Πέμπτη, 07 Νοέ, 2024

Δισεκατομμυριούχος κατηγορείται για βιασμό έφηβης μέσα στην έπαυλη του Τζέφρι Έπστιν

Ο δισεκατομμυριούχος Λέον Μπλακ βίασε το κορίτσι όταν ήταν μόλις 16 ετών μέσα στην κατοικία του Έπστιν στο Άπερ Ιστ Σάιντ, υποστηρίζει η πολιτική αγωγή.

Η κοπέλα, το όνομα της οποίας δεν έχει δημοσιοποιηθεί και χρησιμοποιεί το ψευδώνυμο Jane Doe, φέρεται να έλαβε οδηγίες και να έκανε, σε πολλές περιπτώσεις, μασάζ στον Έπστιν που περιλάμβανε σεξουαλική επαφή.

Αφού έμαθε ότι το κορίτσι ακολουθούσε τις οδηγίες, ο Έπστιν την παρέδιδε συχνά σε άλλους άνδρες για να κάνουν το ίδιο, σύμφωνα με την αγωγή, μεταξύ άλλων στα σπίτια του Έπστιν στις Αμερικανικές Παρθένες Νήσους και στο Παλμ Μπιτς της Φλόριντα.

Το 2002, το κορίτσι μεταφέρθηκε στο σπίτι του Έπστιν στη Νέα Υόρκη, όπου την σύστησε ο «ειδικός φίλος» του Έπστιν, ο Μπλακ, σύμφωνα με τη μήνυση. Ο Έπστιν φέρεται να είπε στην κοπέλα να δώσει στον Μπλακ το ίδιο είδος «περιποίησης με μασάζ» που του είχε κάνει εκείνη.

Ο Μπλακ φέρεται να επιτέθηκε βίαια στην κοπέλα πριν τη βιάσει. Κατηγορείται ότι γελούσε με τις προσπάθειες της κοπέλας να του ξεφύγει.

Η μήνυση δεν παρατίθεται επειδή περιέχει γραφικές περιγραφές των όσων φέρονται να συνέβησαν.

«Αν και ο Έπστιν διακίνησε την ενάγουσα σε άλλους άνδρες, τόσο πριν όσο και μετά τον Μπλακ, δεν την πήγε ποτέ ξανά στη Νέα Υόρκη. Ο βίαιος και σαδιστικός χαρακτήρας του βιασμού του Μπλακ άφησε ανεξίτηλο σημάδι πάνω της, τόσο σωματικά όσο και ψυχολογικά. Η ενάγουσα υπέστη εσωτερικές εκδορές στο ορθό της που συνεχίζουν να της προκαλούν πόνο», αναφέρεται στην αγωγή.

«Δυστυχώς, η εμπειρία της Doe είναι μία ακόμη σε μια μακρά σειρά από κατάπτυστες και αποτρόπαιες εμπειρίες που προκλήθηκαν σε μια ανήλικη που παγιδεύτηκε στον ιστό του Τζέφρι Έπστιν – έναν ιστό που επεκτάθηκε σε μια ομάδα ισχυρών και ισχυρών ανδρών, συμπεριλαμβανομένου του Λέον Μπλακ», αναφέρεται επίσης.

Η αγωγή υποβλήθηκε βάσει νόμου της Νέας Υόρκης που επιτρέπει στα θύματα σεξουαλικής κακοποίησης να υποβάλουν αγωγές μέχρι το τέλος του 2025 για παλαιότερα περιστατικά.

Ζητά από το δικαστήριο αποζημίωση.

«Πρόκειται για μια επιπόλαιη και επιβλητέα με κυρώσεις αγωγή. Ο Μπλακ δεν έχει συναντήσει ποτέ αυτό το άτομο. Αυτά τα μοχθηρά και συκοφαντικά ψέματα, που μεταμφιέζονται σε ισχυρισμούς, έχουν κατασκευαστεί σκόπιμα από τη δικηγορική εταιρεία Wigdor στο πλαίσιο της βεντέτας της εταιρείας εναντίον του Μπλακ επειδή υπερασπίστηκε σθεναρά και με επιτυχία τον εαυτό του τα τελευταία δύο χρόνια. Η προηγούμενη υπόθεση της Wigdor εναντίον του Μπλακ απορρίφθηκε πρόσφατα από το δικαστήριο και θα απορριφθεί και αυτή», δήλωσε στην Epoch Times η Σούζαν Έστριχ (Susan Estrich), δικηγόρος που εκπροσωπεί τον Μπλακ, σε δήλωση που έστειλε με ηλεκτρονικό ταχυδρομείο.

Σε απάντηση, η Τζιν Κρίστενσεν (Jeanne Christensen), δικηγόρος της Wigdor που εκπροσωπεί τον ενάγοντα, δήλωσε στην Epoch Times σε μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου: «Οι θεωρίες συνωμοσίας του Μπλακ και το δάκτυλο που δείχνει είναι μια προφανής προσπάθεια να μετατοπίσει την προσοχή μακριά από τις αποτρόπαιες πράξεις του. Δεν νομίζω ότι κάποιος θα ξεγελαστεί από τέτοιες ανοησίες».

Ο Έπστιν, καταδικασμένος για σεξουαλικά αδικήματα, επρόκειτο να δικαστεί για εμπορία ανηλίκων και άλλες κατηγορίες όταν πέθανε το 2019. Ο θάνατός του χαρακτηρίστηκε ως αυτοκτονία.

 

Το κορίτσι είναι αυτιστικό

Η ενάγουσα στη νέα υπόθεση είναι αυτιστική και βρίσκεται σε αναπτυξιακό στάδιο παρόμοιο με αυτό ενός 12χρονου, σύμφωνα με την αγωγή.

Το κορίτσι φέρεται να είχε εγγραφεί σε ένα πρόγραμμα μαζορετών το καλοκαίρι του 2001 και οι γονείς της είχαν επιτρέψει να ζει με τη διευθύντρια του προγράμματος.

Η εν λόγω γυναίκα, η οποία προσδιορίστηκε μόνο με το μικρό της όνομα, λέγεται ότι «εκπαίδευσε» το κορίτσι, με σκληρή τιμωρία σε περίπτωση που δεν συμμορφωνόταν.

Η γυναίκα φέρεται να σύστησε το κορίτσι στον Έπστιν και τη σύντροφο του, Γκισλέν Μάξγουελ.

Αυτό είχε ως αποτέλεσμα το κορίτσι να δίνεται σε διάφορους γνωστούς του Έπστιν, σύμφωνα με τη μήνυση.

 

Άλλες αγωγές

Ο Μπλακ έχει κατηγορηθεί και στο παρελθόν για βιασμό γυναικών σε σχέση με τη σχέση του με τον Έπστιν.

Η Σέρι Πίρσον (Cheri Pierson), για παράδειγμα, κατέθεσε αστική αγωγή το 2022 λέγοντας ότι ο Μπλακ τη βίασε το 2002 στο σπίτι του Έπστιν στη Νέα Υόρκη.

Η Πίρσον λέει ότι βιάστηκε σε μια ιδιωτική σουίτα μέσα στο σπίτι.

«Η βάναυση επίθεση του Μπλακ έλαβε χώρα σε έναν απομονωμένο και ιδιωτικό χώρο όπου κανείς δεν μπορούσε να δει τον Μπλακ ή να ακούσει τις κραυγές της Πίρσον», ανέφερε η εν λόγω αγωγή.

Η αγωγή της Πίρσον βρίσκεται σε εξέλιξη.

Μια άλλη αγωγή απορρίφθηκε τον Μάιο.

Ο Τζέφρι Έπστιν εμφανίζεται σε φωτογραφία που τραβήχτηκε για το μητρώο σεξουαλικών παραβατών του Τμήματος Υπηρεσιών Ποινικής Δικαιοσύνης της Πολιτείας της Νέας Υόρκης στις 28 Μαρτίου 2017. (New York State Division of Criminal Justice Services μέσω Reuters)

 

Μια κατοικία που ανήκει στον Τζέφρι Έπστιν στην Ανατολική 71η οδό φαίνεται στο Upper East Side του Μανχάταν στις 8 Ιουλίου 2019 στη Νέα Υόρκη. Σύμφωνα με δημοσιεύματα, ο Έπστιν κατηγορείται ότι διηύθυνε επιχείρηση σωματεμπορίας από την πολυτελή έπαυλή του. (Φωτογραφία: Kevin Hagen/Getty Images)

 

Ανασκόπηση

Ο Μπλακ είναι ένας επενδυτής που συνίδρυσε την Apollo Global Management, αλλά δεν είναι πλέον στην εταιρεία.

Η Apollo ανακοίνωσε το 2021 ότι η επανεξέταση της σχέσης του Μπλακ με τον Έπστιν διαπίστωσε ότι ο Έπστιν συμβούλευε τακτικά τον Μπλακ σε οικονομικά θέματα, συμπεριλαμβανομένου του σχεδιασμού καταπιστευμάτων.

Ο Μπλακ πλήρωσε στον Έπστιν 158 εκατομμύρια δολάρια για τις συμβουλές από το 2012 έως το 2017, όπως διαπιστώθηκε από την έρευνα.

«Ως αποτέλεσμα της εργασίας του Έπστιν, ο Μπλακ πίστευε, και οι μάρτυρες γενικά συμφώνησαν, ότι ο Έπστιν παρείχε συμβουλές που προσέφεραν στον Μπλακ αξία μεγαλύτερη από 1 δισεκατομμύριο δολάρια και έως και 2 δισεκατομμύρια δολάρια ή και περισσότερο», δήλωσε η Dechert, δικηγορική εταιρεία που συνέταξε την έκθεση.

Ο Μπλακ δάνεισε επίσης στον Έπστιν περίπου 30 εκατ. δολάρια, αλλά αποπληρώθηκε μόνο το ένα τρίτο από αυτά πριν πεθάνει ο Έπστιν.

Η έρευνα δεν αποκάλυψε παραπτώματα του Μπλακ ή της Apollo.

 

Διακανονισμός με τις Αμερικανικές Παρθένες Νήσους

Ο Μπλακ κατέβαλε 62,5 εκατομμύρια δολάρια για να αποφύγει τυχόν νομικές αξιώσεις από την κυβέρνηση των Αμερικανικών Παρθένων Νήσων, όπως δήλωσαν εκπρόσωποι νωρίτερα τον Ιούλιο.

Εκπρόσωπος του Μπλακ επιβεβαίωσε σε δήλωση που έστειλε με μήνυμα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου ότι ο Μπλακ συμβιβάστηκε με τις Παρθένες Νήσους, σημειώνοντας ότι δεν υπάρχει καμία υπόνοια στον διακανονισμό «ότι ο Μπλακ γνώριζε ή συμμετείχε σε οποιοδήποτε παράπτωμα».

Ο εκπρόσωπος συνέχισε λέγοντας ότι, όπως ήταν ήδη γνωστό, ο Μπλακ είχε πληρώσει τον Έπστιν για «νόμιμες χρηματοοικονομικές συμβουλευτικές υπηρεσίες» και ότι ο Μπλακ «διευθέτησε τις πιθανές αξιώσεις (των Παρθένων Νήσων) που προέκυψαν από τις ακούσιες συνέπειες αυτών των πληρωμών».

Οι Αμερικανικές Παρθένοι Νήσοι έχουν ασκήσει αγωγές κατά διαφόρων οντοτήτων, συμπεριλαμβανομένων των JPMorgan Chase και Deutsche Bank, για τις ενέργειές τους που σχετίζονται με τον Έπστιν.

Και οι δύο τράπεζες διευθέτησαν τις υποθέσεις, συμφωνώντας να πληρώσουν εκατοντάδες εκατομμύρια δολάρια αντί να πάνε σε δίκη.

Το πρακτορείο Reuters συνέβαλε σε αυτό το άρθρο.

 

Η ένταση στα σύνορα Πολωνίας-Λευκορωσίας εγείρει ανησυχίες για διεύρυνση της ρωσο-ουκρανικής σύγκρουσης

Τον τελευταίο μήνα, η Πολωνία, χώρα-μέλος του ΝΑΤΟ, έχει ενισχύσει τη στρατιωτική της παρουσία στα σύνορά της με τη Λευκορωσία, στενό σύμμαχο της Ρωσίας, προκαλώντας ανησυχίες ότι ο συνεχιζόμενος πόλεμος μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας μπορεί να κλιμακωθεί σε μια ευρύτερη σύγκρουση.

Στις 21 Ιουλίου, ο Γερμανός υπουργός Άμυνας Μπόρις Πιστόριους τόνισε την ετοιμότητα του Βερολίνου, με την υποστήριξη του ΝΑΤΟ, να υποστηρίξει την Πολωνία στην υπεράσπιση της ανατολικής πλευράς της συμμαχίας.

Την επόμενη ημέρα, ο Μπόρις Γκρίζλοφ, απεσταλμένος της Μόσχας στο Μινσκ, προειδοποίησε ότι η Ρωσία και η Λευκορωσία -που συνδέονται με δική τους στρατιωτική συμμαχία- ήταν έτοιμες να αντιμετωπίσουν όλες τις απειλές κατά της συλλογικής τους ασφάλειας.

Όπως αναφέρει το ρωσικό πρακτορείο ειδήσεων TASS, ο κος Γκρίζλοφ δήλωσε: «Η Βαρσοβία και η Δύση γενικότερα θα πρέπει να συνειδητοποιήσουν ότι οι χώρες μας είναι έτοιμες να αποκρούσουν οποιαδήποτε απειλή. … Έχουμε όλες τις δυνατότητες να το κάνουμε.

»Το πρώτο βήμα των στρατευμάτων του ΝΑΤΟ ή οποιουδήποτε άλλου επιτιθέμενου πέρα από τα σύνορα της Λευκορωσίας θα είναι και το τελευταίο τους.»

Μετά την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία στις αρχές του 2022, η στρατιωτική συνεργασία μεταξύ της Μόσχας και του Μινσκ έχει αυξηθεί σημαντικά.

Πέρυσι, η Μόσχα απέστειλε χιλιάδες στρατιώτες και σημαντικό στρατιωτικό υλικό στη Λευκορωσία. Νωρίτερα φέτος, η Μόσχα αποκάλυψε σχέδια για την τοποθέτηση πυρηνικών όπλων στο έδαφος της Λευκορωσίας. Τον Ιούνιο, ο πρόεδρος της Λευκορωσίας Αλεξάντερ Λουκασένκο δήλωσε ότι ρωσικά τακτικά πυρηνικά όπλα έχουν ήδη μεταφερθεί στη χώρα.

Η «πρόκληση» της Βάγκνερ

Οι εντάσεις κατά μήκος των συνόρων μήκους 402 χλμ. αυξήθηκαν με την πρόσφατη άφιξη μαχητών της ρωσικής ομάδας Βάγκνερ στη Λευκορωσία, όπου βοηθούν στην εκπαίδευση μονάδων του λευκορωσικού στρατού.

Η εκπαίδευση φέρεται να διεξάγεται σε στρατιωτικές εγκαταστάσεις κοντά στα σύνορα με την Πολωνία.

Τον περασμένο μήνα, ο επικεφαλής της Βάγκνερ Γιεβγκένι Πριγκόζιν, μαζί με χιλιάδες μαχητές, οργάνωσε μια βραχύβια ανταρσία που για λίγο φάνηκε να απειλεί την ίδια τη Μόσχα.

Ωστόσο, η κρίση αποσοβήθηκε γρήγορα μετά τη μεσολάβηση του κου Λουκασένκο για μια συμφωνία αποκλιμάκωσης μεταξύ του Πριγκόζιν και της Μόσχας.

Σύμφωνα με τη συμφωνία, οι μαχητές της Βάγκνερ είχαν τη δυνατότητα να μετεγκατασταθούν στη Λευκορωσία, προκαλώντας στη Δύση φόβους ότι η παρουσία τους θα μπορούσε να χρησιμεύσει για την αποσταθεροποίηση μιας ήδη τεταμένης κατάστασης στην περιοχή.

«Υποθέτουμε ότι οι μαχητές της Βάγκνερ δεν πηγαίνουν στη Λευκορωσία για να αναρρώσουν αλλά για να εκτελέσουν μια αποστολή», δήλωσε στις αρχές Ιουλίου ο Στάνισλαβ Ζάριν, αναπληρωτής υπουργός συντονιστής των ειδικών υπηρεσιών της Πολωνίας.

«Η αποστολή αυτή θα μπορούσε να έχει στόχο την Πολωνία αλλά και τη Λιθουανία ή την Ουκρανία.»

Fighters of Wagner private mercenary group pull out of the headquarters of the Southern Military District to return to base, in the city of Rostov-on-Don, Russia, on June 24, 2023. (REUTERS/Stringer/File Photo)
Μαχητές της ιδιωτικής μισθοφορικής ομάδας Βάγκνερ βγαίνουν από το αρχηγείο της Νότιας Στρατιωτικής Περιφέρειας για να επιστρέψουν στη βάση τους, στην πόλη Ροστόφ της Ρωσίας, στις 24 Ιουνίου 2023. (REUTERS/Stringer/File Photo)

 

Μετά την άφιξη των μαχητών της Βάγκνερ στη Λευκορωσία, η Βαρσοβία ανακοίνωσε σχέδια για την ανάπτυξη πρόσθετου στρατιωτικού προσωπικού κοντά στα σύνορα με τη Λευκορωσία.

Επικαλούμενος «πιθανές απειλές», ο Ζμπίγκνιου Χόφμαν, επικεφαλής της επιτροπής ασφαλείας της πολωνικής κυβέρνησης, δήλωσε ότι η Βαρσοβία αποφάσισε να «μετακινήσει τους στρατιωτικούς σχηματισμούς μας από τα δυτικά στα ανατολικά της Πολωνίας».

Μιλώντας στο πολωνικό πρακτορείο ειδήσεων PAP στις 19 Ιουλίου, ο κος Χόφμαν συνέχισε να περιγράφει την παρουσία της ομάδας Βάγκνερ ως «πρόκληση».

Δεν ήταν η πρώτη πρόσφατη πολωνική στρατιωτική ανάπτυξη αυτού του είδους.

Αμέσως μετά την αποτυχημένη εξέγερση του Πριγκόζιν, η Βαρσοβία έστειλε 500 αστυνομικούς στα σύνορα με τη Λευκορωσία. Μια εβδομάδα αργότερα, η Πολωνία ανακοίνωσε την ανάπτυξη περισσότερων από 1.000 στρατιωτών στα ανατολικά της χώρας.

«Πρόκειται για μια επίδειξη της ετοιμότητάς μας να απαντήσουμε σε απόπειρες αποσταθεροποίησης κοντά στα σύνορα», δήλωσε ο Πολωνός υπουργός Άμυνας Μάριους Μπλάστσακ στις 8 Ιουλίου.

Με το βλέμμα στραμμένο στα «ιστορικά εδάφη»;

Ωστόσο, η Μόσχα και το Μινσκ βλέπουν τις πολωνικές συνοριακές αναπτύξεις υπό διαφορετικό πρίσμα, υποδηλώνοντας ότι η Βαρσοβία θα μπορούσε να έχει απώτερα κίνητρα.

Σε συνεδρίαση του ρωσικού Συμβουλίου Ασφαλείας στις 21 Ιουλίου, ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντίμιρ Πούτιν κατηγόρησε την Πολωνία ότι υποθάλπει παλιές φιλοδοξίες τόσο για τη Λευκορωσία όσο και για την Ουκρανία.

Ισχυρίστηκε ότι η Βαρσοβία επεδίωκε να δημιουργήσει έναν «συνασπισμό» υπό την αιγίδα του ΝΑΤΟ, με στόχο «την άμεση επέμβαση στην Ουκρανία για να αποσπάσει ένα μεγαλύτερο κομμάτι για τον εαυτό της».

Ο κος Πούτιν αναφέρθηκε επίσης σε ένα υποτιθέμενο δυτικό σχέδιο για τη δημιουργία μιας κοινής πολωνο-λιθουανικής δύναμης με στόχο την κατάληψη τμημάτων της δυτικής Ουκρανίας.

Ισχυρίστηκε ότι η δύναμη αυτή, η οποία θα περιέχει και ουκρανικά στοιχεία, θα εισέλθει στη δυτική Ουκρανία με το πρόσχημα των «ειρηνευτικών δυνάμεων», αλλά στην πραγματικότητα θα χρησιμοποιηθεί «για την κατοχή αυτών των εδαφών».

«Εάν οι πολωνικές μονάδες εισέλθουν στο Λβιβ [Λεοντόπολις] ή σε κάποια άλλα εδάφη της Ουκρανίας, θα παραμείνουν εκεί για πάντα», δήλωσε ο κος Πούτιν.

Ισχυριζόμενος ότι επικαλείται ιστορικό προηγούμενο, σημείωσε ότι πολωνικές στρατιωτικές μονάδες είχαν καταλάβει τη δυτική περιοχή Λβιβ της Ουκρανίας μετά τον Α’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Στις 22 Ιουλίου, ο κος Γκρίζλοφ δήλωσε ότι οι πρόσφατες αναπτύξεις στρατευμάτων της Πολωνίας θα πρέπει να θεωρηθούν ως «προετοιμασίες για … επιθετικές ενέργειες μεγαλύτερης κλίμακας».

Επανέλαβε επίσης τον ισχυρισμό του κου Πούτιν ότι η Πολωνία «επιδιώκει να παρέμβει στην Ουκρανία υπό την ομπρέλα του ΝΑΤΟ, προκειμένου να ανακτήσει τα λεγόμενα ιστορικά εδάφη στη δυτική Ουκρανία και, ενδεχομένως, τμήματα της Λευκορωσίας».

Το θέμα προέκυψε επίσης στις πρόσφατες συζητήσεις μεταξύ του κου Πούτιν και του κου Λουκασένκο, ο οποίος πραγματοποίησε τριήμερη επίσκεψη στη Ρωσία την περασμένη εβδομάδα.

Σύμφωνα με το TASS, ο κος Λουκασένκο είπε στον Ρώσο ομόλογό του στις 23 Ιουλίου ότι «ο διαχωρισμός της δυτικής Ουκρανίας, ο διαμελισμός της Ουκρανίας, είναι απαράδεκτος για εμάς».

Απαντώντας στους εν λόγω ισχυρισμούς στις 24 Ιουλίου, ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ των ΗΠΑ Μάθιου Μίλερ δήλωσε στους δημοσιογράφους: «Δεν ξέρω κατά πόσο πρέπει να τους πιστέψουμε.

»Υπάρχει μόνο μία χώρα στην περιοχή που όχι μόνο επέδειξε την πρόθεση εισβολής, αλλά την έκανε και πράξη, και αυτή είναι η Ρωσία, όχι η Πολωνία.

»Επαναλαμβάνω ότι η συμμαχία μας με την Πολωνία είναι ισχυρή. Η Πολωνία είναι μέλος του ΝΑΤΟ και θα υπερασπιστούμε -αν χρειαστεί- κάθε σπιθαμή του εδάφους του ΝΑΤΟ.»

A city sign for Lviv, Ukraine, on March 25, 2022. (Charlotte Cuthbertson/The Epoch Times)
Η πινακίδα της πόλης Λβιβ. Ουκρανία, 25 Μαρτίου 2022. (Charlotte Cuthbertson/The Epoch Times)

 

«Συνασπισμός προθύμων»

Δεν είναι η πρώτη φορά που η Μόσχα διατυπώνει ισχυρισμούς σχετικά με υποτιθέμενα πολωνικά σχέδια στη δυτική Ουκρανία.

Τον Απρίλιο του 2022, ο Σεργκέι Ναρίσκιν, επικεφαλής της ρωσικής Υπηρεσίας Πληροφοριών Εξωτερικού, ισχυρίστηκε ότι η Μόσχα είχε γνώση μυστικών σχεδίων μεταξύ της Βαρσοβίας και της Ουάσιγκτον για τη διασφάλιση του «στρατιωτικού και πολιτικού ελέγχου της Πολωνίας επί των ‘ιστορικών εδαφών’ της στην Ουκρανία».

Σύμφωνα με το σχέδιο, ισχυρίστηκε ο κος Ναρίσκιν, πολωνικά στρατεύματα θα εισέρχονταν στη δυτική Ουκρανία με το πρόσχημα της «υπεράσπισής της από τη ρωσική επίθεση».

Συνέχισε υποστηρίζοντας ότι το σχέδιο θα εκτελεστεί χωρίς εντολή από το ΝΑΤΟ, αλλά μάλλον μέσω ενός «συνασπισμού προθύμων».

Απαντώντας στους παραπάνω ισχυρισμούς, ο κος Ζάριν δήλωσε ότι «τα ψέματα σχετικά με τα υποτιθέμενα σχέδια της Πολωνίας να επιτεθεί στη δυτική Ουκρανία επαναλαμβάνονται εδώ και χρόνια».

«Ο στόχος αυτής της ρωσικής προπαγάνδας», είπε, «είναι να καλλιεργηθεί η δυσπιστία μεταξύ Ουκρανίας και Πολωνίας».

Πριν από την πρόσφατη σύνοδο κορυφής του ΝΑΤΟ στη Λιθουανία, ο πρώην γενικός γραμματέας της συμμαχίας Άντερς Ράσμουσεν δήλωσε ότι τα μέλη του ΝΑΤΟ ενδέχεται να στείλουν στρατεύματα στην Ουκρανία «μεμονωμένα», εάν η συμμαχία «δεν μπορεί να συμφωνήσει σε μια ξεκάθαρη μελλοντική πορεία για την Ουκρανία».

«Υπάρχει σαφής πιθανότητα κάποιες χώρες να αναλάβουν μεμονωμένα δράση», δήλωσε στη βρετανική εφημερίδα The Guardian στις 7 Ιουνίου.

Η Πολωνία, ειδικότερα, «συμμετέχει σε μεγάλο βαθμό στην παροχή βοήθειας στην Ουκρανία», σύμφωνα με τον κο Ράσμουσεν.

Από την έναρξη της σύγκρουσης, η Πολωνία -η οποία μοιράζεται σύνορα 531 χλμ. με την Ουκρανία- παραμένει μεταξύ των πιο ένθερμων υποστηρικτών του Κιέβου.

«Βάσει αυτού, δεν θα απέκλεια το ενδεχόμενο η Πολωνία να εμπλακεί ακόμη πιο έντονα … και να την ακολουθήσουν οι χώρες της Βαλτικής, ίσως συμπεριλαμβανομένης της πιθανότητας στρατευμάτων εδάφους», δήλωσε ο κος Ράσμουσεν, ο οποίος ηγήθηκε του ΝΑΤΟ από το 2009 έως το 2014.

Τα κράτη της Βαλτικής που ανέφερε ο κος Ράσμουσεν και μέλη του ΝΑΤΟ (η Εσθονία, η Λετονία και η Λιθουανία) είναι επίσης σταθεροί υποστηρικτές της Ουκρανίας.

Στην πρόσφατη σύνοδο κορυφής στη Λιθουανία, η Ουκρανία ήλπιζε να λάβει πρόσκληση για να ενταχθεί στη συμμαχία. Αλλά έφυγε απογοητευμένη, λαμβάνοντας μόνο αόριστες υποσχέσεις για ενδεχόμενη ένταξη κάποια στιγμή στο μέλλον.

Σε πρόσφατες δηλώσεις του στον Guardian, ο κος Ράσμουσεν είχε πει ότι αν το Κίεβο «δεν πάρει τίποτα» στη σύνοδο κορυφής, η Βαρσοβία θα μπορούσε να εξετάσει το ενδεχόμενο να στείλει στρατεύματα στην Ουκρανία ως μέρος ενός «συνασπισμού προθύμων».

Του Adam Morrow, με τη συμβολή του Reuters

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Επίθεση αυτοκτονίας σε πολιτικό συλλαλητήριο στο Πακιστάν σκοτώνει πάνω από 40 άτομα

ΝΤΕΡΑ ΙΣΜΑΗΛ ΧΑΝ, Πακιστάν-Τουλάχιστον 42 άνθρωποι σκοτώθηκαν και πάνω από 130 τραυματίστηκαν όταν βομβιστής πυροδότησε εκρηκτικά σε πολιτική συγκέντρωση στη βορειοδυτική επαρχία Khyber Pakhtunkhwa του Πακιστάν την Κυριακή, ανακοίνωσαν αξιωματούχοι της αστυνομίας και των σωστικών συνεργείων.

Η έκρηξη σημειώθηκε σε συγκέντρωση του κόμματος Jamiat Ulema Islam-Fazl (JUI-F), γνωστού για τους δεσμούς του με το σκληροπυρηνικό πολιτικό Ισλάμ, στην πρώην φυλετική περιοχή Bajaur, η οποία συνορεύει με το Αφγανιστάν.

Έχει κηρυχθεί κατάσταση έκτακτης ανάγκης στα νοσοκομεία του Bajaur και των παρακείμενων περιοχών, όπου μεταφέρθηκαν οι περισσότεροι τραυματίες, δήλωσε ο αξιωματικός της αστυνομίας της περιοχής Nazir Khan. Οι σοβαρά τραυματίες μεταφέρθηκαν από το Bajaur σε νοσοκομεία της πρωτεύουσας της επαρχίας Peshawar με στρατιωτικά ελικόπτερα.

Μια δήλωση της Rescue 1122, μιας υπηρεσίας πρώτων βοηθειών, ανεβάζει τον αριθμό των νεκρών σε 42.

Ο Χαν δήλωσε ότι η έκρηξη, σε συνέδριο εργαζομένων του JUI-F στην πόλη Khar του Bajaur, είχε ως αποτέλεσμα να τραυματιστούν περισσότεροι από 130, πολλοί από τους οποίους σοβαρά.

Ο αρχηγός της αστυνομίας της επαρχίας Akhtar Hayat δήλωσε στο Reuters ότι η έκρηξη προκλήθηκε από επίθεση αυτοκτονίας.

Στο Πακιστάν παρατηρείται αναζωπύρωση των επιθέσεων ισλαμιστών τρομοκρατών από πέρυσι, όταν κατέρρευσε η εκεχειρία μεταξύ της τρομοκρατικής οργάνωσης Tehreek-e-Taliban Pakistan (TTP) και του Ισλαμαμπάντ. Μια βομβιστική επίθεση σε τζαμί στην Peshawar στοίχισε τη ζωή σε πάνω από 100 ανθρώπους νωρίτερα φέτος.

Ενώ η TTP και οι ομάδες που συνδέονται με αυτήν βρίσκονται πίσω από την πλειονότητα των επιθέσεων στο Πακιστάν τους τελευταίους μήνες, η ομάδα πήρε αποστάσεις από την επίθεση της Κυριακής, την οποία καταδίκασε εκπρόσωπός της.

Η TTP δηλώνει πίστη στην τρομοκρατική ομάδα των Ταλιμπάν στο δυτικό γειτονικό Αφγανιστάν, αλλά δεν αποτελεί άμεσα μέρος της. Οι δυνάμεις ασφαλείας του Πακιστάν λένε ότι η TTP έχει καταφύγια στο Αφγανιστάν, κάτι που οι Ταλιμπάν εκεί αρνούνται.

Οι Ταλιμπάν στο Αφγανιστάν καταδίκασαν την έκρηξη με δήλωση του εκπροσώπου τους Ζαμπιχουλάχ Μουτζαχίντ.

Η TTP δεν είναι η μόνη τρομοκρατική ομάδα που πραγματοποιεί επιθέσεις στην περιοχή, η οποία έχει επίσης πληγεί από ένα τοπικό παράρτημα της τρομοκρατικής ομάδας ISIS.

Το κόμμα JUI-F, το οποίο αποτελεί στόχο, είναι σημαντικός σύμμαχος της κυβέρνησης συνασπισμού του πρωθυπουργού Σεχμπάζ Σαρίφ, η οποία προετοιμάζεται για τις εθνικές εκλογές που θα διεξαχθούν έως τον Νοέμβριο.

Ο Σαρίφ καταδίκασε την έκρηξη, κάνοντας λόγο για επίθεση κατά της δημοκρατικής διαδικασίας του Πακιστάν. Ορκίστηκε ότι οι υπεύθυνοι θα τιμωρηθούν.

Η πρεσβεία των ΗΠΑ στο Ισλαμαμπάντ και ο πρώην πρωθυπουργός του Πακιστάν Ιμράν Χαν καταδίκασαν επίσης την έκρηξη σε αναρτήσεις στην πλατφόρμα ανταλλαγής μηνυμάτων στο X, πρώην γνωστό ως Twitter.

Από τους Jibran Ahmad και Saud Mehsud

Θέατρο: Σκηνοθετώντας τον κόσμο

Οι θεατρικοί συγγραφείς δημιουργούν κόσμους – αυτό το γνωρίζουμε όλοι. Με τον όρο «κόσμος» εννοώ τις συνθήκες του χρόνου, του χώρου και της οπτικής γωνίας που απεικονίζονται στο έργο και τις οποίες πρέπει να αποδεχτούμε, έστω και προσωρινά, αν θέλουμε να κατανοήσουμε τους χαρακτήρες που κατοικούν σε αυτόν τον κόσμο και την οπτική γωνία του θεατρικού συγγραφέα.

Τα περισσότερα θεατρικά έργα παρουσιάζουν είτε έναν κόσμο που πρέπει να αναθεωρηθεί είτε έναν κόσμο που πρέπει να διατηρηθεί (ή παραλλαγές αυτών). Αυτό που τείνουμε να βλέπουμε σήμερα, όχι μόνο στη σκηνή αλλά και στον κινηματογράφο και την τηλεόραση, είναι η παρουσίαση του πρώτου – ενός κόσμου που απαιτεί από τους εφησυχασμένους να επανεξετάσουν τις μακροχρόνιες παραδοσιακές πεποιθήσεις τους υπέρ μιας νέας, φωτισμένης ουτοπίας.

Λιγότερο συνηθισμένη είναι η απεικόνιση ενός κόσμου που προσπαθεί να ανακτήσει τις χαμένες (ή, μάλλον, απορριφθείσες) αξίες του παρελθόντος, ακόμη και στο πλαίσιο ενός θαυμαστού καινούριου κόσμου. Συνάντησα και τις δύο αυτές κοσμοθεωρίες πρόσφατα, αφού παρακολούθησα δύο πρωτότυπα θεατρικά έργα και μια περιοδεύουσα παραγωγή ενός παλιού κλασικού έργου που ανέβηκε στην περιοχή του Κολόμπους, στο Οχάιο.

Κόσμοι που εξέταζαν τα προηγούμενα έργα μας

Για ένα οικείο πλαίσιο αναφοράς, ας δούμε τους κόσμους που δημιουργούνται στα θεωρούμενα θεατρικά αριστουργήματα. Στο έργο του Μπέκετ «Περιμένοντας τον Γκοντό», έχουμε έναν κόσμο που έχει εκμηδενιστεί (μια γυμνή σκηνή με ένα απομονωμένο δέντρο), αφήνοντας δύο μοναχικούς, ευάλωτους αλήτες να περιμένουν την εκπλήρωση μιας άθεης ύπαρξης παίζοντας παιχνίδια, φλυαρώντας και ελπίζοντας να έρθουν σε ανθρώπινη επαφή. Εδώ, κάθε ελπίδα για την ανάκτηση των περασμένων ημερών διαψεύδεται και αντικαθίσταται όχι από μια ουτοπία, αλλά από μια δυστοπία της δυστυχίας.

«Περιμένοντας τον Γκοντό» του Σάμιουελ Μπέκετ. Παραγωγή του Φεστιβάλ της Αβινιόν του 1978, σε σκηνοθεσία του Οτομάρ Κρέιτσα, με πρωταγωνιστές τον Ρούφους (α) ως Εστραγκόν και τον Ζορζ Γουίλσον (δ) ως Βλαντίμιρ. (Fernand Michaud/CCO)

 

Στον «Άμλετ», ο Σαίξπηρ παρουσιάζει μια κάποτε σπουδαία αυλή που έχει παρακμάσει σε κάτι σάπιο, όπου οι δόλιοι ή μπερδεμένοι χαρακτήρες μοιάζουν να περιπλανώνται σε έναν κόσμο που πρέπει να καταστραφεί για να μπορέσει να ξαναγίνει ολόκληρος. Η ελπίδα εδώ είναι ότι ο πρόσφατα λυτρωμένος κόσμος θα διατηρήσει την παλιά του δόξα με μια νέα γενιά χαρακτήρων.

Ο Βρετανός ηθοποιός Τζον Γκίλγκουντ (1904-2000) ποζάρει με κοστούμι για τον πρωταγωνιστικό του ρόλο στον «Άμλετ» το 1936. (Hulton Archive/Getty Images)

 

Η «Πόλη μας» του Θόρντον Γουάιλντερ μας δείχνει έναν αυτοτελή κόσμο όπου οι πραγματικότητες της ύπαρξης (γέννηση, γάμος, θάνατος) είναι αποδεκτές -όσο θλιβερές και αν είναι μερικές φορές- και κατανοητές ως η χαρά και το κόστος της ζωής. Δεν υπάρχει ένας νέος κόσμος προς τον οποίο να προσβλέπουμε, αλλά μάλλον η συνέχιση ενός υπάρχοντος κόσμου, ο οποίος βολεύει όλους μια χαρά.

Μια σκηνή από την αρχική παραγωγή της «Πόλης μας» στο Μπρόντγουεϊ με τον Φρανκ Κρέιβεν (α) ως διευθυντή σκηνής, τη Μάρθα Σκοτ ως Έμιλι Γουέμπ και τον Τζον Κρέιβεν ως Τζορτζ Γκιμπς. (Public Domain)

 

Το βασικό στοιχείο αυτών των δημιουργημένων κόσμων είναι ότι οι κάτοικοί τους αναγνωρίζουν τις συνθήκες του κόσμου τους και κάνουν την επιλογή είτε να ζήσουν μέσα σε αυτές («Γκοντό» και «Η πόλη μας») είτε να πολεμήσουν εναντίον τους («Άμλετ»). Όμως οι συνθήκες κατά τη διάρκεια του έργου σπάνια αλλάζουν και γίνονται αποδεκτές από τους περισσότερους, ακόμη και αν ο πρωταγωνιστής επιλέγει να μην τις αποδεχτεί.

Τρία θεατρικά έργα

Τα πρωτότυπα θεατρικά έργα που είδα παρουσίασαν τους δύο πολύ διαφορετικούς κόσμους που περιέγραψα παραπάνω. Το πρώτο έργο αφορούσε ένα μικρό, οικογενειακό εστιατόριο που ανήκει σε μαύρη οικογένεια και έχει επιβιώσει τον τελευταίο μισό αιώνα κοινωνικών ανακατατάξεων, ακόμη και όταν οι παντρεμένοι ιδιοκτήτες έχουν απομακρυνθεί. Ας το ονομάσουμε αυτό το έργο «Έργο σε εστιατόριο», καθώς θα προτιμούσα να το χρησιμοποιήσω ως γενικό παρά ως συγκεκριμένο παράδειγμα.

Το δεύτερο έργο αφορούσε τις συχνές συναντήσεις δύο ομοφυλόφιλων ανδρών (ενός ηλικιωμένου, κυνικού συνταξιούχου και ενός νεαρού, ιδεαλιστή κυβερνητικού υπαλλήλου) στα παγκάκια του πάρκου, οι συζητήσεις των οποίων πλαισιώνονται από τη συνεχιζόμενη αναταραχή στο έθνος μας, τις διαμαρτυρίες επί σκηνής και όλα αυτά. Θα το ονομάσουμε αυτό το έργο «Έργο σε παγκάκι».

Στο “‘Εργο σε παγκάκι”  δύο άνδρες συνομιλούν καθισμένοι σε ένα παγκάκι του πάρκου. (Dmytro Sheremeta/Shutterstock)

 

Το «Έργο σε εστιατόριο» δημιουργεί έναν κόσμο όπου γίνεται κατανοητό ότι ο Θεός υπάρχει και παίζει ρόλο στη ζωή μας, ότι ο κόσμος αλλάζει, αλλά κάποια πράγματα (όπως τα εστιατόρια) αντέχουν στην πορεία του χρόνου και ότι οι άνθρωποι μπορούν να συμφιλιωθούν κάτω από τις πιο δύσκολες συνθήκες. Ο ρατσισμός έχει σηκώσει το άσχημο κεφάλι του όλα αυτά τα χρόνια, αλλά δεν είναι αυτό που καθορίζει αυτούς τους χαρακτήρες, ούτε είναι η πηγή της μείζονος σύγκρουσης στο έργο. Το μήνυμα του έργου είναι η ελπίδα για ένα καλύτερο μέλλον, ξεκινώντας από την επανένωση των ιδιοκτητών του εστιατορίου.

Το «Έργο σε εστιατόριο» παρουσιάζει την πίστη στη σημασία της πυρηνικής οικογένειας και περιλαμβάνει μια επανένωση των συζύγων-ιδιοκτητών του εστιατορίου. (Rawpixel.com/Shutterstock)

 

Το «Έργο σε παγκάκι» παρουσιάζει έναν κόσμο όπου η βία είναι δεδομένη, αλλά κάποια βία αποτελεί αναγκαία απάντηση στην αδικία, ενώ άλλη βία πηγάζει από φανατισμό και μίσος. Η ελπίδα στον κόσμο έγκειται αποκλειστικά στην ικανότητα των άλλων να κατανοήσουν το κακό που ενυπάρχει σε ορισμένους τρόπους σκέψης – πολλοί χαρακτήρες είναι υπέρμαχοι της λευκής υπεροχής και ο σωβινισμός διαχέεται σε όλες τις καταστάσεις. Ακόμη και οι δύο λευκοί ομοφυλόφιλοι απορρίπτουν και εκφοβίζουν έναν έγχρωμο ομοφυλόφιλο άνδρα. Ο Θεός, όταν αναφέρεται, είναι μια φιγούρα που καλείται να δεχτεί προσευχές, οι οποίες, όπως τα συνθήματα στις αφίσες, ακούγονται υπέροχα αλλά σπάνια δίνονται με οποιαδήποτε συνέπεια.

Αυτός ο τελευταίος κόσμος, παρεμπιπτόντως, είναι ο ίδιος με αυτόν που δημιουργεί η νέα εκδοχή του «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» («To Kill a Mockingbird» της Χάρπερ Λη) από τον Ααρών Σόρκιν. Είδα και αυτή την παράσταση πρόσφατα στο Κολόμπους, έναν από τους σταθμούς της περιοδείας της, με τον Ρίτσαρντ Τόμας στον ρόλο του Άττικους Φιντς. Η άποψη του Σόρκιν είναι ότι ο ρατσισμός είναι ενδημικός και συστημικός, ότι δεν υπάρχει ελπίδα για όσους διαιωνίζουν τον φανατισμό (προφανώς όλοι μας) και ότι πρέπει να απομακρύνουμε τον ρατσισμό από την κοινωνία με κάθε μέσο. Έτσι, ο Φιντς του Σόρκιν δεν είναι πλέον το ηθικό κέντρο του σύμπαντος του «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια», αλλά μάλλον ένας ανόητος πιστός στην έμφυτη καλοσύνη των ανθρώπων, που σταματά να καταφεύγει σε κατάφωρα ψέματα για να προωθήσει την υπόθεση του αντιρατσισμού. Δεν είναι ο Άττικους Φιντς των παππούδων σας.

Ο Άττικους Φιντς ( Γκρέγκορι Πεκ) και η κόρη του ( Μαίρη Μπάνταμ), στην ταινία «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» (1962). (Screenshot/YouTube)

 

Η βία ως απάντηση

Ως άτομο που πιστεύει στην αξία της παράδοσης και αντιτίθεται σφόδρα στις σύγχρονες προσπάθειες εξάλειψής της, ενοχλήθηκα από την επιμονή του «Έργου σε παγκάκι» ότι μπορούμε να δημιουργήσουμε έναν νέο κόσμο, αρκεί να βγάλουμε από τη μέση τους ενοχλητικούς ρατσιστές. (Είναι παντού!) Η βία είναι πλέον ένας αποδεκτός τρόπος για να απαλλαγεί ο κόσμος από τον ρατσισμό, μας υπενθυμίζει ο θεατρικός συγγραφέας.

Είναι χαρακτηριστικό ότι αυτό ήταν και το μήνυμα του «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» του Σόρκιν: Οι ρατσιστές βρίσκονται παντού, ακόμη και σε έναν πληθυσμό που αποτελείται από δήθεν καλούς ανθρώπους. Παρουσιάζει έναν αμερικανικό Νότο του 1934 ως αντανάκλαση της σύγχρονης Αμερικής, μια λανθασμένη και άδικη σύγκριση, δεδομένου ότι τώρα είμαστε ένα πολύ καλύτερο έθνος, έχοντας αφαιρέσει τα δεσμά του θεσμικού ρατσισμού πριν από 60 χρόνια.

Ωστόσο, τόσο το «Έργο σε παγκάκι» όσο και το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» μας λένε ότι οι εθνικές μας αξίες είναι ανεπαρκείς και κατά κάποιο τρόπο καταπιεστικές όσο ποτέ άλλοτε. Αυτό συμβαίνει επειδή φοβάμαι ότι ως έθνος αποθαρρυνόμαστε από το να ακολουθήσουμε ένα οικείο σύνολο θεμελιωδών αξιών για να δημιουργήσουμε ένα πρότυπο ζωής. Οι κύριοι θεσμοί (οικογένεια, σχολείο, εκκλησία, κυβέρνηση) έχουν υποστεί έναν βομβαρδισμό γελοιοποίησης και διάλυσης, σε τέτοιο βαθμό που συχνά δεν έχουμε κανένα πρότυπο να συγκρίνουμε με αυτό που όλοι κάποτε θεωρούσαμε δεδομένο.

Θα ήταν θαυμάσιο να είχαμε έναν κόσμο χωρίς ρατσισμό, φυσικά, αλλά πόσο εφικτό είναι αυτό όταν α) ο ρατσισμός ορίζεται τόσο ευρέως ώστε να περιλαμβάνει οποιαδήποτε προσβολή εναντίον οποιουδήποτε θεωρείται περιθωριοποιημένος και β) η ανθρώπινη φύση που είναι αυτό που είναι (όπως σίγουρα γνώριζαν οι ιδρυτές) θα μας κάνει αναπόφευκτα να αντιδράσουμε με κάποιους εγωιστικούς τρόπους που μπορεί να φαίνονται ρατσιστικοί.

Το «Έργο σε εστιατόριο», αντίθετα, δείχνει μια Αμερική που έχει ακόμα μαθήματα να μάθει, αλλά μπορεί να προχωρήσει μπροστά, αντιμετωπίζοντας το άσχημο, το ατυχές και το επαίσχυντο με ένα νεύμα προς την παράδοση (όπως η πυρηνική οικογενειακή μονάδα και η ειλικρινής θρησκευτική πεποίθηση).

Και οι τρεις θεατρικοί συγγραφείς, είμαι βέβαιος, θα σας πουν ότι ζούμε σε αυτούς τους δύο διαφορετικούς κόσμους τώρα. Και μπορεί ο καθένας τους να έχει δίκιο. Υπάρχουν, μέσα σε κάθε κόσμο, αναγνωρίσιμες ιδιότητες που όλοι διαθέτουμε: Υπάρχουν διαμαρτυρίες, βία και συμφιλιώσεις στα έργα, όπως και στη σύγχρονη κοινωνία. Αλλά ως βαρόμετρο για το τι είναι καλό και τι είναι διαρκές, το «Έργο σε εστιατόριο» υποστηρίζει πολύ καλύτερα τις αξίες που μας καθορίζουν ως έθνος, ακόμη και όταν φαίνεται να έχουμε χάσει αυτές τις αξίες.

Το θέατρο σήμερα

Στο σύγχρονο αμερικανικό θέατρο, όλοι οι κόσμοι θεωρούνται εξίσου πραγματικοί και εξίσου αληθινοί, αλλά κάποιοι είναι πιο ίσοι, όπως είπε πρώτος ο Όργουελ, αν έχουν μέσα τους προοδευτικές αξίες. Πώς, λοιπόν, θα παρουσιάσουμε ένα σύμπαν που να είναι αναγνωρίσιμο και αποδεκτό από τη συντριπτική πλειονότητα των θεατών;

Θα μπορούσαμε να ξεκινήσουμε επιστρέφοντας στην ιδέα ότι υπάρχουν θεμελιώδεις αρχές που καθορίζουν τη χώρα μας και αυτές οι αρχές είναι αληθινές και καλές – ακριβώς οι αρχές που καθορίζουν το Φυσικό Θέατρο (το θεατρικό κίνημα που αντλεί από τη φιλοσοφία των Ιδρυτών Πατέρων των ΗΠΑ και από την ανθρώπινη φύση για την ανάπτυξη χαρακτήρων και συγκρούσεων).

Το Φυσικό Θέατρο διαθέτει πρωταγωνιστές που αναζητούν στον εαυτό τους την αιτία των αποτυχιών και των αγώνων τους (ή τουλάχιστον τους παράγοντες που συμβάλλουν σε αυτές) και στη συνέχεια εργάζονται για να διορθώσουν αυτά τα ελαττώματα προτού βγουν να τα βάλουν με τον κόσμο. Ο Άττικους Φιντς της Χάρπερ Λη ήταν ένας τέτοιος άνθρωπος. Ο Φιντς του Σόρκιν αναγνωρίζει τις αποτυχίες του, αλλά τελικά καταδικάζει μαζικά τους ανθρώπους του Μέικομπ, αντιστρέφοντας την προηγούμενη θέση του ότι σε όλους ενυπάρχει το καλό.

Ωστόσο, μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε τις τέχνες για να ενισχύσουμε τις αξίες που συνηθίζαμε να θεωρούμε δεδομένες , ακόμη και όταν αυτές δέχονται επίθεση.

Τόσο το «Έργο σε εστιατόριο» όσο και το «Όταν σκοτώνουν τα κοτσύφια» του Σόρκιν μάς λένε ότι υπάρχει κάτι πολύ λάθος στην κοινωνία, που τελικά πρέπει να καταπολεμηθεί και να νικηθεί. Και τα δύο δείχνουν ένα συγκεκριμένο τμήμα του πληθυσμού ως την πηγή αυτής της αμαρτίας. Όμως το «Έργο σε εστιατόριο» παίρνει έναν ανώτερο δρόμο, αφήνοντας την ενοχοποίηση και την καταδίκη και δείχνοντας ότι οι απλές πράξεις συμφιλίωσης μπορούν να έχουν προεκτάσεις σε ευρύτερη κλίμακα.

Μου φαίνεται ότι χρειαζόμαστε περισσότερα «Έργα σε Εστιατόρια» και τους κόσμους της ελπίδας που αυτά παρουσιάζουν παρά «Έργα σε παγκάκια» με τους κόσμους τους της κατηγόριας και της εκδίκησης.

Του Robert Cooperman

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Στοχεύοντας το Φάλουν Γκονγκ, μέρος γ΄: «Βοηθήστε να ελευθερωθούν οι γονείς μου» – Η ιστορία του Ντινγκ Λεμπίν

Το τρίτο από τα τέσσερα άρθρα του Μάρκο Ρεσπίντι με θέμα τη δίωξη του Φάλουν Γκονγκ στην Κίνα.

Ding Lebin protesting in front of the Chinese Embassy in Berlin.
Ο Ντινγκ Λεμπίν διαμαρτύρεται μπροστά από την κινεζική πρεσβεία στο Βερολίνο. (ευγενική παραχώρηση του Ντινγκ Λεμπίν)

 

Όλες οι περιπτώσεις θρησκευτικής δίωξης είναι παρόμοιες, αλλά και μοναδικές συνάμα. Είναι παρόμοιες ή ανάλογες ως προς τη δυναμική και τη φρίκη τους, καθώς και ως προς τον πόνο των θυμάτων. Αλλά είναι επίσης μοναδικές, όχι μόνο επειδή οι λεπτομέρειες και οι περιστάσεις προφανώς διαφέρουν, αλλά και επειδή τα ανθρώπινα όντα δεν είναι μόνο αριθμοί. Είναι πραγματικοί και όλοι είναι αναντικατάστατοι. Γι’ αυτό, όταν υποφέρει ένας άνθρωπος, υποφέρει όλη η ανθρωπότητα. Όταν ένα ανθρώπινο ον διώκεται ή πεθαίνει, ένα εσωτερικό μέρος του κάθε ανθρώπου βιώνει επίσης διωγμό και θάνατο.

Αυτή είναι η ιστορία ενός ζευγαριού, συζύγων και γονέων, που διώκονται για την πίστη τους από τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας (ΛΔΚ) εξαιτίας του μίσους που τρέφει το Κομμουνιστικό Κόμμα της Κίνας (ΚΚΚ) για όλες τις πεποιθήσεις, αλλά ιδιαίτερα για εκείνες της πνευματικής ομάδας στην οποία ανήκουν, του Φάλουν Γκονγκ. Πρόκειται για την Μα Ρουιμέι [Ma Ruimei, γεν. 7 Οκτωβρίου 1967] και τον σύζυγό της Ντινγκ Γιουάντε [Ding Yuande, γεν. 19 Οκτωβρίου 1963].

Μεταξύ 5 και 6 π.μ. της 12ης Μαΐου 2023, όπως έμαθα από τον γιο τους Ντινγκ Λεμπίν [Ding Lebin], που ζει στο Βερολίνο της Γερμανίας και ο οποίος μου παραχώρησε μια συνέντευξη, περισσότεροι από δέκα αστυνομικοί εισέβαλαν στη φυτεία τσαγιού των γονιών του. Κανείς δεν τους κατάλαβε, αφού φορούσαν πολιτικά ρούχα. Την ομάδα υποστήριζε ο Σια Τζινγκντέ [Xia Jingde], τοπικός γραμματέας του ΚΚΚ στο χωριό Γιαντζιατζουάνγκ [Yanjiazhuang], στην κομητεία Γου Λιαν της πόλης Ριτζάο, στην επαρχία Σάντονγκ της ΛΔΚ, όπου ζούσε το ζευγάρι. «Οι αστυνομικοί», εξήγησε ο Ντινγκ Λεμπίν, «διέταξαν τους γονείς μου να σταματήσουν τη δουλειά τους και να συνεργαστούν μαζί τους για την έρευνα. Τα κινητά τους τηλέφωνα κατασχέθηκαν αμέσως και η συσκευή του πατέρα μου απενεργοποιήθηκε.»

«Όταν τους πήραν, δεν ήμουν παρών», πρόσθεσε ο Ντινγκ Λεμπίν. Αργότερα, έμαθε ότι στους γονείς του πέρασαν χειροπέδες και τους έσπρωξαν πίσω στο σπίτι τους. «Ενώ οι αστυνομικοί επιθεωρούσαν τον χώρο», θυμάται ο γιος του ζευγαριού, «έτυχε να τηλεφωνήσω στη μητέρα μου για να μάθω πώς ήταν. Εκείνη πρόλαβε και μου είπε: «Κακοί άνθρωποι μπήκαν στο σπίτι. Μου πέρασαν χειροπέδες. Τα χέρια μου είναι μουδιασμένα τώρα». Αμέσως μετά, έκλεισε το τηλέφωνο. Είχαμε μιλήσει για 33 δευτερόλεπτα. «Δεν μπόρεσα να επικοινωνήσω πια με τους γονείς μου», είπε ο Ντινγκ Λεμπίν.

Ding Yuande and Ma Ruimei.
Ο Ντινγκ Γιουάντε και η Μα Ρουιμέι. (ευγενική παραχώρηση του Ντινγκ Λεμπίν)

 

Αποδείχθηκε ότι η αστυνομία συνέχισε την έρευνα μέχρι τις 10 π.μ. περίπου, κατάσχοντας πολλά βιβλία του Φάλουν Γκονγκ και άλλα βιβλία με πνευματικό περιεχόμενο. «Οι γονείς μου συνελήφθησαν και μετά σιωπή», σχολίασε ο Λεμπίν. «Κανείς δεν ήξερε πού κρατούνταν.» Αποφάσισε αμέσως να φέρει τη σύλληψή τους στη δημοσιότητα και η ετοιμότητά του ίσως έσωσε τους γονείς του από μια πιο σκληρή μοίρα.

Ο Λεμπίν απευθύνθηκε σε μια ομάδα στις ΗΠΑ, την Παγκόσμια Οργάνωση για τη Διερεύνηση της Δίωξης του Φάλουν Γκονγκ (WOIPFG), μια διεθνή ΜΚΟ που ιδρύθηκε στη Νέα Υόρκη στις 20 Ιανουαρίου 2006. «Αμέσως», εξηγεί ο Λεμπίν, «η WOIPFG οργάνωσε εθελοντές για να καλέσουν απευθείας τα αστυνομικά τμήματα στην Κίνα, ρωτώντας, ερευνώντας και προτρέποντας τους αξιωματικούς της να απελευθερώσουν αμέσως και άνευ όρων τους γονείς μου». Ακόμη περισσότεροι ακτιβιστές προσπάθησαν να βοηθήσουν στη διάσωση του ζευγαριού. Η Διεθνής Εταιρεία για τα Ανθρώπινα Δικαιώματα, μια ΜΚΟ με καθεστώς ECOSOC του ΟΗΕ που εδρεύει στη Φρανκφούρτη της Γερμανίας, έστειλε επιστολές διαμαρτυρίας στον πρέσβη της ΛΔΚ στη Γερμανία Γου Κεν, στον υπουργό Εξωτερικών της ΛΔΚ Τσιν Γκανγκ, στον επαρχιακό γραμματέα του ΚΚΚ της επαρχίας Σάντονγκ Λιν Γου και στη δημοτική γραμματέα του ΚΚΚ της πόλης Ριτζάο Τζανγκ Χούι.

Όλη αυτή η πίεση είχε αποτέλεσμα. Οι κινεζικές αρχές αναγκάστηκαν να απελευθερώσουν τη Μα Ρουιμέι με εγγύηση στις 14 Μαΐου. Ωστόσο, ο Ντινγκ Γιουάντε εξακολουθεί να βρίσκεται υπό κράτηση. Από τις 13 Ιουνίου, βρίσκεται στο κέντρο κράτησης της πόλης Ριτζάο. «Την επόμενη μέρα, στις 14 Ιουνίου», δήλωσε ο Λεμπίν στο Bitter Winter, «δύο αστυνομικοί έφτασαν ξανά στο σπίτι των γονιών μου και απείλησαν τη μαμά, δείχνοντας πολύ θυμωμένοι. Την εκφόβισαν λέγοντας ότι λόγω της δράσης που οργάνωσα στο εξωτερικό κρατούν τον πατέρα μου στη φυλακή. Τρομακτικό, αλλά δείχνει ένα σημαντικό πράγμα: η δημοσιότητα αυτών των υποθέσεων και η διεθνής πίεση βοηθάει πραγματικά. Οι κινεζικές αρχές φοβούνται πολύ ότι οι παράνομες διώξεις τους μπορεί να τραβήξουν τη διεθνή προσοχή.»

Ding Lebin’s poster in favor of his parents.
Η αφίσα του Ντινγκ Λεμπίν για την απελευθέρωση των γονέων του. (ευγενική παραχώρηση του Ντινγκ Λεμπίν)

 

Για τον λόγο αυτό, ο Ντινγκ Λεμπίν συνεχίζει αδιάκοπα να ασκεί όσο το δυνατόν μεγαλύτερη πίεση στις κινεζικές αρχές, συνεργαζόμενος με όλους εκείνους, ιδιώτες και ΜΚΟ, όπως η Εταιρεία για τους Απειλούμενους Λαούς, που μπορούν να τον βοηθήσουν, τόσο στη Γερμανία όπου ζει όσο και στο εξωτερικό.

Ήρθαν κάποια αποτελέσματα. Αρκετά μέλη του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, της γερμανικής Μπούντεσταγκ και του Κρατικού Κοινοβουλίου του Βερολίνου (η πρωτεύουσα της Γερμανίας είναι πόλη-κράτος με το δικό της νομοθετικό σώμα), καθώς και αρκετά μέλη του τσεχικού Κοινοβουλίου και της βελγικής Βουλής των Αντιπροσώπων, έστειλαν επιστολές στους προαναφερθέντες Γου Κεν, Λιν Γου και Τζανγκ Χούι απαιτώντας να απελευθερωθεί ο Ντινγκ Γιουάντε τώρα. Επιπλέον, στις 15 Ιουλίου 2023, πραγματοποιήθηκε στο Μόναχο μια συγκέντρωση υπέρ των διωκόμενων ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ, λαμβάνοντας την υποστήριξη 12 Γερμανών πολιτικών.

Πρόσφατα, ο Ντινγκ Λεμπίν έγραψε στον Γερμανό Καγκελάριο, Όλαφ Σολτς και, χάρη στον Σύλλογο Φάλουν Ντάφα και το Κέντρο Πληροφόρησης Φάλουν Ντάφα στη Γερμανία, ο καθένας μπορεί να εφαρμόσει παρόμοιες δράσεις πίεσης. Υπάρχει μάλιστα μια επιστολή διαμαρτυρίας προς τον Πρέσβη της ΛΔΚ στη Γερμανία και μια δεύτερη προς τη Δημοτική Επιτροπή του ΚΚΚ στο Ριτζάο τις οποίες μπορεί ο καθένας να υπογράψει, καθώς και οδηγίες για αποτελεσματική δράση. Αρκούν μόνο λίγα λεπτά για να βοηθήσετε.

«Οι καλόκαρδοι Ευρωπαίοι πολίτες που υπέγραψαν τις επιστολές υπέρ των γονέων μου με ενθαρρύνουν να παραμείνω δυνατός και να συνεχίσω τον αγώνα μέχρι να τελειώσουν όλα τα εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας που διαπράττει το ΚΚΚ», δήλωσε ο Λεμπίν.

Στη σειρά «Στοχεύοντας το Φάλουν Γκονγκ» έχουν προηγηθεί το Μέρος α΄ και Μέρος β΄.

Του Marco Respinti

Μετάφραση και αναδημοσίευση από το Bitter Winter

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Η πρώτη εβδομάδα του Αυγούστου καλεί τους Καθολικούς νέους στη Λισαβόνα

Οι Παγκόσμιες Ημέρες Νεολαίας (Journées mondiales de la Jeunesse -JMJ), είναι η μεγαλύτερη συγκέντρωση καθολικών στον κόσμο. Μεθαύριο Τρίτη 1η Αυγούστου, ξεκινά στη Λισαβόνα η 16η οργάνωση, με τη συμμετοχή ενός εκατομμυρίου νέων από όλες τις ηπείρους και με την παρουσία του Πάπα Φραγκίσκου, η οποία θα διαρκέσει μέχρι τις 6 Αυγούστου.

Αυτό το παγκόσμιο γεγονός, που ιδρύθηκε το 1986 με πρωτοβουλία του Πάπα Ιωάννη Παύλου Β’, διοργανώνεται κάθε δύο ή τρία χρόνια και αρθρώνεται γύρω από εορταστικές, πολιτιστικές και θρησκευτικές εκδηλώσεις (συναυλίες, συζήτηση και προσευχή, διασκέψεις, δημόσιες συζητήσεις κλπ.).

Περίπου 16.000 μέλη των δυνάμεων της τάξης, της πολιτικής προστασίας και της υπηρεσίας ιατρικών εκτάκτων καταστάσεων θα αναπτυχθούν για τις εκδηλώσεις αυτές και πολλοί δρόμοι καθώς και σταθμοί του μετρό θα κλείσουν, μια πρόκληση γι΄αυτή την πόλη των 550.000 κατοίκων που υποδέχεται ήδη πολλούς τουρίστες αυτήν την περίοδο του καλοκαιριού.

Με ισχυρά σημεία την τελετή υποδοχής του Πάπα την Πέμπτη και τον Δρόμο του Σταυρού το βράδυ της Παρασκευής, η εβδομάδα κορυφώνεται με μια αγρυπνία υπό τον Φραγκίσκο το βράδυ του Σαββάτου και με μια μεγάλη λειτουργία το πρωί της Κυριακής, έπειτα από μια νύχτα κάτω από τα αστέρα. Ένα βαρύ πρόγραμμα για τον Αργεντινό ποντίφικα, δύο μήνες μετά τη σοβαρή εγχείρηση στην κοιλιά στην οποία υποβλήθηκε.

Αναμένεται να προσεγγίσει προσφιλή σε αυτή τη γενιά θέματα, όπως η κλιματική αλλαγή, η χρήση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης, όπως επίσης και το ευαίσθητο θέμα της σεξουαλικής βίας εις βάρος ανηλίκων εντός της καθολικής Εκκλησίας, η οποία έχει κλονιστεί από αυτά τα σκάνδαλα, βρίσκεται σε πτώση και αναρωτιέται για το μέλλον της.

Αν και διοργανώνεται από την καθολική Εκκλησία, η μεγάλη αυτή συνάντηση είναι ανοικτή και σε νέους άλλων δογμάτων.

Έπειτα από την επιτυχία των δύο μεγάλων συγκεντρώσεων αφιερωμένων στους νέους που διοργανώθηκαν στη Ρώμη το 1984 και το 1985, ο Πάπας Κάρολ Βοϊτίλα δημιουργεί επίσημα, το 1986 στην Αιώνια Πόλη, τις Παγκόσμιες Ημέρες Νεολαίας, που εναλλάσσονται ανάμεσα σε αποκεντρωμένες πρωτοβουλίες και μεγάλες μαζικές συναντήσεις.

Θα ακολουθήσουν το Μπουένος Άιρες (Αργεντινή 1987), το Σαντιάγο ντε Κομποστέλα (Ισπανία 1989), η Ζεστοκόβα (Πολωνία 1991), το Ντένβερ (Ηνωμένες Πολιτείες 1993), η Μανίλα (Φιλιππίνες 1995), το Παρίσι (Γαλλία, 1997), η Ρώμη (Ιταλία 2000), το Τορόντο (Καναδάς 2002), η Κολονία (Γερμανία 2005), το Σίδνεϊ (Αυστραλία 2008), η Μαδρίτη (Ισπανία 2011), το Ρίο ντε Ζανέιρο (Βραζιλία 2013), η Κρακοβία (Πολωνία 2016) και ο Παναμάς (2019).

Οι εκδηλώσεις που κατέγραψαν τη μεγαλύτερη προσέλευση ήταν εκείνες της Μανίλας το 1995 (5 εκατομμύρια), του Ρίο (3,7 εκατ.) και της Κρακοβίας (3 εκατομμύρια).

ΒΧ

Επεκτείνει το σιδηροδρομικό του δίκτυο το Ισραήλ, προς μια ενδεχόμενη χερσαία σύνδεση της χώρας με τη Σαουδική Αραβία

Το Ισραήλ ενεργοποιεί μία επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου του, οικονομικού ύψους 100 δισεκατομμυρίων σέκελ (24,48 δισεκατομμυρίων ευρώ) που θα διασυνδέσει περιφερειακές περιοχές του Τελ Αβίβ και, στο μέλλον, θα μπορεί να παρέχει χερσαία σιδηροδρομική σύνδεση με τη Σαουδική Αραβία, όπως δήλωσε σήμερα ο πρωθυπουργός Μπέντζαμιν Νετανιάχου.

H ανακοίνωση ακολούθησε μία επίσκεψη υψηλόβαθμων Αμερικανών αξιωματούχων στη Σαουδική Αραβία την προηγούμενη εβδομάδα, προωθώντας το ενδεχόμενο ενός επίσημου πλαισίου σχέσεων μεταξύ της Σαουδικής Αραβίας και του Ισραήλ.

Ανοίγοντας την εβδομαδιαία σύσκεψη του υπουργικού συμβουλίου στο Ισραήλ, ο κος Νετανιάχου εμφανίστηκε να αφήνει στο περιθώριο τη συνταγματική κρίση που ταλαιπωρεί τη χώρα εδώ και επτά μήνες, πλήττοντας την οικονομία και κλονίζοντας την εμπιστοσύνη των δυτικών συμμάχων, αναφορικά με το σεβασμό των δημοκρατικών θεσμών.

 

Ν.Χ.

Η Γαλλία υποστηρίζει τους οικονομικούς δεσμούς με το Πεκίνο

Μια πιο «ισορροπημένη» εμπορική σχέση και όχι μια «αποσύνδεση» από τη δεύτερη μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο είναι αυτό που επιζητά η Γαλλία, δήλωσε σήμερα ο υπουργός Οικονομικών της Μπρουνό Λεμέρ, μετά από τις συναντήσεις του με Κινέζους αξιωματούχους στο Πεκίνο.

«Δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε κάποια νομικά εμπόδια ή κάποιους άλλους φραγμούς στην απόκτηση πρόσβασης προς τις κινεζικές αγορές», δήλωσε ο κος Λεμέρ σε συνέντευξη Τύπου στην Κίνα, την επομένη των «εποικοδομητικών» όπως τις χαρακτήρισε εμπορικών συνομιλιών που είχε με τον αντιπρόεδρο της κυβέρνησης Χε Λιφένγκ.

«Αυτό ήταν βέβαια στον πυρήνα των συζητήσεών μας», είπε ο κος Λεμέρ. «Θέλουμε να έχουμε καλύτερη και πιο ισορροπημένη πρόσβαση στην κινεζική αγορά.»

Στη χθεσινή συνάντηση, ο κος Χε είπε πως η Κίνα ελπίζει πως η Γαλλία θα μπορέσει να «σταθεροποιήσει τον τόνο” των σχέσεων της Κίνας με την Ευρωπαϊκή Ένωση, ενώ το Πεκίνο είναι πρόθυμο να εμβαθύνει τη συνεργασία με το Παρίσι σε ορισμένους τομείς.

Ευρωπαίοι αξιωματούχοι έχουν πει κατ΄επανάληψη πως δεν θέλουν να αποσυνδεθούν (decouple) από την Κίνα αλλά να μειώσουν τους κινδύνους (de-risk) από αυτό που η Ομάδα των Επτά πιο ανεπτυγμένων βιομηχανικών χωρών αποκαλεί «οικονομικό εκβιασμό» που ασκεί η Κίνα.

«De-risking δεν σημαίνει πως η Κίνα αποτελεί κίνδυνο”, εξήγησε ο κος Λεμέρ. «Σημαίνει πως θέλουμε να είμαστε πιο ανεξάρτητοι και πως δεν θέλουμε να αντιμετωπίσουμε οποιονδήποτε κίνδυνο στις εφοδιαστικές αλυσίδες μας αν υπήρχε μια νέα κρίση, όπως εκείνη του COVID με την πλήρη κατάρρευση μερικών αλυσίδων αξίας.»

Η Κίνα είναι ο τρίτος μεγαλύτερος εμπορικός εταίρος της Γαλλίας, όμως γαλλικές εταιρίες ανησυχούν όλο και περισσότερο ότι μπορεί να βρεθούν ανάμεσα στα διασταυρούμενα πυρά της αυξανόμενης αντιπαλότητας ανάμεσα στην Ουάσιγκτον και το Πεκίνο, των δύο παγκόσμιων οικονομικών υπερδυνάμεων.

Ερωτηθείς για τους φόβους Ευρωπαίων κατασκευαστών αυτοκινήτων για το ενδεχόμενο φθηνά κινεζικά ηλεκτρικά αυτοκίνητα (ΗΑ) να κατακλύσουν τις αγορές της Ευρώπης, ο κος Λεμέρ είπε πως η Γαλλία έχει το δικό της σχέδιο, για το οποίο εργάζεται με την Ευρώπη ώστε να υπάρξει καλύτερη εστίαση της Γαλλίας και της Ευρώπης στις επιχορηγήσεις ΗΑ προκειμένου να αυξηθεί η ανταγωνιστικότητα.

«Είμαστε έτοιμοι να έχουμε κινεζικές επενδύσεις στην αυτοκινητοβιομηχανία στη Γαλλία και στην Ευρώπη», είπε, προσθέτοντας πως θα ήταν «πολύ καλό» να υπάρχουν κινεζικές εταιρίες που επενδύουν και αναπτύσσονται στην Ευρώπη.

Ο κος Λεμέρ είπε πως η Γαλλία είναι στο σωστό μονοπάτι, ανοίγοντας τον δρόμο για μεγαλύτερη πρόσβαση των γαλλικών καλλυντικών στην κινεζική αγορά.

BX

Ρεκόρ σε καύσωνα και πυρκαγιές στη Μεσόγειο τον φετινό Ιούλιο

Τις τελευταίες εβδομάδες, η Μεσόγειος -ιδίως το νοτιοανατολικό τμήμα της- επλήγη από πρωτοφανείς υψηλές και παρατεταμένες θερμοκρασίες και δασικές πυρκαγιές. Το σύστημα Copernicus κατέγραψε τον φετινό Ιούλιο ως τον θερμότερο παγκοσμίως, με τα ρεκόρ θερμοκρασιών στη Μεσόγειο να καταρρίπτονται το ένα μετά το άλλο.

Στη Σαρδηνία, για παράδειγμα, και τη Σικελία, τη Δευτέρα 24 Ιουλίου καταγράφηκαν ακραίες τιμές θερμοκρασίας: πιο συγκεκριμένα, στην περιοχή Γιέρτσου, στην επαρχία Νουόρο στην Ανατολική Σαρδηνία, σημειώθηκε μέγιστη τιμή θερμοκρασίας στους 48.2 ° C. Η τιμή αυτή αποτελεί νέο ρεκόρ μέγιστης θερμοκρασίας στην Ευρώπη για το μήνα Ιούλιο, αναφέρει η σελίδα climatebook.

Ο παρατεταμένος καύσωνας με την επακόλουθη ξηρασία και σε συνδυασμό με τους ανέμους της περιοχής αποτέλεσε ιδανική για το ξέσπασμα πυρκαγιών δύσκολο να ελεγχθούν. Οι εκτεταμένες δασικές πυρκαγιές στην ευρύτερη περιοχή της Μεσογείου κόστισαν τη ζωή σε δεκάδες ανθρώπους ζώα και φυτά, κατακαίοντας δάση και καταστρέφοντας περιουσίες.

Στην Ελλάδα, σχεδόν 500.000 στρέμματα έχουν καεί μόνο τον Ιούλιο σύμφωνα με την υπηρεσία Copernicus, με το νησί της Ρόδου να μετρά πάνω από 175.000 καμένα στρέμματα, ενώ μεγάλο πλήγμα δέχτηκαν η Δυτική Αττική και η Μαγνησία.

«Ήταν ένα επεισόδιο καύσωνα διάρκειας 15 ημερών, το οποίο είναι πρωτόγνωρο για τη χώρα μας δεν έχει ξανασυμβεί ποτέ, δεν το έχουμε καταγράψει ποτέ», αναφέρει στο Αθηναϊκό- Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων, ο διδάκτωρ μετεωρολογίας και ερευνητής του Εθνικού Αστεροσκοπείου Αθηνών Γιώργος Παπαβασιλείου, προσθέτοντας ότι αυτή η κατάσταση ήταν αναμενόμενο να επιδεινώσει αρκετά τις πυρομετεωρολογικές συνθήκες.

Όπως εξηγεί το φαινόμενο hot-dry-windy (ζέστη-ξηρότητα-άνεμοι), ήταν αυτό που τροφοδότησε την ταχεία εξάπλωση των δασικών πυρκαγιών καθιστώντας το περιβάλλον αρκετά εύφλεκτο.

«Ήταν ιστορικά το μεγαλύτερο επεισόδιο που έχουμε καταγράψει και αυτή η κατάσταση, όπως τονίσαμε 10 μέρες πριν ξεκινήσει, ήταν κάτι που αναμέναμε να επιδεινώσει ραγδαία τις πυρομετεωρολογικές ενδείξεις. Πράγματι, μετά την έναρξη του πρώτου κύματος υψηλών θερμοκρασιών μετά τις 12 Ιουλίου, είδαμε αυτόματα αυτή την αντίδραση, παρατηρήσαμε τη γρήγορη αύξηση της ευφλεκτότητας ήδη από τις πρώτες μέρες. Το εντυπωσιακό στοιχείο ήταν ότι αφορούσε σχεδόν το σύνολο της Μεσογείου. Με το που είχαμε την εγκατάσταση αυτού του πεδίου υψηλών πιέσεων πάνω από την περιοχή μας, αυτομάτως είδαμε τις πολύ θερμές και ξηρές συνθήκες να διαμορφώνονται στο μεγαλύτερο μέρος της χώρας μας οι οποίες είναι αυτές που καθιστούν πολύ εύφλεκτο το περιβάλλον», σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κ. Παπαβασιλείου και προσθέτει ότι η νεκρή καύσιμη ύλη χρειάζεται λιγότερο από πέντε ημέρες υψηλών θερμοκρασιών για να ξηρανθεί.

Ιδανικές συνθήκες στην ξηρότητα της βλάστησης δημιούργησε ο παρατεταμένος καύσωνας, σύμφωνα με τον καθηγητή του Τμήματος Δασολογίας και Φυσικού Περιβάλλοντος του ΑΠΘ Γιάννη Γήτα.

«Ο παρατεταμένος καύσωνας έχει ως αποτέλεσμα να δημιουργούνται ιδανικές συνθήκες στην ξηρότητα της βλάστησης μετατρέποντας την βλάστηση σε καύσιμη ύλη. Όταν δεν έχει καθόλου υγρασία είναι το κύριο συστατικό που μπορεί να στηριχθεί μία έναρξη φωτιάς ή μια μετάδοση πυρκαγιάς. Δηλαδή μπορεί να ξεκινήσει στο σημείο εκείνο μία φωτιά και να διαδοθεί εύκολα. Φέτος βιώσαμε έντονες βροχοπτώσεις κατά τη διάρκεια της ‘Ανοιξης ιδιαίτερα στο δεύτερο μισό, πλησιάζοντας στην αρχή του καλοκαιριού που είχε ως αποτέλεσμα να έχουμε χαμηλή βλάστηση παντού. Οι τρεις καύσωνες που βιώσαμε ήταν απανωτοί, είχαν ως αποτέλεσμα όλη αυτή η βιομάζα από υγιής πράσινη βιομάζα να μετατραπεί σε κίτρινη ξερή και άρα όλη η Ελλάδα να έχει φέτος χαμηλή πράσινη βλάστηση που μετατράπηκε από πράσινη σε κίτρινη και επομένως σε καύσιμη ύλη. Οι καύσωνες στέγνωσαν τη βλάστηση σε συνδυασμό με τους δυνατούς ανέμους, δημιουργώντας τέτοιες συνθήκες που, αν η πυρκαγιά δεν σταματήσει στην έναρξή της, μετά μεγαλώνει και είναι δύσκολο να αντιμετωπιστεί με οποιαδήποτε μέσα έχουμε», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κος Γήτας.

Σύμφωνα με τον κο Παπαβασιλείου, στις πυρκαγιές σε Ανατολική Αττική, Δερβενοχώρια και Λουτράκι επικράτησε το φαινόμενο του hot-dry-windy, ενώ στη Ρόδο αν και οι άνεμοι την ημέρα έναρξης της πυρκαγιάς ήταν πιο ήπιοι, όπως αναφέρει, οι θερμές και ξηρές συνθήκες που επικρατούσαν στην περιοχή κατέστησαν τη συγκεκριμένη δασική πυρκαγιά δύσκολη στο να ελεγχθεί. «Είχαμε την έναρξη μιας δασικής πυρκαγιάς με πιο ήπιες συνθήκες όσον αφορά τον άνεμο στην περιοχή της Ρόδου, όπου εκεί οι θερμές και ξηρές συνθήκες ήταν αυτές που καθιστούσαν τη συγκεκριμένη δασική πυρκαγιά πολύ δύσκολο να ελεγχθεί, από τη στιγμή που πήρε διαστάσεις. Οι συνθήκες διατηρήθηκαν, είδαμε σιγά σιγά και περισσότερα επεισόδια δασικών πυρκαγιών, οι συνθήκες ήταν επικίνδυνες και στη συνέχεια είχαμε και το τρίτο επεισόδιο που ουσιαστικά ήταν η λήξη του καύσωνα με θερμοκρασίες 46 και 45 βαθμών Κελσίου.

Είδαμε δασικές πυρκαγιές πολλές μιας και ο συνδυασμός ζέστης, ξηρότητας και ανέμων αφορούσε πολύ μεγάλο μέρος της ανατολικής κυρίως ηπειρωτικής χώρας, όπως η περίπτωση των αγροτοδασικών πυρκαγιών στη Μαγνησία με τις συνέπειες που είχαν», επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κος Παπαβασιλείου. Σύμφωνα με το EFFIS, όπως τονίζει ο κος Παπαβασιλείου τα στρέμματα καμένης έκτασης ανέρχονται σε 550.000 στρέμματα. «Ο μέσος όρος για την περίοδο του Ιουλίου είναι 110.000 στρέμματα είμαστε δηλαδή 5 φορές πάνω από το μέσο όρο», σημειώνει.

Η παγκόσμια επιστημονική κοινότητα κρούει τον κώδωνα του κινδύνου, καθώς αναμένεται μεγαλύτερη συχνότητα εμφάνισης επεισοδίων καύσωνα τα οποία θα έχουν μεγαλύτερη διάρκεια και ένταση. «Η επιστημονική κοινότητα το έχει αντιληφθεί και έχει επενδύσει για την ανάπτυξη εργαλείων για τη διαχείριση και αντιμετώπιση τέτοιων φαινομένων. Θα βιώνουμε όλο και συχνότερα περιβάλλοντα φιλικά προς τη φωτιά. Αυτό παρατηρείται σε ευρωπαϊκό επίπεδο, οι μέρες με ακραίες πυρομετεωρολογικές συνθήκες έχουν αυξηθεί ήδη και αναμένεται να αυξηθούν ακόμη περισσότερο στο μέλλον», τονίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κος Παπαβασιλείου, προσθέτοντας ότι ίσως στο μέλλον χρειαστεί να επεκταθεί η αντιπυρική περίοδος, ώστε να υπάρξει προσαρμογή στις νέες συνθήκες.

«Οι μέρες που το περιβάλλον είναι πιο ευνοϊκό οι για την εκδήλωση δασικών πυρκαγιών που μπορεί να καταστούν ανεξέλεγκτες είναι πιο συχνές και εμφανίζονται πολύ περισσότερες φορές μέσα στο χρόνο. Πρέπει να πράξουμε κάτι για να αποφύγουμε το πρόβλημα. Χρειάζεται να χαραχτεί μια διαφορετική στρατηγική, η οποία θα απαιτήσει να επικοινωνηθεί με πολύ πιο άμεσο τρόπο η επιστημονική γνώση που έχει κατακτηθεί και τα διαθέσιμα επιστημονικά εργαλεία με τους επιχειρησιακούς φορείς. Με τις στρατηγικές τις παρούσες δεν θα είναι εφικτό να αντιμετωπιστούν τα μελλοντικά περιστατικά», υπογραμμίζει και συμπληρώνει ότι στις περιοχές όπου οι πυρομετεωρολογικές συνθήκες είναι δυσμενείς χρειάζεται καλύτερη προετοιμασία.

«Για να γίνει αυτό πρέπει να έχουμε την καλύτερη δυνατή πληροφορία που προέρχεται από μετρικά συστήματα, διαθέσιμες παρατηρήσεις πεδίου, ραδιοβολήσεις, να υπάρξει μία καλύτερη συνεννόηση μεταξύ των επιστημονικών φορέων και των επιχειρησιακών φορέων», σημειώνει.

Πρόληψη, διαχειριστικές μελέτες και δάση πιο ανθεκτικά στην κλιματική αλλαγή

Η επιστημονική και ερευνητική κοινότητα υπογραμμίζει την ανάγκη για μεγαλύτερη επένδυση στην πρόληψη παρά στην καταστολή των δασικών πυρκαγιών. Σε αυτό το πλαίσιο, η πρόληψη αποτελεί τον βασικό πυλώνα της επόμενης ημέρας με την ανάπτυξη νέων εργαλείων πρόληψης και την αξιοποίηση της τεχνολογίας.

Όπως επισημαίνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής Εφαρμοσμένης Γεωλογίας & Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών και πρόεδρος του ΟΑΣΠ Ευθύμης Λέκκας, χρειάζεται να επαναδιατυπωθούν τα θέματα πρόληψης.

«Θέλει μια πολιτική πενταετίας για να πούμε ότι έχουμε δάση ανθεκτικά. Πρέπει να ολοκληρωθούν οι δασικοί χάρτες, να υπάρχουν διαχειριστικά σχέδια σε κάθε δάσος, πρέπει να υπάρχει μελέτη πυροπροστασίας σε κάθε δάσος, παρεμβάσεις στοχευμένες που αποσκοπούν στη μείωση της τρωτότητας των δασών. Χρειάζεται γενική πολιτική για τα δάση», εξηγεί και προσθέτει ότι χρειάζεται σταδιακή μετατόπιση του βάρους στην πρόληψη.

Από την πλευρά του, ο κος Γήτας δίνει έμφαση στην ανάγκη να αναθεωρηθούν οι διαχειριστικές μελέτες για τα δάση, καθώς αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο για τη δασοπυρόσβεση.

«Στις περισσότερες περιοχές οι διαχειριστικές μελέτες είναι πολλών περασμένων δεκαετιών. Μπορεί, δηλαδή, κάποιος να τα μελετήσει και να δει πώς διαχειρίστηκαν τα δάση τα τελευταία 100 χρόνια. Αυτά τα διαχειριστικά σχέδια είναι με προδιαγραφές της δεκαετίας του ’60, άρα δύο πράγματα πρέπει να συμβούν: πρώτον, να εφαρμοστούν οι καινούριες προδιαγραφές που έχουν σχεδόν τελειώσει- το 2017, 2018 είχαμε ολοκληρώσει τις προδιαγραφές – και δεύτερον, να δοθούν χρήματα για να γίνουν οι διαχειριστικές μελέτες έγκαιρα. Αν υπάρχει διαχειριστική μελέτη και το δάσος διαχειρίζεται με βάση την διαχειριστική μελέτη, αυτό σημαίνει ότι θα γίνεται και η απομάκρυνση της καύσιμης ύλης και όλου αυτού του υλικού που μπορεί να καεί. Άρα, χρειάζονται καινούριες προδιαγραφές, να ολοκληρωθούν δηλαδή οι προδιαγραφές, να γίνει βάσει νόμου η υιοθέτησή τους και άμεσα να δοθούν χρήματα ώστε να εφαρμόζονται οι διαχειριστικές μελέτες για να μην υπάρχουν κενά», σημειώνει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κος Γήτας και προσθέτει ότι οι διαχειριστικές μελέτες αποτελούν ένα χρήσιμο εργαλείο για τη δασοπυρόσβεση. «Επικαιροποιημένα σχέδια, στελεχωμένες υπηρεσίες. Πρέπει να έχουμε δασική υπηρεσία ισχυρή στην πράξη, με καταρτισμένο και νέο προσωπικό», τονίζει.

Σύμφωνα με τον κο Γήτα, η διαχείριση και η δημιουργία ανθεκτικών δασών μπορεί να αποτελέσει και ένα εργαλείο για την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής .

«Η διαχείριση των δασών είναι το μοναδικό εργαλείο με το οποίο η Ελλάδα μπορεί να δημιουργήσει δάση ανθεκτικά στην κλιματική αλλαγή και με τη σωστή επιλογή μπορεί να απορροφήσει ακόμη περισσότερο διοξείδιο του άνθρακα απ’ ό,τι το μέσο δάσος. Είναι ένα εργαλείο με το οποίο μπορείς να κάνεις το δάσος να αποτελέσει σύμμαχο του κράτους για την ανάσχεση της κλιματικής αλλαγής, από τα λίγα εργαλεία που έχουμε», υπογραμμίζει ο κος Γήτας.

«Δεν μπορούμε να χάσουμε άλλα δάση στην Αττική»

Την ανάγκη να μην χαθεί άλλο δάσος στην Αττική υπογραμμίζει ο καθηγητής Δυναμικής Τεκτονικής Εφαρμοσμένης Γεωλογίας & Διαχείρισης Φυσικών Καταστροφών και πρόεδρος του ΟΑΣΠ Ευθύμης Λέκκας.

Αναλύοντας τις πυρκαγιές σε Δερβενοχώρια και Δυτική Αττική, ο κ. Λέκκας επισημαίνει ότι δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια για άλλη δασική πυρκαγιά στην περιοχή.

«Στα Δερβενοχώρια και στην Αττική το θέμα των πυρκαγιών αποκτά τεράστια σημασία. Έχει φτάσει σε οριακό σημείο γιατί, ουσιαστικά, το δάσος που έχει μείνει άκαυτο είναι η Πάρνηθα και η Βόρεια Ανατολική Αττική. Τα Γεράνεια εξαφανίστηκαν, το όρος Πατέρα εξαφανίστηκε και η μία πυρκαγιά μετά την άλλη παίρνει τα τμήματα που δεν είχαν καεί τις προηγούμενες χρονιές και ούτω καθεξής. Στην Αττική δεν έχουμε περιθώρια να έχουμε άλλη φωτιά. Το μέλημα είναι να μην γίνει άλλη πυρκαγιά στην Αθήνα. Δεν πρέπει να χάσουμε άλλο δάσος. Η δασοκάλυψη στην περιοχή, όταν είναι κάτω από κάποιο ποσοστό, δεν μπορεί να υποβοηθήσει άλλες περιοχές, ενώ αν έχει καεί μια κηλίδα μέσα σε ένα δάσος είναι λίγη ζημιά και ανανεώνεται το δάσος από μόνο του, υπογραμμίζει στο ΑΠΕ-ΜΠΕ ο κος Λέκκας, προσθέτοντας ότι σε συνδυασμό με την απογύμνωση του δάσους, τις διαβρώσεις, τα πλημμυρικά φαινόμενα και την ερημοποίηση της περιοχής υπό την έννοια της απουσίας φυσικών πόρων, είναι ανάγκη να βρεθούν οι τρόποι ώστε να μην γίνουν άλλες πυρκαγιές στην Αττική. «Πρέπει να βρούμε έναν τρόπο να μην γίνουν άλλες πυρκαγιές στην Αττική με οποιοδήποτε κόστος υπάρχει», τονίζει ο κ. Λέκκας.

Της Ιωάννας Καρδάρα

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Ποιες προτεραιότητες θέτει το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας για το φθινόπωρο

Τρεις κύριες προτεραιότητες θέτει για το φθινόπωρο το υπουργείο Εθνικής Οικονομίας και Οικονομικών, ενώ προεξάρχουσα είναι πάντα η ανάκτηση της επενδυτικής βαθμίδας έως το τέλος του έτους.

Οι εν λόγω προτεραιότητες αφορούν στο φορολογικό νομοσχέδιο, στη νομοθετική ρύθμιση για τους servicers και στην ενίσχυση της υγείας του τραπεζικού συστήματος της χώρας. Παράπλευρα, το υπουργείο θα κινηθεί προς την κατεύθυνση της αξιοποίησης της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, κυρίως μέσω της ΕΤΑΔ.

Το φορολογικό νομοσχέδιο θα έχει ως στόχο την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής

Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, με βάση τον προγραμματισμό του υπουργείου, δρομολογούνται έως και τους πρώτους μήνες του 2024:

*Η διασύνδεση των ταμειακών μηχανών με τα POS και η επέκταση της χρήσης POS σε περισσότερα επαγγέλματα.

*Η υποχρέωση διαβίβασης στοιχείων από παρόχους υπηρεσιών πληρωμών που βρίσκονται εκτός Ελλάδας στην ΑΑΔΕ.

*Η πληρωμή προνοιακών επιδομάτων μέσω χρεωστικών καρτών.

Παράλληλα, συνεχίζονται εντός του επόμενου έτους τα ψηφιακά μέτρα, όπως:

*Η αυτοματοποίηση και ψηφιοποίηση των ελέγχων της ΑΑΔΕ, με αξιοποίηση των πλέον σύγχρονων ψηφιακών τεχνολογιών

*Η εισαγωγή κυρώσεων για τη μη διαβίβαση στοιχείων στο MyDATA, ύστερα από μια εύλογη περίοδο προσαρμογής.

Επίσης, προχωρούν:

*Η αναμόρφωση των τεκμηρίων διαβίωσης.

*Η κωδικοποίηση της φορολογικής νομοθεσίας.

*Ο υπερδιπλασιασμός των ελέγχων.

-Η νομοθετική ρύθμιση για τους servicers, όπως έχει αναφέρει ο υπουργός Κωστής Χατζηδάκης, θα ορίζει ένα πλαίσιο κανόνων και υποχρεώσεων. Με υποχρέωση να τηρούν και να παρέχουν προσωποποιημένη πληροφόρηση προς τους οφειλέτες για το σύνολο της οφειλής τους, τις οφειλόμενες δόσεις, το επιτόκιο και άλλες συναφείς πληροφορίες. Και με ποινές όταν δεν παρέχουν σαφή και έγκαιρη ενημέρωση στους οφειλέτες.

Προκλήσεις σχετικές με το τραπεζικό σύστημα

Στο τραπεζικό σύστημα, σύμφωνα με τον υπουργό, μία από τις κυριότερες προκλήσεις είναι η αντιμετώπιση της «ψαλίδας» μεταξύ των επιτοκίων χορηγήσεων και καταθέσεων, μέσα από πρωτοβουλίες που θα ενισχύσουν τον ανταγωνισμό.

Μια άλλη πρόκληση, είναι η αντιμετώπιση του ζητήματος των «κόκκινων» δανείων. Ενώ, μελετώνται νέες βελτιώσεις στον εξωδικαστικό μηχανισμό, ώστε οι διαδικασίες να είναι λιγότερο γραφειοκρατικές και ταχύτερες προς όφελος όλων των εμπλεκομένων.

Παράλληλα, θα χρησιμοποιηθεί το πρόγραμμα «Ηρακλής», έτσι ώστε μέσα στο πλαίσιο των κανόνων που τίθενται από τους θεσμούς της ΕΕ, να αντιμετωπιστούν οι όποιες τυχόν εκκρεμότητες υπάρχουν ακόμα, προς όφελος τελικά της υγείας του τραπεζικού συστήματος.

Φυσικά, όπως έχει δηλώσει ο υπουργός, στόχος παραμένει και η απομείωση της συμμετοχής του Ταμείου Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ) στο τραπεζικό σύστημα, εξέλιξη που θα στείλει διεθνώς ένα μήνυμα δυναμικής πορείας των ελληνικών τραπεζών.

Δημόσια περιουσία 

Τέλος, η αξιοποίηση της δημόσιας περιουσίας σημαίνει, σύμφωνα με τον κο Χατζηδάκη, έσοδα για το Δημόσιο και ανάπτυξη για τη χώρα. Εξ αυτού του λόγου, άλλωστε, ιδρύθηκε και χωριστή Γραμματεία Δημόσιας Περιουσίας.

Στο συγκεκριμένο πλαίσιο, θα επιδιωχθεί ο ριζικός εκσυγχρονισμός της λειτουργίας της Εταιρείας Ακινήτων Δημοσίου (ΕΤΑΔ), με την εισαγωγή σύγχρονων μεθόδων διαχείρισης και αξιοποίησης του πλούσιου χαρτοφυλακίου της, προς όφελος του Δημοσίου και των πολιτών. Ενδεικτικά αναφέρονται το παραλιακό μέτωπο της Αττικής και τα χιονοδρομικά κέντρα, καθώς και τα δύο θα μπορούσαν να δώσουν πρόσθετη ώθηση στην ανάπτυξη και στην αναβάθμιση του τουριστικού προϊόντος.

Του Ομήρου Εμμανουηλίδη