Κυριακή, 11 Μαΐ, 2025

Η πολυαισθητηριακή μάθηση στην εκπαίδευση των παιδιών

Οι επισκέψεις στο Ocean City με τον παππού και τη γιαγιά το καλοκαίρι είναι από τις πιο όμορφες αναμνήσεις μου. Ο παππούς μου πήγαινε πάντα στο αρτοποιείο να φέρει τσίζκεϊκ για πρωινό. Η μυρωδιά του αλμυρού θαλασσινού αέρα, οι κραυγές των γλάρων που έψαχναν για ψίχουλα στον κοντινό πεζόδρομο, η γλύκα του τσίζκεϊκ και η άνεση της μεγάλης αγκαλιάς του παππού μου – όλα αυτά είναι φυλαγμένα στη μνήμη μου σαν πολύτιμο δώρο.

Τώρα, όταν πηγαίνω στην παραλία ή όταν τρώω τσίζκεϊκ, οι σκέψεις μου επιστρέφουν σε εκείνες τις ανέμελες, ζεστές μέρες του καλοκαιριού. Αναμνήσεις σαν αυτές, που αποτελούν σύνθετες εμπειρίες, είναι πολύ δυνατές. Κάθε αίσθηση ενεργοποιεί ένα διαφορετικό μέρος του εγκεφάλου, με αποτέλεσμα η ανάμνηση να είναι πολύ ισχυρή και να μπορούμε να την ανακαλούμε γρήγορα.

Επομένως, όταν προσφέρουμε στα παιδιά μια ποικιλία δραστηριοτήτων που εμπλέκουν τουλάχιστον δύο ή περισσότερες από τις αισθήσεις του παιδιού, η κατανόηση των εννοιών και των μαθημάτων θα βελτιωθεί κατά πολύ, όπως και η ικανότητά τους να ανακαλούν αργότερα – ακόμα και πολλά χρόνια μετά – αυτές τις πληροφορίες.

Ανάπτυξη της μεθόδου μικτής αισθητηριακής μάθησης

Η Μαρία Μοντεσσόρι γεννήθηκε το 1870 στη μικρή πόλη Κιαράβαλλε της Ιταλίας, αλλά μεγάλωσε στη Ρώμη, όπου έλαβε εξαιρετική εκπαίδευση. Της άρεσε ιδιαίτερα να επισκέπτεται βιβλιοθήκες και μουσεία, καθώς ήταν μανιώδης αναγνώστρια, όπως και η μητέρα της, με έντονη επιθυμία για γνώση.

Μετά την αποφοίτησή της από την ιατρική σχολή, η Μοντεσσόρι έγινε μια από τις πρώτες γυναίκες γιατρούς στην Ιταλία. Η πρώτη της ιατρική εμπειρία ήταν στην ψυχιατρική. Αφού δούλεψε με παιδιά με ειδικές ανάγκες, άρχισε να ενδιαφέρεται για την εκπαίδευση και άρχισε να μελετά την εκπαιδευτική φιλοσοφία και τις αρχές διδασκαλίας.

Πιο γνωστή για την πρωτοποριακή εκπαιδευτική της φιλοσοφία της πρακτικής, σκόπιμης μάθησης, η Μοντεσσόρι κατέληξε στο συμπέρασμα ότι τα παιδιά μαθαίνουν καλύτερα σε ένα παιδοκεντρικό περιβάλλον, που ενθαρρύνει τα παιδιά να το εξερευνήσουν χρησιμοποιώντας όλες τις αισθήσεις τους. Αφιέρωσε το υπόλοιπο της ζωής της αναπτύσσοντας την εκπαιδευτική μέθοδο που πήρε το όνομά της και στις αρχές του 1900 τα σχολεία Μοντεσσόρι άρχισαν να ανοίγουν σε όλο τον κόσμο.

Η εμπλοκή πολλών αισθήσεων είναι ευεργετική για τα παιδιά

Η πολυαισθητηριακή μάθηση είναι ένας από τους πιο αποτελεσματικούς τρόπους εμπλοκής των παιδιών στη μάθηση και λειτουργεί καλά για μαθητές όλων των ηλικιών και αναπτυξιακών σταδίων, καθώς και για χαρισματικά παιδιά και παιδιά με ειδικές ανάγκες.

Οι Λάνταν Σαμ [Ladan Sham] και Ααρών Ρ. Ζάιτς [Aaron R. Seitz], καθηγητές και ερευνητές στον τομέα της γνωστικής ψυχολογίας, υποστηρίζουν ότι επειδή ο εγκέφαλος λαμβάνει συνεχώς αισθητηριακά ερεθίσματα κατά τη διάρκεια της ημέρας, αναπτύσσεται, προσαρμόζεται και λειτουργεί βέλτιστα σε ένα πολυαισθητηριακό περιβάλλον.

Όταν τα παιδιά χρησιμοποιούν πολλές αισθήσεις ταυτόχρονα κατά τη διάρκεια της μάθησης, δημιουργούνται ισχυρότερες συνδέσεις μεταξύ εννοιών, εμπειριών και γεγονότων. Επιπλέον, ενισχύεται η ικανότητά τους να επεξεργάζονται, να κατανοούν και να διατηρούν πληροφορίες για ευκολότερη ανάκληση αργότερα.

Η χρήση της πολυαισθητηριακής προσέγγισης στη μάθηση δεν είναι σίγουρα μια νέα έννοια. Είναι ένας φυσικός τρόπος μάθησης, που συμπληρώνει τον τρόπο με τον οποίο ο εγκέφαλος επεξεργάζεται τις πληροφορίες. Όταν την ενσωματώνετε στην εκπαίδευση του παιδιού σας στο σπίτι, εκείνο θα κάνει αμέτρητες ανακαλύψεις, έτσι ώστε η μάθηση να είναι πάντα μια νέα και συναρπαστική διαδικασία, διεγείροντας δημιουργικά τη σκέψη.

Πώς να ενσωματώσετε την πολυαισθητηριακή μάθηση στην κατ’ οίκον εκπαίδευση

Τα παιδιά είναι από τη φύση τους περίεργα. Τα πάντα είναι καινούργια για αυτά και κάθε στιγμή κρύβει και μία νέα ανακάλυψη. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο η πολυαισθητηριακή μάθηση είναι μια τόσο αποτελεσματική στρατηγική. Αξιοποιεί τη φυσική περιέργεια του παιδιού (ή του βρέφους) και ενθαρρύνει την αισθητηριακή εξερεύνηση.

Η ενσωμάτωση της πολυαισθητηριακής μάθησης στην εκπαίδευση στο σπίτι είναι αρκετά εύκολη, ειδικά αν ξεκινήσετε με το βασικό στοιχείο της μεθόδου Μοντεσσόρι – τη συμμετοχή στις καθημερινές δραστηριότητες του σπιτιού όπως το πλύσιμο των πιάτων, την προετοιμασία του γεύματος, τη φροντίδα ενός κατοικίδιου ζώου ή τη φύτευση και τη περιποίηση του κήπου. Αυτές οι δραστηριότητες, που απαιτούν από το παιδί να προσέξει, να εκτελέσει μια σειρά από ενέργειες, να κάνει καλές επιλογές, να ασχοληθεί με μια εργασία από την αρχή μέχρι το τέλος και να επιμείνει στα προβλήματα και να τα λύσει, είναι όλες απαραίτητες δεξιότητες για την κατάκτηση των βασικών μαθημάτων με τα οποία θα έρθει αντιμέτωπο αργότερα, στο σχολείο.

Γλώσσα και Μαθηματικά

Για να βοηθήσετε το παιδί σας με τα μαθήματα, προσφέρετε βοηθήματα όπως μικρά πλαστικά τετράγωνα μέτρησης, μολύβι και χαρτί για να απεικονίσετε ένα πρόβλημα ή κράκερ που του αρέσουν και συνδυάζουν τη νοστιμιά με τη γνώση. Η προσθήκη μουσικής και κίνησης έχει επίσης νόημα. Τα παιδιά μπορούν να εξασκηθούν στους χρόνους των ρημάτων και στην προπαίδεια ρυθμικά, δηλαδή χτυπώντας  ένα τύμπανο ή κατσαρόλες στην κουζίνα, ή πηδώντας, χειροκροτώντας ή βαδίζοντας και μετρώντας παράλληλα τους αριθμούς που λείπουν.

Για μαθήματα γλώσσας, ετοιμάστε σπιτική αρωματισμένη πλαστελίνη και ζητήστε από τα παιδιά να προφέρουν τα γράμματα του αλφαβήτου που σχηματίζουν χρησιμοποιώντας την πλαστελίνη. Ή, ως οπτικό βοήθημα, προσφέρετε στα παιδιά απλές κάρτες μνήμης που απεικονίζουν αντικείμενα που ξεκινούν με ένα συγκεκριμένο γράμμα. Τα παιδιά μπορούν επίσης να ζωγραφίσουν και να πουν ένα γράμμα ή να ζωγραφίσουν ένα αντικείμενο και να πουν το όνομά του.

Υπάρχουν πολλοί τρόποι για να ενσωματωθούν οι αισθητηριακές εμπειρίες στην κατ’ οίκον εκπαίδευση, επειδή η μάθηση με την ενεργοποίηση πολλαπλών αισθήσεων έχει καλά αποτελέσματα ασχέτως του θέματος ή του αντικειμένου. Αν χρειάζεστε έμπνευση, υπάρχουν πολλές υπέροχες ιδέες στο Pinterest.

Μέσα από τα μάτια της αγάπης: «Ο Μικρός Πρίγκιπας»

Ο «Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ είναι ένα από τα δημοφιλέστερα βιβλία παγκοσμίως, με πωλήσεις που ξεπερνούν τα 200 εκατομμύρια αντίτυπα παγκοσμίως. Ωστόσο, αποτελεί ένα μικρό αίνιγμα.

Φαινομενικά ένα παιδικό βιβλίο, διαβάζεται σαν ένας συνδυασμός παιδικού μύθου, σουρεαλιστικής μυθοπλασίας, ποίησης, απομνημονευμάτων, ονειρικής αφήγησης και πλατωνικού διαλόγου – ένα απίθανο μείγμα που καταφέρνει να είναι βαθιά συγκινητικό και μαγευτικό. Το νόημά του είναι ασαφές, το τέλος του ανοιχτό σε πολλαπλές ερμηνείες. Διαβάζεται σαν παραμύθι ή παραβολή, αλλά αψηφά τους απλούς ορισμούς για το τι είναι παραμύθι.

Παρόλα αυτά, είναι ένα διεθνώς αγαπημένο, σύγχρονο και κλασικό ταυτόχρονα έργο, που φτάνει σε σημαντικές αλήθειες για την παιδική ηλικία και την ενηλικίωση, την αγάπη και τις σχέσεις, το θαύμα, την πίστη, τη λαχτάρα και την απώλεια.

Στο βιβλίο «Ο Μικρός Πρίγκιπας» ο Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ γράφει: «Μόνο με την καρδιά μπορεί κανείς να δει σωστά – το ουσιώδες είναι αόρατο στο μάτι». (Fair Use)

 

Σχετικά με τον συγγραφέα

Μεγάλο μέρος αυτής της μυστηριώδους ιστορίας αντικατοπτρίζει τη ζωή του συγγραφέα της, του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ, ο οποίος σκοτώθηκε κατά τη διάρκεια μιας πολεμικής πτήσης στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ο Γάλλος ποιητής και αεροπόρος γεννήθηκε το 1900 στη Λυών της Γαλλίας και έχασε από ρευματικό πυρετό τον 15χρονο, χρυσομάλλη μικρότερο αδελφό του. Αυτή η πρώιμη απώλεια αντανακλά στο βιβλίο, με τον ομώνυμο Μικρό Πρίγκιπα να παραπέμπει στη φιγούρα του αδελφού του Σαιντ-Εξυπερύ.

Ο συγγραφέας, ποιητής και αεροπόρος Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ γύρω στα τέλη της δεκαετίας του 1930. Δημοτικό Περιφερειακό Μουσείο Arruabarrena Palace, Κονκόρντια, Αργεντινή. (Public Domain)

 

 

Ο  Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ είχε εμμονή με τις πτήσεις και πέρασε πολλά χρόνια στον αέρα, παρά τις πολλαπλές συντριβές του. Μια φορά έπεσε στην έρημο της Λιβύης – όπως ακριβώς και ο αεροπόρος στον «Μικρό Πρίγκιπα».

Μια άλλη ομοιότητα μεταξύ ζωής και μυθοπλασίας είναι η αναλογία του χαρακτήρα της συζύγου του συγγραφέα, Κονσουέλο, η οποία είχε δύσκολο και απρόβλεπτο ταμπεραμέντο, με τον χαρακτήρα του τριαντάφυλλου στον πλανήτη του Μικρού Πρίγκιπα. Ορισμένοι κριτικοί έχουν παραλληλίσει τα περίπλοκα συναισθήματα του Μικρού Πρίγκιπα για το τριαντάφυλλο και τη σχέση του Σαιντ-Εξυπερύ με τη σύζυγό του. Η ίδια η Κονσουέλο προφανώς είδε αυτή τη σύνδεση – στην αυτοβιογραφία της έδωσε τον τίτλο «Η ιστορία του ρόδου». Πέραν αυτού, ωστόσο, οι άμεσες βιογραφικές αναφορές είναι ελάχιστες.

Το μυθιστόρημα πραγματεύεται θέματα και ερωτήματα οικουμενικά. Αφηγείται την ιστορία ενός πιλότου που συντρίβεται στην έρημο, όπου συναντά ένα παιδί που αναφέρεται απλά ως «ο μικρός πρίγκιπας». Το αγόρι ζητά από τον πιλότο να του ζωγραφίσει ένα πρόβατο για να το πάρει μαζί του στον πλανήτη του, έναν αστεροειδή στο μέγεθος ενός μικρού σπιτιού. Σιγά-σιγά, ο πιλότος μαθαίνει ότι ο πρίγκιπας είχε στον πλανήτη του ένα τριαντάφυλλο, οι συναισθηματικές απαιτήσεις του οποίου οδήγησαν τον πρίγκιπα να εγκαταλείψει τον πλανήτη του, παρά την αγάπη του για το λουλούδι.

Ταξίδεψε σε διάφορους πλανήτες όπου συνάντησε ενηλίκους που αντιπροσωπεύουν ο καθένας έναν τύπο: έναν βασιλιά που δεν κυβερνά τίποτα, έναν ξιπασμένο άντρα που νομίζει ότι όλοι τον θαυμάζουν, έναν μεθύστακα που πίνει επειδή ντρέπεται για το ποτό, έναν επιχειρηματία που νομίζει ότι του ανήκουν όλα τα αστέρια και έναν φανοποιό που ολοκληρώνει μηχανικά την εργασία του μια φορά κάθε λεπτό.

Η επιθυμία του πρίγκιπα για φιλία και συντροφικότητα τον οδηγεί τελικά στη γη, όπου συναντά μια αλεπού που του μαθαίνει για την αγάπη και την αφοσίωση. Ύστερα, συναντά τον πιλότο στην έρημο. Όμως, όσο περισσότερο ταξιδεύει τόσο περισσότερο λαχταρά να επιστρέψει στο τριαντάφυλλό του.

Βαθιά μαθήματα

Η απλότητα της αφήγησης, από την οποία απουσιάζουν οι πολύπλοκοι χαρακτήρες, το ιστορικό πλαίσιο και το ρεαλιστικό σκηνικό, επιτρέπει στην ιστορία να διεισδύσει πιο γρήγορα και άμεσα στα κεντρικά της ζητήματα ακολουθώντας έναν ποιητικό, μυθολογικό δρόμο. Ποια είναι αυτά τα κεντρικά ζητήματα; Για τόσο σύντομο έργο, ο «Μικρός Πρίγκιπας» προσφέρει έναν μακρύ κατάλογο απαντήσεων. Αλλά εδώ θα επικεντρωθώ σε τρία μόνο: την παιδική ηλικία, τη μοναξιά και το πώς μεταμορφώνει τα πάντα το να κοιτάς τον κόσμο με τα μάτια της αγάπης.

Ο αφηγητής πιλότος ξεκινά την ιστορία με ένα ανέκδοτο από την παιδική του ηλικία, όταν οι ενήλικοι δεν κατάφεραν να καταλάβουν μια από τις ζωγραφιές του. Η αδυναμία των «μεγάλων» να καταλάβουν τι έχει πραγματικά σημασία στη ζωή (σε αντίθεση με τα παιδιά) γίνεται ένα επαναλαμβανόμενο θέμα. Εδώ, πρέπει να καταλάβουμε ότι ο όρος «ενήλικος» του Σαιντ-Εξυπερύ δεν αφορά γενικά τους ενηλίκους, αλλά συγκεκριμένα εκείνους που έχουν αποβάλει την παιδική αίσθηση του θαύματος.

Γλυπτική απεικόνιση του αεροπόρου και συγγραφέα Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ μαζί με τον Μικρό Πρίγκιπα, στη Λυών της Γαλλίας. (prochasson Frederic/Shutterstock)

 

Το θέμα της παιδικής θεώρησης του κόσμου λαμβάνει περαιτέρω έμφαση σε μια πρώιμη ανταλλαγή απόψεων μεταξύ του πιλότου και του πρίγκιπα. Ο πιλότος είναι απασχολημένος προσπαθώντας να φτιάξει το αεροπλάνο του. Ενοχλείται από τις συνεχείς ερωτήσεις του πρίγκιπα, η τελευταία από τις οποίες αφορά το αν το πρόβατο που ζωγράφισε και χάρισε στον πρίγκιπα θα φάει το λουλούδι στον πλανήτη του. Ο πιλότος, εξοργισμένος, φωνάζει: «Δεν καταλαβαίνεις – είμαι πολύ απασχολημένος με σημαντικά θέματα!»

Ο πρίγκιπας απαντά: «Μιλάς σαν τους μεγάλους! … Τα μπερδεύεις όλα… Τα μπερδεύεις όλα… Τα λουλούδια βγάζουν αγκάθια εδώ και εκατομμύρια χρόνια. Εδώ και εκατομμύρια χρόνια, τα πρόβατα τα τρώνε με τον ίδιο τρόπο. Και δεν είναι σημαντικό να προσπαθήσουμε να καταλάβουμε γιατί τα λουλούδια μπαίνουν σε τόσο μεγάλο κόπο για να αναπτύξουν αγκάθια που δεν τους είναι ποτέ χρήσιμα; Δεν είναι σημαντικός ο πόλεμος μεταξύ των προβάτων και των λουλουδιών; … Και αν ξέρω – εγώ, προσωπικά – ένα λουλούδι που είναι μοναδικό στον κόσμο, που δεν φυτρώνει πουθενά αλλού παρά μόνο στον πλανήτη μου, αλλά που ένα μικρό πρόβατο μπορεί να το καταστρέψει με ένα μόνο δάγκωμα κάποιο πρωί, χωρίς καν να καταλάβει τι κάνει – Α! Νομίζετε ότι αυτό δεν είναι σημαντικό!»

Ο Σαιντ-Εξυπερύ επισημαίνει εδώ πολλά πράγματα: Πρώτον, αυτό που φαίνεται ασήμαντο στους ενηλίκους μπορεί να έχει τεράστια σημασία στα μάτια ενός παιδιού και δεν πρέπει να απορρίπτεται αβασάνιστα από τους μεγάλους. Δεύτερον, οι ασχολίες που ενίοτε απασχολούν τους ενηλίκους – όπως η πρόσθεση ατελείωτων ποσών στην οποία επιδίδεται ο επιχειρηματίας στον μοναχικό του πλανήτη – μπορεί να είναι λιγότερο σημαντικές από κάποια από τα ερωτήματα που έχουν τα παιδιά. Το παιδί ασχολείται με τις λεπτομέρειες: τα πράγματα που γνωρίζει, βλέπει και βιώνει. Θέτει «μη πρακτικές» ερωτήσεις. Για τον λόγο αυτό, το παιδί έχει μερικές φορές περισσότερες πιθανότητες να κατανοήσει τη σπανιότητα και την ομορφιά κάθε καλού πράγματος, ακόμη και του πιο μικρού, του λιγότερο «χρήσιμου», του πιο κρυμμένου.

Ο Μικρός Πρίγκιπας εξηγεί ότι η αγάπη για ένα συγκεκριμένο πράγμα μπορεί να μεταμορφώσει την άποψή μας για ολόκληρο το σύμπαν: «Αν κάποιος αγαπάει ένα λουλούδι, που ανθίζει κάπου πέρα ανάμεσα στα εκατομμύρια αστέρια, νιώθει ευτυχισμένος και μόνο που κοιτάζει τα αστέρια. Μπορεί να πει στον εαυτό του: ‘Κάπου εκεί είναι το λουλούδι μου’.»

Μνημείο αφιερωμένο στον χαρακτήρα του Αντουάν ντε Σεντ-Εξυπερύ, τον Μικρό Πρίγκιπα, που στέκεται στον πλανήτη του με το κόκκινο τριαντάφυλλο. Εϊλάτ, Ισραήλ. (AllyE/Shutterstock)

 

Η αφοσίωση του Μικρού Πρίγκιπα στο χαμένο του λουλούδι αναδεικνύει το θέμα της μοναξιάς. Η μοναξιά είναι παντού: Ο πιλότος κάνει αναγκαστική προσγείωση στη μέση του πουθενά, απομονωμένος από τον πολιτισμό. Ο Μικρός Πρίγκιπας ζει μόνος του σε έναν μικροσκοπικό πλανήτη μέχρι τον ερχομό του τριαντάφυλλου, το οποίο τελικά αφήνει μόνο του γιατί, σύμφωνα με τα λόγια του, «ήμουν πολύ μικρός για να ξέρω πώς να το αγαπήσω». Όταν ο Μικρός Πρίγκιπας έρχεται στη γη, προσγειώνεται σε μια άδεια, μοναχική έρημο. Η πρώτη του γνωριμία, ένα φίδι, του λέει: «Είναι μοναχικά και μεταξύ των ανθρώπων». Το επόμενο πλάσμα που συναντά ο Μικρός Πρίγκιπας είναι μια αλεπού που είναι τόσο μόνη που παρακαλεί τον Μικρό Πρίγκιπα να την εξημερώσει. Αλλά ο Μικρός Πρίγκιπας πρέπει τελικά να εγκαταλείψει και την αλεπού.

Αυτή η διαπεραστική αίσθηση της απομόνωσης ενισχύει την πολυτιμότητα της αγάπης και των σχέσεων όταν αυτές εμφανίζονται στο βιβλίο, γεγονός που μας επαναφέρει στον τρόπο με τον οποίο η αγάπη μεταμορφώνει το όραμα του ανθρώπου για τη ζωή. Είναι η αλεπού που μιλάει πιο εύγλωττα για το θέμα και τα λόγια φαίνεται να αποκαλύπτουν την καρδιά του βιβλίου. Λέει στον Μικρό Πρίγκιπα: «Αν με εξημερώσεις, τότε θα έχουμε ανάγκη ο ένας τον άλλον. Για μένα, θα είσαι μοναδικός στον κόσμο. Για σένα, θα είμαι μοναδική στον κόσμο […] Θα είναι σαν να ήρθε ο ήλιος να λάμψει στη ζωή μου. Θα γνωρίσω τον ήχο ενός βήματος που θα είναι διαφορετικό από όλα τα άλλα. Τα άλλα βήματα με στέλνουν βιαστικά πίσω κάτω από το έδαφος. Το δικό σου θα με καλεί, σαν μουσική, να βγω από το λαγούμι μου. Και μετά κοίτα: βλέπεις τα χωράφια με τα σιτηρά εκεί κάτω; Δεν τρώω ψωμί. Αυτό δεν μου είναι χρήσιμο. Τα σιτοχώραφα δεν έχουν τίποτα να μου πουν. Και αυτό είναι λυπηρό. Αλλά εσύ έχεις μαλλιά που έχουν το χρώμα του χρυσού. Σκέψου πόσο υπέροχα θα είναι όταν με εξημερώσεις! Το σιτάρι, που είναι επίσης χρυσό, θα σε φέρνει στη σκέψη μου. Και θα μου αρέσει να ακούω τον άνεμο στο σιτάρι.»

Η σχέση ανάμεσα στο αγόρι και την αλεπού αλλάζει τα πάντα, ακόμη και τη σημασία ενός χωραφιού με σιτάρι. Η πιο πολυδιαφημισμένη ρήση του μυθιστορήματος προέρχεται επίσης από την αλεπού: «Μόνο με την καρδιά μπορεί κανείς να δει σωστά – το ουσιώδες είναι αόρατο στο μάτι».

«Ο Μικρός Πρίγκιπας» του Αντουάν ντε Σαιντ-Εξυπερύ.

 

Όταν αγαπάμε κάτι και δεσμευόμαστε, αυτό γίνεται πολύτιμο και μοναδικό. Ο Μικρός Πρίγκιπας αντιλαμβάνεται την αξία του τριανταφύλλου του ακριβώς επειδή είναι δικό του. Το περιποιείται, το φροντίζει και το ανέχεται – εκείνο συγκεκριμένα, όχι οποιοδήποτε λουλούδι. Και αυτό βάζει όλο τον κόσμο του να φλέγεται με μια νέα λάμψη. Τα πάντα γίνονται πολύτιμα υπό το φως αυτής της κεντρικής αγάπης. Τα πάντα την αντανακλούν, έτσι ώστε να βλέπουμε τον κόσμο, ας πούμε, με πιο καθαρά μάτια.

Ο Μικρός Πρίγκιπας το διδάσκει αυτό στον αεροπόρο: «Τα αστέρια είναι όμορφα εξαιτίας ενός λουλουδιού που δεν φαίνεται. … Αυτό που κάνει την έρημο όμορφη είναι ότι κάπου κρύβει ένα πηγάδι.»Το παιδί και ο ενήλικος με την παιδική ματιά βλέπουν πέρα από την απλή επιφάνεια των πραγμάτων, ξέρουν ότι στην καρδιά του κόσμου, και σε όλες τις ιδιαιτερότητες του κόσμου, κρύβεται κάτι αξιαγάπητο – αρκεί να το δούμε και να αγαπήσουμε.

Καταπραΰνοντας τις κρίσεις θυμού των νηπίων με ηλεκτρονικές συσκευές

Ορισμένοι γονείς δίνουν στα παιδιά τους κινητά τηλέφωνα ή τάμπλετ για να απαλύνουν τα νευρικά τους ξεσπάσματα, όμως πρόσφατη έρευνα βρήκε πως τέτοιες πρακτικές εμποδίζουν τα παιδιά να μάθουν να ρυθμίζουν τα συναισθήματα τους. 

Αυτή η στρατηγική ανατροφής των παιδιών μπορεί να δημιουργήσει ανθρώπους με προβλήματα διαχείρισης του θυμού, καθώς και προβληματικής χρήσης της οθόνης αργότερα στη ζωή τους.  

«Οι κρίσεις θυμού δεν θεραπεύονται με ψηφιακές συσκευές», είπε σε δήλωση Tύπου η Βερόνικα Κονόκ, η πρώτη συγγραφέας της μελέτης και ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Λόραντ Έτβες της Βουδαπέστης στην Ουγγαρία. «Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται τα αρνητικά τους συναισθήματα από μόνα τους  και χρειάζονται τη βοήθεια των γονιών τους κατά τη διάρκεια αυτής της μαθησιακής διαδικασίας, όχι τη βοήθεια μιας ψηφιακής συσκευής.»

Περισσότερος θυμός, λιγότερος έλεγχος 

Σε νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε τον Μάιο στο περιοδικό Frontiers in Child and Adolescent Psychiatry, ερευνητές από την Ουγγαρία και τον Καναδά εξέτασαν σχεδόν 300 γονείς παιδιών ηλικίας 2 έως 5 ετών το 2020 πάνω στη χρήση των μέσων. Επανέλαβαν την εξέταση έναν χρόνο μετά. 

Ανακάλυψαν πως τα παιδιά που ήταν πιο επιρρεπή στον θυμό είχαν γονείς που χρησιμοποιούσαν κινητά τηλέφωνα και τάμπλετ για να τα ηρεμήσουν. Αυτά τα παιδιά κατά κανόνα είχαν συχνότερες και εντονότερες αντιδράσεις θυμού και εμφάνιζαν μεγαλύτερες δυσκολίες στη διαχείριση του θυμού και της αγανάκτησης έναν χρόνο μετά, κατά την επανεξέταση.  

Επιπλέον, είχαν πιο υψηλά επίπεδα θυμού και δυσκολεύονταν περισσότερο να ασκήσουν έλεγχο στα συναισθήματά τους. 

«Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως οι γονείς εφαρμόζουν συχνότερα ψηφιακή ρύθμιση συναισθημάτων εάν το παιδί τους έχει προβλήματα στη ρύθμιση των συναισθημάτων του, αλλά τα αποτελέσματά μας τονίζουν ότι αυτή η στρατηγική μπορεί να οδηγήσει στην κλιμάκωση ενός προϋπάρχοντος ζητήματος», είπε σε δήλωση Τύπου η κα Κονόκ.  

Σύμφωνα με τη μελέτη, δίνοντας σε ένα παιδί μια ψηφιακή συσκευή για να ηρεμήσουμε τα ξεσπάσματα θυμού του η εξάρτησή του από τις συσκευές αυξάνεται, όπως και ο κίνδυνος να κάνει αργότερα προβληματική χρήση των πολυμέσων. Οι συγγραφείς συνέκριναν αυτό το φαινόμενο με ένα κύκλο θετικής ανάδρασης. Ο χειρισμός των συσκευών οδηγεί σε περισσότερα ξεσπάσματα και νεύρα, τα οποία εν συνεχεία οδηγούν σε περισσότερη χρήση των συσκευών.  

Οι συσκευές μπορεί να εντείνουν τις κρίσεις θυμού 

Τις τελευταίες δεκαετίες, οι ψηφιακές συσκευές έχουν γίνει όλο και πιο κοινές στην καθημερινής μας ζωή και έχουμε μάθει να τις χρησιμοποιούμε ως εργαλεία αυτοελέγχου. Αυτοέλεγχος είναι ο συνειδητός έλεγχος των σκέψεων, των αισθημάτων, των αποφάσεων και της συμπεριφοράς κάποιου. Είναι κάτι που πρέπει να κατακτήσουμε τα πρώτα χρόνια της ζωής μας.  

Σύμφωνα με τη μελέτη, παρόλο που η χρήση μιας ψηφιακής συσκευής για να αποσπάσουμε την προσοχή ενός παιδιού από στρεσογόνα ερεθίσματα ή αρνητικά συναισθήματα μπορεί να είναι αποτελεσματική βραχυπρόθεσμα για τη μείωση των συναισθηματικών αντιδράσεων στα μικρά παιδιά, ωστόσο μακροπρόθεσμα μπορεί να επιφέρει μια επίδραση ανάκαμψης που οδηγεί σε συμπεριφορές αποφυγής αντιμετώπισης, αυξημένα αρνητικά συναισθήματα και συναισθηματική απορρύθμιση.  

Επιπλέον, είναι πολύ πιθανόν να κάνει τα παιδιά να βασίζονται στις ψηφιακές συσκευές για τη συναισθηματική τους ρύθμιση αντί να αναπτύξουν εσωτερικές δεξιότητες αυτορρύθμισης, οδηγώντας σε «ξεσπάσματα θυμού χρήσης οθόνης» όταν στερούνται τις συσκευές.  

«Η χρήση μίας οθόνης ως βοήθημα που δίνεται στα παιδιά για να ανακτήσουν την ηρεμία τους είναι μια μορφή εξωτερικής αυτορρύθμισης, η οποία μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματική βραχυπρόθεσμα. Εν τούτοις, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, πρέπει να αναπτύξουν εσωτερικά μέσα αυτορρύθμισης για να μπορούν να διαχειρίζονται εξ ολοκλήρου τα συναισθήματα τους», είπε στους Epoch Times η Κάρολαϊν Φιτζπάτρικ, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σερμπρούκ στο Κεμπέκ και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.  

Οι συγγραφείς της μελέτης συνιστούν στους γονείς αντί να δίνουν στο παιδί μια ψηφιακή συσκευή σε μια απογοητευτική κατάσταση, να δράττονται της ευκαιρίας να τα διαπαιδαγωγήσουν: να τα βοηθήσουν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους και να τα διδάξουν πώς να τα διαχειρίζονται.  

Περιορισμοί της μελέτης 

Παρότι η μελέτη παρέχει πολύτιμα στοιχεία, οι ερευνητές εξήγησαν πως τα ευρήματά της έχουν αρκετούς περιορισμούς, περιλαμβανομένης και της εξάρτησης από δεδομένα που παρέχονται από τους γονείς. Μερικοί γονείς, επίσης, εγκατέλειψαν την έρευνα προτού γίνει ο επανέλεγχος, κάτι το οποίο μπορεί να παραποίησε τα αποτελέσματα. Νεότεροι γονείς και γονείς που είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν την ψηφιακή ρύθμιση συναισθημάτων ήταν λιγότερο πιθανό να συμμετάσχουν στην επανεξέταση, με πιθανό αποτέλεσμα τη διαστρέβλωση των παρατηρηθέντων συσχετισμών. 

Επιπλέον, η συλλογή των δεδομένων έγινε κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19, περιόδου που χαρακτηρίστηκε από αυξημένη χρήση των ψηφιακών συσκευών λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας, κάτι που επίσης μπορεί να επηρέασε το πρότυπο χρήσης ψηφιακών συσκευών.  

Οι συγγραφείς προτείνουν στις μελλοντικές έρευνες να στοχεύσουν να αναπαράγουν αυτά τα ευρήματα υπό διαφορετικές καταστάσεις και με πιο ποικίλο πληθυσμό. Επιπροσθέτως, τα δεδομένα παρατήρησης της αυτορρύθμισης των παιδιών και της γονεϊκής χρήσης των ψηφιακών συσκευών για τη διαχείριση των συναισθημάτων θα μπορούσαν να παρέχουν μια βαθύτερη κατανόηση της δυναμικής που παρατηρήθηκε στη μελέτη. 

Της Megan Redshaw, J.D.

Μετάφραση: Βλαδίμηρος Αλεξάντρωφ

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Το μοντέλο της μητρότητας ως κοινωνικό παράγωγο

Η μητρότητα είναι ένα αρκετά σύνθετο κοινωνικό φαινόμενο με μακρά εξελικτική ιστορία, πολιτισμικά και ατομικά χαρακτηριστικά, που εξετάζεται από δύο κύριες θέσεις: η μητρότητα ως παροχή συνθηκών για την ανάπτυξη ενός παιδιού και η μητρότητα ως μέρος της προσωπικής σφαίρας της γυναίκας.

Επί του παρόντος, υπάρχουν πολλές απόψεις για τη μητρότητα. Ορισμένοι ερευνητές θεωρούν τα μητρικά συναισθήματα ως φυσικό χαρακτηριστικό μιας γυναίκας. Άλλοι υποστηρίζουν ότι η μητρότητα είναι μια έννοια που όχι μόνο εξελίσσεται, αλλά έχει διαφορετικό περιεχόμενο σε διαφορετικές ιστορικές περιόδους. Αν εξετάσουμε τους τρεις κύριους κοινωνικούς γυναικείους ρόλους σε αλληλεπίδραση (μητέρα, σύζυγος και ελεύθερα συνειδητοποιημένη γυναίκα), θα δούμε ότι σε διαφορετικές εποχές ο κυρίαρχος ρόλος αλλάζει.

Κάθε πολιτισμός έχει τον δικό του θεσμό της μητρότητας, αναπόσπαστο μέρος του οποίου αποτελούν οι τρόποι ανατροφής μιας γυναίκας ως μητέρας, σχεδιασμένοι για το γεγονός ότι η μητέρα θα συνειδητοποιήσει μερικά από τα περιεχόμενα των λειτουργιών της συνειδητά και κάποια όχι. Κατά συνέπεια, δεν αναγνωρίζονται πλήρως όλες οι λειτουργίες της μητέρας από τη συνείδηση ​​του κοινού. Όλα αυτά μαζί συνιστούν μια συγκεκριμένη κοινωνικοπολιτισμική πορεία προς το «μοντέλο της μητρότητας», το οποίο είναι ένα εργαλείο που δημιουργείται ταυτόχρονα από τη φύση και την κοινωνία για το παιδί ως εκπρόσωπο του είδους του και του πολιτισμού του.

Η κοινωνία δεν βρίσκεται σε παγιωμένη κατάσταση, αλλά συνεχώς εξελίσσεται. Επομένως, αλλαγές στο μοντέλο της μητρότητας αντανακλούν τις αλλαγές στην κοινωνία, που αντιστοιχούν σε αλλαγές στις κοινωνικές σχέσεις, αναδιαμορφώνοντας τη στάση της γυναίκας απέναντι στον ρόλο της ως μητέρας. Στις σύγχρονες συνθήκες, αυτές οι αλλαγές είναι εξαιρετικά γρήγορες. Η πορεία προς το λεγόμενο «μοντέλο μητρότητας», το οποίο αναπτύσσεται εδώ και δεκάδες χιλιάδες χρόνια και περιλαμβάνει τους τρόπους διαμόρφωσης μίας γυναίκας σε μητέρα, είναι εν μέρει συνειδητή και εν μέρει ασυνείδητη.

Στην εποχή μας, η θέση της μητρότητας στην ιεραρχία των αξιών μιας σύγχρονης γυναίκας φαίνεται πως έχει υποβαθμιστεί αισθητά. Η αύξηση της επιθυμίας για επαγγελματική ανέλιξη και καριέρα, για υλική ευημερία και υψηλό επίπεδο κατανάλωσης παρεμποδίζουν τη μητρότητα. Υπάρχει ένα νέο μοντέλο προσωπικότητας, το οποίο δεν έχει αρμονική και συμπληρωματική σχέση με τη μητρότητα. Η σημερινή κατάσταση επιδεινώνεται από τη διακοπή των δεσμών μεταξύ των γενεών και, κατά συνέπεια, από την απώλεια των παραδοσιακών τρόπων μεταφοράς εμπειριών και επισημοποίησης της αλληλεπίδρασης μητέρας-παιδιού. Μια γυναίκα στο κατώφλι της μητρότητας αποδεικνύεται ότι αγνοεί τα στοιχειώδη χαρακτηριστικά της ανάπτυξης του παιδιού και τη λειτουργία της στη φροντίδα του και στην επικοινωνία μαζί του.

Στις σημερινές συνθήκες, οι νέες μητέρες πρέπει να λαμβάνουν τις πληροφορίες που τους λείπουν. Όλα αυτά απαιτούν τη στοχευμένη διαμόρφωση όχι μόνο των πληροφοριακών, αλλά και των συναισθηματικών θεμελίων της μητρικής σφαίρας. Η κατασκευή της γίνεται καθήκον του ίδιου του υποκειμένου της μητρότητας. Μια γυναίκα πρέπει να αναπτύξει τα συναισθήματά της και να ξέρει τι ρόλο παίζει αυτό στην ανάπτυξη του παιδιού, γιατί το χρειάζεται η ίδια και τι πρέπει να γίνει για να αναπτύξει αυτά τα συναισθήματα. Η προετοιμασία για τη μητρότητα δεν πρέπει να περιορίζεται στη διαχείριση της εγκυμοσύνης και στις πληροφορίες σχετικά με τη φροντίδα και τη σίτιση των παιδιών. Πρέπει απαραίτητα να περιλαμβάνει την ανάπτυξη της συναισθηματικής σφαίρας της γυναίκας, τη διαίσθηση και τον έλεγχο των τρόπων επικοινωνίας με ένα παιδί πριν από τη γέννησή του.

Στην πόλη, δραστηριότητες για την ανάπτυξη της μητρικής ικανότητας σε νεαρές μητέρες ως ψυχοσυναισθηματική ετοιμότητα για μητρότητα κατά την περίοδο της αναμονής, του τοκετού και της ανατροφής ενός παιδιού παρέχονται από ειδικούς βοήθειας γυναικών που βρίσκονται σε κρίσιμες καταστάσεις στη ζωή τους, όπως το Κέντρο Κοινωνικής Βοήθειας Οικογένειας και Παιδιών. Υπάρχουν ακόμα οι βοηθοί μητρότητας.

Το αναμενόμενο αποτέλεσμα της διαδικασίας διαμόρφωσης των θεμελίων της μητρικής ικανότητας είναι η ανεπτυγμένη στάση της μητέρας προς το παιδί ως θέμα όχι μόνο σωματικών, αλλά και ψυχικών αναγκών και υποκειμενικών εμπειριών. Αυτή περιλαμβάνει την ικανότητα να ανταποκρίνεται επαρκώς στις εκδηλώσεις του παιδιού, την ικανότητα να εστιάζει στα χαρακτηριστικά της συμπεριφοράς του παιδιού και στη δική του κατάσταση προκειμένου να κατανοήσει το παιδί, την ύπαρξη των απαραίτητων γνώσεων σχετικά με τη σωματική και ψυχική ανάπτυξη του παιδιού, σχετικά με τα ηλικιακά χαρακτηριστικά της αλληλεπίδρασής του με τον κόσμο, την ικανότητα συνεργασίας με το παιδί. Κατακτώντας δεξιότητες γονικής μέριμνας και διδασκαλίας που είναι κατάλληλες για τα ηλικιακά χαρακτηριστικά του παιδιού, οι νέες μητέρες μπορούν να ανταποκριθούν καλύτερα και πληρέστερα στον νέο τους ρόλο, αναπληρώνοντας την έλλειψη πείρας και την ατροφία των μητρικών τους ενστίκτων.

Της Εμελιάνοβας Γκαλίνας Νικολάγιεβνα, επικεφαλής του τμήματος βοήθειας σε γυναίκες που βρίσκονται σε δύσκολες καταστάσεις ζωής, κρατικό δημοσιονομικό ίδρυμα της Σεβαστούπολης, Κέντρο Κοινωνικής Βοήθειας στην Οικογένεια και τα Παιδιά
Andryushchenko A.I., Κοινωνιολογία της οικογένειας. Αγία Πετρούπολη, 2011
Brutman V.I., Radionova M.S., Σχηματισμός προσκόλλησης μητέρας-παιδιού κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης. 1997. Νο 6. σελ. 38-47
Winnicott D.V., Τα μικρά παιδιά και οι μητέρες τους. Μ., 2008
Schneider L.B., ψυχολογία των οικογενειακών σχέσεων. Μ., 2013

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ

Σαρλ Περώ: Διαμάντια για την καλοσύνη, φρύνοι για την αγένεια και την κακία

Η καλοσύνη είναι μια αρετή που, κατά καιρούς, μοιάζει να ανήκει στο παρελθόν, ειδικά όταν βλέπει κανείς την αρνητικότητα που μας περιβάλλει. Ας θυμόμαστε όμως ότι η καλοσύνη, η αγάπη και η συμπόνια δεν είναι απλώς ιδέες. Είναι θεϊκές αρετές με πανίσχυρη δύναμη, ικανές να μεταμορφώσουν, να εξυψώσουν, ακόμα και να σώσουν ζωές.

Το παραμύθι «Διαμάντια και Φρύνοι», που έγραψε ο Σαρλ Περώ το 1697 (ως μέρος της συλλογής Contes de ma mère l’ oye – Ιστορίες της Μαμάς Χήνας), μιλά για τις συνέπειες των πράξεων και των λόγων μας και για το πώς ο χαρακτήρας μας επιδρά στη διαμόρφωση της ζωής μας. Όπως λέει και το ρητό: «Το καλό ανταμείβεται. Το κακό ανταποδίδεται».

Ο Σαρλ Περώ, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, θεωρείται ο πατέρας των παραμυθιών ως αφηγημάτων που γράφτηκαν ειδικά για παιδιά, εμπνευστής των αδελφών Γκριμ, του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και όλων των παραμυθάδων που ακολούθησαν. Τα πιο γνωστά παραμύθια του είναι η Σταχτοπούτα, η Ωραία Κοιμωμένη, η Κοκκινοσκουφίτσα, ο Κοντορεβιθούλης και ο Παπουτσωμένος γάτος, παρόλο που οι εκδοχές που γνωρίζουμε έχουν αλλοιωθεί αρκετά, ιδίως όσον αφορά κάποια τρομακτικά στοιχεία που περιείχαν ή το τέλος όταν αυτό ήταν εις βάρος του ήρωα (π.χ., στην εκδοχή του Περώ, το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας τελειώνει όταν ο λύκος την τρώει).

Διαμάντια και φρύνοι

Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στις παρυφές του δάσους μία γυναίκα με τις δύο της κόρες. Ήταν μια γυναίκα ανόητη και κακή. Καθώς η μεγαλύτερη κόρη της έμοιαζε, την αγαπούσε περισσότερο και την παραχάιδευε, με αποτέλεσμα εκείνη να γίνει αλαζονική και κακομαθημένη. Η μικρότερη κόρη, όμως, ήταν γλυκιά, καλοδιάθετη και με ευγενική ψυχή.

Η μεγαλύτερη αδερφή και η μητέρα εκμεταλλεύονταν την αγαθότητα της μικρότερης κόρης, αναγκάζοντάς την να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού και φωνάζοντάς της συνεχώς. Ένα από τα καθήκοντά της ήταν να φέρνει νερό από μία πηγή που βρισκόταν βαθιά μέσα στο δάσος. Παρά τη δυσκολία και τον κόπο, εκείνη απολάμβανε πάντα την ομορφιά του δάσους και το κελάηδισμα των πουλιών.

Ένα πρωινό, συνάντησε στην πηγή μια ηλικιωμένη γυναίκα που την πλησίασε για να της ζητήσει λίγο νερό.

Στο παραμύθι, η νεράιδα αντάμειψε το κορίτσι για την καλοσύνη της. Πώς συμβαίνει αυτό στην καθημερινότητα;
Η μικρότερη κόρη και η μάγισσα. Εικονογράφηση: Kate Greenaway, 1870. Από τη συλλογή Aunt Louisa’s nursery favourite, εκδόσεις Frederick Warne and Co. για το Ηνωμένο Βασίλειο, Scribner, Welford and Co. για τις ΗΠΑ. (Public Domain)

 

«Μετά χαράς, κυρούλα», απάντησε το κορίτσι. «Άφησέ με να σου κρατήσω το κανάτι για να πιεις, είναι πολύ βαρύ.»

Μόλις η γυναίκα ήπιε νερό, γύρισε και της είπε:

«Είσαι καλόκαρδη και ευγενική. Θα σου ανταποδώσω την καλοσύνη σου. Με κάθε σου λέξη, λουλούδια, διαμάντια και μαργαριτάρια θα βγαίνουν από τα χείλη σου».

Και λέγοντας αυτά εξαφανίστηκε, γιατί στην πραγματικότητα ήταν μία νεράιδα, που ήθελε να διαπιστώσει αν η κοπέλα ήταν ευγενής.

Όταν η νέα γύρισε στο σπίτι, η μητέρα της άρχισε να την μαλώνει που άργησε τόσο πολύ.

«Με συγχωρείς για την καθυστέρηση, μητέρα», απάντησε εκείνη μειλίχια.

Αμέσως μόλις πρόφερε αυτά τα λόγια, από το στόμα της έπεσαν διαμάντια, λουλούδια και μαργαριτάρια απερίγραπτης ομορφιάς.

Στο παραμύθι, η νεράιδα αντάμειψε το κορίτσι για την καλοσύνη της. Πώς συμβαίνει αυτό στην καθημερινότητα;
Η μικρότερη κόρη με τη μητριά της. Εικονογράφηση: Kate Greenaway, 1870. Από τη συλλογή Aunt Louisa’s nursery favourite, εκδόσεις Frederick Warne and Co. για το Ηνωμένο Βασίλειο, Scribner, Welford and Co. για τις ΗΠΑ. (Public Domain)

 

Η μητέρα της την κοίταξε έκπληκτη.

«Τι είναι αυτά, παιδί μου;», τη ρώτησε, μιλώντας της για πρώτη φορά γλυκά. «Τι συνέβη;»

«Έδωσα λίγο νερό σε μια ηλικιωμένη γυναίκα και εκείνη μού είπε ότι θα βγαίνουν διαμάντια και λουλούδια από το στόμα μου όταν μιλώ», είπε η μικρότερη κόρη.

«Δώσε μου αυτά τα διαμάντια!», ζήτησε η μεγαλύτερη αδερφή, απλώνοντας το χέρι της για να τα πάρει.

«Σιωπή», της φώναξε η μητέρα της. «Δεν βλέπεις; Εάν πας κι εσύ και δώσεις στη γριά μάγισσα λίγο νερό, θα σε ευλογήσει κι εσένα με κοσμήματα και λουλούδια. Θα γίνουμε πλούσιες!».

Μετά από αρκετούς καυγάδες, η μεγαλύτερη κόρη δέχτηκε απρόθυμα να πάει για νερό. Σε όλη τη διαδρομή γκρίνιαζε, και σκεπτόταν ότι δεν θα έδινε ούτε ένα διαμάντι στην οικογένειά της, αλλά θα τα κρατούσε όλα για τον εαυτό της.

Πλησιάζοντας στην πηγή, είδε μία νέα γυναίκα ντυμένη με ένα υπέροχο, πολυτελές φόρεμα.

Στο παραμύθι, η νεράιδα αντάμειψε το κορίτσι για την καλοσύνη της. Πώς συμβαίνει αυτό στην καθημερινότητα;
Η μεγάλη κόρη και η νεράιδα. Εικονογράφηση: Kate Greenaway, 1870. Από τη συλλογή Aunt Louisa’s nursery favourite, εκδόσεις Frederick Warne and Co. για το Ηνωμένο Βασίλειο, Scribner, Welford and Co. για τις ΗΠΑ. (Public Domain)

 

«Τι γυρεύεις εσύ εδώ;», τη ρώτησε με αγένεια. «Πού είναι η γριά μάγισσα;»

Αγνοώντας τον άσχημο τρόπο της, η κοπέλα ρώτησε τη μεγαλύτερη κόρη αν μπορούσε να της δώσει λίγο νερό να πιει.

«Δεν είμαι υπηρέτριά σου! Περιμένω τη γριά, που θα κάνει να πέφτουν διαμάντια και λουλούδια από το στόμα μου. Βάλε μόνη σου νερό, αν θες να πιεις.»

Όμως, η νέα γυναίκα ήταν στην πραγματικότητα η ίδια νεράιδα.

«Σε αντίθεση με την αδερφή σου, είσαι πολύ αγενής. Γι’ αυτό, τώρα, φρύνοι και φίδια θα πετάγονται από το στόμα σου με κάθε λέξη που λες.»

Η μεγάλη κόρη, σοκαρισμένη από την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα, επέστρεψε στο σπίτι της με το κεφάλι κρεμασμένο.

Όταν έφτασε, η μητέρα της τη ρώτησε αν είχε συναντήσει τη γριά κι αν της έδωσε νερό.

Αλλά, μόλις το κορίτσι άνοιξε το στόμα της για να απαντήσει και πρόφερε την πρώτη της λέξη, φρύνοι και φίδια πετάχτηκαν από το στόμα της.

Στο παραμύθι, η νεράιδα αντάμειψε το κορίτσι για την καλοσύνη της. Πώς συμβαίνει αυτό στην καθημερινότητα;
Η μεγάλη κόρη και η μητέρα της. Εικονογράφηση: Kate Greenaway, 1870. Από τη συλλογή Aunt Louisa’s nursery favourite, εκδόσεις Frederick Warne and Co. για το Ηνωμένο Βασίλειο, Scribner, Welford and Co. για τις ΗΠΑ. (Public Domain)

 

Η μητέρα της έβαλε μια φωνή και τρομοκρατημένη έτρεξε μέσα στο σπίτι. Από το παράθυρο στο πάνω μέρος του σπιτιού, φώναξε:

«Γιατί αυτά τα αξιολύπητα πλάσματα σέρνονται από το στόμα σου; Δεν έδωσες νερό σε εκείνη την άσχημη γριά;»

Με δάκρυα, θυμωμένα λόγια και πολλούς φρύνους και φίδια, η μεγάλη κόρη εξήγησε ότι η ηλικιωμένη γυναίκα δεν ήταν εκεί, αλλά μόνο μία νεαρή γυναίκα, που της ζήτησε νερό. Όμως, εκείνη, αντί να τη βοηθήσει, την έβρισε.

Κι έτσι έγινε και η κάθε κοπέλα πήρε αυτό που της άξιζε.

Του  Tyler Wilson

Επιμέλεια: Βαλεντίνα Λισάκ

Οι τελευταίες «Σκιές στο πεντάγραμμο»

Ο Απρίλιος είναι ο τελευταίος μήνας κατά τον οποίο έχουμε την ευκαιρία να δούμε την παράσταση «Σκιές στο πεντάγραμμο» από τον θίασο σκιών του Ηλία Καρελλά. Συμπληρωματικά, γίνονται και δύο εργαστήρια σχετικά με την παράσταση: το πρώτο μας προσκαλεί να γίνουμε «μάστορες του Καραγκιόζη» και να κατασκευάσουμε τη φιγούρα του αγαπημένου μας ήρωα όπως τη φανταζόμαστε, ενώ στο δεύτερο τα παιδιά ξεναγούνται στα μυστικά των οργάνων της ελληνικής παράδοσης και της Ανατολής.

Ο καταξιωμένος σκιοπαίκτης και οι συνεργάτες του ετοίμασαν και παρουσίασαν στο Μέγαρο Μουσικής Αθηνών, τον χειμώνα που μας πέρασε, μια διαφορετική παράσταση, στην οποία ο Καραγκιόζης ζει μια μουσική περιπέτεια! Για να βγει σώος και να γλιτώσει μια όμορφη, μαγεμένη υψίφωνο πρέπει να κάνει μια βουτιά μέσα στην ιστορία της μουσικής, διαπερνώντας είδη όπως η κλασική μουσική, άγνωστα δημοτικά, το ρεμπέτικο, το μπαρόκ, η όπερα, αλλά και τραγούδια της ξενιτιάς ακόμα… Και όλα αυτά ερμηνευμένα από μία ορχήστρα παραδοσιακών οργάνων, με το σαντούρι και την υπέροχη φωνή της Αρετής Κετιμέ, με λάφτα, σάζι, αλλά και σαξόφωνο, κιθάρα και ακορντεόν.

Σκιές στο Πεντάγραμμο": Η παράσταση για παιδιά που ενώνει... - Athinorama.gr
Στιγμιότυπο από την παράσταση «Σκιές στο πεντάγραμμο».

 

Παρακολουθώντας τις προσπάθειες του Καραγκιόζη, οι μικροί του φίλοι και οι συνοδοί τους θα ανακαλύψουν πώς μια άρια μετατρέπεται σε αμανέ στο μουσικό σταυροδρόμι Δύσης και Ανατολής, όπου οι πιο απροσδόκητοι συνδυασμοί μπορούν να συμβούν – αρκεί να έχεις την τόλμη να τους φανταστείς! Οι «Σκιές στο πεντάγραμμο» μας δείχνουν έμπρακτα ότι η μουσική ενώνει, με το χιούμορ και την έλλειψη προκαταλήψεων να δρουν ως ισχυρές συγκολλητικές ουσίες.

Το χιούμορ του Καραγκιόζη του Ηλία Καρελλά κρατά την παράσταση στο ύψος των περιστάσεων: πνευματώδες και παιγνιώδες πάντα, αρνείται να ξεπέσει στην χυδαιότητα και τον άσκοπο θόρυβο, προσφέροντας χίλιες δυο αφορμές στα παιδιά να ανακαλύψουν και να γελάσουν με τα τερτίπια της γλώσσας μας.

Καθώς η παράσταση είναι πολυεπίπεδη, περιλαμβάνει και μία ξενάγηση στην ιστορία του θεάτρου σκιών, όπως αυτό ξεκίνησε στις χώρες της Ανατολής μέχρι να έρθει και στη χώρα μας με τον Καραγκιόζη. Η γνωριμία αυτή ξεκινά πριν αρχίσει η παράσταση, αφού για να φτάσουμε στη σκηνή, πρέπει να περάσουμε από έναν μαγικό κόσμο, γεμάτο φώτα και σκιές, όπου μας περιμένουν και μας υποδέχονται φιγούρες από διάφορες εποχές και σημεία του κόσμου: μια πλούσια συλλογή που προσφέρεται στο κοινό των «Σκιών» και διευκολύνει τη μεταφορά του στον τόπο όπου οι νόμοι του θεάτρου αντικαθιστούν αυτούς της καθημερινότητας.

Οι τελευταίες παραστάσεις των «Σκιών στο πεντάγραμμο» είναι στις 13, 20 και 27 Απριλίου, ημέρα Σάββατο, στις 18:00.

Το εργαστήριο κατασκευής Καραγκιόζη θα λάβει χώρα το Σάββατο 20 Απριλίου, στις 16:00-17:00, λίγο πριν από την παράσταση.

Η γνωριμία με τα μουσικά όργανα της Ανατολής και της ελληνικής παράδοσης θα λάβει χώρα το Σάββατο 27 Απριλίου, στις 16:00-17:00.

Τόπος: Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

Σκιές στο πεντάγραμμο»: Ο Καραγκιόζης και ο θρίαμβος της μουσικής - read more
Ο Ηλίας Καρελλάς με μερικές από τις φιγούρες της συλλογής του.

 

Συντελεστές

Ερμηνεία θεάτρου σκιών: Ηλίας Καρελλάς

Σκιοπαίκτης β΄: Νικόλας Τζιβελέκης

Τραγούδι, σαντούρι: Αρετή Κετιμέ

Λυρικό τραγούδι, σαξόφωνο: Αγγελική-Ζωή Καραγκούνη

Ακορντεόν, φωνή: Χαρά Τσαλπαρά

Κιθάρα, λάφτα, σάζι, φωνή: Θεοδώρα Αθανασίου

Συμπαραγωγή

Θίασος Ηλία Καρελλά, Μέγαρο Μουσικής Αθηνών

 

 

 

Μία εκδρομή στο παιδικό βιβλίο, χέρι-χέρι με τη Σοφία Μαντουβάλου

Με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου στις 2 Απριλίου, η Σοφία Μαντουβάλου, πεζογράφος αλλά και παιζωγράφος, είχε την καλοσύνη να παραχωρήσει στους Epoch Times μία συνέντευξη και να μιλήσει για τη δική της ιδιαίτερη σχέση με αυτό το αχανές, πλούσιο, γεμάτο εικόνες και χρώματα σύμπαν, για αυτά που την εμπνέουν και την παρακινούν και για όσα θέλει να προσφέρει γράφοντας βιβλία για παιδιά.

Πρόκειται για μία μακρά και γόνιμη σχέση, που ξεκίνησε το 1994 με το βιβλίο «Ντορεμιφασολλασι», που έγραψε για να μιλήσει στον γιο της για τη μουσική. Από τότε συνέχισε να του μιλά, όπως και σε χιλιάδες άλλα παιδιά, για ένα σωρό άλλα θέματα, ξεπερνώντας τους 90 τίτλους και αποσπώντας πολλές διακρίσεις, με αποκορύφωμα την υποψηφιότητά της για το Διεθνές Βραβείο Άντερσεν το 2014, το Βραβείο του Κύκλου του Ελληνικού Παιδικού Βιβλίου (ΙΒΒΥ) το 2014 για το «Φουστάνι με τις πεταλούδες» και το Κρατικό Βραβείο Παιδικού Λογοτεχνικού Βιβλίου το 2019 για το βιβλίο της «Το αγόρι που διάβαζε στις κότες».

Τα βιβλία της Σοφίας χαρακτηρίζονται από το παιχνίδι, το χιούμορ, τη φαντασία (δύο πολύ καλοί της φίλοι, όπως λέει και η ίδια), την ανατρεπτικότητα, την προσφορά και την αγάπη, μεταξύ άλλων. Είναι μικροί φωτεινοί πυρήνες γεμάτοι ζωηρές ιδέες, που στέλνει η συγγραφέας στα παιδιά για να τα προσκαλέσει σε μία «εκδρομή στη ζωή, χέρι-χέρι με τη φαντασία».

Το μεγαλείο των Τεχνών...: Συμβουλευτική ημερίδα με αφορμή τα βιβλία της Σοφίας Μαντουβάλου στον ΠΟΛΥΧΩΡΟ Μεταίχμιο

Με σπουδές στην Εξελικτική Ψυχολογία, την Εκπαιδευτική Τεχνολογία και τη Σκηνοθεσία, δημιουργεί σύγχρονα παραμύθια με βάθος και πολλά επίπεδα, πάντα στη γλώσσα που μπορούν να καταλάβουν και να απολαύσουν τα παιδιά.

Με σεβασμό στα παιδιά, τους προσφέρει πλήθος πολύχρωμων, χαρούμενων κόσμων και ιδεών για να τα βοηθήσει να αναπτύξουν τη δική τους σκέψη και προσωπικότητα και να γίνουν ώριμα και δημιουργικά μέλη ενός καλύτερου κόσμου.

Με αγάπη για όλους, δεν σταματά ποτέ να συνομιλεί με τη φιλενάδα της τη Φαντασία.

Σοφία Μαντούβαλου και Αχιλλέας Κυριακίδης, βραβεύονται για το παιδικό βιβλίο και τη μετάφραση | Ρεπορτάζ και ειδήσεις για την Οικονομία, τις Επιχειρήσεις, το Χρηματιστήριο, την Πολιτική

Η Σοφία Μαντουβάλου είναι πολυτάλαντος άνθρωπος και η δημιουργικότητά της δεν εξαντλείται στη συγγραφή παιδικών βιβλίων. Έχει γράψει αρκετά σενάρια με εκπαιδευτικό περιεχόμενο και δεν έχει πάψει να επισκέπτεται σχολεία για να διασκεδάζει μαζί με τα παιδιά. Ωστόσο εδώ θα μιλήσουμε για τα παραμύθια, αρχίζοντας… από την αρχή:

ΕΡ.: Τι είναι αυτό που σας τράβηξε στη συγγραφή παιδικών βιβλίων;

Σ.Μ.: Βασικά, ξεκίνησα να γράφω για παιδιά γιατί μέσα μου είμαι ένα μεγάλο παιδί: «Από έξω γριούλα κι από μέσα εγγονούλα». Οτιδήποτε θα έκανα στη ζωή μου θα έχει πάντα σχέση με τα παιδιά. Σπούδασα Ψυχολογία του Παιδιού, σπούδασα Παιδαγωγικά, σπούδασα Σκηνοθεσία κι έγραφα σενάρια για την εκπαίδευση – πάλι για παιδιά – δηλαδή, νομίζω ότι ο προσανατολισμός μου ήταν η διαμόρφωση του μυαλού και της ψυχής των παιδιών.

Δεν το σκέφτηκα επί τούτου, αλλά φαίνεται ότι εκεί με οδηγούσε. Η ψυχή μου, τα ενδιαφέροντά μου, τα όνειρά μου… Ναι, πιστεύω ότι εκείνο που ονειρευόμουνα πάντα ήταν ένας καλύτερος κόσμος. Ήθελα να πηγαίνω τα παιδιά μια εκδρομή στη ζωή χέρι-χέρι με τη φαντασία, και μέσα από αυτή την εκδρομή – γιατί κάθε βιβλίο μου κρύβει ένα μικρό μου όνειρο για έναν καλύτερο κόσμο και πιστεύω ότι αυτό είναι αλήθεια για όλους τους συγγραφείς – πιστεύω ότι τα παιδιά μπορούν να διαμορφώσουν τη σκέψη τους και το συναίσθημά τους, τον εαυτό τους και τη δράση τους σε αυτόν τον κόσμο. Να αποκτήσουν ατομική ευθύνη, συλλογική ευθύνη, κάπως έτσι τα σκέφτομαι στην πορεία…

Ήρωες ζώα, πουλιά και έντομα - THEATHINAI

ΕΡ.: Οπότε έχετε πάντα στον νου σας το τι μπορείτε να προσφέρετε στα παιδιά.

Σ.Μ.: Α, κοίταξε, η προσφορά είναι ένα χαρακτηριστικό έτσι κι αλλιώς δικό μου. Δηλαδή, νομίζω ότι ο κάθε άνθρωπος σε αυτή τη ζωή αξίζει να ζει αν προσφέρει – ανάλογα με το όνειρό του, με τη δυνατότητά του, με την προσωπικότητά του, σε όλους τους χώρους. Γενικά πιστεύω στην αγάπη – η αγάπη είναι πράξη. Είναι πράξη προς τον εαυτό μας, να γίνουμε όσο καλύτεροι μπορούμε, είναι πράξη προς τους άλλους, είναι πράξη ατομική και συλλογική, επομένως εκεί είναι όλο. Πιστεύω ότι όλα τα βιβλία για παιδιά ουσιαστικά για την αγάπη γράφουν, με άλλο τρόπο το κάθε ένα.

Ένας καλύτερος κόσμος για να γίνει, πρέπει να υπάρχει ενσυναίσθηση. Πρέπει να σέβεσαι τον άλλον. Όταν σέβεσαι τον άλλον, σημαίνει ότι σέβεσαι και τον εαυτό σου. Όταν σκέπτεσαι τον άλλον, μπορείς και να του προσφέρεις. Είναι μία αλυσίδα όλα αυτά τα πράγματα.

ΕΡ.: Ναι, πραγματικά. Συμφωνώ.

Σ.Μ.: Δεν είναι; Δεν ξέρω αν όλοι όσοι γράφουν σκέπτονται με τον ίδιο τρόπο. Δεν θα σου πω ότι για μένα δεν είναι ένα παιχνίδι το γράψιμο. Υπάρχει η τέχνη της λογοτεχνίας, που για μένα είναι ένα παιχνίδι εξαιρετικό με τις έννοιες και τις λέξεις, δύσκολα θέματα που μου αρέσει να τα κατεβάζω στο επίπεδο του παιδιού και μέσα από έναν μύθο να πω την αλήθεια, γιατί μέσα από το ψέμα λες την αλήθεια. Μέσα από το ψέμα καλλιεργείς την αγάπη για τη ζωή και αγάπη για τη ζωή σημαίνει κάνω πράγματα, ώστε όλα γύρω μας να γίνονται καλύτερα.

Σοφία Μαντουβάλου - Όλα τα Βιβλία | Skroutz.gr    Σοφία Μαντουβάλου - Όλα τα Βιβλία | Skroutz.gr

ΕΡ.: Νομίζω ότι το ψέμα στα παιδικά βιβλία είναι ένα πολύ επιφανειακό ψέμα.

Σ.Μ.: Δεν είναι ψέμα. Είναι αλληγορία, είναι η φανταστική γλώσσα των παιδιών μέσα από την οποία ανακαλύπτουν την αλήθεια. Για τα παιδιά, παραδείγματος χάριν, ο ανιμισμός είναι κάτι το πολύ φυσιολογικό, το να μιλάει ένας σκύλος ή ένα ποντίκι είναι κάτι που το δέχονται πολύ εύκολα. Για αυτά είναι ένας εύκολος τρόπος να αντιμετωπίζουν τις προκλήσεις. Στο βάθος υπάρχει πάντα η αλήθεια και είναι αυτό άλλωστε που κάνει ένα βιβλίο περισσότερο επιτυχημένο ή όχι, διαχρονικό ή όχι.

ΕΡ.: Δηλαδή η φαντασία μάς οδηγεί στην πραγματικότητα.

Σ.Μ.: Η φαντασία είναι η πραγματικότητα! Για εμένα έτσι ήταν τα πράγματα από μικρή: η φαντασία είναι πραγματικότητα. Παίρνω ένα κομματάκι από την πραγματικότητα, το ντύνω με όνειρο και φαντασία και φτιάχνω μια άλλη πραγματικότητα. Όταν η φαντασία συνεργάζεται με τη λογική αλλά και το παράλογο μαζί, μπορούμε να διευρύνουμε την πραγματικότητα και να φτάσουμε στα όριά της: την υπερπραγματικότητα.

Αν δεν ονειρευτείς μια άλλη πραγματικότητα δεν μπορεί να υπάρξει .Η πραγματικότητα είναι πρώτα φαντασία. Η φαντασία, η δύναμη της σκέψης να ανοίγει πολλά καινούργια μονοπάτια από και προς την πραγματικότητα. Η φαντασία σού δίνει την ευκαιρία να σκεφτείς τι άνθρωπος θέλεις να είσαι. Να επαναπροσδιορίσεις τις αξίες σου. Να εργαστείς προς την επιθυμητή πραγματικότητα. Να σπάσεις τα στερεότυπα. Να τα βάλεις με το κακό και να κερδίσει το καλό…

Σοφία Μαντουβάλου: συνέντευξη στην Τίνα Πανώριου    ΤΟ ΦΑΝΤΑΣΜΑ ΤΟΥ ΜΑΥΡΟΠΙΝΑΚΑ - 9789601666709 - ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΠΑΤΑΚΗ - ΜΑΝΤΟΥΒΑΛΟΥ ΣΟΦΙΑ    Βιβλία από Σοφία Μαντουβάλου | Protoporia.gr

ΕΡ.: Το καλό και γενικότερα οι αξίες που χρειαζόμαστε ως άνθρωποι αποτελούν για εσάς σημαντικό μέρος ενός βιβλίου – ιδίως ενός παιδικού βιβλίου;

Σ.Μ.: Εκείνο που έχει σημασία είναι οι αξίες να περνάνε στα παιδιά. Να περνάνε οι αξίες του καλού, της τρυφερότητας, της αγάπης, της ενσυναίσθησης, της ομάδας… Αυτά είναι. Που θα έπρεπε να περνάνε στο σχολείο. Κάνουν τις προσπάθειές τους οι δάσκαλοι, τις κάνουν και οι γονείς.

Η κατάκτηση της ανάγνωσης είναι το πρώτο βήμα για την κατάκτηση της γνώσης. «Μορφώνω» σημαίνει δίνω μορφή, «μορφώνομαι» παίρνω μορφή. Η γνώση δίνει μορφή στη σκέψη και στα συναισθήματα των παιδιών, ώστε να πάρουν μορφή τα ίδια. Να αντιληφθούν ποια είναι και τι μπορούν να κάνουν και έτσι να αμφισβητήσουν και να ανατρέψουν τα στερεότυπα. Για να διεκδικήσουν και να κερδίσουν τις μάχες τους προς την ελευθερία, την ισότητα και τη δικαιοσύνη χρειάζεται να επιδείξουν συμπεριφορές που μόνο μέσα από την εκπαίδευση μπορούν να κατακτηθούν.

ΕΡ.: Κατ’ επέκταση, θα πιστεύετε και στην κοινωνική ευθύνη ενός συγγραφέα – ή, γενικότερα, καλλιτέχνη;

Σ.Μ.: Για μένα η συγγραφή δεν θα είχε νόημα αν δεν ήταν πολιτική πράξη. Ως συγγραφέας, δε θα μπορούσα παρά να έχω διεισδυτική ματιά πάνω σε ό,τι διαδραματίζεται στην κοινωνία και προσωπική θέση για τα πράγματα. Ως συγγραφέας που γράφει για παιδιά θα ήθελα με το έργο μου να ενεργοποιήσω τη σκέψη και το συναίσθημά τους με τρόπο απελευθερωτικό από την ακινησία της στερεότυπης σκέψης, που θα τα βοηθάει να αισθάνονται, να εκφράζονται και να δρουν με ατομική και συλλογική ευθύνη για έναν καλύτερο κόσμο.

Τα κείμενα μου έχουν πάντα ένα δεύτερο επίπεδο ανάγνωσης. Ακόμα κι όταν δεν πεζογραφώ αλλά παίζω-γράφω για πιο μικρά παιδιά, σπάω το στερεότυπο. Στοιχεία με πολιτικοποιημένες «αταξίες», συνοδεία χιούμορ, υπάρχουν ακόμα και στις πιο απλές ιστορίες μου. Μια πολιτικοποιημένη ματιά θα έπρεπε να είναι η πλέον αναμενόμενη από τη λογοτεχνία. Με κείμενα-μαρμελάδα, που αναπτύσσουν κοινωνικά θέματα επιδερμικά, δε διαμορφώνεται η προσωπικότητα του ανήλικου αναγνώστη. Τα παιδιά πρέπει να κατανοήσουν γιατί ο ήρωας κάνει κάτι και γιατί το υποστηρίζει και αντιλαμβάνονται και αντέχουν τα πάντα αν τους δοθούν με κατάλληλο τρόπο. Δεν είναι εξωγήινοι, ζουν μέσα σε μια οικογένεια, σε ένα κοινωνικό σύνολο, σε ένα σχολείο, βιώνουν βία, αδικία, ανισότητα. Χρειάζονται συναισθηματική και νοητική στήριξη, για να μάθουν γιατί γίνεται κάτι και γιατί πρέπει να το υποστηρίξουν ή να το απορρίψουν. Η πολιτικοποιημένη ματιά σε ένα βιβλίο χτίζει στην ψυχή και στο μυαλό των παιδιών μία στέρεη βάση, όπου οι πράξεις αντιστοιχούν σε ιδέες.

Ευτυχώς, στην πορεία της ελληνικής παιδικής λογοτεχνίας υπήρξαν και υπάρχουν σημαντικοί συγγραφείς με πολιτικοποιημένη ματιά. Εγώ μεγάλωσα με τα βιβλία της Πηνελόπης Δέλτα και της Άλκης Ζέη. Τα σημερινά παιδιά έχουν να επιλέξουν ανάμεσα σε παλιούς και νεότερους σημαντικούς συγγραφείς που δε μασάνε τα λόγια τους.

Parga Bookstore - Φαφάγος, ο φαφούτης μυρμηγκοφάγος            Βιβλια - ΙΣΤΩΡ

ΕΡ.: Ποιο θα λέγατε ότι είναι το αγαπημένο σας βιβλίο, από αυτά που έχετε γράψει;

Σ.Μ.: Τα αγαπώ όλα, αλλά το κάθε ένα έχει ένα χαρακτηριστικό για το οποίο το λατρεύω επίσης. Το πρώτο μου βιβλίο μπορώ να μην το αγαπώ, που μ’ έκανε συγγραφέα; Όχι, βέβαια. Ή η «Κότα που έγινε αυγό», που από τότε άρχισα να γράφω χωρίς να σκέφτομαι πώς θα είναι η εικόνα; Γιατί μέχρι τότε ψιλοζωγράφιζα την εικόνα και μετά έγραφα τα λόγια. Γιατί στο «Σκέφτομαι και γράφω» ήμουνα πάτος. Με εικόνες έβλεπα τη ζωή. Τώρα, πώς δεν έγινα ζωγράφος…

 

Με αποσπάσματα από τις συνεντεύξεις της στη Μαρία Παναγιώτου (Φιλελεύθερος, 20/3/2019) και στην Πελιώ Παπαδιά (Ταλκ, 22/7/2020)

 

 

Εκδηλώσεις στον Πολυχώρο Μεταίχμιο για τους μικρούς αναγνώστες

Ο Πολυχώρος Μεταίχμιο στην Αθήνα (Ιπποκράτους 118) ανοίγει τις πόρτες του σε φίλους νέους και παλιούς, για να γιορτάσουμε όλοι μαζί με τον πιο βιβλιοφιλικό τρόπο την άνοιξη και τον Μήνα Βιβλίου!
* * * * *
Σας προσκαλούμε το τελευταίο Σάββατο του Μαρτίου και τα δύο πρώτα του Απριλίου να παρακολουθήσετε μαζί με τα παιδιά σας διαδραστικές εκδηλώσεις και ένα πολύ ενδιαφέρον εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Τα παιδιά θα γίνουν οι πιο ζεν Μαχητές του Ντάο που προστατεύουν τον πλανήτη, θα ασχοληθούν με 1001 δραστηριότητες που θα τα κάνουν να αγαπήσουν τα βιβλία και θα γνωρίσουν τη Μονοκερούπολη, ένα μέρος που θα τους προσφέρει την ευκαιρία να βελτιώσουν την εικόνα και την πίστη που έχουν στον εαυτό τους, και να ξεδιπλώσουν τις εκπληκτικές τους δυνατότητες.
* * * * *
Στον Πολυχώρο Μεταίχμιο θα έχετε, επίσης, την ευκαιρία να περιηγηθείτε στην έκθεση «Ένα βιβλίο, μια ανάμνηση», που διοργανώνουν οι εκδόσεις ΜΕΤΑΙΧΜΙΟ σε συνεργασία με το Φεστιβάλ Εικονογράφησης illustradays. Τριάντα ξεχωριστές δημιουργίες αγαπημένων και πολυβραβευμένων εικονογράφων που αντλούν έμπνευση από κλασικά έργα της παγκόσμιας λογοτεχνίας, μεμονωμένα διηγήματα, ποιήματα ή ακόμα και λογοτεχνικά σπαράγματα σας περιμένουν να τα θαυμάσετε και, αν επιθυμείτε, να τα κάνετε δικά σας, για να στολίσετε το σπίτι σας, το παιδικό δωμάτιο, το γραφείο ή να τα χαρίσετε σε αγαπημένα σας πρόσωπα.
* * * * *
Μέρος των εσόδων από την πώληση των έργων θα διατεθεί στο Κέντρο Εκπαίδευσης και Αποκατάστασης Τυφλών, καθώς και στο ΔΙΑΒΑΖΟΝΤΑΣ ΜΕΓΑΛΩΝΩ.
* * * * *
Δείτε παρακάτω το πρόγραμμα των εκδηλώσεων και δηλώστε συμμετοχή:
* * * * *
Σάββατο 30 Μαρτίου 2024, στις 12 το μεσημέρι
Διαδραστική εκδήλωση για παιδιά με αφορμή τη νέα σειρά βιβλίων της Ελένης Ανδρεάδη «Οι Μαχητές του Ντάο»
Έχει έρθει η ώρα να προστατεύσουν και τα παιδιά τον πλανήτη μας. Για να το πετύχουν, θα πρέπει πρώτα να εκπαιδευτούν σωστά. Θα γίνουν, λοιπόν, μαθητευόμενοι Μαχητές του Ντάο και με την καθοδήγηση του παππού Σίφου και τη βοήθεια της συγγραφέα Ελένης Ανδρεάδη θα λύσουν τις πιο δύσκολες υποθέσεις και θα μάθουν γιατί ο πλανήτης μας έχει πυρετό.
Για παιδιά από 5 ετών
* * * * *
Σάββατο 6 Απριλίου 2024, στις 12 το μεσημέρι
Ο μαγικός κόσμος των βιβλίων και της ανάγνωσης: Διαδραστική εκδήλωση για παιδιά με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Παιδικού Βιβλίου
Είτε τα παιδιά αγαπούν τα βιβλία είτε όχι, αυτή η εκδήλωση θα τα κάνει να τα αγαπήσουν ακόμα περισσότερο! Γιατί θα παίξουν, θα δημιουργήσουν και θα ανακαλύψουν τους αμύθητους θησαυρούς που κρύβει ο μαγικός κόσμος των βιβλίων. Εμψυχώνει η παιδαγωγός Κούλα Πανάγου.
Για παιδιά από 5 ετών
Διαβάστε περισσότερα
* * * * *
Σάββατο 13 Απριλίου 2024, στις 12 το μεσημέρι
Εκπαιδευτικό πρόγραμμα για παιδιά με αφορμή τη νέα σειρά βιβλίων της Άννα Πουνσέτ «Μονοκερούπολη»
Ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα που συνδυάζει την ενεργή, διαδραστική αφήγηση και το παιχνίδι με τις βασικές αρχές του Νευρογλωσσικού Προγραμματισμού. Με στόχο να φωτίσουμε τη δύναμη του «μπορώ» και την πίστη στις ικανότητές μας, ενεργοποιούμε όλες τις αισθήσεις και δημιουργούμε μια ολοκληρωμένη εμπειρία αγάπης, χαράς, φιλίας και προσωπικής ενδυνάμωσης. Εμψυχώνει η Αντωνία Βέλλιου, αφηγήτρια, μουσειοπαιδαγωγός, NLP σύμβουλος.
Για παιδιά από 5 ετών
Διαβάστε περισσότερα
* * * * *
Η είσοδος σε όλες τις εκδηλώσεις είναι ελεύθερη, με απαραίτητη δήλωση συμμετοχής στο 211 3003580 ή στο polychoros@metaixmio.gr, σημειώνοντας το ονοματεπώνυμο του παιδιού και του κηδεμόνα, την ηλικία του παιδιού και ένα τηλέφωνο επικοινωνίας. Ο αριθμός των θέσεων είναι περιορισμένος. Θα τηρηθεί σειρά προτεραιότητας.

«Ημέρες Βιβλιοδετείων» στην Αθήνα, τα Μεσόγεια & το Βόρειο Αιγαίο

Οι «Ημέρες Βιβλιοδετείων», μετά από καιρό απουσίας επιστρέφουν για τρίτη χρονιά! Στην Αθήνα, τα Μεσόγεια & το Βόρειο Αιγαίο.

Η A.R.A. Ελλάδας (les Amis de la Reliure d’Art / Φίλοι της Βιβλιοδετικής Τέχνης) σάς προσκαλεί να γνωρίσετε από κοντά τους βιβλιοδέτες και την τέχνη της βιβλιοδεσίας, να περιεργαστείτε εργαλεία και υλικά, να διαπιστώσετε το εύρος των εργασιών του τεχνίτη, να απαντήσετε επιτέλους στο ερώτημα: Μα πώς φτιάχνεται ένα βιβλίο;

Συνολικά επτά βιβλιοδετεία θα υποδέχονται τους επισκέπτες στα εργαστήριά τους για να τους ξεναγήσουν στα μυστικά αυτής της αρχαίας τέχνης. Οι ενδιαφερόμενοι μπορούν να επισκεφθούν το εργαστήριο που τους εξυπηρετεί ή –γιατί όχι;– μπορούν να ξεκινήσουν από ένα εργαστήριο και να επισκεφτούν όσα μπορούν!

Σας περιμένουμε το Σαββατοκύριακο 25-26 Νοεμβρίου 2023, από τις 11.00 έως τις 17.00

* * * * *

Η A.R.A. Ελλάδας είναι μια ομάδα ανοιχτή σε όσους αγαπούν ή ενδιαφέρονται να ανακαλύψουν την τέχνη της βιβλιοδεσίας. Δραστηριοποιείται στην Ελλάδα από το 1996 με διοργανώσεις εκθέσεων, επισκέψεων, εκδρομών και άλλων δράσεων. Σκοπός της είναι η διάδοση της τέχνης της βιβλιοδεσίας στο ευρύ κοινό. Αδελφά σωματεία λειτουργούν σε Βέλγιο, Γαλλία, Ελβετία, Ισπανία, Ιταλία και Καναδά.

* * * * *

Διοργάνωση: A.R.A. Ελλάδας

Χώροι: Εξάρχεια, Κολωνάκι, Χαλάνδρι, Καλλιθέα, Άνω Πετράλωνα, Ραφήνα, Μυτιλήνη

Ηλικίες: Η δράση είναι ανοιχτή για όλες τις ηλικίες

Ημερομηνίες: Σάββατο & Κυριακή, 25 & 26 Νοεμβρίου 2023

Ώρες: 11:00 – 17:00

Είσοδος: Ελεύθερη

* * * * *

ΑΘΗΝΑ

Στέλλα Γεωργίου, Τυμφρηστού 18, Χαλάνδρι, 6980474768

Αλεξία Κοκκίνου, Ρώμα 3, Κολωνάκι, 2103612280

Θάλεια Μιχελάκη, Τhaleia’s bookbindery, Ζ. Πηγής 31, Εξάρχεια, 2103825564. *Σάβ.: 13.00-17.00, Κυρ.: 11.00-17.00

Κώστας Μπουντούρης, Σωκράτους 39, Καλλιθέα, 2110038829

Ιωάννα Ραϊσάκη, Τρώων 79, Άνω Πετράλωνα, 2103477305

ΡΑΦΗΝΑ

Φρόσω Γανιάρη, Κυπρίων Αγωνιστών 21, 6951227215. *Σάββατο & Κυριακή 11.00-16.00

ΜΥΤΙΛΗΝΗ

Δέσποινα Αναστασοπούλου, Θεοφράστου 1, Πλάτανος, 6993075530. *Σάββατο & Κυριακή 11.00-15.00

Το αποτέλεσμα μιας καλής πράξης

Μια καλή πράξη είναι σαν ένα πετραδάκι, που όλο και κατρακυλά, και ο απόηχός της δεν σταματά να απλώνεται. Όταν κάνουμε καλές πράξεις, λέγεται ότι ο ουρανός μάς στέλνει μακροζωία και ευτυχία. Αυτή η ιστορία δείχνει πώς.

Η περιπέτεια ενός νεαρού λόγιου

Κατά τη διάρκεια της δυναστείας των Μινγκ, ένας νεαρός λόγιος ξεκίνησε για την πρωτεύουσα για να δώσει τις αυτοκρατορικές εξετάσεις. Στον δρόμο, όμως, έχασε όλα του τα πράγματα. Μην μπορώντας να φτάσει στην πρωτεύουσα και νιώθοντας ντροπή να επιστρέψει στο σπίτι, ο νεαρός αποφάσισε να πνιγεί στο ποτάμι.

Εκείνη την ώρα, εμφανίστηκε ένας γέρος και σταμάτησε τον νέο. Μαθαίνοντας το πρόβλημά του, ο γέρος τον καθησύχασε με τα εξής λόγια:

«Δεν υπάρχει βουνό που να μην μπορείς να ανέβεις και δεν υπάρχει ποτάμι που να μην μπορείς να διασχίσεις. Τα χαμένα χρήματα μπορούν να κερδηθούν. Εγώ έχω ένα σακουλάκι με ασήμι. Πάρε το και μην αργήσεις για τις εξετάσεις.»

Με αυτά τα λόγια, ο ηλικιωμένος έβγαλε τα χρήματα που είχε μαζέψει για να αγοράσει ζώα και τα έδωσε στο παλικάρι. Ο νεαρός συγκινήθηκε βαθιά από την ευγενική πράξη του γέρου και άρχισε να κλαίει:

«Δάσκαλε, νιώθω ότι έχεις αναγεννηθεί πραγματικά από έναν από τους γονείς μου. Αν πετύχω στις εξετάσεις, θα σε στηρίξω και θα σε φροντίσω σαν να ήσουν πατέρας μου.»

Αποχαιρετώντας τον νεαρό, ο γέρος επέστρεψε στο σπίτι του.

Όταν ο γιος του και η νύφη του είδαν ότι ο γέροντας είχε επιστρέψει χωρίς ζώα και τον ρώτησαν τι συνέβη, ο γέρος τους είπε για τη συνάντηση που είχε με τον νεαρό και ότι του έδωσε τα χρήματα. Ακούγοντας το αυτό, ο γιος και η νύφη θύμωσαν και επιτέθηκαν στον γέρο:

«Δουλεύουμε ακούραστα όλο το εικοσιτετράωρο, αλλά μόλις και μετά βίας κερδίζουμε λίγα ασημένια νομίσματα το χρόνο. Μαζέψαμε αυτά τα χρήματα μετά από πολλά χρόνια σκληρής δουλειάς και εσύ τα έδωσες σε έναν άγνωστο. Όσο μεγαλώνεις γίνεσαι πιο χαζός. Σίγουρα δεν μας χρειάζεται ένα παράσιτο σαν εσένα.»

Και με αυτά τα λόγια, έδιωξαν τον πατέρα τους από το σπίτι.

Μια νέα ζωή

Γεμάτος απόγνωση, ο ηλικιωμένος ξάπλωσε στην άκρη του δρόμου για τη νύχτα και αποκοιμήθηκε. Σύντομα, όμως, ξύπνησε από κάτι κλάματα. Ανοίγοντας τα μάτια του, είδε δύο παιδιά να κλαίνε με λυγμούς εκεί. Ο ηλικιωμένος τα παρηγόρησε και τα ρώτησε γιατί κλαίνε.

«Παππούλη, πέθαναν και ο πατέρας και η μητέρα μας. Έχουμε μόνο δύο εκτάρια λαχανόκηπου και δεν υπάρχει κανείς να τον καλλιεργήσει. Πώς θα ζήσουμε;

Ο γέρος τους καθησύχασε:

«Παιδιά, μην κλαίτε. Ο παππούς θα σας βοηθήσει».

Τα παιδιά γονάτισαν και προσκύνησαν και τον αποκάλεσαν πατέρα.

Ο γέρος και τα παιδιά εγκαταστάθηκαν σε μια μικρή καλύβα με αχυροσκεπή. Από εκείνη την ημέρα δούλευε σκληρά καλλιεργώντας λαχανικά και τα παιδιά τα πουλούσαν. Έδιναν τα κέρδη στον γέρο και ζούσαν και οι τρεις αρμονικά, βοηθώντας ο ένας τον άλλον.

Μια μέρα, ο γέρος ξέθαψε ξαφνικά μια κανάτα με ασήμι. Ξόδεψε μέρος του ασημιού για να χτίσει καλά σπίτια για κάθε παιδί και λίγα χρόνια αργότερα κανόνισε κι από έναν γάμο για αυτά.

Η επιστροφή των αχάριστων

Η είδηση του απροσδόκητου πλούτου του γέρου έφτασε στον γιο του και τη νύφη του, που αποφάσισαν να πάνε να τον βρουν.  Όταν συναντήθηκαν, ο γιος άρπαξε τον γέροντα από τα ρούχα και άρχισε να τον σέρνει, αλλά η νύφη τού υπενθύμισε ήσυχα:

«Άφησε πρώτα τον πατέρα να πάρει τα χρήματα μαζί του. Τι ωφελεί χωρίς λεφτά;»

Εκείνη τη στιγμή επέστρεψαν από την αγορά οι δύο θετοί γιοι του γέρου. Χωρίς δισταγμό, έβαλαν τις φωνές στον νεοφερμένο:

«Τι κάνεις; Αυτός είναι ο πατέρας μας!»

Ο γιος απάντησε:

«Ανοησίες, είναι ο δικός πατέρας μου, ο πραγματικός πατέρας!»

Τα υιοθετημένα παιδιά, που ήξεραν ότι ο ηλικιωμένος δεν είχε ούτε γιους ούτε κόρες, ένιωσαν έκπληξη ακούγοντας αυτά τα λόγια και ρώτησαν:

«Αν είναι ο πατέρας σου, τότε γιατί δεν μένει στο σπίτι σου;»

Μη ξέροντας τι να απαντήσουν, ο γιος και η νύφη είπαν:

«Δεν θα το συζητήσουμε, αυτός είναι ο πατέρας μας, τελεία και παύλα.»

Η αποκάλυψη της αλήθειας

Ο γιος, η νύφη και τα θετά παιδιά του γέρου άρχισαν να μαλώνουν μεταξύ τους. Καθώς κανένας δεν υποχωρούσε, αποφάσισαν να απευθύνθηκαν στον περιφερειακό δικαστή για να λύσει το θέμα. Στην αίθουσα του δικαστηρίου, ο δικαστής ζήτησε από κάθε πλευρά να παρουσιάσει τα επιχειρήματά της. Αφού άκουσε προσεκτικά, ο δικαστής έμεινε για λίγο σιωπηλός και ξαφνικά είπε:

«Αυτός ο γέρος δεν είναι ούτε ο πατέρας σου ούτε ο δικός τους. Είναι ο δικός μου πατέρας.»

Αυτή η δήλωση συγκλόνισε όλους τους παρευρισκόμενους. Ο γέρος σήκωσε αργά το κεφάλι του και ο δικαστής ρώτησε:

«Πατέρα, ξέχασες; Πριν από πολλά χρόνια έχασα τα χρήματά μου προσπαθώντας να πάω στην πρωτεύουσα για τις φιλολογικές εξετάσεις – εσύ με βοήθησες και με έσωσες.»

Και ο δικαστής αφηγήθηκε πώς ο γέρος τού έδωσε το ασήμι για να τον συντρέξει και για τις πολυετείς αποτυχημένες προσπάθειες που έκανε αργότερα για να τον βρει, να τον ευχαριστήσει και να τον τιμήσει.

Ακούγοντας αυτά, ο γέρος είπε με πικρία:

«Αλίμονο, αυτός είναι ο λόγος που ο γιος και η νύφη μου με έδιωξαν από το σπίτι.»

Από ντροπή, ο γιος και η νύφη ήταν έτοιμοι να πέσουν στο έδαφος. Ο δικαστής τούς επέπληξε αυστηρά και με τη συγκατάθεση των δύο θετών γιων του, κάλεσε τον ηλικιωμένο στην κατοικία του για να περάσει τα γηρατειά του.

Η επιβράβευση

Ο γέρος έζησε 100 χρόνια, ακτινοβολώντας υγεία. Όταν οι νέοι τον ρωτούσαν το μυστικό μιας τέτοιας καλής υγείας σε ηλικία 100 ετών, ο γέρος απαντούσε χαμογελώντας:

«Το να είσαι ευγενικός με τους ανθρώπους θα φέρει καλοσύνη και σε εσάς. Ακόμα κι αν οι άλλοι δεν είναι πάντα καλοί, σίγουρα θα δρέψετε τους καρπούς της καλοσύνης σας. Οι καλές πράξεις είναι αόρατες και άυλες, αλλά φέρνουν πραγματικά οφέλη, όπως η καλή τύχη και η ευτυχία. Να είστε ειλικρινείς, ευγενικοί και να μην πληγώνετε τους ανθρώπους – αυτός είναι ο δρόμος προς τη μακροζωία και την ευτυχία.»

Του Max Lu, συγγραφέα που ειδικεύεται στην ασιατική γεωπολιτική