Χτυπάμε με ένα μίξερ τη σαντιγί κρύα μέχρι να γίνει αφράτη. Προσθέστε το συμπυκνωμένο γάλα και χτυπήστε ξανά μέχρι να ομογενοποιηθεί.
Κόβουμε τις φράουλες σε μικρά κομμάτια, τις προσθέτουμε στο κρεμώδες μείγμα και ανακατεύουμε. Τοποθετούμε το παγωτό σε ένα φαρδύ ταψί, σκεπάζουμε με μεμβράνη ή καπάκι και το βάζουμε στην κατάψυξη για 3-4 ώρες.
2. Παγωτό γιαούρτι με μάνγκο
Υλικά
2 ώριμα μάνγκο
120 γρ στραγγιστό γιαούρτι
80–90 γρ μέλι
1-3 κ. γλ. χυμό λεμονιού ή λάιμ (προαιρετικά)
Εκτέλεση
Καθαρίζουμε το μάνγκο, το κόβουμε σε κύβους και το αφήνουμε στην κατάψυξη για αρκετές ώρες.
Στη συνέχεια, ανακατεύουμε το γιαούρτι, το μάνγκο, το μέλι και το χυμό μέχρι να ομογενοποιηθούν. Εάν το μάνγκο είναι έντονα ξινό, τότε δεν χρειάζεται να προσθέσουμε χυμό.
Τοποθετούμε το μείγμα σε ένα φαρδύ ταψί, σκεπάζουμε με καπάκι ή μεμβράνη και το βάζουμε στην κατάψυξη.
3. Παγωτό μανταρίνι με κρέμα γάλακτος και συμπυκνωμένο γάλα
Υλικά
8–9 μανταρίνια.
380 γρ συμπυκνωμένο γάλα
400 γρ κρέμα γάλακτος
Εκτέλεση
Καθαρίζουμε τα μανταρίνια, τα χτυπάμε με ένα μπλέντερ και τα σουρώνουμε. Για τη συνταγή, θα χρειαστούν τουλάχιστον 250 γρ της μάζας που προκύπτει. Χτυπάμε με μπλέντερ τον πουρέ των μανταρινιών, το συμπυκνωμένο γάλα και την κρέμα γάλακτος μέχρι να ομογενοποιηθούν.
Μεταφέρουμε το μείγμα σε ένα φαρδύ ταψί, σκεπάζουμε με καπάκι ή μεμβράνη και το βάζουμε στην κατάψυξη για 5-6 ώρες. Ανακατεύουμε το παγωτό περίπου κάθε ώρα.
4. Παγωτό λεμόνι
Υλικά
2 λεμόνια
200 γρ ζάχαρη
μια πρέζα αλάτι
240 γρ κρέμα γάλακτος
240 ml γάλα
Εκτέλεση
Τρίβουμε το ξύσμα λεμονιού σε ένα λεπτό τρίφτη και στύβουμε για τον χυμό. Για τη συνταγή, θα χρειαστεί 1 κουταλιά της σούπας ξύσμα και 60 ml χυμός.
Χτυπάμε μαζί τη ζάχαρη, το ξύσμα, τον χυμό λεμονιού και το αλάτι. Ξεχωριστά, ενώνουμε την κρέμα γάλακτος και το γάλα και ανακατεύοντας, ρίχνουμε μέσα στο μείγμα του λεμονιού. Συνεχίζουμε το χτύπημα, μέχρι να διαλυθεί η ζάχαρη.
Αδειάζουμε το μείγμα σε ένα φαρδύ δοχείο, σκεπάζουμε με καπάκι ή μεμβράνη και το βάζουμε στην κατάψυξη για 3-4 ώρες. Στα μισά αυτού του χρόνου, ανακατεύουμε το παγωτό.
5. Παγωτό από τυρόπηγμα και γιαούρτι με συμπυκνωμένο γάλα και σμέουρα
Υλικά
250 γρ τυρί cottage
250 γρ φυσικό γιαούρτι
250 γρ συμπυκνωμένο γάλα
50 γρ ζάχαρη
ζάχαρη βανίλιας για γεύση
300 γρ σμέουρα
Εκτέλεση
Ανακατεύουμε το τυρί κότατζ, το γιαούρτι, το συμπυκνωμένο γάλα και τα δύο είδη ζάχαρης στο μπλέντερ. Προσθέτουμε τα σμέουρα και χτυπάμε ξανά μέχρι να ομογενοποιηθούν.
Μεταφέρουμε το μείγμα σε ένα φαρδύ ταψί, σκεπάζουμε με καπάκι ή μεμβράνη και το βάζουμε στην κατάψυξη για 3-4 ώρες. Σε αυτό το διάστημα, πρέπει να ανακατέψουμε το παγωτό μερικές φορές.
Αν το μικρό σας παιδί έχει περισσότερες εκρήξεις, το πρόβλημα μπορεί να είναι το τάμπλετ του. Νέα έρευνα δείχνει ότι ο υπερβολικός χρόνος μπροστά στην οθόνη τροφοδοτεί αυξημένο θυμό και απογοήτευση στα παιδιά προσχολικής ηλικίας, καθιστώντας τα ξεσπάσματά τους πιο δύσκολα διαχειρίσιμα.
Η χρήση κινητών συσκευών από τα μικρά παιδιά έχει αυξηθεί κατακόρυφα, με τον χρόνο μπροστά στην οθόνη να εκτοξεύεται από 5 λεπτά την ημέρα το 2020 σε 55 λεπτά το 2022 – μια αλλαγή που υπογραμμίζει τον αυξανόμενο ρόλο της τεχνολογίας στην πρώιμη παιδική ηλικία. Μέχρι την ηλικία των 4 ετών, τα περισσότερα παιδιά έχουν ήδη τις δικές τους συσκευές.
Σύνδεση χρόνου μπροστά στην οθόνη και άγχους
Μια νέα μελέτη στην επιθεώρηση JAMA Pediatrics εντόπισε μια σύνδεση μεταξύ της χρήσης υπολογιστών τάμπλετ και των συναισθηματικών εκρήξεων στα μικρά παιδιά. Η μελέτη παρακολούθησε 315 παιδιά προσχολικής ηλικίας για δύο χρόνια και διαπίστωσε ότι εκείνα που περνούσαν περισσότερο χρόνο με τάμπλετ στην ηλικία των 3,5 ετών ήταν πιο πιθανό να παρουσιάσουν σημάδια θυμού και απογοήτευσης στην ηλικία των 4,5 ετών.
Η μελέτη βασίστηκε σε δεδομένα που ανέφεραν οι γονείς σχετικά με τη χρήση τάμπλετ και τη συναισθηματική συμπεριφορά, παρακολουθώντας την ανάπτυξη κάθε παιδιού με την πάροδο του χρόνου. Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι η αύξηση κατά μία ώρα της καθημερινής χρήσης τάμπλετ στην ηλικία των 3,5 ετών συνδεόταν με 22% αύξηση του θυμού και της απογοήτευσης μέχρι το επόμενο έτος.
Η έρευνα αποκάλυψε επίσης ότι τα παιδιά που ήταν πιο επιρρεπή στο θυμό στην ηλικία των 4,5 ετών αύξησαν συχνά τη χρήση των τάμπλετ μέχρι την ηλικία των 5,5 ετών, γεγονός που υποδηλώνει ότι ενώ ο υπερβολικός χρόνος μπροστά στην οθόνη μπορεί να προκαλέσει συναισθηματικά ζητήματα, τα ίδια ζητήματα μπορούν να οδηγήσουν τα παιδιά να βασίζονται στις συσκευές ακόμη περισσότερο, δημιουργώντας έναν φαύλο κύκλο που είναι δύσκολο να σπάσει.
«Τα παιδιά που είναι πιο προκλητικά και λιγότερο ‘συναισθηματικά ρυθμισμένα’ τείνουν να εκτίθενται σε περισσότερο χρόνο μπροστά στην οθόνη από τους γονείς», αναφέρει η μελέτη. «Οι γονείς αναφέρουν ότι χρησιμοποιούν τις συσκευές ως ηρεμιστικό εργαλείο για να βοηθήσουν στη διαχείριση των συναισθηματικών εκρήξεων των μικρών παιδιών».
Η έρευνα διεξήχθη κατά τη διάρκεια της πανδημίας COVID-19 και τόνισε επίσης πώς οι μοναδικές στρεσογόνες συνθήκες εκείνης της περιόδου μπορεί να επηρέασαν τα αποτελέσματα της μελέτης. Με πολλές οικογένειες να αντιμετωπίζουν διαταραγμένες ρουτίνες και αυξημένο άγχος, η χρήση τάμπλετ και η συναισθηματική κατάσταση των παιδιών μπορεί να ήταν πιο ασταθείς.
Κατά μέσο όρο, τα παιδιά της μελέτης περνούσαν περίπου μία ώρα την ημέρα στο τάμπλετ μέχρι την ηλικία των 5,5 ετών, αν και αυτό διέφερε σε μεγάλο βαθμό.
Ενώ προηγούμενες μελέτες έχουν υποδείξει μια σχέση μεταξύ του χρόνου χρήσης της συσκευής και των προβλημάτων συμπεριφοράς, η παρούσα έρευνα είναι μία από τις πρώτες που εξετάζει αυτή τη σχέση με την πάροδο του χρόνου στα ίδια άτομα. Παρακολουθώντας τα ίδια παιδιά για αρκετά χρόνια, η μελέτη παρέχει στοιχεία που αποδεικνύουν ότι η χρήση τάμπλετ θα μπορούσε τόσο να προκαλέσει όσο και να είναι αποτέλεσμα συναισθηματικών προκλήσεων στην πρώιμη παιδική ηλικία.
«Οι γονείς και οι κηδεμόνες θα πρέπει να παρακολουθούν στενά τη χρήση των τάμπλετ από παιδιά προσχολικής ηλικίας, ιδίως σε παιδιά που έχουν μεγαλύτερη τάση να εκφράζουν θυμό και απογοήτευση», δήλωσε η επικεφαλής συγγραφέας Καρολάιν Φιτζπάτρικ στην εφημερίδα The Epoch Times.
Γιατί η πρώιμη παιδική ηλικία έχει σημασία
Η πρώιμη παιδική ηλικία είναι κρίσιμη για την ανάπτυξη δεξιοτήτων συναισθηματικής ρύθμισης. Ο εγκέφαλος υφίσταται ταχεία ανάπτυξη, καθιστώντας δραστηριότητες όπως το διαδραστικό παιχνίδι, το διάβασμα και οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις ζωτικής σημασίας για την ανάπτυξη συναισθηματικών και γνωστικών δεξιοτήτων. Οι τρόποι με τους οποίους καλλιεργούνται αυτές οι δεξιότητες μπορεί να διαφέρουν σημαντικά.
Σε μια προσπάθεια να διαχειριστούν τις προκλήσεις αυτού του αναπτυξιακού σταδίου, πολλοί γονείς στρέφονται στους υπολογιστές τάμπλετ για να απασχολήσουν τα παιδιά ή να τα ηρεμήσουν κατά τη διάρκεια συναισθηματικών εκρήξεων, με το 65% των φροντιστών να αναφέρουν τη χρήση συσκευών για τον σκοπό αυτό.
«Αυτή η στρατηγική είναι πιθανό να γυρίσει μπούμερανγκ μακροπρόθεσμα, καθώς μπορεί να παρεμποδίσει την ικανότητα των παιδιών να αναπτύξουν εσωτερικές στρατηγικές για τη διαχείριση των συναισθημάτων τους», δήλωσε η Φιτζπάτρικ. Δεδομένου ότι η χρήση των τάμπλετ είναι συχνά μια μοναχική δραστηριότητα, δίνει στα παιδιά λιγότερες ευκαιρίες να εξασκήσουν αυτές τις κρίσιμες δεξιότητες.
Μια μελέτη που δημοσιεύθηκε νωρίτερα φέτος στο JAMA Network Open διαπίστωσε ότι τα παιδιά προσχολικής ηλικίας που περνούσαν δύο ή περισσότερες ώρες την ημέρα μπροστά σε οθόνες είχαν σημαντικά χαμηλότερα επίπεδα ψυχολογικής ευημερίας σε σύγκριση με εκείνα που περνούσαν μόλις μία ώρα μπροστά στην οθόνη. Τα παιδιά αυτά είχαν λιγότερες πιθανότητες να δείξουν περιέργεια, ανθεκτικότητα και θετικά συναισθήματα -βασικούς δείκτες υγιούς ανάπτυξης- και περισσότερες πιθανότητες να παρουσιάσουν προβλήματα συμπεριφοράς όπως υπερκινητικότητα και επιθετικότητα.
Τα ευρήματα αυτά ευθυγραμμίζονται με τις ευρύτερες ανησυχίες της ιατρικής κοινότητας σχετικά με τον αντίκτυπο του χρόνου της οθόνης στα νεανικά μυαλά. Η American Academy of Child and Adolescent Psychiatry (Αμερικανική Ακαδημία Παιδικής και Εφηβικής Ψυχιατρικής) συνιστά τον περιορισμό του μη εκπαιδευτικού χρόνου στην οθόνη για παιδιά ηλικίας 2 έως 5 ετών σε όχι περισσότερο από μία ώρα την ημέρα τις καθημερινές και τρεις ώρες τα Σαββατοκύριακα, τονίζοντας τη σημασία του μέτρου.
Αντίθετα, η American Academy of Pediatrics (Αμερικανική Ακαδημία Παιδιατρικής) προτείνει ότι η ποιότητα των αλληλεπιδράσεων με τα ψηφιακά μέσα είναι πιο σημαντική από την τήρηση αυστηρών χρονικών ορίων.
«Δεν υπάρχουν αρκετά στοιχεία που να αποδεικνύουν όφελος από συγκεκριμένες κατευθυντήριες γραμμές για τον περιορισμό του χρόνου μπροστά στην οθόνη», αναφέρει η δήλωση της θέσης τους.
Συμβουλές για τη διαχείριση του χρόνου οθόνης στα παιδιά προσχολικής ηλικίας
Η Φιτζπάτρικ τονίζει τη σημασία της προσεκτικής διαχείρισης του χρόνου μπροστά στην οθόνη για την υποστήριξη της υγιούς ανάπτυξης των παιδιών προσχολικής ηλικίας. Προτείνει την εμπλοκή των παιδιών σε δραστηριότητες που αναπτύσσουν δεξιότητες συναισθηματικής ρύθμισης, όπως η κοινή ανάγνωση βιβλίων και το παιχνίδι με φαντασία.
«Οι τεχνολογίες για παιδιά δεν πρέπει να περιλαμβάνουν χαρακτηριστικά όπως η αυτόματη αναπαραγωγή, τα οποία μπορεί να οδηγήσουν σε μεγαλύτερες περιόδους ενασχόλησης του χρήστη», συμβουλεύει η Φιτζπάτρικ. Αντ’ αυτού, συνιστά την επιλογή τεχνολογικών σχεδίων που ενθαρρύνουν τη συνεργασία μεταξύ παιδιού και φροντιστή, ενισχύοντας τις ευκαιρίες μάθησης.
Προτείνει στους φροντιστές να καταρτίσουν ένα οικογενειακό σχέδιο χρήσης των μέσων ενημέρωσης για να θέσουν σαφείς κανόνες σχετικά με τον χρόνο που αφιερώνουν μπροστά στην οθόνη και να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά εκτίθενται σε εκπαιδευτικό περιεχόμενο υψηλής ποιότητας. Συνιστάται επίσης η απενεργοποίηση της αυτόματης αναπαραγωγής και άλλων χαρακτηριστικών που μπορεί να δελεάσουν τα παιδιά να συνεχίσουν να βλέπουν περιεχόμενο. Η ενθάρρυνση των παιδιών να κλείνουν το τάμπλετ όταν τελειώνουν με τη δραστηριότητά τους μπορεί να τα βοηθήσει να αναπτύξουν καλύτερη συναισθηματική αυτορρύθμιση.
«Οι γονείς και οι εκπαιδευτικοί μπορούν να διασφαλίσουν ότι τα παιδιά χρησιμοποιούν τις συσκευές στα σωστά πλαίσια», σημειώνει η Φιτζπάτρικ, προσθέτοντας ότι οι συσκευές πρέπει να αποφεύγονται κατά τη διάρκεια των γευμάτων και της ρουτίνας του ύπνου. Τονίζει επίσης τη σημασία του μοντέλου ισορροπημένης χρήσης των μέσων ενημέρωσης, προτείνοντας στους γονείς και τους εκπαιδευτικούς να περιορίσουν το δικό τους χρόνο μπροστά στις οθόνες παρουσία των παιδιών.
Θέτοντας σαφή όρια και δίνοντας το παράδειγμα, οι φροντιστές μπορούν να βοηθήσουν τα παιδιά να αναπτύξουν υγιέστερες σχέσεις με την τεχνολογία. Τελικά, η αποφυγή της χρήσης των συσκευών ως εργαλείο για να ηρεμήσουν ή να καταπραΰνουν τα παιδιά είναι ζωτικής σημασίας για την προώθηση της μακροπρόθεσμης συναισθηματικής τους ανθεκτικότητας.
Της Sheramy Tsai
Η Sheramy Tsai, BSN, RN, είναι μια έμπειρη νοσοκόμα με δεκαετή συγγραφική καριέρα. Απόφοιτος του Middlebury College και του Johns Hopkins, η Tsai συνδυάζει τη συγγραφική και νοσηλευτική της εμπειρία για να προσφέρει ιδιαίτερα αποτελεσματικό περιεχόμενο. Ζώντας στο Βερμόντ, συνδυάζει την επαγγελματική της ζωή με τη βιώσιμη διαβίωση και την ανατροφή τριών παιδιών.
Το διαδίκτυο καθορίζει τον κύκλο της ενημέρωσης και αγγίζει σχεδόν κάθε κομμάτι της ζωής μας – από την επικοινωνία με τους φίλους μας και την οικογένειά μας έως και την εύρεση εργασίας. Αυτή η γενιά εφήβων ξεχωρίζει από τις προηγούμενες γενιές εξαιτίας του γεγονότος ότι είναι βυθισμένοι σε ένα εικονικό κόσμο, εντελώς διαφορετικό από την πραγματικότητα. Πολλοί είναι οι έφηβοι που έχουν εθιστεί.
Έρευνα του Statista του 2023 βρήκε πως οι έφηβοι στις ΗΠΑ περνούν κατά μέσο όρο 4,8 ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης καθημερινά, με τα κορίτσια να ξοδεύουν κατά μέσο όρο 5,3 ώρες και τα αγόρια 4,4 ώρες.
«Η υπερβολική και εθιστική χρήση της οθόνης είναι η πιο μεγάλη και συνηθισμένη ανησυχία των γονιών για τα παιδιά τους, και νομίζω πως είναι ώρα να ξεκινήσουμε να διδάσκουμε τα παιδιά όσο δυνατόν νωρίτερα για τους κινδύνους της ανθυγιεινής και άσκοπης χρήσης της οθόνης», είπε στους Epoch Times ο Άντονυ Ανζαλόνε, κλινικός ψυχολόγος στο Stony Brook Medicine.
Οι επιπτώσεις στην ανάπτυξη του εφηβικού εγκεφάλου
Οι επιστήμονες έχουν αρχίσει να ερευνούν τις συνέπειες τού να ζει κανείς τη ζωή του στο διαδίκτυο και αυτό που ανακάλυψαν είναι αποθαρρυντικό.
Μια συστηματική αναθεώρηση από το Πανεπιστημιακό Κολέγιο του Λονδίνου, που δημοσιεύτηκε τον Ιούνιο στο περιοδικό PLOS Mental Health, εξέτασε 12 μελέτες που αφορούσαν 237 νέους ηλικίας 10 έως 19 ετών, οι οποίοι είχαν διαγνωστεί με εθισμό στο διαδίκτυο μεταξύ του 2013 και του 2023. Και οι 12 μελέτες είχαν διεξαχθεί σε χώρες της Ασίας.
Οι ερευνητές καθόρισαν τον εθισμό στο διαδίκτυο ως ανικανότητα αντίστασης στη χρήση του διαδικτύου, η οποία επηρεάζει αρνητικά την ψυχική ευημερία, καθώς επίσης και την κοινωνική, μαθησιακή και εργασιακή ζωή.
Όλες οι μελέτες που εξετάστηκαν είχαν χρησιμοποιήσει λειτουργική απεικόνιση μαγνητικού συντονισμού (functional magnetic resonance imaging – fMRI) για να εξετάσουν πώς οι περιοχές του εγκεφάλου αλληλεπιδρούν μεταξύ τους (λειτουργική συνδεσιμότητα) στους συμμετέχοντες, όταν ξεκουράζονται και όταν εκτελούν μια εργασία. Τα αποτελέσματα φάνηκαν σε πολλαπλές περιοχές του εφηβικού εγκεφάλου.
Οι μελέτες είχαν δείξει ένα μείγμα αυξημένης και μειωμένης δραστηριότητας σε σημεία του εγκεφάλου που ενεργοποιούνται κατά την ξεκούραση, μαζί με μια γενική μείωση λειτουργικής συνδεσιμότητας σε σημεία του εγκεφάλου που χρησιμοποιούνται όταν σκεπτόμαστε.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν ότι αυτές οι αλλαγές οδηγούν σε εθιστικές συμπεριφορές και τάσεις στους εφήβους, καθώς και σε αλλαγές στη συμπεριφορά τους που συνδέονται με τη νοητική ικανότητα, τον φυσικό συντονισμό και την ψυχική υγεία και ανάπτυξη.
Λειτουργικές αλλαγές στον εγκέφαλο
Άλλη μελέτη, η οποία δημοσιεύθηκε το 2023 στο περιοδικό JAMA Pediatrics, ερεύνησε μια ομάδα 169 μαθητών Γυμνασίου σε προάστιο της Βόρειας Καρολίνας, χωρίζοντάς τους σε υπο-ομάδες ανάλογα με το πόσο συχνά ανέφεραν ότι χρησιμοποιούσαν το Facebook, το Instagram και το Snapchat.
Η ομάδα τακτικών χρηστών ήλεγχε τις εφαρμογές 15 ή περισσότερες φορές ημερησίως, οι μέτριοι χρήστες από 1 έως και 14 φορές και οι μη τακτικοί χρήστες λιγότερο από μια φορά την ημέρα.
‘Εγιναν τρεις σαρώσεις του εγκεφάλου των παιδιών ανά έτος περίπου, την ώρα που εκείνα έπαιζαν ένα βιντεοπαιχνίδι που τους πρόσφερε επιβράβευση και τιμωρία με τη μορφή προσώπων που χαμογελούσαν ή ήταν θλιμμένα.
Ενώ έπαιζαν το παιχνίδι, οι τακτικοί χρήστες επέδειξαν αλλαγές στις περιοχές του εγκεφάλου που συνδέονται με την επεξεργασία της επιβράβευσης, οι οποίες συνήθως αντιδρούν σε καταστάσεις όπως η απόκτηση χρημάτων ή η ανάληψη ρίσκου. Δυσκολεύονταν, επίσης, να ελέγξουν παρορμητικές ή τακτικές συμπεριφορές.
Τα ευρήματα υποδεικνύουν πως οι έφηβοι που μεγαλώνουν κοιτάζοντας συχνότερα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης γίνονται υπερευαίσθητοι στις αντιδράσεις των άλλων παιδιών. Φάνηκε, επίσης, ότι μειώνεται σταδιακά η ευχαρίστηση που λαμβάνουν από τα γνωστά τους ερεθίσματα επιβράβευσης, κάτι το οποίο δημιουργεί την ανάγκη να επιτείνουν την αναζήτησης επιβράβευσης, προκειμένου να φθάσουν στο παλαιότερο επίπεδο θετικών συναισθημάτων.
Ωστόσο, η επίδραση της τακτικής χρήσης εξαρτάται και από το άτομο, επισημαίνουν οι συγγραφείς.
Σε κάποια παιδιά, η χρήση μπορεί να γίνει «παρορμητική και προβληματική», ενώ άλλα «επιδεικνύουν μία προσαρμοστική συμπεριφορά, η οποία τους επιτρέπει να κινούνται πιο άνετα στο ολοένα αυξανόμενο εικονικό περιβάλλον», προσθέτουν.
Σημάδια αναστάτωσης
Ο Ανζαλόνε είπε πως, ακριβώς όπως και με τα άλλα είδη εθισμού, οι άνθρωποι που είναι εθισμένοι στο διαδίκτυο τείνουν να παρουσιάζουν ένα μοτίβο συμπεριφοράς που μειώνει την καθημερινή τους λειτουργία, όπως την υπερβολική χρήση της οθόνης και τα συμπτώματα στέρησης όταν δεν είναι δυνατή η χρήση της οθόνης.
Άλλα χαρακτηριστικά του εθισμού στο διαδίκτυο, που πρέπει να σημειωθούν, είναι τα παρακάτω:
Αδυναμία μείωσης του χρόνου που περνούν στο διαδίκτυο
Έλλειψη ενδιαφέροντος για άλλες δραστηριότητες
Παρατεταμένη χρήση της οθόνης παρά τα προβλήματα στον πραγματικό κόσμο
Χρήση του παιχνιδιού για την αντιμετώπιση της αρνητικής διάθεσης
Διακινδύνευση μιας εργασιακής, σχολικής ή διαπροσωπικής σχέσης λόγω χρήσης της οθόνης
Αντιμετώπιση
Σύμφωνα με τον Ανζαλόνε, η αντιμετώπιση του εθισμού στο διαδίκτυο των εφήβων απαιτεί ισχυρή οικογενειακή ενασχόληση.
Σημείωσε πως οι γνώσεις μας σχετικά με την αντιμετώπιση του εθισμού στο διαδίκτυο υποδεικνύουν ότι χρειάζεται ένας συνδυασμός των παρακάτω:
οικογενειακή θεραπεία, «ώστε να εδραιωθεί μία αποτελεσματική επικοινωνία και συνεργασία μεταξύ των γονέων/κηδεμόνων και των παιδιών»
νέες δραστηριότητες, προς αντικατάσταση της «βλαβερής χρήσης των μέσων»
γνωσιακή συμπεριφορική θεραπεία (cognitive behavioral therapy – CBT), για την αντιμετώπιση των στρεβλώσεων που μπορεί να έχουν οι ασθενείς σχετικά με τον εαυτό τους ή τη χρήση της οθόνης
Η CBT βασίζεται στην ιδέα ότι ο τρόπος σκέψης μας επηρεάζει τα συναισθήματα και τη συμπεριφορά μας. Η οικογενειακή θεραπεία είναι ένα είδος ομιλητικής θεραπείας, η οποία εστιάζει στη βελτίωση των σχέσεων μεταξύ των μελών της οικογένειας και η οποία μπορεί να βοηθήσει στην αντιμετώπιση συγκεκριμένων ζητημάτων ψυχικής υγείας ή συμπεριφοράς.
Συστηματική αναθεώρηση και μετα-ανάλυση 57 τυχαίων ελεγχόμενων δοκιμών βρήκαν ότι η CBT, σε συνδυασμό με άλλες θεραπείες, ξεχωρίζει όσον αφορά την αποτελεσματική αντιμετώπιση του εθισμού στο διαδίκτυο.
«Σε πολλές περιπτώσεις, ο εθισμός στο διαδίκτυο είναι το σύμπτωμα και όχι το αίτιο του προβλήματος, επομένως είναι απαραίτητο να αντιμετωπίσουμε τυχόν υποκείμενες καταστάσεις ψυχικής υγείας που μπορεί να το επιδεινώνουν, όπως η κατάθλιψη, το άγχος ή η ΔΕΠΥ (διαταραχή ελλειμματικής προσοχής/υπερκινητικότητας -attention-deficit/hyperactivity disorder ADHD)», πρόσθεσε ο Ανζαλόνε.
Ωστόσο, επεσήμανε πως, σε σοβαρές περιπτώσεις, ίσως απαιτείται και μια «ψηφιακή αποτοξίνωση», κατά τη διάρκεια της οποίας η έκθεση σε περιττή χρήση οθόνης σταδιακά μειώνεται, και επιμελείς συνήθειες και καλύτερης ποιότητας δραστηριότητες αντικαθιστούν τη συνεχή ψηφιακή διέγερση. Μόνο μετά από αυτή την αποτοξίνωση είναι ασφαλές για τα παιδιά να ξαναρχίσουν να χρησιμοποιούν την τεχνολογία.
Πρόληψη
Ο Ανζαλόνε συστήνει στους γονείς να διδαχθούν πόσο βλαβερή είναι η αυξημένη χρήση της οθόνης για τα παιδιά και να εξοπλιστούν με εργαλεία που θα τους βοηθήσουν να μεγαλώσουν τα παιδιά με υγιείς συνήθειες χρήσης οθόνης, από τα οποία το σημαντικότερο είναι η γονεϊκή υποστήριξη και η αλληλεπίδραση.
«Για τα παιδιά και τους εφήβους, τίποτα δεν υποκαθιστά τον ποιοτικό χρόνο που περνά ο γονέας με το παιδί του», είπε.
Πρόσθεσε ότι όσο περισσότερο βοηθούν οι γονείς τα παιδιά τους να εξερευνήσουν το περιβάλλον τους, τα ενθαρρύνουν να παίζουν έξω και παρέχουν στα παιδιά συναισθηματική και κοινωνική καθοδήγηση, βοηθώντας τα να συνδεθούν καλύτερα με τον κόσμο και να μάθουν να αντέχουν τις πιέσεις της ζωής, «τόσο λιγότερο θα τα βλέπουμε να αποκτούν διάφορες αρνητικές ή δυσλειτουργικές συμπεριφορές».
Η καλοσύνη είναι μια αρετή που, κατά καιρούς, μοιάζει να ανήκει στο παρελθόν, ειδικά όταν βλέπει κανείς την αρνητικότητα που μας περιβάλλει. Ας θυμόμαστε όμως ότι η καλοσύνη, η αγάπη και η συμπόνια δεν είναι απλώς ιδέες. Είναι θεϊκές αρετές με πανίσχυρη δύναμη, ικανές να μεταμορφώσουν, να εξυψώσουν, ακόμα και να σώσουν ζωές.
Το παραμύθι «Διαμάντια και Φρύνοι», που έγραψε ο Σαρλ Περώ το 1697 (ως μέρος της συλλογής Contes de ma mère l’ oye – Ιστορίες της Μαμάς Χήνας), μιλά για τις συνέπειες των πράξεων και των λόγων μας και για το πώς ο χαρακτήρας μας επιδρά στη διαμόρφωση της ζωής μας. Όπως λέει και το ρητό: «Το καλό ανταμείβεται. Το κακό ανταποδίδεται».
Ο Σαρλ Περώ, μέλος της Γαλλικής Ακαδημίας, θεωρείται ο πατέρας των παραμυθιών ως αφηγημάτων που γράφτηκαν ειδικά για παιδιά, εμπνευστής των αδελφών Γκριμ, του Χανς Κρίστιαν Άντερσεν και όλων των παραμυθάδων που ακολούθησαν. Τα πιο γνωστά παραμύθια του είναι η Σταχτοπούτα, η Ωραία Κοιμωμένη, η Κοκκινοσκουφίτσα, ο Κοντορεβιθούλης και ο Παπουτσωμένος γάτος, παρόλο που οι εκδοχές που γνωρίζουμε έχουν αλλοιωθεί αρκετά, ιδίως όσον αφορά κάποια τρομακτικά στοιχεία που περιείχαν ή το τέλος όταν αυτό ήταν εις βάρος του ήρωα (π.χ., στην εκδοχή του Περώ, το παραμύθι της Κοκκινοσκουφίτσας τελειώνει όταν ο λύκος την τρώει).
Διαμάντια και φρύνοι
Μια φορά κι έναν καιρό ζούσε στις παρυφές του δάσους μία γυναίκα με τις δύο της κόρες. Ήταν μια γυναίκα ανόητη και κακή. Καθώς η μεγαλύτερη κόρη της έμοιαζε, την αγαπούσε περισσότερο και την παραχάιδευε, με αποτέλεσμα εκείνη να γίνει αλαζονική και κακομαθημένη. Η μικρότερη κόρη, όμως, ήταν γλυκιά, καλοδιάθετη και με ευγενική ψυχή.
Η μεγαλύτερη αδερφή και η μητέρα εκμεταλλεύονταν την αγαθότητα της μικρότερης κόρης, αναγκάζοντάς την να κάνει όλες τις δουλειές του σπιτιού και φωνάζοντάς της συνεχώς. Ένα από τα καθήκοντά της ήταν να φέρνει νερό από μία πηγή που βρισκόταν βαθιά μέσα στο δάσος. Παρά τη δυσκολία και τον κόπο, εκείνη απολάμβανε πάντα την ομορφιά του δάσους και το κελάηδισμα των πουλιών.
Ένα πρωινό, συνάντησε στην πηγή μια ηλικιωμένη γυναίκα που την πλησίασε για να της ζητήσει λίγο νερό.
Η μικρότερη κόρη και η μάγισσα. Εικονογράφηση: Kate Greenaway, 1870. Από τη συλλογή Aunt Louisa’s nursery favourite, εκδόσεις Frederick Warne and Co. για το Ηνωμένο Βασίλειο, Scribner, Welford and Co. για τις ΗΠΑ. (Public Domain)
«Μετά χαράς, κυρούλα», απάντησε το κορίτσι. «Άφησέ με να σου κρατήσω το κανάτι για να πιεις, είναι πολύ βαρύ.»
Μόλις η γυναίκα ήπιε νερό, γύρισε και της είπε:
«Είσαι καλόκαρδη και ευγενική. Θα σου ανταποδώσω την καλοσύνη σου. Με κάθε σου λέξη, λουλούδια, διαμάντια και μαργαριτάρια θα βγαίνουν από τα χείλη σου».
Και λέγοντας αυτά εξαφανίστηκε, γιατί στην πραγματικότητα ήταν μία νεράιδα, που ήθελε να διαπιστώσει αν η κοπέλα ήταν ευγενής.
Όταν η νέα γύρισε στο σπίτι, η μητέρα της άρχισε να την μαλώνει που άργησε τόσο πολύ.
«Με συγχωρείς για την καθυστέρηση, μητέρα», απάντησε εκείνη μειλίχια.
Αμέσως μόλις πρόφερε αυτά τα λόγια, από το στόμα της έπεσαν διαμάντια, λουλούδια και μαργαριτάρια απερίγραπτης ομορφιάς.
Η μικρότερη κόρη με τη μητριά της. Εικονογράφηση: Kate Greenaway, 1870. Από τη συλλογή Aunt Louisa’s nursery favourite, εκδόσεις Frederick Warne and Co. για το Ηνωμένο Βασίλειο, Scribner, Welford and Co. για τις ΗΠΑ. (Public Domain)
Η μητέρα της την κοίταξε έκπληκτη.
«Τι είναι αυτά, παιδί μου;», τη ρώτησε, μιλώντας της για πρώτη φορά γλυκά. «Τι συνέβη;»
«Έδωσα λίγο νερό σε μια ηλικιωμένη γυναίκα και εκείνη μού είπε ότι θα βγαίνουν διαμάντια και λουλούδια από το στόμα μου όταν μιλώ», είπε η μικρότερη κόρη.
«Δώσε μου αυτά τα διαμάντια!», ζήτησε η μεγαλύτερη αδερφή, απλώνοντας το χέρι της για να τα πάρει.
«Σιωπή», της φώναξε η μητέρα της. «Δεν βλέπεις; Εάν πας κι εσύ και δώσεις στη γριά μάγισσα λίγο νερό, θα σε ευλογήσει κι εσένα με κοσμήματα και λουλούδια. Θα γίνουμε πλούσιες!».
Μετά από αρκετούς καυγάδες, η μεγαλύτερη κόρη δέχτηκε απρόθυμα να πάει για νερό. Σε όλη τη διαδρομή γκρίνιαζε, και σκεπτόταν ότι δεν θα έδινε ούτε ένα διαμάντι στην οικογένειά της, αλλά θα τα κρατούσε όλα για τον εαυτό της.
Πλησιάζοντας στην πηγή, είδε μία νέα γυναίκα ντυμένη με ένα υπέροχο, πολυτελές φόρεμα.
Η μεγάλη κόρη και η νεράιδα. Εικονογράφηση: Kate Greenaway, 1870. Από τη συλλογή Aunt Louisa’s nursery favourite, εκδόσεις Frederick Warne and Co. για το Ηνωμένο Βασίλειο, Scribner, Welford and Co. για τις ΗΠΑ. (Public Domain)
«Τι γυρεύεις εσύ εδώ;», τη ρώτησε με αγένεια. «Πού είναι η γριά μάγισσα;»
Αγνοώντας τον άσχημο τρόπο της, η κοπέλα ρώτησε τη μεγαλύτερη κόρη αν μπορούσε να της δώσει λίγο νερό να πιει.
«Δεν είμαι υπηρέτριά σου! Περιμένω τη γριά, που θα κάνει να πέφτουν διαμάντια και λουλούδια από το στόμα μου. Βάλε μόνη σου νερό, αν θες να πιεις.»
Όμως, η νέα γυναίκα ήταν στην πραγματικότητα η ίδια νεράιδα.
«Σε αντίθεση με την αδερφή σου, είσαι πολύ αγενής. Γι’ αυτό, τώρα, φρύνοι και φίδια θα πετάγονται από το στόμα σου με κάθε λέξη που λες.»
Η μεγάλη κόρη, σοκαρισμένη από την τροπή που είχαν πάρει τα πράγματα, επέστρεψε στο σπίτι της με το κεφάλι κρεμασμένο.
Όταν έφτασε, η μητέρα της τη ρώτησε αν είχε συναντήσει τη γριά κι αν της έδωσε νερό.
Αλλά, μόλις το κορίτσι άνοιξε το στόμα της για να απαντήσει και πρόφερε την πρώτη της λέξη, φρύνοι και φίδια πετάχτηκαν από το στόμα της.
Η μεγάλη κόρη και η μητέρα της. Εικονογράφηση: Kate Greenaway, 1870. Από τη συλλογή Aunt Louisa’s nursery favourite, εκδόσεις Frederick Warne and Co. για το Ηνωμένο Βασίλειο, Scribner, Welford and Co. για τις ΗΠΑ. (Public Domain)
Η μητέρα της έβαλε μια φωνή και τρομοκρατημένη έτρεξε μέσα στο σπίτι. Από το παράθυρο στο πάνω μέρος του σπιτιού, φώναξε:
«Γιατί αυτά τα αξιολύπητα πλάσματα σέρνονται από το στόμα σου; Δεν έδωσες νερό σε εκείνη την άσχημη γριά;»
Με δάκρυα, θυμωμένα λόγια και πολλούς φρύνους και φίδια, η μεγάλη κόρη εξήγησε ότι η ηλικιωμένη γυναίκα δεν ήταν εκεί, αλλά μόνο μία νεαρή γυναίκα, που της ζήτησε νερό. Όμως, εκείνη, αντί να τη βοηθήσει, την έβρισε.
Κι έτσι έγινε και η κάθε κοπέλα πήρε αυτό που της άξιζε.
Ορισμένοι γονείς δίνουν στα παιδιά τους κινητά τηλέφωνα ή τάμπλετ για να απαλύνουν τα νευρικά τους ξεσπάσματα, όμως πρόσφατη έρευνα βρήκε πως τέτοιες πρακτικές εμποδίζουν τα παιδιά να μάθουν να ρυθμίζουν τα συναισθήματα τους.
Αυτή η στρατηγική ανατροφής των παιδιών μπορεί να δημιουργήσει ανθρώπους με προβλήματα διαχείρισης του θυμού, καθώς και προβληματικής χρήσης της οθόνης αργότερα στη ζωή τους.
«Οι κρίσεις θυμού δεν θεραπεύονται με ψηφιακές συσκευές», είπε σε δήλωση Tύπου η Βερόνικα Κονόκ, η πρώτη συγγραφέας της μελέτης και ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο Λόραντ Έτβες της Βουδαπέστης στην Ουγγαρία. «Τα παιδιά πρέπει να μάθουν να διαχειρίζονται τα αρνητικά τους συναισθήματα από μόνα τους και χρειάζονται τη βοήθεια των γονιών τους κατά τη διάρκεια αυτής της μαθησιακής διαδικασίας, όχι τη βοήθεια μιας ψηφιακής συσκευής.»
Περισσότερος θυμός, λιγότερος έλεγχος
Σε νέα μελέτη, που δημοσιεύθηκε τον Μάιο στο περιοδικό Frontiers in Child and Adolescent Psychiatry, ερευνητές από την Ουγγαρία και τον Καναδά εξέτασαν σχεδόν 300 γονείς παιδιών ηλικίας 2 έως 5 ετών το 2020 πάνω στη χρήση των μέσων. Επανέλαβαν την εξέταση έναν χρόνο μετά.
Ανακάλυψαν πως τα παιδιά που ήταν πιο επιρρεπή στον θυμό είχαν γονείς που χρησιμοποιούσαν κινητά τηλέφωνα και τάμπλετ για να τα ηρεμήσουν. Αυτά τα παιδιά κατά κανόνα είχαν συχνότερες και εντονότερες αντιδράσεις θυμού και εμφάνιζαν μεγαλύτερες δυσκολίες στη διαχείριση του θυμού και της αγανάκτησης έναν χρόνο μετά, κατά την επανεξέταση.
Επιπλέον, είχαν πιο υψηλά επίπεδα θυμού και δυσκολεύονταν περισσότερο να ασκήσουν έλεγχο στα συναισθήματά τους.
«Δεν προκαλεί έκπληξη το γεγονός πως οι γονείς εφαρμόζουν συχνότερα ψηφιακή ρύθμιση συναισθημάτων εάν το παιδί τους έχει προβλήματα στη ρύθμιση των συναισθημάτων του, αλλά τα αποτελέσματά μας τονίζουν ότι αυτή η στρατηγική μπορεί να οδηγήσει στην κλιμάκωση ενός προϋπάρχοντος ζητήματος», είπε σε δήλωση Τύπου η κα Κονόκ.
Σύμφωνα με τη μελέτη, δίνοντας σε ένα παιδί μια ψηφιακή συσκευή για να ηρεμήσουμε τα ξεσπάσματα θυμού του η εξάρτησή του από τις συσκευές αυξάνεται, όπως και ο κίνδυνος να κάνει αργότερα προβληματική χρήση των πολυμέσων. Οι συγγραφείς συνέκριναν αυτό το φαινόμενο με ένα κύκλο θετικής ανάδρασης. Ο χειρισμός των συσκευών οδηγεί σε περισσότερα ξεσπάσματα και νεύρα, τα οποία εν συνεχεία οδηγούν σε περισσότερη χρήση των συσκευών.
Οι συσκευές μπορεί να εντείνουν τις κρίσεις θυμού
Τις τελευταίες δεκαετίες, οι ψηφιακές συσκευές έχουν γίνει όλο και πιο κοινές στην καθημερινής μας ζωή και έχουμε μάθει να τις χρησιμοποιούμε ως εργαλεία αυτοελέγχου. Αυτοέλεγχος είναι ο συνειδητός έλεγχος των σκέψεων, των αισθημάτων, των αποφάσεων και της συμπεριφοράς κάποιου. Είναι κάτι που πρέπει να κατακτήσουμε τα πρώτα χρόνια της ζωής μας.
Σύμφωνα με τη μελέτη, παρόλο που η χρήση μιας ψηφιακής συσκευής για να αποσπάσουμε την προσοχή ενός παιδιού από στρεσογόνα ερεθίσματα ή αρνητικά συναισθήματα μπορεί να είναι αποτελεσματική βραχυπρόθεσμα για τη μείωση των συναισθηματικών αντιδράσεων στα μικρά παιδιά, ωστόσο μακροπρόθεσμα μπορεί να επιφέρει μια επίδραση ανάκαμψης που οδηγεί σε συμπεριφορές αποφυγής αντιμετώπισης, αυξημένα αρνητικά συναισθήματα και συναισθηματική απορρύθμιση.
Επιπλέον, είναι πολύ πιθανόν να κάνει τα παιδιά να βασίζονται στις ψηφιακές συσκευές για τη συναισθηματική τους ρύθμιση αντί να αναπτύξουν εσωτερικές δεξιότητες αυτορρύθμισης, οδηγώντας σε «ξεσπάσματα θυμού χρήσης οθόνης» όταν στερούνται τις συσκευές.
«Η χρήση μίας οθόνης ως βοήθημα που δίνεται στα παιδιά για να ανακτήσουν την ηρεμία τους είναι μια μορφή εξωτερικής αυτορρύθμισης, η οποία μπορεί να είναι πολύ αποτελεσματική βραχυπρόθεσμα. Εν τούτοις, καθώς τα παιδιά μεγαλώνουν, πρέπει να αναπτύξουν εσωτερικά μέσα αυτορρύθμισης για να μπορούν να διαχειρίζονται εξ ολοκλήρου τα συναισθήματα τους», είπε στους Epoch Times η Κάρολαϊν Φιτζπάτρικ, ερευνήτρια στο Πανεπιστήμιο του Σερμπρούκ στο Κεμπέκ και επικεφαλής συγγραφέας της μελέτης.
Οι συγγραφείς της μελέτης συνιστούν στους γονείς αντί να δίνουν στο παιδί μια ψηφιακή συσκευή σε μια απογοητευτική κατάσταση, να δράττονται της ευκαιρίας να τα διαπαιδαγωγήσουν: να τα βοηθήσουν να αναγνωρίζουν τα συναισθήματά τους και να τα διδάξουν πώς να τα διαχειρίζονται.
Περιορισμοί της μελέτης
Παρότι η μελέτη παρέχει πολύτιμα στοιχεία, οι ερευνητές εξήγησαν πως τα ευρήματά της έχουν αρκετούς περιορισμούς, περιλαμβανομένης και της εξάρτησης από δεδομένα που παρέχονται από τους γονείς. Μερικοί γονείς, επίσης, εγκατέλειψαν την έρευνα προτού γίνει ο επανέλεγχος, κάτι το οποίο μπορεί να παραποίησε τα αποτελέσματα. Νεότεροι γονείς και γονείς που είναι πιο πιθανό να χρησιμοποιήσουν την ψηφιακή ρύθμιση συναισθημάτων ήταν λιγότερο πιθανό να συμμετάσχουν στην επανεξέταση, με πιθανό αποτέλεσμα τη διαστρέβλωση των παρατηρηθέντων συσχετισμών.
Επιπλέον, η συλλογή των δεδομένων έγινε κατά τη διάρκεια της πανδημίας του COVID-19, περιόδου που χαρακτηρίστηκε από αυξημένη χρήση των ψηφιακών συσκευών λόγω της απαγόρευσης κυκλοφορίας, κάτι που επίσης μπορεί να επηρέασε το πρότυπο χρήσης ψηφιακών συσκευών.
Οι συγγραφείς προτείνουν στις μελλοντικές έρευνες να στοχεύσουν να αναπαράγουν αυτά τα ευρήματα υπό διαφορετικές καταστάσεις και με πιο ποικίλο πληθυσμό. Επιπροσθέτως, τα δεδομένα παρατήρησης της αυτορρύθμισης των παιδιών και της γονεϊκής χρήσης των ψηφιακών συσκευών για τη διαχείριση των συναισθημάτων θα μπορούσαν να παρέχουν μια βαθύτερη κατανόηση της δυναμικής που παρατηρήθηκε στη μελέτη.
Τα τελευταία οκτώ χρόνια, η Μωρίν Μόλακ δραστηριοποιείται στις ΗΠΑ υπέρ της διαδικτυακής ασφάλειας των παιδιών.
Έναν χρόνο αφότου ο γιος της Ντέηβιντ αυτοκτόνησε λόγω διαδικτυακού εκφοβισμού το 2016, οι κινήσεις της οδήγησαν στη θέσπιση ενός νέου νόμου, γνωστού και ως «νόμος του Ντέηβιντ», στην Πολιτεία της, το Τέξας.
Ο νόμος αυτός καθιστά τον διαδικτυακό εκφοβισμό ποινικό αδίκημα και επιτρέπει στα θύματα να ζητούν ασφαλιστικά μέτρα κατά λογαριασμών μέσων κοινωνικής δικτύωσης που χρησιμοποιούνται για την παρενόχληση ή τον εκφοβισμό ανηλίκων.
Όταν ο νόμος του Ντέηβιντ ψηφίστηκε το 2017 στο Τέξας, ορισμένες διατάξεις που απαιτούσαν από τις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης να αποτρέπουν τον ανώνυμο διαδικτυακό εκφοβισμό αφαιρέθηκαν από το νομοσχέδιο.
Η κα Μόλακ δήλωσε ότι πιστεύει ότι αυτό συνέβη λόγω των πιέσεων των εν λόγω εταιρειών και ορκίστηκε να αντιμετωπίσει το ζήτημα σε ομοσπονδιακό επίπεδο.
Τελευταία, οι προσπάθειές της συγκεντρώνονται στην ψήφιση της Πράξης για την Ασφάλεια των Παιδιών στο Διαδίκτυο (Kids Online Safety Act – KOSA), ένα νομοσχέδιο που απαιτεί από τις εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης να λαμβάνουν μέτρα για την πρόληψη της διάδοσης επιβλαβούς περιεχομένου, περιλαμβανομένων όσων σχετίζονται με την αυτοκτονία, τις διατροφικές διαταραχές, τον εκφοβισμό και τα ναρκωτικά.
Το νομοσχέδιο θα απαιτεί επίσης από τις εταιρείες τεχνολογίας να επιτρέπουν στους ανηλίκους να περιορίζουν την κατηγορία των συστάσεων ή να μη συμμετέχουν σε συστήματα εξατομικευμένων συστάσεων που διευκολύνουν την ατελείωτη κύλιση.
Τους τελευταίους 18 μήνες, η κα Μόλακ πραγματοποίησε επτά ταξίδια στην Ουάσιγκτον και συνάντησε περισσότερους από δέκα νομοθέτες του Κογκρέσου κατά τη διάρκεια κάθε ταξιδιού.
Η 61 ετών πρώην λογίστρια είναι πλήρως αφοσιωμένη στον σκοπό αυτό μέσω του David’s Legacy Foundation, του φιλανθρωπικού ιδρύματος που ίδρυσε.
Η κα Μόλακ και μια ομάδα μητέρων που επίσης έχασαν τα παιδιά τους εξαιτίας διαδικτυακών επιθέσεων υποστηρίζουν το KOSA από τότε που η έκδοση του 2022 εισήχθη στο προηγούμενο Κογκρέσο.
Έχουν μοιραστεί τις προσωπικές τους ιστορίες με τους νομοθέτες, οι οποίοι τις άκουσαν με κατανόηση και ενσυναίσθηση, σύμφωνα με αρκετούς παρόντες σε αυτές τις συναντήσεις.
Το νομοσχέδιο εγκρίθηκε από την Επιτροπή Εμπορίου της Γερουσίας τον Δεκέμβριο του 2023 και αναμένεται να προωθηθεί σύντομα από την Επιτροπή Εμπορίου της Βουλής των Αντιπροσώπων.
Η Microsoft, η πλατφόρμα κοινωνικής δικτύωσης X και άλλες εταιρείες έχουν δηλώσει ότι υποστηρίζουν την εν λόγω νομοθεσία.
«Γερουσιαστά, υποστηρίζουμε το KOSA και θα συνεχίσουμε να φροντίζουμε για την επιτάχυνσή της και να προσφέρουμε μία κοινότητα στους εφήβους που αναζητούν αυτήν τη φωνή», δήλωσε η διευθύνουσα σύμβουλος της X Λίντα Γιακαρίνο σε ακρόαση στο Κογκρέσο στις 31 Ιανουαρίου.
«Ξέρω ότι αν καταφέρουμε να περάσουμε το KOSA, μπορούμε να σώσουμε ζωές», δήλωσε η κα Μόλακ στους Epoch Times.
Είναι αποφασισμένη να κάνει ό,τι μπορεί, ώστε κανένα παιδί ή οικογένεια να μη χρειαστεί να ζήσει την τραγωδία που έζησε εκείνη.
Το επιθετικό περιεχόμενο τραβά συνήθως την προσοχή των νέων, αλλά ο εγκέφαλός τους δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά ώστε να αναλογιστεί τις συνέπειες, σύμφωνα με τη μητέρα ενός θύματος. (Spencer Platt/Getty Images)
Χάνοντας τον Ντέηβιντ εξαιτίας του διαδικτυακού εκφοβισμού
Ο Ντέηβιντ ήταν ένα αθλητικό αγόρι, ψηλό και αδύνατο. Συμμετείχε στην ομάδα μπάσκετ του σχολείου του και σε μια μη σχολική ομάδα μέσω της Ένωσης Ερασιτεχνών Αθλητών.
Αγαπούσε το άθλημα αυτό, στο οποίο «ουσιαστικά είχε αφιερώσει τα 15 χρόνια του, από τότε που μπορούσε να περπατήσει και να χειριστεί μια μπάλα», σύμφωνα με τη μητέρα του.
Όταν ένας τραυματισμός στην πλάτη τον Ιούνιο του 2014 τον καθήλωσε στο σπίτι, στράφηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και στα διαδικτυακά παιχνίδια για να περνά τον χρόνο του και να καλύπτει το κενό που άφηναν οι χαμένες προπονήσεις.
Οκτώ μήνες αργότερα, η κα Μόλακ άρχισε να παρατηρεί αλλαγές στη συμπεριφορά του Ντέηβιντ.
Παραδείγματος χάριν, χρησιμοποιούσε τις συσκευές του τη νύχτα, τις ώρες που δεν έπρεπε και γινόταν επιθετικός όταν οι γονείς του τον παρότρυναν να σταματήσει.
Στη συνέχεια, άρχισε να χρησιμοποιεί την πιστωτική κάρτα των γονέων του χωρίς εξουσιοδότηση για να αγοράζει από το διαδίκτυο αξεσουάρ παιχνιδιών.
Ακόμα και όταν πήρε ιατρική άδεια για να παίξει ξανά μπάσκετ, το άθλημα δεν τον ενδιέφερε πλέον.
«Αντ’ αυτού, προτιμούσε να κάθεται μπροστά στην οθόνη», δήλωσε η κα Μόλακ. «Σε εκείνο το σημείο καταλάβαμε ότι αντιμετωπίζαμε κάτι πρωτόγνωρο.»
Ο εθισμός στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ήταν ακόμη κάτι σχετικά νέο. Πέρυσι, ο Γενικός Χειρουργός των ΗΠΑ Βίβεκ Μούρθυ εξέδωσε προειδοποίηση ότι η υπερβολική χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης μπορεί να οδηγήσει σε άγχος και κατάθλιψη. Αλλά αυτό δεν ήταν ευρέως γνωστό πριν από δέκα χρόνια.
Ο Ντέηβιντ ήταν ο μικρότερος από τους τρεις γιους των Μόλακ, 5 1/2 χρόνια μικρότερος από τον μεσαίο αδελφό, τον Κρις, ο οποίος είχε ένα απλό κινητό. Αλλά ο Ντέηβιντ είχε ένα iPhone.
Η Μωρίν Μόλακ με μια φωτογραφία του γιου της Ντέηβιντ, ο οποίος αυτοκτόνησε μετά από διαδικτυακό εκφοβισμό σε ηλικία 16 ετών. Σαν Αντόνιο, 24 Ιουνίου 2024. (Ευγενική παραχώρηση του David’s Legacy Foundation)
Η συσκευή ήταν σε προσφορά ως κάτι νέο και μαζί της δινόταν πρόσβαση σε πλατφόρμες κοινωνικής δικτύωσης.
Χωρίς να το γνωρίζει η κα Μόλακ, ο Ντέηβιντ έγινε επίσης στόχος διαδικτυακού εκφοβισμού.
Όταν το είπε στη μητέρα του τον Οκτώβριο του 2015, είχαν ήδη περάσει τρεις μήνες και τα πράγματα ήταν άσχημα. Ο εκφοβισμός είχε ως στόχο την εμφάνιση του Ντέηβιντ. Τα μηνύματα τον αποκαλούσαν «πίθηκο» και απειλούσαν να τον βάλουν «σε σακούλα για πτώματα».
Χωρίς χρονοτριβή, η κα Μόλακ μετέφερε τον Ντέιβιντ σε ιδιωτικό σχολείο, στα μέσα του εξαμήνου, πριν από την Ημέρα των Ευχαριστιών. Αλλά ο διαδικτυακός εκφοβισμός τον ακολούθησε.
Είπε ότι ο εθισμός του γιου της στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης τον έκανε «πιο ευάλωτο στον διαδικτυακό εκφοβισμό και λιγότερο ανθεκτικό ώστε να μπορεί να τον αντιμετωπίσει με τον κατάλληλο τρόπο».
«Είχε πραγματικά ταυτιστεί με τη διαδικτυακή προσωπικότητα που είχε δημιουργήσει για τα παιχνίδια και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, τα οποία καθόριζαν τη δημοτικότητά του», είπε.
«Ήταν τόσο συντετριμμένος που έχασε κάθε ελπίδα. Αυτό οφείλετο στην ανεδαφική ιδέα που είχε για το ποιος νόμιζε ότι ήταν στο διαδίκτυο και στη στοχοποίησή του. Καταρρακώθηκε.»
Μία ημέρα πριν από την επιστροφή του στο σχολείο, τον Ιανουάριο του 2016, ο Ντέηβιντ κρεμάστηκε από ένα δέντρο στην πίσω αυλή του σπιτιού του.
Το βράδυ πριν από την αυτοκτονία του, ο Ντέηβιντ είχε προστεθεί σε μια ομάδα ανώνυμων συνομιλητών. Αφού του έστειλαν προσβλητικά μηνύματα, τον έδιωξαν από την ομάδα ανταλλαγής μηνυμάτων.
Εκείνη την ώρα, ο Κρις καθόταν δίπλα στον Ντέηβιντ.
Το επόμενο βράδυ, στις 4 Ιανουαρίου, ο Κρις πήγε να ξυπνήσει τη μητέρα τους γύρω στις 22:30. Το φως του Ντέηβιντ ήταν αναμμένο, αλλά εκείνος δεν ήταν στο κρεβάτι του. Άρχισαν να ψάχνουν το σπίτι.
«Με κυρίευσε ένα αίσθημα τρόμου», θυμάται η κα Μόλακ.
Κάλεσε την αστυνομία και τηλεφώνησε στους γονείς της, οι οποίοι ζουν επίσης στο Σαν Αντόνιο. Ο σύζυγός της βρισκόταν στην Καλιφόρνια για χειρουργική επέμβαση στο γόνατο.
Άρχισε να γυρίζει με το αμάξι της στους δρόμους, ψάχνοντας για τον David. Πέρασαν τρεις ώρες. Τελικά, η αστυνομία εντόπισε το τηλέφωνο του Ντέηβιντ και διαπίστωσε ότι βρισκόταν μέσα στο σπίτι. Ο αστυνομικός είπε ότι ήθελε να ελέγξει την πίσω αυλή, οπότε εκείνη πήγε να ανάψει τα φώτα.
Μέσα από τη γυάλινη πόρτα του γραφείου της, είδε το σώμα του μικρότερου γιου της στην πίσω αυλή.
«Μόλις τον είδα, πετάχτηκα έξω, αλλά ο αστυνομικός με έπιασε και δεν με άφησε να τον πλησιάσω. Μπορούσα μόνο να κλαίω. Ακούγοντάς με ο πατέρας μου έτρεξε και αυτός έξω και με κράτησε για να μπορέσει ο αστυνομικός να κατεβάσει το σώμα του Ντέηβιντ. Η ζωή μου σταμάτησε εκείνη τη στιγμή και δεν θα είναι ποτέ ξανά η ίδια.
»Παρόλο που έχουν περάσει οκτώ χρόνια, ακόμα νιώθω μερικές φορές ότι πρόκειται για έναν εφιάλτη, ότι θα ξυπνήσω και όλα θα έχουν τελειώσει», εξομολογείται η κα Μόλακ.
Φωτογραφίες του Ντέηβιντ Μόλακ στο σπίτι της οικογένειας στο Τέξας. Ο Ντέηβιντ έχασε το ενδιαφέρον του για το μπάσκετ, μετά από χρόνια ενασχόλησης, όταν εθίστηκε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. (Ευγενική παραχώρηση του David’s Legacy Foundation)
Η πιο δύσκολη στιγμή είναι πάντα όταν ξυπνά το πρωί και συνειδητοποιεί ότι ο Ντέιβιντ έχει φύγει από τη ζωή.
«Δεν κοιμάμαι καλά και μου λείπει πολύ», είπε. «Υπάρχει κάτι τόσο αφύσικο και άδικο στο να πρέπει να ζήσω το υπόλοιπο της ζωής μου χωρίς το μικρότερο παιδί μου.»
Κερδίζοντας τους πολιτικούς
Από τα τέλη του 2022, η κα Μόλακ μαζί με περίπου 19 ακόμα μητέρες έχουν μοιραστεί τις προσωπικές τους ιστορίες με μέλη του Κογκρέσου.
Τον Ιανουάριο, το Fairplay εγκαινίασε το Parents for Safe Online Spaces (ParentsSOS), μαζί με το ίδρυμα της κας Μόλακ.
Ο Τζος Γκόλιν, εκτελεστικός διευθυντής του Fairplay, ενός κορυφαίου οργανισμού υπεράσπισης του KOSA, συνεργάστηκε με τις μητέρες από την αρχή.
«Ένα από τα πράγματα που νομίζω ότι συμβαίνει όταν οι γονείς λένε τις ιστορίες τους είναι ότι οι άνθρωποι σταματούν να είναι πολιτικοί και αρχίζουν να είναι άνθρωποι. Αρχίζουν να σκέφτονται τα παιδιά στη δική τους ζωή, τα παιδιά τους, τα εγγόνια τους ή τα παιδιά που αγαπούν», δήλωσε στους Epoch Times.
Σύμφωνα με αρκετούς παρευρισκόμενους, όταν ο ηγέτης της πλειοψηφίας της Γερουσίας Τσακ Σούμερ (Δ-N.Y.) συναντήθηκε με τους γονείς στις αρχές Μαΐου, πνίγηκε σχεδόν ακούγοντας τις ιστορίες τους.
Η 58χρονη Τζόαν Μπόγκαρντ, της οποίας ο γιος Μέισον πέθανε αφού δοκίμασε τη διαδικτυακή πρόκληση «μπλακ άουτ» σε ηλικία 15 ετών, δήλωσε ότι ο κος Σούμερ ήταν «πολύ συγκινημένος» στη συνάντηση και «πρόθυμος να βοηθήσει” σε μια επόμενη συνάντηση στις αρχές Ιουνίου.
Η κα Μπόγκαρντ είχε περιμένει μέχρι ο Μέισον να πάει στο γυμνάσιο για να του δώσει ένα τηλέφωνο με γονικό έλεγχο και εφαρμογές επιτήρησης.
Αλλά δεν γνώριζε ότι το YouTube, η πλατφόρμα που χρησιμοποιούσε ο Μέισον για να βελτιωθεί στο ψάρεμα και την ξυλουργική, τον τροφοδοτούσε με βίντεο σχετικά με τη μοιραία πρόκληση πνιγμού.
Ο Μέισον δοκίμασε την πρόκληση μπλακ άουτ τον Μάιο του 2019, χάνοντας τη ζωή του επειδή η αγκράφα της ζώνης του ‘κλείδωσε’ και δεν χαλάρωσε όταν έχασε τις αισθήσεις του.
Έμεινε χωρίς οξυγόνο για πολύ ώρα και δεν παρουσίασε καμία ζωτική δραστηριότητα κατά τη διάρκεια των τριών ημερών που βρισκόταν σε μηχανική υποστήριξη. Μετά τον θάνατό του, οι γονείς του πρόσφεραν τα όργανά του, χαρίζοντας ζωή σε πέντε άτομα.
«Όταν οι άνθρωποι ακούνε τις ιστορίες μας, φοβούνται ότι αυτό μπορεί να συμβεί και στην οικογένειά τους και αυτό είναι κάτι που δεν το θέλουν. Έτσι, θέλουν να διορθώσουν αυτό το πρόβλημα», δήλωσε η κα Μπόγκαρντ στους Epoch Times.
«Νομίζω ότι γι’ αυτό το παίρνουν τόσο προσωπικά. Επειδή συνειδητοποιούν ότι τα παιδιά μας είναι και δικά τους παιδιά. Τα παιδιά μας ήταν απλά, συνηθισμένα παιδιά σαν όλα τα άλλα.»
Ο κος Σούμερ δεν ήταν ο μόνος γερουσιαστής που συγκινήθηκε από τις ιστορίες των μητέρων. Οι γονείς αναφέρουν επίσης τη γερουσιαστή Μαρία Κάντγουελ (Δ-Ουάσιγκτον), πρόεδρο της Επιτροπής Εμπορίου, ως άλλο ένα παράδειγμα.
(από αριστερά) Μωρίν Μόλακ, Τζόαν Μπόγκαρντ, Τσακ Σούμερ (Δ-N.Y. και ηγέτης της πλειοψηφίας της Γερουσίας) και Ντεμπ Σμιλ. Ουάσιγκτον, 5 Ιουνίου 2024. (Ευγενική παραχώρηση της Joann Bogard)
Κατά τη διάρκεια μιας συνάντησης τον Νοέμβριο του 2022, αρκετές μητέρες δυσκολεύτηκαν να σταματήσουν τα δάκρυά τους για να μπορέσουν να μιλήσουν. Η κα Κάντγουελ έτριβε τα χέρια και τις πλάτες τους μέχρι να μπορέσουν να ολοκληρώσουν τις ιστορίες τους.
«Ήταν περισσότερο σαν μητέρα παρά σαν γερουσιαστής», είπε η κα Μπόγκαρντ.
Έκτοτε, η κα Κάντγουελ είναι ένθερμη υποστηρίκτρια του νομοσχεδίου.
Εκείνη τη χρονιά, προσπάθησε να εντάξει το KOSA σε ένα νομοσχέδιο δαπανών στο τέλος του έτους, αλλά απέτυχε.
Όταν οι γερουσιαστές Ρϊτσαρντ Μπλούμενταλ (Δ-Κονέκτικατ) και Μάρσα Μπλάκμπερν (Δ-Τενεσσί) επανέφεραν το KOSA το 2023, η επιτροπή της κας Κάντγουελ το ενέκρινε τον Δεκέμβριο του 2023, επιτρέποντας την ψηφοφορία επί της νομοθεσίας στη Γερουσία.
Στις 20 Ιουνίου, ο κος Σούμερ μίλησε για το KOSA στο βήμα της Γερουσίας με τον κο Μπλούμενταλ, τον κύριο εισηγητή του νομοσχεδίου από τους Δημοκρατικούς.
«Όπως και εκείνος, έχω συναντηθεί προσωπικά με τις οικογένειες που έχουν χάσει παιδιά, έχω ακούσει τις φρικτές ιστορίες τους και είμαι αποφασισμένος, απόλυτα αποφασισμένος, να συνεργαστώ μαζί τους για να ψηφιστεί το KOSA», δήλωσε ο κος Σούμερ.
«Τον περασμένο μήνα, συνέταξα ένα σχέδιο για να ολοκληρωθεί το KOSA μέσω ομόφωνης συναίνεσης για μια χρονική συμφωνία στη Γερουσία. Βοήθησα προσωπικά στην επίλυση ζητημάτων και στην άμβλυνση των ακούσιων συνεπειών του νομοσχεδίου. Αυτή η προσπάθεια μείωσε την αντιπολίτευση, ωστόσο υπάρχουν ακόμη αντιδράσεις.»
Ο κος Σούμερ εργαζόταν για μια χρονική συμφωνία, γνωστή και ως συμφωνία για την ψήφο σε ανοικτή γραμμή, ώστε να προωθηθεί το νομοσχέδιο γρήγορα στο βήμα της Γερουσίας μέχρι τις 20 Ιουνίου, σύμφωνα με τους γονείς.
Η προηγούμενη έκδοση της χρονικής συμφωνίας, η οποία έληξε τον Ιούνιο, ανέφερε δύο ώρες συζήτησης και καμία τροπολογία. Η διαδικασία απαιτεί την ομόφωνη συναίνεση όλων των γερουσιαστών.
Δεν είναι σαφές ποιοι όροι περιλαμβάνονται στη νέα έκδοση της χρονικής συμφωνίας. Οι Epoch Times επικοινώνησαν με το γραφείο του κου Σούμερ για περισσότερες πληροφορίες, αλλά δεν έλαβαν απάντηση μέχρι την ώρα του Τύπου.
Σύμφωνα με τους γονείς, οι γερουσιαστές Ρον Γουάιντεν (Δ-Όρεγκον) και Ραντ Πωλ (Ρ-Κεντάκυ) ήταν οι δύο νομοθέτες που διαφώνησαν με την επιτάχυνση της διαδικασίας.
Την περασμένη εβδομάδα, ο κος Γουάιντεν ενημέρωσε ότι θα αποσύρει την αντίρρησή του για την ταχεία διαδικασία.
Το νομοσχέδιο έχει 68 υποστηρικτές, γεγονός που καθιστά τις κωλυσιεργίες μάλλον απίθανες, έτσι αναμένεται να περάσει κανονικά.
Ο κος Πωλ δήλωσε ότι η ένστασή του σχετίζεται με τον ορισμό της «διαταραχής της ψυχικής υγείας» στο νομοσχέδιο, ορισμός ο οποίος, όπως λέει, είναι πολύ ευρύς.
Σε απάντηση, ο κος Γκόλιν είπε ότι ο ορισμός ακολουθεί το Διαγνωστικό και Στατιστικό Εγχειρίδιο Διαταραχών Ψυχικής Υγείας της Αμερικανικής Ψυχιατρικής Εταιρείας.
Δεν είναι σαφές αν ο κος Πωλ θα ευλογήσει τη νέα εκδοχή της συμφωνίας για την ταχεία ψήφιση, η οποία θα φέρει το νομοσχέδιο προς ψήφιση νωρίτερα.
Στις 24 Ιουνίου, η ParentsSOS έστειλε επιστολή στον κο Πωλ, προτρέποντάς τον να εγκαταλείψει την αντίθεσή του.
Οι Epoch Times επικοινώνησαν με το γραφείο του κου Πωλ για σχόλια, αλλά δεν έλαβαν κανένα μέχρι την ώρα του Τύπου.
Μητέρες θυμάτων εγκλημάτων και κακοποίησης στο διαδίκτυο παρευρίσκονται σε συγκέντρωση που διοργανώθηκε από τις οργανώσεις Accountable Tech και Design It For Us, για να ζητηθεί από τις εταιρείες τεχνολογίας και μέσων κοινωνικής δικτύωσης να λογοδοτήσουν για τη λήψη μέτρων για την προστασία των παιδιών και των εφήβων στο διαδίκτυο. Ουάσιγκτον, 31 Ιανουαρίου 2024. (Jemal Countess/Getty Images for Accountable Tech)
Προειδοποίηση του Γενικού Χειρουργού
Ο Δρ Μούρθι ζήτησε στις αρχές του μήνα να υπάρξουν προειδοποιητικές ετικέτες για τις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, παρόμοιες με τις προειδοποιήσεις στα προϊόντα καπνού.
«Ήρθε η ώρα να απαιτηθεί μια προειδοποιητική ετικέτα του γενικού χειρουργού στις πλατφόρμες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, η οποία να αναφέρει ότι τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης συνδέονται με σημαντικές βλάβες στην ψυχική υγεία των εφήβων», έγραψε σε άρθρο του στους New York Times.
Στο άρθρο του υπενθυμίζει τη συνάντησή του με τη Λόρι Σοτ, της οποίας η κόρη Ανναλί αυτοκτόνησε σε ηλικία 18 ετών το 2020 εξαιτίας διαδικτυακού περιεχομένου με θέμα τον αυτοτραυματισμό.
Η συνάντηση έγινε τον Μάρτιο του 2023, όταν ο Δρ Μούρθι επισκέφθηκε το Νοσοκομείο Παίδων στο Ντένβερ για να μιλήσει για την κρίση της ψυχικής υγείας των νέων.
Η κα Σοτ ζει στο Κολοράντο και ο γερουσιαστής Μάικλ Μπένετ (Δ-Κολοράντο) μεσολάβησε για τη συνάντηση.
Πήρε αντίγραφα των ημερολογίων της Ανναλί, για να δείξει στον Δρα Μούρθι την επίδραση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην ψυχική υγεία της έφηβης.
«Αυτές ήταν πληροφορίες που δεν είχα μοιραστεί ούτε με την οικογένειά μου ή τον σύζυγό μου, όντας τόσο συντετριμμένοι», δήλωσε στους Epoch Times. «Είχα βάλει τα κλάματα.»
Είπε ότι ο Δρ Μούρθι ήταν «συμπονετικός και υποστηρικτικός».
Ο Γενικός Χειρουργός άκουσε την κα Σοτ για περισσότερο από μία ώρα.
Εκείνη ήξερε ότι αυτός είχε ήδη ασχοληθεί με το θέμα, διότι δύο μήνες αργότερα, εξέδωσε συμβουλή για τη βλάβη των μέσων κοινωνικής δικτύωσης στην ψυχική υγεία των νέων.
«Αυτό που θυμάμαι με δάκρυα και ευγνωμοσύνη είναι ότι αν είχα ακούσει τις προειδοποιήσεις του γενικού χειρουργού, την πρώτη ή έστω τη δεύτερη που εξέδωσε για τις προειδοποιητικές ετικέτες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θα είχα μία βάση για να καθοδηγήσω διαφορετικά το παιδί μου και να καταλάβω τι συνέβαινε με την ψυχική υγεία της Ανναλί, καθώς και τη σοβαρότητα της επικινδυνότητας του υλικού με το οποίο αυτές οι πλατφόρμες τροφοδοτούν τα παιδιά μας», είπε η μητέρα.
Το γραφείο του Δρος Μούρθι αρνήθηκε να σχολιάσει τη συνάντηση.
Εάν τεθεί σε ισχύ, η KOSA θα εγκρίνει την προειδοποίηση που πρότεινε ο Δρ Μούρθι.
Τρεις στους τέσσερεις ψηφοφόρους υποστηρίζουν την προειδοποιητική ετικέτα για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, σύμφωνα με δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Κουίνιπιακ που δημοσιεύθηκε στις 26 Ιουνίου.
Εκπαιδεύοντας τον εαυτό μας και εκπαιδεύοντας τους γερουσιαστές
Ένα κοινό στοιχείο που μοιράζονται αυτές οι μητέρες είναι ότι, εξαιτίας των τραγωδιών τους, έμαθαν πολλά για τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Η κα Μπόγκαρντ δήλωσε ότι τα τελευταία πέντε χρόνια έμαθε πολλά για τους αλγόριθμους.
Η Τζόαν Μπόγκαρντ, μητέρα του Μέισον Μπόγκαρντ, θύματος διαδικτυακής πρόκλησης, μιλάει κατά τη διάρκεια συλλαλητηρίου για την ευθύνη των εταιρειών τεχνολογίας και μέσων κοινωνικής δικτύωσης να λάβουν μέτρα για την προστασία των παιδιών και των εφήβων στο διαδίκτυο. Ουάσιγκτον, 31 Ιανουαρίου 2024. (Jemal Countess/Getty Images for Accountable Tech)
«Οι εταιρείες έχουν σκόπιμα σχεδιάσει τους αλγορίθμους έτσι ώστε να τροφοδοτούν με το πιο έντονο περιεχόμενο [στα παιδιά]», είπε.
Οι νέοι, είπε, δεν μπορούν να αντισταθούν στην τροφοδοσία «επιθετικού περιεχομένου – εκφοβισμό, καβγάδες, αυτοκτονικός ιδεασμός, οτιδήποτε υπερευαίσθητο σαν αυτά», επειδή είναι περίεργοι και ο εγκέφαλός τους δεν έχει αναπτυχθεί αρκετά ώστε να μπορεί να εξετάζει τις συνέπειες.
«Θα εμφανίσει οτιδήποτε κρατάει τα μάτια τους στην οθόνη», είπε.
Η κα Μπόγκαρντ δήλωσε ότι της αρέσει που το νομοσχέδιο KOSA ασχολείται με τους αλγόριθμους ή τα χαρακτηριστικά σχεδιασμού, όπως ονομάζονται στο νομοσχέδιο.
Είπε για την πρώτη συνάντηση των μητέρων με τους γερουσιαστές το 2022: «Δεν γνώριζαν πώς λειτουργούν οι αλγόριθμοι και πώς οι εταιρείες μέσων κοινωνικής δικτύωσης εξαπατούν και χειραγωγούν τα παιδιά μας».
Ωστόσο, σε μια ακρόαση τον Ιανουάριο, οι γερουσιαστές είχαν πολλές συνομιλίες με στελέχη εταιρειών τεχνολογίας.
Η κα Μπόγκαρντ δήλωσε ότι οι νομοθέτες επέδειξαν μια βαθύτερη κατανόηση των σχεδιαστικών χαρακτηριστικών, των αλγορίθμων και της ικανότητας των τεχνολογικών εταιρειών να ελέγχουν τι μπορούν να δουν και να κάνουν οι χρήστες στις πλατφόρμες τους.
«Μπορούσατε να πείτε ότι ήταν πιο συντονισμένοι και πιο ευθυγραμμισμένοι με το τι πραγματικά συνέβαινε αυτή τη φορά. Πολλά από αυτά αισθάνομαι ότι έχουν να κάνουν με το βάθος της πληροφόρησης που τους δίνουν οι γονείς», δήλωσε.
Ο κος Γκόλιν από το Fairplay δήλωσε ότι οι γονείς έκαναν «καταπληκτική δουλειά».
«Νομίζω ότι κάποιοι άνθρωποι στο Κογκρέσο λυγίζουν όταν ακούνε την ιστορία τους και θέλουν να κάνουν κάτι γι’ αυτούς και κάποιοι άνθρωποι στο Κογκρέσο φοβούνται αυτούς τους γονείς», είπε.
«Κανείς δεν θέλει να φανεί ότι υποστηρίζει τη Meta και το Snapchat και όχι τους πενθούντες γονείς.»
Το KOSA είναι το πρώτο βήμα
Οι γονείς κοιτάζουν ήδη πέρα από το KOSA.
Το KOSA είναι ένα πρώτο βήμα, δηλώνει η κα Σοτ.
«Νομίζω ότι το έργο μας, στο όνομα των παιδιών μας, είναι να σώσουμε άλλα παιδιά και να απαιτήσουμε πραγματική αλλαγή», τονίζει.
Νεαροί ακτιβιστές κρατούν πινακίδες κατά τη διάρκεια συγκέντρωσης για να υποχρεωθούν οι εταιρείες τεχνολογίας και κοινωνικής δικτύωσης να λάβουν μέτρα για την προστασία των παιδιών και των εφήβων στο διαδίκτυο. Ουάσιγκτον, 31 Ιανουαρίου 2024. (Jemal Countess/Getty Images for Accountable Tech)
Η κα Μπόγκαρντ δηλώνει ότι σκοπεύει να παρακολουθεί κατά πόσο εφαρμόζεται το KOSA μετά την ψήφισή του.
Αναμένουν ότι η συζήτηση σχετικά με τις βλαβερές συνέπειες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης θα συνεχιστεί και είναι αποφασισμένοι να συνεχίσουν να προσπαθούν για να βοηθήσουν άλλες οικογένειες και παιδιά.
«Καταλαβαίνω πώς είναι όταν έχεις ένα παιδί που βρίσκεται σε κρίση και νιώθεις ότι ο κόσμος γυρίζει πολύ γρήγορα, αλλά εσύ είσαι σε αργή κίνηση», δήλωσε η κα Μόλακ. «Μπορώ να το καταλάβω αυτό.»
Είπε ότι ο κος Σούμερ προσφέρθηκε να διοργανώσει μια «εορταστική υπογραφή» όταν το νομοσχέδιο γίνει νόμος.
«Χάσαμε τα παιδιά μας. Αυτό δεν είναι μια νίκη για εμάς. Αυτό είναι απλώς αυτό που πρέπει να κάνουμε για να προστατεύσουμε και άλλα παιδιά, ώστε κανένας άλλος γονέας να μη βρεθεί στη θέση μας», δήλωσε η κα Μόλακ.
«Νομίζω ότι [ο κος Σούμερ] το κατάλαβε αυτό. Ήταν συμπονετικός και μας έδωσε πολλαπλές διαβεβαιώσεις ότι [το νομοσχέδιο] θα φθάσει στη Γερουσία… Ξέρουμε ότι θα περάσει.»
Φανταστείτε έναν κόσμο όπου μια ταραγμένη έφηβη ξυπνά στη μέση της νύχτας και ανοίγει μια εφαρμογή στο κινητό της για να μιλήσει για τον πόνο της που δεν μπορεί να «ταιριάξει» στο σχολείο της ή το ότι της λείπουν οι φίλοι της αφού μετακόμισε σε μια νέα πόλη.
Αυτή είναι η νέα λύση των Μεγάλων Εταιρειών Τεχνολογίας για την κρίση της ψυχικής υγείας των νέων: θεραπεία με ένα chatbot το οποίο είναι διαθέσιμο στα χέρια κάθε παιδιού μέσω του κινητού τηλεφώνου. Με την τεχνητή νοημοσύνη να εισβάλει στην φροντίδα της ψυχικής υγείας, το μόνο που χρειάζεται είναι μια αναζήτηση στο Google για να παράγει την ψευδαίσθηση της σύνδεσης.
«Μικρές συνομιλίες για μεγάλα συναισθήματα», είναι το διαφημιστικό μήνυμα του Woebot for Adolescents, ενός «chatbot» το οποίο είναι «πάντα πρόθυμο να σε ακούσει» και διαθέσιμο «οποτεδήποτε, μέρα ή νύχτα».
Ωστόσο κάποιοι ειδικοί λένε πως η υπόσχεση του να υπάρχει ένας ψυχολόγος στην τσέπη κάθε εφήβου είναι το ακριβώς αντίθετο από αυτό που χρειάζονται πραγματικά- γνήσια ανθρώπινη επαφή.
«Λαχταρούν να νιώσουν ότι ανήκουν», είπε στους Epoch Times η Πάμελα Γκάρφιλντ-Γιέγκερ, πιστοποιημένη ψυχολόγος και συγγραφέας του βιβλίου «A Practical Response to Gender Distress» («Μια Πρακτική Απάντηση στην Δυσφορία Φύλου»). «Αυτό θέλουν πάνω από όλα οι έφηβοι.»
Ατελείωτες επαφές, χωρίς να ανήκουν κάπου πραγματικά
Η Σίλικον Βάλλεϋ συχνά κατηγορείται πως επιδεινώνει την κρίση της ψυχικής υγείας των νέων με εθιστικά μέσα και εφαρμογές παιχνιδιών.
Το περασμένο έτος, ο Γενικός Χειρούργος των Η.Π.Α. εξέδωσε μια προειδοποίηση δηλώνοντας πως ο κίνδυνος κατάθλιψης και άγχους διπλασιάζεται για τα παιδιά και τους εφήβους που περνούν πάνω από τρεις ώρες στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.
Ενώ οι κλινικοί ιατροί επίσης παραθέτουν άλλους παράγοντες που συμβάλλουν, συμπεριλαμβανομένου του κοινωνικού αποκλεισμού και την έλλειψη ανεξαρτησίας, πολλοί συμφωνούν ότι οι έφηβοι που είναι κολλημένοι στις οθόνες πασχίζουν πιο πολύ με την μοναξιά και την ψυχική υγεία.
«Τα παιδιά σήμερα πρέπει να μάθουν πως να ‘αποσυνδέονται’, να βγαίνουν έξω και να είναι μακριά από τις συσκευές τους», είπε η κ. Γκάρφιλντ-Γιέγκερ, η οποία είναι σκεπτική με την χρήση «περισσότερης τεχνολογίας» για την διάσωση τους.
Πρόσθεσε πως πολλά άτομα έρχονται στην θεραπεία λόγω ζητημάτων με τις σχέσεις, και «χρειάζονται μια σχέση με συναισθηματική ταύτιση με έναν άλλον άνθρωπο».
Σύμφωνα με την ιστοσελίδα του Woebot Health, πάνω από το 80% των μηνυμάτων από τους εφήβους προς το Woebot λαμβάνονται έξω από τις τυπικές ώρες παροχής υπηρεσιών «όταν δεν υπάρχει άλλη φροντίδα διαθέσιμη». Πολλά από αυτά τα μηνύματα έρχονται μεταξύ 3π.μ και 5π.μ.
Η ψυχολόγος Άλισον Ντάρσυ, ιδρυτής και πρόεδρος του Woebot Health, δημιούργησε το A.I. chatbot το 2017 έχοντας στο νου της τους νέους. Είπε πρόσφατα στην εκπομπή «60 Minutes» πως το Woebot εφαρμόζει τεχνικές γνωσιακής συμπεριφορικής θεραπείας (Cognitive Behavioral Therapy – CBT) για να βοηθήσει τους χρήστες να αναδιαμορφώσουν τις σκέψεις τους.
Σύμφωνα με την κα Ντάρσυ, η εφαρμογή παρέχει τις ίδιες δηλώσεις που ένας πραγματικός ψυχολόγος θα έδινε και μπορεί να έχει θεραπευτικές συνομιλίες. Ωστόσο, δεν μπορεί να νιώσει συμπόνια ή να καταλάβει την ξεχωριστή κατάσταση του ατόμου.
Αφότου χτύπησε η πανδημία, οι σχολικές περιφέρειες σε όλη την χώρα άρχισαν να προτείνουν την δωρεάν εφαρμογή Woebot για να βοηθήσουν τους έφηβους να ανταπεξέλθουν. Την ίδια στιγμή, η Wysa, άλλη μια εφαρμογή θεραπείας ψυχικής υγείας η οποία λειτουργεί επίσης με τεχνητή νοημοσύνη, ανέπτυξε ένα chatbot για «COVID Anxiety» («Άγχος λόγω COVID») για αν βοηθήσει τους έφηβους να ανταπεξέλθουν στο άνευ προηγουμένου στρες.
Οι υπερβολικά βιαστικές διαγνώσεις παθολογικοποιούν τους φυσιολογικούς πόνους ανάπτυξης
Η Τζο Άγγαργουαλ, διευθύνων σύμβουλος και ιδρυτής του Wysa, παρουσίασε την βασισμένη σε τεχνητή νοημοσύνη πλατφόρμα ψυχικής υγείας της εταιρίας στην σύνοδο κορυφής του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ 2023 στο Νταβός της Ελβετίας.
«Οι έφηβοι ήταν η πρώτη μας ομάδα», είπε η κα Άγγαργουαλ. Περίπου το 30% των χρηστών είναι μεταξύ 13 και 25 ετών, είπε.
Η έρευνα της Wysa βρήκε πως πάνω από το 80% των εφήβων βιώνουν δυσκολίες στην ψυχική τους υγεία, με έναν στους τρεις να χρειάζεται επαγγελματική υποστήριξη. Αυτά τα ευρήματα είναι συγκρίσιμα με αυτά της National Health Interview Survey–Teen (NHIS-Teen), η οποία πήρε κατευθείαν συνέντευξη από εφήβους ηλικίας 12 έως 17 ετών και βρήκε πως σχεδόν ένας στους πέντε βίωνε συμπτώματα άγχους και κατάθλιψης.
«Πιο ανησυχιτικά όμως», σύμφωνα με την ιστοσελίδα της Wysa, «οι νέοι δεν λαμβάνουν την βοήθεια που χρειάζονται. Πάνω από τους μισούς (55%) που έλαβαν βαθμολογία 3 και πάνω στα ερωτηματολόγια GAD2 και PHQ2 σχετικά με το άγχος και την κατάθλιψη δεν έχουν μιλήσει για αυτό σε έναν σχετικό επαγγελματία».
Το ερωτηματολόγιο γενικής διαταραχής άγχους δύο στοιχείων (Generalized Anxiety Disorder- GAD-2) και το ερωτηματολόγιο υγείας των ασθενών δύο στοιχείων (Patient Health Questionnaire- PHQ-2) είναι είναι μικρά εργαλεία εξέτασης που χρησιμοποιούνται για τη γρήγορη αξιολόγηση του άγχους και της κατάθλιψης, αντίστοιχα.
«Ανάλογα με το πως ένα άτομο ερμηνεύει αυτές τις ερωτήσεις, όλοι θα μπορούσαν να έχουν κατάθλιψη», είπε η κα Γκάρφιλντ-Γιέγκερ. «Η αληθινή εκτίμηση της κατάθλιψης συνήθως έπαιρνε μερικές συνεδρίες με έναν επαγγελματία ψυχικής υγείας ή τουλάχιστον αρκετές ώρες».
«Νομίζω πως αρκετοί άνθρωποι διαγνώσκονται με κατάθλιψη και άγχος που δεν το έχουν», είπε. «Πιστεύω πως περισσότεροι άνθρωποι είναι αγχωμένοι και καταθλιπτικοί λόγω της κοινωνικής απομόνωσης και άλλως αιτιών».
Η συγγραφέας Άμπιγκειλ Σράιερ εξέτασε αυτό το ζήτημα στο βιβλίο της, «Bad Therapy» («Κακή Θεραπεία»), και συμπέρανε πως οι διαγνώσεις γίνονται απρόσεκτα και οι θεραπείες που «επικυρώνουν όλα τα συναισθήματα» δίνονται επίσης ελεύθερα.
«Το λέγαμε αυτό επικύρωση», είπε η κα Γκάρφιλντ-Γιέγκερ, η οποία εργάστηκε για πάω από μια δεκαετία σε πρόγραμμα μερικής νοσηλείας με νέους ανθρώπους που πασχίζουν με σοβαρές ψυχικές ασθένειες.
«Έτσι θα λέγαμε, επικυρώνουμε αυτό που νιώθεις, αλλά αυτό δεν σημαίνει πως αυτό που νιώθεις είναι και η πραγματικότητα. Σημαίνει πως το νιώθεις και τώρα πρέπει να ερευνήσουμε και να κάνουμε τον αποκαλούμενο έλεγχο πραγματικότητας», πρόσθεσε.
Αυτό προσκαλεί τους γονείς να κάνουν ερωτήσεις σχετικά με τις θεραπευτικές αξιολογήσεις και την γλώσσα που χρησιμοποιείται για την εκπαίδευση των αλγορίθμων της τεχνητής νοημοσύνης. Επιπλέον, υπάρχουν και άλλοι κίνδυνοι και περιορισμοί που πρέπει οι γονείς να λάβουν υπόψιν.
Α.Ι. Chatbots ως ψυχολόγοι των εφήβων: Τα προβλήματα
Συναισθηματική εξάρτηση
Όταν τα chatbot δίνουν συμβουλές που σε άλλη περίπτωση θα έρχονται από έναν γονιό που νοιάζεται ή έναν συμπονετικό σύμβουλο, οι έφηβοι τείνουν να ανθρωποποιούν τα chatbot και να καθιερώνουν έναν συναισθηματικό δεσμό.
«Τους αποδίδουμε ανθρώπινα χαρακτηριστικά επειδή δεν θέλουμε να μείνουμε μόνοι», γράφει στο ενημερωτικό του δελτίο στο περιοδικό The Convivial Society ο συγγραφέας τεχνολογίας και κουλτούρας Λ.Μ. Σάκασας. «Τώρα έχουμε ισχυρές τεχνολογίες, οι οποίες φαίνεται να είναι εξαιρετικά ρυθμισμένες να εκμεταλλεύονται αυτή την βασική ανθρώπινη επιθυμία».
Η κα Γκάρφιλντ-Γιέγκερ το βλέπει αυτό ως την δημιουργία μιας «σφήνας» μεταξύ των ανθρώπων. «Τώρα θέλουν να μιλήσουν στον ‘ψυχολόγο’ τους αντί να μιλήσουν στους φίλους τους, τους γονείς και τα ξαδέρφια τους και τις θείες και τους θείους τους και την γιαγιά τους, όπως έκαναν κάποτε».
Επιβλαβείς αποκρίσεις
Νωρίτερα το 2024, έναν ανήσυχος χρήστης με τροφική διαταραχή επικοινώνησε με την Εθνική Ένωση Διατροφικών Διαταραχων (National Eating Disorders Association – NEDA) αφού έλαβε επιβλαβείς διατροφικές συμβουλές.
Το chatbot «μπορεί να παρείχε πληροφορίες οι οποίες ήταν επιβλαβείς και άσχετες με το πρόγραμμα», ανήρτησε η NEDA στη σελίδα της στο Instagram.
Η NEDA αφαίρεσε το chatbot το οποίο ήδη είχε αντικαταστήσει τους ανθρώπινους συμβούλους στην γραμμή βοηθείας της.
Εκμετάλλευση προσωπικών δεδομένων
Οι εφαρμογές θεραπευτικής ευεξίας δεν υπόκεινται στους ομοσπονδιακούς κανόνες απορρήτου και, σε μερικές περιπτώσεις, μοιράζονται τα δεδομένα με τρίτους όπως το Facebook. Μερικές εταιρίες, ωστόσο, όπως η Wysa και το Woebot, ακολουθούν πρωτόκολλα ασφαλείας «επιπέδου νοσοκομείου» και δεν μοιράζονται ούτε πωλούν τα δεδομένα σε τρίτους.
Μια έρευνα του Pew το 2023, «How Americans View Data Privacy» («Πως οι Αμερικάνοι Βλέπουν το Απόρρητο των Δεδομένων»), βρήκε πως ανάμεσα σε αυτούς που είναι γνώριμοι με την τεχνητή νοημοσύνη, περίπου το 70% έχουν πολύ μικρή εμπιστοσύνη στην ικανότητα των εταιρειών να λάβουν υπεύθυνες αποφάσεις σχετικά με την χρήση της στα προϊόντα τους. Η έρευνα υποδηλώνει πως οι ασθενείς ανησυχούν πως μπορεί να χρησιμοποιηθεί για στοχευμένες διαφημίσεις, παρακολούθηση ή για άλλους άνομους σκοπούς.
Κατανοώντας τους περιορισμούς
Στο πλαίσιο της αυτοβοήθειας, απλές ασκήσεις ηρεμίας και συμβουλές διαχείρισης του στρες παρόμοιες με αυτές που είναι διαθέσιμες στις περισσότερες εφαρμογές συνειδητότητας μπορούν να φανούν χρήσιμες σε μια στιγμή πίεσης.
Αλλά για αυτούς που νιώθουν μοναξιά, δίψα για επαφή, και που πασχίζουν – τα άτομα που οι δημιουργοί των chatbots πιστεύουν ότι μπορεί να χρησιμοποιήσουν περισσότερο τις εφαρμογές – η τεχνητή νοημοσύνη μπορεί να είναι ένα επικίνδυνο υποκατάστατο του ανθρώπου, δήλωσε η κα Γκάρφιλντ-Γιέγκερ.
«Νομίζω ότι είναι κακό να μην έχουμε ανθρώπους να εμπλέκονται», είπε η κ. Γκάρφιλντ-Γιέγκερ, «επειδή μόλις αρχίσεις να αντιμετωπίζεις συναισθήματα, πρέπει να υπάρχει ένας άνθρωπος για να σε ηρεμήσει, ή να σε βοηθήσει εάν αρχίσεις να έχεις αυτοκτονικές τάσεις. Αυτό είναι επικίνδυνο».
Ερευνητές βρήκαν πως η χρήση του κινητού τηλεφώνου μπορεί να μειώσει την αλληλεπίδραση της μάνας με το νεογνό.
Η μελέτη, που δημοσιοποιήθηκε στις 26 Ιουνίου στο περιοδικό Child Development, αποκάλυψε πως οι μητέρες μιλούσαν στα νεογνά τους 16% λιγότερο όταν χρησιμοποιούσαν τα κινητά τους τηλέφωνα. Τα ευρήματα εγείρουν ερωτήματα σχετικά με το πως μπορεί η τεχνολογία να επηρεάσει τον χρόνο που περνάμε με την οικογένεια και την εκμάθηση της γλώσσας από τα παιδιά.
«Η χρήση του κινητού από τους γονείς δεν είναι γενικά ‘αρνητική’ όσον αφορά την ομιλία που ακούν τα παιδιά, αλλά μπορεί να έχει διαφορετικές επιπτώσεις ανάλογα με το πώς και πότε χρησιμοποιείται το κινητό, με πιθανές ξεχωριστές επιπτώσεις στην ανάπτυξη της γλωσσικής ικανότητας των παιδιών», αναφέρουν οι συγγραφείς της μελέτης.
Ερευνητές στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Ώστιν ανακάλυψαν ότι η χρήση του κινητού για μόλις ένα ή δύο λεπτά ήταν πιο εμφανώς συνδεδεμένη με λιγότερο χρόνο ομιλίας της μητέρας προς το βρέφος. Οι μητέρες επίσης τείνουν να μιλούν λιγότερο στα μωρά τους όταν η χρήση του κινητού συμπίπτει με την ώρα του φαγητού ή την ώρα που άλλα μέλη της οικογένειας επιστρέφουν σπίτι, όπως για παράδειγμα μεταξύ 13:00 και 14:00.
«Ένας ολοένα αυξανόμενος αριθμός μελετών βρίσκουν συσχετισμούς μεταξύ της γονεϊκής χρήσης κινητών και της γλωσσικής ανάπτυξης των παιδιών. Θέλαμε να ρίξουμε μια ματιά στο τρόπο που η χρήση των κινητών τηλεφώνων επιδρά στην ποσότητα της ομιλίας που ακούν τα νεογνά ως πιθανό μηχανισμό για αυτήν τη σύνδεση», είπαν σε δήλωση Τύπου οι συγγραφείς της μελέτης Μίριαμ Μίκελσον και Κάγια ντε Μπαρμπάρο.
«Τα αποτελέσματα […] παρέχουν […] εγκυρότητα στη μελέτη της ανάπτυξης της γλώσσας και της συμπεριφοράς λόγω χρήσης του κινητού.»
Η σύντομη χρήση μειώνει την ομιλία περισσότερο
Οι ερευνητές αξιολόγησαν 16 ζευγάρια μητέρων-βρεφών, με μέσο όρο ηλικίας βρεφών τους 4,1 μήνες. Δεδομένα συλλέχθηκαν στο διάστημα μιας εβδομάδας, με συνολικά 16.673 λεπτά συγχρονισμένης χρήσης κινητού και ήχου σε πραγματικό χρόνο.
«Η τεχνοπαρέμβαση (Technoference), η οποία αναφέρεται στην παρέμβαση σε μια κοινωνική αλληλεπίδραση που προκαλείται από τη χρήση κάποιας συσκευής … έχει τραβήξει την προσοχή στο πεδίο της ανάπτυξης της ψυχολογίας, και συγκεκριμένα στο πλαίσιο της γονεϊκής χρήσης του τηλεφώνου που διαταράσσει την αλληλεπίδραση μεταξύ γονέα και παιδιού», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Η σύντομη χρήση του κινητού διάρκειας μόλις ενός ή δύο λεπτών μείωσε την παραγωγή ομιλίας της μητέρας περισσότερο, με τον αριθμό λέξεων ανά λεπτό μειωμένο κατά 26%. Η παρατεταμένη χρήση του κινητού διάρκειας τουλάχιστον επτά λεπτών έδειξε μείωση του αριθμού των λέξεων κατά 12%.
Οι συγγραφείς της μελέτης παρέθεσαν έρευνα του 2016 που δείχνει ότι οι γονείς ανέφεραν πως η τεχνολογία παρεμβαίνει με τις γονεϊκές τους αρμοδιότητες. 65% των γονέων ανέφεραν πως η τεχνολογία παρενέβαινε στον χρόνο παιχνιδιού και 53% ανέφεραν πως παρενέβαινε στον ελεύθερο χρόνο που είχαν με τα παιδιά τους, ο οποίος δεν περιελάμβανε παιχνίδι, τάισμα ή αλλαγή πάνας.
Άλλη έρευνα βρήκε ότι το 10% των γονέων ανέφερε πως η χρήση μέσων κοινωνικής δικτύωσης είχαν αρνητική επίδραση στη γονεϊκή επίβλεψη.
Οι συγγραφείς εικάζουν πως τα ευρήματα τους σχετικά με τον χρόνο που δαπανήθηκε στη χρήση του κινητού μπορεί να συνδέονται με το είδος των εφαρμογών που χρησιμοποιήθηκαν. Οι πιο σύντομες χρήσεις κινητού μπορεί να αντιστοιχούν με τον έλεγχο των email ή την απάντηση σε ένα γραπτό μήνυμα, το οποίο απαιτεί μεγαλύτερη προσοχή από τον γονιό. «Ωστόσο, δεν είχαμε δεδομένα σχετικά με τις συγκεκριμένες εφαρμογές που χρησιμοποιήθηκαν. Μελλοντικές έρευνες θα πρέπει να διαχωρίσουν περαιτέρω τις χρήσεις του κινητού μέσω ηχητικών καταγραφών ή καταγραφών των κινητών – για παράδειγμα, η χρήση της κλήσης ή της βιντεοκλήσης έναντι των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, γραπτών μηνυμάτων ή email», αναφέρουν οι συγγραφείς.
Η κα Ντε Μπαρμπάρο, αναπληρώτρια καθηγήτρια στο Πανεπιστήμιο του Τέξας στο Τμήμα Ψυχολογίας, ενθαρρύνει τους γονείς να κάνουν ό,τι καλύτερο μπορούν για να φροντίσουν τα παιδιά τους.
«Είναι δυνατό για τους γονείς να χρησιμοποιούν τα κινητά τους με τέτοιο τρόπο που να μην παρεμποδίζει τις αλληλεπιδράσεις με τα βρέφη τους – για παράδειγμα, να το κάνουν όταν έτσι κι αλλιώς δεν θα μιλούσαν ούτε θα έκαναν κάτι με τα παιδιά», είπε στους Epoch Times.
«Αυτό που είναι ιδιαίτερο με αυτή την εργασία είναι το γεγονός ότι συλλέγουμε αυτά τα δεδομένα στο σπίτι – για έως και τρεις μέρες – καθώς οι οικογένειες κάνουν αυτά που θα έκαναν φυσιολογικά όλοι μαζί, ενώ οι περισσότερες έρευνες λαμβάνουν χώρα σε ένα τεχνητό εργαστήριο που περιορίζει την συμπεριφορά γονέων και παιδιών», είπε η κα Ντε Μπαρμπάρο.
Οι αλληλεπιδράσεις ενώπιος ενωπίω είναι απαραίτητες για την ανάπτυξη της γλώσσας
Άλλες έρευνες έχουν τονίσει τη σημασία της διατήρησης της αλληλεπίδρασης μεταξύ γονέα και παιδιού.
Έρευνα του Πανεπιστημίου της Ουάσιγκτον βρήκε πως οι κοινωνικές αλληλεπιδράσεις ενός παιδιού στους 5 μήνες αύξησαν τη δραστηριότητα των νευρώνων και την ανάπτυξη της γλώσσας σε μεγαλύτερες ηλικίες. Αλληλεπιδράσεις ενώπιος ενωπίω με τα βρέφη μέσω ομιλίας, βλέμματος ή χαμόγελων είναι απαραίτητες για την αρχική γλωσσική εκμάθηση.
Επακόλουθη έρευνα σε βρέφη ηλικίας 2 έως 48 μηνών έδειξε ότι τα παιδιά μιμούνται την ομιλία των ενηλίκων στη ζωή τους. Αφού ανέλυσαν πάνω από 40.000 ώρες παιδοκεντρικού ηχητικού υλικού, οι συγγραφείς βρήκαν πως για κάθε 100 φωνοποιήσεις ανά ώρα των ενηλίκων, τα παιδιά παρήγαγαν 27 επιπλέον φωνοποιήσεις.
«…Παίδα δ’ εν αγκαλίδεσιν ανίσχανεν ιππότα Πηλεύς και ρ’ έκυσεν κεφαλήν τε και φάεα καλά, δακρυόεν γελόων· κηλήθη δε φρεν’ Αχιλλεύς…»
«…Ο ιππότης Πηλεύς πήρε στην αγκαλιά του τον γιο του, τον φίλησε στο κεφάλι και στα δυο ωραία του μάτια και δακρυσμένος γέλασε· κι εχάρηκε ο Αχιλλεύς…»
Ορφέως Αργοναυτικά
Νήπιο, η μητέρα του Θέτις τον παρέδωσε στον Χείρωνα στο Πήλιο να τον εκπαιδεύσει. Ο πατέρας του, Πηλεύς, ένας απ’ τους πενήντα βασιλείς αργοναύτες, περνώντας από εκεί με την Αργώ ζήτησε απ΄ τους συντρόφους του να σταματήσουν για να δει τον γιο του.
Όταν έμαθα από την αγαπημένη μου πως περιμένουμε παιδί, ένοιωσα μεγάλη χαρά! Απ’ την αρχή σχεδόν είχα μια διαίσθηση ότι θα γεννηθεί κόρη. Η αρχή της εγκυμοσύνης συνέπεσε με τη Σαρακοστή. Νήστεψα και προσευχήθηκα… Το ίδιο και αυτή. Άφωνος άκουσα το πρώτο της κλάμα! Πλημμύρισα απ’ τη χαρά που μαζί με τη μαμά της θα τη μαθαίναμε πώς να ζει στο νέο της κόσμο! Ένοιωσα ωραία να τις προσέχω και να τις φροντίζω!
Οι λέξεις άλλοτε είναι χρυσάφι κι άλλοτε κάρβουνο. Αυτό που τους δόθηκε απ’ την αρχή της γλωσσικής επικοινωνίας να εκφράσουν είναι χρυσάφι! Μα αν η σημασία τους εξαρτάται απ’ τις καλές ή τις τραυματικές εμπειρίες γίνεται δύσκολη η συνεννόηση. Ο κόσμος μας, κι ας μοιάζει αντιφατικός, αν κοιτάξεις πιο προσεκτικά θα διακρίνεις τη θεϊκή του προέλευση. Έτσι, τις έννοιες όπως γυναίκα-μητέρα και άντρας-πατέρας η θεϊκή φροντίδα τις έχει ποτισμένες με ιερά καθήκοντα. Λίγη καλή θέληση, να δεις χωρίς φόβο και πάθος τα πράγματα κι οι λέξεις θα αποκτήσουν την αρχική τους λάμψη που είχαν όταν μας παραδόθηκαν για να επικοινωνούμε.
Δεν θεωρώ κατόρθωμα την αγάπη μου προς το παιδί μου ή προς τον πατέρα μου. Είναι κάτι που το είχα από την πρώτη στιγμή χωρίς προσωπική προσπάθεια. Είναι ένστικτο. Είναι θεϊκό δώρο, για να προστατέψει και να διευκολύνει τη ζωή στον κόσμο μας. Κατόρθωμα είναι να συμπεριφερθώ σε έναν άγνωστο που με έβλαψε με ψυχραιμία και καλοσύνη. Κατόρθωμα είναι να μπορώ να βλέπω το θεϊκό στοιχείο παντού! Για κάτι τέτοιο, ίσως δεν βλάψει πολύ να νοιώσω για λίγο υπερήφανος. Ως προς τη συμπεριφορά μου σαν πατέρας και σαν γιος, είναι η ευκαιρία που μου δίνεται να την καλλιεργήσω βελτιώνοντας διαρκώς την αισθητική μου όσο τους αναγνωρίζω.
Τι είναι πατέρας; Αποσυμβολίζοντας τον βιολογικό πατέρα, μία από τις πρώτες σκέψεις που έρχονται στον νου μου είναι ότι είναι η αρχή. Αρχή και με την έννοια του ξεκινήματος (της οικογένειας) και με την έννοια της οριοθέτησης. Ως πιο μεγαλόσωμος, επιφορτίζεται και με την ευθύνη της ασφάλειας και της επιβίωσης των μελών της οικογένειας. Σέβεται και δεν καταλαμβάνει τον προσωπικό χώρο ανάπτυξης της γυναίκας του και των παιδιών του. Επιβάλει στον εαυτό του αυτοπεποίθηση κι εμπνέει εμπιστοσύνη. Είναι πράος, σταθερός και ευγενής.
«Μη με κρατάτε, φίλοι μου, αφήσετέ με μόνο, κι ας με πονάτε, να πάω στα πλοία των Αργείων, στον άντρα τον ανήμερο, τον άγριο να προσπέσω, μήπως ντραπεί τα χρόνια μου, τα γερατιά πονέσει· γιατί και ο πατέρας του τα γερατιά μου έχει, ο Πηλέας που γέννησε κι ανάθρεψε να γίνει για μας τους Τρώες συμφορά, μα πιο πολύ για μένα· γιατί μου σκότωσε πολλούς γιους κει στην άνθησή τους. Για όλους τόσο δε θρηνώ, αν και πολύ λυπάμαι, όσο για έναν -ο πόνος στον Άδη θα με πάει- τον Έκτορα! Ας πέθαινε μες στα δικά μου χέρια! Οι δυο μας θα χορταίναμε με κλάματα και θρήνους, η μάνα που τον γέννησε η δύστυχη κι ο ίδιος.»*
Αλέξανδρος Αντρέγιεβιτς Ιβάνοβ, «Ο Πρίαμος ικετεύει τον Αχιλλέα για το σώμα του Έκτορα» | ΑΡΓΟΛΙΚΗ ΑΡΧΕΙΑΚΗ ΒΙΒΛΙΟΘΗΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ)
«…Γιε μου, είδα να μου γράφεις πως πεθύμησες την τέχνη μας κι ότι είναι η καλύτερη στην οικοδομή. Ναι, έχεις δίκιο! Να την αγαπάς γιατί είναι! Αυτή σας μεγάλωσε με τη βοήθεια του Θεού! Λοιπόν, γιε μου, γι αυτό θα σου δώσω μια συμβουλή σαν πατέρας σου που βλέπεις αν πονάω: αν μπορείς και σου δίνεται χρόνος να πας να γνωρίσεις κανένα συνάδελφο μαραγκό κι αν έχει δουλειά να τον βοηθάς, για τρεις λόγους, να παίρνεις περισσότερο χαρτζιλίκι, να θυμάσαι περισσότερο την τέχνη και να βλέπεις πως δουλεύουν και εκεί…»**
Του Κωνσταντίνου Γιαννίκου
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντικατοπτρίζουν απαραίτητα τις απόψεις των Epoch Times.
Φέτος, η 11η Ιουνίου ανακηρύχθηκε η πρώτη Παγκόσμια Ημέρα Παιχνιδιού από τον ΟΗΕ.
Ακαδημαϊκοί του τομέα εξηγούν πως το παιχνίδι είναι εξαιρετικά σημαντικό – ακόμη και για τους ενήλικες.
Η Τζούντι Πάρσον, αναπληρώτρια καθηγήτρια Παιγνιοθεραπείας του Πανεπιστημίου Deakin από τη Σχολή Υγείας και Κοινωνικής Ανάπτυξης, είπε πως η ίδρυση μιας Παγκόσμια Ημέρας Παιχνιδιού είναι ένας θαυμάσιος τρόπος να υπερασπιστούμε τη βαθιά έννοια του παιχνιδιού.
«Το παιχνίδι υποστηρίζει τη φυσική, διανοητική, συναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη, όπως επίσης και τη συναισθηματική μας υγεία και ευημερία», αναφέρει προσθέτοντας:
«Ενισχύει την ποιότητα της ζωής μας, την πνευματική μας υγεία και τις γνωστικές μας ικανότητες, περιλαμβανομένης της κριτικής ικανότητας, της δημιουργικότητας και της ‘αντίθετης σκέψης’, δηλαδή της ικανότητας να δημιουργούμε υποθετικές εναλλακτικές λύσεις για γεγονότα που έχουν ήδη συμβεί (Αν είχα κάνει αυτό, θα είχε συμβεί εκείνο).
»Σε έναν κόσμο όπου το άγχος και η κατάθλιψη αυξάνονται, το παιχνίδι προσφέρει ένα αντιστάθμισμα, δημιουργώντας θετικά συναισθήματα.»
Δεκαετίες ερευνών αποδεικνύουν την αξία του παιχνιδιού.
«Μια παιδική ηλικία πλούσια σε παιχνίδι συνεισφέρει στην ικανότητα προσαρμογής και διαχείρισης του στρες κατά την ενηλικίωση και προσφέρει συστημικά οφέλη που επιδρούν θετικά στο άτομο, την οικογένεια, τις κοινότητες και την κοινωνία», δήλωσε η αναπληρώτρια καθηγήτρια Πάρσον.
«Η ζωή είναι πιο γρήγορη και πιο προγραμματισμένη από ποτέ άλλοτε και αυτό έχει επιφέρει αλλαγές στις συνθήκες του παιχνιδιού, το οποίο όμως είναι κεφαλαιώδες για την αναδιοργάνωση, την αναζωογόνηση και την καταπολέμηση των πιεστικών καταστάσεων της ζωής.»
Παγκόσμια έρευνα που αξιολόγησε πάνω από 25.000 παιδιά σε 36 χώρες αποκάλυψε πως μέχρι και το 73% των παιδιών δεν λαμβάνουν σοβαρά υπόψιν τους το παιχνίδι.
Ο γίγαντας της παιχνιδοβιομηχανίας Lego συνεργάστηκε με τον ΟΗΕ για την καθιέρωση της ημέρας, με τον διευθύνοντα σύμβουλο της εταιρείας Νιλς Β. Κρίστιανσεν να επισημαίνει πως το παιχνίδι είναι ζωτικό για την ενίσχυση των οικογενειακών δεσμών.
«Διοργανώσαμε τη δικιά μας Παγκόσμια Ημέρα Παιχνιδιού τα τελευταία δύο έτη, για να γιορτάσουμε τη σημασία του παιχνιδιού», ανέφερε.
«Η υιοθέτηση της Παγκόσμιας ημέρας Παιχνιδιού από τον ΟΗΕ είναι μια πραγματική απόδειξη της δύναμης του παιχνιδιού και της ανάγκης για συλλογική υπεράσπιση και προστασία του δικαιώματος των παιδιών για παιχνίδι.»
Τα παιδιά ανθίζουν σε περιβάλλοντα όπου μπορούν να παίξουν ελεύθερα και χαρούμενα. (Westend61/Getty Images)
Τα μοναδικά οφέλη τού να είσαι… παιχνιδιάρης
Η Κάρεν Σταγκνίττι, επίτιμη καθηγητής του Πανεπιστημίου Deakin, αναφέρει πως όλες οι μορφές παιχνιδιού προσφέρουν μοναδικά οφέλη.
Δηλώνει πως «το παιχνίδι εξερεύνησης βοηθάει τα παιδιά να ανακαλύψουν τις ιδιότητες των αντικειμένων, ενώ το κιναισθητικό παιχνίδι προάγει τη γνώση του σώματος και τις κινητικές ικανότητες».
«Τα παιχνίδια υποκριτικής συνδέονται με την κοινωνικό-αισθηματική ευημερία, την ανάπτυξη της γλώσσας, την κοινωνική επάρκεια, τη δημιουργικότητα και την αυτορρύθμιση. Το ελεύθερο, χωρίς επιτήρηση παιχνίδι έχει ακόμα πιο ισχυρή επίδραση, καθώς τροφοδοτεί τη βαθιά εκμάθηση και ενισχύει τη διατήρηση της μνήμης.»
Η καθηγήτρια Σταγκνίττι είπε πως όταν οι ενήλικες παίζουν με τα παιδιά, οι δεσμοί μεταξύ τους δυναμώνουν, ενώ παράλληλα καλλιεργούνται σημαντικές ικανότητες όπως η ικανότητα επίλυσης προβλημάτων, η ανθεκτικότητα και η λήψη αποφάσεων.
«Η συμμετοχή σε δραστηριότητες που περιλαμβάνουν ένα ποσοστό κινδύνου επιτρέπει στα παιδιά να δοκιμάσουν τις αντοχές τους, να αποκτήσουν αυτοπεποίθηση και να αναπτύξουν ένα αίσθημα αυτό-αποτελεσματικότητας», αναφέρει και συμπληρώνει:
«Η εμπειρία διαχειρίσιμων κινδύνων σε ένα ασφαλές και επιτηρούμενο περιβάλλον βοηθά τα παιδιά να διαχειρίζονται αβέβαιες καταστάσεις και να αντιμετωπίζουν τις δυσκολίες, προετοιμάζοντάς τα για τις περιπλοκότητες της πραγματικής ζωής.»
Χωρίς το παιχνίδι, οι ειδικοί λένε πως η σωματική, γνωστική, κοινωνική και συναισθηματική ανάπτυξη των παιδιών ζημιώνεται.
Η Μπρίτζετ Σάρα, λέκτορας παιγνιοθεραπείας λέει πως το παιχνίδι είναι μια αναζήτηση ζωής και ωφελεί τόσο τα παιδιά όσο και τους ενήλικες.
«Ίσως αλλάζει μορφή με τα χρόνια, αλλά η αξία του για τη συναισθηματική ευημερία μας δεν μειώνεται ποτέ», λέει η κα Σάρα, προσθέτοντας:
«Ως ενήλικες, μπορεί να έχουμε ξεχάσει να είμαστε παιχνιδιάρηδες, και με το να κυριαρχούμε στο παιχνίδι ενός παιδιού μπορεί να μειώσουμε την αίσθηση της δύναμής τους.
»Εγγενώς, δεν έχουμε χάσει την ικανότητα του παιχνιδιού, αλλά ο τρόπος που συμμετέχουμε στο παιχνίδι εμείς και τα παιδιά μας έχει εξελιχθεί λόγω του πολυάσχολου σύγχρονου τρόπου ζωής.»
Χρηματοδότηση για ιθαγενείς ομάδες παιχνιδιού
Αυτή τη χρονιά, η κυβέρνηση της Αυστραλίας χρηματοδότησε ένα πιλοτικό πρόγραμμα ομάδων παιχνιδιού για τα παιδιά ιθαγενών Αυστραλών.
Εκτός από το υπάρχον 1.1 εκατομμύριο δολάρια Αυστραλίας, διατέθηκαν επίσης 31.660 δολάρια Αυστραλίας (19.560 ευρώ) για βιβλιοθήκες ιθαγενών παιχνιδιών.
Η υπουργός Κοινωνικών Υπηρεσιών Αμάντα Ρίσγουορθ τόνισε τη σημασία της ολοκληρωμένης και πολιτισμικά σωστής εκμάθησης μέσω ομάδων και βιβλιοθηκών παιχνιδιού.
«Αυτή η επένδυση θα ενισχύσει την πρώιμη εκμάθηση, την ανάπτυξη και την ευημερία των παιδιών των ιθαγενών και θα υποστηρίξει και ενδυναμώσει την οικογένεια, την κοινότητα, καθώς και τους πολιτισμικούς συνδέσμους – ειδικά για παιδιά από ευάλωτα ή μειονεκτικά υπόβαθρα.»
