυρίων χλμ, ο Lemmon αναμένεται να πλησιάσει σε απόσταση 88 εκατομμυρίων χλμ. Ο ATLAS δεν πλησίασε περισσότερο από 274 εκατομμύρια χλμ.
Ο κομήτης Lemmon διασχίζει τον νυχτερινό ουρανό πάνω από την έρημο Σαχάρα, στην Τυνησία. (Ευγενική παραχώρηση των Μακρέμ Λαρναούτ και Χαφέντ Ντρις)
Σε αντίθεση με τους διάσημους κομήτες της ιστορίας, όπως ο κομήτης Halley, που παρατηρήθηκε για πρώτη φορά πριν από 2.000 χρόνια, ο κομήτης Lemmon είναι νέος στα βιβλία μας. Οι αστρονόμοι συνήθως εντοπίζουν τους κομήτες τουλάχιστον έναν χρόνο νωρίτερα, αλλά ο Lemmon είναι ακόμα πιο πρόσφατος. Ανακαλύφθηκε από το Αστεροσκοπείο Mount Lemmon στις 3 Ιανουαρίου 2025, από όπου πήρε και το όνομά του.
Αν και ο Lemmon εμφανιζόταν σε παλαιότερες εικόνες, δεν είχε παρατηρηθεί μέχρι που οι ερευνητές τον ήλεγξαν. Χρησιμοποιώντας τις παλαιότερες εικόνες και νέα δεδομένα, υπολόγισαν ότι η τροχιά του γύρω από τον ήλιο διαρκεί 1.350 χρόνια. Όταν ο Lemmon έφτασε στο περιήλιο, στις 9 Νοεμβρίου, η τροχιακή του περίοδος άλλαξε ελαφρώς, μειούμενη σε 1.150 χρόνια.
Αυτό σημαίνει ότι η παρατήρηση του Lemmon ήταν κυριολεκτικά μια μοναδική εμπειρία.
Ο κομήτης Lemmon στον βραδινό ουρανό της Αλμπέρτα, στον Καναδά. (Ευγενική παραχώρηση του Τζον Άντερσεν)
Τον Οκτώβριο, ο Lemmon διέσχισε διάφορους αστερισμούς, από τη Μεγάλη Άρκτο έως τους Κυνηγούς και τον Βοώτη, οι οποίοι είναι όλοι ορατοί από το βόρειο ημισφαίριο. Ο κομήτης εμφανίστηκε το πρωί και το βράδυ, βυθιζόμενος κάτω από τον ορίζοντα στο μεταξύ, και ήταν ορατός σε όλο τον κόσμο. Περίπου 5.500 μίλια από την Τυνησία, φωτογραφήθηκε από την περιοχή Κανανάσκις, στην Αλμπέρτα του Καναδά, από τον Τζον Άντερσεν.
«Όταν τους βλέπεις με γυμνό μάτι, φαίνονται τεράστιοι», λέει ο Άντερσεν, ο οποίος φωτογράφισε τον Lemmon πάνω από τα Βραχώδη Όρη στις 14 Οκτωβρίου. Αν και τον περιγράφει ως μια «πράσινη κουκκίδα», περίπου στο μέγεθος αστεριού, ο Lemmon έχει στην πραγματικότητα διάμετρο περίπου 1,2 χλμ.
Χρησιμοποιώντας έναν ευρυγώνιο φακό, έκανε αρκετές δοκιμαστικές λήψεις για να εντοπίσει τη θέση του, πριν καταφέρει να αποτυπώσει τον πράσινο, λαμπερό πυρήνα και την ουρά του. Το βόρειο σέλας που χρωμάτιζε το φόντο έκανε το θέαμα ακόμα πιο εντυπωσιακό.
Ο κομήτης Lemmon στον βραδινό ουρανό της Αλμπέρτα, στον Καναδά. Διακρίνεται το βόρειο σέλας. (Ευγενική παραχώρηση του Τζον Άντερσεν)
Ο Άντερσεν ο οποίος φωτογραφίζει κομήτες εδώ και χρόνια, λέει ότι τον γοήτευσε το κοσμικό τρίο που επισκέφτηκε τη Γη.
«Όλοι ήταν ενθουσιασμένοι με τον εξωηλιακό κομήτη [3I/ATLAS ]. Και μετά βρήκαν έναν άλλο, τον κομήτη SWAN, ο οποίος ήταν ορατός κυρίως από το νότιο ημισφαίριο. Ο Lemmon ήταν ο τελευταίος που βρήκαν φέτος», λέει.
Ο SWAN έφτασε στο πλησιέστερο σημείο από τη Γη στις 19 Οκτωβρίου, συμπίπτοντας σχεδόν τέλεια με τον Lemmon — κάτι πραγματικά σπάνιο. Παρατηρήθηκε το βράδυ, πηγαίνοντας στην αντίθετη κατεύθυνση από τον ήλιο. Στις 21 Οκτωβρίου, ο Άντερσεν τράβηξε φωτογραφίες του SWAN ενώ φωτογράφιζε τον Γαλαξία μας στο Κανανάσκις της Αλμπέρτα. Εμφανίστηκε ως «ένα μικροσκοπικό πράσινο σημείο ορατό μόνο στην κάμερα», είπε.
Ο κομήτης SWAN ως «μικροσκοπικό πράσινο/μπλε σημείο» δίπλα στον πυρήνα του Γαλαξία μας. (Ευγενική παραχώρηση του Τζον Άντερσεν)
Ο κομήτης SWAN, πάνω από την περιοχή Κανανάσκις, το βράδυ της 21ης Οκτωβρίου 2025. (Ευγενική παραχώρηση του Τζον Άντερσεν)
Νέα μελέτη αποκαλύπτει ότι ο Homo erectus (ο όρθιος άνθρωπος), πρώιμος πρόγονος του ανθρώπινου είδους, ήταν πολύ πιο σκληρός και προσαρμοστικός απ’ ό,τι πιστεύαμε για πολλά χρόνια.
Ερευνητές της Σχολής Κοινωνικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Κουήνσλαντ και του Αυστραλιανού Ερευνητικού Κέντρου για την Ανθρώπινη Εξέλιξη (ΑΕΚΑΕ) του Πανεπιστημίου Γκρίφφιθ, μαζί με επιστήμονες από τον Καναδά, την Ισπανία, την Τανζανία, την Αιθιοπία, τη Γερμανία και τις Ηνωμένες Πολιτείες, εξέτασαν τα πρώιμα ανθρωποειδή.
«Ο Homo erectus, που έχει πλέον εξαφανιστεί, έζησε στη γη για περισσότερο από 1,5 εκατομμύρια χρόνια, γεγονός που μας επιτρέπει να θεωρήσουμε το είδος ως επιτυχημένο στην ιστορία της ανθρώπινης εξέλιξης, σε σύγκριση με τη δική μας εκτιμώμενη ύπαρξη, η οποία μέχρι σήμερα διαρκεί περίπου 300.000 χρόνια», δήλωσε ο καθηγητής Μάικλ Πετράλια, διευθυντής του ΑΕΚΑΕ.
Ο Homo erectus ήταν ο πρώτος από τους συγγενείς μας που είχε ανθρώπινες αναλογίες και ο πρώτος γνωστός πρώιμος άνθρωπος που μετανάστευσε από την Αφρική.
Η μελέτη υποδηλώνει ότι το είδος έζησε με επιτυχία στα σκληρά και ξηρά εδάφη της Ανατολικής Αφρικής για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από ό,τι πιστεύαμε μέχρι σήμερα.
Υπήρξαν πολλές συζητήσεις σχετικά με το πότε τα πρώτα ανθρωποειδή ανέπτυξαν την ικανότητα να επιβιώνουν σε ακραία περιβάλλοντα, όπως οι έρημοι και τα τροπικά δάση.
«Παραδοσιακά, θεωρούνταν ότι μόνο ο Homo sapiens (ο γνωστικός άνθρωπος) ήταν σε θέση να επιβιώσει σε τέτοια οικοσυστήματα για μεγάλα χρονικά διαστήματα, ενώ οι αρχαϊκοί ανθρωποειδείς περιορίζονταν σε μικρότερες περιοχές», εξήγησε ο Άβελ Σικόνι του Πανεπιστημίου της Ντοντόμα στην Τανζανία.
Οι πρώιμες και επικρατούσες θεωρίες υποστηρίζουν ότι όλοι οι πρόδρομοι του Homo sapiens ήταν ιδιαίτερα ευαίσθητοι στην περιβαλλοντική μεταβλητότητα και είχαν στενό οικολογικό εύρος.
Αυτή η ευαισθησία θεωρήθηκε ως απόδειξη ότι τα είδη αυτά δεν είχαν την ευρεία προσαρμοστικότητα που απαιτείται για να ζήσουν σε ποικίλα οικοσυστήματα.
Ωστόσο, η ανάλυση στοιχείων από το Ενγκάζι Νανιόρι (Engaji Nanyori), στο φαράγγι Ολντουπάι της Τανζανίας, αποκάλυψε ότι ο Homo erectus ζούσε με επιτυχία σε εξαιρετικά ξηρό περιβάλλον πριν από ένα εκατομμύριο χρόνια – πολύ πριν εμφανιστεί ο Homo sapiens.
Το εχθρικό περιβάλλον του Homo Erectus
Συνθήκες ημιερήμου επικρατούσαν στην περιοχή, μεταξύ περίπου 1,2 εκατομμυρίου και ενός εκατομμυρίου έτους πριν. Ο Homo erectus έζησε 2 εκατομμύρια έως 140.000 χρόνια πριν και ήταν εκτεθειμένος σε αυτές τις συνθήκες.
Παρά τις περιβαλλοντικές προκλήσεις, ο Homo erectus επέλεγε να διαβιεί κοντά σε ποτάμια και ρυάκια, για να επηρεάζεται λιγότερο από την ξηρασία και την έλλειψη τροφής.
«Τα στοιχεία που αναλύσαμε υποδηλώνουν ότι ο Homo erectus είχε την ικανότητα να προσαρμόζεται στα αντίξοα και ασταθή περιβάλλοντα των ορεινών περιοχών του Ρήγματος της Ανατολικής Αφρικής ήδη πριν από δύο εκατομμύρια χρόνια», δήλωσε ο Πετράλια.
Αυτό σημαίνει ότι ο Homo erectus έμοιαζε πολύ περισσότερο στον σημερινό άνθρωπο από ό,τι υποθέταμε μέχρι πρότινος.
«Αυτή η επιτυχία οφειλόταν στην ικανότητά του να επιβιώνει για μια μακρά περίοδο που χαρακτηριζόταν από πολλές αλλαγές στο περιβάλλον και το κλίμα», σημείωσε ο επικεφαλής συγγραφέας, καθηγητής Γιούλιο Μερκαντέρ Φλορίν του Πανεπιστημίου του Κάλγκαρυ.
Ο καθηγητής Πωλ Ντέρκιν του Πανεπιστημίου της Μανιτόμπα πρόσθεσε ότι αυτή η προσαρμοστικότητα επαναπροσδιόρισε τον Homo erectus ως «ευπρoσάρμοστο σε διαφορετικά περιβάλλοντα» (ecological generalist), ικανό να επιβιώσει με επιτυχία σε μερικά από τα πιο σκληρά τοπία.
«Αυτή η ανθεκτικότητα στις άγονες ζώνες εμφανίζει τον Homo erectus ως το πρώτο ανθρωποειδές που ξεπέρασε τα περιβαλλοντικά όρια σε παγκόσμια κλίμακα», είπε ο καθηγητής.
Ο Homo erectus έζησε στη Βόρεια, Ανατολική και Νότια Αφρική, στη Δυτική Ασία (συμπεριλαμβανομένου του Ντμανίσι στη Δημοκρατία της Γεωργίας) και στην Ανατολική Ασία (Κίνα και Ινδονησία).
Τα απολιθώματα του πρώιμου αφρικανικού Homo erectus είναι τα παλαιότερα με σωματικές αναλογίες συναφείς με αυτές του σύγχρονου ανθρώπου, με σχετικά επιμήκη πόδια και κοντύτερα χέρια σε σχέση με το μέγεθος του κορμού.
Αυτά τα χαρακτηριστικά θεωρούνται προσαρμογές σε μία ζωή στο έδαφος, υποδεικνύοντας μία μετατόπιση από τα βέλτιστα χαρακτηριστικά για την αναρρίχηση σε δέντρα και υποδηλώνοντας ότι ο Homo erectus μπορούσε να διασχίσει μεγάλες αποστάσεις περπατώντας και πιθανώς τρέχοντας.
Σε σύγκριση με τα παλαιότερα ανθρώπινα απολιθώματα, ο Homo erectus είχε μεγαλύτερο εγκέφαλο σε σχέση με το μέγεθος του προσώπου, γεγονός που υποδηλώνει μεγαλύτερη νοημοσύνη από τους προδρόμους του.
Το πληρέστερο απολίθωμα αυτού του είδους είναι γνωστό ως το αγόρι της Τουρκάνα.
Αυτός ο καλά διατηρημένος σκελετός – αν και του λείπουν τα περισσότερα οστά χεριών και ποδιών – χρονολογείται πριν από περίπου 1,6 εκατομμύρια χρόνια. Μεγάλωνε με ρυθμό ανάπτυξης παρόμοιο με αυτόν ενός μεγάλου πιθήκου.
Έχουν βρεθεί ακόμη απολιθώματα που δείχνουν ότι το είδος αυτό φρόντιζε ηλικιωμένα και εξασθενημένα άτομα.
Επιπλέον, ο Homo erectus συνδέεται συχνά με τους πρώτους χειροπελέκεις, σηματοδοτώντας την πρώτη σημαντική καινοτομία στην τεχνολογία των λίθινων εργαλείων.
Η εταιρεία νευροτεχνολογίας Neuralink του Έλον Μασκ ανακοίνωσε την Πέμπτη ότι έλαβε έγκριση από τον Αμερικανικό Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) για τη διεξαγωγή κλινικής μελέτης εγκεφαλικών εμφυτευμάτων σε ανθρώπους.
Πρόκειται για την πρώτη κλινική μελέτη στον άνθρωπο για την εταιρεία.
«Αυτό είναι το αποτέλεσμα της απίστευτης δουλειάς της ομάδας της Neuralink σε στενή συνεργασία με τον FDA και αποτελεί ένα σημαντικό πρώτο βήμα που θα επιτρέψει μια μέρα στην τεχνολογία μας να βοηθήσει πολλούς ανθρώπους», ανέφερε η εταιρεία σε ανακοίνωσή της.
«Η πρόσληψη δεν έχει ακόμη ξεκινήσει για την κλινική μας δοκιμή. Θα ανακοινώσουμε περισσότερες πληροφορίες σχετικά με αυτό σύντομα!», πρόσθεσε, χωρίς να δώσει περισσότερες λεπτομέρειες σχετικά με τη δοκιμή.
Ο Μασκ, σε απάντηση, έγραψε στο Twitter: «Συγχαρητήρια στην ομάδα της Neuralink!».
Φιλοδοξίες του Μασκ
Η Neuralink ιδρύθηκε το 2016 και εδρεύει στο Σαν Φρανσίσκο. Σύμφωνα με τον ιστότοπό της, η Neuralink επιδιώκει να κατασκευάσει «το πρώτο νευρικό εμφύτευμα που θα σας επιτρέπει να ελέγχετε έναν υπολογιστή ή μια κινητή συσκευή οπουδήποτε κι αν βρίσκεστε».
Ο Μασκ είχε δηλώσει προηγουμένως ότι ελπίζει ότι η εταιρεία θα βοηθήσει μια μέρα ανθρώπους με αναπηρίες, οι οποίες περιλαμβάνουν σοβαρές κακώσεις του νωτιαίου μυελού και αμυοτροφική πλευρική σκλήρυνση.
Ο Μασκ πιστεύει επίσης ότι τα εγκεφαλικά εμφυτεύματα θα μπορούσαν να έχουν τη δυνατότητα να βοηθήσουν άλλες παθήσεις, όπως η παχυσαρκία, ο αυτισμός, η κατάθλιψη και η σχιζοφρένεια.
Είναι επίσης αισιόδοξος ότι η τεχνολογία θα μπορούσε να επιτρέψει την περιήγηση στο διαδίκτυο και την τηλεπάθεια.
Ηθικές και άλλες ανησυχίες
Η εταιρεία άρχισε να δοκιμάζει εγκεφαλικά εμφυτεύματα σε ζώα το 2019.
Τον Απρίλιο του 2021, η Neuralink δημοσίευσε ένα βίντεο που δείχνει έναν 9χρονο μακάκο με το όνομα Pager να παίζει ηλεκτρονικά παιχνίδια μέσω ενός νευρικού εμφυτεύματος που είχε εισαχθεί στον εγκέφαλό του.
Η Neuralink έχει επίσης επιδείξει ένα ρομπότ που μπορεί να χειριστεί μερικά από τα πιο ευαίσθητα μέρη της απαιτούμενης χειρουργικής επέμβασης τοποθέτησης εγκεφαλικού εμφυτεύματος, ένα γουρούνι του οποίου τα πόδια μπορούν να ελέγχονται εξ αποστάσεως από έναν υπολογιστή και έναν πίθηκο με εγκεφαλικό εμφύτευμα που τον έκανε να βλέπει λάμψεις φωτός.
Ο Μασκ έγινε πρωτοσέλιδο στα τέλη του 2022 όταν δήλωσε ότι η ασφάλεια των εγκεφαλικών εμφυτευμάτων είναι τέτοια που θα ήταν πρόθυμος να τα εμφυτεύσει στα παιδιά του.
Οι ειδικοί δήλωσαν στην Epoch Times ότι θα μπορούσαν να υπάρξουν ζητήματα ηθικής, ασφάλειας, προστασίας της ιδιωτικής ζωής, ακόμη και φιλοσοφικά ζητήματα όσον αφορά τους στόχους της Neuralink να έχουν οι υγιείς άνθρωποι άμεση αλληλεπίδραση με την τεχνολογία μέσω του μυαλού.
Ομοσπονδιακές έρευνες
Η Neuralink έχει βρεθεί στο στόχαστρο αρκετών ομοσπονδιακών ερευνών.
Το Υπουργείο Μεταφορών των ΗΠΑ ανακοίνωσε τον Φεβρουάριο ότι διερευνά εάν η εταιρεία είχε μεταφέρει δυνητικά επικίνδυνους παθογόνους μικροοργανισμούς – κατά την αφαίρεση των τσιπ εγκεφάλου από τους εγκεφάλους των πιθήκων – χωρίς τα κατάλληλα μέτρα για τον περιορισμό τους, κάτι που θα αποτελούσε παραβίαση της ομοσπονδιακής νομοθεσίας.
Ξεχωριστά, η Neuralink τελεί υπό έρευνα από το Γραφείο Γενικού Επιθεωρητή του Υπουργείου Γεωργίας των ΗΠΑ (U.S. Department of Agriculture-USDA) για πιθανή παραβίαση του Νόμου Περί Ευημερίας των Ζώων (Animal Welfare Act). Η έρευνα έλεγχε επίσης τον τρόπο με τον οποίο το USDA επέβλεπε την εταιρεία.
Δημοκρατικοί νομοθέτες του Κογκρέσου κάλεσαν τον Μάιο το USDA να εξετάσει τον τρόπο με τον οποίο η Neuralink επέβλεπε τα πειράματά της και κατά πόσον υπήρχαν συγκρούσεις συμφερόντων στην επιτροπή που ήταν υπεύθυνη για την εποπτεία των δοκιμών σε ζώα.
Συγκεκριμένα, οι νομοθέτες ανέφεραν (pdf) ότι μια έκθεση του Reuters στις 4 Μαΐου παρουσίασε «έναν νέο ισχυρισμό» που απαιτεί από το USDA και την Υπηρεσία Επιθεώρησης της Υγείας των Ζώων και των Φυτών (Animal and Plant Health Inspection Service-APHIS) να ερευνήσει την εταιρεία «για πιθανές συγκρούσεις συμφερόντων μεταξύ των μελών της Επιτροπής Φροντίδας και Χρήσης των Ιδρυματικών Ζώων (Institutional Animal Care and Use Committee-IACUC)».
Η Καταμπέλα Ρόμπερτς και το Reuters συνέβαλαν σε αυτό το άρθρο.
Μια αθέατη μαύρη τρύπα μεσαίας μάζας, που κρύβεται στην καρδιά του κοντινότερου σφαιρωτού σμήνους αστέρων στη Γη, το οποίο βρίσκεται 6.000 έτη φωτός μακριά, εντόπισαν αστρονόμοι.
Οι μαύρες τρύπες μεσαίας μάζας, που ζυγίζουν περίπου 100 ως 100.000 φορές τη μάζα του Ήλιου, φαίνεται ότι είναι σπάνιες και αστρονόμοι έχουν εντοπίσει κάποιες πιθανές τέτοιες μαύρες τρύπες στην περιφέρεια άλλων γαλαξιών, αλλά και σε πυκνά σφαιρωτά σμήνη αστεριών που βρίσκονται σε τροχιά γύρω από τον γαλαξία μας.
Χρησιμοποιώντας τις μοναδικές δυνατότητες του διαστημικού τηλεσκοπίου Hubble της NASA/ESA, οι αστρονόμοι εστίασαν στον πυρήνα του σφαιρωτού αστρικού σμήνους Messier 4 (M4) για να διερευνήσουν μαύρες τρύπες με μεγαλύτερη ακρίβεια από ό,τι σε προηγούμενες έρευνες. Η μελέτη τους δημοσιεύεται στο περιοδικό της Βασιλικής Αστρονομικής Εταιρείας «Monthly Notices».
Η ομάδα, με επικεφαλής τον Εντουάρντο Βιτράλ από το Επιστημονικό Ινστιτούτο του Διαστημικού Τηλεσκοπίου στη Βαλτιμόρη, εντόπισε μια πιθανή μαύρη τρύπα ενδιάμεσης μάζας, που ζυγίζει περίπου 800 φορές τη μάζα του Ήλιου. Η τρύπα αυτή δεν είναι ορατή, αλλά η μάζα της υπολογίστηκε μελετώντας την κίνηση των αστεριών που βρίσκονται στο βαρυτικό πεδίο της. Συγκεκριμένα, οι αστρονόμοι εξέτασαν παρατηρήσεις δώδεκα ετών του Μ4 από το Hubble. Το διαστημικό σκάφος Gaia του Ευρωπαϊκού Οργανισμού Διαστήματος (ESA) συνέβαλε επίσης με σαρώσεις πάνω από 6.000 αστέρων που περιόρισαν το συνολικό σχήμα του σμήνους και τη μάζα του.
Πάντως, επειδή οι μαύρες τρύπες μεσαίας μάζας στα σφαιρωτά σμήνη είναι τόσο αόριστες, ο Βιτράλ προειδοποιεί ότι «εναλλακτικά, μπορεί να υπάρχει ένας αστρικός μηχανισμός που απλώς δεν γνωρίζουμε, τουλάχιστον στο πλαίσιο της τρέχουσας φυσικής».
Μια φωτογραφία που τράβηξε ο αείμνηστος Δρ. Ράσελ Σάκο, η οποία δείχνει τα τέλεια διαμορφωμένα πόδια ενός μωρού που έχει υποστεί έκτρωση ανάμεσα στο δάχτυλο και τον αντίχειρα, απέδειξε ότι τα αγέννητα μωρά δεν είναι απλώς «σβώλοι κυττάρων». Μισό αιώνα αργότερα, η φωτογραφία είναι πιο σημαντική από ποτέ.
Η οργάνωση Oregon Right to Life (ORTL) ιδρύθηκε το 1970 για να αντιταχθεί στη νομιμοποίηση των αμβλώσεων στο Όρεγκον. Πέντε χρόνια αργότερα, ο Σάκο συν-ίδρυσε το Ίδρυμα Εκπαίδευσης του ORTL.
Η εκτελεστική διευθύντρια της ORTL, η Λόις Άντερσον, 56 ετών, γεννήθηκε και μεγάλωσε στο Όρεγκον και εργάζεται στην οργάνωση από το 1999.
«[OΣάκο] ήταν ένας πρώιμος ηγέτης και οραματιστής», δήλωσε η Άντερσον στην Epoch Times. «Πάντα τον έβλεπα ως μονοσήμαντο και ατρόμητο. Ήταν έμπνευση για μένα το γεγονός ότι κάποιος που είχε εργαστεί για τόσο πολύ καιρό στο κίνημα και είχε δει τόσα πολλά εξακολουθούσε να έχει τόσο πάθος και ενέργεια».
«Ήταν τέλεια σχηματισμένα»
Ο Σάκο ήταν πρακτικός ουρολόγος στο Όρεγκον, καθολικός, παντρεμένος πατέρας τεσσάρων παιδιών και παππούς οκτώ παιδιών. Η εμβληματική φωτογραφία που εκτόξευσε το κίνημα υπέρ της ζωής τραβήχτηκε σε ένα νοσοκομείο του Πόρτλαντ το 1970, κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης μεταξύ του Σάκο και ενός συναδέλφου του παθολόγου υπέρ της ζωής, για τον οποίο μια απο τις επαγγελματικές του αρμοδιότητες ήταν να καταστρέφει τα σώματα των μωρών μετά από αμβλώσεις.
Ο παθολόγος δεν αισθανόταν ικανός να το κάνει αυτό, εξήγησε η ORTL, κοινοποιώντας την ιστορία του Σάκο στο Facebook, και τοποθέτησε μερικά από τα σώματα σε έναν κουβά φορμαλδεΰδης. Ο Σάκο σοκαρισμένος και με τη συγκατάθεση του συναδέλφου του, τράβηξε μερικές φωτογραφίες των μωρών που είχαν υποστεί έκτρωση για εκπαιδευτικούς σκοπούς.
Για να αποδώσει το μέγεθος και την κλίμακά τους, ο Σάκο κράτησε τα μικροσκοπικά, τέλεια σχηματισμένα πόδια ενός εμβρύου 10 εβδομάδων ανάμεσα στον αντίχειρα και τον δείκτη του – αν οι άνθρωποι ήξεραν πώς μοιάζει ένα αγέννητο μωρό, ίσως να αναθεωρούσαν τη στάση τους απέναντι στην άμβλωση.
Σύμφωνα με το OTRL, ο Σάκο είπε: «Έκλαιγα γιατί ένιωθα τόσο άσχημα, που πραγματικά με επηρέασε. Πραγματικά δεν πίστευα ότι η φωτογραφία θα ήταν κάτι, αλλά ήξερα πως έπρεπε να την τραβήξω γιατί ήταν τέλεια και θα ήταν ένας ισχυρός τρόπος να στείλω ένα μήνυμα στον κόσμο».
Η φωτογραφία «Πολύτιμα Πόδια» του Δρ. Ράσελ Σάκο. (Ευγενική προσφορά του Oregon Right to Life)
Ένα εμβληματικό σύμβολο
Ο Σάκο αρνήθηκε να κατοχυρώσει τα πνευματικά δικαιώματα της εικόνας του, ώστε να μπορεί να χρησιμοποιηθεί ελεύθερα ως εκπαιδευτικό εργαλείο παγκοσμίως. Αργότερα, τα «Πολύτιμα πόδια» έγιναν το διεθνές σύμβολο του κινήματος κατά των αμβλώσεων.
«Προβάλαμε την ταινία “Η σιωπηλή κραυγή” ως μία από τις δραστηριότητές μας στην πανεπιστημιούπολη και μοιράσαμε καρφίτσες, ενθαρρύνοντας τους μαθητές να τις φορέσουν», δήλωσε η Άντερσον. «Η φωτογραφία είναι, πρώτα απ’ όλα, όμορφη- είναι μια εικόνα που τραβάει την προσοχή- και έγινε ένα ισχυρό σύμβολο του κινήματος για τον τερματισμό των αμβλώσεων. Όπως η φωτογραφία, έτσι και οι καρφίτσες είναι ένα εμβληματικό σύμβολο της προσπάθειας για την αποκατάσταση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων των αγέννητων παιδιών, μια αφορμή για συζήτηση και ένας σιωπηλός μάρτυρας».
Ο Σάκο απεβίωσε από καρκίνο τον Ιούνιο του 2019 σε ηλικία 83 ετών. Η ORTL γιόρτασε 50 χρόνια υπεράσπισης το 2020 και εξακολουθεί να δίνει εκατοντάδες καρφίτσες κάθε χρόνο. Περισσότερες από 20 εκατομμύρια έχουν διανεμηθεί παγκοσμίως.
Παγκόσμιος αντίκτυπος
Η Άντερσον υποστηρίζει ότι υπάρχει «μεγάλη σύγχυση» σχετικά με την ανάπτυξη του εμβρύου λόγω των προσπαθειών των ακτιβιστών υπέρ των αμβλώσεων. «Έχουμε δει ανθρώπους να ισχυρίζονται ότι τα ιατρικά ακριβή εμβρυϊκά μοντέλα μας είναι παραπληροφόρηση», δήλωσε. «Πολλοί άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν, και μάλιστα αντιστέκονται σε πληροφορίες που βασίζονται σε στοιχεία, όπως ότι τα αγέννητα μωρά μπορούν να αισθάνονται πόνο τουλάχιστον από τις 15 εβδομάδες».
Η Άντερσον πιστεύει ότι οι ευρέως διαδεδομένοι ισχυρισμοί ότι τα αγέννητα μωρά είναι «απλώς μια μάζα κυττάρων» ή «μια σταγόνα πρωτόπλασμα» είναι «κατάφωρες προσπάθειες να αποχρωματιστεί μια ευάλωτη κατηγορία ανθρώπων». Η ORTL υποστηρίζει την καθιερωμένη επιστημονική συναίνεση, ότι στην ανθρώπινη αναπαραγωγή η γονιμοποίηση οδηγεί σε ένα «νέο, ξεχωριστό ανθρώπινο ον».
Μια απεικόνιση ενός μωρού στη μήτρα. (Steve Allen/Shutterstock)
Τα «πολύτιμα πόδια» του Σάκο υπενθυμίζει στο κίνημα υπέρ της ζωής για τι αγωνίζεται και υπενθυμίζει στους παρευρισκόμενους μια αντικειμενική επιστημονική αλήθεια.
«Μας αρέσει να κοιτάμε το μέλλον, όπως και πρέπει», δήλωσε η Άντερσον. «Ωστόσο, νομίζω ότι εμβαθύνει την κατανόησή μας το να κοιτάμε πίσω και να μαθαίνουμε από τους ιδρυτές και τους πρώτους ηγέτες του κινήματός μας. Δεν θέλουμε να χάσουμε αυτά που έχουν να μας διδάξουν, συμπεριλαμβανομένης της ευκαιρίας να ακολουθήσουμε τα βήματα ανθρώπων όπως ο Σάκο, ο οποίος μοιράστηκε την αλήθεια και αποδείχθηκε ότι είχε παγκόσμιο αντίκτυπο».
Οι άνθρωποι που κάνουν κακής ποιότητας και ανεπαρκή ύπνο ή αντίστροφα κοιμούνται υπερβολικά πολύ, οι οποίοι συχνά ροχαλίζουν και έχουν υπνηλία μέσα στη μέρα, κινδυνεύουν περισσότερο να διαγνωσθούν με μη αναστρέψιμη απώλεια όρασης λόγω γλαυκώματος, δείχνει μια νέα επιστημονική έρευνα.
Οι ερευνητές, με επικεφαλής τον καθηγητή Χουάν Σονγκ του κινεζικού Πανεπιστημίου Σιτσουάν, οι οποίοι έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο βρετανικό ιατρικό περιοδικό «BMJ Open», ανέλυσαν στοιχεία για περίπου 409.000 άτομα ηλικίας 40 έως 69 ετών. Στη διάρκεια μιας δεκαετίας υπήρξαν 8.690 νέα περιστατικά γλαυκώματος, κυρίως σε μεγαλύτερης ηλικίας άνδρες καπνιστές και σε ανθρώπους με υπέρταση ή διαβήτη.
Ως φυσιολογική διάρκεια ύπνου θεωρήθηκαν οι επτά έως εννέα ώρες τη μέρα. Πρόβλημα αϋπνίας θεωρήθηκε είτε η δυσκολία να κοιμηθεί κανείς είτε το συχνό ξύπνημα μέσα στη νύχτα.
Διαπιστώθηκε ότι ο συχνός ύπνος λιγότερο των επτά ωρών ή περισσότερο των εννέα ωρών σχετιζόταν με 8% μεγαλύτερο κίνδυνο γλαυκώματος. Ο κίνδυνος της πάθησης ήταν επίσης αυξημένος κατά 12% σε ανθρώπους με αϋπνία, 4% σε όσους συστηματικά ροχαλίζουν και 20% σε εκείνους που είναι συνεχώς νυσταγμένοι τη μέρα.
Τα ευρήματα, σύμφωνα με τους ερευνητές, αναδεικνύουν την ανάγκη για αποκατάσταση ενός κανονικού ύπνου στους ανθρώπους υψηλού κινδύνου για γλαύκωμα, καθώς και για συχνούς οφθαλμολογικούς ελέγχους των ατόμων με διαταραχές του ύπνου. Το γλαύκωμα συνιστά βασική αιτία τύφλωσης και εκτιμάται ότι από αυτό θα πάσχουν 112 εκατομμύρια άνθρωποι στον κόσμο έως το 2040.
Η απώλεια της όρασης είναι προοδευτική λόγω σταδιακής απώλειας των φωτοευαίσθητων κυττάρων στα μάτια και βλάβης του οπτικού νεύρου. Αν δεν αντιμετωπιστεί ιατρικά, το γλαύκωμα μπορεί να οδηγήσει σε μη αναστρέψιμη τύφλωση.
Οι ερευνητές επεσήμαναν πάντως ότι επρόκειτο για μια μελέτη παρατήρησης που εκ των πραγμάτων δεν μπορεί να θεμελιώσει μια σχέση αιτίας-αποτελέσματος μεταξύ κακού ύπνου-γλαυκώματος, παρά μόνο μια συσχέτιση ανάμεσά τους. Σε μερικές τουλάχιστον περιπτώσεις, είναι πιθανό ότι το ίδιο το γλαύκωμα επηρεάζει αρνητικά την ποιότητα του ύπνου και όχι το αντίστροφο.
Από την άλλη, μεταξύ άλλων, το άγχος και η κατάθλιψη, που συχνά συνοδεύουν τις διαταραχές του ύπνου, αυξάνουν την εσωτερική πίεση στα μάτια, πιθανώς λόγω της απορρυθμισμένης παραγωγής της ορμόνης κορτιζόλης, με συνέπεια να αυξάνεται ο κίνδυνος γλαυκώματος.
Εδώ και σχεδόν δύο χρόνια, ο ειδικός σε θέματα εμβολίων και ιολόγος Geert Vanden Bossche έχει αναλάβει μια αποστολή, να ευαισθητοποιήσει τους πολίτες σχετικά με τους λόγους που τα υγιή παιδιά δεν πρέπει να λαμβάνουν εμβόλια COVID-19.
Ο Vanden Bossche, ο οποίος έχει 30 χρόνια εμπειρίας στη βιομηχανία εμβολίων, ισχυρίζεται ότι είναι κυρίως τα ανεμβολίαστα παιδιά και οι ενήλικες που μπορούν να δημιουργήσουν ανοσία αγέλης.
“Τα παιδιά είναι η μόνη μας ελπίδα ακόμα, για να δημιουργήσουμε ανοσία αγέλης”, δήλωσε ο Vanden Bossche στην Epoch Times. “Και ανοσία αγέλης σημαίνει ότι, χάρη στη φυσική τους ανοσία, μπορούν να σκοτώσουν τον ιό, μπορούν να αποστειρώσουν τον ιό”.
Μόνο η ανοσία της αγέλης είναι αυτή που “θα μπορέσει, σε επίπεδο πληθυσμού, να μειώσει δραματικά τη μολυσματική πίεση και να δαμάσει την πανδημία, ώστε να μπορέσει να περάσει σε μια ενδημική φάση”, πρόσθεσε, καθώς “τα εμβόλια δεν μπορούν να το κάνουν αυτό. Αντιθέτως, τα εμβόλια οδηγούν στην αναπαραγωγή όλο και περισσότερων μολυσματικών παραλλαγών, γεγονός που ενισχύει τη μολυσματική πίεση στον πληθυσμό”.
Ως ανοσία αγέλης ορίζεται όταν ένα ποσοστό του πληθυσμού αποκτά ανοσία σε μια ασθένεια -είτε μέσω προηγούμενης μόλυνσης είτε μέσω εμβολιασμού- η οποία δρα ανασταλτικά ή επιβραδυντικά στην εξάπλωσή της.
Ωστόσο, τα εμβόλια δεν συνέβαλαν ποτέ σημαντικά στον τερματισμό των πανδημιών γρίπης στο παρελθόν. Οι ιοί σε κάθε πανδημία είχαν εξαντλήσει σε μεγάλο βαθμό την πορεία τους και κατέληξαν να γίνουν ενδημικοί.
Η πανδημία της ισπανικής γρίπης του 1918, που προκλήθηκε από τον ιό Η1Ν1, ξεκίνησε τον Μάρτιο του 1918 και έληξε το καλοκαίρι του 1919 χωρίς τη χρήση εμβολίων. Η πανδημία της ασιατικής γρίπης του 1957 (H2N2) έληξε το 1958 με περιορισμένη χρήση του εμβολίου κατά της γρίπης. Και τόσο στην πανδημία H3N2 του 1968 (pdf) όσο και στην πανδημία H1N1 του 2009, η πανδημία είχε ήδη φθάσει στο αποκορύφωμά της όταν τα εμβόλια ήταν έτοιμα, οπότε η ζήτηση για τα εμβόλια μειώθηκε.
Πίνακας που συγκρίνει τις πανδημίες γρίπης και την πανδημία COVID-19. (The Epoch Times)
Στην πανδημία COVID-19 είναι η πρώτη φορά που γίνεται μαζικός εμβολιασμός εν μέσω πανδημίας.
Σύμφωνα με τον Vanden Bossche, ο μαζικός εμβολιασμός με εμβόλια δεν μπορεί να αποτρέψει τη μόλυνση κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας, όταν υπάρχει υψηλή πίεση μόλυνσης, επειδή οδηγεί σε ανοσολογική διαφυγή, ένα φαινόμενο όπου ένας ιός μπορεί να ξεφύγει από το ανοσοποιητικό σύστημα του ξενιστή.
Ο αείμνηστος νομπελίστας και ιολόγος Luc Montagnier ήταν επίσης κατά του εμβολιασμού ολόκληρου του πληθυσμού κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας. Τον Μάιο του 2021 χαρακτήρισε το πρόγραμμα μαζικού εμβολιασμού “τεράστιο επιστημονικό λάθος” και ότι “τα βιβλία της ιστορίας θα δείξουν ότι ο εμβολιασμός είναι αυτός που δημιουργεί τις παραλλαγές”.
Οι υποστηρικτές του εμβολιασμού ισχυρίζονται ότι τα εμβόλια δεν δημιουργούν περισσότερες παραλλαγές, υποστηρίζοντας ότι ο ιός έχει μεταλλαχθεί αρκετές φορές πριν από την κυκλοφορία του εμβολίου τον Δεκέμβριο του 2020 και ότι τα οφέλη των εμβολίων υπερτερούν των κινδύνων.
Ο Vanden Bossche διαφωνεί. Είπε ότι ενώ οι παραλλαγές του ιού SARS-CoV-2 μπορούν να εμφανιστούν φυσικά, είναι οι ενέσεις COVID-19 που ξεκινούν αυτή τη διαδικασία. Ο ιός SARS-CoV-2 είναι ο ιός που προκαλεί την ασθένεια COVID-19.
Προστασία του έμφυτου ανοσοποιητικού συστήματος
Ο σημαντικότερος λόγος για τον οποίο τα παιδιά δεν πρέπει να λαμβάνουν το εμβόλιο COVID-19 είναι η προστασία του έμφυτου ανοσοποιητικού τους συστήματος από τον κίνδυνο, σύμφωνα με τον Vanden Bossche. Το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα είναι η πρώτη γραμμή άμυνας του οργανισμού ενάντια σε ξένα παθογόνα.
Τα παιδιά είναι “εξοπλισμένα με ένα ειδικό είδος αντισωμάτων που ονομάζουμε έμφυτα αντισώματα”, δήλωσε ο Vanden Bossche σε ένα βίντεο αυτό το καλοκαίρι, το οποίο “διαρκεί μόνο για κάποιο χρονικό διάστημα κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και στη συνέχεια εξαφανίζεται”.
“Αυτά τα έμφυτα αντισώματα έχουν μια απίστευτα σημαντική λειτουργία επειδή θα βοηθήσουν το παιδί να εκκινήσει το δικό του ανοσοποιητικό σύστημα”, είπε, προσθέτοντας ότι αυτά τα αντισώματα μπορεί να είναι σε θέση να εξουδετερώσουν τον SARS-CoV-2 και πολλούς άλλους ιούς που συναντούν.
Σε μελέτη με 65 παιδιατρικούς συμμετέχοντες (κάτω των 23 ετών) και 60 ενήλικους ασθενείς που μολύνθηκαν με COVID-19 στη Νέα Υόρκη διαπιστώθηκε ότι τα παιδιά είχαν ισχυρότερη έμφυτη αντίδραση σε σύγκριση με την ομάδα των ενηλίκων και το ανοσοποιητικό τους σύστημα είχε υψηλότερη συγκέντρωση διαφόρων έμφυτων ενώσεων. Αυτό δίνει μια εικόνα του γιατί τα παιδιά, ως επί το πλείστον, τα καταφέρνουν καλύτερα με τη νόσο COVID-19.
Επιπλέον, όταν τα έμφυτα αντισώματα δεσμεύονται με ιούς, η διαδικασία αυτή εκπαιδεύει το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα να αναγνωρίζει τον ιό εάν εισέλθει ξανά στο σώμα στο μέλλον.
Σε μια μελέτη του 2009 που δημοσιεύθηκε στα Πρακτικά της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών, οι επιστήμονες διερεύνησαν αν τα έμφυτα κύτταρα του ανοσοποιητικού μπορούν να διατηρήσουν “μνήμη προηγούμενης ενεργοποίησης, μια λειτουργία που μέχρι τώρα αποδίδεται μόνο στα ειδικά αντιγόνα προσαρμοστικά κύτταρα του ανοσοποιητικού”, μελετώντας τα κύτταρα φυσικών δολοφόνων (NK).
Διαπίστωσαν ότι τα έμφυτα ανοσοποιητικά κύτταρα μπορούν να αναγνωρίσουν μια μνήμη της προηγούμενης ενεργοποίησής τους και έτσι “να ανταποκριθούν πιο εύκολα και αποτελεσματικά στην επόμενη κλήση για ενεργοποίηση”, σύμφωνα με τον Δρ Wayne M. Yokoyama, καθηγητή Ιατρικής, Παθολογίας και Ανοσολογίας στην Ιατρική Σχολή του Πανεπιστημίου της Ουάσινγκτον και κύριο συγγραφέα της μελέτης.
Ο Vanden Bossche πρόσθεσε επίσης ότι “με τη δέσμευση στους ιούς, αυτά τα έμφυτα αντισώματα θα εμποδίσουν το ανοσοποιητικό σας σύστημα να αναγνωρίσει τα αυτο-συστατικά”, πράγμα που σημαίνει ότι το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα εκπαιδεύεται επίσης να διακρίνει τον εαυτό του από τον μη εαυτό του, ώστε να μην επιτίθεται στα φυσιολογικά κύτταρα του οργανισμού που θα οδηγούσε σε αυτοάνοσα νοσήματα.
Όταν στα παιδιά χορηγείται το εμβόλιο COVID-19, ο Vanden Bossche δήλωσε ότι τα αντισώματα που επάγονται από το εμβόλιο θα ανταγωνίζονται τα έμφυτα αντισώματα στη σύνδεση με τον ιό, καθώς τα εμβολιαστικά αντισώματα έχουν μεγαλύτερη συγγένεια σύνδεσης με την ακίδα του αντιγόνου και έτσι αποκόπτουν τα έμφυτα αντισώματα από το να κάνουν τη δουλειά τους και να εκπαιδεύσουν σωστά το έμφυτο ανοσοποιητικό σύστημα.
Οι ομοσπονδιακές και τοπικές υγειονομικές αρχές έχουν πιέσει για την αύξηση της πρόσληψης του εμβολίου COVID-19 στα παιδιά τις τελευταίες δύο εβδομάδες.
Ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων (FDA) χορήγησε άδεια για το δισθενές αναμνηστικό εμβόλιο σε παιδιά ηλικίας 5 ετών και άνω στις 12 Οκτωβρίου και η συμβουλευτική ομάδα των Κέντρων Ελέγχου και Πρόληψης Νοσημάτων (CDC) ψήφισε την Πέμπτη να προσθέσει τις ενέσεις COVID-19 στο πρόγραμμα εμβολιασμών για την παιδική ηλικία, το οποίο στη συνέχεια επιτρέπει στις πολιτείες να τις επιβάλλουν ως υποχρεωτικές για τους μαθητές στο σχολείο.
Το μήνυμα του CDC είναι τώρα να ενθαρρύνει όλους τους ανθρώπους ηλικίας 5 ετών και άνω να κάνουν το εμβόλιο με το δισθενές εμβόλιο, ανεξάρτητα από το αν έχουν ήδη λάβει δύο αναμνηστικές δόσεις.
“Σε όλους τους ανθρώπους ηλικίας πέντε ετών και άνω συνιστάται να λάβουν αυτό το επικαιροποιημένο δισθενές αναμνηστικό, αλλά οι άνθρωποι πρέπει να έχουν ολοκληρώσει τουλάχιστον μια πρωτογενή σειρά … ή αν έχουν λάβει οποιονδήποτε αριθμό αναμνηστικών δόσεων στο παρελθόν, πληρούν τις προϋποθέσεις για να λάβουν αυτή την επικαιροποιημένη αναμνηστική δόση”, δήλωσε στις 12 Οκτωβρίου η Δρ Sarah Meyer, επικεφαλής ιατρός στο Τμήμα Υπηρεσιών Ανοσοποίησης του CDC.
“Έτσι, αντί να μετράμε πόσες αναμνηστικές δόσεις έχει πάρει κάποιος, αυτό που θέλουμε πραγματικά να τονίσουμε είναι ότι όλοι πρέπει να πάρουν μια επικαιροποιημένη αναμνηστική δόση αυτό το φθινόπωρο”, πρόσθεσε η Meyer.
Το CDC λέει ότι το αναμνηστικό, που βασίζεται σε δεδομένα από οκτώ ποντίκια, παρέχει προστασία έναντι του αρχικού στελέχους Wuhan και των υποπαραλλαγών Omicron BA.4 και BA.5.
The updated bivalent #COVID19 booster, now recommend for ages 5 and older, provides protection against the original strain, as well as the Omicron BA.4 and BA.5 variants. Learn more: https://t.co/009bOerScgpic.twitter.com/MoW9LzStja
Η μεγάλη πληθώρα συμπτωμάτων σε άτομα που υποπτεύονται βλάβη από το εμβόλιο COVID-19 έχει λάβει νέα ονομασία και ένα εκτεταμένο πρωτόκολλο θεραπείας:
“Σύνδρομο μετά το εμβόλιο COVID-19”, δήλωσε ο Dr. Paul Marik, συνιδρυτής και επιστημονικός υπεύθυνος της Frontline COVID-19 Critical Care Alliance (FLCCC), στις 15 Οκτωβρίου σε ένα συνέδριο στο Ορλάντο της Φλόριντα, με στόχο την εκπαίδευση και την ανταλλαγή πληροφοριών σχετικά με την αντιμετώπιση των προβλημάτων υγείας που προκαλούνται από την πρωτεΐνη-ακίδα.
Ο Marik και άλλοι 15 εμπειρογνώμονες, μεταξύ των οποίων ο παθολόγος Dr. Ryan Cole, ο συνιδρυτής του FLCCC Dr. Pierre Kory και ο Steve Kirsch, ιδρυτής του Vaccine Safety Research Foundation, παρουσίασαν την έρευνα και τα ευρήματά τους.
Η εκδήλωση, που προοριζόταν ως εκπαιδευτικό συνέδριο για επαγγελματίες υγείας, προσέλκυσε παρόχους υγείας από όλη την Αμερική, συμπεριλαμβανομένης της Φλόριντα, της Νέας Υόρκης, του Τέξας, της Ουάσινγκτον, της Βιρτζίνια και πολλών άλλων πολιτειών.
Παραβρέθηκαν επίσης αρκετοί διεθνείς γιατροί, μεταξύ των οποίων γιατροί από την Αυστραλία και τις Φιλιππίνες.
Ο ενδοκρινολόγος Dr. Flavio Cadegiani από τη Βραζιλία, ήταν τόσο παρευρισκόμενος όσο και εισηγητής. Πριν από το συνέδριο είχε προηγηθεί ένα sold-out δείπνο δικτύωσης το προηγούμενο βράδυ, το οποίο χαιρετίστηκε με ένθερμο ενθουσιασμό από τους παρευρισκόμενους.
Το σύνδρομο μεταεμβολιαστικής βλάβης είναι “ένα σύνδρομο πολλαπλών συστημάτων … δεν είναι ασθένεια”, ανέφερε ο Marik. Η πάθηση δεν ταιριάζει σε ένα μοντέλο ασθένειας και, επομένως, αντί να στοχεύει στα συμπτώματα, πρέπει να αντιμετωπίζεται ολιστικά ολόκληρο το σώμα.
Εκδήλωση της πρωτεΐνης ακίδας στον μυ του ώμου μετά την έγχυση του εμβολίου (Michael Palmer, MD, Sucharit Bhakdi, MD)
Βλάβη από την ακίδα: Μια ασθένεια πολλαπλών συστημάτων
Οι ασθένειες που προκαλούνται από την πρωτεΐνη-ακίδα είναι ασθένειες που οφείλονται σε παρατεταμένη έκθεση στην πρωτεΐνη-ακίδα. Οι ασθενείς μπορούν να εκτεθούν σε αυτές τις πρωτεΐνες ακίδας μέσω λοίμωξης (long COVID) ή εμβολιασμού COVID-19 (σύνδρομο βλάβης μετά τον εμβολιασμό).
Δεδομένου ότι και οι δύο καταστάσεις οδηγούνται από το ίδιο ερέθισμα, υπάρχει μεγάλος βαθμός ταύτισης στο μηχανισμό και τα συμπτώματα, που συχνά επηρεάζουν πολλαπλούς ιστούς και όργανα.
Ο Cole παρουσίασε βιοψίες που δείχνουν την παρουσία πρωτεϊνών ακίδας και φλεγμονής σε μικρά αιμοφόρα αγγεία, μύες, καρδιακούς μύες, εγκεφαλικό ιστό, πνεύμονες, σπλήνα και πολλά άλλα.
Οι περισσότερες βιοψίες παρουσίασαν κατεστραμμένα κύτταρα που φαινόταν μόνο η πρωτεΐνη-ακίδα και όχι άλλες πρωτεΐνες του SARS-CoV-2. Αυτό υποδηλώνει ότι οι βλάβες από την πρωτεΐνη-ακίδα προκαλούνται από τον εμβολιασμό και όχι από τη φυσική μόλυνση, επειδή στη μόλυνση υπάρχουν και άλλες πρωτεΐνες SARS-CoV-2, συμπεριλαμβανομένων των πρωτεϊνών του νουκλεοκαψιδίου, εκτός της πρωτεΐνης-ακίδας.
Τα ευρήματα του Cole αποτέλεσαν υλικό για τη διάλεξη του Marik σχετικά με τα συμπτώματα και τις θεραπευτικές επιλογές για το μακρύ σύνδρομο COVID και το σύνδρομο βλάβης μετά από εμβολιασμό.
Αξιολογώντας δεδομένα έρευνας React19 από άτομα που υποπτεύονται βλάβες από εμβόλια, ο Marik εντόπισε τα πιο συνηθισμένα συμπτώματα των ασθενειών που προκαλούνται από την πρωτεΐνη-ακίδα.
Αυτά περιλάμβαναν κόπωση, δυσανεξία στην άσκηση, εγκεφαλική ομίχλη, καρδιακό παλμό, μυϊκή αδυναμία, μυρμηγκιάσματα, ζάλη, μυϊκούς πόνους, διαταραχές ύπνου και πόνο στις αρθρώσεις.
Οι διαφάνειες του Dr. Paul Marik που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο FLCCC στο Ορλάντο της Φλόριντα (Ευγενική προσφορά του FLCCC)
“Είτε το πιστεύετε είτε όχι … ο μέσος αριθμός των συμπτωμάτων που αναφέρονται είναι 23”, δήλωσε ο Marik.
Ωστόσο, επειδή οι περισσότεροι ασθενείς παραπονιούνται για έναν εκτεταμένο κατάλογο συμπτωμάτων που δεν απαντώνται σε καμία ασθένεια, “[οι ασθενείς] θα πάνε στο γιατρό με όλα αυτά τα παράπονα … και ο γιατρός θα πει ότι όλα είναι στο μυαλό σας”, δήλωσε ο Marik.
Ο Marik δήλωσε ότι πολλοί ασθενείς παραπέμπονται έτσι σε ψυχιατρικές ειδικότητες και όχι σε γιατρούς που κατανοούν και μπορούν να θεραπεύσουν την ασθένειά τους.
“Οι τραυματίες από εμβόλια είναι πάρα πολλοί”, δήλωσε ο Kory, “οι αριθμοί είναι τεράστιοι … δεν εξυπηρετούνται επαρκώς και οι ανάγκες τους δεν καλύπτονται”.
Η ρεσβερατρόλη είναι μια ένωση που βρίσκεται στη φλούδα των σταφυλιών, των μπλε και μωβ μούρων και της μαύρης σοκολάτας, η οποία βοηθά τα φυτά να αντιστέκονται στις ασθένειες και στους περιβαλλοντικούς στρεσογόνους παράγοντες. (Danijela Maksimovic/Shutterstock)
Θεραπευτικές επιλογές
Εκτός από την ιβερμεκτίνη και τη σπερμιδίνη, ο Marik συνέστησε χαμηλή δόση ναλτρεξόνης, ένα κοινό φάρμακο για την υπερδοσολογία σε χρήστες ναρκωτικών.
Ενώ ορισμένοι ιατροί παραπονέθηκαν στην Epoch Times για την ύπαρξη ελέγχων στις συνταγές ιβερμεκτίνης, η ναλτρεξόνη είναι ένα φάρμακο που δεν βρίσκεται στο ραντάρ.
Έρευνες έχουν δείξει ότι σε χαμηλές δόσεις η ναλτρεξόνη θα μπορούσε να μειώσει τη φλεγμονή, η οποία αποτελεί κύριο παράγοντα της ασθένειας της πρωτεΐνης-ακίδας, και επίσης να μειώσει τα κοινά συμπτώματα, συμπεριλαμβανομένης της εγκεφαλικής ομίχλης και των νευροπαθητικών συμπτωμάτων.
Αν και αυτά τα φάρμακα είναι εξαιρετικά αποτελεσματικά, ο Marik, ο Kory και πολλοί γιατροί ενθάρρυναν την εξατομικευμένη και εστιασμένη στον ασθενή ιατρική, όπου η δοσολογία και το σχήμα προσαρμόζονται με βάση τα συμπτώματα και τις ανάγκες του ασθενούς.
Ο Kory απαρίθμησε έξι διαφορετικές στρατηγικές θεραπείας για τις ασθένειες που προκαλούνται από τις πρωτεΐνες-ακίδας.
Οι έξι στρατηγικές είναι: αποβολή της πρωτεΐνης-ακίδας, μείωση της φλεγμονής, μείωση της μικροπηκτικότητας, μείωση της ενεργοποίησης των μαστοκυττάρων, μείωση της παραμονής ή ενεργοποίησης των ιών και αποκατάσταση των μιτοχονδρίων.
Οι διαφάνειες του Dr. Pierre Kory που παρουσιάστηκαν στο συνέδριο του FLCCC στο Ορλάντο της Φλόριντα (Ευγενική προσφορά του FLCCC)
Κάθε στρατηγική εφαρμόζει συνδυασμούς διαφορετικών φαρμάκων και θεραπειών.
Με βάση τα συμπτώματα του ασθενούς, θα συνταγογραφούσε διαφορετικές θεραπείες. Για παράδειγμα, σε έναν ασθενή που παραπονιέται για θρόμβωση του αίματος θα χορηγούνταν αντιπηκτικά και σε έναν ασθενή που παραπονιέται για χρόνια κόπωση μπορεί να συνταγογραφούνται φάρμακα για τη βελτίωση της δράσης των μιτοχονδρίων.
Αποτοξίνωση από την πρωτεΐνη-ακίδα
Για την αφαίρεση της πρωτεΐνης αιχμής, οι γιατροί του FLCCC συνέστησαν την εφαρμογή φαρμάκων και τρόπου ζωής για τη βελτίωση της αυτοφαγίας.
Η αυτοφαγία είναι μια φυσική κυτταρική διαδικασία κατά την οποία τα παλιά τμήματα των κυττάρων διασπώνται και επαναχρησιμοποιούνται, γεγονός που θα μπορούσε να βοηθήσει στην απομάκρυνση της πρωτεΐνης ακίδας από το σώμα.
Οι συνιστώμενες αλλαγές στον τρόπο ζωής περιλαμβάνουν τη διαλειμματική νηστεία, όπου ένα άτομο νηστεύει για τουλάχιστον 16 συνεχόμενες ώρες, και τον ύπνο.
Τα φάρμακα που διεγείρουν ή αυξάνουν την αυτοφαγία περιλαμβάνουν τη σπερμιδίνη, τη ρεσβερατρόλη και την ιβερμεκτίνη.
Εναλλακτικές θεραπείες
Συζητήθηκαν επίσης πολλές εναλλακτικές θεραπείες που βοηθούν στην επιδιόρθωση των κυττάρων και τη μείωση της φλεγμονής.
Ο Dr. Paul Harch επικεντρώθηκε στην υπερβαρική θεραπεία οξυγόνου, μια θεραπεία επιδιόρθωσης όπου το άτομο εκτίθεται σε αέρα υπό πίεση που περιέχει υψηλότερη συγκέντρωση οξυγόνου.
Ο Harch χρησιμοποιεί αυτή τη θεραπεία για τη θεραπεία χρόνιων τραυμάτων, συμπεριλαμβανομένων των μακροχρόνιων εγκεφαλικών τραυματισμών, μειώνοντας τη φλεγμονή.
Το 2017, ο Harch ήταν συν-συγγραφέας μιας μελέτης σχετικά με την αναστροφή της εγκεφαλικής βλάβης σε ένα πνιγμένο νήπιο. Μετά από 40 συνεδρίες θεραπείας υπερβαρικού οξυγόνου με τον Harch, ο εγκεφαλικός τραυματισμός της σημείωσε μια αντίστροφη πορεία.
Ο Harch πρόσθεσε στις ερωταπαντήσεις ότι η θεραπεία με οξυγόνο μπορεί να βοηθήσει με την εγκεφαλική βλάβη από την έλλειψη οξυγόνου κατά τη γέννηση.
“Είναι ακόμα μια παλιά πληγή που υπάρχει εκεί, και όλη αυτή η θεραπεία που έχουμε κάνει αφορά τη χρόνια πληγή”, δήλωσε ο Harch.
“Το κάνω οπωσδήποτε αυτό, αλλά έγραψα ένα βιβλίο πριν από χρόνια … το συμπέρασμα του βιβλίου είναι ότι δεν μπορείτε να εμπιστευτείτε το ιατρικό επάγγελμα σε θεσμικό επίπεδο για να κάνει αυτό που είναι σωστό για εσάς”.
Ο Dr. Asher Milgrom, διευθύνων σύμβουλος της AMA Regenerative Medicine & Skincare Inc., μέσω ενός προηχογραφημένου βίντεο προσέφερε επιλογές της θεραπείας με όζον για τη βελτίωση της μιτοχονδριακής δυσλειτουργίας – ενός κοινού παράγοντα κόπωσης.
Το όζον, το οποίο συνήθως δεν απαντάται σε κανονικό ατμοσφαιρικό επίπεδο, βελτιώνει την παραγωγή ενέργειας.
Το όζον φέρει τρία άτομα οξυγόνου αντί για δύο, τα οποία συνήθως βρίσκονται στα μόρια οξυγόνου. Δεδομένου ότι τα μιτοχόνδρια χρησιμοποιούν το οξυγόνο για την παραγωγή ενέργειας, η ύπαρξη ενός επιπλέον ατόμου οξυγόνου μπορεί να βελτιώσει την παραγωγή ενέργειας και να ανακουφίσει την κόπωση.
Οι θεραπείες για τον καρκίνο γίνονται όλο και πιο εξατομικευμένες. (Shutterstock)
Ανοικοδόμηση της εξατομικευμένης ιατρικής με επίκεντρο τον ασθενή
Ο Marik δήλωσε ότι το πρώτο συνέδριο του FLCCC είναι ένα πρώτο βήμα στην αποστολή τους να ανοικοδομήσουν το σύστημα υγειονομικής περίθαλψης πίσω στην εξατομικευμένη, εστιασμένη στον ασθενή ιατρική – η οποία αποτελεί και το κέντρο της θεραπευτικής προσέγγισης όταν πρόκειται για ασθένειες που προκαλούνται από την πρωτεΐνη-ακίδα.
“Αυτό που ξεκινήσαμε είναι μια νέα προσέγγιση στην ιατρική που αποτελεί ένα εναλλακτικό σύστημα υγειονομικής περίθαλψης”, δήλωσε ο Marik, “Το σημερινό είναι μια πλήρης και απόλυτη αποτυχία. Μας λένε ψέματα, είναι διεφθαρμένοι δεν ενδιαφέρονται για την υγεία σας”.
“Έχουμε πλέον αναγνωρίσει ότι πρέπει να το κάνουμε μόνοι μας- μπορούμε να φτιάξουμε κάτι καλύτερο, και νομίζω ότι αυτό είναι το πρώτο βήμα της αποστολής μας”.
Οι Marik και Kory αναμένουν ότι θα πραγματοποιηθούν μελλοντικά συνέδρια, με το νωρίτερο να αναμένεται σε 6 μήνες.
Η Epoch Health θα δημοσιεύσει μια σειρά άρθρων που θα περιγράφουν λεπτομερώς αρκετές από τις θεραπείες που συζητήθηκαν στο συνέδριο.
Μια ηχογράφηση του συνεδρίου θα διατεθεί προς πώληση στον ιστότοπο του FLCCC.
Μια νέα μελέτη από το Δίκτυο Παιδιατρικών Νοσοκομείων του Σίδνεϊ διαπίστωσε ότι τα ηλεκτρονικά παιχνίδια μπορεί να αποβούν θανατηφόρα για παιδιά με καρδιακές παθήσεις.
Η μελέτη, που δημοσιεύθηκε στις 10 Οκτωβρίου στο περιοδικό Heart Rhythm, αποκάλυψε ότι η ψυχαγωγία με βιντεοπαιχνίδια μπορεί να προκαλέσει σοβαρό κίνδυνο για μερικά παιδιά με αρρυθμία ή με αρρυθμική προδιάθεση, που πιθανόν να είναι και άγνωστη μέχρι το συμβάν.
Οι Αυστραλοί ερευνητές εξέτασαν 69 αναφορές σχετικά με τους καρδιαγγειακούς κινδύνους από τα ηλεκτρονικά παιχνίδια, εντοπίζοντας 22 παιδιά και εφήβους που έχασαν τις αισθήσεις τους ενώ έπαιζαν και παρουσίασαν αρρυθμία και άλλες καρδιακές επιπλοκές.
Δεκαεννέα άτομα, ηλικίας 7-16 ετών, παρουσίασαν κοιλιακή ταχυκαρδία που μπορεί να προκαλέσει ανακοπή καρδιάς. Έξι υπέστησαν ανακοπή καρδιάς και τέσσερα έχασαν αιφνιδίως τη ζωή τους.
Σε δελτίο τύπου, η επικεφαλής ερευνήτρια Claire M. Lawley, από το The Heart Centre for Children στο Σίδνεϊ της Αυστραλίας, επεσήμανε τους κρυμμένους κινδύνους που μπορεί να εγκυμονούν τα βιντεοπαιχνίδια.
“Τα βιντεοπαιχνίδια μπορεί να συνιστούν σοβαρό κίνδυνο για μερικά παιδιά με αρρυθμία. Μπορεί να αποδειχθούν θανατηφόρα για τους μικρούς ασθενείς με αρρυθμική προδιάθεση, την ύπαρξη της οποίας συχνά αγνοούν” δήλωσε η Lawley. “Τα παιδιά που χάνουν ξαφνικά τις αισθήσεις τους ενώ παίζουν ηλεκτρονικά παιχνίδια θα πρέπει να εξετάζονται από καρδιολόγο, καθώς αυτό θα μπορούσε να είναι το πρώτο σημάδι ενός σοβαρού καρδιακού προβλήματος”, πρόσθεσε
Από τις 22 περιπτώσεις της μελέτης που υπέστησαν καρδιακά προβλήματα, το 86% ήταν αγόρια και το 14% κορίτσια.
Το είδος του παιχνιδιού δεν σημειώθηκε και στις 22 περιπτώσεις που εξέτασαν οι ερευνητές. Αλλά διαπιστώθηκε ότι το 62% των ασθενών έπαιζαν πολεμικά παιχνίδια.
Τα ευρήματα υποδηλώνουν ότι οι γονείς θα πρέπει να παρακολουθούν τα παιδιά τους ενώ παίζουν βιντεοπαιχνίδια και να ελέγχουν κάποιες αντιδράσεις τους όταν είναι ενθουσιασμένα όπως λιποθυμία ή απώλεια μνήμης, οι οποίες μπορεί να υποδηλώνουν υποκείμενη καρδιακή πάθηση, δήλωσε η Lawley.
Μελλοντικά θα γίνουν περαιτέρω μελέτες που θα αποσκοπούν στον εντοπισμό αθλητών που διατρέχουν παρόμοιους κινδύνους και θα περιλαμβάνονται και οι αθλητές που πρόκειται να συμμετάσχουν σε ηλεκτρονικά αθλήματα, γνωστά και ως eSports.
