Τετάρτη, 14 Μαΐ, 2025

Μοάι: Μια ιαπωνική παράδοση που στηρίζει τους ανθρώπους από την παιδική ηλικία μέχρι τα βαθιά γεράματα

Όταν αρχίζουμε να φροντίζουμε την υγεία μας, συχνά επικεντρωνόμαστε στα βασικά: τι τρώμε, πόσο γυμναζόμαστε και πόσο καλά κοιμόμαστε. Όλα αυτά είναι ζωτικής σημασίας, αλλά το ίδιο ισχύει και για τις άυλες ανάγκες μας για ουσιαστικές σχέσεις και για έναν σκοπό στη ζωή μας.

Στην Οκινάουα, όπου ζουν μερικοί από τους υγιέστερους και μακροβιότερους ανθρώπους στον πλανήτη, η φροντίδα αυτών των άυλων πτυχών αποτελεί βασικό μέρος του πολιτισμού τους και αντικατοπτρίζεται σε πρακτικές όπως το μοάι.

Η λέξη μοάι σημαίνει «συναντιέμαι για έναν κοινό σκοπό».

Ένα μοάι είναι μια ομάδα ισόβιων φίλων που αλληλοϋποστηρίζονται κοινωνικά, οικονομικά, συναισθηματικά και πνευματικά. Αυτή η κάπως επίσημη σχέση δημιουργείται κατά τη διάρκεια της παιδικής ηλικίας και προορίζεται να διαρκέσει σε όλη τη διάρκεια της ζωής των ανθρώπων.

Οι φίλοι μοάι συναντιούνται τακτικά – μηνιαίως, εβδομαδιαίως, ακόμη και καθημερινά – για να συνομιλούν, να αναπολούν, να μοιράζονται συμβουλές και να υποστηρίζουν ο ένας τον άλλον σε οτιδήποτε συμβαίνει στη ζωή τους. Πολλοί Ιάπωνες ανήκουν σε περισσότερα από ένα μοάι.

Αυτή η ιαπωνική παράδοση διατηρείται εδώ και εκατοντάδες χρόνια και εξακολουθεί να επιβιώνει (και να ευδοκιμεί) στην Οκινάουα.

Η έννοια του μοάι έχει αποσπάσει πρόσφατα την προσοχή λόγω της έρευνας για τις Γαλάζιες Ζώνες που διεξήγαγε ο εξερευνητής του National Geographic και συγγραφέας Νταν Μπούτνερ. Σύμφωνα με την έρευνα, τα μοάι της Οκινάουα θεωρούνται ένας από τους λόγους για τους οποίους διαθέτει την υψηλότερη συγκέντρωση αιωνόβιων και υπεραιωνόβιων ανθρώπων στον κόσμο.

Οι κάτοικοι της Οκινάουα και τα μυστικά της μακροζωίας

Οι ερευνητές προσπαθούν εδώ και δεκαετίες να προσδιορίσουν τι κάνει την Οκινάουα και τους κατοίκους της τόσο εξαιρετικούς. Σύμφωνα με ένα άρθρο του BBC, για κάθε 100.000 κατοίκους, η Οκινάουα έχει 68 εκατοντάχρονους – ποσοστό υπερτριπλάσιο από αυτό που αντιστοιχεί σε πληθυσμούς των ΗΠΑ του ίδιου μεγέθους. Ακόμα και για τα ιαπωνικά δεδομένα, οι κάτοικοι της Οκινάουα έχουν αξιοσημείωτη μακροζωία, με 40% περισσότερες πιθανότητες να ζήσουν μέχρι τα 100 σε σχέση με άλλους Ιάπωνες.

Δεν πρόκειται για ένα πρόσφατο φαινόμενο: εδώ και αιώνες, πολλοί από τους κατοίκους της Οκινάουα ζουν μέχρι τα 100. Στο αγροτικό χωριό Ογκίμι, που βρίσκεται στο βόρειο τμήμα του κύριου νησιού της Οκινάουα, υπάρχει ένα μικρό πέτρινο σημάδι με χαραγμένη στα ιαπωνικά μια δήλωση των γερόντων του χωριού. Σε πρόχειρη μετάφραση, λέει:

«Στα 80 σου είσαι απλώς νεαρός. Στα 90 σου, αν οι πρόγονοί σου σε καλέσουν στον παράδεισο, ζήτησέ τους να περιμένουν μέχρι να γίνεις 100… τότε μπορεί να το σκεφτείς.»

Τι μπορούμε να μάθουμε από τους κατοίκους της Οκινάουα;

Ο Κραιγκ Γουίλκοξ, καθηγητής δημόσιας υγείας και γεροντολογίας στο Διεθνές Πανεπιστήμιο της Οκινάουα, λέει ότι αυτό το φαινόμενο οφείλεται σε τρεις παράγοντες: τη διατροφή, τις κοινωνικές συνήθειες και τη γενετική. Ο κος Γουίλκοξ είναι επίσης ένας από τους κύριους ερευνητές της Okinawa Centenarian Study (Έρευνα για τους αιωνόβιους της Οκινάουα), η οποία ερευνά τη μακροζωία στην Οκινάουα από το 1975.

Έρευνες έχουν δείξει τη σημασία των κοινωνικών σχέσεων για την υγεία και τη μακροζωία. (beeboys/Shutterstock)

 

«Η μακροζωία σχετίζεται κατά τα δύο τρίτα με τη διατροφή και τον τρόπο ζωής – το υπόλοιπο είναι γενετική. Σε γενικές γραμμές, αν θέλετε να φτάσετε τα 100, χρειάζεστε τον γενετικό “εκτοξευτή πυραύλων” και όχι μόνο μια καλή διατροφή», δήλωσε ο κος Γουίλκοξ. «Δεν έχουμε εξετάσει αν η Οκινάουα έχει ή όχι γενετικό πλεονέκτημα σε σχέση με άλλα μέρη της Ιαπωνίας, αλλά οι οικογένειες εδώ χαρακτηρίζονται σε μεγάλο βαθμό από μακροζωία».

Έπειτα, υπάρχει ο τρόπος με τον οποίο η κοινωνική υποστήριξη ενσωματώνεται στην κοινωνία της Οκινάουα μέσω των μοάι. Αυτός ο κοινωνικός μηχανισμός φέρνει κοντά ομάδες ανθρώπων με κοινά ενδιαφέροντα, επιτρέποντάς τους να αναπτύξουν ισχυρούς συναισθηματικούς δεσμούς που διαρκούν μια ζωή. Ο κος Μπούτνερ είπε ότι αυτό είναι ένα κρίσιμο στοιχείο για να ζήσει κανείς μια μεγάλη ζωή, σημειώνοντας ότι «η μοναξιά είναι τόσο κακή για την υγεία όσο και το κάπνισμα».

Ο κος Γουίλκοξ είπε ότι το να ανήκει κανείς σε πολλαπλά μοάι είναι σύνηθες φαινόμενο. «Γνωρίζω έναν άνθρωπο στο Ογκίμι που ανήκει σε επτά», είπε. «Και οι άνθρωποι είναι πιστοί στα μοάι τους- συνάντησα μια ομάδα 80χρονων γυναικών σε ένα απομακρυσμένο νησί που ήταν μαζί σε ένα μοάι από τότε που πήγαιναν στο δημοτικό σχολείο. Είμαι κι εγώ σε ένα – το κοινό μας ενδιαφέρον είναι η βραδυφαγία.»

Η ιστορία των μοάι

Τα μοάι έχουν μακρά ιστορία στην Ιαπωνία. Ξεκίνησαν πριν από εκατοντάδες χρόνια ως ένας τρόπος για να έχουν τα χωριά το δικό τους σύστημα αυτόνομης οικονομικής υποστήριξης. Τα μοάι σχηματίστηκαν αρχικά για να συγκεντρώνουν τους πόρους ενός ολόκληρου χωριού για διάφορα έργα ή δημόσια έργα. Αν κάποιος στο χωριό χρειαζόταν χρήματα για να αγοράσει γη, να πληρώσει ιατρικούς λογαριασμούς ή να αντιμετωπίσει μια έκτακτη ανάγκη, τα χρήματα συγκεντρώνονταν τοπικά για να βοηθηθούν τα μέλη της κοινότητας.

Σήμερα, τα μοάι έχουν εξελιχθεί περισσότερο σε ένα κοινωνικό δίκτυο υποστήριξης, βοηθώντας τους ανθρώπους να παραμένουν συνδεδεμένοι και να συμμετέχουν στις κοινότητές τους από την παιδική ηλικία μέχρι τα 100 τους και ακόμα περισσότερο.

Η επιστήμη των κοινωνικών δεσμών

Επιστημονικές μελέτες έχουν επίσης καταδείξει τον αντίκτυπο που έχουν οι κοινωνικοί δεσμοί στην υγεία και την ευημερία μας.

Η μελέτη ορόσημο Social Relationships and Health (Κοινωνικές σχέσεις και υγεία), που δημοσιεύθηκε στο Science το 1988, επεσήμανε ότι οι έρευνες έχουν αποδείξει ότι οι κοινωνικές σχέσεις επηρεάζουν την υγεία και ότι οι προοπτικές μελέτες δείχνουν σταθερά ότι ο κίνδυνος θανάτου είναι αυξημένος μεταξύ των ατόμων με λίγες ή με χαμηλής ποιότητας κοινωνικές σχέσεις. Η μελέτη αναφέρει επίσης ότι οι έρευνες σε ανθρώπους και ζώα δείχνουν ότι η κοινωνική απομόνωση ή η έλλειψη κοινωνικών δεσμών αποτελεί σημαντικό παράγοντα κινδύνου για τη θνησιμότητα από μια ευρεία ποικιλία αιτιών. Στις δεκαετίες που ακολούθησαν, τα ευρήματα αυτά επιβεβαιώνονται κατ’ επανάληψη.

Όσοι έχουν στενούς κοινωνικούς δεσμούς βιώνουν γενικά λιγότερο άγχος, είναι πιο ευτυχισμένοι και ζουν περισσότερο. (Monkey Business Images/Shutterstock)

 

Ένα άρθρο του 2017 που δημοσιεύθηκε στο American Journal of Lifestyle Medicine εξηγεί ότι από τις ψυχολογικές θεωρίες μέχρι τις πρόσφατες έρευνες, υπάρχουν σημαντικές ενδείξεις ότι η κοινωνική υποστήριξη και το αίσθημα σύνδεσης βοηθούν τους ανθρώπους να διατηρήσουν έναν υγιή δείκτη μάζας σώματος, να ελέγξουν το σάκχαρο στο αίμα, να αυξήσουν τις πιθανότητες επιβίωσης από τον καρκίνο, να μειώσουν την καρδιαγγειακή θνησιμότητα, να μειώσουν τα συμπτώματα της κατάθλιψης, να μετριάσουν τα συμπτώματα της διαταραχής μετατραυματικού στρες και να βελτιώσουν τη συνολική ψυχική τους υγεία. Το άρθρο προσθέτει ότι το αντίθετο της κοινωνικής σύνδεσης – η κοινωνική απομόνωση – έχει αρνητικές επιπτώσεις στην υγεία και τείνει να αυξάνει τα καταθλιπτικά συμπτώματα καθώς και τη θνησιμότητα.

Τελευταίες σκέψεις

Όπως ήδη αναφέραμε, έρευνες έχουν επανειλημμένα δείξει ότι η ποσότητα και η ποιότητα των κοινωνικών μας σχέσεων επηρεάζουν την υγεία και την ευημερία μας. Όσοι έχουν στενές σχέσεις με τους άλλους βιώνουν γενικά λιγότερο άγχος, είναι πιο ευτυχισμένοι και ζουν περισσότερο. Αντίθετα, οι ηλικιωμένοι που δεν έχουν στενές φιλικές σχέσεις έχουν περισσότερες πιθανότητες να αναπτύξουν χρόνιες ασθένειες, όπως καρδιακές παθήσεις, διαβήτη και κατάθλιψη, και διατρέχουν υψηλότερο κίνδυνο εγκεφαλικού επεισοδίου.

Έτσι, αν και η σωστή διατροφή, ο περιορισμός του στρες και ο ποιοτικός ύπνος είναι σημαντικοί παράγοντες για μια υγιή ζωή, εξίσου σημαντικό είναι και το να μιλάτε με τους ανθρώπους και να βρίσκετε τακτικά χρόνο για να συναντιέστε με φίλους. Φυσικά, οι κοινωνικοί δεσμοί δεν είναι μόνο θέμα υγείας, αλλά κάνουν επίσης τον χρόνο μας εδώ πιο ευχάριστο και μεταφέρουν αυτή τη χαρά και στους άλλους.

Οι στενές κοινωνικές σχέσεις αποτελούν σημαντικό παράγοντα υγείας, ευτυχίας και ευεξίας. (DavideAngelini/Shutterstock)

 

Της Emma Suttie, D.Ac, AP

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

 

Η Ρωσία προβάλλει βέτο στο ΣΑ του ΟΗΕ για τη συνέχιση των κυρώσεων κατά του Μάλι

Η Ρωσία, σύμμαχος του στρατιωτικού καθεστώτος στο Μπαμακό, άσκησε χθες Τετάρτη το βέτο που έχει στη διάθεσή της για να αποτρέψει την έγκριση απόφασης του Συμβουλίου Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών για την παράταση των κυρώσεων σε βάρος όσων απειλούν την ειρήνη στο Μάλι, που η χούντα ζητεί να αρθούν.

Το σχέδιο απόφασης που προέβλεπε να παραταθεί για έναν χρόνο το καθεστώς των κυρώσεων οι οποίες επιβλήθηκαν το 2017 σε βάρος όσων θέτουν σε κίνδυνο την ειρηνευτική συμφωνία του 2015, καθώς και η εντολή της επιτροπής ειδικών η οποία έχει επιφορτιστεί με την επιτήρηση της εφαρμογής τους, έλαβε 13 ψήφους, ενώ καταγράφηκαν μια αποχή (Κίνα) και μια ψήφος κατά (Ρωσία). Είχε καταρτιστεί από τη Γαλλία και τα ΗΑΕ.

Η Ρωσία συμφωνούσε να παραταθούν οι κυρώσεις, αλλά μόνο για μια τελευταία φορά, για έναν χρόνο, ενώ πάνω απ’ όλα ήθελε να διαλυθεί η επιτροπή ειδικών, την αντικειμενικότητα της οποίας αμφισβητούσε, όπως και το Μπαμακό. Σχέδιο απόφασης που κατέθεσε προς τον σκοπό αυτό απορρίφθηκε (μια ψήφος υπέρ, μια κατά (Ιαπωνία), 13 αποχές).

Η πιο πρόσφατη έκθεση της επιτροπής ειδικών, που δημοσιοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα, αναφέρεται ειδικά σε βίαια εγκλήματα με θύματα γυναίκες, που διαπράττονται με «συστηματικό και οργανωμένο τρόπο» από τις ένοπλες δυνάμεις του Μάλι και «ξένους εταίρους» τους, φράση που παρέπεμπε σε μισθοφόρους της ρωσικής ιδιωτικής στρατιωτικής εταιρείας Βάγκνερ.

Το καθεστώς των κυρώσεων (πάγωμα πόρων, απαγόρευση ταξιδιών) είχε τεθεί σε εφαρμογή το 2017 και αρχικά αφορούσε οκτώ πρόσωπα, κυρίως μέλη οργανώσεων που είχαν υπογράψει τη συμφωνία ειρήνης του 2015 και κατηγορούνταν πως την έθεταν σε κίνδυνο.

Τις κυρώσεις είχε ζητήσει η τότε κυβέρνηση του Μάλι· η στρατιωτική χούντα που ασκεί την εξουσία σήμερα αξιώνει να αρθούν.

«Ο λόγος στον οποίο οφειλόταν το αίτημα του Μάλι να δημιουργηθεί αυτός ο μηχανισμός έχει πάψει να υφίσταται», τόνισε στα μέσα Αυγούστου ο υπουργός Εξωτερικών της χώρας Αμπντουλαγέ Ντιόπ σε επιστολή του προς τα μέλη του ΣΑ, αναφέροντας πως «οι εχθροπραξίες ανάμεσα στα κινήματα-συμβαλλόμενα μέρη» έχουν πλέον «λάβει τέλος».

Αντίθετα, στην πιο πρόσφατη έκθεσή της η επιτροπή ειδικών διαπίστωνε «παράλυση» ως προς την εφαρμογή της συμφωνίας ειρήνης του 2015.

Υπογραμμίζοντας την «αύξηση των εντάσεων» μεταξύ των πλευρών που υπέγραψαν τη συμφωνία, εξέφραζε ανησυχία για το ότι κάποιες από τις οργανώσεις εξοπλίζονται, καθώς θεωρούν πως απειλούνται από τον στρατό του Μάλι.

Ανησυχία που εντείνει η εν εξελίξει αποχώρηση της ειρηνευτικής δύναμης του ΟΗΕ στο Μάλι (MINUSMA), που απαίτησε το Μπαμακό.

Μετά το βέτο της Ρωσίας, η ισχύς των κυρώσεων εξέπνευσε.

Ο αναπληρωτής πρεσβευτής των ΗΠΑ στον ΟΗΕ Ρόμπερτ Γουντ έκρινε ότι η Μόσχα επεδίωκε να εξαλειφθεί η παρακολούθηση από την επιτροπή ειδικών της κατάστασης ώστε να μην αποκαλύπτονται «άβολες αλήθειες για τη δράση της Βάγκνερ στο Μαλί, που απαιτεί προσοχή».

Ο αναπληρωτής πρεσβευτής της Ρωσίας στα Ηνωμένα Έθνη Ντμίτρι Πολιάνσκι αντέτεινε ερωτηθείς σχετικά από το πρακτορείο ειδήσεων Reuters πως η κατηγορία αυτή αποτελεί «παράνοια» και ότι η ρωσική πλευρά έδρασε για να εξυπηρετήσει τα «συμφέροντα της χώρας που έπλητταν» οι κυρώσεις, κάτι που το Συμβούλιο Ασφαλείας «υποτίθεται πως υποχρεούται να κάνει».

Η Ουάσιγκτον νωρίτερα φέτος κατηγόρησε τη Βάγκνερ ότι βρισκόταν πίσω από το αίτημα της στρατιωτικής χούντας του Μαλί να αποχωρήσουν οι κυανόκρανοι.

Μετά την αναζωπύρωση του COVID στην Κίνα, ο ιδρυτής του Φάλουν Γκονγκ δηλώνει ότι ο ιός στοχεύει το ΚΚΚ

Περισσότερα από τρία χρόνια πέρασαν μετά το πρώτο ξέσπασμα του COVID-19 στη Γουχάν της Κίνας, η οποία ήταν το σημείο μηδέν της παγκόσμιας πανδημίας.

Καθώς η ταχέως εξαπλούμενη παραλλαγή της Όμικρον με την ονομασία «Έρις» – που πήρε το όνομά της από την ελληνική θεά της ζήλιας και της διχόνοιας Έριδα – εξαπλώνετε στην Κίνα, η χώρα βλέπει και πάλι μια έξαρση των θανάτων μεταξύ των μελών των ανώτατων κλιμακίων του καθεστώτος, παρά την ειδική πρόσβασή τους σε ιατρική περίθαλψη και φάρμακα που δεν έχουν οι απλοί πολίτες.

Μεταξύ αυτών που έχουν πεθάνει κατά τη διάρκεια του τελευταίου κύματος βρίσκονται δεκάδες Κινέζοι αξιωματούχοι, ανώτερα στελέχη, διακεκριμένοι ακαδημαϊκοί και επιστήμονες, ορισμένοι από τους οποίους ήταν 20 και 30 ετών. Η έξαρση των θανάτων μοιάζει να θυμίζει εκείνη που παρατηρήθηκε στα τέλη Δεκεμβρίου, όταν η χώρα αντιμετώπιζε μια άλλη τεράστια αύξηση των περιστατικών, με τα νοσοκομεία και κρεματόρια να πιέζονται πέρα από τα όρια της αντοχής τους.

Ο κος Λι Χονγκτζί, ιδρυτής της πνευματικής πρακτικής Φάλουν Γκονγκ, δήλωσε στις 26 Αυγούστου στην Αμερικάνικη Epoch Times ότι ο ιός στοχεύει το Κομμουνιστικό Κόμμα Κίνας (ΚΚΚ), μαζί με όσους το ακολουθούν τυφλά, το υπερασπίζονται και δίνουν τη ζωή τους σε αυτό.

Τον Ιανουάριο, ο κ. Λι δήλωσε ότι περισσότεροι από 400 εκατομμύρια άνθρωποι στην Κίνα είχαν πεθάνει από τον COVID-19 και ότι το Κόμμα συγκάλυπτε την πραγματική κατάσταση της πανδημίας από τότε που ξέσπασε πριν από τρία και πλέον χρόνια.

Κατά την έναρξη της πανδημίας τον Μάρτιο του 2020, ο κ. Λι περιέγραψε τις επιδημίες ως αναπόφευκτο φαινόμενο όταν οι ηθικές αξίες επιδεινώνονται.

«Όταν οι άνθρωποι γίνονται διεφθαρμένοι στις καρδιές τους, θα δημιουργήσουν κάρμα, θα αρρωστήσουν και θα υποστούν συμφορές», έγραψε ο κ. Λι σε ένα άρθρο με τίτλο «Παραμείνετε Λογικοί».

«Αλλά μια πανδημία όπως ο σημερινός “ιός του ΚΚΚ” (Ιός της Γουχάν) προκύπτει με έναν σκοπό και έχει στόχους. Είναι εδώ για να ξεριζώσει μέλη του Κόμματος και αυτούς που έχουν πάρει το μέρος του».

Η συμβουλή του κ. Λι για τους ανθρώπους είναι να «μείνουν μακριά από το μοχθηρό ΚΚΚ και να μην ευθυγραμμίζονται με το μοχθηρό Κόμμα, διότι αυτό που κρύβεται πίσω από αυτό είναι ο κόκκινος δαίμονας. Η συμπεριφορά του και οι πρακτικές του είναι κάκιστες και δεν σταματάει μπροστά σε κανένα κακό».

Το Φάλουν Γκονγκ, επίσης γνωστό ως Φάλουν Ντάφα, είναι μια πνευματική πρακτική που ενσωματώνει ήρεμες διαλογιστικές ασκήσεις και ηθικές διδασκαλίες που βασίζονται στις αρχές της αλήθειας, της καλοσύνης και της ανεκτικότητας και ασκείται σε περισσότερες από 100 χώρες παγκοσμίως.

Η πρακτική αυξήθηκε ραγδαία σε δημοτικότητα αφού εισήχθη στο κοινό το 1992, με 70 έως 100 εκατομμύρια οπαδούς στην Κίνα μέχρι το τέλος της δεκαετίας, σύμφωνα με τις τότε εκτιμήσεις. Το κομμουνιστικό καθεστώς, φοβούμενο αυτή τη δημοτικότητα, ξεκίνησε μια βίαιη δίωξη που προκάλεσε το θάνατο αμέτρητων ασκουμένων.

Ιστορική προοπτική

Τα τελευταία 3,5 χρόνια, ο κόσμος έμαθε να ζει με τον ιό, ενώ το κυβερνών καθεστώς της Κίνας συνέχισε επιθετικά τη δρακόντεια εκστρατεία «μηδενικού COVID» με στόχο την εξάλειψη κάθε πιθανού περιστατικού.

Η Έρις, η κυρίαρχη πλέον παραλλαγή που ανεβάζει τα ποσοστά μόλυνσης στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλα μέρη, δεν φαίνεται μέχρι στιγμής πιο επικίνδυνη από τα προηγούμενα στελέχη, σύμφωνα με τους ειδικούς σε θέματα υγείας.

Ενώ οι αξιωματούχοι στην Κίνα έχουν υποβαθμίσει τον κίνδυνο για τη δημόσια υγεία και στις 28 Αυγούστου απέσυραν τα υποχρεωτικά τεστ αντιγόνου Covid-19 για τους διεθνείς ταξιδιώτες που εισέρχονται στην χώρα, ορισμένοι παρατηρητές εξέλαβαν τους θανάτους της κινεζικής ελίτ ως ένδειξη ότι η κατάσταση στη χώρα μπορεί να μην είναι τόσο ρόδινη όσο επιδιώκουν να προβάλλουν οι αρχές.

Εργαζόμενοι στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης παρακολουθούν έναν ασθενή με COVID στη Σαγκάη στις 14 Ιανουαρίου 2023. Στην Κίνα τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρήθηκε άλλη μια αναζωπύρωση του ιού. (Kevin Frayer/Getty Images).

 

Ο αριθμός των νεκρών στην Κίνα υπερβαίνει κατά πολύ αυτόν οποιασδήποτε άλλης χώρας κατά τη διάρκεια της πανδημίας, σημείωσε ο Χενγκ Χε, αναλυτής κινεζικών πολιτικών υποθέσεων με έδρα τις ΗΠΑ.

Ο κ. Χενγκ παρατήρησε ότι σε όλη την ιστορία, οι φυσικές καταστροφές τείνουν να αυξάνονται κατά την περίοδο που η Κίνα βιώνει μια δυναστική αλλαγή.

«Στην παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα, υπάρχει μια διαδεδομένη πεποίθηση ότι οι καταστροφές αντικατοπτρίζουν την κατάσταση της ηθικής», δήλωσε στην Αμερικάνικη Epoch Times.

Μια τέτοια περίπτωση, είπε, ήταν η βουβωνική πανώλη κατά την τελευταία φάση της δυναστείας Μινγκ. Κατά τη δεκαετία του 1640, η θανατηφόρα αυτή επιδημία αφάνισε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους και συνέβαλε στην κατάρρευση της δυναστείας. Η πανώλη εξαφανίστηκε όταν η Κίνα εισήλθε στη διάδοχη δυναστεία Τσινγκ, την τελευταία αυτοκρατορική περίοδο της.

Αυτό που συμβαίνει σήμερα φαίνεται να αντικατοπτρίζει κάτι αντίστοιχο, είπε. «Η κυριαρχία του ΚΚΚ, απ’ ό,τι βλέπω, πλησιάζει στο τέλος της».

Ηθική, πολιτική και παρακμή (μέρος β΄)

Η ελευθερία της βούλησης είναι κάτι που όλοι γνωρίζουμε- είναι φανερό πότε έχουμε ενεργήσει ελεύθερα ή πότε βρισκόμαστε υπό την επήρεια κάποιου είδους καταναγκασμού. Τουλάχιστον αναγνωρίζουμε την ελευθερία, μέχρι να κορεστούμε τόσο πολύ από τα ρεύματα του καταναγκασμού, ώστε να μην αντιλαμβανόμαστε την αξιοθρήνητη, υποδουλωμένη μας κατάσταση.

Στο πρώτο από τα δύο μέρη αυτού του άρθρου εξετάσαμε πώς η ιδέα της ηθικής κατέστη σταδιακά «απαράδεκτη», για να χρησιμοποιήσουμε έναν σύγχρονο όρο, και πώς καταργήθηκε επίσης η ιδέα του κακού. Επιπλέον, είδαμε πώς αντικαταστάθηκε η ηθική από τη θυματοποίηση και την ψυχιατρική και ότι πίσω από αυτό κρυβόταν μια θεμελιώδης επίθεση κατά της ελευθερίας γενικά και κατά της ελευθερίας της βούλησης ειδικότερα. Στο β΄ μέρος θα εξετάσουμε πιο προσεκτικά τα ζητήματα της ελευθερίας και της ελευθερίας της βούλησης.

Η ελευθερία, τελικά, είναι μια έκφραση αγάπης. Όταν παντρευόμαστε από αγάπη, επιλέγουμε κάποιον οικειοθελώς από τα εκατομμύρια των πιθανών επιλογών και δεσμευόμαστε ελεύθερα να περιχαρακώσουμε τον εαυτό μας, επειδή με κάποιον περίεργο τρόπο αυτό το είδος αγάπης μάς διευρύνει. (Είναι ενδιαφέρον ότι ο «πλησιέστερος συγγενής» μας είναι πάντα ο σύντροφός μας, όχι τα παιδιά μας, όχι οι γονείς μας ούτε άλλοι συγγενείς με τους οποίους συνδεόμαστε με σχέσεις αίματος, αλλά ένας ξένος, αυτός που αγαπήσαμε ελεύθερα).

Η ελευθερία έναντι της υποδούλωσης στη θυματοποίηση

«Ο θρίαμβος των αρετών επί των παθών» του Πάολο Φιαμίνγκο, περ. 1592. Λάδι σε καμβά. (Public Domain)

 

Ο συγγραφέας Θεόδωρος Ντάλριμπλ (Theodore Dalrymple, γεν. 1949) στο βιβλίο του «Ο πολιτισμός μας ή ό,τι έχει απομείνει από αυτόν» παρατήρησε ότι ο διάσημος ειρηνιστής συγγραφέας Στέφαν Τσβάιχ (1881-1942), ο οποίος εγκατέλειψε τη ναζιστική Γερμανία, «θα έβλεπε με τρόμο την κακοφωνία των μονομανιών -σεξουαλικών, φυλετικών, κοινωνικών, εξισωτικών- που χαρακτηρίζει την πνευματική ζωή των κοινωνιών μας, όπου κάθε μονομανής απαιτεί νομοθετικό περιορισμό της ελευθερίας των άλλων στο όνομα ενός υποτιθέμενου μεγαλύτερου, συλλογικού αγαθού».

Αυτό που επισημαίνει ο Ντάλριμπλ είναι ακριβώς αυτό που επισημαίνει και ο συγγραφέας Κένεθ ΛαΦέιβ (Kenneth LaFave, 1936 – 2023) όταν λέει ότι: «Το όλο νόημα του να βάλουμε την ελευθερία στο κέντρο του πολιτισμού μας είναι να σπρώξουμε την πολιτική στην περιφέρεια». Τώρα συμβαίνει ακριβώς το αντίθετο. Διότι είναι ακριβώς σε αυτόν τον τομέα της προσωπικής ελευθερίας που η «αφυπνισμένη» (woke) πολιτική απαιτεί υποταγή. (Για να είμαστε σαφείς, ο όρος woke  -«αφυπνισμένος»- χρησιμοποιείται τόσο από τους φιλελεύθερους όσο και από τους συντηρητικούς για να περιγράψει μια σειρά από πιο ριζοσπαστικές προοδευτικές ιδεολογίες, συμπεριλαμβανομένης της κριτικής φυλετικής θεωρίας, της κοινωνικής δικαιοσύνης και της θεωρίας των φύλων).

Η πιο πειστική απόδειξη γι’ αυτό είναι η έκρηξη της επιμονής τους να αλλάξουμε ακόμη και τις αντωνυμίες που χρησιμοποιούμε. Και όχι μόνο να τις αλλάξουμε, αλλά να αρχίσουμε να παραποιούμε και την πραγματικότητα: μια γυναίκα δεν είναι «αυτή» αλλά «αυτοί». Τι θα μπορούσε να είναι πιο παρεμβατικό για την αίσθηση της προσωπικής μας ελευθερίας;

Όπως είπε ο Καναδός κριτικός λογοτεχνίας Νόρθροπ Φράι (Northrop Frye, 1912-1991), «η πραγματική ελευθερία είναι κάτι που μόνο το άτομο μπορεί να βιώσει». Μια άλλη επιμονή είναι οι άλλοι να «είναι ευγενικοί» και να μας αφήσουν ελεύθερους να αποδεχτούμε τα τρωτά μας σημεία -τη θυματοποίησή μας- και μάλιστα να αρχίσουμε να τα περιφέρουμε και να τα επιδεικνύουμε. Αλλά αυτό δεν είναι πραγματικά μια ηθική θέση, γιατί παραδόξως, αυτού του είδους η «ελευθερία» έχει, φυσικά, μια ακούσια συνέπεια, που είναι το αντίθετο από αυτό που επιδιώκει. Δηλαδή, αντί να μας απελευθερώνει μάς δεσμεύει- γιατί όπως σοφά επεσήμανε ο Αγγλοϊρλανδός φιλόσοφος Έντμουντ Μπερκ (Edmund Burke, 1729-1797): «Είναι κανονισμένο στην αιώνια κατάσταση των πραγμάτων, ότι οι άνθρωποι με αχαλίνωτα μυαλά δεν μπορούν να είναι ελεύθεροι».

Ο «αχαλίνωτος νους» είναι αυτό στο οποίο αναφερθήκαμε προηγουμένως ως «κακοφωνία των μονομανιών».

Δηλαδή, υποδουλωνόμαστε από τη θυματοποίησή μας και από τα ίδια τα είδωλα που λατρεύουμε με τόση προσοχή και αφοσίωση – όπου είδωλα είναι οι προαναφερόμενες σεξουαλικές, φυλετικές, κοινωνικές και εξισωτικές εμμονές.

Γιατί η λογική δεν μπορεί να είναι το θεμέλιο της ηθικής μας

«Νεαρός ανάμεσα στην Αρετή και την Κακία» του Πάολο Βερονέζε, περ.1581. Λάδι σε καμβά. Μουσείο Πράδο, Μαδρίτη. (Public Domain )

 

«Η ηθική δεν είναι ένα υποσύστημα ανάμεσα σε άλλα, όπως υπάρχουν η τέχνη, η επιστήμη, η θρησκεία, οι επιχειρήσεις, η πολιτική κ.ο.κ. μεταξύ άλλων. Αντίθετα, η ηθική είναι η κατευθυντήρια αρχή για όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες», σύμφωνα με τον καθηγητή του Πανεπιστημίου Notre Dame Μαρκ Ουίλιαμ Ρος (Mark William Roche, γεν. 1956) στο βιβλίο του «Why Literature Matters in the 21st Century» (Γιατί είναι σημαντική η λογοτεχνία τον 21ο αιώνα).

Είναι σημαντικό να τονίσουμε ότι η ηθική πάντα ήταν η κατευθυντήρια αρχή για όλες τις ανθρώπινες προσπάθειες. Μπορεί να διαφωνούμε σε θέματα τόσο θεμελιώδη όσο οι θρησκείες μας -μπορεί να υπάρχουν βαθιές διαφωνίες φιλοσοφίας και θεολογίας- αλλά όσον αφορά την ηθική που καθοδηγεί τη σκέψη και τη συμπεριφορά μας, δεν πρέπει να διαφωνούμε στα ουσιώδη. Δεν θα έπρεπε να σας σκοτώσω, να σας κλέψω, να ψευδομαρτυρήσω εναντίον σας ή να επιχειρήσω να κοιμηθώ με τον σύντροφό σας- πράγματι, αν έκανα οτιδήποτε από αυτά τα πράγματα, θα αρνιόμουν τα κεντρικά δόγματα της θρησκείας μου. Όλες οι μεγάλες θρησκείες διδάσκουν αυτές τις αρχές και θα ήμουν  πραγματικά ένα ανήθικο άτομο.

Αλλά αυτό δεν είναι αυτό που θέλουν να ακούσουν σχεδόν όλοι οι δυτικοί πολιτικοί και οι σημερινές επιτροπές ηθικής τους. Το δικό τους μήνυμα είναι διαφορετικό. Προσπαθούν να εγκαθιδρύσουν μια ηθική μέσω της λογικής, γιατί αν είναι ζήτημα λογικής, τότε δεν αποτελεί δεδομένη ή υπερβατική πραγματικότητα. Μπορεί να συζητηθεί, μπορεί να αλλάξει και επιτρέπει στους πολιτικούς να πάρουν τον έλεγχο μέσω οποιασδήποτε πολιτικής ατζέντας ακολουθούν.

«Η κόλαση ξέφυγε ή ο διάβολος που πληρώνει ανάμεσα στα τρυφερά αγγελούδια» του Τόμας Ρόουλαντσον, 1809. Επιζωγραφισμένη χαλκογραφία. Μητροπολιτικό Μουσείο Τέχνης, Νέα Υόρκη. (Public Domain)

 

Ωστόσο, ο Αμερικανός κλασικιστής Άλαν Μπλουμ (Allan Bloom, 1930-1992) το κατέστησε σαφές: «Η λογική δεν μπορεί να καθιερώσει αξίες και η πεποίθησή της ότι μπορεί να το κάνει είναι η πιο ανόητη και ολέθρια ψευδαίσθηση». Ο Πολωνός ιστορικός ιδεών Λέσεκ Κολακόφσκι (Leszek Kolakowski, 1927-2009) στο βιβλίο του «Θρησκεία» αποκάλεσε τη σύγχρονη εξάρτηση από τη λογική ως αξία «προμηθεϊκή αθεΐα».

Το αναλλοίωτο μήνυμα του προμηθεϊκού αθεϊσμού είναι ότι «η ανθρώπινη αυτο-δημιουργικότητα δεν έχει όρια, το κακό και ο πόνος είναι τυχαία, η ζωή είναι απείρως εφευρετική, τίποτα δεν είναι έγκυρο -ηθικά ή διανοητικά- μόνο και μόνο επειδή έχει περάσει ως έγκυρο στην ιστορία, δεν υπάρχει καμία αυθεντία στην παράδοση, ο ανθρώπινος νους δεν χρειάζεται καμία αποκάλυψη ή οποιαδήποτε διδασκαλία από έξω, ο Θεός δεν είναι παρά ο άνθρωπος που καταπιέζει τον εαυτό του και καταπνίγει τη λογική του».

Στην ουσία, μπορείς να είσαι ό,τι θέλεις – τι τη θέλουμε τη συμβατική ηθική; Και πάλι, ο Θεόδωρος Ντάλριμπλ: «Ποιος είναι πιο καταφρονεμένος από αυτόν που προσκολλάται πεισματικά στις παλιές ηθικές αντιλήψεις;»

Εκατό χρόνια πριν, ο συγγραφέας και προφήτης Γκ. Κ. Τσέστερτον (G.K. Chesterton, 1874-1936) στη βιογραφία του καθολικού συγγραφέα Τζόζεφ Πιρς έγραφε προφητικά:

«Το έργο του σκεπτικιστή τα τελευταία εκατό χρόνια έμοιαζε πράγματι πολύ με την άκαρπη μανία κάποιου αρχέγονου τέρατος – χωρίς μάτια, χωρίς μυαλό, απλώς καταστροφικό και καταβροχθίζον- ένα γιγάντιο σκουλήκι που σπαταλιόταν σε ένα έργο που δεν μπορούσε καν να δει- μια καλοκάγαθη και κτηνώδης ζωή, χωρίς συνείδηση της ίδιας της αιτίας και των ίδιων της των συνεπειών. … Αλλά το να λέμε ότι δεν υπάρχει πόνος ούτε ύλη ούτε κακό ούτε διαφορά ανάμεσα στον άνθρωπο και το κτήνος ή ανάμεσα σε οποιαδήποτε πράγματα – αυτό είναι μια απελπισμένη προσπάθεια να καταστραφεί κάθε εμπειρία και αίσθηση της πραγματικότητας, που θα κουράσει τους ανθρώπους όταν θα έχει πάψει να είναι η τελευταία λέξη της μόδας και θα αναζητήσουν για άλλη μια φορά κάτι που θα δώσει μορφή σε ένα τέτοιο χάος και θα διατηρήσει τις αναλογίες του ανθρώπινου νου.»

Δυστυχώς, εκατό χρόνια αργότερα, ο πολιτισμός μας δεν έχει ακόμη κουραστεί από τον προμηθεϊκό αθεϊσμό στη Δύση και αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος. Διότι, όπως είπε κάποτε ο Αμερικανός κοινωνιολόγος Γ. Ι. Τόμας (W.I. Thomas, 1863-1947): «Αν οι άνθρωποι ορίζουν τις καταστάσεις ως πραγματικές, είναι πραγματικές ως προς τις συνέπειές τους». Αν πρόκειται να καταργήσουμε το σωστό και το λάθος, να σφετεριστούμε την κοινή λογική της πλειοψηφίας του πληθυσμού και να περνάμε τον χρόνο μας ικανοποιώντας τις ηδονιστικές μας επιθυμίες χωρίς κανένα ηθικό έλεγχο, τότε οι κοινωνίες μας θα ξεπέσουν.

Η πτώση της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας στη Δύση και η κατάκτησή της από τους βαρβάρους τον 5ο αιώνα ήταν δυνατή μόνο επειδή πρώτα είχε ήδη διαφθαρεί και είχε χάσει την εσωτερική της δύναμη. Αυτός είναι ο πραγματικός κίνδυνος τώρα για την Αμερική και τους συμμάχους της. Καθώς εμείς παίζουμε με τον επαναπροσδιορισμό της ηθικής, οι φωτιές από την Ανατολή καίνε όλο και πιο κοντά μας. Πρέπει να ανακαλύψουμε ξανά τις πραγματικές αναλογίες του ανθρώπινου μυαλού, κυρίως δε τις ηθικές τους διαστάσεις.

«Αλληγορία της μετάνοιας» ή «Vanitas», αγνώστου καλλιτέχνη, περ. 1650-1660. Λάδι σε καμβά. Pollok House, Γλασκώβη. (Public Domain)

 

Του James Sale

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Εγκαινιάζεται το έργο αποκατάστασης στο αρχαίο θέατρο Πλευρώνας, από την υπουργό Πολιτισμού

Το βράδυ της Αυγουστιάτικης Πανσελήνου, την Πέμπτη 31 Αυγούστου 2023 και ώρα 19:30, στο αρχαίο θέατρο της Πλευρώνας, θα τελεστούν τα εγκαίνια του έργου «Στερέωση, Αποκατάσταση και Ανάδειξη αρχαίου θεάτρου Πλευρώνας», από την υπουργό Πολιτισμού Λίνα Μενδώνη. Την τελετή θα πλαισιώνει παρουσίαση του έργου και μουσική εκδήλωση με τη Φωτεινή Δάρρα «Με ένα κομμάτι φεγγαριού στα χέρια».

Όπως πληροφορεί το ΥΠΠΟ σε ανακοίνωσή του, η αρχαία Πλευρώνα με το εντυπωσιακό τείχος της αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες αιτωλικές πόλεις. Σε ξεχωριστή θέση και σε επαφή με το τείχος βρίσκεται το μικρό θέατρο, το οποίο αρχικά είχε χρησιμοποιηθεί ως βουλευτήριο. Η πανοραμική θέα προς τη λιμνοθάλασσα, τις απέναντι ακτές της Πελοποννήσου και τις εκβολές του Αχελώου, είναι μοναδική. Το σκηνικό οικοδόμημα σε επαφή με το τείχος και τον αμυντικό πύργο, που χρησιμοποιούνταν και ως αποδυτήρια των ηθοποιών, προσδίδει μία επιπλέον σημαντική κατασκευαστική ιδιαιτερότητα.

Το συγχρηματοδοτούμενο έργο, προϋπολογισμού 900.000,00 ευρώ, υλοποιείται απολογιστικά και δι’ αυτεπιστασίας από την Εφορεία Αρχαιοτήτων Αιτωλοακαρνανίας και Λευκάδος και αναμένεται να ολοκληρωθεί τον Δεκέμβριο του 2023. Εντάχθηκε τον Ιούλιο του 2020 στο Ε.Π. «ΔΥΤΙΚΗ ΕΛΛΑΔΑ 2014-2020» με χρηματοδότηση από το Ευρωπαϊκό Ταμείο Περιφερειακής Ανάπτυξης (ΕΤΠΑ). Η σύνταξη της μελέτης αποκατάστασης, επιστημονικά υπεύθυνος της οποίας ήταν ο ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ Γεώργιος Καραδέδος, έγινε μέσω Προγραμματικής Σύμβασης μεταξύ του υπουργείου Πολιτισμού & Αθλητισμού, της Περιφέρειας Δυτικής Ελλάδας και του Αριστοτελείου Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης.

Όπως προσθέτει το ΥΠΠΟ στην ανακοίνωσή του, με τις προτεινόμενες εργασίες αντιμετωπίζονται αφενός προβλήματα φθοράς του δομικού υλικού του μνημείου αφετέρου επιδιώκεται η αποκατάσταση, σε επιτρεπτά όρια, της μορφής του για λόγους αισθητικούς, διδακτικούς και πρακτικούς, χωρίς να αλλοιώνεται η αυθεντικότητά του. Εκτός από τη συμπλήρωση των εδωλίων του κοίλου με νέα από χυτό υλικό, οι πιο εκτεταμένες και απαιτητικές αναστηλωτικές εργασίες έγιναν στο σκηνικό οικοδόμημα, με τη συμπλήρωση της εσωτερικής παρειάς του τείχους, στην οποία στηρίχθηκαν τα αρχιτεκτονικά μέλη του ορόφου του, φτάνοντας σε συνολικό ύψος 2,50 μ. Παράλληλα, αποκαταστάθηκαν το μεγαλύτερο τμήμα της πυλίδας του πύργου του θεάτρου, η νότια κτιστή κλίμακα που οδηγεί στον όροφο της σκηνής, η αναστήλωση του βόρειου παρασκηνίου και τμήματος του προσκηνίου και του τόξου της βόρειας παρόδου του θεάτρου, το ύψος του οποίου φτάνει τα 3,70 μ.

Η υλοποίηση του έργου αποτελεί το επιστέγασμα των μακροχρόνιων και εκτεταμένων εργασιών ανάδειξης του αρχαιολογικού χώρου της Πλευρώνας, από το 2002 μέχρι σήμερα, μέσω διαδοχικών συγχρηματοδοτούμενων Ευρωπαϊκών Προγραμμάτων (Γ΄ Κ.Π.Σ. και Ε.Σ.Π.Α.), που έχουν καταστήσει την αρχαία πόλη έναν από τους πλέον οργανωμένους αρχαιολογικούς χώρους της Αιτωλοακαρνανίας.

Εστίες φωτιάς σε 87 σημεία της Ελλάδας – επιμένουν οι πυρκαγιές στον Έβρο

Αντιμέτωπες με τις αναζωπυρώσεις είναι στον Έβρο οι πυροσβεστικές δυνάμεις. Συνολικά αντιμετωπίζουν 87 πυρκαγιές σε όλη την επικράτεια, την ώρα που το τελευταίο εικοσιτετράωρο εκδηλώθηκαν 44 νέες δασικές πυρκαγιές, οι περισσότερες εκ των οποίων, σύμφωνα με ενημέρωση της Πυροσβεστικής, αντιμετωπίστηκαν άμεσα, στο αρχικό τους στάδιο.

Σύμφωνα πάντα με την Πυροσβεστική, οι προσπάθειες κατάσβεσης στον Έβρο επικεντρώνονται στις περιοχές Λευκίμμη, Κοτρωνιά και Τρεις Βρύσες, όπου σημειώνονται οι περισσότερες αναζωπυρώσεις. Παράλληλα αναζωπυρώσεις υπάρχουν και στην περιοχή των Κασσσιτερών.

Στην Πάρνηθα, όπου συνεχίζουν να επιχειρούν ισχυρές επίγειες δυνάμεις, η Πυροσβεστική πραγματοποιεί κατασβέσεις μικρών εστιών που εμφανίζονται μέσα στην καμένη περιοχή κοντά στο Φρούριο της Φυλής.

Συνδρομή στην αντιμετώπιση των πυρκαγιών παρέχουν δυνάμεις από τον Ευρωπαϊκό Μηχανισμό Πολιτικής Προστασίας και, συγκεκριμένα, η Κύπρος με ένα αεροσκάφος που επιχειρεί στη Αλεξανδρούπολη και 31 πυροσβέστες που επιχείρησαν στα Λυκομάγουλα Έβρου, η Γερμανία με δύο αεροσκάφη που επιχειρούν στην ευρύτερη περιοχή της Φυλής στην Αττική, η Γαλλία με δύο αεροσκάφη που επιχειρούν στην ευρύτερη περιοχή της Αλεξανδρούπολης, η Τσεχία με ένα ελικόπτερο που επιχειρεί στο Δίστομο Βοιωτίας και 30 πυροσβέστες με 6 οχήματα που επιχειρούν στην Κοτρωνιά Έβρου, η Ρουμανία με 53 πυροσβέστες με 10 οχήματα που επιχειρούν στην Κίρκη Αλεξανδρούπολης, η Βουλγαρία με 36 πυροσβέστες και πέντε οχήματα που επιχειρούν στη Λεπτοκαρυά Έβρου, η Σλοβακία με 39 πυροσβέστες με οκτώ οχήματα που επιχειρούν στη Λευκίμμη Αλεξανδρούπολης, η Σερβία με 16 πυροσβέστες με τέσσερα οχήματα που επιχειρούν στο Παπίκιο Κομοτηνής. Επίσης, μέσω διακρατικής συμφωνίας η Αλβανία, με 46 πυροσβέστες με πέντε οχήματα που επιχειρούν στο δάσος της Δαδιάς.

Ακόμη, συνδρομή παρέχουν μεγάλος αριθμός εθελοντών πυροσβεστών, δυνάμεις που έχει διαθέσει το Γενικό Επιτελείο Εθνικής Άμυνας και η Ελληνική Αστυνομία, καθώς και υδροφόρες και μηχανήματα έργου των Περιφερειών.

Τα κατά τόπους ανακριτικά γραφεία, καθώς και Κλιμάκια της Διεύθυνσης Αντιμετώπισης Εγκλημάτων Εμπρησμού (Δ.Α.Ε.Ε.) διερευνούν τα αίτια εκδήλωσης των πυρκαγιών, σημειώνεται επίσης από την Πυροσβεστική.

Για σήμερα Τετάρτη 30/08/2023 παραμένει υψηλός ο κίνδυνος πυρκαγιάς σε πολλές περιοχές της χώρας. Σε γενική επιφυλακή παραμένει το προσωπικό των Πυροσβεστικών Υπηρεσιών της επικράτειας προκειμένου να αντιμετωπιστούν οι αυξημένες υπηρεσιακές απαιτήσεις, που έχουν προκύψει λόγω του μεγάλου αριθμού πυρκαγιών, ενώ συνεχίζονται οι περιπολίες εναέριας επιτήρησης, καθώς και περιπολίες από Πυροσβεστικές, Αστυνομικές και Στρατιωτικές δυνάμεις.

Τέλος, το Πυροσβεστικό Σώμα καλεί όλους τους πολίτες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικοί και σε περίπτωση πυρκαγιάς, για τη δική τους ασφάλεια, να ακολουθούν πιστά τις υποδείξεις των αρμόδιων Αρχών.

Δυτική Αφρική: Στρατιωτικό πραξικόπημα και στην Γκαμπόν, αμέσως μετά τις εκλογές

Ομάδα αποτελούμενη από κάπου δώδεκα αξιωματικούς του στρατού και των σωμάτων ασφαλείας της Γκαμπόν ανακοίνωσε νωρίς σήμερα πως καταλαμβάνει την εξουσία στη χώρα της Αφρικής, ακυρώνει τις εκλογές και «καταλύει όλους τους θεσμούς της Δημοκρατίας», αφού αποφάσισε να βάλει «τέλος σε αυτό το καθεστώς»

Η ομάδα εμφανίστηκε τις πρώτες πρωινές ώρες σήμερα μπροστά στις κάμερες της κρατικής τηλεόρασης, που έχει την έδρα της πλάι στην προεδρία, και μέλος της ανέγνωσε ανακοίνωση που κάνει λόγο για διακυβέρνηση «ανεύθυνη» και «απρόβλεπτη», που οδηγούσε «σε διαρκή επιδείνωση της κοινωνικής συνοχής» και «στο χάος», προσθέτοντας ότι «εν ονόματι του λαού της Γκαμπόν αποφασίσαμε να υπερασπίσουμε την ειρήνη βάζοντας τέλος σε αυτό το καθεστώς».

Η ομάδα των αξιωματικών, που αυτοαποκαλείται «Επιτροπή μετάβασης και αποκατάστασης των θεσμών», διαβεβαίωσε πως εκπροσωπεί όλα τα όπλα των ενόπλων δυνάμεων και το σύνολο των σωμάτων ασφαλείας.

Οι εκλογές της 26ης Αυγούστου και τα αποτελέσματά τους «ακυρώνονται»

«Όλοι οι θεσμοί της δημοκρατίας καταλύονται, η κυβέρνηση, η Γερουσία, η Βουλή, το Συνταγματικό Δικαστήριο. Καλούμε τον πληθυσμό να μείνει ήρεμος (…) και διαβεβαιώνουμε προς είμαστε προσηλωμένοι στην τήρηση των δεσμεύσεων της Γκαμπόν έναντι της διεθνούς κοινότητας», ανακοίνωσαν οι πραξικοπηματίες, που έκαναν επίσης γνωστό πως κλείνουν τα σύνορα «μέχρι νεοτέρας διαταγής».

Ανάμεσα στους αξιωματικούς είναι μέλη της προεδρικής φρουράς, του τακτικού στρατού και της αστυνομίας.

Δημοσιογράφοι του Γαλλικού Πρακτορείου και του πρακτορείου ειδήσεων Reuters μετέδωσαν πως την ώρα που μιλούσαν οι στρατιωτικοί, ακούγονταν σφοδρά πυρά στην πρωτεύουσα Λιμπρβίλ.

Το στρατιωτικό πραξικόπημα ανακοινώθηκε λίγη ώρα αφού η εκλογική επιτροπή έκανε γνωστό πως ο πρόεδρος Αλί Μπονγκό, ο οποίος είχε την εξουσία επί 14 χρόνια, εξασφάλισε τρίτη συναπτή θητεία στις εκλογές εξασφαλίζοντας το 64,27% των ψήφων και επικρατώντας του αντιπάλου του Αλμπέρ Οντό Οσά, ο οποίος έλαβε το 30,77%. Ο Αλμπέρ Οντό Οσά κατήγγειλε «νοθεία από το στρατόπεδο Μπονγκό» δυο ώρες προτού κλείσουν οι κάλπες το Σάββατο, δηλώνοντας πως νικητής ήταν ο ίδιος.

Η πλευρά του απαίτησε προχθές Δευτέρα από τον κο Μπονγκό να οργανώσει «χωρίς αιματοχυσία» τη μεταβίβαση της εξουσίας.

Η Γκαμπόν είναι η έκτη χώρα της Αφρικής όπου γίνεται στρατιωτικό πραξικόπημα, κατά σειρά το όγδοο από το 2020. Προηγήθηκαν το Μάλι (δύο φορές), η Μπουρκίνα Φάσο (επίσης), η Γουινέα, το Τσαντ και, μόλις τον περασμένο μήνα, ο Νίγηρας.

Αμερικανική ιστοσελίδα δέχεται κυβερνοεπίθεση μετά τη δημοσίευση νέας μαρτυρίας για τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων στην Κίνα

ΝΕΑ ΥΟΡΚΗ – Στις 17 Ιουλίου 2023, μια ομάδα ερευνητών που εδρεύει στη Νέα Υόρκη δημοσίευσε μια νέα έκθεση σχετικά με τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων στην Κίνα, η οποία βασίζεται σε μαρτυρία μιας γιατρού από την επαρχία Χέιλοντσιάνγκ. Η γιατρός περιγράφει πώς κατέγραψε τα τελευταία λόγια μιας ασκούμενης του Φάλουν Γκονγκ, η οποία ανέκτησε για λίγο τις αισθήσεις της μετά από την εξαναγκαστική αφαίρεση του νεφρού της σε  στρατιωτικό νοσοκομείο του Χάρμπιν.

Λίγες ώρες μετά τη δημοσίευση της έκθεσης από την Παγκόσμια Οργάνωση για τη Διερεύνηση της Δίωξης του Φάλουν Γκονγκ (WOIPFG), ο ιστότοπος δέχθηκε μαζικές επιθέσεις άρνησης παροχής υπηρεσιών, εξαιτίας των οποίων η λειτουργία του ανεσταλλόταν περιοδικά. Αυτές οι μαζικές επιθέσεις υποδηλώνουν πως το κινεζικό καθεστώς ήταν ενήμερο για την έκθεση και πως έκανε ό,τι μπορούσε για να φιμώσει την WOIPFG.

«Την ίδια νύχτα που η έκθεση δημοσιεύθηκε στο διαδίκτυο, το ΚΚΚ ήταν ενήμερο», δήλωσε ο Δρ Γουάνγκ Τζιγιουάν, ένας από τους συγγραφείς της έκθεσης και επικεφαλής ερευνητής της WOIPFG, στο Κέντρο Πληροφόρησης για το Φάλουν Ντάφα. «Άρχισαν να επιτίθενται στην ιστοσελίδα της οργάνωσής μας την ίδια μέρα. Δεχτήκαμε κυβερνοεπίθεση τρεις ώρες μετά την ανάρτηση της έκθεσης. Οι κυβερνοεπιθέσεις έκλειναν τον ιστότοπο πολλές φορές μέσα στην ίδια ημέρα, για μια περίοδο περίπου μιας εβδομάδας.»

Η WOIPFG είναι μια μη κυβερνητική οργάνωση η οποία ερευνά συστηματικά και συγκεντρώνει πληροφορίες σχετικά με όσους εμπλέκονται στη δίωξη των ασκούμενων του Φάλουν Γκονγκ. Έχουν πρωτοστατήσει στην τεκμηρίωση αποδεικτικών στοιχείων που σχετίζονται με τις εξαναγκαστικές αφαιρέσεις οργάνων, συμπεριλαμβανομένων καταγεγραμμένων ομολογιών από Κινέζους γιατρούς και αξιωματούχους, που έγιναν κατά τη διάρκεια τηλεφωνικών κλήσεων που έκαναν ερευνητές. Είναι αναγνωρισμένοι ως τέτοιοι από ασκούμενους και ακτιβιστές δικαιωμάτων στην Κίνα και έτσι το περιστατικό που περιγράφεται στην έκθεσή τους περιήλθε στην προσοχή του Δρος Γουάνγκ στα τέλη του 2020.

Κινέζα γιατρός βοηθά θύμα εξαναγκαστικής αφαίρεσης οργάνου και καταγράφει τα τελευταία της λόγια

Η έκθεση που δημοσίευσε η WOIPFG στις 17 Ιουλίου μεταφέρει τη συγκλονιστική ιστορία της κας Τζανγκ Σιουτσίν (Zhang Xiuqin), μιας 46χρονης ασκούμενης του Φάλουν Γκονγκ στο Χαρμπίν της επαρχίας Χέιλοντσιάνγκ. Η κα Τζανγκ, η οποία φέρεται να έπεσε θύμα εξαναγκαστικής αφαίρεσης οργάνων στις 28 Απριλίου 2019, ανέκτησε τις αισθήσεις της λίγο πριν το σώμα της σταλεί για αποτέφρωση. Εκείνη την ώρα, άρπαξε τα ρούχα της γιατρού που ήταν υπεύθυνη για την απόρριψη του σώματός της και παρακάλεσε για βοήθεια.

Η γιατρός, η οποία δεν γνώριζε ότι στο νοσοκομείο γίνονταν αφαιρέσεις οργάνων από ζωντανούς ανθρώπους, μετέφερε κρυφά την Τζανγκ στο υπόγειο και προσπάθησε να της σώσει τη ζωή. Αλλά λόγω των βασανιστηρίων που είχε υποστεί η ασκούμενη και της απουσίας του νεφρού της, το τραύμα στα εσωτερικά της όργανα αποδείχθηκε μοιραίο. Τις τελευταίες στιγμές της ζωής της, η Τζανγκ ζήτησε από τη γιατρό να καταγράψει σε βίντεο τη μαρτυρία και τα τελευταία της λόγια. Δύο τμήματα αυτού του βίντεο έχουν μεταφραστεί και δημοσιευθεί σε μορφή απομαγνητοφωνημένου κειμένου στην έκθεση της WOIPFG. Το βίντεο παραμένει στην Κίνα λόγω των ανησυχιών της γιατρού για την προσωπική της ασφάλεια και, ως εκ τούτου, δεν είναι διαθέσιμο για πρόσθετη επαλήθευση.

Σύμφωνα με την καταγεγραμμένη μαρτυρία της γιατρού και της Τζανγκ Σιουτσίν, αρκετές δεκάδες ασκούμενοι του Φάλουν Γκονγκ κρατούνταν στο υπόγειο άγνωστου κτιρίου και χρησιμοποιούνταν ως δεξαμενή συλλογής οργάνων. Η δημογραφική ομάδα ήταν κυρίως νεαροί ενήλικες, πολλοί από τους οποίους είχαν χάσει ολόκληρες τις οικογένειές τους από τις διώξεις ή είχαν αποκοπεί από τους συγγενείς τους. Τις εβδομάδες που προηγήθηκαν του θανάτου τους, οι δεσμοφύλακες βασάνιζαν και βίαζαν τους νεαρούς ασκούμενους «για πλάκα», σύμφωνα με την κα Τζανγκ.

«Όταν… όταν θα παρακολουθείτε αυτό το βίντεο, σίγουρα δεν θα είμαι πια ζωντανή», αρχίζει το κείμενο της απομαγνητοφωνημένης ηχογράφησης της μαρτυρίας της Τζανγκ, που δημοσιεύθηκε από τη WOIFPG.

«Παρακαλώ να θυμάστε ότι είμαι μια μαθήτρια του Φάλουν Γκονγκ που διώχθηκε μέχρι θανάτου από το ΚΚΚ μέσω της συλλογής ζωντανών οργάνων. Το όνομά μου είναι Τζανγκ Σιουτσίν. Με έφεραν εδώ σήμερα το πρωί και μου αφαίρεσαν το ένα νεφρό με τη βία. Όπως μπορείτε να δείτε, είμαι ακόμα ζωντανή αυτή τη στιγμή. Αυτή είναι η αφαίρεση οργάνων από ζωντανούς ανθρώπους, που το κακό κόμμα δεν τόλμησε ποτέ να παραδεχτεί. Αρκετές δεκάδες άνθρωποι, οι οποίοι κρατούνταν μαζί με εμένα, απομακρύνθηκαν ένας ένας και η τύχη τους μού είναι άγνωστη. Ήταν μια ντουζίνα, αρκετές δεκάδες άνθρωποι που μπαινόβγαιναν, και σήμερα ήταν η σειρά μου.»

«Πρέπει να σώσουμε τους ανθρώπους»

Ο Δρ Γουάνγκ Τζιγιουάν, συγγραφέας της έκθεσης, ήταν στρατιωτικός γιατρός στην Κίνα και, κατόπιν, ερευνητής καρδιαγγειακής βιολογίας στη Σχολή Δημόσιας Υγείας του Χάρβαρντ. Είπε ότι η κυβερνοεπίθεση που έκανε το κινεζικό καθεστώς στην ιστοσελίδα επιβεβαιώνει την αλήθεια του περιστατικού, την οποία είχε επαληθεύσει μέσω επαφών του στην Κίνα πριν από τη δημοσίευση. Προηγούμενες συλλήψεις της κας Τζανγκ για άσκηση του Φάλουν Γκονγκ και η ποινή τριών ετών σε στρατόπεδο εργασίας που αναφέρει στην κατάθεσή της είχαν επίσης αναφερθεί από την ιστοσελίδα Minghui, ενισχύοντας την αξιοπιστία της αφήγησής της.

Ο Δρ Γουάνγκ είπε ότι, κατά τη γνώμη του, εξαιτίας της έκθεσης οι αφαιρέσεις οργάνων σταμάτησαν προσωρινά σε πολλές εγκαταστάσεις στη Χέιλοντσιάνγκ. Μια επαφή του στην Κίνα ανέφερε ότι το Υπουργείο Δημόσιας Ασφάλειας τηλεφώνησε στο αρμόδιο νοσοκομείο και είπε: «Πώς μπορέσατε να χάσετε ένα σώμα; Σταματήστε όλες τις εγχειρήσεις αμέσως».

«Αποφασίσαμε να δημοσιεύσουμε την έκθεση επειδή πρέπει να σώσουμε τους ανθρώπους», λέει ο Δρ Γουάνγκ. «Όλος ο κόσμος μπορεί να βοηθήσει, μόλις μάθει την αλήθεια.»

Διαβάστε την έκθεση της WOIPFG στα αγγλικά εδώ και το πρωτότυπο στα μανδαρινικά κινέζικα εδώ.

Για περισσότερα σχετικά με το πώς το κινεζικό κόμμα-κράτος έχει στοχοποιήσει ασκούμενους του Φάλουν Γκονγκ και άλλους φυλακισμένους συνείδησης και πώς τους χρησιμοποιεί ως άκοντες δότες των εξαναγκαστικών αφαιρέσεων οργάνων, πατήστε εδώ.

Πηγή: faluninfo.net

Επιμέλεια: Αλία Ζάε

Τουλάχιστον 22 νεκροί σε συγκρούσεις στην ανατολική Συρία

Τουλάχιστον 22 άνθρωποι σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις στην ανατολική Συρία ανάμεσα στις Συριακές Δημοκρατικές Δυνάμεις, συμμαχία στην οποία το κυρίαρχο στοιχείο είναι οι Κούρδοι, και τοπική ένοπλη οργάνωση, ανέφερε χθες Τρίτη το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

«Δεκαέξι μαχητές από την περιοχή και τρία μέλη των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (ΣΔΔ) σκοτώθηκαν στις συγκρούσεις σε χωριά στο ανατολικό τμήμα της επαρχίας Ντέιρ Εζούρ», ανέφερε η ΜΚΟ, η οποία εδρεύει στη Βρετανία και βασίζεται σε ευρύ δίκτυο πηγών στην εμπόλεμη Συρία.

Τρεις άμαχοι, ανάμεσά τους δυο παιδιά, έχασαν επίσης τη ζωή τους εν μέσω εχθροπραξιών, σύμφωνα με την ίδια πηγή.

Με την υποστήριξη των ΗΠΑ, οι ΣΔΔ αποτέλεσαν την αιχμή του δόρατος στις επιχειρήσεις που συνέτριψαν το Ισλαμικό Κράτος (ΙΚ) στην επικράτεια της Συρίας το 2019.

Ελέγχουν ημιαυτόνομη κουρδική ζώνη στο βορειοανατολικό τμήμα της χώρας, συμπεριλαμβανομένων μεγάλων τμημάτων της Ντέιρ Εζούρ.

Το Στρατιωτικό Συμβούλιο της Ντέιρ Εζούρ είναι τοπική αραβική ένοπλη οργάνωση που είχε συμμαχήσει με τις ΣΔΔ με επικεφαλής της τον Άχμαντ αλ Χαμπίλ, γνωστό επίσης ως Αμπού Χάουλα, ο οποίος συνελήφθη την Κυριακή στην πόλη Χασάκα, σύμφωνα με το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων.

Η σύλληψή του ήταν το έναυσμα εντάσεων που εκτραχύνθηκαν σε συγκρούσεις καθώς θέσεις των ΣΔΔ έγιναν στόχος επιθέσεων, εξήγησε η ΜΚΟ.

Ο λόγος που συνελήφθη ο Άχμαντ αλ Χαμπίλ δεν είναι ξεκάθαρος· ωστόσο το Συριακό Παρατηρητήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων και πηγή του Γαλλικού Πρακτορείου στην περιοχή ανέφεραν πως είναι γνωστό ότι επιδίδεται σε λαθρεμπόριο κι έχει συσσωρεύσει όχι ευκαταφρόνητη περιουσία στην πορεία των ετών.

Το Στρατιωτικό Συμβούλιο της Ντέιρ Εζούρ εγγυάται την ασφάλεια σε ορισμένα τμήματα της φερώνυμης επαρχίας, όπου ζουν κυρίως Άραβες.

Η ηγεσία της ημιαυτόνομης κουρδικής ζώνης κυβερνά την περιοχή με ενδιάμεσους -τοπικά πολιτικά και στρατιωτικά συμβούλια-, για να αποφεύγει να δυσαρεστήσει τις φυλές της περιοχής, σχεδόν όλες αραβικές.

«Στην πραγματικότητα πρόκειται για ξεκαθάρισμα λογαριασμών», εκτίμησε ο Όμαρ Άμπου Λάιλα, ντόπιος δημοσιογράφος.

«Διεφθαρμένοι διοικητές αισθάνθηκαν ότι απειλούνται μετά τη σύλληψη του Αμπού Χάουλα και προσπάθησαν να μετατρέψουν την υπόθεση σε φυλετικό ζήτημα για να προστατευθούν», πρόσθεσε.

Οι ΣΔΔ περιορίστηκαν να γνωστοποιήσουν ότι διεξάγουν από τη Δευτέρα «επιχείρηση για την ενίσχυση της ασφάλειας» στην επαρχία Ντέιρ Εζούρ, εναντίον του ΙΚ και «εγκληματιών που ενέχονται σε διακίνηση ναρκωτικών και όπλων».

Ηθική, πολιτική και παρακμή (μέρος α΄)

Για πολλούς, ένα από τα πιο αινιγματικά χαρακτηριστικά της δυτικής κοινωνία είναι το πώς η ηθική φαίνεται να έχει χαθεί κάτω από την ομπρέλα της πολιτικής. Για παράδειγμα, μοιάζει πιο σημαντικό αν κάποιος ανήκει στο άλφα ή στο βήτα κόμμα παρά αν έχει δίκιο ή άδικο. Για το θέμα αυτό, το να είσαι σωστός ή λάθος έχει γίνει συνώνυμο του να είσαι είτε στο ένα κόμμα είτε στο άλλο, είτε αριστερός είτε δεξιός! Με άλλα λόγια, η πολιτική μας κρίση ακολουθεί περισσότερο «φυλετικά» (ομαδικά) παρά ορθολογικά κριτήρια.

Ωστόσο, όπως παρατήρησε ο Άγγλος ηθικολόγος και δοκιμιογράφος Σάμιουελ Τζόνσον (Samuel Johnson, 1709-1784), «αυτός που σκέφτεται λογικά, σκέφτεται ηθικά». Το να σκέφτεται κανείς φυλετικά -η χώρα μου, το κόμμα μου, η οικογένειά μου, οι ιδέες μου, το σωστό ή το λάθος- αποτελεί διαστροφή της λογικής. Θα μπορούσαμε να πούμε ότι ολόκληρο το ποίημα του Δάντη «Θεία Κωμωδία» αφορά επί της ουσίας το πώς η διαστροφή της λογικής (της διάνοιας) οδηγεί στην κόλαση, την καταδίκη και την ατέλειωτη δυστυχία τόσο μεγάλου μέρους της ανθρώπινης κατάστασης σε αυτή τη ζωή όσο και στην επόμενη.

Απορρίπτοντας την ηθική 

Η ηθική δεν είναι ιδιαίτερα δημοφιλής στις μέρες μας- ίσως θεωρείται πολύ αδιαφανής, πολύ αμφιλεγόμενη και, κυρίως, πολύ επικριτική. Είπα επικριτική; Όπως παρατήρησε ο συγγραφέας Θεόδωρος Ντάλριμπλ (Theodore Dalrymple, γεν. 1949), ο οποίος αποκαλείται επίσης ο «Όργουελ της εποχής μας»: «Όταν οι νέοι θέλουν να επαινέσουν τον εαυτό τους, περιγράφουν τον εαυτό τους ως “μη επικριτικό”. Γι’ αυτούς η υψηλότερη μορφή ηθικής είναι η ανηθικότητα».

Δεν αποτελεί έκπληξη, λοιπόν, το γεγονός ότι ο συγγραφέας των New York Times Ντέηβιντ Μπρουκς (David Brooks) στο άρθρο του «If It Feels Right…» (Αν σας φαίνεται σωστό…) αναφέρεται σε συνεντεύξεις Αμερικάνων από όλες τις πολιτείες και πραγματεύεται το γεγονός ότι, όπως προέκυψε από το σύνολο των συνεντεύξεων, «τα δύο τρίτα των νέων είτε δεν μπορούσαν να απαντήσουν στην ερώτηση [για την ηθική τους ζωή] είτε περιέγραφαν προβλήματα που δεν είναι καθόλου ηθικά».

Και δεν είναι μόνο οι νέοι άνθρωποι. Η βασική πτυχή της κατάργησης της μη επικριτικής συμπεριφοράς είναι γλωσσική. Παρά το ότι καθημερινά σχεδόν όλοι οι άνθρωποι βιώνουν το καλό και το κακό, τα τελευταία 30 χρόνια γίνεται μια συστηματική προσπάθεια από πολιτικούς, θεολόγους, μέσα μαζικής ενημέρωσης και άλλους, ώστε οι λέξεις «καλό» και «κακό» να χάσουν το νόημά τους και να αντικατασταθούν από πιο ανώδυνες λέξεις όπως «απαράδεκτο». Οι φαύλες συμπεριφορές και επιθυμίες δεν είναι πλέον κακές: είναι απαράδεκτες.

Αυτή η αλλαγή, φυσικά, υποβιβάζει την ηθική από απόλυτο σε κοινωνικό κανόνα. Και όπως σημειώνει ο συγγραφέας και ψυχίατρος Νόρμαν Ντόιτζ (Norman Doidge) στον πρόλογό του στο βιβλίο του Τζόρνταν Πήτερσον «12 κανόνες για τη ζωή”: «Η ιδέα ότι η ανθρώπινη ζωή μπορεί να είναι απαλλαγμένη από ηθικές ανησυχίες είναι μια φαντασίωση».

Ο πολιτιστικός σχολιαστής Ντέηβιντ Μπρουκς εξηγεί περαιτέρω: «Όταν ο σύγχρονος πολιτισμός προσπαθεί να αντικαταστήσει την αμαρτία με ιδέες όπως το λάθος ή η αναισθησία, ή προσπαθεί να εξορίσει εντελώς λέξεις όπως “αρετή”, “χαρακτήρας”, “κακό” και “φαύλο”, αυτό δεν κάνει τη ζωή λιγότερο ηθική- σημαίνει απλώς ότι έχουμε συσκοτίσει τον αναπόφευκτο ηθικό πυρήνα της ζωής με ρηχή γλώσσα. (…) Επιπλέον, η έννοια της αμαρτίας είναι απαραίτητη επειδή είναι ριζικά αληθινή.»

Απαλείφοντας την έννοια του Κακού

«Ο Αρχάγγελος Μιχαήλ και οι άγγελοι πολεμούν τον διάβολο» του Ντομένικο Γκιρλαντάιο, 1448. Τέμπερα σε πάνελ. Ινστιτούτο Τεχνών του Ντιτρόιτ. (Public Domain)

 

Το πρόβλημα με την κατάργηση της έννοιας του κακού -ή μάλλον με την προσπάθεια να προσποιηθούμε ότι δεν υπάρχει και ότι μπορεί να επαναπροσδιοριστεί- είναι ότι γίνεται από το ίδιο το κακό και ότι αυτή η τακτική δημιουργεί περαιτέρω κακό. Ο Πταχοτέπ, ένας βεζύρης που έγραφε πριν από 4.000 χρόνια, σημείωνε ότι αντί να προσπαθούμε να επαναπροσδιορίσουμε το κακό, πρέπει να το σταματήσουμε, διότι «η πράξη της διακοπής του κακού οδηγεί στην εδραίωση της αρετής».

Το να σταματήσουμε το κακό, φυσικά, προϋποθέτει ότι γνωρίζουμε τι είναι. Όταν η ηθική βασίζεται σε μια υπερβατική πραγματικότητα – στην πνευματική φώτιση (Βουδισμός), στους θεούς (κώδικας Χαμουραμπί) ή στον ίδιο τον Θεό (οι Δέκα Εντολές), μπορούμε να κατανοήσουμε το κακό ως ένα αντίθετο των υπερβατικών προθέσεων. Αυτό που βλέπουμε από αυτά τα παραδείγματα κωδίκων ή νόμων είναι μια τεράστια επικάλυψη στους τομείς της βασικής ηθικής: μοιχεία, κλοπή, ψευδομαρτυρία, φόνος -για να πάρουμε τέσσερα προφανή παραδείγματα- τα οποία καταδικάζονται. Το ποιες είναι οι πραγματικές ιδιαιτερότητες (το πλαίσιο) και ποιες μπορεί να είναι οι ποινές και οι συνέπειες, μπορεί να διαφέρουν από κοινωνία σε κοινωνία και από εποχή σε εποχή, αλλά η γενική κατεύθυνση είναι πολύ σαφής.

Κανείς πλέον δεν είναι υπεύθυνος για τις πράξεις του – όλοι έχουν απλώς ανάγκη από θεραπεία και το πρόβλημα λύθηκε! Αυτή η ιδέα μπορεί να αναχθεί στον Διαφωτισμό και στους στοχαστές που γέννησε. Ο Μαρξ θα μπορούσε να είναι ένα κλασικό παράδειγμα, αφού οι οικονομικοί παράγοντες, σύμφωνα με αυτόν, παρήγαγαν τα κοινωνικά δεινά και όχι οι πραγματικοί, αληθινοί άνθρωποι. Ειρωνικά, φέρεται να είχε σχολιάσει η σύζυγός του (ή ίσως η μητέρα του): «Μακάρι ο Καρλ να περνούσε λίγο λιγότερο χρόνο μιλώντας για το κεφάλαιο και λίγο περισσότερο συσσωρεύοντάς το.»

Θα μπορούσαμε να προσθέσουμε τον Νίτσε και τον Φρόιντ στον κατάλογο των στοχαστών που προσπάθησαν να εξηγήσουν την ανθρώπινη φύση βάσει κάποιου άλλου απλουστευτικού παράγοντα. Αλλάξτε τα οικονομικά, γίνετε υπεράνθρωποι, κατανοήστε τα όνειρά σας, και η ουτοπία θα είναι εδώ από μέρα σε μέρα!

Πηγαίνετε σε έναν ψυχίατρο

Η κοινωνία μας έχει υιοθετήσει ένα θεραπευτικό μοντέλο και όχι ένα μοντέλο που βασίζεται στο σωστό και το λάθος. Από τη σειρά έγχρωμων χαρακτικών, «Ο γιατρός ως Θεός, άγγελος, άνθρωπος και διάβολος» του Γιόχαν Γκέλλε (αντιγραφή από τον Έγκμπερτ φαν Πάντερεν), αρχές του 17ου αι. (Wellcome Images/CC BY 4.0)

 

Ο παραλογισμός όλων αυτών γίνεται φανερός όταν αναλογιστεί κανείς αυτό που επίσης σημείωσε ο Ντάλριμπλ, σχολιάζοντας μια από τις πιο διάσημες κηδείες στα τέλη του 20ού αιώνα:

«Η παθολογική-θεραπευτική προσέγγιση της ζωής έχει γίνει τόσο καθολικά αποδεκτή, ώστε ο αποστολικός κληρονόμος του Αγίου Αυγουστίνου -δηλαδή ο σημερινός Αρχιεπίσκοπος του Καντέρμπερι- απηύθυνε ευχαριστίες προς τον Θεό κατά την εξόδιο ακολουθία για την ευάλωτη πριγκίπισσα Νταϊάνα, λες και το ραντεβού με έναν ψυχίατρο ήταν η ύψιστη δυνατή ηθική και πολιτιστική επιδίωξη του ανθρώπου.»

Αν το σχόλιο του Ντάλριμπλ ήταν οξυδερκές τότε, είναι 10 φορές περισσότερο τώρα, αφού η διακήρυξη της ευαλωτότητας ή/και της εύθραυστης ψυχικής κατάστασης κάποιου φαίνεται να είναι απαραίτητη προϋπόθεση της αρετής, όπως θα αποκαλύψει οποιαδήποτε πρόχειρη εξέταση των μέσων κοινωνικής δικτύωσης. Δείτε, για παράδειγμα, ένα σημαντικό άρθρο στο BBC, με τίτλο «How LinkedIn Is Changing and Why Some Are Not Happy» (Πώς το LinkedIn αλλάζει και γιατί δεν χαίρονται όλοι), όπου ο αρθρογράφος διερωτάται γιατί τα τελευταία πέντε χρόνια το LinkedIn, ένας σημαντικός ιστότοπος για επαγγελματικές επαφές, έχει μετατραπεί σε ένα «πανηγύρι θρήνων» για ευάλωτες καρδιές.

Πάνω σε τι βασίζεται η ηθική

«Ο Μωυσής κατεβαίνει από το όρος Σινά με τις Δέκα Εντολές» του Φέρντιναντ Μπολ, 1662. Λάδι σε καμβά. Βασιλικό Παλάτι του Άμστερνταμ. (Public Domain)

 

Ποια είναι, όμως, η αρετή ή η ηθική που επιθυμούμε και που πρέπει να υπερασπιστούμε; Ανέφερα την αναγκαστικά υπερβατική πηγή της, αν πρόκειται να έχει κύρος. Λάβετε υπόψη σας ότι ο ορθολογισμός αρχίζει αφού κάποιος έχει καθιερώσει τις σχετικές αρχές που δεν είναι ορθολογικές: Η ίδια η λογική δεν μπορεί να αποδειχθεί με τη λογική. Πρέπει να υποθέσουμε ότι ο λόγος είναι εξ αρχής ορθολογικός πριν τον επικαλεστούμε.

Τούτου λεχθέντος, η λογική έχει συγκεκριμένες εφαρμογές σε τέσσερεις τομείς της ζωής: τη μοιχεία, την κλοπή, την ψευδομαρτυρία και τη δολοφονία. Ένα στοιχείο για αυτό που υποστηρίζουμε προκύπτει αν σκεφτούμε τι κοινό έχουν αυτά τα τέσσερα εγκλήματα. Προφανώς, καθένα από αυτά βλάπτει άλλους ανθρώπους, αλλά πώς;

Νομίζω ότι η απάντηση σε αυτό -από τη δυτική οπτική γωνία- είναι ότι κάθε μία από αυτές τις δραστηριότητες περιγράφει την ελευθερία ενός άλλου. Με αντίστροφη σειρά, ο φόνος αφαιρεί την ελευθερία του άλλου να ζει – το ψέμα αφαιρεί την ελευθερία πρόσβασης στην αλήθεια – η κλοπή αφαιρεί την ελευθερία πρόσβασης σε υλικά και άυλα αγαθά- και η μοιχεία αφαιρεί την ελευθερία της εμπιστοσύνης και της οικειότητας με το πιο σημαντικό πρόσωπο στη ζωή του άλλου. Με άλλα λόγια, η βασική ηθική αρχή -ακόμα και παραδοχή- που πρέπει να υποστηρίζουμε είναι η ελευθερία, οι ατομικές μας ελευθερίες και ο σεβασμός που διατηρούμε για την ελευθερία των άλλων.

Ο συγγραφέας και αρθρογράφος A.N. Ουίλσον στο βιβλίο του «Dante in Love» (Ερωτευμένος Δάντης) σημείωσε αντιστοίχως ότι «η ιστορία της χριστιανικής θεολογίας -και θα μπορούσε να ειπωθεί, ολόκληρη η ιστορία της δυτικής σκέψης- ήταν μια αιώνια μάχη μεταξύ του ντετερμινισμού και κάποιας προσπάθειας να διακηρυχθεί η πίστη στην ελευθερία μας να κάνουμε ηθικές επιλογές. Αν δεν είμαστε τίποτε περισσότερο από το άθροισμα του DNA μας ή τίποτε περισσότερο από αυτό που μας έχουν κάνει οι υλιστικές δυνάμεις της ιστορίας ή τίποτε περισσότερο από το προϊόν του κοινωνικού μας περιβάλλοντος, τότε τα δικαστήρια -πόσο μάλλον η Κόλαση- είναι τερατώδεις μηχανισμοί αδικίας- γιατί πώς μπορεί κάποιος να λογοδοτήσει για τη συμπεριφορά του αν όλα είναι προκαθορισμένα;»

Η ελευθερία είναι αυτό για το οποίο αγωνιζόμαστε και, συγκεκριμένα, η ελευθερία της βούλησης.

Στο δεύτερο μέρος αυτού του άρθρου, θα εμβαθύνουμε λίγο περισσότερο στην έννοια της ελευθερίας και της ελευθερίας της βούλησης και στο πώς αυτή απειλείται σήμερα.

Του James Sale

Επιμέλεια: Αλία Ζάε