ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΕΜΑΣ
Κυριακή, 22 Δεκ, 2024
ΕΚΔΟΣΕΙΣ

SUGGESTED

Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης απέρριψε την βοήθεια της Εθνικής Φρουράς: Κυβερνήτης

Από

Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης Μπιλ ντε Μπλάσιο αρνήθηκε να δεχτεί βοήθεια από την Εθνική Φρουρά, δήλωσε ο κυβερνήτης Άντριου Κουόμο, καθώς ο κυβερνήτης έλεγε ότι θα μπορούσε να «εκτοπίσει» τον επίσης Δημοκρατικό δήμαρχο και να αναλάβει τα καθήκοντά του.

Πλιατσικολόγοι και άλλοι που προκάλεσαν χάος, ξέσπασαν στη Νέα Υόρκη το βράδυ της Δευτέρας, κλέβοντας από καταστήματα, επιτιθέμενοι σε αστυνομικούς και βάζοντας φωτιά, εν μέσω εθνικής καταστροφής που έλαβε χώρα κατά την διάρκεια ή λίγο μετά από διαμαρτυρίες για τον θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, ενός μαύρου που πέθανε στη Μινεάπολη υπό αστυνομική κράτηση.

Ο Κουόμο κατηγόρησε τον ντε Μπλάσιο και το αστυνομικό τμήμα της Νέας Υόρκης (NYPD), λέγοντας σε δημοσιογράφους στην Albany: «Ο δήμαρχος της Νέας Υόρκης λέει ότι δεν χρειάζεται την Εθνική Φρουρά και δεν πιστεύει ότι θα ήταν χρήσιμοι και μπορεί να το κάνει με το NYPD».

«Πρώτον, η NYPD και ο δήμαρχος δεν έκαναν τη δουλειά τους χθες το βράδυ. Το πιστεύω αυτό. Δεύτερον, έχεις 38.000 άτομα στην NYPD. Είναι το μεγαλύτερο αστυνομικό τμήμα στις Ηνωμένες Πολιτείες της Αμερικής. Χρησιμοποιήστε 38.000 άτομα και προστατεύστε την ιδιοκτησία. Χρησιμοποιήστε την αστυνομία, προστατεύστε την ιδιοκτησία και τους ανθρώπους, δείτε τα βίντεο, ήταν ντροπή. Το πιστεύω αυτό», πρόσθεσε.

Τα αιτήματα για σχόλια από το NYPD και το γραφείο του ντε Μπλάσιο δεν έλαβαν άμεση απάντηση.

Άνθρωποι συγκεντρώνονται έξω από ένα λεηλατημένο κατάστημα στο Μπρόντγουεϊ κατά τη διάρκεια μιας νύχτας ταραχών και διαδηλώσεων στη Νέα Υόρκη, 1 Ιουνίου 2020. (John Moore/Getty Images)

 

Ο κυβερνήτης της Νέας Υόρκης Άντριου Κουόμο μιλά στην καθημερινή του ενημέρωση στο Ιατρικό Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης μετά την εμφάνιση του ιού του ΚΚΚ στη Βαλχάλλα της Νέας Υόρκης, 7 Μαΐου 2020. (Mike Segar/Reuters)

 

Ο Κουόμο κατηγόρησε τον ντε Μπλάσιο ότι υποτίμησε το εύρος και τη διάρκεια του προβλήματος, κατηγορώντας ότι «ήταν αναμφισβήτητο» ότι η λεηλασία και άλλα ζητήματα δεν αντιμετωπίστηκαν σωστά.

Στη συνέχεια σκέφτηκε φωναχτά, εκπλήσσοντας πολλούς πολιτικούς παρατηρητές, ότι μπορούσε να απομακρύνει τον Ντε Μπλάσιο και να αναλάβει τα καθήκοντά του.

«Έχω προσφέρει την Εθνική Φρουρά, ο δήμαρχος είπε ότι θα μπορούσε να το χειριστεί με το NYPD. Επιλογή μου είναι να εκτοπίσω τον δήμαρχο της Νέας Υόρκης και να φέρνω την Εθνική Φρουρά ως κυβερνήτης σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και βασικά να αναλάβω [καθήκοντα]. Θα πρέπει να αναλάβεις τη δουλειά του δημάρχου. Θα πρέπει να εκτοπίσεις τον δήμαρχο. Πρώτον, δεν νομίζω ότι είμαστε σε αυτό το σημείο. Δεύτερον, θα ήταν μια πολύ χαοτική κατάσταση εν μέσω μιας ήδη χαοτικής κατάστασης. Δεν νομίζω ότι έχει νόημα», είπε.

«Τεχνικά, ο κυβερνήτης θα μπορούσε να απομακρύνει έναν δήμαρχο, αλλά πρέπει να υποβάλει κατηγορίες και μετά διορίζεται ένας προσωρινός δήμαρχος. Δεν ξέρω αν έχει γίνει ποτέ».

Ο Ντε Μπλάσιο μίλησε λίγο πριν από τον κυβερνήτη στο δημαρχείο, ισχυριζόμενος ότι πολλοί άνθρωποι θα έλεγαν πράγματα που δεν βοηθάνε και θα προσπαθούσαν να χωρίσουν τους Νεοϋορκέζους.

Ένας διαδηλωτής χαμογελά καθώς κρατείται από αστυνομικούς του NYPD στον δήμο του Μανχάτταν της Νέας Υόρκης, 2 Ιουνίου 2020. (Eduardo Munoz/Reuters)

 

Εμπορεύματα πάνω σε θρυμματισμένο γυαλί σε λεηλατημένο κατάστημα αναμνηστικών και ηλεκτρονικών ειδών κοντά στην Times Square μετά από ταραχές στη Νέα Υόρκη, στις 2 Ιουνίου 2020. (John Moore/Getty Images)

 

Ο δήμαρχος είπε ότι οι περισσότεροι άνθρωποι που ήταν στους δρόμους την Δευτέρα και άλλες πρόσφατες νύχτες ήταν ειρηνικοί και θέλουν αλλαγή.

«Και θα κάνουμε αυτήν την αλλαγή», είπε. «Αλλά δεν θα ανεχτούμε οποιαδήποτε βία. Δεν θα ανεχτούμε επιθέσεις εναντίον αστυνομικών. Δεν θα ανεχτούμε το μίσος που δημιουργείται», πρόσθεσε, αποκαλώντας τους ανθρώπους που επιτέθηκαν στους αστυνομικούς εγκληματίες.

Ο δήμαρχος είπε ότι θα εφαρμόσει μιας νυχτερινή απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 11 μ.μ. έως τις 8 π.μ. και θα διαρκέσει έως το τέλος της εβδομάδας. Η χρήση του NYPD θα είναι πιο στρατηγική, είπε.

Η κατάσταση στη μεγαλύτερη πόλη της χώρας προσέλκυσε κριτική από πολλούς, συμπεριλαμβανομένου του προέδρου Ντόναλντ Τραμπ, ο οποίος είπε ότι η προηγούμενη απαγόρευση κυκλοφορίας από τις 11 μ.μ. δεν μπόρεσε να έχει αποτέλεσμα.

«Δεν εκπλήσσομαι που ξέσκισαν το μέρος. Πρέπει να γίνει 7:00 Μ.Μ.», είπε στο Twitter, προσθέτοντας, «ΚΑΛΕΣΤΕ ΤΗΝ ΕΘΝΙΚΗ ΦΡΟΥΡΑ».

Ακολουθήστε την Epoch Times στο Twitter: @EpochTimesGr

 

Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.

Η κομμουνιστική προέλευση της εξτρεμιστικής ομάδας Antifa

Από

Γράφει ο Joshua Philip.

Η εξτρεμιστική αναρχική-κομμουνιστική ομάδα Antifa (Αντίφα) ήταν στα πρωτοσέλιδα παλαιότερα λόγω των βίαιων συγκρούσεων στο Σάρλοτσβιλ της Βιρτζίνια. Ωστόσο, ενώ η οργάνωση επικροτήθηκε από μερικά αριστερά ειδησεογραφικά κέντρα για τη συμπερίληψη λευκών εθνικιστών και νεοναζί στη λίστα των στόχων της, η οργάνωση δεν ήταν πάντα κυνηγός «φασισμού», όπως η ίδια ισχυρίζεται.

Η οργάνωση ήταν αρχικά μέρος των επιχειρήσεων «μετώπου» της Σοβιετικής Ένωσης για την επίτευξη κομμουνιστικής δικτατορίας στη Γερμανία και εργάστηκε για να βάλει την ταμπέλα «φασίστες» σε όλα τα αντίπαλα πολιτικά κόμματα.

Η προέλευση της οργάνωσης μπορεί να εντοπιστεί στο «ενωμένο μέτωπο» της Κομμουνιστικής Διεθνούς της Σοβιετικής Ένωσης (Comintern, Κομιντέρν) κατά τη διάρκεια του Τρίτου Παγκόσμιου Συνεδρίου στη Μόσχα τον Ιούνιο και τον Ιούλιο του 1921, σύμφωνα με το γερμανικό φυλλάδιο «80 Χρόνια Αντιφασιστικής Δράσης» του Μπερντ Λάνγκερ, που εκδόθηκε από την Ένωση Προώθησης του Αντιφασιστικού Πολιτισμού. Ο Λάνγκερ ήταν πρώην μέλος της Autonome Antifa, παλιότερα μιας από τις μεγαλύτερες οργανώσεις Antifa της Γερμανίας, η οποία διαλύθηκε το 2004.

Η Σοβιετική Ένωση ήταν από τις πιο βίαιες δικτατορίες του κόσμου, σκοτώνοντας περίπου 20 εκατομμύρια ανθρώπους, σύμφωνα με την «Μαύρη Βίβλο του Κομμουνισμού», που εκδόθηκε [στην αγγλική της έκδοση] από τον εκδοτικό οίκο του πανεπιστημίου Χάρβαρντ. Το σοβιετικό καθεστώς είναι δεύτερο μετά το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας υπό τον Μάο Τσε Τουνγκ, το οποίο σκότωσε σύμφωνα με εκτιμήσεις, 65 εκατομμύρια ανθρώπους.

Ο αντιφασισμός είναι μια στρατηγική παρά μια ιδεολογία.
– Μπερντ Λάνγκερ, πρώην μέλος, Autonome Antifa

Η ιδέα της στρατηγικής «ενιαίου μετώπου» ήταν να συγκεντρώσει τις αριστερές οργανώσεις προκειμένου να υποκινήσουν μια κομμουνιστική επανάσταση. Οι Σοβιετικοί πίστευαν ότι μετά την επανάσταση της Ρωσίας το 1917, ο κομμουνισμός στη συνέχεια θα εξαπλωνόταν στη Γερμανία, αφού η Γερμανία είχε το δεύτερο μεγαλύτερο κομμουνιστικό κόμμα, το KPD (Κομμουνιστικό Κόμμα της Γερμανίας).

Ήταν στο Τέταρτο Παγκόσμιο Συνέδριο της Κομιντέρν το 1922 που το σχέδιο διαμορφώθηκε. Η Μόσχα δημιούργησε το σύνθημα «Προς τις Μάζες» για τη στρατηγική της για το ενωμένο μέτωπο και προσπάθησε να ενώσει τα διάφορα κομμουνιστικά και εργατικά κόμματα της Γερμανίας κάτω από ένα ενιαίο ιδεολογικό αφήγημα που ελέγχει.

«Το “ενιαίο μέτωπο” δεν σημαίνει συνεπώς μια ίση συνεργασία μεταξύ διαφορετικών οργανώσεων, αλλά την κυριαρχία του εργατικού κινήματος [που ελέγχεται] από τους κομμουνιστές», γράφει ο Λάνγκερ.

Ο Μπενίτο Μουσολίνι, ένας μαρξιστής και σοσιαλιστής που απελάθηκε από το Σοσιαλιστικό Κόμμα της Ιταλίας το 1914 για την υποστήριξή του τού Α’ Παγκοσμίου Πολέμου, αργότερα ίδρυσε το φασιστικό κίνημα ως το δικό του πολιτικό κόμμα. Πήρε την εξουσία μέσω της «Παρέλασης στην Ρώμη» τον Οκτώβριο του 1922.

Στη Γερμανία, ο Αδόλφος Χίτλερ έγινε επικεφαλής του Εθνικού Σοσιαλιστικού Γερμανικού Κόμματος των Εργατών (Ναζιστικό Κόμμα) το 1921 και ξεκίνησε μια απόπειρα πραξικοπήματος το 1923.

Το KPD (ΚΚ Γερμανίας) αποφάσισε να χρησιμοποιήσει το αφήγημα του αντιφασισμού για να σχηματίσει ένα κίνημα. Ο Λάνγκερ σημειώνει, ωστόσο, ότι στο KPD, οι ιδέες του «φασισμού» και του «αντι-φασισμού» ήταν «αδιαφοροποίητες» και ο όρος «φασισμός» χρησίμευε απλώς ως ρητορική για να υποστηρίξει την επιθετική τους αντίθεση.

Τόσο το κομμουνιστικό όσο και το φασιστικό σύστημα βασίστηκαν σε κολεκτιβισμό και σε κρατικά σχεδιασμένες οικονομίες. Και τα δύο πρότειναν επίσης συστήματα στα οποία το άτομο ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από ένα τελείως εκτεταμένο κράτος και αμφότερα ήταν υπεύθυνα για φρικαλεότητες μεγάλης κλίμακας και γενοκτονία.

Η ετήσια έκθεση του 2016 από την εγχώρια υπηρεσία πληροφοριών της Γερμανίας, την Ομοσπονδιακή Υπηρεσία Προστασίας του Συντάγματος (BfV), τονίζει το ίδιο σημείο: Από την άποψη του «αριστερού εξτρεμιστή», η ταμπέλα του «φασισμού» όπως προωθείται από την Antifa συχνά δεν αναφέρεται στον πραγματικό φασισμό, αλλά είναι απλώς μια ταμπέλα που αποδίδεται στον «καπιταλισμό».

Ενώ οι αριστεροί εξτρεμιστές ισχυρίζονται ότι πολεμούν τον «φασισμό» όταν επιτίθενται σε άλλες ομάδες, η έκθεση αναφέρει ότι ο όρος «φασισμός» έχει διπλή έννοια κάτω από την ακροαριστερή ιδεολογία, υποδεικνύοντας τον «αγώνα ενάντια στο καπιταλιστικό σύστημα».

Αυτό ίσχυε εξ αρχής, σύμφωνα με τον Λάνγκερ. Για τους κομμουνιστές στη Γερμανία, ο «αντιφασισμός» σήμαινε απλώς «αντι-καπιταλισμός». Σημειώνει ότι οι ονομασίες χρησίμευαν απλώς ως «επιθετικές έννοιες» μέρος ενός «πολιτικού λεξιλογίου».

Μέλος της εξτρεμιστικής ομάδας Antifa βανδαλίζει μια βιτρίνα στη Νάντη της Γαλλίας, στις 14 Φεβρουαρίου 2014. (FRANK PERRY/AFP/Getty Images)

 

Μια περιγραφή της Antifa στον ιστότοπο του BfV σημειώνει ότι η οργάνωση εξακολουθεί και σήμερα να ορίζει τον καπιταλισμό ως«φασισμό».

«Υποστηρίζουν ότι το καπιταλιστικό κράτος παράγει φασισμό ή τουλάχιστον τον ανέχεται. Επομένως, ο αντιφασισμός στρέφεται όχι μόνο εναντίον πραγματικών ή υποτιθέμενων δεξιών εξτρεμιστών, αλλά επίσης πάντα εναντίον του κράτους και των εκπροσώπων του, ιδίως των μελών των αρχών ασφαλείας», αναφέρει.

Ο Λάνγκερ σημειώνει ότι ιστορικά, χαρακτηρίζοντας τα αντι-καπιταλιστικά συμφέροντα του κομμουνιστικού κινήματος ως «αντι-φασισμό», το KPD μπόρεσε να χρησιμοποιήσει αυτήν τη ρητορική για να χαρακτηρίσει όλα τα άλλα πολιτικά κόμματα ως φασιστικά. Γράφει, «Σύμφωνα με αυτό, τα άλλα κόμματα που αντιτίθενται στο KPD ήταν φασιστικά, ειδικά το SPD [Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα της Γερμανίας]».

Έτσι, σε αυτό που σήμερα θα φαινόταν ειρωνικό, η ομάδα που βρισκόταν περισσότερο στο στόχαστρο των κομμουνιστών «αντιφασιστών» υπό τη νέα ταμπέλα τους του «φασισμού», ήταν οι σοσιαλδημοκράτες.

Στις 23 Αυγούστου 1923, το Πολιτικό Γραφείο του Κομμουνιστικού Κόμματος της Ρωσίας πραγματοποίησε μια μυστική συνάντηση, και σύμφωνα με τον Λάνγκερ, «όλοι οι σημαντικοί αξιωματούχοι μίλησαν για μια ένοπλη εξέγερση στη Γερμανία».

Το KPD βρισκόταν στο προσκήνιο αυτού του καλέσματος, και ξεκίνησε ένα κίνημα υπό την σημαία της Δράσης Ενιαίου Μετώπου και ονόμασε την ένοπλη «αντιφασιστική» πτέρυγά του ως Antifaschistische Aktion (Αντιφασιστική Δράση), όνομα το οποίο η Antifa εξακολουθεί να φέρει στη Γερμανία, και όνομα και οργάνωση από την οποία προήλθαν οι οργανώσεις Antifa σε άλλες χώρες.

Το Συνέδριο Ενότητας της Antifa, που πραγματοποιήθηκε στη Φιλαρμονική Όπερα του Βερολίνου, στις 10 Ιουλίου 1932. Το συνέδριο διοργανώθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα της Γερμανίας ως δραστηριότητα συσπείρωσης για να νικήσει το Σοσιαλδημοκρατικό Κόμμα και το Ναζιστικό Κόμμα. Η Antifa χαρακτήρισε και τα δύο κόμματα ως «φασιστικά», που ήταν μια πολιτική ταμπέλα που χρησιμοποιούσαν για όλα τα αντίπαλα κόμματα. (Δημόσιος τομέας)

 

Εκείνο τον καιρό, ο Χίτλερ και το Ναζιστικό Κόμμα του είχαν αρχίσει να αναδύονται στην παγκόσμια σκηνή, και το Ναζιστικό Κόμμα χρησιμοποίησε μια παρόμοια ομάδα με την Antifaschistische Aktion για πολιτική βία και εκφοβισμό, που ονομαζόταν τα «φαιά πουκάμισα».

Η Antifaschistische Aktion, εν τω μεταξύ, άρχισε να προσελκύει ορισμένα μέλη που αντιτάχθηκαν στην άφιξη του φασισμού στη Γερμανία και τα οποία δεν υποστήριζαν — ή πιθανώς αγνοούσαν — τους δεσμούς της οργάνωσης με τη Σοβιετική Ένωση.

Ωστόσο, η βία που προκάλεσε η Antifaschistische Aktion είχε σε μεγάλο βαθμό αντίθετο αποτέλεσμα. Οι συνεχιζόμενες τακτικές βίας και εκφοβισμού όλων των αντίπαλων συστημάτων από το κίνημα Antifa, μαζί με τη βίαιη ιδεολογία του, οδήγησαν πολλούς ανθρώπους να στραφούν στον φασισμό.

«Η βίαιη επαναστατική ρητορική των Κομμουνιστών, που υπόσχεται την καταστροφή του καπιταλισμού και τη δημιουργία μιας Σοβιετικής Γερμανίας, τρόμαξε τη μεσαία τάξη της χώρας, που γνώριζε πολύ καλά τι είχε συμβεί στους ομολόγους τους στη Ρωσία μετά το 1918», γράφει ο Ρίτσαρντ Τ. Έβανς στο «Το Τρίτο Ράιχ στην εξουσία».

Ο αντιφασισμός στρέφεται όχι μόνο εναντίον πραγματικών ή υποτιθέμενων δεξιών εξτρεμιστών, αλλά επίσης πάντα κατά του κράτους και των εκπροσώπων του, ιδίως των μελών των αρχών ασφαλείας.
— Ομοσπονδιακό Γραφείο Προστασίας του Συντάγματος της Γερμανίας

«Απογοητευμένοι από την αποτυχία της κυβέρνησης να επιλύσει την κρίση και φοβισμένοι σε βαθμό απελπισίας από την άνοδο των κομμουνιστών», αναφέρει, «άρχισαν να αποχωρούν από τις μικρές φατρίες και τις αψιμαχίες τους της συμβατικής πολιτικής δεξιάς και να στρέφονται προς τους Ναζί αντ’ αυτών».

Ο Λάνγκερ σημειώνει ότι από την αρχή, το KPD ήταν μέλος της Κομιντέρν, και «μέσα σε λίγα χρόνια, έγινε σταλινικό κόμμα», τόσο ιδεολογικά όσο και στην χρηματοδότησή του. Δηλώνει ότι εξαρτούνταν ακόμη και «οικονομικά από τα κεντρικά της Μόσχας».

Οι επικεφαλείς του KPD, με την Antifa ως το κίνημα κρούσης για βία και εκφοβισμό αντίπαλων πολιτικών κομμάτων, βρέθηκαν υπό την διοίκηση του σοβιετικού μηχανισμού. Πολλοί επικεφαλείς του KPD θα γίνονταν αργότερα επικεφαλείς στην κομμουνιστική Λαϊκή Δημοκρατία της Γερμανίας, μεταξύ άλλων και στο τρομερό υπουργείο Κρατικής Ασφάλειας, την Στάζι.

Όπως δηλώνει ο Λάνγκερ, «ο αντιφασισμός είναι μια στρατηγική παρά μια ιδεολογία».

«Εμφανίστηκε στη Γερμανία τη δεκαετία του 1920 από το KPD», όχι ως ένα αποδεκτό κίνημα ενάντια στο φασισμό που θα προέκυπτε αργότερα στη Γερμανία, αλλά «ως μια αντι-καπιταλιστική έννοια για αγώνα», γράφει.

Ακολουθήστε τον Joshua στο Twitter @JoshJPhilipp.

Ο Christian Watjen συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.

Ο κομμουνισμός εκτιμάται ότι σκότωσε τουλάχιστον 100 εκατομμύρια ανθρώπους, ωστόσο τα εγκλήματά του δεν έχουν καταγραφεί πλήρως και η ιδεολογία του εξακολουθεί να υφίσταται. Η Epoch Times προσπαθεί να αποκαλύψει την ιστορία και τις πεποιθήσεις αυτού του κινήματος, το οποίο υπήρξε πηγή τυραννίας και καταστροφής από τότε που εμφανίστηκε.

Δείτε ολόκληρη τη σειρά των αγγλικών άρθρων εδώ.

Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.

ΑΜΕΡΙΚΗ – Σερίφηδες: Τα μέτρα της καραντίνας είναι αντισυνταγματικά και δεν θα τα επιβάλουμε

Από

Στις Ηνωμένες Πολιτείες, ένας αυξανόμενος αριθμός σερίφηδων εκφράζουν και εφαρμόζουν την εναντίωσή τους πάνω στα περιοριστικά μέτρα που τους επιβάλλουν οι πολιτείες για την αντιμετώπιση της πανδημίας COVID-19.

Τα σκληρά μέτρα καραντίνας που θέσπισαν οι κυβερνήτες προκάλεσαν την οργή ορισμένων σερίφηδων, οι οποίοι υποστηρίζουν ότι η μακροσκελής λίστα περιορισμών είναι αντισυνταγματική.

Αυτοί οι σερίφηδες δηλώνουν γενικά ότι δε θα επιβάλουν πολλά από τα μέτρα της καραντίνας. Εν τω μεταξύ, και οι 50 πολιτείες έχουν λάβει κάποια σχετική δράση ώστε να ανοίξουν πάλι και να άρουν τους περιορισμούς, αν και η έκταση ποικίλλει από πολιτεία σε πολιτεία.

Σύμφωνα με έρευνα που διεξήχθη τον Μάιο από το Marshall Project, έναν μη κερδοσκοπικό διαδικτυακό οργανισμό δημοσιογραφίας, περισσότεροι από 60 σερίφηδες σε πάνω από δώδεκα πολιτείες έχουν αντιταχθεί δημοσίως στους περιορισμούς των κυβερνητών τους.

Ορισμένα μέλη της τοπικής αυτοδιοίκησης είπαν στην Epoch Times ότι ο αριθμός αυτός είναι πιθανότατα πολύ υψηλότερος και θα αυξάνεται καθώς εντείνεται η δυσαρέσκεια και η αγανάκτηση για τη στασιμότητα. Σύμφωνα με την έρευνα «υπάρχουν πιθανότατα και πολλοί άλλοι που αθόρυβα εναντιώνονται στα εξαναγκαστικά μέτρα».

Σε συνεντεύξεις, πολλοί σερίφηδες δήλωσαν ότι πολλές από τις εντολές περιορίζουν τους ανθρώπους σε σημείο που καταπατούνται τα δικαιώματά τους, ιδίως της Πρώτης Τροπολογίας του Συντάγματος.

Ανησυχίες σχετικά με τη θρησκευτική ελευθερία, έχουν επίσης αναδυθεί μετά από κάποια πρόσφατα μέτρα πολιτειών, που απαγορεύουν τις συγκεντρώσεις σε εκκλησίες, κάτι που τράβηξε και την προσοχή του Λευκού Οίκου.

Ωστόσο, ορισμένοι στον χώρο εφαρμογής του νόμου, δήλωσαν ότι η λύση σε αυτό δεν είναι τόσο απλή, όπως το απλώς να αγνοήσεις τα μέτρα.

Σύμφωνα με την Πρώτη Τροπολογία, απαγορεύεται στο Κογκρέσο να περιορίζει τις θρησκευτικές δραστηριότητες ενός ατόμου, ενώ ταυτόχρονα εγγυάται την ελευθερία της έκφρασης και το δικαίωμα συνάθροισης.

Συνταγματικοί ειδικοί δήλωσαν στην Epoch Times ότι οι σχετικοί περιορισμοί καραντίνας είναι και οι δύο «παράνομοι και ακατάλληλοι», ενώ άλλοι υποστήριξαν ότι οι κυβερνήσεις έχουν τη διακριτική ευχέρεια να λάβουν έκτακτα μέτρα σε περιόδους κρίσης.

Ο Λέοναρντ Σάιπς, πρώην ανώτατο στέλεχος στη δίωξη του εγκλήματος του Υπουργείου Δικαιοσύνης και ιδιοκτήτης και διαχειριστής του CrimeinAmerica.net, δήλωσε πως είναι ξεκάθαρο ότι «η συνταγματικότητα είναι ασαφής κατά τη διάρκεια μιας πανδημίας».

«Οι κανονισμοί για τη δημόσια υγεία μπορούν να επιβάλουν καραντίνα… αλλά η ελευθερία συγκεντρώσεων ή η θρησκευτική ελευθερία ή η προστασία από παράνομους ελέγχους και κατασχέσεις παραμένουν», είπε στην Epoch Times.

«Κανένα δικαίωμα»

Νωρίτερα αυτόν το μήνα, ένας σερίφης στην πολιτεία της Ουάσινγκτον δήλωσε ότι δε θα επιβάλει τους περιορισμούς του κυβερνήτη, όταν πρόκειται για δημόσια συνάθροιση ή το άνοιγμα επιχειρήσεων.

Ο δημοκρατικός κυβερνήτης της Ουάσινγκτον Τζέι Ίνσλι, απαγόρευσε στους πολίτες να πηγαίνουν στην εκκλησία και έχει κλείσει τα καταστήματα όπλων, ενώ επέτρεψε στα καταστήματα μαριχουάνας να παραμείνουν ανοιχτά.

«Οι σερίφηδες καταλαβαίνουν ως εκλεγμένοι ανώτεροι αξιωματικοί στον τομέα επιβολής του νόμου, ότι η δουλειά τους δεν είναι μόνο να βάζουν τους κακούς στη φυλακή, αλλά έχουν σαν πρωταρχικό καθήκον τους να προστατεύουν τις ελευθερίες και τα θεμελιώδη συνταγματικά δικαιώματα των πολιτών για τους οποίους εργάζονται», είπε στην Epoch Times ο Σερίφης Μπομπ Σόνγκερ του νομού Κλίκιτατ.

ο Σερίφης του νομού Κλίκιτατ, Μπομπ Σόνγκερ. (Ιδιοκτησία του Μπομπ Σόνγκερ).

 

Ο Σόνγκερ είπε ότι ορισμένοι πολιτικοί μιλούν όλο και περισσότερο για τον εντοπισμό και την παρακολούθηση ατόμων που έχουν μολυνθεί με τον ιό COVID-19.

Ένας βουλετής, ο Μπόμπι Ρας (Δ-Ιλ.) εισήγαγε την 1η Μαΐου ένα νομοσχέδιο, βάση του οποίου θα κατανεμηθούν 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε οργανισμούς οι οποίοι θα μπορούν να παρέχουν υπηρεσίες ελέγχου και καταγραφής των ανθρώπων, μέσω κινητών μονάδων υγείας ή απευθείας στα σπίτια τους. Πολλοί έχουν αρνηθεί αυτή την επιθετική παρακολούθηση του νομοσχεδίου.

«Είναι ναζισμός, κατά τη γνώμη μου», είπε ο Σόνγκερ, αναφερόμενος στις προτάσεις παρακολούθησης.

Από τότε που ανακοίνωσε δημοσίως τη στάση του, ο Σόνγκερ είπε ότι έλαβε σε μεγάλο βαθμό θετικές αντιδράσεις από τον νομό του, ο οποίος έχει πληθυσμό περίπου 22.000 κατοίκους.

«Υπάρχει κίνδυνος στη ζωή, ό,τι κι αν κάνεις», είπε. «Δε θα εγκαταλείψουμε τις ελευθερίες μας μόνο και μόνο επειδή η κυβέρνηση λέει ότι πρέπει να το κάνουμε αυτό. Αν ανησυχούσα για τον κίνδυνο όλη την ώρα, δε θα μπορούσα να βγω ούτε έξω στον δρόμο».

Για τους χιλιάδες σερίφηδες που συνεχίζουν να επιβάλλουν τους περιορισμούς της καραντίνας, ο Σόνγκερ είπε ότι θέλει να τους μεταδώσει ένα απλό μήνυμα.

«Θα ζητούσα από τον καθένα να πάρει μια ανεξάρτητη απόφαση. Αλλά το αίτημά μου κυρίως είναι να κρατήσουν επάξια τον όρκο του αξιώματος που πήραν».

Στις 27 Μαΐου, υπήρξαν 24 επιβεβαιωμένα κρούσματα του ιού του ΚΚΚ στον νομό Κλίκιτατ, σύμφωνα με κυβερνητικά στοιχεία. Οι επιχειρήσεις στην Ουάσιγκτον που παραβιάζουν τους περιορισμούς του Ίνσλι, μπορούν πλέον να δέχονται πρόστιμα ή να υπαχθούν σε κανόνες έκτακτης ανάγκης που κατατέθηκαν στις 26 Μαΐου από το υπουργείο Εργασίας και Βιομηχανίας.

Η κατάσταση στην νομοθετική κοινότητα είναι περίπλοκη, σύμφωνα με τον Σον ΜακΓκόουαν, διευθυντή της Southern States Police Benevolent Association, η οποία έχει περισσότερα από 60.000 μέλη.

«Δεν μπορώ να κάνω μια γενική δήλωση για την κατάσταση, καθώς εξελίσσεται και αλλάζει καθημερινά», είπε στην Epoch Times μέσω email. «Οι αστυνομικοί είναι υποχρεωμένοι να ακολουθούν τις νομικές εντολές από την διοικητική ηγεσία, και όλοι έχουν επίσης ορκιστεί να υποστηρίξουν το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών».

Εν μέσω των τρεχόντων συνθηκών, οποιαδήποτε διαφωνία προκύψει θα «αντιμετωπίζεται από τον οργανισμό μας εμπιστευτικά και ανά περίπτωση», δήλωσε ο ΜακΓκόουαν.

Αντίσταση

Ένας σερίφης της Βιρτζίνια, γνωστός για την ισχυρή υποστήριξή του στη Δεύτερη Τροπολογία του Συντάγματος, την περίοδο όπου το κράτος έδινε αγώνα για τον έλεγχο της οπλοκατοχής νωρίτερα αυτό το έτος, είναι επίσης υποστηρικτής του κινήματος, αν και τόνισε ότι η στάση του είναι πιο ουδέτερη σε σύγκριση με κάποιους άλλους σερίφηδες.

Ο σερίφης του νομού Κάλπεπερ, Σκοτ Τζένκινς είπε στην Epoch Times ότι αρχικά δεν είπε τίποτα για τα μέτρα καραντίνας τις πρώτες εβδομάδες, καθώς ένιωθε ότι ήταν καιρός να ενωθούν και να υποστηριχθούν οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι σε μια τέτοια δύσκολη περίοδο.

Πριν από μερικές εβδομάδες, ωστόσο, οι απόψεις του άλλαξαν, όταν είδε τα μέτρα της καραντίνας να παραβιάζουν τα δικαιώματα των ανθρώπων. Στη συνέχεια, ανακοίνωσε δημοσίως ότι δε θα επιβάλει τους περιορισμούς του δημοκρατικού κυβερνήτη της Βιρτζίνια Ραλφ Νόρθαμ.

«Ο κυβερνήτης έχει το δικαίωμα να θεσπίζει νόμους σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης και το καταλαβαίνω, αλλά το Σύνταγμα δεν μπορεί να καταπατηθεί εξαιτίας αυτού», δήλωσε ο Τζένκινς. «Δε θα επιβάλουμε κανένα διάταγμα ή ρύθμιση από κυβερνήτη, διευθυντή υγείας ή οποιονδήποτε άλλον».

«Αν δεν αντισταθούμε εμείς, βασισμένοι στο Σύνταγμα, ποιος άλλος θα το κάνει;»

Ο Σερίφης του νομού Κάλπεπερ, Σκοτ Τζένκινς, στο Ρίτσμοντ, Βα., στις 13 Ιανουαρίου 2020. (Samira Bouaou/The Epoch Times)

 

«Τι είναι ζωτικής σημασίας για τη ζωή ή την ευημερία ενός ατόμου;» ρώτησε ο Τζένκινς, συζητώντας εάν η ασθένεια αποτελεί αρκετά μεγάλο κίνδυνο ώστε να ποδοπατήσουμε την Πρώτη Τροπολογία του Συντάγματος πάνω στην οποία ιδρύθηκε η χώρα. «Θα μπορούσαν εύκολα να υποστηρίξουν ότι υπάρχει μεγαλύτερος κίνδυνος να χτυπηθεί κάποιος από ένα αυτοκίνητο».

Ο Τζένκινς μίλησε σθεναρά για τη θρησκευτική ελευθερία, δηλώνοντας: «Δεν είναι αρμοδιότητά μας να παρεμβαίνουμε στη λατρεία τους».

Αφού δημοσιοποίησε τη στάση του, ο Τζένκινς είπε ότι η αντίδραση των κατοίκων του νομού του ήταν σχεδόν ισοδύναμη μεταξύ αυτών που δεν θέλουν να ανοίξουν ξανά τα μέρη λατρείας και αυτών που θέλουν να ανοίξουν. Είπε ότι αυτό «προκάλεσε μεγάλο χάσμα στην κοινότητά μας».

Στον νομό Κάλπεπερ, υπήρξαν συνολικά 645 επιβεβαιωμένα κρούσματα ιού και πέντε θάνατοι, σύμφωνα με στοιχεία της 27ης Μαΐου. Ο νομός έχει συνολικό πληθυσμό 52.605 κατοίκους.

Εν κατακλείδι, ο Τζένκινς είπε ότι προσωπικά συμφωνεί με πολλά από αυτά που έχουν γίνει ώστε να προστατευτούν οι κοινότητές τους από την εξάπλωση του ιού, απλά η θέση που υπηρετεί δεν του επιτρέπει να τεθεί ενάντια στο Σύνταγμα και να το παραβιάσει.

Πίσω από το κίνημα

Όταν άρχισαν οι περιορισμοί της καραντίνας σε ολόκληρη τη χώρα, η CSPOA έστειλε μια διακήρυξη σε χιλιάδες σερίφηδες σε ολόκληρη την χώρα, συμβουλεύοντάς τους να τιμήσουν τον όρκο τους προς το Σύνταγμα και τους κατοίκους των περιοχών τους.

Ένας εκπρόσωπος της ένωσης δήλωσε στην Epoch Times ότι πολλοί από τους σερίφηδες που αγνοούν τις εντολές των κυβερνητών τους «είτε είναι μέλη της CSPOA είτε υποστιρικτές της CSPOA».

Ο τέως σερίφης της Αριζόνα και ιδρυτής της CSPOA Ρίτσαρντ Μακ είπε στην Epoch Times πως πιστεύει ότι υπό τις τρέχουσες συνθήκες, οι πολίτες δεν έχουν παραβιάσει τον νόμο και ότι «έχουν προσπαθήσει να διατηρήσουν τις επιχειρήσεις τους και την ελευθερία τους βάσει νόμων περί δικαιωμάτων». Είπε ότι οι εντολές καραντίνας δεν έχουν εξεταστεί «από κανένα κρατικό νομοθετικό σώμα».

«Οποιοσδήποτε κυβερνήτης ορίζει τον εαυτό του ως δικτάτορα πάνω από το κράτος, για να καταστρέψει τις επιχειρήσεις των ανθρώπων, να καταστρέψει τις εκκλησίες και να συλλάβει ανθρώπους που πηγαίνουν στην εκκλησία ή να συλλάβει ιερείς, είναι απόλυτα εξοργιστικό», είπε. «Είμαι απολύτως απογοητευμένος για το τι συμβαίνει εδώ, και όλα αυτά στο όνομα της προστασίας των ανθρώπων».

Ο Μακ είπε ότι ο σύλλογος είχε εξαιρετικά πολλή δουλειά και όλο και περισσότεροι σερίφηδες εντάσσονται στο κίνημα καθημερινά, αν και δεν γνώριζε τον ακριβή αριθμό.

«Δεν μπορούμε να είμαστε θεατές σε όλα αυτά», είπε.

Ενώ ορισμένοι κρατικοί νόμοι δίνουν τη δυνατότητα στους κυβερνήτες να κηρύξουν μια πολιτεία σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης, αυτό επιτρέπει μόνο το άνοιγμα ορισμένων κονδυλίων και τίποτα άλλο, είπε.

«Θα ήθελα να ρωτήσω κάθε αστυνομικό σε αυτήν τη χώρα, από που πήρατε οποιαδήποτε εξουσία να παραβιάσετε την Πρώτη Τροπολογία;» είπε. «Εάν παραβιάσετε έναν όρκο, έχετε διαπράξει ψευδορκία και αυτό είναι ένα έγκλημα από μόνο του».

Σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες, υπήρξαν συνολικά 1.733.904 επιβεβαιωμένα κρούσματα του ιού και 101.140 αποδιδόμενοι θάνατοι, σύμφωνα με στοιχεία της 27ης Μαΐου. Ο Μακ αναρωτήθηκε γιατί η χώρα δεν σταματά το αλκοόλ και το κάπνισμα, εφόσον το ποσοστό των θανάτων είναι πολύ μεγαλύτερο από τον τρέχοντα αριθμό θανάτων λόγω του ιού.

«Ούτε καν απαγορεύουμε το κάπνισμα», είπε. «Δεν καταλαβαίνω αυτή την αντίφαση».

Ο Μακ αναγνώρισε ότι ο ιός αποτελεί «πραγματική απειλή», αλλά είπε ότι οι Αμερικανοί μπορούν να συνεργαστούν για να λύσουν το πρόβλημα «χωρίς να καταστραφεί η χώρα μας και το Σύνταγμά μας».

Είπε ότι οι άνθρωποι δεν πρέπει να συλλαμβάνονται επειδή φορούν ή δεν φορούν μάσκα ή πηγαίνουν στην εκκλησία. «Αν οι άνθρωποι ζουν τη ζωή τους σύμφωνα με τη συνείδησή τους, ας είναι. Αυτή είναι η Αμερική και αυτό ονομάζεται ατομική ελευθερία».

Ακολουθήστε τον Bowen στο Twitter: @BowenXiao_

Γνωρίζατε ότι είμαστε ανεξάρτητοι;

Η Epoch Times είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε επιρροή από εταιρείες, κυβερνήσεις ή πολιτικά κόμματα. Ο μόνος μας στόχος είναι να δίνουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι προς το κοινό.

Ο Τραμπ λέει ότι η Antifa θα ονομαστεί τρομοκρατική οργάνωση

Από

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ δήλωσε ότι η κυβέρνησή του θα ορίσει την Antifa ως τρομοκρατική οργάνωση, μετά από σχεδόν μια εβδομάδα εκτεταμένων λεηλασιών και ταραχών μετά το θάνατο ενός άοπλου μαύρου, ενώ βρισκόταν υπό κράτηση αστυνομικού στη Μινεάπολη.

Πριν κάνει την ανακοίνωση, ο Τραμπ επαίνεσε την Εθνική Φρουρά για την παύση του χάους στη Μινεάπολη που είπε ότι καθοδηγούταν από «αναρχικούς υπό την ηγεσία της ANTIFA, μεταξύ άλλων».

Αυτό που ξεκίνησε ως ειρηνικές διαμαρτυρίες για το θάνατο του Τζορτζ Φλόιντ, ο οποίος είχε πει επανειλημμένα ότι δεν μπορούσε να αναπνεύσει και έχασε τις αισθήσεις του, όταν ένας αστυνομικός γονάτισε στον λαιμό του, έχει μετατραπεί σε βίαιο χάος, το οποίο οι ομοσπονδιακοί αξιωματούχοι λένε ότι δημιουργήθηκε από εξωτερικά στοιχεία που ήθελαν να δημιουργήσουν αναστάτωση και ακραίους.

Ο Τραμπ είπε ότι η πλειοψηφία των ταραχοποιών τις τελευταίες ημέρες στη Μινεάπολη ήρθε από άλλες πολιτείες και ότι «βλάπτουν τις επιχειρήσεις (ειδικά τις μικρές επιχειρήσεις των Αφροαμερικανών)». Ο κυβερνήτης της Μινεσότα Τιμ Γουάλζ επεσήμανε εκτιμήσεις που δείχνουν ότι το 80 τοις εκατό των ταραχοποιών στις 29 Μαΐου ήρθαν από άλλες πόλεις, με το υπόλοιπο 20 τοις εκατό να είναι κάτοικοι της Μινεσότα.

Ο γενικός εισαγγελέας Γουίλιαμ Μπαρ αντήχησε τον πρόεδρο σε δήλωση αμέσως μετά την ανακοίνωση της κίνησης. Ο Μπαρ χαρακτήρισε τη βία που διενήργησε η Antifa σε σχέση με την ταραχή «εγχώρια τρομοκρατία» και σημείωσε ότι θα «αντιμετωπιστεί ανάλογα».

«Ήρθε η ώρα να σταματήσουμε να παρακολουθούμε τη βία και να την αντιμετωπίσουμε», είπε ο Μπαρ. «Η συνεχιζόμενη βία και καταστροφή περιουσιών θέτει σε κίνδυνο τη ζωή και τον βιοπορισμό των άλλων και παρεμβαίνει στα δικαιώματα των ειρηνικών διαδηλωτών καθώς και όλων των άλλων πολιτών».

Η ομοσπονδιακή επιβολή του νόμου θα χρησιμοποιηθεί για να συλλάβει και να αποδώσει κατηγορίες στους «βίαιους ακραίους ταραχοποιούς», δήλωσε ο γενικός εισαγγελέας. Δεν είναι γνωστό πόσα μέλη της Antifa συμμετείχαν στις διαδηλώσεις σε όλες τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Σε μια προηγούμενη δήλωση στις 30 Μαΐου, ο Μπαρ είπε ότι η βία εντός των διαδηλώσεων φαίνεται ότι «σχεδιάστηκε, οργανώθηκε και οδηγήθηκε» από ομάδες εξωτερικών ακραίων, ριζοσπαστών και ταραχοποιών.

Δεκάδες πόλεις σε ολόκληρη τη χώρα ετοιμάστηκαν για άλλη μια νύχτα αναταραχής στις 31 Μαΐου, καθώς οι νέες ώρες απαγόρευσης κυκλοφορίας σε ορισμένες περιοχές δεν κατάφεραν να μειώσουν τις συμπλοκές διαδηλωτών και αστυνομίας.

Τις τελευταίες ημέρες, η βία έπληξε την Ατλάντα, το Λος Άντζελες, τη Φιλαδέλφεια, το Ντένβερ, το Σινσινάτι και τη Νέα Υόρκη, καθώς και το Πόρτλαντ, το Όρεγκον και το Λούισβιλ, του Κεντάκυ, μεταξύ άλλων.

Ο Ρίτσαρντ Μακ, πρώην σερίφης στην Αριζόνα και ιδρυτής της Ένωσης Συνταγματικών Σερίφηδων και Ειρηνευτικών Στελεχών (CSPOA), δήλωσε ότι συμφώνησε με την κίνηση του προέδρου, αποκαλώντας την «κίνηση προς τη σωστή κατεύθυνση».

«Εάν η Antifa ζητά τη βία και προωθεί τη βία, τότε της αξίζει ο χαρακτηρισμός τρομοκράτες που τους έχει δώσει ο πρόεδρος Τραμπ», δήλωσε ο Μακ στην Epoch Times.

Ο Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ είπε: «Το μίσος δεν μπορεί να διώξει το μίσος» και «Η βία πολλαπλασιάζει τη βία». Συμφωνούμε με τον Μάρτιν Λούθερ Κινγκ, και ως CSPOA, ζητούμε ειρήνη», είπε.

«Εάν ο αμερικανικός λαός απορρίψει κάθε βία, τότε η εθνική μας ασφάλεια θα ωφεληθεί ακόμη περισσότερο», πρόσθεσε ο Μακ. «Η ελευθερία εξακολουθεί να είναι η απάντηση και η ειρήνη εξακολουθεί να είναι η λύση».

Η απόλυση και η σύλληψη του Ντέρεκ Τσόβιν, του αστυνομικού που όπως φαίνεται σε βίντεο, γονάτισε στον λαιμό του Φλόιντ, για κατηγορίες δολοφονίας τρίτου βαθμού και ανθρωποκτονίας, δεν κατάφερε να ικανοποιήσει τους διαδηλωτές. Για τους τρεις αστυνομικούς που βρίσκονταν δίπλα κατά τη διάρκεια του συμβάντος δεν έχει αποδοθεί ακόμα κατηγορητήριο.

Ο Τραμπ έχει προειδοποιήσει ότι η διέλευση των συνόρων των πολιτειών για υποκίνηση βίας είναι ομοσπονδιακό έγκλημα και είχε προηγουμένως ζητήσει από κυβερνήτες και δήμαρχους να «σκληρύνουν» την στάση τους στην αντιμετώπιση των βίαιων ταραχών.

Δεν είναι επίσης η πρώτη φορά που ο Τραμπ μίλησε για την ανάγκη χαρακτηρισμού της Antifa ως τρομοκρατικής ομάδας. Τον Ιούλιο του περασμένου έτους, ο Τραμπ είπε ότι η κυβέρνησή του εξετάζει εάν θα κηρύξει την ομάδα «σημαντική οργάνωση τρόμου».

Εκείνες τις μέρες, οι γερουσιαστές Μπιλ Κάσσιντυ (Ρ-Λα.) και Τεντ Κρουζ (Ρ-Τέξας) πρότειναν ψήφισμα στη Γερουσία για να καταδικάσουν τις πράξεις βίας που πραγματοποιούνται από μέλη της Antifa και να χαρακτηρίσουν την ομάδα ως εγχώρια τρομοκρατική οργάνωση.

Οι γερουσιαστές πρότειναν το ψήφισμα μετά την επίθεση των μελών της Antifa εναντίον του ανεξάρτητου δημοσιογράφου Άντυ Νγκο, ο οποίος είναι γνωστός για την καταγραφή της βίας της Antifa. Χτυπήθηκε με γροθιά στο πρόσωπο, με κλωτσιά στο σώμα και του έριξαν ποτήρια μιας λευκής ουσίας ενώ κάλυπτε μια από τις διαμαρτυρίες της ομάδας στο Πόρτλαντ του Όρεγκον.

Η αστυνομία του Πόρτλαντ είπε αργότερα ότι τα ποτήρια περιείχαν τσιμέντο ταχείας ξήρανσης αναμεμιγμένο σε μιλκσέικ.

Ο Νγκο, σε απάντηση στο Twitter στην τελευταία ανακοίνωση του Τραμπ, δήλωσε: «Οι ομοσπονδιακές ερευνητικές αρχές πρέπει να διαλύσουν τα δίκτυα και τα εκατοντάδες κέντρα Antifa στις ΗΠΑ που ριζοσπαστικοποιούν, εκπαιδεύουν και εκτελούν οργανωμένη εξτρεμιστική βία».

«Έχουν επίσης διεθνείς δεσμούς με κέντρα συγγένειας στη Δυτική Ευρώπη», πρόσθεσε ο Νγκο. «Είναι εγχώρια και διεθνής τρομοκρατία».

Εν τω μεταξύ, σε συνέντευξη με τον Τζέικ Τάππερ του CNN, ο σύμβουλος εθνικής ασφάλειας Ρόμπερτ Ο’Μπράιεν κατηγόρησε την ομάδα ότι χρησιμοποίησε οργανωμένες και βίαιες τακτικές, ρωτώντας τι έκανε το FBI για αυτό.

«Ο πρόεδρος και ο Γενικός Εισαγγελέας θέλουν να μάθουν από τον Διευθυντή του FBI Ρέυ τι έκανε το FBI για να εντοπίσει και να διαλύσει, και να παρακολουθήσει, και να αποδώσει κατηγορητήριο στην Antifa», δήλωσε ο Ο’Μπράιεν στις 31 Μαΐου.

«Και αν αυτό δεν συμβαίνει, θέλουμε να μάθουμε τι σχέδιο υπάρχει από εδώ και πέρα», είπε. «Αυτοί οι βίαιοι ριζοσπάστες της Antifa που μπαίνουν στις πόλεις μας και διασχίζουν τα σύνορα των πολιτειών, είναι οργανωμένοι και χρησιμοποιούν κοκτέιλ Μολότοφ και πυροτεχνήματα και αέριο για να κάψουν τις πόλεις μας».

Η δημοσιογράφος της Epoch Times Janita Kan και το Reuters συνέβαλαν σε αυτό το άρθρο. 

Ακολουθήστε τον Bowen στο Twitter: @BowenXiao_

Γνωρίζατε ότι είμαστε ανεξάρτητοι;

Η Epoch Times είναι ανεξάρτητη από οποιαδήποτε επιρροή από εταιρείες, κυβερνήσεις ή πολιτικά κόμματα. Ο μόνος μας στόχος είναι να δίνουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι προς το κοινό.

Το Χονγκ Κονγκ στο χείλος κομμουνιστικού ελέγχου με την τελευταία επιθετική κίνηση του Πεκίνου: Ειδικοί

Από

Η τελευταία κίνηση του κινεζικού καθεστώτος για την επιβολή του «νόμου εθνικής ασφάλειας» στο Χονγκ Κονγκ θα οδηγήσει στο τέλος της αυτονομίας της πόλης, λένε ακτιβιστές και ειδικοί. Προειδοποιούν ότι εάν το Πεκίνο δεν σταματηθεί, θα γίνει ακόμα πιο ασύστολο και θα προβεί σε ακόμα πιο βαριές ενέργειες για να φέρει την πόλη υπό τον έλεγχό του.

Η ανακοίνωση του Πεκίνου την περασμένη εβδομάδα ότι θα εκδώσει νόμο «εθνικής ασφάλειας» για το Χονγκ Κονγκ — παρακάμπτοντας το νομοθετικό σώμα της πόλης — έχει προκαλέσει διεθνή αποδοκιμασία και πυροδότησε και πάλι μαζικές διαμαρτυρίες στην πόλη, με σχέδια για περισσότερες τις επόμενες εβδομάδες.

Μετά την κίνηση του Πεκίνου, ο υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Μάικ Πομπέο δήλωσε στις 27 Μαΐου ότι το Χονγκ Κονγκ δεν είναι πλέον αυτόνομο από την ηπειρωτική χώρα [Κίνα], θέτοντας υπό αμφισβήτηση το ειδικό καθεστώς συναλλαγών του Χονγκ Κονγκ με τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Δεν είναι σαφές εάν η αμερικανική κυβέρνηση θα προχωρήσει στην ανάκληση των ειδικών προνομίων του Χονγκ Κονγκ, κάτι που θα απαιτούσε εκτελεστική εντολή από τον πρόεδρο. Το υπουργείο Εξωτερικών δεν έχει απαντήσει σε ερώτημα της Epoch Times έως την ώρα έκδοσης.

Οι επικριτές φοβούνται ότι ο νόμος, ο οποίος απαγορεύει τις πράξεις «απόσχισης, ανατροπής και τρομοκρατικών δραστηριοτήτων», θα χρησιμοποιηθεί από το Πεκίνο για να καταστείλει και να διώξει τις φωνές όσων αντιστέκονται. Οι τοπικοί φιλοδημοκρατικοί ακτιβιστές και νομοθέτες σημειώνουν ότι οι εθνικοί νόμοι για την ασφάλεια χρησιμοποιούνται συχνά για δίωξη και φυλάκιση αντιφρονούντων στην ηπειρωτική χώρα [Κίνα].

Ο νόμος ανοίγει επίσης τη δυνατότητα των υπηρεσιών ασφαλείας του Πεκίνου να λειτουργούν στο Χονγκ Κονγκ.

«Το Χονγκ Κονγκ θα κατακλύζεται από Κινέζους κυβερνητικούς πράκτορες και όσοι κατηγορούνται για παραβίαση του «νόμου εθνικής ασφάλειας» πιθανότατα δεν θα μπορούν να υπερασπιστούν τον εαυτό τους σε αμερόληπτο δικαστήριο», δήλωσε ο Θορ Χάλφορσεν, διευθύνων σύμβουλος του μη κερδοσκοπικού Ιδρύματος Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων που εδρεύει στην Ουάσινγκτον, στην Epoch Times.

Αυτή η εναέρια φωτογραφία που τραβήχτηκε στις 23 Οκτωβρίου 2018 δείχνει εμπορικά και οικιστικά κτίρια στο Χονγκ Κονγκ τη νύχτα. (Dale de la Rey/AFP μέσω Getty Images)

 

Το σχέδιο του Πεκίνου

Η δράση του κινεζικού καθεστώτος δεν ήταν εντελώς απροσδόκητη, σύμφωνα με τον Γουίλσον Λονγκ από την «Ομάδα Προοδευτικών Δικηγόρων» που εδρεύει στο Χονγκ Κονγκ.

«Το σχέδιο του Πεκίνου είναι πάντα να έχει απόλυτο έλεγχο σε ό,τι θεωρεί ως νόμιμους τομείς του. Θεωρεί το Χονγκ Κονγκ ως τη νόμιμη επικράτειά του και κανείς άλλος δεν πρέπει να έχει λόγο, συμπεριλαμβανομένου του λαού του Χονγκ Κονγκ», δήλωσε ο Λονγκ στην Epoch Times.

Η τελευταία προσπάθεια νομοθεσίας ενός παρόμοιου νομοσχεδίου «κατά της ανατροπής» ήταν το 2003, και το νομοσχέδιο ακυρώθηκε αφότου μισό εκατομμύριο κάτοικοι του. Χονγκ Κονγκ βγήκαν στους δρόμους σε διαμαρτυρία.

Ο Χάλφορσεν δήλωσε ότι η δράση του Κινεζικού Κομμουνιστικού Κόμματος (ΚΚΚ) ήταν μια προσπάθεια να αποσπάσει την προσοχή από την κακομεταχείριση στην επιδημία του ιού του ΚΚΚ και άλλων εσωτερικών προβλημάτων.

«Το Πεκίνο συμπεριφέρεται σαν εκφοβιστής και το κάνει με έναν τρόπο που λέει στη διεθνή κοινότητα, “Δεν νοιαζόμαστε πλέον”», είπε ο Χάλφορσεν.
Εν τω μεταξύ, το καθεστώς «έχασε την υπομονή του» με τους συμμάχους του Πεκίνου στο Χονγκ Κονγκ, κατάσταση που πιθανότατα δημιουργήθηκε και επιδεινώθηκε (α) μετά από χρόνια καθυστέρησης στη θέσπιση του Άρθρου 23, ενός νομοσχεδίου «κατά της ανατροπής», (β) με την επιτυχία των διαδηλώσεων του περασμένου έτους στο Χονγκ Κονγκ εναντίον ενός προτεινόμενου νομοσχεδίου έκδοσης για δίκη στην Κίνα, και (γ) με την σαρωτική εκλογική νίκη των φιλοδημοκρατικών στις περιφερειακές εκλογές, δήλωσε ο Χάλφορσεν.

«Ο κόσμος του Χονγκ Κονγκ δηλώνει με δυνατή φωνή ότι επιθυμεί να είναι αυτόνομος. Η κινεζική κυβέρνηση κατέληξε στο συμπέρασμα ότι πρέπει να πάρει τα πράγματα στα χέρια της αντί να περιμένει τους συμμάχους της στο Χονγκ Κονγκ να νομοθετήσουν», είπε.

Αστυνομία ΜΑΤ κρατεί μαζικά φιλοδημοκρατικούς διαδηλωτές κατά τη διάρκεια διαδήλωσης στην περιοχή Causeway Bay στο Χονγκ Κονγκ, στις 27 Μαΐου 2020. (Anthony Kwan/Getty Images)

 

Την Τετάρτη, χιλιάδες βγήκαν και πάλι για να διαμαρτυρηθούν εναντίον του νόμου και ενός άλλου αμφιλεγόμενου νομοσχεδίου που θα ποινικοποιούσε την έλλειψη σεβασμού προς τον ύμνο της κομμουνιστικής Κίνας. Η αστυνομία συνέλαβε τουλάχιστον 300 έως τις 6 μ.μ. τοπική ώρα.

«Το μαχαίρι είναι στα χέρια του καθεστώτος. Οποιαδήποτε στιγμή πλέον θα μας μαχαιρώσουν στον λαιμό», είπε ο πάστορας Τσαν στην Epoch Times στην διαδήλωση στο Causeway Bay.

Το βασικό ζήτημα

Η «ουσία» του ζητήματος, σύμφωνα με τον δικηγόρο και επικεφαλής του φιλοδημοκρατικού Κόμματος Πολιτών Άλαν Λονγκ, είναι να κρατηθεί ο διαχωρισμός των νομικών συστημάτων της ηπειρωτικής χώρας και του Χονγκ Κονγκ.

Ενώ το νομικό σύστημα του Χονγκ Κονγκ τηρεί το κράτος δικαίου, το δικαστήριο της ηπειρωτικής χώρας χρησιμοποιείται για «ενίσχυση της εξουσίας του ΚΚΚ», δήλωσε ο Λονγκ στην Epoch Times.

Στις 25 Μαΐου, ο Δικηγορικός Σύλλογος του Χονγκ Κονγκ εξέδωσε μια δήλωση (pdf) που επισημαίνει «μια σειρά από ανησυχητικά και προβληματικά χαρακτηριστικά» στο σχέδιο νόμου. Το μίνι σύνταγμα του Χονγκ Κονγκ, ο Βασικός Νόμος, παρέχει στο ΕΛΚ [του Πεκίνου] την εξουσία να θεσπίζει νόμους μόνο για θέματα που σχετίζονται με την «άμυνα και τις εξωτερικές υποθέσεις, καθώς και για άλλα θέματα διάφορα της αυτονομίας» του Χονγκ Κονγκ, και όχι για την εθνική ασφάλεια, υποστήριξε.

«Η παρούσα πρόταση … παραβιάζει πραγματικά κάθε διάταξη των αρχικών ρυθμίσεων», είπε ο Λονγκ.

Η Μάγκυ Τσαν, εκπρόσωπος του Χονγκ Κονγκ στο νομοθετικό σώμα της Κίνας, το Εθνικό Λαϊκό Συνέδριο (ΕΛΚ), πρότεινε τη δημιουργία δικαστηρίου εθνικής ασφάλειας στην πόλη, όπου οι υποθέσεις εκδικάζονται μόνο από Κινέζους δικαστές.

«Αυτό δεν είναι καθόλου αποδεκτό και εισάγει ένα εξωτερικό στοιχείο στο δικαστικό σύστημα του Χονγκ Κονγκ», δήλωσε ο Λονγκ.

Η αστυνομία ΜΑΤ κρατεί μια ομάδα ανθρώπων κατά τη διάρκεια διαμαρτυρίας στην περιοχή Causeway Bay του Χονγκ Κονγκ στις 27 Μαΐου 2020, καθώς οι νομοθέτες της πόλης συζητούν για έναν νόμο που απαγορεύει την προσβολή του εθνικού ύμνου της Κίνας. (Isaac Lawrence/AFP μέσω Getty Images)

 

Ο Τσεν Νταοσιάνγκ, διοικητής της στρατιωτικής φρουράς της Κίνας στο Χονγκ Κονγκ, προειδοποίησε μέσω της κινεζικής τηλεόρασης ότι ο στρατός της Κίνας ήταν έτοιμος να «υπερασπιστεί την εθνική κυριαρχία».

Ενώ η επικεφαλής της πόλης Κάρι Λαμ προσπάθησε να διαβεβαιώσει τους κατοίκους του Χονγκ Κονγκ στις 26 Μαΐου ότι ο νόμος θα στοχεύει μόνο «μερικούς ανθρώπους» που εμπλέκονται σε τρομοκρατία ή ανατροπή, ο Γουίλσον Λονγκ από την «Ομάδα Προοδευτικών Δικηγόρων» του Χονγκ Κονγκ δήλωσε ότι οι ισχυρισμοί ήταν «απολύτως λάθος» και «πλήρως προπαγάνδα».

Με τους πράκτορες ασφαλείας της ηπειρωτικής χώρας να μπαίνουν για να επιβάλουν τη βούληση του Πεκίνου, το Χονγκ Κονγκ θα δει σύντομα «κρατήσεις τύπου ηπειρωτικής χώρας με όλες τις καταχρήσεις που έχουμε δει στην ηπειρωτική χώρα», είπε, σημειώνοντας τη συνεχιζόμενη δίωξη της πνευματικής ομάδας Φάλουν Γκονγκ και την μαζική φυλάκιση Ουιγούρων στα στρατόπεδα συγκέντρωσης της Σιντζιάνγκ.

«Είναι η φύση των δικτατοριών να λένε: Ω, μην ανησυχείτε για αυτούς τους νόμους περί τρομοκρατίας ή για τον νόμο εθνικής ασφάλειας. Αν δεν έχετε κάνει κάτι λάθος, δεν θα σας στοχεύσουμε», είπε. «Αλλά αν δείτε τι έχει συμβεί στην Κίνα, είναι στην πραγματικότητα το ακριβώς αντίθετο».

Οικονομική ζημία

Το Πεκίνο κάνει ένα «μεγάλο λάθος» θέτοντας σε κίνδυνο τη θέση του Χονγκ Κονγκ ως παγκόσμιου χρηματοοικονομικού κόμβου, δήλωσε σε συνέντευξή του ο Λο Κα-τσουνγκ, αναπληρωτής καθηγητής στο τμήμα οικονομικών του City University του Χονγκ Κονγκ.

Η εμπιστοσύνη των επενδυτών στο κράτος δικαίου και την αυτονομία του Χονγκ Κονγκ από την ηπειρωτική χώρα — ήδη σε χαμηλά επίπεδα μετά την κρίση του νομοσχεδίου έκδοσης [για δίκη στην Κίνα] του περασμένου έτους — πιθανότατα θα συνεχίσει να ακολουθεί πτωτική πορεία, είπε.

Ο Λο εικάζει ότι το Πεκίνο ενδέχεται να μην επιβάλλει αυστηρά τον νόμο ασφάλειας αμέσως — κίνηση που θα δημιουργούσε ένα ξαφνικό σοκ που θα μπορούσε να καταστρέψει την τοπική οικονομία. Ωστόσο, η ζημία των απολυταρχικών όρων της Κίνας θα εμφανιστεί μακροπρόθεσμα, είπε.

Προέβλεψε επίσης ότι θα μπορούσε να πραγματοποιηθεί μετανάστευση μεγάλης κλίμακας από το Χονγκ Κονγκ, όπως είχε συμβεί μετά την παράδοση της περιοχής στην Κίνα το 1997.

Ο νόμος πιθανότατα θα φέρει μακροπρόθεσμη αστάθεια και κοινωνική αναστάτωση, καθώς η οικονομική ανάπτυξη του Χονγκ Κονγκ συνδέεται περισσότερο με την ηπειρωτική χώρα: Κινέζοι της ηπειρωτικής χώρας μπορεί να κυριαρχήσουν σε ανώτερες θέσεις εντός εταιρειών, ενώ η ξένη συμμετοχή σε βιομηχανίες υψηλής αξίας όπως οι εταιρείες λογιστικής, ασφάλισης και μεσιτείας, θα μπορούσε να μειωθεί σημαντικά, σύμφωνα με τον Λο.

Διαδηλωτές του Χονγκ Κονγκ διαδηλώνουν κατά του «νόμου εθνικής ασφάλειας» της Κίνας στην περιοχή Mongkok στο Χονγκ Κονγκ, στις 27 Μαΐου 2020. (Billy H.C. Kwok/Getty Images)

 

Με την ανακοίνωση του Πομπέο, διακυβεύεται το διεθνές καθεστώς της πόλης — που εξαρτάται απόλυτα από την διαφορετική κατάστασή του σε σύγκριση με την ηπειρωτική Κίνα.

Προηγουμένως, σύμφωνα με τη νομοθεσία των ΗΠΑ, το Χονγκ Κονγκ είχε ειδικά προνόμια, μεταξύ άλλων σε τομείς εμπορίου, επενδύσεων και μετανάστευσης.

Η πόλη είναι επίσης μία από τις μεγαλύτερες εξαγωγικές αγορές των Ηνωμένων Πολιτειών για κρασί, βόειο κρέας και γεωργικά προϊόντα.

«Μόλις αυτός ο [νόμος] ακολουθήσει πραγματικά το δρόμο που απειλεί το ΚΚΚ, πρόκειται να αναστατώσει και να κάνει πολλούς από την επιχειρηματική κοινότητα να αλλάξουν τόπο, μια κοινότητα που βρίσκεται ήδη σε ανησυχία σήμερα», δήλωσε ο Σάμιουελ Τσου, ιδρυτής και διευθύνων σύμβουλος της ομάδας υπεράσπισης με έδρα την Ουάσινγκτον, με όνομα «Συμβούλιο Δημοκρατίας του Χονγκ Κονγκ». «Μόλις τρομάξετε πραγματικά την επιχειρηματική κοινότητα, θα δείτε το κόστος των κινήσεων για μακροπρόθεσμη προστασία».

Μεγάλο μέρος των άμεσων ξένων επενδύσεων που λαμβάνει η Κίνα διοχετεύεται σε αυτήν μέσω του Χονγκ Κονγκ. Δεν θα είναι εύκολο για το Πεκίνο να βρει αντικαταστάτη σε περίπτωση μετάλλαξης του καθεστώτος του Χονγκ Κονγκ. «Το Πεκίνο είχε την ατζέντα να ενισχύσει την Σανγκάη πριν από πολύ καιρό» — από τις αρχές της δεκαετίας του 2000, είπε ο Λο. «Αλλά μετά από 10 με 20 χρόνια, ακόμα δεν μπορούσαν να κάνουν την Σανγκάη το διεθνές χρηματοοικονομικό κέντρο».
Το πώς θα διαμορφωθεί το Χονγκ Κονγκ θα έχει συνέπειες για τον κόσμο, δήλωσε ο Λονγκ, δικηγόρος του Χονγκ Κονγκ.

«Το Χονγκ Κονγκ βρίσκεται στην πρώτη γραμμή του αγώνα ανάμεσα στον ελεύθερο κόσμο και τον δικτατορικό κόσμο», είπε. «Αν πέσει το Χονγκ Κονγκ, τότε μπορείς να είσαι πολύ σίγουρος ότι επόμενη θα είναι η Ταϊβάν … τότε πολύ σύντομα, θα δεις [την επιρροή του ΚΚΚ] να εξαπλώνεται σε όλο τον κόσμο».

Η Annie Wu συνέβαλε στο άρθρο. 

Ακολουθήστε την Eva στο Twitter: @EvaSailEast

Αμερόληπτα και ανεξάρτητα νέα

Η Epoch Times είναι αμερόληπτη και βασίζεται σε αξίες. Πιστεύουμε ότι η αληθινή δημοσιογραφία στηρίζεται σε ηθικές αρχές. Επικεντρωνόμαστε σε σημαντικά ζητήματα και σε πολιτικές και τον αντίκτυπό τους, όχι σε κομματική μεροληψία. Δεν ακολουθούμε την ανήθικη τάση της δημοσιογραφίας που υπηρετεί μια ατζέντα, αλλά αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα για να γράφουμε με ειλικρίνεια.

Διάταγμα του Τραμπ ωθεί τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης να σταματήσουν τους «άδικους» περιορισμούς ομιλίας

Από

Ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ υπέγραψε εκτελεστικό διάταγμα στις 28 Μαΐου, καθοδηγώντας τις ομοσπονδιακές υπηρεσίες να αναπτύξουν ρυθμιστικούς κανονισμούς για έναν υπάρχοντα νόμο που προστατεύει τις εταιρείες κοινωνικών μέσων από το να δεχτούν μήνυση για περιεχόμενο που ανήρτησε κάποιος χρήστης. Οι ρυθμιστικοί κανονισμοί θα αποσκοπούν στην προστασία των χρηστών από αθέμιτες ή παραπλανητικές πρακτικές περιορισμού περιεχομένου που εφαρμόζουν οι εταιρείες κοινωνικών μέσων.

Το διάταγμα μπορεί να αναγκάσει τους γίγαντες των μέσων κοινωνικής δικτύωσης όπως το Twitter, το Facebook και το YouTube να χαλαρώσουν τους περιορισμούς περιεχομένου που επιβάλλουν, ειδικά στην πολιτική ομιλία, για να μην κινδυνεύσουν να χάσουν σημαντικό μέρος από την προστασία ευθύνης.

Πριν από λίγες μέρες, το Twitter πρόσθεσε μια νέα ετικέτα «έλεγχος πληροφοριών» (ή «έλεγχος αλήθειας, ή γεγονότων») σε δύο από τις αναρτήσεις του Τραμπ, στο οποίο απάντησε κατηγορώντας την εταιρεία για παρέμβαση στις εκλογές.

«Οι επιλογές που κάνει το Twitter όταν επιλέγει να καταστείλει, να αλλάξει, να βάλει σε μαύρη λίστα, να αποκρύπτει αναρτήσεις, είναι αποφάσεις των διευθυντών του, καθαρά και απλά», δήλωσε ο πρόεδρος. «Σε εκείνες τις στιγμές, το Twitter παύει να είναι μια ουδέτερη δημόσια πλατφόρμα και [γίνεται] συντάκτης με άποψη, και νομίζω ότι μπορούμε να το πούμε αυτό και για άλλους».

Ο Τραμπ κατηγόρησε το Twitter ότι «προσάπτει επιλεκτικά» την επισήμανση του «ελέγχου γεγονότων», σημειώνοντας ότι έχουν τη δύναμη να επιλέξουν σε τι θα προσάψουν την ετικέτα προειδοποίησης και τι να αγνοούν ή να προωθούν. Είπε ότι δεν ήταν τίποτα περισσότερο από «πολιτικός ακτιβισμός».

«Νομίζω ότι όλοι το βλέπετε οι ίδιοι, αυτή η λογοκρισία και η προκατάληψη αποτελούν απειλή για την ίδια την ελευθερία», είπε. «Φανταστείτε εάν η τηλεφωνική σας εταιρεία εμποδίσει ή αλλάξει τη συνομιλία σας».

Ο Τραμπ ζήτησε νέους κανονισμούς υπό το άρθρο 230 του Νόμου περί Ευπρέπειας Επικοινωνιών του 1996, ώστε οι εταιρείες κοινωνικών μέσων δικτύωσης που εφαρμόζουν «λογοκρισία» ή «πολιτική συμπεριφορά» να «μην μπορούν να διατηρήσουν την ασπίδα ευθύνης τους».

Το άρθρο 230 εξαιρεί σε μεγάλο βαθμό τις διαδικτυακές πλατφόρμες από την ευθύνη για περιεχόμενο που δημοσιεύεται από τους χρήστες τους, παρόλο που μπορούν να θεωρηθούν υπεύθυνες για περιεχόμενο που παραβιάζει τους νόμους κατά της εμπορίας ανθρώπων ή της πνευματικής ιδιοκτησίας.

Ο νόμος προοριζόταν για την προστασία μιας «νεοσυσταθείσας βιομηχανίας», δήλωσε ο Γενικός Εισαγγελέας Γουίλιαμ Μπαρ μετά την ανακοίνωση του Τραμπ για την εκτελεστική εντολή, προσθέτοντας ότι έκτοτε «έχει επεκταθεί πολύ πέρα από την αρχική του πρόθεση, και οι άνθρωποι και στις δύο πλευρές το αισθάνονται αυτό».

Ο νόμος επιτρέπει στις εταιρείες να περιορίζουν ή να καταργούν περιεχόμενο «με καλή πίστη» εάν το θεωρούν «άσεμνο, χυδαίο, λάγνο, βρώμικο, υπερβολικά βίαιο, παρενοχλητικό ή με άλλο τρόπο απαράδεκτο».

Ωστόσο, οι προστασίες [ευθύνης] δεν προορίζονταν να εφαρμοστούν σε υπηρεσίες που λειτουργούν περισσότερο ως εκδότες παρά ως πλατφόρμες, ανέφερε ο Μπαρ.

«Όταν αναρτούν το δικό τους περιεχόμενο, όπως το περιεχόμενο του ελέγχου γεγονότων, προσκολλώντας το στο περιεχόμενο άλλων ανθρώπων, και όταν επεξεργάζονται τη συλλογή περιεχομένου τους και όταν αρχίζουν να λογοκρίνουν συγκεκριμένο περιεχόμενο, σε πολλές περιπτώσεις υπό την καθοδήγηση ξένων κυβερνήσεων, όπως η κομμουνιστική Κίνα, γίνονται εκδότες», είπε.

Η εντολή του Τραμπ κατευθύνει την Ομοσπονδιακή Επιτροπή Επικοινωνιών (ΟΕΕ) να εκπονήσει κανονισμούς για το τι είναι και τι δεν είναι «καλή πίστη» εκ μέρους των διαδικτυακών πλατφορμών. Οι κανονισμοί θα πρέπει να διευκρινίζουν πότε οι περιορισμοί περιεχομένου είναι «παραπλανητικοί, προσχήματα, ή ασυνεπείς με τους όρους παροχής υπηρεσιών ενός παρόχου· ή … εφαρμόζονται χωρίς παροχή επαρκούς ειδοποίησης, αιτιολογημένης εξήγησης από την πλατφόρμα ή χωρίς παροχή ενός εύλογου διαστήματος για εξήγηση από τον χρήστη».

Η εντολή μπορεί να αναγκάσει τις εταιρείες τεχνολογίας να παρέχουν πάντα μια αιτιολόγηση, έναν τρόπο ένστασης, και κάποιο χρόνο για απάντηση, προτού η εταιρεία λάβει ένα περιοριστικό μέτρο έναντι του περιεχομένου που έχει δημοσιεύσει ο χρήστης. Οι εταιρείες μπορεί επίσης να χρειαστεί να υπερασπιστούν τον εαυτό τους, από ισχυρισμούς ότι η αιτιολόγηση που έδωσαν δεν ήταν η σωστή.

Οι χρήστες θα μπορούν να εκφράζουν τα παράπονά τους απευθείας στον Λευκό Οίκο μέσω ενός ιστότοπου «Tech Bias Reporting», τον οποίο ο Τραμπ είχε ήδη λειτουργήσει για αρκετούς μήνες πέρυσι. Κατά τη διάρκεια εκείνης της περιόδου, συγκέντρωσε πάνω από 16.000 καταγγελίες ηλεκτρονικής λογοκρισίας. Ο ιστότοπος θα αποκατασταθεί και τα παράπονα που θα λάβει θα αποσταλούν απευθείας στην Ομοσπονδιακή Επιτροπή Εμπορίου (ΟΕΕ), η οποία θα τα συνοψίσει σε μια δημόσια έκθεση.

Ο Τραμπ δίνει εντολή στην ΟΕΕ να «αποφασίσει αν χρειάζεται να λάβει μέτρα» εναντίον διαδικτυακών πλατφορμών που διαπράττουν «άδικες ή παραπλανητικές πράξεις ή πρακτικές» εάν «περιορίσουν την ομιλία [των χρηστών τους] με τρόπους που δεν συμμορφώνονται με τις δημόσιες αναφορές αυτών των οντοτήτων σχετικά με αυτές τις πρακτικές», αναφέρει η εντολή.

Η ΟΕΕ θα κληθεί επίσης να προτείνει κανονισμούς που «συμπαρένει ότι μπορεί να είναι κατάλληλοι για την εφαρμογή της πολιτικής» που ορίζεται στην εντολή.

«Η επικοινωνία μέσω αυτών των καναλιών έχει καταστεί σημαντική για την ουσιαστική συμμετοχή στην αμερικανική δημοκρατία, συμπεριλαμβανομένης της προώθησης εκλεγμένων αρχόντων», λέει η εντολή. «Αυτοί οι ιστότοποι παρέχουν ένα σημαντικό φόρουμ στο κοινό ώστε κάποιοι να ασκούν ελεύθερη έκφραση και συζήτηση».

Αναφέρει την υπόθεση του Ανωτάτου Δικαστηρίου του 1980 του «Εμπορικού κέντρου Προύνγιαρντ εναντίον Ρόμπινς», η οποία καθόρισε ότι οι πολιτείες είναι ελεύθερες να εκδίδουν νόμους που επιτρέπουν την ελεύθερη έκφραση στην ιδιωτική ιδιοκτησία.

Αυτό υποδηλώνει ότι ο Λευκός Οίκος θα υποστηρίξει πολιτείες που παρέχουν στους κατοίκους τους επιπλέον δικαιώματα κατά την περιήγηση στο Διαδίκτυο — όπως το δικαίωμα ελεύθερης έκφρασης. Οι διαδικτυακές πλατφόρμες θα αναγκαστούν τότε να σεβαστούν αυτά τα δικαιώματα όταν παρέχουν υπηρεσίες σε αυτές τις πολιτείες.

Ο Μπαρ κατηγόρησε τους γίγαντες τεχνολογίας ότι χρησιμοποίησαν την επιρροή τους για να επηρεάσουν τη δημόσια συζήτηση.

«Υπάρχει σε έναν βαθμό μια προσπάθεια παραπλάνησης στην κοινωνία μας».

«Αυτές οι εταιρείες αναπτύχθηκαν επειδή ξεχώρισαν ως ελεύθερα δημόσια φόρουμ όπου μια ποικιλία διαφορετικών φωνών θα μπορούσε να πάει εκεί και να ακουστεί. Έτσι μεγάλωσαν. Έτσι προσέλκυσαν την προσοχή. Αυτός είναι ο λόγος που οι άνθρωποι τις χρησιμοποίησαν», είπε.

Ακολουθήστε τον Bowen στο Twitter: @BowenXiao_

 

Πώς διαφέρει η Epoch Times από άλλες εφημερίδες;

Η Epoch Times είναι η ταχύτερα αναπτυσσόμενη ανεξάρτητη εφημερίδα στην Αμερική. Είμαστε διαφορετικοί από άλλους οργανισμούς μέσων μαζικής ενημέρωσης επειδή δεν επηρεαζόμαστε από καμία κυβέρνηση, εταιρεία ή πολιτικό κόμμα. Ο μόνος μας στόχος είναι να φέρουμε στους αναγνώστες μας ακριβείς πληροφορίες και να είμαστε υπεύθυνοι στο κοινό.
Δεν ακολουθούμε την ανθυγιεινή τάση στο σημερινό περιβάλλον των μέσων ενημέρωσης, της δημοσιογραφίας που έχει μια ατζέντα, και αντ’ αυτού χρησιμοποιούμε τις αρχές μας Αλήθεια και Παράδοση ως πυξίδα.

Εκ των συντακτών: Για να προστατευθείτε από τον κορωνοϊό, πείτε όχι στο ΚΚΚ

Από

Σχόλιο

Φέτος, ο ιός του ΚΚΚ (κοινώς γνωστός ως ιός Γουχάν ή  νέος κορωνοϊός) εξαπλώθηκε ραγδαία, ενώ το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) απέκρυψε την πραγματική κατάσταση στην Κίνα, προκαλώντας αμέτρητες απώλειες στον κόσμο.

Η μάστιγα φαίνεται να είναι απρόβλεπτη, αλλά ο τρόπος που εξαπλώνεται δείχνει ότι ο ιός έχει έναν στόχο και έναν σκοπό: Αναζητά το ΚΚΚ για να το εξαλείψει καθώς και τους παράγοντες που σχετίζονται με αυτό.

Μέχρι στιγμής, ο ιός έχει εξαπλωθεί στις περισσότερες χώρες του κόσμου, με περισσότερα από 2,6 εκατομμύρια άτομα μολυσμένα και 205.000 νεκρούς — υπολογίζοντας βάσει του επίσημου κινέζικου αριθμού θανάτων, που είναι 4.642. Στην πραγματικότητα, πολλοί Κινέζοι πιστεύουν ότι ο πραγματικός αριθμός είναι τουλάχιστον δεκαπλάσιος.

Αντιμετωπίζοντας μια τεράστια απώλεια ζωών και οικονομική καταστροφή, οι κυβερνήσεις και οι λαοί διαφόρων χωρών πρέπει επειγόντως να σκεφτούν τη σχέση μεταξύ της μάστιγας και του Κομμουνιστικού Κόμματος, και τι πρέπει να κάνουν τα άτομα και οι χώρες για να αποφύγουν την επιδημία και να σώσουν τον εαυτό τους.

Η σκοτεινή ιστορία του Κομμουνιστικού Κόμματος είναι συνυφασμένη με πόλεμο, λοιμό και θάνατο. Η σειρά της Epoch Times «Εννέα Σχόλια στο Κομμουνιστικό Κόμμα» επισημαίνει ότι «η ουσία του κομμουνισμού είναι ένα κακό φάντασμα» του οποίου ο απώτερος στόχος είναι να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Το ΚΚΚ είναι ο τελευταίος εκπρόσωπος του κακού φαντάσματος του κομμουνισμού στον κόσμο.

Η 70χρονη τυραννία του ΚΚΚ σκότωσε 80 εκατομμύρια Κινέζους και κατέστρεψε τον παραδοσιακό κινεζικό πολιτισμό και ηθική. Τα τελευταία 30 χρόνια, από τη σφαγή της πλατείας Τιενανμέν των φιλοδημοκρατικών φοιτητών το 1989, έως τη συνεχιζόμενη δίωξη των ασκουμένων του Φάλουν Γκονγκ, η οποία ξεκίνησε το 1999, μέχρι την τρέχουσα καταστολή και εκφοβισμό των Κινέζων σε μεγαλύτερη κλίμακα, η βία και τα ψέματα του ΚΚΚ έχουν φέρει καταστροφές στην Κίνα και τον κόσμο.

Για σχεδόν 40 χρόνια, το ΚΚΚ χρησιμοποιεί το δόλωμα των οικονομικών κινήτρων για να διεισδύσει σε, και να υπονομεύσει, άλλες χώρες. Υπό το πρόσχημα της παγκοσμιοποίησης, των Ινστιτούτων Κομφούκιου και του προγράμματος Belt and Road (BRI), και μέσω διαφόρων καναλιών όπως η πολιτική, τα οικονομικά, ο πολιτισμός, η εκπαίδευση, η επιστήμη και η τεχνολογία, και ούτω καθεξής, το ΚΚΚ προσπάθησε να διαδώσει την κομμουνιστική ιδεολογία, δελεάζοντας τους ανθρώπους να απομακρυνθούν από το μονοπάτι που έθεσε το θείον, και μετά τους οδηγεί να προδώσουν το θείον. Συνεπώς επιτυγχάνει έτσι τον απώτερο στόχο του, της καταστροφής των ανθρώπων.

Όταν αυτές οι χώρες και περιοχές που δελεάστηκαν από οικονομικά συμφέροντα αύξησαν τους δεσμούς τους με το ΚΚΚ και το υποστήριξαν, δεν γνώριζαν την κακή τύχη που συνδεόταν με αυτό. Η πορεία του ιού του ΚΚΚ καθώς έχει εξαπλωθεί σε όλο τον κόσμο περνά από τις χώρες, τις πόλεις, τους οργανισμούς και τα άτομα που σχετίζονται στενά με το ΚΚΚ.

Η πόλη της Νέας Υόρκης γίνεται επίκεντρο

Έως τις 27 Απριλίου, σύμφωνα με στοιχεία από την ιστοσελίδα στατιστικών του πανεπιστημίου Johns Hopkins, υπήρχαν περισσότεροι από 967.000 επιβεβαιωμένοι φορείς και 55.000 θάνατοι στις Ηνωμένες Πολιτείες. Ο αριθμός των επιβεβαιωμένων φορέων στην πολιτεία της Νέας Υόρκης είναι το ένα τρίτο του εθνικού συνόλου και ο αριθμός των θανάτων είναι σχεδόν το ήμισυ.

Από τον καιρό της επίσκεψης του προέδρου Ρίτσαρντ Νίξον στην Κίνα το 1972, οι Ηνωμένες Πολιτείες παρείχαν κρίσιμη υποστήριξη στο ΚΚΚ με διάφορες μορφές, στους τομείς της πολιτικής, των στρατιωτικών υποθέσεων, της διπλωματίας, οικονομίας, χρηματοπιστωτικών σχέσεων, της εκπαίδευσης και της επιστήμης και τεχνολογίας. Αργότερα, όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες βοήθησαν την Κίνα να γίνει μέλος του Παγκόσμιου Οργανισμού Εμπορίου (ΠΟΕ), το ΚΚΚ είχε πλέον πρόσβαση στη διεθνή κοινότητα και προκάλεσε την μεταφορά τεράστιων ποσών δυτικού πλούτου στην Κίνα, καθιστώντας την «το εργοστάσιο του κόσμου».

Αμερικανικοί πολιτικοί κύκλοι και ερευνητικές ομάδες (think tanks) πιστεύουν ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν οικοδομήσει την Κίνα και έχουν πλουτίσει το ΚΚΚ. Η επανεκτίμηση της στάσης που πρέπει να υιοθετηθεί έναντι του κινεζικού καθεστώτος και οι επακόλουθες αλλαγές πολιτικής έχουν συμβεί μόνο τα τελευταία χρόνια.

Χωρίς την βοήθεια των Ηνωμένων Πολιτειών και χωρίς την υποστήριξη τόσων πολυεθνικών εταιρειών, γιγάντων υψηλής τεχνολογίας και μεγάλων χρηματοοικονομικών ομίλων, το ΚΚΚ δεν θα μπορούσε να αναπτυχθεί γρήγορα από ένα καθεστώς στα πρόθυρα της οικονομικής κατάρρευσης σε έναν αναδυόμενο ηγεμόνα ικανό να ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Ως η νούμερο 1 μητρόπολη του κόσμου, η Νέα Υόρκη είναι το παγκόσμιο κέντρο για την οικονομία, το χρηματιστήριο, το εμπόριο και τα μέσα ενημέρωσης. Είναι επίσης η τοποθεσία της έδρας των Ηνωμένων Εθνών και έχει μεγάλη επιρροή στην παγκόσμια πολιτική, εκπαίδευση και ψυχαγωγία. Λόγω του ιδιαίτερου καθεστώτος και επιρροής της, η πόλη της Νέας Υόρκης έχει διαδραματίσει σημαντικό ρόλο στο να βοηθήσει το ΚΚΚ να επιτύχει τις ατζέντες του και να προωθήσει τα συμφέροντά του.

Η Wall Street, η οποία αντιπροσωπεύει το αμερικανικό τραπεζικό κεφάλαιο, έχει «μεταγγίσει αίμα» στο ΚΚΚ για πολλά χρόνια και έχει γίνει ο χρηματοδότης στο παρασκήνιο, βοηθώντας το κινεζικό κομμουνιστικό καθεστώς να παρατείνει την ζωή του.

Διεισδύοντας στην οικονομία, το τραπεζικό σύστημα, το εμπόριο, τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, τον πολιτισμό, την εκπαίδευση, την κινεζική-αμερικανική κοινότητα και σε άλλους τομείς της Νέας Υόρκης, το ΚΚΚ διοχέτευσε πλούτο και τεχνολογία πίσω στην Κίνα. Ενώ εξήγαγε την ιδεολογία του και την κακοποίηση των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στον κόσμο, προσπάθησε να καταλάβει την παγκόσμια αρχηγία και να ξεπεράσει τις Ηνωμένες Πολιτείες.

Αυτοί οι παράγοντες έχουν καταστήσει την Νέα Υόρκη σημαντικό στόχο επίθεσης για τον ιό του ΚΚΚ.

Καταστροφική κατάσταση στο Ιράν

Το ΚΚΚ θεωρεί το Ιράν έναν στενό πολεμικό σύντροφο. Ενώ τα επίσημα ποσοστά επιδημίας από το Ιράν δεν είναι τόσο υψηλά όσο εκείνα από ορισμένες άλλες χώρες, οι αναλυτές πιστεύουν ότι οι αριθμοί του Ιράν για επιβεβαιωμένα κρούσματα και θανάτους πρέπει να έχουν αποκρυφθεί σε μεγάλο βαθμό. Όντας παρόμοιο με το ΚΚΚ, το αυταρχικό καθεστώς του Ιράν πιθανότατα απέκρυψε την πραγματική κλίμακα σε μια προσπάθεια «διατήρησης κοινωνικής σταθερότητας».

Πολλοί υψηλόβαθμοι αξιωματούχοι του Ιράν έχουν μολυνθεί και πολλοί πέθαναν ως αποτέλεσμα, συμπεριλαμβανομένου του πρώτου αντιπροέδρου του Ιράν και του αναπληρωτή υπουργού υγείας.

Το ΚΚΚ υποστηρίζει εδώ και χρόνια το Ιράν, προσφέροντας οικονομική βοήθεια και όπλα. Έχει παράσχει ακόμη και βασική τεχνολογία πυρηνικών όπλων στο Ιράν για να απειλήσει και να περιορίσει τις δημοκρατικές χώρες.

Τα τελευταία 10 χρόνια, το ΚΚΚ πραγματοποίησε επίσης τεράστιες επενδύσεις στο Ιράν, και έγινε ο μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος του Ιράν. Επιπλέον, παραβίασε ανοιχτά τις κυρώσεις στο Ιράν και εισήγαγε μεγάλη ποσότητα πετρελαίου από αυτό.

Για το BRI, το οποίο το ΚΚΚ ξεκίνησε το 2013 για εξαγωγή κομμουνιστικής ηγεμονίας, το Ιράν είναι ένας σημαντικός γεωγραφικός και στρατηγικός κόμβος από τον οποίον το ΚΚΚ μπορεί να διεισδύσει στην Ευρώπη, την Ασία και την Αφρική.

Χώρες στην Ευρώπη

Εκτός από την Κίνα και το Ιράν, σε χώρες με μεγάλο αριθμό φορέων (5.000 ή περισσότερους), η Ισπανία έχει τον μεγαλύτερο σχετικό αριθμό (466 ανά 100.000 άτομα), με περισσότερους από 225.000 φορείς και 23.000 θανάτους. Τρεις στενοί συγγενείς του πρωθυπουργού Πέδρο Σάντσεζ και του αναπληρωτή πρωθυπουργού είναι φορείς.

Η σοβαρή επιδημία έστειλε μια ισχυρή προειδοποίηση στην Ισπανία ότι οι φιλοκομμουνιστικές πολιτικές της κυβέρνησης έφεραν ατυχία στην χώρα.

Η Ισπανία ήταν η πρώτη χώρα της ΕΕ που έκανε φιλικές κινήσεις προς το ΚΚΚ μετά την σφαγή της πλατείας Τιενανμέν στις 4 Ιουνίου 1989.

Ο Σάντσεζ επέλεξε να οικοδομήσει στενότερες σχέσεις με το ΚΚΚ αφού ανέλαβε τα καθήκοντά του το 2018. Όχι μόνο συνέχισε την «στρατηγική συνεργασία» της Ισπανίας με το κινεζικό καθεστώς, αλλά επιδοκίμασε επίσης και το BRI. Όταν το ΚΚΚ δέχθηκε κριτική από διάφορες χώρες για συγκάλυψη της επιδημίας, ο Σάντσεζ εξέφρασε επανειλημμένα την υποστήριξή του προς αυτό.

Η Ιταλία δέχτηκε το πιο βαρύ χτύπημα στην Ευρώπη. Η βασική αιτία που χτυπήθηκε σκληρά από τον ιό του ΚΚΚ είναι η στενή σχέση μεταξύ της ιταλικής κυβέρνησης και του ΚΚΚ.

Η Ιταλία είναι μέλος του G-7, είναι επίσης μια ανεπτυγμένη και δημοκρατική χώρα. Παρά την αντίθεση των συμμάχων της, σύναψε συμμαχία με το ΚΚΚ τον Μάρτιο του 2019 για «ενίσχυση μιας ολοκληρωμένης στρατηγικής εταιρικής σχέσης». Η Ιταλία είναι επίσης η πρώτη χώρα της ΕΕ που προσχώρησε στο BRI.

Η Ιταλία έχει 74 σχέσεις «αδελφής πόλης» με την κομμουνιστική Κίνα, συμπεριλαμβανομένης της περιοχής της Λομβαρδίας, η οποία έχει τον μεγαλύτερο αριθμό φορέων και θανάτων, και πόλεων όπως το Μιλάνο, Βενετία και Μπέργκαμο.

Μεγάλες ευρωπαϊκές χώρες, όπως το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Γερμανία, έχουν επίσης παγιδευτεί στην πανδημία του ιού του ΚΚΚ. Οι άνθρωποι έχουν υποστεί τεράστιες απώλειες, και ακόμη και ο Βρετανός πρωθυπουργός προσβλήθηκε από τον ιό.

Ένα κοινό σημείο σε αυτές τις χώρες είναι ότι έχουν «πλησιάσει» το ΚΚΚ τα τελευταία χρόνια. Για παράδειγμα, το ΚΚΚ θέλει να χρησιμοποιήσει την τεχνολογία 5G της Huawei για διείσδυση σε όλο τον κόσμο, αλλά το Ηνωμένο Βασίλειο, η Γαλλία και η Γερμανία έχουν αγνοήσει τις προειδοποιήσεις των ΗΠΑ και έδωσαν στην εταιρεία το πράσινο φως.

Οι περιοχές με τους χειρότερους αριθμούς σε αυτές τις χώρες — το Λονδίνο στο Ηνωμένο Βασίλειο, η Oise στη Γαλλία και η Βόρεια Ρηνανία-Βεστφαλία στη Γερμανία — έχουν επίσης δημιουργήσει φιλικές σχέσεις με το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα.

Όταν η πανδημία έπληξε τον κόσμο, οι εμπειρίες των ευρωπαϊκών χωρών σήμαναν συναγερμό στον κόσμο.

Η σοβαρότητα στις γειτονικές χώρες της Κίνας ποικίλλει

Σε σύγκριση με τις ευρωπαϊκές και αμερικανικές χώρες, οι καταστάσεις στις περιοχές κοντά στην Κίνα καταδεικνύουν σαφέστερα τη σχέση μεταξύ της επιδημίας και του ΚΚΚ.

Η Ιαπωνία, η Νότια Κορέα, το Χονγκ Κονγκ και η Ταϊβάν είναι όλοι κοντινοί γείτονες της Κίνας. Ο αριθμός των ατόμων που έχουν προσβληθεί στο Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν είναι πολύ χαμηλότερος από αυτόν στην Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα. Η βασική διαφορά είναι η στάση αυτών των χωρών έναντι του ΚΚΚ.

Προς το παρόν, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα έχουν η κάθε μία περισσότερα από 10.000 επιβεβαιωμένα κρούσματα. Στο Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν, που έχουν στενότερες εμπορικές και οικονομικές σχέσεις με την Κίνα, ο αριθμός των επιβεβαιωμένων κρουσμάτων είναι μόνο 1.037 και 429, αντίστοιχα. Μεταξύ αυτών, οι πρώτες περιπτώσεις στο Χονγκ Κονγκ εισήχθησαν από την Κίνα, και αργότερα τα μολυσμένα άτομα περιελάμβαναν αστυνομικούς ΜΑΤ και προσωπικό που υποστήριζε την κυβέρνηση. Η συντριπτική πλειονότητα των περιπτώσεων στην Ταϊβάν εισήχθη από το εξωτερικό.

Από τη σύναψη διπλωματικών σχέσεων με το καθεστώς του ΚΚΚ το 1992, η Νότια Κορέα ενίσχυσε σταδιακά τις οικονομικές και εμπορικές της σχέσεις με το ΚΚΚ. Από τον καιρό που η τρέχουσα κυβέρνηση πήρε την εξουσία, έχει πλησιάσει το ΚΚΚ και έχει αυξήσει τις διμερείς επενδύσεις.

Αν και η σχέση μεταξύ της ιαπωνικής κυβέρνησης και του ΚΚΚ δεν είναι στενή, ένας μεγάλος αριθμός ιαπωνικών εταιρειών έχουν επενδύσει στην Κίνα, στηριζόμενες έτσι στο ΚΚΚ και μεταφέροντας ζωτικούς πόρους σε αυτό. Η Ιαπωνία και το ΚΚΚ έχουν δημιουργήσει 256 δεσμούς φιλικών επαρχιακών και δημοτικών σχέσεων. Μεταξύ αυτών, το Χοκάιντο, το Τόκυο, ο νομός Αΐτσι, ο νομός Κότσι και άλλες περιοχές, αντιμετωπίζουν σοβαρή εξάπλωση του ιού του ΚΚΚ.

Αν και το Χονγκ Κονγκ και η Ταϊβάν έχουν εξαιρετικά στενές οικονομικές και εμπορικές σχέσεις με την Κίνα, οι λαοί του Χονγκ Κονγκ και της Ταϊβάν δεν έχουν τυφλωθεί από τα οικονομικά τους συμφέροντα. Το 2019, οι άνθρωποι του Χονγκ Κονγκ ξεκίνησαν διαμαρτυρίες μεγάλης κλίμακας κατά του ελέγχου του ΚΚΚ και μάλιστα έθεσαν σε κίνδυνο τη ζωή τους για να αντισταθούν σε αυτό.

Η βίαιη καταστολή των διαδηλώσεων στο Χονγκ Κονγκ ξεγύμνωσε το πραγματικό πρόσωπο του ΚΚΚ και ξύπνησε τον λαό της Ταϊβάν. Η ψηφοφορία τον Ιανουάριο για μια πρόεδρο που υποστηρίζει την ελευθερία και τις σχέσεις με όλα τα κράτη, έδειξε την ισχυρή θέληση του λαού της Ταϊβάν να διατηρήσει την απόστασή του από το ΚΚΚ. Τα αποτελέσματα των προεδρικών εκλογών έσωσαν την Ταϊβάν.

Στην Ταϊβάν σήμερα, οι άνθρωποι δεν βρίσκονται σε καραντίνα στο σπίτι και η οικονομία δεν έχει ανασταλεί, ωστόσο ο αριθμός των φορέων και των θανάτων παραμένει από τους χαμηλότερους στον κόσμο. Το κλειδί για την επιτυχία της Ταϊβάν κατά της επιδημίας έγκειται στη δυσπιστία της έναντι στο ΚΚΚ και στην άρνησή της να ακολουθήσει τυφλά τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ), ο οποίος ελέγχεται από το ΚΚΚ.

Η κατάσταση της επιδημίας στο Χονγκ Κονγκ και την Ταϊβάν αποκαλύπτει το μυστικό της επιτυχίας της πρόληψης και αυτοβοήθειας κατά τη διάρκεια της πανδημίας του ιού του ΚΚΚ: Μόνο με την απόρριψη του ΚΚΚ μπορούμε να αντισταθούμε στον ιό του ΚΚΚ.

Απόρριψη του ΚΚΚ

Οι μεγάλες επιδημίες έρχονται πάντα ξαφνικά και στη συνέχεια, κάποια στιγμή, εξαφανίζονται ολοκληρωτικά. Τα ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι κάθε μάστιγα είχε έναν σαφή στόχο.

Η βουβωνική πανώλη στο τέλος της δυναστείας Μινγκ είναι ένα τυπικό παράδειγμα. Η μετάβαση από την δυναστεία Μινγκ στην Τσινγκ, επίσης γνωστή ως η Μαντζουριανή κατάκτηση της Κίνας, ήταν μια δεκαετία μαχών μεταξύ του στρατού της Μινγκ, του στρατού της Τσινγκ (που ιδρύθηκε από την φυλή Μάντσου στη βορειοανατολική Κίνα) και του στρατού του Λι Τζιτσένγκ, μιας δύναμης εξεγερμένων αγροτών.

Η βουβωνική πανώλη εκείνη την χρονική περίοδο στόχευε μόνο τον στρατό της Μινγκ, αφήνοντας τους στρατούς της Τσιγνκ και του Λι Τζιτσένγκ ανεπηρέαστους.

Μπορούμε να δούμε ότι η άφιξη μιας μάστιγας δεν είναι τυχαία. Η επιδημία του ιού του ΚΚΚ προκλήθηκε από τα εγκλήματα του ΚΚΚ και εξαπλώθηκε παγκοσμίως λόγω της απόκρυψης του ΚΚΚ. Η εξάπλωση του ιού εμφανίζει ένα σαφές πρότυπο: Στοχεύει επιλεκτικά το ΚΚΚ και στοχεύει στην εξάλειψη του ΚΚΚ και εκείνων που είναι φιλοκομμουνιστές ή έχουν στενούς δεσμούς με το ΚΚΚ.

Όλες οι περιοχές που πλήττονται από τον ιό εκτός της Κίνας είναι εκείνες που έχουν στενούς δεσμούς με το ΚΚΚ, εκείνες που έχουν υποστηρίξει το ΚΚΚ στο εμπόριο, τις επενδύσεις, ή βοηθούν το ΚΚΚ να βελτιώσει τη διεθνή του εικόνα. Ομοίως, άτομα που υπήρξαν υποστηρικτές του ΚΚΚ συχνά βλέπουν πως είναι ευάλωτα στον ιό.

Στην πραγματικότητα, αυτό το πρότυπο εξάπλωσης βοηθά στην επισήμανση μια σωτήριας πορείας για όλα τα έθνη και τους ανθρώπους σε όλο τον κόσμο. Είναι μια πορεία που συνδέεται άμεσα με την πνευματική πλευρά όλων των όντων.

Πρόσφατα, υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις ανθρώπων που αναρρώνουν από την πνευμονία αφότου κατηγορήσουν το ΚΚΚ. Ορισμένες περιπτώσεις μπορούν να βρεθούν σε δημοσιογραφικά άρθρα.

Τον Μάρτιο, τρεις βασικοί πολιτικοί του κόμματος Vox, του τρίτου μεγαλύτερου κόμματος της Ισπανίας, προσβλήθηκαν από τον ιό. Ήταν οι Σαντιάγκο Αμπασκάλ, πρόεδρος του Vox, Χαβιέρ Ορτέγκα Σμιθ, γενικός γραμματέας, και Μακαρένα Ολόνα, ​​μέλος της κοινοβουλευτικής ομάδας του Vox.

Είναι εντυπωσιακό, ότι και οι τρεις ανάρρωσαν από την πνευμονία αμέσως αφότου κατηγόρησαν έντονα το ΚΚΚ.

Σε συνεδρίαση της ΕΕ, το Vox πρότεινε ψήφισμα κατά του ΚΚΚ και του ΠΟΥ. Σε συνεδρίαση του ισπανικού κοινοβουλίου, το Vox ζήτησε να γίνει διεθνής έρευνα σχετικά με την ευθύνη του κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος.

Τον Φεβρουάριο, η Κόνι Μπριξ, μια γυναίκα στην Δανία, μολύνθηκε από τον ιό ενώ ταξίδευε στην Ισπανία. Η κατάστασή της επιδεινώθηκε τον Μάρτιο. Αφού η Μπριξ έμαθε για την κάλυψη της επιδημίας από το ΚΚΚ, το κατηγόρησε με θυμό, για την καταστροφή που έφερε σε ολόκληρο τον κόσμο. Δύο μέρες αργότερα, τα συμπτώματα της Κόνι εξαφανίστηκαν και ανάρρωσε θαυματουργά.

Στην Κίνα, αφού ένας ασθενής διαγνώστηκε με πνευμονία του ΚΚΚ, κατήγγειλε το ΚΚΚ για απόκρυψη της επιδημίας και άλλων κακών. Στη συνέχεια ανάρρωσε, και όλα τα συμπτώματα εξαφανίστηκαν εντελώς.

Ωστόσο, στη συνέχεια εξαπατήθηκε από την προπαγάνδα πλύσης εγκεφάλου του ΚΚΚ και πίστεψε ότι το ιατρικό σύστημα του ΚΚΚ ήταν ο σωτήρας του, και ότι του παρείχε μια αποτελεσματική νοσηλεία. Ένιωσε ακόμη και ευγνώμων για το ΚΚΚ. Ως αποτέλεσμα, ο ιός του ΚΚΚ επέστρεψε — είχε υποτροπή και βρέθηκε ξανά θετικός.

Αυτές οι αληθινές ιστορίες μάς λένε ότι το αν καταλαβαίνει κάποιος το ΚΚΚ και το ποια στάση παίρνει προς αυτό, θα καθορίσουν το αν είναι ασφαλής ως προς τον ιό. Η απόρριψη και η καταδίκη του ΚΚΚ είναι μια αποτελεσματική θεραπεία για τον ιό.

Αντίθετα, η υποστήριξη του ΚΚΚ, η επιδοκιμασία προς το ΚΚΚ ή η στενή συνεργασία με το ΚΚΚ, πιθανότατα θα προσκαλέσουν τον ιό. Κάποιοι μπορεί ακόμη και να έχουν υποτροπή εάν επιλέξουν να πάρουν το μέρος του.

Όλοι λαχταρούν ειρήνη και υγεία εν μέσω της παγκόσμιας πανδημίας. Αντιμετωπίζοντας αυτήν την ξαφνική καταστροφή, οι περιορισμοί της σύγχρονης τεχνολογίας και των μεθόδων διαχείρισης καθίστανται προφανείς. Ας λάβουμε υπόψη ότι το θείον φροντίζει την ανθρωπότητα εδώ και χιλιάδες χρόνια.

Κοιτάξτε προς τον ουρανό, διατηρείστε την έμφυτη καλοσύνη, σκεφτείτε για τις πράξεις σας και απορρίψτε το ΚΚΚ — τον εκπρόσωπο του μεγαλύτερου κακού. Με αυτόν τον τρόπο, θα προστατευτείτε από το θείον. Αυτή είναι η πιο θεμελιώδης προστασία για την ανθρωπότητα.

Εάν κάποιος έχει μολυνθεί από τον ιό του ΚΚΚ, θα του προτείναμε να πει ειλικρινά «να καταστραφεί το ΚΚΚ». Ίσως κάποιο θαύμα να συμβεί.

Το να μείνουμε μακριά από το ΚΚΚ και να κατηγορήσουμε το ΚΚΚ μπορεί να βοηθήσει οποιοδήποτε άτομο, οργανισμό ή χώρα να μειώσει ή ακόμη και να αποφύγει τις επιθέσεις του ιού του ΚΚΚ ολοκληρωτικά. Θα μπορέσουν τότε να προχωρήσουν σε ένα υπέροχο μέλλον.

Η πανδημία εμφανίστηκε λόγω του ΚΚΚ και η κατάσταση θα αλλάξει όταν οι άνθρωποι αλλάξουν τη στάση τους προς το ΚΚΚ. Για διάφορους λόγους, μερικοί άνθρωποι διστάζουν να αποδεχτούν και να πιστέψουν αυτήν τη δήλωση. Είναι επίσης απρόθυμοι να αντιμετωπίσουν αυτό το σοβαρό ζήτημα.

Από ανησυχία για την υγεία της ανθρωπότητας και από μια αίσθηση ευθύνης, θέλουμε να αποκαλύψουμε την αλήθεια, ώστε περισσότεροι άνθρωποι να επωφεληθούν από αυτήν, και να μπορέσουν να απαλλαχθούν από τον ιό. Ελπίζουμε ότι όλοι οι καλοί άνθρωποι θα ξεπεράσουν αυτήν την καταστροφή το συντομότερο δυνατόν.

Εκ των Συντακτών

26 Απριλίου 2020

H Κίνα στέλνει κακής ποιότητας ιατρικό εξοπλισμό σε πληγείσες χώρες

Από

Ενημέρωση 1 Μαΐου 2020

Ο ελαττωματικός ιατρικός εξοπλισμός από την Κίνα προκαλεί όλο και αυξανόμενες αντιδράσεις στο εξωτερικό, με τις Φινλανδία, Βρετανία και Ιρλανδία να είναι οι χώρες που πιο πρόσφατα εξέφρασαν τα παράπονά τους για αυτόν.

Θέλοντας να δώσει εικόνα ανθρωπιστή κατά τη διάρκεια της παγκόσμιας πανδημίας, το κινεζικό καθεστώς έστειλε ιατρικές προμήθειες σε χώρες που πλήχθηκαν από τον ιό σε όλον τον κόσμο, από την Ισπανία ως το Περού. Από την 1η Μαρτίου η χώρα διαθέτει περίπου τέσσερα δισεκατομμύρια μάσκες, 37,5 προστατευτικές στολές και 2,8 εκατομμύρια διαγνωστικά κιτ, σύμφωνα με δήλωση της διεύθυνσης του κινεζικού τελωνείου.

Όμως τα αυξανόμενα δείγματα ελαττωματικών μασκών και διαγνωστικών κιτ δημιουργούν απορίες για το κατά πόσο η στρατηγική της “διπλωματίας των μασκών” του Πεκίνου πετυχαίνει.

Η Φινλανδία, αφότου έλαβε 2 εκατομμύρια χειρουργικές μάσκες από την Κίνα αεροπορικώς στις 7 Απριλίου, τις περιέγραψε ως “απογοητευτικές” και ακατάλληλες για νοσοκομειακή χρήση.

“Η κινεζική αγορά είναι πολύ χαοτική,” είπε ο Tomi Lounema, διευθυντής του Εθνικού Οργανισμού Επείγοντων Προμηθειών της χώρας, σε δελτίο τύπου την Τετάρτη. Πρόσθεσε επίσης ότι η χώρα του αντιμετωπίζει έναν μεγάλο αριθμό αγνώστων προμηθευτών, κάτι που δυσκολεύει την διαδικασία εύρεσης ποιοτικών αγαθών.

“Οι τιμές αυξάνονται συνεχώς, οι συναλλαγές πρέπει να γίνουν γρήγορα και πρέπει να πληρώσεις προκαταβολικά,” είπε. “Το εμπορικό ρίσκο είναι πολύ υψηλό.”

Εν τω μεταξύ, το Τορόντο επιστρέφει περισσότερες από 62.000 ελαττωματικές κινεζικές χειρουργικές μάσκες, αξίας $200.000 οι οποίες είχαν κατανεμηθεί σε εγκαταστάσεις μακροχρόνιας περίθαλψης, σύμφωνα με ενημερωτικό δελτίο της 7ης Απριλίου. Η πόλη τώρα διερευνά εάν κάποιος εκτέθηκε στον ιό ενώ φορούσε κάποια από αυτές τις μάσκες.

Στην πρώτη παρτίδα εξοπλισμού ατομικής προστασίας που έλαβε η Ιρλανδία από την Κίνα, το 20 τοις εκατό ήταν ελαττωματικό σύμφωνα με τοπικά μέσα. Τα ελαττωματικά κομμάτια έχουν αξία 4 εκατομμυρίων ευρώ. Η κινεζική πρεσβεία στο Δουβλίνο υποσχέθηκε να αντικαταστήσει τον εξοπλισμό, σύμφωνα με την Irish Times. Ένα ακόμη 15 τοις εκατό της παραλαβής, περιλαμβανομένων των άσπρων ολόσωμων στολών, θεωρήθηκαν “αποδεκτά για τον εργαζόμενο υγειονομικής περίθαλψης σε περίπτωση που το αρχικά προτιμούμενο προϊόν δεν είναι διαθέσιμο,” είπε ο Paul Reid, διευθυντής της Health Service Executive, σε δημοσιογράφους στις 5 Απριλίου.

Ο John Newton, ο Βρετανός βασικός υπεύθυνος για τον ιατρικό έλεγχο, είπε ότι τα τεστ αντισωμάτων που ήλθαν από την Κίνα ήταν αναποτελεσματικά, καθώς μπορούσαν να λειτουργήσουν με ακρίβεια μόνο σε όσους “ήταν πολύ βαριά άρρωστοι με πολύ μεγάλο ιικό φορτίο,” ανέφεραν οι Times. Η κυβέρνηση παρήγγειλε εκατομμύρια διαγνωστικών κιτ αντισωμάτων από την Κίνα την προηγούμενη εβδομάδα, αλλά ο Matt Hancock, Υπουργός Εξωτερικών για την Υγεία και την Δημόσια Φροντίδα του Ηνωμένου Βασιλείου, είπε την Κυριακή ότι “ακόμη δεν έχουμε κάποια που να είναι αρκετά καλά”.

Η Ολλανδία στις 28 Μαρτίου επέστρεψε 600.000 μάσκες στην Κίνα, ενώ το Υπουργείο Υγείας της Ισπανίας επίσης απέσυρε 58.000 κινεζικά διαγνωστικά κιτ αφότου ανακάλυψαν ότι το ποσοστό επιτυχίας τους ήταν μόλις 30 τοις εκατό.

Μια εργάτρια παράγει προστατευτικές μάσκες σε ένα εργοστάσιο της πόλης Χαντάν, στην επαρχία Χεμπέι, Κίνα, 28 Φεβρουαρίου 2020.  (STR/AFP via Getty Images)

 

Εργοστασιακές συνθήκες υπό αμφισβήτηση

Καθώς η ζήτηση για εξοπλισμό προστασίας εκτοξεύτηκε παγκοσμίως, χιλιάδες κινεζικές εταιρείες ξεκίνησαν να παράγουν ιατρικό εξοπλισμό, κάτι που προκάλεσε ανησυχίες για το εάν οι εργοστασιακές συνθήκες συμμορφώνονται με τα πρότυπα υγείας και ασφάλειας.

Την προηγούμενη εβδομάδα, το κινεζικό καθεστώς έκανε αυστηρότερους τους κανονισμούς που σχετίζονται με την εξαγωγή ιατρικού εξοπλισμού στην προσπάθειά του να αντιμετωπίσει τα ζητήματα σχετικά με την ποιότητα. Οι αρχές ανακοίνωσαν στις 31 Μαρτίου ότι μόνο οι κατασκευαστές που ήταν εγκεκριμένοι να πουλήσουν τα προϊόντα τους εντός Κίνας θα μπορούσαν να εξάγουν διαγνωστικά κιτ, χειρουργικές μάσκες, προστατευτικές στολές, αναπνευστικές μάσκες και υπέρυθρα θερμόμετρα.

Ο Lin Xin (ψευδώνυμο), που είχε επιχείρηση ξυλείας στην επαρχία Χεϊλονγκτζιάνγκ στη βόρεια Κίνα, τώρα συμμετέχει κι αυτός στην εξαγωγή μασκών στην Ευρώπη. Είπε ότι οι φίλοι του στις βιομηχανίες ένδυσης και παιχνιδιών επίσης μετέτρεψαν τα εργοστάσιά τους σε τέτοιου είδους μονάδες παραγωγής.

Είπε ότι αυτό το φαινόμενο ήταν ευρέως διαδεδομένο στην επαρχία. Αλλά μερικές από αυτές τις εταιρείες ξεκίνησαν την παραγωγή προτού λάβουν την επίσημη άδεια, και κάποιες από αυτές πρόσφατα ανακαλύφθηκαν από τις αρχές, είπε ο Lin στην κινεζική έκδοση των Epoch Times.

“Για να κάνουν χρήματα, οι άνθρωποι τρέχουν να παράγουν μάσκες σαν σμήνη μελισσών” είπε.

Σύμφωνα με την κινεζική ιστοσελίδα οικονιμκών Sanyan Blockchain, στο διάστημα μεταξύ 23 Ιανουαρίου και 11 Μαρτίου άρχισαν να λειτουργούν στην Κίνα περίπου 5.500 εταιρείες κατασκευής μασκών.

Ο Κινέζος χρηματιστής Chen Guohua (ψευδώνυμο), ο οποίος μέχρι πρόσφατα εργαζόταν στο διαδικτυακό εμπόριο, είπε στο κινεζικό έντυπο τεχνολογίας Tech World ότι το 60 τοις εκατό των εργοστασίων παραγωγής μασκών δεν είχαν αποστειρωμένους χώρους εργασίας και πολλοί εξαπατήθηκαν από τα διαπιστευτήριά τους.

Ο Chen επισκέφτηκε ένα γεμάτο σκόνη εργοστάσιο όπου οι εργάτες επεξεργάζονταν τις μάσκες χωρίς να φορούν γάντια ή μάσκες.

“Ποιός θα τολμούσε να φορέσει μάσκες που κατασκευάζονται έτσι; Ποιός θα τις έβαζε στο πρόσωπό του;” είπε.

Ο Lu Honghai, ιδρυτής της ιστοσελίδας ηλεκτρονικού εμπορίου Ennews που εδρεύει στη Σεντζέν, είπε ότι βρήκε σκοτωμένες μύγες και σκούρα σημάδια, παίρνοντας τυχαίο δείγμα από 350.000 μάσκες που είχε αγοράσει για να εξάγει.

Η  κατασκευαστική εταιρεία Aokang Hygienic Materials της περιοχής Χουά της επαρχίας Χενάν, από την οποία είχε γίνει η παραγγελία στις 17 Μαρτίου, συμφώνησε να αποσύρει 13.000 μάσκες αλλά αρνήθηκε να δώσει αποζημίωση για το υπόλοιπο της παραγγελίας, έγραψε ο Lu σε ανάρτησή του στις 3 Απριλίου στο κινεζικό μέσο κοινωνικής δικτύωσης Weibo. Έκανε τότε καταγγελία στην αστυνομία.

Ο Lu είπε ότι ένα σημαντικό ποσό από αυτές τις μάσκες είχε ήδη πωληθεί διαδικτυακά σε άλλα μέρη του κόσμου.

Ακολουθήστε την Eva στο Twitter: @EvaSailEast

ΚΕΦΑΛΑΙΟ ΠΕΜΠΤΟ: Διείσδυση στην Δύση (Μέρος Α΄)

Από

Η Epoch Times εκδίδει ανά κεφάλαιο μια μετάφραση από τα Κινεζικά ενός νέου βιβλίου, Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας, από την συγγραφική ομάδα των «Εννέα Σχολίων στο Κομμουνιστικό Κόμμα».

 

Πίνακας περιεχομένων

Εισαγωγή

1. Ο κομμουνισμός μέσω βίας και μη βίας

2. Πόλεμος κατασκοπείας και παραπληροφόρησης

3. Από το New Deal στον προοδευτισμό

4. Η πολιτιστική επανάσταση της Δύσης

5. Τα κινήματα «Ενάντια στον πόλεμο» και «Κοινωνικών δικαιωμάτων»

Παραπομπές

***

 

Εισαγωγή

Οι αμερικανικές προεδρικές εκλογές του 2016 ήταν οι πιο έντονες εδώ και δεκαετίες. Αν και η συμμετοχή στις εκλογές ήταν μόνο 58 τοις εκατό, οι προεκλογικές εκστρατείες ήταν γεμάτες αλλαγές και δυσκολίες που παρέμειναν ακόμα και μετά τις εκλογές. Ο νικητής, ο Ρεπουμπλικάνος υποψήφιος Ντόναλντ Τραμπ, βρέθηκε πολιορκούμενος από αρνητική δημοσιογραφική κάλυψη και διαδηλώσεις σε πόλεις ανά την χώρα. Οι διαδηλωτές κρατούσαν μηνύματα με σλόγκαν όπως «Δεν είναι ο Πρόεδρός μου» και δήλωσαν πως ο Τραμπ είναι ρατσιστής, σεξιστής, ξενοφοβικός, ή ναζί. Υπήρξαν απαιτήσεις επανάληψης μέτρησης των ψήφων και απειλές για μήνυση.

Μέσω διερευνητικής δημοσιογραφίας βρέθηκε ότι πολλές από αυτές τις διαδηλώσεις εκκινήθηκαν από συγκεκριμένες ομάδες ειδικού ενδιαφέροντος [interest groups]. Όπως φαίνεται στην «Αμερική υπό πολιορκία: Εμφύλιος πόλεμος 2017», [America Under Siege: Civil War 2017] ένα ντοκιμαντέρ του ερευνητή με έδρα την Φλόριδα, Τρέβορ Λόντον [Trevor Loudon], ένα σημαντικό ποσοστό των διαδηλωτών ήταν «επαγγελματίες επαναστάτες» με δεσμούς με κομμουνιστικά καθεστώτα και άλλες απολυταρχικές χώρες, όπως οι Βόρεια Κορέα, Ιράν, Βενεζουέλα, και Κούβα. Το έργο του Λόντον έδειξε επίσης τον ρόλο δύο γνωστών αμερικανικών σοσιαλιστικών οργανώσεων, του «Παγκόσμιου κόμματος σταλινικών εργατών» και της «Σοσιαλιστικής οργάνωσης μαοϊκός δρόμος ελευθερίας». [1]

Έχοντας ερευνήσει το κομμουνιστικό κίνημα από το 1980, ο Λόντον έχει κατασταλάξει στο ότι αριστερές οργανώσεις έχουν κάνει την Αμερική τον πρωτεύοντα στόχο για διείσδυση και καταστροφή. Τα πεδία της αμερικανικής πολιτικής, εκπαίδευσης, δημοσιογραφίας, και επιχειρηματικότητας έχουν όλο και περισσότερο με την πάροδο του χρόνου, μετακινηθεί προς τα αριστερά, υπό την επιρροή καλά τοποθετημένων ανθρώπων. Αν και οι άνθρωποι ανά τον κόσμο πανηγύρισαν τον θρίαμβο του ελεύθερου κόσμου μετά τον Ψυχρό Πόλεμο, ο κομμουνισμός έπαιρνε στα κρυφά τον έλεγχο δημοσίων ιδρυμάτων και φορέων της δυτικής κοινωνίας σε προετοιμασία για την τελική προσπάθεια.

Η Αμερική είναι το φως του ελεύθερου κόσμου και φέρει εις πέρας την αποστολή που της δόθηκε από τον Θεό, να τηρεί μια τάξη στον κόσμο. Η εμπλοκή της Αμερικής καθόρισε το αποτέλεσμα των Παγκοσμίων Πολέμων. Στην διάρκεια του Ψυχρού Πολέμου, με απειλή πυρηνικού ολοκαυτώματος, η Αμερική περιόρισε επιτυχώς το σοβιετικό μπλοκ μέχρι την αποσύνθεση των σοβιετικών και ανατολικοευρωπαϊκών κομμουνιστικών καθεστώτων.

Οι ιδρυτές της Αμερικής εφάρμοσαν την γνώση τους από τις δυτικές θρησκευτικές και φιλοσοφικές παραδόσεις για να συγγράψουν την Διακήρυξη της Ανεξαρτησίας και το Σύνταγμα των Ηνωμένων Πολιτειών.
Αυτά τα έγγραφα αναγνωρίζουν ως αυτονόητα τα δικαιώματα που ο Θεός έδωσε στον άνθρωπο — αρχίζοντας με την ελευθερία πίστης και λόγου — και θέσπισαν διάκριση των εξουσιών για να εγγυηθούν το ρεπουμπλικανικό σύστημα διακυβέρνησης. Αν και οι Ηνωμένες Πολιτείες είχαν έναν εμφύλιο πόλεμο, ο πόλεμος αυτός έγινε για την πλήρη πραγμάτωση των ιδρυτικών αρχών της Αμερικής, βάζοντας τέλος στον θεσμό της δουλείας. Για 200 χρόνια αυτές οι αρχές έχουν κάνει μια καταπληκτική δουλειά στην προώθηση «εσωτερικής ηρεμίας» και στην εξασφάλιση μιας «καλής κατάστασης» που υπόσχεται η εισαγωγική δήλωση του Συντάγματος.

Η ελευθερία του δυτικού ημισφαιρίου είναι τελείως αντίθετη στον στόχο του κομμουνισμού, που είναι να σκλαβώσει και να καταστρέψει την ανθρωπότητα. Κρύβοντας το πραγματικό πρόσωπό του πίσω από μια μάσκα ενός όμορφου οράματος μιας συλλογικής κοινωνίας απόλυτης ισότητας, ο κομμουνισμός κατηύθυνε τους απεσταλμένους του σε όλη την υφήλιο στην ανθρώπινη κοινωνία να φέρουν εις πέρας τα σχέδιά του.

Αν και ο κομμουνισμός εκδηλώνεται σε ανατολικές χώρες, όπως η Σοβιετική Ένωση και η Κίνα, ως απολυταρχικές κυβερνήσεις, μαζικές δολοφονίες, και καταστροφή του παραδοσιακού πολιτισμού, σιωπηλά και σταθερά κερδίζει έλεγχο στην Δύση χρησιμοποιώντας τεχνικές υπονόμευσης και παραπληροφόρησης. Διαβρώνει την οικονομία, τις πολιτικές διαδικασίες, τις κοινωνικές δομές, και την ηθική ποιότητα της ανθρωπότητας για να φέρει την παρακμή και καταστροφή της.

Καθώς το Κομμουνιστικό Κόμμα δεν έχει την εξουσία στις δυτικές χώρες, υποστηρικτές του κομμουνισμού, εκούσια ή μη, μεταμφιέζονται καθώς διεισδύουν σε κάθε είδους οργανισμό και ίδρυμα. Υπάρχουν τουλάχιστον τέσσερις βασικές δυνάμεις που στηρίζουν την κομμουνιστική διείσδυση στην Δύση.

Ο πρώτος παράγοντας υπονόμευσης ήταν η Σοβιετική Ένωση, που ίδρυσε την κομμουνιστική Τρίτη Διεθνή (Κομιντέρν) για να σπείρει την επανάσταση παγκοσμίως. Αρχίζοντας την δεκαετία του 1980, οι Κινέζοι κομμουνιστές εφάρμοσαν οικονομική μεταρρύθμιση. Το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα (ΚΚΚ) ίδρυσε πολιτικά, επιχειρηματικά και πολιτισμικά προγράμματα ανταλλαγής που του έδωσαν μια ευκαιρία να διεισδύσει στην Δύση.

Η δεύτερη οδός υπονόμευσης δημιουργήθηκε από τοπικά κομμουνιστικά κόμματα, που συνεργάστηκαν με το Σοβιετικό Κομμουνιστικό Κόμμα και την Κομιντέρν.

Τρίτον, οικονομική κρίση και κοινωνική αναταραχή έχουν κινήσει πολλές δυτικές κυβερνήσεις να υιοθετήσουν σοσιαλιστικές πολιτικές στις τελευταίες δεκαετίες, με αποτέλεσμα μια σταθερή μετατόπιση προς τα αριστερά.

Η τέταρτη δύναμη υπονόμευσης έρχεται από αυτούς που συμπαθούν και υποστηρίζουν το Κομμουνιστικό Κόμμα και τον σοσιαλισμό. Αυτοί οι συνταξιδιώτες υπηρετούν τον κομμουνισμό ως ένας πέμπτος πυλώνας «χρήσιμων ηλιθίων» μέσα στην δυτική κοινωνία, που βοηθούν στην καταστροφή του πολιτισμού της, στην σπορά ηθικής διαφθοράς, και υπονομεύουν νόμιμες κυβερνήσεις.

Είναι πολύ πέραν του εύρους αυτής της εργασίας να παρέχουμε μια ολοκληρωμένη παρουσίαση της κομμουνιστικής διείσδυσης στην Δύση, δεδομένης της αδιαφανούς και υποκρυπτόμενης φύσης της. Κατανοώντας τα γενικά, παρ΄ όλα αυτά, οι αναγνώστες μπορούν να αρχίσουν να βλέπουν το πως το κακό λειτουργεί και να μάθουν να αναγνωρίζουν τους πολυεπίπεδους τρόπους παραπλάνησης που χρησιμοποιεί. Χάριν συντομίας, αυτό το κεφάλαιο δίνει μια γενική εικόνα της εξάπλωσης του κομμουνισμού στις Ηνωμένες Πολιτείες και στην δυτική Ευρώπη.

1. Ο κομμουνισμός μέσω βίας και μη βίας

Στην λαϊκή φαντασία, το κομμουνιστικό κόμμα είναι συνώνυμο της βίας, και σωστά είναι έτσι. Στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο» οι Μαρξ και Ένγκελς δήλωσαν: «Οι Κομμουνιστές δεν θέλουν να αποκρύπτουν τις απόψεις και τους στόχους τους. Δηλώνουν ανοιχτά ότι οι στόχοι τους μπορούν να επιτευχθούν μόνο μέσω της βίαιης ανατροπής όλων των υπαρχόντων κοινωνικών συνθηκών.» [2]

Το γεγονός ότι τα κομμουνιστικά καθεστώτα της Ρωσίας και Κίνας πήραν την εξουσία μέσω βίαιης επανάστασης και χρησιμοποίησαν την βία ως εργαλείο καταπίεσης, έστρεψε την προσοχή μακριά από τις λιγότερο εμφανείς μορφές του κομμουνισμού.

Η δεύτερη και πιο σημαντική [από άλλες] συνεισφορά του Λένιν στον μαρξισμό, ήταν το δόγμα του για το χτίσιμο του κόμματος.

Το χτίσιμο του κόμματος βασικά αποτελούνταν από την υιοθέτηση μεθόδων εξαναγκασμού, μεθόδων εξαπάτησης, και βίας, που μπορούν να βρεθούν σε εγκληματικές οργανώσεις, και τις έκανε αυτές πιο ζωηρές βάζοντάς τους μαρξιστική κοινωνικο-οικονομική θεωρία. Σύμφωνα με τον Λένιν, η εργατική τάξη δεν είναι ικανή να αναπτύξει ταξική συνείδηση ή να απαιτήσει επανάσταση η ίδια, και πρέπει να οδηγηθεί σε δράση από εξωτερική δράση. Οι παράγοντες της επανάστασης θα οργανώνονταν σε μια πολύ πειθαρχημένη προλεταριακή «εμπροσθοφυλακή» — το Κομμουνιστικό Κόμμα.

Η Βρετανική «Ομάδα Φάμπιαν», ιδρυθείσα το 1884, έναν χρόνο μετά τον θάνατο του Καρλ Μαρξ, πήρε ένα διαφορετικό μονοπάτι στον αγώνα επιβολής του σοσιαλισμού. Το σήμα της Φάμπιαν είναι ένας λύκος μέσα σε προβειά, και το όνομά της είναι αναφορά στον Κουίντους Φάμπιους Μάξιμους Βερρουκόσους, τον Ρωμαίο στρατηγό και δικτάτορα διάσημο για την χρήση τακτικών καθυστέρησης.

Στην «Αναφορά της Φάμπιαν», το πρώτο κείμενο που γράφτηκε από την ομάδα, μια σημείωση στο εξώφυλλο λέει: «Για την σωστή στιγμή πρέπει να περιμένεις, όπως έκανε ο Φάμπιους με εξαιρετική υπομονή, στον πόλεμο κατά του Αννίβα, αν και πολλοί κατέκριναν τις καθυστερήσεις του. Αλλά όταν έρθει η ώρα πρέπει να χτυπήσεις σκληρά, όπως έκανε ο Φάμπιους, αλλιώς η αναμονή σου θα είναι μάταιη, και άκαρπη.» [3]

Για να φέρει τον σοσιαλισμό σταδιακά, η Ομάδα Φάμπιαν εφυήρε την στρατηγική του «εμποτισμού», ώστε να εκμεταλλευτεί διαθέσιμα κενά στην πολιτική ζωή, στην επιχειρηματικότητα, και στους μη κυβερνητικούς οργανισμούς. Η Ομάδα Φάμπιαν δεν περιορίζει την δραστηριότητα των μελών της, αλλά τους παροτρύνει να προωθούν σοσιαλιστικούς στόχους γινόμενοι μέρος κατάλληλων οργανισμών και κερδίζοντας την εύνοια μέσω κολακείας σε σημαντικά πρόσωπα, όπως υπουργούς, ανώτατους διοικητικούς υπαλλήλους, βιομηχάνους, κοσμήτορες πανεπιστημίων, ή επικεφαλής εκκλησιών. Ο Σίντνεϋ Γουέμπ, πρόεδρος της Ομάδας Φάμπιαν, έγραψε:

Ως Ομάδα, καλοδεχτήκαμε την εισδοχή αντρών και γυναικών κάθε θρησκευτικής πίστης ή καμίας, επιμένοντας σταθερά ότι ο Σοσιαλισμός δεν ήταν Σεκουλαρισμός. Και το αντικείμενο και ο λόγος κάθε κατάλληλης συλλογικής δράσης ήταν η ανάπτυξη της ατομικής ψυχής, ή συνείδησης ή χαρακτήρα. …
Ούτε περιορίσαμε την προπαγάνδα μας στο αργά διαφαινόμενο Εργατικό Κόμμα, ή σε αυτούς που θα μπορούσαν να αυτοαποκαλεστούν Σοσιαλιστές, ή στους χειρώνακτες ή σε οποιαδήποτε συγκεκριμένη τάξη.

Πολλά μέλη της Ομάδας Φάμπιαν ήταν νέοι διανοούμενοι. Έδωσαν λόγους και εξέδωσαν βιβλία, περιοδικά, και φυλλάδια σε όλη την κοινωνία. Τον 20ο αιώνα, η Ομάδα Φάμπιαν μετακινήθηκε στην πολιτική σκηνή. Ο Γουέμπ έγινε ο εκπρόσωπος της Φάμπιαν στην νεοϊδρυθείσα «Επιτροπή Εκπροσώπησης Εργασίας» του Εργατικού Κόμματος.

Στο Εργατικό Κόμμα, ο Γουέμπ σχεδίασε το καταστατικό του κόμματος και το πρόγραμμα του κόμματος. Έχοντας ηγετικό ρόλο στην διαμόρφωση πολιτικής, ο Γουέμπ προσπάθησε σκληρά να κάνει τον φαμπιανό σοσιαλισμό την καθοδηγητική αρχή του Κόμματος. Η Ομάδα Φάμπιαν αργότερα απέκτησε δύναμη στις ΗΠΑ, όπου πολλές ομάδες υπάρχουν στα τμήματα ελευθέρων τεχνών σε πολλά πανεπιστήμια.

Είτε ο βίαιος κομμουνισμός του Λένιν, είτε ο μη βίαιος κομμουνισμός της Ομάδας Φάμπιαν, και τα δύο ελέγχονται από το κακό φάσμα του κομμουνισμού και έχουν τον ίδιο τελικό στόχο. Ο βίαιος κομμουνισμός του Λένιν δεν απορρίπτει μη βίαιες μεθόδους. Στο βιβλίο του «Αριστερός κομμουνισμός: Μια βρεφική ανωμαλία», ο Λένιν επέκρινε τα κομμουνιστικά κόμματα της Δυτικής Ευρώπης που αρνήθηκαν να συνεργαστούν με αυτό που αποκάλεσε τις «αντιδραστικές» εργατικές ενώσεις ή να γίνουν μέλη του «καπιταλιστικού» εθνικού κοινοβουλίου.

Ο Λένιν έγραψε στο βιβλίο του: «Η τέχνη της πολιτικής (και η σωστή κατανόηση του Κομμουνιστή των καθηκόντων του) αποτελείται από την σωστή εκτίμηση των συνθηκών και της στιγμής όπου η εμπροσθοφυλακή του προλεταριάτου μπορεί επιτυχώς να πάρει την εξουσία, πότε είναι ικανή —κατά την διάρκεια και αφότου καταλάβει την εξουσία— να κερδίσει αρκετή υποστήριξη από ένα επαρκώς ευρύ τμήμα της εργατικής τάξης και από τις μη προλεταριακές μάζες, και πότε είναι ικανή από τότε και έπειτα να διατηρήσει, να ενδυναμώσει και να επεκτείνει την εξουσία της μέσω εκπαίδευσης, κατάρτισης και προσέλκυσης όλο και ευρύτερων μαζών των εργατών.» [5]

Ο Λένιν τόνισε ξανά και ξανά ότι οι κομμουνιστές πρέπει να κρύβουν τις πραγματικές προθέσεις τους. Για την αρπαγή της εξουσίας, καμιά υπόσχεση ή συμβιβασμός δεν πρέπει να απαγορευτεί. Με άλλα λόγια, για την επίτευξη των στόχων τους, μπορούν να είναι τελείως ανήθικοι. Στον δρόμο προς την εξουσία, τόσο το Μπολσεβίκικο Κόμμα της Ρωσίας όσο και το ΚΚΚ, χρησιμοποίησαν την βία και την εξαπάτηση στον μέγιστο βαθμό.

Η βία του σοβιετικού και κινεζικού κομμουνιστικού καθεστώτος έχει στρέψει την προσοχή μακριά από τον μη βίαιο κομμουνισμό που υπάρχει στην Δύση. Ο Μπέρναρντ Σω, ένας Ιρλανδός θεατρικός συγγραφέας και εκπρόσωπος της Ομάδας Φάμπιαν, έγραψε: «Επίσης το έχω καταστήσει απολύτως σαφές ότι Σοσιαλισμός σημαίνει ισότητα εισοδήματος ή τίποτα, και ότι υπό τον σοσιαλισμό δεν θα επιτρέπεται να είσαι φτωχός. Αναγκαστικά θα ταϊζεσαι, θα ντύνεσαι, θα στεγάζεσαι, θα διδάσκεσαι και θα γίνεσαι εργαζόμενος, είτε σ΄ αρέσει είτε όχι. Αν βρισκόταν ότι δεν είχες αρκετό χαρακτήρα για να αξίζεις όλον αυτόν τον κόπο, θα μπορούσες να εκτελεστείς με έναν ευγενικό τρόπο.» [6]

Η Ομάδα Φάμπιαν ειδικευόταν στην μεταμφίεση. Διάλεξε τον Σω, έναν άνθρωπο των γραμμάτων, για να καλύψει τους πραγματικούς στόχους του μη βίαιου σοσιαλισμού με ωραίες λέξεις. Αλλά η βία υπάρχει κάτω από την επιφάνεια. Δυτικά κομμουνιστικά κόμματα και οι διάφορες ομάδες «κρούσης» τους, οργανώνουν νέους στο να δημιουργούν μια ατμόσφαιρα χάους. Συμμετέχουν σε επιθέσεις, βανδαλισμούς, κλοπές, εμπρησμούς, βομβαρδισμούς, και δολοφονίες ώστε να πιέσουν και να τρομάξουν τους εχθρούς τους.

2. Πόλεμος κατασκοπείας και παραπληροφόρησης

Ο κομμουνισμός θεωρεί πως το έθνος είναι μια κατασκευή καταπίεσης της ταξικής κοινωνίας, και στοχεύει να εξαφανίσει την εθνικότητα. Στο «Κομμουνιστικό Μανιφέστο», οι Μαρξ και Ένγκελς δηλώνουν πως «οι εργάτες δεν έχουν χώρα». Το μανιφέστο τελειώνει λέγοντας: «Εργάτες όλων των χωρών, ενωθείτε!»

Υπό την εξουσία του Λένιν, οι Μπολσεβίκοι ίδρυσαν την πρώτη σοσιαλιστική χώρα στην Ρωσία και αμέσως δημιούργησαν την Κομμουνιστική Διεθνή (Κομδιέθ, [ή Κομιντέρν στα Αγγλικά]) ώστε να δημιουργήσει και να διαδώσει σοσιαλιστική επανάσταση ανά την υφήλιο. Ο στόχος της Σοβιετικής Ένωσης και της Κομιντέρν ήταν να ανατρέψουν τα νόμιμα καθεστώτα κάθε έθνους στην γη και να ιδρύσουν μια παγκόσμια σοσιαλιστική δικτατορία του προλεταριάτου. Το 1921, το παράρτημα της Άπω Ανατολής της Κομιντέρν, έφτιαξε το ΚΚΚ, που θα καταλάμβανε την Κίνα το 1949.

Πέρα από το ΚΚΚ, κομμουνιστικά κόμματα ανά τον κόσμο ζήτησαν καθοδήγηση από την Κομιντέρν και δέχθηκαν χρήματα και εκπαίδευση από αυτήν. Με τις πηγές μιας τεράστιας αυτοκρατορίας στην διάθεσή του, το Κομμουνιστικό Κόμμα της Σοβιετικής Ένωσης (ΚΚΣΕ) πήρε ακτιβιστές ανά τον κόσμο και τους εκπαίδευσε στην εκτέλεση σχεδίων υπονόμευσης στις χώρες τους.

Ιδρυόμενο το 1919, το Κομμουνιστικό Κόμμα ΗΠΑ (ΚΚΗΠΑ) ήταν ένας από αυτούς τους οργανισμούς που ακολουθούσε την Κομιντέρν και το ΚΚΣΕ. Αν και το ΚΚΗΠΑ δεν έγινε ποτέ μια σημαντική πολιτική δύναμη, η επίδρασή του στις Ηνωμένες Πολιτείες ήταν παρ΄ όλα αυτά σημαντική. Το ΚΚΗΠΑ συνεργάστηκε με ακτιβιστές και οργανισμούς ακτιβιστών ώστε να διεισδύσει σε εργατικά και φοιτητικά κινήματα, στην εκκλησία, και στην κυβέρνηση.

Ο Δρ. Φρεντ Σβάρτς, ένας πρωτοπόρος της αμερικανικής αντικομμουνιστικής σκέψης, είπε το 1961: «Όποια προσπάθεια εκτίμησης της επιρροής των Κομμουνιστών βασιζόμενη στον αριθμό τους, είναι σαν να προσπαθούμε να εκτιμήσουμε την υγεία του σώματος ενός πλοίου συγκρίνοντας την επιφάνεια των τρυπών με την επιφάνεια που είναι άθικτη. Μία τρύπα μπορεί να βουλιάξει το πλοίο. Ο κομμουνισμός είναι η θεωρία των οργανωμένων λίγων που ελέγχουν και καθοδηγούν τους υπόλοιπους. Ένας άνθρωπος σε μια ευαίσθητη θέση μπορεί να ελέγξει και να επηρεάσει χιλιάδες άλλους». [7]

Είναι τώρα γνωστό ότι σοβιετικοί μυστικοί πράκτορες ήταν ενεργοί μέσα στην κυβέρνηση των ΗΠΑ κατά την διάρκεια του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου. Παρ΄ όλα αυτά και τις αντικομμουνιστικές προσπάθειες του Γερουσιαστή ΜακΚάρθυ, τα ευρήματα αποκρύφθηκαν ή δεν παρουσιάστηκαν σαφώς στο κοινό, από αριστερούς πολιτικούς, ακαδημαϊκούς και τα αριστερά ΜΜΕ.
Την δεκαετία του 1990, η κυβέρνηση των ΗΠΑ αναίρεσε το απόρρητο των εγγράφων «Venona» που είχαν αποκωδηκοποιηθεί από αμερικανικές υπηρεσίες την δεκαετία του 1940 μέχρι και το τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Αυτά τα έγγραφα δείχνουν ότι τουλάχιστον 300 σοβιετικοί κατάσκοποι δούλευαν στην κυβέρνηση των ΗΠΑ, συμπεριλαμβανομένων υψηλόβαθμων αξιωματούχων στην κυβέρνηση Ρούσβελτ που είχαν πρόσβαση σε πληροφορίες άκρως απόρρητες. Άλλοι πράκτορες χρησιμοποίησαν τις θέσεις τους ώστε να επηρεάσουν την αμερικανική δημιουργία πολιτικής και διοίκηση.

Μεταξύ αυτών που βρέθηκαν να είναι σοβιετικοί κατάσκοποι ήταν ο αξιωματούχος του υπουργείου Οικονομικών Χάρρυ Ντέξτερ Γουάιτ, ο υπάλληλος του υπουργείου Εξωτερικών Άλγκερ Χις, και οι Τζούλιους και Έθελ Ρόζενμπεργκ, το ζεύγος που εκτελέστηκε στην ηλεκτρική καρέκλα για μετάδοση στρατιωτικών μυστικών και τεχνολογιών ατομικής βόμβας στην Σοβιετική Ένωση.

Τα μηνύματα στα οποία παρενέβη και αποκωδικοποίησε το Πρότζεκτ Venona είναι μόνο η κορυφή του παγόβουνου. Η πλήρης έκταση της σοβιετικής διείσδυσης στην κυβέρνηση των ΗΠΑ παραμένει άγνωστη. Σαν υψηλόβαθμοι Αμερικανοί αξιωματούχοι, μερικοί από τους σοβιετικούς μυστικούς πράκτορες είχαν ευκαιρίες να επηρεάσουν σημαντικές πολιτικές αποφάσεις.

Ο Χις, ο σοβιετικός κατάσκοπος στο υπουργείο Εξωτερικών (State Department), έπαιξε καίριο ρόλο ως σύμβουλος του Προέδρου Φρανκλίνου Ν. Ρούσβελτ στην διάρκεια του Συνεδρίου της Γιάλτας στο τέλος του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου. Επηρέασε την χάραξη εδαφικών συμφωνιών μετά τον πόλεμο, την δημιουργία του προσχεδίου του Καταστατικού των Ηνωμένων Εθνών, τις αποφάσεις για ανταλλαγές κρατουμένων, και παρόμοια.

Ο Χάρρυ Ντέξτερ Γουάιτ, έμπιστος βοηθός του Γραμματέα του Θησαυροφυλακίου (ΣτΜ: υπουργού Οικονομικών) Χένρυ Μόργκενταου Τζ., βοήθησε στην δημιουργία της διεθνούς οικονομικής συμφωνίας του Μπρέττον Γουντς, και ήταν μια από τις βασικές προσωπικότητες πίσω από την δημιουργία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου και της Παγκόσμιας Τράπεζας.

Ο Γουάιτ ενθάρρυνε το Κινεζικό Εθνικό Κόμμα (Κουό-μιν-τανγκ) να προσλάβει το κρυφό μέλος του ΚΚΚ Γι Τζάο-ντινγκ στο κινεζικό υπουργείο Οικονομικών. Παίρνοντας την θέση το 1941, ο Γι ήταν ο αρχιτέκτονας καταστροφικών νομισματικών μεταρρυθμίσεων που ζημίωσαν την φήμη του Κουο-μιν-τανγκ και βοήθησαν στην άνοδο του ΚΚΚ.

Μερικοί ιστορικοί υποστηρίζουν ότι η επιρροή των σοβιετικών κατασκόπων και των αριστερών υποστηρικτών τους στην αμερικανική εξωτερική πολιτική, οδήγησαν τις Ηνωμένες Πολιτείες να σταματήσουν την στρατιωτική βοήθεια στο Κουομιντάνγκ κατά την διάρκεια του Κινεζικού Εμφυλίου μετά τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Συνεπώς, η Κίνα παραδόθηκε στο ΚΚΚ.

Μερικοί ειδικοί, όπως ο Μ. Στάντον Έβανς (M. Stanton Evans), υποστηρίζουν ότι σοβιετικοί κατάσκοποι είχαν απόλυτη επιτυχία στην προσπάθειά τους να επηρεάσουν την δημιουργία και εφαρμογή πολιτικής. [8] Ο Γουίτακερ Τσάμπερς, ένας σοβιετικός πληροφοριοδότης και μέλος του ΚΚΗΠΑ που αργότερα αυτομόλησε και κατέθεσε εναντίον άλλων κατασκόπων, είπε: «Οι πράκτορες μιας ξένης δύναμης ήταν σε θέση να κάνουν πολλά παραπάνω από την κλοπή εγγράφων. Ήταν σε θέση να επηρεάσουν την εξωτερική πολιτική της χώρας προς όφελος του κυρίου εχθρού της χώρας, και όχι μόνο σε εξαιρετικές περιπτώσεις, … αλλά σε αυτό που ήταν το σοκαριστικό άθροισμα πολλών καθημερινών αποφάσεων.» [9]

Ο Γιούρι Μπεζμένοφ (Yuri Bezmenov), πράκτορας της KGB που αυτομόλησε στην Δύση, ανέλυσε σοβιετικές μεθόδους ανατροπής στα γραπτά και συνεντεύξεις του. Σύμφωνα με τον Μπεζμένοφ, οι κατάσκοποι τύπου Τζέιμς Μποντ των ταινιών που ανατινάζουν γέφυρες ή κλέβουν μυστικά έγγραφα στα κρυφά είναι πολύ μακριά από την πραγματικότητα της κατασκοπείας. Μόνο 10 με 15 τοις εκατό του προσωπικού και πόρων της KGB δίνονταν σε παραδοσιακούς κατασκόπους, ενώ το υπόλοιπο πήγαινε σε ιδεολογική υπονόμευση.

Ο Μπεζμένοφ είπε πως η υπονόμευση γίνεται σε τέσσερα στάδια: Το πρώτο βήμα είναι δημιουργία πολιτισμικής παρακμής και ανηθικότητας στην χώρα εχθρό, το δεύτερο είναι η δημιουργία κοινωνικού χάους, και το τρίτο είναι η δημιουργία μιας κρίσης που θα οδηγήσει είτε σε εμφύλιο πόλεμο, επανάσταση, ή εισβολή από μια άλλη χώρα, και θα κορυφωθεί στο τέταρτο και τελικό στάδιο όπου η χώρα θα βρεθεί υπό τον έλεγχο του Κομμουνιστικού Κόμματος. Αυτό ονομάζεται ομαλοποίηση.

Ο Μπεζμένοφ, που είχε το ψευδώνυμο Τόμας Σούμαν, ονόμασε τρία πεδία υπονόμευσης: σκέψη, εξουσία, και κοινωνική ζωή. Η σκέψη καλύπτει την θρησκεία, την εκπαίδευση, τα ΜΜΕ, και τον πολιτισμό. Η εξουσία περιλαμβάνει την κυβέρνηση, το νομικό σύστημα, την επιβολή του νόμου, τις ένοπλες δυνάμεις, και την διπλωματία. Η κοινωνική ζωή εμπερικλείει οικογένειες και κοινότητες, την υγεία, και τις σχέσεις ανθρώπων διαφορετικών φυλών και κοινωνικών τάξεων.

Για παράδειγμα, ο Μπεζμένοφ εξήγησε πως η έννοια της ισότητας χρησιμοποιήθηκε με πονηρό τρόπο, ώστε να δημιουργήσει αναστάτωση. Οι πράκτορες θα προωθούσαν την απόλυτη ισότητα, κάνοντας τους ανθρώπους να νιώθουν άσχημα για τις πολιτικές και οικονομικές τους καταστάσεις. Ο ακτιβισμός και η κοινωνική αναστάτωση θα συνοδεύονταν από οικονομικό αδιέξοδο, που θα επιδείνωνε περαιτέρω τις σχέσεις εργασίας και κεφαλαίου, σε έναν όλο και χειρότερο κύκλο αποσταθεροποίησης. Αυτό θα κορυφωνόταν σε μια επανάσταση ή εισβολή κομμουνιστικών δυνάμεων. [10]

Ο Ίων Μιχάι Πατσέπα (Ion Mihai Pacepa), ο πιο υψηλόβαθμος αξιωματούχος των μυστικών υπηρεσιών στην κομμουνιστική Ρουμανία, αυτομόλησε στις ΗΠΑ το 1978. Εξέθεσε ακόμα περισσότερο το πως η πρώην Σοβιετική Ένωση και κομμουνιστικά καθεστώτα της Ανατολικής Ευρώπης χρησιμοποιούσαν στρατηγικές ψυχολογικού πολέμου και παραπληροφόρησης εναντίον Δυτικών χωρών. Σύμφωνα με τον Πατσέπα, ο στόχος της παραπληροφόρησης ήταν να αλλάξει το πλαίσιο αναφοράς των ανθρώπων. Με τις ιδεολογικές αξίες τους αλλαγμένες, οι άνθρωποι θα είναι ανίκανοι να κατανοήσουν ή να αποδεχθούν την αλήθεια ακόμα και αν έβλεπαν αποδεικτικά στοιχεία. [11]

Ο Μπεζμένοφ είπε ότι το πρώτο στάδιο της ιδεολογικής υπονόμευσης συνήθως χρειάζεται 15 με 20 χρόνια — δηλαδή, το απαιτούμενο χρονικό διάστημα για την εκπαίδευση μιας νέας γενιάς — το δεύτερο στάδιο 2 με 5 χρόνια, και το τρίτο στάδιο μόνο 3 με 6 μήνες. Σε μια ομιλία του το 1984, ο Μπεζμένοφ είπε ότι το πρώτο στάδιο έχει επιτευχθεί σε μεγαλύτερο βαθμό απ’ ότι οι σοβιετικές αρχές αρχικά περίμεναν.

Τα στοιχεία για πολλούς σοβιετικούς πράκτορες και υπαλλήλους αντικατασκοπείας και αποχαρακτηρισμένα έγγραφα από τον Ψυχρό Πόλεμο δείχνουν ότι τακτικές διείσδυσης ήταν η κινητήρια δύναμη πίσω από το κίνημα ενάντια στην παράδοση της δεκαετίας του 1960.

Το 1950, ο ΜακΚάρθυ άρχισε να εκθέτει την έκταση της κομμουνιστικής διείσδυσης ανά την κυβέρνηση και κοινωνία των ΗΠΑ. Αλλά τέσσερα χρόνια μετά, η Γερουσία ψήφισε την καταδίκη του, και η πρωτοβουλία της κυβέρνησης να απαλλαχθεί από την κομμουνιστική επιρροή σταμάτησε. Αυτός είναι ένας από τους κύριους λόγους για την παρακμή των Ηνωμένων Πολιτειών.

Η απειλή της κομμουνιστικής διείσδυσης δεν μειώθηκε μετά την κατάρρευση της Σοβιετικής Ένωσης και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου. Για παράδειγμα, ο ΜακΚάρθυ δαιμονοποιήθηκε από αριστερούς πολιτικούς και ΜΜΕ για πολλά χρόνια. Σήμερα, ο ΜακΚαρθισμός είναι συνώνυμος με την πολιτική δίωξη — μια ένδειξη ότι η αριστερά έχει επιτυχώς παγιώσει την κυριαρχία της στον ιδεολογικό αγώνα.

Οι δεκαετίες καταστολής και δυσφήμισης εναντίον Αμερικανών ηρώων του αντικομμουνισμού όπως ο ΜακΚάρθυ αναδεικνύουν μια γενική τάση. Όπως ένας συντηρητικός Αμερικανός πολιτικός σχολιαστής παρατήρησε, ο αντι-αμερικανισμός είναι ένα αυτονόητο μέρος του παγκόσμιου αριστερού κινήματος. Η αριστερά αγωνίζεται με νύχια και με δόντια για να προστατεύσει μοίχους, υπερασπιστές της έκτρωσης, εγκληματίες, και κομμουνιστές, καθώς στηρίζει την αναρχία και αντιτίθεται στον πολιτισμό.

3. Από το New Deal στον «Προοδευτισμό»

Την Πέμπτη 24 Οκτωβρίου, 1929, το χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης κατέρρευσε. Η κρίση εξαπλώθηκε από τα οικονομικά επαγγέλματα σε όλη την οικονομία, και δεν άφησε ανεπηρέαστο κανένα από τα ισχυρά ανεπτυγμένα κράτη της Δύσης. Η ανεργία εκτοξεύθηκε στο ένα τέταρτο του πληθυσμού, και ο συνολικός αριθμός των ανέργων ξεπέρασε τα 30 εκατομμύρια. Η βιομηχανική παραγωγή στις μεγάλες βιομηχανικές χώρες, εκτός αυτών υπό την Σοβιετική Ένωση, έπεσε κατά μέσο όρο 27 τοις εκατό. [12]

Στην αρχή του 1933, μέσα σε 100 μέρες από την αρχή της προεδρίας του Ρούσβελτ, πολλά νομοσχέδια κατατέθηκαν σχετικά με το θέμα της επίλυσης της κρίσης. Η πολιτικές αυτές αύξησαν την παρέμβαση της κυβέρνησης στην οικονομία και πέρασαν μεγάλες μεταρρυθμίσεις: Το Κογκρέσο πέρασε τον Νόμο Επείγουσας Τραπεζικής Δραστηριότητας, τον Νόμο Αγροτικής Ρύθμισης, τον Νόμο Εθνικής Βιομηχανικής Ανάκαμψης, και τον Νόμο Κοινωνικής Ασφάλισης. Αν και το New Deal του Ρούσβελτ ουσιαστικά τελείωσε με το ξέσπασμα του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου, πολλά από τα ιδρύματα και οργανισμούς που εμφανίστηκαν κατά την περίοδο εκείνη, συνέχισαν να διαμορφώνουν την αμερικανική κοινωνία μέχρι και σήμερα.

Ο Ρούσβελτ εξέδωσε περισσότερα εκτελεστικά διατάγματα από ότι ο συνολικός αριθμός τέτοιων νόμων μέχρι τότε από όλους τους προέδρους στον 20ο αιώνα. Παρ’ όλα αυτά, η ανεργία αμερικανών πολιτών στις ΗΠΑ δεν έπεσε κάτω από διψήφια νούμερα μέχρι τον πόλεμο. Το πραγματικό αποτέλεσμα του New Deal ήταν να θέσει την κυβέρνηση των ΗΠΑ σε μια τροχιά υψηλής φορολόγησης, εκτεταμένου κράτους, και οικονομικής [κρατικής] παρέμβασης.

Στο βιβλίο του 2017 «The Big Lie: Exposing the Nazi Roots of the American Left» [Το Μεγάλο Ψέμα: Εκθέτοντας τις ναζιστικές ρίζες της αμερικανικής αριστεράς] ο συντηρητικός στοχαστής Ντίνες Ντ’Σόουζα θεωρεί πως ο Νόμος Εθνικής Ανάκαμψης, δηλαδή το κεντρικό μέρος του New Deal του Ρούσβελτ, ουσιαστικά σήμαινε το τέλος της Αμερικανικής ελεύθερης αγοράς. [13]

Σύμφωνα με το βιβλίο «FDR’s Folly» [Η Απάτη του FDR], του 2003, από τον ιστορικό Τζιμ Πάουελ, το New Deal παρέτεινε την Μεγάλη Ύφεση και δεν την σταμάτησε: Ο Νόμος Κοινωνικής Ασφάλισης και εργατικοί νόμοι δημιούργησαν μεγαλύτερη ανεργία, ενώ η υψηλή φορολόγηση επιβάρυνε τις υγιείς επιχειρήσεις, και άλλους με παρόμοιες συνθήκες. [14] Ο οικονομολόγος και προταθείς για το βραβείο Νομπέλ Μίλτον Φρίντμαν επιδοκίμασε την εργασία του Πάουελ, λέγοντας: «Όπως δείχνει ο Πάουελ χωρίς ίχνος αμφιβολίας, το New Deal δυσκόλεψε την ανάκαμψη από την [οικονομική] ζημιά, παρέτεινε και επιδείνωσε την ανεργία, και ετοίμασε την σκηνή για ακόμα πιο παρεμβατική και ακριβή κυβέρνηση». [15]

Ο πρόεδρος Λύντον Τζόνσον, που ανέλαβε μετά την δολοφονία του προέδρου Κέννεντυ το 1963, διακήρυξε έναν Πόλεμο στην Φτώχεια στην ομιλία του το 1964 στο State of the Union, και εκκίνησε τα εθνικά προγράμματα Great Society. Σε μικρό χρονικό διάστημα, ο Τζόνσον εξέδωσε μια σειρά εκτελεστικών διαταγμάτων, ίδρυσε νέες κυβερνητικές υπηρεσίες, ενίσχυσε το κράτος επιδομάτων, αύξησε τους φόρους, και μεγάλωσε υπερβολικά την ισχύ της κυβέρνησης.

Έχει ενδιαφέρον να παρατηρήσουμε τις ομοιότητες μεταξύ των διοικητικών μέτρων του προέδρου Τζόνσον και του «Νέου Προγράμματος της Νέας Ατζέντας του Αμερικανικού Κομμουνιστικού Κόμματος», που εκδόθηκε το 1966. Ο Γκας Χωλ, γενικός γραμματέας του ΚΚΗΠΑ, δήλωσε: «Η κομμουνιστική θέση για το [πρόγραμμα] Great Society μπορεί να λεχθεί περιληπτικά με ένα παλιό ρητό, όπου δύο άνθρωποι που κοιμούνται στο ίδιο κρεβάτι μπορούν να έχουν διαφορετικά όνειρα. Εμείς οι κομμουνιστές υποστηρίζουμε κάθε μέτρο της ιδέας του Great Society επειδή ονειρευόμαστε σοσιαλισμό».

Το «ίδιο κρεβάτι» του Χωλ αναφέρεται στις πολιτικές του Great Society. [16] Αν και το ΚΚΗΠΑ επίσης υποστήριξε το πρόγραμμα Great Society, η πρόθεση της κυβέρνησης Τζόνσον ήταν να βοηθήσει τις ΗΠΑ υπό το δημοκρατικό σύστημα. Η πρόθεση του Κομμουνιστικού Κόμματος ήταν να διευκολύνει την μετάβαση των Ηνωμένων Πολιτειών στον σοσιαλισμό, βήμα το βήμα.

Οι πιο σοβαρές επιπτώσεις του Great Society και του Πολέμου στην Φτώχεια είναι τρίπτυχες: Αύξησαν την εξάρτηση από επιδόματα, αποθάρρυναν τον κόσμο από το να εργάζεται, και ζημίωσαν την οικογενειακή δομή. Οι πολιτικές επιδομάτων υποστήριξαν τις μονογονεϊκές οικογένειες, και αυτό με την σειρά του έδωσε ώθηση στα διαζύγια και τα παιδιά εκτός γάμου. Σύμφωνα με στατιστικά, το ποσοστό των παιδιών εκτός γάμου το 1940 ήταν 3,8 τοις εκατό όλων των νεογέννητων. Το 1965, ο αριθμός αυτός αυξήθηκε στο 7,7 τοις εκατό. Το 1990, 25 χρόνια μετά την μεταρρύθμιση Great Society, το ποσοστό ήταν 28 τοις εκατό και συνέχισε να αυξάνεται μέχρι και το 40 τοις εκατό το 2012. [17]

Η διάλυση της οικογένειας επέφερε μια σειρά επιπτώσεων σε ευρεία κλίμακα, όπως ένα μεγαλύτερο οικονομικό βάρος για την κυβέρνηση, μια τεράστια αύξηση της εγκληματικότητας, την παρακμή της οικογενειακής εκπαίδευσης, οικογένειες που είναι κολλημένες στην φτώχεια για γενιές, και μια νοοτροπία ότι «δικαιούμαι κάτι», που οδήγησε σε μεγαλύτερο ποσοστό εθελοντικής ανεργίας.

Ένα ρητό που αποδίδεται στον Σκώτο ιστορικό και νομικό Λόρδο Αλεξάντερ Φρέιζερ Τάιτλερ λέει: «Μια δημοκρατία δεν μπορεί να υπάρχει ως μια μόνιμη μορφή διακυβέρνησης. Μπορεί να υπάρχει μόνο μέχρι οι ψηφοφόροι ανακαλύψουν ότι μπορούν να ψηφίσουν την ‘γενναιοδωρία’ του εθνικού ταμείου προς τους εαυτούς τους. Από εκείνη την στιγμή και έπειτα, η πλειοψηφία πάντα ψηφίζει αυτόν που υπόσχεται τα περισσότερα επιδόματα από το εθνικό ταμείο, με αποτέλεσμα ότι η δημοκρατία πάντα καταρρέει λόγω μιας χαλαρής οικονομικής πολιτικής, και πάντοτε ακολουθείται από μια δικτατορία.» [18]

Όπως λέει η κινέζικη παροιμία: «Από την οικονομία στην σπατάλη είναι εύκολο, αλλά το αντίστροφο είναι δύσκολο.» Αφότου οι άνθρωποι αναπτύξουν εξάρτηση από τα κρατικά επιδόματα, γίνεται αδύνατον για την κυβέρνηση να μειώσει το μέγεθος και τους τύπους των επιδομάτων. Το δυτικό κράτος επιδομάτων έχει γίνει μια πολιτική κινούμενη άμμος, για την οποία πολιτικοί και αξιωματούχοι δεν έχουν λύση.

Την δεκαετία του 1970, η άκρα αριστερά άφησε τους επαναστατικούς όρους που έκαναν το αμερικανικό κοινό να νιώθει άβολα, και τους αντικατέστησε με τους πιο ουδέτερους όρους «liberalism» και «προοδευτισμό». Αναγνώστες που έζησαν σε κομμουνιστικές χώρες δεν ακούν για πρώτη φορά τον τελευταίο όρο, καθώς η «πρόοδος» χρησιμοποιήθηκε από το Κομμουνιστικό Κόμμα ως σχεδόν συνώνυμο του «κομμουνισμού». Για παράδειγμα, ο όρος «προοδευτικό κίνημα» αναφερόταν στο «κομμουνιστικό κίνημα» και ο «προοδευτικοί διανοούμενοι» αναφερόταν στους «φιλοκομμουνιστές», ή σε κρυφά μέλη του Κομμουνιστικού Κόμματος.

Ο όρος liberalism εν τω μεταξύ, δεν είναι πολύ διαφορετικός από τον προοδευτισμό, καθώς φέρει το ίδιο νόημα της υψηλής φορολόγησης, επέκτασης των επιδομάτων, μεγάλης κυβέρνησης, άρνησης της θρησκείας, της ηθικής και της παράδοσης, [επίσης] την χρήση της «κοινωνικής δικαιοσύνης» ως πολιτικού όπλου, την «πολιτική ορθότητα», και την βίαιη ή έντονη προώθηση του φεμινισμού, της ομοφυλοφιλίας, της σεξουαλικής ανωμαλίας, και των παρομοίων.

Δεν έχουμε την πρόθεση να δακτυλοδείξουμε κανέναν πολιτικό ή άτομο, διότι είναι όντως δύσκολο να γίνει σωστή ανάλυση και κρίση, εν μέσω πολύπλοκων ιστορικών εξελίξεων. Είναι ξεκάθαρο ότι το φάσμα του κομμουνισμού εργαζόταν σε Ανατολή και Δύση από τις αρχές του 20ου αιώνα. Όταν η βίαιη επανάσταση πέτυχε στην Ανατολή, εξάπλωσε την επιρροή του κομμουνισμού σε κυβερνήσεις και κοινωνίες στην Δύση, μετατοπίζοντάς τες προς τα αριστερά.

Ειδικά μετά την Μεγάλη Ύφεση και και αρχίζοντας από το τέλος του Α΄ Παγκοσμίου Πολέμου, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν υιοθετήσει όλο και πιο σοσιαλιστικές πολιτικές, όπως το κράτος επιδομάτων, καθώς ο αθεϊσμός και ο υλισμός διάβρωσαν την ηθική ποιότητα της αμερικανικής κοινωνίας. Οι άνθρωποι απομακρύνθηκαν από τον Θεό και από την παραδοσιακή ηθική, αδυνατίζοντας την αντίστασή τους στην εξαπάτηση.

4. Η Πολιτιστική Επανάσταση της Δύσης

Η δεκαετία του 1960, μια κομβική στιγμή της μοντέρνας ιστορίας, ήταν ο χρόνος ενός άνευ προηγουμένου κινήματος αντιπαράδοσης που εκτεινόταν από την Ανατολή προς την Δύση. Σε αντίθεση με την Πολιτιστική Επανάσταση των Κινέζων κομμουνιστών, το δυτικό κίνημα αντιπαράδοσης φαινόταν να έχει πολλαπλούς στόχους, ή μάλλον να μην έχει κανέναν στόχο.

Στην δεκαετία από τα χρόνια του ’60 σε αυτά του ’70, οι κυρίως νέοι συμμετέχοντες του κινήματος αντιπαράδοσης είχαν κίνητρο διάφορα πράγματα. Κάποιοι αντιτίθονταν στον Πόλεμο του Βιετνάμ, κάποιοι αγωνίζονταν για πολιτικά δικαιώματα, κάποιοι προωθούσαν τον φεμινισμό και αποκήρυσσαν την πατριαρχία, κάποιοι προσπαθούσαν να πετύχουν δικαιώματα ομοφυλόφιλων. Μαζί με όλα αυτά εμφανίστηκε ένα εκθαμβωτικό σύνολο κινημάτων κατά της παράδοσης και των αρχών που προωθούσε την σεξουαλική ελευθερία, ηδονισμό, ναρκωτικά, και ροκ μουσική.

Στόχος αυτής της δυτικής Πολιτιστικής Επανάστασης είναι να καταστρέψει τον ορθό Χριστιανικό πολιτισμό και την παράδοσή του. Αν και φαινομενικά ανοργάνωτη και χαοτική, αυτή η διεθνής πολιτισμική αλλαγή προέρχεται από τον κομμουνισμό.

Νεαροί συμμετέχοντες του κινήματος ενάντια στην παράδοση, θαύμαζαν τρία είδωλα ως τα «Τρία Μ» — Μαρξ, Μαρκούζε, και Μάο Τσεντόνγκ.

Ο Χέρμπερτ Μαρκούζε ήταν βασικό μέλος της Σχολής της Φρανκφούρτης, μιας ομάδας μαρξιστών διανοουμένων σχετιζόμενων με το Ινστιτούτο Κοινωνικής Έρευνας στο Πανεπιστήμιο Γκέτε της Φρανκφούρτης. Αρχίζοντας το 1923, οι ιδρυτές της χρησιμοποίησαν την έννοια της κριτικής θεωρίας για να επιτεθούν στον δυτικό πολιτισμό και εφάρμοσαν μαρξισμό στην πολιτισμική σφαίρα.

Ένας από τους ιδρυτές της σχολής ήταν ο Ούγγρος μαρξιστής György Lukács. Το 1919, έκανε την διάσημη ερώτηση: «Ποιος μπορεί να μας σώσει από τον δυτικό πολιτισμό;» [19] Επί αυτού συνέχισε λέγοντας ότι η Δύση είναι ένοχη εγκλημάτων γενοκτονίας κατά κάθε πολιτισμού και παράδοσης που έχει συναντήσει. Ο αμερικανικός και δυτικός πολιτισμός, σύμφωνα με τον Lukács, είναι τα μεγαλύτερα αποθετήρια ρατσισμού, σεξισμού, τοπικισμού, ξενοφοβίας, αντισημιτισμού, φασισμού και ναρκισσισμού στον κόσμο.

Το 1935, οι μαρξιστές της Σχολής της Φρανκφούρτης μετακόμισαν στις Ηνωμένες Πολιτείες και σχετίστηκαν με το Πανεπιστήμιο Κολούμπια στην Νέα Υόρκη. Αυτό τους έδωσε άνοιγμα να διαδώσουν τις θεωρίες τους σε αμερικανικό έδαφος. Με βοήθεια άλλων αριστερών διανοουμένων, διέφθειραν πολλές γενιές της αμερικανικής νεολαίας.

Συνδυάζοντας μαρξισμό με φροϋδικό πανσεξουαλισμό, οι θεωρίες του Μαρκούζε έδρασαν ως καταλύτης στο κίνημα της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Ο Μαρκούζε πίστευε ότι η καταπίεση της φύσης κάποιου στην καπιταλιστική κοινωνία έχει εμποδίσει την απελευθέρωση και την ελευθερία. Επομένως, ήταν απαραίτητο να αντιτεθούν σε όλες τις παραδοσιακές θρησκείες, ηθική, οργάνωση, και αρχές εξουσίας, ώστε να μεταμορφώσουν την κοινωνία σε μια ουτοπία άπειρης και [αποκτημένης] χωρίς προσπάθεια απόλαυσης.

Το διάσημο έργο του Μαρκούζε Έρως και Πολιτισμός κατέχει μια σημαντική θέση μεταξύ του τεράστιου πλήθους έργων των διανοουμένων της [Σχολής της] Φρανκφούρτης, για δύο συγκεκριμένους λόγους: Πρώτον, το βιβλίο συνδυάζει τις σκέψεις από τον Μαρξ και Φρόυντ και μετατρέπει την κριτική του Μαρξ για την πολιτική και την οικονομία σε μια κριτική κατά της παράδοσης, του πολιτισμού, και της ψυχολογίας. Το βιβλίο επίσης δημιούργησε γέφυρες μεταξύ των θεωρητικών της Φρανκφούρτης και των νεαρών αναγνωστών, κάνοντας δυνατή την πολιτισμική επανάσταση της δεκαετίας του 1960. [20]

Ο Μαρκούζε είπε: «(Το κίνημα αντιπαράδοσης μπορεί να αποκαλεστεί) μια πολιτιστική επανάσταση, καθώς η διαμαρτυρία είναι κατά όλου του πολιτισμικού οικοδομήματος, συμπεριλαμβανομένης της ηθικής της παρούσας κοινωνίας. …
Υπάρχει ένα πράγμα που μπορούμε να πούμε με πλήρη σιγουριά: Η παραδοσιακή ιδέα της επανάστασης και η παραδοσιακή στρατηγική της επανάστασης έχουν τελειώσει. Αυτές οι ιδέες είναι παλιομοδίτικες. … Αυτό στο οποίο πρέπει να αφοσιωθούμε είναι ένας τύπος διάχυτης και πανταχού παρούσας αποδόμησης του συστήματος.» [21]

Λίγοι από τους επαναστατικούς νέους μπορούσαν να κατανοήσουν τις δυσνόητες θεωρίες της Σχολής της Φρανκφούρτης, αλλά οι ιδέες του Μαρκούζε ήταν απλές: να είσαι εναντίον της παράδοσης, εναντίον των αρχών, και εναντίον της ηθικής. Αφέσου στο σεξ, τα ναρκωτικά και το ροκ-εν-ρολ χωρίς περιορισμό. «Κάντε έρωτα, όχι πόλεμο». Αν λες «όχι» σε όλες τις αρχές εξουσίας και τρόπους συμπεριφοράς της κοινωνίας, μετράς ως συμμετέχων στον «ευγενή επαναστατικό στόχο». Ήταν τόσο απλό και τόσο εύκολο να γίνεις επαναστάτης. Δεν είναι περίεργο που προσέλκυσε τόσο πολλούς νέους εκείνον τον καιρό.

Πρέπει να τονιστεί ότι αν και πολλοί από τους επαναστατικούς νέους δρούσαν από μόνοι τους, πολλοί από τους πιο ακραίους αρχηγούς των φοιτητών στην εμπροσθοφυλακή του κινήματος είχαν εκπαιδευτεί και ελέγχονταν από ξένους κομμουνιστές. Για παράδειγμα, οι αρχηγοί των Φοιτητών για μια Δημοκρατική Κοινωνία (SDS) εκπαιδεύτηκαν στην Κούβα.

Οι φοιτητικές διαμαρτυρίες οργανώνονταν απευθείας και εκκινούνταν από κομμουνιστικές ομάδες. Η ακροαριστερή ομάδα Weathermen διαχωρίστηκε από τους Φοιτητές για μια Δημοκρατική Κοινωνία και ανακοίνωσε σε μια δήλωση του 1969: «Η αντίθεση μεταξύ των επαναστατικών ανθρώπων της Ασίας, Αφρικής, και Λατινικής Αμερικής και των ιμπεριαλιστών που οδηγούνται από τις Ηνωμένες Πολιτείες είναι η βασική αντίθεση στον σύγχρονο κόσμο. Η ανάπτυξη αυτής της αντίθεσης προωθεί τον αγώνα των ανθρώπων όλου του κόσμου κατά του αμερικανικού ιμπεριαλισμού και των λακέδων του.» Αυτές οι λέξεις γράφτηκαν από τον Λιν Μπιαο, τον τότε δεύτερο πιο ισχυρό αρχηγό της κομμουνιστικής Κίνας, και προέρχονται από μια σειρά άρθρων του με όνομα «Ζήτω η νίκη του λαϊκού πολέμου!» [22]

Καθώς η Πολιτιστική Επανάσταση προκαλούσε μη αναστρέψιμη ζημιά στον κινεζικό παραδοσιακό πολιτισμό, το κίνημα αντιπαράδοσης προκάλεσε μια τιτάνια αλλαγή στην δυτική κοινωνία. Πρώτον, νομιμοποίησε [στην σκέψη του κόσμου] πολλές υποκουλτούρες που ανήκαν στα χαμηλότερα περιθωριακά τμήματα της κοινωνίας ή ήταν διεστραμμένες εκδοχές της κυρίως κουλτούρας. Σεξουαλική απελευθέρωση, ναρκωτικά, και ροκ-εν-ρολ διάβρωσαν αστραπιαία τις ηθικές αξίες της νεολαίας και την μετέτρεψαν σε μια καταστρεπτική δύναμη που περίμενε να εκδηλωθεί, και ήταν ενάντια στον Θεό, ενάντια της παράδοσης, και ενάντια της κοινωνίας.

Δεύτερον, το κίνημα αντιπαράδοσης έθεσε ένα παράδειγμα για τον χαοτικό ακτιβισμό και προώθησε μια μεγάλη ποικιλία αντικοινωνικών και αντι-Αμερικανικών τρόπων σκέψης, ετοιμάζοντας την σκηνή για την επανάσταση των δρόμων που θα ακολουθούσε.

Τρίτον, αφότου οι νέοι της δεκαετίας του 1960 ολοκλήρωσαν την ακτιβιστική ζωή τους, έγιναν μέλη πανεπιστημίων και ερευνητικών ινστιτούτων, απέκτησαν μεταπτυχιακά και διδακτορικά διπλώματα, και έγιναν μέρος της ανώτερης αμερικανικής κοινωνίας. Έφεραν την μαρξιστική κοσμοθεωρία και τις αξίες της στην εκπαίδευση, στα ΜΜΕ, στην πολιτική, και στις επιχειρήσεις, βοηθώντας σε μια μη βίαιη επανάσταση σε όλη την χώρα.

Από την δεκαετία του 1980, η αριστερά έχει σε μεγάλο βαθμό πάρει τον έλεγχο και έχει εγκαθιδρύσει «οχυρά» στα μεγάλα ΜΜΕ, στον ακαδημαϊκό χώρο, και στο Χόλυγουντ. Η προεδρία του Ρόναλντ Ρίγκαν προσωρινά ανέστρεψε αυτήν την τάση, μόνο για να ξαναρχίσει την δεκαετία του 1990 και να φτάσει στο ύψιστο σημείο της τα πρόσφατα χρόνια.

5. Τα κινήματα Ενάντια στον πόλεμο, και Κοινωνικών δικαιωμάτων

Στο Χίλια Εννιακόσια Ογδόντα-τέσσερα του Τζωρτζ Όργουελ, ένα από τα τέσσερα βασικά υπουργεία της Ωκεανίας είναι το Υπουργείο Ειρήνης, που επιβλέπει τα στρατιωτικά θέματα του Κόμματος. Το ανεστραμμένο νόημα του ονόματός του έχει στην πραγματικότητα βαθύ νόημα: Όταν η δύναμη κάποιου είναι κατώτερη από του εχθρού, η καλύτερη στρατηγική είναι να προωθείς την επιθυμία για ειρήνη. Η προσφορά ενός κλάδου ελαίας είναι ο καλύτερος τρόπος να κρύψεις έναν επερχόμενο πόλεμο. Η Σοβιετική Ένωση και άλλες κομμουνιστικές χώρες ήταν και συνεχίζουν να είναι ικανότατοι εφαρμοστές αυτής της στρατηγικής, που χρησιμοποιείται για την διείσδυση στην Δύση.

Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης διαμορφώθηκε το 1948. Ο πρώτος πρόεδρός του ήταν ο Γάλλος γιατρός Frédéric Joliot-Curie, μέλος του Γαλλικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Ο Β΄ Παγκόσμιος Πόλεμος είχε μόλις τελειώσει, και οι Ηνωμένες Πολιτείες ήταν ακόμα η μόνη χώρα που είχε παραγάγει και δοκιμάσει την ατομική βόμβα.

Έχοντας υποστεί τεράστιες απώλειες στον πόλεμο, η Σοβιετική Ένωση προωθούσε επιθετικά παγκόσμια ειρήνη ως ένα τέχνασμα για να αποφύγει την πίεση από την Δύση. Το Παγκόσμιο Συμβούλιο Ειρήνης ελεγχόταν απευθείας από την Σοβιετική Επιτροπή Ειρήνης, έναν οργανισμό παρακλάδι του Σοβιετικού Κομμουνιστικού Κόμματος. Διέδιδε παγκοσμίως το αφήγημα που έλεγε ότι η Σοβιετική Ένωση είναι μια φιλειρηνική χώρα και καταδίκαζε τις Ηνωμένες Πολιτείες ως ένα ηγεμονικό πολεμόχαρο κράτος.

Ο υψηλόβαθμος Σοβιετικός αξιωματούχος και ιδεολογικός αρχηγός Mikhail Suslov προώθησε μια «πάλη για ειρήνη» που έγινε μόνιμο χαρακτηριστικό της σοβιετικής ομιλίας.

«Το παρόν κίνημα ενάντια στον πόλεμο είναι μάρτυρας της θέλησης και ετοιμότητας των ευρύτερων μαζών των ανθρώπων να υπερασπιστούν την ειρήνη και να αποτρέψουν τους επιτιθέμενους από το να ρίξουν την ανθρωπότητα στην άβυσσο μιας ακόμη σφαγής», έγραψε ο Suslov σε ένα φυλλάδιο προπαγάνδας το 1950. «Η αποστολή μας τώρα είναι να μετατρέψουμε αυτήν την θέληση των μαζών σε δυναμικές, συμπαγείς δράσεις που στοχεύουν στην καταστροφή των σχεδίων και μέτρων των Αγγλο-Αμερικανών εκκινητών του πολέμου». [23]

Η Σοβιετική Ένωση έγινε χορηγός πολλών οργανώσεων και ομάδων όπως των: Παγκόσμια Ομοσπονδία Εμπορικών Ενώσεων, Παγκόσμια Ένωση Νέων, Διεθνής Ομοσπονδία Γυναικών, Διεθνής Ομοσπονδία Δημοσιογράφων, Παγκόσμια Δημοκρατική Συμμαχία Νέων, Παγκόσμια Ένωση Επιστημόνων, και παρομοίων, ώστε να υποστηρίξουν την θέση του Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης. Η «παγκόσμια ειρήνη» έγινε μια από τις πρώτες γραμμές στον πόλεμο των κομμουνιστών [για την κατάκτηση της] κοινής γνώμης, [πόλεμο] κατά του ελευθέρου κόσμου.

Ο Βλαντιμίρ Μπουκόφσκυ, ένας σημαντικός Σοβιετικός αντιφρονούντας, έγραψε το 1982: «Πολλοί της παλιότερης γενιάς ακόμα θυμούνται τις παρελάσεις, τις συγκεντρώσεις, και τις εκκλήσεις της δεκαετίας του 1950. … Δεν είναι και πολύ μυστικό πλέον ότι ολόκληρη η εκστρατεία είχε οργανωθεί, εκτελεστεί, και χρηματοδοτηθεί από την Μόσχα, μέσω του έτσι λεγόμενου Ταμείου Ειρήνης και του ελεγχόμενου από τους Σοβιετικούς Παγκοσμίου Συμβουλίου Ειρήνης». [24]

Ο Γενικός Γραμματέας του Κομμουνιστικού Κόμματος ΗΠΑ, Γκας Χολ, είπε: «Υπάρχει ανάγκη να επεκτείνουμε τον αγώνα για ειρήνη, να τον εντείνουμε, να συμμετάσχουν περισσότεροι, και να το κάνουμε το φλέγον ζήτημα σε κάθε κοινότητα, σε ομάδα κάθε είδους ανθρώπων, σε κάθε εμπορική ένωση, σε κάθε εκκλησία, σε κάθε οικογένεια, σε κάθε δρόμο, και σε κάθε τόπο όπου συγκεντρώνονται άνθρωποι.» [25]

Οι Σοβιετικοί προώθησαν το κίνημα «αγώνας για ειρήνη» σε τρία κύματα κατά τον Ψυχρό Πόλεμο, και το πρώτο ήταν την δεκαετία του 1950. Η δεύτερη κορύφωση ήταν το κίνημα κατά του πολέμου των δεκαετιών του 1960 και 1970. Σύμφωνα με την κατάθεση του Στάνισλαβ Λούνεβ, ενός πρώην αξιωματούχου της Σοβιετικής GRU (στρατιωτικής υπηρεσίας πληροφοριών) ο οποίος αυτομόλησε από την Ρωσία στις Ηνωμένες Πολιτείες το 1992, το χρηματικό ποσό που ξόδεψε η Σοβιετική Ένωση σε αντιπολεμική προπαγάνδα σε Δυτικές χώρες ήταν διπλάσιο από την στρατιωτική και οικονομική βοήθεια που έδωσε στο Βόρειο Βιετνάμ. Είπε ότι «οι GRU και KGB χρηματοδότησαν σχεδόν όλα τα αντιπολεμικά κινήματα και ομάδες στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλες χώρες.» [26]

Ο Ρόναλντ Ράντος, ένας πρώην μαρξιστής και ακτιβιστής κατά την διάρκεια του κινήματος εναντίον του πολέμου στο Βιετνάμ, παραδέχθηκε πως «η πρόθεσή μας δεν ήταν ποτέ τόσο πολύ το να τελειώσουμε τον πόλεμο, όσο το να χρησιμοποιήσουμε το αντιπολεμικό αίσθημα για να δημιουργήσουμε ένα νέο επαναστατικό σοσιαλιστικό κίνημα στην χώρα μας.» [27]

Το τρίτο κύριο αντιπολεμικό κίνημα έλαβε χώρα στην αρχή της δεκαετίας του 1980 όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες τοποθέτησαν πυρηνικούς πυραύλους μέσου βεληνεκούς στην Ευρώπη. Αντιπολεμικοί διαδηλωτές απαίτησαν ότι τόσο η Σοβιετική Ένωση όσο και οι Ηνωμένες Πολιτείες πρέπει να περιορίσουν το πυρηνικό οπλοστάσιό τους, αλλά η Σοβιετική Ένωση δεν υπάκουσε ποτέ σε οποιαδήποτε διεθνή συνθήκη.

Μια μελέτη που πραγματοποιήθηκε από την Επιτροπή της Αμερικανικής Συγκλήτου επί των Νομικών το 1955, βρήκε ότι στα 38 χρόνια από την ίδρυση του Σοβιετικού καθεστώτος, [αυτό] έχει υπογράψει σχεδόν 1.000 διμερείς ή πολυμερείς συνθήκες με διάφορες χώρες ανά τον κόσμο, αλλά δεν τήρησε σχεδόν καμία υπόσχεση ή συμφωνία που έκανε. Οι συγγραφείς της ερευνητικής μελέτης σημείωσαν ότι η Σοβιετική Ένωση ήταν σχεδόν σίγουρα το λιγότερο φερέγγυο από όλα τα έθνη στην ιστορία. [28]

Ο Τρέβορ Λόντον (Trevor Loudon) είπε πως κατά την διάρκεια της δεκαετίας του 1980, το αντιπυρηνικό κίνημα της Νέας Ζηλανδίας χρηματοδοτείτο στα κρυφά από την Σοβιετική Ένωση χρησιμοποιώντας εκπαιδευμένους ειδικούς πράκτορες. Ως αποτέλεσμα, η Νέα Ζηλανδία αποχώρησε από την Συνθήκη Αυστραλίας, Νέας Ζηλανδίας, Ηνωμένων Πολιτειών (γνωστή επίσης και ως Συνθήκη ANZUS), πράγμα που εξέθεσε άμεσα αυτήν την μικρή χώρα με πληθυσμό μικρότερο των 4 εκατομμυρίων ανθρώπων, στην απειλή του κομμουνισμού. [29]

Μετά τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου, έλαβε χώρα μια σειρά μεγάλων αντιπολεμικών διαδηλώσεων και διαμαρτυριών στις Ηνωμένες Πολιτείες. Πίσω από αυτές τις διαδηλώσεις βρίσκονταν οργανώσεις στενά σχετιζόμενες με κομμουνιστές. [30]

Το αμερικανικό κίνημα κοινωνικών δικαιωμάτων χρησιμοποίησε κοινωνική ανυπακοή για να επαναφέρει τα αμερικανικά πολιτικά ιδρύματα στις αρχές πάνω στις οποίες ιδρύθηκαν οι Ηνωμένες Πολιτείες.

Ήταν μια λογική και ειρηνική απάντηση σε πραγματικές αδικίες, που βοήθησε τις Ηνωμένες Πολιτείες να ξεπεράσουν μια κληρονομιά φυλετικής αδικίας. Αλλά οι πραγματικές αδικίες που αναφέρονταν στο κίνημα κοινωνικών δικαιωμάτων δημιούργησαν πρόσφορο έδαφος για κομμουνιστική υπονόμευση.

Αρχίζοντας από το τέλος της δεκαετίες του 1920, το κομμουνιστικό Κόμμα των Εργατών ανακάλυψε την μεγάλη δυναμική για επανάσταση μέσα στους μαύρους Αμερικανούς. Θέλησε την ίδρυση μιας Σοβιετικής «Νεγρικής Δημοκρατίας» στο κέντρο του Νότου, τόπο καταγωγής πολλών μαύρων. [31] Ένα κομμουνιστικό βιβλιαράκι προπαγάνδας που εκδόθηκε το 1934, «Οι Νέγροι σε μια Σοβιετική Αμερική», πρότεινε τον συνδυασμό μιας φυλετικής επανάστασης στον Νότο με την γενική προλεταριακή επανάσταση. [32]

Στοιχεία των κινημάτων κοινωνικών δικαιωμάτων στις Ηνωμένες Πολιτείες το ’60 έλαβαν βοήθεια από το Σοβιετικό και Κινεζικό κομμουνιστικό κόμμα. Το καλοκαίρι του 1965, κάποιες αμερικανικές πόλεις ταράχτηκαν από φυλετικές διαδηλώσεις. Όταν ο Λέοναρντ Πάτερσον, ένας μαύρος και πρώην μέλος του ΚΚΗΠΑ που έλαβε εκπαίδευση στην Μόσχα, έφυγε από το κόμμα, κατέθεσε ότι αυτοί που ηγούνταν της βίας και της ανυπακοής μεταξύ των μαύρων Αμερικανών, έχαιραν της ισχυρής υποστήριξης του κόμματος. Αυτός και ο Γενικός Γραμματέας του ΚΚΗΠΑ Γκας Χολ είχαν εκπαιδευθεί στην Μόσχα. [33]

Το 1965, το ΚΚΚ έβγαλε μπροστά το σλόγκαν της «διεθνούς επανάστασης», καλώντας την «ευρεία επαρχία» της Ασίας, Αφρικής και Λατινικής Αμερικής να περικυκλώσουν τις «διεθνείς πόλεις» [δηλαδή την] Δυτική Ευρώπη και την Βόρειο Αμερική, όπως ακριβώς το ΚΚΚ πήρε πρώτα τον έλεγχο της επαρχίας, και μετά νίκησε το Κουο-μιν-τανγκ στις πόλεις κατά την διάρκεια του Κινεζικού Εμφυλίου Πολέμου.

Το Κίνημα Επαναστατικής Δράσης και το Μαοϊκό Κόμμα Μαύροι Πάνθηρες, όλα υποστηρίχθηκαν ή επηρεάστηκαν άμεσα από το ΚΚΚ. Το Κίνημα Επαναστατικής Δράσης προωθούσε την βίαιη επανάσταση και θεωρείτο από την κοινωνία ως μια επικίνδυνη ακραία οργάνωση. Τερματίστηκε το 1969.

Από την μορφή του ως αυτά που δίδασκε, το Κόμμα Μαύροι Πάνθηρες θεωρούσε το ΚΚΚ ως το παράδειγμα προς μίμηση, με σλόγκαν όπως: «η πολιτική δύναμη έρχεται από την κάννη ενός όπλου» και «όλη η εξουσία ανήκει στον λαό». Τα «Ρητά από τον πρόεδρο Μάο Τσεντόνγκ» (το «Μικρό κόκκινο βιβλίο») ήταν απαραίτητο ανάγνωσμα για όλα τα μέλη.

Όπως το ΚΚΚ, οι Μαύροι Πάνθηρες προώθησαν την βίαιη επανάσταση. Ένας από τους αρχηγούς του κόμματος, ο Έλντριτζ Κλίβερ, προέβλεψε το 1968 ένα κύμα τρόμου, βίας και αντάρτικου πολέμου. Σε πολλές συγκεντρώσεις των μαύρων, οι συμμετέχοντες κράδαιναν το «Μικρό κόκκινο βιβλίο», όπως ακριβώς γινόταν και στην Κίνα, σε διάφορες ομάδες ανθρώπων. [34]

Αν και πολλά από τα θέματα που τέθηκαν από το κίνημα κοινωνικών δικαιωμάτων έχουν αντιμετωπιστεί ανά τα χρόνια, αριστεροί που προωθούν επαναστατικές ιδεολογίες έχουν πρόσφατα επανεμφανιστεί ως το κίνημα [με όνομα] «Οι μαύρες ζωές έχουν αξία». [35]

Οι άνθρωποι ανά τον κόσμο επιθυμούν ειρήνη, και η ειρηνοφιλία είναι ένα αρχαίο ιδανικό. Στον 20ο αιώνα, άνθρωποι μεγάλης διορατικότητας και καλοσύνης αφιέρωσαν τις προσπάθειές τους στην μείωση παρεξηγήσεων και διαμαχών μεταξύ των εθνών. Λόγω ιστορικών καταστάσεων του παρελθόντος, η φυλετική διάκριση πράγματι υπάρχει στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες Δυτικές χώρες. Οι άνθρωποι προσπαθούν να εξαλείψουν την φυλετική διάκριση μέσω εκπαίδευσης, των ΜΜΕ, και διαδηλώσεων.

Αλλά το φάσμα του κομμουνισμού εκμεταλλεύεται τις ιδεολογικές τάσεις και τις κοινωνικές διαμάχες στις Δυτικές χώρες. Σπέρνει διαφωνίες, ξεσηκώνει μίσος, και δημιουργεί βία, ενώ ταυτόχρονα εξαπατά και χειραγωγεί τις μάζες των ανθρώπων που αρχικά δεν είχαν κακή πρόθεση.

 

Διαβάστε μετά: Κεφάλαιο Πέμπτο Β’.

Διαβάστε ολόκληρη την σειρά εδώ: Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας.

 

Παραπομπές

[1] “An Interview With Trevor Loudon,” Capital Research Center, https://capitalresearch.org/article/an-interview-with-trevor-loudon/.

The Workers World Party was established in 1959 and is “dedicated to organizing and fighting for a socialist revolution in the United States and around the world.” For more information, refer to the following link: “Who are the Workers World Party, the group who helped organize the Durham Confederate statue toppling,” http://abc11.com/politics/who-are-the-workers-world-party-and-why-durham/2314577/.

[2] Karl Marx, Manifesto of the Communist Party (Marx/Engels Internet Archive), https://www.marxists.org/archive/marx/works/1848/communist-manifesto/ch04.htm.

[3] A.M. McBriar, Fabian Socialism and English Politics, 1884–1918. (Cambridge: Cambridge University Press, 1966), p. 9.

[4] Mary Agnes Hamilton, Sidney and Beatrice Webb A Study in Contemporary Biography (Sampson Low, Marston & Co. Ltd.). https://archive.org/stream/in.ernet.dli.2015.81184/2015.81184.Sidney-And-Beatrice-Webb_djvu.txt

[5] Vladimir Ilyich Lenin, “Left-Wing” Communism: an Infantile Disorder (Marxists.org).

[6] Bernard Shaw, The Intelligent Woman’s Guide to Socialism and Capitalism (Brentanos Publishers New York), https://archive.org/details/TheIntelligentWomensGuideToSocialismAndCapitalism.

[7] Quoted from “The Truth about the American Civil Liberties Union,” Congressional Record: Proceedings and Debates of the 87the Congress, 1st session. https://sites.google.com/site/heavenlybanner/aclu.

[8] M. Stanton Evans and Herbert Romerstein, “Introduction,” Stalin’s Secret Agents: The Subversion of Roosevelt’s Government (New York: Threshold Editions, 2012).

[9] Ibid.

[10] Thomas Schuman, Love Letter to America (Los Angeles: W.I.N. Almanac Panorama, 1984), pp. 21–46.

[11] Ion Mihai Pacepa, Ronald J. Rychlak, Disinformation (WND Books).

[12] Wang Tseng-tsai, Modern World History (San Min Book Co., Ltd. Taipei, 1994), pp. 324–329.

[13] Dinesh D’Souza, The Big Lie: Exposing the Nazi Roots of the American Left (Chicago: Regnery Publishing, 2017), Chapter 7.

[14] Jim Powell, FDR’s Folly: How Roosevelt and His New Deal Prolonged the Great Depression (New York: Crown Forum, 2003).

[15] Ibid., back cover.

[16] G. Edward Griffin, More Deadly than War, https://www.youtube.com/watch?v=gOa1foc5IXI.

[17] Nicholas Eberstadt, “The Great Society at 50” (American Enterprise Institute), http://www.aei.org/publication/the-great-society-at-50/. Another reference on the consequences of the United States’ high-welfare policy is a book by the same author: A Nation of Takers: America’s Entitlement Epidemic (Templeton Press, 2012).

[18] Elmer T. Peterson, “This is the Hard Core of Freedom” (The Daily Oklahoman, 1951). This quote has also been attributed to French historian Alexis de Tocqueville.

[19] William S. Lind, “What is Cultural Marxism?” http://www.marylandthursdaymeeting.com/Archives/SpecialWebDocuments/Cultural.Marxism.htm

[20] William S. Lind, Chapter VI, “Further Readings on the Frankfurt School,” in William L. Lind, ed., Political Correctness: A Short History of an Ideology (Free Congress Foundation, 2004), p. 4–5. Refer to the text at: http://www.nationalists.org/pdf/political_correctness_a_short_history_of_an_ideology.pdf

[21] Raymond V. Raehn, Chapter II, “The Historical Roots of ‘Political Correctness,’” in William L. Lind, ed., Political Correctness: A Short History of an Ideology (Free Congress Foundation, 2004), p. 10.

[22] Shen Han, Huang Feng Zhu, “The Rebel Generation: The Western student movement in the 1960s” (Refer to Lin Biao’s translated text at https://www.marxists.org/reference/archive/lin-biao/1965/09/peoples_war/ch08.htm.

[23] Mikhail Suslov, “The Defense of Peace and the Struggle Against the Warmongers” (New Century Publishers, February 1950).

[24] Vladimir Bukovsky, “The Peace Movement & the Soviet Union” (Commentary Magazine, 1982). Refer to the link: https://www.commentarymagazine.com/articles/the-peace-movement-the-soviet-union/

[25] Jeffrey G. Barlow, “Moscow and the Peace Movement,” The Backgrounder (The Heritage Foundation, 1982), p. 5.

[26] Stanislav Lunev, Through the Eyes of the Enemy: The Autobiography of Stanislav Lunev (Washington D.C.: Regnery Publishing, 1998), p. 74, p. 170.

[27] Robert Chandler, Shadow World: Resurgent Russia, the Global New Left, and Radical Islam (Washington, D.C.: Regnery Publishing, 2008), p. 389.

[28] Anthony C. Sutton, “Conclusions,” The Best Enemy You Can Buy (Dauphin Publications, 2014).

[29] Trevor Loudon, The Enemies Within: Communists, Socialists, and Progressives in the U.S. Congress (Las Vegas: Pacific Freedom Foundation, 2013), pp. 5–14.

[30] “AIM Report: Communists Run Anti-War Movement,” Accuracy in Media (February 19, 2003), https://www.aim.org/aim-report/aim-report-communists-run-anti-war-movement/.

[31] John Pepper (Joseph Pogani), American Negro Problems (New York: Workers Library Publishers, 1928), https://www.marxistsfr.org/history/usa/parties/cpusa/1928/nomonth/0000-pepper-negroproblems.pdf.

[32] James W. Ford and James Allen, The Negroes in a Soviet America (New York: Workers Library Publishers, 1934), pp. 24–30.

[33] Leonard Patterson, “I Trained in Moscow for Black Revolution,” https://www.youtube.com/watch?v=GuXQjk4zhZs.

[34] G. Louis Heath, ed., Off the Pigs! The History and Literature of the Black Panther Party, p. 61.

[35] Thurston Powers, “How Black Lives Matter Is Bringing Back Traditional Marxism,” The Federalist, http://thefederalist.com/2016/09/28/black-lives-matter-bringing-back-traditional-marxism/.

Μεγάλες ποσότητες ιατρικών ειδών που εξάγονται από την Κίνα αποδεικνύονται ελαττωματικές

Από

Αποκλειστικό ρεπορτάζ της Epoch Times.

Κάνετε κλικ εδώ για αποκλειστικά βίντεο στο κανάλι Youtube της Epoch Times.

Ο ιός του Κ.Κ.Κ. (κορωνοϊός) έχει εξαπλωθεί παγκοσμίως. Ο στόχος του κινεζικού καθεστώτος είναι να αντιστρέψουν την αρνητική τους εικόνα εξάγοντας ιατρικά εφόδια στην Ισπανία και σε άλλες χώρες που υποφέρουν από την πανδημία. Ωστόσο, αυτά τα ιατρικά είδη που πουλήθηκαν είναι ελαττωματικά. Αυτές οι χώρες έχουν τώρα ζητήσει να επιστρέψουν αυτά τα προϊόντα χαμηλής ποιότητας.

Τα θερμόμετρα στο παραπάνω βίντεο είναι κούφια στο εσωτερικό, με εξαρτήματα να λείπουν, αλλά εξακολουθούν να εμφανίζουν μια «κανονική» θερμοκρασία σώματος. Οι χρήστες του διαδικτύου το βρίσκουν απίστευτο αυτό και δεν μπορούν να φανταστούν τις περαιτέρω απώλειες που μπορεί να προκαλέσει κάτι τέτοιο παγκοσμίως.

Ένας άλλος χρήστης του διαδικτύου έφερε στο φως το ακόλουθο: «ο Τζάνγκ Σουαντόνγκ, ιδιοκτήτης της εταιρείας Haofeng Electronic Technology Co., Ltd. στην Γκουανγκντόν, πρότεινε στους κατασκευαστές να παράγουν ψεύτικα θερμόμετρα, για να τα πουλήσουν στις ΗΠΑ.
Σε μια ομάδα του WeChat, το Aibang Thermometer Industrial Resource Exchange Γκρούπ 3, είπε: «Κάνετε τη θερμοκρασία του σώματός τους να φαίνεται 36,5 βαθμούς Κελσίου, ακόμη και αν έχουν πυρετό 39 βαθμών Κελσίου, ώστε οι περισσότεροι από αυτούς να μολυνθούν και ας δούμε πώς οι Αμερικανοί θα εξαπλώσουν την ασθένεια». Όταν αυτή η συνομιλία ανακαλύφτηκε στο διαδίκτυο, ο ίδιος ο Τζανγκ ισχυρίστηκε ότι απλά μιλούσε πατριωτικά.

Καθώς η πανδημία του ιού του Κ.Κ.Κ. συνεχίζει να εξαπλώνεται παγκοσμίως, όλο και περισσότερα ιατρικά είδη που εξάγονται από την Κίνα έχουν βρεθεί ελαττωματικά. Στις 24 Μαρτίου, το ειδησεογραφικό πρακτορείο της Τσεχικής Δημοκρατίας Ack-Tuaal-Ñi ανέφερε ότι για τα κιτ (ιατρικού εξοπλισμού) που εστάλησαν από την Κίνα, το 80% ήταν ελαττωματικά.

Στις 26 Μαρτίου, σύμφωνα με τον υπουργό Υγείας της Ισπανίας Σαλβαντόρ Ίλλα, από τις 9.000 συσκευές διάγνωσης του ιού, που αποστάλθηκαν στην Ισπανία από την Κίνα, το 70% ήταν ελαττωματικές και επιστράφηκαν.

Στις 27 Μαρτίου, ο Τούρκος αξιωματούχος του υπουργείου Υγείας, Άτες Κάρα, δήλωσε ότι για την παρτίδα των κιτ διάγνωσης από την Κίνα, μόνο το 30 έως 35% των συσκευών έδιναν ακριβή αποτελέσματα.

Η ανώτερη αξιωματούχος του υπουργείου Υγείας των Φιλιππίνων, Μαρία Ροζάριο, δήλωσε ότι: «Μεταξύ των πρώτων κιτ διάγνωσης που μας δόθηκαν δωρεάν από την Κίνα, μόνο το 40% λειτουργούσε, δεν τα χρησιμοποιήσαμε, επειδή το ποσοστό ακρίβειας ήταν χαμηλό».

Στις 28 Μαρτίου, η Ολλανδία ανακοίνωσε ότι είχε αποσύρει περίπου 600.000 μάσκες από τις 1,3 εκατομμύρια που αγοράστηκαν από έναν Κινέζο κατασκευαστή μια εβδομάδα νωρίτερα.

Ο υπουργός Εξωτερικών της Ευρωπαϊκής Ένωσης Τζόσεφ Μπορέλ δήλωσε: «Πρέπει να έχουμε υπ’ όψιν ότι υπάρχει μια γεωπολιτική συνιστώσα, συμπεριλαμβανομένου του αγώνα επιρροής μέσω της “πολιτικής της γενναιοδωρίας”. Οπλισμένοι με την αλήθεια της κατάστασης, πρέπει να υπερασπιστούμε την Ευρώπη ενάντια στους επικριτές της».

Αλήθεια & Παράδοση

Facebook-f Linkedin Twitter Youtube
  • Stories
  • Community
  • Blog
  • Careers
  • Brand Assets

36 ΧΩΡΕΣ, 22 ΓΛΩΣΣΕΣ

  • Αγγλικά
  • Γαλλικά
  • Γερμανικά
  • Εβραϊκά
  • Ελληνικά
  • Ιαπωνικά
  • Ινδονησιακά
  • Ισπανικά
  • Ιταλικά
  • Κινεζικά
  • Κορεάτικα
  • Ολλανδικά
  • Ουκρανικά
  • Περσικά
  • Πολωνικά
  • Πορτογαλικά
  • Ρουμανικά
  • Ρωσικά
  • Σλοβακικά
  • Σουηδικά
  • Τουρκικά
  • Τσέχικα