Ετικέτα: SUGGESTED - Σελίδα 25

Το Χονγκ Κονγκ στο χείλος κομμουνιστικού ελέγχου με την τελευταία επιθετική κίνηση του Πεκίνου: Ειδικοί

Δευτέρα, 01 Ιούν, 2020Σάββατο, 30 Μαΐ, 2020 Από EVA FU

Η τελευταία κίνηση του κινεζικού καθεστώτος για την επιβολή του «νόμου εθνικής ασφάλειας» στο Χονγκ Κονγκ θα οδηγήσει στο τέλος της αυτονομίας της πόλης, λένε ακτιβιστές και ειδικοί. Προειδοποιούν ότι εάν το Πεκίνο δεν σταματηθεί, θα γίνει ακόμα πιο ασύστολο και θα προβεί σε ακόμα πιο βαριές ενέργειες για να φέρει την πόλη υπό τον έλεγχό του.

Η ανακοίνωση του Πεκίνου την περασμένη εβδομάδα ότι θα εκδώσει νόμο «εθνικής ασφάλειας» για το Χονγκ Κονγκ — παρακάμπτοντας το νομοθετικό σώμα της πόλης — έχει προκαλέσει διεθνή αποδοκιμασία και πυροδότησε και πάλι μαζικές διαμαρτυρίες στην πόλη, με σχέδια για περισσότερες τις επόμενες εβδομάδες.

Μετά την κίνηση του Πεκίνου, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο δήλωσε στις 27 Μαΐου ότι το Χονγκ Κονγκ δεν είναι πλέον αυτόνομο από την ηπειρωτική χώρα [Κίνα], θέτοντας υπό αμφισβήτηση το ειδικό καθεστώς συναλλαγών του Χονγκ Κονγκ με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δεν είναι σαφές εάν η αμερικανική κυβέρνηση θα προχωρήσει στην ανάκληση των ειδικών προνομίων του Χονγκ Κονγκ, κάτι που θα απαιτούσε εκτελεστική εντολή από τον πρόεδρο. Το υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει απαντήσει σε ερώτημα της Epoch Times έως την ώρα έκδοσης.

Οι επικριτές φοβούνται ότι ο νόμος, ο οποίος απαγορεύει τις πράξεις «απόσχισης, ανατροπής και τρομοκρατικών δραστηριοτήτων», θα χρησιμοποιηθεί από το Πεκίνο για να καταστείλει και να διώξει τις φωνές όσων αντιστέκονται. Οι τοπικοί φιλοδημοκρατικοί ακτιβιστές και νομοθέτες σημειώνουν ότι οι εθνικοί νόμοι για την ασφάλεια χρησιμοποιούνται συχνά για δίωξη και φυλάκιση αντιφρονούντων στην ηπειρωτική χώρα [Κίνα].

Ο νόμος ανοίγει επίσης τη δυνατότητα των υπηρεσιών ασφαλείας του Πεκίνου να λειτουργούν στο Χονγκ Κονγκ.

«Το Χονγκ Κονγκ θα κατακλύζεται από Κινέζους κυβερνητικούς πράκτορες και όσοι κατηγορούνται για παραβίαση του «νόμου εθνικής ασφάλειας» πιθανότατα δεν θα μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους σε αμερόληπτο δικαστήριο», δήλωσε ο Θορ Χάλφορσεν, διευθύνων σύμβουλος του μη κερδοσκοπικού Ιδρύματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στην Ουάσινγκτον, στην Epoch Times.

Αυτή η εναέρια φωτογραφία που τραβήχτηκε στις 23 Οκτωβρίου 2018 δείχνει εμπορικά και οικιστικά κτίρια στο Χονγκ Κονγκ τη νύχτα. (Dale de la Rey/AFP μέσω Getty Images)

Το σχέδιο του Πεκίνου

Η δράση του κινεζικού καθεστώτος δεν ήταν εντελώς απροσδόκητη, σύμφωνα με τον Γουίλσον Λονγκ από την «Ομάδα Προοδευτικών Δικηγόρων» που εδρεύει στο Χονγκ Κονγκ.

«Το σχέδιο του Πεκίνου είναι πάντα να έχει απόλυτο έλεγχο σε ό,τι θεωρεί ως νόμιμους τομείς του. Θεωρεί το Χονγκ Κονγκ ως τη νόμιμη επικράτειά του και κανείς άλλος δεν πρέπει να έχει λόγο, συμπεριλαμβανομένου του λαού του Χονγκ Κονγκ», δήλωσε ο Λονγκ στην Epoch Times.

Η τελευταία προσπάθεια νομοθεσίας ενός παρόμοιου νομοσχεδίου «κατά της ανατροπής» ήταν το 2003, και το νομοσχέδιο ακυρώθηκε αφότου μισό εκατομμύριο κάτοικοι του. Χονγκ Κονγκ βγήκαν στους δρόμους σε διαμαρτυρία.

Ο Χάλφορσεν δήλωσε ότι η δράση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) ήταν μια προσπάθεια να αποσπάσει την προσοχή από την κακομεταχείριση στην επιδημία του ιού του ΚΚΚ και άλλων εσωτερικών προβλημάτων.

«Το Πεκίνο συμπεριφέρεται σαν εκφοβιστής και το κάνει με έναν τρόπο που λέει στη διεθνή κοινότητα, “Δεν νοιαζόμαστε πλέον”», είπε ο Χάλφορσεν.
Εν τω μεταξύ, το καθεστώς «έχασε την υπομονή του» με τους συμμάχους του Πεκίνου στο Χονγκ Κονγκ, κατάσταση που πιθανότατα δημιουργήθηκε και επιδεινώθηκε (α) μετά από χρόνια καθυστέρησης στη θέσπιση του Άρθρου 23, ενός νομοσχεδίου «κατά της ανατροπής», (β) με την επιτυχία των διαδηλώσεων του περασμένου έτους στο Χονγκ Κονγκ εναντίον ενός προτεινόμενου νομοσχεδίου έκδοσης για δίκη στην Κίνα, και (γ) με την σαρωτική εκλογική νίκη των φιλοδημοκρατικών στις περιφερειακές εκλογές, δήλωσε ο Χάλφορσεν.

«Ο κόσμος του Χονγκ Κονγκ δηλώνει με δυνατή φωνή ότι επιθυμεί να είναι αυτόνομος. Η κινεζική κυβέρνηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να πάρει τα πράγματα στα χέρια της αντί να περιμένει τους συμμάχους της στο Χονγκ Κονγκ να νομοθετήσουν», είπε.

Αστυνομία ΜΑΤ κρατεί μαζικά φιλοδημοκρατικούς διαδηλωτές κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στην περιοχή Causeway Bay στο Χονγκ Κονγκ, στις 27 Μαΐου 2020. (Anthony Kwan/Getty Images)

Την Τετάρτη, χιλιάδες βγήκαν και πάλι για να διαμαρτυρηθούν εναντίον του νόμου και ενός άλλου αμφιλεγόμενου νομοσχεδίου που θα ποινικοποιούσε την έλλειψη σεβασμού προς τον ύμνο της κομμουνιστικής Κίνας. Η αστυνομία συνέλαβε τουλάχιστον 300 έως τις 6 μ.μ. τοπική ώρα.

«Το μαχαίρι είναι στα χέρια του καθεστώτος. Οποιαδήποτε στιγμή πλέον θα μας μαχαιρώσουν στον λαιμό», είπε ο πάστορας Τσαν στην Epoch Times στην διαδήλωση στο Causeway Bay.

Το βασικό ζήτημα

Η «ουσία» του ζητήματος, σύμφωνα με τον δικηγόρο και επικεφαλής του φιλοδημοκρατικού Κόμματος Πολιτών Άλαν Λονγκ, είναι να κρατηθεί ο διαχωρισμός των νομικών συστημάτων της ηπειρωτικής χώρας και του Χονγκ Κονγκ.

Ενώ το νομικό σύστημα του Χονγκ Κονγκ τηρεί το κράτος δικαίου, το δικαστήριο της ηπειρωτικής χώρας χρησιμοποιείται για «ενίσχυση της εξουσίας του ΚΚΚ», δήλωσε ο Λονγκ στην Epoch Times.

Στις 25 Μαΐου, ο Δικηγορικός Σύλλογος του Χονγκ Κονγκ εξέδωσε μια δήλωση (pdf) που επισημαίνει «μια σειρά από ανησυχητικά και προβληματικά χαρακτηριστικά» στο σχέδιο νόμου. Το μίνι σύνταγμα του Χονγκ Κονγκ, ο Βασικός Νόμος, παρέχει στο ΕΛΚ [του Πεκίνου] την εξουσία να θεσπίζει νόμους μόνο για θέματα που σχετίζονται με την «άμυνα και τις εξωτερικές υποθέσεις, καθώς και για άλλα θέματα διάφορα της αυτονομίας» του Χονγκ Κονγκ, και όχι για την εθνική ασφάλεια, υποστήριξε.

«Η παρούσα πρόταση … παραβιάζει πραγματικά κάθε διάταξη των αρχικών ρυθμίσεων», είπε ο Λονγκ.

Η Μάγκυ Τσαν, εκπρόσωπος του Χονγκ Κονγκ στο νομοθετικό σώμα της Κίνας, το Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο (ΕΛΚ), πρότεινε τη δημιουργία δικαστηρίου εθνικής ασφάλειας στην πόλη, όπου οι υποθέσεις εκδικάζονται μόνο από Κινέζους δικαστές.

«Αυτό δεν είναι καθόλου αποδεκτό και εισάγει ένα εξωτερικό στοιχείο στο δικαστικό σύστημα του Χονγκ Κονγκ», δήλωσε ο Λονγκ.

Η αστυνομία ΜΑΤ κρατεί μια ομάδα ανθρώπων κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας στην περιοχή Causeway Bay του Χονγκ Κονγκ στις 27 Μαΐου 2020, καθώς οι νομοθέτες της πόλης συζητούν για έναν νόμο που απαγορεύει την προσβολή του εθνικού ύμνου της Κίνας. (Isaac Lawrence/AFP μέσω Getty Images)

Ο Τσεν Νταοσιάνγκ, διοικητής της στρατιωτικής φρουράς της Κίνας στο Χονγκ Κονγκ, προειδοποίησε μέσω της κινεζικής τηλεόρασης ότι ο στρατός της Κίνας ήταν έτοιμος να «υπερασπιστεί την εθνική κυριαρχία».

Ενώ η επικεφαλής της πόλης Κάρι Λαμ προσπάθησε να διαβεβαιώσει τους κατοίκους του Χονγκ Κονγκ στις 26 Μαΐου ότι ο νόμος θα στοχεύει μόνο «μερικούς ανθρώπους» που εμπλέκονται σε τρομοκρατία ή ανατροπή, ο Γουίλσον Λονγκ από την «Ομάδα Προοδευτικών Δικηγόρων» του Χονγκ Κονγκ δήλωσε ότι οι ισχυρισμοί ήταν «απολύτως λάθος» και «πλήρως προπαγάνδα».

Με τους πράκτορες ασφαλείας της ηπειρωτικής χώρας να μπαίνουν για να επιβάλουν τη βούληση του Πεκίνου, το Χονγκ Κονγκ θα δει σύντομα «κρατήσεις τύπου ηπειρωτικής χώρας με όλες τις καταχρήσεις που έχουμε δει στην ηπειρωτική χώρα», είπε, σημειώνοντας τη συνεχιζόμενη δίωξη της πνευματικής ομάδας Φάλουν Γκονγκ και την μαζική φυλάκιση Ουιγούρων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Σιντζιάνγκ.

«Είναι η φύση των δικτατοριών να λένε: Ω, μην ανησυχείτε για αυτούς τους νόμους περί τρομοκρατίας ή για τον νόμο εθνικής ασφάλειας. Αν δεν έχετε κάνει κάτι λάθος, δεν θα σας στοχεύσουμε», είπε. «Αλλά αν δείτε τι έχει συμβεί στην Κίνα, είναι στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο».

Οικονομική ζημία

Το Πεκίνο κάνει ένα «μεγάλο λάθος» θέτοντας σε κίνδυνο τη θέση του Χονγκ Κονγκ ως παγκόσμιου χρηματοοικονομικού κόμβου, δήλωσε σε συνέντευξή του ο Λο Κα-τσουνγκ, αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα οικονομικών του City University του Χονγκ Κονγκ.

Η εμπιστοσύνη των επενδυτών στο κράτος δικαίου και την αυτονομία του Χονγκ Κονγκ από την ηπειρωτική χώρα — ήδη σε χαμηλά επίπεδα μετά την κρίση του νομοσχεδίου έκδοσης [για δίκη στην Κίνα] του περασμένου έτους — πιθανότατα θα συνεχίσει να ακολουθεί πτωτική πορεία, είπε.

Ο Λο εικάζει ότι το Πεκίνο ενδέχεται να μην επιβάλλει αυστηρά τον νόμο ασφάλειας αμέσως — κίνηση που θα δημιουργούσε ένα ξαφνικό σοκ που θα μπορούσε να καταστρέψει την τοπική οικονομία. Ωστόσο, η ζημία των απολυταρχικών όρων της Κίνας θα εμφανιστεί μακροπρόθεσμα, είπε.

Προέβλεψε επίσης ότι θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μετανάστευση μεγάλης κλίμακας από το Χονγκ Κονγκ, όπως είχε συμβεί μετά την παράδοση της περιοχής στην Κίνα το 1997.

Ο νόμος πιθανότατα θα φέρει μακροπρόθεσμη αστάθεια και κοινωνική αναστάτωση, καθώς η οικονομική ανάπτυξη του Χονγκ Κονγκ συνδέεται περισσότερο με την ηπειρωτική χώρα: Κινέζοι της ηπειρωτικής χώρας μπορεί να κυριαρχήσουν σε ανώτερες θέσεις εντός εταιρειών, ενώ η ξένη συμμετοχή σε βιομηχανίες υψηλής αξίας όπως οι εταιρείες λογιστικής, ασφάλισης και μεσιτείας, θα μπορούσε να μειωθεί σημαντικά, σύμφωνα με τον Λο.

Διαδηλωτές του Χονγκ Κονγκ διαδηλώνουν κατά του «νόμου εθνικής ασφάλειας» της Κίνας στην περιοχή Mongkok στο Χονγκ Κονγκ, στις 27 Μαΐου 2020. (Billy H.C. Kwok/Getty Images)

Με την ανακοίνωση του Πομπέο, διακυβεύεται το διεθνές καθεστώς της πόλης — που εξαρτάται απόλυτα από την διαφορετική κατάστασή του σε σύγκριση με την ηπειρωτική Κίνα.

Προηγουμένως, σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ, το Χονγκ Κονγκ είχε ειδικά προνόμια, μεταξύ άλλων σε τομείς εμπορίου, επενδύσεων και μετανάστευσης.

Η πόλη είναι επίσης μία από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές αγορές των Ηνωμένων Πολιτειών για κρασί, βόειο κρέας και γεωργικά προϊόντα.

«Μόλις αυτός ο [νόμος] ακολουθήσει πραγματικά το δρόμο που απειλεί το ΚΚΚ, πρόκειται να αναστατώσει και να κάνει πολλούς από την επιχειρηματική κοινότητα να αλλάξουν τόπο, μια κοινότητα που βρίσκεται ήδη σε ανησυχία σήμερα», δήλωσε ο Σάμιουελ Τσου, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της ομάδας υπεράσπισης με έδρα την Ουάσινγκτον, με όνομα «Συμβούλιο Δημοκρατίας του Χονγκ Κονγκ». «Μόλις τρομάξετε πραγματικά την επιχειρηματική κοινότητα, θα δείτε το κόστος των κινήσεων για μακροπρόθεσμη προστασία».

Μεγάλο μέρος των άμεσων ξένων επενδύσεων που λαμβάνει η Κίνα διοχετεύεται σε αυτήν μέσω του Χονγκ Κονγκ. Δεν θα είναι εύκολο για το Πεκίνο να βρει αντικαταστάτη σε περίπτωση μετάλλαξης του καθεστώτος του Χονγκ Κονγκ. «Το Πεκίνο είχε την ατζέντα να ενισχύσει την Σανγκάη πριν από πολύ καιρό» — από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, είπε ο Λο. «Αλλά μετά από 10 με 20 χρόνια, ακόμα δεν μπορούσαν να κάνουν την Σανγκάη το διεθνές χρηματοοικονομικό κέντρο».
Το πώς θα διαμορφωθεί το Χονγκ Κονγκ θα έχει συνέπειες για τον κόσμο, δήλωσε ο Λονγκ, δικηγόρος του Χονγκ Κονγκ.

«Το Χονγκ Κονγκ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα ανάμεσα στον ελεύθερο κόσμο και τον δικτατορικό κόσμο», είπε. «Αν πέσει το Χονγκ Κονγκ, τότε μπορείς να είσαι πολύ σίγουρος ότι επόμενη θα είναι η Ταϊβάν … τότε πολύ σύντομα, θα δεις [την επιρροή του ΚΚΚ] να εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο».

Η Annie Wu συνέβαλε στο άρθρο.

Ακολουθήστε την Eva στο Twitter: @EvaSailEast

Αμερόληπτα και ανεξάρτητα νέα

Η Epoch Times είναι αμερόληπτη και βασίζεται σε αξίες. Πιστεύουμε ότι η αληθινή δημοσιογραφία στηρίζεται σε ηθικές αρχές. Επικεντρωνόμαστε σε σημαντικά ζητήματα και σε πολιτικές και τον αντίκτυπό τους, όχι σε κομματική μεροληψία. Δεν ακολουθούμε την ανήθικη τάση της δημοσιογραφίας που υπηρετεί μια ατζέντα, αλλά αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα για να γράφουμε με ειλικρίνεια.

Διάταγμα του Τραμπ ωθεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να σταματήσουν τους «άδικους» περιορισμούς ομιλίας

Παρασκευή, 05 Ιούν, 2020Παρασκευή, 29 Μαΐ, 2020 Από BOWEN XIAO

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα στις 28 Μαΐου, καθοδηγώντας τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες να αναπτύξουν ρυθμιστικούς κανονισμούς για έναν υπάρχοντα νόμο που προστατεύει τις εταιρείες κοινωνικών μέσων από το να δεχτούν μήνυση για περιεχόμενο που ανήρτησε κάποιος χρήστης. Οι ρυθμιστικοί κανονισμοί θα αποσκοπούν στην προστασία των χρηστών από αθέμιτες ή παραπλανητικές πρακτικές περιορισμού περιεχομένου που εφαρμόζουν οι εταιρείες κοινωνικών μέσων.

Το διάταγμα μπορεί να αναγκάσει τους γίγαντες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Twitter, το Facebook και το YouTube να χαλαρώσουν τους περιορισμούς περιεχομένου που επιβάλλουν, ειδικά στην πολιτική ομιλία, για να μην κινδυνεύσουν να χάσουν σημαντικό μέρος από την προστασία ευθύνης.

Πριν από λίγες μέρες, το Twitter πρόσθεσε μια νέα ετικέτα «έλεγχος πληροφοριών» (ή «έλεγχος αλήθειας, ή γεγονότων») σε δύο από τις αναρτήσεις του Τραμπ, στο οποίο απάντησε κατηγορώντας την εταιρεία για παρέμβαση στις εκλογές.

«Οι επιλογές που κάνει το Twitter όταν επιλέγει να καταστείλει, να αλλάξει, να βάλει σε μαύρη λίστα, να αποκρύπτει αναρτήσεις, είναι αποφάσεις των διευθυντών του, καθαρά και απλά», δήλωσε ο πρόεδρος. «Σε εκείνες τις στιγμές, το Twitter παύει να είναι μια ουδέτερη δημόσια πλατφόρμα και [γίνεται] συντάκτης με άποψη, και νομίζω ότι μπορούμε να το πούμε αυτό και για άλλους».

Ο Τραμπ κατηγόρησε το Twitter ότι «προσάπτει επιλεκτικά» την επισήμανση του «ελέγχου γεγονότων», σημειώνοντας ότι έχουν τη δύναμη να επιλέξουν σε τι θα προσάψουν την ετικέτα προειδοποίησης και τι να αγνοούν ή να προωθούν. Είπε ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από «πολιτικός ακτιβισμός».

«Νομίζω ότι όλοι το βλέπετε οι ίδιοι, αυτή η λογοκρισία και η προκατάληψη αποτελούν απειλή για την ίδια την ελευθερία», είπε. «Φανταστείτε εάν η τηλεφωνική σας εταιρεία εμποδίσει ή αλλάξει τη συνομιλία σας».

Ο Τραμπ ζήτησε νέους κανονισμούς υπό το άρθρο 230 του Νόμου περί Ευπρέπειας Επικοινωνιών του 1996, ώστε οι εταιρείες κοινωνικών μέσων δικτύωσης που εφαρμόζουν «λογοκρισία» ή «πολιτική συμπεριφορά» να «μην μπορούν να διατηρήσουν την ασπίδα ευθύνης τους».

Το άρθρο 230 εξαιρεί σε μεγάλο βαθμό τις διαδικτυακές πλατφόρμες από την ευθύνη για περιεχόμενο που δημοσιεύεται από τους χρήστες τους, παρόλο που μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνες για περιεχόμενο που παραβιάζει τους νόμους κατά της εμπορίας ανθρώπων ή της πνευματικής ιδιοκτησίας.

Ο νόμος προοριζόταν για την προστασία μιας «νεοσυσταθείσας βιομηχανίας», δήλωσε ο Γενικός Εισαγγελέας Γουίλιαμ Μπαρ μετά την ανακοίνωση του Τραμπ για την εκτελεστική εντολή, προσθέτοντας ότι έκτοτε «έχει επεκταθεί πολύ πέρα από την αρχική του πρόθεση, και οι άνθρωποι και στις δύο πλευρές το αισθάνονται αυτό».

Ο νόμος επιτρέπει στις εταιρείες να περιορίζουν ή να καταργούν περιεχόμενο «με καλή πίστη» εάν το θεωρούν «άσεμνο, χυδαίο, λάγνο, βρώμικο, υπερβολικά βίαιο, παρενοχλητικό ή με άλλο τρόπο απαράδεκτο».

Ωστόσο, οι προστασίες [ευθύνης] δεν προορίζονταν να εφαρμοστούν σε υπηρεσίες που λειτουργούν περισσότερο ως εκδότες παρά ως πλατφόρμες, ανέφερε ο Μπαρ.

«Όταν αναρτούν το δικό τους περιεχόμενο, όπως το περιεχόμενο του ελέγχου γεγονότων, προσκολλώντας το στο περιεχόμενο άλλων ανθρώπων, και όταν επεξεργάζονται τη συλλογή περιεχομένου τους και όταν αρχίζουν να λογοκρίνουν συγκεκριμένο περιεχόμενο, σε πολλές περιπτώσεις υπό την καθοδήγηση ξένων κυβερνήσεων, όπως η κομμουνιστική Κίνα, γίνονται εκδότες», είπε.

Η εντολή του Τραμπ κατευθύνει την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών (ΟΕΕ) να εκπονήσει κανονισμούς για το τι είναι και τι δεν είναι «καλή πίστη» εκ μέρους των διαδικτυακών πλατφορμών. Οι κανονισμοί θα πρέπει να διευκρινίζουν πότε οι περιορισμοί περιεχομένου είναι «παραπλανητικοί, προσχήματα, ή ασυνεπείς με τους όρους παροχής υπηρεσιών ενός παρόχου· ή … εφαρμόζονται χωρίς παροχή επαρκούς ειδοποίησης, αιτιολογημένης εξήγησης από την πλατφόρμα ή χωρίς παροχή ενός εύλογου διαστήματος για εξήγηση από τον χρήστη».

Η εντολή μπορεί να αναγκάσει τις εταιρείες τεχνολογίας να παρέχουν πάντα μια αιτιολόγηση, έναν τρόπο ένστασης, και κάποιο χρόνο για απάντηση, προτού η εταιρεία λάβει ένα περιοριστικό μέτρο έναντι του περιεχομένου που έχει δημοσιεύσει ο χρήστης. Οι εταιρείες μπορεί επίσης να χρειαστεί να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, από ισχυρισμούς ότι η αιτιολόγηση που έδωσαν δεν ήταν η σωστή.

Οι χρήστες θα μπορούν να εκφράζουν τα παράπονά τους απευθείας στον Λευκό Οίκο μέσω ενός ιστότοπου «Tech Bias Reporting», τον οποίο ο Τραμπ είχε ήδη λειτουργήσει για αρκετούς μήνες πέρυσι. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, συγκέντρωσε πάνω από 16.000 καταγγελίες ηλεκτρονικής λογοκρισίας. Ο ιστότοπος θα αποκατασταθεί και τα παράπονα που θα λάβει θα αποσταλούν απευθείας στην Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου (ΟΕΕ), η οποία θα τα συνοψίσει σε μια δημόσια έκθεση.

Ο Τραμπ δίνει εντολή στην ΟΕΕ να «αποφασίσει αν χρειάζεται να λάβει μέτρα» εναντίον διαδικτυακών πλατφορμών που διαπράττουν «άδικες ή παραπλανητικές πράξεις ή πρακτικές» εάν «περιορίσουν την ομιλία [των χρηστών τους] με τρόπους που δεν συμμορφώνονται με τις δημόσιες αναφορές αυτών των οντοτήτων σχετικά με αυτές τις πρακτικές», αναφέρει η εντολή.

Η ΟΕΕ θα κληθεί επίσης να προτείνει κανονισμούς που «συμπαρένει ότι μπορεί να είναι κατάλληλοι για την εφαρμογή της πολιτικής» που ορίζεται στην εντολή.

«Η επικοινωνία μέσω αυτών των καναλιών έχει καταστεί σημαντική για την ουσιαστική συμμετοχή στην αμερικανική δημοκρατία, συμπεριλαμβανομένης της προώθησης εκλεγμένων αρχόντων», λέει η εντολή. «Αυτοί οι ιστότοποι παρέχουν ένα σημαντικό φόρουμ στο κοινό ώστε κάποιοι να ασκούν ελεύθερη έκφραση και συζήτηση».

Αναφέρει την υπόθεση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1980 του «Εμπορικού κέντρου Προύνγιαρντ εναντίον Ρόμπινς», η οποία καθόρισε ότι οι πολιτείες είναι ελεύθερες να εκδίδουν νόμους που επιτρέπουν την ελεύθερη έκφραση στην ιδιωτική ιδιοκτησία.

Αυτό υποδηλώνει ότι ο Λευκός Οίκος θα υποστηρίξει πολιτείες που παρέχουν στους κατοίκους τους επιπλέον δικαιώματα κατά την περιήγηση στο Διαδίκτυο — όπως το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης. Οι διαδικτυακές πλατφόρμες θα αναγκαστούν τότε να σεβαστούν αυτά τα δικαιώματα όταν παρέχουν υπηρεσίες σε αυτές τις πολιτείες.

Ο Μπαρ κατηγόρησε τους γίγαντες τεχνολογίας ότι χρησιμοποίησαν την επιρροή τους για να επηρεάσουν τη δημόσια συζήτηση.

«Υπάρχει σε έναν βαθμό μια προσπάθεια παραπλάνησης στην κοινωνία μας».

«Αυτές οι εταιρείες αναπτύχθηκαν επειδή ξεχώρισαν ως ελεύθερα δημόσια φόρουμ όπου μια ποικιλία διαφορετικών φωνών θα μπορούσε να πάει εκεί και να ακουστεί. Έτσι μεγάλωσαν. Έτσι προσέλκυσαν την προσοχή. Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι τις χρησιμοποίησαν», είπε.

Ακολουθήστε τον Bowen στο Twitter: @BowenXiao_

Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.

Εκ των συντακτών: Για να προστατευθείτε από τον κορωνοϊό, πείτε όχι στο ΚΚΚ

Τρίτη, 12 Μαΐ, 2020Πέμπτη, 30 Απρ, 2020 Από ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Σχόλιο

Φέτος, ο ιός του ΚΚΚ (κοινώς γνωστός ως ιός Γουχάν ή νέος κορωνοϊός) εξαπλώθηκε ραγδαία, ενώ το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) απέκρυψε την πραγματική κατάσταση στην Κίνα, προκαλώντας αμέτρητες απώλειες στον κόσμο.

Η μάστιγα φαίνεται να είναι απρόβλεπτη, αλλά ο τρόπος που εξαπλώνεται δείχνει ότι ο ιός έχει έναν στόχο και έναν σκοπό: Αναζητά το ΚΚΚ για να το εξαλείψει καθώς και τους παράγοντες που σχετίζονται με αυτό.

Μέχρι στιγμής, ο ιός έχει εξαπλωθεί στις περισσότερες χώρες του κόσμου, με περισσότερα από 2,6 εκατομμύρια άτομα μολυσμένα και 205.000 νεκρούς — υπολογίζοντας βάσει του επίσημου κινέζικου αριθμού θανάτων, που είναι 4.642. Στην πραγματικότητα, πολλοί Κινέζοι πιστεύουν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι τουλάχιστον δεκαπλάσιος.

Αντιμετωπίζοντας μια τεράστια απώλεια ζωών και οικονομική καταστροφή, οι κυβερνήσεις και οι λαοί διαφόρων χωρών πρέπει επειγόντως να σκεφτούν τη σχέση μεταξύ της μάστιγας και του Κομμουνιστικού Κόμματος, και τι πρέπει να κάνουν τα άτομα και οι χώρες για να αποφύγουν την επιδημία και να σώσουν τον εαυτό τους.

Η σκοτεινή ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι συνυφασμένη με πόλεμο, λοιμό και θάνατο. Η σειρά της Epoch Times «Εννέα Σχόλια στο Κομμουνιστικό Κόμμα» επισημαίνει ότι «η ουσία του κομμουνισμού είναι ένα κακό φάντασμα» του οποίου ο απώτερος στόχος είναι να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Το ΚΚΚ είναι ο τελευταίος εκπρόσωπος του κακού φαντάσματος του κομμουνισμού στον κόσμο.

Η 70χρονη τυραννία του ΚΚΚ σκότωσε 80 εκατομμύρια Κινέζους και κατέστρεψε τον παραδοσιακό κινεζικό πολιτισμό και ηθική. Τα τελευταία 30 χρόνια, από τη σφαγή της πλατείας Τιενανμέν των φιλοδημοκρατικών φοιτητών το 1989, έως τη συνεχιζόμενη δίωξη των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ, η οποία ξεκίνησε το 1999, μέχρι την τρέχουσα καταστολή και εκφοβισμό των Κινέζων σε μεγαλύτερη κλίμακα, η βία και τα ψέματα του ΚΚΚ έχουν φέρει καταστροφές στην Κίνα και τον κόσμο.

Για σχεδόν 40 χρόνια, το ΚΚΚ χρησιμοποιεί το δόλωμα των οικονομικών κινήτρων για να διεισδύσει σε, και να υπονομεύσει, άλλες χώρες. Υπό το πρόσχημα της παγκοσμιοποίησης, των Ινστιτούτων Κομφούκιου και του προγράμματος Belt and Road (BRI), και μέσω διαφόρων καναλιών όπως η πολιτική, τα οικονομικά, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση, η επιστήμη και η τεχνολογία, και ούτω καθεξής, το ΚΚΚ προσπάθησε να διαδώσει την κομμουνιστική ιδεολογία, δελεάζοντας τους ανθρώπους να απομακρυνθούν από το μονοπάτι που έθεσε το θείον, και μετά τους οδηγεί να προδώσουν το θείον. Συνεπώς επιτυγχάνει έτσι τον απώτερο στόχο του, της καταστροφής των ανθρώπων.

Όταν αυτές οι χώρες και περιοχές που δελεάστηκαν από οικονομικά συμφέροντα αύξησαν τους δεσμούς τους με το ΚΚΚ και το υποστήριξαν, δεν γνώριζαν την κακή τύχη που συνδεόταν με αυτό. Η πορεία του ιού του ΚΚΚ καθώς έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο περνά από τις χώρες, τις πόλεις, τους οργανισμούς και τα άτομα που σχετίζονται στενά με το ΚΚΚ.

Η πόλη της Νέας Υόρκης γίνεται επίκεντρο

Έως τις 27 Απριλίου, σύμφωνα με στοιχεία από την ιστοσελίδα στατιστικών του πανεπιστημίου Johns Hopkins, υπήρχαν περισσότεροι από 967.000 επιβεβαιωμένοι φορείς και 55.000 θάνατοι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο αριθμός των επιβεβαιωμένων φορέων στην πολιτεία της Νέας Υόρκης είναι το ένα τρίτο του εθνικού συνόλου και ο αριθμός των θανάτων είναι σχεδόν το ήμισυ.

Από τον καιρό της επίσκεψης του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον στην Κίνα το 1972, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρείχαν κρίσιμη υποστήριξη στο ΚΚΚ με διάφορες μορφές, στους τομείς της πολιτικής, των στρατιωτικών υποθέσεων, της διπλωματίας, οικονομίας, χρηματοπιστωτικών σχέσεων, της εκπαίδευσης και της επιστήμης και τεχνολογίας. Αργότερα, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες βοήθησαν την Κίνα να γίνει μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), το ΚΚΚ είχε πλέον πρόσβαση στη διεθνή κοινότητα και προκάλεσε την μεταφορά τεράστιων ποσών δυτικού πλούτου στην Κίνα, καθιστώντας την «το εργοστάσιο του κόσμου».

Αμερικανικοί πολιτικοί κύκλοι και ερευνητικές ομάδες (think tanks) πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν οικοδομήσει την Κίνα και έχουν πλουτίσει το ΚΚΚ. Η επανεκτίμηση της στάσης που πρέπει να υιοθετηθεί έναντι του κινεζικού καθεστώτος και οι επακόλουθες αλλαγές πολιτικής έχουν συμβεί μόνο τα τελευταία χρόνια.

Χωρίς την βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών και χωρίς την υποστήριξη τόσων πολυεθνικών εταιρειών, γιγάντων υψηλής τεχνολογίας και μεγάλων χρηματοοικονομικών ομίλων, το ΚΚΚ δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί γρήγορα από ένα καθεστώς στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης σε έναν αναδυόμενο ηγεμόνα ικανό να ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ως η νούμερο 1 μητρόπολη του κόσμου, η Νέα Υόρκη είναι το παγκόσμιο κέντρο για την οικονομία, το χρηματιστήριο, το εμπόριο και τα μέσα ενημέρωσης. Είναι επίσης η τοποθεσία της έδρας των Ηνωμένων Εθνών και έχει μεγάλη επιρροή στην παγκόσμια πολιτική, εκπαίδευση και ψυχαγωγία. Λόγω του ιδιαίτερου καθεστώτος και επιρροής της, η πόλη της Νέας Υόρκης έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο να βοηθήσει το ΚΚΚ να επιτύχει τις ατζέντες του και να προωθήσει τα συμφέροντά του.

Η Wall Street, η οποία αντιπροσωπεύει το αμερικανικό τραπεζικό κεφάλαιο, έχει «μεταγγίσει αίμα» στο ΚΚΚ για πολλά χρόνια και έχει γίνει ο χρηματοδότης στο παρασκήνιο, βοηθώντας το κινεζικό κομμουνιστικό καθεστώς να παρατείνει την ζωή του.

Διεισδύοντας στην οικονομία, το τραπεζικό σύστημα, το εμπόριο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, την κινεζική-αμερικανική κοινότητα και σε άλλους τομείς της Νέας Υόρκης, το ΚΚΚ διοχέτευσε πλούτο και τεχνολογία πίσω στην Κίνα. Ενώ εξήγαγε την ιδεολογία του και την κακοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο, προσπάθησε να καταλάβει την παγκόσμια αρχηγία και να ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτοί οι παράγοντες έχουν καταστήσει την Νέα Υόρκη σημαντικό στόχο επίθεσης για τον ιό του ΚΚΚ.

Καταστροφική κατάσταση στο Ιράν

Το ΚΚΚ θεωρεί το Ιράν έναν στενό πολεμικό σύντροφο. Ενώ τα επίσημα ποσοστά επιδημίας από το Ιράν δεν είναι τόσο υψηλά όσο εκείνα από ορισμένες άλλες χώρες, οι αναλυτές πιστεύουν ότι οι αριθμοί του Ιράν για επιβεβαιωμένα κρούσματα και θανάτους πρέπει να έχουν αποκρυφθεί σε μεγάλο βαθμό. Όντας παρόμοιο με το ΚΚΚ, το αυταρχικό καθεστώς του Ιράν πιθανότατα απέκρυψε την πραγματική κλίμακα σε μια προσπάθεια «διατήρησης κοινωνικής σταθερότητας».

Πολλοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Ιράν έχουν μολυνθεί και πολλοί πέθαναν ως αποτέλεσμα, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου αντιπροέδρου του Ιράν και του αναπληρωτή υπουργού υγείας.

Το ΚΚΚ υποστηρίζει εδώ και χρόνια το Ιράν, προσφέροντας οικονομική βοήθεια και όπλα. Έχει παράσχει ακόμη και βασική τεχνολογία πυρηνικών όπλων στο Ιράν για να απειλήσει και να περιορίσει τις δημοκρατικές χώρες.

Τα τελευταία 10 χρόνια, το ΚΚΚ πραγματοποίησε επίσης τεράστιες επενδύσεις στο Ιράν, και έγινε ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Ιράν. Επιπλέον, παραβίασε ανοιχτά τις κυρώσεις στο Ιράν και εισήγαγε μεγάλη ποσότητα πετρελαίου από αυτό.

Για το BRI, το οποίο το ΚΚΚ ξεκίνησε το 2013 για εξαγωγή κομμουνιστικής ηγεμονίας, το Ιράν είναι ένας σημαντικός γεωγραφικός και στρατηγικός κόμβος από τον οποίον το ΚΚΚ μπορεί να διεισδύσει στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική.

Χώρες στην Ευρώπη

Εκτός από την Κίνα και το Ιράν, σε χώρες με μεγάλο αριθμό φορέων (5.000 ή περισσότερους), η Ισπανία έχει τον μεγαλύτερο σχετικό αριθμό (466 ανά 100.000 άτομα), με περισσότερους από 225.000 φορείς και 23.000 θανάτους. Τρεις στενοί συγγενείς του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεζ και του αναπληρωτή πρωθυπουργού είναι φορείς.

Η σοβαρή επιδημία έστειλε μια ισχυρή προειδοποίηση στην Ισπανία ότι οι φιλοκομμουνιστικές πολιτικές της κυβέρνησης έφεραν ατυχία στην χώρα.

Η Ισπανία ήταν η πρώτη χώρα της ΕΕ που έκανε φιλικές κινήσεις προς το ΚΚΚ μετά την σφαγή της πλατείας Τιενανμέν στις 4 Ιουνίου 1989.

Ο Σάντσεζ επέλεξε να οικοδομήσει στενότερες σχέσεις με το ΚΚΚ αφού ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2018. Όχι μόνο συνέχισε την «στρατηγική συνεργασία» της Ισπανίας με το κινεζικό καθεστώς, αλλά επιδοκίμασε επίσης και το BRI. Όταν το ΚΚΚ δέχθηκε κριτική από διάφορες χώρες για συγκάλυψη της επιδημίας, ο Σάντσεζ εξέφρασε επανειλημμένα την υποστήριξή του προς αυτό.

Η Ιταλία δέχτηκε το πιο βαρύ χτύπημα στην Ευρώπη. Η βασική αιτία που χτυπήθηκε σκληρά από τον ιό του ΚΚΚ είναι η στενή σχέση μεταξύ της ιταλικής κυβέρνησης και του ΚΚΚ.

Η Ιταλία είναι μέλος του G-7, είναι επίσης μια ανεπτυγμένη και δημοκρατική χώρα. Παρά την αντίθεση των συμμάχων της, σύναψε συμμαχία με το ΚΚΚ τον Μάρτιο του 2019 για «ενίσχυση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής εταιρικής σχέσης». Η Ιταλία είναι επίσης η πρώτη χώρα της ΕΕ που προσχώρησε στο BRI.

Η Ιταλία έχει 74 σχέσεις «αδελφής πόλης» με την κομμουνιστική Κίνα, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής της Λομβαρδίας, η οποία έχει τον μεγαλύτερο αριθμό φορέων και θανάτων, και πόλεων όπως το Μιλάνο, Βενετία και Μπέργκαμο.

Μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Γερμανία, έχουν επίσης παγιδευτεί στην πανδημία του ιού του ΚΚΚ. Οι άνθρωποι έχουν υποστεί τεράστιες απώλειες, και ακόμη και ο Βρετανός πρωθυπουργός προσβλήθηκε από τον ιό.

Ένα κοινό σημείο σε αυτές τις χώρες είναι ότι έχουν «πλησιάσει» το ΚΚΚ τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, το ΚΚΚ θέλει να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία 5G της Huawei για διείσδυση σε όλο τον κόσμο, αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν αγνοήσει τις προειδοποιήσεις των ΗΠΑ και έδωσαν στην εταιρεία το πράσινο φως.

Οι περιοχές με τους χειρότερους αριθμούς σε αυτές τις χώρες — το Λονδίνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Oise στη Γαλλία και η Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία στη Γερμανία — έχουν επίσης δημιουργήσει φιλικές σχέσεις με το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

Όταν η πανδημία έπληξε τον κόσμο, οι εμπειρίες των ευρωπαϊκών χωρών σήμαναν συναγερμό στον κόσμο.

Η σοβαρότητα στις γειτονικές χώρες της Κίνας ποικίλλει

Σε σύγκριση με τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές χώρες, οι καταστάσεις στις περιοχές κοντά στην Κίνα καταδεικνύουν σαφέστερα τη σχέση μεταξύ της επιδημίας και του ΚΚΚ.

Η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, το Χονγκ Κονγκ και η Ταϊβάν είναι όλοι κοντινοί γείτονες της Κίνας. Ο αριθμός των ατόμων που έχουν προσβληθεί στο Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν είναι πολύ χαμηλότερος από αυτόν στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα. Η βασική διαφορά είναι η στάση αυτών των χωρών έναντι του ΚΚΚ.

Προς το παρόν, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα έχουν η κάθε μία περισσότερα από 10.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα. Στο Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν, που έχουν στενότερες εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με την Κίνα, ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων είναι μόνο 1.037 και 429, αντίστοιχα. Μεταξύ αυτών, οι πρώτες περιπτώσεις στο Χονγκ Κονγκ εισήχθησαν από την Κίνα, και αργότερα τα μολυσμένα άτομα περιελάμβαναν αστυνομικούς ΜΑΤ και προσωπικό που υποστήριζε την κυβέρνηση. Η συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων στην Ταϊβάν εισήχθη από το εξωτερικό.

Από τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με το καθεστώς του ΚΚΚ το 1992, η Νότια Κορέα ενίσχυσε σταδιακά τις οικονομικές και εμπορικές της σχέσεις με το ΚΚΚ. Από τον καιρό που η τρέχουσα κυβέρνηση πήρε την εξουσία, έχει πλησιάσει το ΚΚΚ και έχει αυξήσει τις διμερείς επενδύσεις.

Αν και η σχέση μεταξύ της ιαπωνικής κυβέρνησης και του ΚΚΚ δεν είναι στενή, ένας μεγάλος αριθμός ιαπωνικών εταιρειών έχουν επενδύσει στην Κίνα, στηριζόμενες έτσι στο ΚΚΚ και μεταφέροντας ζωτικούς πόρους σε αυτό. Η Ιαπωνία και το ΚΚΚ έχουν δημιουργήσει 256 δεσμούς φιλικών επαρχιακών και δημοτικών σχέσεων. Μεταξύ αυτών, το Χοκάιντο, το Τόκυο, ο νομός Αΐτσι, ο νομός Κότσι και άλλες περιοχές, αντιμετωπίζουν σοβαρή εξάπλωση του ιού του ΚΚΚ.

Αν και το Χονγκ Κονγκ και η Ταϊβάν έχουν εξαιρετικά στενές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με την Κίνα, οι λαοί του Χονγκ Κονγκ και της Ταϊβάν δεν έχουν τυφλωθεί από τα οικονομικά τους συμφέροντα. Το 2019, οι άνθρωποι του Χονγκ Κονγκ ξεκίνησαν διαμαρτυρίες μεγάλης κλίμακας κατά του ελέγχου του ΚΚΚ και μάλιστα έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να αντισταθούν σε αυτό.

Η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων στο Χονγκ Κονγκ ξεγύμνωσε το πραγματικό πρόσωπο του ΚΚΚ και ξύπνησε τον λαό της Ταϊβάν. Η ψηφοφορία τον Ιανουάριο για μια πρόεδρο που υποστηρίζει την ελευθερία και τις σχέσεις με όλα τα κράτη, έδειξε την ισχυρή θέληση του λαού της Ταϊβάν να διατηρήσει την απόστασή του από το ΚΚΚ. Τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών έσωσαν την Ταϊβάν.

Στην Ταϊβάν σήμερα, οι άνθρωποι δεν βρίσκονται σε καραντίνα στο σπίτι και η οικονομία δεν έχει ανασταλεί, ωστόσο ο αριθμός των φορέων και των θανάτων παραμένει από τους χαμηλότερους στον κόσμο. Το κλειδί για την επιτυχία της Ταϊβάν κατά της επιδημίας έγκειται στη δυσπιστία της έναντι στο ΚΚΚ και στην άρνησή της να ακολουθήσει τυφλά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), ο οποίος ελέγχεται από το ΚΚΚ.

Η κατάσταση της επιδημίας στο Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν αποκαλύπτει το μυστικό της επιτυχίας της πρόληψης και αυτοβοήθειας κατά τη διάρκεια της πανδημίας του ιού του ΚΚΚ: Μόνο με την απόρριψη του ΚΚΚ μπορούμε να αντισταθούμε στον ιό του ΚΚΚ.

Απόρριψη του ΚΚΚ

Οι μεγάλες επιδημίες έρχονται πάντα ξαφνικά και στη συνέχεια, κάποια στιγμή, εξαφανίζονται ολοκληρωτικά. Τα ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι κάθε μάστιγα είχε έναν σαφή στόχο.

Η βουβωνική πανώλη στο τέλος της δυναστείας Μινγκ είναι ένα τυπικό παράδειγμα. Η μετάβαση από την δυναστεία Μινγκ στην Τσινγκ, επίσης γνωστή ως η Μαντζουριανή κατάκτηση της Κίνας, ήταν μια δεκαετία μαχών μεταξύ του στρατού της Μινγκ, του στρατού της Τσινγκ (που ιδρύθηκε από την φυλή Μάντσου στη βορειοανατολική Κίνα) και του στρατού του Λι Τζιτσένγκ, μιας δύναμης εξεγερμένων αγροτών.

Η βουβωνική πανώλη εκείνη την χρονική περίοδο στόχευε μόνο τον στρατό της Μινγκ, αφήνοντας τους στρατούς της Τσιγνκ και του Λι Τζιτσένγκ ανεπηρέαστους.

Μπορούμε να δούμε ότι η άφιξη μιας μάστιγας δεν είναι τυχαία. Η επιδημία του ιού του ΚΚΚ προκλήθηκε από τα εγκλήματα του ΚΚΚ και εξαπλώθηκε παγκοσμίως λόγω της απόκρυψης του ΚΚΚ. Η εξάπλωση του ιού εμφανίζει ένα σαφές πρότυπο: Στοχεύει επιλεκτικά το ΚΚΚ και στοχεύει στην εξάλειψη του ΚΚΚ και εκείνων που είναι φιλοκομμουνιστές ή έχουν στενούς δεσμούς με το ΚΚΚ.

Όλες οι περιοχές που πλήττονται από τον ιό εκτός της Κίνας είναι εκείνες που έχουν στενούς δεσμούς με το ΚΚΚ, εκείνες που έχουν υποστηρίξει το ΚΚΚ στο εμπόριο, τις επενδύσεις, ή βοηθούν το ΚΚΚ να βελτιώσει τη διεθνή του εικόνα. Ομοίως, άτομα που υπήρξαν υποστηρικτές του ΚΚΚ συχνά βλέπουν πως είναι ευάλωτα στον ιό.

Στην πραγματικότητα, αυτό το πρότυπο εξάπλωσης βοηθά στην επισήμανση μια σωτήριας πορείας για όλα τα έθνη και τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Είναι μια πορεία που συνδέεται άμεσα με την πνευματική πλευρά όλων των όντων.

Πρόσφατα, υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων που αναρρώνουν από την πνευμονία αφότου κατηγορήσουν το ΚΚΚ. Ορισμένες περιπτώσεις μπορούν να βρεθούν σε δημοσιογραφικά άρθρα.

Τον Μάρτιο, τρεις βασικοί πολιτικοί του κόμματος Vox, του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος της Ισπανίας, προσβλήθηκαν από τον ιό. Ήταν οι Σαντιάγκο Αμπασκάλ, πρόεδρος του Vox, Χαβιέρ Ορτέγκα Σμιθ, γενικός γραμματέας, και Μακαρένα Ολόνα, μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Vox.

Είναι εντυπωσιακό, ότι και οι τρεις ανάρρωσαν από την πνευμονία αμέσως αφότου κατηγόρησαν έντονα το ΚΚΚ.

Σε συνεδρίαση της ΕΕ, το Vox πρότεινε ψήφισμα κατά του ΚΚΚ και του ΠΟΥ. Σε συνεδρίαση του ισπανικού κοινοβουλίου, το Vox ζήτησε να γίνει διεθνής έρευνα σχετικά με την ευθύνη του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος.

Τον Φεβρουάριο, η Κόνι Μπριξ, μια γυναίκα στην Δανία, μολύνθηκε από τον ιό ενώ ταξίδευε στην Ισπανία. Η κατάστασή της επιδεινώθηκε τον Μάρτιο. Αφού η Μπριξ έμαθε για την κάλυψη της επιδημίας από το ΚΚΚ, το κατηγόρησε με θυμό, για την καταστροφή που έφερε σε ολόκληρο τον κόσμο. Δύο μέρες αργότερα, τα συμπτώματα της Κόνι εξαφανίστηκαν και ανάρρωσε θαυματουργά.

Στην Κίνα, αφού ένας ασθενής διαγνώστηκε με πνευμονία του ΚΚΚ, κατήγγειλε το ΚΚΚ για απόκρυψη της επιδημίας και άλλων κακών. Στη συνέχεια ανάρρωσε, και όλα τα συμπτώματα εξαφανίστηκαν εντελώς.

Ωστόσο, στη συνέχεια εξαπατήθηκε από την προπαγάνδα πλύσης εγκεφάλου του ΚΚΚ και πίστεψε ότι το ιατρικό σύστημα του ΚΚΚ ήταν ο σωτήρας του, και ότι του παρείχε μια αποτελεσματική νοσηλεία. Ένιωσε ακόμη και ευγνώμων για το ΚΚΚ. Ως αποτέλεσμα, ο ιός του ΚΚΚ επέστρεψε — είχε υποτροπή και βρέθηκε ξανά θετικός.

Αυτές οι αληθινές ιστορίες μάς λένε ότι το αν καταλαβαίνει κάποιος το ΚΚΚ και το ποια στάση παίρνει προς αυτό, θα καθορίσουν το αν είναι ασφαλής ως προς τον ιό. Η απόρριψη και η καταδίκη του ΚΚΚ είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για τον ιό.

Αντίθετα, η υποστήριξη του ΚΚΚ, η επιδοκιμασία προς το ΚΚΚ ή η στενή συνεργασία με το ΚΚΚ, πιθανότατα θα προσκαλέσουν τον ιό. Κάποιοι μπορεί ακόμη και να έχουν υποτροπή εάν επιλέξουν να πάρουν το μέρος του.

Όλοι λαχταρούν ειρήνη και υγεία εν μέσω της παγκόσμιας πανδημίας. Αντιμετωπίζοντας αυτήν την ξαφνική καταστροφή, οι περιορισμοί της σύγχρονης τεχνολογίας και των μεθόδων διαχείρισης καθίστανται προφανείς. Ας λάβουμε υπόψη ότι το θείον φροντίζει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Κοιτάξτε προς τον ουρανό, διατηρείστε την έμφυτη καλοσύνη, σκεφτείτε για τις πράξεις σας και απορρίψτε το ΚΚΚ — τον εκπρόσωπο του μεγαλύτερου κακού. Με αυτόν τον τρόπο, θα προστατευτείτε από το θείον. Αυτή είναι η πιο θεμελιώδης προστασία για την ανθρωπότητα.

Εάν κάποιος έχει μολυνθεί από τον ιό του ΚΚΚ, θα του προτείναμε να πει ειλικρινά «να καταστραφεί το ΚΚΚ». Ίσως κάποιο θαύμα να συμβεί.

Το να μείνουμε μακριά από το ΚΚΚ και να κατηγορήσουμε το ΚΚΚ μπορεί να βοηθήσει οποιοδήποτε άτομο, οργανισμό ή χώρα να μειώσει ή ακόμη και να αποφύγει τις επιθέσεις του ιού του ΚΚΚ ολοκληρωτικά. Θα μπορέσουν τότε να προχωρήσουν σε ένα υπέροχο μέλλον.

Η πανδημία εμφανίστηκε λόγω του ΚΚΚ και η κατάσταση θα αλλάξει όταν οι άνθρωποι αλλάξουν τη στάση τους προς το ΚΚΚ. Για διάφορους λόγους, μερικοί άνθρωποι διστάζουν να αποδεχτούν και να πιστέψουν αυτήν τη δήλωση. Είναι επίσης απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν αυτό το σοβαρό ζήτημα.

Από ανησυχία για την υγεία της ανθρωπότητας και από μια αίσθηση ευθύνης, θέλουμε να αποκαλύψουμε την αλήθεια, ώστε περισσότεροι άνθρωποι να επωφεληθούν από αυτήν, και να μπορέσουν να απαλλαχθούν από τον ιό. Ελπίζουμε ότι όλοι οι καλοί άνθρωποι θα ξεπεράσουν αυτήν την καταστροφή το συντομότερο δυνατόν.

Εκ των Συντακτών

26 Απριλίου 2020

H Κίνα στέλνει κακής ποιότητας ιατρικό εξοπλισμό σε πληγείσες χώρες

Κυριακή, 03 Μαΐ, 2020Πέμπτη, 30 Απρ, 2020 Από EVA FU

Ενημέρωση 1 Μαΐου 2020

Ο ελαττωματικός ιατρικός εξοπλισμός από την Κίνα προκαλεί όλο και αυξανόμενες αντιδράσεις στο εξωτερικό, με τις Φινλανδία, Βρετανία και Ιρλανδία να είναι οι χώρες που πιο πρόσφατα εξέφρασαν τα παράπονά τους για αυτόν.

Θέλοντας να δώσει εικόνα ανθρωπιστή κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας πανδημίας, το κινεζικό καθεστώς έστειλε ιατρικές προμήθειες σε χώρες που πλήχθηκαν από τον ιό σε όλον τον κόσμο, από την Ισπανία ως το Περού. Από την 1η Μαρτίου η χώρα διαθέτει περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια μάσκες, 37,5 προστατευτικές στολές και 2,8 εκατομμύρια διαγνωστικά κιτ, σύμφωνα με δήλωση της διεύθυνσης του κινεζικού τελωνείου.

Όμως τα αυξανόμενα δείγματα ελαττωματικών μασκών και διαγνωστικών κιτ δημιουργούν απορίες για το κατά πόσο η στρατηγική της “διπλωματίας των μασκών” του Πεκίνου πετυχαίνει.

Η Φινλανδία, αφότου έλαβε 2 εκατομμύρια χειρουργικές μάσκες από την Κίνα αεροπορικώς στις 7 Απριλίου, τις περιέγραψε ως “απογοητευτικές” και ακατάλληλες για νοσοκομειακή χρήση.

“Η κινεζική αγορά είναι πολύ χαοτική,” είπε ο Tomi Lounema, διευθυντής του Εθνικού Οργανισμού Επείγοντων Προμηθειών της χώρας, σε δελτίο τύπου την Τετάρτη. Πρόσθεσε επίσης ότι η χώρα του αντιμετωπίζει έναν μεγάλο αριθμό αγνώστων προμηθευτών, κάτι που δυσκολεύει την διαδικασία εύρεσης ποιοτικών αγαθών.

“Οι τιμές αυξάνονται συνεχώς, οι συναλλαγές πρέπει να γίνουν γρήγορα και πρέπει να πληρώσεις προκαταβολικά,” είπε. “Το εμπορικό ρίσκο είναι πολύ υψηλό.”

Εν τω μεταξύ, το Τορόντο επιστρέφει περισσότερες από 62.000 ελαττωματικές κινεζικές χειρουργικές μάσκες, αξίας $200.000 οι οποίες είχαν κατανεμηθεί σε εγκαταστάσεις μακροχρόνιας περίθαλψης, σύμφωνα με ενημερωτικό δελτίο της 7ης Απριλίου. Η πόλη τώρα διερευνά εάν κάποιος εκτέθηκε στον ιό ενώ φορούσε κάποια από αυτές τις μάσκες.

Στην πρώτη παρτίδα εξοπλισμού ατομικής προστασίας που έλαβε η Ιρλανδία από την Κίνα, το 20 τοις εκατό ήταν ελαττωματικό σύμφωνα με τοπικά μέσα. Τα ελαττωματικά κομμάτια έχουν αξία 4 εκατομμυρίων ευρώ. Η κινεζική πρεσβεία στο Δουβλίνο υποσχέθηκε να αντικαταστήσει τον εξοπλισμό, σύμφωνα με την Irish Times. Ένα ακόμη 15 τοις εκατό της παραλαβής, περιλαμβανομένων των άσπρων ολόσωμων στολών, θεωρήθηκαν “αποδεκτά για τον εργαζόμενο υγειονομικής περίθαλψης σε περίπτωση που το αρχικά προτιμούμενο προϊόν δεν είναι διαθέσιμο,” είπε ο Paul Reid, διευθυντής της Health Service Executive, σε δημοσιογράφους στις 5 Απριλίου.

Ο John Newton, ο Βρετανός βασικός υπεύθυνος για τον ιατρικό έλεγχο, είπε ότι τα τεστ αντισωμάτων που ήλθαν από την Κίνα ήταν αναποτελεσματικά, καθώς μπορούσαν να λειτουργήσουν με ακρίβεια μόνο σε όσους “ήταν πολύ βαριά άρρωστοι με πολύ μεγάλο ιικό φορτίο,” ανέφεραν οι Times. Η κυβέρνηση παρήγγειλε εκατομμύρια διαγνωστικών κιτ αντισωμάτων από την Κίνα την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά ο Matt Hancock, Υπουργός Εξωτερικών για την Υγεία και την Δημόσια Φροντίδα του Ηνωμένου Βασιλείου, είπε την Κυριακή ότι “ακόμη δεν έχουμε κάποια που να είναι αρκετά καλά”.

Η Ολλανδία στις 28 Μαρτίου επέστρεψε 600.000 μάσκες στην Κίνα, ενώ το Υπουργείο Υγείας της Ισπανίας επίσης απέσυρε 58.000 κινεζικά διαγνωστικά κιτ αφότου ανακάλυψαν ότι το ποσοστό επιτυχίας τους ήταν μόλις 30 τοις εκατό.

Μια εργάτρια παράγει προστατευτικές μάσκες σε ένα εργοστάσιο της πόλης Χαντάν, στην επαρχία Χεμπέι, Κίνα, 28 Φεβρουαρίου 2020. (STR/AFP via Getty Images)

Εργοστασιακές συνθήκες υπό αμφισβήτηση

Καθώς η ζήτηση για εξοπλισμό προστασίας εκτοξεύτηκε παγκοσμίως, χιλιάδες κινεζικές εταιρείες ξεκίνησαν να παράγουν ιατρικό εξοπλισμό, κάτι που προκάλεσε ανησυχίες για το εάν οι εργοστασιακές συνθήκες συμμορφώνονται με τα πρότυπα υγείας και ασφάλειας.

Την προηγούμενη εβδομάδα, το κινεζικό καθεστώς έκανε αυστηρότερους τους κανονισμούς που σχετίζονται με την εξαγωγή ιατρικού εξοπλισμού στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τα ζητήματα σχετικά με την ποιότητα. Οι αρχές ανακοίνωσαν στις 31 Μαρτίου ότι μόνο οι κατασκευαστές που ήταν εγκεκριμένοι να πουλήσουν τα προϊόντα τους εντός Κίνας θα μπορούσαν να εξάγουν διαγνωστικά κιτ, χειρουργικές μάσκες, προστατευτικές στολές, αναπνευστικές μάσκες και υπέρυθρα θερμόμετρα.

Ο Lin Xin (ψευδώνυμο), που είχε επιχείρηση ξυλείας στην επαρχία Χεϊλονγκτζιάνγκ στη βόρεια Κίνα, τώρα συμμετέχει κι αυτός στην εξαγωγή μασκών στην Ευρώπη. Είπε ότι οι φίλοι του στις βιομηχανίες ένδυσης και παιχνιδιών επίσης μετέτρεψαν τα εργοστάσιά τους σε τέτοιου είδους μονάδες παραγωγής.

Είπε ότι αυτό το φαινόμενο ήταν ευρέως διαδεδομένο στην επαρχία. Αλλά μερικές από αυτές τις εταιρείες ξεκίνησαν την παραγωγή προτού λάβουν την επίσημη άδεια, και κάποιες από αυτές πρόσφατα ανακαλύφθηκαν από τις αρχές, είπε ο Lin στην κινεζική έκδοση των Epoch Times.

“Για να κάνουν χρήματα, οι άνθρωποι τρέχουν να παράγουν μάσκες σαν σμήνη μελισσών” είπε.

Σύμφωνα με την κινεζική ιστοσελίδα οικονιμκών Sanyan Blockchain, στο διάστημα μεταξύ 23 Ιανουαρίου και 11 Μαρτίου άρχισαν να λειτουργούν στην Κίνα περίπου 5.500 εταιρείες κατασκευής μασκών.

Ο Κινέζος χρηματιστής Chen Guohua (ψευδώνυμο), ο οποίος μέχρι πρόσφατα εργαζόταν στο διαδικτυακό εμπόριο, είπε στο κινεζικό έντυπο τεχνολογίας Tech World ότι το 60 τοις εκατό των εργοστασίων παραγωγής μασκών δεν είχαν αποστειρωμένους χώρους εργασίας και πολλοί εξαπατήθηκαν από τα διαπιστευτήριά τους.

Ο Chen επισκέφτηκε ένα γεμάτο σκόνη εργοστάσιο όπου οι εργάτες επεξεργάζονταν τις μάσκες χωρίς να φορούν γάντια ή μάσκες.

“Ποιός θα τολμούσε να φορέσει μάσκες που κατασκευάζονται έτσι; Ποιός θα τις έβαζε στο πρόσωπό του;” είπε.

Ο Lu Honghai, ιδρυτής της ιστοσελίδας ηλεκτρονικού εμπορίου Ennews που εδρεύει στη Σεντζέν, είπε ότι βρήκε σκοτωμένες μύγες και σκούρα σημάδια, παίρνοντας τυχαίο δείγμα από 350.000 μάσκες που είχε αγοράσει για να εξάγει.

Η κατασκευαστική εταιρεία Aokang Hygienic Materials της περιοχής Χουά της επαρχίας Χενάν, από την οποία είχε γίνει η παραγγελία στις 17 Μαρτίου, συμφώνησε να αποσύρει 13.000 μάσκες αλλά αρνήθηκε να δώσει αποζημίωση για το υπόλοιπο της παραγγελίας, έγραψε ο Lu σε ανάρτησή του στις 3 Απριλίου στο κινεζικό μέσο κοινωνικής δικτύωσης Weibo. Έκανε τότε καταγγελία στην αστυνομία.

Ο Lu είπε ότι ένα σημαντικό ποσό από αυτές τις μάσκες είχε ήδη πωληθεί διαδικτυακά σε άλλα μέρη του κόσμου.

Ακολουθήστε την Eva στο Twitter: @EvaSailEast

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ: Διείσδυση στην Δύση (Μέρος Α΄)

Τετάρτη, 09 Απρ, 2025Παρασκευή, 10 Απρ, 2020 Από ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ «ΕΝΝΕΑ ΣΧΟΛΙΩΝ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ»

Η Epoch Times εκδίδει ανά κεφάλαιο μια μετάφραση από τα Κινεζικά ενός νέου βιβλίου, Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας, από την συγγραφική ομάδα των «Εννέα Σχολίων στο Κομμουνιστικό Κόμμα».

Πίνακας περιεχομένων

Εισαγωγή

1. Ο κομμουνισμός μέσω βίας και μη βίας

2. Πόλεμος κατασκοπείας και παραπληροφόρησης

3. Από το New Deal στον προοδευτισμό

4. Η πολιτιστική επανάσταση της Δύσης

5. Τα κινήματα «Ενάντια στον πόλεμο» και «Κοινωνικών δικαιωμάτων»

Παραπομπές

***

Εισαγωγή

Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016 ήταν οι εντονότερες εδώ και δεκαετίες. Αν και η συμμετοχή στις εκλογές ήταν μόνο 58 τοις εκατό, οι προεκλογικές εκστρατείες ήταν γεμάτες αλλαγές και δυσκολίες που παρέμειναν ακόμα και μετά τις εκλογές. Ο νικητής, ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος Ντόναλντ Τραμπ, βρέθηκε πολιορκούμενος από αρνητική δημοσιογραφική κάλυψη και διαδηλώσεις σε πόλεις ανά την χώρα. Οι διαδηλωτές κρατούσαν μηνύματα όπως «Δεν είναι ο Πρόεδρός μου» και δήλωσαν πως ο Τραμπ είναι ρατσιστής, σεξιστής, ξενοφοβικός, ή ναζί. Υπήρξαν απαιτήσεις επανάληψης μέτρησης των ψήφων και απειλές για μήνυση.

Μέσω διερευνητικής δημοσιογραφίας βρέθηκε ότι πολλές από αυτές τις διαδηλώσεις εκκινήθηκαν από συγκεκριμένες ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος [interest groups]. Όπως φαίνεται στην «Αμερική υπό πολιορκία: Εμφύλιος πόλεμος 2017», [America Under Siege: Civil War 2017] ένα ντοκιμαντέρ του ερευνητή με έδρα την Φλόριδα, Τρέβορ Λόντον [Trevor Loudon], ένα σημαντικό ποσοστό των διαδηλωτών ήταν «επαγγελματίες επαναστάτες» με δεσμούς με κομμουνιστικά καθεστώτα και άλλες απολυταρχικές χώρες, όπως οι Βόρεια Κορέα, Ιράν, Βενεζουέλα, και Κούβα. Το έργο του Λόντον έδειξε επίσης τον ρόλο δύο γνωστών αμερικανικών σοσιαλιστικών οργανώσεων, του «Παγκόσμιου κόμματος σταλινικών εργατών» και της «Σοσιαλιστικής οργάνωσης μαοϊκός δρόμος ελευθερίας». [1]

Έχοντας ερευνήσει το κομμουνιστικό κίνημα από το 1980, ο Λόντον έχει κατασταλάξει στο ότι αριστερές οργανώσεις έχουν κάνει την Αμερική τον πρωτεύοντα στόχο για διείσδυση και καταστροφή. Τα πεδία της αμερικανικής πολιτικής, εκπαίδευσης, δημοσιογραφίας, και επιχειρηματικότητας έχουν όλο και περισσότερο με την πάροδο του χρόνου, μετακινηθεί προς τα αριστερά, υπό την επιρροή καλά τοποθετημένων ανθρώπων. Αν και οι άνθρωποι ανά τον κόσμο πανηγύρισαν τον θρίαμβο του ελεύθερου κόσμου μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, ο κομμουνισμός έπαιρνε στα κρυφά τον έλεγχο δημοσίων ιδρυμάτων και φορέων της δυτικής κοινωνίας σε προετοιμασία για την τελική προσπάθεια.

Η Αμερική είναι το φως του ελεύθερου κόσμου και φέρει εις πέρας την αποστολή που της δόθηκε από τον Θεό, να τηρεί μια τάξη στον κόσμο. Η εμπλοκή της Αμερικής καθόρισε το αποτέλεσμα των Παγκοσμίων Πολέμων. Στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, με απειλή πυρηνικού ολοκαυτώματος, η Αμερική περιόρισε επιτυχώς το σοβιετικό μπλοκ μέχρι την αποσύνθεση των σοβιετικών και ανατολικοευρωπαϊκών κομμουνιστικών καθεστώτων.

Οι ιδρυτές της Αμερικής εφάρμοσαν την γνώση τους από τις δυτικές θρησκευτικές και φιλοσοφικές παραδόσεις για να συγγράψουν την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών.

Αυτά τα έγγραφα αναγνωρίζουν ως αυτονόητα τα δικαιώματα που ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο — αρχίζοντας με την ελευθερία πίστης και λόγου — και θέσπισαν διάκριση των εξουσιών για να εγγυηθούν το ρεπουμπλικανικό σύστημα διακυβέρνησης. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν έναν εμφύλιο πόλεμο, ο πόλεμος αυτός έγινε για την πλήρη πραγμάτωση των ιδρυτικών αρχών της Αμερικής, βάζοντας τέλος στον θεσμό της δουλείας. Για 200 χρόνια αυτές οι αρχές έχουν κάνει μια καταπληκτική δουλειά στην προώθηση «εσωτερικής ηρεμίας» και στην εξασφάλιση μιας «καλής κατάστασης» που υπόσχεται η εισαγωγική δήλωση του Συντάγματος.

Η ελευθερία του δυτικού ημισφαιρίου είναι τελείως αντίθετη στον στόχο του κομμουνισμού, που είναι να σκλαβώσει και να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Κρύβοντας το πραγματικό πρόσωπό του πίσω από μια μάσκα ενός όμορφου οράματος μιας συλλογικής κοινωνίας απόλυτης ισότητας, ο κομμουνισμός κατηύθυνε τους απεσταλμένους του σε όλη την υφήλιο στην ανθρώπινη κοινωνία να φέρουν εις πέρας τα σχέδιά του.

Αν και ο κομμουνισμός εκδηλώνεται σε ανατολικές χώρες, όπως η Σοβιετική Ένωση και η Κίνα, ως απολυταρχικές κυβερνήσεις, μαζικές δολοφονίες, και καταστροφή του παραδοσιακού πολιτισμού, σιωπηλά και σταθερά κερδίζει έλεγχο στην Δύση χρησιμοποιώντας τεχνικές υπονόμευσης και παραπληροφόρησης. Διαβρώνει την οικονομία, τις πολιτικές διαδικασίες, τις κοινωνικές δομές, και την ηθική ποιότητα της ανθρωπότητας για να φέρει την παρακμή και καταστροφή της.

Καθώς το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν έχει την εξουσία στις δυτικές χώρες, υποστηρικτές του κομμουνισμού, εκούσια ή μη, μεταμφιέζονται καθώς διεισδύουν σε κάθε είδους οργανισμό και ίδρυμα. Υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις βασικές δυνάμεις που στηρίζουν την κομμουνιστική διείσδυση στην Δύση.

Ο πρώτος παράγοντας υπονόμευσης ήταν η Σοβιετική Ένωση, που ίδρυσε την κομμουνιστική Τρίτη Διεθνή (Κομιντέρν) για να σπείρει την επανάσταση παγκοσμίως. Αρχίζοντας την δεκαετία του 1980, οι Κινέζοι κομμουνιστές εφάρμοσαν οικονομική μεταρρύθμιση. Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) ίδρυσε πολιτικά, επιχειρηματικά και πολιτισμικά προγράμματα ανταλλαγής που του έδωσαν μια ευκαιρία να διεισδύσει στην Δύση.

Η δεύτερη οδός υπονόμευσης δημιουργήθηκε από τοπικά κομμουνιστικά κόμματα, που συνεργάστηκαν με το Σοβιετικό Κομμουνιστικό Κόμμα και την Κομιντέρν.

Τρίτον, οικονομική κρίση και κοινωνική αναταραχή έχουν κινήσει πολλές δυτικές κυβερνήσεις να υιοθετήσουν σοσιαλιστικές πολιτικές στις τελευταίες δεκαετίες, με αποτέλεσμα μια σταθερή μετατόπιση προς τα αριστερά.

Η τέταρτη δύναμη υπονόμευσης έρχεται από αυτούς που συμπαθούν και υποστηρίζουν το Κομμουνιστικό Κόμμα και τον σοσιαλισμό. Αυτοί οι συνταξιδιώτες υπηρετούν τον κομμουνισμό ως ένας πέμπτος πυλώνας «χρήσιμων ηλιθίων» μέσα στην δυτική κοινωνία, που βοηθούν στην καταστροφή του πολιτισμού της, στην σπορά ηθικής διαφθοράς, και υπονομεύουν νόμιμες κυβερνήσεις.

Είναι πολύ πέραν του εύρους αυτής της εργασίας να παρέχουμε μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της κομμουνιστικής διείσδυσης στην Δύση, δεδομένης της αδιαφανούς και υποκρυπτόμενης φύσης της. Κατανοώντας τα γενικά, παρ΄ όλα αυτά, οι αναγνώστες μπορούν να αρχίσουν να βλέπουν το πως το κακό λειτουργεί και να μάθουν να αναγνωρίζουν τους πολυεπίπεδους τρόπους παραπλάνησης που χρησιμοποιεί. Χάριν συντομίας, αυτό το κεφάλαιο δίνει μια γενική εικόνα της εξάπλωσης του κομμουνισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην δυτική Ευρώπη.

1. Ο κομμουνισμός μέσω βίας και μη βίας

Στην λαϊκή φαντασία, το κομμουνιστικό κόμμα είναι συνώνυμο της βίας, και σωστά είναι έτσι. Στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» οι Μαρξ και Ένγκελς δήλωσαν: «Οι Κομμουνιστές δεν θέλουν να αποκρύπτουν τις απόψεις και τους στόχους τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι στόχοι τους μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω της βίαιης ανατροπής όλων των υπαρχόντων κοινωνικών συνθηκών.» [2]

Το γεγονός ότι τα κομμουνιστικά καθεστώτα της Ρωσίας και Κίνας πήραν την εξουσία μέσω βίαιης επανάστασης και χρησιμοποίησαν την βία ως εργαλείο καταπίεσης, έστρεψε την προσοχή μακριά από τις λιγότερο εμφανείς μορφές του κομμουνισμού.

Η δεύτερη και πιο σημαντική [από άλλες] συνεισφορά του Λένιν στον μαρξισμό, ήταν το δόγμα του για το χτίσιμο του κόμματος.

Το χτίσιμο του κόμματος βασικά αποτελούνταν από την υιοθέτηση μεθόδων εξαναγκασμού, μεθόδων εξαπάτησης, και βίας, που μπορούν να βρεθούν σε εγκληματικές οργανώσεις, και τις έκανε αυτές πιο ζωηρές βάζοντάς τους μαρξιστική κοινωνικο-οικονομική θεωρία. Σύμφωνα με τον Λένιν, η εργατική τάξη δεν είναι ικανή να αναπτύξει ταξική συνείδηση ή να απαιτήσει επανάσταση η ίδια, και πρέπει να οδηγηθεί σε δράση από εξωτερική δράση. Οι παράγοντες της επανάστασης θα οργανώνονταν σε μια πολύ πειθαρχημένη προλεταριακή «εμπροσθοφυλακή» — το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Η Βρετανική «Ομάδα Φάμπιαν», ιδρυθείσα το 1884, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Καρλ Μαρξ, πήρε ένα διαφορετικό μονοπάτι στον αγώνα επιβολής του σοσιαλισμού. Το σήμα της Φάμπιαν είναι ένας λύκος μέσα σε προβειά, και το όνομά της είναι αναφορά στον Κουίντους Φάμπιους Μάξιμους Βερρουκόσους, τον Ρωμαίο στρατηγό και δικτάτορα διάσημο για την χρήση τακτικών καθυστέρησης.

Στην «Αναφορά της Φάμπιαν», το πρώτο κείμενο που γράφτηκε από την ομάδα, μια σημείωση στο εξώφυλλο λέει: «Για την σωστή στιγμή πρέπει να περιμένεις, όπως έκανε ο Φάμπιους με εξαιρετική υπομονή, στον πόλεμο κατά του Αννίβα, αν και πολλοί κατέκριναν τις καθυστερήσεις του. Αλλά όταν έρθει η ώρα πρέπει να χτυπήσεις σκληρά, όπως έκανε ο Φάμπιους, αλλιώς η αναμονή σου θα είναι μάταιη, και άκαρπη.» [3]

Για να φέρει τον σοσιαλισμό σταδιακά, η Ομάδα Φάμπιαν εφυήρε την στρατηγική του «εμποτισμού», ώστε να εκμεταλλευτεί διαθέσιμα κενά στην πολιτική ζωή, στην επιχειρηματικότητα, και στους μη κυβερνητικούς οργανισμούς. Η Ομάδα Φάμπιαν δεν περιορίζει την δραστηριότητα των μελών της, αλλά τους παροτρύνει να προωθούν σοσιαλιστικούς στόχους γινόμενοι μέρος κατάλληλων οργανισμών και κερδίζοντας την εύνοια μέσω κολακείας σε σημαντικά πρόσωπα, όπως υπουργούς, ανώτατους διοικητικούς υπαλλήλους, βιομηχάνους, κοσμήτορες πανεπιστημίων, ή επικεφαλής εκκλησιών. Ο Σίντνεϋ Γουέμπ, πρόεδρος της Ομάδας Φάμπιαν, έγραψε:

«Ως Ομάδα, καλοδεχτήκαμε την εισδοχή αντρών και γυναικών κάθε θρησκευτικής πίστης ή καμίας, επιμένοντας σταθερά ότι ο Σοσιαλισμός δεν ήταν Σεκουλαρισμός. Και το αντικείμενο και ο λόγος κάθε κατάλληλης συλλογικής δράσης ήταν η ανάπτυξη της ατομικής ψυχής, ή συνείδησης ή χαρακτήρα. …
Ούτε περιορίσαμε την προπαγάνδα μας στο αργά διαφαινόμενο Εργατικό Κόμμα, ή σε αυτούς που θα μπορούσαν να αυτοαποκαλεστούν Σοσιαλιστές, ή στους χειρώνακτες ή σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη τάξη.»

Πολλά μέλη της Ομάδας Φάμπιαν ήταν νέοι διανοούμενοι. Έδωσαν λόγους και εξέδωσαν βιβλία, περιοδικά, και φυλλάδια σε όλη την κοινωνία. Τον 20ο αιώνα, η Ομάδα Φάμπιαν μετακινήθηκε στην πολιτική σκηνή. Ο Γουέμπ έγινε ο εκπρόσωπος της Φάμπιαν στην νεοϊδρυθείσα «Επιτροπή Εκπροσώπησης Εργασίας» του Εργατικού Κόμματος.

Στο Εργατικό Κόμμα, ο Γουέμπ σχεδίασε το καταστατικό του κόμματος και το πρόγραμμα του κόμματος. Έχοντας ηγετικό ρόλο στην διαμόρφωση πολιτικής, ο Γουέμπ προσπάθησε σκληρά να κάνει τον φαμπιανό σοσιαλισμό την καθοδηγητική αρχή του κόμματος. Η Ομάδα Φάμπιαν αργότερα απέκτησε δύναμη στις ΗΠΑ, όπου πολλές ομάδες υπάρχουν στα τμήματα ελευθέρων τεχνών σε πολλά πανεπιστήμια.

Είτε ο βίαιος κομμουνισμός του Λένιν, είτε ο μη βίαιος κομμουνισμός της Ομάδας Φάμπιαν, και τα δύο ελέγχονται από το κακό φάσμα του κομμουνισμού και έχουν τον ίδιο τελικό στόχο. Ο βίαιος κομμουνισμός του Λένιν δεν απορρίπτει μη βίαιες μεθόδους. Στο βιβλίο του «Αριστερός κομμουνισμός: Μια βρεφική ανωμαλία», ο Λένιν επέκρινε τα κομμουνιστικά κόμματα της Δυτικής Ευρώπης που αρνήθηκαν να συνεργαστούν με αυτό που αποκάλεσε τις «αντιδραστικές» εργατικές ενώσεις ή να γίνουν μέλη του «καπιταλιστικού» εθνικού κοινοβουλίου.

Ο Λένιν έγραψε στο βιβλίο του: «Η τέχνη της πολιτικής (και η σωστή κατανόηση του Κομμουνιστή των καθηκόντων του) αποτελείται από την σωστή εκτίμηση των συνθηκών και της στιγμής όπου η εμπροσθοφυλακή του προλεταριάτου μπορεί επιτυχώς να πάρει την εξουσία, πότε είναι ικανή —κατά την διάρκεια και αφότου καταλάβει την εξουσία— να κερδίσει αρκετή υποστήριξη από ένα επαρκώς ευρύ τμήμα της εργατικής τάξης και από τις μη προλεταριακές μάζες, και πότε είναι ικανή από τότε και έπειτα να διατηρήσει, να ενδυναμώσει και να επεκτείνει την εξουσία της μέσω εκπαίδευσης, κατάρτισης και προσέλκυσης όλο και ευρύτερων μαζών των εργατών.» [5]

Ο Λένιν τόνισε ξανά και ξανά ότι οι κομμουνιστές πρέπει να κρύβουν τις πραγματικές προθέσεις τους. Για την αρπαγή της εξουσίας, καμιά υπόσχεση ή συμβιβασμός δεν πρέπει να απαγορευτεί. Με άλλα λόγια, για την επίτευξη των στόχων τους, μπορούν να είναι τελείως ανήθικοι. Στον δρόμο προς την εξουσία, τόσο το Μπολσεβίκικο Κόμμα της Ρωσίας όσο και το ΚΚΚ, χρησιμοποίησαν την βία και την εξαπάτηση στον μέγιστο βαθμό.

Η βία του σοβιετικού και κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος έχει στρέψει την προσοχή μακριά από τον μη βίαιο κομμουνισμό που υπάρχει στην Δύση. Ο Μπέρναρντ Σω, ένας Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας και εκπρόσωπος της Ομάδας Φάμπιαν, έγραψε: «Επίσης το έχω καταστήσει απολύτως σαφές ότι Σοσιαλισμός σημαίνει ισότητα εισοδήματος ή τίποτα, και ότι υπό τον σοσιαλισμό δεν θα επιτρέπεται να είσαι φτωχός. Αναγκαστικά θα ταϊζεσαι, θα ντύνεσαι, θα στεγάζεσαι, θα διδάσκεσαι και θα γίνεσαι εργαζόμενος, είτε σ΄ αρέσει είτε όχι. Αν βρισκόταν ότι δεν είχες αρκετό χαρακτήρα για να αξίζεις όλον αυτόν τον κόπο, θα μπορούσες να εκτελεστείς με έναν ευγενικό τρόπο.» [6]

Η Ομάδα Φάμπιαν ειδικευόταν στην μεταμφίεση. Διάλεξε τον Σω, έναν άνθρωπο των γραμμάτων, για να καλύψει τους πραγματικούς στόχους του μη βίαιου σοσιαλισμού με ωραίες λέξεις. Αλλά η βία υπάρχει κάτω από την επιφάνεια. Δυτικά κομμουνιστικά κόμματα και οι διάφορες ομάδες «κρούσης» τους, οργανώνουν νέους στο να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα χάους. Συμμετέχουν σε επιθέσεις, βανδαλισμούς, κλοπές, εμπρησμούς, βομβαρδισμούς, και δολοφονίες ώστε να πιέσουν και να τρομάξουν τους εχθρούς τους.

2. Πόλεμος κατασκοπείας και παραπληροφόρησης

Ο κομμουνισμός θεωρεί πως το έθνος είναι μια κατασκευή καταπίεσης της ταξικής κοινωνίας, και στοχεύει να εξαφανίσει την εθνικότητα. Στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», οι Μαρξ και Ένγκελς δηλώνουν πως «οι εργάτες δεν έχουν χώρα». Το μανιφέστο τελειώνει λέγοντας: «Εργάτες όλων των χωρών, ενωθείτε!»

Υπό την εξουσία του Λένιν, οι Μπολσεβίκοι ίδρυσαν την πρώτη σοσιαλιστική χώρα στην Ρωσία και αμέσως δημιούργησαν την Κομμουνιστική Διεθνή (Κομδιέθ, [ή Κομιντέρν στα Αγγλικά]) ώστε να δημιουργήσει και να διαδώσει σοσιαλιστική επανάσταση ανά την υφήλιο. Ο στόχος της Σοβιετικής Ένωσης και της Κομιντέρν ήταν να ανατρέψουν τα νόμιμα καθεστώτα κάθε έθνους στην γη και να ιδρύσουν μια παγκόσμια σοσιαλιστική δικτατορία του προλεταριάτου. Το 1921, το παράρτημα της Άπω Ανατολής της Κομιντέρν, έφτιαξε το ΚΚΚ, που θα καταλάμβανε την Κίνα το 1949.

Πέρα από το ΚΚΚ, κομμουνιστικά κόμματα ανά τον κόσμο ζήτησαν καθοδήγηση από την Κομιντέρν και δέχθηκαν χρήματα και εκπαίδευση από αυτήν. Με τις πηγές μιας τεράστιας αυτοκρατορίας στην διάθεσή του, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ) πήρε ακτιβιστές ανά τον κόσμο και τους εκπαίδευσε στην εκτέλεση σχεδίων υπονόμευσης στις χώρες τους.

Ιδρυόμενο το 1919, το Κομμουνιστικό Κόμμα ΗΠΑ (ΚΚΗΠΑ) ήταν ένας από αυτούς τους οργανισμούς που ακολουθούσε την Κομιντέρν και το ΚΚΣΕ. Αν και το ΚΚΗΠΑ δεν έγινε ποτέ μια σημαντική πολιτική δύναμη, η επίδρασή του στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν παρ΄ όλα αυτά σημαντική. Το ΚΚΗΠΑ συνεργάστηκε με ακτιβιστές και οργανισμούς ακτιβιστών ώστε να διεισδύσει σε εργατικά και φοιτητικά κινήματα, στην εκκλησία, και στην κυβέρνηση.

Ο Δρ. Φρεντ Σβάρτς, ένας πρωτοπόρος της αμερικανικής αντικομμουνιστικής σκέψης, είπε το 1961: «Όποια προσπάθεια εκτίμησης της επιρροής των Κομμουνιστών βασιζόμενη στον αριθμό τους, είναι σαν να προσπαθούμε να εκτιμήσουμε την υγεία του σώματος ενός πλοίου συγκρίνοντας την επιφάνεια των τρυπών με την επιφάνεια που είναι άθικτη. Μία τρύπα μπορεί να βουλιάξει το πλοίο. Ο κομμουνισμός είναι η θεωρία των οργανωμένων λίγων που ελέγχουν και καθοδηγούν τους υπόλοιπους. Ένας άνθρωπος σε μια ευαίσθητη θέση μπορεί να ελέγξει και να επηρεάσει χιλιάδες άλλους». [7]

Είναι τώρα γνωστό ότι σοβιετικοί μυστικοί πράκτορες ήταν ενεργοί μέσα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Παρ΄ όλα αυτά και τις αντικομμουνιστικές προσπάθειες του Γερουσιαστή ΜακΚάρθυ, τα ευρήματα αποκρύφθηκαν ή δεν παρουσιάστηκαν σαφώς στο κοινό, από αριστερούς πολιτικούς, ακαδημαϊκούς και τα αριστερά ΜΜΕ.

Την δεκαετία του 1990, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναίρεσε το απόρρητο των εγγράφων «Venona» που είχαν αποκωδηκοποιηθεί από αμερικανικές υπηρεσίες την δεκαετία του 1940 μέχρι και το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτά τα έγγραφα δείχνουν ότι τουλάχιστον 300 σοβιετικοί κατάσκοποι δούλευαν στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων υψηλόβαθμων αξιωματούχων στην κυβέρνηση Ρούσβελτ που είχαν πρόσβαση σε πληροφορίες άκρως απόρρητες. Άλλοι πράκτορες χρησιμοποίησαν τις θέσεις τους ώστε να επηρεάσουν την αμερικανική δημιουργία πολιτικής και διοίκηση.

Μεταξύ αυτών που βρέθηκαν να είναι σοβιετικοί κατάσκοποι ήταν ο αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών Χάρρυ Ντέξτερ Γουάιτ, ο υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών Άλγκερ Χις, και οι Τζούλιους και Έθελ Ρόζενμπεργκ, το ζεύγος που εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα για μετάδοση στρατιωτικών μυστικών και τεχνολογιών ατομικής βόμβας στην Σοβιετική Ένωση.

Τα μηνύματα στα οποία παρενέβη και αποκωδικοποίησε το Πρότζεκτ Venona είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η πλήρης έκταση της σοβιετικής διείσδυσης στην κυβέρνηση των ΗΠΑ παραμένει άγνωστη. Σαν υψηλόβαθμοι Αμερικανοί αξιωματούχοι, μερικοί από τους σοβιετικούς μυστικούς πράκτορες είχαν ευκαιρίες να επηρεάσουν σημαντικές πολιτικές αποφάσεις.

Ο Χις, ο σοβιετικός κατάσκοπος στο υπουργείο Εξωτερικών (State Department), έπαιξε καίριο ρόλο ως σύμβουλος του Προέδρου Φρανκλίνου Ν. Ρούσβελτ στην διάρκεια του Συνεδρίου της Γιάλτας στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επηρέασε την χάραξη εδαφικών συμφωνιών μετά τον πόλεμο, την δημιουργία του προσχεδίου του Καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών, τις αποφάσεις για ανταλλαγές κρατουμένων, και παρόμοια.

Ο Χάρρυ Ντέξτερ Γουάιτ, έμπιστος βοηθός του Γραμματέα του Θησαυροφυλακίου (ΣτΜ: υπουργού Οικονομικών) Χένρυ Μόργκενταου Τζ., βοήθησε στην δημιουργία της διεθνούς οικονομικής συμφωνίας του Μπρέττον Γουντς, και ήταν μια από τις βασικές προσωπικότητες πίσω από την δημιουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Ο Γουάιτ ενθάρρυνε το Κινεζικό Εθνικό Κόμμα (Κουό-μιν-τανγκ) να προσλάβει το κρυφό μέλος του ΚΚΚ Γι Τζάο-ντινγκ στο κινεζικό υπουργείο Οικονομικών. Παίρνοντας την θέση το 1941, ο Γι ήταν ο αρχιτέκτονας καταστροφικών νομισματικών μεταρρυθμίσεων που ζημίωσαν την φήμη του Κουο-μιν-τανγκ και βοήθησαν στην άνοδο του ΚΚΚ.

Μερικοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η επιρροή των σοβιετικών κατασκόπων και των αριστερών υποστηρικτών τους στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, οδήγησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες να σταματήσουν την στρατιωτική βοήθεια στο Κουομιντάνγκ κατά την διάρκεια του Κινεζικού Εμφυλίου μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνεπώς, η Κίνα παραδόθηκε στο ΚΚΚ.

Μερικοί ειδικοί, όπως ο Μ. Στάντον Έβανς (M. Stanton Evans), υποστηρίζουν ότι σοβιετικοί κατάσκοποι είχαν απόλυτη επιτυχία στην προσπάθειά τους να επηρεάσουν την δημιουργία και εφαρμογή πολιτικής. [8] Ο Γουίτακερ Τσάμπερς, ένας σοβιετικός πληροφοριοδότης και μέλος του ΚΚΗΠΑ που αργότερα αυτομόλησε και κατέθεσε εναντίον άλλων κατασκόπων, είπε: «Οι πράκτορες μιας ξένης δύναμης ήταν σε θέση να κάνουν πολλά παραπάνω από την κλοπή εγγράφων. Ήταν σε θέση να επηρεάσουν την εξωτερική πολιτική της χώρας προς όφελος του κυρίου εχθρού της χώρας, και όχι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, … αλλά σε αυτό που ήταν το σοκαριστικό άθροισμα πολλών καθημερινών αποφάσεων.» [9]

Ο Γιούρι Μπεζμένοφ (Yuri Bezmenov), πράκτορας της KGB που αυτομόλησε στην Δύση, ανέλυσε σοβιετικές μεθόδους ανατροπής στα γραπτά και συνεντεύξεις του. Σύμφωνα με τον Μπεζμένοφ, οι κατάσκοποι τύπου Τζέιμς Μποντ των ταινιών που ανατινάζουν γέφυρες ή κλέβουν μυστικά έγγραφα στα κρυφά είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα της κατασκοπείας. Μόνο 10 με 15 τοις εκατό του προσωπικού και πόρων της KGB δίνονταν σε παραδοσιακούς κατασκόπους, ενώ το υπόλοιπο πήγαινε σε ιδεολογική υπονόμευση.

Ο Μπεζμένοφ είπε πως η υπονόμευση γίνεται σε τέσσερα στάδια: Το πρώτο βήμα είναι δημιουργία πολιτισμικής παρακμής και ανηθικότητας στην χώρα εχθρό, το δεύτερο είναι η δημιουργία κοινωνικού χάους, και το τρίτο είναι η δημιουργία μιας κρίσης που θα οδηγήσει είτε σε εμφύλιο πόλεμο, επανάσταση, ή εισβολή από μια άλλη χώρα, και θα κορυφωθεί στο τέταρτο και τελικό στάδιο όπου η χώρα θα βρεθεί υπό τον έλεγχο του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτό ονομάζεται ομαλοποίηση.

Ο Μπεζμένοφ, που είχε το ψευδώνυμο Τόμας Σούμαν, ονόμασε τρία πεδία υπονόμευσης: σκέψη, εξουσία, και κοινωνική ζωή. Η σκέψη καλύπτει την θρησκεία, την εκπαίδευση, τα ΜΜΕ, και τον πολιτισμό. Η εξουσία περιλαμβάνει την κυβέρνηση, το νομικό σύστημα, την επιβολή του νόμου, τις ένοπλες δυνάμεις, και την διπλωματία. Η κοινωνική ζωή εμπερικλείει οικογένειες και κοινότητες, την υγεία, και τις σχέσεις ανθρώπων διαφορετικών φυλών και κοινωνικών τάξεων.

Για παράδειγμα, ο Μπεζμένοφ εξήγησε πως η έννοια της ισότητας χρησιμοποιήθηκε με πονηρό τρόπο, ώστε να δημιουργήσει αναστάτωση. Οι πράκτορες θα προωθούσαν την απόλυτη ισότητα, κάνοντας τους ανθρώπους να νιώθουν άσχημα για τις πολιτικές και οικονομικές τους καταστάσεις. Ο ακτιβισμός και η κοινωνική αναστάτωση θα συνοδεύονταν από οικονομικό αδιέξοδο, που θα επιδείνωνε περαιτέρω τις σχέσεις εργασίας και κεφαλαίου, σε έναν όλο και χειρότερο κύκλο αποσταθεροποίησης. Αυτό θα κορυφωνόταν σε μια επανάσταση ή εισβολή κομμουνιστικών δυνάμεων. [10]

Ο Ίων Μιχάι Πατσέπα (Ion Mihai Pacepa), ο ανώτατος αξιωματούχος των μυστικών υπηρεσιών στην κομμουνιστική Ρουμανία, αυτομόλησε στις ΗΠΑ το 1978. Εξέθεσε ακόμα περισσότερο το πως η πρώην Σοβιετική Ένωση και κομμουνιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης χρησιμοποιούσαν στρατηγικές ψυχολογικού πολέμου και παραπληροφόρησης εναντίον Δυτικών χωρών. Σύμφωνα με τον Πατσέπα, ο στόχος της παραπληροφόρησης ήταν να αλλάξει το πλαίσιο αναφοράς των ανθρώπων. Με τις ιδεολογικές αξίες τους αλλαγμένες, οι άνθρωποι θα είναι ανίκανοι να κατανοήσουν ή να αποδεχθούν την αλήθεια ακόμα και αν έβλεπαν αποδεικτικά στοιχεία. [11]

Ο Μπεζμένοφ είπε ότι το πρώτο στάδιο της ιδεολογικής υπονόμευσης συνήθως χρειάζεται 15 με 20 χρόνια — δηλαδή, το απαιτούμενο χρονικό διάστημα για την εκπαίδευση μιας νέας γενιάς — το δεύτερο στάδιο 2 με 5 χρόνια, και το τρίτο στάδιο μόνο 3 με 6 μήνες. Σε μια ομιλία του το 1984, ο Μπεζμένοφ είπε ότι το πρώτο στάδιο έχει επιτευχθεί σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι οι σοβιετικές αρχές αρχικά περίμεναν.

Τα στοιχεία για πολλούς σοβιετικούς πράκτορες και υπαλλήλους αντικατασκοπείας και αποχαρακτηρισμένα έγγραφα από τον Ψυχρό Πόλεμο δείχνουν ότι τακτικές διείσδυσης ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από το κίνημα ενάντια στην παράδοση της δεκαετίας του 1960.

Το 1950, ο ΜακΚάρθυ άρχισε να εκθέτει την έκταση της κομμουνιστικής διείσδυσης ανά την κυβέρνηση και κοινωνία των ΗΠΑ. Αλλά τέσσερα χρόνια μετά, η Γερουσία ψήφισε την καταδίκη του, και η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να απαλλαχθεί από την κομμουνιστική επιρροή σταμάτησε. Αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους για την παρακμή των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η απειλή της κομμουνιστικής διείσδυσης δεν μειώθηκε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Για παράδειγμα, ο ΜακΚάρθυ δαιμονοποιήθηκε από αριστερούς πολιτικούς και ΜΜΕ για πολλά χρόνια. Σήμερα, ο ΜακΚαρθισμός είναι συνώνυμος με την πολιτική δίωξη — μια ένδειξη ότι η αριστερά έχει επιτυχώς παγιώσει την κυριαρχία της στον ιδεολογικό αγώνα.

Οι δεκαετίες καταστολής και δυσφήμισης εναντίον Αμερικανών ηρώων του αντικομμουνισμού όπως ο ΜακΚάρθυ αναδεικνύουν μια γενική τάση. Όπως ένας συντηρητικός Αμερικανός πολιτικός σχολιαστής παρατήρησε, ο αντι-αμερικανισμός είναι ένα αυτονόητο μέρος του παγκόσμιου αριστερού κινήματος. Η αριστερά αγωνίζεται με νύχια και με δόντια για να προστατεύσει μοίχους, υπερασπιστές της έκτρωσης, εγκληματίες, και κομμουνιστές, καθώς στηρίζει την αναρχία και αντιτίθεται στον πολιτισμό.

3. Από το New Deal στον «Προοδευτισμό»

Την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου, 1929, το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης κατέρρευσε. Η κρίση εξαπλώθηκε από τα οικονομικά επαγγέλματα σε όλη την οικονομία, και δεν άφησε ανεπηρέαστο κανένα από τα ισχυρά ανεπτυγμένα κράτη της Δύσης. Η ανεργία εκτοξεύθηκε στο ένα τέταρτο του πληθυσμού, και ο συνολικός αριθμός των ανέργων ξεπέρασε τα 30 εκατομμύρια. Η βιομηχανική παραγωγή στις μεγάλες βιομηχανικές χώρες, εκτός αυτών υπό την Σοβιετική Ένωση, έπεσε κατά μέσο όρο 27 τοις εκατό. [12]

Στην αρχή του 1933, μέσα σε 100 μέρες από την αρχή της προεδρίας του Ρούσβελτ, πολλά νομοσχέδια κατατέθηκαν σχετικά με το θέμα της επίλυσης της κρίσης. Η πολιτικές αυτές αύξησαν την παρέμβαση της κυβέρνησης στην οικονομία και πέρασαν μεγάλες μεταρρυθμίσεις: Το Κογκρέσο πέρασε τον Νόμο Επείγουσας Τραπεζικής Δραστηριότητας, τον Νόμο Αγροτικής Ρύθμισης, τον Νόμο Εθνικής Βιομηχανικής Ανάκαμψης, και τον Νόμο Κοινωνικής Ασφάλισης. Αν και το New Deal του Ρούσβελτ ουσιαστικά τελείωσε με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλά από τα ιδρύματα και οργανισμούς που εμφανίστηκαν κατά την περίοδο εκείνη, συνέχισαν να διαμορφώνουν την αμερικανική κοινωνία μέχρι και σήμερα.

Ο Ρούσβελτ εξέδωσε περισσότερα εκτελεστικά διατάγματα από ότι ο συνολικός αριθμός τέτοιων νόμων μέχρι τότε από όλους τους προέδρους στον 20ο αιώνα. Παρ’ όλα αυτά, η ανεργία Αμερικανών πολιτών στις ΗΠΑ δεν έπεσε κάτω από διψήφια νούμερα μέχρι τον πόλεμο. Το πραγματικό αποτέλεσμα του New Deal ήταν να θέσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ σε μια τροχιά υψηλής φορολόγησης, εκτεταμένου κράτους, και οικονομικής [κρατικής] παρέμβασης.

Στο βιβλίο του 2017 «The Big Lie: Exposing the Nazi Roots of the American Left» [Το Μεγάλο Ψέμα: Εκθέτοντας τις ναζιστικές ρίζες της αμερικανικής αριστεράς] ο συντηρητικός στοχαστής Ντινές Ντ’Σούζα θεωρεί πως ο Νόμος Εθνικής Ανάκαμψης, δηλαδή το κεντρικό μέρος του New Deal του Ρούσβελτ, ουσιαστικά σήμαινε το τέλος της Αμερικανικής ελεύθερης αγοράς. [13]

Σύμφωνα με το βιβλίο «FDR’s Folly» [Η Απάτη του FDR], του 2003, από τον ιστορικό Τζιμ Πάουελ, το New Deal παρέτεινε την Μεγάλη Ύφεση και δεν την σταμάτησε: Ο Νόμος Κοινωνικής Ασφάλισης και εργατικοί νόμοι δημιούργησαν μεγαλύτερη ανεργία, ενώ η υψηλή φορολόγηση επιβάρυνε τις υγιείς επιχειρήσεις, και άλλους με παρόμοιες συνθήκες. [14] Ο οικονομολόγος και προταθείς για το βραβείο Νομπέλ Μίλτον Φρίντμαν επιδοκίμασε την εργασία του Πάουελ, λέγοντας: «Όπως δείχνει ο Πάουελ χωρίς ίχνος αμφιβολίας, το New Deal δυσκόλεψε την ανάκαμψη από την [οικονομική] ζημιά, παρέτεινε και επιδείνωσε την ανεργία, και ετοίμασε την σκηνή για ακόμα πιο παρεμβατική και ακριβή κυβέρνηση». [15]

Ο πρόεδρος Λύντον Τζόνσον, που ανέλαβε μετά την δολοφονία του προέδρου Κέννεντυ το 1963, διακήρυξε έναν Πόλεμο στην Φτώχεια στην ομιλία του το 1964 στο State of the Union, και εκκίνησε τα εθνικά προγράμματα Great Society. Σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Τζόνσον εξέδωσε μια σειρά εκτελεστικών διαταγμάτων, ίδρυσε νέες κυβερνητικές υπηρεσίες, ενίσχυσε το κράτος επιδομάτων, αύξησε τους φόρους, και μεγάλωσε υπερβολικά την ισχύ της κυβέρνησης.

Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τις ομοιότητες μεταξύ των διοικητικών μέτρων του προέδρου Τζόνσον και του «Νέου Προγράμματος της Νέας Ατζέντας του Αμερικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος», που εκδόθηκε το 1966. Ο Γκας Χωλ, γενικός γραμματέας του ΚΚΗΠΑ, δήλωσε: «Η κομμουνιστική θέση για το [πρόγραμμα] Great Society μπορεί να λεχθεί περιληπτικά με ένα παλιό ρητό, όπου δύο άνθρωποι που κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι μπορούν να έχουν διαφορετικά όνειρα. Εμείς οι κομμουνιστές υποστηρίζουμε κάθε μέτρο της ιδέας του Great Society επειδή ονειρευόμαστε σοσιαλισμό».

Το «ίδιο κρεβάτι» του Χωλ αναφέρεται στις πολιτικές του Great Society. [16] Αν και το ΚΚΗΠΑ επίσης υποστήριξε το πρόγραμμα Great Society, η πρόθεση της κυβέρνησης Τζόνσον ήταν να βοηθήσει τις ΗΠΑ υπό το δημοκρατικό σύστημα. Η πρόθεση του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν να διευκολύνει την μετάβαση των Ηνωμένων Πολιτειών στον σοσιαλισμό, βήμα το βήμα.

Οι πιο σοβαρές επιπτώσεις του Great Society και του Πολέμου στην Φτώχεια είναι τρίπτυχες: Αύξησαν την εξάρτηση από επιδόματα, αποθάρρυναν τον κόσμο από το να εργάζεται, και ζημίωσαν την οικογενειακή δομή. Οι πολιτικές επιδομάτων υποστήριξαν τις μονογονεϊκές οικογένειες, και αυτό με την σειρά του έδωσε ώθηση στα διαζύγια και τα παιδιά εκτός γάμου. Σύμφωνα με στατιστικά, το ποσοστό των παιδιών εκτός γάμου το 1940 ήταν 3,8 τοις εκατό όλων των νεογέννητων. Το 1965, ο αριθμός αυτός αυξήθηκε στο 7,7 τοις εκατό. Το 1990, 25 χρόνια μετά την μεταρρύθμιση Great Society, το ποσοστό ήταν 28 τοις εκατό και συνέχισε να αυξάνεται μέχρι και το 40 τοις εκατό το 2012. [17]

Η διάλυση της οικογένειας επέφερε μια σειρά επιπτώσεων σε ευρεία κλίμακα, όπως ένα μεγαλύτερο οικονομικό βάρος για την κυβέρνηση, μια τεράστια αύξηση της εγκληματικότητας, την παρακμή της οικογενειακής εκπαίδευσης, οικογένειες που είναι κολλημένες στην φτώχεια για γενιές, και μια νοοτροπία ότι «δικαιούμαι κάτι», που οδήγησε σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικής ανεργίας.

Ένα ρητό που αποδίδεται στον Σκώτο ιστορικό και νομικό Λόρδο Αλεξάντερ Φρέιζερ Τάιτλερ λέει: «Μια δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχει ως μια μόνιμη μορφή διακυβέρνησης. Μπορεί να υπάρχει μόνο μέχρι οι ψηφοφόροι ανακαλύψουν ότι μπορούν να ψηφίσουν την ‘γενναιοδωρία’ του εθνικού ταμείου προς τους εαυτούς τους. Από εκείνη την στιγμή και έπειτα, η πλειοψηφία πάντα ψηφίζει αυτόν που υπόσχεται τα περισσότερα επιδόματα από το εθνικό ταμείο, με αποτέλεσμα ότι η δημοκρατία πάντα καταρρέει λόγω μιας χαλαρής οικονομικής πολιτικής, και πάντοτε ακολουθείται από μια δικτατορία.» [18]

Όπως λέει η κινέζικη παροιμία: «Από την οικονομία στην σπατάλη είναι εύκολο, αλλά το αντίστροφο είναι δύσκολο.» Αφότου οι άνθρωποι αναπτύξουν εξάρτηση από τα κρατικά επιδόματα, γίνεται αδύνατον για την κυβέρνηση να μειώσει το μέγεθος και τους τύπους των επιδομάτων. Το δυτικό κράτος επιδομάτων έχει γίνει μια πολιτική κινούμενη άμμος, για την οποία πολιτικοί και αξιωματούχοι δεν έχουν λύση.

Την δεκαετία του 1970, η άκρα αριστερά άφησε τους επαναστατικούς όρους που έκαναν το αμερικανικό κοινό να νιώθει άβολα, και τους αντικατέστησε με τους πιο ουδέτερους όρους «liberalism» (ελευθερισμό, αριστερισμό) και «προοδευτισμό». Αναγνώστες που έζησαν σε κομμουνιστικές χώρες δεν ακούν για πρώτη φορά τον τελευταίο όρο, καθώς η «πρόοδος» χρησιμοποιήθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα ως σχεδόν συνώνυμο του «κομμουνισμού». Για παράδειγμα, ο όρος «προοδευτικό κίνημα» αναφερόταν στο «κομμουνιστικό κίνημα» και ο «προοδευτικοί διανοούμενοι» αναφερόταν στους «φιλοκομμουνιστές», ή σε κρυφά μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Ο όρος αριστερισμός εν τω μεταξύ, δεν είναι πολύ διαφορετικός από τον προοδευτισμό, καθώς φέρει το ίδιο νόημα της υψηλής φορολόγησης, επέκτασης των επιδομάτων, μεγάλης κυβέρνησης, άρνησης της θρησκείας, της ηθικής και της παράδοσης, [επίσης] την χρήση της «κοινωνικής δικαιοσύνης» ως πολιτικού όπλου, την «πολιτική ορθότητα», και την βίαιη ή έντονη προώθηση του φεμινισμού, της ομοφυλοφιλίας, της σεξουαλικής ανωμαλίας, και των παρομοίων.

Δεν έχουμε την πρόθεση να δακτυλοδείξουμε κανέναν πολιτικό ή άτομο, διότι είναι όντως δύσκολο να γίνει σωστή ανάλυση και κρίση, εν μέσω πολύπλοκων ιστορικών εξελίξεων. Είναι ξεκάθαρο ότι το φάσμα του κομμουνισμού εργαζόταν σε Ανατολή και Δύση από τις αρχές του 20ου αιώνα. Όταν η βίαιη επανάσταση πέτυχε στην Ανατολή, εξάπλωσε την επιρροή του κομμουνισμού σε κυβερνήσεις και κοινωνίες στην Δύση, μετατοπίζοντάς τες προς τα αριστερά.

Ειδικά μετά την Μεγάλη Ύφεση και και αρχίζοντας από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υιοθετήσει όλο και πιο σοσιαλιστικές πολιτικές, όπως το κράτος επιδομάτων, καθώς ο αθεϊσμός και ο υλισμός διάβρωσαν την ηθική ποιότητα της αμερικανικής κοινωνίας. Οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τον Θεό και από την παραδοσιακή ηθική, αδυνατίζοντας την αντίστασή τους στην εξαπάτηση.

4. Η Πολιτιστική Επανάσταση της Δύσης

Η δεκαετία του 1960, μια κομβική στιγμή της μοντέρνας ιστορίας, ήταν ο χρόνος ενός άνευ προηγουμένου κινήματος αντιπαράδοσης που εκτεινόταν από την Ανατολή προς την Δύση. Σε αντίθεση με την Πολιτιστική Επανάσταση των Κινέζων κομμουνιστών, το δυτικό κίνημα αντιπαράδοσης φαινόταν να έχει πολλαπλούς στόχους, ή μάλλον να μην έχει κανέναν στόχο.

Στην δεκαετία από τα χρόνια του ’60 σε αυτά του ’70, οι κυρίως νέοι συμμετέχοντες του κινήματος αντιπαράδοσης είχαν κίνητρο διάφορα πράγματα. Κάποιοι αντιτίθονταν στον Πόλεμο του Βιετνάμ, κάποιοι αγωνίζονταν για πολιτικά δικαιώματα, κάποιοι προωθούσαν τον φεμινισμό και αποκήρυσσαν την πατριαρχία, κάποιοι προσπαθούσαν να πετύχουν δικαιώματα ομοφυλόφιλων. Μαζί με όλα αυτά εμφανίστηκε ένα εκθαμβωτικό σύνολο κινημάτων κατά της παράδοσης και των αρχών που προωθούσε την σεξουαλική ελευθερία, ηδονισμό, ναρκωτικά, και ροκ μουσική.

Στόχος αυτής της δυτικής Πολιτιστικής Επανάστασης είναι να καταστρέψει τον ορθό Χριστιανικό πολιτισμό και την παράδοσή του. Αν και φαινομενικά ανοργάνωτη και χαοτική, αυτή η διεθνής πολιτισμική αλλαγή προέρχεται από τον κομμουνισμό.

Νεαροί συμμετέχοντες του κινήματος ενάντια στην παράδοση, θαύμαζαν τρία είδωλα ως τα «Τρία Μ» — Μαρξ, Μαρκούζε, και Μάο Τσεντόνγκ.

Ο Χέρμπερτ Μαρκούζε ήταν βασικό μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης, μιας ομάδας μαρξιστών διανοουμένων σχετιζόμενων με το Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας στο Πανεπιστήμιο Γκέτε της Φρανκφούρτης. Αρχίζοντας το 1923, οι ιδρυτές της χρησιμοποίησαν την έννοια της κριτικής θεωρίας για να επιτεθούν στον δυτικό πολιτισμό και εφάρμοσαν μαρξισμό στην πολιτισμική σφαίρα.

Ένας από τους ιδρυτές της σχολής ήταν ο Ούγγρος μαρξιστής Γκιόργκυ Λούκας. Το 1919, έκανε την διάσημη ερώτηση: «Ποιος μπορεί να μας σώσει από τον δυτικό πολιτισμό;» [19] Επί αυτού συνέχισε λέγοντας ότι η Δύση είναι ένοχη εγκλημάτων γενοκτονίας κατά κάθε πολιτισμού και παράδοσης που έχει συναντήσει. Ο αμερικανικός και δυτικός πολιτισμός, σύμφωνα με τον Λούκας, είναι τα μεγαλύτερα αποθετήρια ρατσισμού, σεξισμού, τοπικισμού, ξενοφοβίας, αντισημιτισμού, φασισμού και ναρκισσισμού στον κόσμο.

Το 1935, οι μαρξιστές της Σχολής της Φρανκφούρτης μετακόμισαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και σχετίστηκαν με το Πανεπιστήμιο Κολούμπια στην Νέα Υόρκη. Αυτό τους έδωσε άνοιγμα να διαδώσουν τις θεωρίες τους σε αμερικανικό έδαφος. Με βοήθεια άλλων αριστερών διανοουμένων, διέφθειραν πολλές γενιές της αμερικανικής νεολαίας.

Συνδυάζοντας μαρξισμό με φροϋδικό πανσεξουαλισμό, οι θεωρίες του Μαρκούζε έδρασαν ως καταλύτης στο κίνημα της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Ο Μαρκούζε πίστευε ότι η καταπίεση της φύσης κάποιου στην καπιταλιστική κοινωνία έχει εμποδίσει την απελευθέρωση και την ελευθερία. Επομένως, ήταν απαραίτητο να αντιτεθούν σε όλες τις παραδοσιακές θρησκείες, ηθική, οργάνωση, και αρχές εξουσίας, ώστε να μεταμορφώσουν την κοινωνία σε μια ουτοπία άπειρης και [αποκτημένης] χωρίς προσπάθεια απόλαυσης.

Το διάσημο έργο του Μαρκούζε Έρως και Πολιτισμός κατέχει μια σημαντική θέση μεταξύ του τεράστιου πλήθους έργων των διανοουμένων της [Σχολής της] Φρανκφούρτης, για δύο συγκεκριμένους λόγους: Πρώτον, το βιβλίο συνδυάζει τις σκέψεις από τον Μαρξ και Φρόυντ και μετατρέπει την κριτική του Μαρξ για την πολιτική και την οικονομία σε μια κριτική κατά της παράδοσης, του πολιτισμού, και της ψυχολογίας. Το βιβλίο επίσης δημιούργησε γέφυρες μεταξύ των θεωρητικών της Φρανκφούρτης και των νεαρών αναγνωστών, κάνοντας δυνατή την πολιτισμική επανάσταση της δεκαετίας του 1960. [20]

Ο Μαρκούζε είπε: «(Το κίνημα αντιπαράδοσης μπορεί να αποκαλεστεί) μια πολιτιστική επανάσταση, καθώς η διαμαρτυρία είναι κατά όλου του πολιτισμικού οικοδομήματος, συμπεριλαμβανομένης της ηθικής της παρούσας κοινωνίας. …
Υπάρχει ένα πράγμα που μπορούμε να πούμε με πλήρη σιγουριά: Η παραδοσιακή ιδέα της επανάστασης και η παραδοσιακή στρατηγική της επανάστασης έχουν τελειώσει. Αυτές οι ιδέες είναι παλιομοδίτικες. … Αυτό στο οποίο πρέπει να αφοσιωθούμε είναι ένας τύπος διάχυτης και πανταχού παρούσας αποδόμησης του συστήματος.» [21]

Λίγοι από τους επαναστατικούς νέους μπορούσαν να κατανοήσουν τις δυσνόητες θεωρίες της Σχολής της Φρανκφούρτης, αλλά οι ιδέες του Μαρκούζε ήταν απλές: να είσαι εναντίον της παράδοσης, εναντίον των αρχών, και εναντίον της ηθικής. Αφέσου στο σεξ, τα ναρκωτικά και το ροκ-εν-ρολ χωρίς περιορισμό. «Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο». Αν λες «όχι» σε όλες τις αρχές εξουσίας και τρόπους συμπεριφοράς της κοινωνίας, μετράς ως συμμετέχων στον «ευγενή επαναστατικό στόχο». Ήταν τόσο απλό και τόσο εύκολο να γίνεις επαναστάτης. Δεν είναι περίεργο που προσέλκυσε τόσο πολλούς νέους εκείνον τον καιρό.

Πρέπει να τονιστεί ότι αν και πολλοί από τους επαναστατικούς νέους δρούσαν από μόνοι τους, πολλοί από τους πιο ακραίους αρχηγούς των φοιτητών στην εμπροσθοφυλακή του κινήματος είχαν εκπαιδευτεί και ελέγχονταν από ξένους κομμουνιστές. Για παράδειγμα, οι αρχηγοί των Φοιτητών για μια Δημοκρατική Κοινωνία (SDS) εκπαιδεύτηκαν στην Κούβα.

Οι φοιτητικές διαμαρτυρίες οργανώνονταν απευθείας και εκκινούνταν από κομμουνιστικές ομάδες. Η ακροαριστερή ομάδα Weathermen διαχωρίστηκε από τους Φοιτητές για μια Δημοκρατική Κοινωνία και ανακοίνωσε σε μια δήλωση του 1969: «Η αντίθεση μεταξύ των επαναστατικών ανθρώπων της Ασίας, Αφρικής, και Λατινικής Αμερικής και των ιμπεριαλιστών που οδηγούνται από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η βασική αντίθεση στον σύγχρονο κόσμο. Η ανάπτυξη αυτής της αντίθεσης προωθεί τον αγώνα των ανθρώπων όλου του κόσμου κατά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των λακέδων του.» Αυτές οι λέξεις γράφτηκαν από τον Λιν Μπιαο, τον τότε δεύτερο πιο ισχυρό αρχηγό της κομμουνιστικής Κίνας, και προέρχονται από μια σειρά άρθρων του με όνομα «Ζήτω η νίκη του λαϊκού πολέμου!» [22]

Καθώς η Πολιτιστική Επανάσταση προκαλούσε μη αναστρέψιμη ζημιά στον κινεζικό παραδοσιακό πολιτισμό, το κίνημα αντιπαράδοσης προκάλεσε μια τιτάνια αλλαγή στην δυτική κοινωνία. Πρώτον, νομιμοποίησε [στην σκέψη του κόσμου] πολλές υποκουλτούρες που ανήκαν στα χαμηλότερα περιθωριακά τμήματα της κοινωνίας ή ήταν διεστραμμένες εκδοχές της κυρίως κουλτούρας. Σεξουαλική απελευθέρωση, ναρκωτικά, και ροκ-εν-ρολ διάβρωσαν αστραπιαία τις ηθικές αξίες της νεολαίας και την μετέτρεψαν σε μια καταστρεπτική δύναμη που περίμενε να εκδηλωθεί, και ήταν ενάντια στον Θεό, ενάντια της παράδοσης, και ενάντια της κοινωνίας.

Δεύτερον, το κίνημα αντιπαράδοσης έθεσε ένα παράδειγμα για τον χαοτικό ακτιβισμό και προώθησε μια μεγάλη ποικιλία αντικοινωνικών και αντι-Αμερικανικών τρόπων σκέψης, ετοιμάζοντας την σκηνή για την επανάσταση των δρόμων που θα ακολουθούσε.

Τρίτον, αφότου οι νέοι της δεκαετίας του 1960 ολοκλήρωσαν την ακτιβιστική ζωή τους, έγιναν μέλη πανεπιστημίων και ερευνητικών ινστιτούτων, απέκτησαν μεταπτυχιακά και διδακτορικά διπλώματα, και έγιναν μέρος της ανώτερης αμερικανικής κοινωνίας. Έφεραν την μαρξιστική κοσμοθεωρία και τις αξίες της στην εκπαίδευση, στα ΜΜΕ, στην πολιτική, και στις επιχειρήσεις, βοηθώντας σε μια μη βίαιη επανάσταση σε όλη την χώρα.

Από την δεκαετία του 1980, η αριστερά έχει σε μεγάλο βαθμό πάρει τον έλεγχο και έχει εγκαθιδρύσει «οχυρά» στα μεγάλα ΜΜΕ, στον ακαδημαϊκό χώρο, και στο Χόλυγουντ. Η προεδρία του Ρόναλντ Ρίγκαν προσωρινά ανέστρεψε αυτήν την τάση, μόνο για να ξαναρχίσει την δεκαετία του 1990 και να φτάσει στο ύψιστο σημείο της τα πρόσφατα χρόνια.

5. Τα κινήματα Ενάντια στον πόλεμο, και Κοινωνικών δικαιωμάτων

Στο 1984 του Τζωρτζ Όργουελ, ένα από τα τέσσερα βασικά υπουργεία της Ωκεανίας είναι το Υπουργείο Ειρήνης, που επιβλέπει τα στρατιωτικά θέματα του Κόμματος. Το ανεστραμμένο νόημα του ονόματός του έχει στην πραγματικότητα βαθύ νόημα: Όταν η δύναμη κάποιου είναι κατώτερη από του εχθρού, η καλύτερη στρατηγική είναι να προωθείς την επιθυμία για ειρήνη. Η προσφορά ενός κλάδου ελαίας είναι ο καλύτερος τρόπος να κρύψεις έναν επερχόμενο πόλεμο. Η Σοβιετική Ένωση και άλλες κομμουνιστικές χώρες ήταν και συνεχίζουν να είναι ικανότατοι εφαρμοστές αυτής της στρατηγικής, που χρησιμοποιείται για την διείσδυση στην Δύση.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης διαμορφώθηκε το 1948. Ο πρώτος πρόεδρός του ήταν ο Γάλλος γιατρός Frédéric Joliot-Curie, μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε μόλις τελειώσει, και οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ακόμα η μόνη χώρα που είχε παραγάγει και δοκιμάσει την ατομική βόμβα.

Έχοντας υποστεί τεράστιες απώλειες στον πόλεμο, η Σοβιετική Ένωση προωθούσε επιθετικά παγκόσμια ειρήνη ως ένα τέχνασμα για να αποφύγει την πίεση από την Δύση. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης ελεγχόταν απευθείας από την Σοβιετική Επιτροπή Ειρήνης, έναν οργανισμό παρακλάδι του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Διέδιδε παγκοσμίως το αφήγημα που έλεγε ότι η Σοβιετική Ένωση είναι μια φιλειρηνική χώρα και καταδίκαζε τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ένα ηγεμονικό πολεμόχαρο κράτος.

Ο υψηλόβαθμος Σοβιετικός αξιωματούχος και ιδεολογικός αρχηγός Μικαίλ Σουσλόφ προώθησε μια «πάλη για ειρήνη» που έγινε μόνιμο χαρακτηριστικό της σοβιετικής ομιλίας.

«Το παρόν κίνημα ενάντια στον πόλεμο είναι μάρτυρας της θέλησης και ετοιμότητας των ευρύτερων μαζών των ανθρώπων να υπερασπιστούν την ειρήνη και να αποτρέψουν τους επιτιθέμενους από το να ρίξουν την ανθρωπότητα στην άβυσσο μιας ακόμη σφαγής», έγραψε ο Σουσλόφ σε ένα φυλλάδιο προπαγάνδας το 1950. «Η αποστολή μας τώρα είναι να μετατρέψουμε αυτήν την θέληση των μαζών σε δυναμικές, συμπαγείς δράσεις που στοχεύουν στην καταστροφή των σχεδίων και μέτρων των Αγγλο-Αμερικανών εκκινητών του πολέμου». [23]

Η Σοβιετική Ένωση έγινε χορηγός πολλών οργανώσεων και ομάδων όπως των: Παγκόσμια Ομοσπονδία Εμπορικών Ενώσεων, Παγκόσμια Ένωση Νέων, Διεθνής Ομοσπονδία Γυναικών, Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, Παγκόσμια Δημοκρατική Συμμαχία Νέων, Παγκόσμια Ένωση Επιστημόνων, και παρομοίων, ώστε να υποστηρίξουν την θέση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Η «παγκόσμια ειρήνη» έγινε μια από τις πρώτες γραμμές στον πόλεμο των κομμουνιστών [για την κατάκτηση της] κοινής γνώμης, [πόλεμο] κατά του ελευθέρου κόσμου.

Ο Βλαντίμιρ Μπουκόφσκυ, ένας σημαντικός Σοβιετικός αντιφρονούντας, έγραψε το 1982: «Πολλοί της παλιότερης γενιάς ακόμα θυμούνται τις παρελάσεις, τις συγκεντρώσεις, και τις εκκλήσεις της δεκαετίας του 1950. … Δεν είναι και πολύ μυστικό πλέον ότι ολόκληρη η εκστρατεία είχε οργανωθεί, εκτελεστεί, και χρηματοδοτηθεί από την Μόσχα, μέσω του έτσι λεγόμενου Ταμείου Ειρήνης και του ελεγχόμενου από τους Σοβιετικούς Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης». [24]

Ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ, Γκας Χολ, είπε: «Υπάρχει ανάγκη να επεκτείνουμε τον αγώνα για ειρήνη, να τον εντείνουμε, να συμμετάσχουν περισσότεροι, και να το κάνουμε το φλέγον ζήτημα σε κάθε κοινότητα, σε ομάδα κάθε είδους ανθρώπων, σε κάθε εμπορική ένωση, σε κάθε εκκλησία, σε κάθε οικογένεια, σε κάθε δρόμο, και σε κάθε τόπο όπου συγκεντρώνονται άνθρωποι.» [25]

Οι Σοβιετικοί προώθησαν το κίνημα «αγώνας για ειρήνη» σε τρία κύματα κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, και το πρώτο ήταν την δεκαετία του 1950. Η δεύτερη κορύφωση ήταν το κίνημα κατά του πολέμου των δεκαετιών του 1960 και 1970. Σύμφωνα με την κατάθεση του Στάνισλαβ Λούνεβ, ενός πρώην αξιωματούχου της Σοβιετικής GRU (στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών) ο οποίος αυτομόλησε από την Ρωσία στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1992, το χρηματικό ποσό που ξόδεψε η Σοβιετική Ένωση σε αντιπολεμική προπαγάνδα σε Δυτικές χώρες ήταν διπλάσιο από την στρατιωτική και οικονομική βοήθεια που έδωσε στο Βόρειο Βιετνάμ. Είπε ότι «οι GRU και KGB χρηματοδότησαν σχεδόν όλα τα αντιπολεμικά κινήματα και ομάδες στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες.» [26]

Ο Ρόναλντ Ράντος, ένας πρώην μαρξιστής και ακτιβιστής κατά την διάρκεια του κινήματος εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ, παραδέχθηκε πως «η πρόθεσή μας δεν ήταν ποτέ τόσο πολύ το να τελειώσουμε τον πόλεμο, όσο το να χρησιμοποιήσουμε το αντιπολεμικό αίσθημα για να δημιουργήσουμε ένα νέο επαναστατικό σοσιαλιστικό κίνημα στην χώρα μας.» [27]

Το τρίτο κύριο αντιπολεμικό κίνημα έλαβε χώρα στην αρχή της δεκαετίας του 1980 όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες τοποθέτησαν πυρηνικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη. Αντιπολεμικοί διαδηλωτές απαίτησαν ότι τόσο η Σοβιετική Ένωση όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να περιορίσουν το πυρηνικό οπλοστάσιό τους, αλλά η Σοβιετική Ένωση δεν υπάκουσε ποτέ σε οποιαδήποτε διεθνή συνθήκη.

Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε από την Επιτροπή της Αμερικανικής Συγκλήτου επί των Νομικών το 1955, βρήκε ότι στα 38 χρόνια από την ίδρυση του Σοβιετικού καθεστώτος, [αυτό] έχει υπογράψει σχεδόν 1.000 διμερείς ή πολυμερείς συνθήκες με διάφορες χώρες ανά τον κόσμο, αλλά δεν τήρησε σχεδόν καμία υπόσχεση ή συμφωνία που έκανε. Οι συγγραφείς της ερευνητικής μελέτης σημείωσαν ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν σχεδόν σίγουρα το λιγότερο φερέγγυο από όλα τα έθνη στην ιστορία. [28]

Ο Τρέβορ Λόντον (Trevor Loudon) είπε πως κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1980, το αντιπυρηνικό κίνημα της Νέας Ζηλανδίας χρηματοδοτείτο στα κρυφά από την Σοβιετική Ένωση χρησιμοποιώντας εκπαιδευμένους ειδικούς πράκτορες. Ως αποτέλεσμα, η Νέα Ζηλανδία αποχώρησε από την Συνθήκη Αυστραλίας, Νέας Ζηλανδίας, Ηνωμένων Πολιτειών (γνωστή επίσης και ως Συνθήκη ANZUS), πράγμα που εξέθεσε άμεσα αυτήν την μικρή χώρα με πληθυσμό μικρότερο των 4 εκατομμυρίων ανθρώπων, στην απειλή του κομμουνισμού. [29]

Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, έλαβε χώρα μια σειρά μεγάλων αντιπολεμικών διαδηλώσεων και διαμαρτυριών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πίσω από αυτές τις διαδηλώσεις βρίσκονταν οργανώσεις στενά σχετιζόμενες με κομμουνιστές. [30]

Το αμερικανικό κίνημα κοινωνικών δικαιωμάτων χρησιμοποίησε κοινωνική ανυπακοή για να επαναφέρει τα αμερικανικά πολιτικά ιδρύματα στις αρχές πάνω στις οποίες ιδρύθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Ήταν μια λογική και ειρηνική απάντηση σε πραγματικές αδικίες, που βοήθησε τις Ηνωμένες Πολιτείες να ξεπεράσουν μια κληρονομιά φυλετικής αδικίας. Αλλά οι πραγματικές αδικίες που αναφέρονταν στο κίνημα κοινωνικών δικαιωμάτων δημιούργησαν πρόσφορο έδαφος για κομμουνιστική υπονόμευση.

Αρχίζοντας από το τέλος της δεκαετίες του 1920, το κομμουνιστικό Κόμμα των Εργατών ανακάλυψε την μεγάλη δυναμική για επανάσταση μέσα στους μαύρους Αμερικανούς. Θέλησε την ίδρυση μιας Σοβιετικής «Νεγρικής Δημοκρατίας» στο κέντρο του Νότου, τόπο καταγωγής πολλών μαύρων. [31] Ένα κομμουνιστικό βιβλιαράκι προπαγάνδας που εκδόθηκε το 1934, «Οι Νέγροι σε μια Σοβιετική Αμερική», πρότεινε τον συνδυασμό μιας φυλετικής επανάστασης στον Νότο με την γενική προλεταριακή επανάσταση. [32]

Στοιχεία των κινημάτων κοινωνικών δικαιωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες το ’60 έλαβαν βοήθεια από το Σοβιετικό και Κινεζικό κομμουνιστικό κόμμα. Το καλοκαίρι του 1965, κάποιες αμερικανικές πόλεις ταράχτηκαν από φυλετικές διαδηλώσεις. Όταν ο Λέοναρντ Πάτερσον, ένας μαύρος και πρώην μέλος του ΚΚΗΠΑ που έλαβε εκπαίδευση στην Μόσχα, έφυγε από το κόμμα, κατέθεσε ότι αυτοί που ηγούνταν της βίας και της ανυπακοής μεταξύ των μαύρων Αμερικανών, έχαιραν της ισχυρής υποστήριξης του κόμματος. Αυτός και ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΗΠΑ Γκας Χολ είχαν εκπαιδευθεί στην Μόσχα. [33]

Το 1965, το ΚΚΚ έβγαλε μπροστά το σύνθημα της «διεθνούς επανάστασης», καλώντας την «ευρεία επαρχία» της Ασίας, Αφρικής και Λατινικής Αμερικής να περικυκλώσουν τις «διεθνείς πόλεις» [δηλαδή την] Δυτική Ευρώπη και την Βόρειο Αμερική, όπως ακριβώς το ΚΚΚ πήρε πρώτα τον έλεγχο της επαρχίας, και μετά νίκησε το Κουο-μιν-τανγκ στις πόλεις κατά την διάρκεια του Κινεζικού Εμφυλίου Πολέμου.

Το Κίνημα Επαναστατικής Δράσης και το Μαοϊκό Κόμμα Μαύροι Πάνθηρες, όλα υποστηρίχθηκαν ή επηρεάστηκαν άμεσα από το ΚΚΚ. Το Κίνημα Επαναστατικής Δράσης προωθούσε την βίαιη επανάσταση και θεωρείτο από την κοινωνία ως μια επικίνδυνη ακραία οργάνωση. Τερματίστηκε το 1969.

Από την μορφή του ως αυτά που δίδασκε, το Κόμμα Μαύροι Πάνθηρες θεωρούσε το ΚΚΚ ως το παράδειγμα προς μίμηση, με συνθήματα όπως: «η πολιτική δύναμη έρχεται από την κάννη ενός όπλου» και «όλη η εξουσία ανήκει στον λαό». Τα «Ρητά από τον πρόεδρο Μάο Τσεντόνγκ» (το «Μικρό κόκκινο βιβλίο») ήταν απαραίτητο ανάγνωσμα για όλα τα μέλη.

Όπως το ΚΚΚ, οι Μαύροι Πάνθηρες προώθησαν την βίαιη επανάσταση. Ένας από τους αρχηγούς του κόμματος, ο Έλντριτζ Κλίβερ, προέβλεψε το 1968 ένα κύμα τρόμου, βίας και αντάρτικου πολέμου. Σε πολλές συγκεντρώσεις των μαύρων, οι συμμετέχοντες κράδαιναν το «Μικρό κόκκινο βιβλίο», όπως ακριβώς γινόταν και στην Κίνα, σε διάφορες ομάδες ανθρώπων. [34]

Αν και πολλά από τα θέματα που τέθηκαν από το κίνημα κοινωνικών δικαιωμάτων έχουν αντιμετωπιστεί ανά τα χρόνια, αριστεροί που προωθούν επαναστατικές ιδεολογίες έχουν πρόσφατα επανεμφανιστεί ως το κίνημα [με όνομα] «Οι μαύρες ζωές έχουν αξία». [35]

Οι άνθρωποι ανά τον κόσμο επιθυμούν ειρήνη, και η ειρηνοφιλία είναι ένα αρχαίο ιδανικό. Στον 20ο αιώνα, άνθρωποι μεγάλης διορατικότητας και καλοσύνης αφιέρωσαν τις προσπάθειές τους στην μείωση παρεξηγήσεων και διαμαχών μεταξύ των εθνών. Λόγω ιστορικών καταστάσεων του παρελθόντος, η φυλετική διάκριση πράγματι υπάρχει στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες Δυτικές χώρες. Οι άνθρωποι προσπαθούν να εξαλείψουν την φυλετική διάκριση μέσω εκπαίδευσης, των ΜΜΕ, και διαδηλώσεων.

Αλλά το φάσμα του κομμουνισμού εκμεταλλεύεται τις ιδεολογικές τάσεις και τις κοινωνικές διαμάχες στις Δυτικές χώρες. Σπέρνει διαφωνίες, ξεσηκώνει μίσος, και δημιουργεί βία, ενώ ταυτόχρονα εξαπατά και χειραγωγεί τις μάζες των ανθρώπων που αρχικά δεν είχαν κακή πρόθεση.

Διαβάστε μετά: Κεφάλαιο Πέμπτο Β’.

Διαβάστε ολόκληρη την σειρά εδώ: Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας.

Παραπομπές

[1] “An Interview With Trevor Loudon,” Capital Research Center, https://capitalresearch.org/article/an-interview-with-trevor-loudon/.

The Workers World Party was established in 1959 and is “dedicated to organizing and fighting for a socialist revolution in the United States and around the world.” For more information, refer to the following link: “Who are the Workers World Party, the group who helped organize the Durham Confederate statue toppling,” http://abc11.com/politics/who-are-the-workers-world-party-and-why-durham/2314577/.

[2] Karl Marx, Manifesto of the Communist Party (Marx/Engels Internet Archive), https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch04.htm.

[3] A.M. McBriar, Fabian Socialism and English Politics, 1884–1918. (Cambridge: Cambridge University Press, 1966), p. 9.

[4] Mary Agnes Hamilton, Sidney and Beatrice Webb A Study in Contemporary Biography (Sampson Low, Marston & Co. Ltd.). https://archive.org/stream/in.ernet.dli.2015.81184/2015.81184.Sidney-And-Beatrice-Webb_djvu.txt

[5] Vladimir Ilyich Lenin, “Left-Wing” Communism: an Infantile Disorder (Marxists.org).

[6] Bernard Shaw, The Intelligent Woman’s Guide to Socialism and Capitalism (Brentanos Publishers New York), https://archive.org/details/TheIntelligentWomensGuideToSocialismAndCapitalism.

[7] Quoted from “The Truth about the American Civil Liberties Union,” Congressional Record: Proceedings and Debates of the 87the Congress, 1st session. https://sites.google.com/site/heavenlybanner/aclu.

[8] M. Stanton Evans and Herbert Romerstein, “Introduction,” Stalin’s Secret Agents: The Subversion of Roosevelt’s Government (New York: Threshold Editions, 2012).

[9] Ibid.

[10] Thomas Schuman, Love Letter to America (Los Angeles: W.I.N. Almanac Panorama, 1984), pp. 21–46.

[11] Ion Mihai Pacepa, Ronald J. Rychlak, Disinformation (WND Books).

[12] Wang Tseng-tsai, Modern World History (San Min Book Co., Ltd. Taipei, 1994), pp. 324–329.

[13] Dinesh D’Souza, The Big Lie: Exposing the Nazi Roots of the American Left (Chicago: Regnery Publishing, 2017), Chapter 7.

[14] Jim Powell, FDR’s Folly: How Roosevelt and His New Deal Prolonged the Great Depression (New York: Crown Forum, 2003).

[15] Ibid., back cover.

[16] G. Edward Griffin, More Deadly than War, https://www.youtube.com/watch?v=gOa1foc5IXI.

[17] Nicholas Eberstadt, “The Great Society at 50” (American Enterprise Institute), http://www.aei.org/publication/the-great-society-at-50/. Another reference on the consequences of the United States’ high-welfare policy is a book by the same author: A Nation of Takers: America’s Entitlement Epidemic (Templeton Press, 2012).

[18] Elmer T. Peterson, “This is the Hard Core of Freedom” (The Daily Oklahoman, 1951). This quote has also been attributed to French historian Alexis de Tocqueville.

[19] William S. Lind, “What is Cultural Marxism?” http://www.marylandthursdaymeeting.com/Archives/SpecialWebDocuments/Cultural.Marxism.htm

[20] William S. Lind, Chapter VI, “Further Readings on the Frankfurt School,” in William L. Lind, ed., Political Correctness: A Short History of an Ideology (Free Congress Foundation, 2004), p. 4–5. Refer to the text at: http://www.nationalists.org/pdf/political_correctness_a_short_history_of_an_ideology.pdf

[21] Raymond V. Raehn, Chapter II, “The Historical Roots of ‘Political Correctness,’” in William L. Lind, ed., Political Correctness: A Short History of an Ideology (Free Congress Foundation, 2004), p. 10.

[22] Shen Han, Huang Feng Zhu, “The Rebel Generation: The Western student movement in the 1960s” (Refer to Lin Biao’s translated text at https://www.marxists.org/reference/archive/lin-biao/1965/09/peoples_war/ch08.htm.

[23] Mikhail Suslov, “The Defense of Peace and the Struggle Against the Warmongers” (New Century Publishers, February 1950).

[24] Vladimir Bukovsky, “The Peace Movement & the Soviet Union” (Commentary Magazine, 1982). Refer to the link: https://www.commentarymagazine.com/articles/the-peace-movement-the-soviet-union/

[25] Jeffrey G. Barlow, “Moscow and the Peace Movement,” The Backgrounder (The Heritage Foundation, 1982), p. 5.

[26] Stanislav Lunev, Through the Eyes of the Enemy: The Autobiography of Stanislav Lunev (Washington D.C.: Regnery Publishing, 1998), p. 74, p. 170.

[27] Robert Chandler, Shadow World: Resurgent Russia, the Global New Left, and Radical Islam (Washington, D.C.: Regnery Publishing, 2008), p. 389.

[28] Anthony C. Sutton, “Conclusions,” The Best Enemy You Can Buy (Dauphin Publications, 2014).

[29] Trevor Loudon, The Enemies Within: Communists, Socialists, and Progressives in the U.S. Congress (Las Vegas: Pacific Freedom Foundation, 2013), pp. 5–14.

[30] “AIM Report: Communists Run Anti-War Movement,” Accuracy in Media (February 19, 2003), https://www.aim.org/aim-report/aim-report-communists-run-anti-war-movement/.

[31] John Pepper (Joseph Pogani), American Negro Problems (New York: Workers Library Publishers, 1928), https://www.marxistsfr.org/history/usa/parties/cpusa/1928/nomonth/0000-pepper-negroproblems.pdf.

[32] James W. Ford and James Allen, The Negroes in a Soviet America (New York: Workers Library Publishers, 1934), pp. 24–30.

[33] Leonard Patterson, “I Trained in Moscow for Black Revolution,” https://www.youtube.com/watch?v=GuXQjk4zhZs.

[34] G. Louis Heath, ed., Off the Pigs! The History and Literature of the Black Panther Party, p. 61.

[35] Thurston Powers, “How Black Lives Matter Is Bringing Back Traditional Marxism,” The Federalist, http://thefederalist.com/2016/09/28/black-lives-matter-bringing-back-traditional-marxism/.

Μεγάλες ποσότητες ιατρικών ειδών που εξάγονται από την Κίνα αποδεικνύονται ελαττωματικές

Σάββατο, 18 Απρ, 2020Πέμπτη, 09 Απρ, 2020 Από EPOCH TIMES

Αποκλειστικό ρεπορτάζ της Epoch Times.

Κάνετε κλικ εδώ για αποκλειστικά βίντεο στο κανάλι Youtube της Epoch Times.

Ο ιός του Κ.Κ.Κ. (κορωνοϊός) έχει εξαπλωθεί παγκοσμίως. Ο στόχος του κινεζικού καθεστώτος είναι να αντιστρέψουν την αρνητική τους εικόνα εξάγοντας ιατρικά εφόδια στην Ισπανία και σε άλλες χώρες που υποφέρουν από την πανδημία. Ωστόσο, αυτά τα ιατρικά είδη που πουλήθηκαν είναι ελαττωματικά. Αυτές οι χώρες έχουν τώρα ζητήσει να επιστρέψουν αυτά τα προϊόντα χαμηλής ποιότητας.

Τα θερμόμετρα στο παραπάνω βίντεο είναι κούφια στο εσωτερικό, με εξαρτήματα να λείπουν, αλλά εξακολουθούν να εμφανίζουν μια «κανονική» θερμοκρασία σώματος. Οι χρήστες του διαδικτύου το βρίσκουν απίστευτο αυτό και δεν μπορούν να φανταστούν τις περαιτέρω απώλειες που μπορεί να προκαλέσει κάτι τέτοιο παγκοσμίως.

Ένας άλλος χρήστης του διαδικτύου έφερε στο φως το ακόλουθο: «ο Τζάνγκ Σουαντόνγκ, ιδιοκτήτης της εταιρείας Haofeng Electronic Technology Co., Ltd. στην Γκουανγκντόν, πρότεινε στους κατασκευαστές να παράγουν ψεύτικα θερμόμετρα, για να τα πουλήσουν στις ΗΠΑ.
Σε μια ομάδα του WeChat, το Aibang Thermometer Industrial Resource Exchange Γκρούπ 3, είπε: «Κάνετε τη θερμοκρασία του σώματός τους να φαίνεται 36,5 βαθμούς Κελσίου, ακόμη και αν έχουν πυρετό 39 βαθμών Κελσίου, ώστε οι περισσότεροι από αυτούς να μολυνθούν και ας δούμε πώς οι Αμερικανοί θα εξαπλώσουν την ασθένεια». Όταν αυτή η συνομιλία ανακαλύφτηκε στο διαδίκτυο, ο ίδιος ο Τζανγκ ισχυρίστηκε ότι απλά μιλούσε πατριωτικά.

Καθώς η πανδημία του ιού του Κ.Κ.Κ. συνεχίζει να εξαπλώνεται παγκοσμίως, όλο και περισσότερα ιατρικά είδη που εξάγονται από την Κίνα έχουν βρεθεί ελαττωματικά. Στις 24 Μαρτίου, το ειδησεογραφικό πρακτορείο της Τσεχικής Δημοκρατίας Ack-Tuaal-Ñi ανέφερε ότι για τα κιτ (ιατρικού εξοπλισμού) που εστάλησαν από την Κίνα, το 80% ήταν ελαττωματικά.

Στις 26 Μαρτίου, σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας της Ισπανίας Σαλβαντόρ Ίλλα, από τις 9.000 συσκευές διάγνωσης του ιού, που αποστάλθηκαν στην Ισπανία από την Κίνα, το 70% ήταν ελαττωματικές και επιστράφηκαν.

Στις 27 Μαρτίου, ο Τούρκος αξιωματούχος του υπουργείου Υγείας, Άτες Κάρα, δήλωσε ότι για την παρτίδα των κιτ διάγνωσης από την Κίνα, μόνο το 30 έως 35% των συσκευών έδιναν ακριβή αποτελέσματα.

Η ανώτερη αξιωματούχος του υπουργείου Υγείας των Φιλιππίνων, Μαρία Ροζάριο, δήλωσε ότι: «Μεταξύ των πρώτων κιτ διάγνωσης που μας δόθηκαν δωρεάν από την Κίνα, μόνο το 40% λειτουργούσε, δεν τα χρησιμοποιήσαμε, επειδή το ποσοστό ακρίβειας ήταν χαμηλό».

Στις 28 Μαρτίου, η Ολλανδία ανακοίνωσε ότι είχε αποσύρει περίπου 600.000 μάσκες από τις 1,3 εκατομμύρια που αγοράστηκαν από έναν Κινέζο κατασκευαστή μια εβδομάδα νωρίτερα.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης Τζόσεφ Μπορέλ δήλωσε: «Πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν ότι υπάρχει μια γεωπολιτική συνιστώσα, συμπεριλαμβανομένου του αγώνα επιρροής μέσω της “πολιτικής της γενναιοδωρίας”. Οπλισμένοι με την αλήθεια της κατάστασης, πρέπει να υπερασπιστούμε την Ευρώπη ενάντια στους επικριτές της».

Aντίσταση στο 5G: Εμπόδιο σε ένα μέλλον υψηλής τεχνολογίας ή προειδοποίηση για σοβαρό κίνδυνο υγείας;

Τρίτη, 17 Νοέ, 2020Πέμπτη, 02 Απρ, 2020 Από CONAN MILNER

Μέσα σε λίγα μόλις χρόνια, αποκτήσαμε μερικές φανταστικές δυνατότητες: τη δύναμη να κατεβάζουμε βίντεο, να στέλνουμε εικόνες, να κάνουμε έρευνα στο Διαδίκτυο και να επικοινωνούμε με οποιονδήποτε θέλουμε από οπουδήποτε είμαστε, όλα αυτά μέσω μιας μικρής ασύρματης συσκευής.

Αλλά ένας ακόμη πιο προηγμένος ασύρματος κόσμος βρίσκεται στον ορίζοντα. Το δίκτυο που χρειάζεται για να τον ζωντανέψει ονομάζεται 5G, και οι εταιρείες τηλεπικοινωνιών θέλουν να το εγκαταστήσουν το συντομότερο δυνατόν.

To G είναι για το Generation (γενιά), και κάθε μία γενιά αποτελεί ένα κεφάλαιο της ασύρματης επανάστασης. Η πρώτη (1G), μας επέτρεψε να μιλάμε στο κινητό τηλέφωνο. Το 2G προσέφερε ομιλία και κείμενο. Με το 3G μπορούσαμε επίσης να στείλουμε και να λάβουμε μια μικρή ποσότητα δεδομένων, και το 4G μας έδωσε τη δύναμη να εκπέμψουμε πολύ περισσότερα.

Οι γενιές αυτές σχετίζονταν όλες με την σύνδεση ανθρώπου με άνθρωπο. Με το 5G, ο στόχος είναι περισσότερο η σύνδεση πραγμάτων μεταξύ τους. Αποκαλούμενο ως το Ίντερνετ των Πραγμάτων (ΙτΠ), το 5G κάνει δυνατή την ύπαρξη ενός κόσμου με αυτοκίνητα χωρίς οδηγούς, με «έξυπνες» οικιακές συσκευές, και μια πληθώρα νεών συσκευών που διαρκώς θα μεταφέρουν δεδομένα.

Οι σχεδιαστές του 5G οραματίζονται έναν κόσμο όπου τα μπουκαλάκια των χαπιών, τα ψυγεία, οι βούρτσες μαλλιών, και σχεδόν οτιδήποτε μπορείτε να φανταστείτε θα είναι εφοδιασμένα με μια μικρή κεραία η οποία θα συνδέεται με το δίκτυο ΙτΠ. Τι θα λέγατε για μια πάνα που θα ενημερώνει με γραπτό μήνυμα τη μητέρα όταν χρειάζεται αλλαγή το μωρό; Ή για ένα μπουκάλι απορρυπαντικού το οποίο αυτόματα θα ζητά γέμισμα μόλις σχεδόν τελειώσει; Οι δυνατότητες είναι ατελείωτες, και υπόσχονται ένα ολοκαίνουριο επίπεδο άνεσης, ευκολίας και επικοινωνίας.

Αλλά για να εκπέμπονται τόσα πολλά δεδομένα στον αέρα, η βιομηχανία τηλεπικοινωνιών χρειάζεται ένα πολύ μεγαλύτερο συχνοτικό εύρος. Η λύση: υψηλότερες συχνότητες και πολύ περισσότερος εξοπλισμός.

Οι συχνότητες που αποτελούν αυτή τη στιγμή τον ασύρματο κόσμο μας ονομάζονται μικροκύματα. Οι πύργοι κεραιών κινητής τηλεφωνίας και τα ασύρματα ρούτερ εκπέμπουν αυτά τα μικροκύματα μέσω των οποίων συνδέονται τα έξυπνα τηλέφωνα και τα λάπτοπ μας.

Για να μεταφέρει ακόμη μεγαλύτερα ποσά δεδομένων, το 5G εκπέμπει σε συχνότητες πολύ υψηλότερες των 3G και 4G. Πρόκειται για εξαιρετικά υψηλές συχνότητες μικροκυμάτων γνωστές ως χιλιοστομετρικά κύματα. Αυτές οι συχνότητες προσφέρουν μεγαλύτερο συχνοτικό εύρος, αλλά επίσης εμποδίζονται εύκολα από οτιδήποτε στο γύρω περιβάλλον (κτίρια, δέντρα, κλπ) οπότε χρειάζονται περισσότεροι σταθμοί εκπομπής για να λειτουργήσει το σύστημα.

Χιλιάδες «μικροκύτταρα» σχεδιασμένα να εκπέμψουν τις εξαιρετικά υψηλές συχνότητες μικροκυμάτων του 5G έχουν ήδη εγκατασταθεί σε πολλά μέρη των ΗΠΑ, και η Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών (ΟΕΕ) και το Αμερικανικό Κοινοβούλιο έχουν ήδη εγκρίνει το σχέδιο εγκατάστασης εκατομμυρίων ακόμη τα επερχόμενα χρόνια. Θα κοστίσει πολλά χρήματα και κόπο, αλλά υπόσχεται εντυπωσιακά αποτελέσματα.

Μικροκύματα: Θέματα οικονομίας & υγείας

Το 2016, ο τότε πρόεδρος της ΟΕΕ Τομ Γουίλερ υπολόγισε ότι το 5G θα παρήγαγε «δεκάδες δισεκατομμύρια δολάρια σε οικονομική δραστηριότητα» για τις εταιρείες των ΗΠΑ, και ζήτησε να εγκατασταθεί το δίκτυο τάχιστα.

«Σε αντίθεση με άλλες χώρες δεν πιστεύουμε ότι θα έπρεπε να ξοδέψουμε τα επόμενα δύο χρόνια μελετώντας πώς θα έπρεπε να είναι και να λειτουργεί το 5G», είπε ο Γουίλερ. «Το μέλλον κατά κάποιο τρόπο αυτοεφευρίσκεται. Καλύτερα οι εφευρέτες να καθορίσουν το μέλλον παρά να περιμένουμε τις επιτροπές και τους νομοθέτες να το κάνουν αυτό. Δεν θα περιμένουμε για τα πρότυπα [λειτουργίας]».

Αλλά με τόσα πολλά μικροκύτταρα να εκπέμπουν τόσο υψηλές συχνότητες τόσο κοντά στα σπίτια των ανθρώπων, πολλοί ειδικοί ανησυχούν ότι η ξέφρενη ώθηση του 5G είναι απερίσκεπτη. Περισσότεροι από 200 επιστήμονες και φυσικοί από 35 χώρες έχουν υπογράψει μια αίτηση ζητώντας την αναστολή της εγκατάστασης του 5G μέχρι να κριθούν ασφαλή τα επίπεδα της ακτινοβολίας του, ειδικά για τα παιδιά και τις εγκύους.

«Η απραξία φέρνει απώλειες στην κοινωνία και δεν είναι επιλογή πια. … Αναγνωρίζουμε ομόφωνα τον σοβαρό αυτόν κίνδυνο για τη δημόσια υγεία», αναφέρει η έκκληση.

Οι επιστήμονες ζητούν να ληφθούν περιοριστικά μέτρα και να γίνουν η προτεραιότητα μπροστά σε μια πιθανή «παγκόσμια πανδημία» μικροκυμάτων.

Ένας από τους επιστήμονες που αντιτίθενται στο 5G είναι ο Μάρτιν Παλ (Martin Pall) Ph.D., επίτιμος καθηγητής Βιοχημείας και Βασικών Ιατρικών Επιστημών του Πανεπιστημίου της Πολιτείας Ουάσινγκτον στο Όρεγκον.

Ο Παλ διατυπώνει τα επιχειρήματά του σε μια μελέτη 90 σελίδων με τίτλο:
«5G: Μεγάλοι κίνδυνοι για την ΕΕ, ΗΠΑ και την Διεθνή Υγεία! Εντυπωσιακά στοιχεία για οκτώ διαφορετικούς τύπους σοβαρής ζημίας που προκαλεί η έκθεση σε ηλεκτρομαγνητικό πεδίο (ΗΜΠ) και ο μηχανισμός πρόκλησής της.»

Όπως υποδεικνύεται από τον τίτλο, η πρόβλεψη του Παλ είναι δυσοίωνη.

«Πιστεύω ότι το 5G θα παράξει πολύ περισσότερες παρενέργειες στο σώμα μας από ό,τι η τωρινή μας έκθεση στην ακτινοβολία. Και ακόμη και στην τωρινή κατάσταση οι παρενέργειες είναι ήδη πολύ σοβαρές», είπε ο Παλ.

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν πόσο διαδεδομένη είναι η χρήση των ασύρματων δικτύων, είναι δύσκολο να πιστέψει κανείς ότι θα μπορούσαν να υπάρχουν τόσοι κίνδυνοι για την υγεία μας που να σχετίζονται με μια τόσο συνηθισμένη τεχνολογία. Σίγουρα μια μεγάλη βιομηχανία δεν θα μας εξέθετε σε κάτι τέτοιο εάν υπήρχε περίπτωση να είναι τόσο επικίνδυνο. Σίγουρα οι νομοθέτες θα τους σταματούσαν εάν το επιχειρούσαν.

Κι όμως υπάρχουν αδιαμφισβήτητα στοιχεία που αποδεικνύουν το αντίθετο.

Από το 1970, οι επιστήμονες έχουν δείξει ότι η έκθεση στο ίδιο είδος ακτινοβολίας που εκπέμπουν τα τηλέφωνά μας, οι κεραίες [ή πύργοι] κινητής τηλεφωνίας, και τα ρούτερ μπορεί να έχει αρνητική επίδραση πάνω στον άνθρωπο, τα ζώα και τα φυτά. Τα στοιχεία έχουν έκτοτε επιβεβαιωθεί σε μερικές χιλιάδες ακόμη επιστημονικές μελέτες, που δείχνουν βλάβες στο αναπαραγωγικό σύστημα, το ορμονικό σύστημα, την καρδιά και άλλα.

Η επίδραση δεν είναι απλώς θεωρητική. Ερευνητές σε διάφορες χώρες έχουν επισημάνει ότι η απότομη αύξηση σε ασθένειες όπως ο αυτισμός, ο καρκίνος, νευρολογικές ασθένειες και άλλες χρόνιες παθήσεις που παρατηρήθηκε τα τελευταία 10 χρόνια μπορεί να συνδέεται άμεσα με τα πρωτοφανή επίπεδα ακτινοβολίας μικροκυμάτων η οποία μας περιλούζει.

Όμως η βιομηχανία αλλά και η κρατική υπηρεσία που μπορεί να της επιβάλλει περιορισμούς, ισχυρίζονται ότι τα μικροκύματα που χρησιμοποιούνται στις τηλεπικοινωνίες εκπέμπονται σε πολύ χαμηλή ισχύ για να προκληθεί βλάβη στα σώματά μας. Επιμένουν στο ότι από τη στιγμή που τα κύματα δεν είναι αρκετά ισχυρά έτσι ώστε να προκληθεί ζέστη (όπως στην περίπτωση ενός φούρνου μικροκυμάτων) το βιολογικό μας σύστημα δεν είναι δυνατόν να ζημιωθεί. Οι κανονισμοί έχουν στηριχτεί σε αυτές τις υποθέσεις.

Αλλά ο Παλ αναφέρεται σε μελέτες που δείχνουν ζημία χωρίς ζέστη, και έχει επίσης εντοπίσει τον βιολογικό μηχανισμό που το αποδεικνύει. Πρόκειται για ένα μέρος των κυττάρων μας που είναι ευαίσθητο στα ηλεκτρικά φορτία, το οποίο αποκαλείται τασοελεγχόμενος δίαυλος ασβεστίου (ΤΔΑ). Όταν το ηλεκτρομαγνητικό πεδίο (ΗΜΠ) ερεθίζει τον ΤΔΑ, μπορεί να αυξηθεί το οξειδωτικό στρες (ένα βασικό στοιχείο κάθε χρόνιας πάθησης), να ζημιωθεί το DNA, και να αυξηθεί ο θάνατος των κυττάρων.

«Αυτή η δομή είναι εξαιρετικά ευαίσθητη στις ηλεκτρικές δυνάμεις που παράγονται από το ΗΜΠ», λέει ο Παλ. «Η βιομηχανία λέει ότι [το ΗΜΠ] δεν μπορεί να κάνει τίποτα γιατί δεν θερμαίνεται ο κυτταρικός ιστός. Αλλά γνωρίζουμε βάσει αυτής της δομής ότι αυτό δεν ισχύει. Το ΗΜΠ έχει επίδραση σε αυτό».

Επειδή οι συχνότητες χιλιοστομετρικού κύματος που θα χρησιμοποιούνται στο 5G θα έχουν τόσο υψηλό παλμό, ο Παλ πιστεύει ότι θα έχει ακόμη ισχυρότερη επίδραση στους ΤΔΑ μας και κατά πάσα πιθανότητα θα προκαλέσει περισσότερες ασθένειες που θα αναπτύσσονται ακόμη γρηγορότερα.

«Νομίζω ότι έχουμε να κάνουμε με ένα απολύτως εφιαλτικό σενάριο, και είναι απίστευτο ακόμα και που σκεφτόμαστε να κάνουμε κάτι τέτοιο. Πρέπει να ελεγχθεί βιολογικά η ασφάλειά του», είπε.

Ο Παλ μοιράστηκε τις ιδέες του με την ΟΕΕ το 2016, αλλά δεν είχε μεγάλη απήχηση.
Όταν ερωτήθηκε εάν τα μικροκύτταρα [του 5G], μάς εκθέτουν σε κάποιον κίνδυνο για την υγεία, σε μια πρόσφατη συνεδρίαση της Επιτροπής της Συγκλήτου των ΗΠΑ με θέμα «Αγώνας ταχύτητας για το 5G», ο Επίτροπος της ΟΕΕ Μπρένταν Καρ απάντησε ότι ο οργανισμός του δεν βλέπει κάποιο πρόβλημα.

«Κοίταξαν όλες τις πληροφορίες και έφτασαν στην απόφαση ότι [τα μικροκύτταρα] είναι ασφαλή. Αυτή είναι μια απόφαση η οποία συνεχώς αξιολογείται, και κάθε καινούρια πληροφορία συνυπολογίζεται», είπε ο Καρ.

Η πίεση για 5G

Από την Βιομηχανική Επανάσταση κι έπειτα, είδαμε το ένα τεχνολογικό άλμα μετά το άλλο. Το 5G αντιπροσωπεύει το επόμενο μεγάλο άλμα, στο οποίο η επιστημονική φαντασία μας πολλών δεκαετιών επιτέλους γίνεται πραγματικότητα, και ως αποτέλεσμα η οικονομία φτάνει σε πρωτοφανή επίπεδα.

Τουλάχιστον, αυτή είναι η ρητορική της βιομηχανίας. Με κάθε βιομηχανοποιημένο κράτος να «ορμάει» για να μην μείνει πίσω στην νέα μόδα του 5G, η τάχιστη εγκατάσταση αυτού του νέου δικτύου θεωρείται ζήτημα εθνικής ασφαλείας. Η απειλή σχετίζεται με το να μείνει κάποιος πίσω: Εκείνοι που θα καθυστερήσουν να υιοθετήσουν το 5G σίγουρα θα βρεθούν σε μειονεκτική θέση, καθώς κράτη με «πιο μοντέρνο όραμα» θα έχουν καλύτερες προοπτικές για το μέλλον.

Αλλά για την Ντάφνα Τάκοβερ (Dafna Tachover), μια δικηγόρο που μάχεται ενάντια στην προώθηση του 5G, το δίκτυο αυτό αποτελεί απλώς μια στρατηγική για επέκταση της αγοράς.

«Σχεδόν κάθε άτομο σε αυτόν τον πλανήτη έχει ήδη ένα κινητό τηλέφωνο. Δεν υπάρχουν πολλά περισσότερα που να μπορείς να κάνεις με αυτό, σωστά; Υπάρχει λίγος χώρος για ανάπτυξη. Οπότε η βιομηχανία έπρεπε να σκεφτεί μια άλλη πηγή εισοδήματος», είπε η Τάκοβερ.

Σύμφωνα με την Τάκοβερ, τα πραγματικά χρηματικά οφέλη από το 5G δεν θα προέρχονται από τις γρηγορότερες ταχύτητες κατεβάσματος ή από ένα ποδήλατο που θα επικοινωνεί με το ηχοσύστημά σου, αλλά από τα δεδομένα σου. Σύμφωνα με μια έρευνα του 2015, οι εφαρμογές εντός του «Ίντερνετ των Πραγμάτων» πρόκειται να συγκεντρώσουν $11,1 τρισεκατομμύρια μέχρι το 2025, και ένα μεγάλο ποσοστό αυτών είναι χρήματα που σχετίζονται με την περισυλλογή, τη διαχείριση, και την μετάδοση δεδομένων, που όλα τα καινούρια έξυπνα αντικείμενά μας θα εκπέμπουν συνεχώς, των δικών μας δεδομένων.

«Όλο αυτό έχει να κάνει με τα δεδομένα, τη συλλογή και την πώληση δεδομένων», είπε η Τάκοβερ. «Μέχρι τώρα αγόραζες προϊόντα, τώρα είσαι το προϊόν. Τα δεδομένα σου είναι το προϊόν. Με αυτό έχει να κάνει το 5G».

Για την Τάκοβερ, η μάχη ενάντια στο 5G πάει πολύ βαθύτερα από τα δεδομένα. Είναι η ιδρύτρια της ομάδας «We Are The Evidence» (Είμαστε η απόδειξη), που εκπροσωπεί ανθρώπους με προβλήματα υγείας σχετιζόμενα με την έκθεση σε ασύρματη ακτινοβολία. Και, όπως στον Παλ, η μεγαλύτερη ανησυχία της είναι οι ασθένειες που θα σχετίζονται με την αύξηση των μικροκυμάτων που θα πλημμυρίσουν τον χώρο μας.

«Επικοινωνώ με ανθρώπους που έχουν αρρωστήσει κατ’αυτόν τον τρόπο καθημερινά», είπε η Τάκοβερ. «Δεν ξέρω σε τι κατάσταση θα βρίσκονται σε ένα χρόνο. Είναι πραγματικά τρομακτικό».

Η Τάκοβερ παραπέμπει σε μια μελέτη 25 εκατομμυρίων δολαρίων, διάρκειας 16 χρόνων, που χρηματοδοτήθηκε από τον Οργανισμό Τροφίμων και Φαρμάκων των ΗΠΑ, η οποία έδειξε τη σύνδεση μεταξύ της χρήσης κινητού τηλεφώνου με τον καρκίνο και τη ζημιά στο DNA, καθώς και σε μια ακόμη αξιολόγηση του Στρατιωτικού Ερευνητικού Ινστιτούτου και της Αεροπορίας των ΗΠΑ, η οποία εξετάζει 300 έρευνες χιλιοστομετρικών κυμάτων για τη σύσταση μη θανατηφόρων όπλων. Πενήντα από αυτές τις έρευνες παρατήρησαν επιδράσεις στην υγεία σχετιζόμενες με τα χιλιοστομετρικά κύματα μη θερμικών επιπέδων.

Η Τάκοβερ επίσης επισημαίνει μία ακόμη έρευνα του Εβραϊκού Πανεπιστημίου στο Ισραήλ, η οποία έδειξε ότι το ανθρώπινο δέρμα γίνεται σαν κεραία όταν εκτίθεται σε χιλιοστομετρικά κύματα που θα χρησιμοποιηθούν στο 5G.

«Και η βιομηχανία και η κυβέρνησή μας, μάς λένε ότι δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα», είπε η Τάκοβερ.

Ζώντας με ένα μικροκύτταρο

H Τάκοβερ αναφέρει διάφορες στρατηγικές για να μειώσουμε την έκθεσή μας στην ακτινοβολία μικροκυμάτων. Να χρησιμοποιούμε το κινητό μας τηλέφωνο όσο το δυνατόν λιγότερο, να απενεργοποιούμε τα δεδομένα (τα email και οι ειδοποιήσεις δεν θα ανανεώνονται, αλλά τα μηνύματα και οι κλήσεις θα εξακολουθούν να λαμβάνονται). Να σβήνουμε το Wi-Fi στο ρούτερ το βράδυ ή ακόμη καλύτερα να συνδεόμαστε καλωδιακά, και να εγκαταστήσουμε πρίζες [για σύνδεση στο Διαδίκτυο] σε κάθε δωμάτιο.

Αλλά υπάρχει ένα ποσό ακτινοβολίας το οποίο δεν μπορούμε να αποφύγουμε [με αυτόν τον τρόπο], και γίνεται όλο και δυσκολότερο να βρούμε κάποιο μέρος πλέον, στο οποίο η ακτινοβολία μικροκυμάτων να μην υπάρχει. Αυτό μπορεί να γίνει εντελώς αδύνατον μόλις ολοκληρωθεί το δίκτυο 5G.

Η Ντέμπυ Πέρσαμπαϊρ είναι μητέρα δύο παιδιών. Οι πρώτες ανησυχίες της σχετικά με την επίδραση της ακτινοβολίας μικροκυμάτων ξεκίνησαν όταν ανακάλυψε ένα μικροκύτταρο εγκατεστημένο έξω από το σπίτι της στο Φλάσινγκ, Νέα Υόρκη. Ήταν ένας καφέ κύλινδρος τοποθετημένος σε απόσταση σχεδόν δύο μέτρων από τον φράχτη της αυλής της, και στόχευε ευθέως στο δωμάτιο των παιδιών της στον δεύτερο όροφο.

«Όταν κάλεσα το δημαρχείο της Χάντινγκτον για να μάθω περί τίνος πρόκειται και μου είπαν ότι πρόκειται για κεραία που εκπέμπει ακτινοβολία ραδιοσυχνοτήτων, αναστατώθηκα πολύ», είπε η Πέρσαμπαϊρ.

Εκπρόσωποι των τοπικών αρχών είπαν στην Πέρσαμπαϊρ να μην ανησυχεί. Το μικροκύτταρο ήταν σχεδιασμένο να εκπέμπει για ένα νέο δίκτυο αποκαλούμενο 5G, και οι εκπεμπόμενες συχνότητες συμμορφώνονταν με τα πρότυπα της ΟΕΕ. Αλλά κάνοντας λίγο περισσότερη έρευνα, η Πέρσαμπαϊρ δυσκολευόταν να επαναπαυθεί στην διαβεβαίωσή τους.

Έμαθε ότι το 2012 το «Γραφείο Ευθυνών της Κυβέρνησης» των ΗΠΑ έστειλε γράμμα στην ΟΕΕ με το οποίο ζητούσε την ανανέωση των οδηγιών της ΟΕΕ σχετικά με τα όρια έκθεσης ακτινοβολίας από τις κεραίες, έπειτα από ανησυχίες που εξέφρασαν διάφοροι οργανισμοί υγείας. Το επόμενο έτος, η ΟΕΕ, άνοιξε μια φόρμα σχετική με το ζήτημα, και έπειτα έλαβε σχεδόν χίλιες υποβολές αιτήσεων από επιστήμονες, ιατρικούς συνδέσμους, και ανθρώπους που η υγεία τους επηρεάστηκε από την ακτινοβολία μικροκυμάτων.

«Σήμερα είναι ακόμη ανοικτή η φόρμα. Τίποτα δεν έγινε. Δεν έγινε καμία αλλαγή», είπε η Πέρσαμπαϊρ.

Η Πέρσαμπαϊρ επίσης ανακάλυψε ότι παρ’ όλη την έλλειψη εμπιστοσύνης της για το δίκτυο 5G και τις διαμαρτυρίες για το κύτταρο έξω από την οικία της, δεν έχει στην πραγματικότητα την επιλογή να μην συμμετέχει σε αυτό.

Το 5G πραγματικά προσφέρει στον καταναλωτή καινούρια τεχνολογικά θαύματα. Αλλά η Τάκοβερ πιστεύει ότι εάν είχαν την επιλογή, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα το ήθελαν μόλις μάθαιναν το τι θα θυσίαζαν γι’ αυτό.

«Εάν ρωτήσεις, οι περισσότεροι άνθρωποι δεν θα ήθελαν μια κεραία έξω από το σπίτι τους, θα έλεγαν όχι. Εάν ρωτήσεις εάν θα ήθελαν όλα τα δεδομένα τους να εκπέμπονται στην πόλη, θα έλεγαν όχι. Αλλά κανείς δεν τους ρωτά», λέει η Τάκοβερ.

Το άρθρο 704 του Νόμου Επικοινωνιών της ΟΕΕ του 1996, δηλώνει ότι το κράτος και οι τοπικές αρχές δεν μπορούν να αρνηθούν την εγκατάσταση των πύργων κινητής τηλεφωνίας «βασισμένοι στις περιβαλλοντικές επιπτώσεις» της εκπομπής μικροκυμάτων, εάν η περιοχή δεν παρουσιάζει κάποιο άλλο πρόβλημα βάσει της νομοθεσίας.

Αλλά τώρα που πολλά μικροκύτταρα μπορεί σύντομα να εγκατασταθούν σε κάθε γειτονιά, ακόμη περισσότεροι άνθρωποι έχουν ενστάσεις σχετικά με αυτόν τον κανονισμό. Έτσι η βιομηχανία πρόσφατα έστειλε δεκάδες νέα νομοσχέδια στο κράτος, με σκοπό το 5G να εγκατασταθεί σύμφωνα με το χρονικό πλαίσιο και το κόστος [που έχει ήδη τεθεί].

Στις 26 Σεπτεμβρίου 2018, η ΟΕΕ πέρασε έναν κανονισμό ο οποίος αποδυναμώνει την ισχύ του κράτους και της τοπικής αρχής να κάνουν το οτιδήποτε όταν πρόκειται για το 5G. Αποσιωπεί τις ενστάσεις, και απορρίπτει κάθε κανονισμό που θα μπορούσε να απαγορεύσει την εγκατάσταση κεραιών 5G. Επίσης εξαναγκάζει τις [αμερικανικές] πολιτείες να αρχίζουν την εγκατάσταση χωρίς χρονοτριβή.

Αλλά πολλοί αντιστέκονται. Τουλάχιστον 20 πόλεις μηνύουν την ΟΕΕ που εξαναγκάζει τους δήμους να αποδεχτούν τις υποδομές του 5G. Σε μια πόλη, η Verizon σταμάτησε την εγκατάσταση αφότου αντιστάθηκαν οι πολίτες.

Πέρυσι στην Καλιφόρνια, ο κυβερνήτης Τζέρρυ Μπράουν άσκησε βέτο σε ένα νομοσχέδιο το οποίο έθετε σε εφαρμογή μια ενιαία διαδικασία αδειοδότησης εγκατάστασης μικροκυττάρων. Αλλά η μεγαλύτερη πλειοψηφία του κράτους και των νομοθετών δίνει το πράσινο φως στο 5G. Τον Μάιο η Τάκοβερ κατέθεσε ενώπιον του νομοθετικού σώματος του Μίσιγκαν την περίοδο που η πολιτεία προωθούσε την δική της εκδοχή του νομοθετικού πλαισίου για το 5G στη Βουλή. Παρά τις προσπάθειές της να εξηγήσει την κατάσταση, η Τάκοβερ ένιωσε ότι οι νομοθέτες δεν μπορούσαν να καταλάβουν τι ήταν αυτό που διακινδυνευόταν.

«Η βιομηχανία τούς έδωσε αυτό το μεγάλο νομοσχέδιο, αλλά είναι ξεκάθαρο ότι κανείς τους δεν το καταλαβαίνει», είπε. «Πρόκειται για πολύ απατηλά νομικά κείμενα».

Η Τάκοβερ λέει ότι σε μερικούς από αυτούς τους νόμους, η βιομηχανία έχει σκαρφιστεί μερικά πολύ βολικά παράθυρα σε περίπτωση που προκύψει ζημιά ή προβλήματα υγείας από τα μικροκύτταρα, δημιουργώντας τέλεια προστασία για τους ίδιους από οποιαδήποτε μήνυση.

«Η βιομηχανία θα κάνει τη ζημιά, αλλά θα την πληρώσει ο φορολογούμενος», είπε η Τάκοβερ.

Καμία διαφυγή

Την 1η Οκτωβρίου 2018, έγινε η πρώτη ζωντανή εκπομπή μέσω 5G σε λίγες μόνο πόλεις —Σακραμέντο, Χιούστον, Λος Άντζελες και Ινδιανάπολη— ως μέρος του προγράμματος της Verizon «Πρώτοι στο 5G».

Όμως μόλις υλοποιηθεί ολόκληρο το δίκτυο του 5G, ειδικοί προβλέπουν ότι τα επίπεδα της ασύρματης ακτινοβολίας θα αυξηθούν από 10 εώς 100 φορές σε σύγκριση με τα σημερινά. Αντί να αντικαταστήσει τα 3G και 4G, αυτό το δίκτυο αποτελεί απλώς μία ακόμη στρώση μικροκυμάτων που διαρκώς θα εκπέμπονται στον ήδη γεμάτο από ακτινοβολία χώρο μας.

Αυτό θα μπορούσε να είναι ολέθριο για κάποιον όπως η Ισαμπέλ Γκάλλο, μια δεκαεπτάχρονη από το Σικάγο, η οποία υποφέρει από ηλεκτρομαγνητική ευαισθησία (ΗΕ) — πάθηση που χαρακτηρίζεται από βαριές αντιδράσεις ακόμη και σε χαμηλά επίπεδα ασύρματης ακτινοβολίας. Η Τάκοβερ λέει ότι το παλαιότερο όνομα της ΗΕ είναι «ασθένεια μικροκυμάτων». Ο όρος προέρχεται από τον αμερικανικό στρατό την δεκαετία του 1950, όπου οι στρατιώτες εμφάνιζαν συμπτώματα όταν εργάζονταν κοντά σε εξοπλισμό ραντάρ.

Δεν είναι ξεκάθαρο πόσοι άνθρωποι υποφέρουν από ΗΕ, αλλά μια έρευνα του 2006 βρήκε ότι πάσχει σχεδόν το 10 τοις εκατό του πληθυσμού. Όμως, σκεφτείτε ότι αυτό ήταν την εποχή πριν τα έξυπνα τηλέφωνα και το Wi-Fi, όταν υπήρχε πολύ λιγότερη ακτινοβολία μικροκυμάτων στο περιβάλλον.

Η Γκάλλο ξεκίνησε να εμφανίζει συμπτώματα δύο χρόνια πριν. Πρώτα, υπέθεσε ότι όλοι αισθάνονταν κάπως περίεργα όταν χρησιμοποιούσαν έναν υπολογιστή. Αργότερα, ανακάλυψε ότι κάθε φορά που βρισκόταν στο εργαστήριο υπολογιστών του λυκείου της, υπέφερε από πονοκεφάλους, ναυτία, και τρομερή νοητική σύγχυση (brain fog). Με τον καιρό, η ευαισθησία της χειροτέρεψε.

Η Γκάλλο είπε ότι οποτεδήποτε βρισκόταν σε περιβάλλον με ασύρματο δίκτυο, είχε δυσκολίες στο περπάτημα γιατί της κοβόταν η ανάσα και πονούσε η καρδιά της όταν χρειαζόταν να κινηθεί.

«Τότε πήγαινα έξω στο πάρκο και μπορούσα να τρέξω, να κάνω άλματα, να κάνω οτιδήποτε», είπε η Γκάλλο.

Ως αποτέλεσμα της ΗΕ, η ζωή της Γκάλλο περιορίζεται πολύ. Πρέπει τώρα να κάνει μαθήματα από το σπίτι. Η οικογένειά της δεν μπορεί να χρησιμοποιεί συσκευές γύρω της. Όταν πηγαίνει έξω, πρέπει να φοράει ένα ειδικό φούτερ με επένδυση ασημιού στο εσωτερικό του το οποίο εμποδίζει κάποια από την ακτινοβολία μικροκυμάτων στο περιβάλλον.

«Χωρίς αυτό δεν μπορώ να περπατήσω έξω καθόλου. Δεν μπορώ να παραμείνω σε οποιοδήποτε κτίριο για περισσότερο από 10 λεπτά. Ή 20 εάν είναι λίγο καλύτερη η μέρα», είπε η Γκάλλο. «Αλλά εάν είμαι έξω στη φύση μπορώ να κάνω οτιδήποτε».

Η Γκάλλο είναι πρόθυμη να εξηγήσει την ΗΕ σε όσους θέλουν να μάθουν για την πάθησή της, αλλά η μεγαλύτερη ανησυχία της είναι για τους γύρω της. Δίνει μερικά παραδείγματα οικογενειακών μελών της και πρώην δασκάλων της που εμφανίζουν ήπιες αντιδράσεις σε αυτές τις συχνότητες. Αλλά λέει ότι είναι πολύ κολλημένοι στις συσκευές τους για να συνειδητοποιήσουν τι συμβαίνει.

«Μακάρι οι άνθρωποι να καταλάβαιναν ότι κι εκείνοι επηρεάζονται», λέει η Γκάλλο. «Ο αδελφός μου δεν αλλάζει τη συμπεριφορά του παρά μόνο εάν είναι κοντά μου, και ανησυχώ για αυτόν. Δεν μπορεί να το αισθανθεί, έτσι δεν πιστεύει ότι είναι σημαντικό».

Παρά την ασθένειά της, οι γονείς της Γκάλλο ίσως δεν μπορούν να κάνουν κάτι σε περίπτωση που η Verizon ή η AT&T στείλει έναν εργολάβο να εγκαταστήσει ένα μικροκύτταρο έξω από το σπίτι τους. Οι τωρινοί κανόνες της ΟΕΕ απαγορεύουν κάθε συζήτηση σχετικά με την υγεία όταν αφορά την τοποθέτηση πύργων κινητής τηλεφωνίας, και η υπηρεσία επιθυμεί οι ίδιοι κανόνες να ισχύσουν και για τα μικροκύτταρα. Το σκεπτικό είναι ότι είναι σπατάλη χρόνου και πόρων για τις τοπικές αρχές να ανακατεύονται σε ζητήματα σχετικά με την υγεία ενώ ο οργανισμός έχει ήδη αποφασίσει ότι οι εκπεμπόμενες συχνότητες δεν προκαλούν προβλήματα.

Δεκάδες δήμοι δέχτηκαν μηνύσεις όταν συζητήθηκε το ζήτημα της υγείας σε δημοτικές συνεδριάσεις, [συνεδριάσεις] που αφορούσαν την τοποθέτηση πύργων κινητής τηλεφωνίας, και οι κανόνες της ΟΕΕ επέτρεψαν στη βιομηχανία να κερδίσει κάθε υπόθεση. Στην προσπάθεια να φέρει γρήγορα το 5G, η βιομηχανία στηρίζεται στον ισχύοντα νόμο που απαγορεύει τις συζητήσεις σχετικά με την επίδραση στην υγεία, και περνά νομοσχέδια που εξασφαλίζουν ότι κανείς δεν θα μπορεί να αντιδράσει στην μαζική εγκατάσταση των κεραιών μικροκυμάτων.

«Η βιομηχανία με το μπλοκ επιταγών της και τον έλεγχο των νομοθετών στο Κοινοβούλιο και τα νομικά σώματα του Κράτους, κερδίζει. Οι πολίτες αδιαμφισβήτητα χάνουν και οι περισσότεροι δεν γνωρίζουν καν τι συμβαίνει», είπε η Τάκοβερ.

Ακολουθήστε τον Κόναν στο Τουίτερ: @ConanMilner

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ: Τυραννία στην Ανατολή

Τρίτη, 04 Μαρ, 2025Δευτέρα, 30 Μαρ, 2020 Από ΣΥΓΓΡΑΦΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΤΩΝ «ΕΝΝΕΑ ΣΧΟΛΙΩΝ ΣΤΟ ΚΟΜΜΟΥΝΙΣΤΙΚΟ ΚΟΜΜΑ»

Πίνακας περιεχομένων

Εισαγωγή

1. Η άνοδος του απολυταρχικού κομμουνισμού
α. Η άνοδος των Σοβιετικών κομμουνιστών στην εξουσία
β. Το Κινέζικο Κομμουνιστικό Κόμμα υφαρπάζει την εξουσία

2. Η βία της κομμουνιστικής εξουσίας
α. Φρικαλεότητες του σοβιετικού κομμουνισμού
β. Οι θανατηφόρες εκστρατείες του ΚΚΚ

3. Ένας αιώνας δολοφονιών

Εισαγωγή

Έχει περάσει ένας αιώνας από την υφαρπαγή της εξουσίας στην Σοβιετική Ένωση από το Κομμουνιστικό Κόμμα. Σύμφωνα με ερευνητικές αναφορές που συγκεντρώθηκαν από το Κοινοβούλιο των ΗΠΑ, τα κομμουνιστικά καθεστώτα ήταν υπεύθυνα για τους θανάτους τουλάχιστον 100 εκατομμυρίων ανθρώπων. [1] Η «Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού» περιγράφει αυτό το ιστορικό φόνων έχοντας ως πηγές έγγραφα που αποχαρακτηρίστικαν από τις κυβερνήσεις των εθνών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και της ανατολικής Ευρώπης, όπως και από ιστορικές καταγραφές απολογισμού των θυμάτων των κομμουνιστικών πολιτικών εκστρατειών στην Κίνα, την Βόρεια Κορέα, και άλλες κομμουνιστικές χώρες. [2]

Ο κομμουνιστικός απολυταρχισμός συγκρίνεται συχνά με αυτόν των Ναζί. Ενώ μπορούν να εντοπιστούν πολλά κοινά στοιχεία, υπάρχει ένας κρίσιμος διαχωρισμός που συχνά παραβλέπεται: Οι Ναζί επιδίωκαν να εξολοθρεύσουν τους Εβραίους, αλλά ο στόχος του κομμουνισμού ξεπερνά αυτόν της σωματικής καταστροφής.

Οι θρησκευόμενοι δεν θεωρούν την σωματική απώλεια ως τον αληθινό θάνατο κάποιου, καθώς η ψυχή μεταβαίνει στον παράδεισο ή γεννιέται πάλι στον κύκλο της μετενσάρκωσης. Το Κομμουνιστικό Κόμμα χρησιμοποιεί τις σφαγές ως μέσο για να φυτέψει τον τρόμο στα μυαλά των ανθρώπων, εξαναγκάζοντάς τους να αποδεχτούν την κακή ιδεολογία του. Μέσω της καταστροφής της ηθικής, οι ψυχές των ανθρώπων καταδικάζονται. Το Κομμουνιστικό Κόμμα στοχεύει όχι μόνο στην εξάλειψη του φυσικού σώματος κάποιου αλλά και της ψυχής του.

Ένα επιπρόσθετο χαρακτηριστικό του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι η ένταση με την οποία επιτίθεται στα εσωτερικά του στελέχη και διαλέγει τους σκληρότερους για επικεφαλής του. Είναι δύσκολο για πολλούς να κατανοήσουν το σκεπτικό πίσω από την βαραβαρότητα που εξαπολύει το Κομμουνιστικό Κόμμα στα ίδια του τα στελέχη, περιλαμβανομένων και όσων έγιναν θύματα απλώς επειδή απέκλιναν από το κόμμα σε συγκεκριμένα ζητήματα, ενώ κατά τα άλλα ήταν ολοκληρωτικά υπάκουοι στο Κόμμα και την ηγεσία του.

Ένας λόγος είναι ότι το Κομμουνιστικό Κόμμα, καθώς επαναστατεί ενάντια στους θεούς και την ανθρωπότητα, έχει έναν ενστικτώδη φόβο ότι το τέλος του είναι πάντα κοντά. Για να ενισχύσει τον εαυτό του, το Κόμμα χρειάζεται να συλλέξει άτομα που δεν νοιάζονται για το ηθικά λάθος ή το σωστό. Αυτά τα άτομα ξεχωρίζονται κατά την διάρκεια των μαζικών δολοφονιών, και η άνοδός τους σε ηγετικές θέσεις επιτρέπει στο κομμουνιστικό φάσμα να διαφυλάξει την διαιώνιση της τυραννίας του στην γη.

Το 1989, τα στελέχη του ΚΚΚ που αρνήθηκαν να συμμετάσχουν στην σφαγή της πλατείας Τιενανμέν στις 4 Ιουνίου απομακρύνθηκαν. Ο Τζιάνγκ Τζεμίν, που επέδειξε σκληρότητα κατά την διάρκεια των γεγονότων, προωθήθηκε σε επικεφαλής του ΚΚΚ. Μόλις ο Τζιάνγκ ξεκίνησε τη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ το 1999, προήγαγε αξιωματούχους όπως τον Λούο Γκαν και τον Τζόου Γιονκάνγκ σε υψηλές θέσεις, καθώς είχαν επιδείξει την ικανότητα τους να διαπράττουν τα σκληρότερα εγκλήματα στην δίωξη.

Ένα ακόμη κίντρο για τη διάπραξη δολοφονιών είναι να στρατολογήσει συμμετέχοντες από την ευρύτερη κοινωνία, όπως έγινε κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης. Διαπράττοντας φόνους και άλλα εγκλήματα, οι μάζες ενεπλάκησαν οι ίδιες ως συνεργάτες στη βαρβαρότητα του ΚΚΚ, και οι σκληρότεροι δράστες έγιναν οι σταθερότεροι ακόλουθοι του Κόμματος. Ακόμη και σήμερα πολλοί πρώην Ερυθροφρουροί που διέπραξαν επιθέσεις και φόνους κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης δεν εκφράζουν καμία μετάνοια για τα εγκλήματά τους, λέγοντας ότι δεν νιώθουν καμία μετάνοια για αυτά που έγιναν όταν ήταν νεαροί.

Επιπλεόν, σκοτώνοντας τα θύματά του ανοιχτά και επίτηδες, το Κομμουνιστικό Κόμμα υποτάσσει τον ευρύτερο πληθυσμό.

Όλα αυτά μας επιτρέπουν να εξηγήσουμε μία γενική αρχή: Κατά την ιστορία, έχουν συμβεί δολοφονίες υπό τυρρανικές κυβερνήσεις ή κατά τη διάρκεια πολέμων που υπήρχε κάποιος εχθρός που έπρεπε να ηττηθεί. Το χαρακτηριστικό του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι ότι πρέπει να έχει έναν εχθρό, και εάν δεν υπάρχει κάποιος εχθρός, θα πρέπει να τον δημιουργήσει έτσι ώστε να μπορέσει να συνεχίσει να σκοτώνει.

Σε μία χώρα όπως η Κίνα, με τη μεγάλη ιστορία και πολιτισμό της, το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν θα μπορούσε να πετύχει τους στόχους του χωρίς να συνεχίσει να σκοτώνει. Παραδοσιακά, οι Κινέζοι πίστευαν και σέβονταν το θείον. Βυθισμένοι σε μια κληρονομιά πέντε χιλιάδων χρόνων, οι Κινέζοι δεν θα δέχονταν με άλλον τρόπο την ύπαρξη του βάρβαρου και βλάσφημου Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚ). Τα μοναδικά μέσα του ΚΚ για να διατηρήσει την εξουσία του, όπως έμαθε από την προσπάθεια των Σοβιετικών, είναι μέσω διάπραξης μαζικής δολοφονίας.

1. Η άνοδος του απολυταρχικού κομμουνισμού

Όντας η ενσάρκωση ενός κακού φάσματος, το σημείο έναρξης του κομμουνισμού δεν θα μπορούσε παρά να είναι ατιμωτικό. Αφού ο Καρλ Μαρξ ισχυρίστηκε ότι «ένα φάντασμα στοιχειώνει την Ευρώπη – το φάντασμα του Κομμουνισμού», ληστές και εγκληματίες ίδρυσαν την Κομμούνα του Παρισίου, φέρνοντας καταστροφές στη γαλλική πρωτεύουσα και στα ασύγκριτα έργα τέχνης και πολιτισμό της. Στη Ρωσία και την Κίνα, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ) και το ΚΚΚ υφάρπαξαν την εξουσία μέσω ποταπών πράξεων συνωμοσίας και αιματοχυσίας.

α. Η άνοδος των Σοβιετικών κομμουνιστών στην εξουσία

Τον Φεβρουάριο του 1917, καθώς η Ρωσική Αυτοκρατορία έχασε έδαφος που πήραν οι Γερμανικές και Αυστρο-Ουγγρικές δυνάμεις στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο, οι ελλείψεις τροφίμων και οι παρακμάζουσες εργασιακές συνθήκες οδήγησαν τους Ρώσους εργάτες της βιομηχανίας να απεργήσουν. Όπως η αναταραχή διαδιδόταν στη χώρα, ο Τσάρος Νικολάι II εξαναγκάστηκε σε παραίτηση και η Προσωρινή Ρωσική Κυβέρνηση ιδρύθηκε για να διαχειριστεί την χώρα μέχρι να μπορούσαν να διεξαχθούν δημοκρατικές εκλογές. Μόλις έμαθε για αυτές τις εξελίξεις ο Βλαντιμίρ Λένιν αμέσως επέστρεψε στη Ρωσία από την εξορία στην Ελβετία.

Στις 7 Νοεμβρίου του 1917 — ή στις 25 Οκτωβρίου σύμφωνα με το παραδοσιακό Ιουλιανό ημερολόγιο— μια ομάδα κομμουνιστών επαναστατών με επικεφαλής τον Βλαντιμίρ Λένιν έκανε μια ένοπλη εξέγερση στην Ρωσική πρωτεύουσα Πέτρογκραντ (σημερινή Αγία Πετρούπολη). Μέσω της Οκτωβριανής Επανάστασης, ο Λένιν έριξε την προσωρινή κυβέρνηση και εγκαθίδρυσε το πρώτο κομμουνιστικό καθεστώς στον κόσμο.

Σε λιγότερο από τρεις εβδομάδες μετά, στις δημοκρατικές εκλογές για τη Ρωσική Ψηφοφορική Συνέλευση, το Κόμμα των Σοσιαλιστών Επαναστατών κέρδισε την πλειοψηφία των ψήφων του έθνους και πλειοψηφία εδρών. Οι Μπολσεβίκοι κέρδισαν λιγότερο από 25 τοις εκατό των ψήφων και μόνο μια χούφτα αντιπροσώπων.

Μετά από αυτήν τη αποτυχία, στη συνάντηση της Ρωσικής Ψηφοφορικής Συνέλευσης στις 5 Ιανουαρίου του 1918, ο Λένιν καταπάτησε τις υποσχέσεις του και κύρηξε την Ψηφοφορική Συνέλευση ως «εχθρό του λαού». Έχοντας προετοιμαστεί από πριν για να εφαρμόσει στρατιωτικό νόμο την ημέρα της συνεδρίασης της Συνέλευσης στη ρωσική πρωτεύουσα Πέτρογκραντ, οι μπολσεβίκοι κινητοποίησαν στρατό και διέλυσαν βίαια την Ψηφοφορική Συνέλευση, καταστρέφοντας την δημοκρατική διαδικασία στη Ρωσία.

Όπως το ίδιο το ρωσικό μαρξιστικό κίνημα, η άνοδος του Λένιν δεν ήταν ολοκληρωτικά ένα ρωσικό φαινόμενο. Παρά το τέλος της τσαρικής εξουσίας, η Ρωσία συνέχισε να μάχεται στον πόλεμο ως σύμμαχος της Γαλλίας και Μεγάλης Βρετανίας εναντίον των Κεντρικών Δυνάμεων με επικεφαλής την Γερμανία. Υπολογίζοντας πως οι μπολσεβίκοι μπορούν να ρίξουν την Ρωσία σε πολιτικό χάος — και έτσι να αφαιρέσουν μια μεγάλη απειλή από το ανατολικό μέτωπο της Γερμανίας— ο Κάιζερ Βίλχελμ ΙΙ κανόνισε για την ασφαλή διέλευση του εξόριστου Λένιν πίσω στην Ρωσία, μέσω Γερμανίας και Σουηδίας, και έπειτα Φινλανδίας, περιοχή της Ρωσικής Αυτοκρατορίας εκείνον τον καιρό. Ο Βίλχελμ II επίσης παρείχε χρήματα, όπλα, και σφαίρες στον Λένιν. Μέχρι το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι μπολσεβίκοι είχαν λάβει από την Γερμανία τουλάχιστον 50 εκατομμύρια μάρκα. [3]

Ο Γουίνστον Τσώρτσιλ δήλωσε αυτό για τον ρόλο της Γερμανίας στην επιστροφή του Λένιν: «Έστρεψαν το πιο θανατηφόρο όπλο προς την Ρωσία. Μετέφεραν τον Λένιν μέσα σε ένα σφραγισμένο βαγόνι σαν ενός είδους βάκιλο επιδημίας από την Ελβετία στην Ρωσία». [4]

Η Οκτωβριανή Επανάσταση και η επακόλουθη κλοπή της εξουσίας από τον Λένιν ήταν η απαρχή όλων των κομμουνιστικών κινημάτων στον κόσμο τον 20ο αιώνα. Προκάλεσε τη διεθνή άνοδο των κομμουνιστικών κινημάτων και τις αμέτρητες καταστροφές που ακολούθησαν.

Αμέσως αφότου υφάρπαξαν την εξουσία από την Ψηφοφορική Συνέλευση, οι μπολσεβίκοι στράφηκαν εναντίον των Ρώσων εργατών, που πρώτοι στις αρχές του 1918 αντιστάθηκαν στην κομμουνιστική δικτατορία. Δεκάδες χιλιάδες εργατών από το Πέτρογκραντ και την Μόσχα έκαναν πορείες και διαδηλώσεις, διαμαρτυρόμενοι για την διάλυση της δημοκρατικά εκλεγμένης συνέλευσης. Οι μπολσεβίκοι στρατιώτες χτύπησαν τη διαμαρτυρία με θανάσιμη βία, πυροβολώντας διαδηλωτές και γεμίζοντας τους δρόμους με το αίμα των εργατών.

Η μεγαλύτερη εργατική ένωση της χώρας, η Πανρωσική Ένωση των Σιδηροδρόμων, ανακοίνωσε απεργία για να διαμαρτυρηθεί για το πραξικόπημα των μπολσεβίκων και έλαβε την ευρεία υποστήριξη πολλών άλλων εργατικών ενώσεων. Όπως και με τους εργάτες του Πέτρογκραντ και της Μόσχας, οι μπολσεβίκοι σταμάτησαν την απεργία με τις ένοπλες δυνάμεις τους. Η Πανρωσική Ένωση και άλλες ανεξάρτητες ενώσεις απαγορεύτηκαν.

Τον Μάρτιο του 1918, οι μπολσεβίκοι μετονομάστηκαν σε Παν-Ρωσικό Κομμουνιστικό Κόμμα. (Το 1925, μετά την ίδρυση της Ένωσης Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών το 1922, το κόμμα μετονομάστηκε και πάλι σε Παν-ενωσιακό Κομμουνιστικό Κόμμα. Τέλος, το 1952, έγινε επίσημα το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης.) Αυτές οι οργανώσεις εργατών που παρέμειναν σταδιακά εξαναγκάστηκαν να βρεθούν υπό τον έλεγχο του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Το καλοκαίρι του 1918, η Ρωσία αντιμετώπισε μια τεράστια έλλειψη φαγητού λόγω του τρέχοντος εμφυλίου πολέμου μεταξύ διαφόρων κομμουνιστικών ομάδων (συμπεριλαμβανομένων των μπολσεβίκων), λόγω κινημάτων ανεξαρτητοποίησης κάποιων περιοχών, και του Λευκού κινήματος, με επικεφαλής αντικομμουνιστές Ρώσους στρατιωτικούς. Τον Ιούνιο, με τη χώρα να βρίσκεται στα πρόθυρα λιμού, ο Λένιν απέστειλε τον Ιωσήφ Στάλιν στο Τσαρίτσυν για να αρπάξει σιτηρά από το λεκανοπέδιο του Βόλγα, έναν παραδοσιακό τροφοδότη της ρωσικής γεωργίας.

Η τυρρανία του Κομμουνιστικού Κόμματος συνάντησε αντίσταση από τους αγρότες. Τον Αύγουστο του 1918, οι αγρότες της περιοχής Πέντζα ξεκίνησαν μια ένοπλη επανάσταση, που γρήγορα εξαπλώθηκε στις τριγύρω περιοχές. Το Κόμμα έστειλε στρατεύματα για να καταστείλουν την εξέγερση και ο Λένιν έστειλε ένα τηλεγράφημα στους μπολσεβίκους της Πέντζα:

Κρεμάστε (και σιγουρέψτε ότι οι κρεμάλες συμβαίνουν μπροστά στα μάτια του κόσμου) όχι λιγότερους από 100 γνωστούς ιδιοκτήτες γης, πλούσιους ανθρώπους, αφαιμάκτες.
Δημοσιεύστε τα ονόματά τους.
Πάρτε όλα τους τα σιτηρά.
Πιάστε ομήρους σύμφωνα με το χθεσινό τηλεγράφημα.
Κάντε το με τέτοιον τρόπο ώστε για εκατοντάδες χιλιόμετρα τριγύρω, οι άνθρωποι να βλέπουν, να τρέμουν, να μάθουν, να φωνάζουν… [5]

Την άνοιξη του 1919, οι λιμοκτονούντες εργάτες σε πόλεις σε ολόκληρη τη Ρωσία απέργησαν αρκετές φορές για να απαιτήσουν τις ίδιες μερίδες φαγητού με τους στρατιώτες του Κόκκινου Στρατού, καθώς και το δικαίωμα στην ελευθερία του λόγου, τις δημοκρατικές εκλογές και την κατάργηση των πολιτικών προνομίων που παρέχονταν στους κομμουνιστές. Όλα αυτά τα κινήματα τα χειρίστηκε η μυστική αστυνομία της Τσεκά (ο πρόδρομος της KGB), η οποία φυλάκισε ή πυροβόλησε τους εργάτες.

Το Ταμπόβ, νοτιοδυτικά της Μόσχας, ήταν μία από τις πλουσιότερες επαρχίες της Ρωσίας πριν την Οκτωβριανή Επανάσταση. Αφότου η Σοβιετική Ένωση έστειλε πολλές «ομάδες επίταξης σιτηρών» για να πάρουν τα σιτηρά της περιοχής, πάνω από 50.000 αγρότες του Ταμπόβ σχημάτησαν τοπικές πολιτοφυλακές για να πολεμήσουν τις ομάδες επίταξης του Κομμουνιστικού Κόμματος, σε αυτό που έμεινε γνωστό ως η Εξέγερση του Ταμπόβ. Τον Ιούνιο του 1921, το Σοβιετικό καθεστώς έστειλε τον στρατιωτικό διοικητή Μικαήλ Τουκατσέφτσκυ να πολεμήσει τους «συμμορίτες» με δηλητηριώδες αέριο. [6] Η χρήση των χημικών όπλων του Τουκατσέφτσκυ, σε συνδυασμό με τις πυρκαγιές που εξαπλώνονταν στην περιοχή, μετέτρεψαν το μεγαλύτερο τμήμα του Ταμπόβ σε πραγματική έρημο. Περίπου 100.000 αγρότες του Ταμπόβ συμμετείχαν στην εξέγερση και οι συγγενείς τους φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν. Περίπου 15.000 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους στην εξέγερση. [7] Την δεκαετία του 1930, ο ίδιος ο Τουκατσέφτσκυ βασανίστηκε και εκτελέστηκε κατά την εκκαθάριση του Κόκκινου Στρατού από τον Στάλιν.

Η εγκαθίδρυση ολοκληρωτικής δικτατορίας του Σοβιετικού καθεστώτος, η απόλυτη προδοσία των Ρώσων εργατών και αργότερα η μαζική δολοφονία εκατομμυρίων απλών πολιτών θα επαναλαμβανόταν από το ΚΚΚ επακριβώς. Ξεκινώντας με την δική του κατάληψη εξουσίας στα τέλη της δεκαετίας του 1940, το ΚΚΚ προκάλεσε καταστροφές άνευ προηγουμένου στην κινεζική ιστορία.

β. Η υφαρπαγή της εξουσίας από το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα

Ο μαρξισμός και άλλες αριστερές ιδεολογίες εισήχθησαν στην Κίνα από το εξωτερικό πριν από την πτώση της δυναστείας Τσινγκ το 1911 και κέρδισαν έδαφος μεταξύ ριζοσπαστικών διανοουμένων και νέων που έψαχναν απεγνωσμένα για λύσεις στους κινδύνους που αντιμετώπιζε το έθνος τους.

Στη δεκαετία του 1910, κομμουνιστές Κινέζοι ακτιβιστές μπήκαν επικεφαλής του Κινήματος Νέου Πολιτισμού για να επικρίνουν τον παραδοσιακό πολιτισμό, τον οποίο κατηγόρησαν για την «συντηρητικότητα» της Κίνας. Το 1919, υποστηριζόμενοι από χρηματοδότηση που παρείχε το νέο Σοβιετικό καθεστώς, οι Κινέζοι κομμουνιστές ανέλαβαν καθοδηγητικό ρόλο στο Κίνημα της 4ης Μαΐου, μια σειρά φοιτητικών διαδηλώσεων που είχαν αναπτυχθεί από το Κίνημα Νέου Πολιτισμού και οι οποίες στόχευσαν ξένες δυνάμεις αλλά και τις Κινεζικές πολιτικές ελίτ.

Το 1920, οι μπολσεβίκοι έστειλαν τον Γκριγκόρι Βοϊτίνσκυ στην Κίνα για να ιδρύσει μια τοπική κομμουνιστική οργάνωση. Τον Ιούλιο του 1921, το ΚΚΚ ιδρύθηκε στην Σανγκάη από τους Τσεν Ντουσιού, Λι Νταζάο και άλλους Κινέζους μαρξιστές.

Το νεοσύστατο ΚΚΚ λειτουργούσε μέσω τεχνασμάτων. Το 1923, ο Λένιν έστειλε τον Μικαήλ Μποροντίν να μεσολαβήσει για μια συμμαχία μεταξύ του Κινεζικού Εθνικιστικού Κόμματος (Κουομιντάνγκ) και της Σοβιετικής Ένωσης. Σύμφωνα με τους όρους της συνεργασίας, το Κουομιντάνγκ πήρε στους κόλπους του το νεοσύστατο ΚΚΚ ως κόμμα-αντιπρόσωπο [των Σοβιετικών], δίνοντας στους κομμουνιστές περαιτέρω ευκαιρίες να υπονομεύσουν τους Εθνικιστικούς στόχους.

Αντιλαμβανόμενος ότι το ΚΚΚ προσπαθούσε να συσχετιστεί με το Κουομιντάνγκ για να πάρει την εξουσία, ο εθνικιστής ηγέτης Τσιάνγκ Κάι-Σεκ ξεκίνησε μια εκκαθάριση των κομμουνιστών το 1927. Κατά τα επόμενα χρόνια, το Κουομιντάνγκ πραγματοποίησε αρκετές στρατιωτικές εκστρατείες με σκοπό την καταστροφή των «σοβιετικών» θυλάκων του ΚΚΚ στη νότια Κίνα. Αυτές οι επιχειρήσεις ήταν εν μέρει επιτυχείς, αλλά οι κομμουνιστές κατάφεραν να ξεφύγουν σε μια νέα περιοχή βάσης τους στην Γιανάν, στην βορειοδυτική Κίνα. Την δεκαετία του 1930, η αυξανόμενη απειλή από την Αυτοκρατορική Ιαπωνία ανάγκασε το Κουομιντάνγκ να σταματήσει τις εκστρατείες του ενάντια στην εξέγερση του ΚΚΚ.

Το ΚΚΚ εκμεταλλεύτηκε πλήρως την αναστάτωση της Κίνας από τον ιαπωνικό επεκτατισμό, ο οποίος είχε εκραγεί σε ολοκληρωτικό πόλεμο το 1937. Καθώς οι Εθνικιστικές δυνάμεις ανέλαβαν το βάρος της μάχης, το ΚΚΚ αύξησε τη δύναμή του. Το 1937, έτος της εισβολής της Ιαπωνίας, ο Κόκκινος Στρατός του ΚΚΚ βρισκόταν στα πρόθυρα της ήττας από το Κουομιντάνγκ. Μέχρι τη στιγμή της νίκης της Κίνας το 1945, οι κομμουνιστές καυχιόντουσαν πως είχαν 1,32 εκατομμύρια τακτικούς στρατιώτες και στρατιωτική δύναμη 2,6 εκατομμυρίων. [8] Μετά την παράδοση της Ιαπωνίας, το ΚΚΚ χρησιμοποίησε την κάλυψη των ειρηνευτικών συνομιλιών με το Κουομιντάνγκ για να τοποθετήσει τις δυνάμεις του για τον επερχόμενο εμφύλιο πόλεμο.

Εκατομμύρια άνθρωποι έδωσαν τη ζωή τους στα πεδία μάχης του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, αλλά το απροσδόκητο αποτέλεσμα ήταν η ταχύτατη επέκταση του ολοκληρωτικού κομμουνισμού. Οι διπλωματικές προσπάθειες του ΚΚΚ κατά τη διάρκεια και μετά τον πόλεμο οδήγησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες και τη Σοβιετική Ένωση να εγκαταλείψουν τις πολιτικές υποστήριξής τους προς τους Εθνικιστές. Το 1949, το ΚΚΚ νίκησε το Κουομιντάνγκ και ίδρυσε αυτό που θα γινόταν το πιο βίαιο ολοκληρωτικό κομμουνιστικό καθεστώς στη γη, τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ).

Στο αποκορύφωμά τους, οι κομμουνιστικές δυνάμεις έλεγξαν το ένα τρίτο του παγκόσμιου πληθυσμού, καθώς αποτελούνταν από τη Ρωσία και την Κίνα, τα μεγαλύτερα έθνη του κόσμου κατά έκταση και πληθυσμό. Οι κομμουνιστικές κυβερνήσεις επεκτάθηκαν σε μεγάλες περιοχές της Ευρώπης και της Ασίας και πολλές χώρες στην Αφρική, τη Νότια Αμερική και τη Νοτιοανατολική Ασία έγιναν πελάτες ή σύμμαχοι της Σοβιετικής Ένωσης ή της ΛΔΚ.

Η Κίνα έχει έναν μεγάλο και εμβριθή πολιτισμό με ιστορία 5.000 χρόνων. Ο λαός της είναι βυθισμένος στην παράδοση της λατρείας των θεών και του σεβασμού προς το θείον. Το φάντασμα του κομμουνισμού ήταν ανίκανο να καταστρέψει 5.000 χρόνια πολιτισμού μόνο με συνωμοσίες.

Αφότου υφάρπαξε την εξουσία και εγκαθίδρυσε την ΛΔΚ στην ηπειρωτική Κίνα, το ΚΚΚ στόχευσε την ελίτ της κοινωνίας που λειτουργούσε ως φορέας του παραδοσιακού πολιτισμού· κατέστρεψε τα φυσικά κειμήλια του κινεζικού πολιτισμού· και κατέστρεψε τις συνδέσεις των Κινέζων με τους θεούς τους. Μέσω μαζικών δολοφονιών, η παραδοσιακή κληρονομιά της Κίνας αντικαταστάθηκε με κουλτούρα του Κομμουνιστικού Κόμματος. Με κάθε επόμενη γενιά, η κουλτούρα του Κόμματος χαρασσόταν όλο και βαθύτερα στην κοσμοθεώρηση των Κινέζων της ηπειρωτικής χώρας.

Αμέσως μόλις πήρε την εξουσία, το ΚΚΚ ξεκίνησε να εφεύρει εχθρούς, ξεκινώντας με τα μέλη της ελίτ. Στην επαρχία, έσφαξε ιδιοκτήτες γης και τους πιο ευκατάστατους. Στις πόλεις σκότωσε επιχειρηματίες, δημιουργώντας ένα κλίμα τρόμου καθώς λεηλατούσε τον πλούτο της αστικής κοινωνίας.

Για να ξεσηκώσει τους αγρότες να σκοτώσουν γαιοκτήμονες και «πλούσιους αγρότες», σε υποστήριξη του νέου κομμουνιστικού καθεστώτος, το ΚΚΚ έθεσε σε εφαρμογή μια έτσι αποκαλούμενη μεταρρύθμιση γης η οποία υποσχόταν στους αγρότες δική τους γη. Αλλά αφότου οι ιδιοκτήτες γης δολοφονήθηκαν, το ΚΚΚ δήλωσε ότι η γη θα δινόταν στους αγρότες μέσω συνεταιρισμών. Αυτό σήμαινε ότι η γη και πάλι δεν ανήκε στους αγρότες.

Τον Μάρτιο του 1950, το ΚΚΚ δημοσιέυσε την «Εντολή για την Αυστηρή Καταστολή των Αντιεπαναστατικών Στοιχείων», επίσης γνωστή ως Εκστρατεία Καταστολής Αντεπανασταστών, η οποία επικεντρώθηκε στη δολοφονία γαιοκτημόνων και πλούσιων αγροτών στην επαρχία. Το ΚΚΚ ανακοίνωσε ότι μέχρι το τέλος του 1952, περισσότεροι από 2,4 εκατομμύρια «αντεπαναστάτες» είχαν εξολοθρευτεί. Στην πραγματικότητα, περισσότεροι από πέντε εκατομμύρια άνθρωποι είχαν δολοφονηθεί. [9]

Μετά από τις δολοφονίες των ιδιοκτητών γης και των πλούσιων αγροτών στην επαρχία, το ΚΚΚ ξεκίνησε τις Τρείς-Αντί και Πέντε-Αντί εκστρατείες για να σφαγιάσει πλούσιους αστούς. Υπό την πίεση αυτή, πολλοί καπιταλιστές επέλεξαν να αυτοκτονήσουν μαζί με όλα τα οικογενειακά τους μέλη.

Το ΚΚΚ δεν σταμάτησε με την εξάλειψη γαιοκτημόνων και καπιταλιστών. Λήστεψε επίσης τον πλούτο των αγροτών, των μικρών εμπόρων και των τεχνιτών. Μετά από αυτήν την ταξική σφαγή, η τεράστια πλειοψηφία της εργατικής τάξης παρέμεινε στη φτώχεια.

2. Η βαναυσότητα της κομμουνιστικής εξουσίας

Αν και τα κομμουνιστικά καθεστώτα έρχονται στην εξουσία μέσω απάτης και βίας, οι χειρότερες θηριωδίες τους διαπράττονται σε καιρούς ειρήνης. Τόσο στη Σοβιετική Ένωση όσο και στη ΛΔΚ, την επανάσταση ακολούθησαν αμέσως αιματηρές πολιτικές εκστρατείες για την εξάλειψη των «ταξικών εχθρών», μαζικοί λιμοί, ίδρυση στρατοπέδων συγκέντρωσης και αδίστακτες εκκαθαρίσεις των στελεχών του Κόμματος, καθώς και τρομοκρατία εναντίον του γενικού πληθυσμού. Παρόμοια βαρβαρότητα ήταν πανταχού παρούσα στο κομμουνιστικό μπλοκ και τα επιζώντα κομμουνιστικά κράτη του κόσμου παραμένουν όλα καταπιεστικά αυταρχικά καθεστώτα.

α. Οι κομμουνιστικές κτηνωδίες του Σοβιετικού Κομμουνισμού

Το 1922, όταν το πέρας μεγάλων στρατιωτικών εκστρατειών άφησε τους μπολσεβίκους εκ των πραγμάτων νικητές στον ρωσικό εμφύλιο πόλεμο, το Σοβιετικό Κομμουνιστικό Κόμμα αντιμετώπισε άμεσες κρίσεις που παρήγαγε το ίδιο. Οι εφαρμοζόμενες με ενθουσιασμό μαρξιστικές πολιτικές είχαν οδηγήσει σε εκτεταμένο λιμό σε ολόκληρη τη Ρωσία, σκοτώνοντας εκατομμύρια ανθρώπους. Η κομμουνιστική ηγεσία αναγκάστηκε να αποσύρει μεγάλο μέρος του πολιτικού της προγράμματος — που αναδρομικά ονομάστηκε «κομμουνισμός του πολέμου» — και καθιέρωσε τη Νέα Οικονομική Πολιτική (NΟΠ). Αυτή ήταν μια αποτελεσματική ανακωχή με τη ρωσική αγροτιά, καθώς τους επετράπη να δουλέψουν τη δική τους γη και να πωλούν τρόφιμα χωρίς παρέμβαση από το κράτος.

Ωστόσο, οι σοβιετικοί κομμουνιστές έβλεπαν την ΝΟΠ απλώς ως ένα επείγον μέτρο για την αποτροπή της επικείμενης εξέγερσης. Κατά τη διάρκεια του λιμού που προκλήθηκε από τον κομμουνισμό του πολέμου, ένας φίλος του Λένιν παρατήρησε ότι η καταστροφή που ο Λένιν είχε ενορχηστρώσει ήταν καλή καθώς θα «καταστρέψει την πίστη όχι μόνο στον τσάρο, αλλά και στον Θεό». [10]

Τα κομμουνιστικά καθεστώτα χρησιμοποιούν τον τρόμο και τη μαζική δολοφονία ως μέσο για την ενίσχυση της δικτατορίας τους. Το 1928, η ΝΟΠ διαλύθηκε και αντικαταστάθηκε από συλλογικές καλλιέργειες που ελέγχονταν από το καθεστώς. Οι Ρώσοι αγρότες, οι οποίοι αντιτάχθηκαν στην κατάσχεση της γης και των σιτηρών τους, αντέδρασαν σκληρά στο Κομμουνιστικό Κόμμα. Θα πλήρωναν ακριβά για την ανυπακοή τους.

Τα περισσότερα θύματα του κομμουνισμού σκοτώθηκαν από ανθρωπογενείς λιμούς. Μεταξύ 1932 και 1933, η μαζική πείνα που προκλήθηκε από το Σοβιετικό Κομμουνιστικό Κόμμα σκότωσε εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως αγρότες, σε περιοχές της Ουκρανίας, της νότιας Ρωσίας και της Κεντρικής Ασίας. Ο ουκρανικός λιμός, γνωστός ως Χολοντομόρ, έφερε τον θάνατο σε περίπου τέσσερα εκατομμύρια ανθρώπους.

Μετά το τέλος του εμφυλίου πολέμου το 1922, η επιβολή συλλογικής γεωργίας από το Κομμουνιστικό Κόμμα αντιμετώπισε εκτεταμένη αντίσταση από την ουκρανική αγροτιά. Για να το αντιμετωπίσει αυτό, το σοβιετικό καθεστώς ονόμασε μια πλειοψηφία ικανών αγροτών με τον υποτιμητικό όρο «κουλάκοι» και τους εξόρισε στη Δυτική Σιβηρία και στις δημοκρατίες της Κεντρικής Ασίας. Η απομάκρυνση αυτών των αγροτών ήταν μια τεράστια απώλεια για την ουκρανική γεωργία και το 1932 η παραγωγή έπεσε απότομα.

Τον χειμώνα του 1932–1933, η σοβιετική κυβέρνηση διέκοψε την προμήθεια τροφίμων προς την Ουκρανία και δημιούργησε φράχτες ασφαλείας κατά μήκος των συνόρων. Αρχικά, οι Ουκρανοί επέζησαν από τα αποθηκευμένα λαχανικά και τις πατάτες στα σπίτια τους, αλλά αυτά σύντομα ζητήθηκαν από τις αρχές του Κόμματος. Ένας μεγάλος αριθμός αγροτών έχασε την ζωή του λόγω πείνας. Οι αρχές εμπόδισαν τους χωρικούς να ταξιδεύουν στις πόλεις για αναζήτηση φαγητού. Πολλοί άνθρωποι πέθαναν από πείνα όταν περπατούσαν κατά μήκος των σιδηροδρόμων. Σε απόγνωση, οι άνθρωποι άρχισαν να τρώνε τα θαμμένα κουφάρια γατών, σκύλων και οικιακών ζώων. Κάποιοι κατέφυγαν ακόμη και σε κανιβαλισμό. [11]

Ο λιμός του Χολοντομόρ άφησε ορφανά περισσότερα από ένα εκατομμύριο παιδιά της Ουκρανίας. Πολλά εξ αυτών έμειναν άστεγα και δεν είχαν άλλη επιλογή παρά να ζητιανέψουν φαγητό στις πόλεις. Για να εξαλειφθεί αυτή η ντροπή, ο Στάλιν υπέγραψε εντολές που επέτρεπαν στην αστυνομία να πυροβολεί παιδιά από 12 ετών και άνω. Κατά τη διάρκεια του λιμού, σώματα των θυμάτων της πείνας γέμιζαν τους δρόμους του Χάρκοβο, της πρωτεύουσας της σοβιετικής Ουκρανίας εκείνη την εποχή.

Τα Γκουλάγκ: Τα πρώτα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Ευρώπης

Στις 5 Σεπτεμβρίου 1918, ο Λένιν διέταξε την ίδρυση του πρώτου σοβιετικού στρατοπέδου συγκέντρωσης στα Νησιά Σολοβέτσκυ για την φυλάκιση πολιτικών κρατουμένων και αντιφρονούντων που αντιτάχθηκαν στην Οκτωβριανή Επανάσταση. Τα επόμενα χρόνια, το Κομμουνιστικό Κόμμα δημιούργησε έναν ωκεανό στρατοπέδων συγκέντρωσης σε ολόκληρη τη Σοβιετική Ένωση — τα φοβερά στρατόπεδα εργασίας γκουλάγκ της σταλινικής εποχής. (Ο όρος «γκουλάγκ» είναι μια συντομογραφία στα Ρωσικά της «Ανώτατης Διοίκησης Αναμορφωτικών Στρατοπέδων Εργασίας».)

Το σύστημα των γκουλάγκ αναπτύχθηκε σε τερατώδη κλίμακα υπό την ηγεσία του Στάλιν καθώς το Κομμουνιστικό Κόμμα ενέτεινε τον πολιτικό του τρόμο και πραγματοποίησε ολοένα και μεγαλύτερες εκστρατείες «εκκαθάρισης». Μέχρι τη στιγμή του θανάτου του Στάλιν το 1953, υπήρχαν 170 διοικητήρια γκουλάγκ που περιλάμβαναν πάνω από τριάντα χιλιάδες μεμονωμένα στρατόπεδα διάσπαρτα σε ολόκληρη τη Σοβιετική Ένωση, αυτό που ο Αλεξάντρ Σολτζενίτσυν θα έκανε ευρέως γνωστό ως «το Αρχιπέλαγος των Γκουλάγκ» στο βιβλίο του με το ίδιο όνομα. Ο Σολτζενίτσυν κατέγραψε τριάντα μία διαφορετικές μεθόδους που η σοβιετική μυστική αστυνομία χρησιμοποιούσε για να εξαντλήσει τη δύναμη των κρατουμένων της και να τους αναγκάσει να ομολογήσουν ένοχοι σε οποιοδήποτε έγκλημα. [12]

Όσοι στέλνονταν στα γκουλάγκ υπέφεραν από συνεχή έλλειψη τροφής και ρουχισμού, ενώ αναγκάζονταν να εκτελούν βαριά εργασία δώδεκα έως δεκαέξι ώρες την ημέρα στο τρομερό κρύο των ρωσικών χειμώνων. Ο αριθμός των νεκρών ήταν τεράστιος. Πολλοί άνθρωποι φυλακίστηκαν μαζί με ολόκληρες τις οικογένειές τους, με άντρες φυλακισμένους και γυναίκες εξόριστες. Ούτε καν οι ηλικιωμένοι, μερικοί ήδη στα 80 τους, δεν γλίτωναν. Οι καταδικασμένοι κυμαίνονταν από υψηλού επιπέδου ελίτ του Κόμματος, ηγέτες του κράτους και στρατιωτικούς διοικητές, έως εντελώς απλούς πολίτες από κάθε κοινωνικό επίπεδο, συμπεριλαμβανομένων θρησκευτικών πιστών, μηχανικών, τεχνικών, γιατρών, φοιτητών, καθηγητών, εργατών και αγροτών.

Σύμφωνα με συντηρητικές εκτιμήσεις, περισσότεροι από μισό εκατομμύριο κρατούμενοι έχασαν τη ζωή τους στο σύστημα των γκουλάγκ μεταξύ του 1930 και του 1940, κατά τα χρόνια του προπολεμικού τρόμου του Στάλιν. Το σύστημα διαλύθηκε επισήμως το 1960. Ενώ οι πραγματικοί αριθμοί παραμένουν άγνωστοι, πιστεύεται ότι 18 εκατομμύρια άνθρωποι φυλακίστηκαν στα γκουλάγκ και περισσότεροι από 1,5 εκατομμύριο πέθαναν.

Τα στρατόπεδα συγκέντρωσης θεωρούνται συνήθως ναζιστική δημιουργία, αλλά ήταν το σοβιετικό σύστημα των γκουλάγκ που προηγήθηκε παρόμοιων μορφών καταστολής σε όλο τον κόσμο, τόσο στα κομμουνιστικά όσο και στα μη κομμουνιστικά καθεστώτα. Σύμφωνα με τον πρώην σοβιετικό αξιωματικό στρατιωτικών πληροφοριών και δημοφιλή ιστορικό Βίκτορ Σουβόροφ, πριν από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Αδόλφος Χίτλερ έστειλε αξιωματικούς της Γκεστάπο στη Ρωσία για να περιοδεύσουν και να μελετήσουν τις εμπειρίες που είχαν συγκεντρώσει οι Σοβιετικοί από την δημιουργία των γκουλάγκ.

Ο Μεγάλος Τρόμος εναντίον της σοβιετικής ελίτ

Οι οπαδοί του κομμουνιστικού φαντάσματος είναι επίσης υποχρεωμένοι να γίνουν θύματα. Αυτό μπορούμε να το δούμε κατά τη διάρκεια της σταλινικής εποχής, καθώς το Κομμουνιστικό Κόμμα πραγματοποιούσε αιματηρές εκκαθαρίσεις σε όλες τις τάξεις του. Μετά τον θάνατο του Λένιν, ο Στάλιν στόχευσε τα ανώτερα κλιμάκια της κομμουνιστικής ηγεσίας.

Οι καταστολές έφτασαν στο αποκορύφωμά τους μεταξύ του 1936 και του 1938, όταν εκατομμύρια μέλη του Κόμματος και σοβιετικοί αξιωματούχοι υποβλήθηκαν σε δίκη με γελοίες κατηγορίες, σε ένα βάρβαρο επεισόδιο γνωστό ως ο Μεγάλος Τρόμος. Εκατοντάδες χιλιάδες πυροβολήθηκαν, συχνά μετά από πλήρεις ομολογίες ενοχής υπό βασανιστήρια.

Από τους 1.966 αντιπροσώπους στο 17ο Συνέδριο του Παν-Συνδικαλιστικού Κομμουνιστικού Κόμματος το 1934, περισσότεροι από τους μισούς (1.108) συνελήφθησαν με κατηγορίες αντεπαναστατικής δραστηριότητας. Από τα 139 μέλη και τα υποψήφια μέλη της Κεντρικής Επιτροπής που εκλέχθηκαν στο 17ο Συνέδριο, 110 σκοτώθηκαν. [13] Ο Λαβρέντυ Μπέρια, αρχηγός της μυστικής αστυνομίας του Στάλιν, κάποτε είπε: «Δείξε μου τον άνθρωπο και θα σου βρω το έγκλημα». Εκτός από τον Στάλιν, όλα τα μέλη του Πολιτικού Γραφείου τον καιρό του θανάτου του Λένιν το 1924 — Λεμ Καμένεφ, Γκριγκόρυ Ζινόβιεφ, Αλεξέι Ρίκοφ, Μικαήλ Τόμσκυ και Λεόν Τρότσκυ — εκτελέστηκαν ή δολοφονήθηκαν μέχρι το 1940.

Κανένας τομέας της κοινωνίας δεν γλίτωσε από τον Μεγάλο Τρόμο και άλλες σταλινικές εκκαθαρίσεις. Η καταστολή στους θρησκευτικούς, επιστημονικούς, εκπαιδευτικούς, ακαδημαϊκούς και καλλιτεχνικούς τομείς προηγήθηκε των εκκαθαρίσεων που εξολόθρευσαν την στρατιωτική και πολιτική ελίτ. Αλλά τα κύρια θύματα του τρόμου του Στάλιν ήταν απλοί άνθρωποι, και όχι μόνο συγγενείς και φίλοι των κατηγορουμένων, αλλά εργαζόμενοι και άλλοι απλοί σοβιετικοί πολίτες κατηγορήθηκαν και τιμωρήθηκαν για εντελώς πλαστά εγκλήματα.

Ούτε οι ίδιοι οι εκτελεστές διέφυγαν του Τρόμου: ο Γκενρίκ Γιαγκόντα, αρχηγός της μυστικής αστυνομίας μέχρι το 1936, συνελήφθη το 1937 και πυροβολήθηκε τον επόμενο χρόνο. Ο αντικαταστάτης του, Νικολάι Γιεζόφ, έχασε την θέση του το 1939 μετά την επίβλεψη του πιο αιματηρού γύρου εσωτερικών διώξεων. Πυροβολήθηκε σε θάλαμο εκτέλεσης σχεδιασμένο σύμφωνα με τις δικές του προδιαγραφές.

Ακόμα και σήμερα δεν υπάρχουν απαντήσεις σχετικά με το πόσοι συνελήφθησαν, σκοτώθηκαν, φυλακίστηκαν ή εξορίστηκαν κατά τη διάρκεια του τρόμου της εποχής του Στάλιν. Τον Ιούνιο του 1991, την παραμονή της διάλυσης της Σοβιετικής Ένωσης, ο επικεφαλής της μυστικής αστυνομίας KGB, Βλαντιμίρ Κρυούτσκοφ, δήλωσε ότι μεταξύ 1920 και 1953, περίπου 4,2 εκατομμύρια άνθρωποι «καταπιέστηκαν» — συμπεριλαμβανομένων 2 εκατομμυρίων κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Τρόμου. [14] Ο Αλεξάντερ Γιακόβλεφ, ένας μεταρρυθμιστής πολιτικός στα σοβιετικά χρόνια και στα χρόνια του Γέλτσιν, δήλωσε σε συνέντευξη του 2000 ότι τα θύματα της σταλινικής καταστολής αριθμούσαν τουλάχιστον 20 εκατομμύρια. [15]

β. Οι θανατηφόρες εκστρατείες του ΚΚΚ

Οι θανατηφόρες και τραυματικές πολιτικές ανακρίσεις αποτελούν χαρακτηριστικό γνώρισμα του κινεζικού κομμουνιστικού κινήματος, ακόμη και πριν καταλάβει την εξουσία επί της ηπειρωτικής Κίνας το 1949. Το 1942, όταν το ΚΚΚ είχε στριμωχτεί στη βορειοδυτική Κίνα, ο Μάο Τσεντόνγκ ξεκίνησε το Κίνημα Επανόρθωσης της Γιανάν. Τα στελέχη του Κόμματος υπέστησαν σκληρή μεταχείριση, συμπεριλαμβανομένων βασανιστηρίων, κράτησης και «μεταρρύθμισης της σκέψης», φαινομενικά για να ξεριζώσουν αυτούς με ανεπαρκή ιδεολογική πίστη. Χιλιάδες σκοτώθηκαν κατά τη διάρκεια του κινήματος, το οποίο ήταν η πρώτη μαζική πολιτική εκστρατεία του ΚΚΚ.

Από το 1949 — τη χρονιά που ιδρύθηκε το καθεστώς της ΛΔΚ — έως το 1966, δεκάδες εκατομμύρια Κινέζοι έχασαν τη ζωή τους στην Εκστρατεία για την Καταστολή των Αντεπαναστατών, τις Εκστρατείες Τριών-Αντί και Πέντε-Αντί, την Αντι-Δεξιά Εκστρατεία και τον μεγάλο λιμό που προκλήθηκε από την εκστρατεία Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός.

Αυτή η περίοδος μαζικής δολοφονίας ακολουθήθηκε από αιματηρούς αγώνες μέσα στις τάξεις του ΚΚΚ. Καθώς μια νέα γενιά Κινέζων — που ανατράφηκε ώστε να γίνουν «αθεϊστικά λυκάκια», υπέστη κατήχηση στην κομμουνιστική εκπαίδευση και την κουλτούρα του Κόμματος — ενηλικιώθηκε, το κομμουνιστικό φάντασμα ξεκίνησε μια εκστρατεία ακόμη πιο ανεξέλεγκτης δολοφονίας και καταστροφής για να εξαλείψει τα πέντε χιλιάδες χρόνια παραδοσιακού κινεζικού πολιτισμού.

Η Πολιτιστική Επανάσταση ήταν η τελευταία και σε ορισμένες απόψεις η πιο καταστροφική πολιτική εκστρατεία της εποχής του Μάο. Ξεκινώντας το 1966 και εκτεινόμενη στην τελευταία δεκαετία της ζωής του Μάο, στόχος της ήταν η βίαιη αντικατάσταση του παραδοσιακού κινέζικου πολιτισμού με την κουλτούρα του Κόμματος.

Ο Μεγάλος Κινεζικός Λιμός

Μεταξύ 1959 και 1962, η Κίνα γνώρισε τον πιο θανατηφόρο λιμό του κόσμου. Για να εξαπατά τον κόσμο, το ΚΚΚ εξακολουθεί να ισχυρίζεται ότι αντιμετώπισε τρία χρόνια «φυσικών καταστροφών».

Στην πραγματικότητα, το 1958, το ΚΚΚ είχε ξεκινήσει με ένταση το κίνημα των Λαϊκών Κομμουνών και το Μεγάλο Άλμα προς τα Εμπρός. Αυτά τα τρελά σχέδια, τα οποία εξάντλησαν τα αποθέματα σιτηρών και αποδεκάτισαν την κινεζική γεωργική παραγωγή, υποστηρίχθηκαν από έναν κατακλυσμό ψευδών αναφορών που ανέφεραν τεράστιες σοδειές. Οι αναφορές αυτές προέρχονταν από αξιωματούχους σε όλα τα επίπεδα ηγεσίας, από αγροτικές περιοχές έως τις πόλεις. Το ΚΚΚ χρησιμοποίησε αυτές τις αναφορές ως δικαιολογία για τη συλλογή σιτηρών από τους αγρότες, οι οποίοι αναγκάστηκαν να παραδώσουν στο καθεστώς τρόφιμα, σπόρους και ζωοτροφές.

Τα διοικητικά όργανα του ΚΚΚ σε όλα τα επίπεδα έστειλαν ομάδες στην ύπαιθρο. Χρησιμοποίησαν βασανιστήρια και ανακρίσεις για να απομυζήσουν τους τελευταίους κόκκους τροφών από τους δύσμοιρους αγρότες. Ακολουθώντας το παράδειγμα των σοβιετικών κομμουνιστών, το ΚΚΚ εμπόδισε τους χωρικούς να εισέλθουν σε πόλεις για αναζήτηση τροφής, προκαλώντας μαζικό θάνατο οικογενειών και ακόμη και ολόκληρων χωριών. Τα πτώματα των θυμάτων του λιμού γέμισαν την ύπαιθρο. Όταν οι αγρότες πιάνονταν να κλέβουν για να επιβιώσουν, σκοτώνονταν. Ο κανιβαλισμός ήταν διαδεδομένος.

Το σιτάρι που κατασχέθηκε από την κυβέρνηση ανταλλάχθηκε για μεγάλες ποσότητες σοβιετικών όπλων ή για χρυσό που το ΚΚΚ χρησιμοποίησε για να εξοφλήσει χρέη καθώς έκλεινε τα μάτια στην απώλεια κινεζικών ζωών. Σε μόλις τρία χρόνια, ο Μεγάλος Λιμός της Κίνας είχε εξαλείψει δεκάδες εκατομμύρια ανθρώπους.

Η Πολιτιστική Επανάσταση: Σφαγή και Πολιτιστική Γενοκτονία

Η Πολιτιστική Επανάσταση επανέλαβε τη φρενίτιδα του Κινήματος Επανόρθωσης της Γιανάν σε εθνική κλίμακα, με τη φανατική νεολαία να ενθαρρύνεται να συντρίψει κτίσματα, να ξυλοκοπήσει, να βασανίσει και να δολοφονήσει για να καταστρέψει τα λεγόμενα «τέσσερα παλιά» — παλιά έθιμα, παλιό πολιτισμό, παλιές συνήθειες και παλιές ιδέες— της Κίνας.

Στις 16 Μαΐου 1966, το ΚΚΚ δημοσίευσε αυτό που ονομάστηκε «Ανακοίνωση της 16ης Μαΐου», το οποίο σηματοδότησε την αρχή της Πολιτιστικής Επανάστασης. Τον Αύγουστο, με τα παιδιά υψηλόβαθμων στελεχών του ΚΚΚ ως επικεφαλής, μαθητές γυμνασίων στο Πεκίνο δημιούργησαν μια ομάδα Ερυθρών Φρουρών. Ο όχλος αφηνίασε σε ολόκληρο το Πεκίνο, σε μια φρενίτιδα λεηλασίας, επιθέσεων και δολοφονιών. Μέχρι το τέλος του μήνα, γνωστού ως Κόκκινος Αύγουστος, χιλιάδες άνθρωποι στο Πεκίνο είχαν δολοφονηθεί.

Στην περιοχή Ντασίνγκ του Πεκίνου, 325 άνθρωποι σκοτώθηκαν μεταξύ 27 Αυγούστου και 1ης Σεπτεμβρίου, σε σαράντα οκτώ ταξιαρχίες παραγωγής, δεκατριών κομμουνιστικών κολλεκτίβων. Τα θύματα ποικίλλουν σε ηλικία από μόλις τριάντα οκτώ ημερών έως ογδόντα ετών, και είκοσι δύο οικογένειες εξαλείφθηκαν εντελώς. Οι Ερυθροί Φρουροί χτυπούσαν με ρόπαλο, μαχαίρωναν ή στραγγάλιζαν τα θύματά τους. Σκότωσαν βρέφη και νήπια πατώντας στο ένα πόδι και σχίζοντας το παιδί στα δύο. [16]

Καθώς το φάντασμα του κομμουνισμού οδηγούσε τους ανθρώπους να ξυλοκοπούν και να σκοτώνουν, εξάλειψε την ανθρώπινη συμπόνια τους, κάνοντάς τους πλύση εγκεφάλου με συνθήματα όπως «μεταχειριστείτε τον εχθρό με την αναίσθητη αγριότητα του σκληρού χειμώνα». Με κάθε έγκλημα κατά της ανθρωπότητας, το ΚΚΚ αφαιρούσε τον παραδοσιακό πολιτισμό και την ηθική αρετή των Κινέζων. Δηλητηριασμένοι από την κουλτούρα του Κόμματος, πολλοί άνθρωποι έγιναν εργαλεία δολοφονίας.

Μαθαίνοντας τις αιμοδιψείς πράξεις του ολοκληρωτικού κομμουνιστικού καθεστώτος, οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τελείως ανήμποροι να εξηγήσουν το πώς μπορεί κάποιος να εκπέσει σε τόσο απάνθρωπη βαρβαρότητα.

Η εκτίμηση των θυμάτων της Πολιτιστικής Επανάστασης είναι ένα εξαιρετικά δύσκολο έργο. Οι περισσότερες έρευνες δίνουν ελάχιστο αριθμό θανάτων δύο εκατομμυρίων. Ο Ρ. Τζ. Ράμμελ, ένας Αμερικανός καθηγητής που ερεύνησε μαζικές δολοφονίες, έγραψε στο βιβλίο του «China’s Bloody Century: Genocide and Mass Murder Since 1900» ότι η Πολιτιστική Επανάσταση πήρε τη ζωή 7,73 εκατομμυρίων ανθρώπων. [17]

Ο Ντονγκ Μπαοσούν, αναπληρωτής καθηγητής του κινεζικού πανεπιστημίου Σαντόνγκ, και ο Ντινγκ Λονγκτζιά, υποδιευθυντής του Γραφείου Σαντόνγκ Ερευνών Ιστορίας του Κόμματος, συνέγραψαν το βιβλίο του 1997 «Exonerate the Innocent: Rehabilitate the Wrongly Accused and Sentenced» [Δικαιώστε τους αθώους: Αποκαταστήστε τους αδίκως κατηγορημένους και καταδικασμένους]. Ανέφερε ότι ο Γιε Τζιενγίνγκ, τότε αντιπρόεδρος της Κεντρικής Επιτροπής του ΚΚΚ, έκανε τις ακόλουθες δηλώσεις κατά την τελετή λήξης της Κεντρικής Διάσκεψης Εργασίας στις 13 Δεκεμβρίου 1978: «Δύο χρόνια και επτά μήνες διεξοδικής διερεύνησης από την Κεντρική Επιτροπή έδειξαν ότι είκοσι εκατομμύρια άνθρωποι πέθαναν στην Πολιτιστική Επανάσταση, πάνω από εκατό εκατομμύρια υπέστησαν πολιτικές διώξεις,… και χάθηκαν 800 δισεκατομμύρια γιουέν». [18]

Τον Αύγουστο του 1980, ο επικεφαλής του ΚΚΚ Ντενγκ Σιαοπίνγκ έδωσε δύο συνεντεύξεις στην Ιταλίδα δημοσιογράφο Οριάνα Φαλλάτσι, στις οποίες περιέγραψε τη δυσκολία ποσοτικοποίησης των καταστροφών της Πολιτιστικής Επανάστασης:

«Οι άνθρωποι χωρίστηκαν σε δύο φατρίες που σφάγιαζαν η μια την άλλη. … Είναι δύσκολο να δοθεί εκτίμηση γιατί πέθαναν από κάθε είδους αιτίες. Εξάλλου, η Κίνα είναι μια τόσο μεγάλη χώρα. Αλλά ακούστε: Τόσο πολλοί πέθαναν που, ακόμη και αν δεν είχαν συμβεί άλλες τραγωδίες κατά τη διάρκεια αυτού, ο αριθμός των νεκρών θα ήταν αρκετός για να πούμε ότι η Πολιτιστική Επανάσταση δεν έπρεπε να γίνει.» [19]

Ο Ντενγκ περιέγραψε μια τυπική περίπτωση: ο Κανγκ Σενγκ, επικεφαλής της μυστικής αστυνομίας του ΚΚΚ, κατηγόρησε τον γραμματέα του κόμματος της επαρχίας Γιουννάν, Τζάο Τζιενμίν, για προδοσία και ότι ήταν πράκτορας του Κουομιντάνγκ. Όχι μόνο φυλακίστηκε ο Τζάο, αλλά η πτώση του επηρέασε επίσης 1,38 εκατομμύρια ανθρώπους σε ολόκληρη την επαρχία, εκ των οποίων 170.000 υπέστησαν δίωξη μέχρι θανάτου και 60.000 ξυλοκοπήθηκαν μέχρι το σημείο της αναπηρίας. [20]

Άνευ προηγουμένου κακό: Η δίωξη του Φάλουν Γκονγκ

Δεκαετίες δολοφονικής βίας και αθεϊστικής κατήχησης από το ΚΚΚ έχουν επιφέρει τεράστιο αρνητικό αντίκτυπο στην ηθική ποιότητα της κοινωνίας, τραβώντας την πολύ κάτω από τα πρότυπα που απαιτεί το θείον από την ανθρωπότητα. Ακόμη και πολλοί από αυτούς που εξακολουθούν να πιστεύουν στο θείον δεν καταλαβαίνουν την πραγματική πίστη, καθώς είναι παγιδευμένοι στις ψεύτικες θρησκευτικές οργανώσεις που ελέγχονται από το ΚΚΚ. Αν η κατάσταση συνεχίσει να εκφυλίζεται, η ανθρωπότητα θα αντιμετωπίσει σίγουρα εξαφάνιση, όπως προφητεύτηκε στα ιερά κείμενα κάθε αρχαίου πολιτισμού.

Όμως, το φάντασμα του κομμουνισμού θέλει να εμποδίσει τον άνθρωπο να σωθεί από τον Δημιουργό. Για αυτόν τον λόγο, κατέστρεψε τους παραδοσιακούς πολιτισμούς και διέφθειρε τις ανθρώπινες ηθικές αξίες.

Την άνοιξη του 1992, για να αποκαταστήσει την ανθρώπινη ηθική και να δώσει ένα μονοπάτι προς τη σωτηρία, ο κ. Λι Χονγκτζί άρχισε να διδάσκει το Φάλουν Γκονγκ — μια πνευματική πρακτική που βασίζεται στην πίστη στις αρχές αλήθεια, καλοσύνη και ανεκτικότητα — στο κοινό.

Το Φάλουν Γκονγκ, που ονομάζεται επίσης Φάλουν Ντάφα, εξαπλώθηκε σε ολόκληρη την Κίνα σε λίγα χρόνια. Επειδή όσοι το ασκούσαν, οι συγγενείς τους και οι γνωστοί τους βίωσαν θαύματα στη βελτίωση της υγείας και του χαρακτήρα, δεκάδες εκατομμύρια άνθρωποι άρχισαν να ασκούνται στην Κίνα και σε όλο τον κόσμο. Με τόσους πολλούς ανθρώπους να ασκούν καλλιέργεια στο Φάλουν Γκονγκ και να κρατούν τον εαυτό τους σε υψηλότερα πρότυπα, η κοινωνία άρχισε να ανακαλύπτει και πάλι την ηθική της.

Από το έτος που υφάρπαξε την εξουσία, το ΚΚΚ δεν έχει χαλαρώσει ποτέ στη δίωξή του κατά της πνευματικής πίστης. Φυσικά, θεώρησε το Φάλουν Γκονγκ ως τον μεγαλύτερο αντίπαλό του.

Τον Ιούλιο του 1999, ο τότε ηγέτης του ΚΚΚ Τζιανγκ Τζεμίν διέταξε μονομερώς τη συστηματική δίωξη του Φάλουν Γκονγκ και των ασκούμενών του. Σε μια σκληρή εκστρατεία που έφτασε σε κάθε γωνιά της Κίνας, το ΚΚΚ εφάρμοσε κάθε μέθοδο που μπορεί κανείς να φανταστεί στις προσπάθειές του να εκπληρώσει την οδηγία του Τζιανγκ «να τους εξαλείψουν σωματικά, να τους καταστρέψουν οικονομικά και να χαλάσουν την φήμη τους».

Τα φερέφωνα του κόμματος υπέβαλαν τον κινεζικό λαό σε συνεχή προπαγάνδα γεμάτη μίσος και συκοφαντία για το Φάλουν Γκονγκ, απορρίπτοντας τις αρχές της αλήθειας, καλοσύνης και ανεκτικότητας και διαδίδοντας ψεύδος, κακία και πάλη. Το φάντασμα έφερε την κοινωνία σε νέα κατώτατα στον ηθικό εκφυλισμό. Σε μια ατμόσφαιρα επανενεργοποιημένου μίσους και καταστολής, οι Κινέζοι έκλεισαν τα μάτια στη δίωξη που συνέβαινε γύρω τους, προδίδοντας τους Βούδες και τους θεούς. Κάποιοι εγκατέλειψαν τη συνείδησή τους και συμμετείχαν στην εκστρατεία εναντίον του Φάλουν Γκονγκ, αγνοώντας το γεγονός ότι αναθεμάτιζαν τον εαυτό τους στη διαδικασία αυτού.

Το κομμουνιστικό φάντασμα δεν περιόρισε την δίωξη στην Κίνα. Έκανε τα έθνη του ελεύθερου κόσμου να σωπάσουν, ενώ το κινεζικό καθεστώς βρισκόταν σε μια φρενίτιδα φυλακίσεων, δολοφονιών και βασανιστηρίων ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ. Κορεσμένος με οικονομικά κίνητρα, ο ελεύθερος κόσμος παρέμεινε σιωπηλός ή ακόμη και αποδέχτηκε τα ψέματα του Κόμματος, δίνοντας στους διώκτες πλήρη ελευθερία να διαπράξουν τα χειρότερα εγκλήματα.

Κατά τη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ, το ΚΚΚ διέπραξε ένα πρωτοφανές στην ιστορία κακό: την αφαίρεση οργάνων ζώντων ανθρώπων. Ως η μεγαλύτερη ομάδα ανθρώπων που φυλακίστηκαν για την πίστη τους στην Κίνα, οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ δολοφονούνται κατόπιν αιτήματος, ανοίγονται από χειρούργους στα κρεβάτια κρατικών και στρατιωτικών νοσοκομείων και τα όργανά τους πωλούνται για δεκάδες χιλιάδες ευρώ, ή ακόμα και για εκατοντάδες χιλιάδες ευρώ.

Στις 6 Ιουλίου 2006, οι Καναδοί δικηγόροι Ντέιβιντ Μάτας και Ντέιβιντ Κίλγκουρ (πρώην Καναδός υπουργός Εξωτερικών, Ασίας-Ειρηνικού) δημοσίευσαν μια έρευνα με τίτλο Report Into Allegations of Organ Harvesting of Falun Gong Practitioners in China, [Έρευνα στους Ισχυρισμούς Αφαίρεσης Οργάνων από Ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα]. Εξετάζοντας δεκαοκτώ είδη ενοχοποιητικών στοιχείων, έριξαν φως στην κτηνωδία του ΚΚΚ, αποκαλώντας την «μια τρομερή μορφή κακού… νέα σε αυτόν τον πλανήτη». [21]

Οι Μάτας και Κίλγκουρ, μαζί με τον ερευνητικό δημοσιογράφο Ήθαν Γκάτμαν, συνεργάστηκαν με μια ομάδα διεθνών ερευνητών για να δημοσιεύσουν το Bloody Harvest/The Slaughter: An Update, τον Ιούνιο του 2016. Με πάνω από 680 σελίδες και με περισσότερες από 2.400 παραπομπές, η έρευνα απέδειξε αναμφίβολα την πραγματικότητα και την κλίμακα της αφαίρεσης οργάνων ζώντων που πραγματοποιείται από το κινεζικό κομμουνιστικό καθεστώς.

Στις 13 Ιουνίου 2016, η Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ ψήφισε ομόφωνα το Ψήφισμα 343, που απαιτεί από το ΚΚΚ να τερματίσει άμεσα την αφαίρεση οργάνων από ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ και άλλους κρατούμενους συνείδησης. [22]

Τον Ιούνιο του 2019, μετά από μακροχρόνια έρευνα, ένα ανεξάρτητο δικαστήριο εθελοντών στο Λονδίνο κατέληξε ομόφωνα στο συμπέρασμα ότι κρατούμενοι συνείδησης έχουν δολοφονηθεί — και συνεχίζουν να δολοφονούνται — στην Κίνα για τα όργανά τους «σε σημαντική κλίμακα». [23] Το δικαστήριο είχε πρόεδρο τον Σερ Τζόφρεϋ Νάις QC, ο οποίος είχει ηγηθεί της ποινικής δίωξης του πρώην Γιουγκοσλάβου προέδρου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς για εγκλήματα πολέμου στο Κοσσυφοπέδιο. Το δικαστήριο κατέληξε επίσης στο συμπέρασμα ότι οι ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ υπήρξαν μία από τις κύριες πηγές οργάνων που τροφοδοτούν την βιομηχανία μεταμοσχεύσεων του κινεζικού καθεστώτος. Αυτή η κερδοφόρα επιχείρηση έχει στηρίξει οικονομικά την δίωξη του Φάλουν Γκονγκ και προσέλκυσε πελάτες από την Κίνα και από όλο τον κόσμο, κάνοντάς τους συνένοχους στη μαζική δολοφονία του ΚΚΚ.

3. Ένας αιώνας δολοφονιών

Η εισαγωγή της Μαύρης Βίβλου του Κομμουνισμού παρέχει μια χοντρική εκτίμηση του ποσού δολοφονιών των κομμουνιστικών καθεστώτων σε όλο τον κόσμο. Μπόρεσε να επαληθεύσει έναν αριθμό ενενήντα τεσσάρων εκατομμυρίων, συμπεριλαμβανομένων των εξής:

Είκοσι εκατομμύρια στη Σοβιετική Ένωση
Εξήντα πέντε εκατομμύρια στην Κίνα
Ένα εκατομμύριο στο Βιετνάμ
Δύο εκατομμύρια στη Βόρεια Κορέα
Δύο εκατομμύρια στην Καμπότζη
Ένα εκατομμύριο στην Ανατολική Ευρώπη
Εκατόν πενήντα χιλιάδες στην Λατινική Αμερική (κυρίως Κούβα)
1,7 εκατομμύρια στην Αφρική
1,5 εκατομμύρια στο Αφγανιστάν
Δέκα χιλιάδες λόγω του «διεθνούς κομμουνιστικού κινήματος και των κομμουνιστικών κομμάτων εκτός εξουσίας». [24]

Εκτός από τη Ρωσία και την Κίνα, τα μικρότερα κομμουνιστικά καθεστώτα έχουν αποδειχθεί όχι λιγότερο πρόθυμα να διαπράξουν απόλυτο κακό. Η γενοκτονία της Καμπότζης ήταν το πιο ακραίο περιστατικό μαζικής δολοφονίας που πραγματοποίησε ένα κομμουνιστικό κράτος. Σύμφωνα με διάφορες εκτιμήσεις, ο αριθμός των Καμποτζιανών που σκοτώθηκαν από το καθεστώς του Χμερ Ρουζ του Πολ Ποτ κυμαίνεται μεταξύ 1,4 εκατομμυρίων και 2,2 εκατομμυρίων — το ένα τρίτο του πληθυσμού της Καμπότζης εκείνη την εποχή.

Μεταξύ 1948 και 1987, οι κομμουνιστές της Βόρειας Κορέας σκότωσαν περισσότερους από ένα εκατομμύριο από τους δικούς τους ανθρώπους μέσω καταναγκαστικής εργασίας, εκτελέσεων και κράτησης σε στρατόπεδα συγκέντρωσης. Στη δεκαετία του 1990, οι λιμοί σκότωσαν τουλάχιστον 220.000 ανθρώπους, σύμφωνα με εκτιμήσεις που βασίζονται σε στοιχεία απογραφής της Βόρειας Κορέας. Συνολικά, με βάση τα στοιχεία της Βόρειας Κορέας, 600.000 έως 850.000 άνθρωποι πέθαναν με μη φυσικό θάνατο μεταξύ του 1993 και του 2008. [25] Άλλες εκτιμήσεις αναφέρουν ότι ο πραγματικός αριθμός αυτών που έχασαν την ζωή τους μόνο από τον λιμό είναι 1 εκατομμύριο έως και 3,5 εκατομμύρια. Αφότου ο Κιμ Τζονγκ Ουν ανέλαβε την εξουσία, διέπραξε πιο εμφανείς δολοφονίες, με θύματα υψηλούς αξιωματούχους και συγγενείς του, μεταξύ άλλων. Ο Κιμ απείλησε επίσης τον κόσμο με πυρηνικό πόλεμο.

Σε μόλις έναν αιώνα, από την άνοδο του πρώτου κομμουνιστικού καθεστώτος στη Ρωσία, το φάντασμα του κομμουνισμού δολοφόνησε περισσότερους ανθρώπους στα έθνη υπό την κυριαρχία του σε σύγκριση με τον συνολικό αριθμό θανάτων και των δύο παγκοσμίων πολέμων. Η ιστορία του κομμουνισμού είναι μια ιστορία δολοφονίας, και κάθε σελίδα γράφτηκε με το αίμα των θυμάτων του.

Διαβάστε μετά: Κεφάλαιο Τέταρτο.

Διαβάστε ολόκληρη την σειρά εδώ: Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας.

Παραπομπές

1. US Congress, House, “Remembering the Victims of Communism,” remarks by Rep. Christopher Smith, 115th Congress, 1st sess., Congressional Record 163 (November 13, 2017) https://www.congress.gov/congressional-record/2017/11/13/extensions-of-remarks-section/article/E1557-2.

2. Stéphane Courtois et al., eds., The Black Book of Communism: Crimes, Terror, Repression, trans. Jonathan Murphy and Mark Kramer (Cambridge, MA: Harvard University Press, 1999).

3. Richard Pipes, The Russian Revolution (New York: Vintage Books, 1991), 411.

4. Winston Churchill, The World Crisis, Vol. 5: The Unknown War (London: Bloomsbury Academic, 2015).

5. Robert Service, Lenin, a Biography (Cambridge, MA.: Harvard University Press, 2000), 365.

6. Courtois et al., eds., The Black Book, 177.

7. Robert Gellately, Lenin, Stalin, and Hitler: The Age of Social Catastrophe (New York: Knopf Publishing Group, 2007), 75.

8. “Zhongguo Gongchandang da shiji. 1945 nian” 中国共产党大事记·1945年 [“A Chronicle of Key Events of the Chinese Communist Party 1945”], News of the Communist Party of China, accessed April 16, 2020, http://cpc.people.com.cn/GB/64162/64164/4416000.html. [In Chinese]

9. Frank Dikötter, The Tragedy of Liberation: A History of the Chinese Revolution 1945–1957 (London: Bloomsbury Press, 2013).

10. Martin Amis, Koba the Dread: Laughter and the Twenty Million (New York: Vintage Books, 2003).

11. Roy Medvedev, Let History Judge: The Origins and Consequences of Stalinism, trans. George Shriver (New York: Columbia University Press, 1989), 240–245.

12. Aleksandr Solzhenitsyn, The Gulag Archipelago 1918–1956: An Experiment in Literary Investigation, Books I–II, trans. Thomas P. Whitney (New York: Harper & Row, 1973).

13. Medvedev, Let History Judge, 396.

14. Reuters, “4.2 Million Were Victims of Purges, KGB Chief Says,” LA Times, June 15, 1991, https://www.latimes.com/archives/la-xpm-1991-06-15-mn-496-story.html.

15. Alexander Yakovlev, Yakeliefu fangtan lu 1992–2005 雅科夫列夫訪談錄（1992–2005） [Alexander Yakovlev: Selected interviews (1992–2005)], trans. Chinese Academy of Social Sciences, 234. [In Chinese]

16. Wen Yuluo 遇罗文, “Daxing tusha diaocha” 大兴屠杀调查 [“An Investigation of the Beijing Daxing Massacre”] in Wen Ge da tusha 文革大屠殺 [Massacres in the Cultural Revolution], ed. Song Yongyi 宋永毅 (Hong Kong: Kaifang zazhishe, 2002), 13–36. [In Chinese]

17. R. J. Rummel, China’s Bloody Century: Genocide and Mass Murder Since 1900 (New York: Routledge, 2017), 253.

18. Dong Baoxun 董宝训 and Ding Longjia 丁龙嘉, Chen yuan zhao yun—pingfan yuan jia cuo an 沉冤昭雪—平反冤假錯案 [Exonerate the Innocent: Rehabilitate the Wrongly Accused and Sentenced] (Hefei: Anhui Renmin Chubanshe, 1998), 1. [In Chinese]

19. Oriana Fallaci, “Deng: Cleaning Up Mao’s ‘Feudal Mistakes,’” The Washington Post, August 31, 1980, https://www.washingtonpost.com/archive/opinions/1980/08/31/deng-cleaning-up-maos-feudal-mistakes/4e684a74-8083-4e43-80e4-c8d519d8b772.

20. Ding Longjia 丁龙嘉 and Ting Yu 听雨, Kang Sheng yu Zhao Jianmin yuan’an 康生与赵健民冤案 [Kang Sheng and the Unjust Case of Zhao Jianmin] (Beijing: Renmin Chubanshe, 1999), as referenced in Hu Angang, Mao and the Cultural Revolution, ed. W. H. Hau (Honolulu: Enrich Professional Publishing, Inc., 2016), 2:98.

21. David Matas and David Kilgour, Bloody Harvest: The Killing of Falun Gong for Their Organs (Ontario: Seraphim Editions, 2009), 13.

22. US Congress, House, Expressing concern regarding persistent and credible reports of systematic, state-sanctioned organ harvesting from non-consenting prisoners of conscience in the People’s Republic of China, including from large numbers of Falun Gong practitioners and members of other religious and ethnic minority groups, HR 343, 114th Cong., 2nd sess., introduced in House June 25, 2015, https://www.congress.gov/bill/114th-congress/house-resolution/343.

23. China Tribunal: Independent Tribunal into Forced Organ Harvesting from Prisoners of Conscience in China, “China Tribunal: Final Judgment 17th June,” March 1, 2020, https://chinatribunal.com/final-judgment.

24. Κουρτουά et al., eds., Η Μαύρη Βίβλος του Κομμουνισμού, Εγκλήματα Τρομοκρατία, Καταστολή, 4.

25. Thomas Spoorenberg and Daniel Schwekendiek, “Demographic Changes in North Korea: 1993–2008,” Population and Development Review, March 21, 2012, accessed via Wiley Online Library, https://onlinelibrary.wiley.com/doi/abs/10.1111/j.1728-4457.2012.00475.x.

Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

[give_form id=”3924″]

21 εκατομμύρια λιγότεροι χρήστες κινητών τηλεφώνων στην Κίνα ίσως υποδεικνύουν έναν υψηλό αριθμό θανάτων από τον ιό του ΚΚΚ

Πέμπτη, 09 Απρ, 2020Παρασκευή, 27 Μαρ, 2020 Από NICOLE HAO

Ο αριθμός των Κινέζων χρηστών κινητών τηλεφώνων μειώθηκε κατά 21 εκατομμύρια τους τελευταίους τρεις μήνες, ανακοίνωσαν οι αρχές του Πεκίνου στις 19 Μαρτίου. Θάνατοι λόγω του ιού του ΚΚΚ ίσως συνέβαλαν στον μεγάλο αριθμό του κλεισίματος λογαριασμών.

Τα κινητά τηλέφωνα είναι απαραίτητα εργαλεία για την ζωή στην Κίνα.

«Το επίπεδο χρήσης ψηφιακής τεχνολογίας είναι πολύ υψηλό στην Κίνα. Οι άνθρωποι δεν μπορούν να επιβιώσουν χωρίς κινητό τηλέφωνο», είπε η Tang Jingyuan, αναλύτρια κινεζικών θεμάτων, με έδρα τις Η.Π.Α., στις Epoch Times, στις 21 Μαρτίου. «Επαφές με την κυβέρνηση σχετικά με τις συντάξεις και την κοινωνική ασφάλιση, την αγορά εισιτηρίων τρένων, ψώνια… οτιδήποτε κι αν θελήσουν να κάνουν οι άνθρωποι, είναι απαραίτητο να χρησιμοποιούν κινητά τηλέφωνα.

«Το κινεζικό καθεστώς απαιτεί όλοι οι Κινέζοι να χρησιμοποιούν τα κινητά τους τηλέφωνα για να αναπαράγουν έναν κώδικα υγείας. Μόνο με έναν πράσινο κώδικα υγείας επιτρέπεται σε Κινέζους να μετακινηθούν στην Κίνα τώρα. Είναι αδύνατον για κάποιον να σταματήσει να χρησιμοποιεί το κινητό του τηλέφωνο».

Η Κίνα εισήγαγε υποχρεωτικό σκανάρισμα αναγνώρισης προσώπου την 1η Δεκεμβρίου 2019, για να επιβεβαιωθεί η ταυτότητα του ατόμου που καταχώρησε το τηλέφωνο. Ακόμη νωρίτερα, την 1η Σεπτεμβρίου 2010, η Κίνα υποχρέωσε όλους τους χρήστες κινητών τηλεφώνων να καταχωρήσουν τα κινητά τους τηλέφωνα μέσω της πραγματικής τους ταυτότητας, κάτι το οποίο επιτρέπει στο καθεστώς να ελέγχει την ομιλία των ανθρώπων μέσω του μεγάλης κλίμακας συστήματος ελέγχου του.

Επιπλέον, οι τραπεζικοί λογαριασμοί των Κινέζων και οι λογαριασμοί κοινωνικής ασφάλισης συνδυάζονται με τα στοιχεία των κινητών τους· εφαρμογές στα κινέζικα τηλέφωνα συγκρίνουν τις κάρτες SIM με τη βάση δεδομένων του κράτους για να επιβεβαιώσουν ότι ο αριθμός ανήκει στον χρήστη.

Το Πεκίνο πρωτοεισήγαγε τους κώδικες υγείας μέσω κινητού τηλεφώνου στις 10 Μαρτίου. Όλοι οι Κινέζοι πρέπει να εγκαταστήσουν μια εφαρμογή και να εισάγουν τα προσωπικά στοιχεία της υγείας τους. Τότε η εφαρμογή μπορεί να παράξει έναν κώδικα QR, ο οποίος εμφανίζεται σε τρία χρώματα, για να ταξινομηθεί το επίπεδο υγείας του χρήστη. Το κόκκινο σημαίνει ότι το άτομο έχει μια μεταδοτική ασθένεια, το κίτρινο σημαίνει ότι ίσως έχει, και το πράσινο σημαίνει ότι δεν έχει ασθένεια.

Το Πεκίνο ισχυρίζεται ότι οι κώδικες υγείας αποσκοπούν στην αποτροπή της εξάπλωσης του ιού του ΚΚΚ, κοινώς γνωστού ως νέου κορωνοϊού.

Μια γυναίκα ελέγχει το κινητό της τηλέφωνο στην Σανγκάη, Κίνα, στις 17 Μαρτίου 2020. (HECTOR RETAMAL/AFP via Getty Images)

21 εκατομμύρια χρήστες κινητών τηλεφώνων

Το Υπουργείο Βιομηχανίας και Τεχνολογίας Πληροφοριών της Κίνας (ΥΒΤΠ) ανακοίνωσε στις 19 Μαρτίου τον αριθμό των χρηστών τηλεφώνου για κάθε επαρχία για τον μήνα Φεβρουάριο. Σε σύγκριση με την προηγούμενη ανακοίνωση, η οποία είχε γίνει στις 18 Δεκεμβρίου 2019, για τα δεδομένα του Νοεμβρίου του ίδιου έτους, ο αριθμός των χρηστών κινητών αλλά και σταθερών τηλεφώνων έχει μειωθεί δραματικά. Την ίδια περίοδο του προηγούμενου έτους, ο αριθμός των χρηστών είχε αυξηθεί.

Ο αριθμός των χρηστών κινητών τηλεφώνων μειώθηκε από 1,600957 δισεκατομμύρια σε 1,579927 δισεκατομμύρια, μια πτώση 21,03 εκατομμυρίων. Ο αριθμός των χρηστών σταθερού τηλεφώνου μειώθηκε από 190,83 εκατομμύρια σε 189,99 εκατομμύρια μια πτώση των 840.000.

Τον περασμένο Φεβρουάριο, ο αριθμός είχε αυξηθεί. Σύμφωνα με το ΥΒΤΠ, ο αριθμός των χρηστών κινητών τηλεφώνων αυξήθηκε τον Φεβρουάριο του 2019 από 1,5591 δισεκατομμύρια σε 1,5835 δισεκατομμύρια, μια αύξηση 24,37 εκατομμυρίων. Ο αριθμός των χρηστών σταθερού τηλεφώνου είχε αυξηθεί από 183,477 εκατομμύρια σε 190,118 εκατομμύρια, μια αύξηση 6,641 εκατομμυρίων.

Σύμφωνα με το Εθνικό Γραφείο Στατιστικών της Κίνας, ο πληθυσμός της χώρας στα τέλη του 2019 ήταν 4,67 εκατομμύρια μεγαλύτερος από ότι το 2018, πλησιάζοντας τα 1,40005 δισεκατομμύρια.

Η μείωση των χρηστών σταθερής τηλεφωνίας του 2020 μπορεί να οφείλεται στην καραντίνα ολόκληρης της επικράτειας τον Φεβρουάριο, κατά την διάρκεια της οποίας οι μικρές επιχειρήσεις έκλεισαν. Αλλά η μείωση των χρηστών της κινητής τηλεφωνίας δεν μπορεί να εξηγηθεί με αυτόν τον τρόπο.

Σύμφωνα με τα δεδομένα λειτουργίας των τριών κινεζικών εταιρειών κινητής τηλεφωνίας, (δεν υπάρχει τέταρτη εταιρεία), οι λογαριασμοί των κινητών τηλεφώνων είχαν αυξηθεί τον Δεκέμβριο του 2019 αλλά μειώθηκαν απότομα το 2020.

Η China Mobile είναι η μεγαλύτερη εταιρεία, η οποία κατέχει το 60 τοις εκατό της κινεζικής αγοράς κινητών τηλεφώνων. Ανακοίνωσε ότι είχε αποκτήσει 3,732 εκατομμύρια περισσότερους λογαριασμούς τον Δεκέμβριο του 2019, αλλά έχασε 0,862 εκατομμύρια τον Ιανουάριο του 2020 και 7,254 εκατομμύρια τον Φεβρουάριο του 2020.

Η απόδοση της China Mobile τους ίδιους μήνες του 2019 ήταν σαφώς διαφορετική. Είχε αποκτήσει 2,411 εκατομμύρια περισσότερους λογαριασμούς τον Ιανουάριο του 2019 και 1,091 εκατομμύρια τον Φεβρουάριο του 2019.

Η China Telecom είναι η δεύτερη μεγαλύτερη εταιρεία παροχής, η οποία κατέχει περίπου το 21 τοις εκατό της αγοράς. Είχε αποκτήσει 1,18 εκατομμύρια χρήστες τον Δεκέμβριο του 2019, αλλά έχασε 0,43 εκατομμύρια χρήστες τον Ιανουάριο του 2020 και 5,6 εκατομμύρια χρήστες τον Φεβρουάριο του 2020.

Το 2019, είχε κερδίσει 4,26 εκατομμύρια τον Ιανουάριο και 2,96 εκατομμύρια τον Φεβρουάριο.

Η China Unicom, που δεν έχει ακόμη δημοσιοποιήσει τα δεδομένα του Φεβρουαρίου, μοιράζεται την ίδια εμπειρία με τις άλλες δύο εταιρείες τηλεπικοινωνιών για τον Ιανουάριο του 2020 και του 2019. Η εταιρεία έχασε 1,186 εκατομμύρια χρήστες τον Ιανουάριο του 2020, αλλά είχε κερδίσει 1,962 εκατομμύρια χρήστες τον Φεβρουάριο του 2019 και 2,763 εκατομμύρια χρήστες τον Ιανουάριο του 2019.

Η Κίνα επιτρέπει σε κάθε ενήλικα να έχει έως πέντε αριθμούς κινητού τηλεφώνου. Από τις 10 Φεβρουαρίου, η πλειονότητα των Κινέζων μαθητών συμμετέχει σε διαδικτυακά μαθήματα μέσω αριθμού κινητού τηλεφώνου επειδή τα σχολεία τους έχουν την εντολή να παραμείνουν κλειστά. Οι λογαριασμοί αυτών των μαθητών υπόκεινται στα ονόματα των γονέων τους, το οποίο σημαίνει ότι κάποιοι από τους γονείς χρειάστηκε να ανοίξουν δεύτερο λογαριασμό κινητού τηλεφώνου τον Φεβρουάριο.

Μια πωλήτρια χρησιμοποιεί το κινητό της τηλέφωνο καθώς περιμένει πελάτες στην Jiujiang, Κίνα, στις 6 Μαρτίου 2020. (NOEL CELIS/AFP via Getty Images)

Αναλύοντας τους αριθμούς

Το μεγάλο ερώτημα είναι εάν η δραματική μείωση των λογαριασμών κινητών τηλεφώνων αντικατοπτρίζει τα κλεισίματα των λογαριασμών όσων έχασαν τη ζωή τους λόγω του ιού του ΚΚΚ.

«Είναι πιθανό ότι κάποιοι εσωτερικοί οικονομικοί μετανάστες [που δουλεύουν ως εργάτες] είχαν προηγουμένως δύο αριθμούς κινητού τηλεφώνου. Ο ένας για την περιοχή από όπου προέρχονται, και ο άλλος για την πόλη στην οποία εργάζονται. Τον Φεβρουάριο, ίσως απενεργοποίησαν τον αριθμό για την πόλη στην οποία εργάζονται επειδή δεν μπορούσαν να πάνε εκεί», λέει η Tang. Συνήθως, αυτοί οι εσωτερικοί μετανάστες θα επέστρεφαν στην περιοχή τους για την κινεζική πρωτοχρονιά τον Ιανουάριο, και ύστερα οι ταξιδιωτικοί περιορισμοί θα τους απέτρεπαν από το να επιστρέψουν στην πόλη στην οποία εργάζονταν.

Όμως, επειδή υπάρχει ένα βασικό μηνιαίο κόστος για να έχει κανείς λογαριασμό κινητού τηλεφώνου στην Κίνα, η πλειονότητα των εσωτερικών μεταναστών — που είναι η ομάδα με το χαμηλότερο εισόδημα— πρόκειται το πιθανότερο να έχει έναν μόνο λογαριασμό κινητού τηλεφώνου.

Η Κίνα μέχρι τον Απρίλιο του 2019 είχε 288,36 εκατομμύρια εσωτερικούς οικονομικούς μετανάστες [που δουλεύουν ως εργάτες], σύμφωνα με το Εθνικό Γραφείο Στατιστικών της Κίνας.

Στις 17 Μαρτίου, η Meng Wei, αντιπρόσωπος της Επιτροπής Μεταρρυθμίσεων και Εθνικής Ανάπτυξης της Κίνας είπε σε μια μηνιαία συνέντευξη Τύπου στο Πεκίνο, ότι εκτός από την Hubei, όλες οι επαρχίες δήλωσαν ότι πάνω από 90 τοις εκατό των επιχειρήσεων ξανάρχισαν να λειτουργούν. Στις Zhejiang, Σανγκάη, Jiangsu, Shandong, Guangxi και Chongqing σχεδόν όλες οι επιχειρήσεις ξανάρχισαν την παραγωγή.

Εάν οι αριθμοί των εσωτερικών μεταναστών και του επιπέδου εργασίας είναι ακριβείς, τότε περισσότεροι από 90 τοις εκατό των εσωτερικών μεταναστών έχουν επιστρέψει στη δουλειά.

Η οικονομική διαταραχή που προξενήθηκε από το κλείσιμο των επιχειρήσεων στην Κίνα μπορεί να οδήγησε κάποιους να ακυρώσουν τον δεύτερο λογαριασμό του κινητού τηλεφώνου τους. Με την επιχείρησή τους να φτωχαίνει ή να σταματά την λειτουργία της, ίσως να μην ήθελαν να έχουν αυτό το πρόσθετο έξοδο.

«Προς το παρόν, δεν γνωρίζουμε τις λεπτομέρειες των δεδομένων. Εάν μόνο 10 τοις εκατό των λογαριασμών της κινητής τηλεφωνίας έκλεισαν λόγω θανάτου των χρηστών τους από τον ιό του ΚΚΚ, ο φόρος αίματος θα μπορούσε να είναι 2 εκατομμύρια», είπε η Tang.

Ο επίσημος αριθμός θανάτων στην Κίνα δεν συνάδει με αυτό που μπορεί να διαπιστωθεί, με άλλον τρόπο, ότι συμβαίνει εκεί.

Επίσης, συγκρίνοντας με την κατάσταση στην Ιταλία φαίνεται ότι ο αριθμός θανάτων στην Κίνα αποκρύπτει σε μεγάλο βαθμό την πραγματικότητα. Η Ιταλία έλαβε αντίστοιχα μέτρα με αυτά του κινεζικού καθεστώτος. Ο αριθμός των 4.825 θανάτων στην Ιταλία ισοδυναμεί με ένα ποσοστό θνησιμότητας 9 τοις εκατό. Στην Κίνα όπου ένα πολύ μεγαλύτερο ποσοστό του πληθυσμού έχει εκτεθεί στον ιό, ο επίσημος αριθμός των 3.265 θανάτων ισοδυναμεί με ένα ποσοστό θνησιμότητας μόλις 4 τοις εκατό, λιγότερο από το μισό αυτού που έχει ανακοινωθεί στην Ιταλία.

Δραστηριότητες στο επίκεντρο της εξάπλωσης της επαρχίας Hubei μοιάζουν να αντικρούουν τον επίσημο αριθμό θανάτων της Κίνας. Έχει αναφερθεί ότι τα επτά γραφεία κηδειών στην πόλη της Wuhan έκαιγαν πτώματα 24 ώρες την μέρα, επτά μέρες την εβδομάδα στα τέλη του Ιανουαρίου. Η επαρχία Hubei χρησιμοποίησε 40 φορητούς αποτεφρωτές, ο καθένας με δυνατότητα καύσης πέντε τόνων φαρμακευτικών απορριμάτων και σορών τη μέρα, από τις 16 Φεβρουαρίου.

Λόγω της έλλειψης δεδομένων, ο πραγματικός αριθμός θανάτων στην Κίνα παραμένει ένα μυστήριο. Η ακύρωση 21 εκατομμυρίων κινητών τηλεφώνων είναι ένα δεδομένο που υποδεικνύει ότι ο πραγματικός αριθμός μπορεί να είναι πολύ υψηλότερος από τον επίσημο αριθμό.

Η Epoch Times ονομάζει τον νέο κορωνοϊό, ο οποίος προκαλεί την ασθένεια COVID-19, ιό του ΚΚΚ διότι η συγκάλυψη και η κακοδιαχείριση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος επέτρεψαν στον ιό να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Κίνα και να προκαλέσει μια παγκόσμια πανδημία.

Editorial: Δίνοντας το σωστό όνομα στον ιό που έχει προκαλέσει μια παγκόσμια πανδημία

Δευτέρα, 06 Ιούλ, 2020Δευτέρα, 23 Μαρ, 2020 Από ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ

Υπήρξαν πρόσφατα διαφωνίες σχετικά με τη ονομασία του ιού, ο οποίος έχει προκαλέσει μια άνευ προηγουμένου παγκόσμια πανδημία. Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) προτιμάει τον όρο «νέος κορωνοϊός». Άλλοι το αναφέρουν ως «ιός Γουχάν», αφού είθισται μια ασθένεια να παίρνει το όνομα της τοποθεσίας όπου πρωτοεμφανίστηκε.

Η Epoch Times πιστεύει ότι μια πιο σωστή ονομασία είναι «ιός του ΚΚΚ», και προτρέπει τον καθένα να υιοθετήσει την χρήση αυτού του όρου.

Αυτό το όνομα καθιστά σαφές ότι το ΚΚΚ επέδειξε μια αδικαιολόγητη στάση και αδιαφορία για την ανθρώπινη ζωή, και για την επακόλουθη εμφάνιση της πανδημίας η οποία έχει θέσει σε κίνδυνο ένα τεράστιο κομμάτι του ανθρώπινου πληθυσμού παγκοσμίως. Επιπλέον, έχει δημιουργήσει μια ατμόσφαιρα ευρέως διαδεδομένου φόβου και ζημιώνει βαθιά τις οικονομίες χωρών, που προσπαθούν να αντιμετωπίσουν την ασθένεια.

Αξιωματούχοι του ΚΚΚ γνώριζαν από τις αρχές Δεκεμβρίου, πως ο ιός είχε εμφανιστεί στην Γουχάν. Εν τούτοις το βρήκαν προτιμότερο να αποκρύψουν οποιαδήποτε σχετική πληροφορία για ένα συνολικό διάστημα 6 εβδομάδων. Συνέλαβαν όσους προσπάθησαν να προειδοποιήσουν τον κόσμο για τον επερχόμενο κίνδυνο με την πρόφαση ότι διαδίδουν φήμες, και χρησιμοποίησαν σκληρή λογοκρισία, την γνωστή τακτική του καθεστώτος, ώστε να αποτραπεί η αναμετάδοση γεγονότων από τα ΜΜΕ και να διαγραφούν τυχούσες αναφορές στα «social media».

Εώς και τα τέλη Ιανουαρίου, υπήρξαν αναφορές πως όλα τα αποτεφρωτήρια στη Γουχάν ήταν σε λειτουργία 24 ώρες την ημέρα, 7 μέρες την εβδομάδα, προκειμένου να αντιμετωπίσουν την πλημμυρίδα σορών.

Νοσοκόμοι με φόρμες οδηγούν πολύ προσεκτικά έναν ασθενή στο νεόκτιστο προσωρινό νοσοκομείο Columbus Covid 2, για την καταπολέμηση των νέων κρουσμάτων του κορωνοϊού, στις 16 Μαρτίου 2020, στο νοσοκομείο Gemelli στη Ρώμη (Photo by ANDREAS SOLARO / AFP) (Photo by ANDREAS SOLARO/AFP via Getty Images)

Εν τω μεταξύ, τα ληφθέντα μέτρα που είχαν ως στόχο την απομόνωση και τη νοσηλεία του πληθυσμού της Γουχάν ήταν τερατωδώς απάνθρωπα. Πολυκατοικίες σφραγίστηκαν με ηλεκτροκόλληση, δημιουργήθηκαν προσωρινά «νοσοκομεία», τα οποία στην ουσία λειτουργούσαν ως φυλακές για όσους θεωρούνταν πως είχαν προσβληθεί από τον ιό. Οι πιο άτυχοι θα παρέμεναν κλειδωμένοι σε αυτούς τους χώρους, χωρίς ιατρική περίθαλψη και με ελάχιστο φαγητό, παγιδευμένοι εκεί μέχρι τον θάνατό τους.

Αποκρύπτοντας τον κίνδυνο που αντιμετώπιζε η Κίνα, το ΚΚΚ ενεργούσε σύμφωνα με το γνωστό και σύνηθες σχέδιό του. Το κυρίαρχο αφήγημα του ΚΚΚ είναι πως το Κόμμα είναι «μεγάλο, ένδοξο και σωστό». Η εμφάνιση του θανάσιμου «ιού του ΚΚΚ» στην Γουχάν καθώς και του ιού SARS το 2003, δεν συνάδει με το προαναφερθέν σενάριο. Όπως και με τον SARS, η πρώτη αντίδραση του ΚΚΚ ήταν η άρνηση.

Όμως, για χάρη της αντιμετώπισης αυτού του ιού, η άρνηση δεν είναι κάτι αποδεκτό. Ο κόσμος οφείλει να γνωρίζει την προέλευσή του, και το ΚΚΚ έχει επανειλημμένα αρνηθεί να συνεργαστεί. Ειδικοί από άλλες χώρες δεν έχει επιτραπεί να μεταβούν στην Γουχάν.

Υπάρχει επίσης ένας σεβαστός προβληματισμός σχετικά με τις δραστηριότητες του Ινστιτούτου Ιολογίας της Γουχάν, του μοναδικού εργαστηρίου P4 της Κίνας, προορισμένου να ερευνά εύκολα μεταδιδόμενα παθογόνα τα οποία είναι ικανά να προκαλέσουν θανατηφόρες ασθένειες. Δεδομένου ότι οι επίσημες αναφορές που δόθηκαν σχετικά με την προέλευση του ιού έχουν διαψευστεί, έχουν προκύψει πολλά ερωτήματα σχετικά με το εάν ο «ιός του ΚΚΚ» διέρρευσε από το ινστιτούτο.

Καθώς τα ερωτήματα σχετικά με την προέλευση του ιού παραμένουν αναπάντητα, το ΚΚΚ έχει αρχίσει να εκτοξεύει βαριές κατηγορίες εναντίον των ΗΠΑ υποστηρίζοντας ότι αυτές φέρουν την ευθύνη. Ο Πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ αντέκρουσε τις παραπάνω δηλώσεις αναφερόμενος στον ιό ως «κινεζικός ιός».

Η Epoch Times ονομάζει τον νέο κορωνοϊό, ο οποίος προκαλεί την ασθένεια COVID-19, «ιό του ΚΚΚ» λόγω της συγκάλυψης και κακοδιαχείρισης του Κομμουνιστικού Κόμματος που επέτρεψε στον ιό να εξαπλωθεί σε ολόκληρη την Κίνα και να δημιουργήσει μια παγκόσμια πανδημία.

Το ΚΚΚ μάλλον θέλει να χρησιμοποιήσει αυτές τις κατηγορίες εναντίον των ΗΠΑ για το εγχώριο κοινό του. Το ΚΚΚ έχει επιτεθεί στον κινεζικό λαό από τη πρώτη στιγμή που αρνήθηκε την ύπαρξη του ιού, και τώρα έχει αρχίσει τον δεύτερο γύρο επιθέσεων μετατοπίζοντας την ευθύνη των πράξεών του σε άλλους.

Και αυτό το γεγονός τονίζει την αναγκαιότητα πρόσδοσης του ονόματος «ιός του ΚΚΚ», ώστε να γίνει ο διαχωρισμός των θυμάτων από τον θύτη. Οι πολίτες της Γουχάν και ολόκληρης της Κίνας είναι τα θύματα της αλαζονείας και ανικανότητας του ΚΚΚ, που εκδηλώνονται σε αυτήν την πανδημία.

Το όνομα «ιός του ΚΚΚ» ηχεί επίσης και σαν μια προειδοποίηση: Οι χώρες και οι άνθρωποι που διατηρούν στενές επαφές με το ΚΚΚ είναι αυτοί που υποφέρουν τα χειρότερα από τον ιό, όπως φαίνεται από το ξέσπασμα κρουσμάτων στον στενό σύμμαχο του ΚΚΚ, Ιράν, και στην Ιταλία, την μοναδική G-7 χώρα που υπέγραψε το «Πρότζεκτ Ζώνη και Δρόμος» (Belt and Road Initiative). Η Ταϊβάν και το Χονγκ Κονγκ, που έχουν απορρίψει το ΚΚΚ, — η Ταϊβάν στις πρόσφατες εθνικές εκλογές που ανέδειξαν κυβέρνηση με μεγάλη διαφορά, και το Χονγκ Κονγκ σε μήνες μαζικών διαδηλώσεων— έχουν σχετικά λίγα κρούσματα.

Εν κατακλείδι, ο «ιός του ΚΚΚ» υπενθυμίζει στους ανθρώπους του κόσμου ότι η πηγή του ίδιου του ιού, είναι κακή από την φύση της. Πρόκειται για έναν κομμουνιστικό ιό, και με το όνομα «ιός του ΚΚΚ», η Epoch Times υπενθυμίζει στον κόσμο την θεραπεία: Το τέλος του ΚΚΚ.

Γνωρίζατε ότι είμαστε ανεξάρτητοι;

Η Epoch Times είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε επιρροή από εταιρείες, κυβερνήσεις ή πολιτικά κόμματα. Ο μόνος μας στόχος είναι να δίνουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι προς το κοινό.

[give_form id=”3924″]

Το Χονγκ Κονγκ στο χείλος κομμουνιστικού ελέγχου με την τελευταία επιθετική κίνηση του Πεκίνου: Ειδικοί

Το σχέδιο του Πεκίνου

Το βασικό ζήτημα

Οικονομική ζημία

Αμερόληπτα και ανεξάρτητα νέα

Διάταγμα του Τραμπ ωθεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να σταματήσουν τους «άδικους» περιορισμούς ομιλίας

Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Εκ των συντακτών: Για να προστατευθείτε από τον κορωνοϊό, πείτε όχι στο ΚΚΚ

Η πόλη της Νέας Υόρκης γίνεται επίκεντρο

Καταστροφική κατάσταση στο Ιράν

Χώρες στην Ευρώπη

Η σοβαρότητα στις γειτονικές χώρες της Κίνας ποικίλλει

Απόρριψη του ΚΚΚ

H Κίνα στέλνει κακής ποιότητας ιατρικό εξοπλισμό σε πληγείσες χώρες

Εργοστασιακές συνθήκες υπό αμφισβήτηση

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ: Διείσδυση στην Δύση (Μέρος Α΄)

Μεγάλες ποσότητες ιατρικών ειδών που εξάγονται από την Κίνα αποδεικνύονται ελαττωματικές

Aντίσταση στο 5G: Εμπόδιο σε ένα μέλλον υψηλής τεχνολογίας ή προειδοποίηση για σοβαρό κίνδυνο υγείας;

Μικροκύματα: Θέματα οικονομίας & υγείας

Η πίεση για 5G

Ζώντας με ένα μικροκύτταρο

Καμία διαφυγή

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΤΡΙΤΟ: Τυραννία στην Ανατολή

Πίνακας περιεχομένων

Εισαγωγή

1. Η άνοδος του απολυταρχικού κομμουνισμού

2. Η βαναυσότητα της κομμουνιστικής εξουσίας

β. Οι θανατηφόρες εκστρατείες του ΚΚΚ

3. Ένας αιώνας δολοφονιών

Παραπομπές

Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

21 εκατομμύρια λιγότεροι χρήστες κινητών τηλεφώνων στην Κίνα ίσως υποδεικνύουν έναν υψηλό αριθμό θανάτων από τον ιό του ΚΚΚ

21 εκατομμύρια χρήστες κινητών τηλεφώνων

Αναλύοντας τους αριθμούς

Editorial: Δίνοντας το σωστό όνομα στον ιό που έχει προκαλέσει μια παγκόσμια πανδημία

Γνωρίζατε ότι είμαστε ανεξάρτητοι;

36 ΧΩΡΕΣ, 22 ΓΛΩΣΣΕΣ

Copyright © 2020