Η Epoch Times εκδίδει ανά κεφάλαιο τη μετάφραση από τα κινεζικά του νέου βιβλίου «Πως το φάντασμα του κομμουνισμού ελέγχει τον κόσμο μας», της συγγραφικής ομάδας των «Εννέα Σχολίων στο Κομμουνιστικό Κόμμα».
Πίνακας περιεχομένων
1. Η κουλτούρα του Κομμουνιστικού Κόμματος
2. Η υπονόμευση της δυτικής μαζικής κουλτούρας από τον κομμουνισμό
3. Ποπ κουλτούρα και κοινωνικό χάος
a. Hip-hop και Rock ‘n’ Roll
β. Κατάχρηση ναρκωτικών
γ. Πορνογραφία και πορνεία
δ. Βιντεοπαιχνίδια
ε. Η κουλτούρα της βίας
στ. Παρακμιακή μόδα
4. Ανακτώντας τα ηθικά θεμέλια του ανθρώπινου πολιτισμού
Αναφορές
* * * * *
Το θείο δημιούργησε την ανθρωπότητα και στη μακρά πορεία της ιστορίας καθόρισε έναν ορθόδοξο πολιτισμό για να ζει η ανθρωπότητα. Αν και τα έθνη του κόσμου έχουν διαφορετικούς πολιτισμούς, μοιράζονται ένα εντυπωσιακά παρόμοιο σύνολο βασικών αξιών. Όλες οι εθνοτικές ομάδες στην Ανατολή και τη Δύση αποδίδουν σημασία στις αρετές της ειλικρίνειας, της καλοσύνης, της γενναιοδωρίας, της δικαιοσύνης, του μέτρου, της ταπεινότητας, του θάρρους, της ανιδιοτέλειας και τα παρόμοια – αρετές στις οποίες κάθε έθνος έχει αποτίσει φόρο τιμής και έχει διδάξει τους απογόνους του μέσω των κλασικών του έργων. Κοινό χαρακτηριστικό όλων των ομάδων είναι η απόδοση τιμής στο θείο και η τήρηση του θεϊκού νόμου – επειδή το θείο παρέδωσε τον πολιτισμό και τον κώδικα συμπεριφοράς που πρέπει να κατέχει και να ενστερνίζεται η ανθρωπότητα. Αυτή είναι η προέλευση των οικουμενικών αξιών.
Οι ιδρυτές των Ηνωμένων Πολιτειών έδιναν μεγάλη σημασία στην ηθική και την εθιμοτυπία. Στα πρώτα χρόνια της ζωής του, ο Τζορτζ Ουάσινγκτον αντέγραψε με το χέρι 110 κανόνες ευγένειας και αξιοπρεπούς συμπεριφοράς σε παρέες και συζητήσεις, οι οποίοι βασίστηκαν σε κανόνες που συνέταξαν Γάλλοι Ιησουίτες το 1595. [1] Αν και ορισμένες από τις λεπτομέρειες μπορεί να αλλάξουν με την πάροδο του χρόνου, οι κανόνες περιέχουν πολλές καθολικές αρχές: Πρέπει να είναι κανείς ευλαβικός όταν μιλάει για τον Θεό και για συναφή θέματα, να φέρεται στους άλλους με σεβασμό, να είναι σεμνός, να υποστηρίζει τη δημόσια ηθική, να μην βλάπτει τα αισθήματα και τα συμφέροντα των άλλων, να συμπεριφέρεται αξιοπρεπώς σε όλες τις περιστάσεις, να ντύνεται περιποιημένα και να αποτελεί παράδειγμα καλού γούστου, να απέχει από τα αντίποινα, να μην μιλάει άσχημα για τους άλλους πίσω από την πλάτη τους, να μαθαίνει από τους σοφούς και τους καλούς, να ακούει τη συνείδησή του κ.ο.κ.
Ομοίως, οι δεκατρείς αρετές του Βενιαμίν Φραγκλίνου ήταν η εγκράτεια, η σιωπή, η τάξη, η αποφασιστικότητα, η λιτότητα, η εργατικότητα, η ειλικρίνεια, η δικαιοσύνη, η μετριοπάθεια, η καθαριότητα, η ηρεμία, η αγνότητα και η ταπεινότητα. [2]
Πριν από τη δεκαετία του 1950, οι ηθικές αξίες των περισσότερων ανθρώπων ανταποκρίνονταν γενικά σε ένα κοινό, αξιοσέβαστο πρότυπο. Οι άνθρωποι σε Ανατολή και Δύση διατηρούσαν πολλές από τις παραδόσεις και τα έθιμα που θα έπρεπε να έχουν οι άνθρωποι. Στην Κίνα, παρά το γεγονός ότι το Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα είχε αρχίσει να καταστρέφει την πολιτιστική κληρονομιά και την ηθική της Κίνας, το κοινό διατηρούσε πολλές από τις παραδοσιακές αρετές που επικρατούσαν πριν το Κόμμα σφετεριστεί την εξουσία. Όμως, καθώς ο κομμουνισμός επέκτεινε τη δύναμη και την επιρροή του, ιδίως μετά τη δεκαετία του 1960, οι άνθρωποι σε όλο τον κόσμο εξέπεσαν ακόμη περισσότερο στο δρόμο της ηθικής διαφθοράς.
Η Πολιτιστική Επανάσταση του ΚΚΚ ξεκίνησε το 1966, εκκινώντας μια δεκαετή εκστρατεία για την εξάλειψη των “τεσσάρων παλιών” (παλιά έθιμα, παλιός πολιτισμός, παλιές συνήθειες και παλιές ιδέες). Σύντομα συνδυάστηκε με το έντονο κίνημα της αντικουλτούρας στις Ηνωμένες Πολιτείες και άλλα αντιπαραδοσιακά κινήματα σε άλλα μέρη του κόσμου. Όλα αυτά ήταν παγκόσμια γεγονότα που εκτυλίχθηκαν σύμφωνα με τον στόχο του κομμουνιστικού φάσματος να καταστρέψει την παράδοση και να επιφέρει την ηθική κατάρρευση της ανθρωπότητας.
Αυτά τα πολιτικά και πολιτιστικά κινήματα έχουν αφήσει βαθιά σημάδια στον σημερινό κόσμο. Από τότε, τα παραδοσιακά πολιτιστικά θεμέλια της κινεζικής κοινωνίας έχουν καταστραφεί πλήρως και η ηθική βρίσκεται σε ραγδαία πτώση. Στη δυτική κοινωνία, η κατάχρηση ναρκωτικών, η σεξουαλική απελευθέρωση και η ασυδοσία, το ροκ εν ρολ και η κουλτούρα των χίπις και η πνευματική κενότητα έχουν επικρατήσει, πλήττοντας σοβαρά τα θεμέλια της δυτικής παράδοσης.
Αφότου οι νεαροί ριζοσπάστες της αντικουλτούρας βρέθηκαν να κινούν τους μοχλούς της κοινωνίας, συνέχισαν το κίνημά τους με άλλα μέσα. Η «πρωτοπόρος» (avant-garde) τέχνη και λογοτεχνία, οι σύγχρονες ιδεολογίες και οι αποκλίνουσες αντιλήψεις, όλα αυτά μαζί ενώθηκαν. Με τη βοήθεια της τεχνολογίας, συμπεριλαμβανομένου του διαδικτύου, των κινητών τηλεφώνων και των διαφόρων μέσων μαζικής ενημέρωσης, ολόκληρη η ανθρώπινη φυλή παρέκκλινε γρήγορα από την παραδοσιακή κουλτούρα και τον παραδοσιακό τρόπο ζωής, κινούμενη προς την άβυσσο της εκτροπής και της υποβάθμισης.
Αν εξετάσουμε τον κόσμο σήμερα, η παρακμή της ανθρώπινης ηθικής και η διαφθορά σχεδόν κάθε πτυχής του λαϊκού πολιτισμού και της κοινωνικής ζωής είναι σοκαριστικές. Αφότου το ΚΚΚ κατέστρεψε την παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα μέσω αδιάκοπων πολιτικών εκστρατειών, δημιούργησε ένα κακόβουλο σύστημα «κουλτούρας του Κόμματος». Οι νεότερες γενιές που μεγαλώνουν σε αυτή την «κουλτούρα του Κόμματος» δεν γνωρίζουν τίποτα για τον θεϊκά εμπνευσμένο πολιτισμό της αρχαίας Κίνας. Με εξαίρεση ορισμένες κοινότητες που κράτησαν την παράδοση και αρνήθηκαν να δελεαστούν και να υποταχθούν, δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι ο κομμουνισμός έχει σχεδόν κατορθώσει να επιτύχει τον στόχο του να καταστρέψει τον ανθρώπινο πολιτισμό σε όλο τον κόσμο.
1. Η κουλτούρα του Κομμουνιστικού Κόμματος
Μετά τη “μεταρρύθμιση και το άνοιγμα» του Κομμουνιστικού Κόμματος τη δεκαετία του 1980, οι Κινέζοι συγκλόνισαν τους πολίτες άλλων χωρών με τη συμπεριφορά τους όταν ταξίδευαν στο εξωτερικό. Εκείνη την εποχή, πολλοί Δυτικοί διατηρούσαν την εντύπωση για τους παραδοσιακούς Κινέζους ως ευγενικούς, πράους, σεμνούς, καλοσυνάτους, εργατικούς και απλούς.
Ωστόσο, μετά από δεκαετίες πλύσης εγκεφάλου και μετασχηματισμού από το Κομμουνιστικό Κόμμα, ο κινεζικός λαός είχε αλλάξει εντελώς. Ήταν αγενείς και μιλούσαν δυνατά. Δεν στέκονταν σε ουρές ή δεν σέβονταν και δεν ήταν ήσυχοι δημοσίως. Κάπνιζαν μπροστά σε πινακίδες απαγόρευσης του καπνίσματος. Ντύνονταν ατημέλητα, έφτυναν στο πεζοδρόμιο και πετούσαν σκουπίδια. Εκμεταλλεύονταν εύκολα την ευγένεια και την καλοσύνη των άλλων.
Σήμερα, η συμπεριφορά ορισμένων Κινέζων τουριστών είναι ακόμα χειρότερη. Σκαρφαλώνουν και καταστρέφουν πολιτιστικά κειμήλια και ιστορικά μνημεία, αφήνουν τα παιδιά τους να ουρούν δημόσια, δεν τραβούν καζανάκι μετά τη χρήση της τουαλέτας, αρπάζουν δωρεάν αγαθά, αρπάζουν και σπαταλούν φαγητό στις καφετέριες, μπλέκονται σε καβγάδες για μικρές διαφωνίες και δημιουργούν προβλήματα στα αεροδρόμια, προκαλώντας καθυστερήσεις στις πτήσεις.
Τι συνέβη στον κινεζικό λαό;
Η απάντηση είναι απλή. Το ΚΚΚ (Κινεζικό Κομμουνιστικό Κόμμα) κατέστρεψε την παραδοσιακή κινεζική κουλτούρα και την αντικατέστησε με την κουλτούρα του Κομμουνιστικού Κόμματος, ένα σημαντικό στοιχείο για τη διαφθορά της ανθρωπότητας.
Ο όρος «κουλτούρα του Κόμματος» αναφέρεται στον τρόπο σκέψης, ομιλίας και συμπεριφοράς που απορρέει από τα χαρακτηριστικά του Κομμουνιστικού Κόμματος, τα οποία μπορούν να συνοψιστούν ως δολιότητα, κακία και πάλη. Η καθοδηγητική ιδεολογία της «κουλτούρας του Κόμματος» είναι ο αθεϊσμός και ο υλισμός, συμπεριλαμβανομένων των κομμουνιστικών αντιλήψεων που το Κόμμα ενσταλάζει σε όσους βρίσκονται υπό την εξουσία του, οι οποίες περιλαμβάνουν κάθε είδους αποκλίνοντα πολιτιστικά στοιχεία, τη φιλοσοφία του αγώνα και τις χειρότερες πτυχές της αρχαιότητας σε «νέα συσκευασία». Το ΚΚΚ έχει χρησιμοποιήσει αποτελεσματικά την «κουλτούρα του Κόμματος» για να μεταμορφώσει τις σκέψεις του κινεζικού λαού.
Η προλεταριακή επανάσταση του ΚΚΚ κόλλησε την ταμπέλα των «εκμεταλλευτικών τάξεων» σε όσους υποστήριζαν την παραδοσιακή ηθική, τον πολιτισμό και τα ήθη. Το ΚΚΚ περιέγραψε τις συνήθειες του προλεταριάτου (της εργατικής τάξης) ως επαναστατικές και καλές, κάλεσε τους Κινέζους διανοούμενους να κυλιστούν στη λάσπη και να αποκτήσουν κάλους στα χέρια τους και περιέγραψε τις ψείρες στο σώμα ως «επαναστατικά ζωύφια». Από τον ηγέτη του Κόμματος μέχρι τα απλά στελέχη, όλοι ήταν υπερήφανοι που έβριζαν, επειδή αυτό έδειχνε την ταξική τους συνείδηση, την αφοσίωσή τους στην επανάσταση και την υποτιθέμενη εγγύτητά τους στις μάζες.
Έτσι, το Κόμμα ανάγκασε τους ανθρώπους να εγκαταλείψουν οτιδήποτε είναι κομψό και πολιτισμένο και αντ’ αυτού να αποδεχτούν τον άγριο τρόπο ζωής των προλετάριων χούλιγκαν. Μια χώρα με τόσο μακρά ιστορία, διάσημη για τους καλούς τρόπους και τα εκλεπτυσμένα έθιμά της, υποβαθμίστηκε έτσι, σε μια κατάσταση αναβρασμού, με τον καθένα να ανταγωνίζεται για κύρος και περιουσία. Το Κόμμα μετέτρεψε την Κίνα σε εκθεσιακό χώρο για τη χυδαία κομμουνιστική κουλτούρα.
Υπό τον έλεγχο και τη διείσδυση της «κουλτούρας του Κόμματος», όλοι οι τομείς της πολιτιστικής ζωής – συμπεριλαμβανομένης της λογοτεχνίας, των τεχνών και της εκπαίδευσης – έχουν εκφυλιστεί.
Το Κόμμα θέλει να παλέψει με τον ουρανό, τη γη και τον άνθρωπο. Ενσταλάζει ένα σύνολο κακών προτύπων περί του καλού και του κακού και διαστρεβλώνει τον τρόπο με τον οποίο σκέφτονται οι άνθρωποι. Αυτή η κατήχηση υποστηρίζεται από την κρατική βία. Τα υποκείμενα του Κόμματος επηρεάζονται στη συνέχεια ασυναίσθητα από αυτά που βλέπουν και ακούν συνεχώς, από την ημέρα που γεννιούνται, επειδή το Κόμμα μονοπωλεί όλους τους κοινωνικούς πόρους. Μια μηχανή προπαγάνδας που δουλεύει συνεχώς αναγκάζει τους ανθρώπους να διαβάζουν τα έργα των κομμουνιστών ηγετών, ενώ η ελίτ συνεταιρίζεται για να παράγει σχολικά βιβλία, λογοτεχνία, ταινίες, ειδήσεις κ.ο.κ. που όλα υπάρχουν για να εμπεδώσουν περαιτέρω την «κουλτούρα του Κόμματος».
Χρειάστηκαν μόνο λίγες δεκαετίες για να κάνει ο κομμουνισμός τον κινεζικό λαό να σκέφτεται με τις σκέψεις του Κόμματος, να μιλάει με τη γλώσσα του Κόμματος, να πάψει να πιστεύει στο θείο, να ενεργεί χωρίς να υπολογίζει τις συνέπειες και να τολμά να κάνει σχεδόν τα πάντα. Σχεδόν κάθε διαπροσωπική αλληλεπίδραση μπορεί να περιλαμβάνει εξαπάτηση και δεν υπάρχουν κατώτατα όρια για τη συμπεριφορά. Η ξύλινη γλώσσα του Κόμματος που μοιάζει με ζόμπι και τα έτοιμα ψέματά του ξεπερνούν κάθε όριο.
Λόγω της «κουλτούρας του Κόμματος», οι σημερινοί Κινέζοι απέχουν πολύ από τις οικουμενικές αξίες. Τα μυαλά, οι σκέψεις και οι συμπεριφορές τους έχουν υποστεί βαθιές αλλαγές και αποκλίσεις. Οι οικογενειακές, κοινωνικές, εκπαιδευτικές και εργασιακές τους σχέσεις είναι ανώμαλες και οι τρόποι τους είναι συχνά ασύμβατοι με εκείνους των ανθρώπων από μη κομμουνιστικές κοινωνίες, οι οποίοι δυσκολεύονται να κατανοήσουν τη συμπεριφορά τους.
Κατά τη διάρκεια της Πολιτιστικής Επανάστασης, οι Ερυθροφρουροί βυθίστηκαν στην «κουλτούρα του Κόμματος» και έκτοτε μετέφεραν αχρείες συνήθειες στις νεότερες γενιές. Τα παιδιά και οι έφηβοι που ανατράφηκαν στην «κουλτούρα του Κόμματος» είναι πανούργα και ώριμα πέρα από την ηλικία τους. Γνωρίζουν όλα τα κακά σε νεαρή ηλικία.
Τα μέλη των νεότερων γενεών συχνά δεν έχουν πνευματικές πεποιθήσεις και είναι ανήθικα και αλαζονικά. Όταν προκαλούνται ή θυμώνουν, είναι επιρρεπείς στο να αντιδρούν με παράλογη μοχθηρότητα. Η σεξουαλική αυτοσυγκράτηση και η ηθική έχουν καταρρεύσει. Έχοντας χάσει τις παραδοσιακές τους ρίζες, οι σημερινοί Κινέζοι υιοθετούν όλα τα χειρότερα στοιχεία του κινήματος της αντικουλτούρας της Δύσης.
Εκδηλώσεις της κομμουνιστικής «κουλτούρας του Κόμματος»
Το ΚΚΚ μιλάει τώρα για αποκατάσταση του παραδοσιακού πολιτισμού, αλλά αυτό που αποκαθιστά δεν είναι ο πραγματικός παραδοσιακός πολιτισμός. Είναι απλώς «κουλτούρα του Κόμματος» με παραδοσιακή εμφάνιση, από την οποία λείπει η πιο σημαντική πτυχή της κινεζικής παράδοσης: η πίστη στο θείο.
Υπό την επιρροή της «κουλτούρας του Κόμματος», οι άνθρωποι χρησιμοποιούν ακόμη και τους λεγόμενους θεούς για να κάνουν περιουσία. Ο «Ναός της γιαγιάς” στην επαρχία Hebei είναι πολύ δημοφιλής και λέγεται ότι οι άνθρωποι μπορούν να βρουν όλους τους «θεούς» που θέλουν να λατρέψουν εκεί. Αν κάποιος θέλει να γίνει κυβερνητικός αξιωματούχος, υπάρχει ένας «θεός των αξιωματούχων» για να τον λατρέψει. Ομοίως, υπάρχει ένας «θεός του πλούτου» που αποτελείται από χαρτονομίσματα, ένας «θεός των σπουδών», ακόμη και ένας «θεός των αυτοκινήτων» που κρατάει ένα τιμόνι. Ο διαχειριστής του ναού της γιαγιάς έχει καυχηθεί: «Αν λείπει κάποιος θεός, απλά φτιάξτε έναν καινούργιο». [3]
Είναι αδύνατο να αναβιώσει ο παραδοσιακός πολιτισμός χωρίς την ταυτόχρονη εκκαθάριση της ηθικής διαφθοράς που δημιούργησε το ΚΚΚ. Παρόλο που πολλά σύγχρονα λογοτεχνικά και καλλιτεχνικά έργα προσφέρουν αναδιηγήσεις αρχαίων ιστοριών, το περιεχόμενο είναι μολυσμένο από σύγχρονες ιδέες. Οι ηθοποιοί μπορεί να είναι ντυμένοι με παραδοσιακή ενδυμασία, αλλά οι ιστορίες απεικονίζουν δράματα σύγχρονου τύπου- έτσι ο παραδοσιακός πολιτισμός γίνεται βιτρίνα και το πραγματικό του νόημα αποκρύπτεται ακόμη περισσότερο. Για παράδειγμα, τα «ανακτορικά δράματα» που διαδραματίζονται στην αυτοκρατορική Κίνα είναι δημοφιλή τα τελευταία χρόνια, αλλά οι πλοκές τους περιστρέφονται γύρω από τη ζήλια και τις ίντριγκες – μια επίδειξη της πάλης και του μίσους που ενυπάρχουν στον κομμουνισμό, και όχι μια αντανάκλαση της ιστορικής πραγματικότητας.
Σε αυθαίρετες διασκευές του κλασικού λογοτεχνικού έργου «Ταξίδι στη Δύση», ο Σουν Γουκόνγκ (ο Βασιλιάς Πίθηκος) αγκαλιάζεται και αποπλανείται από τους δαίμονες που νίκησε στο κλασικό μυθιστόρημα. Αυτό που είναι ακόμη πιο τρομακτικό είναι ότι πολλοί – ιδιαίτερα οι νέοι που δεν γνωρίζουν τίποτα από τον παραδοσιακό πολιτισμό της Κίνας – τα θεωρούν όλα αυτά παραδοσιακά ή αρκετά κοντά στην παράδοση. Αυτή είναι η συνέπεια του ότι το Κόμμα έχει ρημάξει κυριολεκτικά τον θεόπνευστο γνήσιο κινεζικό πολιτισμό και έχει κατηχήσει το κοινό επί δεκαετίες. Ο κινεζικός λαός έχει καταλήξει να πιστεύει ότι η κουλτούρα της πάλης είναι κάτι παραδοσιακό και ότι η τέχνη, η λογοτεχνία και το δράμα που είναι εμποτισμένα με ιδέες της «κουλτούρας του Κόμματος», αλλά ντυμένα με παραδοσιακά ρούχα, είναι η αληθινή πραγματικότητα.
Η «κουλτούρα του Κόμματος» καταστρέφει την πίστη στο θείο και την αντικαθιστά με την αθεΐα. Η πιο άμεση συνέπεια αυτού είναι η απώλεια της κοινωνικής εμπιστοσύνης: οι απάτες, οι απομιμήσεις προϊόντων, τα τοξικά τρόφιμα, η διαφθορά και πολλά άλλα έχουν γίνει κοινά φαινόμενα. Η λεγόμενη «κουλτούρα σάντσαϊ» είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα αυτής της κρίσης ακεραιότητας. Η κουλτούρα σάντσαϊ αναφέρεται στην απομίμηση γνωστών, ιδίως ξένων, προϊόντων ή εμπορικών σημάτων. Αντιστοιχεί τόσο σε κλοπή όσο και σε εξαπάτηση. Ο όρος έχει γίνει τόσο γνωστός που το κινεζικό-αγγλικό λεξικό της Οξφόρδης τον συμπεριέλαβε ως νεολογισμό. [4]
Το σάντσαϊ δεν αφορά μόνο προϊόντα-μαϊμούδες, αλλά και ολόκληρα καταστήματα. Έχουν καταγραφεί επανειλημμένα ψεύτικα καταστήματα της Apple στην Κίνα. Τα καταστήματα είναι επιμελώς επιπλωμένα με όλα τα χαρακτηριστικά των πραγματικών καταστημάτων Apple: γυάλινη πρόσοψη, τραπέζια από ανοιχτόχρωμο ξύλο, ελικοειδής σκάλα, αφίσες με προϊόντα Apple, τακτοποιημένοι τοίχοι με αξεσουάρ και λευκά λογότυπα της Apple. Το προσωπικό φοράει τα χαρακτηριστικά σκούρα μπλε μπλουζάκια με το λογότυπο της Apple και μάλιστα φαίνεται να πιστεύει ότι εργάζεται σε πραγματικό κατάστημα Apple. [5]
Σε μια κοινωνική ατμόσφαιρα που χαρακτηρίζεται από τέτοια εξαπάτηση, ορισμένοι Κινέζοι δεν σταματούν μπροστά σε τίποτα για να προωθήσουν τα συμφέροντά τους, μη φοβούμενοι ούτε τον ουρανό ούτε τον άνθρωπο. Το ψέμα και η παραποίηση έχουν γίνει μέρος της κυρίαρχης κουλτούρας. Εκείνοι που αρνούνται να παραχαράξουν θεωρούνται οι περίεργοι.
Η «κουλτούρα του Κόμματος» έχει επίσης καταστρέψει την κινεζική γλώσσα, όπως φαίνεται από τη συνεχή χρήση υπερβολικών λέξεων και φράσεων. Στα εστιατόρια δίνονται ονόματα όπως Heaven Beyond Heaven, Emperor Above All Emperors, ή King of Kings. Το λογοτεχνικό ύφος και η προπαγάνδα έχουν επίσης γίνει πομπώδεις. Η επίσημη προπαγάνδα χρησιμοποιεί τακτικά φράσεις όπως «ο πρώτος στον κόσμο», «ο πλέον ανυπέρβλητος στην ιστορία», «οι Ηνωμένες Πολιτείες φοβούνται», «η Ιαπωνία έμεινε άναυδη», «η Ευρώπη λυπάται» κ.ο.κ.
Οι ειδήσεις είναι γεμάτες από τίτλους όπως «Η επιστημονική και τεχνολογική δύναμη της Κίνας ξεπερνά τις Ηνωμένες Πολιτείες και κατατάσσεται πρώτη στον κόσμο», «Η Κίνα κατέκτησε και πάλι την πρώτη θέση στον κόσμο, νικώντας προσωπικά τα αμερικανικά μπλε τσιπ και κατατροπώνοντας ολοκληρωτικά την Apple», «Κάτι μεγάλο θα συμβεί. Ένα μαγικό όπλο στην Κίνα κάνει και πάλι τις ΗΠΑ να φοβούνται, τον κόσμο να μένει άναυδος, την Ιαπωνία να φοβάται εντελώς», «Η Κίνα είναι η πρώτη στον κόσμο σε έναν ακόμη τομέα! Ολοκληρώνοντας μια ιστορική μεγάλη αλλαγή σε μόλις τριάντα χρόνια, αφήνοντας έκπληκτες τις ΗΠΑ, την Ιαπωνία και τη Νότια Κορέα» και «Η Huawei ανακοίνωσε ότι δημιούργησε το πρώτο 5G τσιπ στον κόσμο, γεγονός που σόκαρε τον κόσμο!».
Η προπαγανδιστική ταινία «Υπέροχη πατρίδα μου!» και η ειδική σειρά τηλεοπτικών προγραμμάτων με τίτλο «Σπουδαία πατρίδα μου!» είναι επίσης γεμάτες υπερβολές στον τόνο και το νόημα. Κάνουν να φαίνεται ότι όλος ο κόσμος παραδίδεται στην Κίνα, μεταδίδοντας μια στάση που θυμίζει την προπαγάνδα που χρησιμοποιήθηκε κατά τη διάρκεια του Μεγάλου Άλματος προς τα εμπρός, όταν το Κόμμα ισχυριζόταν ότι η Κίνα θα ξεπερνούσε τη Βρετανία και θα έφτανε τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Το νέο κύμα υπερβολής είναι η συγκεκριμένη εκδήλωση του «ψεύτικου, υπερβολικού, κενού ήθους» (όπως είναι γνωστό στην Κίνα) της «κουλτούρας του Κόμματος» στη διαδικτυακή εποχή. Το θεμελιώδες ζήτημα εξακολουθεί να είναι αυτό της ακεραιότητας. Η μεταρρύθμιση και το άνοιγμα κατά τις δεκαετίες του 1980 και του 1990 έφεραν στην Κίνα την αλλαγή με τη μορφή των χειρότερων πτυχών της σύγχρονης δυτικής κουλτούρας, όπως η σεξουαλική απελευθέρωση, η κατάχρηση ναρκωτικών, η ομοφυλοφιλία, τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και τα παρόμοια. Τα ψυχαγωγικά προγράμματα στην τηλεόραση έχουν γίνει χυδαία. Ολόκληρη η κοινωνία έχει μετατραπεί σε ένα παλάτι ηδονής για την ικανοποίηση υλικών και σαρκικών επιθυμιών.
Ο κομμουνισμός μετέτρεψε την Κίνα, μια χώρα που κάποτε ήταν πολιτισμένη, υπέροχη και όμορφη, σε ένα απολίτιστο έθνος.
2. Η υπονόμευση της δυτικής μαζικής κουλτούρας από τον κομμουνισμό
Οι δυτικές χώρες του ελεύθερου κόσμου είναι ιστορικά γνωστές για τις πολιτισμένες κοινωνίες τους, όπου οι άνδρες είναι ευγενείς και οι γυναίκες ενάρετες και χαριτωμένες και όπου οι άνθρωποι συμπεριφέρονται ο ένας στον άλλον με ειλικρίνεια και φιλία. Ο κομμουνισμός έχει εφαρμόσει ρυθμίσεις στις δυτικές χώρες για να υπονομεύσει και να σαμποτάρει αυτόν τον πολιτισμό. Παρόλο που δεν μπορεί εύκολα να χρησιμοποιήσει τη βία και τον ολοκληρωτισμό για να βλάψει άμεσα τον δυτικό πολιτισμό όπως το έκανε στην Κίνα, έχει προκαλέσει τις αρνητικές και επαναστατικές σκέψεις και συμπεριφορές των ανθρώπων προκειμένου να υπονομεύσει την παράδοση, να ρημάξει τη δημόσια ηθική και να καταστρέψει την ατομική ηθική.
Καθώς το κοινό χαιρόταν για τον θρίαμβο των Συμμάχων στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, κάποιοι εργάζονταν ήδη σκληρά στους τομείς της ιδεολογίας και του πολιτισμού. Καθώς αναλογίζονταν για τον πόλεμο και τα νέα κύματα ιδεολογίας που θα ακολουθούσαν, συνέβαλαν στη συστηματική απομάκρυνση από τις παραδόσεις που συνδέουν την ανθρωπότητα με το θείο.
Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι μεταπολεμικοί Αμερικανοί συγγραφείς της Γενιάς των Μπιτ, που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1950, ήταν οι πρόγονοι ενός καλλιτεχνικού και λογοτεχνικού κινήματος που είχε ως στόχο να επαναπροσδιορίσει τον πολιτισμό. Ενώ δικαίως περιφρονούσαν κάποια από την υποκρισία της ηθικής διαφθοράς στην κοινωνία της εποχής, η απάντησή τους ήταν να απορρίψουν κυνικά και να ανατρέψουν κάθε παραδοσιακή ηθική. Υποστήριξαν την απεριόριστη ελευθερία, εντρύφησαν στον ψευδομυστικισμό, τα ναρκωτικά και το έγκλημα και ακολούθησαν έναν απείθαρχο, αμελή τρόπο ζωής. Η προσπάθειά τους για μια ριζοσπαστική κριτική της αστικής, καπιταλιστικής κοινωνίας συνέπεσε με την ιδεολογική ώθηση του κομμουνισμού στη Δύση, καθιστώντας τους ένα φυσικό εργαλείο για το αριστερό κίνημα.
Πολλά μέλη της γενιάς των Beat ήταν πράγματι βαθιά επηρεασμένα από την κομμουνιστική και σοσιαλιστική ιδεολογία. Για παράδειγμα, πριν γίνει διάσημος ο συνιδρυτής του κινήματος Τζακ Κέρουακ, έγραψε το διήγημα “Η γέννηση ενός σοσιαλιστή” για την εξέγερσή του ενάντια στην καπιταλιστική κοινωνία. [6] Ένας άλλος εκπρόσωπος του κινήματος, ο Άλεν Γκίνσμπεργκ, δήλωσε ότι δεν μετανιώνει για τις κομμουνιστικές πεποιθήσεις που είχε κάποτε. Υποστήριζε επίσης την παιδοφιλία (βλ. Κεφάλαιο Έντεκα). Στο έργο τους, οι συγγραφείς αυτοί απέρριπταν τις παραδοσιακές συμβάσεις, ήταν σκόπιμα ανοργάνωτοι και χρησιμοποιούσαν χυδαία γλώσσα. Αντιπροσώπευαν το κίνημα της αντικουλτούρας που θα κατακλύσει αργότερα τη Δύση – την πρώτη σημαντική απομάκρυνση από τους κανόνες και τις αρχές της παράδοσης.
Οι χίπις, οι πανκ, οι γκοθ και άλλες υποκουλτούρες που εμφανίστηκαν τη δεκαετία του 1960 ήταν όλες προεκτάσεις των ιδεών της γενιάς των μπιτ. Αυτές οι αντιπολιτισμικές τάσεις βρήκαν πρόθυμο ακροατήριο στις αστικές περιοχές της Δύσης, δελεάζοντας τη μία γενιά μετά την άλλη προς τη βία, την κατάχρηση ναρκωτικών, τη σεξουαλική απελευθέρωση, την αντικομφορμιστική ενδυμασία και την πολιτισμική αποξένωση, προσφέροντάς τους τελικά μια επιρρέπεια προς το σκοτάδι και την αυτοκαταστροφή.
Στο λεγόμενο “Καλοκαίρι της Αγάπης”, το 1967, χιλιάδες χίπις συγκεντρώθηκαν στο Haight-Ashbury Park και στο Golden Gate Park του Σαν Φρανσίσκο για αρκετές ημέρες, εκφράζοντας την αντίστασή τους στην κοινωνία με παράξενη συμπεριφορά, χρήση ναρκωτικών, γυμνισμό, τραγούδια, ποίηση και ροκ εν ρολ. Το κίνημα των χίπις έφτασε στο αποκορύφωμά του την περίοδο λίγο μετά τις δολοφονίες του Μάρτιν Λούθερ Κινγκ Τζούνιορ και του Ρόμπερτ Κένεντι και την κλιμάκωση του πολέμου του Βιετνάμ. Το καλοκαίρι του 1969, περισσότεροι από τετρακόσιες χιλιάδες άνθρωποι συγκεντρώθηκαν στο φεστιβάλ του Γούντστοκ, που πραγματοποιήθηκε σε μια φάρμα βορειοδυτικά της Νέας Υόρκης. Οι παρευρισκόμενοι επιδόθηκαν σε ακολασίες ενώ φώναζαν για “αγάπη”, “ελευθερία” και “ειρήνη”. Το Central Park της Νέας Υόρκης, το Golden Gate Park του Σαν Φρανσίσκο και το Γούντστοκ έγιναν σύμβολα του κινήματος.
Την ώρα που η αντικουλτούρα στις Ηνωμένες Πολιτείες απογειωνόταν, στη Γαλλία ξέσπασαν αναταραχές που αφορούσαν εκατομμύρια ανθρώπους, με τα γνωστά σήμερα γεγονότα του Μάη του ’68. Ξεκίνησε με οργισμένους φοιτητές που εξεγέρθηκαν κατά της παραδοσιακής ηθικής και κουλτούρας. Εκείνη την εποχή, τα σχολεία επέβαλαν τον αυστηρό διαχωρισμό των ανδρικών και γυναικείων κοιτώνων, και τα δύο φύλα απαγορεύονταν να μπαινοβγαίνουν ελεύθερα στις κρεβατοκάμαρες των άλλων. Η κατάργηση αυτής της διάταξης και το δικαίωμα στη σεξουαλική δραστηριότητα στους φοιτητικούς κοιτώνες ήταν οι κύριοι στόχοι των αρχικών διαμαρτυριών. Η εξέγερση των φοιτητών βρήκε στη συνέχεια υποστήριξη τόσο στο σοσιαλιστικό όσο και στο κομμουνιστικό κόμμα της Γαλλίας.
Υπάρχει ένα ρητό που λέει ότι υπήρχαν δύο κέντρα επανάστασης στα τέλη της δεκαετίας του 1960: Το Πεκίνο, όπου η Πολιτιστική Επανάσταση βρισκόταν σε πλήρη εξέλιξη, και το Παρίσι, όπου τα γεγονότα του Μάη του ’68 συγκλόνισαν τον κόσμο. Η τελευταία ονομάστηκε από πολλούς η Πολιτιστική Επανάσταση της Δύσης. Εκείνη την εποχή, οι Κινέζοι φοιτητές διαδήλωναν με συνθήματα και πανό για να υποστηρίξουν τους Γάλλους φοιτητές-επαναστάτες, ενώ στο Παρίσι, οι “Ερυθροφρουροί της Δύσης” φορούσαν πράσινα στρατιωτικά καπέλα και στολές με κόκκινα περιβραχιόνια για να υποστηρίξουν τους μαοϊκούς στην Κίνα. Στις παρελάσεις τους κρατούσαν τεράστια πορτρέτα του Μάο Τσετούνγκ και τα “τρία Μ” – Μαρξ, Μάο και Μαρκούζε – έγιναν ο ιδεολογικός τους πυλώνας. [7]
Ένα κίνημα αντικουλτούρας ξεκίνησε επίσης στην Ιαπωνία εκείνη την εποχή. Ο Πανιαπωνικός Σύνδεσμος Φοιτητικής Αυτοδιοίκησης, που συνδεόταν με το Ιαπωνικό Κομμουνιστικό Κόμμα, είχε μεγάλη επιρροή στους φοιτητές. Η Λίγκα οργανώθηκε, με τη σειρά της, από τους Ιάπωνες κομμουνιστές ως αντίδραση στις δραστηριότητες των Ερυθροφρουρών στην Κίνα. Η Λίγκα διοργάνωσε πολυάριθμες διαδηλώσεις στην Ιαπωνία σε συνεργασία με άλλες αριστερές φοιτητικές οργανώσεις, όπως ο Ιαπωνικός Κόκκινος Στρατός και τα Κοινά Συμβούλια Αγώνα όλων των Πανεπιστημίων, και έφτασε στο σημείο να υποστηρίζει και να διαπράττει τρομοκρατικές ενέργειες εναντίον της ιαπωνικής κοινωνίας. [8]
Παρόμοιο χάος εκτυλίχθηκε σε ορισμένες χώρες της Λατινικής Αμερικής. Για παράδειγμα, υπό την επιρροή του Κομμουνιστικού Κόμματος της Κούβας, το φοιτητικό κίνημα του Μεξικού κινητοποιήθηκε για διαδηλώσεις, όπως η μαζική συγκέντρωση του 1968 στην Plaza de las Tres Culturas, και άλλες αριστερές φοιτητικές ομάδες έστειλαν τηλεγραφήματα σε φοιτητές στο Παρίσι υποστηρίζοντας την εξέγερση του Μάη του ’68.
Βλέποντας τα κινήματα της αντικουλτούρας, που ξέσπασαν ταυτόχρονα σε πολλές χώρες, ως ένα παγκόσμιο σύνολο, αποτέλεσαν μια μαζική κομμουνιστική επίθεση στην παραδοσιακή κοινωνία. Οι πανάρχαιες ηθικές παραδόσεις και αξίες που έδωσε ο θεός στην ανθρωπότητα, και που είχαν αναπτυχθεί επί χιλιάδες χρόνια, υπέστησαν τεράστια ζημιά υπό την επίδραση αυτού του παγκόσμιου κομμουνιστικού κινήματος. Όπως και στην κομμουνιστική Κίνα, όπου ο αρχαίος πολιτισμός της χώρας καταστράφηκε ενεργά από το ολοκληρωτικό καθεστώς του ΚΚΚ, τα κινήματα αντικουλτούρας του ελεύθερου κόσμου κατάφεραν σε μεγάλο βαθμό να εξορίσουν τους θησαυρούς του δυτικού πολιτισμού και να ξεριζώσουν την πίστη στο θείο.
3. Ποπ κουλτούρα και κοινωνικό χάος
Με την παραδοσιακή κουλτούρα να δέχεται επιθέσεις εκ των έσω και εκ των έξω, τα αρνητικά στοιχεία της αντιπαραδοσιακής ιδεολογίας άρχισαν να ριζώνουν στην κοινωνία. Δεδομένης της παγκόσμιας επιρροής της, η Αμερική είναι εκ των πραγμάτων ο ηγέτης στον καθορισμό του τόνου της λαϊκής κουλτούρας παγκοσμίως, και η διαφθορά της αμερικανικής λαϊκής κουλτούρας επηρέασε έτσι ολόκληρο τον κόσμο. Όπως αναφέρθηκε, ορισμένες παραδοσιακά συντηρητικές χώρες με βαθιές πολιτιστικές ρίζες, όπως η Κίνα και η Ιαπωνία, βρήκαν ακαταμάχητες τις αποκλίνουσες τάσεις που προέρχονταν από τις Ηνωμένες Πολιτείες και προχώρησαν στη μίμησή τους. Το ίδιο ισχύει σχεδόν για κάθε χώρα και περιοχή που εκτίθεται στην παγκοσμιοποίηση – μια λαϊκή κουλτούρα αχαλίνωτη, ανήθικη, αντικοινωνική, και της καλοπέρασης έχει εξαπλωθεί σε ολόκληρο τον κόσμο.
α. Hip-hop και Rock ‘n’ Roll
Η παραδοσιακή μουσική επικεντρώθηκε στον εκπολιτισμό των ανθρώπων, στην καλλιέργεια της αρετής και στη βοήθεια των ανθρώπων να είναι ψυχικά και σωματικά υγιείς. Είχε θετικά αποτελέσματα στην κοινωνική αρμονία και στην αρμονία μεταξύ ανθρώπου και φύσης. Προωθήθηκε η ωραία μουσική που εξυμνούσε τη δόξα του θείου, ενώ η ατονική, χαοτική ή ακόλαστη μουσική ήταν ανάθεμα. Ωστόσο σήμερα, η λαϊκή κουλτούρα είναι γεμάτη από υπερβολικά διεφθαρμένες μουσικές παραγωγές, με χαρακτηριστικό παράδειγμα το χιπ-χοπ και το ροκ εν ρολ.
Το χιπ-χοπ εμφανίστηκε στη Νέα Υόρκη τη δεκαετία του 1970. Τις τελευταίες δεκαετίες, το χιπ-χοπ, η ραπ και το breakdance εξήχθησαν από τη Νέα Υόρκη για να γίνουν μια παγκόσμια τρέλα, με το χιπ-χοπ να γίνεται μέρος της λαϊκής κουλτούρας στην Ασία, την Ευρώπη και σε πολλές αφρικανικές περιοχές. Παρά την προφανή ηθική διαφθορά αυτής της μουσικής, με την εστίασή της στην ασυδοσία, τους φόνους, τη βία και τη χρήση ναρκωτικών, έχει αποκτήσει παγκόσμια αναγνώριση και τιμάται ακόμη και σε παγκοσμίου φήμης θέατρα.
Το rock ‘n’ roll έχει τις ρίζες του στη δεκαετία του 1940. Στη δεκαετία του 1960, έγινε η μουσική της αντικουλτούρας. Τα υστερικά φωνητικά του είδους, τα βίαια τύμπανα και τα παραμορφωμένα riffs της ηλεκτρικής κιθάρας μπορούν να βάλουν τους ακροατές σε μια τρελή, παράλογη νοητική κατάσταση. Όταν η λογική παραμερίζεται, η δαιμονική φύση, η οποία συνήθως συγκρατείται από τις απαιτήσεις του πολιτισμού, απελευθερώνεται. Ο μηδενισμός και άλλοι σκοτεινοί τρόποι σκέψης έγιναν το κυρίαρχο θέμα πολλών υποειδών του ροκ. Το ψυχεδελικό ροκ ενθάρρυνε τη χρήση ναρκωτικών, ενώ ορισμένες πιο σκοτεινές μορφές ροκ καλούσαν σε επανάσταση, αυτοκτονία και βία ή ενθάρρυναν την ασυδοσία, τη μοιχεία, την ομοφυλοφιλία και την απόρριψη του γάμου. Οι στίχοι πρότειναν το πρόστυχο ή το άσεμνο, ή απολάμβαναν την εξύμνηση του κακού και την καταδίκη του θείου. Ορισμένοι σούπερ σταρ της ροκ δικαιολογούσαν τη σεξουαλική παρενόχληση ανήλικων κοριτσιών στους δημοφιλείς στίχους τους, οι οποίοι απευαισθητοποιούσαν το κοινό σε μια κουλτούρα σεξουαλικής κακοποίησης και ασυδοσίας.
Μερικοί στίχοι ήταν γεμάτοι διαμάχες, όπως: “Ει! Είπε ότι το όνομά μου λέγεται Disturbance/ Θα φωνάξω και θα ουρλιάξω/ Θα σκοτώσω τον βασιλιά, θα καταγγείλω όλους τους υπηρέτες του”. Ένα τραγούδι είχε τον τίτλο “Sympathy for the Devil” (Συμπάθεια για τον διάβολο). Ένα ψυχεδελικό άλμπουμ ονομαζόταν “Their Satanic Majesties Request”. Ένα εμβληματικό τραγούδι λέει: “Hey Satan, payin’ my dues …/ I’m on the highway to hell”.
Ορισμένα ροκ τραγούδια υμνούσαν τον σοσιαλισμό και τον κομμουνισμό. Το τραγούδι “Imagine” καλούσε τους ακροατές του να φανταστούν μια κομμουνιστική κοινωνία χωρίς θρησκεία, έθνη και ατομική ιδιοκτησία.
Ακόμη και οι θρησκευτικές ομάδες δυσκολεύτηκαν να αντισταθούν στον αρνητικό αντίκτυπο του ροκ εν ρολ. Η χριστιανική εκκλησιαστική μουσική προοριζόταν να υμνεί τον Θεό, ωστόσο η σύγχρονη μουσική των χριστιανικών εκκλησιών έχει πάρει ροκ στοιχεία για να προσελκύσει τους νέους, γεγονός που οδήγησε στη λεγόμενη σύγχρονη χριστιανική μουσική. [9]
Το rock ‘n’ roll συνοδεύεται από μοιχεία, βία, παρακμή, κατάχρηση ναρκωτικών, διαφθορά και αντίθεση στην πίστη στο θείο. Διεφθαρμένες συμπεριφορές που απαγορεύονται από την παραδοσιακή ηθική και τις πεποιθήσεις έχουν συνοδεύσει την άνοδο του είδους.
β. Κατάχρηση ναρκωτικών
Η κατάχρηση ναρκωτικών έχει γίνει παγκόσμιο ζήτημα τις τελευταίες δεκαετίες. Στα πρώτα στάδια, η ρίζα της μεγάλης κλίμακας κατάχρησης ναρκωτικών στη Δύση ήταν η αντικουλτούρα. Στην εκστρατεία τους κατά της αστικής ηθικής, οι χίπηδες προσπάθησαν να αποδομήσουν και να υπονομεύσουν κάθε παράδοση και να στήσουν τις δικές τους πεποιθήσεις, τα δικά τους ηθικά πρότυπα και τον δικό τους τρόπο ζωής. Τα ταξίδια με LSD και μανιτάρια ψιλοκυβίνης λογίζονταν ως πνευματικές εξερευνήσεις, οι αμφεταμίνες και η κοκαΐνη χρησιμοποιούνταν ως ανεβαστικά και η ηρωίνη και τα βαρβιτουρικά ως κατευναστικά, όλα για να απομακρύνουν τους χρήστες από τον κόσμο και να τους μεταφέρουν σε μια άλλη κατάσταση.
Πολλά νεαρά μέλη του κινήματος είχαν έντονο ενδιαφέρον για την ανατολική φιλοσοφία και την πνευματική καλλιέργεια. Τα ψυχεδελικά έγιναν ο συντομότερος δρόμος για την απόκτηση “ενόρασης” χωρίς να χρειάζεται να υπομείνουν τις προκλήσεις της καλλιέργειας του νου και τον σωματικό πόνο του διαλογισμού. Η απλή λήψη μιας καρτέλας LSD θα τους παρείχε μια ψευδο-πνευματική εμπειρία, αν και δεν τους συνέδεε με κάτι πραγματικό. Τέτοια ναρκωτικά απλώς έθεταν το σώμα τους υπό τον έλεγχο δαιμονικών στοιχείων που δεν είχαν καμία σχέση με τις αληθινές, ορθόδοξες πρακτικές καλλιέργειας. Αυτές οι εμπειρίες οδήγησαν πολλούς με αληθινές πνευματικές δυνατότητες σε ένα στραβό μονοπάτι. Πολλοί ποπ τραγουδιστές και ροκ σταρ πέθαναν στα είκοσι και τριάντα τους χρόνια, συχνά λόγω υπερβολικής δόσης ναρκωτικών.
Στις σύγχρονες Ηνωμένες Πολιτείες, ο πιο μακροχρόνιος και θλιβερός πόλεμος ήταν ο πόλεμος κατά των ναρκωτικών. Επί δεκαετίες, οι διωκτικές αρχές της χώρας έχουν αφιερωθεί στη σύλληψη και παρακολούθηση χιλιάδων εμπόρων ναρκωτικών. Οι κυβερνητικοί αξιωματούχοι έχουν απευθύνει επανειλημμένες προειδοποιήσεις κατά της χρήσης παράνομων ναρκωτικών, ωστόσο, από το 2000 έως το 2018, τουλάχιστον τριακόσιες χιλιάδες Αμερικανοί πέθαναν από υπερβολική δόση οπιοειδών. Στις 26 Οκτωβρίου 2017, ο πρόεδρος Ντόναλντ Τραμπ κήρυξε την κρίση των οπιοειδών σε κατάσταση έκτακτης ανάγκης για τη δημόσια υγεία και περιέγραψε τρόπους για την καταπολέμηση του προβλήματος. [10]
Σύμφωνα με έκθεση του Εθνικού Ινστιτούτου για την Κατάχρηση Ναρκωτικών για Έφηβους του 2017, η χρήση μαριχουάνας μεταξύ των μαθητών είναι ανεξέλεγκτη: Το 45% των μαθητών της δωδέκατης τάξης δήλωσε ότι είχε κάνει χρήση μαριχουάνας τουλάχιστον μία φορά και το 37,1% είχε κάνει χρήση τον τελευταίο χρόνο. 71% δεν πιστεύει ότι η συχνή χρήση μαριχουάνας είναι πολύ επιβλαβής. [11]
Η λήψη του ναρκωτικού «έκσταση» και το κάπνισμα μαριχουάνας έχουν γίνει κοινός τόπος μεταξύ των νέων, ενώ εξακολουθούν να εμφανίζονται νεότερα και ισχυρότερα ναρκωτικά, συμπεριλαμβανομένης της φαιντανύλης. Η φαιντανύλη είναι ένα συνθετικό οπιοειδές που είναι πενήντα φορές πιο ισχυρό από την ηρωίνη και 100 φορές ισχυρότερο από τη μορφίνη. Είναι τόσο θανατηφόρο που έχει χαρακτηριστεί ως χημικό όπλο- δύο χιλιοστόγραμμα μπορούν να αποβούν μοιραία. [12] Ωστόσο, τέτοια καταστροφικά ναρκωτικά κατακλύζουν τους αμερικανικούς δρόμους με τρομακτικό ρυθμό, σκοτώνοντας πολύ περισσότερους ανθρώπους από άλλα οπιοειδή, απλώς και μόνο επειδή είναι τόσο εύκολο να πάρει κανείς υπερβολική δόση σε αυτά.
Σύμφωνα με το Εθνικό Ινστιτούτο για την Κατάχρηση Ναρκωτικών, μεταξύ των περίπου εξήντα επτά χιλιάδων θανάτων από υπερβολική δόση ναρκωτικών το 2018, περίπου τριάντα μία χιλιάδες οφείλονταν στη φαιντανύλη και τα ανάλογα της. [13] Η διακίνηση φαιντανύλης από την Κίνα έχει αναφερθεί ευρέως. Το 2018, οι αρχές που διενεργούσαν έλεγχο ρουτίνας στο λιμάνι της Φιλαδέλφειας ανακάλυψαν και κατέσχεσαν 110 κιλά φαιντανύλης σε ένα φορτίο οξειδίου του σιδήρου από την Κίνα. Η εμπορική αξία των ναρκωτικών που ανακαλύφθηκαν ήταν 1,7 εκατομμύρια δολάρια. [14]
Στην Κίνα, η κατάχρηση ναρκωτικών εξαπλώνεται επίσης σαν καρκίνος στην κοινωνία. Η παραγωγή και η κατάχρηση ναρκωτικών, ιδίως συνθετικών ναρκωτικών, είναι ανεξέλεγκτη και οι πωλήσεις ναρκωτικών μέσω του διαδικτύου είναι εκτός ελέγχου. Σύμφωνα με έκθεση του 2015 της Εθνικής Επιτροπής Ελέγχου Ναρκωτικών της Κίνας (CNNCC), ο αριθμός των χρηστών ναρκωτικών στην Κίνα ξεπέρασε τα δεκατέσσερα εκατομμύρια. Ο πραγματικός αριθμός είναι πιθανότατα υψηλότερος, δεδομένου ότι οι χρήστες ναρκωτικών περιλαμβάνουν όλο και περισσότερους υπαλλήλους γραφείου, καλλιτέχνες και δημόσιους υπαλλήλους. [15] Μια έκθεση του 2017 από την CNNCC έδειξε ότι οι υπηρεσίες ναρκωτικών της Κίνας είχαν εξιχνιάσει 140.000 υποθέσεις ναρκωτικών, κατέστρεψαν 5.534 ομάδες διακίνησης ναρκωτικών, συνέλαβαν 169.000 υπόπτους για διακίνηση, κατέσχεσαν 89,2 τόνους ναρκωτικών και πραγματοποίησαν 870.000 εφόδους, οι οποίες αποκάλυψαν 340.000 νέους χρήστες ναρκωτικών. [16]
γ. Πορνογραφία και πορνεία
Από όλες τις μορφές επανάστασης που ζητούν οι κομμουνιστές, η πιο ολοκληρωμένη είναι ίσως η σεξουαλική επανάσταση. Αν η κατάληψη της πολιτικής εξουσίας σηματοδοτεί μια επανάσταση ενάντια στις εξωτερικές συνιστώσες της κοινωνίας, τότε η σεξουαλική απελευθέρωση είναι η κομμουνιστική επανάσταση που υποκινείται εσωτερικά.
Ο πανσεξουαλισμός του Φρόιντ, μια θεωρία που θεωρεί ότι όλες οι επιθυμίες και τα ενδιαφέροντα προέρχονται από το σεξουαλικό ένστικτο, παρείχε τη θεωρητική βάση για τη σεξουαλική απελευθέρωση, ενώ η εμφάνιση των αντισυλληπτικών από το στόμα άρχισε να διαχωρίζει το σεξ από την αναπαραγωγή. Η σεξουαλική επανάσταση χτύπησε την παραδοσιακή ηθική και προκάλεσε και προώθησε τον ριζοσπαστικό φεμινισμό, τις αμβλώσεις, το προγαμιαίο σεξ και το κίνημα των ομοφυλόφιλων. Η σεξουαλική απελευθέρωση καθιέρωσε τη διαστρεβλωμένη ιδέα ότι η συμμετοχή στο ψυχαγωγικό σεξ και το εμπόριο του σεξ αποτελούν βασικά ανθρώπινα δικαιώματα. Κατέστρεψε την παραδοσιακή σεξουαλική ηθική και τους περιορισμούς και επέτρεψε στο σεξ να γίνει μια μορφή ψυχαγωγίας. Μετέτρεψε τους ανθρώπους σε απλά σεξουαλικά εργαλεία και άνοιξε τις πύλες για την πορνογραφία να διεισδύσει και να σαμποτάρει την κοινωνία.
Τη δεκαετία του 1950, το περιοδικό Playboy έπαιξε εξαιρετικά σημαντικό ρόλο στην υποβοήθηση της σεξουαλικής απόλαυσης, καθώς έκανε επιχείρηση την πορνογραφία. Ενώ το σύνθημα “κάντε έρωτα, όχι πόλεμο” ήταν στον αέρα κατά την αντιπολεμική εποχή, η καθαρά σεξουαλική ταινία Blue Movie έγινε η πρώτη του είδους της που κυκλοφόρησε ευρέως στις αίθουσες των Ηνωμένων Πολιτειών. Μια δεκαπενταετής εποχή (1969-1984) τάση προς το “πορνό”, συνοδευόμενη από το ροκ εν ρολ και τη συνολική απόρριψη της παράδοσης, αναδύθηκε στη Δύση.
Στη δεκαετία του 1970, οι πορνογραφικές ταινίες ήταν γενικά διαθέσιμες μόνο σε άθλιες αίθουσες κινηματογράφου ενηλίκων. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του 1980, η διαθεσιμότητα της VHS έφερε την πορνογραφία σε εκατομμύρια νοικοκυριά, ενώ η εξάπλωση του διαδικτύου στα τέλη της δεκαετίας του 1990 και αργότερα η εποχή των smartphones έφερε την πορνογραφία κατά παραγγελία. Παγκοσμίως, η βιομηχανία πορνογραφίας άξιζε 97 δισεκατομμύρια δολάρια ετησίως από το 2015, και μόνο στις Ηνωμένες Πολιτείες, 10 με 12 δισεκατομμύρια δολάρια. [17]
Η εισαγωγή του διαδικτύου και των smartphones έχει επιφέρει σημαντικές αλλαγές στη βιομηχανία πορνό. Η συνολική ποσότητα πορνογραφικού περιεχομένου στην οποία ένας τυπικός ενήλικας στη δεκαετία του 1980 θα μπορούσε να εκτεθεί σε βάθος ετών μπορεί τώρα να είναι προσβάσιμη από ένα παιδί μέσα σε λίγα λεπτά. Κατά μέσο όρο, τα παιδιά εκτίθενται πλέον στην πορνογραφία από την ηλικία των οκτώ ετών. Ένας δωδεκάχρονος Βρετανός εθίστηκε τόσο πολύ στο διαδικτυακό πορνό που βίασε την αδελφή του. Ένας εισαγγελέας που ασχολήθηκε με την υπόθεση δήλωσε: “Υποθέσεις αυτού του είδους θα έρχονται όλο και συχνότερα ενώπιον του δικαστηρίου λόγω της πρόσβασης που έχουν πλέον οι νέοι στη σκληρή πορνογραφία”. [18]
Υπάρχουν πολλές συνέπειες της έκθεσης των παιδιών σε πορνό, όπως η πρώιμη σεξουαλική δραστηριότητα και η αυξημένη συχνότητα σεξουαλικών εγκλημάτων. Η πορνογραφία ενισχύει την εντύπωση ότι το σεξ είναι ένα είδος ψυχαγωγίας ή συναλλακτικής υπηρεσίας και όχι τμήμα της ιδιωτικής συζυγικής ζωής, καθώς και την πεποίθηση ότι η συμπεριφορά που βλέπουμε στο πορνό είναι κάτι σύνηθες. Προωθεί επίσης την κανονικοποίηση της σεξουαλικής διαφθοράς και διαστροφής.
Στην Ιαπωνία, η κατανάλωση πορνό έχει ήδη εξομαλυνθεί, με ράφια σούπερ μάρκετ γεμάτα περιοδικά και κόμικς για ενήλικες και τηλεοπτικά προγράμματα αργά το βράδυ με πορνοστάρ. Οι γυναίκες ηθοποιοί πορνό παρουσιάζονται ως εφηβικά είδωλα και εμφανίζονται ανοιχτά στα μέσα μαζικής ενημέρωσης. Η ιαπωνική βιομηχανία πορνό είχε βαθιά αρνητική επίδραση σε ολόκληρη την Ασία.
Ακόμη και σε χώρες με κυρίαρχη τη μουσουλμανική νοοτροπία, όπως η Αίγυπτος και η Τυνησία, η επιχείρηση πορνό —που απαγορεύεται από το Ισλάμ— βρίσκεται σε πλήρη εξέλιξη, λειτουργώντας υπόγεια.
Σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες, η πορνεία είναι νόμιμη και πολλοί Ευρωπαίοι τη θεωρούν φυσιολογική μορφή εργασίας. Το 1969, η Δανία έγινε η πρώτη χώρα που νομιμοποίησε την εικονογραφημένη πορνογραφία. Η Νορβηγία, η οποία είχε μερικούς από τους αυστηρότερους περιορισμούς στην πορνογραφία στην Ευρώπη, νομιμοποίησε το σκληρό πορνό το 2006. [19] Η αγορά του σεξ στη Δανία μπορεί μερικές φορές να επιδοτείται ακόμη και από την κυβέρνηση. Για παράδειγμα, προκειμένου να προστατευθούν τα “ίσα δικαιώματα”, τα άτομα με ειδικές ανάγκες που πληρούν τις προϋποθέσεις μπορούν να επισκέπτονται έναν οίκο ανοχής, ενώ ο φορολογούμενος πληρώνει το λογαριασμό. [20] Αυτό το είδος σκέψης υποστηρίχθηκε από νωρίς από τον ουτοπιστή σοσιαλιστή Σαρλ Φουριέ τον δέκατο ένατο αιώνα.
Η Κίνα, με μια κοινωνία που χαρακτηριζόταν επί μακρόν από τη συντηρητική οικογενειακή ηθική και την ηθική αυτοσυγκράτηση, και όπου ακόμη και η συζήτηση για το σεξ ήταν ταμπού, έχει επίσης παρασυρθεί από το παγκόσμιο κύμα σεξουαλικού εκφυλισμού τις τελευταίες δεκαετίες. Από όλες τις πολιτικές του ΚΚΚ, η πιο “επιτυχημένη” – πολύ πέρα από το άνοιγμα της οικονομίας ή του πολιτικού συστήματος – πρέπει να είναι αυτή της σεξουαλικής απελευθέρωσης. Μέσα σε τριάντα χρόνια, υπήρξε μια πλήρης μεταμόρφωση από την “επαναστατική πειθαρχία” στη σεξουαλική απελευθέρωση. Η πορνεία είναι ανεξέλεγκτη στην Κίνα, με μια έκθεση από τα τέλη της δεκαετίας του 2000 να εκτιμά ότι η χώρα είχε μεταξύ είκοσι και τριάντα εκατομμυρίων εργαζομένων στο σεξ. [21] Όσο περισσότερες ερωμένες έχει ένας πλούσιος επιχειρηματίας ή διεφθαρμένος αξιωματούχος, τόσο υψηλότερη είναι η κοινωνική του θέση. Η Κίνα θεωρείται ως το εργοστάσιο του κόσμου, αλλά εξάγει επίσης μεγάλο αριθμό πορνών σε χώρες και περιοχές όπως η Ιαπωνία, η Μαλαισία, η Μέση Ανατολή, οι Ηνωμένες Πολιτείες, η Ευρώπη και η Αφρική. Σύμφωνα με εκτιμήσεις το 2018, υπήρχαν 13.000 έως 18.500 Κινέζες πόρνες στην υποσαχάρια Αφρική. [22]
Οι χώρες της Νοτιοανατολικής Ασίας και της Νότιας Αμερικής δεν διαφέρουν. Πολλές πόλεις έχουν γίνει σημαντικοί προορισμοί για τον σεξοτουρισμό, μια πρακτική που, αν και παράνομη, έχει γίνει τόσο διαδεδομένη που συμβάλλει αισθητά στην οικονομική ανάπτυξη.
Η πιο άμεση συνέπεια μιας κοινωνίας που κατακλύζεται από την πορνογραφία και την πορνεία είναι η διάβρωση της οικογένειας και του γάμου. Το πορνό ειδικότερα έχει επικρατήσει να αποκαλείται “ο αθόρυβος δολοφόνος της οικογένειας”. [23] Η προβολή πορνογραφίας προκαλεί αδιαφορία για τις υγιείς οικογενειακές σχέσεις, ενώ τροφοδοτεί την επιθυμία και τον πόθο, οι οποίες μπορεί να κλιμακώσουν τις σεξουαλικές ορμές σε σημείο που να μπορούν να ικανοποιηθούν μόνο μέσω εξωσυζυγικών σχέσεων ή άλλων ανήθικων μέσων, συμπεριλαμβανομένων βίαιων ή εγκληματικών πράξεων.
Κατά τη διάρκεια μιας ακρόασης στη Γερουσία το 2005, η Jill Manning παρουσίασε μια δημοσκόπηση σε δικηγόρους διαζυγίων και ενδογαμικών διαφορών που έδειξε ότι το 56% των υποθέσεων διαζυγίου περιλάμβαναν έναν σύντροφο που είχε “εμμονικό ενδιαφέρον για πορνογραφικές ιστοσελίδες”. [24] Κατά τη διάρκεια της ετήσιας συνάντησης της Αμερικανικής Κοινωνιολογικής Ένωσης το 2016, μια ερευνητική εργασία που παρουσιάστηκε έδειξε διπλασιασμό των περιπτώσεων διαζυγίου μεταξύ των γάμων στους οποίους το ένα μέρος κατανάλωνε πορνογραφία σε σχέση με τους γάμους των μη καταναλωτών. Η έρευνα έδειξε ότι εάν ο σύζυγος άρχιζε να παρακολουθεί πορνό, το ποσοστό διαζυγίου αυξανόταν από 5% σε 10%, ενώ εάν η σύζυγος άρχιζε να παρακολουθεί πορνό, το ποσοστό διαζυγίου αυξανόταν από 6% σε 18%. Όσο νεότερο ήταν το άτομο, τόσο πιο πιθανό ήταν το διαζύγιο. [25]
Πριν από τη δεκαετία του 1950, σχεδόν όλοι οι παραδοσιακοί πολιτισμοί του κόσμου θεωρούσαν το σεξ πριν από το γάμο άσεμνο και αντίθετο προς τις εντολές που άφησε ο Θεός στην ανθρωπότητα. Τόσο η κοινωνική πίεση όσο και η κοινή γνώμη δρούσαν για την καταστολή τέτοιων δραστηριοτήτων. Αν ένα νεαρό ζευγάρι συνελάμβανε παιδί πριν από το γάμο, αναμενόταν να αναλάβουν την ευθύνη, να παντρευτούν και να μεγαλώσουν το παιδί μαζί ως οικογένεια. Εκείνη την εποχή, η πλειονότητα των ανθρώπων πίστευε ότι αν ένας άνδρας άφηνε έγκυο μια γυναίκα, το αξιοπρεπές πράγμα που έπρεπε να κάνει ήταν να την παντρευτεί. [26] Τα άτομα ήταν υποχρεωμένα να αναλάβουν την ευθύνη για τα λάθη τους.
Ωστόσο, με την ηθική παρακμή και την άνοδο της σεξουαλικής απελευθέρωσης από τη δεκαετία του 1960, οι εγκυμοσύνες εκτός γάμου έχουν γίνει δραστικά πιο συχνές. Όλα αυτά συνέβησαν ακριβώς τη στιγμή που η βιομηχανία πορνό άρχισε να έχει μεγαλύτερο αντίκτυπο στη συνείδηση του κοινού. Το 1964, στις περισσότερες χώρες-μέλη του Οργανισμού Οικονομικής Συνεργασίας και Ανάπτυξης, το ποσοστό των γεννήσεων εκτός γάμου ήταν συνήθως μικρότερο από το 10%- μέχρι το 2014, ξεπερνούσε το ένα τρίτο. Στις Ηνωμένες Πολιτείες, οι γεννήσεις εκτός γάμου ήταν κατά μέσο όρο 40 τοις εκατό το 2014, φτάνοντας το 71 τοις εκατό μεταξύ των Αφροαμερικανών. Μεταξύ των 140 εκατομμυρίων νεογέννητων στον κόσμο το έτος 2016, περίπου το 15 τοις εκατό, ή 21 εκατομμύρια, γεννήθηκαν εκτός γάμου. [27]
Οι μονογονεϊκές οικογένειες, οι εγκυμοσύνες εκτός γάμου και τα διαζύγια συχνά συνδέονται στενά με τη φτώχεια. Οι οικογένειες αυτές, με τη σειρά τους, αυξάνουν την επιβάρυνση του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας και των φορολογουμένων.
δ. Βιντεοπαιχνίδια
Πολλά παιδιά σήμερα περνούν αμέτρητες ώρες παίζοντας βιντεοπαιχνίδια. Οι προγραμματιστές παιχνιδιών κάνουν τα παιχνίδια όλο και πιο ρεαλιστικά, δυναμικά και διαδραστικά. Είναι επίσης όλο και πιο βίαια και ερωτικά. Παιδιά και ενήλικες εθίζονται εύκολα στα παιχνίδια, γεγονός που έχει γίνει μείζον ζήτημα για τους γονείς, τα σχολεία, ακόμη και την κυβέρνηση.
Τα βιντεοπαιχνίδια αποτελούν πλέον μια μορφή λαϊκής κουλτούρας που ακολουθεί τους ανθρώπους από την παιδική ηλικία έως την ενηλικίωση, αλλά τι είδους κουλτούρα είναι αυτή; Είναι μια κουλτούρα καταστροφής, που δεν διαφέρει από τα ναρκωτικά. Όσοι είναι εθισμένοι στα βιντεοπαιχνίδια δεν μπορούν να δουν τα μειονεκτήματα με νηφάλιο και αντικειμενικό τρόπο. Απλώς θεωρούν τα παιχνίδια διασκεδαστικά και ενδιαφέροντα και δεν τα παρατάνε, αρκεί να υπάρχει άλλο ένα επίπεδο για να προχωρήσουν, άλλος ένας φόνος για να κάνουν ή ένα νέο υψηλό σκορ για να πετύχουν.
Επιπλέον, σχεδόν όλα τα βιντεοπαιχνίδια σήμερα, από το gameplay και την πλοκή τους μέχρι την αισθητική ατμόσφαιρα, αφορούν τη βία και τη δολοφονία ή περιέχουν ερωτικό περιεχόμενο ή ψυχρότητα. Με απλά λόγια, τα μηνύματα που μεταφέρονται απευθύνονται στη δαιμονική φύση του ανθρώπου. Όλα αυτά είναι ακατάλληλα και επιβλαβή για τους εφήβους και τους νέους. Η βίωση μιας αίσθησης ενθουσιασμού από τη δολοφονία, την καταστροφή, τη βία και τις μάχες μπορεί να απευαισθητοποιήσει τους νέους και να τους εισάγει σε ανθυγιεινές σκέψεις και συμπεριφορές. Αυτό μπορεί να συμβάλει ακόμη και στην εγκληματικότητα.
Τα διαδικτυακά παιχνίδια είναι ακόμη πιο εθιστικά. Στο παρελθόν, τα παιχνίδια χρησιμοποιούνταν για να περνάει η ώρα όταν οι άνθρωποι ήταν μόνοι τους και ένιωθαν πλήξη. Σήμερα, τα διαδικτυακά παιχνίδια έχουν γίνει ένα ανταγωνιστικό άθλημα και μια κοινωνική δραστηριότητα από μόνα τους, ειδικά για τα παιδιά. Επειδή ένας μεγάλος αριθμός παικτών αλληλεπιδρά σε ένα παιχνίδι, μπορούν γρήγορα να ενθουσιαστούν με τον εικονικό κόσμο του παιχνιδιού.
Τεράστια ποσά προσπάθειας και κεφαλαίου επενδύονται σε τέτοια παιχνίδια, και τα παιδιά που δεν τα παίζουν μπορεί να είναι τα πιο περίεργα ανάμεσα στους συνομηλίκους τους. Έτσι, πολλοί γονείς αισθάνονται αναγκασμένοι να επιτρέψουν στα παιδιά τους να ενταχθούν στην κοινότητα των διαδικτυακών παιχνιδιών και στη συνέχεια να παρακολουθούν τα παιδιά τους να αναπτύσσουν εθισμό. Τα βιντεοπαιχνίδια συνήθως καταλαμβάνουν χρόνο που θα έπρεπε να χρησιμοποιείται για μελέτη, υπαίθριες δραστηριότητες και κανονική κοινωνικοποίηση. Αντ’ αυτού, τα παιδιά μετατρέπονται σε αιχμαλώτους των βιντεοπαιχνιδιών.
Ο μελετητής Erik Hurst σημείωσε ότι αν ο δωδεκάχρονος γιος του είχε αφεθεί στην τύχη του, εύκολα θα έπαιζε βιντεοπαιχνίδια σχεδόν ασταμάτητα, παραλείποντας το ντους και τα γεύματα για να συνεχίσει να παίζει. [28] Η επιστημονική έρευνα έχει δείξει ότι τα βιντεοπαιχνίδια έρχονται να καταλάβουν και να κυριαρχήσουν στον ελεύθερο χρόνο των νέων. Τα στοιχεία δείχνουν ότι οι νέοι ενήλικες, ιδίως εκείνοι που ανήκουν σε χαμηλότερα εισοδηματικά στρώματα και έχουν χαμηλότερο επίπεδο εκπαίδευσης, βρίσκουν όλο και περισσότερο την ευτυχία στα βιντεοπαιχνίδια, μειώνοντας τον χρόνο που αφιερώνουν στη δουλειά τους και στον πραγματικό κόσμο. [29] Αυτό είναι ένα συνηθισμένο φαινόμενο στις Ηνωμένες Πολιτείες και σε άλλες ανεπτυγμένες χώρες. Ο Hurst έχει παρατηρήσει μια τάση στη σημερινή κοινωνία κατά την οποία τα βιντεοπαιχνίδια οδηγούν τους νέους ενήλικες να αρνούνται να εισέλθουν στην αγορά εργασίας και αντ’ αυτού να βασίζονται στους γονείς τους για να τους στηρίξουν οικονομικά. Είναι απίθανο ότι τα βιντεοπαιχνίδια θα τους βοηθήσουν να κερδίσουν τα προς το ζην ή ότι θα μπορέσουν να βελτιώσουν τις δεξιότητές τους ή να βρουν καλύτερες θέσεις εργασίας. Όταν αυτοί οι νέοι γίνουν γονείς, τα παιδιά τους δεν θα μπορούν να βασίζονται σε αυτούς για καθοδήγηση. Τα βιντεοπαιχνίδια έχουν φτάσει να διαταράσσουν τη φυσιολογική ανθρώπινη ζωή.
Τα βιντεοπαιχνίδια είναι πνευματικά ναρκωτικά. Σε αντίθεση με την παρασκευή σκληρών ναρκωτικών, όπως η ηρωίνη, η οποία είναι παράνομη στις περισσότερες χώρες, η ανάπτυξη βιντεοπαιχνιδιών είναι μια σημαντική βιομηχανία. Ποιες είναι οι συνέπειες αυτού του γεγονότος; Καθώς οι εταιρείες παράγουν αυτά τα ναρκωτικά που καταστρέφουν την επόμενη γενιά, οι χώρες που αγκαλιάζουν τα παιχνίδια σαμποτάρουν το μέλλον τους.
Η εμφάνιση του διαδικτύου και των κινητών τηλεφώνων άνοιξε μια ακόμη ευρύτερη αγορά για τη βιομηχανία βιντεοπαιχνιδιών. Η εταιρεία ερευνών Newzoo, στην έκθεση για την παγκόσμια αγορά παιχνιδιών του Απριλίου 2018, προέβλεψε ότι οι παίκτες σε όλο τον κόσμο θα ξόδευαν 137,9 δισεκατομμύρια δολάρια για παιχνίδια το 2018, γεγονός που αντιπροσωπεύει αύξηση 13,3% σε σχέση με το προηγούμενο έτος. Περισσότερο από το ήμισυ του συνόλου των εσόδων από τα παιχνίδια προβλεπόταν να προέρχεται από το τμήμα κινητής τηλεφωνίας. Τα έσοδα από τα ψηφιακά παιχνίδια θα αποτελούσαν το 91% της παγκόσμιας αγοράς.
Η έκθεση προέβλεψε επίσης ότι η αγορά παιχνιδιών θα διατηρήσει διψήφια ανάπτυξη τα επόμενα χρόνια. Ενώ ο ρυθμός αύξησης του ΑΕΠ σε πολλές χώρες παλεύει με μονοψήφια ποσοστά, η βιομηχανία παιχνιδιών συνεχίζει να προοδεύει. Μόνο τα παιχνίδια μέσω κινητών τηλεφώνων αναμένεται να φτάσουν τα 100 δισεκατομμύρια δολάρια μέχρι το 2021. Οι τρεις κορυφαίες χώρες στην παγκόσμια αγορά παιχνιδιών, σύμφωνα με την έκθεση, θα είναι η Κίνα, οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Ιαπωνία, με την Κίνα να αντιπροσωπεύει περισσότερο από το 25% της συνολικής αγοράς. [30]
Τα παραδοσιακά παιχνίδια, συμπεριλαμβανομένων των αθλημάτων και άλλων υπαίθριων δραστηριοτήτων, περιορίζονται από το φυσικό περιβάλλον, τις καιρικές συνθήκες, τον εξοπλισμό και τους φυσικούς περιορισμούς – οι παίκτες δεν αναπτύσσουν συνήθως εθισμό σε αυτά. Τα βιντεοπαιχνίδια δεν έχουν τέτοιους περιορισμούς. Οι παίκτες καλούνται και ενθαρρύνονται να βυθιστούν στον εικονικό κόσμο του παιχνιδιού ασταμάτητα, συνεχίζοντας χωρίς ύπνο ή διαλείμματα. Αυτό, εκτός από το γεγονός ότι τα παιχνίδια αυτά σπάνια έχουν κάτι εποικοδομητικό για να τα συστήσει κάποιος, σημαίνει ότι όσοι τα παίζουν έρχονται όλο και περισσότερο υπό την επίδραση αρνητικών παραγόντων.
ε. Η κουλτούρα της βίας
Στην Αμερική, από το 1960 έως το 2016, ο συνολικός πληθυσμός αυξήθηκε κατά 1,8 φορές, ενώ ο συνολικός αριθμός των εγκλημάτων αυξήθηκε κατά 2,7 φορές και ο αριθμός των βίαιων εγκλημάτων αυξήθηκε κατά 4,5 φορές. [31]
Σύμφωνα με τον συγγραφέα και εγκληματολόγο Grant Duwe, στα πενήντα χρόνια πριν από τον πυροβολισμό στον πύργο του Πανεπιστημίου του Τέξας το 1966, υπήρξαν μόνο είκοσι πέντε δημόσιες μαζικές εκτελέσεις κατά τις οποίες έχασαν τη ζωή τους τέσσερις ή περισσότεροι άνθρωποι. Έκτοτε, οι μαζικοί πυροβολισμοί έχουν γίνει πιο θανατηφόροι. [32] Από τον μαζικό πυροβολισμό του 1991 που στοίχισε τη ζωή σε είκοσι τρεις ανθρώπους στο Κίλιν του Τέξας μέχρι τον μαζικό πυροβολισμό του 2017 στο Λας Βέγκας που στοίχισε τη ζωή σε πενήντα οκτώ ανθρώπους, τα περιστατικά έχουν γίνει όλο και πιο σοκαριστικά. Ο αριθμός των τρομοκρατικών περιστατικών παγκοσμίως αυξήθηκε από 651 ετησίως το 1970 σε 13.626 το 2016, δηλαδή είκοσι φορές. Από τις τρομοκρατικές επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου 2001, ο αριθμός των ετήσιων τρομοκρατικών επιθέσεων είχε αυξηθεί κατά περίπου πέντε φορές μέχρι το 2018. [33]
Πολλές βίαιες πράξεις στον πραγματικό κόσμο είναι εκδηλώσεις της βύθισης των ανθρώπων σε μια κουλτούρα βίας μέσω των μέσων μαζικής ενημέρωσης. Δεν είναι μόνο η έντονη μουσική του heavy metal γεμάτη βία, αλλά η πλειοψηφία της ψυχαγωγίας, συμπεριλαμβανομένου του κινηματογράφου, της τηλεόρασης και των βιντεοπαιχνιδιών, απεικονίζει ή επικεντρώνεται γύρω από τη βία. Πολλές κινηματογραφικές και τηλεοπτικές παραγωγές απεικονίζουν τη μαφία, τις συμμορίες και τους πειρατές με θετικό τρόπο, κάνοντας αυτά τα αρνητικά στερεότυπα να φαίνονται ελκυστικά και αξιοσέβαστα, με αποτέλεσμα οι άνθρωποι όχι μόνο να μην αισθάνονται πλέον απέχθεια για αυτά, αλλά να αρχίζουν να θαυμάζουν το έγκλημα και να βλέπουν τους εγκληματίες ως ένδοξους.
Η έλευση των βιντεοπαιχνιδιών έδωσε στους ανθρώπους ένα ακόμη κανάλι για την εξύμνηση της βίας, το οποίο είναι διαδραστικό και επιτρέπει στους ίδιους τους παίκτες να χρησιμοποιούν βία μέσα στον εικονικό κόσμο. Αντί να δέχονται τη μονόδρομη κατήχηση της βίας μέσω του κινηματογράφου και της τηλεόρασης, οι παίκτες βιώνουν τη βία από πρώτο χέρι μέσω αυτών των παιχνιδιών, πολλά από τα οποία περιέχουν σκηνές με αποκεφαλισμένα κεφάλια, διαμελισμένα σώματα και αίμα που εκτοξεύεται παντού – όλα αυτά πέρα από τα φυσιολογικά όρια του κινηματογράφου και της τηλεόρασης.
Σε μελέτη που δημοσιεύθηκε το 2013, ερευνητές ανέλυσαν ταινίες που παρήχθησαν μεταξύ 1985 και 2012 και διαπίστωσαν ότι η ποσότητα της βίας με όπλα σε ταινίες PG-13 είχε τριπλασιαστεί. [34] Μια μελέτη παρακολούθησης ταινιών από το 2013 έως το 2015 έδειξε ότι η τάση αυτή είχε συνεχιστεί. [35] Το 2008, το Pew Research Center ανέφερε ότι το 97% των νέων ηλικίας μεταξύ δώδεκα και δεκαεπτά ετών έπαιζαν βιντεοπαιχνίδια και ότι τα δύο τρίτα από αυτούς έπαιζαν κατηγορίες παιχνιδιών που έτειναν να περιέχουν βία. [36]
Αντιμέτωποι με το πρόβλημα της αυξανόμενης βίας στην κοινωνία, οι ειδικοί, οι μελετητές και το ευρύ κοινό συνεχίζουν να προτείνουν θεωρίες και λύσεις, από αυστηρότερους περιορισμούς μέσω νόμων και ισχυρότερη επιβολή του νόμου μέχρι την παροχή ψυχολογικής συμβουλευτικής στο κοινό. Αλλά τέτοιες λύσεις μοιάζουν απλώς με το να κόβεις τα κλαδιά ενός δηλητηριώδους δέντρου χωρίς να το ξεριζώνεις από τις ρίζες.
ζ. Παρακμιακή μόδα
Στην επιφάνεια της σημερινής κοινωνίας, οι διάφορες μορφές παράξενης ενδυμασίας, συμπεριφοράς και άλλα κοινά στοιχεία της λαϊκής κουλτούρας φαίνονται να αποτελούν μέρος της “ελευθερίας της έκφρασης” ή των τρεχουσών τάσεων της μόδας, αλλά, στην πραγματικότητα, κρύβονται περισσότερα από πίσω τους. Η ανίχνευση αυτών των φαινομένων στην προέλευσή τους αποκαλύπτει τις συνδέσεις τους με την κομμουνιστική πίεση κατά της παράδοσης και της πίστης. Παρόλο που αυτές οι τάσεις μπορεί να συναντήσουν αρχικά την αντίσταση της κοινωνίας, οι άνθρωποι απλώς συνηθίζουν σε αυτές με την πάροδο του χρόνου και δεν τις βρίσκουν πλέον παράξενες, επιτρέποντας σε αυτούς τους αρνητικούς παράγοντες να γίνουν αποδεκτό μέρος της καθημερινής ζωής και του πολιτισμού.
Για παράδειγμα, η σημερινή κοινωνία έχει συνηθίσει τις γυναίκες να έχουν κοντά χτενίσματα. Αυτό διαδόθηκε από τις flappers (νεαρές που αντιτίθονταν στην παράδοση) στη Δύση κατά τη δεκαετία του 1920. Επηρεασμένες από το πρώτο κύμα φεμινισμού και το κίνημα σεξουαλικής απελευθέρωσης (βλ. Κεφάλαιο Επτά), οι flappers φορούσαν κοντά φορέματα, έκοβαν τα μαλλιά τους κοντά, άκουγαν τζαζ, φορούσαν παχύ μακιγιάζ, έπιναν αλκοόλ, κάπνιζαν τσιγάρα και έκαναν περιστασιακό σεξ. Το να έχουν τα μαλλιά τους κοντά ήταν ένας τρόπος για να εκφράσουν την περιφρόνησή τους για τους παραδοσιακούς ρόλους των φύλων και την επιδίωξή τους για γυναικεία “χειραφέτηση”.
Αφότου το χτένισμα έγινε δημοφιλές, μία γνωστή τραγουδίστρια της όπερας έγραψε: “Το «αγορέ μαλλί» είναι μια κατάσταση μυαλού και όχι απλώς ένας νέος τρόπος να χτενίζω το κεφάλι μου. … Θεωρώ ότι το να απαλλαγούμε από τα μακριά μας μαλλιά είναι ένα από τα πολλά μικρά δεσμά που οι γυναίκες έχουν παραμερίσει στο πέρασμά τους προς την ελευθερία”. [37]
Κατά τη διάρκεια της Μεγάλης Ύφεσης στη δεκαετία του 1930, η τάση των κοντών μαλλιών για τις γυναίκες σταδιακά έπεσε σε δυσμένεια. Ωστόσο, τη δεκαετία του 1960, όταν η επανάσταση από τα παραδοσιακά πρότυπα έγινε ξανά μόδα, τα κοντά χτενίσματα επέστρεψαν. Ομοίως, τα μακριά χτενίσματα μεταξύ των ανδρών στη σύγχρονη εποχή προήλθαν από τους μπίτνικς και τους χίπις. [38] Παρόλο που τα μακριά μαλλιά για τους άνδρες μπορούν να εντοπιστούν στην αρχαιότητα, οι άνδρες στη Δύση είχαν τα μαλλιά τους κοντά τις δεκαετίες που ακολούθησαν τον Πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο και η αντικουλτούρα της δεκαετίας του 1960 προώθησε τα μακριά μαλλιά για τους άνδρες ως μια μορφή εξέγερσης.
Στην αρχή, η κυρίαρχη κοινωνία αντιδρούσε έντονα στο να ντύνονται οι νέοι με έναν αντιπαραδοσιακό τρόπο. Με την πάροδο του χρόνου, ο κόσμος συνήθισε τις αντιπαραδοσιακές τάσεις και, κατά την άποψη των προοδευτικών, αυτό οφείλεται στην αύξηση της κοινωνικής ανοχής. Στις παραδόσεις της Ανατολής και της Δύσης, ωστόσο, οι διαφορές μεταξύ ανδρών και γυναικών αντανακλώνται όχι μόνο στη σωματική τους διάπλαση και στους διαφορετικούς ρόλους τους στην κοινωνία και την οικογένεια, αλλά και στο ντύσιμο, το χτένισμα, την ομιλία και τους τρόπους συμπεριφοράς τους.
Μαζί με την κατάργηση των ταξικών διακρίσεων στην κοινωνία, ο κομμουνισμός στοχεύει στην εξάλειψη των σεξουαλικών διακρίσεων μεταξύ ανδρών και γυναικών. Παρομοίως, οι ΛΟΑΤΚΙ και το φεμινιστικό κίνημα χρησιμοποιούν το σύνθημα της “ισότητας” για να αμβλύνουν τις διαφορές των φύλων στους κοινωνικούς και οικογενειακούς ρόλους. Οι ανδρόγυνες τάσεις της μόδας θολώνουν περαιτέρω και αντιστρέφουν τις διαφορές στο ντύσιμο. Αυτοί οι παράγοντες χρησιμεύουν για να ανοίξουν το δρόμο για μια ευρύτερη κοινωνική αποδοχή αυτών που παραδοσιακά θεωρούνταν αποκλίνουσες σεξουαλικές πρακτικές και τρόποι ζωής και συμβάλλουν περαιτέρω στην υπονόμευση της παραδοσιακής ηθικής.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια, τα ηθικά πρότυπα τόσο στην Ανατολή όσο και στη Δύση έχουν αποσαφηνίσει τη διαφορά μεταξύ ανδρών και γυναικών και την ιδέα ότι ο άνδρας και η γυναίκα, όπως το γιν και το γιανγκ, έχουν ο καθένας τους αντίστοιχους ρόλους. Ο κομμουνισμός αντιστρέφει το γιν και το γιανγκ, ελπίζοντας να ανατρέψει την παραδοσιακή ηθική και να φέρει τα άτομα αντιμέτωπα μεταξύ τους στο όνομα της απελευθέρωσης.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτή την ατζέντα, μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι, παρόλο που οι διάφορες αποκλίσεις στο ντύσιμο και τη μόδα μπορεί να φαίνονται ότι είναι απλώς μετατοπίσεις του λαϊκού γούστου, στην πραγματικότητα αποσκοπούν στην υπονόμευση της ανθρώπινης κοινωνίας. Μεγάλο μέρος της σύγχρονης μόδας δίνει έμφαση στην ακολασία, έχοντας ξεκινήσει από την αντικουλτούρα. [39]
Ένα άλλο σημάδι της πολιτιστικής παρακμής είναι το φαινόμενο των γκρούπι, το οποίο ήταν δημοφιλές στους νέους και άλλο ένα υποπροϊόν της αντικουλτούρας. Στη δεκαετία του 1960, καθώς το ροκ εν ρολ έγινε δημοφιλές στη Δύση, ομάδες νεαρών κοριτσιών που είχαν εμμονή με τους ροκ σταρ παρακολουθούσαν τις εμφανίσεις τους και παρείχαν προσωπικές και σεξουαλικές υπηρεσίες στα μέλη του συγκροτήματος. Αυτές οι νεαρές γυναίκες έγιναν θύματα μιας μόδας. [40] Σήμερα, οι νέοι θαυμάζουν τους αστέρες που προωθούν συγκεχυμένες σεξουαλικές ταυτότητες, συμπεριλαμβανομένων των ανδρών διασημοτήτων που συμπεριφέρονται θηλυπρεπώς, και το αντίστροφο.
Υπάρχει επίσης η υποτιθέμενη μοντέρνα πανκ υποκουλτούρα. Παρόμοια με εκείνους του κινήματος των χίπις, οι πανκς επαναστατούν ενάντια στην παράδοση και προωθούν τον μηδενισμό. Οι περισσότεροι χίπις ήταν επαναστατημένοι νέοι από παραδοσιακές οικογένειες της μεσαίας τάξης, ενώ το πανκ είναι πιο τυπικά η εξέγερση των κατώτερων τάξεων ενάντια στις κοινωνικές παραδόσεις. [41] Προκειμένου να εκφράσουν την απόλυτα αντιπαραδοσιακή τους στάση, οι πανκς συχνά παρουσιάζουν παράξενα χτενίσματα και φορούν σκισμένα ρούχα γεμάτα καρφιά και αγκράφες. Βάφουν τα μαλλιά τους, κάνουν τατουάζ, τρυπούν το σώμα τους παντού και μερικές φορές εκθέτουν μέρη του σώματος που οι φυσιολογικοί άνθρωποι θα είχαν την τάση να κρατούν κρυμμένα. Το πανκ στυλ παρέχει έμπνευση για πολλές από τις σημερινές τάσεις της μόδας.
Οι πανκ υποστηρίζουν τον ηδονισμό, γι’ αυτό και ένα δημοφιλές σύνθημα των πανκ είναι “ζήσε γρήγορα, πέθανε νέος και άφησε ένα όμορφο πτώμα”. Αυτό αντικατοπτρίζει πλήρως την τραγωδία της απώλειας της πίστης στο θείο και της εξαπάτησης που οδηγεί στην πτώση στην άβυσσο του ηδονισμού και του υλισμού. Αν και ένας τέτοιος αυτοκαταστροφικός μηδενισμός θα έπρεπε να προκαλεί συναγερμό στα άτομα και την κοινωνία, οι περισσότεροι είναι πολύ βαθιά βυθισμένοι στη σύγχρονη ποπ κουλτούρα για να αντιληφθούν αυτό που είναι πραγματικά.
Η αποκλίνουσα και διεστραμμένη σύγχρονη κουλτούρα γεμίζει την καθημερινή ζωή: η εμφάνιση φανταστικών ή δαιμονικών εικόνων στα δημοφιλή ρούχα ή στη μουσική, η επιλογή άσχημων εικόνων για τατουάζ, τα αλλόκοτα παιδικά παιχνίδια και στολίδια, τα ευρέως διαδεδομένα λογοτεχνικά, κινηματογραφικά και τηλεοπτικά έργα γεμάτα δαίμονες, φαντάσματα και υπερφυσικό τρόμο, καθώς και το καταστροφικό και μηδενιστικό περιεχόμενο που συναντάμε στο διαδίκτυο.
4. Ανάκτηση των ηθικών θεμελίων του ανθρώπινου πολιτισμού
Ο καθένας έχει το δικαίωμα να επιδιώκει την ευτυχία – αλλά με αυτό το δικαίωμα έρχεται η ευθύνη να παραμείνει εντός των ηθικών παραμέτρων. Η υπερβολική επιδίωξη της ευχαρίστησης φέρνει αναπόφευκτα πόνο, συμφορά και θλίψη.
Ο παραδοσιακός πολιτισμός της ανθρωπότητας δεν απαγορεύει τη λογική ικανοποίηση της επιθυμίας. Ωστόσο, ο παραδοσιακός πολιτισμός διδάσκει στους ανθρώπους να ελέγχουν τις επιθυμίες τους και να επιλέγουν έναν υγιεινό τρόπο ζωής. Εκτιμά την αρμονία με τη φύση, την παραδοσιακή εργασία, τις αρμονικές οικογενειακές σχέσεις, την υγιή κοινωνία των πολιτών και τη συμμετοχή στην αυτοδιοίκηση και τη διαχείριση του κράτους, καθώς και τις παραδοσιακές τέχνες, τη λογοτεχνία, τον αθλητισμό και την ψυχαγωγία. Όλα αυτά φέρνουν ευτυχία και ικανοποίηση, ωφελώντας το άτομο σε σώμα και πνεύμα, καθώς και την κοινωνία στο σύνολό της.
Ο απώτερος στόχος του κομμουνισμού, ωστόσο, είναι η καταστροφή της ανθρωπότητας. Ένα από τα βήματα αυτής της διαδικασίας είναι η διαφθορά της ηθικής και η απομάκρυνση του θείου από τον ανθρώπινο πολιτισμό. Ως εκ τούτου, στοχεύει να εμποτίσει τη λαϊκή κουλτούρα και τον τρόπο ζωής με αρνητισμό και σκοτάδι. Τις τελευταίες δεκαετίες, ακριβώς μια τέτοια λαϊκή κουλτούρα έχει δημιουργηθεί στην Ανατολή και τη Δύση. Ο εγωκεντρισμός, ο ηδονισμός και ο μηδενισμός έχουν γίνει συνηθισμένοι, αποδεκτοί, ακόμα και της μόδας.
Το σεξ, τα ναρκωτικά, το ροκ εν ρολ και τα βιντεοπαιχνίδια διεγείρουν και μεγεθύνουν τις επιθυμίες. Πολλοί ενδίδουν σε αυτά τα πράγματα για να ξεφύγουν από τη μιζέρια και την απογοήτευση της ζωής, αλλά ποτέ δεν σταματούν να αναλογιστούν το γεγονός ότι αυτοί οι εθισμοί φέρνουν μόνο στιγμιαία ικανοποίηση, ακολουθούμενη από περισσότερο πόνο και καταστροφή. Η κατάχρηση ναρκωτικών προκαλεί ασθένειες, θάνατο και διαταραχές της προσωπικότητας- οι χαοτικές σεξουαλικές σχέσεις καταστρέφουν την οικογένεια, κάνοντας τους ανθρώπους να χάνουν την εμπιστοσύνη και τη ζεστασιά- και τα βιντεοπαιχνίδια κάνουν τους ανθρώπους να χάνονται σε έναν ψεύτικο κόσμο. Οι εθισμένοι αισθάνονται ότι βρίσκονται σε ένα καρναβάλι διασκέδασης, αλλά στην πραγματικότητα απλώς γίνονται αντικείμενο εκμετάλλευσης από εξωτερικές δυνάμεις, καθώς το μόνο που τους περιμένει είναι η πνευματική παρακμή και ο φυσικός θάνατος.
Το ίδιο ισχύει και για τις κοινωνίες και τα έθνη. Όταν ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων είναι εθισμένος στην επιθυμία και την ευχαρίστηση, η καταστροφή είναι προ των πυλών.
Το θείο δημιούργησε την ανθρωπότητα και έδωσε σε κάθε άτομο ελεύθερη βούληση. Οι άνθρωποι δεν πρέπει να κάνουν κατάχρηση των ελευθεριών τους και να συνεχίσουν να βαδίζουν στο μονοπάτι του εκφυλισμού. Αντίθετα, θα πρέπει να κάνουν καλή χρήση αυτής της ελευθερίας και να επιλέξουν να επιστρέψουν σε έναν παραδοσιακό πολιτισμό και τρόπο ζωής. Το θείο πάντα φρόντιζε και προστάτευε την ανθρωπότητα. Αλλά το κατά πόσον οι άνθρωποι μπορούν να επιστρέψουν στο σωστό μονοπάτι εξαρτάται αποκλειστικά από την επιλογή του κάθε ατόμου.
Διαβάστε το επόμενο: Κεφάλαιο Δεκαπέντε
Ενημέρωση: 21 Μαρτίου 2020.
Διαβάστε τη σειρά εδώ: Πώς το φάντασμα του κομμουνισμού κυβερνά τον κόσμο μας
Αναφορές
1. George Washington, όπως αναφέρεται στο “George Washington’s Rules of Civility and Decent Behavior in Company and Conversation”, Foundations Magazine, http://www.foundationsmag.com/civility.html.
2. Benjamin Franklin, The Autobiography and Other Writings on Politics, Economics, and Virtue, εκδ. Alan Houston (Cambridge, UK: Cambridge University Press, 2004), 68-69.
3. Xue Fei 薛飞, “‘Que nage shen jiu zao yige’: Hebei nainai miao luanxiang” “缺哪个神就造一个” 河北奶奶庙乱象 [“Αν λείπει ένας θεός, απλά φτιάξε έναν”: Chaos at the grandmother temple, Hebei”], The Epoch Times, 10 Αυγούστου 2017, http://www.epochtimes.com/gb/17/8/9/n9513251.htm. [Στα κινέζικα]
4. “Oxford Dictionary Adds Popular Chinese Terms”, China Daily, 6 Σεπτεμβρίου 2010, http://www.chinadaily.com.cn/business/2010-09/06/content_11259791.htm.
5. Loretta Chao, “The Ultimate Knock-Off: A Fake Apple Store”, The Wall Street Journal, 21 Ιουλίου 2011, https://blogs.wsj.com/chinarealtime/2011/07/21/the-ultimate-knock-off-a-fake-apple-store/.
6. Jack Kerouac, “Η γέννηση ενός σοσιαλιστή”, στο Atop an Underwood: Early Stories and Other Writings, εκδ. Paul Marion (Νέα Υόρκη: Penguin, 2000).
7. Roberto Franzosi, κριτική του Jeremy Suri, Power and Protest: American Journal of Sociology 111, no. 5, (Μάρτιος 2006), 1589, https://www.journals.uchicago.edu/doi/full/10.1086/504653.
8. Meredith Box και Gavan McCormack, “Terror in Japan”, Asia-Pacific Journal: Japan Focus 2, τεύχος 6 (25 Ιουνίου 2004), 1570, https://apjjf.org/-Gavan-McCormack/1570/article.html.
9. Amy D. McDowell, “Contemporary Christian Music”, Oxford Music Online, 2013, https://doi.org/10.1093/gmo/9781561592630.article.A2234810.
10. Λευκός Οίκος, Ending America’s Opioid Crisis, πρόσβαση στις 29 Απριλίου 2020, https://www.whitehouse.gov/opioids/.
11. Εθνικό Ινστιτούτο των ΗΠΑ για την κατάχρηση ναρκωτικών από εφήβους, Drug Facts: Marijuana, τελευταία αναθεώρηση Δεκέμβριος 2019, πρόσβαση 29 Απριλίου 2020, https://teens.drugabuse.gov/drug-facts/marijuana.
12. US Drug Enforcement Administration, 2019 National Drug Threat Assessment, December 2019, 9, https://www.dea.gov/sites/default/files/2020-02/DIR-007-20%202019%20National%20Drug%20Threat%20Assessment%20-%20low%20res210.pdf.
13. National Institute on Drug Abuse, Overdose Death Rates, revised March 2020, accessed April 29, 2020, https://www.drugabuse.gov/related-topics/trends-statistics/overdose-death-rates.
14. Amanda Hoover, “110 Pounds of Fentanyl Seized at Port in Shipment from China,” New Jersey Advance Media, 2 Ιουλίου 2018, https://www.nj.com/news/index.ssf/2018/07/110_pounds_of_fentanyl_found_in_philadelphia_port.html.
15. “Zhongguo dupin baogao: quanguo xidu renshu yu 1400 wan” 中国毒品报告：全国吸毒人数逾1400
[“China Drug Report: More than 14 million drug users nationwide”], BBC Chinese, 24 Ιουνίου 2015, http://www.bbc.com/zhongwen/simp/china/2015/06/150624_china_drugs_report. [Στα κινέζικα]
16. Zhang Yang 张洋, “Quanguo pohuo dupin xingshi anjian 14 wan qi” 全国破获毒品刑事案件14万起 [“140,000 Drug Criminal Cases Cracked Across China”] στο “2017 nian Zhongguo dupin xingshi baogao 2017” 年中国毒品形势报告 [“China’s Drug Situation Report 2017”], People’s Daily, 26 Ιουνίου 2018, http://yuqing.people.com.cn/n1/2018/0626/c209043-30088689.html. [Στα κινεζικά]
17. “Things Are Looking Up in America’s Porn Industry”, NBC News, 20 Ιανουαρίου 2015, https://www.nbcnews.com/business/business-news/things-are-looking-americas-porn-industry-n289431.
18. “Boy, 12, Repeatedly Raped Sister After Becoming Fascinated With Internet Porn,” New Zealand Herald, 7 Νοεμβρίου 2016, https://www.nzherald.co.nz/world/news/article.cfm?c_id=2&objectid=11743460.
19. Inga Margrete Ydersbond, “The ‘Promiscuous’ and the ‘Shy’: Δανία και Νορβηγία: Ιστορική συγκριτική ανάλυση της νομοθεσίας για την πορνογραφία,” NPPR Working Paper Series: The Politics of Commercial Sex (Μάρτιος 2012), https://www.duo.uio.no/bitstream/handle/10852/34447/NPPRWP201201.pdf?sequence=1.
20. Lars Gravesen, “Taxpayers Foot Bill for Disabled Danes’ Visits to Prostitutes”, The Daily Telegraph, 2 Οκτωβρίου 2005, https://www.telegraph.co.uk/news/worldnews/europe/denmark/1499735/Taxpayers-foot-bill-for-disabled-Danes-visits-to-prostitutes.html.
21. Chen Jing 沉靜, “Fanrong changsheng de chaoji xingdaguo” 繁榮娼盛的超級性大國 [“Prosperous Prostitution in a Sex Industry Superpower”], The Epoch Times, 25 Σεπτεμβρίου 2009, https://www.epochtimes.com/b5/9/9/25/n2668274.htm. [Στα κινέζικα]
22. Takudzwa Hillary Chiwanza, “Thousands of Chinese Prostitutes Are Flocking to Africa for Lucrative Fortunes,” African Exponent, 7 Μαΐου 2018, https://www.africanexponent.com/post/8965-chinese-prostitutes-have-joined-the-scramble-for-africas-fortunes.
23. Pat Fagan, “The Effects of Pornography on Individuals, Marriage, Family and Community”, Family Research Council (Μάρτιος 2011), πρόσβαση στις 29 Απριλίου 2020, https://downloads.frc.org/EF/EF11C36.pdf.
24. Κογκρέσο των ΗΠΑ, Γερουσία, Υποεπιτροπή για το Σύνταγμα, τα πολιτικά δικαιώματα και τα δικαιώματα ιδιοκτησίας, Ακρόαση για τον αντίκτυπο της πορνογραφίας στο γάμο και την οικογένεια, 109ο Κονγκρέσο, 9 Νοεμβρίου 2005, https://www.judiciary.senate.gov/imo/media/doc/manning_testimony_11_10_05.pdf.
25. David Shultz, “Divorce Rates Double When People Start Watching Porn”, Science, 26 Αυγούστου 2016, http://www.sciencemag.org/news/2016/08/divorce-rates-double-when-people-start-watching-porn.
26. George Akerlof κ.ά., “An Analysis of Out-of-Wedlock Childbearing in the United States”, στο Explorations of Pragmatic Economics (Νέα Υόρκη: Oxford University Press, 2005), 120.
27. Joseph Chamie, “Out-of-Wedlock Births Rise Worldwide”, YaleGlobal Online, 16 Μαρτίου 2017, https://yaleglobal.yale.edu/content/out-wedlock-births-rise-worldwide.
28. Erik Hurst, “Video Killed the Radio Star”, Chicago Booth Review, 1 Σεπτεμβρίου 2016, http://review.chicagobooth.edu/economics/2016/article/video-killed-radio-star.
29. Mark Aguiar, Mark Bils, Kerwin Kofi Charles και Erik Hurst, “Leisure Luxuries and the Labor Supply of Young Men,” The National Bureau of Economic Research, Working Paper no. 23552 (Ιούνιος 2017): 1, http://www.nber.org/papers/w23552.
30. Tom Wijman, “Mobile Revenues Account for More Than 50% of the Global Games Market as It Reaches $137,9 Billion in 2018,” Newzoo, 30 Απριλίου 2018, https://newzoo.com/insights/articles/global-games-market-reaches-137-9-billion-in-2018-mobile-games-take-half/.
31. “United States Crime Rates 1960-2018,” FBI UCS Annual Crime Reports, DisasterCenter.com, http://www.disastercenter.com/crime/uscrime.htm.
32. Bonnie Berkowitz and Chris Alcantara, “The Terrible Numbers That Grow With Each Mass Shooting”, The Washington Post, updated March 4, 2019, accessed April 29, 2020, https://www.washingtonpost.com/graphics/2018/national/mass-shootings-in-america/?utm_term=.f63cc1b03c0b.
33. “Global Terrorism Database”, Πανεπιστήμιο του Maryland: , πρόσβαση στις 29 Απριλίου 2020, https://www.start.umd.edu/gtd/.
34. Jacque Wilson και William Hudson, “Gun Violence in PG-13 Movies Has Tripled”, CNN, 11 Νοεμβρίου 2013, http://www.cnn.com/2013/11/11/health/gun-violence-movies/index.html.
35. Assil Frayh, “Gun Violence Keeps Rising in PG-13 Movies, Study Says,” CNN, 20 Ιανουαρίου 2017, https://www.cnn.com/2017/01/20/health/gun-violence-pg-13-movies-study/index.html.
36. “Violent Video Games and Young People”, Harvard Mental Health Letter 27, no. 4 (Οκτώβριος 2010), http://affectsofvideogames.weebly.com/uploads/6/4/3/3/6433146/medical_journal.pdf.
37. Mary Garden, “Why I Bobbed My Hair”, Pictorial Review, Απρίλιος 1927, 8.
38. “Long Hair for Men,” Encyclopedia of Fashion, πρόσβαση στις 29 Απριλίου 2020, http://www.fashionencyclopedia.com/fashion_costume_culture/Modern-World-Part-II-1961-1979/Long-Hair-for-Men.html.
39. “Hip Huggers,” Encyclopedia of Fashion, πρόσβαση στις 29 Απριλίου 2020, http://www.fashionencyclopedia.com/fashion_costume_culture/Modern-World-Part-II-1961-1979/Hip-Huggers.html.
40. Kathryn Bromwich, “Groupies Revisited: The Guardian, 15 Νοεμβρίου 2015, https://www.theguardian.com/music/2015/nov/15/groupies-revisited-baron-wolman-rolling-stone-pamela-des-barres.
41. Neil Eriksen, “Λαϊκή κουλτούρα και επαναστατική θεωρία: Theoretical Review 18 (Σεπτέμβριος-Οκτώβριος 1980), πρόσβαση μέσω του Marxists Internet Archive στις 29 Απριλίου 2020, https://www.marxists.org/history/erol/periodicals/theoretical-review/19801802.htm.
[40] David Ensminger, Αριστερά του Πίνακα: Συνομιλίες με Punk Εικόνες(Oakland, Calif . : PM Press), 47, Neil Eriksen, “Λαϊκός Πολιτισμός και Επαναστατική Θεωρία: Κατανόηση Punk Rock”, https: //www. marxists. org / ιστορία / erol / περιοδικά / θεωρητική αναθεώρηση / 19801802. htm .
