Υπάρχει κάποιος που δεν είναι εξοικειωμένος με τη φύση της τσουκνίδας; «Φύγε τσουκνίδα, έλα μολόχα» τραγουδούσαν όσοι τσιμπιόνταν παλιά, τρίβοντας το πονεμένο σημείο με τα φύλλα της αγριομολόχας, που με άφατη σοφία ο Δημιουργός έκανε να φύεται δίπλα στις τσουκνίδες! Κι όμως, αυτό το φυτό αξίζει και τον σεβασμό και την αγάπη μας: δεν είναι τόσο κακό όσο φαίνεται με την πρώτη ματιά.
Κρίνετε μόνοι σας: η τσουκνίδα είναι πλούσια σε βιταμίνες, όπως A, PP, B1, B2, C, κάλιο, μαγνήσιο, ασβέστιο, νάτριο, σίδηρο, ιώδιο, φώσφορο, καροτίνη, μικροστοιχεία και πολλά αμινοξέα· χρησιμοποιείται στην κοσμετολογία (ποιο κορίτσι δεν ξέρει για τα οφέλη των λοσιόν και βαλσάμων τσουκνίδας για τη δύναμη των μαλλιών;), αλλά και ως λίπασμα, κάνοντας τις ντομάτες και το λάχανο να αναπτύσσονται αλματωδώς!
Όλα αυτά τα θαυμάσια συστατικά της τσουκνίδας μπορούν να ωφελήσουν και τον άνθρωπο, αφού η τσουκνίδα είναι βρώσιμη· η κατανάλωσή της έχει ευεργετική επίδραση σε ολόκληρο το σώμα.
Υπάρχουν πολλές συνταγές όχι μόνο στην ελληνική κουζίνα, αλλά και σε βιβλία μαγειρικής της Ρωσίας, της Σκανδιναβίας, της Ιταλίας, της Ισπανίας, της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Βουλγαρίας και της Τσεχίας, ενώ στην Αγγλία παρασκευάζουν ακόμη και μπύρα από τσουκνίδα.
Πόσα διαφορετικά πιάτα, νόστιμα και υγιεινά, μπορούν να παρασκευαστούν από τσουκνίδες! Για καλύτερα αποτελέσματα, σημειώστε αυτά τα «μυστικά τσουκνίδας»:
Όταν πιάνετε φρέσκες τσουκνίδες, πρέπει να χρησιμοποιείτε γάντια.
Εάν τα φρέσκα φύλλα ζεματιστούν και ξεπλυθούν με τρεχούμενο κρύο νερό, τότε η τσουκνίδα δεν θα σας καίει πλέον.
Τα νεαρά φύλλα που συλλέγονται από τον Μάιο έως τον Ιούλιο είναι τα καλύτερα κατάλληλα για μαγείρεμα.
Κατά την παρασκευή ζεστών πιάτων, η τσουκνίδα προστίθεται τελευταία, αφού οι υψηλές θερμοκρασίες καταστρέφουν τις ευεργετικές της ιδιότητες.
Εάν θέλετε να φυλάξετε τσουκνίδες για το χειμώνα, συνίσταται να στεγνώνετε τα φύλλα σε σκοτεινό, αεριζόμενο μέρος, αποφεύγοντας το άμεσο ηλιακό φως.
Όπως και κάθε άλλο χόρτο, οι τσουκνίδες δίνουν νόστιμα αρτοσκευάσματα. Οι τσουκνιδόπιτες και τα τσουκνιδοπιτάκια είναι ιδιαίτερα καλά! Αλλά για να απογειώσετε το αποτέλεσμα, χρειάζεται η σωστή ‘παρέα’: η τσουκνίδα ταιριάζει με ρύζι, κεχρί, πλιγούρι, αυγά, φρέσκα και ξερά κρεμμύδια, σπανάκι, πατάτες, μανιτάρια και τυριά όπως σουλουγκούνι, φέτα και άλλα. Ανακατεύοντας αυτά τα υλικά, θα έχετε μία υπέροχη γέμιση για τις πίτες σας.
Οι αναλογίες ρυθμίζονται σύμφωνα με τις προσωπικές προτιμήσεις σας. Για παράδειγμα:
Για 1 κιλό τσουκνίδες, μπορούμε να βάλουμε 100 γραμμάρια ρύζι και 5 αυγά. Ζεματίζουμε και ψιλοκόβουμε τις τσουκνίδες, ανακατεύουμε με βρασμένο ρύζι και ψιλοκομμένα βραστά αυγά, αλατοπιπερώνουμε και προσθέτουμε μπαχαρικά κατά βούληση. Μπορείτε, όμως, να βάλετε και ωμές τις τσουκνίδες στη γέμιση, όπως και όλα τα άλλα χόρτα.
Αφράτη Τσουκνιδόπιτα (Βλάχικη Πίτα-Βινίτα)
Λιακρούαρ τάρδουρ με φύλλο με πατάτα – μία πολύ ιδιαίτερη συνταγή για αφράτη χορτόπιτα. (ixomageiremata.gr)
Η τσουκνιδόπιτα που θα φτιάξουμε σήμερα είναι λίγο διαφορετική, αλλά πολύ νόστιμη και πολύ εύκολη.
Την έφτιαχνε η γιαγιά Αθηνά, συνήθως όταν ζύμωνε το ψωμί της εβδομάδας. Κρατούσε μια ποσότητα ζύμης και πριν προλάβει να βγάλει τα καρβέλια από τον φούρνο, η «πίτα βινίτα» (ή «λιακρούαρ τάρδουρ» στα αρβανίτικα) ήταν έτοιμη στο τραπέζι.
Υλικά
Για τη ζύμη
4 μέτριες πατάτες
3 ποτήρια νερό (χλιαρό)
1 κ. σ. αλάτι (κατά προτίμηση χοντρό)
2 κύβους μπυρομαγιά
Αλεύρι (όσο πάρει)
Για τη γέμιση
2 γεμάτες χούφτες ξερές ή χλωρές τσουκνίδες
250 γρ. μυζήθρα ή τυρί
4 αυγά
1 κ. σ. αλεύρι
4-5 κ. σ. ελαιόλαδο
Αλάτι
Εκτέλεση
Ξεκινήστε με τη γέμιση. Βάλτε λίγο νερό σε μια κατσαρόλα και όταν αρχίσει να κοχλάζει, ρίξτε τις τσουκνίδες ανακατεμένες με μια κουταλιά αλεύρι, για να βράσουν για 15 λεπτά.
Στραγγίξτε τις, ρίξτε μια κουταλιά λάδι, δυο-τρεις κουταλιές από το ζουμί τους, τη μυζήθρα και τα αυγά και ανακατέψτε καλά. Δοκιμάστε και αλατίστε τες.
Ψήστε στον φούρνο (ή στη σόμπα) τις πατάτες.
Διαφορετικά βράστε τες και πατήστε τες με πηρούνι ή κουτάλι να γίνουν πουρές. Διαλύστε σε λίγο χλιαρό νερό την μπυρομαγιά
Σε μια λεκανίτσα ή ταψάκι, κοσκινίστε το αλεύρι. Κάντε μια λακουβίτσα στη μέση και ρίξτε μέσα τον πουρέ της πατάτας ζεστό, τη διαλυμένη μπυρομαγιά, προσθέτοντας λίγο αλάτι. Αρχίστε σιγά-σιγά το ζύμωμα με το χέρι, προσθέτοντας λίγο-λίγο το χλιαρό νερό. Συνεχίστε το ζύμωμα, ώσπου να πετύχετε μια ζύμη απαλή και ελαστική.
Χωρίστε τη σε δύο κομμάτια. Ένα μεγάλο για το κάτω μέρος της πίτας (⅔ της ζύμης) και ένα μικρότερο για το επάνω.
Κάντε το μεγάλο κομμάτι μια μπάλα και ανοίξτε φύλλο.
Αφού βουτυρώσετε καλά το ταψί, απλώστε το φύλλο στο ταψί και αδειάστε πάνω τη γέμιση. Ανοίξτε ένα φύλλο με την υπόλοιπη ζύμη και απλώστε το σουρωτά πάνω από τη γέμιση. Φτιάξτε το κόθορνο (το γύρω-γύρω κλείσιμο των φύλλων).
Σκεπάστε την πίτα και αφήστε την εκεί να καθίσει ήρεμα-ήρεμα μέχρι να φουσκώσει.
Η γιαγιά Αθηνά, όταν βιαζόταν, γέμιζε μια λεκάνη με καυτό νερό και έβαζε από απάνω το ταψί. Οι καυτοί ατμοί βοηθούσαν το ζυμάρι να φουσκώσει γρηγορότερα. Εναλλακτικά, μπορείτε να σκεπάσετε το ταψί με κουβέρτες ή να το αφήσετε στον ήλιο ή στον φούρνο στους 30 βαθμούς Κελσίου.
Βάλτε να ψηθεί σε προθερμασμένο φούρνο στους 200 βαθμούς για 45-60 λεπτά.
Μπορείτε αν θέλετε να την κάνετε νηστίσιμη, αντικαθιστώντας τα αυγά και το γάλα με μια χούφτα ρύζι. Επίσης μπορείτε να αντικαταστήσετε τις τσουκνίδες με οποιοδήποτε άλλη γέμιση χορταρικών ή να φτιάξετε ένα μείγμα χορταρικών με τσουκνίδες και σπανάκι, λάπατα, σέσκουλα κλπ.
Είναι μια πίτα απλή, όπως η αγάπη, μόνο που – όπως έλεγε η γιαγιά Αθηνά – η αγάπη δουλεύει με διαφορετικό τρόπο σε διαφορετικά μυαλά: «…τον ανόητο τον φωτίζει, τον σοφό τον τυφλώνει…»
Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν κέρδισε μια σαρωτική εκλογική νίκη στις 17 Μαρτίου, σύμφωνα με τα πρώτα αποτελέσματα, ενώ δυτικοί αξιωματούχοι επικρίνουν τις εκλογές ως άδικες και παράνομες.
Αυτό σημαίνει ότι ο κος Πούτιν, 71 ετών, θα εξασφαλίσει εύκολα μια νέα εξαετή θητεία, που θα του επιτρέψει να γίνει ένας από τους μακροβιότερους ηγέτες της Ρωσίας. Σύμφωνα με δημοσκόπηση εξόδου από το Ίδρυμα Κοινής Γνώμης και τα κρατικά μέσα ενημέρωσης, κέρδισε το 87,8% των ψήφων,
Ο αντίπαλός του από το Κομμουνιστικό Κόμμα, Νικολάι Χαριτόνοφ, έλαβε περίπου το 4,7% των ψήφων, ο υποψήφιος του Νέου Λαϊκού Κόμματος Βλαντισλάβ Νταβάνκοφ έλαβε 3,6% και ο υποψήφιος των Φιλελεύθερων Δημοκρατών Λεονίντ Σλούτσκι έλαβε 2,5% των ψήφων, όπως μετέδωσαν τα κρατικά μέσα ενημέρωσης.
Ο κος Πούτιν δεν σχολίασε τα αποτελέσματα, αλλά ένας πρώην πολιτικός του αντίπαλος, ο πρώην πρόεδρος της Ρωσίας Ντμίτρι Μεντβέντεφ, έγραψε στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης ότι ο κος Πούτιν πέτυχε μια «λαμπρή νίκη στις εκλογές για την ανάδειξη του προέδρου της Ρωσικής Ομοσπονδίας».
Κριτική από ΗΠΑ και ΝΑΤΟ
Οι εκλογές αυτές διεξάγονται δύο χρόνια περίπου μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία, την οποία το Κρεμλίνο αποκαλεί «ειδική στρατιωτική επιχείρηση».
Αναπόφευκτα, ο εν λόγω πόλεμος επικρέμεται πάνω από τις τριήμερες εκλογές: Η Ουκρανία έχει επανειλημμένα επιτεθεί σε διυλιστήρια πετρελαίου στη Ρωσία, έχει βομβαρδίσει ρωσικές περιοχές και έχει προσπαθήσει να διαπεράσει τα ρωσικά σύνορα – μια κίνηση που ο κος Πούτιν δήλωσε ότι δεν θα μείνει ατιμώρητη.
Οι υποστηρικτές του κυριότερου αντιπάλου του Πούτιν, του Αλεξέι Ναβάλνι, ο οποίος πέθανε σε φυλακή της Αρκτικής τον περασμένο μήνα, είχαν καλέσει τους Ρώσους να βγουν στο δρόμο το «Μεσημέρι κατά του Πούτιν», για να δείξουν τη δυσαρέσκειά τους με τον ηγέτη. Δεν υπήρξε καταμέτρηση για το πόσοι από τα 114 εκατομμύρια ψηφοφόρους της Ρωσίας συμμετείχαν στις διαδηλώσεις της αντιπολίτευσης, εν μέσω εξαιρετικά αυστηρών μέτρων ασφαλείας και δεκάδων χιλιάδων αστυνομικών και αξιωματούχων ασφαλείας.
Η κυβέρνηση Μπάιντεν ασκεί εδώ και καιρό κριτική στην προεδρία του Πούτιν. Στις 17 Μαρτίου, ένας εκπρόσωπός της δήλωσε και πάλι ότι οι ρωσικές εκλογές είναι άδικες, αφού είχε προβλεφθεί η νίκη του κου Πούτιν.
«Οι εκλογές προφανώς δεν είναι ούτε ελεύθερες ούτε δίκαιες», δήλωσε εκπρόσωπος του Συμβουλίου Εθνικής Ασφάλειας του Λευκού Οίκου σε ειδησεογραφικά πρακτορεία στις 17 Μαρτίου, προσθέτοντας ότι πολιτικοί αντίπαλοι φυλακίστηκαν, ενώ άλλοι εμποδίστηκαν να θέσουν υποψηφιότητα.
Από την άλλη πλευρά, λίγο πριν από τις εκλογές, ο εκπρόσωπος του Κρεμλίνου Ντμίτρι Πεσκόφ είχε δηλώσει ότι οι εκλογές στη Ρωσία είναι εντάξει και ότι η δημοκρατία ζει και βασιλεύει στη χώρα.
«Δεν θα ανεχθούμε πλέον καμία κριτική για τη δημοκρατίας μας. Η δημοκρατία μας είναι η καλύτερη», δήλωσε ο κος Πεσκόφ την περασμένη εβδομάδα, σύμφωνα με δημοσιεύματα.
Ο πρόεδρος της Ουκρανίας Βολοντίμιρ Ζελένσκι επέκρινε επίσης τις εκλογές και δήλωσε ότι ο κος Πούτιν θέλει μόνο να «κυβερνά για πάντα». Εν τω μεταξύ, οι χώρες του ΝΑΤΟ άσκησαν παρόμοια κριτική στις ρωσικές εκλογές, επικαλούμενες τον πόλεμο στην Ουκρανία και τον θάνατο του κου Ναβάλνι.
Εκπρόσωπος του βρετανικού υπουργείου Εξωτερικών κατηγόρησε τη Ρωσία ότι διεξήγαγε εκλογές σε «ουκρανικό έδαφος», αναφερόμενος στις περιοχές του Ντονμπάς που, εν μέρει, πυροδότησαν τη σύγκρουση Ουκρανίας-Ρωσίας το 2022.
«Με την παράνομη διεξαγωγή εκλογών σε ουκρανικό έδαφος, η Ρωσία αποδεικνύει ότι δεν ενδιαφέρεται να βρει έναν δρόμο προς την ειρήνη. Το Ηνωμένο Βασίλειο θα συνεχίσει να παρέχει ανθρωπιστική, οικονομική και στρατιωτική βοήθεια στους Ουκρανούς που υπερασπίζονται τη δημοκρατία τους», δήλωσε ο εκπρόσωπος του Ηνωμένου Βασιλείου.
Το υπουργείο Εξωτερικών της Γερμανίας επανέλαβε τους ισχυρισμούς αυτούς, λέγοντας ότι οι εκλογές δεν θα έπρεπε να έχουν διεξαχθεί σε «κατεχόμενα εδάφη της Ουκρανίας» και αποτελούν «άλλη μια παραβίαση του διεθνούς δικαίου».
Ρωσικοί ισχυρισμοί
Κατά τη διάρκεια των εκλογών, ο κος Πεσκόφ ισχυρίστηκε ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες προσπάθησαν να διεξάγουν επιχείρηση επιρροής κατά της Ρωσίας, την οποία η υπηρεσία ασφαλείας της Μόσχας μπόρεσε να αποτρέψει. Συγκεκριμένα, ισχυρίστηκε ότι η Ουάσιγκτον ξεκίνησε μια μυστική εκστρατεία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης σε μια προσπάθεια να επηρεάσει τις ρωσικές προεδρικές εκλογές.
«[…] βλέπουμε παρόμοιες κινήσεις εδώ και πολλά χρόνια. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι μυστικές υπηρεσίες έχουν κάνει κατ’ επανάληψη αυτά τα πράγματα στη χώρα μας και εξακολουθούν να προσπαθούν να τα κάνουν», δήλωσε ο κος Πεσκόφ στους δημοσιογράφους την περασμένη εβδομάδα.
Άνθρωποι περιμένουν στην ουρά έξω από εκλογικό τμήμα περίπου το μεσημέρι της τελευταίας ημέρας των προεδρικών εκλογών, στην πόλη Κούντροβο της Ρωσίας, στις 17 Μαρτίου 2024. (Anton Vaganov/Reuters)
«Μόνο οι αποφασιστικές ενέργειες για την προστασία του εγχώριου πολιτικού τοπίου και της κοινωνίας μας από απόπειρες τέτοιων παρεμβάσεων έχουν ελαχιστοποιήσει την αποτελεσματικότητα του έργου των ειδικών υπηρεσιών των ΗΠΑ. Ωστόσο, αυτό δεν σημαίνει ότι εγκαταλείπουν τις προσπάθειές τους.»
Την περασμένη εβδομάδα, η υπηρεσία αντικατασκοπείας της Ρωσίας κατηγόρησε επίσης τις Ηνωμένες Πολιτείες ότι προσπαθούν να παρέμβουν στις προεδρικές εκλογές της Ρωσίας και δήλωσε ότι η Ουάσιγκτον σχεδιάζει ακόμη και κυβερνοεπίθεση στο ηλεκτρονικό σύστημα ψηφοφορίας. Δεν δόθηκαν αποδεικτικά στοιχεία.
Οι Ηνωμένες Πολιτείες διέψευσαν τους παραπάνω ισχυρισμούς, χαρακτηρίζοντάς τους ως «τίποτα περισσότερο από προπαγάνδα».
Για χρόνια, οι αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών κατηγορούσαν ομοίως τη Ρωσία ότι προσπαθεί να παρέμβει στις αμερικανικές εκλογές, με αποκορύφωμα τον πολλαπλασιασμό των αβάσιμων αναφορών ότι ο Ντόναλντ Τραμπ είχε συνομωτήσει με τη Μόσχα για να κερδίσει την προεδρία το 2016. Ο πρώην πρόεδρος έχει αρνηθεί τους ισχυρισμούς αυτούς, ενώ ούτε η έρευνα του ειδικού εισαγγελέα του Υπουργείου Δικαιοσύνης βρήκε στοιχεία που να τους επιβεβαιώνουν.
Τον Μάρτιο του 2002, ασκούμενοι του διωκόμενου πνευματικού κινήματος Φάλουν Γκονγκ παρενέβησαν στο σήμα ενός κρατικού τηλεοπτικού σταθμού στην Τσάνγκτσουν της Κίνας. Στόχος τους ήταν να ανταπαντήσουν με ένα δικό τους βίντεο στο αφήγημα της κυβέρνησης, που διέδιδε μέσω των κρατικά ελεγχόμενων μέσων ενημέρωσης συκοφαντικές και ψευδείς πληροφορίες για την άσκηση, θεωρώντας την απειλή για την κοινωνική και πολιτική σταθερότητα.
Η αστυνομία σάρωσε την πόλη αναζητώντας τους σαμποτέρ. Πολλοί οπαδοί του Φάλουν Γκονγκ αναγκάστηκαν να εγκαταλείψουν την Κίνα. Ο διεθνούς φήμης εικονογράφος και κομίστας Ντασιόνγκ (Daxiong), ήταν ένας από αυτούς.
Το ντοκιμαντέρ «Παντοτινή Άνοιξη» (Eternal Spring: The Heist of China’s Airwaves) του Καναδού σκηνοθέτη Τζέησον Λόφτους αποτυπώνει τα γεγονότα, συνδυάζοντας τρισδιάστατα κινούμενα σχέδια (βασισμένα στα εξαιρετικά σχέδια του Ντασιόνγκ) με σύγχρονες συνεντεύξεις από αυτόπτες μάρτυρες, μέλη της ομάδας που οργάνωσε και διεκπεραίωσε την παρεμβολή στα ραδιοκύματα, ζωντανεύοντας μια ανεπανάληπτη ιστορία αντίστασης, ανατριχιαστικές μαρτυρίες καταδίωξης και ένα αναζωογονητικό αφήγημα για την αποφασιστικότητα της διεκδίκησης της πολιτικής και θρησκευτικής ελευθερίας, με οποιοδήποτε τίμημα.
Το ντοκιμαντέρ αποκαλύπτει ότι τα περισσότερα μέλη της ομάδας συνελήφθησαν από την κινεζική αστυνομία, ακόμα και μήνες μετά από την παρεμβολή, και καταδικάστηκαν σε πολυετή φυλάκιση, όπου υπέστησαν τόσο βίαιη μεταχείριση, ώστε πολλοί είτε πέθαναν κατά τη διάρκεια της φυλάκισής τους είτε λίγο μετά την αποφυλάκισή τους. Τα λίγα άτομα που κατάφεραν να διαφύγουν, κατέφυγαν στη Νέα Υόρκη ή στην Κορέα, όπου και συναντήθηκαν και συζήτησαν με τον Ντασιόνγκ, ο οποίος είχε επίσης διαφύγει από την Τσάνγκτσουν αμέσως μετά την κίνηση της κατάληψης, παρόλο που δεν συμμετείχε σε αυτήν, προβλέποντας τις μαζικές συλλήψεις που θα ακολουθούσαν.
Αν και ο Ντασιόνγκ δεν συμμετείχε στην καθεαυτό κατάληψη, αμφισβητώντας εκείνη την εποχή την ορθότητα μιας τέτοιας κίνησης, υπηρέτησε αργότερα με την τέχνη του τη διάδοση εκείνης της αποφασιστικής αντίδρασης των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ στις συκοφαντίες και τα ψεύδη της κινεζικής κυβέρνησης με τον καλύτερο τρόπο, συμβάλλοντας τα μάλα στη δημιουργία της εξαιρετικής αυτής παρουσίασης των γεγονότων. Η «Παντοτινή Άνοιξη» μεταξύ άλλων μάς προσφέρει την ευχαρίστηση να τον δούμε να σκιτσάρει επί τόπου, με μια γραμμή βέβαιη, ρέουσα και ακριβή, ζωντανεύοντας τους χαρακτήρες και τα μέρη της ιστορίας.
Όσον αφορά τον τίτλο της ταινίας, ας σημειώσουμε το παιχνίδι του σκηνοθέτη με τους κινεζικούς χαρακτήρες:長春, οι οποίοι αφ΄ενός σημαίνουν ξεχωριστά «μακρύς» (長) και «άνοιξη» (春), αλλά αν διαβαστούν μαζί σημαίνουν Τσάνγκτσουν, το όνομα της πόλης όπου διαδραματίστηκαν τα γεγονότα. Πρόκειται για μία πόλη στα βορειοανατολικά της Κίνας, με κρύο χειμώνα και πολλά χιόνια – αλλά είναι και η γενέτειρα του δασκάλου του Φάλουν Γκονγκ, Λι Χονγκτζί, και το μέρος όπου πρωτοξεκίνησε να διδάσκεται – όπου άνθισε – η απαγορευμένη πλέον άσκηση. Μπορούμε να εικάσουμε ότι ο ηρωισμός και η αυτοθυσία των εκεί ασκουμένων διατηρεί την «άνοιξη» ζωντανή εκεί, παρά το κρύο των βίαιων, άδικων διώξεων και την παγωμένη ερημιά που αυτές φέρνουν στις καρδιές.
Το ντοκιμαντέρ έκανε παγκόσμια πρεμιέρα στις 15 Μαρτίου 2022 στο 24ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, όπου απέσπασε δύο βραβεία: το Βραβείο Κοινού Fischer για διεθνή ταινία και το Βραβείο Ανθρωπίνων Αξιών της Βουλής των Ελλήνων.
Απέσπασε επίσης το Βραβείο SIMA 2023 καλύτερης σκηνοθεσίας, το Βραβείο Κριτικών του Βανκούβερ 2023, ενώ ήταν η επίσημη υποψηφιότητα του Καναδά στην κατηγορία «Καλύτερη διεθνή ταινία μεγάλου μήκους» για τα βραβεία Όσκαρ του 2023. Εκτός αυτών, έχει λάβει πληθώρα βραβείων σε άλλα παγκόσμια φεστιβάλ κινηματογράφου και ντοκιμαντέρ, το 2022 και 2023.
Πώς μας καθορίζει η σχέση μας με την Ομορφιά; Πόσο καταλυτικά επιδρά στον χαρακτήρα μας το Φως; Πόσο απαραίτητη είναι στη ζωή μας η Αγνότητα;
Αναζητώντας ανώτερες αξίες, που μπορούν να εξυψώσουν την ανθρώπινη ζωή και μοίρα, η ζωγράφος Μάρλεν Καρλετίδου εξερευνά τις δυνατότητες του χρωστήρα της να υλοποιεί και να μεταφέρει στο κοινό όσα η ίδια ανακαλύπτει στο εσωτερικό της ταξίδι προς τον αληθινό εαυτό.
Η Μάρλεν Καρλετίδου γεννήθηκε στη Λευκωσία το 1961. Σπούδασε ζωγραφική στη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας, στο εργαστήριο του Παναγιώτη Τέτση. Μετά το πέρας των σπουδών της επέστρεψε στην Κύπρο, όπου έζησε τα περισσότερα χρόνια στη γενέτειρά της. Πρόσφατα, μετακόμισε στην Πάφο, όπου ανακαλύπτει νέες εικόνες, πιο συμβατές με τη γαλήνη που κατακτά σταδιακά η ψυχή της.
Η φύση, όπως γράφει και η ίδια στο σημείωμά της για την έκθεση που θα παρουσιάσει τον Απρίλιο στην Πάφο, διαδραματίζει μείζονα ρόλο στη ζωή και την τέχνη της πλέον, ως πηγή ομορφιάς που «εξελίσσει το πνεύμα και τελειοποιεί τις αισθήσεις».
Η διαδικασία της συνεχούς ανέλιξης, βελτίωσης και τελειοποίησης αποτελεί για εκείνη τρόπο ζωής, όχι μόνο στον τομέα της τέχνης αλλά σε όλα τα πεδία, με έμφαση στην καλλιέργεια του εσωτερικού εαυτού, του νου και της καρδιάς. Το φως που γεννιέται εντός της μέσα από αυτήν τη διαδικασία δεν μπορεί παρά να ανακλάται στο έργο της, που είναι φωτεινό, γλυκό και τρυφερό, με την αθωότητα ενός παιδιού που ακόμα πιστεύει στο Καλό.
Μάρλεν Καρλετίδου, «Αριάδνη», 2023-24. Λάδι σε καμβά, 40×80 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)
Στο πνευματικό της ταξίδι έχει ως οδηγούς τις τρεις αρχές Αλήθεια, Καλοσύνη και Ανεκτικότητα, καθώς και τις διδασκαλίες της πνευματικής άσκησης Φάλουν Ντάφα. Ως άσκηση που απευθύνεται και στο σώμα και στο πνεύμα με στόχο να βοηθήσει τους ανθρώπους να ανακαλύψουν τον αρχικό, αληθινό τους εαυτό, το Φάλουν Ντάφα έχει συμβάλλει με αποφασιστικό τρόπο στο πώς αντιλαμβάνεται η καλλιτέχνις τη ζωή. Η ανάγκη της να μοιραστεί τους θησαυρούς που έχει ανακαλύψει είχε ως αποτέλεσμα τη δημιουργία των 20 έργων που αποτελούν τη επικείμενη έκθεσή της με τίτλο «Σε Αναζήτηση του Φωτός, της Ομορφιάς και της Αγνότητας».
Η ίδια γράφει για αυτήν τη δουλειά της:
«Σε Αναζήτηση του Φωτός, της Ομορφιάς και της Αγνότητας» είναι ο τίτλος της νέας σειράς 20 ζωγραφικών έργων που δημιουργήθηκαν τις χρονιές 2020 – 2024.
Ο Κήπος, ο Τόπος, το Παιδί και η Φύση αποτελούν τις ενότητες που αλληλοσυµπληρώνουν η µια την άλλη σε µια αρµονική συνύπαρξη των όλων.
Το φως δηµιουργεί τον χώρο, µέσα από µια οµαλή τονική διαβάθµιση που αλλάζει ατµοσφαιρικά, καθορίζοντας τα άπειρα όρια της γης, της θάλασσας και του ουρανού. Απαλές αποχρώσεις, µε µεταξένια υφή, χτίζουν αρµονικά το περιβάλλον της σύνθεσης. Η οπτική πραγµατικότητα εκφράζεται µε τη µεταφορά των ιδεών και των οπτικών εµπειριών σε µια εικαστική εικόνα.
Μια εικόνα παραστατική που αποκαλύπτει την πολυτιµότητα της ανθρώπινης ύπαρξης, συνήθως στην αγνή της παιδική ηλικία. Οι ανθρώπινες µορφές συγχωνεύονται και συνυπάρχουν στην ηρεµία της φύσης. Πώς επιτυγχάνεται αυτή η συνύπαρξη;
Σε υλικό επίπεδο, µέσα από το φως που διαχέεται οριοθετώντας τα επίπεδα και την τρίτη διάσταση στη σύνθεση του έργου. Τις λεπτές, αέρινες και διαφανείς αποχρώσεις που δηµιουργούν το βάθος. Την πιο λεπτοµερή τρισδιάστατη, ζωγραφική επεξεργασία των πρωταγωνιστικών στοιχείων του έργου, µε φωτεινές, χρωµατικές αποχρώσεις που τα φέρνουν σε πρώτο πλάνο.
Μάρλεν Καρλετίδου, «Kρόκος χαρτμανιάν», 2020. Λάδι σε καμβά, 67×100 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)
Σε πνευματικό επίπεδο, το φως εµπνέει την αλήθεια. Η οµορφιά προσδίδει µια ανώτερη ευγένεια στον άνθρωπο και στην κοινωνία. Η αγνότητα σαν αρετή εξυψώνει την ανθρώπινη ύπαρξη και εξαγνίζει τον νου. Ο Αλφόνς Μούχα (Alphonse Mucha, 1860-1939, Τσέχος καλλιτέχνης) σε ένα εισαγωγικό απόσπασμα διάλεξής του έγραψε:
“Ο στόχος της τέχνης είναι να δοξάσει την οµορφιά. Και τι είναι η οµορφιά; Η οµορφιά είναι η προβολή των ηθικών αρµονιών σε υλικά και φυσικά επίπεδα. Στο ηθικό επίπεδο, η οµορφιά απευθύνεται στην εξέλιξη του πνεύµατος, ενώ στο υλικό επίπεδο απευθύνεται στην τελειοποίηση των αισθήσεων, µέσω των οποίων φτάνει στην ψυχή.”
Από το 2012, το εικαστικό µου έργο αρχίζει σαν ένα πνευµατικό ταξίδι, εξασκώντας τις ασκήσεις διαλογισµού του Φάλουν Ντάφα, ενός παραδοσιακού κινεζικού τρόπου για την αυτοβελτίωση σώµατος και νου, και την αφοµοίωση µε τις συµπαντικές αξίες της Αλήθειας, της Καλοσύνης και της Ανεκτικότητας. Τα τελευταία χρόνια, η ανθρωπότητα ζει πρωτόγνωρες εµπειρίες, όπου η ανθρώπινη αξιοπρέπεια και ασφάλεια υποτιµούνται. Αυτό καθόρισε τον επαναπροσδιορισµό ενός νέου, πιο απλού και ουσιαστικού τρόπου ζωής για πολλούς ανθρώπους. Δική µου επιλογή, η επιστροφή στη φύση, µέσα από ένα εσωτερικό ταξίδι στον πραγµατικό, αληθινό εαυτό, όπου το φως φωτίζει τις καρδιές και οµορφαίνει τον κόσµο γύρω µας.
Θα ήθελα να κλείσω µε µια αναφορά ενός φιλοσόφου της Δυναστείας Σονγκ:
«Απολαύστε και κατανοήστε το σύµπαν µέσα από τη σιωπηλή παρατήρηση όλων των πραγµάτων κάτω από τον ήλιο.»
Μάρλεν Καρλετίδου, «Ερωδιός Ι», 2020-23. Λάδι σε καμβά, 40×100 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)
Μάρλεν Καρλετίδου, «Ερωδιός ΙΙ», 2023. Λάδι σε καμβά, 40×100 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)
Η έκθεση της κας Καρλετίδου θα παρουσιαστεί από τις 6 έως τις 26 Απριλίου στην BLUE IRIS Art Gallery, στην Πάφο.
Βιογραφικά στοιχεία
Η Μάρλεν Καρλετίδου αποφοίτησε από τη Σχολή Καλών Τεχνών της Αθήνας το 1985.
Έχει λάβει δύο βραβεύσεις, την πρώτη στην 18η Μπιενάλε της Αλέξάνδρειας το 1994 και τη δεύτερη (έπαινο και χρυσό μετάλλιο για τη συμμετοχή και τη συνεισφορά της) στη διοργάνωση Olympic Fine Arts Exhibition 2012, στο Λονδίνο, με τίτλο Creative Cities.
Έχει πραγματοποιήσει 19 ατομικές εκθέσεις, τις περισσότερες στη Λευκωσία της Κύπρου, αλλά και στην Πάφο, τη Λεμεσό και τη Γερμανία, με πιο πρόσφατη αυτή του 2019 με τίτλο Summer Breeze – μικροί πίνακες, στον χώρο τέχνης Garage Art Space, στη Λευκωσία.
Έχει επίσης συμμετάσχει σε πλήθος ομαδικών εκθέσεων ανά τον κόσμο, από την Ιταλία, τον Λίβανο, το Λονδίνο, τη Λιθουανία, και φυσικά την Κύπρο, μέχρι το Άμπου Ντάμπι και τις Ηνωμένες Πολιτείες (Νέα Υόρκη, Καλιφόρνια, Νέα Ορλεάνη).
Μάρλεν Καρλετίδου, «Παπαρούνα», 2023. Λάδι σε καμβά, 20×50 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)
Μάρλεν Καρλετίδου, «Πρωινή πτήση», 2020-23. Λάδι σε καμβά, 40×100 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)
Μάρλεν Καρλετίδου, «Βασιλικό περιστέρι», 2023. Λάδι σε καμβά, 30×30 εκ. (ευγενική παραχώρηση της Μάρλεν Καρλετίδου)
Ο πρόεδρος της Βραζιλίας Λουίς Ινάσιο “Λούλα” ντα Σίλβα και οι σύμμαχοί του στο δικαστικό σώμα έχουν μετατρέψει τη Βραζιλία σε μια «δικτατορία» που διώκει αντιφρονούντες, πολιτικούς ηγέτες και δημοσιογράφους, ενώ παραβιάζει βασικά ανθρώπινα δικαιώματα, δήλωσε στην Ουάσιγκτον στις 12 Μαρτίου ένας συνασπισμός βραζιλιάνων βουλευτών και δημοσιογράφων.
Οι Αμερικανοί νομοθέτες εξέφρασαν επίσης σοβαρές ανησυχίες για τις εξελίξεις, με τον βουλευτή Κρις Σμιθ (R-N.J.) να υπόσχεται να εισαγάγει νομοθεσία για την αντιμετώπιση των ζητημάτων που έθεσε η βραζιλιάνικη αντιπροσωπεία.
Ο κ. Σμιθ, πρόεδρος της Υποεπιτροπής για τα Παγκόσμια Ανθρώπινα Δικαιώματα της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων, αναφέρθηκε σε «πολύ μεγάλης κλίμακας» παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων από τις βραζιλιάνικες αρχές.
«Οι τεκμηριωμένες και αξιόπιστες αναφορές για παραβιάσεις δικαιωμάτων στη Βραζιλία περιλαμβάνουν την πολιτική κατάχρηση νομικών διαδικασιών για τη δίωξη της πολιτικής αντιπολίτευσης, συμπεριλαμβανομένης της φυλάκισης στελεχών της αντιπολίτευσης με ψευδείς κατηγορίες», δήλωσε ο κ. Σμιθ σε συνέντευξη Τύπου μαζί με τη βραζιλιάνικη αντιπροσωπεία.
Άλλες καταχρήσεις περιλαμβάνουν παραβιάσεις της ελευθερίας του λόγου και της ελευθερίας των μέσων ενημέρωσης, «συμπεριλαμβανομένης της δίωξης δημοσιογράφων, της φίμωσης των μέσων ενημέρωσης της αντιπολίτευσης, της απαγόρευσης ατόμων από τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης και των ελάχιστα καλυμμένων νόμων λογοκρισίας που ισχυρίζονται ότι καταπολεμούν τη λεγόμενη “παραπληροφόρηση”», πρόσθεσε.
Αξιωματικοί της ομοσπονδιακής αστυνομίας βγαίνουν από την έδρα του Κόμματος των Φιλελευθέρων κατά τη διάρκεια επιχείρησης με στόχο ορισμένους από τους κορυφαίους συνεργάτες του πρώην προέδρου Ζαΐρ Μπολσονάρο στη Μπραζίλια της Βραζιλίας, στις 8 Φεβρουαρίου 2024. (Sergio Lima/AFP via Getty Images)
Επισήμανε επίσης «πολλές παραβιάσεις του κράτους δικαίου και δικαστικές ατασθαλίες».
Οι Βραζιλιάνοι νομοθέτες ήρθαν στις Ηνωμένες Πολιτείες αυτή την εβδομάδα για να κρούσουν τον κώδωνα του κινδύνου σχετικά με αυτό που λένε ότι αποτελεί μια σημαντική απειλή όχι μόνο για το λαό της Βραζιλίας, αλλά για ολόκληρο το δυτικό ημισφαίριο, συμπεριλαμβανομένων των Ηνωμένων Πολιτειών.
«Οι Αμερικανοί πρέπει να καταλάβουν ότι η Βραζιλία δεν είναι πλέον δημοκρατία», δήλωσε ο Βραζιλιάνος βουλευτής Γκουστάβο Γκαγιέρ στους Epoch Times μετά από συνέντευξη Τύπου έξω από το Καπιτώλιο των ΗΠΑ.
Ο κ. Γκαγιέρ ηγήθηκε της αντιπροσωπείας μαζί με τον συνάδελφό του βουλευτή Εντουάρντο Μπολσονάρο, γιο του πρώην προέδρου της Βραζιλίας Ζαΐρ Μπολσονάρο.
Και οι δύο προειδοποίησαν ότι η κατάσταση είναι επείγουσα και επιδεινώνεται ραγδαία, συγκρίνοντας την με την κατάσταση στη Βενεζουέλα.
«Η Βραζιλία είναι πλέον μια δικτατορία όπου οι επικριτές συλλαμβάνονται και εκφοβίζονται, αλλά θα φροντίσουμε να μάθει ο κόσμος τι συμβαίνει», δήλωσε ο εξέχων βουλευτής της βραζιλιάνικης αντιπολίτευσης.
Τα βραζιλιάνικα δικαστήρια, συμπεριλαμβανομένου του Ανώτατου Δικαστηρίου, απελευθερώνουν πραγματικούς εγκληματίες, ενώ διώκουν και συλλαμβάνουν ηγέτες της αντιπολίτευσης, δήλωσε ο κ. Γκαγιέρ, και προειδοποίησε για ένα επερχόμενο μεταναστευτικό τσουνάμι αν δεν αντιμετωπιστεί η κατάσταση στη Βραζιλία.
«Βάζουν κυριολεκτικά ανθρώπους στη φυλακή για τις απόψεις τους», πρόσθεσε ο κ. Γκαγιέρ. «Πρόκειται για απαράδεκτη κακοποίηση».
Το μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Βραζιλίας Γκουστάβο Γκαγιέρ, δίπλα στον βουλευτή Κρις Σμιθ (R-N.J.), μιλάει σε συνέντευξη Τύπου με θέμα «Βραζιλία: Δημοκρατία, ελευθερία και κράτος δικαίου υπό επίθεση;» έξω από το Καπιτώλιο των ΗΠΑ στις 12 Μαρτίου 2024. (Mandel Ngan/AFP via Getty Images)
Ο κ. Μπολσονάρο, ο πατέρας του οποίου βρίσκεται στο στόχαστρο, επανέλαβε αυτές τις ανησυχίες, λέγοντας ότι η Βραζιλία δεν έχει πλέον δημοκρατική κυβέρνηση.
Ένα τρίτο μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων της Βραζιλίας, της κάτω βουλής του Κογκρέσου της, κατήγγειλε επίσης τις κλιμακούμενες διώξεις που λαμβάνουν χώρα στην πατρίδα του.
Η «δικτατορία του δικαστικού σώματος» πρέπει να αποκαλυφθεί διεθνώς και να καταδικαστεί από τον κόσμο, δήλωσε ο Μαρσέλ βαν Χάτεμ.
Πολλές άλλες προσωπικότητες υψηλού προφίλ ήταν προγραμματισμένο να παραστούν, αλλά εμποδίστηκαν να φύγουν από τη Βραζιλία από το δικαστικό σύστημα, το οποίο είχε προηγουμένως κατασχέσει τα διαβατήριά τους. Στους στόχους της προσπάθειας περιλαμβανόταν ο επικεφαλής της αντιπολίτευσης βουλευτής Κάρλος Ζόρντι.
«Δεν μπορεί πλέον να φύγει από τη Βραζιλία [για να] πει στον κόσμο τι συμβαίνει», δήλωσε ο κ. Γκαγιέρ. «Πολλοί άλλοι βουλευτές δεν μπορούσαν να είναι εδώ σήμερα, διότι και σε αυτούς κατασχέθηκαν τα διαβατήριά τους».
Ορισμένα από τα σπίτια τους έχουν επίσης υποστεί έφοδο, είπε.
Ορισμένοι νομοθέτες δήλωσαν στους Epoch Times ότι ανησυχούν πολύ για το ενδεχόμενο να συλληφθούν και να μιλήσουν επίσημα.
Μεταξύ άλλων εξελίξεων, οι επικριτές επισημαίνουν τη σύλληψη και τις διώξεις διαφόρων πολιτικών ηγετών και δημοσιογράφων που επικρίνουν την τρέχουσα κυβέρνηση, τις πιο πρόσφατες εκλογές και την όλο και πιο επιθετική δικαστική εξουσία.
Πολλοί ανώτεροι αξιωματούχοι της προηγούμενης κυβέρνησης Μπολσονάρο έχουν ήδη συλληφθεί για υποτιθέμενη συνωμοσία πραξικοπήματος.
Το διαβατήριο του πρώην προέδρου έχει επίσης κατασχεθεί από την ομοσπονδιακή αστυνομία, σύμφωνα με πληροφορίες, στο πλαίσιο της προετοιμασίας για τη σύλληψή του.
Η Παγκόσμια Υποεπιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων επρόκειτο να πραγματοποιήσει ακρόαση για τις εξελίξεις. Ωστόσο, πολλαπλές πηγές δήλωσαν στους Epoch Times ότι ασκήθηκαν σημαντικές πιέσεις στα μέλη του σώματος που είναι Δημοκρατικοί για να εμποδίσουν την εκδήλωση.
«Από τα τέλη του 2022, οι Βραζιλιάνοι έχουν υποστεί παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διαπράττονται από Βραζιλιάνους αξιωματούχους σε πολύ μεγάλη κλίμακα», δήλωσε ο κ. Σμιθ στη συνέντευξη Τύπου.
«Ως πρόεδρος της Παγκόσμιας Επιτροπής Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων, δεσμεύομαι να υποστηρίξω τα διεθνώς αναγνωρισμένα ανθρώπινα δικαιώματα στη Βραζιλία και να ασκήσω εποπτεία για την αντίδραση της αμερικανικής κυβέρνησης σε αυτές τις παραβιάσεις», πρόσθεσε, υποσχόμενος να προεδρεύσει σε ακρόαση για τις παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων «τις επόμενες εβδομάδες».
Ειδικότερα, ο κ. Σμιθ, ο οποίος έχει συχνά πάρει θέση κατά του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κίνας και άλλων καταπατητών των ανθρωπίνων δικαιωμάτων σε όλο τον κόσμο, κατήγγειλε το Ανώτατο Δικαστήριο της Βραζιλίας και τον επικεφαλής του, Αλεξάντρ ντε Μοράες.
«Αυτό που βλέπω σήμερα στη Βραζιλία, κυρίως στις έρευνες του δικαστή του Ανώτατου Δικαστηρίου ντε Μοράες, ονομάζεται κυριαρχία του νόμου, το αντίθετο του κράτους δικαίου», δήλωσε ο κ. Σμιθ.
Η Μπέτυ Γκουαντάνιο είναι μια θεραπεύτρια αποκατάστασης που βοηθά τους ανθρώπους να ξεπεράσουν τον εθισμό, να θεραπευτούν και να βρουν τον πραγματικό τους εαυτό.
Κάποτε η Μπέτυ «επαναπρογραμμάτισε» τον ίδιο της τον εαυτό, απαλλάσσοντας τον «με τη χάρη του Θεού» από τη νοοτροπία του θύματος.
Η ανάρρωσή της μπορεί να ονομαστεί θαύμα και θεϊκό δώρο. Όταν η ζωή της είχε κυριολεκτικά ‘πιάσει πάτο’, η Μπέτυ είχε μια μεταθανάτια εμπειρία και μια συνάντηση με τον Θεό, που την άλλαξε ριζικά.
Μια ζωή βασάνων και αθλιότητας
Η Μπέτυ από μικρή είχε ζήσει μία πολύ δύσκολη ζωή. Οι γονείς της ήταν τοξικομανείς και αυτοκτόνησαν όταν εκείνη ήταν 23 ετών. Οι παππούδες της ήταν επίσης τοξικομανείς. Η Μπέτυ είχε εθιστεί και η ίδια στα ναρκωτικά από πολύ νεαρή ηλικία.
Η ζωή της ήταν μια συνεχής δίνη βασάνων, φτώχειας, βίας, τραυμάτων και εθισμού. Της ήταν δύσκολο να φανταστεί ότι υπάρχει και ένα άλλο είδος ζωής. Όχι μόνο απέφευγε την πνευματικότητα, αλλά είχε υιοθετήσει μια ριζικά αθεϊστική θέση, αρνούμενη να πιστέψει ότι πέρα από τον θάνατο υπάρχει οτιδήποτε άλλο εκτός από τη λήθη.
Κάποια στιγμή, ήρθε και η υπερβολική δόση. Η Μπέτυ βίωσε το να περνάς στην ‘άλλη όχθη’, συνάντησε τον Δημιουργό και όλα όσα μέχρι τότε απέρριπτε.
Ο θάνατος
Η θανατηφόρα δόση έκανε την Μπέτυ να νιώσει το σώμα της να σπάζει. Ύστερα, η αίσθηση άλλαξε. Ένιωσε μια ροή ενέργειας από τη βάση της σπονδυλικής της στήλης μέχρι την κορυφή του κεφαλιού της και μετά «το πνεύμα της απελευθερώθηκε από το σώμα της».
Το πνεύμα της Μπέτυ μετέβη στον «χώρο της αιωνιότητας» και συνειδητοποίησε ότι βρέθηκε στον παράδεισο.
Την κυρίευσε ένα αίσθημα αγάπης άνευ όρων, ένα αίσθημα επιστροφής στο σπίτι και επανένωσης.
«Ήταν σαν να ξύπνησα από ένα όνειρο, σαν να κοιμόμουν στη Γη και πεθαίνοντας ξύπνησα.»
Τότε ήρθε πρόσωπο με πρόσωπο με τον Θεό, την ύπαρξη του οποίου δεν πίστευε πριν από τον θάνατό της.
Αυτή και ο Θεός ήταν περιτριγυρισμένοι από πολλά, ίσως εκατοντάδες άλλα όντα με τα οποία ένιωσε συνδεδεμένη. Σε ένα μακρύ τραπέζι κάθονταν πλάσματα που φαινόταν να είναι υπεύθυνα για τη δομή της ζωής και της αποστολής της. Όταν της είπαν ότι έπρεπε να επιστρέψει στο φυσικό της σώμα, εκείνη αντέδρασε.
Οι μέντορες έδειξαν στην Μπέτυ ότι οι αντιξοότητες που βίωνε στη ζωή της δεν ήταν τιμωρία, ότι τις είχε διαλέξει με τη θέλησή της και ότι υπήρχε νόημα σε αυτές.
Τη στιγμή που έλαβε αυτήν τη γνώση, «ήταν σαν να σηκώθηκαν δύο τόνοι δεσμά από πάνω μου, γιατί δεν ένιωθα πια θύμα των περιστάσεων. Στην πραγματικότητα, ήμουν ένας θεϊκός συν-δημιουργός του πεπρωμένου μου».
«Χάρηκα πολύ για αυτές τις πληροφορίες, ωστόσο επέμεινα στην άρνησή μου. Στη συνέχεια συνέχισαν να με καθοδηγούν στη διαδικασία σχεδιασμού».
Γιατί επιλέγουμε να βιώσουμε αντιξοότητες;
Κατόπιν, η Μπέτυ βρέθηκε σε έναν χώρο που έμοιαζε με «μεγάλο κατάστημα ζωών». Εκεί, υπήρχε ένας άλλος μέντορας, ένας άντρας με καπέλο και καρό σακάκι, ο οποίος οδήγησε την Μπέτυ μέσα στο κατάστημα με ένα άδειο καρότσι.
«Υπήρχαν ράφια γεμάτα με κουτιά με εμπειρίες ζωής. Μου είπε: “Διάλεξε τη ζωή σου” και εγώ επέλεξα τους γονείς μου και τον τόπο όπου θα γεννιόμουν.»
Η Μπέτυ είδε ότι επέλεξε τη βία, το τραύμα και τον εθισμό που υπέμεινε. Επέλεξε τόσο εκείνους που άσκησαν βία εναντίον της όσο και εκείνους στους οποίους η ίδια με τη σειρά της άσκησε βία.
Συνειδητοποίησε ότι υπήρχε μια ομάδα ψυχών της οποίας ήταν μέρος, με την οποία είχαν συμμετάσχει στο παρελθόν μαζί στο δράμα της ανθρώπινης ζωής, αναλαμβάνοντας διαφορετικούς ρόλους. Το θείο Σύμπαν αγωνίζεται για ισορροπία. Γι’ αυτό η Μπέτυ και οι ψυχές της ομάδας της μαζί επέλεξαν τις δοκιμασίες που βίωσε αργότερα στη ζωή της. Αυτά τα γεγονότα είχαν σκοπό όχι μόνο να ισοσκελίσουν τη ζυγαριά, αλλά και να ενισχύσουν την ικανότητα της ανθρωπότητας να βιώσει και να κατανοήσει την άνευ όρων αγάπη που ένιωσε η Μπέτυ σε αυτόν τον χώρο.
«Αυτό δεν αφορούσε μόνο εμένα, αλλά ολόκληρη την οικογένειά μου. Είχα αποφασίσει να έρθω για να μεταμορφώσω την ενέργεια της οικογένειας. Γιατρεύοντας τις πληγές μου από τον εθισμό, θεραπεύω επίσης τις μελλοντικές και προηγούμενες γενιές της οικογένειάς μου.»
Σύμφωνα με την Μπέτυ, αυτή και μια άλλη ψυχή πήραν ένα κουτί με την ένδειξη «σεξουαλικό τραύμα». Οι δύο φωτεινές σφαίρες πλησίασαν και συνήψαν συμφωνία. Για ένα κλάσμα του δευτερολέπτου, η Μπέτυ είδε τι συνεπαγόταν μια τέτοια εμπειρία ζωής. Ωστόσο, χωρίς ανθρώπινα συναισθήματα στον παράδεισο, ήταν δύσκολο να συνειδητοποιήσει πόσο δύσκολο θα ήταν το έργο για τον ανθρώπινο εαυτό της.
Μετά, όμως, είδε ότι συγκέντρωσε και κουτιά που περιείχαν καταστάσεις τις οποίες δεν είχε ζήσει ακόμα: ανάκαμψη, υπέρβαση, θρίαμβο. Της είπαν ότι ήταν μαχητής του πνεύματος και ότι είχε μια αποστολή στη ζωή που ζούσε στη Γη.
Στη Γη, η Μπέτυ ήταν τοξικομανής και ιερόδουλη, καθώς και ψεύτρα, κλέφτρα και απατεώνισσα – «ό,τι δεν πάει στον παράδεισο». Αυτό που της συνέβη άλλαξε εντελώς την κατανόησή της για το τι σημαίνει να είσαι άνθρωπος.
Η Μπέτυ συνειδητοποίησε ότι η πνευματική αφύπνιση που βίωνε εκείνη τη στιγμή ήταν ένα πεπρωμένο που είχε επιλέξει. Θα μπορούσε να το είχε βιώσει διαφορετικά, σταδιακά. Ωστόσο, η Μπέτυ είχε χάσει πολλές ευκαιρίες στη ζωή της εξαιτίας του εθισμού της και αυτή ήταν η τελευταία της ευκαιρία.
Ακόμα κι έτσι όμως, η Μπέτυ δεν είχε πειστεί ακόμα να επιστρέψει. Ένιωθε ότι είχε βρεθεί αντιμέτωπη με μια δοκιμασία πολύ πιο δύσκολη από ό,τι μπορούσε να φανταστεί.
«Είπα ότι δεν μπορούσα να επιστρέψω σε αυτό το σώμα, ότι χρειαζόταν πάρα πολλή θεραπεία και ότι δεν θα μπορούσα να το κάνω.»
Οι μέντορες της είπαν ότι μπορούσε να επιλέξει να ξαναγεννηθεί σε νέο σώμα και της έδειξαν το παιδί. Η Μπέτυ είδε όλα τα «δεδομένα»: γονείς, εθνικότητα, τόπος γέννησης, χαρακτήρας και ούτω καθ’ εξής. Συνειδητοποίησε ότι η ζυγαριά με τα χρέη της δεν είχε ακόμα ισορροπήσει και ότι για να γίνει αυτό, η νέα της ζωή θα ήταν επίσης γεμάτη δοκιμασίες, πιο σκληρές από εκείνες της ζωής που μόλις είχε αφήσει.
Με αυτές τις επιλογές μπροστά της, η Μπέτυ αποφάσισε να επιστρέψει στο σώμα της.
«Αλλά επρόκειτο για την εξισορρόπηση της ζυγαριάς – η επιστροφή δεν ήταν τιμωρία.»
Η θεραπεία και ο δρόμος προς την ανάρρωση
Όταν η Μπέτυ επέστρεψε στη ζωή, η εμπειρία που είχε – η συνάντηση με τον Θεό, η πνευματική αφύπνιση, ο παράδεισος – της φάνηκε τόσο εξωπραγματική, που αρχικά θεώρησε ότι ήταν παραίσθηση που προκάλεσαν τα ναρκωτικά. Αμφέβαλλε ότι τα πράγματα που είχε δει ήταν αληθινά και συνέχισε να κάνει χρήση ναρκωτικών.
«Και τότε το Σύμπαν παρενέβη με τόσο δυνατό και απτό τρόπο, που έπαψα να αμφιβάλλω ότι αυτή ήταν μια πραγματική εμπειρία.»
Ο εθισμός στα ναρκωτικά ήταν το κέντρο της ζωής της για 20 χρόνια και ήταν αυτό στο οποίο είχε προσκολληθεί. Ως εκ τούτου, όταν όλοι οι έμποροι ναρκωτικών που γνώριζε αποφάσισαν ξαφνικά να αλλάξουν τη ζωή τους και να σταματήσουν να πουλάνε ναρκωτικά, εκείνη βρέθηκε μετέωρη. Η ηρωίνη έγινε δυσεύρετη, αφήνοντάς την έρμαιο των στερητικών συμπτωμάτων.
Την τρίτη μέρα χωρίς ηρωίνη, ενώ ίδρωνε, στριφογύριζε από τον πόνο και περίμενε να πεθάνει, άκουσε μια φωνή. Η φωνή τής είπε ότι μπορούσε να ζητήσει να διορθωθεί αυτό που ήθελε. Χαμογελώντας δύσπιστα, έκανε ένα «πολύ διανοητικό» αίτημα να υποχωρήσει ο πόνος της και να μην είναι πλέον σωματικά εξαρτημένη από την ηρωίνη.
Προς μεγάλη της έκπληξη, αυτό ακριβώς συνέβη. Από ασθενής μετατράπηκε σε ένα απολύτως υγιές σωματικά άτομο. Δεν υπήρχε αμφιβολία ότι ο Θεός και τα ουράνια όντα, όλα όσα η Μπέτυ είχε ξεγράψει ως παραίσθηση, ήταν αληθινά και εξακολουθούσαν να υπάρχουν στη ζωή της. Με ταπεινότητα, έπεσε στα γόνατα.
Αυτό το θαύμα την ώθησε να αποδεχτεί το μέλλον που είχε σχεδιάσει πριν έρθει στη Γη. Με οδηγό τη διαίσθησή της, μπήκε στο μετρό, όπου ένιωσε την ανάγκη να ακολουθήσει μια γυναίκα, η οποία την οδήγησε σε ένα κέντρο αποκατάστασης, το οποίο, όπως αποδείχθηκε, διηύθηνε. Η Μπέτυ μπήκε σε αυτό το κέντρο και έμεινε εκεί για ενάμιση χρόνο.
«Άρχισα να διαβάζω πολύ στο κέντρο και ανέπτυξα μια ακόρεστη δίψα για γνώση.»
Η Μπέτυ διάβασε όλα τα ιερά κείμενα που μπόρεσε να βρει, έμαθε να εμπιστεύεται τη διαίσθηση και τη σοφία της, να καλεί τον Θεό για καθοδήγηση και συνειδητοποίησε ότι αυτό είναι ένα φυσικό ανθρώπινο δώρο που μπορεί να εκδηλώσει κάθε άτομο, αν θυμηθεί τη σύνδεσή του με τον Δημιουργό.
Αρκετούς μήνες αφότου η Μπέτυ ολοκλήρωσε την αποτοξίνωση και άφησε το κέντρο, έμαθε πώς ερμηνεύουν οι διάφοροι πολιτισμοί το είδος της εμπειρίας που είχε. Στην Ανατολή, παραδείγματος χάριν, και συγκεκριμένα οι ινδικές πρακτικές, περιγράφουν το βίωμά της ως ‘ξύπνημα της Κουνταλίνι’, κατά το οποίο η ενέργεια της ζωτικής δύναμης ενεργοποιεί όλα τα τσάκρα (ενεργειακά κέντρα) του σώματος, από τη βάση της σπονδυλικής στήλης μέχρι την κορυφή του κεφαλιού. Στη Δύση, η εμπειρία αυτή αποκαλείται ‘κάθοδος του Αγίου Πνεύματος’.
Ανακάλυψε επίσης τη Διεθνή Ένωση για Μελέτες Γύρω από τον Θάνατο, η οποία συγκεντρώνει ανθρώπους που είχαν μεταθανάτιες και πνευματικά μεταμορφωτικές εμπειρίες παρόμοιες με αυτές της Μπέτυ. Αυτό της επιβεβαίωσε περαιτέρω ότι οι εμπειρίες της ήταν πραγματικές και όχι παράγωγα της ηρωίνης.
«Αν η μεταμόρφωση είναι δυνατή για μένα, τότε είναι δυνατή για όλους.»
Το φρικασέ ή fricassée, διαχρονικό και αγαπημένο στη χώρα μας, είναι κατά την Βικιπαίδεια «ένα είδος φαγητού μαγειρευτού στο τηγάνι ή στην κατσαρόλα, που γίνεται από κρέας, κομμάτια κοτόπουλου ή λαγού και διάφορα λαχανικά με άσπρη σάλτσα».
Σύμφωνα με το λεξικό Linternaute το φρικασέ είναι κρέας, συνήθως λευκό (κοτόπουλο ή λαγός κυρίως) ραγού (ή ραγκού) κομμένο σε κομμάτια και μαγειρεμένο στο τηγάνι ή στην κατσαρόλα, συνοδευόμενο από λαχανικά και σάλτσα άσπρη από βούτυρο, γάλα ή κρέμα γάλακτος.
Η ονομασία του είναι γαλλική, αλλά καθιερώθηκε σαν όρος και στην αγγλική γλώσσα και αργότερα και σε άλλες γλώσσες. Πρόκειται για το αποτέλεσμα του συνδυασμού δύο άλλων λέξεων, του frire που σημαίνει ‘τηγανίζω’ και του casser που σημαίνει ‘σπάζω/κόβω σε κομμάτια’. Η λέξη αφορά περισσότερο την τεχνική παρά τα υλικά, τα οποία ποικίλουν κατά περίσταση. Η τεχνική πρωτοεμφανίστηκε στα μέσα του 16ου αιώνα σύμφωνα με τις επίσημες καταγραφές.
Όμως, η μαγειρική αυτή μέθοδος εμφανίζεται πριν καθιερωθεί η επίσημη ονομασία της, καθώς περιγραφές μιας πανομοιότυπης μα ανώνυμης μεθόδου έχουν ανακαλυφθεί στο μεσαιωνικό γαλλικό βιβλίο μαγειρικής Le Viandier,που χρονολογείται από το 1300 μ.Χ. Οι υποψίες επιβεβαιώνονται όταν, το 1490 μ.Χ., η έντυπη εκδοχή του ίδιου βιβλίου ονομάζει την ίδια μέθοδο «fricassée», οδηγώντας την ένα βήμα πιο κοντά στην οριστική της ονομασία.
Σύμφωνα με την Τζούλια Τσάιλντ, η οποία σύστησε τη γαλλική κουζίνα στο ευρύ κοινό παγκοσμίως με το διάσημο βιβλίο της Mastering the Art of French Cooking («Κατακτώντας την τέχνη της γαλλικής μαγειρικής»), το φρικασέ είναι κάτι ανάμεσα σε τηγάνισμα και σε βράσιμο. Η διαφορά των δύο αυτών μεθόδων βρίσκεται στην προσθήκη υγρών κατά τη διάρκεια εκτέλεσης τους.
Όταν το μαγείρεμα γίνεται στο τηγάνι δεν προστίθεται υγρό σε κανένα στάδιο της διαδικασίας. Αντιθέτως, κατά το μαγείρεμα με βράσιμο απαιτείται προσθήκη υγρών από την αρχή της διαδικασίας.
Το φρικασέ, ωστόσο, είναι μια ενδιάμεση διαδικασία, η οποία περιλαμβάνει σοτάρισμα των κομματιών του κρέατος για λίγο στην αρχή μέχρι να ροδίσουν ελαφρώς και στη συνέχεια να προσθήκη κάποιου υγρού, μέσα στο οποίο θα σιγοβράσει το κρέας μέχρι να είναι έτοιμο.
Ο όρος φρικασέ υπάρχει και σε άλλες κουζίνες, αλλά αφορά εντελώς διαφορετικές γαστρονομικές προτάσεις. Στην Τυνησία, παραδείγματος χάριν, fricassé ή frit cassé είναι ένα είδος λουκουμά από τηγανητή ζύμη την οποία γεμίζουν με διάφορα υλικά όπως μήλο, τόνο, ελιές, αυγά, σαλάτα και είναι ένα από τα πολύ γνωστά φαγητά ‘του δρόμου’.
Αλλά και στην ίδια τη Γαλλία, το φρικασέ διαφοροποιείται. Κλασικό παράδειγμα η περιοχή της Limoux όπου το φρικασέ είναι, ουσιαστικά, ένα κοκκινιστό χοιρινό με φασόλια.
Εξάλλου, πάντα οι συνταγές της κάθε κουζίνας όταν ταξιδεύουν και αλλάζουν πατρίδες σιγά σιγά επαναπροσδιορίζονται, τροποποιούνται και υιοθετούν τοπικά προϊόντα, καθώς νέες και διαφορετικές κουλτούρες, πολιτισμικά στοιχεία αλλά και αγροτικά προϊόντα ενσωματώνονται σ’ αυτές. Αυτή είναι μια αρχαιότατη εξελικτική διαδικασία που ακολουθεί πάντα τον δικό της δρόμο και είναι και ο λόγος που, πολλές φορές, ακούμε το όνομα ενός φαγητού και βλέπουμε μια διαφοροποιημένη συνταγή… κάτι που δεν πρέπει να μας ξενίζει, κατά την άποψή μου.
Έτσι και εδώ, το φρικασέ έγινε πιο ελληνικό, διατηρώντας τη βασική τεχνική. Ωστόσο, υιοθέτησε ελληνικά χόρτα και λαχανικά, που υπήρχαν άφθονα ακόμα και σε περιόδους δύσκολες για τη χώρα, καθώς και τα ενδημικά είδη κρέατος. Βρίσκουμε, λοιπόν, φρικασέ με κοτόπουλο, κατσίκι, χοιρινό, αλλά και αρνάκι. Όσον αφορά τα λαχανικά, αυτά μπορεί να είναι χόρτα καλλιεργημένα ή άγρια, όπως σπανάκι, σέσκουλα, αντίδια, πράσα, κρεμμυδάκια, κολοκυθάκια, σέλινο, σταμναγκάθι ή γογγύλια. Επίσης, υπάρχει η διαφοροποίηση της σάλτσας λόγω της γαστρονομικής πολιτισμικής διαφοράς κι έτσι η άσπρη, γαλακτώδης σάλτσα της Γαλλίας μετατράπηκε στο γνωστό μας αυγολέμονο.
Κατσικάκι φρικασέ με πολλά μυρωδικά και εποχιακά χόρτα
Υλικά
Μερίδες: 6-8
50 ml ελαιόλαδο
1.800 γρ. σπάλα από κατσίκι, χωρίς κόκαλο, σε μέτρια κομμάτια
1 ξερό κρεμμύδι τριμμένο
5 φρέσκα κρεμμυδάκια, χωριστά το λευκό από το πράσινο μέρος, ψιλοκομμένα
2 σκελίδες σκόρδο ψιλοκομμένες
500 γρ. σπανάκι (καθαρό βάρος), καθαρισμένο και ψιλοκομμένο
1 μάτσο σέσκουλα καθαρισμένα και ψιλοκομμένα (αφαιρούμε τα κοτσάνια και τα ψιλοκόβουμε κι αυτά, ξεχωριστά) ή γογγύλια ή ρέβες μαζί με το πράσινό τους
Ξεκινάμε ζεσταίνοντας το ελαιόλαδο σε μια μεγάλη κατσαρόλα και σοτάρουμε το μισό κρέας σε δυνατή φωτιά για 4-5 λεπτά, μέχρι να ροδίσει από όλες τις πλευρές.
Το βγάζουμε, το αφήνουμε σε ένα μπολ και σοτάρουμε το υπόλοιπο. Το βάζουμε κι αυτό στο μπολ. Σοτάρουμε στο λάδι που έμεινε στην κατσαρόλα το ξερό κρεμμύδι και το λευκό μέρος από τα φρέσκα κρεμμυδάκια για 2-3 λεπτά.
Ρίχνουμε το σκόρδο, σοτάρουμε για 1/2 λεπτό και βάζουμε ξανά στην κατσαρόλα το κρέας με το ζουμί που άφησε στο μπολ, τις ρίζες σπανακιού, τα κοτσάνια σέσκουλου, τον μάραθο, τον άνηθο και το σχοινόπρασο και ανακατεύουμε.
Προσθέτουμε νερό τόσο ώστε να φτάσει το πολύ μέχρι τη μέση των υλικών. Χαμηλώνουμε καλά τη φωτιά, κλείνουμε την κατσαρόλα και μαγειρεύουμε για 1 ώρα.
Προσθέτουμε τα χόρτα, το ρύζι, αλατοπίπερο και άλλα 200 ml νερό και μαγειρεύουμε για 20-25 λεπτά.
Αυγολέμονο
Χτυπάμε με το μίξερ τα ασπράδια μέχρι να γίνουν αφράτη μαρέγκα.
Σε άλλο μπολ χτυπάμε τους κρόκους με το λεμόνι μέχρι να αφρατέψουν. Τους ρίχνουμε σταδιακά στη μαρέγκα, ανακατεύοντας για να ενωθούν.
Με μια κουτάλα ρίχνουμε σταδιακά και σε αργή ροή όσο περισσότερο καυτό ζωμό από την κατσαρόλα μπορούμε, μέχρι το αυγολέμονο να ζεσταθεί.
Αποσύρουμε την κατσαρόλα από τη φωτιά και ρίχνουμε αργά τα χτυπημένα αυγά στο φαγητό, σείοντας την κατσαρόλα για να απλωθεί ομοιόμορφα.
ΝΤΑΡΙΕΝ ΓΚΑΠ, Παναμάς – Η μυρωδιά των σκουπιδιών που ‘ψήνονται’ στον τροπικό ήλιο αναμεμειγμένη με τη δυσωδία των ανθρώπινων αποβλήτων είναι ένα από τα πρώτα πράγματα που παρατηρούν οι επισκέπτες στο Μπάχο Τσικίτο, έναν από τους τέσσερεις μεγάλους καταυλισμούς μεταναστών στο Νταριέν Γκαπ.
Το επόμενο είναι μια λαοθάλασσα κουρασμένων μεταναστών, οι οποίοι περπάτησαν από την Κολομβία κατά μήκος του διαβόητου μονοπατιού της ζούγκλας, παρατεταγμένοι για να εξεταστούν από τους αξιωματούχους του Παναμά.
Ένα νεαρό αγόρι στην ουρά με αυλακωμένο μέτωπο φαίνεται ανήσυχο. Άλλοι κοιτάζουν άναυδοι τα ετοιμόρροπα κτίρια που έχουν συναρμολογηθεί με ξύλο, τσίγκο και τσιμεντόλιθους. Περιμένουν υπομονετικά μέσα στη σκληρή ζέστη και την υγρασία.
Οι περισσότεροι από αυτούς πηγαίνουν στις Ηνωμένες Πολιτείες με τη βοήθεια των Ηνωμένων Εθνών, των μη κυβερνητικών εταίρων τους και των εχθρικών προς τις Ηνωμένες Πολιτείες καθεστώτων.
Πολλοί ειδικοί περιγράφουν τη μαζική μετανάστευση ως όπλο, ένα όπλο εξίσου θανατηφόρο με έναν πύραυλο που στοχεύει κατευθείαν τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Η μαζική μετανάστευση «εργαλειοποιείται» για να κατακλύσει και να αποσταθεροποιήσει τις Ηνωμένες Πολιτείες και τελικά να τις διαλύσει, υποστηρίζει ο Τζόζεφ Χιούμαϊρ (Joseph Humire), μελετητής μη συμβατικών μορφών πολέμου και εκτελεστικός διευθυντής του Κέντρου για μια Ασφαλή Ελεύθερη Κοινωνία (Center for a Secure Free Society).
«Γι’ αυτό πιστεύω ότι ο όρος ‘εισβολή’ είναι κατάλληλος», δήλωσε ο κος Χιούμαϊρ στους Epoch Times.
Ανθρώπινα πιόνια
Πέρυσι, 500.000 μετανάστες, αριθμός-ρεκόρ, ταξίδεψε μέσω του Νταριέν Γκαπ, σύμφωνα με έγγραφα.
Τον Φεβρουάριο, οι Epoch Times επισκέφθηκαν και τους τέσσερεις καταυλισμούς μεταναστών στον Παναμά: Λάχας Μπλάνκας, Μπάχο Τσικίτο, Σαν Βισέντε και Καναάν Μεμπρίγιο.
Ένα κανό του Εμπέρα φτάνει στο Μπάχο Τσικίτο του Παναμά, στις 18 Φεβρουαρίου 2024. Η πόλη αποτελεί σημείο διέλευσης των μεταναστών, που φθάνουν από τη ζούγκλα του Νταριέν και συνεχίζουν την πορεία τους προς τον Παναμά. (The Epoch Times)
Τα Ηνωμένα Έθνη και οι σχετικές μη κυβερνητικές οργανώσεις (ΜΚΟ), οι οποίες λαμβάνουν εκατομμύρια δολάρια των φορολογούμενων πολιτών, διευκολύνουν τη μαζική μετανάστευση, υποβοηθώντας και ενισχύοντας τις μετακινήσεις των μεταναστών με τρόφιμα, καταφύγια και νερό.
Οι δημοσιογράφοι μίλησαν με μετανάστες από την Κίνα, τη Σομαλία, τη Βενεζουέλα, τον Ισημερινό και την Κολομβία και άλλους, που διέσχισαν πεζοί την επικίνδυνη ζούγκλα που οδηγεί από την Κολομβία στον Παναμά.
Πολλοί στους καταυλισμούς υπέφεραν από τραυματισμούς και ασθένειες, όπως κρυοπαγήματα και σπασμένα άκρα. Αρκετοί παραπονέθηκαν ότι το νερό ήταν ανεπεξέργαστο στους καταυλισμούς που διαχειρίζονταν οι ΜΚΟ και ότι τους έλειπαν βασικά είδη, όπως πάνες. Ένας μετανάστης δήλωσε στους Epoch Times ότι τα τρόφιμα που παρέχονται στους καταυλισμούς είναι μπαγιάτικα ή χαλασμένα, οπότε ξόδεψε 7 δολάρια για να αγοράσει ένα γεύμα από έναν τοπικό πωλητή.
Άλλοι είπαν ότι εγκλωβίστηκαν στους καταυλισμούς επειδή τους λήστεψαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού τους ή επειδή δεν μπορούσαν να πληρώσουν τα 60 δολάρια που χρειάζονται για να πάρουν το λεωφορείο προς το βορρά.
Προσωπικό της υπηρεσίας προσφύγων του ΟΗΕ φτάνει στον καταυλισμό μεταναστών του Σαν Βισέντε στο Νταριέν Γκαπ του Παναμά, στις 20 Φεβρουαρίου 2024. (Bobby Sanchez για τους Epoch Times)
Ο αριθμός των μεταναστών που εισέρχονται στις Ηνωμένες Πολιτείες παράνομα αυξήθηκε κατακόρυφα επί κυβέρνησης Μπάιντεν, καθώς οι πολιτικές της εποχής Τραμπ αντιστράφηκαν ή καταργήθηκαν.
Οι εμφανίσεις παράνομων μεταναστών στα σύνορα των ΗΠΑ το οικονομικό έτος 2022 ξεπέρασαν τα 2,7 εκατομμύρια σε εθνικό επίπεδο, σύμφωνα με τα στοιχεία της CBP (Customs and Border Protection), της αμερικανικής υπηρεσίας για τη φύλαξη των συνόρων.
Μέχρι το 2023, ο αριθμός αυτός ξεπέρασε τα 3,2 εκατομμύρια.
Οι αριθμοί αντιστοιχούν επίσης στην ανανεωμένη υπόσχεση του προέδρου Τζο Μπάιντεν να υποστηρίξει το Παγκόσμιο Σύμφωνο του ΟΗΕ για την ασφαλή, ομαλή και νόμιμη μετανάστευση – ένα σχέδιο του 2018 για τη διαχείριση της παγκόσμιας μετανάστευσης που εγκρίθηκε από 152 κράτη.
«Η κυβέρνηση Μπάιντεν-Χάρις έχει δεσμευτεί για την ασφαλή, ομαλή και ανθρώπινη μετανάστευση σε όλο τον κόσμο, περιλαμβανομένης της μετανάστευσης προς τις Ηνωμένες Πολιτείες», αναφέρεται σε κυβερνητική δήλωση τον Δεκέμβριο του 2021. Οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν καταψηφίσει το σύμφωνο υπό τον πρόεδρο Ντόναλντ Τραμπ.
Οι περισσότεροι μετανάστες αγνοούν τον ρόλο τους ως ανθρώπινα πυρομαχικά, σύμφωνα με τον Τρέβορ Λούντον, ειδικό στα κομμουνιστικά καθεστώτα και οικοδεσπότη της εκπομπής Counterpunch της EpochTV.
Οι εργαζόμενοι του ΟΗΕ και των ΜΚΟ στην Πόλη της Γνώσης στον Παναμά – η οποία ήταν κάποτε μέρος της στρατιωτικής βάσης των ΗΠΑ που δόθηκε στον Παναμά – έχουν εκθέσει τους μετανάστες στη βία, τον τραυματισμό, τον θάνατο και τις ασθένειες, ισχυρίζεται.
«Αυτοί οι γραφειοκράτες με τους παχυλούς μισθούς, που τρώνε σε ωραία τοπικά εστιατόρια, περνούν πολύ καλά διευκολύνοντας ένα από τα μεγαλύτερα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που έχουν διαπραχθεί ποτέ», δήλωσε ο κος Λούντον.
(Επάνω αριστερά) Μια οικογένεια από τη Βενεζουέλα περπατά από το Μπάχο Τσικίτο στο Λάχας Μπλάνκας του Παναμά, στις 18 Φεβρουαρίου 2024. (Επάνω δεξιά) Αεροφωτογραφία του καταυλισμού μεταναστών Λάχας Μπλάνκας στο Νταριέν Γκαπ. Λεωφορεία μεταφέρουν τους μετανάστες στα σύνορα με την Κόστα Ρίκα. (Κάτω) Άνδρες κάνουν μπάνιο στον ποταμό Τσουκουνάκε, αφότου διέσχισαν πεζή τη ζούγκλα του Νταριέν Γκαπ, από την Κολομβία μέχρι το Λάχας Μπλάνκας στον Παναμά. (17 Φεβρουαρίου 2024, Bobby Sanchez για τους Epoch Times)
Ο πρώην διευθυντής των συνόρων του Παναμά Οριέλ Ορτέγκα δήλωσε στους Epoch Times ότι οι ΜΚΟ θα έπρεπε να εκπαιδεύουν και να βοηθούν τους μετανάστες στις χώρες τους αντί να διευκολύνουν τη μετανάστευση.
Οι Epoch Times χτύπησαν πολλές πόρτες οργανισμών του ΟΗΕ στο συγκρότημα Πόλη της Γνώσης, ενώ βρίσκονταν στον Παναμά, σε μια ανεπιτυχή προσπάθεια να πάρουν συνέντευξη από αξιωματούχους του ΟΗΕ και της HIAS, που ιδρύθηκε ως Εβραϊκή Εταιρεία Βοήθειας Μεταναστών.
Σε ένα γραφείο του ΟΗΕ, οι δημοσιογράφοι των Epoch Times είδαν μέσα από τις περσίδες τους εργαζόμενους να προσπαθούν να κρυφτούν όταν τους χτύπησαν επανειλημμένα το κουδούνι και την πόρτα.
Οι μετανάστες είπαν ότι το ταξίδι μέσα από πυκνά τροπικά δάση, απότομα βουνά, παχιά λάσπη και βάλτους είναι εξαντλητικό και επικίνδυνο.
Διηγήθηκαν ιστορίες δολοφονιών, βιασμών και απελπισίας.
Οι εκτιμήσεις των θανάτων που αναφέρθηκαν από τις ΜΚΟ είναι μάλλον χαμηλές. Ο Αμερικανικός Ερυθρός Σταυρός ανέφερε ότι 60 άνθρωποι πέθαναν διασχίζοντας το Νταριέν Γκαπ κατά το πρώτο εξάμηνο του 2023, αλλά ανεπίσημες πληροφορίες από ανθρώπους που έχουν βρεθεί στη ζούγκλα μιλούν για εκατοντάδες ή χιλιάδες κάθε χρόνο.
Ο Μάικλ Γιον, πολεμικός ανταποκριτής που έχει κάνει ρεπορτάζ για τους αμέτρητους μετανάστες που διασχίζουν τη ζούγκλα για να πάνε προς τον Παναμά, δήλωσε στους Epoch Times ότι, σύμφωνα με τους υπολογισμούς του, περίπου το 1% όσων κάνουν αυτό το ταξίδι πεθαίνουν.
Στον καταυλισμό Μπάχο Τσικίτο, στις 18 Φεβρουαρίου, ένας μετανάστης από τη Βενεζουέλα, που καθόταν κάτω από τη σκιά ενός καταφυγίου με τσίγκινη στέγη, μας είπε με τη βοήθεια ενός διερμηνέα ότι θεωρούσε τον εαυτό του τυχερό.
Τον λήστεψαν μόνο κατά τη διάρκεια του ταξιδιού μέσω του Νταριέν Γκαπ, το οποίο περιέγραψε ως ‘κόλαση’.
Παρακολούθησε έναν άνδρα να λιθοβολείται και στη συνέχεια να πυροβολείται στο κεφάλι, επειδή προσπάθησε να προστατεύσει τη γυναίκα του από ομαδικό βιασμό, είπε, προσθέτοντας: «Πήγε να υπερασπιστεί την κοπέλα».
Κοντά του, μια γυναίκα από τη Βενεζουέλα, η Φαμπιόλα Σουάρεζ, φαινόταν απελπισμένη. Είχε διασχίσει και αυτή με τα πόδια τη ζούγκλα, για να σμίξει με τον σύζυγό της στο Κολοράντο.
Μια οικογένεια από τη Βενεζουέλα ξεκουράζεται στα Λάχας Μπλάνκας μετά το πέρασμα της ζούγκλας Νταριέν Γκαπ. Παναμάς, 17 Φεβρουαρίου 2024. (Bobby Sanchez για τους Epoch Times)
Και εκείνη θεωρεί τον εαυτό της τυχερό.
Παραλίγο να βιαστεί από εγκληματίες που κυνηγούσαν μετανάστες, αλλά υπήρχαν αρκετοί άνθρωποι στην ομάδα της και η επίθεση απετράπη, είπε.
«Υπήρχαν πολλοί στην ομάδα, οπότε δεν το έκαναν», ανέφερε μέσω διερμηνέα.
Στάζοντας ιδρώτα, ο Γκουστάβο Τοάλα βγήκε από το μονοπάτι της ζούγκλας του Νταριέν στις 17 Φεβρουαρίου μόνο με τα ρούχα που φορούσε και ένα κινητό στο χέρι.
Όλοι έχουν κινητά τηλέφωνα, σανίδα σωτηρίας για πολλούς στους καταυλισμούς.
Αυτός και δύο σύντροφοί του από το Εκουαδόρ περπατούσαν πάνω από μια υποτυπώδη γέφυρα στον καταυλισμό Λάχας Μπλάνκας, δείχνοντας εξαντλημένοι μετά από πεντάωρη πεζοπορία από τον καταυλισμό Μπάχο Τσικίτο.
Ο κος Τοάλα είπε μέσω διερμηνέα ότι αυτός και οι δύο σύντροφοί του ξεκίνησαν ως ομάδα 12 ατόμων, αλλά χωρίστηκαν κατά τη διάρκεια του ταξιδιού.
Ταξίδευε για σχεδόν δύο εβδομάδες, ελπίζοντας σε μια καλύτερη ζωή στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Έφυγε λόγω του υψηλού ποσοστού εγκληματικότητας στο Εκουαδόρ και της αδυναμίας των ιδιοκτητών μικρών επιχειρήσεων να βγάλουν τα προς το ζην λόγω των εκβιασμών, είπε.
Χωρίς χάρτη και με ελάχιστο νερό, ακολούθησε στα τυφλά άλλους μετανάστες μέσα από το Νταριέν Γκαπ, όπου πολλοί πέφτουν θύματα ληστείας, βιασμού και δολοφονίας.
Ήλπιζε να προλάβει το επόμενο λεωφορείο για την Κόστα Ρίκα.
Στο Λάχας Μπλάνκας, οι μετανάστες έχουν πρόσβαση σε διάφορους μεγάλους χάρτες που παρέχονται από ΜΚΟ και παρουσιάζουν με λεπτομέρειες διάφορες μεταναστευτικές διαδρομές με προορισμό τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Ο ένας χάρτης είναι από τη HIAS, η οποία έλαβε πρόσφατα 11 εκατομμύρια δολάρια από τις ΗΠΑ, σε δύο επιχορηγήσεις που δόθηκαν ειδικά για τους μετανάστες της Λατινικής Αμερικής.
Ένας χάρτης της HIAS δείχνει τη μεταναστευτική διαδρομή από την Κολομβία στην Κόστα Ρίκα, περιλαμβάνοντας λεπτομέρειες για στάσεις λεωφορείων, θερμοκρασίες, υψόμετρα και τοποθεσίες ‘περιπτέρων μετανάστευσης’.
Ένας μετανάστης κάθεται κάτω από έναν λεπτομερή μεταναστευτικό χάρτη που παρέχεται από μια μη κυβερνητική οργάνωση σε καταυλισμό μεταναστών στο Νταριέν Γκαπ. Παναμάς, 18 Φεβρουαρίου 2024. (Darlene McCormick Sanchez/The Epoch Times.)
Η Ύπατη Αρμοστεία του ΟΗΕ για τους Πρόσφυγες και ο μεταναστευτικός της βραχίονας, ο Διεθνής Οργανισμός Μετανάστευσης, έχουν τοποθετήσει πινακίδες σε όλους τους καταυλισμούς.
Υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, η χρηματοδότηση του ΟΗΕ με χρήματα των Αμερικανών φορολογούμενων ξεπέρασε το 1 δισεκατομμύριο δολάρια το 2023.
Οι μετανάστες είπαν ότι χρειάζονται χιλιάδες δολάρια για να φτάσουν στις Ηνωμένες Πολιτείες, αλλά πολλοί ήταν ασαφείς όταν ρωτήθηκαν πώς θα μπορούσαν να συγκεντρώσουν αυτά τα ποσά στις πατρίδες τους, όπου οι μισθοί είναι χαμηλοί. Ορισμένοι είπαν ότι πήραν χρήματα από συγγενείς ή φίλους που βρίσκονται ήδη στις Ηνωμένες Πολιτείες ή στις πατρίδες τους.
Ο Ομάρ Αγιούμπ, ένας 20χρονος Σομαλός στον καταυλισμό Σαν Βισέντε, δήλωσε ότι η μετανάστευση στις Ηνωμένες Πολιτείες κόστισε περίπου 15.000 δολάρια.
Ο Ομάρ άφησε τη μητέρα και τον αδελφό του πίσω στη Σομαλία. Ήθελε να ξεφύγει από την τρομοκρατία, είπε, προσθέτοντας ότι ο θείος του σκοτώθηκε από μαχητές της Αλ Σαμπάαμπ.
Είπε ότι σκοπεύει να πάει στη Μινεάπολη, όπου η ομοεθνής του Ιλχάν Ομάρ υπηρετεί ως βουλευτής των Δημοκρατικών.
«Θέλω να γίνω σαν αυτήν», είπε ο Ομάρ.
Φάνηκε να γνωρίζει την πολιτική των ΗΠΑ και είπε για τον πρόεδρο Μπάιντεν: «Είναι και αυτός καλός πρόεδρος. Προσπαθεί να διευκολύνει τους μετανάστες να έρθουν στην Αμερική».
Λύκοι στην πόρτα
Οι επιπτώσεις της αθρόας παράνομης μετανάστευσης έχουν ήδη διαχυθεί στο αμερικανικό τοπίο, είπε ο κος Λούντον.
«Αυτοί οι άνθρωποι χρησιμοποιούνται για να μετατρέψουν την Αμερική σε αυτό από το οποίο διέφυγαν – ή ακόμα χειρότερα», είπε.
«Η μετανάστευση χρησιμοποιείται για να καταστρέψει τις Ηνωμένες Πολιτείες πολιτικά, πολιτιστικά, οικονομικά, ακόμη και γεωγραφικά. Οπότε ναι, είναι ένα 100% ένα κομμουνιστικό πρόγραμμα [που σκοπό έχει] να γονατίσει αυτή τη χώρα.»
Οι οικονομικές επιπτώσεις φαίνονται σε όλη την έκταση των Ηνωμένων Πολιτειών.
Πόλεις και πολιτείες μιλούν για καταστροφή, καθώς οι κοινωνικές υπηρεσίες τους έχουν υπερφορτωθεί. Στο Ντένβερ, το νοσοκομείο Denver Health αντιμετωπίζει οικονομικές δυσχέρειες εξαιτίας απλήρωτων λογαριασμών ύψους 136 εκατομμυρίων δολαρίων, ποσό που προέρχεται από 20.000 απλήρωτες επισκέψεις 8.000 παράνομων μεταναστών στο νοσοκομείο. Η πόλη αντιμετωπίζει τώρα περικοπές στον προϋπολογισμό της για τη δημόσια ασφάλεια και τα σχέδιά της για το 2024 περιλαμβάνουν πρόβλεψη για τη ειδίκευση μιας ομάδας δημοτικών υπαλλήλων στη διαχείριση της ‘εισροής νεοφερμένων’.
Στις 27 Φεβρουαρίου, η Δημοκρατική γερουσιαστής της Καλιφόρνια Λαφόνζα Μπάτλερ ζήτησε περισσότερα χρήματα από την κυβέρνηση Μπάιντεν για την παροχή περισσότερων κλινών καταφυγίου στο Σαν Ντιέγκο μέσω του προγράμματος καταφυγίου και υπηρεσιών της Ομοσπονδιακής Υπηρεσίας Διαχείρισης Εκτάκτων Αναγκών.
Η διοίκηση Μπάιντεν έχει ήδη υποβάλει στο Κογκρέσο συμπληρωματικό αίτημα για επιχορήγηση επιπλέον 1,4 δισεκατομμυρίων δολαρίων για το πρόγραμμα Shelter and Services.
Η Ομοσπονδία για την Αμερικανική Μεταναστευτική Μεταρρύθμιση (FAIR), μια μη κερδοσκοπική ομάδα για τη μεταρρύθμιση της μετανάστευσης, υπολόγισε ότι οι παράνομοι αλλοδαποί κοστίζουν σε κάθε Αμερικανό φορολογούμενο 1.156 δολάρια ετησίως.
Συνολικά, η παράνομη μετανάστευση κόστισε στους Αμερικανούς φορολογούμενους πάνω από 182 δισεκατομμύρια δολάρια το 2023, σύμφωνα με την FAIR.
Ένα από τα πιο χαρακτηριστικά παραδείγματα υπερφορτωμένου συστήματος είναι η πόλη της Νέας Υόρκης.
Ο δημοκρατικός δήμαρχος Έρικ Άνταμς εκλιπαρούσε μάταια την ομοσπονδιακή κυβέρνηση για περισσότερα χρήματα προκειμένου να αντιμετωπίσει την επίθεση εντός της πόλης, η οποία υπερηφανεύεται ότι αποτελεί καταφύγιο των παράνομων αλλοδαπών.
Έχει, επίσης, ζητήσει από τους πολιτειακούς ηγέτες βοήθεια για την επανεγκατάσταση 68.000 παράνομων μεταναστών, οι οποίοι βρίσκονται υπό τη φροντίδα της πόλης από τον Δεκέμβριο του 2023.
Το περασμένο καλοκαίρι, η πόλη αντιμετώπισε ένα δημοσιονομικό κενό πολλών δισεκατομμυρίων λόγω της αυξανόμενης κρίσης και δρομολόγησε περικοπές στην αστυνομία και την πυροσβεστική, σύμφωνα με δελτίο Τύπου της Νέας Υόρκης.
Κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου του Δεκεμβρίου 2023, ο κος Άνταμς αναγνώρισε ότι «οι κάτοικοι είναι θυμωμένοι” και κουρασμένοι από την κρίση.
«Είναι σαφές ότι, προς το παρόν, οι πόλεις φέρουν το κύριο βάρος αυτής της κρίσης», δήλωσε.
Ο κος Άνταμς υπήρξε σφοδρός επικριτής του κυβερνήτη του Τέξας Γκρεγκ Άμποτ, ο οποίος έχει μεταφέρει με λεωφορεία δεκάδες χιλιάδες παράνομους μετανάστες σε πόλεις που θα τους παρέχουν άσυλο σε όλη τη χώρα, και ιδίως στη Νέα Υόρκη.
Αλλά το Τέξας αντιμετωπίζει τα δικά του προβλήματα από την κρίση στα σύνορα. Εκτός του ότι βρίσκεται στην πρώτη γραμμή της εισροής, η ομοσπονδιακή κυβέρνηση έχει καταθέσει αρκετές αγωγές εναντίον του Τέξας για τις ενέργειες στις οποίες έχει προβεί για την περιφρούρηση των συνόρων του.
Η συνοριακή αστυνομία του Παναμά SENAFRONT με τον εξοπλισμό της έξω από τους στρατώνες της στο Μπάχο Τσικίτο, καθώς προετοιμάζεται για την ανάπτυξή της στο Νταριέν Γκαπ. Παναμάς, 18 Φεβρουαρίου 2024. (Bobby Sanchez για τους Epoch Times)
Ο Άμμον Μπλαιρ, πρώην πράκτορας της συνοριοφυλακής των ΗΠΑ, δήλωσε στους Epoch Times ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες βρίσκονται σε αχαρτογράφητα νερά, επειδή δέχονται επιθέσεις τόσο από το εξωτερικό όσο και από το εσωτερικό τους.
Αυτό ασκεί τεράστια πίεση σε συνοριακές πολιτείες όπως το Τέξας, το οποίο προσπαθεί να προστατεύσει τους πολίτες του από τη μαζική μετανάστευση, ενώ η αμερικανική κυβέρνηση τη διευκολύνει, είπε. Τώρα εργάζεται ως ανώτερος συνεργάτης για την πρωτοβουλία Secure & Sovereign Frontier του Texas Public Policy Foundation.
«Η ομοσπονδιακή κυβέρνηση συνεργάζεται με άλλα έθνη για να εξαλείψει την κυριαρχία όχι μόνο του κράτους, αλλά και την κυριαρχία του ατόμου και το ίδιο το Σύνταγμα», δήλωσε ο κος Μπλερ.
Το Τέξας έπρεπε να σηκώσει μόνο του το οικονομικό βάρος της προσπάθειας να σταματήσει η ροή των παράνομων μεταναστών, ξοδεύοντας δισεκατομμύρια δολάρια για τη διασφάλιση των συνόρων, διαδικασία η οποία περιελάμβανε την εγκατάσταση εμπορευματοκιβωτίων και συρματοπλεγμάτων στα σημεία των συνόρων.
«Το Νομοθετικό Σώμα του Τέξας ανέλαβε δράση για να διασφαλίσει ότι θα συνεχίσουμε να ανταποκρινόμαστε σθεναρά στην αυξανόμενη κρίση των συνόρων του προέδρου Μπάιντεν, συμπεριλαμβανομένης της διάθεσης 5,1 δισεκατομμυρίων δολαρίων για την ασφάλεια των συνόρων», δήλωσε ο κος Άμποτ σε δελτίο Τύπου του Ιουνίου 2023.
Πολιτικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν θα πρέπει να παραγνωρίζουν τον ρόλο των εγχώριων σοσιαλιστών, όπως το Κομμουνιστικό Κόμμα ΗΠΑ, ή ακόμη και των συνδικάτων που ελέγχονται από τους Δημοκρατικούς και υποστηρίζουν τα ανοιχτά σύνορα, δήλωσε ο κος Λούντον.
Σημείωσε ότι η σοσιαλιστική οργάνωση Freedom Road, η οποία ευθυγραμμίζεται με το Black Lives Matter, έχει στείλει αντιπροσωπείες στη Βενεζουέλα επτά φορές τα τελευταία δύο χρόνια.
«Λένε στις εκδόσεις, ότι τα νότια σύνορα είναι ο δρόμος για την Αμερικανική Επανάσταση», είπε.
Σε μια ανάρτηση στρατολόγησης, στις 31 Δεκεμβρίου 2022, η Freedom Road (Δρόμος της Ελευθερίας) σημείωνε ότι οι διαιρέσεις στο εσωτερικό των Ηνωμένων Πολιτειών γίνονται όλο και πιο βαθιές.
«Οι συνθήκες για τους επαναστάτες να οργανωθούν και να αντεπιτεθούν είναι καλές», ανέφερε η ομάδα.
Ούτε το Κομμουνιστικό Κόμμα ΗΠΑ ούτε η σοσιαλιστική οργάνωση Freedom Road ανταποκρίθηκαν σε αίτημα για σχολιασμό.
Όσον αφορά την πρόσφατα αναφερθείσα αύξηση των Κινέζων υπηκόων που διέρχονται τα σύνορα – περίπου 30.000 τους τελευταίους τέσσερεις μήνες – ο κος Μπλερ απορρίπτει το ενδεχόμενο να είναι τυχαία.
Το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας κρατά με σιδερένια λαβή στους πολίτες του, οπότε αν και κάποιοι μπορεί να έχουν καταφέρει να ξεγλιστρήσουν πράγματι μόνοι τους από τη χώρα, ο κος Μπλερ πιστεύει ότι το ΚΚΚ διευκόλυνε την έλευση των περισσοτέρων.
Οι μετανάστες σχηματίζουν ουρά για την υποβολή αιτήσεων για τη μετανάστευση στο Λάχας Μπλάνκας, όπου οι έμποροι προσφέρουν υπηρεσίες τόσο στα ισπανικά όσο και στα κινέζικα. Παναμάς, 17 Φεβρουαρίου 2024. (Bobby Sanchez για τους Epoch Times)
Το ΚΚΚ βρίσκεται σε «μακροχρόνιο πόλεμο» με τις Ηνωμένες Πολιτείες, είπε.
Η Κίνα βλάπτει τις Ηνωμένες Πολιτείες και μέσω της καταστροφικής εισαγωγής φαιντανύλης, πρόσθεσε ο κος Μπλερ.
«Έχουν οπλίσει τα μεξικανικά καρτέλ για να εξαπολύσουν πόλεμο για τα ναρκωτικά, τον ίδιο πόλεμο για τα ναρκωτικά που τους είχαν κάνει κατά τη διάρκεια των Πολέμων του Οπίου», επεσήμανε.
Ο Α’ Πόλεμος του Οπίου ξέσπασε μεταξύ του Ηνωμένου Βασιλείου και της Κίνας τη δεκαετία του 1800, όταν η Κίνα προσπάθησε να σταματήσει την εισαγωγή του ναρκωτικού λόγω της ευρείας διάδοσης του εθισμού.
Ο κος Χιούμαϊρ δήλωσε ότι πιστεύει ότι οι εχθρικές προς τις ΗΠΑ χώρες χρησιμοποιούν την παράνομη μετανάστευση για να δημιουργήσουν δίκτυα κομμουνιστών ‘σαμποτέρ’ μέσα στις συνοριακές πολιτείες των ΗΠΑ, ώστε να διαβρώσουν περαιτέρω την αμερικανική κυριαρχία.
Καθώς οι ροές των παράνομων μεταναστών αυξάνονται με την πάροδο των ετών, ανάλογα αυξάνονται και οι αριστερές εκκλήσεις για τα δικαιώματα και τη φωνή των ‘περιθωριοποιημένων’ κοινοτήτων στην κυβέρνηση.
Σύμφωνα με το Σύνταγμα των ΗΠΑ, απαιτείται η αμερικανική υπηκοότητα για να ψηφίσει κάποιος, αλλά ορισμένες φιλελεύθερες πόλεις έχουν επιτρέψει σε μη πολίτες (αλλοδαπούς) να ψηφίσουν στις τοπικές εκλογές.
Από τον Ιούνιο του 2023, η Περιφέρεια της Κολούμπια και δήμοι σε τρεις πολιτείες – την Καλιφόρνια, το Μέριλαντ και το Βερμόντ – επιτρέπουν στους μη πολίτες να ψηφίζουν στις τοπικές εκλογές, σύμφωνα με έκθεση που συνέταξε το Ballotpedia.
Πρόσφατα, το Σαν Φρανσίσκο διόρισε έναν μη πολίτη από το Χονγκ Κονγκ για να ηγηθεί της εκλογικής του επιτροπής.
Η Κέλι Γουόνγκ, υπέρμαχος των δικαιωμάτων των μεταναστών, ορκίστηκε στις 14 Φεβρουαρίου, ανέφερε η εφημερίδα The Epoch Times.
Σε πολιτείες όπως η Αριζόνα, οι αλλοδαποί μπορούν να εγγραφούν για να γίνουν «ομοσπονδιακοί ψηφοφόροι μόνο» χωρίς να χρειάζεται να προσκομίσουν τεκμηριωμένη απόδειξη της αμερικανικής υπηκοότητας. Αυτοί οι εγγεγραμμένοι μπορούν να ψηφίζουν αποκλειστικά σε ψηφοφορίες για ομοσπονδιακά αξιώματα, σύμφωνα με τον επίσημο ιστότοπο της Πολιτείας της Αριζόνα.
Ο υβριδικός πόλεμος της Βενεζουέλας
Η εργαλειοποίηση της μετανάστευσης χρησιμεύει επίσης σε πιο αδύναμες χώρες της Λατινικής Αμερικής, όπως η Βενεζουέλα, ως μοχλός πίεσης προς τις Ηνωμένες Πολιτείες, προκειμένου οι τελευταίες να άρουν τις κυρώσεις που είχαν επιβάλλει στον πρόεδρο της Βενεζουέλας Νικολάς Μαδούρο το 2017, αποκαλώντας τον δικτάτορα, επεσήμανε ο κος Χιούμαϊρ.
Ο κος Χιούμαϊρ μίλησε επίσης για ένα καραβάνι μεταναστών κυρίως από την Ονδούρα που σχηματίστηκε το 2018, το οποίο τράβηξε την προσοχή του. Ξεκίνησε με περίπου 180 άτομα, αλλά μέσα σε 10 ημέρες αριθμούσε 7.000.
Τα μέλη του πολυπληθούς καραβανιού από την Κεντρική Αμερική ξυπνούν τα ξημερώματα για να συνεχίσουν την πορεία τους προς τις Ηνωμένες Πολιτείες. Χουτσιτάν ντε Σαραγόσα, Μεξικό, 31 Οκτωβρίου 2018. (Spencer Platt/Getty Images)
«Αυτό δεν συμβαίνει ποτέ – εκτός από μια φυσική καταστροφή ή έναν πόλεμο», είπε.
Αφού ερεύνησε περαιτέρω, διαπίστωσε ότι η Βενεζουέλα είχε οργανώσει το καραβάνι και οι υποδομές που είχαν αναπτυχθεί από ΜΚΟ το διευκόλυναν.
Κατά τη διάρκεια μιας παρουσίασης το 2023, ο κος Χιούμαϊρ είπε ότι μια έρευνα για το καραβάνι της Ονδούρας αποκάλυψε ότι η αριστερή μη κυβερνητική οργάνωση Pueblo Sin Fronteras φέρεται να έλαβε «βαλίτσες με μετρητά» από τον δικτάτορα της Βενεζουέλας για να διευκολύνει το μεγάλο καραβάνι.
Στα δημοσιεύματα της εποχής, η οργάνωση για τα δικαιώματα των μεταναστών αρνήθηκε σχέσεις με την κυβέρνηση της Βενεζουέλας και ότι έλαβε χρήματα από την κυβέρνηση.
Η εμπλοκή της Βενεζουέλας επιβεβαιώθηκε από τον αντιπρόεδρο Μάικ Πενς, ο οποίος δήλωσε στο Fox News το 2018 ότι ο πρόεδρος της Ονδούρας του είπε ότι πίσω από το καραβάνι των μεταναστών βρίσκονται αριστερές παρατάξεις στη Λατινική Αμερική.
«Αυτό το καραβάνι οργανώθηκε από αριστερές ομάδες στην Ονδούρα, που χρηματοδοτήθηκαν εν μέρει από τη Βενεζουέλα», δήλωσε ο κος Πενς.
Οι υπήκοοι της Βενεζουέλας αποτελούν πλέον μία από τις μεγαλύτερες ομάδες αλλοδαπών που περνούν στην Αμερική παράνομα, σύμφωνα με τα στατιστικά στοιχεία της Υπηρεσίας Τελωνείων και Προστασίας των Συνόρων των ΗΠΑ (CBP). Τα τελευταία δύο χρόνια, περισσότεροι από 600.000 υπήκοοι της Βενεζουέλας έχουν εισέλθει παράνομα στις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το φθινόπωρο του 2023, καθώς οι αριθμοί των παράνομων μεταναστών αυξήθηκαν κατακόρυφα, η κυβέρνηση Μπάιντεν χαλάρωσε τις κυρώσεις στους τομείς πετρελαίου, φυσικού αερίου και εξόρυξης χρυσού της Βενεζουέλας με αντάλλαγμα τη συνεργασία της Βενεζουέλας για τη διεξαγωγή δημοκρατικών εκλογών.
Και όταν συνήφθη αυτή η συμφωνία, ξαφνικά, για πρώτη φορά μετά από χρόνια, οι Ηνωμένες Πολιτείες άρχισαν να απελαύνουν παράνομους μετανάστες στο νοτιοαμερικανικό κράτος.
Αλλά μόλις έγινε σαφές ότι ο δικτάτορας της Βενεζουέλας δεν θα επέτρεπε στους υποψηφίους της αντιπολίτευσης να συμμετάσχουν σε ελεύθερες εκλογές, οι Ηνωμένες Πολιτείες ανακοίνωσαν τον Ιανουάριο ότι θα επανέφεραν τον επόμενο μήνα τις κυρώσεις σε μια εταιρεία εξόρυξης χρυσού που ανήκει στη Βενεζουέλα.
Τότε, με μία κίνηση που φάνηκε σαν αντίποινα, η Βενεζουέλα έπαψε να συνεργάζεται με τις προσπάθειες απέλασης εκ μέρους των ΗΠΑ.
Οι πτήσεις από τις Ηνωμένες Πολιτείες προς τη Βενεζουέλα σταμάτησαν στα τέλη Ιανουαρίου, αναφέρουν Αμερικανοί αξιωματούχοι.
Ο Κινέζος υπουργός Εξωτερικών Γουάνγκ Γι (δεξιά) συζητά με τον υπουργό Εξωτερικών της Βενεζουέλας Χόρχε Αρρεάζα (αριστερά), κατά τη διάρκεια συνάντησης στον Κρατικό Ξενώνα Ντιαογιουτάι στο Πεκίνο, στις 16 Ιανουαρίου 2020. (Ng Han Guan-Pool/Getty Images)
Διαλύοντας τις ΗΠΑ
Η χρήση της μετανάστευσης ως όπλο άρχισε να συζητάται περισσότερο στον ακαδημαϊκό χώρο πριν από αρκετά χρόνια, δήλωσε ο κος Χιούμαϊρ.
Το βιβλίο «Weapons of Mass Migration: Forced Displacement, Coercion, and Foreign Policy» («Όπλα μαζικής μετανάστευσης: Αναγκαστική μετακίνηση, εξαναγκασμός και εξωτερική πολιτική») της ακαδημαϊκού Κέλλυ Γκρήνχιλ αναφέρεται στον τρόπο με τον οποίο χρησιμοποιούν τη μετανάστευση οι ασθενέστερες χώρες για να πιέσουν τις ισχυρότερες.
Στην έρευνά της, η κα Γκρήνχιλ βρήκε 81 περιπτώσεις στις οποίες τα ασθενέστερα έθνη χρησιμοποίησαν τη μετανάστευση ως όπλο για να εκμαιεύσουν παραχωρήσεις από τα ισχυρότερα έθνη, όπως την άρση κυρώσεων, δήλωσε ο κος Χιούμαϊρ.
[Η μέθοδος αυτή] Είναι επιτυχής στο 40% των περιπτώσεων, γεγονός που της δίνει περισσότερες πιθανότητες από τις κυρώσεις να επιφέρει αλλαγές στη συμπεριφορά – αντίθετα, οι κυρώσεις ήταν επιτυχείς στο 26% των περιπτώσεων, διαπίστωσαν οι ερευνητές. Νέες μελέτες δείχνουν ότι το ποσοστό επιτυχίας της εργαλειοποιημένης μετανάστευσης μπορεί να είναι ακόμη υψηλότερο.
«Πρόκειται για μια ασύμμετρη εισβολή», δήλωσε ο κος Χιούμαϊρ. «Πρόκειται για μια προπαρασκευαστική κατάσταση για μια σύγκρουση και έναν αγώνα που πρόκειται να φέρουν στις Ηνωμένες Πολιτείες.»
Είπε ότι πιστεύει ότι η τρέχουσα μαζική μετανάστευση θέτει τις βάσεις για το επόμενο στάδιο, το οποίο θα εξαρτηθεί εν μέρει από το ποιος θα κερδίσει τις προεδρικές εκλογές στο Μεξικό τον Ιούνιο και την προεδρία των ΗΠΑ τον Νοέμβριο.
Η εκδήλωση για την έναρξη της προεκλογικής εκστρατείας της Κλαούντια Σάινμπαουμ στην πλατεία Σόκαλο στην Πόλη του Μεξικού. Μεξικό, 1η Μαρτίου 2024. (Jaime Lopez/Getty Images)
Ο κος Χιούμαϊρ υπέθεσε, αφού ανέλυσε την κατάσταση στις ευρωπαϊκές χώρες που έχουν δεχτεί μαζικά μετανάστες, ότι μια δευτερεύουσα φάση επίθεσης θα μπορούσε να συνεπάγεται τη δημιουργία επιχειρήσεων και υποδομών ελεγχόμενων από τη Ρωσία και την Κίνα στη μεξικανική πλευρά των νότιων συνόρων των ΗΠΑ.
«Αυτό θα παρείχε πρόσθετες δυνατότητες αποσταθεροποίησης αυτών των συνόρων», δήλωσε.
Η Ρωσία, η Κίνα και το Ιράν έχουν εισχωρήσει στη Λατινική Αμερική και φαίνεται να εργάζονται συντονισμένα εναντίον των Ηνωμένων Πολιτειών, δήλωσε ο κος Λούντον.
Η Κίνα, για παράδειγμα, έχει ήδη εδραιωθεί σε όλη τη Λατινική Αμερική με την εκτεταμένη πρωτοβουλία «Μία ζώνη, ένας δρόμος». Έχει συμμετοχή σε πολλά λιμάνια και σιδηροδρόμους και έχει συνάψει στρατιωτικές συνεργασίες με πολλές χώρες. Στο Μεξικό, οι Κινέζοι έχουν ενσωματωθεί στις επιχειρήσεις διακίνησης ναρκωτικών του καρτέλ, παρέχοντας πρόδρομες χημικές ουσίες για την παραγωγή φαιντανύλης και υπηρεσίες ξεπλύματος χρήματος από την άλλη πλευρά. Στη Σονόρα του Μεξικού, το καθεστώς διερευνά επί του παρόντος την εξόρυξη λιθίου.
Και οι δύο εμπειρογνώμονες συμφωνούν ότι η προπαγάνδα από τους ξένους αντιπάλους υποδηλώνει ότι το τελικό στάδιο θα είναι να τεμαχιστούν οι Ηνωμένες Πολιτείες ή να επιστρέψουν την κυριότητα των αμερικανικών εδαφών σε έθνη όπως το Μεξικό, ως παραχώρηση στο όνομα της ισότητας .
Ο κος Χιούμαϊρ επεσήμανε την επίσκεψη του Ρώσου γραμματέα του Συμβουλίου Ασφαλείας Νικολάι Πατρούσεφ στη Λατινική Αμερική το 2023, ο οποίος είναι ο πιο ισχυρός άντρας στη Ρωσία, μετά τον πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν,
Ενώ ο κος Πατρούσεφ επισκεπτόταν την Κούβα και άλλες χώρες, τα ελεγχόμενα από τη Ρωσία μέσα κοινωνικής δικτύωσης μετέδωσαν έναν χάρτη που έδειχνε ένα επανασχεδιασμένο νότιο σύνορο των ΗΠΑ, είπε ο κος Χιούμαϊρ:
«Έβαλαν αυτόν τον χάρτη, που έδειχνε ένα νέο σύνορο που ουσιαστικά κάλυπτε όλη την Αριζόνα, το μισό Τέξας και τα δύο τρίτα της Καλιφόρνια, σε όλα τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης.»
«Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι αργά ή γρήγορα οι νότιοι γείτονες των Ηνωμένων Πολιτειών θα ανακτήσουν τα εδάφη που τους έχουν κλαπεί», δήλωσε ο κος Πατρούσεφ, σύμφωνα με το κρατικά ελεγχόμενο ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων.
Ο κος Πατρούσεφ χαρακτήρισε τις Ηνωμένες Πολιτείες «ένα σύνολο συρραμένων κομματιών, σαν τα πάτσγουορκ καλύμματα, που μπορεί εύκολα να διαλυθεί κατά μήκος των ραφών».
Ο κόσμος μπορεί να απορρίψει αυτή την ιδέα και να γελάσει, είπε ο κος Χιούμαϊρ.
Αλλά αν η πίεση και η αποσταθεροποίηση αυξηθούν, οι Ηνωμένες Πολιτείες θα μπορούσαν να χάσουν τον έλεγχο των συνόρων τους και ακόμη και να αναγκαστούν να παραδώσουν εδάφη, δήλωσε.
Στο α΄μέρος του άρθρου μας για τη σοφία, εξετάσαμε πώς ο δυτικός κόσμος έχει απομακρυνθεί από την επιδίωξή της, έχοντας τώρα ως στόχο την «αυτοπραγμάτωση». Αλλά η ουσία της σοφίας είναι η ηθική ή αλλιώς, όπως έγραψε ο Ρωμαίος πολιτικός Κικέρων, η ικανότητα διάκρισης μεταξύ σωστού και λάθους, η οποία διαπερνά όλες τις δραστηριότητές μας.
Η διορατικότητα των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με τη φύση της σοφίας προήλθε μέσα από την κατανόηση της θεάς που την αντιπροσώπευε, της Αθηνάς Παλλάδας. Ίσως η εξέταση των μύθων και της προσωπικότητας της γλαυκομάτας θεάς μάς βοηθήσει να γίνουμε σοφότεροι, άνθρωποι που μπορούν να διακρίνουν πιο καθαρά μεταξύ σωστού και λάθους.
Προέλευση της Αθηνάς
Τζέημς Θόρνχιλ, «Αλληγορία του Απόλλωνα και της Αθηνάς ως Τέχνες και Σοφία», τέλη 17ου αιώνα με αρχές 18ου αιώνα. Βασιλικά Μουσεία Γκρίνουιτς, Λονδίνο. (Public Domain)
Ο πατέρας της Αθηνάς, ο Δίας, ήταν ο βασιλιάς των θεών και ο ανώτατος άρχοντας του σύμπαντος. Αλλά δεν ήταν πάντα ο ανώτατος άρχοντας.
Ο παππούς του, ο Ουρανός, ο αρχικός θεός του ουρανού εκθρονίστηκε από τον γιο του, τον Τιτάνα Κρόνο, ο οποίος με τη σειρά του εκθρονίστηκε από τον γιο του, τον Δία. Αυτή η εξέλιξη δεν ήταν απλώς μια ‘αλλαγή φρουράς’: περιελάμβανε μια θεμελιώδη αλλαγή στη φύση του σύμπαντος. Οι Τιτάνες, τους οποίους κυβερνούσε ο Κρόνος, ήταν αρχέγονα και χαοτικά όντα, ενώ ο Δίας και οι Ολύμπιοι θεοί έφεραν στο σύμπαν την τάξη και τη δικαιοσύνη: επαναπροσδιόρισαν και αναμόρφωσαν πλήρως το σύμπαν.
Ας υποθέσουμε ότι αυτή η αλλαγή εξουσίας αντιπροσωπεύει μια εκτεταμένη διαδικασία μαζικών κινήσεων αερίων, εκρήξεων, μαύρων τρυπών και άλλων αναταραχών – όμως μέσα από αυτήν εμφανίζεται η τάξη, η οργάνωση και η ζωή. Ο Ουρανός και ο γιος του, ο Κρόνος, δεν μας δίνουν την αίσθηση ότι σκέφτονται. Ενεργούν και αντιδρούν, και αυτό είναι όλο. Αλλά με την εμφάνιση του Δία, αισθανόμαστε ένα μυαλό που τα καταλαβαίνει όλα, που κυβερνά και κρατάει τα πράγματα ενωμένα, καταστρέφοντας το κακό όταν πρέπει.
Πρώτη γυναίκα του Δία ήταν η Τιτανίδα Μήτις, το όνομα της οποίας σημαίνει «πονηριά», «πολύτροπος νοηση» ή «σοφία». Ήταν κόρη του Τιτάνα Ωκεανού και της Τιτανίδας Τηθύος, το στοιχείο της ήταν το νερό και το ζώο της η αλεπού. Αν και το ζευγάρι ήταν πανίσχυρο, υπήρχε μια προφητεία, όπως αναφέρει ο Ησίοδος, την οποία γνώριζε ο Δίας, που έλεγε ότι η Μήτις θα του γεννούσε πρώτα μία κόρη κι έπειτα έναν γιο, ο οποίος θα ξεπερνούσε και θα εκθρόνιζε τον πατέρα του.
Ωστόσο, ο Δίας ξεγέλασε τη Μήτιδα και την κατάπιε, λίγο πριν εκείνη γεννήσει την κόρη τους:
«Μα όταν πια τη θεά Αθηνά, την αστραπόματη, έμελλε εκείνη να γεννήσει, τότε με δόλο το νου της ο Δίας τον ξεγέλασε και με χαριτωμένα λόγια στην κοιλιά του την κατάπιε, με συμβουλές της Γης και του Ουρανού που ᾽ναι γεμάτος άστρα. Γιατί έτσι τον συμβουλέψανε, για να μην πάρει άλλος κανείς απ᾽ τους αιώνιους θεούς στη θέση του Δία τη βασιλική εξουσία. Γιατί απ᾽ αυτήν ήταν μοίρα να γίνουνε παιδιά υπέρτερα στο νου απ᾽ όλους. Πρώτα μια κόρη θα γεννούσε, την αστραπόματη την Τριτογένεια, που θα ᾽χε ορμή και φρόνιμη βουλή ίσα με τον πατέρα της, μα έπειτα έμελλε να γεννήσει γιο που θα γινόταν βασιλιάς θεών κι ανθρώπων και θα ᾽χε καρδιά υπερδύναμη. Μα πιο μπροστά ο Δίας στην κοιλιά του την κατάπιε, για να στοχάζεται μαζί του η θεά το καλό και το κακό.» (Θεογονία, 886-900, μετ. Στ. Γκιργκένης)
Ο Δίας είναι σίγουρος πια ότι η Μήτις δεν αποτελεί πλέον απειλή. Όμως, λίγο καιρό αργότερα, εμφανίζει πονοκέφαλο που αρχίζει κυριολεκτικά να τον διαλύει: Ο βασιλιάς των θεών ουρλιάζει από αγωνία και κανείς δεν φαίνεται να μπορεί να ανακουφίσει τον πόνο του, μέχρι που ο Προμηθέας συμβουλεύει τον Ήφαιστο πώς να τον βοηθήσει.
Κάθε πρόσωπο της ιστορίας αυτής έχει συμβολική σημασία. Πρώτον, ο Προμηθέας, ένας Τιτάνας, πήρε το μέρος του Δία ενάντια στους Τιτάνες. Γιατί;
Μία ένδειξη μας δίνει το όνομά του, που σημαίνει «πρόνοια». Ο Προμηθέας προέβλεψε ότι ο Κρόνος θα έχανε στη μάχη εναντίον του γιου του κι έτσι πήρε το μέρος των νικητών. Η προβλεπτικότητα είναι μια μορφή σοφίας.
Δεύτερον, ο Ήφαιστος, ο κουτσός γιος του Δία και της Ήρας, είναι ο οπλουργός των θεών, αυτός που σφυρηλατεί το μέταλλο και είναι ο μάστορας και θεός-προστάτης της μεταλλοτεχνίας. Με άλλα λόγια, είναι ο υπερασπιστής των θεών.
Ο Προμηθέας λέει στον Ήφαιστο να πάρει το τσεκούρι του και να ανοίξει με αυτό το κεφάλι του Δία στα δύο. Όλοι οι θεοί γίνονται μάρτυρες αυτού του γεγονότος. Στην αρχή τρομάζουν καθώς το κρανίο ανοίγει και στη συνέχεια μένουν κατάπληκτοι, καθώς από το ρήγμα εμφανίζεται πρώτα μια αιχμή δόρατος και κατόπιν η – πλήρως θωρακισμένη – θεά Αθηνά.
Μια παρθενική γέννηση
Μία «Αθηνά Παλλάδα», περ. το 1655, που αποδίδεται στον Ρέμπραντ. Λάδι σε καμβά. Μουσείο Calouste Gulbenkian, Λισαβόνα. (Public Domain)
Υπάρχουν αρκετοί παραλληλισμοί μεταξύ αυτού του ελληνικού μύθου για τη γέννηση της σοφίας και της σοφίας στη Βίβλο. Ένα κοινό σημείο που προβάλλεται είναι ότι η σοφία δεν γεννιέται μέσω της σάρκας, μέσω της βιολογίας και του σωματικού έρωτα, αλλά γεννιέται παρθενογενετικά.
H σοφία, μας λέει ο μύθος, είναι sui generis – μοναδική στο είδος της. Ένα από τα χαρακτηριστικά της είναι ότι έρχεται πλήρως εξοπλισμένη. Δεν χρειάζεται ούτε να οπλιστεί ούτε να προετοιμαστεί, διότι στην ουσιαστική της φύση είναι οπλισμένη. Η Αθηνά γεννιέται πλήρως εξοπλισμένη: πλήρως επαρκής, πλήρως ικανή, πλήρως ισχυρή.
Για να αναφερθούμε ξανά στη Βίβλο, μας λέει ότι στη ζωή του ο Ιησούς δεχόταν συνεχώς λεκτικές επιθέσεις και προκλήσεις, στις οποίες, ωστόσο, πάντα απαντούσε αποτελεσματικά και αποφασιστικά. Από πού πήρε αυτός ο άνθρωπος τη μόρφωσή του, θρηνούν οι Φαρισαίοι και οι δάσκαλοι; Ποιος τον δίδαξε; Δεν είναι μορφωμένος, άρα πώς μπορεί να απαντά έτσι;
Αυτό που λέει ο μύθος της Αθηνάς είναι ότι η παιδεία δεν είναι το ίδιο με τη σοφία – μπορεί κάλλιστα να βρίσκεται σε αντίθεση με αυτήν. Η σοφία έχει αξιωματική δύναμη ∙ είναι θεμελιώδης. Προηγείται αυτού που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «σκέψη». Με άλλα λόγια, η σοφία είναι διαισθητική – αναδύεται από τα βάθη της ψυχής μας. Όλοι ξέρουμε ότι αυτό ισχύει όταν βλέπουμε απλούς ανθρώπους να επιδεικνύουν περισσότερη σοφία – μερικές φορές θα μπορούσαμε να το ονομάσουμε κοινή λογική – από τους μορφωμένους της εποχής μας.
Πώς μπορεί κάποιος μορφωμένος να στερείται σοφίας; Δυστυχώς, όταν η εκπαίδευση διαχωρίζεται από τη σοφία, αυτό είναι δυνατό να συμβεί.
Ένας μορφωμένος και ευγενής άνθρωπος χρειάζεται σοφία. Τζοβάνι Αντόνιο Πελλεγκρίνι, «Ευγενής που κρατά άγαλμα της Αθηνάς», τέλη του 17ου αιώνα με αρχές του 18ου αιώνα. Λάδι σε καμβά. Μουσείο Καλών Τεχνών Βοστώνης. (Public Domain)
Ένα τελευταίο σημείο σχετικά με την παρθενογένεση της Αθηνάς είναι ότι, σχεδόν αμέσως μετά τη γέννησή της, ζητά από τον Δία να παραμείνει για πάντα παρθένα, αίτημα το οποίο εκείνος ικανοποιεί.
Αυτό σημαίνει ότι η σοφία είναι καθαρή και αμόλυντη, αμόλυντη από τη σαρκικότητα. Επιπλέον, ότι διατηρεί μια ανεξάρτητη, αντικειμενική άποψη, επειδή δεν μολύνεται από σχέσεις ή έστω από μια ειδική σχέση που θα μπορούσε να προκαλέσει μεροληψία. Είναι η Αιώνια Παρθένος, που δεν μπορεί να μολυνθεί.
Σαφώς, η ιδέα είναι ότι η γνώση είναι αντικειμενική και ότι η ίδια η υποκειμενικότητα βρίσκεται υπό την κυριαρχία της πραγματικότητας. Αυτό είναι ένα ισχυρό αντίδοτο για ένα μεγάλο μέρος της σύγχρονης σκέψης.
Στο γ΄ μέρος αυτής της σειράς, θα εξετάσουμε μερικές από τις σημαντικότερες δράσεις της και το πώς η κατανόηση της θεάς της σοφίας μπορεί να μας βοηθήσει να επιστρέψουμε ‘σπίτι’.
Η θρησκεία και η σωτηρία δεν απασχολούν πλέον τον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Τώρα, εστιάζουμε στην προσωπική ανάπτυξη και την «αυτοπραγμάτωση». Αυτή η ιδέα προσεγγίζεται με χίλιους διαφορετικούς τρόπους. Αλλά τι σημαίνει;
Η παραμέληση της θρησκείας και της σωτηρίας συνδέονται με τη συχνά επαναλαμβανόμενη φράση «Μια ζωή την έχουμε». Αυτό υπονοεί ότι πρέπει να απολαύσουμε ή να εκπληρώσουμε τον εαυτό μας τώρα. Το σαφές συμπέρασμα είναι ότι πρέπει να διασφαλίσουμε ότι θα στραγγίξουμε και την τελευταία σταγόνα χυμού από τη ζωή και ότι δεν θα χάσουμε τίποτα από όσα έχει να μας προσφέρει η ζωή πριν φύγουμε. Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ακούμε όλο και περισσότερο για τις λίστες με τους στόχους που θέτουμε για τη ζωή μας. Έχει γίνει ηθικό παράπτωμα – αν όχι πραγματικό έγκλημα – να μην έχουμε πραγματοποιήσει όλους τους στόχους μας. Γι’ αυτό, λοιπόν, πιάστε δουλειά!
Η θρησκεία και η σωτηρία δεν απασχολούν πλέον τον σύγχρονο δυτικό κόσμο. Γιόχαν Γιάκομπ Βόλφενσμπεργκερ, «Η Ακρόπολη των Αθηνών”, μεταξύ 1832 και 1835. Υδατογραφία, Κεντρική Βιβλιοθήκη της Ζυρίχης. (Public Domain)
Επιπλέον, η αυτοπραγμάτωση έχει να κάνει με την τελειοποίηση του «εαυτού», μια λέξη που έχει αντικαταστήσει την «ψυχή». Αυτές οι λέξεις είναι συνώνυμες σε ορισμένα πλαίσια, αλλά όλο και περισσότερο αποκλίνουν ως προς τη σημασία τους. Η παλιομοδίτικη λέξη «ψυχή» αναφέρεται στην άυλη, αθάνατη πλευρά του ανθρώπου που είναι απείρως πολύτιμη, αλλά ελαττωματική και χρειάζεται σωτηρία – είτε αυτή γίνεται μέσω του Θεού είτε μέσω, ας πούμε, του Οκταπλού Μονοπατιού του Βουδισμού.
Στην πραγματικότητα, όλες οι θρησκείες, αν το καλοσκεφτείτε, υπάρχουν μόνο και μόνο επειδή τα ανθρώπινα όντα είναι ατελή και αισθάνονται, διαισθητικά ίσως, ότι χρειάζονται κάποιον μηχανισμό μεγαλύτερο από τον εαυτό τους για να τους παρέχει τη λύτρωση από τον κόσμο. Έτσι, οι θρησκείες παρέχουν τα βήματα που απαιτούνται για να βγούμε από τον κύκλο της αμαρτίας ή τον κύκλο της επιθυμίας.
Αντικαθιστώντας την ψυχή με τον εαυτό
Μιρ Κάλαν Χαν, «Συγκέντρωση αγίων διαφορετικών θρησκειών», περ. 1770-1775. Υδατογραφία και χρυσός σε χαρτί. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη. (Public Domain)
Ο εαυτός μου, από την άλλη πλευρά, αφορά «εμένα»: έναν καλό άνθρωπο που πρέπει να κάνει περισσότερη γιόγκα, να γίνει χορτοφάγος, να «είναι ευγενικός» και ούτω καθεξής, προκειμένου να συνειδητοποιήσει την τελειότητα που είναι ήδη εκεί, ήδη μέσα μου. Ως εκ τούτου, βλέπουμε διαδικτυακά μαθήματα που μας δείχνουν πώς να νικήσουμε το «σύνδρομο του απατεώνα». Το κύριο μάντρα εδώ είναι ότι πρέπει να λέμε στον εαυτό μας: «Είμαι αρκετά καλός».
Κατά έναν περίεργο τρόπο, λοιπόν, δεν χρειάζεται να κάνουμε τίποτα απολύτως (οπότε ξεχάστε τη γιόγκα, τη χορτοφαγία και την καλοσύνη). Απλά πρέπει να πιστέψουμε στον εαυτό μας και η αληθινή καταπληκτική τελειότητά μας θα λάμψει και δεν θα είμαστε ποτέ ξανά απατεώνες!
Φυσικά, η ιδέα ότι «ζούμε μόνο μια φορά» δεν είναι ένα κυριολεκτικό γεγονός, αλλά μια επικίνδυνη υπόθεση. Όπως παρατήρησε ο συγγραφέας και παρουσιαστής Πήτερ Στάνφορντ: «Φανταζόμαστε ότι είμαστε τόσο πολύ πιο έξυπνοι από τους ανθρώπους των περασμένων εποχών, ότι η σοφία μας ξεπερνά τη δική τους, διαμέσου του φίλτρου της επιστήμης, της λογικής και του ορθού λόγου. Τα αποτελέσματα είναι παραπλανητικά και αποκαρδιωτικά».
Ίσως, στην πραγματικότητα, να ζούμε δύο φορές. Σχεδόν όλοι οι πολιτισμοί του παρελθόντος το πίστευαν, και οι περισσότεροι άνθρωποι στον κόσμο σήμερα το πιστεύουν. Υπολογίζεται ότι περίπου το 84% του παγκόσμιου πληθυσμού έχει μια θρησκευτική πίστη που περιλαμβάνει μια μεταθανάτια ζωή.
Το στοίχημα του Πασκάλ
Η προσωποποίηση της σοφίας και της αλήθειας ρίχνει το φως της πάνω στον άνθρωπο, στον πίνακα «Αλληγορία της σοφίας και της αλήθειας» (περ. 1750), του εργαστηρίου του Φραντσέσκο ντε Μούρα. Λάδι σε καμβά. Μουσείο Καλών Τεχνών του Χιούστον, ΗΠΑ. (Public Domain)
Γι’ αυτό το λόγο το ‘Στοίχημα του Πασκάλ’ είναι ένα εύστοχο επιχείρημα που πρέπει να εξετάσουμε. Απλοποιημένα, το επιχείρημα λέει ότι είναι λογικό να πιστεύουμε στον Θεό, διότι αν όντως ο Θεός υπάρχει, υπάρχει και μεγάλη ανταμοιβή – αλλά αν κάνουμε λάθος και ο Θεός υπάρχει, τότε υπάρχει, ενδεχομένως, ένα τεράστιο μειονέκτημα! Από την άλλη, πάλι, αν ο Θεός δεν υπάρχει, είτε το πιστεύουμε είτε όχι, μοιραζόμαστε την ίδια μοίρα, τη λήθη. Έτσι, οι ανταμοιβές σταθμίζονται προς την κατεύθυνση της πίστης στον Θεό – πράγμα που σημαίνει, φυσικά, ότι πρέπει να πιστεύουμε ότι δεν ζούμε μόνο μία φορά, αλλά και μετά τον θάνατο (που μετράει ως δύο φορές).
Ο Πασκάλ έκανε επίσης την επισήμανση ότι δεν ήταν μόνο ένα ζήτημα αν ο Θεός υπάρχει ή όχι όσον αφορά τον παράδεισο και την κόλαση. Υποστήριξε ότι η πίστη στον Θεό παρέχει ηθικά οφέλη. Το Οκταπλό Μονοπάτι του Βουδισμού έχει μια ηθική διάσταση, διότι η αποδοχή του Βουδισμού σημαίνει την αποδοχή της εγκυρότητας του Οκταπλού Μονοπατιού, και αυτό το μονοπάτι, όπως και οι Δέκα Εντολές, ορίζει στους ανθρώπους να ενεργούν ηθικά.
Είναι αρκετά ενδιαφέρον ότι το ηθικό ζήτημα κυριαρχούσε στον αρχαίο κόσμο και στην άποψή του για τη μετά θάνατον ζωή. Με τον όρο ηθική, εννοώ: τι είναι σωστό και τι λάθος. Σημαίνει να αναρωτιόμαστε αν ζούμε κατά συνείδηση και σύμφωνα με τις βαθύτερες αρχές των κοινών μας ιδανικών. Όπως το έθεσε ο μεγάλος Ρωμαίος συγγραφέας Κικέρωνας: «Μακριά, λοιπόν, από το δόλο και την απάτη, που επιθυμεί, βέβαια, να περάσει για σοφία, αλλά απέχει πολύ από αυτήν και είναι εντελώς αντίθετη με αυτήν. Διότι η λειτουργία της σοφίας είναι να διακρίνει ανάμεσα στο καλό και το κακό – ενώ, εφόσον όλα τα ηθικά λάθος πράγματα είναι κακά, η πονηριά προτιμά το κακό από το καλό».
Ερχόμαστε, λοιπόν, στη λέξη-κλειδί: Σοφία. Όταν μπορούμε να διακρίνουμε μεταξύ καλού και κακού, έχουμε σοφία και αυτό αποτελεί τη βάση της αληθινής ηθικής. Αν το σκεφτούμε προσεκτικά, το ηθικό ερώτημα – τι είναι σωστό και τι λάθος – κυριαρχεί ακόμα σε κάθε πτυχή της κοινωνίας μας, σήμερα όπως και στο παρελθόν.
Κλωντ Μελλάν, «Η Μινέρβα (το ρωμαϊκό ισοδύναμο της Αθηνάς) πλαισιωμένη από την Ειρήνη και τη Δικαιοσύνη», 17ος αιώνας. Χαρακτικό. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη. (Public Domain)
Ο καθηγητής Μαρκ Ουίλλιαμ Ρος το έθεσε ως εξής: «Η ηθική δεν είναι ένα πεδίο μεταξύ άλλων, όπως, για παράδειγμα, η τέχνη, η επιστήμη, η θρησκεία, οι επιχειρήσεις, η πολιτική και ούτω καθ’ εξής. Αντίθετα, η ηθική είναι η κατευθυντήρια αρχή για όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες». Προκύπτει ότι αν η ηθική είναι το κυρίαρχο ζητούμενο για όλους μας, τότε η απόκτηση σοφίας πρέπει να είναι το φυσικό επακόλουθο της προσπάθειας διάκρισης μεταξύ καλού και κακού. Με βιβλικούς όρους, αυτό εκφράζεται στις Παροιμίες 9-10 ως εξής: «Ο φόβος του Κυρίου είναι η αρχή της σοφίας, και η γνώση του Ενός είναι κατανόηση» («Ἀρχή σοφίας, φόβος Θεοῦ»).
Η αρχαιοελληνική προοπτική
Οι αρχαίοι Έλληνες αναζητούσαν τη σοφία μέσω της λατρείας και του σεβασμού προς το θείο. Έκτωρ Λερού, «Λατρεία της Αθηνάς Παλλάδας», 1878. Λάδι σε καμβά. (Public Domain)
Η επιδίωξη της σοφίας, λοιπόν, είναι ένα πνευματικό εγχείρημα και όχι ένα κοσμικό εγχείρημα. Οι Έλληνες το γνώριζαν αυτό πολύ καλά. Η συμμετοχή της Αθηνάς Παλλάδας, θεάς της σοφίας, στο δωδεκάθεο των Ολύμπιων θεών το πιστοποιεί.
Η Αθηνά γεννήθηκε από το κεφάλι του Δία και ήταν το αγαπημένο παιδί του. Παρομοίως, στο βιβλίο των Παροιμιών βρίσκουμε ότι η Σοφία, η αγαπημένη του Θεού, «χαίρεται πάντοτε ενώπιον Αυτού”. Η Σοφία και η υπέρτατη Δύναμη (ο Θεός) είναι κλειδωμένες σε κάποια στενή, αδιάσπαστη και ασύλληπτη σχέση, την οποία μπορούμε να προσεγγίσουμε μόνο μεταφορικά.
Τι μπορούμε να μάθουμε από την ελληνική μυθολογία για τη σοφία και τη θεά της; Μπορεί η προσωπικότητά της να μας βοηθήσει να κατανοήσουμε βαθύτερα τη ζωή μας σήμερα;
Πιστεύω ότι υπάρχουν. Στο δεύτερο μέρος αυτής της σειράς, θα εξετάσουμε την προέλευση και τις δραστηριότητες της θεάς της σοφίας και θα δούμε πώς η συμβολική της ύπαρξη έχει βαθύ νόημα από πολλές απόψεις.
