Ένα σκονάκι που έδινε στον πρόεδρο των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν συγκεκριμένες οδηγίες για το πώς να συμπεριφέρεται καταγράφηκε από την κάμερα κατά τη διάρκεια μιας διάσκεψης στις 23 Ιουνίου.
Ο 79χρονος πρόεδρος κράτησε ακούσια τις προ-γραμμένες σημειώσεις του προσωπικού, με τίτλο “Offshore Wind Drop-By Sequence of Events”, σε μια συνάντηση του Λευκού Οίκου με στελέχη της αιολικής βιομηχανίας. Το κομμένο φύλλο περιέχει έναν κατάλογο με κουκίδες, οι οποίες ξεκινούν λέγοντας στον Μπάιντεν να «μπει στην αίθουσα Ρούσβελτ και να χαιρετήσει τους συμμετέχοντες».
Στη συνέχεια, η οδηγία αναφέρει: «ΕΣΥ κάθεσαι στη θέση ΣΟΥ».
Ο πρόεδρος θα πρέπει επίσης να κάνει δίλεπτα σχόλια μετά την άφιξη των δημοσιογράφων, όπως ορίζει η εφημερίδα, και να κάνει μια ερώτηση στην πρόεδρο της AFL-CIO Λιζ Σούλερ, που συμμετέχει εικονικά, αφού αποχωρήσουν οι δημοσιογράφοι. Αγνοώντας τις οδηγίες, ο Μπάιντεν μίλησε για πάνω από επτά λεπτά στην εκδήλωση.
Οι σημειώσεις τελειώνουν με τις φράσεις «ΕΣΥ ευχαριστείς τους συμμετέχοντες» και «ΕΣΥ αναχωρείς».
Αυτή δεν είναι η πρώτη φορά που ο 46ος πρόεδρος έδειξε κατά λάθος την κάρτα σημειώσεών του στους δημοσιογράφους και τους φωτογράφους. Τον περασμένο Ιούλιο, ο Μπάιντεν εθεάθη να ειδοποιείται από έναν βοηθό να αφαιρέσει ένα στίγμα από το πηγούνι του μέσω ενός χειρόγραφου μηνύματος κατά τη διάρκεια μιας εκδήλωσης που μεταδόθηκε ζωντανά στον Λευκό Οίκο.
Ο πρόεδρος εντοπίστηκε τον Μάρτιο να έχει μαζί του ένα σκονάκι που περιείχε πιθανές δύσκολες ερωτήσεις με πιθανές απαντήσεις για τον Βλαντιμίρ Πούτιν, αφού προηγουμένως είχε δηλώσει στην Πολωνία ότι ο Ρώσος ηγέτης «δεν μπορεί να παραμείνει στην εξουσία», προκαλώντας σύγχυση ως προς το αν οι Ηνωμένες Πολιτείες επιδιώκουν να ανατρέψουν το ρωσικό καθεστώς. Επίσης, μπέρδεψε το Ιράν με την Ουκρανία στην πρώτη του ομιλία για την κατάσταση της Ένωσης εν μέσω της ρωσικής εισβολής.
Μια σειρά από λεγόμενες γκάφες του Μπάιντεν από τότε που ανέλαβε τα καθήκοντά του έχουν επίσης προκαλέσει τα πυρά των Ρεπουμπλικάνων και έχουν εγείρει περαιτέρω υποψίες για την ψυχική του υγεία. Σχεδόν 40 Ρεπουμπλικάνοι νομοθέτες ζήτησαν με επιστολή τους τον Φεβρουάριο να υποβληθεί ο πρόεδρος σε νοητικό τεστ, το οποίο είναι πέρα από «κομματικό ζήτημα», ακολουθώντας το παράδειγμα του πρώην προέδρου Ντόναλντ Τραμπ.
Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν μιλάει κατά τη διάρκεια εκδήλωσης με τα μέλη του Wounded Warrior Project’s Soldier Ride, στο Νότιο Γκαζόν του Λευκού Οίκου στην Ουάσιγκτον στις 23 Ιουνίου 2022. (Drew Angerer/Getty Images)
Η εκπρόσωπος Τύπου του Λευκού Οίκου, Καρίν Ζαν Πιέρ, πάντως, γέλασε με μια ερώτηση σε συνέντευξή της στο CNN νωρίτερα αυτό το μήνα, όταν ρωτήθηκε για τις σωματικές και πνευματικές ικανότητες του Μπάιντεν.
«Μου κάνετε αυτή την ερώτηση; Θεέ μου», δήλωσε η Ζαν Πιέρ ως απάντηση. «Είναι ο πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών. … Αυτή δεν είναι μια ερώτηση που θα έπρεπε καν να κάνουμε».
Τον περασμένο Νοέμβριο, αφού ο Μπάιντεν υποβλήθηκε σε σωματική εξέταση και κολονοσκόπηση, ο γιατρός του Κέβιν Ο’ Κόνορ δήλωσε ότι ο πρόεδρος «παραμένει ικανός για τα καθήκοντά του». Δεν διευκρίνισε αν ο Μπάιντεν υποβλήθηκε σε νοητική εξέταση.
Ένα μπαράζ πυραύλων εκτοξεύθηκε από τη Λευκορωσία το Σάββατο, καθώς το Κίεβο κατηγόρησε τη Μόσχα ότι έμπλεξε το Μινσκ στον πόλεμο, παρόλο που η Λευκορωσία έχει μείνει επισήμως έξω από τη σύγκρουση.
Περίπου στις 5 το πρωί της 25ης Ιουνίου, 20 πύραυλοι στόχευσαν το χωριό Ντέσνα στη βόρεια περιοχή Τσερνίχοφ της Ουκρανίας, σύμφωνα με τη βόρεια στρατιωτική διοίκηση της χώρας. Ο βομβαρδισμός προκάλεσε ζημιές σε υποδομές και δεν έχουν αναφερθεί θύματα.
«Το σημερινό χτύπημα συνδέεται άμεσα με τις προσπάθειες του Κρεμλίνου να τραβήξει τη Λευκορωσία ως συμμέτοχο στον πόλεμο στην Ουκρανία», ανέφερε η ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών, σύμφωνα με το AFP.
Η Ντέσνα είναι ένα χωριό που βρίσκεται περίπου 43 μίλια βόρεια του Κιέβου και σε παρόμοια απόσταση από τα σύνορα με τη Λευκορωσία, με πληθυσμό περίπου 7.500 κατοίκους.
Οι ρουκέτες εκτοξεύτηκαν από το έδαφος και τον αέρα. Αφού απογειώθηκαν από μια ρωσική αεροπορική βάση, έξι βομβαρδιστικά έριξαν 12 πυραύλους κρουζ από το Πετρίκαου, μια πόλη της Λευκορωσίας. Οι ρωσικές δυνάμεις έπληξαν επίσης στόχους στις περιοχές του Κιέβου και του Σούμι. Αυτή είναι η πρώτη φορά μετά την εισβολή που η επίθεση γίνεται από το έδαφος της Λευκορωσίας.
«Αριθμός ρεκόρ πυραύλων εκτοξεύτηκε από τη Ρωσία στην Ουκρανία σήμερα το βράδυ και το πρωί: περισσότεροι από 60, σύμφωνα με τα τελευταία στοιχεία. Πολλοί εκτοξεύθηκαν από το έδαφος της Λευκορωσίας. Στόχευσαν τις περιοχές Κίεβο, Λβιβ, Ζιτόμιρ, Τσερνίχοφ, Χμελνίτσκι, Ντνίπρο, Μυκολάγιεφ, Χάρκοβο», ανέφερε η δημοσιογράφος Όλγα Τοκαριούκ σε ανάρτησή της στο Twitter το Σάββατο.
Η Epoch Times επικοινώνησε με το ρωσικό υπουργείο Άμυνας για σχόλια.
Η Λευκορωσία έχει παραμείνει σταθερός σύμμαχος της Ρωσίας, προσκαλώντας ευρεία καταδίκη και κυρώσεις από τις δυτικές δυνάμεις μετά τη ρωσική στρατιωτική εισβολή στην Ουκρανία στις 24 Φεβρουαρίου. Η χώρα παρείχε υλικοτεχνική υποστήριξη στον ρωσικό στρατό, κυρίως κατά τις πρώτες ημέρες της εισβολής.
Σταθεροί υποστηρικτές
Τα τελευταία χτυπήματα έρχονται καθώς ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν επρόκειτο να συναντηθεί με τον Λευκορώσο ομόλογό του και στενό σύμμαχό του Αλεξάντερ Λουκασένκο στην Αγία Πετρούπολη το Σάββατο. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ έχει επίσης προγραμματιστεί να επισκεφθεί τη Λευκορωσία στις 30 Ιουνίου και την 1η Ιουλίου.
Ισχυρός υποστηρικτής της Ρωσίας, το αυταρχικό καθεστώς του Λουκασένκο κυβερνά τη Λευκορωσία από το 1994. Έχει κατηγορήσει την Ουκρανία ότι προωθεί τον «ναζισμό σε βαθμό κρατικής ιδεολογίας», ένας συνήθης ισχυρισμός της Ρωσίας για να δικαιολογήσει την εισβολή της στη χώρα.
Η υποστήριξη του Πούτιν επέτρεψε στον Λουκασένκο να παραμείνει ο μακροβιότερος εν ενεργεία Ευρωπαίος πρόεδρος και να ξεπεράσει τις προκλήσεις για την εξουσία του. Ο Λουκασένκο απαίτησε η χώρα του να συμμετέχει σε οποιαδήποτε απόφαση στον ουκρανικό πόλεμο.
«Σήμερα το πρωί, μια κατάπτυστη επίθεση κατά της [Ουκρανίας] πραγματοποιήθηκε από τον [ρωσικό] στρατό από το έδαφος της Λευκορωσίας, τόσο από ξηράς όσο και από αέρος. Ρωσικά βομβαρδιστικά, χωρίς να εισέλθουν στον εναέριο χώρο της Ουκρανίας, βομβάρδισαν πόλεις στις περιοχές Ζιτομίρ και Τσερνίχοφ. Ο Λουκασένκο δείχνει την αφοσίωσή του πριν από τη σημερινή συνάντηση με τον Πούτιν;» έγραψε ο Φράνακ Βιακόρκα σε ανάρτησή του στο Twitter.
Ο Βιακόρκα είναι σύμβουλος της Σβετλάνα Τικανόφσκαγια, της κύριας ηγέτιδας της αντιπολίτευσης στον Λουκασένκο, η οποία αναγκάστηκε να εγκαταλείψει τη Λευκορωσία και να διαμείνει στην Πολωνία μετά τις προεδρικές εκλογές του 2020. Αν και τα επίσημα αποτελέσματα έδωσαν την πλειοψηφία στον Λουκασένκο, υπήρξαν ισχυρισμοί για εκτεταμένη νοθεία. Ο Λουκασένκο κατέστειλε τις επακόλουθες διαμαρτυρίες.
Τα πυραυλικά πλήγματα του Σαββάτου πραγματοποιήθηκαν με τη χρήση υπερηχητικών βομβαρδιστικών αεροσκαφών Tu-22M3 μεγάλου βεληνεκούς, σύμφωνα με τις ουκρανικές μυστικές υπηρεσίες. Συνολικά, 48 πύραυλοι κρουζ εκτοξεύθηκαν στην Ουκρανία, δήλωσε ο Μιχαήλο Ποντόλιακ, σύμβουλος του Ουκρανού προέδρου Βολοντίμιρ Ζελένσκι.
Μια πρόσφατη έκθεση για την προστασία της ιδιωτικότητας διαπίστωσε ότι το 83% των αυστραλιανών brands φαίνεται να παρακολουθούν τη δραστηριότητα των πελατών τους στο διαδίκτυο, ενώ το 83% των καταναλωτών δεν αισθάνονται άνετα με την κοινοποίηση των δεδομένων θέσης τους σε άλλες εταιρείες.
Σύμφωνα με την έκδοση 2022 της Deloitte Australian Privacy Index, οι καταναλωτές ζητούν διαφάνεια, διαβεβαίωση και έλεγχο της χρήσης των δεδομένων τους, τα οποία μοιράζονται με την κυβέρνηση και τις εταιρείες.
Λίγο περισσότεροι από τους μισούς καταναλωτές δεν είναι ικανοποιημένοι με την παρακολούθηση της διαδικτυακής τους δραστηριότητας, αλλά το 43% είναι πρόθυμοι να μοιραστούν τις προσωπικές τους πληροφορίες όταν γνωρίζουν πως θα χρησιμοποιηθούν τα δεδομένα τους. Εν τω μεταξύ, μόνο οι νεότεροι (ηλικίας 18-34 ετών) βλέπουν αξία στην εξατομίκευση στο διαδίκτυο.
Η Ντανιέλα Καφούρη, επικεφαλής εταίρος της Deloitte σε εθνικό επίπεδο για την προστασία της ιδιωτικότητας και των δεδομένων, δήλωσε ότι είναι σαφές ότι υπάρχει «αποσύνδεση» μεταξύ των προσδοκιών των καταναλωτών και του τρόπου με τον οποίο οι εταιρείες θα χρησιμοποιούν τα δεδομένα τους.
Η κα. Καφούρη σημείωσε ότι η αποσύνδεση αυτή είναι μεγαλύτερη στις μεγαλύτερες ηλικίες, όπου οι καταναλωτές θεωρούν ότι οι εξατομικευμένες εμπειρίες υπερβαίνούν μια «ανατριχιαστική γραμμή» ορίων που εμποδίζει την εμπειρία τους και την αξιοπιστία μιας εταιρείας.
«Πολλοί μπορούν να δουν αξία στην κατάρτιση προφίλ και την εξατομίκευση που παρέχουν οι τεχνολογίες παρακολούθησης και διαφήμισης, αλλά δεν είναι επίσης για όλους», δήλωσε ο δικηγόρος προστασίας προσωπικών δεδομένων στο NCA newswire.
«Ως αποτέλεσμα, πρέπει να υπάρξει καλύτερη ισορροπία μεταξύ της εξατομίκευσης που οι καταναλωτές θεωρούν χρήσιμη και αυτής που θα μπορούσε να θεωρηθεί υπερβολική».
Η τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου «μεγάλη ανησυχία» για την κοινωνία
Τα ευρήματα έρχονται αφού η ομάδα καταναλωτών Choice αποκάλυψε την περασμένη εβδομάδα ότι τρεις μεγάλες αυστραλιανές αλυσίδες λιανικής πώλησης, η Kmart, η Bunnings και η The Good Guys, χρησιμοποιούν τεχνολογία αναγνώρισης προσώπου στους πελάτες τους.
Ο Έντουαρντ Σάντοου, καθηγητής στο Πανεπιστήμιο Τεχνολογίας του Σίδνεϊ και πρώην επίτροπος ανθρωπίνων δικαιωμάτων, δήλωσε ότι η ευρεία χρήση της τεχνολογίας αναγνώρισης προσώπου αποτελεί «μεγάλη ανησυχία» για την κοινωνία.
«Ακόμη και αν αυτή η τεχνολογία ήταν απόλυτα ακριβής -και δεν είναι- αλλά ακόμη και αν ήταν, μας μεταφέρει επίσης στη σφαίρα της μαζικής παρακολούθησης», δήλωσε στο Choice.
Ωστόσο, ο διευθύνων σύμβουλος της Bunnings, Simon McDowell, υποστήριξε ότι τα μέτρα τέθηκαν σε εφαρμογή για την αντιμετώπιση της κλοπής και της «αντικοινωνικής συμπεριφοράς». Πρόσθεσε ότι οι πελάτες είναι ενήμεροι για τη χρήση της τεχνολογίας CCTV και αναγνώρισης προσώπου μέσω της σήμανσης στις εισόδους των καταστημάτων της Bunnings και στην πολιτική απορρήτου στην ιστοσελίδα της.
«Τα δεδομένα είναι ο πιο πολύτιμος πόρος»
Η Νταξαϊνί Σοριγιακουμαράν, διευθύντρια τεχνολογικής πολιτικής στο Reset Australia, μιας ανεξάρτητης δεξαμενής σκέψης που εργάζεται για την αντιμετώπιση των ψηφιακών απειλών, δήλωσε ότι η λήψη αποφάσεων με βάση τα δεδομένα είναι «ένα είδος φιλοσοφίας που τα ιδρύματα υιοθετούν σε όλους τους τομείς και τις βιομηχανίες».
«Ζούμε σε μια οικονομία όπου τα δεδομένα είναι ένας από τους πιο πολύτιμους πόρους που μπορεί πραγματικά να αποκτήσει οποιαδήποτε θεσμική οντότητα», δήλωσε στην Epoch Times.
«Η κυβέρνηση, όπως και οι εταιρείες, προσπαθεί να περάσει απαρατήρητη και να αποσπάσει όσο το δυνατόν περισσότερα δεδομένα».
Η Σοριγιακουμαράν δήλωσε επίσης ότι οι προσωπικές πληροφορίες μπορούν να αγοραστούν και να πωληθούν μέσω συμβάσεων μεταξύ κυβερνητικών υπηρεσιών και ιδιωτικών παρόχων, να διαμοιραστούν μέσω συμφωνιών ανταλλαγής δεδομένων ή να πωληθούν σε οποιονδήποτε από μεσίτες δεδομένων. Προειδοποίησε επίσης ότι τα δεδομένα που ανήκουν σε πολυεθνικές εταιρείες μπορούν να «ταξιδέψουν εκτός συνόρων».
ΜΟΣΧΑ – Το υπουργείο Εξωτερικών της Μόσχας κατηγόρησε την Παρασκευή τις Ηνωμένες Πολιτείες για την απαγόρευση της Λιθουανίας να περάσουν από τη ρωσική ενδοχώρα στο ρωσικό αποσπασμένο τμήμα του Καλίνινγκραντ προϊόντα στα οποία έχουν επιβληθεί κυρώσεις, γεγονός που έχει αυξήσει τις ήδη υψηλές εντάσεις μεταξύ Μόσχας και Δύσης.
«Η λεγόμενη “συλλογική Δύση”, με τη ρητή εντολή του Λευκού Οίκου, επέβαλε απαγόρευση της σιδηροδρομικής διέλευσης ενός ευρέος φάσματος αγαθών μέσω της περιοχής του Καλίνινγκραντ», ανέφερε το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών σε ανακοίνωση που δημοσιεύθηκε την Παρασκευή.
Είπε ότι η κίνηση αυτή εντάσσεται σε ένα μοτίβο «όλο και πιο εχθρικών ενεργειών από την αμερικανική πλευρά» προς τη Ρωσία.
Η Λιθουανία, μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης, άρχισε το περασμένο Σάββατο να εμποδίζει τη διαμετακόμιση ρωσικών προϊόντων που εμπίπτουν στις κυρώσεις της ΕΕ μετά την έναρξη ισχύος νέων περιορισμών.
Η Μόσχα κατήγγειλε την κίνηση αυτή, χαρακτηρίζοντάς την «αποκλεισμό» και υποσχέθηκε σκληρή απάντηση. Το Βίλνιους δήλωσε ότι είναι προετοιμασμένο εάν η Ρωσία αποσυνδέσει τη Λιθουανία από ένα περιφερειακό δίκτυο ηλεκτρικής ενέργειας.
Ρώσοι αξιωματούχοι έχουν εκτιμήσει ποικιλοτρόπως ότι η απαγόρευση θα σταματήσει το 30 τοις εκατό ή το 50 τοις εκατό της εμπορευματικής κίνησης, αλλά έχουν επίσης δηλώσει ότι τα εμπορεύματα μπορούν γρήγορα να ανακατευθυνθούν σε πλοία που διασχίζουν τη Βαλτική Θάλασσα.
Η πρωθυπουργός της Λιθουανίας Ίνγκριντα Σιμονίτε δήλωσε την Τετάρτη ότι οι ρωσικοί ισχυρισμοί περί αποκλεισμού είναι ψευδείς.
Είπε ότι η διαμετακόμιση επιβατών συνεχίζεται απρόσκοπτα και ότι τα εμπορεύματα που επηρεάζονται ανέρχονται μόνο στο 1% της συνολικής ρωσικής διαμετακόμισης εμπορευμάτων προς το Καλίνινγκραντ.
Η Μόσχα δήλωσε επίσης την Παρασκευή ότι η άρνηση της Ουάσινγκτον να άρει τις κυρώσεις για τον εναέριο χώρο, επιτρέποντας σε ρωσικό αεροπλάνο να πετάξει στις Ηνωμένες Πολιτείες για να παραλάβει Ρώσους διπλωμάτες, δείχνει ότι οι εκκλήσεις της για συνέχιση του διαλόγου δεν ήταν γνήσιες.
Δεδομένης της επιδείνωσης των σχέσεων, η Ρωσία δήλωσε ότι είναι «αδύνατο» να διεξαχθούν διαβουλεύσεις σε επίπεδο εμπειρογνωμόνων με την Ουάσινγκτον για μια σειρά διμερών θεμάτων που επρόκειτο να πραγματοποιηθούν στο εγγύς μέλλον. Δεν διευκρίνισε σε ποια θέματα αναφερόταν ή πότε θα γίνονταν οι συνομιλίες.
Ένας αλγόριθμος είναι πλέον σε θέση να διαγνώσει τη νόσο Αλτσχάιμερ από μία μόνο σάρωση εγκεφάλου, η μοντελοποίηση μπορεί να διαγνώσει ακόμη και άτομα σε πρώιμο στάδιο της νόσου, πράγμα που συνήθως αποτελεί δύσκολο έργο, σύμφωνα με βρετανική μελέτη.
«Επί του παρόντος καμία άλλη απλή και ευρέως διαθέσιμη μέθοδος δεν μπορεί να προβλέψει τη νόσο Αλτσχάιμερ με αυτό το επίπεδο ακρίβειας, οπότε η έρευνά μας αποτελεί σημαντικό βήμα προς τα εμπρός», δήλωσε ο επικεφαλής ερευνητής καθηγητής Έρικ Αμποάγκι (Prof. Eric Aboagye) σε δελτίο τύπου.
Η μελέτη της 20ής Ιουνίου που δημοσιεύθηκε στο Nature διαπίστωσε ότι ένας αλγόριθμος μηχανικής μάθησης μαγνητικής τομογραφίας μπορεί να προβλέψει αν ένα άτομο έχει ή όχι Αλτσχάιμερ με ακρίβεια 98%. Η μοντελοποίηση μπορεί επίσης να διαφοροποιήσει μεταξύ ενός ασθενούς με Αλτσχάιμερ σε πρώιμο και όψιμο στάδιο με δίκαιη ακρίβεια 79 τοις εκατό.
Η μοντελοποίηση θα μπορούσε να επιτευχθεί σε ένα τυπικό μηχάνημα 1,5 Tesla, το οποίο βρίσκεται συνήθως στα περισσότερα νοσοκομεία.
Επί του παρόντος, για να διαγνωστεί κάποιος με Αλτσχάιμερ, πρέπει να γίνουν πολλές εξετάσεις, όπως μαγνητική ή αξονική τομογραφία, γνωστικές εξετάσεις, εξετάσεις αίματος, καθώς και εξετάσεις για την αναζήτηση βιοδεικτών ή χαρακτηριστικών της νόσου.
Ωστόσο, όλες οι εξετάσεις έχουν περιορισμένη ακρίβεια από μόνες τους και χρειάζονται πρόσθετες εξετάσεις για να τις υποστηρίξουν. Μια μελέτη του 2017 σχετικά με τα δεδομένα βιοδεικτών καθόρισε ότι είχαν ακρίβεια 77% για τη διάγνωση του Αλτσχάιμερ, ενώ μια μελέτη του 2021 διαπίστωσε ότι η μαγνητική τομογραφία μπορεί να χάσει έως και το 20% των περιπτώσεων και μπορεί να προβλέψει εσφαλμένα τουλάχιστον το 50% των περιπτώσεων για την έγκαιρη διάγνωση.
«Πολλοί ασθενείς που παρουσιάζονται με Αλτσχάιμερ στις κλινικές για τη μνήμη έχουν και άλλες νευρολογικές παθήσεις, αλλά ακόμη και μέσα σε αυτή την ομάδα το σύστημά μας μπορούσε να ξεχωρίσει τους ασθενείς που είχαν Αλτσχάιμερ από εκείνους που δεν είχαν», δήλωσε ο Αμποάγκι.
Η μοντελοποίηση έγινε με την προσαρμογή ενός αλγορίθμου που χρησιμοποιείται στην ταξινόμηση καρκινικών όγκων. Οι ερευνητές χώρισαν τον εγκέφαλο σε 115 περιοχές και διέθεσαν 660 διαφορετικά χαρακτηριστικά, όπως το μέγεθος, το σχήμα και η υφή. Στη συνέχεια εκπαιδεύτηκε να αναγνωρίζει αυτά τα χαρακτηριστικά για να προβλέπει με ακρίβεια την παρουσία της νόσου Αλτσχάιμερ.
Οι ερευνητές διαπίστωσαν ότι ο αλγόριθμος εντόπισε χαρακτηριστικά που προηγουμένως δεν είχαν συσχετιστεί με τη νόσο Αλτσχάιμερ, όπως η παρεγκεφαλίδα -το τμήμα του εγκεφάλου που διατηρεί τη στάση ισορροπίας- και ο κοιλιακός διεγκέφαλος που συνδέεται με τις αισθητηριακές και κινητικές λειτουργίες και τους κύκλους ύπνου-αφύπνισης.
Τα ευρήματα αυτά ανοίγουν επίσης δυνητικά νέους τομείς για την έρευνα αυτών των περιοχών και των συνδέσεών τους με τη νόσο Αλτσχάιμερ.
Δεδομένου ότι διαφορετικά χαρακτηριστικά είναι παρόντα σε διαφορετικά στάδια και ότι ορισμένοι άνθρωποι που πάσχουν από τη νόσο Αλτσχάιμερ μπορεί να έχουν και άλλες ασθένειες, όπως η νόσος του Πάρκινσον, η μετωποκροταφική άνοια κ.ο.κ. Ως εκ τούτου, ο αλγόριθμος περνά από δύο γύρους χρησιμοποιώντας δύο διαφορετικά σύνολα κριτηρίων.
Τα δύο σύνολα κριτηρίων ονομάζονται Alzheimer’s Predictive Vector 1 (ApV1) (Διάνυσμα πρόβλεψης Αλτσχάιμερ 1) και Alzheimer’s Predictive Vector 2 (ApV2) (Διάνυσμα πρόβλεψης Αλτσχάιμερ 2).
Το ApV1 χρησιμοποιείται στον πρώτο γύρο για την αναγνώριση των ασθενών με Αλτσχάιμερ από εκείνους που δεν πάσχουν. Ο αλγόριθμος εξετάζει 20 χαρακτηριστικά σε 14 περιοχές του εγκεφάλου από τα 656 χαρακτηριστικά. Ενσωματώνει επίσης τις γνωστικές βαθμολογίες και την παρουσία 19 χαρακτηριστικών της νόσου Αλτσχάιμερ μεταξύ 12 περιοχών.
Εάν ένα άτομο εντοπιστεί με νόσο Αλτσχάιμερ, στη συνέχεια θα σαρώνεται από τον αλγόριθμο ApV2, ο οποίος διαχωρίζει τους ασθενείς σε πρώιμο και προχωρημένο στάδιο της νόσου. Ο ApV2 αντλεί 8 χαρακτηριστικά και ενσωματώνει τις γνωστικές βαθμολογίες με την παρουσία 19 χαρακτηριστικών της νόσου του Alzheimer.
Ο σύμβουλος νευρολόγος Δρ Παρές Μαλχότρα (Dr. Paresh Malhotra) δήλωσε ότι αυτός ο νέος αλγόριθμος μπορεί να βοηθήσει στον εντοπισμό χαρακτηριστικών που δεν είναι ορατά, ακόμη και στους ειδικούς.
«Η χρήση ενός αλγορίθμου που είναι σε θέση να επιλέγει την υφή και τα λεπτά δομικά χαρακτηριστικά του εγκεφάλου που επηρεάζονται από τη νόσο Αλτσχάιμερ θα μπορούσε πραγματικά να βελτιώσει τις πληροφορίες που μπορούμε να αποκτήσουμε από τις συνήθεις τεχνικές απεικόνισης», δήλωσε στο δελτίο τύπου.
Το τι ακριβώς συνέβη τον Φεβρουάριο του 2020, όταν ο Άντονι Φάουτσι και οι συνεργάτες του σχεδίαζαν την αντιμετώπιση της πανδημίας, εξακολουθεί να αποτελεί μυστήριο. Ο Τζέρεμι Φάραρ, από το Wellcome Trust, στο βιβλίο του για το θέμα αναφέρει ότι κατά τη διάρκεια αυτών των εβδομάδων, πήγαιναν σε καρτοκινητά τηλέφωνα, κρυφές βιντεοκλήσεις και προειδοποιούσαν τα μέλη της οικογένειας ότι κάτι τρομερό θα μπορούσε να τους συμβεί.
Η μεγαλύτερη ανησυχία τους ήταν η πιθανότητα διαρροής του εργαστηρίου από τη Γουχάν. Έπρεπε να βρουν την άκρη του νήματος και να προετοιμάσουν το γύρισμα. Γνωρίζουμε ότι το αρχικό προσχέδιο του ακαδημαϊκού άρθρου που διέψευδε τη διαρροή από το εργαστήριο βγήκε στις 4 Φεβρουαρίου 2020 και δημοσιεύθηκε αργότερα στο Lancet στις 16 Μαρτίου. Αλλά το τι συνέβη σε αυτές τις τρεις εβδομάδες -εκτός από το ταξίδι του NIH στα μέσα Φεβρουαρίου στην Κίνα για να μάθουν πώς να ελέγχουν έναν ιό- παραμένει ομιχλώδες.
Αλλά αυτό που γνωρίζουμε είναι το εξής: μέχρι τις 2 Μαρτίου 2020, ο Φάουτσι είχε καταστρώσει το σχέδιό του. Ο Μάικλ Γκέρσον της Washington Post του έγραψε εκείνη την ημέρα και τον ρώτησε για τον σκοπό της λήψης κοινωνικών αποστάσεων. Αυτό ήταν εβδομάδες πριν οι περισσότεροι Αμερικανοί είχαν καν ακούσει αυτόν τον ευφημισμό για τον αναγκαστικό διαχωρισμό των ανθρώπων. Η ιδέα ήταν να περιμένουμε ένα εμβόλιο, ρώτησε ο Γκέρσον;
Ο Φάουτσι απάντησε σε ένα προσωπικό μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ως εξής:
«Η λήψη κοινωνικών αποστάσεων δεν είναι πραγματικά προσανατολισμένη στην αναμονή για ένα εμβόλιο. Το σημαντικότερο σημείο είναι να αποτρέψουμε την εύκολη εξάπλωση των λοιμώξεων σε σχολεία (κλείνοντάς τα), σε εκδηλώσεις με πολύ κόσμο, όπως θέατρα, στάδια (ακυρώνοντας εκδηλώσεις), σε χώρους εργασίας (κάνοντας τηλεργασία όπου είναι δυνατόν …. Ο στόχος της λήψης κοινωνικών αποστάσεων είναι να αποτραπεί η εύκολη εξάπλωση ενός μόνο ατόμου που έχει μολυνθεί σε πολλά άλλα, η οποία διευκολύνεται από τη στενή επαφή σε πλήθος ανθρώπων. Η στενή επαφή των ανθρώπων θα διατηρήσει το R0 υψηλότερο από 1 και ακόμη και υψηλότερο από 2 έως 3. Εάν μπορέσουμε να μειώσουμε το R0 σε λιγότερο από 1, η επιδημία θα μειωθεί σταδιακά και θα σταματήσει από μόνη της χωρίς εμβόλιο».
Ορίστε: η θεωρία του Φάουτσι για το πώς θα απαλλαγούμε από τον ιό. Δεν χρειαζόμαστε εμβόλιο. Απλά κλείνουμε τα πράγματα. Μείνετε μακριά από τους ανθρώπους. Μην μαζεύεστε. Κλείστε τα σχολεία. Κλειδώστε επιχειρήσεις και εκκλησίες. Όλοι οι άνθρωποι μείνετε μακριά από όλους τους ανθρώπους. Το R0 θα πέσει.
Τότε ο ιός θα… και εδώ είναι που η θεωρία γίνεται θολή. Μήπως απλά εξαφανίζεται; Βαριέται; Απογοητεύεται, τα παρατάει και εξαφανίζεται στον αιθέρα; Και πόσο καιρό πρέπει να διαρκέσει αυτό το νέο κοινωνικό σύστημα «λήψης κοινωνικών αποστάσεων»; Χρόνια; Για πάντα; Και τι θα συμβεί όταν οι άνθρωποι αρχίσουν να συμπεριφέρονται ξανά φυσιολογικά;
Πρόκειται ξεκάθαρα για μια επιστήμη της σπαζοκεφαλιάς, η οποία συγχέει την εκ των υστέρων συλλογή δεδομένων με την ίδια την αιτιώδη συνάφεια και φαίνεται επίσης να αρνείται τη λειτουργικότητα του ανθρώπινου ανοσοποιητικού συστήματος. Το γεγονός ότι τέτοια πράγματα θα γράφονταν από ένα άτομο στη θέση του Φάουτσι είναι πραγματικά απίστευτο. Αλλά ο Τύπος συμφώνησε, και εξακολουθεί να το κάνει μετά από τόσο καιρό.
Αυτό που ο Φάουτσι φανταζόταν -και πολύ λίγοι το κατάλαβαν τότε- ήταν η κατασκευή ενός νέου κοινωνικού συστήματος. Δεν αφορούσε μόνο αυτόν τον ιό. Αφορούσε όλους τους παθογόνους μικροοργανισμούς και ολόκληρη τη λειτουργία της κοινωνίας. Πίστευε -ή αποφάσισε να πιστέψει- ότι μια επανασχεδίαση της κοινωνικής τάξης θα μπορούσε να αναχαιτίσει με επιτυχία τα κοινά παθογόνα και να επιφέρει καθολική υγεία.
Τελικά το αποκάλυψε αυτό στο άρθρο του για το Cell στις 15 Αυγούστου 2020, το οποίο έτυχε ελάχιστης προσοχής. Ήταν μόνος του προσπαθώντας να εφαρμόσει ένα ολόκληρο νέο κοινωνικό σύστημα βασισμένο σε μια νέα ιδεολογία.
Η ζωή σε μεγαλύτερη αρμονία με τη φύση θα απαιτήσει αλλαγές στην ανθρώπινη συμπεριφορά καθώς και άλλες ριζικές αλλαγές που μπορεί να χρειαστούν δεκαετίες για να επιτευχθούν: την ανοικοδόμηση των υποδομών της ανθρώπινης ύπαρξης, από τις πόλεις μέχρι τα σπίτια και τους χώρους εργασίας, τα συστήματα ύδρευσης και αποχέτευσης, τους χώρους αναψυχής και συνάθροισης. Σε έναν τέτοιο μετασχηματισμό θα πρέπει να δώσουμε προτεραιότητα στις αλλαγές εκείνων των ανθρώπινων συμπεριφορών που αποτελούν κινδύνους για την εμφάνιση μολυσματικών ασθενειών. Οι κυριότερες από αυτές είναι η μείωση του συνωστισμού στο σπίτι, στην εργασία και στους δημόσιους χώρους, καθώς και η ελαχιστοποίηση των περιβαλλοντικών διαταραχών, όπως η αποψίλωση των δασών, η έντονη αστικοποίηση και η εντατική κτηνοτροφία.
Αυτό το άρθρο αποκαλύπτει το πιο σημαντικό σημείο. Η αντιμετώπιση της πανδημίας δεν αφορούσε μόνο αυτό το ένα παθογόνο. Αφορούσε κάτι που ισοδυναμεί με μια πολιτική, οικονομική, κοινωνική και πολιτιστική επανάσταση.
Δεν πρόκειται για σοσιαλισμό ή καπιταλισμό. Είναι κάτι εντελώς διαφορετικό, κάτι πολύ παράξενο, σαν μια ρουσσωική τεχνοκρατία, ταυτόχρονα πρωτόγονη και υψηλής τεχνολογίας, όπως τη διαχειρίζεται μια επιστημονική ελίτ, μια αδοκίμαστη δυστοπία αντάξια της πιο τρομακτικής λογοτεχνίας.
Κανείς δεν έχει ψηφίσει κάτι τέτοιο. Είναι κάτι που ο Φάουτσι και οι φίλοι του ονειρεύτηκαν μόνοι τους και ανέπτυξαν όλη την τεράστια δύναμή τους για να το θέσουν σε εφαρμογή μόνο ως δοκιμή, μέχρι που κατέρρευσε. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και πολλά μέρη του κόσμου βρίσκονταν στα χέρια τους για το μεγαλύτερο μέρος ενός έτους και για δύο χρόνια σε ορισμένα μέρη.
Αυτό είναι το σκάνδαλο των αιώνων, το οποίο ξεπερνά κατά πολύ τα ζητήματα της χρηματοδοτούμενης από φόρους έρευνας «κέρδους-λειτουργίας», όσο σημαντική και αν είναι αυτή. Είναι ακόμη πιο σημαντικό από τις αναφορές ότι ο Φάουτσι εισέπραττε προσωπικά δικαιώματα από φαρμακευτικές εταιρείες που έλαβαν επιχορηγήσεις τις οποίες ενέκρινε ο ίδιος προσωπικά. Το πραγματικό πρόβλημα έγκειται στη δύναμή του και στην ικανότητα των εκλεγμένων αντιπροσώπων και των δικαστηρίων να τον ελέγχουν για πολλές δεκαετίες.
Ανεξάρτητα από το όραμα του Φάουτσι, η πορεία του ιού ακολούθησε τη συνηθισμένη πορεία, εκτός από μια σημαντική εξαίρεση: τα κύματα μόλυνσης εμφανίστηκαν με βάση την ταξική θέση στην κοινωνία. Υπήρξε μια πολιτική ιεραρχία μόλυνσης που ξεκίνησε από τις εργατικές τάξεις, πέρασε στην αστική τάξη, χτύπησε τις επαγγελματικές τάξεις, στη συνέχεια τους δημοσιογράφους υψηλού επιπέδου, και τέλος, στο τέλος ήρθε για την ίδια την ελίτ της άρχουσας τάξης – τον Τρουντό, την Ψάκι, την Άρντερν, τον Γκέιτς, και τέλος τον Φάουτσι – ανεξάρτητα από τα πολλαπλά εμβόλια τους.
Και εδώ είναι ο λόγος για τον οποίο η μόλυνση COVID του Φάουτσι είναι σημαντική, 28 μήνες μετά τα πρώτα lockdown. Είναι σημάδι και σύμβολο ότι ολόκληρη η θεωρία του για τον έλεγχο των ιών ήταν λανθασμένη. Πήρε το δρόμο του με την πολιτική και δεν λειτούργησε. Ο ιός προσγειώθηκε τελικά πάνω του, σαν να ήθελε να αναπαραστήσει τη φανταστική ιστορία του Έντγκαρ Άλλαν Πόε με τον πρίγκιπα Πρόσπερο στο κάστρο του που πίστευε ότι θα τον προστάτευε.
Και ως αποτέλεσμα της έκθεσής του, ο Φάουτσι θα αποκτήσει σίγουρα (εκτός αν η επανειλημμένη δόση του ίδιου εμβολίου έβλαψε τη λειτουργία του ανοσοποιητικού του συστήματος) τη φυσική ανοσία που ήδη διαθέτουν το 78% των παιδιών και πιθανότατα τα δύο τρίτα του γενικού πληθυσμού.
Θα πρέπει επίσης να μας προειδοποιήσει για τρία σημεία ηθικού επείγοντος:
Πρέπει να αντικαταστήσουμε τη φεουδαρχία τύπου Φάουτσι με μια νέα θεωρία για το πώς να συμβιβάσουμε την ελεύθερα λειτουργούσα κοινωνία με την παρουσία μολυσματικών ασθενειών, έτσι ώστε ούτε ο ίδιος ούτε οι άνθρωποι που πληρώνονται ή επηρεάζονται από αυτόν να μην μπορούν να το επιχειρήσουν ξανά.
Πρέπει να δράσουμε για να αχρηστεύσουμε την απεριόριστη εξουσία των γραφειοκρατών του διοικητικού κράτους να καταλάβουν τον έλεγχο των κυβερνητικών μηχανισμών.
Χρειαζόμαστε ένα νέο σύστημα για την αποκέντρωση της επιστήμης μακριά από τις προνομιούχες ελίτ, έτσι ώστε να μην μπορέσουν ποτέ ξανά να έχουν μονοπωλιακό έλεγχο σε αυτό που θεωρείται επιστήμη και πολύ περισσότερο να διαθέτουν την εξουσία να λογοκρίνουν τις διαφωνίες.
Αυτά είναι τα διδάγματα, τουλάχιστον η αρχή τους. Αυτός ο ιός είναι είτε ενδημικός είτε τουλάχιστον σχεδόν ενδημικός, αλλά μας μένει μια εκπληκτική κοινωνική, πολιτιστική και οικονομική καταστροφή από την προσπάθεια του Φάουτσι να εφαρμόσει ένα πειραματικό σχέδιο σε ολόκληρο τον πληθυσμό όχι μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες αλλά και σε ολόκληρο τον κόσμο.
Θα υποφέρουμε για πολλά χρόνια ή για πολλές γενιές από αυτό. Και όμως, στο τέλος, η μόλυνση είναι ατομική και μάλλον αναπόφευκτη για τους περισσότερους ανθρώπους. Το ανοσοποιητικό σύστημα προσαρμόζεται. Έτσι έχουμε εξελιχθεί για να συνυπάρχουμε. Το να προσποιούμαστε το αντίθετο είναι η ουσία της άρνησης της επιστήμης.
Ενώ πολλοί έχουν πιστέψει στην απλοϊκή ιδέα ότι η διαθεσιμότητα των πυροβόλων όπλων είναι η αιτία των μαζικών πυροβολισμών, αρκετοί ειδικοί έχουν επισημάνει μια πιο δυσάρεστη αλήθεια, η οποία είναι ότι οι μαζικοί πυροβολισμοί είναι πολύ πιο πιθανό να είναι το αποτέλεσμα του τρόπου με τον οποίο έχουμε κακομεταχειριστεί την ψυχική ασθένεια, την κατάθλιψη και τα προβλήματα συμπεριφοράς.
Η νομοθεσία για τον έλεγχο των όπλων έχει δείξει ότι οι νομοταγείς Αμερικανοί που κατέχουν όπλα δεν είναι το πρόβλημα, διότι όσο περισσότεροι νόμοι για τον έλεγχο των όπλων έχουν ψηφιστεί, τόσο περισσότερες μαζικές επιθέσεις έχουν συμβεί.
το 97,8% των μαζικών πυροβολισμών συμβαίνουν σε «ζώνες χωρίς όπλα», καθώς οι δράστες γνωρίζουν ότι οι νόμιμα οπλισμένοι πολίτες δεν θα είναι εκεί για να τους σταματήσουν.
Η κατάθλιψη αυτή καθαυτή σπάνια οδηγεί σε βία. Μόνο αφότου τα αντικαταθλιπτικά έγιναν κοινός τόπος, οι μαζικοί πυροβολισμοί πραγματικά απογειώθηκαν, και έχει αποδειχθεί ότι πολλοί δράστες μαζικών πυροβολισμών έπαιρναν αντικαταθλιπτικά.
Τα αντικαταθλιπτικά, ιδίως οι εκλεκτικοί αναστολείς επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI), είναι γνωστά για την ικανότητά τους να προκαλούν αυτοκτονικό και ανθρωποκτόνο ιδεασμό και βία.
Σε άρθρο της Μόλι Κάρτερ, που δημοσιεύθηκε αρχικά στο ammo.com σε άγνωστη ημερομηνία1 και στη συνέχεια αναδημοσιεύθηκε από το The Libertarian Institute τον Μάιο του 2019,2 και το psychreg.org στα τέλη Ιανουαρίου 2021,3 σημειώνεται:
«Σύμφωνα με το Ομοσπονδιακό Γραφείο Ερευνών (FBI), μια μαζική δολοφονία συμβαίνει όταν τουλάχιστον τέσσερα άτομα δολοφονούνται, χωρίς να συμπεριλαμβάνεται ο δράστης … κατά τη διάρκεια ενός μόνο περιστατικού …
Φαίνεται ότι κάθε φορά που συμβαίνει ένας μαζικός πυροβολισμός … τα μέσα ενημέρωσης κατά της οπλοκατοχής και οι πολιτικοί έχουν μια σπασμωδική αντίδραση – κατηγορούν για την τραγωδία αποκλειστικά το εργαλείο που χρησιμοποιήθηκε, δηλαδή τα πυροβόλα όπλα, και εστιάζουν όλες τις προτεινόμενες «λύσεις» τους σε περισσότερους νόμους, αγνοώντας ότι ο δολοφόνος παραβίασε ήδη πολλούς νόμους όταν διέπραξε τη θηριωδία του.
Τα γεγονότα έχουν σημασία όταν αντιμετωπίζεται ένα τόσο συναισθηματικά φορτισμένο θέμα, και η περισσότερη νομοθεσία για τον έλεγχο των όπλων έχει δείξει ότι οι νομοταγείς Αμερικανοί που κατέχουν όπλα ΔΕΝ είναι το πρόβλημα. Σκεφτείτε τα εξής: Οι κάτοχοι όπλων που κατέχουν όπλα δεν είναι το πρόβλημα: Όσο περισσότεροι νόμοι για τον έλεγχο των όπλων ψηφίζονται, τόσο περισσότερες μαζικές δολοφονίες συμβαίνουν.
Το αν αυτό αποτελεί συσχέτιση ή αιτιώδη συνάφεια είναι συζητήσιμο. Αυτό που δεν είναι συζητήσιμο είναι ότι αυτό το αρρωστημένο φαινόμενο των μαζικών δολοφόνων που στοχεύουν σε «ζώνες χωρίς όπλα», όπου γνωρίζουν ότι η οπλοφορία των πολιτών δεν είναι διαθέσιμη στους νομοταγείς Αμερικανούς, συμβαίνει.
Σύμφωνα με το Κέντρο Έρευνας για την Πρόληψη του Εγκλήματος,4 το 97,8% των δημόσιων πυροβολισμών συμβαίνουν σε «ζώνες χωρίς όπλα» – και οι «ζώνες χωρίς όπλα» είναι η επιτομή του βασικού φιλοσοφικού δόγματος του ελέγχου της οπλοκατοχής, ότι οι νόμοι είναι η μόνη άμυνα που χρειάζεται κανείς ενάντια στη βία …
Αυτή η συζήτηση τους οδηγεί μακριά από τον ελέφαντα στο δωμάτιο και ένα από τα πραγματικά ζητήματα που κρύβονται πίσω από τους μαζικούς πυροβολισμούς – την ψυχική υγεία και τα συνταγογραφούμενα φάρμακα.
Η αγνόηση του τι συμβαίνει στα κεφάλια αυτών των ψυχοπαθών όχι μόνο επιτρέπει τη συνέχιση των μαζικών πυροβολισμών, αλλά οδηγεί σε λανθασμένους νόμους για τον έλεγχο της οπλοκατοχής που παραβιάζουν τη Δεύτερη Τροπολογία και αναιρούν τα δικαιώματα των νομοταγών πολιτών των ΗΠΑ.
Όπως το έθεσε ο Τζεφ Σνάιντερ στην εφημερίδα The Washington Times: «Αλλά η απαγόρευση των όπλων επειδή τα χρησιμοποιούν οι εγκληματίες σημαίνει ότι λέμε στους αθώους και νομοταγείς ότι τα δικαιώματα και οι ελευθερίες τους δεν εξαρτώνται από τη δική τους συμπεριφορά, αλλά από τη συμπεριφορά των ενόχων και των παρανόμων, και ότι ο νόμος θα τους επιτρέψει να έχουν μόνο τα δικαιώματα και τις ελευθερίες που θα τους επιτρέψουν οι παρανόμοι».
Αντικαταθλιπτικά: Ο ελέφαντας στο δωμάτιο
Οι σκέψεις, τα συναισθήματα και ποικίλοι περιβαλλοντικοί παράγοντες παίζουν ρόλο στην εκδήλωση της βίας, αλλά η ψυχική ασθένεια από μόνη της δεν μπορεί να εξηγήσει τη μαζική αύξηση των μαζικών δολοφονιών – εκτός αν συμπεριλάβετε τα αντικαταθλιπτικά στην εξίσωση. Ωστόσο, ακόμη και όταν η ψυχική υγεία μπαίνει στη συζήτηση για τους μαζικούς δολοφόνους, το θέμα των αντικαταθλιπτικών, συγκεκριμένα, σπάνια αναφέρεται.
Το γεγονός είναι ότι η κατάθλιψη αυτή καθαυτή σπάνια οδηγεί σε βία. Μόνο αφότου τα αντικαταθλιπτικά έγιναν κοινός τόπος, οι μαζικοί πυροβολισμοί απογειώθηκαν, και πολλοί μαζικοί εκτελεστές έχουν αποδειχθεί ότι έπαιρναν αντικαταθλιπτικά.
Το Prozac, που κυκλοφόρησε το 1987, ήταν ο πρώτος εκλεκτικός αναστολέας επαναπρόσληψης σεροτονίνης (SSRI) που εγκρίθηκε για την κατάθλιψη και το άγχος. Μόλις δύο χρόνια νωρίτερα είχε νομιμοποιηθεί η διαφήμιση απευθείας στον καταναλωτή. Στα μέσα της δεκαετίας του 1990, ο Οργανισμός Τροφίμων και Φαρμάκων χαλάρωσε τους κανονισμούς, οι διαφημίσεις απευθείας στον καταναλωτή για τα SSRIs εξερράγησαν και, μαζί τους, οι συνταγές για SSRIs.
Το 1989, μόλις δύο χρόνια μετά την κυκλοφορία του Prozac στην αγορά, ο Τζόζεφ Γουεσμπέκερ πυροβόλησε 20 συναδέλφους του, σκοτώνοντας εννέα. Είχε λάβει Prozac για ένα μήνα, και οι επιζώντες της επίθεσης που προκλήθηκε από το φάρμακο μήνυσαν την Eli Lilly, την κατασκευάστρια εταιρεία του Prozac. Έκτοτε, η χρήση αντικαταθλιπτικών και οι μαζικοί πυροβολισμοί έχουν αυξηθεί, λίγο πολύ παράλληλα.
Στις δύο δεκαετίες μεταξύ 1988 και 2008, η χρήση αντικαταθλιπτικών στις ΗΠΑ αυξήθηκε κατά 400%,5 και μέχρι το 2010, το 11% του πληθυσμού των ΗΠΑ ηλικίας άνω των 12 ετών λάμβανε συνταγή για αντικαταθλιπτικά.6
Το 1982, πριν από την κυκλοφορία του Prozac, σημειώθηκε ένας μαζικός πυροβολισμός στις ΗΠΑ.7 Το 1984 σημειώθηκαν δύο περιστατικά και το 1986 – τη χρονιά που κυκλοφόρησε το Prozac – ένα. Ένας έως τρεις μαζικοί πυροβολισμοί ανά έτος παρέμειναν ο κανόνας μέχρι το 1999, οπότε και αυξήθηκαν σε πέντε.
Πώς είναι δυνατόν να αγνοήσουμε τη σχέση μεταξύ της ανεξέλεγκτης χρήσης φαρμάκων που είναι γνωστό ότι προκαλούν άμεσα βίαιη συμπεριφορά και της αύξησης των μαζικών πυροβολισμών;
Ένα άλλο άλμα σημειώθηκε το 2012, όταν σημειώθηκαν επτά μαζικοί πυροβολισμοί. Και ενώ η ετήσια καταμέτρηση ανεβοκατεβαίνει από χρόνο σε χρόνο, υπάρχει μια σαφής τάση αύξησης του αριθμού των μαζικών πυροβολισμών μετά το 2012. Με την πάροδο του χρόνου, οι μαζικοί πυροβολισμοί έγιναν επίσης μεγαλύτεροι, με περισσότερους ανθρώπους να τραυματίζονται ή να σκοτώνονται ανά περιστατικό.8
Πώς είναι δυνατόν να αγνοήσουμε τη σύνδεση μεταξύ της ανεξέλεγκτης χρήσης φαρμάκων που είναι γνωστό ότι προκαλούν άμεσα βίαιη συμπεριφορά και της αύξησης των μαζικών πυροβολισμών; Ο αυτοκτονικός ιδεασμός, η βία και ο δολοφονικός ιδεασμός είναι όλες γνωστές παρενέργειες αυτών των φαρμάκων. Μερικές φορές, τα φάρμακα διαταράσσουν την εγκεφαλική λειτουργία τόσο δραματικά που ο δράστης δεν μπορεί καν να θυμηθεί τι έκανε.
Για παράδειγμα, το 2001, σε έναν 16χρονο μαθητή λυκείου χορηγήθηκε το Effexor, ξεκινώντας με 40 χιλιοστόγραμμα και ανεβαίνοντας στα 300 mg σε διάστημα τριών εβδομάδων. Την πρώτη ημέρα λήψης της δόσης των 300 mg, το αγόρι ξύπνησε με πονοκέφαλο, αποφάσισε να παραλείψει το σχολείο και να ξαναπάει για ύπνο.
Λίγη ώρα αργότερα, σηκώθηκε, πήγε με καραμπίνα στο λύκειό του και με την απειλή όπλου κράτησε ομήρους 23 συμμαθητές του. Αργότερα ισχυρίστηκε ότι δεν θυμόταν τίποτα από όσα συνέβησαν αφότου ξαναπήγε για ύπνο εκείνο το πρωί.9
Σε μια αξιολόγηση 484 φαρμάκων στη βάση δεδομένων του FDA, διαπιστώθηκε ότι 31 από αυτά ευθύνονται για το 78,8% του συνόλου των περιπτώσεων βίας κατά άλλων, και 11 από αυτά τα φάρμακα ήταν αντικαταθλιπτικά. (Joe Raedle/Getty Images)
Οι κίνδυνοι είναι προφανείς
Οι κίνδυνοι των ψυχιατρικών διαταραχών είναι τόσο ξεκάθαροι, ώστε από τα μέσα Οκτωβρίου του 2004, όλα τα αντικαταθλιπτικά στις ΗΠΑ πρέπει να περιλαμβάνουν μαύρη προειδοποίηση ότι το φάρμακο μπορεί να προκαλέσει αυτοκτονικές σκέψεις και συμπεριφορές, ιδίως σε άτομα κάτω των 25 ετών, και ότι:10
«Άγχος, ταραχή, κρίσεις πανικού, αϋπνία, ευερεθιστότητα, εχθρικότητα (επιθετικότητα), παρορμητικότητα, ακαθησία (ψυχοκινητική ανησυχία), υπομανία και μανία έχουν αναφερθεί σε ενήλικες και παιδιατρικούς ασθενείς που υποβάλλονται σε θεραπεία με αντικαταθλιπτικά για μείζονα καταθλιπτική διαταραχή καθώς και για άλλες ενδείξεις, τόσο ψυχιατρικές όσο και μη ψυχιατρικές».
Οι SSRI μπορούν επίσης να προκαλέσουν συναισθηματική αμβλύτητα και αποστασιοποίηση, έτσι ώστε οι ασθενείς να αναφέρουν ότι «δεν αισθάνονται» ή «δεν νοιάζονται» για τίποτα και κανέναν, καθώς και ψύχωση και ψευδαισθήσεις. Όλες αυτές οι παρενέργειες μπορούν να συμβάλουν στο να προβεί κάποιος σε ένα αδιανόητο βίαιο έγκλημα.
Σε μια ανασκόπηση11,12 484 φαρμάκων στη βάση δεδομένων του FDA, διαπιστώθηκε ότι 31 από αυτά ευθύνονται για το 78,8% του συνόλου των περιπτώσεων βίας κατά άλλων, και 11 από αυτά τα φάρμακα ήταν αντικαταθλιπτικά.
Οι ερευνητές κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι η βία κατά άλλων ήταν ένα «γνήσιο και σοβαρό ανεπιθύμητο συμβάν φαρμάκου» και ότι από τα φάρμακα που αναλύθηκαν, τα αντικαταθλιπτικά SSRI και το φάρμακο για τη διακοπή του καπνίσματος, η βαρενικλίνη (Chantix), είχαν τις ισχυρότερες συσχετίσεις. Τα πέντε πιο επικίνδυνα SSRI ήταν:13
Η φλουοξετίνη (Prozac), η οποία αύξησε την επιθετική συμπεριφορά 10,9 φορές
η παροξετίνη (Paxil), η οποία αύξησε τη βίαιη συμπεριφορά 10,3 φορές
Φλουβοξαμίνη (Luvox), η οποία αύξησε τη βίαιη συμπεριφορά 8,4 φορές
Βενλαφαξίνη (Effexor), η οποία αύξησε τη βίαιη συμπεριφορά 8,3 φορές
Δεσβενλαφαξίνη (Pristiq), η οποία αύξησε τη βίαιη συμπεριφορά 7,9 φορές
Η κατάθλιψη υπερδιαγιγνώσκεται κατά πολύ
Στο άρθρο της, η Carter εξέτασε επίσης τους κλινικούς καθοριστικούς παράγοντες για τη διάγνωση της κλινικής κατάθλιψης που δικαιολογεί φαρμακευτική αγωγή. Για να πληροίτε τις προϋποθέσεις, πρέπει να εμφανίζετε πέντε ή περισσότερα από τα ακόλουθα συμπτώματα, το μεγαλύτερο μέρος της ημέρας, κάθε μέρα, για δύο εβδομάδες ή περισσότερο, και τα συμπτώματα πρέπει να είναι αρκετά σοβαρά ώστε να παρεμποδίζουν τη φυσιολογική καθημερινή λειτουργία:14
Θλίψη
Αίσθημα απελπισίας
Αίσθημα αδυναμίας
Αίσθημα ενοχής
Κόπωση
Απώλεια ενδιαφέροντος για χόμπι
Ανησυχία
Ανώμαλα πρότυπα ύπνου, είτε κοιμάστε πολύ είτε όχι αρκετά
Σκέψεις θανάτου ή αυτοκτονίας
Άγχος
Αίσθημα αναξιοπρέπειας
Αίσθημα «κενού»
Ερεθιστικότητα
Έλλειψη ενέργειας
Αργή ομιλία και κίνηση
Προβλήματα συγκέντρωσης
Ασυνήθιστες αλλαγές στο βάρος, είτε τρώτε πολύ είτε δεν έχετε όρεξη
Η πραγματικότητα είναι ότι η πλειονότητα των ασθενών που λαμβάνουν διάγνωση κατάθλιψης και επακόλουθη συνταγογράφηση αντικαταθλιπτικού στην πραγματικότητα δεν πληρούν τις προϋποθέσεις. Σε μια μελέτη,15 μόνο το 38,4 % πληρούσε πραγματικά τα κριτήρια του Διαγνωστικού και Στατιστικού Εγχειριδίου Ψυχικών Διαταραχών (DSM-5), και μεταξύ των ηλικιωμένων ενηλίκων, η αναλογία αυτή ήταν ακόμη χαμηλότερη. Μόνο το 14,3 τοις εκατό των ατόμων ηλικίας 65 ετών και άνω πληρούσαν τα διαγνωστικά κριτήρια. Σύμφωνα με τους συγγραφείς:16
«Οι συμμετέχοντες που δεν πληρούσαν τα κριτήρια της 12μηνης μείζονος καταθλιπτικής διαταραχής (major depressive disorder-MDE)ανέφεραν λιγότερο άγχος και μείωση της λειτουργικότητας του ρόλου τους και χρησιμοποίησαν λιγότερες υπηρεσίες. Ωστόσο, η πλειοψηφία και των δύο ομάδων συνταγογραφήθηκε και χρησιμοποίησε ψυχιατρικά φάρμακα.
Συμπέρασμα: Η υπερδιάγνωση και η υπερθεραπεία της κατάθλιψης είναι συχνή σε επίπεδο κοινότητας στις ΗΠΑ. Υπάρχει ανάγκη για βελτιωμένη στόχευση της διάγνωσης και των θεραπειών της κατάθλιψης και άλλων ψυχικών διαταραχών σε αυτά τα περιβάλλοντα».
Τι ρόλο μπορεί να διαδραματίσουν τα πολεμικά παιχνίδια;
Εκτός από τα αντικαταθλιπτικά, ένας άλλος παράγοντας που αγνοείται είναι η επίδραση των προσομοιώσεων πολέμου, δηλαδή των βίαιων βιντεοπαιχνιδιών. Πώς εκπαιδεύει ο στρατός τους στρατιώτες για τον πόλεμο; Μέσω προσομοιώσεων. Με την εξάπλωση των βιντεοπαιχνιδιών που περιλαμβάνουν αδιάκριτη βία, θα πρέπει πραγματικά να μας εκπλήσσει όταν αυτή η «εκπαίδευση» εφαρμόζεται στη συνέχεια στην πράξη;
Όπως αναφέρεται σε ιστολόγια της Παγκόσμιας Τράπεζας, οι νέοι άνδρες που βιώνουν τη βία «συχνά αγωνίζονται να επανενταχθούν ειρηνικά στις κοινότητές τους» όταν τελειώσουν οι εχθροπραξίες.17 Ενώ οι Αμερικανοί νέοι έχουν συνήθως μικρή εμπειρία με τον πραγματικό πόλεμο, τα προσομοιωμένα πολεμικά παιχνίδια καταλαμβάνουν μεγάλο μέρος του χρόνου τους και μπορεί με την πάροδο του χρόνου να χρωματίσουν τις καθημερινές αντιλήψεις τους για τη ζωή. Όπως σημειώνει η Centrical, μερικά από τα κορυφαία οφέλη της εκπαίδευσης με προσομοιώσεις περιλαμβάνουν:18
Σας επιτρέπουν να εξασκηθείτε σε γνήσια σενάρια και αντιδράσεις της πραγματικής ζωής.
Επανάληψη του περιεχομένου, η οποία ενισχύει τη διατήρηση της γνώσης.
Εξατομίκευση και διαφοροποίηση, ώστε να μπορείτε να μαθαίνετε από τα λάθη σας και να αξιολογείτε την απόδοσή σας, επιτυγχάνοντας έτσι ένα βαθύτερο επίπεδο μάθησης.
Εν ολίγοις, τα βίαια παιχνίδια μαζικών πυροβολισμών αποτελούν την τέλεια πλατφόρμα εκπαίδευσης για τους μελλοντικούς μαζικούς εκτελεστές. Ενώ ένας έφηβος χωρίς τέτοια έκθεση μπορεί να μην είναι πολύ επιτυχημένος στην εκτέλεση ενός μαζικού πυροβολισμού λόγω απειρίας με τα όπλα και τις τακτικές, κάποιος που έχει περάσει πολλές ώρες, ακόμη και χρόνια, εκπαιδεύοντας σε προσομοιώσεις μπορεί να έχει γνώσεις παρόμοιες με αυτές του στρατιωτικού προσωπικού.
Προσθέστε τις παρενέργειες των αντικαταθλιπτικών, όπως η συναισθηματική άμβλυνση και η απώλεια του ελέγχου των παρορμήσεων, και έχετε μια τέλεια συνταγή για ένα συμβάν με μαζικές απώλειες.
Συν τοις άλλοις, η Αμερική, ως έθνος, αποδεικνύει επίσης τη «ορθότητα» του πολέμου με το να συμμετέχει σε αυτόν χωρίς τέλος.19 Πότε ήταν η τελευταία φορά που οι ΗΠΑ δεν ήταν σε πόλεμο κάπου; Αυτό συνεχίζεται εδώ και δεκαετίες.
Ακόμη και τώρα, οι Ηνωμένες Πολιτείες επιμένουν να παρεμβαίνουν στη διαμάχη μεταξύ της Ρωσίας και της Ουκρανίας και η διπλωματία δεν είναι το επιλεγμένο εργαλείο επίλυσης των συγκρούσεων. Είναι η αποστολή όπλων στην Ουκρανία και η έκκληση για περισσότερη βία κατά των Ρώσων. Ο γερουσιαστής Λίντσεϊ Γκράχαμ έχει ζητήσει ακόμη και τη δολοφονία του Ρώσου προέδρου Βλαντίμιρ Πούτιν. Δείχνοντας πόσο σοβαρή είναι μια τέτοια πρόταση, ο Λευκός Οίκος αναγκάστηκε να τη διαψεύσει δημοσίως, δηλώνοντας ότι το σχόλιο του Γκράχαμ «δεν αποτελεί θέση της κυβέρνησης των ΗΠΑ».20
Ο Γκράχαμ, εν τω μεταξύ, δεν φαίνεται να καταλαβαίνει πώς η αδιάφορη έκκλησή του για δολοφονία μπορεί στην πραγματικότητα να υποκινήσει δολοφονία. Στον απόηχο των πυροβολισμών στο σχολείο του Ουβάλντε, θέλει τώρα να κινητοποιήσει συνταξιούχους στρατιωτικούς για την ενίσχυση της ασφάλειας στα σχολεία, και ενώ αυτό μπορεί να είναι μια καλή ιδέα, τι θα λέγατε να ορκιστεί επίσης ότι δεν θα καλούσε ποτέ σε δολοφονία πολιτικών αντιπάλων; Δεν καταλαβαίνουν οι πολιτικοί ότι αυτό θα μπορούσε να μεταφραστεί από κάποιο παιδί ότι είναι αποδεκτό να δολοφονήσει τους αντιπάλους του;
Απ’ όσο μπορώ να πω, οι μαζικοί πυροβολισμοί έχουν να κάνουν πολύ περισσότερο με τα κοινωνικά πρότυπα, τα επικίνδυνα φάρμακα, την έλλειψη υψηλής ποιότητας υπηρεσιών ψυχικής υγείας και την κανονικοποίηση της βίας μέσω της ψυχαγωγίας και της πολιτικής, παρά με τους νόμους περί όπλων καθαυτούς.
Πιθανόν να υπάρχουν και πολλοί άλλοι παράγοντες, αλλά αυτά είναι σαφώς παρατηρήσιμα φαινόμενα που είναι γνωστό ότι καλλιεργούν βίαιη συμπεριφορά. Φοβάμαι ότι οι Αμερικανοί έχουν ανάγκη από μια πολύ βαθύτερη και πιο ενδοσκοπική ανάλυση του προβλήματος από ό,τι πολλοί είναι ικανοί να κάνουν αυτή τη στιγμή. Όσοι όμως μπορούν, θα πρέπει να προσπαθήσουν και να καταβάλουν προσπάθειες για να επηρεάσουν την αναγκαία αλλαγή σε τοπικό επίπεδο και στο ίδιο τους το σπίτι.
Δημοσιεύθηκε αρχικά στις 16 Ιουνίου 2022 στο Mercola.com.
Με ψήφους 6-3 στις 24 Ιουνίου, το Ανώτατο Δικαστήριο ανέτρεψε επίσημα την υπόθεση Roe v. Wade, το σημαντικό προηγούμενο του 1973, το οποίο κατέρριψε ένα πλήθος ομοσπονδιακών και πολιτειακών νόμων που περιόριζαν τις αμβλώσεις και νομιμοποίησε σε μεγάλο βαθμό τη διαδικασία σε εθνικό επίπεδο.
Η απόφαση των 116 σελίδων ανέτρεψε επίσης το συνοδευτικό προηγούμενο του 1992, γνωστό ως Planned Parenthood v. Casey, το οποίο έκρινε ότι οι πολιτείες δεν μπορούν να επιβάλλουν σημαντικούς περιορισμούς στις αμβλώσεις πριν ένα έμβρυο καταστεί βιώσιμο για ζωή εκτός της μήτρας.
Η απόφαση Casey δεν διευκρίνισε πότε επέρχεται η βιωσιμότητα, αλλά υπέθεσε ότι αυτή είναι κάπου γύρω στις 24 εβδομάδες κύησης.
Η απόφαση της 24ης Ιουνίου εκδόθηκε στο πλαίσιο της υπόθεσης Dobbs v. Jackson Women’s Health Organization (δικαστικός φάκελος 19-1392).
Στην υπόθεση αυτή, η μοναδική κλινική αμβλώσεων με κρατική άδεια στο Μισισιπή αντιτάχθηκε στον νόμο της πολιτείας για την ηλικία κύησης, ο οποίος επιτρέπει τις αμβλώσεις μετά την 15η εβδομάδα κύησης μόνο για επείγοντα ιατρικά περιστατικά ή σοβαρή εμβρυϊκή ανωμαλία. Επικαλούμενα τη Roe, τα κατώτερα δικαστήρια έκριναν ότι ο πολιτειακός νόμος ήταν αντισυνταγματικός.
Το Politico δημοσίευσε το προσχέδιο της απόφασης με ημερομηνία 10 Φεβρουαρίου στις 2 Μαΐου χωρίς να αποκαλύψει την πηγή του. Το αυστηρά απόρρητο δικαστήριο διερευνά τη διαρροή, αλλά οι λεπτομέρειες της εν εξελίξει έρευνας είναι ελάχιστες.
Ο δικαστής Σάμιουελ Αλίτο έγραψε τη γνώμη της πλειοψηφίας. Οι άλλοι πέντε συντηρητικοί δικαστές συμφώνησαν με την απόφαση του δικαστηρίου.
Ο αρχιδικαστής Τζον Ρόμπερτς συμφώνησε με την απόφαση του δικαστηρίου αλλά κατέθεσε τη δική του ξεχωριστή γνώμη. Ο δικαστής Στίβεν Μπρέιερ έγραψε διαφορετική γνώμη, στην οποία προσχώρησαν οι άλλοι δύο φιλελεύθεροι δικαστές.
Ο Αλίτο εξήγησε στη γνωμοδότηση του δικαστηρίου γιατί η πλειοψηφία πιστεύει ότι η υπόθεση Roe v. Wade αποφασίστηκε λανθασμένα πριν από 49 χρόνια.
«Η άμβλωση παρουσιάζει ένα βαθύ ηθικό ζήτημα για το οποίο οι Αμερικανοί έχουν έντονα αντικρουόμενες απόψεις», έγραψε ο Αλίτο.
«Ορισμένοι πιστεύουν με θέρμη ότι μια ανθρώπινη ζωή γεννιέται κατά τη σύλληψη και ότι η άμβλωση τερματίζει μια αθώα ζωή. Άλλοι πιστεύουν εξίσου έντονα ότι οποιαδήποτε ρύθμιση των αμβλώσεων εισβάλλει στο δικαίωμα της γυναίκας να ελέγχει το σώμα της και εμποδίζει τις γυναίκες να επιτύχουν πλήρη ισότητα.
«Άλλοι πάλι, που ανήκουν σε μια τρίτη ομάδα, πιστεύουν ότι η άμβλωση πρέπει να επιτρέπεται υπό ορισμένες αλλά όχι υπό όλες τις συνθήκες, και όσοι ανήκουν σε αυτή την ομάδα έχουν ποικίλες απόψεις σχετικά με τους συγκεκριμένους περιορισμούς που πρέπει να επιβληθούν».
Για τα πρώτα 185 χρόνια μετά την υιοθέτηση του αμερικανικού Συντάγματος, «κάθε πολιτεία είχε τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει το ζήτημα αυτό σύμφωνα με τις απόψεις των πολιτών της», αλλά στη συνέχεια, το 1973, το Ανώτατο Δικαστήριο αποφάσισε την υπόθεση Roe v. Wade. Παρά το γεγονός ότι το Σύνταγμα δεν αναφέρει την άμβλωση, το δικαστήριο έκρινε ότι «παρέχει ένα ευρύ δικαίωμα για την απόκτησή της».
Το δικαστήριο δεν ισχυρίστηκε «ότι το αμερικανικό δίκαιο ή το εθιμικό δίκαιο είχε ποτέ αναγνωρίσει ένα τέτοιο δικαίωμα, και η επισκόπηση της ιστορίας του κυμαινόταν από το συνταγματικά άσχετο (π.χ. η συζήτησή του για τις αμβλώσεις στην αρχαιότητα) έως το ξεκάθαρα λανθασμένο (π.χ. ο ισχυρισμός του ότι η άμβλωση πιθανώς δεν ήταν ποτέ έγκλημα σύμφωνα με το εθιμικό δίκαιο)», συνέχισε ο Αλίτο.
«Αφού κατέγραψε μια πληθώρα άλλων πληροφοριών που δεν έχουν καμία σχέση με το νόημα του Συντάγματος, η γνώμη κατέληξε με μια αριθμημένη σειρά κανόνων που μοιάζουν πολύ με εκείνους που θα μπορούσαν να βρεθούν σε ένα νόμο που θεσπίστηκε από έναν νομοθέτη».
Το δικαστήριο δημιούργησε ένα σύστημα στο οποίο «κάθε τρίμηνο της εγκυμοσύνης ρυθμιζόταν με διαφορετικό τρόπο, αλλά η πιο κρίσιμη γραμμή τραβήχτηκε περίπου στο τέλος του δεύτερου τριμήνου, το οποίο, εκείνη την εποχή, αντιστοιχούσε στο σημείο στο οποίο ένα έμβρυο θεωρήθηκε ότι επιτυγχάνει “βιωσιμότητα”, δηλαδή την ικανότητα να επιβιώσει εκτός της μήτρας».
Παρόλο που το δικαστήριο παραδέχθηκε ότι οι πολιτείες «είχαν έννομο συμφέρον να προστατεύσουν τη “δυνητική ζωή”», αποφάσισε ότι το συμφέρον αυτό δεν δικαιολογούσε την επιβολή περιορισμών στις αμβλώσεις στο στάδιο πριν από τη βιωσιμότητα.
Το δικαστήριο δεν έδωσε καμία εξήγηση για αυτή τη διαπίστωση, την οποία ακόμη και οι υποστηρικτές των αμβλώσεων δυσκολεύτηκαν να υπερασπιστούν.
Ο Αλίτο σημείωσε ότι ένας συνταγματολόγος υψηλού κύρους, ο Τζον Χαρτ Ίλι, έγραψε ότι «θα ψήφιζε ένα νομοθέτημα που θα έμοιαζε πολύ με αυτό που κατέληξε να συντάξει το Δικαστήριο» αν ήταν “νομοθέτης”, αλλά κατά την άποψή του το Roe «δεν ήταν καθόλου συνταγματικό δίκαιο και δεν έδινε σχεδόν καμία αίσθηση υποχρέωσης να προσπαθήσει να γίνει».
Στη διαφωνία του, ο δικαστής Μπάιρον Γουάιτ έγραψε ότι η υπόθεση Roe v. Wade «αντιπροσώπευε την “άσκηση ωμής δικαστικής εξουσίας” και πυροδότησε μια εθνική διαμάχη που πίκρανε την πολιτική μας κουλτούρα για μισό αιώνα».
Στη διαφωνία του, ο δικαστής Στέφεν Μπρέιερ κατακεραύνωσε τη νέα γνώμη της πλειοψηφίας.
«Λέει ότι από την ίδια τη στιγμή της γονιμοποίησης, μια γυναίκα δεν έχει κανένα δικαίωμα για να μιλάμε. Ένα κράτος μπορεί να την εξαναγκάσει να φέρει μια εγκυμοσύνη στον τερματισμό, ακόμη και με το πιο απότομο προσωπικό και οικογενειακό κόστος.
«Ένας περιορισμός της έκτρωσης, υποστηρίζει η πλειοψηφία, είναι επιτρεπτός όποτε είναι ορθολογικός, το χαμηλότερο επίπεδο ελέγχου που γνωρίζει ο νόμος.
«Και επειδή, όπως έχει δηλώσει συχνά το δικαστήριο, η προστασία της ζωής του εμβρύου είναι ορθολογική, τα κράτη θα αισθάνονται ελεύθερα να θεσπίσουν κάθε είδους περιορισμούς».
Αυτή είναι μια εξελισσόμενη ιστορία και θα ενημερώνεται.
Οι φόβοι για μια αυξανόμενη ολοκληρωτική τάση στις Ηνωμένες Πολιτείες έχουν διογκωθεί κατά τη διάρκεια του 2020-2022. Πόσο κοντά όμως βρισκόμαστε πραγματικά σε ένα ολοκληρωτικό κράτος; Πώς έχουν προκύψει ιστορικά τέτοια καθεστώτα και ποια είναι τα προειδοποιητικά σημάδια; Αυτό το άρθρο θα απαντήσει σε αυτά τα ερωτήματα εξετάζοντας τα ολοκληρωτικά καθεστώτα κατά τον δέκατο όγδοο και τον εικοστό αιώνα και το σχέδιο με το οποίο ήρθαν στην εξουσία.
Στάδιο 1: Δυσαρέσκεια και ενδείξεις
Κάθε νέα τάξη πραγμάτων υψώνεται πάνω στα ερείπια της παλιάς.
Εκείνοι που θα εγκαθιδρύσουν ένα νέο καθεστώς πρέπει να αξιοποιήσουν ή να δημιουργήσουν δυσαρέσκεια για το status quo. Όσο κι αν αυτοί που επιθυμούν μια επανεκκίνηση απεχθάνονται την παλιά τάξη πραγμάτων, δεν μπορούν να πετύχουν πολλά χωρίς να αξιοποιήσουν ή να κατασκευάσουν μια παρόμοια στάση στο κοινό. Τότε ο επαναστατικός ολοκληρωτισμός εμφανίζεται ως η λύση σε αυτά τα προβλήματα.
Η Περίοδος της Τρομοκρατίας στην επαναστατική Γαλλία, για παράδειγμα, δεν ξεκίνησε με αίμα αλλά με ψωμί. Μεταξύ του 1715 και του 1800, ο πληθυσμός της Ευρώπης διπλασιάστηκε, δημιουργώντας ελλείψεις τροφίμων στους Γάλλους. Πολλοί Γάλλοι δυσανασχετούσαν με την αυξανόμενη συγκεντρωτική εξουσία του βασιλιά. Επιπλέον, οι ιδέες των διανοητών του «Διαφωτισμού» ξεσήκωναν επαναστατικά αισθήματα. Τέλος, η γαλλική κυβέρνηση ήταν βαθιά χρεωμένη λόγω των πολλών πολέμων του 18ου αιώνα και αύξησε τη φορολογία ακόμη και στους ευγενείς.
Ήταν αυτά τα βάσανα και οι φόβοι, σε συνδυασμό με τις μηχανορραφίες των μυστικών αδελφοτήτων (που παραδέχτηκε ο Μαρκήσιος ντε Ροζανμπό στη συνεδρίαση της Βουλής των Αντιπροσώπων την 1η Ιουλίου 1904) που οδήγησαν στην επανάσταση και στην ολοκληρωτική κυβέρνηση των Ιακωβίνων. Η Περίοδος της Τρομοκρατίας ήρθε μετά την πτώση του βασιλιά και του Ancien Régime (Παλαιού Καθεστώτος), την οποία οι επαναστάτες πέτυχαν εν μέρει λόγω των προβλημάτων και των δεινών της γαλλικής κοινωνίας πριν από την επανάσταση.
Η Επανάσταση των Μπολσεβίκων στη Ρωσία το 1917 -η οποία εγκαθίδρυσε ένα ολοκληρωτικό καθεστώς τόσο αιματηρό που θα έκανε την Περίοδο της Τρομοκρατίας να μοιάζει με απλή κόκκινη σταγόνα στον κουβά της γκιλοτίνας- ακολούθησε ένα παρόμοιο σχέδιο. Οι μπολσεβίκοι κομμουνιστές εκμεταλλεύτηκαν τα βάσανα του ρωσικού λαού για επαναστατικούς σκοπούς. Ποια ήταν αυτά τα βάσανα; Ο ρωσικός λαός είχε χάσει την πίστη του στον τσάρο Νικόλαο Β’ και την κυβέρνησή του, η Ρωσία περιείχε ανήσυχες εθνικές μειονότητες και οι ανεπαρκώς εξοπλισμένοι και καθοδηγούμενοι ρωσικοί στρατοί έχαναν από τους Γερμανούς στον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Τον Ιανουάριο του 1917, οι μεταφορές εμπορευμάτων σε πόλεις όπως η Αγία Πετρούπολη διακόπηκαν, και αυτό προκάλεσε ελλείψεις τροφίμων και καυσίμων και, τελικά, ταραχές.
Λίγο καιρό μετά την άνοδο του μπολσεβικισμού στη Ρωσία, ο Αδόλφος Χίτλερ ενεπλάκη με το ναζιστικό κόμμα κατά τη διάρκεια της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης. Η δοκιμαζόμενη μεταπολεμική Γερμανία έσφυζε από δυσαρέσκεια. Η Συνθήκη των Βερσαλλιών ήταν σκληρή: Η Γερμανία αναμενόταν να αναλάβει πλήρως την ευθύνη για τον πόλεμο, να πληρώσει τεράστιες αποζημιώσεις στους Συμμάχους, να παραδώσει μεγάλες εδαφικές εκτάσεις, να μην διαθέτει αξιόμαχο στρατό και να παρακολουθείται από συμμαχικά στρατεύματα. Στα χρόνια που ακολούθησαν τον πόλεμο και τη συνθήκη, η γερμανική οικονομία υπέφερε πολύ, μεταξύ άλλων και από υπερπληθωρισμό. Όταν η Γερμανία αθέτησε ορισμένες από τις πληρωμές της, γαλλικά και βελγικά στρατεύματα κατέλαβαν την πλουσιότερη βιομηχανική περιοχή της Γερμανίας, την περιοχή του Ρουρ, γεγονός που έκανε τη Γερμανία φτωχότερη και τον λαό πιο θυμωμένο.
Στάδιο 2: Ο ψεύτικος σωτήρας και η πρώτη επανάσταση
Αφού εντοπίζει και επικαλείται τη δυσαρέσκεια του λαού, ο δικτάτορας παρουσιάζεται ως σωτήρας. Στο δεύτερο στάδιο, ο επαναστατικός ολοκληρωτικός θεσπίζει μια δραματική αλλαγή για να «λύσει» τα προβλήματα και τη δυσαρέσκεια του πρώτου σταδίου.
Για να βρει μια λύση για την κρίση χρέους της, η γαλλική κυβέρνηση συγκάλεσε τη γενική συνέλευση των Τάξεων για να συμβουλεύσει τον βασιλιά σχετικά με το τι πρέπει να κάνει. Η Τρίτη Τάξη διεκδίκησε γρήγορα πλήρη κυβερνητική εξουσία ως «Εθνοσυνέλευση». Η Εθνοσυνέλευση ήθελε να συντάξει ένα νέο σύνταγμα που θα άλλαζε τη φύση της κυβέρνησης για να αντιμετωπίσει τις αδικίες. Μετά την έφοδο στη Βαστίλη, οι αγρότες στις αγροτικές περιοχές εξεγέρθηκαν εναντίον των αρχόντων τους. Η Εθνοσυνέλευση κήρυξε την κατάργηση της φεουδαρχίας και εισήγαγε τη Διακήρυξη των δικαιωμάτων του ανθρώπου και του πολίτη. Με την εκτέλεση του Λουδοβίκου ΙΣΤ’ στις 21 Ιανουαρίου 1793, το πρώτο στάδιο της επανάστασης ολοκληρώθηκε. Η βασιλοκτονία άφησε ένα τεράστιο κενό εξουσίας. Διάφορες ομάδες αγωνίστηκαν να καλύψουν αυτό το κενό, αλλά τελικά οι Ιακωβίνοι -οι ριζοσπάστες- κυριάρχησαν στη νέα επαναστατική κυβέρνηση.
Στη Ρωσική Επανάσταση, οι Μπολσεβίκοι εκμεταλλεύτηκαν τις επισιτιστικές εξεγέρσεις που ξεκίνησαν στις αρχές του 1917. Όταν ο στρατός άρχισε να παίρνει το μέρος των εξεγερμένων εργατών, αντί να αποκαταστήσει τον νόμο και την τάξη, ο τσάρος Νικόλαος κατάλαβε ότι όλα είχαν χαθεί. Παραιτήθηκε στις 2 Μαρτίου 1917 (και αργότερα εκτελέστηκε). Το Σοβιέτ της Πετρούπολης που διοικούνταν από τους Μπολσεβίκους ανέλαβε γρήγορα τον έλεγχο της μετατσαρικής Ρωσίας. Το σύνθημά τους -Ειρήνη, Γη και Ψωμί- προσέλκυσε πολλούς φοβισμένους και οργισμένους ανθρώπους σε αυτούς που έψαχναν σωτηρία. Στις 6-7 Νοεμβρίου πραγματοποίησαν πραξικόπημα που ανέτρεψε τελικά την προσωρινή κυβέρνηση.
Η αρχική άνοδος του ναζισμού στη Γερμανία ήταν λιγότερο αιματηρή, αλλά βασίστηκε επίσης σε μεσσιακές υποσχέσεις. Εκμεταλλευόμενο τη δυσαρέσκεια στη Γερμανία λόγω της Συνθήκης των Βερσαλλιών και της παγκόσμιας οικονομικής ύφεσης το 1929, το Ναζιστικό Κόμμα μεγάλωσε σε μέγεθος και επιρροή. Οι Ναζί είχαν επιχειρήσει ένα βίαιο πραξικόπημα τον Νοέμβριο του 1923, αλλά απέτυχαν, και στράφηκαν σε νόμιμα μέσα για να αποκτήσουν τον έλεγχο της κυβέρνησης. Λόγω της δεξιοτεχνίας του Χίτλερ στην προπαγάνδα, το Ναζιστικό Κόμμα κέρδιζε όλο και μεγαλύτερο μέρος των ψήφων μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1930. Τελικά, έγινε το δεύτερο μεγαλύτερο πολιτικό κόμμα της χώρας. Σε αυτό το σημείο, ο Χίτλερ απαίτησε από τον πρόεδρο Πάουλ φον Χίντενμπουργκ να τον διορίσει καγκελάριο, κάτι στο οποίο ο Χίντενμπουργκ συμφώνησε το 1933. Δεν επρόκειτο για βίαιη επανάσταση, αλλά η αποτυχημένη προσπάθεια του 1923 δείχνει τις βίαιες τάσεις του κόμματος.
Στάδιο 3: Λογοκρισία, διώξεις, προπαγάνδα και τερματισμός της αντιπολίτευσης
Στο τρίτο στάδιο, η αρχική αναταραχή του δεύτερου σταδίου έχει παρέλθει. Η παλιά τάξη πραγμάτων έχει αλλάξει ριζικά και τώρα αρχίζουν να αντιδρούν διάφορες δυνάμεις. Η ανερχόμενη ολοκληρωτική κυβέρνηση αντιμετωπίζει πολλούς εχθρούς, που συχνά βαφτίζονται «αντεπαναστάτες» ή «εξτρεμιστές». Εδώ στα σπάργανα, η νέα τάξη πραγμάτων πρέπει να παλέψει για να αποκτήσει περισσότερη εξουσία και να διατηρήσει αυτό που έχει αποκτήσει. Για το λόγο αυτό, ξεκινά την καταπολέμηση των εχθρών της μέσω της λογοκρισίας και των διώξεων.
Μόλις κέρδισαν την κυριαρχία στις χώρες τους, η πρώτη κίνηση των δικτατόρων όπως ο Χίτλερ και ο Βλαντιμίρ Λένιν ήταν να λογοκρίνουν την αντιπολίτευση και να βγάλουν προπαγάνδα. Καθένας από αυτούς τους ολοκληρωτικούς ηγέτες απέκτησε επίσης τον έλεγχο της εκπαίδευσης και διέθετε μυστικές αστυνομικές δυνάμεις που παρακολουθούσαν και σκότωναν ακόμη και οποιονδήποτε χαρακτηριζόταν ως εχθρός. Μια άλλη στρατηγική ήταν η δημιουργία οργανώσεων νεολαίας για να κατηχήσουν τους πολίτες στην προπαγάνδα του κράτους από μικρή ηλικία και να αποσπάσουν την πίστη τους από την οικογένεια ή τη θρησκεία. Η θρησκεία διώχθηκε σχεδόν καθολικά μόλις αυτά τα καθεστώτα ανέβηκαν στην εξουσία.
Τέλος, ο Χίτλερ και ο Λένιν έθεσαν εκτός νόμου (είτε de jure είτε de facto) όλα τα πολιτικά κόμματα και τις απόψεις εκτός των δικών τους μετά την ανάληψη της εξουσίας. Οι δικτάτορες δημιουργούν ένα μονοκομματικό σύστημα που συχνά διατηρεί μια πρόσοψη δημοκρατίας.
Στάδιο 4: Η κρίση
Το τέταρτο στάδιο προετοιμάζει το έδαφος ώστε η ολοκληρωτική κυβέρνηση να αποκτήσει τον απόλυτο έλεγχο σε όσους βρίσκονται υπό την εξουσία της. Αποτελείται από μια στιγμή κρίσης, η οποία μπορεί να είναι είτε μια πραγματική απειλή είτε αντιπερισπασμός που φαίνεται να απειλεί το έθνος.
Το 1793, η Γαλλική Επανάσταση βρισκόταν σε σημείο κρίσης. Οι υπερασπιστές της παλιάς τάξης ξεσηκώθηκαν από όλες τις πλευρές για να συντρίψουν τη νέα τάξη. Αυστριακοί και πρωσικοί στρατοί περικύκλωσαν τη Γαλλία, ενώ οι αγρότες της Βεντέα εξεγέρθηκαν εναντίον της επαναστατικής κυβέρνησης και του στρατού. Και έτσι, στο όνομα της «δημόσιας ασφάλειας», η κυβέρνηση αποφάσισε να λάβει σκληρά μέτρα εναντίον όλων των εχθρών της επανάστασης. Και έτσι, φυσικά, χρειάζονταν περισσότερο έλεγχο. Αυτό ήταν το καθήκον της Επιτροπής Δημόσιας Ασφάλειας, και δεν είχε καμία ηθική αναστολή για τις μεθόδους της.
Στις 3 Αυγούστου 1918, ο Λένιν πυροβολήθηκε μετά από ομιλία του σε ένα εργοστάσιο. Ενώ ανάρρωνε στο νοσοκομείο, έγραψε σε έναν υφιστάμενό του: «Είναι απαραίτητο κρυφά -και επειγόντως- να προετοιμάσουμε την τρομοκρατία». Αυτό ξεκίνησε μια εκστρατεία μαζικών δολοφονιών και συλλήψεων από την κυβέρνηση, γνωστή στην ιστορία ως Κόκκινη Τρομοκρατία. Όπως πάντα, η δικαιολογία για τις πράξεις αυτές ήταν η «έκτακτη ανάγκη» που υποδείκνυε η απόπειρα δολοφονίας. Οι «ριζοσπάστες» και οι «αντεπαναστάτες» ήταν δήθεν «στην πύλη» και ήταν απαραίτητο να χρησιμοποιηθούν ακραία μέτρα για την αντιμετώπιση αυτής της επικείμενης «απειλής». Έτσι έλεγε το αφήγημα. Και έτσι γίνεται πάντα.
Ο Χίτλερ χρησιμοποίησε επίσης μια «κατάσταση έκτακτης ανάγκης» για να δικαιολογήσει την καταστολή του. Στις 27 Φεβρουαρίου 1933, το Ράιχσταγκ τυλίχθηκε στις φλόγες. Ως απάντηση, ο Χέρμαν Γκόριν, υπουργός Εσωτερικών, διέταξε έφοδο στα κεντρικά γραφεία των κομμουνιστών, δήθεν για στοιχεία εξέγερσης και κομμουνιστικής συνωμοσίας για επιθέσεις σε δημόσια κτίρια. Αυτό, στο μυαλό του Χίτλερ, ήταν το σήμα για την κατάληψη του πλήρους ελέγχου. Στις 28 Φεβρουαρίου, το υπουργικό συμβούλιο κατήργησε την ελευθερία του λόγου, του συνέρχεσθαι, της ιδιωτικής ζωής και του Τύπου. Περίπου τέσσερις χιλιάδες άνθρωποι συνελήφθησαν εκείνη τη νύχτα. Αυτή η «κρίση», με τη συνήθη γλώσσα περί ασφάλειας και αντιμετώπισης των απειλών, εγκαινίασε τον ολοκληρωτισμό στη Γερμανία.
Στάδιο 5: Εκκαθαρίσεις, γενοκτονία και απόλυτος έλεγχος
Χρησιμοποιώντας την κρίση του τέταρτου σταδίου ως δικαιολογία, η ολοκληρωτική κυβέρνηση καταλαμβάνει τώρα τον απόλυτο έλεγχο της ζωής των πολιτών της. Το καθεστώς ξεπερνά τους εχθρούς των σταδίων τρία και τέσσερα. Αρχίζει να επιβάλλει βάναυσα την «ουτοπία» και την ιδεολογία του στον πληθυσμό. Σε αυτό το στάδιο διαπράττονται επίσης οι μεγαλύτερες φρικαλεότητες εναντίον του πληθυσμού, επειδή η αντίσταση στο ολοκληρωτικό καθεστώς έχει συντριβεί. Ο λαός είναι ανυπεράσπιστος και αποθαρρυμένος. Τίποτα δεν στέκεται ανάμεσα στο καθεστώς και τα θύματά του. Αυτό το στάδιο περιλαμβάνει μαζικές δολοφονίες, καθώς το καθεστώς εξοντώνει κάθε εναπομείναντα εχθρό, ενώ επιδιώκει να ελέγξει κάθε λεπτομέρεια της ζωής των πολιτών.
Κατά τα τελευταία στάδια της Γαλλικής Επανάστασης, η Επιτροπή Δημόσιας Ασφάλειας (Committee of Public Safety-CPS) έλαβε δικτατορικές εξουσίες για να νικήσει οποιονδήποτε αντιδρούσε στην επαναστατική κυβέρνηση. Κατά τη διάρκεια του 1793-1794, η CPS εξουδετέρωσε αντίπαλες επαναστατικές ομάδες προτού ψηφίσει νόμο που ανέστειλε τα δικαιώματα των πολιτών σε δημόσια δίκη ή νομική συνδρομή και έδωσε στους ενόρκους μόνο δύο επιλογές, αθώωση ή θάνατο. Το αποτέλεσμα ήταν τρομακτικό: σε όλη τη Γαλλία, 300.000 ύποπτοι συνελήφθησαν, 17.000 εκτελέστηκαν και περίπου 10.000 πέθαναν στη φυλακή ή χωρίς δίκη.
Αλλά δεν ήταν τίποτα σε σύγκριση με την Κόκκινη Τρομοκρατία και τις εκκαθαρίσεις του Ιωσήφ Στάλιν. Το κόμμα χρησιμοποίησε την απόπειρα δολοφονίας του Λένιν ως δικαιολογία για την έντονη δίωξη των εχθρών του. Δεκάδες χιλιάδες άνθρωποι έπεσαν θύματα, όπως αναφέρεται στο βιβλίο του Ρίτσαρντ Πάιπς «Η Ρωσική Επανάσταση»(Richard Pipes’s “The Russian Revolution”) . Αλλά το έργο του Λένιν ήταν μόνο ο πρόδρομος των «εκκαθαρίσεων» του Στάλιν κατά των πολιτικών εχθρών. Οι ιστορικοί διχάζονται για το πόσους ακριβώς ανθρώπους σκότωσε ο Στάλιν, αλλά οι εκτιμήσεις φτάνουν τα 60 εκατομμύρια.
Οι εκτιμήσεις για τους ανθρώπους που σκοτώθηκαν από τον Χίτλερ και το ναζιστικό κόμμα του ποικίλλουν επίσης. Σύμφωνα με το Μουσείο Μνήμης του Ολοκαυτώματος των Ηνωμένων Πολιτειών, ο αριθμός ανέρχεται σε 17 εκατομμύρια, αλλά μόνο ο Θεός γνωρίζει με βεβαιότητα.
Εκτός από τη διενέργεια μαζικών δολοφονιών, τα καθιερωμένα ολοκληρωτικά καθεστώτα προσπαθούν να ελέγχουν την καθημερινή ζωή με μέτρα όπως η λογοκρισία, η προπαγάνδα, ο έλεγχος των όπλων και τα εσωτερικά διαβατήρια.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες το 2022
Οδεύουν λοιπόν οι Ηνωμένες Πολιτείες προς τον ολοκληρωτισμό; Εδώ περνάμε από τα γεγονότα στις εικασίες – μια επικίνδυνη υπόθεση. Η απάντηση δεν είναι απλή. Αλλά αν προσέξουμε να αποφύγουμε τις υπερβολές, μπορούν να γίνουν κάποιες χρήσιμες συγκρίσεις:
Έχουν εκμεταλλευτεί οποιεσδήποτε δυνάμεις στις Ηνωμένες Πολιτείες τα πραγματικά ή φανταστικά προβλήματα της χώρας για να υποκινήσουν τη δυσαρέσκεια, ακόμη και τη βία; Ο θάνατος του Τζορτζ Φλόιντ και οι συναφείς ισχυρισμοί περί συστημικού ρατσισμού το 2020 προκάλεσαν βίαιες και καταστροφικές ταραχές. Ευτυχώς, αυτό έχει καταλαγιάσει, αλλά, όπως και στην προ-σοβιετική Ρωσία, οι συνεχιζόμενες εντάσεις γύρω από τις φυλετικές μειονότητες εξακολουθούν να απειλούν με περισσότερες κοινωνικές αναταραχές. Η αναταραχή αυτή θα μπορούσε να ενταθεί εάν οι προβλέψεις για ελλείψεις τροφίμων και αυξανόμενο πληθωρισμό επαληθευτούν τους επόμενους μήνες και χρόνια.
Έχει παρουσιαστεί κάποια μορφή ή ομάδα ως σωτήρας με τη λύση στα προβλήματά μας, μια λύση που θα απαιτήσει τον περιορισμό των ατομικών δικαιωμάτων; Η ελευθερία του συνέρχεσθαι, η ελευθερία του λόγου, η δίκαιη διαδικασία ή τα θρησκευτικά δικαιώματα δέχονται επίθεση; Η πανδημία COVID χρησιμοποιήθηκε από τις κυβερνήσεις σε όλο τον κόσμο για να δικαιολογήσει τεράστιους περιορισμούς στην προσωπική ελευθερία, συμπεριλαμβανομένων των περιορισμών στην ελευθερία του συνέρχεσθαι, του κλεισίματος θρησκευτικών κέντρων και της λογοκρισίας πληροφοριών ή απόψεων που αντιτίθενται στο επίσημο αφήγημα και τις επιταγές του COVID. Πολλοί από αυτούς τους δημόσιους λειτουργούς παρουσιάστηκαν ως «ειδικοί», των οποίων οι δυναμικές πολιτικές ήταν «αναγκαίες» για τη «δημόσια ασφάλεια». Φορείς όπως το Παγκόσμιο Οικονομικό Φόρουμ (World Economic Forum) και πολλοί παγκόσμιοι ηγέτες συνεχίζουν να συζητούν την ανάγκη για μια «Μεγάλη Επανεκκίνηση»(“Great Reset”), εν μέρει ως απάντηση στην «απειλή» του COVID. Αυτή η επαναφορά περιλαμβάνει τα πάντα, από τον επανασχεδιασμό των συστημάτων υγείας και της εκπαίδευσης έως την εφαρμογή διαβατηρίων εμβολίων. Αυτό μας παρουσιάζεται ως η «σωτηρία» μας από το COVID και άλλους κινδύνους, συμπεριλαμβανομένου του ρατσισμού.
Βιώνουμε κάποια λογοκρισία στις Ηνωμένες Πολιτείες; Είναι οι πηγές των μέσων ενημέρωσης μας ανεξάρτητες και αντικειμενικές ή εξαναγκασμένες και ελεγχόμενες; Όπως ανέδειξε το πρόσφατο φιάσκο Musk/Twitter, οι Μεγάλες Εταιρείες Τεχνολογίας φέρουν ευθύνη για τη λογοκρισία ορισμένων πληροφοριών και απόψεων με αυξανόμενη συχνότητα τα τελευταία χρόνια, και ιδιαίτερα κατά των συντηρητικών φωνών.
Ζουν οι Ηνωμένες Πολιτείες κάτω από ένα μονοκομματικό σύστημα; Από όσο μπορούμε να πούμε, η απάντηση σε αυτό το ερώτημα είναι όχι. Ωστόσο, αν οι ισχυρισμοί για εκλογική απάτη που αφθονούν από τις εκλογές του 2020 είναι αληθείς και η απάτη δεν αποκατασταθεί, ζούμε ουσιαστικά σε μονοκομματικό σύστημα, αφού ένα κόμμα μπορεί να διατηρεί την εξουσία επ’ αόριστον με παράνομα μέσα. Αλλά αυτό είναι ένα σημαντικό «αν».
Γινόμαστε μάρτυρες μαζικών συλλήψεων ή μαζικών δολοφονιών; Σαφώς και δεν έχουμε προχωρήσει σε μαζικές συλλήψεις και δολοφονίες τύπου σταδίου πέντε αυτή τη στιγμή, αν και τα δεδομένα για τις ανεπιθύμητες ενέργειες γύρω από το εμβόλιο COVID είναι ανησυχητικά. Παρόλα αυτά, τα δεδομένα, ακόμη και αν είναι ακριβή, δεν δείχνουν οριστικά ότι η προμελέτη ή ένα ολοκληρωτικό καθεστώς είναι ο ένοχος πίσω από αυτές τις ζημιές και τους θανάτους. Ωστόσο, νομίζω ότι η πιθανότητα αυτή δεν πρέπει να αποκλειστεί εντελώς.
Πρέπει να επισημανθεί ένα τελευταίο σημείο. Αν και υπάρχουν ανησυχητικές ομοιότητες μεταξύ της πορείας των Ηνωμένων Πολιτειών και των ιστορικών παραδειγμάτων ολοκληρωτισμού που περιγράφηκαν παραπάνω, πρέπει να αποφύγουμε τόσο τα άκρα της κινδυνολογίας και της μοιρολατρίας όσο και της ρομαντικής άρνησης. Από τη μία πλευρά, τα γεγονότα των τελευταίων ετών στις ΗΠΑ είναι ζοφερά. Από την άλλη, η ιστορία δεν λειτουργεί σαν μηχανή, και πολλοί παράγοντες παίζουν ρόλο εδώ. Δεν ισχυρίζομαι ότι γνωρίζω το μέλλον και δεν πιστεύω στον ιστορικό αιτιοκρατισμό.
Τελικά, το αν οι Ηνωμένες Πολιτείες οδεύουν προς τον ολοκληρωτισμό ή όχι εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από τον κόσμο και από το αν θα αντισταθεί ή όχι σε αυτές τις τάσεις.
Οι απόψεις που εκφράζονται σε αυτό το άρθρο είναι οι απόψεις του συγγραφέα και δεν αντανακλούν απαραίτητα τις απόψεις της Epoch Times.
Ο Walker Larson διδάσκει λογοτεχνία και ιστορία σε μια ιδιωτική ακαδημία στο Ουισκόνσιν, όπου διαμένει με τη σύζυγό του. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου στην αγγλική λογοτεχνία και γλώσσα, και τα γραπτά του έχουν δημοσιευτεί στα περιοδικά The Hemingway Review, Intellectual Takeout και στο Substack του, “TheHazelnut“.
Η εξαιρετικά δημοφιλής εφαρμογή σύντομων βίντεο TikTok δεν είναι παρά «άλλο ένα εργαλείο διείσδυσης» για την εκστρατεία κατασκοπείας του Πεκίνου στην Αμερική, δήλωσαν Αμερικανοί νομοθέτες μετά την είδηση της διαρροής εσωτερικών καταγραφών που φέρονται να δείχνουν ότι τα ιδιωτικά δεδομένα των χρηστών της εφαρμογής στις ΗΠΑ έχουν επανειλημμένα παραβιαστεί στην Κίνα.
Μεταξύ τουλάχιστον του Σεπτεμβρίου του 2021 και του Ιανουαρίου, μηχανικοί στην Κίνα είχαν πρόσβαση στα αμερικανικά δεδομένα της εφαρμογής, σύμφωνα με τις ηχογραφήσεις 80 εσωτερικών συναντήσεων που διέρρευσαν και τις οποίες επικαλείται το BuzzFeed News. Επιπλέον, οι υπάλληλοι της TikTok κατά καιρούς έπρεπε να απευθύνονται στους συναδέλφους τους στην Κίνα για να καθορίσουν τον τρόπο ροής των δεδομένων των ΗΠΑ, στα οποία το προσωπικό των ΗΠΑ δεν είχε εξουσιοδότηση για ανεξάρτητη πρόσβαση, αναφέρει η έκθεση.
Το TikTok ανήκει στον τεχνολογικό γίγαντα ByteDance με έδρα το Πεκίνο και έχει προκαλέσει ανησυχία στις Ηνωμένες Πολιτείες και αλλού σχετικά με το κατά πόσον τα δεδομένα του μπορούν να είναι προσβάσιμα από το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ), δεδομένου ότι οι νόμοι του υποχρεώνουν τις εταιρείες να συνεργάζονται με τις υπηρεσίες ασφαλείας όταν τους ζητείται.
«Τα πάντα φαίνονται στην Κίνα», δήλωσε μέλος του τμήματος Αξιοπιστίας και Ασφάλειας της TikTok σε συνάντηση του Σεπτεμβρίου 2021, σύμφωνα με την έκθεση. Τον ίδιο μήνα, ένας διευθυντής απευθύνθηκε σε έναν μηχανικό με έδρα το Πεκίνο ως «Master Admin» με «πρόσβαση στα πάντα».
«Δεν υπάρχει καμία έκπληξη σε αυτό, το TikTok είναι απλώς άλλο ένα επιθετικό εργαλείο της κομμουνιστικής Κίνας για να διεισδύσει στις προσωπικές και ιδιόκτητες πληροφορίες των Αμερικανών», δήλωσε ο βουλευτής Κεν Μπακ (R-Colo.) στην Epoch Times. «Αυτή η εφαρμογή αποτελεί μια πραγματική απειλή για την εθνική μας ασφάλεια και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να αναλάβουν ισχυρή δράση για να σταματήσουν την εκστρατεία κατασκοπείας του ΚΚΚ».
Η δημοφιλής πλατφόρμα που ανήκει στην Κίνα προσπαθεί εδώ και χρόνια να ελαχιστοποιήσει τους δεσμούς της με το Πεκίνο – ανησυχίες που προκάλεσαν τις προσπάθειες της κυβέρνησης Τραμπ να απαγορεύσει τη λειτουργία του TikTok στις Ηνωμένες Πολιτείες. Σε διάφορες δημόσιες δηλώσεις της, η εταιρεία υποστήριξε ότι αποθηκεύειτα δεδομένα των χρηστών των ΗΠΑ τοπικά και δεν θα τα μοιραζόταν με τις κινεζικές αρχές.
Ο κινεζικός νόμος περί εθνικών πληροφοριών απαιτεί από όλους τους οργανισμούς και τους πολίτες να «υποστηρίζουν, να βοηθούν και να συνεργάζονται με τις προσπάθειες των εθνικών υπηρεσιών πληροφοριών σύμφωνα με τον νόμο» και να «προστατεύουν τα μυστικά εργασίας των εθνικών υπηρεσιών πληροφοριών που γνωρίζουν». Εξαιτίας αυτού, οι κινεζικές επιχειρήσεις δεν έχουν άλλη επιλογή από το να παραδώσουν όποια δεδομένα ζητούν οι αρχές και να αρνηθούν να το κάνουν δημοσίως, δήλωσαν εμπειρογνώμονες.
Τον Αύγουστο του 2021, μια εταιρεία που υποστηρίζεται από το κράτος και συνδέεται με την κορυφαία υπηρεσία παρακολούθησης του διαδικτύου της χώρας απέκτησε επίσης μερίδιο 1% σε μια από τις θυγατρικές της ByteDance, αυξάνοντας τις ανησυχίες για την πιθανή επιρροή που μπορεί να ασκήσει το Πεκίνο στην πλατφόρμα.
Άνθρωποι περπατούν μπροστά από τα κεντρικά γραφεία της ByteDance, της μητρικής εταιρείας της εφαρμογής ανταλλαγής βίντεο TikTok, στο Πεκίνο στις 16 Σεπτεμβρίου 2020. (Greg Baker/AFP via Getty Images)
«Οποιαδήποτε δεδομένα χρηστών των ΗΠΑ στα οποία μπορεί να έχει πρόσβαση μια “ιδιωτική” εταιρεία στην Κίνα μπορεί αναμφίβολα να έχει πρόσβαση και το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας», δήλωσε ο βουλευτής Λι Ζέλντιν (R-N.Y.) στην Epoch Times.
Σε ακρόαση στο Κογκρέσο τον Οκτώβριο του 2021, ο Μάικλ Μπέκερμαν, αντιπρόεδρος και επικεφαλής της δημόσιας πολιτικής στην Αμερική για την TikTok, αρνήθηκε ότι οι υπάλληλοι της ByteDance έχουν πρόσβαση στα δεδομένα των χρηστών της TikTok. Είπε στους νομοθέτες ότι «μια παγκοσμίου φήμης ομάδα ασφαλείας με έδρα τις ΗΠΑ» χειρίζεται την πρόσβαση στα δεδομένα των χρηστών των ΗΠΑ και αποθηκεύει αντίγραφα ασφαλείας στη Σιγκαπούρη.
Οι ηχογραφήσεις που διέρρευσαν, είπε ο Ζέλντιν, υποδηλώνουν ότι ο Μπέκερμαν «πιθανώς είπε ψέματα στο Κογκρέσο, κάτι που αποτελεί κακούργημα».
«Ακόμα και η πιθανότητα ότι τα προσωπικά δεδομένα εκατομμυρίων Αμερικανών, πολλοί από τους οποίους είναι μόλις έφηβοι, έχουν παραβιαστεί από την κινεζική κυβέρνηση και θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν για οποιονδήποτε αριθμό κακόβουλων δραστηριοτήτων του ΚΚΚ, θα πρέπει να σημάνει συναγερμός στην κυβέρνησή μας και στον ιδιωτικό τομέα, καθώς και σε όποιον χρησιμοποιεί αυτή την εφαρμογή», δήλωσε.
«Η κυβέρνηση των ΗΠΑ πρέπει να προσδιορίσει επειγόντως ποια δεδομένα συλλέχθηκαν, σε τι είχε πρόσβαση η κινεζική κυβέρνηση και πώς χρησιμοποιήθηκαν τα δεδομένα».
Λίγο πριν από το άρθρο του Buzzfeed στις 17 Ιουνίου, το TikTok ανακοίνωσε ότι μεταφέρει όλη την κίνηση των χρηστών στις ΗΠΑ σε διακομιστές της Oracle στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πρόσθεσε ότι θα συνεχίσει να χρησιμοποιεί τα κέντρα δεδομένων των ΗΠΑ και της Σιγκαπούρης για την αποθήκευση αντιγράφων ασφαλείας, αλλά αναμένει να διαγράψει τα δεδομένα των χρηστών των ΗΠΑ από αυτούς τους ιστότοπους με την πάροδο του χρόνου.
Κάθε κομμάτι τεχνολογίας που προέρχεται από την Κίνα είναι όπλο
Ο πρώην Κινέζος λογοκριτής του διαδικτύου Λιου Λιπένγκ δήλωσε προηγουμένως στην Epoch Times ότι η TikTok είχε επιδιώξει να προσλάβει ανθρώπους σαν κι αυτόν για να παρακολουθούν τους χρήστες των ΗΠΑ. Το 2018, ο Λιου έδωσε συνέντευξη στην ByteDance για μια θέση διαχειριστή περιεχομένου της TikTok, η οποία θα τον ανέμενε να επιθεωρεί «παγκόσμιας εμβέλειας βίντεο» στην πλατφόρμα.
«Λογοκρίνουν άμεσα τον λόγο των Αμερικανών», είπε σε συνέντευξή του το 2020.
Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ εξέδωσε εκτελεστική εντολή τον Αύγουστο του 2020 για την απαγόρευση του TikTok και της κινεζικής υπερ-εφαρμογής WeChat, λέγοντας ότι η καταγραφή από τις εφαρμογές τεράστιων όγκου δεδομένων Αμερικανών «απειλεί να επιτρέψει στο Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας να έχει πρόσβαση στις προσωπικές και ιδιοκτησιακές πληροφορίες των Αμερικανών – επιτρέποντας ενδεχομένως στην Κίνα να παρακολουθεί τις τοποθεσίες ομοσπονδιακών υπαλλήλων και εργολάβων, να κατασκευάζει φακέλους προσωπικών πληροφοριών για εκβιασμό,και να διεξάγουν εταιρική κατασκοπεία».
Έκτοτε, το διάταγμα του Τραμπ έχει καθυστερήσει από διάφορες αγωγές και δικαστικές αποφάσεις.
Τον Ιούλιο του 2021, ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν ανακάλεσε την εκτελεστική εντολή, δίνοντας εντολή στο υπουργείο Εμπορίου να αξιολογήσει την πλατφόρμα για να διαπιστώσει αν αποτελεί κίνδυνο για την εθνική ασφάλεια.
Ένα σύμβολο του TikTok (Douyin) απεικονίζεται στο εμπορικό κέντρο The Place το σούρουπο στο Πεκίνο στις 22 Αυγούστου 2020. (VCG/VCG μέσω Getty Images)
Ο Κέισι Φλέμινγκ, αναλυτής κυβερνοασφάλειας και διευθύνων σύμβουλος της εταιρείας στρατηγικών συμβουλών BlackOps Partners, δήλωσε ότι οι παγκόσμιες φιλοδοξίες του Πεκίνου θα πρέπει να κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου όσον αφορά την τεχνολογία από την Κίνα.
Ένα πράγμα που λέει πάντα στους ανθρώπους που τον συμβουλεύουν για τέτοια θέματα, είπε ο Φλέμινγκ, είναι ότι «πρέπει να καταλάβετε ότι κάθε κομμάτι τεχνολογίας που έρχεται από την Κίνα είναι όπλο», δήλωσε στην εκπομπή «China Insider» του EpochTV. «Αυτό γίνεται για να αποδυναμωθούν οι Ηνωμένες Πολιτείες και να ενισχυθεί η Κίνα».
Τα προσωπικά δεδομένα είναι «πολύ, πολύ πολύτιμα», επειδή διαμορφώνουν μια εικόνα για το με ποιον συνδέεται κάποιος, τις επιχειρηματικές συναλλαγές του, τις δραστηριότητες των smartphone και τι θα κάνει στο μέλλον, δήλωσε ο Φλέμινγκ. Ο τρόπος με τον οποίο το TikTok είναι προγραμματισμένο να παγιδεύει το κοινό στην εφαρμογή είναι επίσης μια μορφή ψυχολογικού ελέγχου, είπε.
«Αυτό που οι περισσότεροι άνθρωποι δεν καταλαβαίνουν πραγματικά είναι ότι οι αξίες και οι στόχοι του Κομμουνιστικού Κόμματος Κίνας είναι εντελώς αντίθετοι από τις ΗΠΑ και τον ελεύθερο κόσμο», δήλωσε ο Φλέμινγκ.
«Θέλουν να τον ελέγξουν πλήρως. Έτσι, δεν υπάρχουν ανεξάρτητες εταιρείες στην Κίνα, το ΚΚΚ τις διοικεί και τις ελέγχει πλήρως».
Όποιος ασχολείται με επιχειρήσεις ή άλλες επιδιώξεις στην Κίνα «υπόκειται στο νόμο του ΚΚΚ στην Κίνα».
Η TikTok δεν απάντησε σε αίτημα για σχολιασμό μέχρι την ώρα της δημοσιεύσης.
