Ο ηγέτης της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν φαίνεται ότι αναχώρησε για τη Ρωσία για συνάντηση κορυφής με τον πρόεδρο Βλαντίμιρ Πούτιν, όπως μετέδωσε χθες το νοτιοκορεατικό δίκτυο YTN, επικαλούμενο ανώνυμη υψηλόβαθμη κυβερνητική πηγή.
Ο Κιμ φέρεται να μεταβαίνει στα βορειοανατολικά σύνορα της Βόρειας Κορέας με ειδικό τρένο, με τη σύνοδο πιθανόν να λαμβάνει χώρα ίσως και σήμερα Τρίτη, σύμφωνα με το δίκτυο YTN. Η ίδια πηγή είχε αναφέρει νωρίτερα ότι η συνάντηση των δύο ηγετών θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί την Τετάρτη.
Νωρίτερα τη Δευτέρα, το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Interfax ανέφερε ότι ο Κιμ αναμένεται να επισκεφθεί την Άπω Ανατολή «τις επόμενες ημέρες».
Τα υπουργεία Εξωτερικών και Ενοποίησης της Νότιας Κορέας ανέφεραν ότι δεν έχουν καμία πληροφορία να δώσουν. Αξιωματούχοι στην Εθνική Υπηρεσία Πληροφοριών δεν ήταν διαθέσιμοι για σχολιασμό.
Το ταξίδι, εάν επιβεβαιωθεί, θα είναι η πρώτη επίσκεψη του Κιμ στο εξωτερικό εδώ και πάνω από τέσσερα χρόνια και το πρώτο του μετά την πανδημία του COVID-19. Το τελευταίο του ταξίδι στο εξωτερικό ήταν το 2019, επίσης στο Βλαδιβοστόκ, για την πρώτη του συνάντηση κορυφής με τον Πούτιν μετά την κατάρρευση των συνομιλιών για τον πυρηνικό αφοπλισμό της Βόρειας Κορέας με τον πρώην πρόεδρο των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ.
Η Ρωσία και η Βόρεια Κορέα δεν ενδιαφέρονται για τις ανακοινώσεις των ΗΠΑ, δήλωσε σήμερα ο εκπρόσωπος της ρωσικής προεδρίας Ντμίτρι Πεσκόφ, σύμφωνα με ρωσικά πρακτορεία ειδήσεων, σχολιάζοντας τις προειδοποιήσεις της Ουάσιγκτον εναντίον της πώλησης όπλων από την Πιονγκγιάνγκ στη Μόσχα τις τελευταίες ημέρες.
«Όπως γνωρίζετε, στις σχέσεις με τους γείτονές μας, συμπεριλαμβανομένης της Βόρειας Κορέας, αυτό που έχει σημασία για εμάς είναι τα συμφέροντα των χωρών μας, όχι οι προειδοποιήσεις από την Ουάσιγκτον», ανέφερε ο κ. Πεσκόφ. «Στα συμφέροντα των δυο χωρών μας θα επικεντρωθούμε λοιπόν».
Εξάλλου, ο υφυπουργός Εξωτερικών της Ρωσίας Αντρέι Ρουντένκο διαβεβαίωσε πως η Μόσχα είναι διατεθειμένη να ενημερώσει τη Νότια Κορέα σχετικά με την επίσκεψη του ηγέτη της Βόρειας Κορέας Κιμ Γιονγκ Ουν σε περίπτωση που της ζητηθεί, σύμφωνα με το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων Interfax.
«Έχουμε πρεσβεία της Νότιας Κορέας στη Μόσχα· αν το επιθυμούν, μπορούμε να τους δώσουμε τις διαθέσιμες πληροφορίες», είπε ο κ. Ρουντένκο.
Πρόσθεσε ότι η Μόσχα έχει και θα συνεχίσει να έχει επαφές με τη Σεούλ, εμπορικό εταίρο της, και ότι τα δύο κράτη «έχουν κοινά συμφέροντα», πιο συγκεκριμένα «τη σταθεροποίηση της κατάστασης στο βορειοανατολική Ασία και στην κορεατική χερσόνησο».
Επίσημα μέσα ενημέρωσης της Βόρειας Κορέας μετέδωσαν πως ο κ. Κιμ αναχώρησε προχθές Κυριακή με τρένο από την Πιονγκγιάνγκ για να επισκεφτεί τη Ρωσία, όπου αναμένεται να συναντηθεί με τον Ρώσο πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν.
Ο νοτιοκορεατικός στρατός από την πλευρά του ανακοίνωσε πως ο κ. Κιμ εισήλθε με το τρένο του στη ρωσική επικράτεια τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα.
Σύμφωνα με το βορειοκορεατικό επίσημο πρακτορείο ειδήσεων KCNA, ο Κιμ Γιονγκ Ουν «αναχώρησε με το τρένο του το απόγευμα της Κυριακής για να μεταβεί στη Ρωσική Ομοσπονδία», επικεφαλής αντιπροσωπείας κυβερνητικών αξιωματούχων, αξιωματικών του στρατού και στελεχών του Κόμματος Εργατών.
Κυβερνήσεις και αναλυτές στη Δύση προεξοφλούν ότι το ταξίδι του στο Βλαδιβοστόκ, στη ρωσική Άπω Ανατολή, όπου διεξάγεται ετήσιο οικονομικό φόρουμ, θα επικεντρωθεί στη σύναψη διμερών συμφωνιών στο πεδίο των στρατιωτικών εξοπλισμών. Ο κ. Πούτιν φέρεται να επιδιώκει να εξασφαλίσει πυρομαχικά, ειδικά του πυροβολικού, και όπλα προς χρήση στον πόλεμο στην Ουκρανία. Ο κ. Κιμ από την πλευρά του φέρεται να επιδιώκει την εξασφάλιση ρωσικής τεχνολογίας όσον αφορά τους δορυφόρους και τα υποβρύχια.
Το KCNA ανέφερε χθες ότι «ο σεβαστός σύντροφος Κιμ Γιονγκ Ουν θα συναντηθεί και θα έχει συνομιλίες με τον σύντροφο Πούτιν» κατά την επίσκεψη.
Πρόκειται για τη δεύτερη επίσκεψη του κ. Κιμ στη Ρωσία αφότου ανέλαβε την εξουσία το 2012.
Η φράση «ο ασθενής της Ευρώπης» πιστώνεται στον τσάρο Νικόλαο Α’, ο οποίος θεωρείται ότι την επινόησε για να περιγράψει την Οθωμανική Αυτοκρατορία το 1853, στην κατάρρευσή της. Έκτοτε, ο …τίτλος αλλάζει κάθε τόσο χέρια – έχει περάσει ασφαλώς και από τα ελληνικά. Η Γερμανία, ωστόσο, είχε καταφέρει να διανύσει τουλάχιστον δύο δεκαετίες στη θέση του ισχυρού, ο οποίος «έδειχνε» κάθε τόσο άλλους ως ασθενείς. Τώρα, ο τίτλος επιστρέφει στο Βερολίνο. Και αυτήν τη φορά χωρίς πειστικές δικαιολογίες.
Σύμφωνα με το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, η Γερμανία, η τέταρτη μεγαλύτερη οικονομική δύναμη στον κόσμο και η πρώτη στην Ευρώπη, θα είναι η μόνη ανεπτυγμένη χώρα της οποίας το ΑΕΠ δεν θα αυξηθεί κατά το τρέχον έτος. Πριν από 20 χρόνια, η Γερμανία αντιμετώπιζε συνεχή μείωση του ΑΕΠ της, υψηλή ανεργία και χαμηλή ζήτηση των προϊόντων της στο εξωτερικό. Οι μεταρρυθμίσεις, όμως, του τότε καγκελάριου Γκέρχαρντ Σρέντερ, μπορεί να κόστισαν στον ίδιο την εξουσία, αλλά οδήγησαν στο μεγάλο «μπουμ» της απασχόλησης και στην επιστροφή της γερμανικής οικονομίας στην ανάπτυξη. Με μια λεπτομέρεια: δομικά στοιχεία της ανάκαμψης υπήρξαν η φθηνή (ρωσική) ενέργεια και τα (φθηνά) εργατικά χέρια από την ανατολική Ευρώπη.
Η ρωσική εισβολή στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2022 τα άλλαξε όλα: η Γερμανία έχασε τη Ρωσία ως ενεργειακό προμηθευτή και αξιόπιστο εμπορικό εταίρο. Η σχεδόν καθολική εξάρτησή της από τη ρωσική ενέργεια οδήγησε σε ανατροπές που δεν είχαν προβλεφθεί και οι οποίες επιπλέον έθεταν υπό αμφισβήτηση υπαρξιακά ζητήματα του κυβερνητικού συνασπισμού. Οι ανατροπές αυτές, όπως συμβαίνει συνήθως, αποδείχθηκαν εξαιρετικά κοστοβόρες. Η εξασφάλιση εναλλακτικών αγορών ενέργειας, η οικονομική στήριξη των νοικοκυριών, η εγκατάλειψη σημαντικών στοιχείων της «πράσινης» μετάβασης προκειμένου να μην καταρρεύσει η βιομηχανία, κόστισαν και κοστίζουν στη Γερμανία χρήματα που σε μεγάλο βαθμό δανείζεται.
Το αποτέλεσμα; Κατά το β’ τρίμηνο του 2023 η ανάπτυξη παρέμεινε στο 0,1%, ενώ εδώ και έναν χρόνο η οικονομία βρίσκεται σε οριακή ύφεση και ο πληθωρισμός αποδεικνύεται ιδιαίτερα ανθεκτικός, στο 6,2%. Ο συνδυασμός των δύο έχει οδηγήσει σε στασιμοπληθωρισμό (Stagflation), ενώ το Γερμανικό Ινστιτούτο Οικονομικών Ερευνών DIW διόρθωσε την πρόβλεψή του για την ανάπτυξη κατά το τρέχον έτος, από -0,2% σε -0,4%. «Τα νοικοκυριά ξοδεύουν κάπως, λόγω και της μείωσης του πληθωρισμού, αλλά η προσανατολισμένη στις εξαγωγές γερμανική οικονομία επιταχύνει τους ρυθμούς της υπερβολικά αργά, παρά τη βελτιωμένη κατάσταση της παγκόσμιας οικονομίας», ανακοίνωσε το DIW, εξηγώντας ότι μεγάλο πρόβλημα παραμένει η περιορισμένη ζήτηση από την Κίνα. Σύμφωνα με την Ομοσπονδιακή Στατιστική Υπηρεσία, τον Ιούλιο οι εξαγωγές προς την Κίνα, οι οποίες φθάνουν το 3% του γερμανικού ΑΕΠ, συρρικνώθηκαν κατά περισσότερο από 6% σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Στο μεταξύ, οι Γερμανοί παραμένουν …Γερμανοί. Παρά τις αυξήσεις στους μισθούς που σημείωσαν ρυθμό ρεκόρ κατά το β’ τρίμηνο με 6,6%, πυροδοτώντας φόβους για αύξηση του πληθωρισμού, επιμένουν να μην ξοδεύουν όσο θα ήθελε η κυβέρνηση. Οι δείκτες κατανάλωσης και καταναλωτικής πίστης κατρακυλούν, υπό τον φόβο μιας νέας ενεργειακής κρίσης και των συνεπειών της παράτασης του πολέμου. Ο «στασιμοπληθωρισμός» προκαλεί απαισιοδοξία, εξηγεί στο CNN ο Τόμας Ομπστ από το Ινστιτούτο της Κολωνίας.
Χρεοκόπησε το οικονομικό μοντέλο;
Ο πόλεμος αποκάλυψε μεταξύ άλλων και τις αδυναμίες του οικονομικού μοντέλου της χώρας, το οποίο αποτελεί ένα μίγμα ανταγωνιστικού κόστους, τεχνολογικής υπεροχής και γεωπολιτικής σταθερότητας. Αυτήν τη στιγμή θα μπορούσε κανείς να ισχυριστεί ότι κανένα από τα τρία στοιχεία δεν υφίσταται. Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δύο βιομηχανικοί τομείς στους οποίους η Γερμανία είχε συνηθίσει να ηγείται παγκοσμίως, η χημική/φαρμακευτική βιομηχανία και η αυτοκινητοβιομηχανία, χάνουν σταδιακά τον ρόλο τους. Η πρώτη λόγω των προβλημάτων στην προμήθεια πρώτων υλών και γραφειοκρατίας και η δεύτερη λόγω, αφενός αυξημένου κόστους παραγωγής, χαμηλής ζήτησης, κακού στρατηγικού σχεδιασμού και αδυναμίας να προβλεφθεί – αν όχι να διαμορφωθεί – το μέλλον της αυτοκίνησης και αφετέρου λόγω του μεγάλου πλέον ανταγωνισμού.
Αν σκεφτεί κανείς μόνο την ηλεκτροκίνηση, οι γερμανικές εταιρίες τρέχουν σήμερα να προλάβουν την Tesla του Ήλον Μασκ και τους Κινέζους κατασκευαστές. Είναι χαρακτηριστικό ότι ένα στα δύο ηλεκτρικά αυτοκίνητα που πωλούνται παγκοσμίως βρίσκεται στην Κίνα και ότι οι Κινέζοι επιλέγουν όλο και περισσότερο εγχώρια προϊόντα. Η BYD, η μεγαλύτερη αυτοκινητοβιομηχανία της χώρας, πούλησε κατά το α’ εξάμηνο του έτους κατά 29% περισσότερα ηλεκτρικά αυτοκίνητα από ό,τι η Tesla και κατά 20 φορές περισσότερα από την Volkswagen στην Κίνα. Συνολικά, το 80% των ηλεκτρικών αυτοκινήτων στην Κίνα προέρχεται πλέον από εγχώριες εταιρίες και μεταξύ των δέκα πρώτων μοντέλων σε πωλήσεις, δεν υπάρχει κανένα γερμανικό αυτοκίνητο. Η VW πάντως, προκειμένου να αντιμετωπίσει την επίθεση, προχώρησε σε σύμπραξη με την κινεζική αυτοκινητοβιομηχανία Xpeng, με στόχο να φέρει στην αγορά της ασιατικής χώρας δύο νέα ηλεκτροκίνητα μοντέλα έως το 2026.
Οι Κινέζοι, όμως, φαίνεται ότι έχουν μεγαλύτερες φιλοδοξίες και διεκδικούν πλέον με απαιτήσεις και την αγορά των πολυτελών αυτοκινήτων, ασκώντας σοβαρή πίεση στις BMW, Mercedes και Audi, ακόμη και στην Porsche. Ένας από τους λόγους είναι η τεχνολογική πρόοδος της Κίνας, η οποία, στην περίπτωση των αυτοκινήτων, διατίθεται σε σαφώς πιο προσιτές τιμές από αυτή των Γερμανών, που είχαν συνηθίσει να μοσχοπουλούν ως «έξτρα» τις διάφορες πολυτέλειες των αυτοκινήτων τους.
«Οι Κινέζοι εξελίσσονται σε υπερδύναμη στην αυτοκίνηση», δήλωσε στην DW ο Φαμπιάν Πιοντέκ, ειδικός αναλυτής της αυτοκίνησης για την AlixPartners, προβλέποντας ότι οι εποχές της κερδοφορίας των γερμανικών αυτοκινητοβιομηχανιών φθάνουν στο τέλος τους. Ταυτόχρονα, τα υψηλά επιτόκια δανεισμού, σε συνδυασμό με την αύξηση του κόστους των υλικών και της ενέργειας, έχουν παραλύσει τον κατασκευαστικό κλάδο, με τις ακυρώσεις αδειών οικοδομής να αυξάνονται ραγδαία. Όπως ανακοίνωσε το Ινστιτούτο Οικονομικών Μελετών Ifo του Μονάχου, το 40% των κατασκευαστικών εταιριών ανέφερε έλλειψη παραγγελιών κατά μέσο όρο ύψους 10,8% σε σχέση με το προηγούμενο έτος.
Τα ειδικά προβλήματα της γερμανικής οικονομίας είναι λίγο πολύ γνωστά: χαμηλή ζήτηση από την Κίνα, δημογραφικό, υψηλός εταιρικός φόρος και κόστος παραγωγής. Και αν το πρώτο μπορεί να θεωρηθεί και παροδικό, παρότι οι Κινέζοι έχουν δραστικά περιορίσει την εξάρτησή τους από γερμανικά προϊόντα, τα άλλα δύο δε φαίνεται να αλλάζουν σύντομα – εξ ου και ο τίτλος του «ασθενή της Ευρώπης». Ναι, η πανδημία και ο πόλεμος στην Ουκρανία στοιχειώνουν ακόμη την ατμομηχανή της Ευρώπης, αλλά στην πραγματικότητα μάλλον έφεραν στην επιφάνεια ήδη υπάρχοντα – και λίγο έως πολύ γνωστά – προβλήματα. Πολλοί αναλυτές υποστηρίζουν ότι την τελευταία δεκαετία το Βερολίνο δεν έκανε την παραμικρή οικονομική μεταρρύθμιση, με αποτέλεσμα να χάσει έδαφος, ειδικά σε τομείς όπως η ψηφιοποίηση, οι υποδομές και η ανταγωνιστικότητα. Οι πιο απαισιόδοξοι μιλούν ακόμη και για υπαρκτό κίνδυνο «αποβιομηχάνισης» της γερμανικής οικονομίας.
Στον αντίποδα, πολλοί αναλυτές θεωρούν μάλλον υπερβολική την καταστροφολογία, ακόμη και τη συζήτηση για τον «ασθενή της Ευρώπης». Ο Χόλγκερ Σμίντινγκ, ο οικονομολόγος που μίλησε πρώτος για αυτόν τον «ασθενή» το 1998, είναι σήμερα πιο επιφυλακτικός. Όπως έγραψε την περασμένη εβδομάδα σε έκθεσή του για την Berenberg Bank, η Γερμανία βρίσκεται σήμερα σε σαφώς ισχυρότερη θέση: ρεκόρ ποσοστών απασχόλησης, ισχυρή δημοσιονομική κατάσταση, δύο στοιχεία που την καθιστούν ανθεκτικότερη στους οικονομικούς κραδασμούς. Η κυβέρνηση, σημειώνει ο ίδιος, λαμβάνει τώρα και μέτρα διευκόλυνσης της μετανάστευσης εξειδικευμένου εργατικού δυναμικού, προκειμένου να καλυφθούν τα κενά και νομοθετεί ταχύτερες διαδικασίες για την έγκριση επενδύσεων στις υποδομές.
Ο κος Σμίντινγκ αναδεικνύει ακόμη την ταχύτητα με την οποία η Γερμανία προχώρησε στην κατασκευή τερματικών σταθμών υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG) ως απόδειξη ευελιξίας της οικονομίας της. Αυτή η ευελιξία, εξηγεί, οφείλεται επίσης στον μεγάλο αριθμό μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων. «Αυτό είναι και το χαρακτηριστικό που την ξεχωρίζει από τους ανταγωνιστές της. Η Γερμανία είναι η αδιαμφισβήτητη παγκόσμια πρωταθλήτρια των “κρυμμένων πρωταθλητών”», προσθέτει χαρακτηριστικά. Παραλείπει ωστόσο να αναγνωρίσει ότι ήταν η ισχυρή δημοσιονομική κατάσταση της χώρας που της επέτρεψε τελικά να πληρώνει «όσο όσο» προκειμένου να καλύψει τις ανάγκες της.
Ασθενής και η κυβέρνηση;
Στα προβλήματα της γερμανικής οικονομίας θα μπορούσε κανείς να συγκαταλέξει και τον αρμόδιο υπουργό. Ο αντικαγκελάριος και υπουργός Οικονομίας και Κλιματικής Προστασίας Ρόμπερτ Χάμπεκ συγκεντρώνει την αυστηρότερη κριτική εχθρών και φίλων. Είναι που ο ίδιος έχει σπουδάσει λογοτεχνία και φιλοσοφία και έγραφε ποιήματα μέχρι να αναλάβει το υπερυπουργείο; Είναι που κάθε μεγαλόπνοο σχέδιό του αποδεικνύεται ανεφάρμοστο και αναθεωρείται μέχρις εξαντλήσεως; Είναι που μιλάει πολύ και συχνά αφήνει να φανεί ότι δεν καταλαβαίνει τα στοιχειώδη της οικονομίας;
«Από οικονομία; Δεν έχει ιδέα», σχολίαζε την περασμένη εβδομάδα το περιοδικό Focus, αναφερόμενο στη νέα έκκληση – διαταγή του κ. Χάμπεκ προς τους αυτοκινητοβιομήχανους της Γερμανίας, να επενδύσουν στην εγχώρια αγορά. Η αυτοκινητοβιομηχανία έχει «καθήκον» να διατηρήσει τη Γερμανία ανταγωνιστική ως επιχειρηματική τοποθεσία, είπε στους επικεφαλής των εταιρειών. Επί της ουσίας, βέβαια, «καθήκον» των αυτοκινητοβιομηχανιών είναι να παράγουν ανταγωνιστικά αυτοκίνητα. Και θα συνεχίσουν να τα παράγουν στη Γερμανία, δημιουργώντας θέσεις εργασίας, μόνο εάν μπορούν να πουλήσουν τα προϊόντα τους στο εσωτερικό και στο εξωτερικό σε συμφέρουσα τιμή. Η ανταγωνιστικότητα της Γερμανίας ως επιχειρηματικής έδρας, αντιθέτως, είναι στην πραγματικότητα ευθύνη της πολιτείας – με τη δημιουργία υποδομών, ψηφιακών υπηρεσιών, με τους φόρους και βέβαια τις τιμές ενέργειας. Προς έκπληξη του ποιητή κου Χάμπεκ, κανένας διευθυντής αυτοκινητοβιομηχανίας δεν θα συνεχίσει να παράγει στη Γερμανία χωρίς κέρδος, μόνο και μόνο από αυξημένο αίσθημα πατριωτισμού.
Αν όμως πραγματικά το 50% της οικονομίας είναι ψυχολογία, όπως έλεγε ο Λούντβιχ Έρχαρτ, το άλλο δεν μπορεί παρά να είναι η πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα σήμερα είναι ότι τα γερμανικά προϊόντα, κυρίως λόγω της ακριβής ενέργειας, έχουν πλέον κόστος παραγωγής που τα καθιστά μη ανταγωνιστικά. Η πρόεδρος του Συνδέσμου Γερμανικών Αυτοκινητοβιομηχανιών Χίλντεγκαρντ Μύλερ προειδοποιεί ότι ο κλάδος δεν θα είναι πλέον σε θέση να διατηρήσει τη θέση του έναντι ξένων ανταγωνιστών, λόγω του δραματικά υψηλού ενεργειακού κόστους.
Αντίστοιχη είναι η κατάσταση στη φαρμακοβιομηχανία, με την ανάπτυξη νέων φαρμάκων στη Γερμανία να καθίσταται διαρκώς λιγότερο ελκυστική. Για πολλά χρόνια, η Γερμανία ήταν πρώτη στην Ευρώπη και δεύτερη στον κόσμο στη διεξαγωγή κλινικών ερευνών για νέα φάρμακα. Σήμερα βρίσκεται μόλις στην έβδομη θέση παγκοσμίως. Τα αίτια; Ενδεικτικά, η έγκριση μιας κλινικής έρευνας απαιτεί στη Γερμανία από 128 έως 298 ημέρες, ενώ στη Γαλλία από 24 έως 76.
Η συνταγή γράφει «λιτότητα»
Αντί όμως για περιορισμό της γραφειοκρατίας, μείωση του ενεργειακού κόστους ή αύξηση των δημόσιων επενδύσεων, η συζήτηση στο Βερολίνο περιστρέφεται σήμερα κυρίως γύρω από τη λιτότητα και από το πώς θα επιστρέψει η χώρα στον μηδενικό δανεισμό και στους ισοσκελισμένους προϋπολογισμούς. «Η γερμανική κυβέρνηση πρέπει να υιοθετήσει αλλαγές και να τις εφαρμόσει και όχι να προσπαθεί απλώς να εμπεδώσει την ισχύουσα κατάσταση. Αυτό απαιτεί ουσιαστικές δημόσιες επενδύσεις στις υποδομές και στην παιδεία, καθώς και απλοποίηση των κανονισμών και της γραφειοκρατίας», δηλώνει ο Μαρσέλ Φράτσερ, επικεφαλής του DIW στην ισπανική El Pais. Σύμφωνα όμως με τον Κάρστεν Μπρζέσκι, επικεφαλής της ING για τη Γερμανία και την Ευρωζώνη, μια τέτοια αναστροφή της επενδυτικής αδράνειας προϋποθέτει αλλαγές στους δημοσιονομικούς κανόνες της χώρας, ακόμη και παράταση της άρσης του «φρένου χρέους» που αποφασίστηκε κατά τη διάρκεια της πανδημίας.
Ασχέτως όμως του εάν τελικά η Γερμανία είναι πράγματι και πάλι «ο ασθενής της Ευρώπης», αν υποφέρει από ελαφρύ …κρυολόγημα ή από βαριά νόσο, το βέβαιο είναι ότι η κατάσταση – και η ψυχολογία – δεν θυμίζουν σε τίποτα την προηγούμενη δεκαετία της αδιαμφισβήτητης ευρωστίας. Η δυσαρέσκεια προς την κυβέρνηση αυξάνεται, τα κόμματα του συνασπισμού (SPD, Πράσινοι, FDP) δίνουν την εντύπωση ότι δεν κάνουν μαζί και οι μεγάλες αλλαγές σπρώχνονται συνεχώς προς το απώτερο μέλλον. Μια από τις άμεσες συνέπειες της κατάστασης είναι η ραγδαία άνοδος της ακροδεξιάς. Η Εναλλακτική για τη Γερμανία (AfD) παγιώνεται στη δεύτερη θέση των δημοσκοπήσεων με ποσοστά κοντά στο 22% και δεν μπορεί πλέον να περιφρονηθεί ως συγκυριακό φαινόμενο, ειδικά όταν τα προβλήματα της κλιματικής αλλαγής, της μετανάστευσης και του πολέμου θα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο τις αποφάσεις της πολιτικής. Η Γερμανία ωστόσο παραμένει η ηγέτιδα δύναμη της Ευρώπης. Και παρά τη συχνά δικαιολογημένη δυσαρέσκεια των εταίρων της για τη στάση της, δεν συμφέρει κανέναν η παρακμή της – ούτε σε οικονομικό ούτε σε πολιτικό επίπεδο.
Οι μέχρι στιγμής απεγκλωβισμένοι πολίτες, από προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων, στη Θεσσαλία ανέρχονται στους 2.227.
Συγκεκριμένα, προσωπικό του Γενικού Επιτελείου Στρατού έχει απεγκλωβίσει 475, προσωπικό του Γενικού Επιτελείου Ναυτικού 35, του Γενικού Επιτελείου Αεροπορίας 45 και της Διοίκησης Ειδικού Πολέμου του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Άμυνας 1672.
Οι Ένοπλες Δυνάμεις συνδράμουν με 445 άτομα μεταξύ των οποίων:
– 2 Λόχοι της Ζ΄ ΜΑΚ με κατάλληλο εξοπλισμό διάσωσης και υλικά αναρρίχησης, διόπτρες νυκτός, drone, πλήρη υλικά C2, με δυνατότητα επιχειρήσεων ημέρα και νύχτα.
– 42 άτομα της 32 Ταξιαρχίας Πεζικού.
– 1 Λόχος Εκτάκτων Αναγκών του σχεδίου «Ξενοκράτης » με 71 άτομα.
– 36 άτομα επιπλέον των προβλεπομένων στο σχέδιο «Ξενοκράτης» σε άμεση ετοιμότητα επέμβασης όπου απαιτηθεί.
– 68 άτομα της 34 Μηχανοκίνητης Ταξιαρχίας στην ΑγίαΤριάδα Καρδίτσας και στην Αγία Κυριακή Τρικάλων, και 19 άτομα της XXIV Τεθωρακισμένης Ταξιαρχίας στον Παλαμά Καρδίτσας.
– 16 άτομα από το Ειδικό Τμήμα Αντιμετώπισης Καταστροφών.
Ακόμη, έχουν διατεθεί 400 κουβέρτες για την Ιτέα Καρδίτσας, 400 κουβέρτες για τους Σοφάδες Καρδίτσας, 130 ράντζα εκστρατείας για το 1ο Δημοτικό Σχολείο Καρδίτσας, 350 κουβέρτες, 350 ράντζα εκστρατείας, 20 τραπέζια και 82 καρέκλες για τον Τύρναβο.
Επιπλέον, έχουν διατεθεί 2 ασθενοφόρα, 3 Mini Bus, 4 λεωφορεία, 14 ειδικά οχήματα Hummer, 53 οχήματα γενικής χρήσης, 14 μηχανήματα Μηχανικού, 4 επικαθήμενα οχήματα, 12 αρματοφορείς, 25 ερπυστριοφόρα οχήματα μεταφοράς προσωπικού Μ113, 66 λέμβοι, 6 οχήματα μεταφοράς ζευγμάτων γεφυρών και 6 λέμβοι τύπου LCB, 2 Ηλεκτροπαραγωγά Ζεύγη ισχύος 300 και 550 Kva στην Λάρισα για κάλυψη αναγκών του Γενικού Νοσοκομείου Λάρισας, 4 φορητές γεννήτριες.
‘Εχει γίνει τοποθέτηση 1 γέφυρας Bailey στα Καλά Νερά Βόλου ενώ είναι προς ανάπτυξη δεύτερη γέφυρα Bailey επί της οδού Καλαμπάκας – Καστανιάς Τρικάλων.
Σε ετοιμότητα τοποθέτησης είναι γέφυρες Bailey στα Στουρναραίικα Τρικάλων και στο Μουζάκι Καρδίτσας, από κλιμάκια της Μονάδας Μελετών και Κατασκευών (ΜΟΜΚΑ) του ΓΕΕΘΑ.
Επιπρόσθετα, για τον απεγκλωβισμό πολιτών διατέθηκαν 5 ελικόπτερα Έρευνας – Διάσωσης, 2 Chinook, 2 Huey ενώ στον Παγασητικό Κόλπο βρίσκεται μια φρεγάτα και ένα αρματαγωγό.
Έχει διατεθεί, ακόμη, όχημα 30 τόνων για μεταφορά ποσότητας εμφιαλωμένων νερών από εταιρίες εμφιάλωσης, από τα Ιωάννινα στα Τρίκαλα και στον Παλαμά ενώ έχουν διατεθεί και 9400 λίτρα πετρελαίου στο Πυροσβεστικό Σώμα.
Σε ετοιμότητα εξακολουθούν να βρίσκονται 932 άτομα του σχεδίου «Ξενοκράτης» στις περιοχές ευθύνης της ΑΣΔΥΣ και της 1ης Στρατιάς, 60 άτομα «Δευκαλίων» σε ετοιμότητα δύο ωρών, 181 άτομα της Δύναμης Συνδρομής Εκτάκτων Αναγκών (ΔΥΣΕΑ), 15 μικρολεωφορεία, 62 λεωφορεία, 121 οχήματα γενικής χρήσης, 19 μηχανήματα Μηχανικού, μεταγωγικό αεροσκάφος C-130 (1Ω) και έξι ελικόπτερα σε ετοιμότητα μιας ώρας, πλοίο Ταχείας Μεταφοράς του Πολεμικού Ναυτικού για φιλοξενία των απεγκλωβισμένων σε ετοιμότητα τεσσάρων ωρών, γέφυρες Bailey προς τοποθέτηση, όπου απαιτηθεί και κατάλληλοι χώροι φιλοξενίας πλημμυροπαθών πολιτών εντός των στρατοπέδων της ευρύτερης πληγείσας περιοχής.
Ένας Γάλλος φωτογράφος με πάθος για τον ωκεανό απαθανάτισε μια εκπληκτική στιγμή, κατά την οποία τα κύματα της καταιγίδας σχηματίζουν το πρόσωπο του Ποσειδώνα, που φορώντας το αφρισμένο στέμμα του, αναδύεται από τα βάθη της θάλασσας.
Ο πρώην μηχανικός Ματιέ Ριβράν (Mathieu Rivrin), 34 ετών, είναι φωτογράφος πλήρους απασχόλησης και ζει στην κοινότητα Λαντερνώ, στο διαμέρισμα Φινιστέρ της Βρετάνης, στη βορειοδυτική Γαλλία. Τον Ιανουάριο, το Φινιστέρ τέθηκε σε κατάσταση συναγερμού λόγω πολυήμερης καταιγίδας. Ο φωτογράφος περίμενε τη σωστή στιγμή και στη συνέχεια βγήκε έξω για να φωτογραφίσει τον ωκεανό.
Κατέληξε να απαθανατίσει τον θεό της θάλασσας σε μια εκπληκτική σύγκρουση των κυμάτων που σκάνε.
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)
«Έφτασα εκεί γύρω στις 12 το μεσημέρι. Η παλίρροια ήταν χαμηλή και τα κύματα πράγματι μεγάλα, αλλά αναμέναμε να γίνουν ακόμα μεγαλύτερα το απόγευμα», δήλωσε ο κος Ριβράν στην Epoch Times. «Γύρω στις 6 μ.μ., λίγο πριν σκοτεινιάσει, τα κύματα ήταν πολύ εντυπωσιακά. Υπήρχε μια ολόκληρη σειρά κυμάτων για 10 έως 15 λεπτά, που έπαιρναν ιδιαίτερα σχήματα. Ήταν τεράστια.»
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)
Καθώς τα κύματα έσκαγαν στον κυματοθραύστη Λεσκονίλ, τον λιμενοβραχίονα που προστατεύει το λιμάνι και τις βάρκες του, ένα κύμα, μεγαλύτερο από τα υπόλοιπα, ξεχώρισε.
«Μόνο όταν γύρισα σπίτι ανακάλυψα αυτή την εικόνα και αυτό το πρόσωπο μέσα στο κύμα», δήλωσε ο κος Ριβράν, ο οποίος συνήθως δεν δίνει τίτλους στις φωτογραφίες του. «Ο στόχος μου είναι οι άνθρωποι να έχουν την εικόνα όλη δική τους τους, να βλέπουν αυτό που θέλουν να δουν.»
Ωστόσο, πολλοί άνθρωποι, όταν είδαν αυτή την εικόνα, επέμεναν να αποκαλούν το πρόσωπο που σχηματίστηκε «Ποσειδώνα».
«Δεν ξέρω αν θα τον αποκαλούσα εγώ ο ίδιος “Ποσειδώνα”, αλλά από τη στιγμή που το κοινό τον οικειοποιήθηκε, ένιωσα ότι ήταν φυσικό να του δώσω αυτό το όνομα», δήλωσε ο φωτογράφος.
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)
Η μετάβαση του κου Ριβράν από τη μηχανική στη φωτογραφία ξεκίνησε πριν από 10 χρόνια, αφού τράβηξε τη φωτογραφία ενός εντόμου με μια compact φωτογραφική μηχανή στον κήπο των παππούδων του στη Βρετάνη. Τον εντυπωσίασε η «πτυχή της αποτύπωσης μιας εφήμερης στιγμής» και, ζώντας τότε στη Γκρενόμπλ, ένιωθε την ανάγκη να φωτογραφίζει τη φυσική γενναιοδωρία της Βρετάνης κάθε φορά που επέστρεφε στην περιοχή.
Σήμερα, χωρίζει τη φωτογραφία τοπίου του σε τρία μεγάλα θέματα: χειμώνας, κύματα και καταιγίδες. Ο κος Ριβράν κάνει συχνά διάκριση μεταξύ καταιγίδων και κυμάτων, διότι υπάρχουν καταιγίδες χωρίς κύματα και το αντίστροφο.
«Ακούγεται αρκετά παράδοξο», είπε, αλλά, λόγω του κυματισμού του Ατλαντικού, μια θυελλώδης καταιγίδα δεν σημαίνει πάντα μεγάλα κύματα, γι’ αυτό του αρέσει να διαχωρίζει τα δύο.
«Μια καταιγίδα έχει πραγματικά ιδιαίτερες πτυχές», είπε. «Υπάρχει η τραχιά όψη, με βροχές χαλαζιού- η όψη του ανέμου- η όψη του κρύου, αφού είναι χειμώνας- και όλες οι ακουστικές αισθήσεις με τον θόρυβο του ανέμου και τα κύματα που προσκρούουν σε βράχους ή αναχώματα.»
«Όλα αυτά πραγματικά μού αρέσουν πολύ, η πλευρά της περιπέτειας που ενυπάρχει σε μια καταιγίδα, πέρα από τη φωτογραφική πτυχή και το θέμα των κυμάτων.»
Αναλογιζόμενος την επιθυμία του να απαθανατίζει τα κύματα στη Βρετάνη, ο κος Ριβράν είπε ότι η θάλασσα πάντα τον έλκυε.
«Μεγάλωσα με τον πατέρα μου, ο οποίος ήταν ναυτικός … με μια φωτογραφία ενός φάρου εν μέσω καταιγίδας πάνω από το κρεβάτι μου», είπε. «Μια μέρα, θέλησα να τον δω με τα ίδια μου τα μάτια πηγαίνοντας εκεί για να βγάλω φωτογραφίες με άλλους φωτογράφους.»
«Στα ανοιχτά του Φινιστέρ υπάρχει η μεγαλύτερη συγκέντρωση φάρων στην Ευρώπη. … Κάθε φάρος έχει μια ιστορία, συνδεδεμένη με έναν ή περισσότερους φαροφύλακες. Πρόκειται για ιστορίες που διάβαζα όταν ήμουν μικρός.»
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)
Το 2016, ο κος Ριβράν τράβηξε φωτογραφίες κατά τη διάρκεια της καταιγίδας Ρούζικα στους φάρους Ζυμάν και Τεβενέκ από ένα ελικόπτερο.
«Προσαρμόζομαι στις καιρικές συνθήκες», είπε. «Δεν σχεδιάζω ένα συγκεκριμένο μέρος – είναι το χαρακτηριστικό της καταιγίδας που καθορίζει πού θα πάω.»
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)
Κατά τη διάρκεια αυτών των λήψεων, ο κος Ριβράν προσπαθεί μεν να παραμείνει ασφαλής, αλλά εξακολουθεί να απολαμβάνει τη λήψη εικόνων από την άκρη της ξηράς, καθώς αυτό του επιτρέπει να δείξει όλο το ύψος του κύματος.
«Με καλή γνώση του εδάφους, καταφέρνω να πηγαίνω σε μέρη όπου θα ήταν αδύνατο να πάω αλλιώς», δήλωσε. «Μου έχει τύχει να βραχώ από τα κύματα, αλλά ποτέ δεν παρασύρθηκα.»
Όσον αφορά τον φωτογραφικό του εξοπλισμό, ο κος Ριβράν χρησιμοποιεί full-frame mirrorless φωτογραφικές μηχανές Sony, με εστιακές αποστάσεις που κυμαίνονται από 16 έως 100mm για να καλύψει κάθε τύπο εικόνας, συμπεριλαμβανομένων των ευρυγώνιων και των κοντινών λήψεων. Μερικές φορές τα θέματά του βρίσκονται σε απόσταση μεγαλύτερη των 2 χιλιομέτρων από την ακτή. Αν επιλέξει τη σωστή στιγμή για μια λήψη και κάνει μια καλή σύνθεση, ισχυρίζεται ότι σπάνια υπάρχει ανάγκη για ρετουσάρισμα.
«Δεν χρησιμοποιώ ποτέ φλας – από τη στιγμή που είναι γκρι, δεν με ενδιαφέρει», είπε. «Αλλά η εικόνα του Ποσειδώνα με έκανε να αλλάξω λίγο γνώμη, επειδή μπορείς να τραβήξεις όμορφες εικόνες και χωρίς φως.»
Γοητευμένος από τα χρώματα της Βρετάνης, ιδίως από τις αποχρώσεις της ανατολής και του ηλιοβασιλέματος και τα τιρκουάζ νερά της, ο κος Ριβράν είχε την τύχη να απαθανατίσει το Βόρειο Σέλας στο Μον Σεν Μισέλ. Έχει ταξιδέψει και έχει παραδώσει μαθήματα φωτογραφίας με το γαλλικό πρακτορείο Photographes du Monde (Φωτογράφοι του Κόσμου), ενώ οι φωτογραφίες του από την παλίρροια στο Σεν Μαλό τον Μάρτιο του 2022, τραβηγμένες με drone εκεί όπου η θάλασσα συναντά την πόλη, μπήκαν στο περιοδικό Paris Match.
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)
Η αναγνώριση και προώθηση της ωκεάνιας φωτογραφίας από τα παγκόσμια μέσα ενημέρωσης άλλαξε το παιχνίδι για τον κο Ριβράν και τους συναδέλφους του.
«Πριν από μερικά χρόνια, στην ακτή, ήμασταν δύο με τρεις φωτογράφοι, το πολύ, που τραβούσαν φωτογραφίες καταιγίδων και κυμάτων», δήλωσε στην Epoch Times. «Τώρα, έχει εκδημοκρατιστεί σε τεράστιο βαθμό. Το βρίσκω υπέροχο να βλέπω ανθρώπους που, αντί να μένουν στο σπίτι όταν υπάρχει καταιγίδα και άνεμοι, βγαίνουν έξω για να δουν το θέαμα στην ακτή.»
«Το να μοιράζομαι τις εικόνες μου και να κάνω τους ανθρώπους να θέλουν να έρθουν να δουν με τα μάτια τους αυτά τα τοπία, είτε πρόκειται για την καταιγίδα είτε για τα γαλαζοπράσινα νερά, είναι κάτι που με κάνει υπερήφανο.»
(Ευγενική παραχώρηση του Ματιέ Ριβράν μέσω του Mathieu Rivrin Photographies)
Το «Μέσα στο Τρίτο Ράιχ” (Inside the Third Reich, 1969), τα μακροσκελή απομνημονεύματα του υπουργού του Χίτλερ Άλμπερτ Σπέερ (1905-1981), είναι ένα πολύ ενδιαφέρον ανάγνωσμα.
Ως υπουργός Εξοπλισμών και Πολεμικής Παραγωγής, ο οποίος χρησιμοποιούσε αλλοδαπούς και αιχμαλώτους πολέμου σε καταναγκαστικά έργα για να στηρίξει τις πολεμικές προσπάθειες της Γερμανίας, ο Σπέερ ήταν μέλος του «εσωτερικού κύκλου» του Χίτλερ για περισσότερο από μια δεκαετία. Μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, καταδικάστηκε για εγκλήματα πολέμου και εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας στις δίκες της Νυρεμβέργης το 1946. Ο Σπέερ κατάφερε να πείσει πέντε από τους οκτώ Βρετανούς, Γάλλους, Αμερικανούς και Σοβιετικούς δικαστές ότι αγνοούσε σε μεγάλο βαθμό τις διώξεις και τις μαζικές δολοφονίες των Εβραίων, αποφεύγοντας έτσι τη θανατική ποινή. Αντ’ αυτού, του επιβλήθηκε ποινή φυλάκισης 20 ετών. Μετά την απελευθέρωσή του από τη φυλακή το 1966, προέκυψαν στοιχεία που έδειχναν ότι γνώριζε πολύ περισσότερα από όσα είχε αφήσει να εννοηθούν το 1946.
Το δεύτερο κεφάλαιο του βιβλίου, με τίτλο «Επάγγελμα και αποστολή», είναι από τα πιο συναρπαστικά. Περιγράφει λεπτομερώς πώς ο Σπέερ, μαζί με εκατομμύρια άλλους Γερμανούς, έπεσε στα μάγια του Χίτλερ τη δεκαετία του 1930, καθιστώντας τους Εθνικοσοσιαλιστές το μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα της Γερμανίας.
Ο Σπέερ, ένας μορφωμένος άνθρωπος, περιέγραψε την πρώτη φορά που άκουσε τον ηγέτη των εθνικοσοσιαλιστών ως εξής:
«Ο Χίτλερ μιλούσε επιτακτικά και με υπνωτική πειστικότητα. Η διάθεση που δημιούργησε ήταν πολύ βαθύτερη από την ίδια την ομιλία, την οποία στο μεγαλύτερο μέρος της δεν θυμόμουν για πολύ. Επιπλέον, παρασύρθηκα από το κύμα του ενθουσιασμού που, το ένιωθε κανείς σχεδόν σωματικά, παρέσυρε τον ομιλητή από πρόταση σε πρόταση. Σάρωνε κάθε σκεπτικισμό, κάθε επιφύλαξη. Στους αντιπάλους δεν δόθηκε καμία ευκαιρία να μιλήσουν. Αυτό ενίσχυσε την ψευδαίσθηση, τουλάχιστον στιγμιαία, της ομοφωνίας. Τελικά, ο Χίτλερ δεν φαινόταν πλέον να μιλάει για να πείσει – μάλλον φαινόταν να αισθάνεται ότι εξέφραζε αυτό που το ακροατήριο, που είχε πλέον μετατραπεί σε μια ενιαία μάζα, περίμενε από αυτόν.»
Η αντίδραση του Σπέερ ήταν όπως και αυτή τόσων άλλων Γερμανών:
«Εδώ, μου φάνηκε ότι υπήρχε ελπίδα. Εδώ υπήρχαν νέα ιδανικά, μια νέα κατανόηση, νέα καθήκοντα. Ο κίνδυνος του κομμουνισμού, που φαινόταν να έρχεται αμείλικτα, μπορούσε να αναχαιτιστεί, μας έπεισε ο Χίτλερ, και αντί για απελπιστική ανεργία, η Γερμανία μπορούσε να προχωρήσει προς την οικονομική ανάκαμψη. Το εβραϊκό πρόβλημα το είχε αναφέρει μόνο περιφερειακά. Αλλά τέτοιες παρατηρήσεις δεν με ανησύχησαν, αν και δεν ήμουν αντισημίτης- αντίθετα, είχα Εβραίους φίλους από τα σχολικά και πανεπιστημιακά μου χρόνια, όπως σχεδόν όλοι οι άλλοι.»
Μερικές εβδομάδες αργότερα, ο Σπέερ άκουσε τον Γιόζεφ Γκέμπελς, ο οποίος στη συνέχεια υπηρέτησε τον Χίτλερ ως υπουργός Προπαγάνδας του Ράιχ. Ο Σπέερ περιέγραψε την αριστοτεχνική ικανότητά τους να χειραγωγούν το συναίσθημα:
«Τόσο ο Γκέμπελς όσο και ο Χίτλερ είχαν καταλάβει πώς να απελευθερώνουν τα μαζικά ένστικτα στις ομιλίες τους, πώς να παίζουν με τα πάθη που κρύβονταν κάτω από την επιφάνεια της συνηθισμένης αξιοπρεπούς ζωής. Εξασκημένοι δημαγωγοί, κατάφεραν να συγχωνεύσουν τους συγκεντρωμένους εργάτες, μικροαστούς και φοιτητές σε έναν ομοιογενή όχλο, του οποίου τις απόψεις μπορούσαν να διαμορφώσουν όπως ήθελαν. … Για να αντισταθμίσει τη μιζέρια, την ανασφάλεια, την ανεργία και την απελπισία, αυτή η ανώνυμη συνάθροιση κυλιόταν για ώρες σε εμμονές, αγριότητες, αδεξιότητες. Αυτό δεν ήταν ένθερμος εθνικισμός, αλλά, μάλλον, για λίγες σύντομες ώρες, η δυστυχία που προκάλεσε στους ανθρώπους η κατάρρευση της οικονομίας αντικαταστάθηκε από μια μανία που απαιτούσε θύματα. Και ο Χίτλερ και ο Γκέμπελς προμήθευσαν τα θύματα. Χτυπώντας τους αντιπάλους τους και διασύροντας τους Εβραίους έδωσαν έκφραση και κατεύθυνση σε άγρια, πρωτόγονα πάθη.»
Έχοντας ενταχθεί στο Εθνικοσοσιαλιστικό Γερμανικό Εργατικό Κόμμα (NSDAP) και έχοντας γίνει μέλος με τον αριθμό 474.481 τον Ιανουάριο του 1931, ο Σπέερ δήλωσε: «Δεν γνώριζα σχεδόν τίποτα για το πρόγραμμα του Χίτλερ. Με είχε κυριεύσει πριν καταλάβω τι συνέβαινε».
Στο βιβλίο του, ο Σπέερ παραδέχεται την πνευματική του τεμπελιά:
«Γιατί, για παράδειγμα, ήμουν πρόθυμος να παραμείνω στη σχεδόν υπνωτιστική εντύπωση που μου είχε κάνει η ομιλία του Χίτλερ; Γιατί δεν ανέλαβα μια ενδελεχή, συστηματική έρευνα, ας πούμε για την αξία ή την αχρηστία των ιδεολογιών όλων των κομμάτων; Γιατί δεν διάβασα τα διάφορα προγράμματα των κομμάτων ή τουλάχιστον το Mein Kampf (Ο
Αγών μου) του Χίτλερ και το Myth of the Twentieth Century (Μύθος του Εικοστού Αιώνα) του Ρόζενμπεργκ; Ως διανοούμενος, θα περίμενε κανείς από εμένα να συλλέξω τεκμηρίωση με την ίδια σχολαστικότητα και να εξετάσω τις διάφορες απόψεις με την ίδια αμεροληψία που είχα μάθει να εφαρμόζω στις προκαταρκτικές αρχιτεκτονικές μου μελέτες. […]
«Διότι αν ήθελα, θα μπορούσα να είχα ανακαλύψει ακόμη και τότε ότι ο Χίτλερ διεκήρυττε την επέκταση του Ράιχ προς τα ανατολικά, ότι ήταν βαθιά αντισημίτης, ότι ήταν προσηλωμένος σε ένα σύστημα αυταρχικής διακυβέρνησης, ότι μετά την κατάκτηση της εξουσίας σκόπευε να καταργήσει τις δημοκρατικές διαδικασίες και ότι στη συνέχεια θα υποχωρούσε μόνο με τη βία. Το ότι δεν ασχολήθηκα για να τα ανακαλύψω όλα αυτά, τουλάχιστον για εμένα – το ότι δεν διάβασα, δεδομένης της μόρφωσής μου, βιβλία, περιοδικά και εφημερίδες με διάφορες απόψεις – το ότι δεν προσπάθησα να διακρίνω όλο τον μηχανισμό της μυθοποίησης, ήταν ήδη εγκληματικό. Σε αυτό το αρχικό στάδιο, η ενοχή μου ήταν τόσο σοβαρή όσο, στο τέλος, το έργο μου για τον Χίτλερ. Διότι το να είσαι σε θέση να γνωρίζεις και παρ’ όλα αυτά να αποφεύγεις τη γνώση δημιουργεί άμεση ευθύνη για τις συνέπειες – από την αρχή.»
Φυσικά, για τον Σπέερ και τόσους άλλους, η πνευματική τεμπελιά είχε και μια ευχάριστη πλευρά:
«Η κλίση μου να απαλλαγώ από την ανάγκη να σκέφτομαι, ιδιαίτερα για δυσάρεστα γεγονότα, συνέτεινε να κλονιστεί η ισορροπία. Σε αυτό δεν διέφερα από εκατομμύρια άλλους.»
Αυτή η ανακούφιση, η απαλλαγή από το να χρειάζεται να σκέφτεται, αποδείχθηκε επικίνδυνη και τοξική:
«Ήταν αυτή η πνευματική χαλαρότητα που πάνω απ’ όλα διευκόλυνε, εδραίωσε και τελικά εξασφάλισε την επιτυχία του εθνικοσοσιαλιστικού συστήματος. Πόσο ανυπολόγιστες ήταν οι συνέπειες!»
Μόνο μετά τον πόλεμο, μπόρεσε ο Σπέερ να εκτιμήσει στην εντέλεια το υψηλό τίμημα που πλήρωσε ο ίδιος – και εκατομμύρια άλλοι – για αυτή τη διανοητική τεμπελιά:
«Το 1931, δεν είχα ιδέα ότι δεκατέσσερα χρόνια αργότερα θα έπρεπε να λογοδοτήσω για ένα πλήθος εγκλημάτων, τα οποία προσυπέγραψα εκ των προτέρων με την είσοδό μου στο κόμμα. Δεν ήξερα ακόμα ότι θα χρειάζονταν είκοσι ένα χρόνια από τη ζωή μου για να εξιλεωθώ από την επιπολαιότητα, την απερισκεψία και τη ρήξη με την παράδοση. Στην πραγματικότητα, δεν θα απαλλαγώ ποτέ από αυτή την αμαρτία.»
Πόσο βολικό θα ήταν να απορρίψουμε τον Σπέερ και τα εκατομμύρια άλλων Γερμανών που υποστήριξαν τους εθνικοσοσιαλιστές ως ανθρώπους με τους οποίους δεν θα μπορούσαμε να ταυτιστούμε: αδιάβαστους, ευεπηρέαστους και ηθικά κατώτερους. Βολικό, ναι, αλλά και ανόητο. Ο κόσμος έχει αλλάξει μετά από τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, αλλά οι άνθρωποι όχι. Οι Καναδοί, όπως και τόσοι άλλοι λαοί, έχουν την ίδια ανθρώπινη φύση με τους Γερμανούς. Και, εκτός αν η ανθρώπινη φύση έχει αλλάξει σημαντικά τα τελευταία 90 χρόνια, οι Καναδοί σήμερα είναι το ίδιο επιρρεπείς στη χειραγώγηση και τον συναισθηματισμό όπως ήταν οι Γερμανοί τη δεκαετία του 1930.
Είμαστε περισσότερο ικανοί τάχα από τους Γερμανούς να αντισταθούμε στην υπνωτική πειθώ, να μην παρασυρθούμε από το κύμα ενθουσιασμού που παρασύρει τον σκεπτικισμό και τις επιφυλάξεις; Όταν δεν δίνεται στους αντιπάλους μια δίκαιη ευκαιρία να μιλήσουν, οι Καναδοί πιστεύουν στην ψευδαίσθηση της ομοφωνίας; Έχουν οι Καναδοί ανοσία στο να συγχωνεύονται σε ομοιογενή όχλο του οποίου οι απόψεις μπορούν να διαμορφωθούν από τους πολιτικούς, τα μέσα ενημέρωσης και άλλες αρχές; Πόσοι Καναδοί αναλαμβάνουν μια ενδελεχή, συστηματική διερεύνηση των ισχυρισμών που διατυπώνονται από πολιτικούς ακτιβιστές, υγειονομικές αρχές και άλλους «ειδικούς»; Πόσοι Καναδοί διαβάζουν βιβλία, ιστότοπους και εφημερίδες με ποικίλες απόψεις; Σε πόσους Καναδούς αρέσει να απαλλάσσονται από την ανάγκη να σκέφτονται, ιδίως για δυσάρεστα γεγονότα;
Όπως εξήγησε ο Σπέερ, ο θρίαμβος του εθνικοσοσιαλισμού (1933-1945) ευνοήθηκε και εδραιώθηκε από τη διανοητική τεμπελιά. Όπως το έθεσε ο ίδιος: «Το να μην προσπαθείς να δεις μέσα από ολόκληρο τον μηχανισμό της μυθοποίησης είναι ήδη εγκληματικό και το να είσαι σε θέση να γνωρίζεις και παρ’ όλα αυτά να αποφεύγεις τη γνώση δημιουργεί άμεση ευθύνη για τις συνέπειες – από την αρχή».
Ο δρόμος προς την κόλαση είναι στρωμένος με καλές προθέσεις. Η διανοητική τεμπελιά είναι το τσιμέντο που δένει την πλακόστρωση.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Στην προστασία του μνημείου της Ακρόπολης και στην αναβάθμιση της εμπειρίας του επισκέπτη, με αφορμή την έναρξη του προγράμματος ωριαίων ζωνών επισκεψιμότητας, αναφέρθηκε η υπουργός Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη, σε συνέντευξη που παραχώρησε στον τηλεοπτικό σταθμό Alpha.
Η Λίνα Μενδώνη, τονίζοντας ότι βασικό μέλημα του υπουργείου είναι η προστασία του μνημείου, αναφέρθηκε στη μελέτη του Οργανισμού Διαχείρισης και Ανάπτυξης Πολιτιστικών Πόρων (ΟΔΑΠ), από την οποία προκύπτει ότι ο ημερήσιος αριθμός επισκεπτών δεν μπορεί να υπερβαίνει τους 20.000, κατανεμημένοι σε συγκεκριμένο αριθμό ανά ζώνη της μίας ώρας. Παράλληλα, η υπουργός τόνισε ότι η μελέτη έχει λάβει υπόψη της τον χρόνο παραμονής και εξόδου των επισκεπτών, προκειμένου να αποφευχθεί ο υπερβολικός αριθμός παράλληλων επισκέψεων, ιδιαίτερα τις πρωινές ώρες, κατά τις οποίες έχει παρατηρηθεί μεγάλη συσσώρευση.
Ως αποτέλεσμα αυτής της κατανομής, ο επισκέπτης θα έχει τη δυνατότητα να επωφεληθεί ποιοτικότερου χρόνου, κατά την περιήγησή του, εμπλουτίζοντας τις πληροφορίες του για τον χώρο και την ιστορία του.
«Στο υπουργείο Πολιτισμού, επειδή ο κύριος σκοπός του είναι ακριβώς η προστασία του ίδιου του μνημείου, αποφασίσαμε να περιορίσουμε τον αριθμό (σ.σ. των επισκεπτών ανά ημέρα) στους 20.000. Από εκεί και πέρα, το ωράριο από 08:00 έως 20:00, που ισχύει σήμερα έχει χωριστεί σε 12 ωριαίες ζώνες επισκεψιμότητας. Η κάθε ζώνη έχει συγκεκριμένο αριθμό επισκεπτών. Για παράδειγμα, η ζώνη 08:00-09:00 πμ έχει 3.000 άτομα. Δεν μπορούν να μπουν 3.000+1 επισκέπτες. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα οι επισκέπτες να έχουν μεγαλύτερη δυνατότητα για σωστή περιήγηση και απόλαυση του μείζονος αυτού μνημείου», τόνισε η υπουργός, που αναφέρθηκε και στη χρήση του προγράμματος ζωνών επισκεψιμότητας από επαγγελματίες του τουρισμού, οι οποίοι διαχειρίζονται συνήθως μεγάλο αριθμό επισκεπτών σε ομάδες. Η υπουργός τόνισε ότι από τον Ιούλιο μέχρι και τις πρώτες ημέρες του Σεπτεμβρίου έχουν γίνει συστηματικές συναντήσεις των επαγγελματιών του τουρισμού με στελέχη του ΟΔΑΠ και της Εφορείας Αρχαιοτήτων Πόλης Αθηνών, προκειμένου να ενημερωθούν και να προσαρμοστούν στη νέα διαδικασία.
«Το πρόγραμμα είναι online. Επομένως, μπορείς, ανά πάσα στιγμή, να μπεις και να δεις τη διαθεσιμότητα που υπάρχει. Ο στόχος είναι να αποφεύγουμε τη συσσώρευση η οποία συνέβαινε μέχρι πρότινος, με το 50% των επισκεπτών να θέλουν να ανέβουν στην Ακρόπολη το διάστημα 08:00-11:00 πμ. Αυτό ήταν προβληματικό για το μνημείο, αλλά και για τους ίδιους, διότι, εκ των πραγμάτων, στον χώρο των Προπυλαίων δημιουργείται ένας “λαιμός μπουκαλιού”. Επομένως, με το να υπάρχουν οι ζώνες και να είναι αυστηρά καθορισμένος αριθμός ο οποίος έχει μελετηθεί και δίνει μια συνεχή ροή, όχι μόνο στον αρχαιολογικό χώρο, αλλά και στα Προπύλαια, αυτομάτως καθιστά την εμπειρία του επισκέπτη πολύ πιο θετική», σημείωσε η υπουργός, που ερωτήθηκε και για το σοβαρό ζήτημα της κλοπής αρχαίων αντικειμένων από το Βρετανικό Μουσείο.
Η Λ. Μενδώνη τόνισε ότι είναι ένα πολύ ιδιαίτερο θέμα, δεδομένου ότι πρόκειται για πράξη που προέρχεται από ανθρώπους οι οποίοι ήταν υπεύθυνοι για τη φύλαξη των συλλογών. Παράλληλα, σημείωσε, για ακόμη μια φορά, ότι το αίτημα για την επανένωση των γλυπτών του Παρθενώνα, που αποτελεί εθνικό στόχο για την κυβέρνηση και τον πρωθυπουργό προσωπικά, ταυτίζεται χρονολογικά με την έναρξη του νέου ελληνικού κράτους. Παραμένει διαρκές εδώ και 200 χρόνια.
«Στρατηγική η οποία ανακοινώνεται, παύει να είναι στρατηγική. Δεν μπορεί κανείς να παρουσιάζει αυτά τα οποία σκέφτεται να κάνει. Επαναλαμβάνω, όμως, κατηγορηματικά ότι η Ελλάδα αυτή τη στιγμή ακολουθεί απολύτως τις κόκκινες γραμμές οι οποίες έχουν τεθεί για αυτό το μείζον εθνικό θέμα, μη μπορώντας, σε καμία περίπτωση, να αναγνωρίσει οποιοδήποτε δικαίωμα ιδιοκτησίας, νομής και κατοχής στο Βρετανικό Μουσείο, καθώς τα γλυπτά του Παρθενώνα βρίσκονται εκεί ως προϊόν κλοπής», επεσήμανε μεταξύ άλλων η υπουργός Πολιτισμού.
Ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ολοκλήρωσε τις συναντήσεις του στις 10 Σεπτεμβρίου στη σύνοδο κορυφής της Ομάδας των 20 (G20), η οποία πραγματοποιήθηκε στην πρωτεύουσα της Ινδίας, το Νέο Δελχί, αφού απέτισε φόρο τιμής στον πατέρα του έθνους, Μαχάτμα Γκάντι, μαζί με άλλους παγκόσμιους ηγέτες.
Την ίδια ημέρα, ο Αμερικανός πρόεδρος αναχώρησε από την Ινδία για να ταξιδέψει στο Βιετνάμ, όπου επρόκειτο να ανακοινώσει ενισχυμένη εταιρική σχέση με το κομμουνιστικό έθνος στις 10 Σεπτεμβρίου.
Ο κος Μπάιντεν ταξίδεψε στην Ασία σε μια περίοδο εντεινόμενου ανταγωνισμού μεταξύ των Ηνωμένων Πολιτειών και της Κίνας. Η φετινή σύνοδος κορυφής αποκάλυψε αυξημένες εντάσεις μεταξύ των δύο ισχυρών χωρών, όπως αποδεικνύεται από την απουσία του Κινέζου ηγέτη Σι Τζινπίνγκ από τη σύνοδο κορυφής και τις αντιρρήσεις του Πεκίνου για τη φιλοξενία της συνόδου κορυφής της G20 από τις Ηνωμένες Πολιτείες το 2026.
Ορισμένοι υποστηρίζουν ότι η απουσία του κου Σι σημαίνει ότι το καθεστώς εγκαταλείπει τους G20 και εγκαθιδρύει μια εναλλακτική παγκόσμια τάξη. Για να αντικρούσει αυτή την άποψη, ο πρόεδρος Μπάιντεν προσπάθησε να καλύψει το κενό που άφησε ο κος Σι στη φετινή σύνοδο κορυφής παρουσιάζοντας τις Ηνωμένες Πολιτείες ως έναν πιο αξιόπιστο εταίρο από την Κίνα, ικανό να ενώσει τις πλουσιότερες χώρες του κόσμου γύρω από κοινούς στόχους, συμπεριλαμβανομένης της παροχής «μη καταναγκαστικών» επιλογών χρηματοδότησης της ανάπτυξης στις αναπτυσσόμενες χώρες.
«Θα ήταν ωραία να τον είχαμε εδώ», δήλωσε ο πρόεδρος Μπάιντεν στους δημοσιογράφους στην Ινδία, όταν ρωτήθηκε για το αν η απουσία του κου Σι επηρέασε τη σύνοδο κορυφής.
«Αλλά, όχι. Η σύνοδος κορυφής πηγαίνει καλά»
Ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι, ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν, ο καγκελάριος της Γερμανίας Όλαφ Σολτς και ο πρωθυπουργός της Αυστραλίας Άντονι Αλμπανέζε και άλλοι παγκόσμιοι ηγέτες καταφθάνουν για να αποτίσουν φόρο τιμής στο μνημείο του Μαχάτμα Γκάντι στο Ραζ Γκατ, στο πλαίσιο της συνόδου κορυφής των G20 στο Νέο Δελχί, στις 10 Σεπτεμβρίου 2023. (Ludovic Marin/POOL/AFP μέσω Getty Images)
Στη σύνοδο κορυφής του Νέου Δελχί, τα μέλη των G20 διχάστηκαν για πολλά θέματα, περιλαμβανομένου του πολέμου στην Ουκρανία, ωστόσο οι ηγέτες έλαβαν αρκετές σημαντικές αποφάσεις κατά τη διάρκεια της διήμερης συνόδου κορυφής στην πρωτεύουσα της Ινδίας.
Βασικά συμπεράσματα από τη διήμερη σύνοδο κορυφής
Μια ήπια, συναινετική κοινή διακήρυξη για τον πόλεμο στην Ουκρανία
Το πιο αμφιλεγόμενο ζήτημα στη φετινή σύνοδο κορυφής ήταν το πώς θα αντιμετωπιστεί ο πόλεμος στην Ουκρανία στο κοινό ανακοινωθέν. Υπήρχε σκεπτικισμός ως προς την έκδοση ενός ανακοινωθέντος της συνόδου κορυφής λόγω των σημαντικών διαιρέσεων μεταξύ των μελών.
Ενώ ορισμένες χώρες απαιτούσαν σκληρή γλώσσα κατά της Ρωσίας, χαρακτηρίζοντας το μέλος των G20 ως επιτιθέμενο, η Ινδία, που προέδρευε των G20, προσπάθησε να επιτύχει μια ισορροπία στο ανακοινωθέν της συνόδου κορυφής. Η στενή σχέση της Ινδίας με τη Μόσχα και η απροθυμία της να εκδώσει ισχυρές δηλώσεις περιέπλεξαν περαιτέρω την προσπάθεια.
Τα μέλη των G20 συμφώνησαν τελικά στις 9 Σεπτεμβρίου να υιοθετήσουν μια συναινετική δήλωση που απέφευγε να καταγγείλει συγκεκριμένα τη Ρωσία για τον πόλεμο στην Ουκρανία, αλλά παρότρυνε γενικά όλες τις χώρες να απέχουν από τη χρήση βίας για την προσάρτηση εδαφών.
«Σύμφωνα με τον Καταστατικό Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όλα τα κράτη πρέπει να απέχουν από την απειλή ή τη χρήση βίας για την επιδίωξη εδαφικής απόκτησης κατά της εδαφικής ακεραιότητας και κυριαρχίας ή της πολιτικής ανεξαρτησίας οποιουδήποτε κράτους. Η χρήση ή η απειλή χρήσης πυρηνικών όπλων είναι απαράδεκτη», αναφέρεται στη δήλωση.
Παρά τις αντιρρήσεις της Ρωσίας και της Κίνας, οι ηγέτες κατέληξαν επίσης σε συμβιβασμό σχετικά με τη γλώσσα σε αρκετές παραγράφους για την περιγραφή του πολέμου στην Ουκρανία.
«Τονίσαμε τον ανθρώπινο πόνο και τις αρνητικές πρόσθετες επιπτώσεις του πολέμου στην Ουκρανία όσον αφορά την παγκόσμια ασφάλεια τροφίμων και ενέργειας, τις αλυσίδες εφοδιασμού, τη μακροοικονομική χρηματοπιστωτική σταθερότητα, τον πληθωρισμό και την ανάπτυξη, γεγονός που έχει περιπλέξει το περιβάλλον πολιτικής για τις χώρες», αναφέρεται στο ανακοινωθέν. «Υπήρχαν διαφορετικές απόψεις και εκτιμήσεις για την κατάσταση.»
Η δήλωση της περσινής συνόδου κορυφής στο Μπαλί αναφέρει ότι «τα περισσότερα μέλη καταδίκασαν έντονα τον πόλεμο στην Ουκρανία», κάτι που δεν περιλαμβάνεται στη φετινή δήλωση. Η δήλωση του Μπαλί είχε επίσης παραθέσει ένα ψήφισμα του ΟΗΕ που καταδικάζει «με τον πιο έντονο τρόπο την επίθεση της Ρωσικής Ομοσπονδίας κατά της Ουκρανίας και απαιτεί την πλήρη και άνευ όρων αποχώρησή της από το έδαφος της Ουκρανίας».
Ως εκ τούτου, η φετινή δήλωση θεωρείται ότι έχει πιο ήπια διατύπωση όσον αφορά τον πόλεμο Ρωσίας-Ουκρανίας σε σχέση με την περσινή δήλωση.
Το ουκρανικό υπουργείο Εξωτερικών απαξίωσε την κοινή δήλωση, καθώς δεν χαρακτηρίζει τη Ρωσία ως επιτιθέμενη στον πόλεμο.
Ο Λευκός Οίκος, από την πλευρά του, υπερασπίστηκε τη δήλωση, χαρακτηρίζοντάς την «πρωτοφανή».
«Η συντριπτική πλειοψηφία των G20 έχει υποστηρίξει πολλαπλά ψηφίσματα του ΟΗΕ που καταγγέλλουν την παράνομη επιθετικότητα της Ρωσίας», δήλωσε ο αναπληρωτής σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Τζον Φάινερ στους δημοσιογράφους στις 10 Σεπτεμβρίου.
«Η κοινή δήλωση που εκδόθηκε χθες βασίζεται σε αυτό για να στείλει μια πρωτοφανή, ενιαία δήλωση σχετικά με την επιτακτική ανάγκη να απέχει η Ρωσία από τη χρήση βίας για την απόκτηση εδαφών.»
Αντισταθμίζοντας την κινεζική πρωτοβουλία «Μία ζώνη, ένας δρόμος»
Στη σύνοδο κορυφής, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ινδία, η Σαουδική Αραβία και τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα ανακοίνωσαν Μνημόνιο Συνεννόησης (MΣ) (pdf) για ένα έργο υποδομής που θα συνδέει την Ινδία, τη Μέση Ανατολή και την Ευρώπη μέσω θαλάσσιων και σιδηροδρομικών μεταφορών.
Το έργο θα δημιουργήσει έναν οικονομικό διάδρομο που θα συνδέεται με σιδηροδρομική γραμμή και υφιστάμενα λιμάνια μέσω των ΗΑΕ, της Σαουδικής Αραβίας, της Ιορδανίας και του Ισραήλ. Ωστόσο, δεν είναι μια ολοκληρωμένη συμφωνία. Οι Ηνωμένες Πολιτείες θα διαδραματίσουν κρίσιμο ρόλο στη διευκόλυνση των διαπραγματεύσεων σχετικά με τους όρους της συμφωνίας για το έργο υποδομής, σύμφωνα με αξιωματούχους του Λευκού Οίκου.
Ο πρίγκιπας διάδοχος του θρόνου και πρωθυπουργός της Σαουδικής Αραβίας Μοχάμεντ μπιν Σαλμάν (α), ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι (κ) και ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν (δ) παρακολουθούν συνεδρίαση στο πλαίσιο της Συνόδου Κορυφής των ηγετών της G20 στο Μπαράτ Μανταπάμ στο Νέο Δελχί, στις 9 Σεπτεμβρίου 2023. (Evelyn Hockstein/POOL/AFP μέσω Getty Images)
«Αυτό είναι μεγάλη υπόθεση. Πρόκειται για μια πραγματικά μεγάλη υπόθεση», δήλωσε ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν, χαιρετίζοντας το Μνημόνιο Συνεννόησης σε ομιλία του κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής.
Το έργο θεωρείται μία από τις βασικές πρωτοβουλίες του Λευκού Οίκου στη Μέση Ανατολή για την αντιμετώπιση της αυξανόμενης επιρροής της Κίνας στην περιοχή μέσω του αμφιλεγόμενου προγράμματος υποδομών της, της πρωτοβουλίας «Μια ζώνη, ένας δρόμος».
Από την έναρξή της το 2013, η κινεζική πρωτοβουλία έχει διοχετεύσει δισεκατομμύρια δολάρια σε έργα υποδομής σε ολόκληρη την Αφρική, τη Λατινική Αμερική, την Ανατολική Ευρώπη και την Ασία. Τα τελευταία χρόνια, ωστόσο, το Πεκίνο έχει κατηγορηθεί από τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι χρησιμοποιεί «διπλωματία-παγίδα χρέους» για να προσελκύσει πολλά έθνη στην τροχιά του.
Το εν λόγω Μνημόνιο αποτελεί μέρος της πρωτοβουλίας «Συνεργασία για παγκόσμιες υποδομές και επενδύσεις» (Partnership for Global Infrastructure and Investment – PGII), της οποίας ηγείται η Ομάδα των Επτά (G7) χωρών για τη χρηματοδότηση έργων υποδομής στις αναπτυσσόμενες χώρες.
Σύμφωνα με τον Λευκό Οίκο, τα έργα PGII επικεντρώνονται σε «επενδύσεις υψηλής ποιότητας για την οικοδόμηση βιώσιμων υποδομών σε όλο τον κόσμο».
Λόγω του εύρους και των φιλοδοξιών του, το σιδηροδρομικό έργο είναι «πρωτοποριακό», δήλωσε ο κος Φάινερ στους δημοσιογράφους κατά τη διάρκεια ενημέρωσης του Τύπου στις 9 Σεπτεμβρίου.
«Βλέπουμε ότι έχει μεγάλη απήχηση στις εμπλεκόμενες χώρες αλλά και παγκοσμίως, επειδή είναι διαφανές, επειδή είναι υψηλών προδιαγραφών, επειδή δεν είναι εκβιαστικό», είπε.
Για να μην εξοργίσει το καθεστώς στο Πεκίνο, ωστόσο, ο κος Φάινερ δήλωσε ότι η πρωτοβουλία αυτή δεν αποσκοπεί να ανταγωνιστεί την Κίνα και την αυξανόμενη επιρροή της στη Μέση Ανατολή.
«Δεν το βλέπουμε ως μηδενικό άθροισμα με άλλες προσεγγίσεις στις υποδομές», είπε. «Δεν ζητάμε από τις χώρες να κάνουν αυτή την επιλογή μηδενικού αθροίσματος, αλλά πιστεύουμε ότι η αξία αυτού που προσφέρουμε είναι υψηλή.»
Στις ΗΠΑ οι G20 το 2026, παρά τις αντιρρήσεις Πεκίνου-Μόσχας
Σύμφωνα με διάφορες αναφορές στα μέσα ενημέρωσης, η Κίνα εξέφρασε την αντίθεσή της στο να φιλοξενήσουν οι Ηνωμένες Πολιτείες τους G20 το 2026, όπως είχε ανακοινώσει η κυβέρνηση Μπάιντεν.
Η αντίρρηση της Κίνας, η οποία υποστηρίχθηκε από τη Ρωσία, ήταν σε μεγάλο βαθμό συμβολική και αντανακλά τη διαφωνία του Πεκίνου με τις Ηνωμένες Πολιτείες, σύμφωνα με τα δημοσιεύματα τα οποία επικαλούνται πηγές με γνώση των συνομιλιών.
Ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν δεν διέψευσε τις αναφορές μιλώντας σε δημοσιογράφους στο Νέο Δελχί στις 9 Σεπτεμβρίου, αλλά σημείωσε ότι το ανακοινωθέν είχε ήδη υιοθετήσει την απόφαση.
«Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι το ανακοινωθέν έχει γίνει», είπε. «Η αναφορά στις Ηνωμένες Πολιτείες ως οικοδεσπότες το 2026 είναι μέρος του. Η Κίνα έχει συμφωνήσει με αυτό, όλα τα μέλη της G20 έχουν συμφωνήσει με αυτό και είμαστε ικανοποιημένοι από αυτό.»
Στη φετινή σύνοδο κορυφής, στη θέση του κου Σι, την Κίνα εκπροσώπησε ο πρωθυπουργός της χώρας Λι Τσιανγκ .
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν παρέλειψε επίσης τη φετινή σύνοδο κορυφής. Η απουσία του κου Πούτιν ήταν αναμενόμενη, καθώς ούτε πέρυσι συμμετείχε στη σύνοδο κορυφής. Η Ρωσία εκπροσωπήθηκε από τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ.
Ο κος Φάινερ δήλωσε ότι, εξ όσων γνωρίζει, ο πρόεδρος δεν μίλησε με κανέναν από τους δύο κατά τη διάρκεια της συνόδου κορυφής.
Η αμερικανική ηγεσία, στην προσπάθειά της να ανακόψει την κινεζική άνοδο και απειλή στον οικονομικό, τεχνολογικό και στρατιωτικό τομέα, λαμβάνει μια σειρά μέτρων με στόχο τον περιορισμό των κινεζικών φιλοδοξιών για παγκόσμια ηγεμονία.
Στο πρώτο μέρος του άρθρου εξετάστηκαν οι συνέπειες των μέτρων που έλαβε η κυβέρνηση Μπάιντεν για τον έλεγχο των εξαγωγών υψηλής τεχνολογίας, καθώς και η σημερινή κατάσταση της κινεζικής οικονομίας, ενώ στο δεύτερο μέρος έγινε αναφορά στις αμερικανικές προσπάθειες για «αποδέσμευση από τους κινδύνους» όχι μόνο των ίδιων των ΗΠΑ αλλά και των εταίρων τους σε Ευρώπη και Ασία.
Εμπόδια στον δρόμο του Πεκίνου
Το κινεζικό καθεστώς έχει μεν αντιδράσει στους ελέγχους που έχουν επιβάλει οι ΗΠΑ, αλλά τα αντίποινά του δεν ήταν «πολύ επιτυχημένα μέχρι στιγμής στο να αλλάξουν πραγματικά τις ισορροπίες», παρατήρησε ο Κλετ Γουίλεμς, ανώτερος συνεργάτης του Γεωοικονομικού Κέντρου του Ατλαντικού Συμβουλίου και επικεφαλής των εμπορικών διαπραγματεύσεων με την Κίνα στον Λευκό Οίκο του Ντόναλντ Τραμπ.
Ορισμένες διεθνείς εταιρείες ημιαγωγών έχουν δηλώσει ότι δεν αναμένουν ουσιαστικό αντίκτυπο από τον νέο περιορισμό των εξαγωγών της Κίνας στο γάλλιο και το γερμάνιο, βασικά υλικά για την κατασκευή ηλεκτρονικών συσκευών και τσιπ.
Μέλος του προσωπικού της γραμμής παραγωγής στο εργοστάσιο ημιαγωγών της Bosch στη Δρέσδη της Γερμανίας, στις 12 Ιουλίου 2022. (Jens Schlueter/AFP μέσω Getty Images)
Ο συνασπισμός των BRICs υπό την ηγεσία της Κίνας, ο οποίος στοχεύει να εκθρονίσει το δολάριο των ΗΠΑ, φαίνεται απίθανο να διαρκέσει λόγω της έλλειψης άλλων κοινών συμφερόντων μεταξύ των κρατών-μελών.
Μέλος των BRICs είναι και η Ινδία, η οποία βρίσκεται σε ασυμφωνία με την Κίνα από τότε που ξεκίνησε μεταξύ τους μια κατά διαστήματα βίαιη συνοριακή σύγκρουση πριν από τρία χρόνια. Η Ινδία είναι μία από τις σημαντικές οικονομίες του μπλοκ των BRICS, μαζί με τη Ρωσία και την Κίνα, οι οποίες βρίσκονται αμφότερες σε οικονομική κρίση.
Ο πρωθυπουργός της Ινδίας Ναρέντρα Μόντι πραγματοποίησε την πρώτη του επίσημη επίσκεψη στις ΗΠΑ τον Ιούνιο, λίγο πριν από τη σύνοδο κορυφής της G20 στο Νέο Δελχί. Ο κος Μόντι επέκρινε το κινεζικό καθεστώς για τον εγκλωβισμό των φτωχών εθνών σε χρέη με το τεράστιο πρόγραμμα χρηματοδότησης υποδομών, την Πρωτοβουλία «Μία ζώνη, ένας δρόμος» (Belt and Road Initiative).
Ένας αναπτυσσόμενος συνασπισμός
Ο βουλευτής Μάικλ ΜακΚόουλ (R-Texas), πρόεδρος της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, δήλωσε σε ενημέρωση στις 6 Σεπτεμβρίου στην πρεσβεία των ΗΠΑ στη Χάγη ότι υποψιάζεται ότι η μεγαλύτερη κατασκευάστρια εταιρεία τσιπ της Κίνας, η Semiconductor Manufacturing International Corp (SMIC), παραβίασε τις αμερικανικές κυρώσεις για την προμήθεια εξαρτημάτων στη Huawei, τον πολιορκημένο κινεζικό γίγαντα τηλεπικοινωνιών που η Δύση έχει αποκλείσει.
Το τσιπ της SMIC που τροφοδοτεί το smartphone Mate 60 Pro της Huawei θεωρήθηκε ως σημαντική ανακάλυψη στην Κίνα, αλλά οι μετοχές της SMIC καταποντίστηκαν στις 7 Σεπτεμβρίου μετά τις επικρίσεις του ΜακΚόουλ και άλλων Αμερικανών νομοθέτων.
«Αυτό το τσιπ πιθανότατα δεν θα μπορούσε να παραχθεί χωρίς αμερικανική τεχνολογία», δήλωσε ο βουλευτής Μάικ Γκάλαχερ (R-Wis.), ο οποίος ηγείται της Επιτροπής Κίνας της Βουλής των Αντιπροσώπων.
«Ήρθε η ώρα να τερματιστούν όλες οι εξαγωγές τεχνολογίας των ΗΠΑ τόσο προς τη Huawei όσο και προς τη SMIC, ώστε να καταστεί σαφές ότι κάθε εταιρεία που περιφρονεί την αμερικανική νομοθεσία και υπονομεύει την εθνική μας ασφάλεια θα αποκοπεί από την τεχνολογία μας.»
Η Κίνα φέρεται να σχεδιάζει να διαθέσει άλλα 40 δισεκατομμύρια δολάρια για την προώθηση της παραγωγής τσιπ. Όμως ο Φρανκ Τιεν Σιε, καθηγητής επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καρολίνας-Άικεν, βλέπει αυτές τις προσπάθειες ως σημάδι ότι ο τεχνολογικός αποκλεισμός των ΗΠΑ προκαλεί δυσκολίες.
Εργαζόμενοι κατασκευάζουν τσιπ σε εργοστάσιο της Jiejie Semiconductor Co. στο Ναντόνγκ της επαρχίας Τζιανγκσού της Κίνας, στις 17 Μαρτίου 2021. (STR/AFP μέσω Getty Images)
«Οι αμερικανικές κυρώσεις έχουν πραγματικό αντίκτυπο», δήλωσε στο αδελφό δίκτυο NTD της Epoch Times. «Αυτός είναι ο λόγος που το ΚΚΚ είναι τώρα τόσο απελπισμένο.»
Οι δυνατότητες του ΚΚΚ να παρακάμψει τις κυρώσεις περιορίζονται καθώς οι Ηνωμένες Πολιτείες δημιουργούν έναν συνασπισμό υποστήριξης.
Η πρόσφατη τριμερής σύνοδος κορυφής στο Καμπ Ντέιβιντ στο Μέριλαντ είχε ως αποτέλεσμα οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα να καταγγείλουν την κινεζική επιθετικότητα, καθώς τα έθνη δεσμεύτηκαν να συντονίσουν τις πολιτικές τους για τη διασφάλιση των αλυσίδων εφοδιασμού σε κρίσιμες τεχνολογίες.
Σε κοινή δήλωση, τα τρία έθνη δήλωσαν ότι θα «ενισχύσουν επίσης τη συνεργασία σε μέτρα προστασίας της τεχνολογίας για να αποτρέψουν την παράνομη εξαγωγή ή την κλοπή των τεχνολογιών αιχμής που αναπτύσσουμε στο εξωτερικό».
Ο κος Γουίλεμ χαρακτήρισε τη δήλωση «μεγάλη επιτυχία για τις Ηνωμένες Πολιτείες».
Ο κος Γκρατσέφο και άλλοι ειδικοί σε θέματα Κίνας δεν προβλέπουν να υποχωρεί η σκληρή στάση των ΗΠΑ απέναντι στην Κίνα, στάση που ξεκίνησε με την κυβέρνηση Τραμπ και επεκτάθηκε υπό τον πρόεδρο Μπάιντεν.
Και η «αποδέσμευση από τους κινδύνους», μια «έννοια μόνο υπό συζήτηση» μόλις πριν από πέντε χρόνια, φαίνεται τώρα να έχει γίνει πραγματικότητα.
Η πολιτική των ΗΠΑ εδώ και χρόνια ήταν να «κάνουν την Κίνα το κέντρο παραγωγής του κόσμου», δήλωσε στην Epoch Times ο Κρίστοφερ Γκοπάλ, καθηγητής επιχειρήσεων στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια-Σαν Ντιέγκο με εμπειρία τριών δεκαετιών στην παγκόσμια αλυσίδα εφοδιασμού.
Τώρα, είπε, οδεύουν προς την αντίθετη κατεύθυνση και αυτό είναι κάτι που η Κίνα «θα πρέπει να το αποδεχτεί».
Ο επικεφαλής της ρωσικής διπλωματίας Σεργκέι Λαβρόφ επέκρινε χθες Κυριακή προτάσεις του Γενικού Γραμματέα του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για να επανέλθει σε ισχύ η συμφωνία που επέτρεπε τις εξαγωγές των σιτηρών της Ουκρανίας μέσω Μαύρης Θάλασσας, χαρακτηρίζοντάς τις «μη ρεαλιστικές».
Αν διαβάσει κανείς την επιστολή σχηματίζει την εντύπωση πως κάποιο άλλο ενδιαφερόμενο μέρος «εκμεταλλεύεται» τον κ. Γκουτέρες, δήλωσε ο κ. Λαβρόφ στο περιθώριο της συνόδου της G20.
Ο επικεφαλής του ΟΗΕ προσπαθεί να εξασφαλίσει παραχωρήσεις που θα οδηγήσουν στην επαναφορά σε ισχύ της λεγόμενης Πρωτοβουλίας της Μαύρης Θάλασσας για τα Σιτηρά, καθώς η συμφωνία αυτή θεωρείται απαραίτητη για να εξασφαλιστεί η ασφάλεια τροφίμων σε διεθνές επίπεδο και να συγκρατηθούν οι τιμές των τροφίμων σε διεθνές επίπεδο.
Τον Ιούλιο, έναν χρόνο μετά την υπογραφή της, η Μόσχα αποχώρησε από τη συμφωνία, που δημιούργησε ασφαλείς διαδρόμους για τις εξαγωγές δεκάδων εκατομμυρίων τόνων ουκρανικών σιτηρών και λιπασμάτων μέσω Μαύρης Θάλασσας, παρά τον ναυτικό αποκλεισμό που επιβάλλει το ρωσικό πολεμικό ναυτικό αφότου άρχισε η ρωσική στρατιωτική εισβολή στην ουκρανική επικράτεια τον Φεβρουάριο του 2022.
Η αποχώρησή της σήμανε πως τερματίστηκε η ασφαλής εξαγωγή ουκρανικών γεωργικών προϊόντων μέσω των λιμανιών της Οδησσού, της Τσορνόμορσκ και της Πιβντέβνι.
Η συμφωνία προέβλεπε πως θα διευκολύνονταν επίσης οι ρωσικές εξαγωγές σιτηρών και λιπασμάτων. Όμως η Μόσχα καταγγέλλει πως αυτό το μέρος της συμφωνίας ουδέποτε τιμήθηκε και απαιτεί να αρθούν τα εμπόδια στις δικές της εξαγωγές για να επανεξετάσει τη στάση της.
Ζητεί ιδίως να αρθούν οι δυτικές κυρώσεις στις πληρωμές, στον εφοδιασμό και στις ασφαλίσεις πλοίων και φορτίων.
Ο κ. Γκουτέρες σε επιστολή του στον κ. Λαβρόφ ανέφερε πως η Μόσχα θα μπορούσε να συνδεθεί ξανά στο διεθνές σύστημα πληρωμών SWIFT, με τη δημιουργία θυγατρικής της Αγροτικής Τράπεζας της Ρωσίας η οποία θα χειρίζεται συγκεκριμένες πληρωμές.
Ο κ. Λαβρόφ από την πλευρά του αντέτεινε πως αυτό που μοιάζει να προτείνει ο κ. Γκουτέρες είναι να συνδεθεί θυγατρική της Αγροτικής Τράπεζας στο Λουξεμβούργο στο SWIFT. Αλλά «[η θυγατρική] δεν έχει άδεια για να εκτελεί τραπεζικές εργασίες (…) θα κλείσει», είπε, προσθέτοντας πως η προβλεπόμενη συμμετοχή της ασφαλιστικής εταιρείας Lloyd’s στη συμφωνία εγείρει αναπάντητα ερωτήματα.
Ο ρώσος ΥΠΕΞ μολαταύτα επανέλαβε ότι η Ρωσία είναι έτοιμη να επαναφέρει τη συμφωνία σε ισχύ αν ικανοποιηθούν τα αιτήματα που προβάλλει.
Η Μόσχα αξιώνει η ίδια η Αγροτική Τράπεζα να επανασυνδεθεί με το SWIFT και να χαλαρώσουν συγκεκριμένες δυτικές κυρώσεις που πλήττουν τον ρωσικό τομέα των τροφίμων.
Στην επιστολή του, ο κ. Γκουτέρες προτείνει επίσης να ξεπαγώσουν πόροι εταιρειών λιπασμάτων που έχουν δεσμευθεί στην Ευρώπη και να επιτραπεί εκ νέου σε ρωσικά πλοία να εισέρχονται σε ευρωπαϊκά λιμάνια – αποκαλύπτοντας, εμμέσως πλην σαφώς, ότι ο ΟΗΕ συζητά με την ΕΕ το ενδεχόμενο να γίνουν οι παραχωρήσεις αυτές.
Καθώς διεξάγονται συζητήσεις για την ασφαλή εξαγωγή ουκρανικών σιτηρών μέσω Μαύρης Θάλασσας χωρίς τη Ρωσία, ο πρόεδρος της Τουρκίας Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν προειδοποίησε εναντίον του αποκλεισμού της Μόσχας από τη διαδικασία.
Οποιαδήποτε διαδικασία «εξαιρεί τη Ρωσία από το ζήτημα των σιτηρών είναι απίθανο να αποδειχθεί βιώσιμη», τόνισε ο τούρκος πρόεδρος μετά την G20.
Η Τουρκία -με τη μεσολάβηση της οποίας και του ΟΗΕ κλείστηκε η συμφωνία τον Ιούλιο του 2022- συνεχίζει επίσης τις προσπάθειες για να αναστηθεί η Πρωτοβουλία της Μαύρης Θάλασσας για τα Σιτηρά, όμως η Δύση πρέπει να εκπληρώσει τις δεσμεύσεις της, επέμεινε.
Στις αρχές του μήνα, ο ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν είπε στον κ. Ερντογάν πως δεν θα δώσει πράσινο φως στην επαναφορά της συμφωνίας σε ισχύ προτού εκπληρωθούν οι προϋποθέσεις που θέτει η Μόσχα.
