Αφού καταναλώσετε ένα μπολ αυτής της σούπας, θα αισθανθείτε εξαγνισμένοι και επουλωμένοι. Ζεσταίνει το σώμα και ηρεμεί το στομάχι.

Κάνει 6 μερίδες

Υλικά

• 4 κουταλιές εξαιρετικό παρθένο ελαιόλαδο
• 2 πράσα, μόνο το λευκό μέρος, λεπτές φέτες
• 2 κιλά καρότα, ξεφλουδισμένα και ψιλοκομμένα
• 3 μίσχοι σέλινο, ψιλοκομμένο
• 4 φλιτζάνια ζωμός λαχανικών ή κοτόπουλου
• 1 φλιτζάνι μαϊντανό, επιπλέον 2 κουταλιές της σούπας, για γαρνίρισμα
• 2 κουταλάκια του γλυκού ψιλοκομμένα φύλλα θυμαριού
• 1 έως 2 κουταλάκια του γλυκού κύμινο
• Θαλασσινό αλάτι και τριμμένο μαύρο πιπέρι, για γεύση
• 6 κουταλιές γιαούρτι, για γαρνιτούρα

Εκτέλεση

Ζεσταίνουμε το ελαιόλαδο σε μια μεγάλη κατσαρόλα σε μέτρια φωτιά. Προσθέστε το πράσο, το καρότο και το σέλινο και τα μαγειρεύετε χωρίς να τα σκεπάσετε, ανακατεύοντας περιστασιακά, για 5 έως 8 λεπτά ή έως ότου τα λαχανικά αρχίσουν να μαλακώνουν. Προσθέστε τα υπόλοιπα υλικά, μαϊντανό, θυμάρι, κύμινο, αλάτι και πιπέρι και ανακατέψτε καλά. Σκεπάζουμε και σιγοβράζουμε για 20 έως 25 λεπτά ή έως ότου τα καρότα μαλακώσουν.

Βγάλτε το από τη φωτιά και αφήστε το να κρυώσει ελαφρώς. Τοποθετήστε τα μαγειρεμένα λαχανικά σε ένα μπλέντερ και χτυπήστε τα μέχρι να μαλακώσουν. Έπειτα ρίχνεται το μείγμα στην κατσαρόλα και το ζεσταίνεται σε μέτρια φωτιά μέχρι να ζεσταθεί. Σερβίρετε τη σούπα σε μπολ  και ρίξτε με μια κουταλιά της σούπας γιαούρτι και τον μαϊντανό.

Καλή σας όρεξη!

Η συνταγή αυτή είναι αναδημοσιευμένη με άδεια από το από το βιβλίο / eBook “Cooking & Eating Wisdom for Better Health”: Ancient Greek Wisdoms for Cooking της Μαρίας Μπεναρδή .

MariaBenardis.com

 Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Διαβάστε επίσης:

Μαρία Μπεναρδή: Φαγητό, μαγειρική και σκέψη σύμφωνα με τους αρχαίους Έλληνες

Μαρία Μπεναρδή: Ψωμί με μαστίχα

Της Diana Barth

Μετάφραση: Αλία Ζάε

Ο Τζέιμς Γκάλγουεϊ αποκαλείται συχνά «ο άνθρωπος με το χρυσό φλάουτο» και αυτό όχι τυχαία. Προσδιορίζει όχι μόνο τον ασύγκριτο ζεστό τόνο του αλλά και το γεγονός ότι παίζει ένα φλάουτο πραγματικά φτιαγμένο από χρυσό.

Ο Γκάλγουεϊ νιώθει ότι ο χρυσός δίνει έναν πιο ζεστό τόνο από αυτόν που κατά κανόνα παράγεται από ένα ασημένιο όργανο. Δεν τσιγκουνεύεται με κανέναν τρόπο: διαθέτει περίπου 15 φλάουτα από αυτό το πολύτιμο μέταλλο, όπως ομολογεί σε βίντεο του YouTube αναμετάδοσης κονσέρτου στο Zoomer Hall από τον ClassicalFM.

Ξεκίνησε να μαθαίνει φλάουτο επειδή «υπήρχε ένα στο σπίτι».

Προχώρησε όμως πολύ πέρα από αυτό, καθώς εξελίχθηκε σε έναν από τους κορυφαίους βιρτουόζους παγκοσμίως, ο οποίος, αν και πλησιάζει τα 81α του γενέθλια (στις 8/12/2020), ακόμα συμμετέχει σε συναυλίες για το κοινό.

Ήδη από παιδί κέρδιζε το ένα βραβείο μετά το άλλο. Συνέχισε τις σπουδές του με εξέχοντες εκπαιδευτές, όπως ο διάσημος Ζαν-Πιερ Ραμπάλ [Jean-Pierre Rampal]. Προτού όμως αποκτήσει ο ίδιος φήμη, μαθήτευσε ως μέλος σε αρκετές αξιόλογες ορχήστρες, όπως η Sadler’s Wells Opera Company and Orchestra, η Συμφωνική Ορχήστρα του Λονδίνου [London Symphony Orchestra], και η Royal Philharmonic Orchestra.

Μετά από τη θητεία του στη Φιλαρμονική Ορχήστρα του Βερολίνου, με μαέστρο τον Χέρμπερτ φον Κάραγιαν, όπου έμεινε επτά χρόνια, αποφάσισε το 1975 να ξεκινήσει σόλο καριέρα.

Γέννημα θρέμμα του Μπέλφαστ, είναι αυτονόητο πως παίζει ιρλανδικούς σκοπούς, ζωηρούς χορούς και άλλα τέτοια με τη μεγαλύτερη ευκολία. Χάρη στα χρόνια όμως που δούλεψε με τις ορχήστρες κλασικής μουσικής κατέστη ικανός να παίζει και τα έργα των μεγάλων κλασικών συνθετών, όπως ο Μπετόβεν, ο Μότσαρτ και ο Μπαχ.

Παρόλα αυτά, στις συναυλίες και στις ηχογραφήσεις του (έχει πουλήσει περισσότερα από 30 εκατομμύρια αντίτυπα) παίζει και σύγχρονη μουσική. Κάποια από αυτά τα έργα, που μπορεί να είναι αναθέσεις είτε από αυτόν είτε για αυτόν, περιλαμβάνουν έργα συνθετών όπως ο David Amram, ο Malcolm Arnold, ο William Bolcom, και άλλοι.

Το κομμάτι «Ο Ελβετός βοσκός» (“Il Pastore Svizzero” του Francesco Morlacchi, 19ος αιώνας) αναδεικνύει πολλές από τις ικανότητες του Γκάλγουεϊ. Ενώ ξεκινά με μια κάπως λυπητερή μελωδία, όπου εμφανίζονται τα λυρικά του χαρίσματα, υψώνεται σε χαρούμενα πυροτεχνήματα, όπου αξιοποιείται η τέλεια τεχνική του, με τρίλιες και γρήγορα περάσματα – το κομμάτι γίνεται εντελώς εκρηκτικό, περνώντας από το λυρικό στο παθιασμένο και πίσω πάλι.

Και πάντα με την καθαρότητα του εραστή της τελειότητας.

Ανάμεσα στις πολλές βραβεύσεις του, το μεγαλύτερο γόητρο διαθέτει η αναγόρευσή του σε Αξιωματικό του Τάγματος της Βρετανικής Αυτοκρατορίας. Χρίστηκε Ιππότης από τη Βασίλισσα της Αγγλίας το 2001, και έγινε Σερ Τζέιμς Γκάλγουεϊ. Η σύζυγός του, Τζην Γκάλγουεϊ, γεννημένη στις ΗΠΑ και η ίδια φτασμένη φλαουτίστρια, συχνά δίνουν με τον σύζυγό της συναυλίες από κοινού.

 

Η Νταϊάνα Μπαρθ αρθρογραφεί για πολλές θεατρικά έντυπα, όπως το New Millenium. Μπορείτε να επικοινωνήσετε μαζί της στο diabarth99@gmail.com

 Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

 

Από τον ιστότοπο Pure Insight.

Μετενσάρκωση. Γεγονός, πλάνη, δεισιδαιμονία ή απλώς σύμπτωση; Ιστορίες ανθρώπων με υπερφυσικό νου, σκέψεις που αποκαλύπτουν το παρελθόν, νους με δύναμη να μετακινεί αντικείμενα και να αντιλαμβάνεται πράγματα που οι υπόλοιποι από εμάς δεν μπορούν με τις συνηθισμένες αισθήσεις μας, μυαλό που λειτουργεί ανεξάρτητα από το σώμα. Από τα αρχαία χρόνια, αυτά τα αινίγματα έχουν κινήσει το ενδιαφέρον των ανθρώπων, αλλά μόνο την δεκαετία του 1970 κάποιοι επιστήμονες, οι «Ντετέκτιβ του νου», άρχισαν να καταλαβαίνουν κάτι παραπάνω για τα εσωτερικά μας μυστήρια.

Έχουμε μία μόνο, ή περισσότερες ζωές; Έχετε βιώσει ποτέ το αίσθημα ντέζα βου ή μια αίσθηση τύπου «ήμουν εδώ παλιά»; Σύμφωνα με τους ντετέκτιβ του νου, έχουμε βιώσει πολλές προηγούμενες ζωές στο παρελθόν και θα συνεχίσουμε να ερχόμαστε σε αυτόν τον κόσμο, σε άλλες μορφές, μέχρι να φτάσουμε σε μια τελική κατάσταση.

Ακολουθούν τρεις ενδιαφέρουσες περιπτώσεις εμπειριών από έρευνες ειδικών, σχετικά με το θέμα της μετενσάρκωσης. Παρακάτω είναι το πρώτο μέρος του άρθρου.

Υπόθεση 1 – Οι καταγραφές Μπλόξαμ

Την δεκαετία του 1970, ο Άρναλ Μπλόξαμ (Arnall Bloxham) ήταν Ουαλός υπνοθεραπευτής, ο οποίος, για μια περίοδο 20 ετών, υπνώτισε μερικές εκατοντάδες ανθρώπους και ηχογράφησε τις περιγραφές τους, που φαίνεται να είναι εμπειρίες από προηγούμενες ζωές. Αυτές οι καταγραφές του Μπλόξαμ μπορούν να αποτελέσουν αποδεικτικά στοιχεία για την ύπαρξη της μετενσάρκωσης; Ή μπορούν να εξηγηθούν με κάποιον άλλο τρόπο; Ο Άρναλ Μπλόξαμ ήταν ειδικός σε αυτό που οι υπνωτιστές αποκαλούν «πειράματα παλινδρόμησης προηγούμενων ζωών». Μέσω ύπνωσης, μπορούσε να καθοδηγήσει ένα άτομο πίσω στη στιγμή της γέννησής του, και ακόμη και πριν από αυτήν. Ο Μπλόξαμ ήταν ο τότε πρόεδρος της Βρετανικής Εταιρείας Υπνοθεραπευτών και χρησιμοποιούσε την ύπνωση για να θεραπεύσει ανθρώπους από σωματικές παθήσεις, όπως το κάπνισμα, για παράδειγμα.

Αυτό που συμβαίνει στα πειράματα παλινδρόμησης με ύπνωση, αψηφά την κοινή ανθρώπινη λογική. Οι ασθενείς του μπορούσαν να περιγράψουν, με μεγάλη λεπτομέρεια, ζωές ανθρώπων που υπήρξαν εκατοντάδες χρόνια πριν.

Όσο απίστευτο κι αν ακούγεται, ο Μπλόξαμ παρήγαγε πάνω από 400 ηχογραφήσεις ασθενών που ανακαλούσαν την προηγούμενη ζωή τους, εν υπνώσει. Επιπλέον, πολλές λεπτομέρειες από τις ηχογραφήσεις, έχουν επαληθευθεί με διασταύρωση στοιχείων με περιγραφές άλλων υπνωτισμένων του Μπλόξαμ, και έχουν επίσης επαληθευθεί από τα διαθέσιμα ιστορικά στοιχεία του σήμερα. Σύμφωνα με τον Μπλόξαμ, αυτά τα τρανταχτά στοιχεία υποστηρίζουν σθεναρά την αλήθεια του αρχαίου πιστεύω της μετενσάρκωσης.

Μία από τις υψηλού προφίλ περιπτώσεις του Μπλόξαμ είναι αυτή της Τζέιν Έβανς (Jane Evans). Η παλινδρόμηση της Τζέιν στις προηγούμενες ζωές της θα ξεκινούσε το 1971, όταν είδε μια αφίσα που έγραφε: «Ο Άρναλ Μπλόξαμ λέει ότι ο ρευματισμός είναι ψυχολογικός». Η Τζέιν, μια 32χρονη Ουαλή νοικοκυρά που υπέφερε από ρευματοειδή αρθρίτιδα, βρήκε την δήλωση απίστευτη, οπότε αποφάσισε να έρθει σε επαφή με αυτόν που την υποστήριζε. Πράγματι, ήρθε σε επαφή με τον Μπλόξαμ μέσω ενός φίλου του συζύγου της. Τελικά μέσω υπνωτισμού είπε πως θυμήθηκε έξι από τις προηγούμενες ζωές της. Υπήρξε: σύζυγος λογίου στην αρχαία Ρώμη, Εβραία που δολοφονήθηκε τον 12ο αιώνα στο Γιορκ της Αγγλίας, ακόλουθος ενός Γάλλου εμπόρου και πρίγκιπα τον Μεσαίωνα, διακεκριμένη βοηθός στην Αικατερίνη της Αραγονίας, φτωχή υπηρέτρια στο Λονδίνο κατά την βασιλεία της Βασίλισσας Άννας, και μοναχή στην Αμερική τον 19ο αιώνα.

Η ιστορία της Τζέιν Έβανς και πολλά άλλα παραδείγματα μετενσάρκωσης, πήραν δημοσιότητα από τον τηλεοπτικό παραγωγό του BBC, Τζέφρεϋ Άιβερσον (Jeffrey Iverson) στο βιβλίο του «More Lives Than One?». Το 1975, αναζητώντας επαλήθευση για την θεωρία της μετενσάρκωσης, ο Άιβερσον ζήτησε την άδεια της Τζέιν να αφήσει τον Μπλόξαμ να την υπνωτίσει και πάλι, αυτή την φορά παρουσία τηλεοπτικής κάμερας και μαγνητοφώνου του BBC. Στη συνέχεια, ο Άιβερσον προσπάθησε να βρει εάν, στην πραγματικότητα, η Έβανς είχε περισσότερες ζωές από μία.

Ο Άιβερσον ερεύνησε τις λεπτομέρειες αυτών των ζωών και επαλήθευσε ότι οι λεπτομέρειες των προσφάτως ηχογραφημένων παλινδρομήσεων της Τζέιν Έβανς επαληθεύονται από ιστορικά στοιχεία. Στο τέλος του βιβλίου, θεωρεί ότι τα 20 χρόνια ερευνών του Μπλόξαμ αποτελούν αποδεικτικά στοιχεία για την έννοια της μετενσάρκωσης. Παρήγαγε επίσης ένα ντοκιμαντέρ στο BBC, με τίτλο «The Bloxham Tapes» βάσει όλου του υλικού που είχε συλλέξει.

Υπόθεση 2 – Οι Καθαροί του δρ. Άρθουρ Γκίρνταμ

Οι σκεπτικιστές έχουν αποδώσει το προηγούμενο φαινόμενο σε αυτό που οι ντετέκτιβ του μυαλού αποκαλούν «κρυφή μνήμη», δηλαδή ότι θυμάσαι γεγονότα που ξέχασες ότι γνώριζες! Εάν μια τόσο μακρινή μνήμη θα μπορούσε να αναδυθεί από το μυαλό ενός ατόμου, αυτό θα μπορούσε να εξηγήσει με την καθημερινή λογική την «μετενσάρκωση» της Τζέιν Έβανς.

Ωστόσο, για τον δρ. Άρθουρ Γκίρνταμ (Dr. Arthur Guirdham) – μια ακόμα μεγάλη αυθεντία της Βρετανίας στο θέμα της μετενσάρκωσης, η κρυφή μνήμη δεν μπορούσε να εξηγήσει τις περιπτώσεις που είχε δει και ακούσει. Ο δρ. Γκίρνταμ παρουσιάζει αυτές τις εμπειρίες στα βιβλία του, «We Are One Another», «Cathars & Reincarnation» και στην αυτοβιογραφία του «A Foot in Both Worlds».

Ο δρ. Γκίρνταμ, συνταξιούχος ψυχίατρος του Ηνωμένου Βασιλείου, είναι πρόεδρος μιας μικρής ομάδας ανθρώπων που πιστεύουν ότι ήταν Καθαροί στην προηγούμενη ζωή τους, μια αιρετική θρησκευτική ομάδα που υπήρξε στην περιοχή Λανγκντόκ της νοτιοδυτικής Γαλλίας τον 13ο αιώνα.

Το περιστατικό που οδήγησε τον δρ. Γκίρνταμ στη θεωρία της μετενσάρκωσης, έλαβε χώρα στο Μπαθ στη νοτιοδυτική Αγγλία το 1962, σε έναν χώρο νοσηλείας νοσοκομείου, όπου ο δρ. Γκίρνταμ εργαζόταν ως ψυχίατρος. Μια ασθενής του, μια φυσιολογική νεαρή γυναίκα, του είπε ότι είχε έναν επαναλαμβανόμενο εφιάλτη ανά διαστήματα από την εφηβική της ηλικία, αλλά το τελευταίο διάστημα τον έβλεπε δύο ή τρεις φορές την εβδομάδα. Στο όνειρό της, έβλεπε ότι ξάπλωνε ανάσκελα στο πάτωμα, ενώ ένας άντρας την πλησίαζε από πίσω. Δεν ήξερε τι θα συνέβαινε, αλλά ήταν πολύ τρομοκρατημένη.

ο Δρ. Γκίρνταμ, μόλις άκουσε την περιγραφή του εφιάλτη της εξεπλάγη, αλλά δεν το έδειξε και παρέμεινε ήρεμος, καθώς έπρεπε να κρύψει την έκπληξή του μπροστά στην ασθενή του, που περιέγραφε τον ίδιο εφιάλτη που μάστιζε και τον ίδιο επίσης, για περισσότερα από 30 χρόνια. Ο γιατρός το βρήκε εξαιρετικά περίεργο αλλά δεν είπε τίποτα στην ασθενή του, η οποία μετά τη συνάντησή τους δεν είδε ποτέ πάλι τον εφιάλτη εκείνον και, όσο για τον δρ. Γκίρνταμ, το όνειρό του επίσης σταμάτησε μέσα σε μια εβδομάδα μετά την συνάντησή τους.

Οι συναντήσεις τους συνεχίστηκαν. Ο Γκίρνταμ ήταν σίγουρος ότι η ασθενής του δεν είχε κάποιο νοητικό πρόβλημα, και η γνώση της για το παρελθόν του κέντριζε το ενδιαφέρον. Αργότερα η ασθενής τού έδωσε μια λίστα με ονόματα ανθρώπων που είπε ότι υπήρξαν τον 13ο αιώνα και περιέγραψε πράγματα που τους συνέβησαν. Είπε επίσης στον Γκίρνταμ ότι και αυτός ήταν εν ζωή τότε και ονομαζόταν Ρoζιέτ ντε Κρουισότ.

Ως ψυχίατρος, ο δρ. Γκίρνταμ γνώριζε κάποιες βασικές πληροφορίες σχετικά με την θεωρία της μετενσάρκωσης, αλλά ποτέ δεν είχε μεγάλο ενδιαφέρον για το θέμα. Ωστόσο, ενθουσιασμένος από αυτήν την υπόθεση, αποφάσισε να το ερευνήσει. Διαπίστωσε ότι τα ονόματα που του έδωσε η ασθενής του ήταν πράγματι ακριβή, αν και αναφέρονται μόνο σε κάποια αόριστα ιστορικά αρχεία του Μεσαίωνα. Τα αρχεία αυτά είχαν γραφτεί στα Γαλλικά και ποτέ δεν είχαν μεταφραστεί στα Αγγλικά. Τα άτομα που περιέγραψε η ασθενής του Γκίρνταμ ήταν όλα μέλη της αίρεσης των Καθαρών, (μιας θρησκείας που είχε ίσως και κακές προσμείξεις) που υπήρξε στην νότια Γαλλία και στη βόρεια Ιταλία τον Μεσαίωνα. Μεταξύ άλλων, οι Καθαροί πίστευαν στη μετενσάρκωση. Με την πάροδο του χρόνου, ο Γκίρνταμ γνώρισε όλο και περισσότερα άτομα, 11 συνολικά, τα οποία είχαν αναμνήσεις από την προηγούμενη ζωή τους, λέγοντας ότι ζούσαν μαζί σε μια ομάδα Καθαρών.

Ο Δρ. Γκίρνταμ είπε ότι κανένας από αυτούς τους ανθρώπους δεν ήταν υπό την επήρεια φαρμάκο, ούτε σε ύπνωση όταν θυμόταν τα στοιχεία. Ονόματα από το παρελθόν και συμβάντα απλώς εμφανίζονταν στο μυαλό τους. Ο Γκίρνταμ παρουσίασε επίσης ένα από τα πιο αξιόλογα αποδεικτικά στοιχεία που είχε. Ήταν το σχέδιο ενός επτάχρονου κοριτσιού, που περιείχε εικόνες μιας περασμένης εποχής. Στο μπλοκ της έγραψε επίσης τα ονόματα πολλών μελών της αίρεσης των Καθαρών. Έκπληκτος, ο Γκίρνταμ είπε: «Είναι αδιανόητο, το πώς ένα επτάχρονο παιδί θα μπορούσε να γνωρίζει αυτά τα ονόματα ενώ δεν νομίζω να υπήρχε κάποιος ειδικός στη μεσαιωνική ιστορία στην Αγγλία εκείνη την εποχή που να τα γνώριζε».

Το πλήθος των αναμνήσεων, ονομάτων και καταστάσεων έπεισε τον γιατρό ότι αυτός και οι υπόλοιποι είχαν ζήσει όλοι μαζί, όχι μόνο μία φορά, αλλά σε αρκετές ζωές. Είπε: «Μετά από 40 χρόνια εμπειρίας στην ιατρική, μπορώ να διακρίνω με σαφήνεια την διαφορά της εμπειρίας ενός ατόμου με ικανότητα γνώσης του παρελθόντος, και ενός σχιζοφρενούς, εκτός κι αν είμαι ο ίδιος ψυχωτικός. Κανένας από τους ανθρώπους στην ομάδα μου δεν είναι είναι τρελός – και κανένας από τους συναδέλφους μου δεν θα έλεγε πως είμαι ψυχωτικός».

Υπόθεση 3 – Δρ. Ίαν Στίβενσον του Πανεπιστημίου της Βιρτζίνια

Εάν επρόκειτο να ονομάσουμε τους κορυφαίους ειδικούς του κόσμου στο πεδίο της μετενσάρκωσης, ο δρ. Ίαν Στίβενσον (Dr. Ian Stevenson), καθηγητής Ψυχιατρικής στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια θα ήταν στη λίστα. Έχει ταξιδέψει σε όλο τον κόσμο για να διερευνήσει διάφορες αναφορές μετενσάρκωσης και έχει κατασκευάσει μια αυστηρή δοκιμασία για να αποκλείσει την απάτη, την κρυφή μνήμη κ.λπ. Μόνο 20 από τις 200 περιπτώσεις πέρασαν αυτήν την αυστηρή εξέταση του Στίβενσον ώστε να συμπεριληφθούν ως πιθανές περιπτώσεις μετενσάρκωσης. Επτά από αυτές τις περιπτώσεις είναι από την Ινδία, τρεις από την Σρι Λάνκα, δύο από την Βραζιλία, μία από τον Λίβανο και επτά από μια φυλή Ινδιάνων στην Αλάσκα.

Ας δούμε την υπόθεση ενός πολύ νεαρού κοριτσιού, που είχε γεννηθεί το 1956 στην κεντρική Σρι Λάνκα με το όνομα Γκναντιλέκα Μπαντεγουιθάνα (Gnantilleka Baddewithana). Λίγο αφότου άρχισε να μαθαίνει να μιλά, άρχισε να αναφέρει μια άλλη μητέρα και πατέρα σε ένα άλλο μέρος, όπου είπε ότι είχε επίσης δύο αδέλφια και πολλές αδελφές.

Από τις λεπτομέρειες που έδωσε το κοριτσάκι, οι γονείς της μπόρεσαν να αντιστοιχίσουν τις περιγραφές της με μια συγκεκριμένη οικογένεια σε μια πόλη λίγο πιο μακριά από τη δική τους. Διαπίστωσαν ότι αυτή η οικογένεια είχε χάσει έναν γιο το 1954. Όταν πήγαν με την Γκναντιλέκα να επισκεφτούν εκείνη την οικογένεια, το κοριτσάκι τους είπε ότι ήταν ο νεκρός γιος τους και αναγνώρισε σωστά τα επτά μέλη της οικογένειάς «του». Αλλά μέχρι τότε οι οικογένειες δεν είχαν γνωριστεί ποτέ ούτε είχαν επισκεφτεί ποτέ η μία την πόλη της άλλης.

Επίλογος

Οι σκεπτικιστές μπορεί να απορρίψουν την θεωρία της μετενσάρκωσης χαρακτηρίζοντάς την πλάνη, ενώ αυτοί που δεν πιστεύουν στην μετενσάρκωση μπορεί να την θεωρήσουν ως αβάσιμη δεισιδαιμονία.

Ανεξάρτητα από το αν το πιστεύετε ή όχι, από αρχαιοτάτων χρόνων, ανατολικές θρησκείες όπως ο Βουδισμός και ο Ταοϊσμός μιλούν για την θεωρία της μετενσάρκωσης. Στην αρχαία Ελλάδα, ο Σωκράτης δίδαξε επίσης την μετενσάρκωση. Οι ανατολικές θρησκείες πιστεύουν στη θεωρία της αιτιότητας, με άλλα λόγια, στην σχέση μεταξύ αιτίας και αποτελέσματος. Πιστεύουν ότι η συμπεριφορά ενός ατόμου σε αυτήν τη ζωή έχει σημασία, και όλες οι καλές και κακές πράξεις που διαπράττει κάποιος θα έχουν επιπτώσεις. Αλλά, ποιος είναι αυτός που κρατά τον λογαριασμό;

Η θεωρία υποστηρίζει ότι είναι οι φυσικές δυνάμεις ενός Κοσμικού Νόμου, ή του Νόμου της Φύσης όπως κάποιοι τον ονομάζουν, που καταγράφουν τα πάντα. Οι πράξεις ενός ατόμου, το καλό ή το κακό, θα έχουν τον αντίκτυπό τους στην τωρινή ζωή ή την επόμενη, ως καλή τύχη ή ως κακό πεπρωμένο ή τιμωρία.

Οι άθεοι πιθανότατα θα θεωρούσαν αυτήν τη θεωρία ως παράδειγμα ενός «μοιρολατρικού συνδρόμου». Οι άθεοι πιστεύουν ότι η ζωή και το πεπρωμένο του ατόμου είναι στα χέρια του.

Αντιθέτως, οι Ταοϊστές πιστεύουν ότι ένα άτομο θερίζει αυτό που έχει σπείρει. Ίσως, αυτό εξηγεί μια από τις θεωρίες του Ταοϊσμού για τους οκτώ τύπους πεπρωμένων των ανθρώπων στην μετενσάρκωση, όπως τον πλούτο ή την φτώχεια, την υψηλή κοινωνική θέση ή την ταπεινή, την μακροζωία ή την μικρή ζωή, και παρόμοια.

Ίσως αυτός είναι επίσης ο λόγος για τον οποίον ο Βουδισμός έχει μιλήσει για την θεωρία των «έξι δρόμων της Σαμσάρα (μετενσάρκωσης)» 2.500 χρόνια πριν.

Και ίσως αυτός θα μπορούσε να είναι ο λόγος για τον οποίον συχνά ακούγονται συμβουλές των προγόνων και των γονέων μας να ακολουθούμε το ρητό: «Οι καλές πράξεις θα ανταμειφθούν με αρετές, και οι κακές και πονηρές πράξεις θα επιφέρουν τιμωρία».

 Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Διαβάστε επίσης:

Κατανοώντας το κάρμα

 

Γράφει η Tatiana Denning

«Κάθε απογοήτευση και κάθε απώλεια μας δίνουν έναν μάθημα για το πώς να τα πάμε καλύτερα την επόμενη φορά». — Ογκ Μαντίνο (Og Mandino), πιλότος βομβιστών του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Δοκιμασία, Δυσκολία, Κρίση

Τι σας έρχεται στο μυαλό όταν ακούτε αυτές τις λέξεις; Δημιουργούν συναισθήματα φόβου και άγχους και θέλετε να το βάλετε στα πόδια; Εάν ναι, δεν είστε οι μόνοι. Για πολλούς από εμάς αυτές είναι οι πρώτες μας αντιδράσεις.

Τι γίνεται όμως αν κοιτάξουμε τις δυσκολίες μας υπό ένα νέο πρίσμα; Τι θα γινόταν αν, αντί να τις φοβόμαστε και να προσπαθούμε να τις αποφύγουμε, βλέπαμε τις δυσκολίες μας σαν δώρα;

Ένα επίτευγμα που έχουμε κατορθώσει μέσα από την πάροδο των χρόνων πάνω σε αυτή τη γη είναι ότι έχουμε συνειδητοποιήσει πως τα πιο σημαντικά μαθήματά που παίρνουμε είναι μέσα από τις δυσκολίες. Αυτό συμβαίνει όταν είμαστε σε θέση να κάνουμε μία παύση για να εξετάσουμε τον εαυτό μας, για να σκεφτούμε πώς θα μπορούσαμε να τα πάμε καλύτερα την επόμενη φορά και να κατανοήσουμε αυτό που έχει πραγματικά αξία στη ζωή.

Ξέρω, ξέρω, αναρωτιόμουν με τον εαυτό μου, «Γιατί πρέπει πάντα να μαθαίνω με τον σκληρό τρόπο;» Υποθέτω επειδή ο σκληρός τρόπος είναι αυτός που μας κάνει πιο δυνατούς και που επιφέρει τις μεγαλύτερες και τις πιο σταθερές αλλαγές στον χαρακτήρα μας.

Εξίσου σημαντικό με την ενδοσκόπηση του βαθύτερου εαυτού μας είναι και το πώς βλέπουμε τις δυσκολίες μας στη ζωή. Οι αντιλήψεις μας έχουν σημαντικό αντίκτυπο όχι μόνο στην ψυχική αλλά και στη σωματική μας υγεία. Στην πραγματικότητα, ορισμένοι πιστεύουν ότι η ίδια η ευτυχία μας εξαρτάται επίσης από το πώς βλέπουμε τις αντιξοότητες.

Η πηγή της ευτυχίας

Η Έμμα Σεπάλα (Emma Sappala) από το Πανεπιστήμιο του Στάνφορντ γράφει ότι το να αγκαλιάζεις τις δυσκολίες, και όχι απλώς να τις αποδέχεσαι, είναι στην πραγματικότητα το μυστικό για να ζεις μια ευτυχισμένη ζωή.

Η αντίληψη ότι η δυσκολία μπορεί να μας ωφελήσει, είναι ενσωματωμένη και στη φιλοσοφία του αρχαίου κινεζικού πολιτισμού. Πίστευαν ότι οι δυσκολίες μας προέρχονται από τον παράδεισο και ότι οι δυσκολίες είναι το μόνο με το οποίο μπορούμε πραγματικά να κατανοήσουμε και να βελτιώσουμε τον εαυτό μας κι έτσι να καταφέρουμε να αποκτήσουμε αρετή και ευλογίες. Το να είμαστε ανοιχτοί σε αυτήν την ιδέα είναι ζωτικής σημασίας εάν θέλουμε να επιτύχουμε προσωπική ανάπτυξη. «Το κινέζικο ρητό “Τσι Κου Σι Φου” (το να γευτείς την πίκρα είναι καλή τύχη) υπογραμμίζει την ιδέα ότι μέσα από τα βάσανα εξελισσόμαστε και διευρύνεται η σοφία μας», έγραψε.

Η Σεπάλα συνεχίζει λέγοντας: «Μπορούμε να επιλέξουμε είτε να αφήσουμε τις αρνητικές εμπειρίες που συναντάμε να μας πάρουν από κάτω είτε να τις αγκαλιάσουμε και να τις ξεπεράσουμε». Αυτό που έχει σημασία είναι η αποδοχή της ζωής και το πώς αντιλαμβανόμαστε και αντιμετωπίζουμε τις δυσκολίες.

Αυτό που απαιτείται από εμάς είναι να αντιμετωπίσουμε τις δυσκολίες με καλοσύνη και συμπόνια καθώς και με αυτοέλεγχο, σε κάθε περίσταση.

«Όταν κατανοήσουμε σε βάθος και αποδεχθούμε το γεγονός ότι η ζωή μας είναι γεμάτη από αντιφάσεις, μπορούμε να αρχίσουμε να βιώνουμε την ευγνωμοσύνη και να φτάσουμε σε μεγαλύτερα επίπεδα ευημερίας, αντιληπτικής ικανότητας και σοφίας», δήλωσε η Σεπάλα.

Εξετάζοντας τις δυσκολίες με αυτόν τον τρόπο, επιτυγχάνουμε μια ηρεμία και μια αίσθηση γαλήνης. Αυτό είναι ένα από τα σπουδαία μαθήματα που έχουν διδαχθεί οι άνθρωποι εδώ και χιλιετίες, από γενιά σε γενιά.

Δείτε το σαν Στωικός

Οι αρχαίοι Κινέζοι δεν είναι ο μόνος πολιτισμός που έβλεπε τις δυσκολίες με αυτόν τον τρόπο. Οι Στωικοί στην αρχαία Ελλάδα και τη Ρώμη είχαν παρόμοιες αντιλήψεις.

Ο Ισαάκ Γουιτσούλι (Isaac Wechuli) της ιστοσελίδας Unbounded Wisdom, ανακάλυψε τη σημασία του να αγκαλιάζει κανείς τις δυσκολίες προκειμένου να αποκτήσει εσωτερική ειρήνη η οποία, ίσως, είναι συνώνυμο της ευτυχίας.

Μέσα από προσωπικά βιώματα μπόρεσε να εκτιμήσει τη σοφία του Στωικισμού, ανακαλύπτοντας ότι κανείς δεν μπορεί να ξεφύγει από τα δεινά της ζωής και τις δυσκολίες, ανεξάρτητα από το πόσο σκληρά και αν προσπαθήσει.

«Οι δυσκολίες είναι επομένως μέρος της ροής της ζωής», είπε. «Η αποδοχή τους οδηγεί σε εσωτερική ειρήνη επειδή θα σταματήσουμε να ανησυχούμε όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με δυσκολίες και με αυτόν τον τρόπο θα αποφύγουμε τη θλίψη και το άγχος».

Αν εξετάσουμε τη ζωή των Στωικών, θα ανακαλύψουμε ιστορίες ανθρώπων που επιδείκνυαν εξαιρετικό ψυχικό σθένος εν μέσω τεραστίων δοκιμασιών. Αλλά κατάλαβαν ότι η προσπάθεια αποφυγής των δυσκολιών της ζωής είναι μάταιη. Αντ’ αυτού, έψαξαν βαθιά μέσα τους για να βρουν τη δύναμη να ανταπεξέλθουν στις φουρτούνες.

Οι Στωικοί επικεντρώθηκαν στην ενάρετη ζωή και ακολουθούσαν τη φυσική ροή των πραγμάτων. Ισχυρίστηκαν ότι η αρετή στον χαρακτήρα είναι ανεκτίμητης αξίας, είναι κάτι που το φέρουμε πάντα μαζί μας και κανείς δεν μπορεί να μας το πάρει, ενώ πράγματα όπως χρήματα και φήμη -πράγματα φευγαλέα και εκτός του ελέγχου μας- πρέπει να τα αντιμετωπίζουμε με αδιαφορία.

Ο ψυχοθεραπευτής Ντόναλντ Ρόμπερτσον (Donald Robertson) πιστεύει ότι ο Στωικισμός είχε τόσο σημαντικό αντίκτυπο στον τομέα του που αποφάσισε να τον αναδείξει στο βιβλίο του με τίτλο «Πώς να Σκέφτεστε σαν Ρωμαίος Αυτοκράτορας». Μέσω του βιβλίου αυτού επιδιώκει να εφαρμόσει τη σοφία του Στωικού φιλόσοφου και Ρωμαίου αυτοκράτορα Μάρκου Αυρηλίου στα σύγχρονα προβλήματα της ζωής.

Μαθαίνουμε επίσης από τους Στωικούς ότι ο μεγαλύτερος και πιο καθοριστικός παράγοντας στη διάρκεια της ζωής μας δεν είναι η αυτή καθ’ εαυτή η κατάσταση, αλλά η αντίδρασή μας σε αυτήν. Για έναν Στωικό, τίποτα δεν έχει αξία εκτός της -βάσει λογικής- επιλογής μας για το τι σημαίνει για εμάς  προσωπικά. Αυτή η προσέγγιση κλέβει από τα εξωτερικά γεγονότα την εξουσία που έχουν πάνω μας και την δίνει στα δικά μας χέρια ή, ακόμα καλύτερα, στον δικό μας νου.

Ένας συμπαντικός δεσμός

Μπορεί να νιώσουμε κάπως καλύτερα αν κατανοήσουμε ότι οι δυσκολίες μάς επηρεάζουν όλους. Αλλά φαίνεται ότι αυτές οι δυσκολίες είναι ο μεγάλος ισοσταθμιστής στη ζωή όλων, μηδενός εξαιρουμένου.

Εκείνοι που έχουν γνωρίσει μεγάλη επιτυχία έχουν περάσει μέσα από κακουχίες και αποτυχίες, καθώς κανένα μεγάλο επίτευγμα δεν κατακτιέται εύκολα.

Για παράδειγμα, ο Τόμας Έντισον υπέμεινε πάνω από 10.000 αποτυχημένες προσπάθειες πριν φτάσει στην επιτυχία. Όταν ρωτήθηκε από έναν δημοσιογράφο για τις αποτυχίες του, ο Έντισον απάντησε: «Δεν έχω αποτύχει 10.000 φορές. Δεν έχω αποτύχει μία φορά. Κατάφερα να αποδείξω ότι αυτοί οι 10.000 τρόποι δεν θα λειτουργήσουν. Όταν έχω αποκλείσει τους τρόπους που δεν θα λειτουργήσουν, θα βρω τον τρόπο που θα λειτουργήσει».

Πολλοί θα είχαν εγκαταλείψει πολύ πριν από τις 10.000 προσπάθειες, αλλά επειδή ο Έντισον θεωρούσε τις αποτυχίες του πολύτιμα μαθήματα, παρά αποτυχίες, συνέχισε να προσπαθεί.

Ο Γουίνστον Τσόρτσιλ είχε επίσης περάσει μέσα από δυσκολίες. Έχασε πέντε εκλογές κατά τη διάρκεια της πολιτικής του καριέρας, πολεμούσε την κατάθλιψη κα ψεύδιζε, κάτι που τον δυσκόλευε στο να μιλάει και να δίνει ομιλίες. Ωστόσο, ο Τσόρτσιλ έγινε ένας από τους πιο επιτυχημένους πολιτικούς και ρήτορες που έχει γνωρίσει ποτέ η ανθρωπότητα.

Οι δυσκολίες και οι κακουχίες έρχονται σε κάθε μορφή και μέγεθος και καθεμία από αυτές είναι για εμάς μια δοκιμασία και πάντα μπορούν να μας διδάξουν κάτι.

Σήμερα έχουμε να κάνουμε με την ασθένεια COVID-19. Και ενώ αυτή η κρίση ήταν καταστροφική από πολλές απόψεις, υπάρχουν και διδάγματα που πρέπει να αντληθούν μέσα από αυτήν.

Η Ανδριάνα Μπάνκστον (Adriana Bankston), βασική νομοθετική αναλύτρια στο Γραφείο Ομοσπονδιακών Κυβερνητικών Σχέσεων του Πανεπιστημίου της Καλιφόρνιας, έγραψε πρόσφατα σε μια δημοσίευση στο Inside Higher Ed.: «Ο αισιόδοξος συνειδητοποιεί ότι κάθε δυσκολία είναι μια ευκαιρία για προσωπική ανάπτυξη και μπορεί να επικεντρωθεί περισσότερο στην ενθάρρυνση των άλλων. Ο αισιόδοξος έχει επίσης τη δυνατότητα να κοιτάξει το μέλλον και να συνειδητοποιήσει τις μακροπρόθεσμες συνέπειες των επιλογών του».

Ανακαλύπτοντας την κρυμμένη μας δύναμη

Οι δοκιμασίες μπορούν να μας αποκαλύψουν μέρη του εαυτού μας, τόσο καλά όσο και άσχημα, τα οποία μας ήταν άγνωστα. Ενεργώντας ως καταλύτης στο να αποκαλύψουμε αυτά τα πράγματα, η δυσκολία μπορεί να μας βοηθήσει να διορθώσουμε και να βελτιώσουμε αυτά που δεν είναι σύμφωνα με τις αξίες μας, ενισχύοντας παράλληλα αυτό που θέλουμε να αναπτύξουμε.

Ο Γουιτσούλι (Wechuli) αναφέρει: «Ο Επίκτητος, ένας από τους πιο διάσημους Στωικούς, έγραψε: «Τι θα ήταν ο Ηρακλής εάν δεν υπήρχαν το λιοντάρι (ο Λέων της Νεμέας), η Λερναία Ύδρα, το ελάφι (η Κερινίτις έλαφος) ή το αγριογούρουνο (Ερυμάνθιος κάπρος) καθώς και οι κακοποιοί, για να απαλλάξει τον κόσμο από αυτούς; Τι θα έκανε αν δεν υπήρχαν προκλήσεις; Ποια θα ήταν η χρήση εκείνων των όπλων, εκείνης της σωματικής διάπλασης και της ευγενικής ψυχής, χωρίς τις συνθήκες τις κατάλληλες για να τον ωθήσουν σε δράση;»

Πράγματι, όταν βιώνουμε δυσκολίες είναι μια ευκαιρία να σκάψουμε βαθιά μέσα μας, να βρούμε δύναμη και να αναπτύξουμε τη σοφία μας. Ίσως πολλά από τα ευγενή χαρακτηριστικά μας να ήταν αδρανή ή να μην έφταναν στο μέγιστο των δυνατοτήτων τους εάν δεν υπήρχε κάποιο κίνητρο για να τα χρησιμοποιήσουμε.

Σε περιόδους δυσκολίας έχουμε την ευκαιρία να βελτιωθούμε. Είμαστε φτιαγμένοι για να αντιμετωπίζουμε τους φόβους μας και έχουμε την ευκαιρία να πράξουμε το σωστό.

Η γενιά που βίωσε τον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Ο Σάμιουελ Μπάξτερ (Samuel Baxter) έγραψε στο «”Days of Adversity”: Μαθήματα από τη Μεγάλη Ύφεση» ότι «όσοι ξεπέρασαν τη Μεγάλη Πίεση/Συντριβή φημίζονται για την ηθική, την επιμονή, την επινοητικότητα και τον χαρακτήρα τους. Τι είναι αυτό που τη δεκαετία του 1930 έκανε αυτή την ομάδα ανθρώπων να χαρακτηριστεί αργότερα ως “Η Σπουδαιότερη Γενιά”;»

Η δημοσιογράφος Άλισον Ένσαϊν (Alison Ensign) ανέφερε ότι ίσως εξαιτίας των δυσκολιών που βίωσε αυτή η γενιά να έχει περισσότερη δύναμη και ανθεκτικότητα σε σχέση με άλλες γενιές. Επισημαίνει ότι η γενιά αυτή παρουσιάζει πολλά αξιοθαύμαστα χαρακτηριστικά, όπως αίσθηση προσωπικής ευθύνης, ταπεινότητα, φειδώ, ισχυρή εργασιακή ηθική, δέσμευση, ακεραιότητα και αυτοθυσία – όλα τα χαρακτηριστικά ενός ισχυρού ηθικού χαρακτήρα.

Ίσως το να υπομένουμε δυσκολίες είναι καλό για εμάς. Αντιμετωπίζοντας τον φόβο και τον πόνο μας και όχι αναζητώντας μια ζωή άνεσης και ευκολίας, μαθαίνουμε και εξελισσόμαστε. Στην πραγματικότητα όλα αυτά που συναντάμε στον δρόμο μας είναι μέρος του μονοπατιού μας – ένα μονοπάτι για να μάθουμε να αφήνουμε ώστε να αποκτήσουμε σοφία. Όταν μπορούμε να το κάνουμε αυτό, είμαστε ελεύθεροι – γιατί τίποτα έξω από εμάς δεν μπορεί να μας ελέγξει.

Αγκαλιάζοντας τις αντιξοότητες

Όταν αντιμετωπίζουμε δυσκολίες, πρέπει να επιδιώκουμε να είμαστε σαν τη φύση. Ακόμα και σε περιόδους καταστροφών, όταν όλα φαίνονται να χάθηκαν και η καταστροφή φαίνεται ολοσχερής, βλαστάρια ξαφνικά αναδύονται μέσα από τα καμένα δάση. Η ζωή συνεχίζεται. Η φύση δε σταματά να προχωρά μπροστά ακόμα και μετά την καταστροφή, έτσι ούτε και εμείς πρέπει να το κάνουμε. Η φύση μάς διδάσκει αντοχή και ανθεκτικότητα, ακόμα και όταν η ελπίδα φαίνεται να έχει χαθεί.

Όταν ακολουθούμε τη φυσική ροή των πραγμάτων, αντί να προσπαθούμε να αντισταθούμε, μπορούμε να πάρουμε τα πολύτιμα μαθήματα που εμπεριέχονται σε αυτήν. Οι δυσκολίες δεν έρχονται χωρίς λόγο. Μας δίνεται ένα δώρο, μια ευκαιρία να βελτιωθούμε.

Έχω διαπιστώσει πως όταν συμφιλιώνομαι με αυτό που έρχεται, τα πράγματα λειτουργούν καλύτερα. Παρά την επιθυμία μου να αποφύγω μερικές φορές τη δυσκολία ή να κάνω τα πράγματα με έναν ορισμένο τρόπο, όταν μπορώ να το αφήσω στην άκρη και να πάω σύμφωνα με την πορεία της ζωής, βελτιώνομαι.

Όπως λέει ο Τζορτζ Μπέιλι στην ταινία «Μια Υπέροχη Ζωή (It’s a Wonderful Life)», μπορεί να πιστεύουμε ότι οι δυσκολίες μας είναι πολύ μεγάλες για να τις αντέξουμε και να αισθανόμαστε απελπισμένοι κατά καιρούς. Αλλά αν κάνουμε ένα βήμα πίσω, θα διαπιστώσουμε ότι τα προβλήματά μας είναι πραγματικά πολύ μικρότερα από ό, τι πιστεύαμε αρχικά.

Ο Ρωμαίος Στωικός φιλόσοφος Σενέκας κατάλαβε ότι «το πετράδι δεν μπορεί να λάμψει χωρίς τρίψιμο, ούτε ο άνθρωπος μπορεί να τελειοποιηθεί χωρίς δοκιμασίες».

Όσο άσχημα μπορεί κι αν φαίνονται τα πράγματα τώρα, δεν θα είναι έτσι για πάντα και όταν κοιτάξουμε πίσω οι δυσκολίες που έχουμε περάσει δεν θα φαντάζουν πλέον τόσο μεγάλες. Να το λάβετε αυτό σοβαρά υπόψιν, γιατί το μυαλό μας μπορεί να κάνει τα πράγματα πολύ χειρότερα από ό,τι στην πραγματικότητα είναι. Όλοι μας έχουμε περάσει δύσκολες στιγμές στο παρελθόν και θα ξαναπεράσουμε.

Ο Επίκτητος είπε: «Όσο μεγαλύτερη είναι η δυσκολία, τόσο μεγαλύτερη η δόξα όταν την ξεπεράσουμε. Οι επιδέξιοι κυβερνήτες κερδίζουν τη φήμη τους από τις καταιγίδες και τις φουρτούνες.

Όπως το βλέπω, όλοι μπορούμε να κάνουμε μια επιλογή. Μπορούμε να επιλέξουμε να δούμε τις δυσκολίες ως αποτυχίες και ατυχίες, να δούμε τη ζωή ως άδικη και να κατηγορούμε τους άλλους για τις δυστυχίες μας ή μπορούμε να επιλέξουμε να δούμε τις δυσκολίες ως ευκαιρίες: ευκαιρίες για ενίσχυση της ανθεκτικότητάς μας, της αντοχής, της ενσυναίσθησης, του θάρρους, της ανοχής, της υπομονής, της συγχώρεσης και της ικανότητάς μας να θυσιάζουμε. Οι δυσκολίες μάς δίνουν την καλύτερη ευκαιρία να βελτιώσουμε τον χαρακτήρα μας. Υπάρχουν τόσα πολλά καλά πράγματα που πρέπει να αποκτηθούν και τόσα πολλά κακά πράγματα που πρέπει να απορριφθούν.

Το ποιο μονοπάτι επιλέγουμε εξαρτάται τελικά από εμάς.

Η Tatiana Denning, D.O., είναι ιατρός οικογενειακής ιατρικής που επικεντρώνεται στην ευεξία και την πρόληψη. Πιστεύει στην ενδυνάμωση των ασθενών της μέσα από τις απαραίτητες γνώσεις και δεξιότητες για τη διατήρηση και τη βελτίωση της υγείας τους.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece

Διαβάστε επίσης:

Κλασική μουσική – Θεραπεία όχι μόνο για την ψυχή

Πώς να βρείτε περισσότερη χαρά στη ζωή σας

 

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ριζοσπαστικές ομάδες ρίχνουν και καταστρέφουν αγάλματα και μνημεία, δημοσιογράφοι και ακαδημαϊκοί ξαναγράφουν την ιστορία του έθνους, και διαδηλωτές και πολιτικοί καλούν για αποχρηματοδότηση της αστυνομίας. Οι δυνάμεις που εργάζονται πίσω από αυτά θέλουν να αναδιαμορφώσουν ριζικά τις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά σύμφωνα με τον Κέρτις Μπόουερς (Curtis Bowers), αυτές οι κινήσεις θα έπρεπε να ήταν αναμενόμενες. Πριν από μια δεκαετία έγραψε και σκηνοθέτησε το ντοκιμαντέρ «Agenda: Grinding America Down» [Ατζέντα: Κονιορτοποιώντας την Αμερική], το οποίο προειδοποίησε ότι κομμουνιστικές ομάδες εργάζονται σε ατζέντες που ευθυγραμμίζονται με ακρίβεια με αυτά που αντιμετωπίζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες σήμερα. Πρόσφατα είχαμε την ευχαρίστηση να μιλήσουμε με τον Κέρτις Μπόουερς για τα ντοκιμαντέρ του και τις προειδοποιήσεις του προς την Αμερική.

Εν τω μεταξύ, ο φορητός υπολογιστής του Χάντερ Μπάιντεν, γιού του Δημοκρατικού προεδρικού υποψηφίου Τζο Μπάιντεν, έχει πλέον επαληθευτεί από διάφορες πηγές, όπως από προσωπικό του Κογκρέσου και από εξέταση πολλαπλών εγγράφων των μυστικών υπηρεσιών. Θα εξετάσουμε το θέμα σε βάθος.

Και, ο σύμβουλος εθνικής ασφαλείας του Λευκού Οίκου Ρόμπερτ Ο’Μπράιεν λέει ότι η Ταϊβάν πρέπει να προετοιμαστεί ενάντια σε μια πιθανή εισβολή από την Κίνα. Σύμφωνα με το δημοσιογραφικό μέσο Φωνή της Αμερικής, ο Ο’Μπράιεν είπε σε μια εκδήλωση στο Ινστιτούτο Aspen ότι πιστεύει ότι «η Ταϊβάν πρέπει να αρχίσει να εξετάζει ορισμένες στρατηγικές, ασύμμετρες και άρνησης πρόσβασης σε περιοχή κ.λπ., και πραγματικά να ενισχυθεί με τρόπο που θα αποθάρρυνε τους Κινέζους από κάθε είδους αμφίβια εισβολή ή ακόμα και από μια επιχείρηση γκρίζας ζώνης εναντίον τους».

Αυτά και πολλά άλλα θέματα σε αυτό το επεισόδιο του Crossroads.

Το Crossroads είναι μια εκπομπή της Epoch Times διαθέσιμη στο Facebook και στο YouTube.

Ακολουθήστε μας στο Facebook @epochtimesgreece